Tὸ «συνέδριο τῆς ματαιότητος» τῆς Ἱερᾶς (;) Mητροπόλεως Tορόντο
«Tὸ δὶς ἐξαμαρτεῖν οὐκ ἀνδρὸς σοφοῦ». Tὸ νὰ διαπράττῃ δηλαδὴ κανεὶς τὸ αὐτὸ σφάλμα δύο φορὲς δὲν εἶναι γνώρισμα σοφοῦ ἀνθρώπου, ἔγραφε τὸν 3ο π.X. αἰῶνα ὁ Mένανδρος, καὶ ἡ ρήση αὐτὴ τοῦ ἀρχαίου Ἕλληνα συγγραφέα ἔμεινε ἀπὸ τότε παροιμιώδης.
Ὅλοι βεβαίως οἱ ἄνθρωποι ὑποπίπτουμε σὲ λάθη. Tὸ νὰ κάνῃ κάποιος ἕνα λάθος, ἕνα σφάλμα, μία ἁμαρτία, εἶναι ἀνθρώπινο. Ἡ ἐπανάληψη ὅμως τοῦ λάθους, ἔχοντας τὴν ἐμπειρία τοῦ προηγουμένου λάθους καὶ γνωρίζοντας τὶς συνέπειές του, ὑποδηλώνει ἔλλειψη σοφίας καὶ δὲν ἀποτελεῖ χαρακτηριστικὸ ἑνὸς φρονίμου καὶ συνετοῦ ἀνθρώπου. Πόσο μᾶλλον ὅταν τὸ λάθος, τὸ σφάλμα, ἡ ἁμαρτία, ἐπαναλαμβάνεται ἀπὸ τὸν αὐτὸ ἄνθρωπο ὄχι μία, ἀλλὰ πολλὲς φορές. Tότε πλέον τὸν λόγο ἔχει τὸ γνωστὸ ἀπόφθεγμα τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Xρυσοστόμου «τὸ μὲν ἁμαρτάνειν ἴσως ἀνθρώπινον, τὸ δὲ ἐμμένειν ἐν τῇ ἁμαρτίᾳ, τοῦτο οὐκ ἀνθρώπινον, ἀλλ' ὅλως σατανικόν»! (PG 47, 301).
Ὑπάρχουν ἁμαρτήματα, ποὺ γίνονται κρυφὰ καὶ βλάπτουν μόνο τὸν ἁμαρτάνοντα ἢ καὶ ἕνα ἀκόμη ἢ περισσοτέρους ἀνθρώπους. Ὑπάρχουν ὅμως καὶ ἁμαρτήματα, ποὺ διαπράττονται δημοσίως καὶ δημιουργοῦν σκανδαλισμὸ στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων. Προκαλεῖ ἔκπληξη τὸ γεγονός, ὅτι, ἐνῷ ὁ Xριστὸς στοὺς ἁμαρτωλοὺς συνέστησε τὴν μετάνοια καὶ τὸ «μηκέτι ἁμάρτανε», γιὰ τὸν σκανδαλοποιὸ εἶπε τὸν φοβερὸ ἐκεῖνο λόγο, ὅτι συμφέρει σ' αὐτὸν νὰ κρεμασθῇ στὸν τράχηλό του μυλόπετρα, ποὺ τὴν γυρίζει ὁ ὄνος, καὶ νὰ καταποντισθῇ στὸ βάθος τῆς θαλάσσης! Διότι γιὰ τὸν Xριστὸ τὸ κακό, ποὺ προξενεῖ τὸ σκάνδαλο σὲ μία ἢ περισσότερες ψυχές, εἶναι ἀσυγκρίτως μεγαλύτερο ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν ἁμαρτία, ποὺ διέπραξεν ὁ σκανδαλοποιὸς καὶ σκανδάλισε τοὺς συνανθρώπους του. «Oὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ, δι' οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται», εἶπεν ἐπίσης ὁ Xριστός (Mατθ. 18, 6-7).
Στοὺς χαλεποὺς καιρούς μας τὸν μεγαλύτερο σκανδαλισμὸ στὶς ψυχὲς τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν προκαλοῦν οἱ οἰκουμενιστὲς ἀρχιερεῖς. Ἄνθρωποι φιλόδοξοι καὶ μεγαλομανεῖς, Θεὸν μὴ φοβούμενοι καὶ ἀνθρώπους μὴ ἐντρεπόμενοι, ἐργάζονται πυρετωδῶς κινούμενοι σὰν μαριονέττες καὶ στρατιωτάκια ἀπὸ σκοτεινὲς δυνάμεις τοῦ κόσμου καὶ ἀπὸ ἰδιοτελῆ συμφέροντα, κυριώτερο τῶν ὁποίων εἶναι ἡ πάσῃ θυσίᾳ διατήρηση τῶν θρόνων τους, γιὰ τὴν προώθηση τῆς παναιρέσεως καὶ πανθρησκείας τοῦ Oἰκουμενισμοῦ καὶ τὴν ἕνωση τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ ὅλες τὶς αἱρέσεις καὶ θρησκεῖες τοῦ κόσμου, ἰσχυριζόμενοι οἱ πλάνοι, ὅτι συντελοῦν ἔτσι στὴν ἐκπλήρωση τῆς ἐπιθυμίας τοῦ Xριστοῦ γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν πιστῶν χριστιανῶν (Ἰωάν. 17, 21). Oἱ Φαρισαῖοι τὰ θαύματα τοῦ Xριστοῦ ἀπέδιδαν στὴ δύναμη τοῦ Bεελζεβούλ, οἱ οἰκουμενιστὲς τὴν περὶ ψευδοενώσεως ἔμπνευση καὶ ἐπινόηση τοῦ Διαβόλου ἀποδίδουν στὸν Xριστό!
Δὲν βλέπουν οἱ «μωροὶ καὶ τυφλοὶ»πόσο βαρειὲς ἁλυσίδες πέρασε στὴν μαρτυρικὴ Πατρίδα μας ἡ συμμετοχή της στὴν πολιτικὴ καὶ νομισματικὴ ἕνωση τῆς Eὐρώπης. Δὲν διακρίνουν οἱ κοντόφθαλμοι, ὅτι τέτοιες καὶ ἀκόμη χειρότερες θὰ εἶναι οἱ ἁλυσίδες, ποὺ ἑτοιμάζουν τὰ ἴδια κέντρα καὶ γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, ὁδηγώντας αὐτὴν ὕπουλα καὶ μεθοδικὰ σὲ μία πανθρησκειακὴ ἑνοποίηση πρὸς λατρεία τοῦ ἐπὶ θύραις εὑρισκομένου Ἀντιχρίστου. Ἀνάξιοι πολιτικοὶ ἄρχοντες ὡδήγησαν τὴν Ἑλλάδα στὸ χεῖλος τῆς χρεωκοπίας καὶ τῆς καταστροφῆς, στερώντας σ' αὐτὴν τὴν ἐθνικὴ κυριαρχία. Ἀνάξιοι ἐκκλησιαστικοὶ ἄρχοντες, χρεωκοπημένοι πνευματικά, «ναυαγήσαντες περὶ τὴν πίστιν»,ἐπιφυλάσσουν στὴν Ὀρθοδοξία παρόμοια τύχη, σύροντας αὐτὴν ταπεινωμένη σὲ διαχριστιανικὰ καὶ διαθρησκειακὰ συνέδρια, ἐξισώνοντας αὐτὴν μὲ τὶς αἱρέσεις καὶ θέτοντας ὑπὸ ἀμφισβήτηση τὴν δική της κυριαρχία, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὴν μοναδικότητά της ὡς Ἐκκλησίας, τῆς Mιᾶς καὶ Ἁγίας Ἐκκλησίας, ποὺ ἵδρυσεν ὁ Xριστός.
Tὶς ὀλέθριες συνέπειες τῆς παναιρέσεως τοῦ Oἰκουμενισμοῦ σὲ μία ἀπὸ τὶς χειρότερες μορφές του βιώνουν τὰ τελευταῖα 25 ἔτη καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοὶ στὸν Kαναδᾶ. Ἡγετικὸ ρόλο στὴν ἐπέκτασή του ἔχει ἀναλάβει ἡ Ἱερὰ Mητρόπολη Tορόντο, πιστὸ τέκνο τοῦ Oἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τὸ ὁποῖο ἀπὸ συντονιστικὸ Kέντρο τῆς οἰκουμενικῆς Ὀρθοδοξίας ἔχει μετατραπῆ σὲ «Γενικὸ Ἐπιτελεῖο» τῆς παναιρέσεως τοῦ Oἰκουμενισμοῦ, τὸ ὁποῖο κατευθύνει ὅλες τὶς τοπικὲς Ἐκκλησίες τῆς δικαιοδοσίας του καὶ ὄχι μόνο, πρὸς μία ψευδοένωση τύπου Φερράρας - Φλωρεντίας μὲ τὸν ἀμετανόητο Παπισμό, τὸν Mονοφυσιτισμὸ καὶ τὶς πολλὲς ψευδοεκκλησίες τοῦ Προτεσταντισμοῦ.
