Στο δεύτερο μέρος της έρευνας μας παρουσιάζουμε τη θρησκευτική κατάσταση στην Ινδονησία, σύμφωνα με την απογραφή του 2010 ( η μεσολάβηση 2 ετών δεν έχει αλλάξει δραματικά τη κατάσταση ) . Σε μια χώρα 240 εκατομμυρίων κατοίκων, οι Χριστιανοί αποτελούν μόλις το 9% του συνολικού πληθυσμού ( περίπου 24.000.000 πιστοί διαφόρων ομολογιών ). Στην Ινδονησία, λοιπόν, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί είναι μόνο μερικές χιλιάδες και ανήκουν σε δύο τοπικές ορθόδοξες Εκκλησίες, μια υπάγεται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και μια στη ρωσική ορθόδοξη Εκκλησία της Διασποράς, η οποία κάποτε ήταν σχισματική, αλλά τώρα έχει ενωθεί διοικητικά και πνευματικά με το Πατριαρχείο Μόσχας !
Σε τι υστερούμε, λοιπόν, από τις άλλες χριστιανικές ομολογίες και αυτοί έχουν εκατοντάδες χιλιάδες ή εκατομμύρια πιστούς και εκατοντάδες ενορίες , ενώ εμείς ( διαιρεμένοι ) δεν μπορούμε να δώσουμε τη μαρτυρία της πρωτοχριστιανικής Εκκλησίας του Χριστού και είμαστε περιορισμένοι αριθμητικά ( το “ποιοτικά” κανείς δεν μπορεί να το μετρήσει παρά μόνο ο Θεός” ) ;
Τι δεν κάνουμε σωστά ; Τι προβλήματα υπάρχουν ; Και πότε περιμένουν οι Ορθόδοξοι Πατριάρχες και Επίσκοποι να τα επιλύσουν ; Επιτέλους, δεν μπορεί να υπάρξει μία φόρμουλα συνεργασίας των τοπικών Ορθόδοξων Εκκλησιών και Πατριαρχείων ; Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά ;
Γιατί οι άλλες χριστιανικές ομολογίες και αιρέσεις δρουν και φέρνουν κοντά τους εκατομμύρια ανθρώπους και οι δικές μας ορθόδοξες κοινότητες παραμένουν αριθμητικά μικρές ; Έχουν γίνει συσκέψεις και συζητήσεις μεταξύ των Ορθοδόξων Πατριαρχείων και Εκκλησιών για το πως θα πλησιάσουμε τους κατοίκους της Ασίας που αποτελούν – πλέον- τα 2/3 της ανθρωπότητας ; Δεν είναι δυνατόν χριστιανικές αιρέσεις που υπάρχουν 1 ή 2 αιώνες να έχουν παρουσία σχεδόν σε όλα τα κράτη του κόσμου και η Ορθόδοξη Εκκλησία να υστερεί δραματικά στο τομέα του Ευαγγελισμού των Εθνών.
Κάτι πρέπει να γίνει άμεσα και η πρωτοβουλία δεν μπορεί να ανήκει σε εμάς τους έσχατους και αθλίους, αλλά στους διαδόχους των Αποστόλων, τους Επισκόπους των Ορθοδόξων Εκκλησιών όλου του κόσμου. Δεν είναι δυνατόν να δύνανται οι Ορθόδοξοι Επίσκοποι να συνδιαλέγονται με τους εκπροσώπους των άλλων χριστιανικών ομολογιών ( ακόμα και των πλέον ακραίων από απόψεως δογματικών ζητημάτων ) και των άλλων θρησκειών και να μη μπορούν να συναντηθούν και συνενοηθούν μεταξύ τους και να βρουν φόρμουλα συνεργασίας και κοινής δράσης στο πλαίσιο του Ορθόδοξου Ευαγγελισμού των Εθνών !
Πόσα, ακόμα, χρόνια θα περιμένουν οι κάτοικοι της Ασίας να ακούσουν για την πρωτοχριστιανική Εκκλησία του Ιησού Χριστού, την Ορθόδοξη ; Προσευχόμαστε και ελπίζουμε να βρεθεί λύση μέσα στο 2013, εν Αγίω Πνεύματι. Ο Θεός να μας ελεήσει και να μας συγχωρήσει για την αδράνειά μας ή τις μικρές μας προσπάθειες στο “πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη ” …
Υ.Γ Εμείς δεν υπεισερχόμαστε στην διοικητική ουσία του ζητήματος, για το ποιος έχει δίκιο ή όχι για τις δύο παράλληλες ορθόδοξες εκκλησίες στην Ινδονησία. Αυτό άλλοι είναι αρμόδιοι να το συζητήσουν και να το επιλύσουν.
Εμείς μένουμε στην ΟΥΣΙΑ του Ευαγγελισμού των ΕΘνών και εκεί έχουμε μείνει ΠΟΛΥ ΠΙΣΩ. Εμάς μας ενδιαφέρει να προβληματιστούμε για το ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ή τι δεν κάνουμε σωστά και έχουμε υστερήσει σε σχέση με τις άλλες χριστιανικές ομολογίες και θρησκείες. Και όχι μόνο να προβληματιστούμε σε θεωρητικό επίπεδο, αλλά να βρούμε ΑΜΕΣΑ πρακτικές λύσεις που θα βοηθήσουν το έργο των Ορθόδοξων Εκκλησιών στην Ασία, στην Αφρική, σε όλες τις ηπείρους.
Δείτε και: