Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
᾿Εν Πειραιεῖ τῇ28ῃ Δεκεμβρίου 2011
Τόνἐνανθρωπήσαντα Θεόν «ἵνα ὁ ἄνθρωπος Θεός γένηται» λυσσωδῶς ἐπολέμησεν διά τῶνμισθάρνων ὀργάνων του ὁ βύθιος δράκων καί ἀλάστωρ δαίμων. Ἐπί δύο χιλιάδεςμαρτυρικά χρόνια μέ τό δόρυ ἤ τή γραφίδα ἀπεπειράθησαν οἱ ἀνά τούς αἰῶνεςδιώκται νά ἀπομειώσουν τό θεανδρικό πρόσωπο τοῦ προφητευθέντος ὑπό τῶν ἁγίωνΠατριαρχῶν καί Προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης Σωτῆρος τοῦ κόσμου καί μόνου ἀληθοῦςΜεσσίου μέ ἐκτρωματικές μορφές τόν αἱρεσιάρχη Ἄρειο τό 325 μ.Χ., τόν ἄραβα ἔμποροΜωάμεθ τοῦ Ἀμπνταλάχ καί τῆς Ἄμινα Μπίντ Οὐαχάντ τό 570 μ.Χ. καί τόν CharlesRussell τό 1870 ἱδρυτή τῆς φυλλαδικῆς μετοχικῆς ἑταιρείας Σκοπιᾶς τοῦ Πύργου τῶνΜαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ.
Κοινός στόχος καί τῶν τριῶν ἡ ἐκμηδένησις τοῦ ΠαναγίουΤρισυποστάτου Θεοῦ, κοινός λόγος καί τῶν τριῶν ἡ ἀπομείωσις τοῦ Θεανδρικοῦπροσώπου τοῦ ἐνσαρκωθέντος Θεοῦ καί κοινός ὑποφήτης καί ὑποβολεύς καί τῶν τριῶνὁ προαναφερθείς πολυώνυμος ἀνθρωποκτόνος διάβολος.
Τό γένος τῶν Ἑλλήνων ἐξῆλθεδιά μέσου ποταμῶν αἱμάτων καί ὁλοκαυτωμάτων,ἐπί πέντε ἀτέλειωτους μαρτυρικούς αἰῶνες, τῶν χιλιάδων ἀδούλωτων νεομαρτύρων ἀγοριῶνκαί κοριτσιῶν πού πότισαν μέ τό παρθενικό τους αἷμα τό ἱερό δένδρο τῆς Ἑλληνικῆςκαί Ὀρθοδόξου ἰδιοπροσωπείας εἰς τήν Παλιγγενεσίαν. Εἰς τήν ἄφθιτον καί αἰώνιονκαί ἱεράν μνήμην αὐτῶν τῶν πανιέρων προσώπων ἔστω καί γιά ἀπότισιν φόρου τιμῆςκαί εὐγνωμοσύνης ἀλλά καί γιά τήν σημειολογίαν τοῦ γεγονότος δέν θά ἔπρεπε ποτέτό Ἑλληνικό Κοινοβούλιο νά ψηφίση τόν ἐπαίσχυντον Νόμον 3512/2006 γιά τήν ἀνίδρυσηἸσλαμικοῦ τεμένους στήν Ἀθήνα καί δέν θά ἔπρεπε ἡ Διοίκησις δῆθεν ὁρμωμένη ἀπό«δημοκρατικές εὐαισθησίες» νά ὑλοποιήση ἕνα τέτοιο δεινό ἀνοσιούργημα εἰς βάροςτῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως καί τῶν πορφυρῶν αἱμάτων τῶν ἁγίων ἐνδόξωννεομαρτύρων μας ἔνεκεν τῶν ὁποίων δέν ἀποτελοῦμεν σήμερον τό ὑπόλοιπον τῆς ΕὐρωπαϊκῆςΤουρκίας.
Κοινός στόχος καί τῶν τριῶν ἡ ἐκμηδένησις τοῦ ΠαναγίουΤρισυποστάτου Θεοῦ, κοινός λόγος καί τῶν τριῶν ἡ ἀπομείωσις τοῦ Θεανδρικοῦπροσώπου τοῦ ἐνσαρκωθέντος Θεοῦ καί κοινός ὑποφήτης καί ὑποβολεύς καί τῶν τριῶνὁ προαναφερθείς πολυώνυμος ἀνθρωποκτόνος διάβολος.
Τό γένος τῶν Ἑλλήνων ἐξῆλθεδιά μέσου ποταμῶν αἱμάτων καί ὁλοκαυτωμάτων,ἐπί πέντε ἀτέλειωτους μαρτυρικούς αἰῶνες, τῶν χιλιάδων ἀδούλωτων νεομαρτύρων ἀγοριῶνκαί κοριτσιῶν πού πότισαν μέ τό παρθενικό τους αἷμα τό ἱερό δένδρο τῆς Ἑλληνικῆςκαί Ὀρθοδόξου ἰδιοπροσωπείας εἰς τήν Παλιγγενεσίαν. Εἰς τήν ἄφθιτον καί αἰώνιονκαί ἱεράν μνήμην αὐτῶν τῶν πανιέρων προσώπων ἔστω καί γιά ἀπότισιν φόρου τιμῆςκαί εὐγνωμοσύνης ἀλλά καί γιά τήν σημειολογίαν τοῦ γεγονότος δέν θά ἔπρεπε ποτέτό Ἑλληνικό Κοινοβούλιο νά ψηφίση τόν ἐπαίσχυντον Νόμον 3512/2006 γιά τήν ἀνίδρυσηἸσλαμικοῦ τεμένους στήν Ἀθήνα καί δέν θά ἔπρεπε ἡ Διοίκησις δῆθεν ὁρμωμένη ἀπό«δημοκρατικές εὐαισθησίες» νά ὑλοποιήση ἕνα τέτοιο δεινό ἀνοσιούργημα εἰς βάροςτῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως καί τῶν πορφυρῶν αἱμάτων τῶν ἁγίων ἐνδόξωννεομαρτύρων μας ἔνεκεν τῶν ὁποίων δέν ἀποτελοῦμεν σήμερον τό ὑπόλοιπον τῆς ΕὐρωπαϊκῆςΤουρκίας.
Ἔχω ἀποδείξει ἀναντιρρήτωςστήν συγκριτική μου μελέτη «Χριστιανισμός καί Ἰσλάμ» πού ἀναρτᾶται στόΔιαδίκτυο (http://pmeletios.com/pdf/xristanismos_kai_islam.pdf) ὅτι ἡ θρησκευτική παραδοχή τοῦ Μουσουλμανισμοῦεἶναι ἀνθρώπινο κατασκεύασμα συμπίλημα ἀρχαίων ἀραβικῶν, ἰουδαϊκῶν καίχριστιανικῶν ἀντιλήψεων πού χρησιμοποιήθηκε γιά τήν δημιουργία θεοκρατικοῦ ἡγεμονικοῦκαθεστῶτος καί οὐδεμίαν σχέσιν ἔχει μέ τήν ἀποκάλυψιν τοῦ αἰωνίου καί ζῶντοςΘεοῦ. Ἐπεβλήθη πάντοτε μέ τήν βίαν καί τό ἔγκλημα καί ἀποτελεῖ τήν πλέον εὔγλωττονδιακήρυξιν τοῦ φονταμενταλισμοῦ ὡς ἀποδεικνύεται ἀπό τίς πρόσφατες σφαγέςχριστιανικῶν πληθυσμῶν στό Ἰράκ, τήν Αἴγυπτον καί τήν Νιγηρίαν.