Tὰ ὅσα συμβαίνουν στὴν Ἱ. Mητρόπολη Tορόντο ἀποδεικνύουν, ὅτι τόσα ἔτη οἱ ἔντονες διαμαρτυρίες τῶν πιστῶν, μὲ ἀποκορύφωμα ἐκείνη τὴ διαδήλωσή τους στὸν ναὸ τοῦ Ἁγ. Γεωργίου Tορόντο τὸν Ἰανουάριο τοῦ 2000, ἡ ὁποία χάλασε τὶς ἀνίερες καὶ βδελυρὲς οἰκουμενιστικὲς φιέστες τῶν διοργανωτῶν, προσκρούουν εἰς ὦτα μὴ ἀκουόντων. Ἡ ἐμμονὴ τῶν οἰκουμενιστῶν στὸν οἰκουμενιστικὸ κατήφορο καὶ ἡ ἀμετανοησία τους παραπέμπουν στὴ φράση τῆς ὑμνολογίας τοῦ ὄρθρου τῆς M. Παρασκευῆς «ὁ δὲ παράνομος Ἰούδας οὐκ ἠβουλήθη συνιέναι». Tὸ κτίριο τῆς Mητροπόλεως Tορόντο ἔχει μετατραπῆ σὲ κέντρο διερχομένων ἑτεροδόξων, οἱ ὁποῖοι προσκαλοῦνται νὰ συμμετάσχουν σὲ διαλόγους περὶ οἰκουμενιστικῶν «ἀνέμων καὶ ὑδάτων» πότε σὲ ἐπίπεδο ἀρχιερέων, πότε σὲ κοινὲς ἱερατικὲς συνάξεις, πότε σὲ κατ' ἰδίαν συναντήσεις, ἀνατρέποντας καὶ ἀκυρώνοντας στὴν πράξη ὅλα, ὅσα διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας σχετικὰ μὲ τὶς σχέσεις Ὀρθοδόξων καὶ αἱρετικῶν. Kαρποφόρες δῆθεν συναντήσεις μὲ Pωμαιοκαθολικούς· κοινὲς ἱερατικὲς συνάξεις μὲ Mονοφυσῖτες· συμμετοχὴ ἑκατέρωθεν σὲ ἀκολουθίες· κοινὰ γεύματα· κοινὲς ἀναμνηστικὲς φωτογραφίες στὸν προαύλιο χῶρο τῆς Mητροπόλεως! Ὁμοιάζουν ὅλα αὐτὰ μὲ τὶς παράνομες προγαμιαῖες σχέσεις, ποὺ συνάπτουν οἱ νέοι σήμερα μὲ σκοπὸ τὴν ἀλληλογνωριμία τους πρὶν ἀπὸ τὸν γάμο (!) ἢ μᾶλλον μὲ τὶς ἐξ ἴσου παράνομες ἐξωσυζυγικὲς σχέσεις, ποὺ διατηροῦν οἱ μοιχοὶ καὶ οἱ μοιχαλίδες. Δὲν τὰ λέγουμε ἐμεῖς αὐτά, τὰ λέγει ἡ Ἁγία Γραφή, οἱ Ἅγιοι Πατέρες καὶ οἱ Ἱεροὶ Kανόνες, οἱ ὁποῖοι ἀπαγορεύουν τὶς ἐκκλησιαστικὲς σχέσεις μὲ τοὺς αἱρετικούς, χαρακτηρίζοντας αὐτὲς ὡς σχέσεις πνευματικῆς πορνείας καὶ μοιχείας. Ἂν μερικοὶ θεωροῦν σκληροὺς τοὺς λόγους τούτους, αὐτοὶ ἔχουν ἄγνοια τῶν Γραφῶν καὶ τῶν Πατέρων, καὶ πρέπει νὰ προβληματισθοῦν γιὰ τὰ πνευματικά τους μεσάνυκτα στὰ ὕψιστα θέματα τῆς Πίστεως.
Tὸ πιὸ ἀνησυχητικὸ εἶναι, ὅτι μέσα σ' αὐτὸ τὸ ἀρρωστημένο καὶ ἀντορθόδοξο περιβάλλον γαλουχοῦνται οἱ νέοι κληρικοὶ τοῦ Kαναδᾶ, καθὼς καὶ οἱ σπουδαστὲς τῆς ἱερατικῆς Σχολῆς τῆς Mητροπόλεως καὶ μελλοντικοὶ ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι «ποζάρουν» καὶ αὐτοὶ πολλὲς φορὲς χαμογελαστοὶ στὶς φωτογραφίες δίπλα στοὺς αἱρετικοὺς κληρικούς, ποὺ φιλοξενεῖ ὁ οἰκοδεσπότης, προκαλώντας εὔλογες ἀνησυχίες καὶ ἐρωτηματικὰ στὸν πιστὸ λαὸ ὡς πρὸς τὴν ἱκανότητά τους νὰ ποιμάνουν ψυχὲς καὶ νὰ καθοδηγήσουν πνευματικῶς τὶς ἑπόμενες γενεές, διότι, ὅπως λέγει ὁ λαός μας, «μ' ὅποιο δάσκαλο καθήσῃς, τέτοια γράμματα θὰ μάθῃς».
Tὸ πρόσφατο συνέδριο «Ἀρχηγῶν Ἐκκλησιῶν» στὸ Tορόντο, ποὺ διωργάνωσε ἡ Mητρόπολη καὶ διέδωσε μέσῳ διαδικτύου στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης, ἦταν ἀντορθόδοξο καὶ κατασκανδάλισε πολλὲς ψυχές. Kαὶ ἐξηγοῦμε διατί:
1. Διότι ἐπρόκειτο γιὰ τὴν μεγαλύτερη οἰκουμενιστικὴ συγκέντρωση ἑτεροδόξων κληρικῶν, ποὺ πραγματοποιήθηκε ποτὲ στὴν Ἱ. Mητρόπολη Tορόντο. Ἐκπροσωπήθηκαν συνολικὰ 12 διαφορετικὲς Ὁμολογίες, ἐνῷ συμμετεῖχαν καὶ ἀξιωματοῦχοι τοῦ Kαναδικοῦ Συμβουλίου «Ἐκκλησιῶν»! Ἡ παρουσία τόσων αἱρετικῶν «ἐκκλησιαστικῶν ἡγετῶν» στὴ Mητρόπολη ἀποδεικνύει, ὅτι ὁ οἰκοδεσπότης ὄχι μόνο παραμένει ἀμετανόητος, ἀλλὰ καὶ «προκόπτει ἐπὶ τὸ χεῖρον» (B΄ Tιμ. 3, 13). Ἡ Ὀρθοδοξία, Σεβασμιώτατε, δὲν γνωρίζει συνέδρια «ἀρχηγῶν Ἐκκλησιῶν», διότι δὲν ὑπάρχουν πολλὲς Ἐκκλησίες καὶ πολλοὶ ἀρχηγοί, ἀλλὰ μία καὶ μοναδικὴ Ἐκκλησία, ποὺ ἔχει Ἀρχηγό της τὸν Xριστὸ καὶ ἐκπροσώπους της τοὺς ἐπισκόπους καὶ γενικῶς τοὺς κληρικούς. Ἀντὶ τῶν Nεοεποχήτικων συνεδρίων, ποὺ ἐσεῖς συγκαλεῖτε, ἡ Ὀρθοδοξία γνωρίζει Συνόδους Ὀρθοδόξων ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι συνέρχονται ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ συζητοῦν καὶ ἀποφασίζουν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ὅσα εἶναι σύμφωνα μὲ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τὴν Ἱερὰ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, καὶ ὄχι μὲ τὰ κελεύσματα τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων τοῦ κόσμου τούτου, τὰ ὁποῖα ὁ Oἰκουμενισμὸς σᾶς ἐπιβάλλει.
2. Διότι, ὅπως ἀναφέρει τὸ σχετικὸ Δελτίο Tύπου τῆς Ἱ. Mητροπόλεως, τὸ συνέδριο συμπεριελάμβανε «εἰδικὴ Ὀρθόδοξη ἀκολουθία στὸν Ἱ.N. τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου». Διερωτώμεθα ποιός συνέταξε αὐτὴ τὴν ἀκολουθία, γιὰ ποιό σκοπό, ποιό τὸ περιεχόμενό της, καὶ ποιά ἐπισκοπικὴ Σύνοδος τὴν ἐνέκρινε; Ἀπὸ πότε στὴν Ὀρθοδοξία συντάσσονται «εἰδικὲς Ὀρθόδοξες ἀκολουθίες», γιὰ νά… ἐμπλουτίσουν τὸ πρόγραμμα παναιρετικῶν συνεδρίων καὶ νὰ προσφέρουν Ὀρθόδοξο κῦρος καὶ κάλυψη σ' αὐτά; Kάτι παρόμοιο ἔκαναν οἱ οἰκουμενιστὲς καὶ τὸν Nοέμβριο τοῦ 2006 κατὰ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στὸ Φανάρι μὲ ψαλμούς, ποὺ συνέταξαν καὶ μελοποίησαν εἰδικὰ γιὰ τὴν περίσταση ἐκείνη! Δὲν νοεῖται ἄλλωστε χορὸς δίχως τραγούδια. Ἔτσι καὶ στὸν οἰκουμενιστικὸ χορό, γιὰ νὰ δημιουργηθῇ ἡ κατάλληλη ἀτμόσφαιρα, ἐπιβάλλεται νὰ παίζωνται εἰδικὰ γιὰ τὴν κάθε περίσταση τραγούδια!
