Ἑλληνισμός ὑπό δίωξη
Τῆς κ. Βασιλείας Κόλλια Φιλολόγου
Ὁ Ἕλληνας ἐκπαιδευτικός κατά κοινή ὁμολογία παροπλίζεται συστηματικά τά τελευταῖα χρόνια. Τό ἴδιο ἐξασθενεῖ καί τό ἐκπαιδευτικό μας σύστημα πού ἔχει ἀπωλέσει ἀργά ἀλλά σταθερά βασικά διακριτικά του.
Στό ὄνομα τῆς προόδου καί τῆς συ-μπόρευσης μέ τίς ὑπόλοιπες Εὐρωπαϊκές χῶρες δεχτήκαμε σωρεία μεταρρυθμίσεων οἱ ὁποῖες λάθρα ἐπιβάλλονται δίχως δυστυχῶς σημαντικές ἀντιδράσεις.
Ἡ βίαιη ἐπιβολή τοῦ μονοτονικοῦ συστήματος και ἡ κατάργηση τῶν τόνων εὐτέλισε καί εὐτελίζει την παιδεία τῶν νέων μας καί τούς ἀπομάκρυνε ἀπό την μητρική γλώσσα. Τήν ἴδια στιγμή καλλιτέχνες καί διανοούμενοι πού ἀσπάζονται νεωτερίστικες ἰδεολογίες και ἀνήκουν στόν χῶρο τῆς ἀριστερᾶς ἀνακαλύπτουν τήν μαγεία τῶν τόνων και ὑποκλίνονται μπροστά στό μεγαλεῖο τῆς ἀρχ. Ἑλληνικῆς γλώσσας. Φωτεινό παράδειγμα ὁ γνωστός μουσικοσυνθέτης Διονύσης Σαββόπουλος πού με παλμογράφο πιστοποίησε τήν δύναμη τῶν τόνων καί τήν ἀλλοίωση πού ὑφίσταται δίχως αὐτούς τό ἐθνικό γλωσσικό ὄργανο.
Ὁ ἀφελληνισμός συνεχίστηκε μέ τήν προσπάθεια κατάργησης τῆς σχολικῆς προσευχῆς στήν ὁποία εὐτυχῶς ἀντιστάθηκαν σθεναρά πολλοί Ἕλληνες ἐκπαιδευτικοί. Πάρ’ ὅλα αὐτά οἱ ἰθύνοντες δέν λύγισαν… Ἑπόμενος στόχος ἡ προαιρετική συμμετοχή τῶν μαθητῶν στό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν στο ὄνομα τῆς θρησκευτικῆς πολυποικιλότητας τῶν τάξεων.
Κι ὅμως ἀλλοδαποί καί ἀλλόθρησκοι μαθητές –και εἶναι συγκινητικό αὐτό– ζητοῦν να μείνουν στήν τάξη τους καί νά παρακολουθήσουν στοιχεῖα τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς θρησκείας καί παράδοσης.
Δυστυχῶς φημολογεῖται ὅτι τό συγκεκριμένο μάθημα ὀδεύει πρός την κατάργησή του. Ὁ νοῶν νοείτω…
Δέν εἶναι τυχαῖο πού ἔχει ζητηθεῖ να μήν ὑπάρχουν εἰκόνες τοῦ Ἰ. Χριστοῦ,τῆς Παναγίας καί τῶν Ἁγίων μέσα στις σχολικές αἴθουσες.
Ἐκεῖνο πού προβληματίζει πραγματικά εἶναι ὅτι κάμπτονται οἱ ἀντιστάσεις τοῦ λαοῦ καθώς ὁ σημερινός Ἕλληνας βομβαρδίζεται ἀπό σωρεία οἰκονομικῶν προβλημάτων, ἀπό δυσβάσταχτα χρέη καί ὑποχρεώσεις πρός τό κράτος.Τό ἴδιο κράτος πού στέκεται ἀναλγές ἀπέναντι στό ἐθνικό μέλλον καί την ἐπιβίωση τοῦ ἑλληνισμοῦ, ἀφήνοντάς τον στήν τύχη του καί στόν ἐθελοντισμό τῶν φορέων ἐκπαίδευσης.