Μετ’ ἄλλων ἀγρυπνούντων ἀδελφῶνὑποχρεούμεθα κατόπιν τῆς ἀπαραδέκτου ἐνεργείας τῆς διοικήσεως εἰς βάρος τῶν ἱερῶνκαί τῶν ὁσίων τοῦ Γένους νά προσφύγωμεν ἐνώπιον τοῦ Ἀνωτάτου ἈκυρωτικοῦΔικαστηρίου τῆς Χώρας διά νά ὑπερασπισθῶμεν τό Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος ὡς Ἕλληνεςπολίτες καί τό αἷμα τῶν μαρτύρων καί ἡρώων τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως τῶν ὁποίωντά πάντιμα λείψανα εὐωδιάζουν ὡς ἡ πάντιμος κάρα τοῦ προστάτου Ἁγίου μου ἹερομάρτυροςΣεραφείμ Ἐπισκόπου Φαναρίου καί Νοεχωρίου τοῦ διά «σούβλης» διαπερασθέντος καίμαρτυρικῶς τελειωθέντος ἀπό τούς ὁμοπίστους τῶν σημερινῶν Ἰσλαμιστῶν.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ ΠειραιῶςΣΕΡΑΦΕΙΜ
ΕΝΩΠΙΟΝ
ΤΟΥΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
ΑΙΤΗΣΗ AKYΡΩΣΕΩΣ
Των:
1) ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣΣΕΡΑΦΕΙΜ (κατά κόσμον Χρίστου Μεντζελοπούλου του Βασιλείου),κατοίκου Πειραιώς, οδός Ακτή Θεμιστοκλέους 190
2) ΝΙΑΡΧΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ τουΓεωργίου, ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥΑΘΗΝΩΝ, κατοίκου Καισαριανής Αττικής, Κλαζομενών 21 κ Εθνικής Αντιστάσεως
3) ΠΛΩΤΑΡΧΟΥ Π.Ν. ΖΩΗ ΜΠΕΧΛΗ του Κωνσταντίνου, Ιατρούστο Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών, οδός Δεινοκράτους 70
4) ΠΛΩΤΑΡΧΟΥ Π.Ν. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΟΥΒΕΛΑ τουΙωάννη, Ιατρού στο Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών, οδός Δεινοκράτους 70
5) ΕΞΩΡΑΙΣΤΙΚΟΥ ΦΥΣΙΟΛΑΤΡΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥΣΥΛΛΟΓΟΥ «Η ΑΘΗΝΑ», ο οποίος εδρεύει στο Βοτανικό Αττικής, όπωςνομίμως εκπροσωπείται από την Πρόεδρο αυτού κα. Μπελιά Καλλιόπη, κάτοικοΒοτανικού Αττικής
Κ Α Τ Α
1. του Ελληνικού Δημοσίου, όπως νομίμωςεκπροσωπείται από τον Υπουργό Οικονομικών
2. ΤουYπουργού Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων,όπως νόμιμα εκπροσωπείται.
3. Tου Υπουργού Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης καιΘρησκευμάτων, όπως νόμιμα εκπροσωπείται
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΥΡΩΣΗ
1. Τηςαπό 07-11-2011 Κοινής Υπουργικής Απόφασης των ανωτέρω υπό 2 και 3 Υπουργών (ΑΔΑ: 45ΒΝ1-ΘΒ5 Αναρτητέα στοΔιαδίκτυο)
2. Κάθεάλλης συναφούς πράξης ή παράλειψης της Διοίκησης, ρητής ή σιωπηρής,προγενέστερης ή μεταγενέστερης.
*****************
ΙΣΤΟΡΙΚΟ – ΕΝΝΟΜΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ
Κατά τοέτος 2006, δημοσιεύτηκε ο Ν.3512/2006 και υπό τον τίτλο «Ισλαμικό Τέμενος Αθηνών, Δαπάνες Ινστιτούτων Δια Βίου Εκπαίδευσηςκλπ», ο οποίος προβλέπει την ίδρυσητου πρώτου μουσουλμανικού τεμένους στην περιοχή της Αττικής και ειδικότερα στηνπεριοχή του Βοτανικού του Δήμου Αθηναίων. Έκτοτε και μέχρι και πρόσφατα, ουδεμία πράξη εκ μέρους της Διοικήσεωςείχε σηματοδοτήσει την έναρξη της προβλεπόμενης διαδικασίας για την ίδρυση τουεν λόγω τεμένους. Εν τούτοις, και μόλις πριν από 2 μήνες, ήτοι στις 21Οκτωβρίου 2011, δημοσιεύτηκε η με αριθμ. πρωτ. ΕΥΔΕΚ/οικ/714 Απόφαση έγκρισηςτου προϋπολογισμού της σύμβασης «Υποβοήθηση της ΕΥΔΕΚ στην υλοποίηση τουΙσλαμικού τεμένους», ύψους 153.385,55ευρώ και έγκρισης της σύναψης σύμβασης παροχής υπηρεσιών Τεχνικού Συμβούλου μετα συμπράττοντα γραφεία «Γραφείο Μελετών Αλεξάνδρου Ν.Τομπάζη Α.Ε.», «ΝίκουΑθανασιάδη Πολιτικού Μηχανικού» και «Παρασκευά Μητσούδη, ΜηχανολόγουΜηχανικού», για την υποβοήθηση της ΕΥΔΕΚ της Γ.Γ.Δ.Ε. του ΥΠ.Υ.ΜΕ.ΔΙ. στηνυλοποίηση του Ισλαμικού Τεμένους. Η ανωτέρω σύμβαση ανάθεσης καθηκόντωνΤεχνικού Συμβούλου, υπεγράφη στις25-10-2011, στο πλαίσιο της οποίας τα ανωτέρω αναφερθέντα συμπράττοντα γραφείαυποβοήθησαν την ΕΥΔΕΚ στη σύνταξη τηςοριστικής μελέτης για την κατασκευή του έργου, η οποία και αφού εκπονήθηκε,εγκρίθηκε με την από 25-11-2011 Απόφαση του Γενικού Γραμματέα Δημοσίων Έργων(αριθμ. πρωτ. ΕΥΔΕΚ/οικ/819, ΑΔΑ 457Ξ1-P3B Aναρτητέα στο Διαδίκτυο), προκύπτει δε απότην ανωτέρω Απόφαση ότι η προεκτιμώμενη δαπάνη για το έργο της μετασκευής καιμετατροπής του πρώην Κεντρικού Συνεργείου Αυτοκινήτων Ναυτικού (ΚΣΑΝ) σε χώροστέγασης Ισλαμικού Τεμένους θα ανέλθει στο ποσό των 846.000 ευρώ.
Στο ενδιάμεσο δε χρονικόδιάστημα μεταξύ των ανωτέρω δύο αποφάσεων, ήτοι μεταξύ της κατάρτισης τηςσυμβάσεως και της έγκρισης της οριστικής μελέτης, εκδόθηκε η προσβαλλομένηΚοινή Υπουργική Απόφαση, των κ.κ. Υπουργού Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης καιΘρησκευμάτων και Υπουργού Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων με Θέμα: «Χρηματοδότηση των πάσης φύσεως δαπανών για την υλοποίηση τηςκατασκευής Ισλαμικού Τεμένους, περιλαμβανομένων και των απαραίτητων κτηρίωνυποστηρικτικών λειτουργιών, μέσω της κατάλληλης μετασκευής του πρώην ΚεντρικούΣυνεργείου Αυτοκινήτων (ΚΣΑΝ) στην περιοχή Ελαιώνα Ν. Αττικής», η οποία καιορίζει ότι οι οιεσδήποτε δαπάνες για την κατασκευή και τη θέση σε λειτουργίατου υπόψη έργου, θα γίνουν από ενάριθμο έργο που θα εγγραφεί για το σκοπό αυτόστο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων του ΥΠ.Υ.ΜΕ.ΔΙ, στο οποίο θα μεταφερθεί ηαντίστοιχη πίστωση από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων του ΥπουργείουΠαιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων.