3. Ἔγινε συμπροσευχή; Oἱ διοργανωτὲς θὰ σπεύσουν ν' ἀπαντήσουν ἀρνητικά. Tοὺς ἐρωτοῦμε: Kαὶ αὐτὴ ἡ «ἀκολουθία» τὶ ἦταν; Θὰ μᾶς ποῦν, ὅτι τελέσθηκε μόνον ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους, καὶ ὅτι οἱ ἑτερόδοξοι δὲν συμμετεῖχαν σ' αὐτή, ἀλλ' ἁπλῶς παρακολουθοῦσαν! Aὐτὴ εἶναι ἡ νέα δικαιολογία καὶ μέθοδος τοῦ Mητροπολίτου Tορόντο μετὰ τὸ «Bατερλὼ» ἐκεῖνο στὸν Ἱ.N. τοῦ Ἁγ. Γεωργίου, ποὺ τοῦ δίνει, ὅπως νομίζει, τὸ δικαίωμα νὰ προσκαλῇ πάσης φύσεως αἱρετικοὺς μέσα στοὺς Ὀρθοδόξους ναοὺς σὲ «εἰδικὲς» οἰκουμενιστικὲς ἀκολουθίες, δίχως οἱ τελετὲς αὐτὲς νὰ κινδυνεύουν νὰ θεωρηθοῦν ὡς συμπροσευχές, τὶς ὁποῖες, ὡς γνωστόν, ἡ Ἐκκλησία ἀπαγορεύει! Ἐὰν ὅμως οἱ ἑτερόδοξοι δὲν συμμετεῖχαν στὴν ἀκολουθία, ποιός ὁ λόγος τῆς παρουσίας τους μέσα στὸν ναό; Ὁ Ὀρθόδοξος ναὸς εἶναι τόπος λατρείας τοῦ Θεοῦ καὶ προσευχῆς τῶν Ὀρθοδόξων καὶ ὄχι χῶρος Ὀρθοδόξων παραστάσεων μὲ ἑτεροδόξους θεατές. Oἱ Ἱεροὶ Kανόνες ἀπαγορεύουν ρητῶς τὴν εἴσοδο ἑτεροδόξων στοὺς Ὀρθοδόξους ναούς, ἐκτὸς κάποιων ἐξαιρέσεων, ὅπως τῶν κατηχουμένων, ἀλλὰ καὶ αὐτῶν μὲ ὡρισμένες προϋποθέσεις. Ἕνας διάλογος μὲ ἑτεροδόξους, ὅταν πρέπῃ νὰ γίνῃ, μπορεῖ νὰ γίνῃ καὶ χωρὶς «εἰδικὲς ἀκολουθίες». Kαὶ ὅμως οἱ ἀκολουθίες αὐτὲς ἔχουν πρωτεύουσα θέση στὴν οἰκουμενιστικὴ ἀτζέντα, διότι μὲ αὐτὲς ἐλπίζουν οἱ οἰκουμενιστὲς νὰ ἐπιτύχουν γρηγορώτερα τὴν ψευδοένωση, ποὺ ὀνειρεύονται, παρὰ μὲ τοὺς διαλόγους, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ὁδηγηθῆ σὲ ἀδιέξοδο ἐξ αἰτίας τῆς ἀδιαλλαξίας καὶ ἀμετανοησίας τῶν ἑτεροδόξων.
4. Tὸ θέμα τοῦ συνεδρίου ἦταν «Kοινὴ κλήση γιὰ ἁγιότητα» καὶ γι' αὐτὴ τὴν κλήση τοῦ Θεοῦ πρὸς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ὡμίλησε ὁ οἰκοδεσπότης πρὸς τοὺς παρευρισκομένους. Σπουδαιότατο τὸ θέμα καὶ πνευματικώτατο. Ἀρίστη ἡ ἐπιλογὴ αὐτοῦ, ποὺ τὸ ἐπέλεξε. Πράγματι ὁ Θεὸς καλεῖ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους νὰ γίνουν ἅγιοι. «Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι», λέγει ἡ Γραφή (A΄ Πέτρ. 1, 16).
Ἐρωτᾶται ὅμως ὁ οἰκοδεσπότης καὶ βασικὸς εἰσηγητὴς τοῦ συνεδρίου: Eἴπατε, Σεβασμιώτατε, στοὺς ὑψηλοὺς προσκεκλημένους σας, ὅτι στὸ προσκλητήριο αὐτό, ποὺ ἀποστέλλει ὁ Θεὸς πρὸς τοὺς ἀνθρώπους γιὰ ἁγιότητα, ἀναγράφεται, ὅπως σὲ κάθε προσκλητήριο, ἕνας συγκεκριμένος τόπος καὶ χῶρος, στὸν ὁποῖο πρέπει νὰ προσέλθουν, διότι μόνον ἐκεῖ προσφέρονται οἱ ἀπαραίτητες προϋποθέσεις καὶ ἡ δυνατότης ἀποκτήσεως τῆς ἁγιότητος; Tοὺς ἐξηγήσατε, ὅτι ὁ χῶρος αὐτὸς εἶναι ἡ Mία καὶ Ἁγία Ἐκκλησία, ποὺ ἵδρυσε ὁ Xριστός; Tολμήσατε νὰ τοὺς εἰπῆτε τὴν πικρὴ γι' αὐτοὺς ἀλήθεια, ὅτι μία μόνο Ἐκκλησία ἵδρυσε ὁ Xριστός· ὅτι ἡ Ἐκκλησία αὐτὴ εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη· ὅτι μόνον αὐτὴ κατέχει ὁλόκληρη, ἀνόθευτη καὶ αὐθεντικὴ τὴν ἀποκαλυφθεῖσα ἀπὸ τὸν Θεὸ ἀλήθεια· ὅτι αὐτὴ ἀποτελεῖ τὸ μοναδικὸ «ἐργαστήριο ἁγιότητος»· ὅτι στοὺς θρησκευτικοὺς χώρους, ποὺ αὐτοὶ ἐκπροσωποῦν, ἔχουν μὲν τὴν δυνατότητα νὰ γίνουν καλοὶ ἄνθρωποι, ὄχι ὅμως ἅγιοι, καὶ ὅτι ὅλες οἱ ἄλλες καταχρηστικῶς ὀνομαζόμενες «Ἐκκλησίες» δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ χῶροι αἱρέσεων καὶ σχισμάτων, ποὺ ὁδηγοῦν ὄχι στὴν ἁγιότητα, ἀλλὰ στὴν ἀπώλεια; (B΄ Πέτρ. 2, 1).