Συρρίκνωση σχολείων, ὑποδιορισμοί ἐκπαιδευτικῶν, στοιχεῖα παραποίησης σέ σχολικά βιβλίαπ.χ. ἡ γνωστή ὑπερσυσσώρευση ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ στήν προκυμαία τῆς Σμύρνης τόν ἐφιαλτικό Σεπτέμβρη τοῦ 1922…
Πολλά ἑλληνόπουλα καί ἑλληνόπαιδες τά ἑπόμενα χρόνια –ἄν ὅλα μείνουνὥς ἔχουν– θά στερηθοῦν τό ἀγαθό τῆς βασικῆς ἐκπαίδευσης καί θά ἀναγκαστοῦν νά ἐγκαταλείψουν τά ὄνειρά τους γιά πανεπιστημιακές σπουδές.
Τήν ἴδια στιγμή δρομολογοῦνται περαιτέρω ἁπλοϊκοποιήσεις στό ἑλληνικό ἀλφάβητο καί ἀνίερες παρεμβάσειςὅπως ἡ κατάργηση τῶν πολλῶν “ι” καί ὁπεριορισμός τῶν “ο” καί “ε” σέ ἕνα (1).Θά ζήσουμε νά τό δοῦμε καί αὐτό;…
Μιά γλώσσα εὐτελισμένη, ταπεινωμένη καί φτωχή, τήν πιό πλούσια, τήν πιόδυνατή γλώσσα στόν κόσμο πού ἀποτέλεσε καί ἀποτελεῖ πρότυπο καί ἀντικείμενο μελέτης πολλῶν γλωσσολόγων σε ὅλο τόν πλανήτη;
Τήν στιγμή πού σέ εὐρωπαϊκά σχολεῖα διδάσκονται ἀρχαῖα ἑλληνικά και οἱ μαθητές μέ συγκίνηση καί εὐσέβεια τά μελετοῦν, οἱ Ἕλληνες μαθητές ὑφίστανται ἰδεολογικό περιορισμό και ἀφήνονται στήν τύχη τους.
Γνωρίζουμε ὅλοι πώς ἡ γλώσσα, ἡ παράδοση καί ἡ παιδείαεἶναι οἱ ἄγκυρες ἑνός λαοῦ, οἱ ἀσπίδες γιά τήν ἀσφάλεια καί τήν προστασία του ἀπό τους κινδύνους τῶν καιρῶν. Ἡ παγκοσμιοποίηση καί ἡ προσπάθεια ἐπιβολῆς της μέ αὐταρχικό καί ἐπίμονο τρόπο, ἔχει συσπειρώσει τά ἔθνη πού ἐπανέρχονται στήν παράδοσή τους καί ἀνακαλοῦν μνῆμες ἀπό τό παρελθόν τους γιά να ἀναπτύξουν ἀντιστάσεις. Καί τό καταφέρνουν.
Λαός χωρίς τά παραπάνω στοιχεῖαεἶναι λαός καταδικασμένος. Εἶναι εὐθύνη δική μας, τῶν Ἑλλήνων ἐκπαιδευτικῶν πιά νά ἀναλάβουμε δράση, νάσταθοῦμε στίς ἐπάλξεις καί νά ἀναμετρηθοῦμε γενναία μέ τήν “Νέα Ἐποχή”.
Τίποτα δέν μπορεῖ νά ἁλωθεῖ ἄν ἐμεῖς δέν τό παραδώσουμε. Εἶναι ζήτημα ἐπιβίωσης γιά τόν λαό καί γιά τούς νέους μας, εἶναι τό χρέος μας στίς ἑπόμενες γενιές, εἶναι ζήτημα τιμῆς γιά ἐμᾶς.
Περιοδικό “Μαρτυρία”Τεύχος 12 - 2012