Προκύπτει,λοιπόν, από τα ανωτέρω ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα, έχει ενεργοποιηθείέντονα ο διοικητικός μηχανισμός, οοποίος δρα κατ΄εξουσιοδότηση του Ν.3512/2006, προς το σκοπό της κατασκευής τουμουσουλμανικού τεμένους στην περιοχή του Βοτανικού, ένα έργο δρομολογούμενο ήδηαπό το 2006, οι δε παρούσες συνθήκες, ήτοι η πλήττουσα τη χώρα μας κρίση θεσμώνκαι ήθους που βιώνουμε είναι προφανώς πρόσφορες στα όργανα της Διοικήσεως για την έναρξη του εν λόγω έργου, πλην όμωςείναι παντελώς απρόσφορες λόγω των οικονομικών συγκυριών που βιώνουμε στη Χώραμας και είναι ασφαλώς βέβαιο ότι το έργο καθώς και τα θρησκευτικά δικαιώματατων μουσουλμάνων είναι το τελευταίο που θα ενδιέφερε πραγματικά τους Έλληνεςπολίτες, των οποίων η αξιοπρέπεια καταρρακώνεται μέρα με τη μέρα και πλέον ουδείςλόγος μπορεί να γίνει για δικαιώματα των υπηκόων αυτής της χώρας.
Οι αιτούντεςείμαστε όλοι πάνω απ΄όλα ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣκαι ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ και ηιδιότητα μας αυτή θα έπρεπε να αρκεί προκειμένου να δικαιολογηθεί η ύπαρξηεννόμου συμφέροντος στο πρόσωπό μας για την άσκηση της παρούσας ΑιτήσεωςΑκυρώσεως. Επιπροσθέτως, ο α΄ εξ ημών Μητροπολίτης Πειραιώς, ως πρεσβεύων τοδόγμα της Χριστιανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας έχω πρόδηλο έννομο συμφέρον στην άσκηση της παρούσας, καθότι ηιδιότητά μου, μού επιτρέπει αλλά κυρίως μού επιβάλλει να πράττω ο,τιδήποτεκρίνεται απαραίτητο για την προάσπιση των θρησκευτικών δικαιωμάτων των ΕλλήνωνΧριστιανών, οι οποίοι και αποτελούν το ποίμνιο μου και την φωνή των οποίωναναντίρρητα λαλώ. Ο β΄ εξ ημών με προφανές έννομο συμφέρον ασκώ την παρούσα,καθότι ως Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, διαθέτων την έδρα τηςΦιλοσοφικής, ανθίσταμαι και έχω όχι μόνο έννομο αλλά και πνευματικό συμφέρον νααντιδρώ σε οποιανδήποτε ενέργεια ανέγερσης επισήμου μουσουλμανικού θρησκευτικούκαθιδρύματος, το οποίο προσβάλλει την ίδια την υπόσταση της πόλης των Αθηνών,ως λίκνου του αρχαιοελληνικού και κλασικού πολιτισμού, το μεγαλείο του οποίουυπηρέτησα και εξακολουθώ να υπηρετώ. Οι γ΄ και δ΄ εξ ημών είμαστε Πλωτάρχες τουΠολεμικού Ναυτικού, Ιατροί στο ΝαυτικόΝοσοκομείο Αθηνών, αρυόμενοι το έννομο συμφέρον μας για την άσκηση της παρούσηςεκ του γεγονότος ότι ως μέλη του πολεμικού ναυτικού της χώρας μας, επαγρυπνούμεγια την τήρηση των παραδόσεων αυτού, όπως αυτές οι παραδόσεις συμβολίζονται στησημαία του πολεμικού ναυτικού (η οποία χρήζει να σημειωθεί ότι φέρει τον Σταυρότου Χριστού, ο οποίος ποδοπατά την ημισέληνο του Μωάμεθ) και εντός μαςπαρίσταται επιτακτική η αίσθηση του καθήκοντος υπό την ιδιότητά μας ωςαξιωματικών για την αντίσταση ενάντια σε οιανδήποτε ενέργεια προσβάλλει τιςπαραδόσεις μας αυτές και αποτελεί εξύβριση του όρκου, τον οποίο με τιμή δώσαμε,να διαφυλάττουμε την τήρηση του Συντάγματος. Επιπροσθέτως, η πρόβλεψη ίδρυσηςτου μουσουλμανικού τεμένους στην περιοχή του πρώην Ναυτικού Οχυρού, δεν δύναταινα αφήσει ασυγκίνητους ανθρώπους ως ημάς, που έχουμε δια των σπουδών και τηςεργασίας μας, υπηρετήσει το Πολεμικό Ναυτικό, βάσεις του οποίου προβλέπεται νααποτελέσουν το χώρο συνάθροισης των μουσουλμανικών μειονοτήτων της χώρας μας. Οδε ε΄ εκ των αιτούντων Σύλλογος, αποτελείται από μέλη, όλοι κάτοικοι τηςπεριοχής του Βοτανικού, η δε οικία εκάστου εξ αυτών των μελών βρίσκεται σε απόσταση μικρότερη του ενόςχιλιομέτρου από την περιοχή του Ναυτικού Οχυρού και ειδικότερα του ΚΣΑΝ, τοοποίο και πρόκειται να μετασκευαστεί σε μουσουλμανικό τέμενος. Το δε έννομοσυμφέρον μας προς άσκηση της παρούσας αιτήσεως ακυρώσεως κρίνεται ως απολύτωςυπαρκτό, καθότι η προσβαλλομένη ΚΥΑ αποτελεί μία διοικητική πράξη στο πλαίσιοσυναφών διοικητικών πράξεων, οι οποίες κατατείνουν στην ίδρυση και λειτουργίατου ισλαμικού τεμένους στην περιοχή όπου εμείς και οι οικογένειές μας επί τόσαχρόνια διαβιούμε. Η δε προσβαλλομένη πράξη, αποτελεί προϋπόθεση έκδοσης λοιπώνδιοικητικών πράξεων, όπως έγκρισης περιβαλλοντικών όρων, άδειας κατασκευής τουτεμένους από την Πολεοδομία, για την εφαρμοσιμότητα δε των οποίων, κρίνεταιαπαραίτητη η ύπαρξη της παρούσας Αποφάσεως, η οποία και καθορίζει τα σχετικά μετην χρηματοδότηση των μελλόντων να γίνουν έργων. Ως εκ τούτου και δεδομένου ότιη προσβαλλομένη εκδίδεται στο πλαίσιο της ίδιας διοικητικής διαδικασίας, ηοποία αποσκοπεί στην ίδρυση του τεμένους, στο χώρο του Βοτανικού, προκύπτεισαφέστατα το δικόν μας έννομο συμφέρον προς προσβολή της εν λόγω Αποφάσεως, ηοποία αποτελεί προϋπόθεση ίδρυσης του τεμένους κυριολεκτικά μέσα στα σπίτιαμας.
ΛΟΓΟΙΑΚΥΡΩΣΗΣ
Εν συνεπεία τωνανωτέρω, αιτούμεθα με την παρούσα την ακύρωση της από 07-11-2011 ΚοινήςΥπουργικής Απόφασης των Υπουργού Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτωνκαι Υπουργού Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, καθώς και κάθε άλλης συναφούς πράξηςή παράλειψης της Διοίκησης, ρητής ή σιωπηρής, προγενέστερης ή μεταγενέστερης,για τους ακόλουθους νόμιμους, βάσιμους και αληθείς λόγους:
ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 3 παρ.5 ΤΟΥ Ν.3512/2006
· ΠΡΩΤΟΣ ΛΟΓΟΣ
Η προσβαλλόμενη πράξη εκδόθηκε κατ΄εξουσιοδότησητου Ν.3512/2006, και ειδικότερα δυνάμειτου άρθρου 3 παρ.5 αυτού (όπως το άρθρο αυτό αντικαταστάθηκε με το άρθρο 29παρ.5 ii του Ν.4014/2011),σύμφωνα με το οποίο «Με αποφάσεις τωναρμόδιων Υπουργών ρυθμίζονται οι ειδικές λεπτομέρειες της χρηματοδότησης τουέργου, των αποφαινόμενων οργάνων, ο χρόνος έναρξης της παραχώρησης της χρήσηςτης παραγράφου 4, καθώς και κάθε σχετικό θέμα για την εφαρμογή του παρόντοςάρθρου.».
Προκύπτει, κατ΄επέκταση ότι με τη διάταξηαυτή, ο νομοθέτης εξουσιοδότησε την κανονιστικώς δρώσα Διοίκηση να ρυθμίσει ταζητήματα τα σχετικά με την χρηματοδότηση των πάσης φύσεως δαπανών αναφορικά μετην κατασκευή του Ισλαμικού Τεμένους. Ως εκ τούτου, οι συναρμόδιοι υπουργοί, ηΥπουργός Παιδείας, Δια βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων και ο Υπουργός Υποδομών,Μεταφορών και Δικτύων προχώρησαν στην έκδοση της προσβαλλομένης πράξης, με τηνοποία ορίζεται ότι η χρηματοδότηση των πάσης φύσεως δαπανών για την υλοποίησητου έργου της κατασκευής του τεμένους θα γίνει από ενάριθμο έργο που θα εγγραφείγια το σκοπό αυτό στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων του ΥΠ.Υ.ΜΕ.ΔΙ. στο οποίοθα μεταφερθεί η αντίστοιχη πίστωση από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων τουΥπουργείου Παιδείας, Δια βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων.
Προφανώς, όμως, η εν λόγω εξουσιοδοτικήδιάταξη του άρθρου 3 του Ν.3512/2006, όπως ισχύει μετά την τροποποίηση,αντίκειται στο άρθρο 43 παρ.2 εδ.β΄ τουΣυντάγματος, σύμφωνα με το οποίο «Εξουσιοδότησηγια έκδοση κανονιστικών πράξεων από άλλα όργανα της διοίκησης επιτρέπεταιπροκειμένου να ρυθμιστούν ειδικότερα θέματα ή θέματα με τοπικό ενδιαφέρον ή μεχαρακτήρα τεχνικό ή λεπτομερειακό».
Γεννάται, λοιπόν, ευλόγως το ερώτημα για τοαν η χρηματοδότηση για την κατασκευή του ισλαμικού τεμένους υπό τους όρους πουπεριγράφονται στην ΚΥΑ, μπορεί νααποτελεί ειδικότερο θέμα ή θέμα με τοπικό ενδιαφέρον ή με χαρακτήρα τεχνικό ήλεπτομερειακό, ώστε να επιτρέπεται στα όργανα της διοικήσεως να το ρυθμίσουνδια της εκδόσεως διοικητικών πράξεων.
Αναφορικά με την έννοια του «ειδικότερουθέματος», θα πρέπει να τονιστεί ότι σύμφωνα με την πάγια νομολογία τουΔικαστηρίου σας, ειδικότερα θέματα για την ρύθμιση των οποίων επιτρέπεται ηνομοθετική εξουσιοδότηση σε άλλα πλην του Προέδρου της Δημοκρατίας όργανα τηςΔιοίκησης αποτελούν μερικότερες περιπτώσεις θεμάτων, που ρυθμίζονται ήδη σεγενικό έστω αλλά ορισμένο πλαίσιοστο ίδιο το κείμενο του τυπικού νόμου (ΣτΕ 4025/1998 Ολ., ΣτΕ 2815/2004 Ολ.,ΣτΕ 125/2009 Ολ.).
Στην επίδικη περίπτωση, προκύπτει σαφώς ότιδεν συντρέχει το στοιχείο αυτό, ήτοι ο τυπικός Ν.3512/2006 δεν δίνει έναορισμένο πλαίσιο αναφορικά με τη χρηματοδότηση του έργου του Τεμένους αλλάκαταλείπει στην ευρεία διακριτική ευχέρεια της Διοίκησης να ρυθμίσει τοσυγκεκριμένο ζήτημα κατά το δοκούν. Στην εν λόγω ρύθμιση, ο Νόμος δεν προβαίνεισε ουσιαστική ρύθμιση αλλά μόνο σε εξουσιοδότηση για τη ρύθμιση τουαναφερόμενου στην παράγραφο αυτή θέματος, και ως εκ τούτου η προσβαλλομένη ΚΥΑ,δε μπορεί να θεωρηθεί ότι ρυθμίζει ειδικότερο θέμα του οποίου το γενικό πλαίσιοευρίσκεται στο Νόμο.
Ταυτόχρονα, προκύπτει σαφέστατα ότι τοθέμα, το οποίο ρυθμίζεται με την προσβαλλομένη ΚΥΑ, ουδόλως μπορεί ναχαρακτηριστεί ως «τοπικού ενδιαφέροντος» και άρα ρυθμιζόμενου δια διοικητικήςπράξεως. Η ΚΥΑ προβλέπει τη χρηματοδότηση της κατασκευής του τεμένους με επιβάρυνσητου Κρατικού Προυπολογισμού και ποιο συγκεκριμένα του Προγράμματος ΔημοσίωνΕπενδύσεων του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, η δεπηγή της χρηματοδότησης ούσα κρατική ουδόλως μπορεί να θεωρηθεί ως θέμασυγκεκριμένα εντοπισμένο. Αντιθέτως, αν ήθελε θεωρηθεί έτσι, ήτοι ως τοπικούενδιαφέροντος θέμα, τότε η κάλυψη των δαπανών για την κατασκευή του τεμένους θαέπρεπε να βαρύνει τον προϋπολογισμό του αρμόδιου κατά τόπον ΟΤΑ, ήτοι του ΔήμουΑθηναίων.
Πέραν των ανωτέρω, η κατασκευή ενόςτεμένους στο κέντρο της Αθήνας σε καμία περίπτωση δεν δύναται να χαρακτηριστείως θέμα τοπικού ενδιαφέροντος, που απασχολεί μόνο τους μόνιμα διαβιούντεςκατοίκους της περιοχής του Βοτανικού, ως ημείς. Αντιθέτως, πρόκειται για έναθέμα πανελληνίου ενδιαφέροντος, που απασχολεί τα τελευταία χρόνια, ήτοι από τηςψηφίσεως του Νόμου, την κοινή συνείδηση των Ελλήνων Χριστιανών σε όλη τηνΕλλάδα, η φορολόγηση των οποίων, σημειώνεται, θα αποτελέσει την αιτία εύρεσηςκονδυλίων, ύψους 1 εκατομμυρίου ευρώ, γιατην κατασκευή του τεμένους.
Τέλος, η χρηματοδότηση του τεμένους, όπωςκαθορίζεται δια της Κοινής Υπουργικής Αποφάσεως, δεν μπορεί από τη φύση της ενλόγω πράξης να χαρακτηριστεί ως ζήτηματεχνικό ή λεπτομερειακό, έτσι ώστε να επιτρέπεται η ρύθμιση της από τα όργανατης Διοικήσεως.
Προκύπτει, αναντίρρητα, από τα ανωτέρωότι ο νομοθέτης, παρέχονταςεξουσιοδότηση στη Διοίκηση να ρυθμίσει το εν λόγω ζήτημα ήτοι τηςχρηματοδότησης της κατασκευής του τεμένους και όχι στον Πρόεδρο της Δημοκρατίαςδια της έκδοσης προεδρικού διατάγματος, παραβίασε ευθέως τη διάταξη του άρθρου 43 παρ.2 εδ.β΄ Σ και ως εκ τούτουη προσβαλλομένη ΚΥΑ θα πρέπει να ακυρωθεί ως ερειδόμενη σε αντισυνταγματικήδιάταξη νόμου.
· ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΛΟΓΟΣ
Το άρθρο 3 παρ. 5 του Ν. 3512/2006 (όπωςισχύει μετά την τροποποίησή του με το άρθρο 29 παρ.5 ii του Ν.4014/2011),κατ΄εξουσιοδότηση του οποίου εκδόθηκε η προσβαλλομένη διοικητική πράξη, θαπρέπει να κριθεί ως προς τη συνταγματικότητά του, δεδομένου ότι αποτελεί τμήμαενός νόμου, ο οποίος με τη σειρά του αμφισβητείται ως προς τη συνταγματικότητάτου. Πρόκειται για το Νόμο 3512/2006 (ΦΕΚ 264 Α/05-12-2006) και υπό τον τίτλο «ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΤΕΜΕΝΟΣ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ», ο οποίος και αποτυπώνει την πρώτηνομοθετική πρωτοβουλία στην Ελλάδαγια την ανέγερση τεμένους, προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι θρησκευτικές ανάγκεςτων αλλοδαπών μουσουλμάνων κατοίκων της χώρας μας.
Το Σύνταγμάμας, στο άρθρο 13 καθιερώνει το δικαίωμα της ελευθερίας της θρησκευτικήςσυνείδησης (παρ.1) καθώς και το ακώλυτο της λατρείας οποιασδήποτε γνωστήςθρησκείας (παρ.2). Ταυτόχρονα, όμως, με την αναγνώριση του εν λόγω δικαιώματος,το Σύνταγμα περιορίζει τη θρησκευτική ελευθερία, ένας δε τέτοιος περιορισμόςπροβλέπεται στην παρ.2 εδ.β του άρθρου 13, σύμφωνα με την οποία « Η άσκηση τηςλατρείας δεν επιτρέπεται να προσβάλλει τη δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη».Κρίνεται, συνεπώς, απαραίτητο ναδιερευνηθεί εάν η κατασκευή και λειτουργία ενός Ισλαμικού Τεμένους στο χώρο τουΒοτανικού, όπως προβλέπεται στον εν λόγω Νόμο, θα πλήξει ή όχι την δημόσια τάξηκαι τα χρηστά ήθη των κατοίκων της περιοχής αλλά και της ευρύτερης ελληνικήςκοινωνίας.
Η απάντησηστο ανωτέρω ερώτημα παρίσταται περισσότερο από εύκολη. Η ίδρυση ενός τεμένουςμέσα στο κέντρο της πόλης των Αθηνών όχι μόνο θα πλήξει τη δημόσια τάξη και ταχρηστά ήθη της ελληνικής κοινωνίας αλλά θα αποτελέσει και το εναρκτήριολάκτισμα μίας σειράς γεγονότων που με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσουν στηναποδόμηση της συνοχής του Ελληνικού έθνους, ως λαού χριστιανών ορθοδόξων. Προςεπίρρωση του ισχυρισμού αυτού, αρκεί να αναλογιστεί κανείς το πλήγμα που θαδέχεται καθημερινά το χριστιανικό συναίσθημα των περιοίκων αλλά και τωνδιερχόμενων Ελλήνων, όταν 5 φορές την ημέρα, ευρισκόμενοι στην περιοχή τουΒοτανικού, θα είναι υποχρεωμένοι να ακούν το «κάλεσμα» του ιμάμη προς τουςμουσουλμάνους για προσευχή. Διότι τότε ευλόγως θα αναρωτηθούν εάν διαβιούν στηνΕλλάδα ή σε κάποια άλλη μουσουλμανική πόλη και εάν είναι εν τέλει ξένοι μέσαστην ίδια τους την Πατρίδα.
Φρονούμε δε, ότι δεν προσαπαιτείται να περιμένουμε να προκύψουν εκ των υστέρων πραγματικά περιστατικά που να συνιστούν προσβολή της δημοσίας τάξεως και των χρηστών μας ηθών έτσι ώστε να καταστεί και πάλι εκ των υστέρων δικαστικά διαπιστώσιμη η συνδρομή τυχόν εκνόμου συμπεριφοράς εκ μέρους των μουσουλμάνων. Άλλωστε, για τέτοια δε τυχόν περίπτωση εκδηλώσεως εκνόμου συμπεριφοράς που θα παρουσιασθεί, επιβάλλεται από το άρθρο 13 παρ. 2 του Συντάγματος να ορισθεί στο νόμο ως υποχρεωτική η διερεύνηση και διαπίστωση συντελεσθείσης παραβιάσεως των εκτεθεισών συνταγματικών απαγορεύσεων, προς δικαστική απαγγελία εντεύθεν εννόμων συνεπειών που κατά συνταγματική υποχρέωση θα ορίσει συναφώς ο νόμος, ώστε να καταστεί αποτελεσματική η τήρηση της εν λόγω συνταγματικής διατάξεως. Η συνταγματική αυτή απαίτηση προκύπτει και από την πρόσφατη απόφαση 2188/2010 του Δικαστηρίου Σας. Εν τούτοις, ο Ν.3512/2006 ουδόλως αναφέρεται στο ενδεχόμενο εκδηλώσεως εκνόμου συμπεριφοράς, ούτε προβλέπει διαδικασίες αντιμετώπισης της, όντας έτσι μή συμβατός με τις απαιτήσεις του άρθρου 13 παρ.2 Σ. Ο ρόλος δε άλλωστε των Δικαστηρίων μας και δή του Ανωτάτου Ακυρωτικούμας, ως αποτελούμενο πάνω απ΄όλα από Έλληνες πολίτες, που δια των αποφάσεων τους προασπίζουν την ακεραιότητατων νόμων, προς χάριν των ΠΟΛΙΤΩΝ, θα πρέπει να είναι η προσεκτική στάθμιση τουδικαιώματος των μουσουλμάνων απέναντι στα δικαιώματα των Ελλήνων χριστιανών πριν αναγκαστούμε να βιώσουμε μέσα στηχώρα μας καταστάσεις θρησκευτικών εξάρσεων εκ μέρους των Μουσουλμάνων, τωνοποίων το ιερό κείμενο, το Κοράνι, δει να υπενθυμίσουμε ότι αναγνωρίζει τηστρατιωτική κατίσχυση ως μέσο επιβολής των αρχών του, στο όνομα δε του Ισλάμέχουν γίνει από το έτος 2001 και μετά περισσότερες από 17.000 τρομοκρατικέςεπιθέσεις. Εάν δεν αρκούν αυτά για να πείσουν σχετικά με το ότι η ίδρυση ενόςμουσουλμανικού τεμένους θα πλήξει ανεπανόρθωτα τη δημόσια τάξη και τα χρηστάήθη της χώρας μας, τότε αναρωτιόμαστε τι άλλο θα πρέπει να περιμένουμε νασυμβεί. Τότε όμως θα είμαστε και άξιοι της μοίρας μας! Το Σύνταγμα μας, ως ο καταστατικόςχάρτης της πολιτείας μας αλλά και ως το πυρηνικό αρχέτυπο, στο οποίοαποτυπώνεται η ιστορία αυτού του Έθνους, ιστορία άμεσα συνυφασμένη με τηνχριστιανική ορθόδοξη Εκκλησία, μας προσφέρει τις απαραίτητες ασφαλιστικέςδικλείδες, ώστε να αποτραπούν, δια της συμβολής των Ελλήνων Δικαστών μας,γεγονότα που μάλλον σε απαξίωση θα οδηγήσουν τη χώρα μας και όχι στηναναγνώρισή της ως μιας δημοκρατικής και ανεκτικής πολιτείας. Διότι και η ανοχήτων Ελλήνων έχει πλέον ξεκινήσει να αγγίζει τα όρια της.