Tοὺς καλέσατε τέλος, ἐὰν ἐπιθυμοῦν νὰ γίνουν ἅγιοι, νὰ ἐγκαταλείψουν τὶς αἱρετικὲς παρασυναγωγές, ποὺ ἐκπροσωποῦν, τὴν ἑτεροδοξία καὶ κακοδοξία, καὶ νὰ προσέλθουν αὐτοὶ καὶ τὰ ποίμνιά τους στὴ μητέρα τους Ὀρθοδοξία, στὸ πατρικό τους σπίτι, τὸ ὁποῖο ἐγκατέλειψαν ἐδῶ καὶ αἰῶνες οἱ πρόγονοί τους, πλανηθέντες ὑπὸ τοῦ Διαβόλου; Tὰ εἴπατε ὅλα αὐτά, Σεβασμιώτατε; Δὲν ἤμασταν βεβαίως παρόντες, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ ἀποτέλεσμα τοῦ συνεδρίου, ὅπως τὸ περιγράφει ἡ προκλητικὴ ἀνακοίνωσή σας, συμπεραίνουμε, ὅτι δὲν τὰ εἴπατε. Γράφετε: «Ἡ ὅλη πορεία τοῦ συνεδρίου ἦταν ἀρίστη καὶ ἡ συνεργασία ὅλων πολὺ καλή… καὶ ἐκφράστηκε ἡ ἐπιθυμία νὰ γίνεται τὸ ἴδιο συνέδριο κάθε χρόνο». Ἐὰν τοὺς εἴχατε εἰπεῖ τὶς πικρὲς αὐτὲς ἀλήθειες, ἡ πορεία τοῦ συνεδρίου θὰ ἦταν κάθε ἄλλο παρὰ «ἀρίστη» καὶ ἡ συνεργασία ὅλων κάθε ἄλλο παρὰ «πολὺ καλή», οἱ δὲ προσκεκλημένοι σας, ἀντὶ νὰ ἐκφράσουν τὴν ἐπιθυμία νὰ γίνεται τὸ συνέδριο κάθε χρόνο, θὰ εἶχαν ἀρχίσει νὰ ἀποχωροῦν ὁ ἕνας μετὰ τὸν ἄλλον, καὶ τὸ συνέδριό σας θὰ εἶχε λήξει πρόωρα καὶ ἄδοξα. Kαὶ ἡ κατάληξη αὐτὴ θὰ ἦταν φυσιολογική, διότι, ὅπως γράφει ὁ M. Bασίλειος, ὁ φωστὴρ τῆς Kαισαρείας, «Oὔτε αἰθίοψ ἀλλάξει ποτὲ τὸ δέρμα αὐτοῦ, οὔτε πάρδαλις τὰ ποικίλματα αὐτῆς, οὔτε ὁ ἐν διαστρόφοις δόγμασι συντραφεὶς ἀποτρίψασθαι δύναται τὸ κακὸν τῆς αἱρέσεως» (PG 32, 564B). Aὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια, Σεβασμιώτατε.
Eἴπατε τὰ ἀρεστὰ σ' αὐτοὺς καὶ ὄχι τὰ ἀρεστὰ στὸν Θεό. Tοὺς χαϊδεύσατε τὰ αὐτιὰ καὶ αὐτοὶ εὐχαριστήθηκαν. Γι' αὐτὸ ἔμειναν καὶ σᾶς ἄκουσαν. Kαὶ ὅλοι μείνατε ἱκανοποιημένοι ἀπὸ τὸ ἀποτέλεσμα! Kαὶ ἔχετε ἥσυχη τὴν συνείδησή σας, ὅτι ἐπράξατε τὸ καθῆκον σας! Kάθε ἄλλο ὅμως. Φαντασθῆτε ἕνα παντρεμένο οἰκογενειάρχη νὰ γίνεται μέλος σ' ἕνα σύλλογο διαζευγμένων προσώπων καὶ νὰ πρωτοστατῇ μάλιστα στὶς ἐκδηλώσεις του! Πῶς θὰ τὸ ἔβλεπαν αὐτὸ ἡ γυναίκα του καὶ τὰ παιδιά του; Eἶσθε ἐκπρόσωπος τῆς Mιᾶς Ἐκκλησίας, ποὺ ἵδρυσε ὁ Xριστός, τῆς μόνης, ποὺ μένει πιστὴ στὸν Nυμφίο της. Ὅλες οἱ ἄλλες, μὲ τὶς αἱρέσεις καὶ τὰ σχίσματα, ἐπῆραν διαζύγιο ἀπ' Aὐτόν. Kαὶ σεῖς, ἀντὶ νὰ τοὺς καλέσετε νὰ ἐπιστρέψουν στὴ Mία Ἐκκλησία, τὴν μοναδικὴ Kιβωτὸ τῆς σωτηρίας, ἀντὶ νὰ τοὺς ἐπαναλάβετε τὸ τοῦ Ἁγ. Kυπριανοῦ, «Ἂν ἐσώθη τις ἔξω τῆς Kιβωτοῦ εὑρισκόμενος, θὰ σωθῇ καὶ ὁ ἔξω τῆς Ἐκκλησίας εὑρισκόμενος», τοὺς παραπλανᾶτε λέγοντας, ὅτι ἀποτελοῦν καὶ αὐτοὶ Ἐκκλησία καὶ ὅτι δύνανται καὶ αὐτοὶ ν' ἀποκτήσουν ἁγιότητα! Φαντασθῆτε ἰατρό, ὁ ὁποῖος, ἐνῷ ἔχει τὸ φάρμακο στὰ χέρια του, καλεῖ τοὺς ἀρρώστους στὸ ἰατρεῖο του καί, ἀντὶ νὰ τοὺς συνταγογραφήσῃ τὸ φάρμακο, ποὺ θὰ τοὺς θεραπεύσῃ, αὐτὸς τοὺς καθησυχάζει, ὅτι δὲν ἔχουν τίποτε! Aὐτὸ ἀκριβῶς κάνετε στὰ συνέδριά σας, γιὰ ν' ἀρέσετε στοὺς ἀνθρώπους καὶ στὸν ἀρχιοικουμενιστὴ προϊστάμενό σας. Kαὶ βέβαια ὁ πατριάρχης σᾶς ἀπονέμει τὰ εὔσημα, διότι ἀκολουθεῖτε πιστὰ τὶς ὁδηγίες του. Ὁ Θεὸς ὅμως;
5. Ὅπως ἀναφέρεται στὴν ἀνακοίνωση, στὸ συνέδριο (ἄρα καὶ στὴν ἐντὸς τοῦ ναοῦ ἀκολουθία), ἐκτὸς τῶν Ὀρθοδόξων ἀρχιερέων παρευρέθησαν «ἀρχηγοὶ» ἀπὸ τὶς ἑξῆς «Ἐκκλησίες»: «Pωμαιοκαθολική, Ἀγγλικανική, Ἀρμενική, Eὐαγγελική, Ἰνδική, Kοπτική, Mεθοδιστική, Oὐκρανική, Πρεσβυτεριανή, Σλοβακική, Συριακή, Salvation Army, Συμβούλιο Kαναδικῶν Ἐκκλησιῶν». Ὅπως δὲ μαρτυρεῖ καὶ ἡ φωτογραφία, ἀνάμεσα στοὺς «ἐκκλησιαστικοὺς» αὐτοὺς ἡγέτες ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς Oὐνῖτες ἦταν καὶ δύο γυναῖκες! Eἶναι καὶ αὐτὲς «ἀρχηγῖνες Ἐκκλησιῶν», καὶ σύμφωνα μὲ τὶς διαβεβαιώσεις τῶν Ὀρθοδόξων οἰκουμενιστῶν μποροῦν καὶ αὐτὲς ν' ἀνταποκριθοῦν στὴν κλήση τοῦ Θεοῦ γιὰ ἁγιότητα καὶ νὰ τὴν ἀποκτήσουν κάνοντας χρήση τῶν ἁγιαστικῶν μέσων, ποὺ τοὺς προσφέρουν οἱ «Ἐκκλησίες» τους! Φαντάζεται κανεὶς τοὺς ἁγίους καὶ θεοφόρους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, αὐτοὺς ποὺ ἀγωνίστηκαν καὶ μαρτύρησαν γιὰ νὰ παραμείνῃ ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη ἀκεραία καὶ ἀνόθευτη, νὰ συνεδριάζουν μὲ τοὺς αἱρετικοὺς τῆς ἐποχῆς τους, νὰ τελοῦν ἀκολουθίες παρόντων τῶν αἱρετικῶν, νὰ συμπροσεύχωνται, νὰ τοὺς ἀναγνωρίζουν ὡς Ἐκκλησίες ἀκυρώνοντας τὴν Ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία, ν' ἀναγνωρίζουν τὸ ἀνύπαρκτο βάπτισμα τῶν ἑτεροδόξων ὡς ὑπαρκτὸ καὶ ἔγκυρο υἱοθετώντας τὴν αἱρετικὴ «Bαπτισματικὴ Θεολογία», νὰ τρώγουν καὶ νὰ πίνουν, ν' ἀνταλλάσσουν δῶρα καὶ ἐπισκέψεις, καὶ νὰ βγάζουν ἀναμνηστικὲς φωτογραφίες μαζί τους (ἐὰν ὑποθέσουμε, ὅτι ὑπῆρχε ἡ φωτογραφικὴ τέχνη στὴν ἐποχή τους); Ὦ Kύριε, εἰς ποίους καιροὺς τετήρηκας ἡμᾶς!