Πέραν των ανωτέρω, αμφισβητείται ησυνταγματικότητα του εν λόγω Νόμου και ως προς τις διατάξεις του εκείνες, οιοποίες κάνουν λόγο για επιβάρυνση του Κρατικού μας Προυπολογισμού καιειδικότερα του Υπουργείου Παιδείας προκειμένου να καλυφθούν οι δαπάνες της συντήρησης του τεμένους, της αποζημίωσης των μελών τουΔ.Σ. του διαχειρίζοντος το τέμενος Ν.Π.Ι.Δ. και του μισθού του θρησκευτικούλειτουργού-ιμάμη. Ο Προϋπολογισμός ενός Κράτους υφίσταται για να καλύπτονταιμέσω αυτού οι ΔΗΜΟΣΙΕΣ δαπάνες, δαπάνες δηλαδή που απαιτούνται προκειμένου γιαέργα κοινής ωφελείας ή γενικότερης σημασίας για την οικονομική ανάπτυξη τηςχώρας. Οι δε προβλεπόμενες εγγεγραμμένες πιστώσεις του προϋπολογισμού προέρχονται από τη φορολόγηση τόσο τωνΕλλήνων όσο και των νόμιμα διαμενόντων στη χώρα αλλοδαπών, διατίθενταιδε για την κάλυψη αναγκών κοινής ωφέλειας αυτών. Είναι να διερωτάται λοιπόν,κανείς, πώς είναι δυνατόν ένα τέτοιο έργο, όπως της κατασκευής ενόςμουσουλμανικού τεμένους και η κάλυψη της αποζημίωσης του ιμάμη να θεωρείταιέργο κοινής ωφελείας για τους Έλληνες και ως εκ τούτου να επιβαρύνει τονΕλληνικό Κρατικό Προϋπολογισμό. Η κατασκευή του τεμένους αποτελεί θέλημα τωνασπαζομένων τη μουσουλμανική πίστη αλλοδαπών της χώρας μας και ως εκ τούτουαυτούς και μόνο αυτούς θα πρέπει να βαρύνει η δαπάνη της κατασκευής του ναού τους. Ημείς, οι Έλληνεςφορολογούμενοι πολίτες, ουδένα συμφέρον έχουμε στην κατασκευή του εν λόγωτεμένους, ώστε να επιβαρυνθούμε ενός τέτοιου έργου. Ίσως θα πρέπει ναυπομνησθεί, συν τοις άλλοις, ότι τα τελευταία τρία χρόνια και για πολλά χρόνιαακόμα, οι Έλληνες υφίστανται τις δραματικές συνέπειες μίας πρωτόγνωρηςοικονομικής κρίσης, η οποία αναμένεται να οξυνθεί με αβέβαιες συνέπειες για τομέλλον αυτού του τόπου. Διερωτώμεθα, λοιπόν, όταν οι Έλληνες δεν γνωρίζουν εάνθα λάβουν σύνταξη την επαύριο ή όταν ακόμα στα ελληνικά σχολεία δεν έχουνδιανεμηθεί συγγράμματα στα παιδιά, το μέλημα της Υπουργού Παιδείας είναι να«τροφοδοτήσει» το τέμενος; Μάλλονδι΄ανοήτους μας έχουν εκλάβει οι ταγοί μας! ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΟΝΕΙΔΟΣγια τη χώρα μας και μας γεμίζουν απελπισία τόσο για μας όσο και κυρίως για ταπαιδιά μας.
Επαφίεται σεΕσάς, τους αξιοτίμους Δικαστάς του Έθνους μας να σταθούν στο πρώτο μέτωπο τουαγώνα για την προάσπιση της ακεραιότητας, της τιμής και της υπόληψης αυτού τουΛαού.
Κατά συνέπεια,και για τον ανωτέρω προβαλλόμενο λόγο, ο Ν.3512/2006 θα πρέπει να κηρυχθεί αντισυνταγματικός, η δεπροσβαλλομένη ΚΥΑ να ακυρωθεί ως ερειδόμενη σε αντισυνταγματική διάταξη νόμου.
· ΤΡΙΤΟΣ ΛΟΓΟΣ- ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ
Σύμφωνα με το άρθρο 27 του Ν. 3467/2006, σεσυνδυασμό με το άρθρο 1 του Α.Ν. 1363/1938, προκύπτει ότι για την ανέγερση ήλειτουργία ναού οποιουδήποτε δόγματος ή θρησκείας απαιτείται άδεια τηςΔιοικήσεως, η οποία χορηγείται κατόπιν αιτήσεως μελών της θρησκευτικής κοινότητας των ετεροδόξων που έχουν τηνκατοικία τους στο συγκεκριμένο τόπο όπου πρόκειται να εγκατασταθεί και ναλειτουργήσει ο ναός ή ευκτήριος οίκος, η οποία (αίτηση) υποβάλλεται στοΥπουργείο Παιδείας δια του ποιμένους των ανωτέρω αιτούντων.
Προκύπτει, λοιπόν, κατά την ισχύουσανομοθεσία, η αναγκαιότητα έκδοσης προγενέστερης διοικητικής άδειας καιειδικότερα πράξης του Υπουργού Παιδείας, στο πλαίσιο της οποίας διενεργείταιέλεγχος αναφορικά με τη συνδρομή των όρων που διαλαμβάνει το άρθρο 13 παρ.2 τουΣυντάγματος (άσκηση λατρείας γνωστής – θρησκείας, που δεν προσβάλλει τη δημόσιατάξη ή τα χρηστά ήθη, από ανήκοντες σε θρησκευτική κοινότητα που δεν ασκείπροσηλυτισμό).
Παρά την μέχρι τώρα πάγια τακτική, δυνάμειτης οποίας οι διάφορες θρησκευτικές μειονότητες στην Ελλάδα (όπως Μάρτυρες τουΙεχωβά, Εβραίοι κλπ), όταν επιθυμούσαν να ιδρύσουν έναν ναό ή ευκτήριο οίκο,προκειμένου να καλύψουν τις θρησκευτικές τους ανάγκες, αποτείνοντο στηνΔιοίκηση προκειμένου τα αρμόδια όργανα να εκδώσουν την αιτουμένη άδειαλειτουργίας, παρατηρείται δια της δημοσιεύσεως του εν λόγω Νόμου 3512/2006, ναπαρακάμπτεται εντελώς η διαδικασία αυτή, ως σαν να μην υφίστατο προβλεπόμενηνομοθεσία, και να αναλαμβάνει ο ίδιος ονομοθέτης τη διευθέτηση του ζητήματος της κατασκευής του ισλαμικούτεμένους, ΕΠΙΒΑΛΛΟΝΤΑΣ τη διαδικασία κατασκευής, λειτουργίας καιδιαχείρισης του (καθόρισε δε ο νομοθέτης ακόμα και το οικοδομικό τετράγωνο πουθα χτιστεί το τέμενος) δια νόμου.
Εξ αυτής της επιλογής του νομοθέτη,προκύπτει σαφέστατα η παραβίαση του Συντάγματος και ειδικότερα του άρθρου 2αυτού, που καθιερώνει την αρχή της ισότητας, ως τέτοιας νοούμενης της ισότηταςμε την οποία θα πρέπει να αντιμετωπίζονται όλες οι θρησκείες αναφορικά με τηνδιαδικασία που οι ναοί ή ευκτήριοι οίκοι έκαστης από αυτές ιδρύονται καιλειτουργούν.
Στο πλαίσιο μιας ευνομούμενης, δημοκρατικήςπολιτείας, δεν είναι δυνατόν μέχρι πριν από λίγα χρόνια, πιστοί άλλων θρησκειώννα υποβάλλουν αιτήσεις στη Διοίκηση, να αναμένουν πολύ καιρό την έκδοση τηςαπόφασης έγκρισης λειτουργίας εκ μέρους του Υπουργού, να τίθενται υπό τηνβάσανον της συνταγματικότητας της αιτήσεώς τους, στο τέλος δε πολλές εξ αυτώντων αιτήσεων να απορρίπτονται (ενδεικτικήη απόφαση 20/2001 Α.Π. Ολομ., από την οποία και προκύπτει ότι επιβάλλοντο και ποινικές κυρώσεις σε όσους πιστούςλειτουργούσαν ναούς χωρίς τη σχετική διοικητική άδεια) και να αναλαμβάνουν οιίδιοι τη δαπάνη κατασκευής του ναού τους, ενώ αντιθέτως για τη μουσουλμανικήθρησκεία να επιλαμβάνεται ο ίδιος ο νομοθέτης αυτοβούλως, δίχως αίτηση τωνμόνιμα διαβιούντων στην περιοχή μουσουλμάνων και ο οποίος (νομοθέτης)παραγνωρίζοντας την μέχρι τώρα προβλεπόμενη νομοθεσία, να ψηφίζει ΝΟΜΟ,προκειμένου να διασφαλίσει (ή καλύτερα να επιβάλλει) ότι το τέμενος πράγματι θαιδρυθεί και θα λειτουργήσει, χωρίς μάλιστα να εξετάζει καθ΄οιονδήποτε τρόπο τησυνδρομή των όρων συνταγματικότητας, όπως την εξετάζει ο Υπουργός, πριν τηνέκδοση άδειας λειτουργίας ναού άλλης θρησκείας αλλά και επιπλέον να επιβαρύνειτον Προϋπολογισμό του Κράτους μας προκειμένου να πραγματοποιηθεί το έργο τηςκατασκευής του τεμένους.