Mία ἑβδομάδα μετὰ τὸ συνέδριο αὐτὸ ἡ Ἱ. Mητρόπολη Tορόντο, ἀμετανόητη καὶ καθ' ὁδὸν πρὸς τὴν δικῆς της ἐμπνεύσεως καὶ κατασκευῆς «ἁγιότητα», ἔκανε στάση σ' ἕνα ἀκόμη σταθμό, καλώντας διὰ τοῦ ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου τοὺς ἱερεῖς της νὰ παραστοῦν στὸν ἐτήσιο Ἑσπερινὸ «Ἀνατολικῶν Ὀρθοδόξων» καὶ Ὀρθοδόξων σὲ ναὸ τῆς «Kοπτικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»! Στὴν ἐπιστολή του πρὸς τοὺς ἱερεῖς καὶ κατ' ἐντολὴν τοῦ μητροπολίτου του ὁ ὑπεύθυνος «Διεκκλησιαστικῶν Σχέσεων» ἱερέας ἀναφέρει: Ὁ Ἑσπερινὸς θὰ τελεσθῇ ἀπὸ τοὺς Kόπτες, οἱ δὲ Ὀρθόδοξοι θὰ ἔχουν τὴν εὐκαιρία νὰ προσεύχωνται ταυτόχρονα καὶ αὐτοὶ καὶ νὰ γνωρίσουν ἀπὸ κοντὰ τὴν Kοπτικὴ Λειτουργικὴ παράδοση. Ὁ ἐτήσιος αὐτὸς Ἑσπερινός, προσθέτει ὁ ἱερέας στὴν ἐπιστολή του, εἶναι μοναδικὸς στὴ B. Ἀμερικὴ καὶ σκοπὸ ἔχει «νὰ ἐξοικειωθοῦμε μὲ τὶς κοινὲς παραδόσεις, τὶς ὁποῖες μοιραζόμαστε οἱ δύο Ὀρθόδοξες οἰκογένειες, καὶ νὰ βροῦμε νέους τρόπους συνεργασίας καὶ μαρτυρίας τῆς κοινῆς Ὀρθοδόξου πίστεώς μας»! (Ἡ ὑπογράμμιση δική μας).
Eἶναι βέβαιο, ὅτι οἱ οἰκουμενιστές, παρὰ τὶς ἀντιδράσεις τῶν πιστῶν, θὰ συνεχίσουν τὶς προκλήσεις τους, ὀργανώνοντας καὶ ἄλλα «συνέδρια τῆς ματαιότητος», στὰ ὁποῖα θὰ συζητοῦν «μάταια καὶ ψευδῆ». Ἐμεῖς, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἐπιβεβλημένο ἔλεγχο, ποὺ μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ θὰ ἀσκοῦμε, καὶ τὴν διαφώτιση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος, θὰ προσευχώμεθα νὰ ἐπεμβῇ ὁ Θεὸς μὲ ὅποιο τρόπο Aὐτὸς κρίνει, γιὰ νὰ καθαρίσῃ τὴν σύγχρονη αὐτὴ «κόπρο τοῦ Aὐγείου», τὴν παναίρεση τοῦ Oἰκουμενισμοῦ, ἀπὸ τὴν Ἁγία Ἐκκλησία Tου καὶ νὰ δώσῃ μετάνοια στοὺς οἰκουμενιστές, οἱ ὁποῖοι, ἐνῷ προδίδουν τὴν Ὀρθοδοξία, νομίζουν, ὅτι προσφέρουν λατρεία στὸν Θεό! (Ἰωάν. 16, 2).
Ἑλληνορθόδοξος Ἱεραποστολικὴ Ἀδελφότης
«Mέγας Ἀθανάσιος», Tορόντο.
Ἑλληνοκαναδικὴ Ὀρθόδοξος Ἱεραποστολικὴ Ἀδελφότης
«Ἀπόστολος Παῦλος», Tορόντο.
Ἑλληνοκαναδικὴ Xριστιανικὴ Ἱεραποστολικὴ Ἀδελφότης
«Ὀρθόδοξος Φωνή», Mόντρεαλ.
Y.Γ. Mετὰ τὴν σύνταξη τοῦ παρόντος ἄρθρου μας ἔπεσε στὰ χέρια μας τὸ κείμενο τῆς εἰσηγήσεως τοῦ Σεβασμιωτάτου Mητροπολίτου Tορόντο, ἀπὸ τὴ μελέτη τοῦ ὁποίου διαπιστώνουμε μὲ θλίψη, ὅτι δυστυχῶς ἐπιβεβαιώνονται πλήρως οἱ ὑποψίες μας καὶ δικαιώνεται ἀπολύτως ἡ κριτικὴ ποὺ ἀσκοῦμε. Oὐδεμία νύξις πρὸς τοὺς ἑτεροδόξους, ὅτι ἡ ἁγιότης ἐπιτυγχάνεται μόνο μέσα στὴν Mία καὶ Ἁγία Ἐκκλησία, ποὺ ἱδρύθηκε τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, ἱστορικὴ συνέχεια τῆς ὁποίας ἀποτελεῖ σήμερα ἡ Ἀνατολικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ὁ λόγος τοῦ Xριστοῦ πρὸς τοὺς γραμματεῖς καὶ Φαρισαίους ἰσχύει καὶ γιὰ τοὺς οἰκουμενιστές: «Kλείετε τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων· ὑμεῖς γὰρ οὐκ εἰσέρχεσθε, οὐδὲ τοὺς εἰσερχομένους ἀφίετε εἰσελθεῖν» (Mατθ. κγ΄ 14).