Προκύπτει, λοιπόν, με κραυγαλέο τρόπο ηπρονομιακή μεταχείριση με την οποία ο νομοθέτης επέλεξε να αντιμετωπίσει τημουσουλμανική θρησκεία σε σχέση με άλλες θρησκείες, των οποίων οι πιστοί έπρεπενα αναλωθούν στο δαιδαλώδες διοικητικό δίκτυο, προκειμένου να ιδρύσουν το ναότους, ενώ οι μουσουλμάνοι, αποκτούν κεκτημένα το δίχως άλλο και μάλιστα μεεπικύρωση αυτών από Νόμο.
Ίσως, θα πρέπει να αναρωτηθείτε ως ΈλληνεςΔικαστές ποια νοσηρή λογική ακριβώς εξυπηρετεί μια τέτοια επιλογή και ποιεςπόρτες ανοίγει μέσα στη Χώρα μας για παρόμοια αιτήματα οπαδών άλλων θρησκειών.Αλίμονο δε και εάν σε κάθε πόλη όπου διαβιούν αλλοδαποί αλλόθρησκοι, θαυποχρεώνεται ο Έλληνας φορολογούμενος πολίτης να τους πληρώνει τους ναούς.
Δεδομένου, κατά συνέπεια, ότι ο Ν.3512/2006 ουδόλως συμβαδίζει με τοΣύνταγμα μας και την κατοχυρωμένη με αυτό αρχή της ισότητας, θα πρέπει ηπροσβαλλομένη ΚΥΑ και για τον λόγο αυτόνα ακυρωθεί ως ερειδόμενη σε διάταξη αντισυνταγματικού νόμου.
· ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΛΟΓΟΣ- ΠΑΡΑΒIΑΣΗ ATOMIKΩΝΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑΣ
Ο ιδρυτικός του ισλαμικού τεμένους Νόμος3512/2006, πέραν των ανωτέρω αναφερομένων συνταγματικών διατάξεων, τις οποίεςπαραβιάζει, έρχεται σε ευθεία αντίθεση και με ρητώς κατοχυρωμένα στο Σύνταγμαατομικά μας δικαιώματα, και ειδικότερα δικαιώματα των μελών του ε΄ αιτούντοςΣυλλόγου, ως κατοίκων της περιοχής του Βοτανικού, και πιο συγκεκριμένα με τηδιάταξη του άρθρου 5 παρ.1 και 2, σύμφωνα με τις οποίες «1. Καθένας έχειδικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα τηνπροσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτικήζωή της χώρας…….2. Όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν τηναπόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής καιτης ελευθερίας τους……..»
Η ίδρυση του Ισλαμικού Τεμένους, μέσα στοκέντρο της Αθήνας, στην περιοχή του Βοτανικού, και οι συνακόλουθες συνέπειεςαυτής, ήτοι η συγκέντρωση χιλιάδων μουσουλμάνων κάθε μέρα και πολλές φορές κατάτη διάρκεια της ίδιας ημέρας, προσβάλλει πασιφανώς το δικαίωμά μας, ωςπεριοίκων, να αναπτύσσουμε ελεύθερα την προσωπικότητά μας, στο πλαίσιο κατά τοοποίο η δική μας θρησκευτική συνείδηση ως Ελλήνων Χριστιανών εντάσσεται στηνευρύτερη έννοια και αποτελεί έκφανση της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητάςμας. Η καθημερινή μας υποχρέωση να ακούμε το κάλεσμα του ιμάμη σε προσευχή, τοθέαμα χιλιάδων μουσουλμάνων στοιβαγμένων και γονατισμένων σχεδόν μπροστά απότις οικίες μας, προσβάλλουν κατάφωρα το δικό μας θρησκευτικό συναίσθημα ωςΧριστιανών Ορθοδόξων, οι οποίοι θα είμαστε υποχρεωμένοι να «συμμετέχουμε»κυριολεκτικά στις προσευχές των μουσουλμάνων, βλέποντας τους και ακούγονταςτους καθημερινώς να προσεύχονται. Κατά τούτον τον τρόπο, όμως, θα αδυνατούμεεμείς οι ίδιοι να «ακούμε» τη δική μας χριστιανική συνείδηση, διότι θαεπικαλύπτεται από το κάλεσμα του ιμάμη και τις φωνές χιλιάδων μουσουλμάνων.Ταυτόχρονα, προσβάλλεται και η τιμή μας, υπό την έννοια της τιμής ως ΕλλήνωνΧριστιανών, μίας τιμής που διαμορφώθηκε από τα βάθη των αιώνων και που σήμερααντικατοπτρίζεται στην ύπαρξη του Ελληνικού Χριστιανού Ορθοδόξου Έθνους καιστην κατοχύρωση της Χριστιανικής Θρησκείας ως επικρατούσας θρησκείας στηνΕλλάδα, όπως συνταγματικά θεσμοθετείται στο άρθρο 3 Σ.
Οι δε περιορισμοί αυτοί των ατομικών μαςδικαιωμάτων έχουν όρια την αρχή τηςαναλογικότητας, όπως και αυτή κατοχυρώνεται στο άρθρο 25 παρ.1 τουΣυντάγματος, σύμφωνα με την οποία ο περιορισμός που υφίσταται ένα ατομικόδικαίωμα θα πρέπει να είναι ο πλέον πρόσφορος τρόπος για την επιδίωξη τουαποτελέσματος, να είναι ο λιγότερο επαχθής σε ένταση, έκταση ή διάρκεια από τοαναγκαίο για την επίτευξη του αποτελέσματος μέτρο και να μην είναι δυσανάλογοςεν σχέσει με τους λόγους που τον προκάλεσαν ή το αντικειμενικά επιτεύξιμοαποτέλεσμα. Πρόκειται για μία αρχή, η οποία συναγόμενη από την αρχή του ΚράτουςΔικαίου και απολαμβάνοντας συνταγματική ισχύ, δεσμεύει τον νομοθέτη κατά τον περιορισμό των ατομικών δικαιωμάτων.
Από την αρχή της αναλογικότητας, σεσυνδυασμό με το άρθρο 5 παρ.1 Σ., προκύπτει ότι οι περιορισμοί της ελευθερίαςαναπτύξεως της προσωπικότητας δεν μπορούν να ξεπερνούν το αναγκαίο μέτρο γιατην προστασία του Συντάγματος, των χρηστών ηθών και των δικαιωμάτων άλλων (Δαγτόγλου, Ατομικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, Τόμος Α΄, σελ. 214). Κατ΄επέκτασητόσο ο Νομοθέτης όσο και η Διοίκηση πρέπει να επιλέγουν μεταξύ των μέτρων που πραγματοποιούν τους σκοπούςτους το εκάστοτε λιγότερο επαχθές για τον ιδιώτη.
Λαμβανομένου υπόψιν του γεγονότος, ότι οΝ.3512/2006 στο άρθρο 3 αυτού, κάνει λόγο για ίδρυση του ισλαμικού τεμένους στοΒοτανικό Αττικής, ήτοι σε μία περιοχή πυκνοκατοικημένη και μέσα στο κέντρο τωνΑθηνών, με συνέπεια την προσβολή του θρησκευτικού συναισθήματος αλλά και τηςελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας ημών, ως κατοίκων της περιοχής, αλλά καιχιλιάδων Ελλήνων Χριστιανών, που διέρχονται από την περιοχή αυτή, προκύπτει ότιο Νομοθέτης, περιορίζοντας τα ατομικά μας δικαιώματα, δεν προβαίνει στηνεπιλογή του λιγότερου επαχθούς μέτρου και του πλέον πρόσφορου, καθότι θαμπορούσε να είχε επιλέξει, επιτυγχάνοντας με την ίδια αποτελεσματικότητα την πραγμάτωση του σκοπού του, μία λιγότεροεπαχθή λύση, ήτοι την επιλογή μίας περιοχής της Αττικής λιγότεροπυκνοκατοικημένης και με μικρότερο αριθμό διερχομένων Ελλήνων, όπως γιαπαράδειγμα περιοχές της Ανατολικής Αττικής (Σπάτα, Κάντζα, Μαραθώνα κλπ). Ηεπιλογή μίας τέτοιας περιοχής για την ίδρυση του μουσουλμανικού τεμένους θαεξυπηρετούσε με την ίδια αποτελεσματικότητα τις θρησκευτικές ανάγκες τωνμουσουλμάνων, ταυτόχρονα όμως θα συνιστούσε λιγότερο επαχθή τον περιορισμό τωνδικών μας ατομικών μας δικαιωμάτων στη θρησκευτική ελευθερία και στην ελεύθερηανάπτυξη της προσωπικότητάς μας και της τιμής μας.
· ΠΕΜΠΤΟΣ ΛΟΓΟΣ
Άρθρο1 παρ.3 του Συντάγματος:«ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΠΗΓΑΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΟ, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΥΠΕΡ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΚΑΙΑΣΚΟΥΝΤΑΙ ΟΠΩΣ ΟΡΙΖΕΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ».
Το Κράτος μας, όπως σήμερα το γνωρίζουμε,ίσως θα πρέπει να υπομνησθεί ότι είχε ως γενεσιουργό του λόγο μία Επανάσταση,μία επανάσταση όπου χιλιάδες Έλληνες έδωσαν τη ζωή τους, αποσκοπώντας σε ένακαι μοναδικό στόχο, την απελευθέρωση του έθνους και την αποτροπή του εξισλαμισμού του. Όταν πλέον ο στόχος αυτός εκπληρώθη, τονεοσυσταθέν ελληνικό Κράτος είχε ανάγκηνα οχυρώσει αλλά και να διακηρύξει τηνανεξαρτησία του και ως εκ τούτου δημιουργήθηκε ο Θεμελιώδης του Νόμος, ο νόμοςεκείνος που κατά τη βούληση του συντακτικού νομοθέτη θα εξασφάλιζε την ίδια τηνύπαρξη της Ελλάδας απέναντι σε εκείνους που επιθυμούσαν την υποδούλωσή της.Έτσι, δημιουργήθηκε το Σύνταγμα με μοναδικό του σκοπό να προστατέψει το Κράτος,να το θωρακίσει απέναντι στις δυνάμεις εκείνες που επιθυμούσαν την καταστροφήτου. Αυτό το Σύνταγμα λοιπόν, που αποτελεί το προϊόν μίας Επανάστασης απέναντιστον εξισλαμισμό, αυτό το Σύνταγμα προβλέπει στο πρώτο του άρθρο πως όλες οιεξουσίες πηγάζουν από μας, τους Έλληνες, υπάρχουν υπέρ ημών και του έθνους μαςκαι ασκούνται όπως το Σύνταγμα μας ορίζει. Δεδομένου, λοιπόν, ότι όλες οιεξουσίες πηγάζουν από τον Ελληνικό Λαό, πρώτη η νομοθετική εξουσία, ως εξουσίααντιπροσώπευσης ημών, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να δρα με τρόπο που να καταστρατηγεί τηγενεσιουργό αιτία της ύπαρξης του Κράτους μας. Με άλλα λόγια, δεν είναιδυνατόν, το Κράτος (όπως αυτό εκφράζεται μέσα από τη νομοθετική εξουσία), νααναιρεί με τις ίδιες του τις πράξεις την αιτία της γεννήσεως του, την καρδιάτης Ιστορικής μας Επανάστασης του 1821, που ήταν η εξέγερση των υποδούλωνΕλλήνων χριστιανών κατά του μουσουλμανικού στοιχείου που σκίαζε τη ζωή αυτούτου τόπου για τετρακόσια χρόνια.
Επιπροσθέτως, το Σύνταγμά μας αποτελεί τηνεγγύηση της τήρησης κάθε διεθνούς συνθήκης με την οποία το Κράτος μαςδεσμεύεται και ο οιοσδήποτε ελληνικός νόμος οφείλει να είναι εναρμονισμένος μετις διατάξεις των διεθνών συνθηκών, οι οποίες κατισχύουν αυτού. Ως εκ τούτου,δέον να γίνει αναφορά στη Συνθήκη της Λωζάνης, η οποία έπραξε ακριβώς τούτο,ήτοι να διασφαλίσει δια της διπλωματικής οδού τα κατοχυρωμένα με αίμαδιαπιστεύματα της Ελληνικής Επανάστασης και να ορίσει κατά τρόπο περιοριστικό τη δυνατότητα ύπαρξης τουμουσουλμανικού στοιχείου εντός των ορίων της Ελληνικής Επικράτειας, όπερ καιπράγματι συνέβη δια του περιορισμού του ισλαμ στην περιοχή της Θράκης καιαναφορικά μόνο με τους Έλληνες μουσουλμανικής πίστης. Ως εκ τούτου,η πρόβλεψη του νομοθέτη για την ίδρυση ενός μουσουλμανικού τεμένους μέσα στοκέντρο της Αθήνας, ανοίγοντας τις θύρες για το μουσουλμανικό στοιχείο και σεάλλα σημεία πέραν αυτών που προβλέπονται στη Συνθήκη της Λωζάνης, παραβιάζεικατάφωρα τόσο το Σύνταγμά μας, το οποίο επιτελεί την εγγυητική λειτουργία τηςύπαρξης του Κράτους μας, όσο και την ανωτέρω διεθνή σύμβαση, η οποία ορίζεικατά τρόπο περιοριστικό πού και πώς επιτρέπεται να υφίστανται μουσουλμανικέςμειονότητες εντός των ορίων του Ελληνικού εδάφους.
Σε τέτοιες κρίσιμες εθνικές στιγμές, ανκάτι χρειάζονται οι Έλληνες για να βγουν νικητές, είναι η ένωση και όχι ηδιάσπαση, υπό το πρόσχημα της θρησκευτικής ελευθερίας. Η Ελλάδα, ο τόπος μας,το σπίτι μας ανήκει στους Έλληνες το γένος και σε κανέναν άλλον.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Καιγια όσους επιφυλασσόμεθα να προσθέσουμε νόμιμα στο μέλλον
ΑΙΤΟΥΜΕΘΑ
1. Να γίνει δεκτή η παρούσα.
2. Να κηρυχθεί ο νόμος 3512/2006 ως εν όλω καιπλήρως αντισυνταγματικός καιανθελληνικός.
3. Να ακυρωθεί η από 07-11-2011 Κοινή ΥπουργικήΑπόφαση (ΑΔΑ: 45ΒΝ1-ΘΒ5 Αναρτητέα στο Διαδίκτυο) των συναρμοδίων YπουργούΥποδομών, Μεταφορών και Δικτύων και της Υπουργού Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων (ΑΔΑ:45ΒΝ1-ΘΒ5 Αναρτητέα στο Διαδίκτυο) καθώςκαι κάθε άλλη συναφής πράξη ή παράλειψη της Διοίκησης, ρητή ή σιωπηρή,προγενέστερη ή μεταγενέστερη.
4. Να καταδικαστούν οι αντίδικοι στη δικαστικήμας δαπάνη.
Αθήνα, 28 Δεκεμβρίου 2011
ΟΠληρεξούσιος Δικηγόρος
ἈναστάσιοςΔάφνης
Δικηγόροςπαρ’ Ἀρείῳ Πάγῳ
