ΑΓΙΑΑΠΟΦΑΣΙΣ
Στρατοκόποι ἀέναοι σ᾿ αὐτόν τον κόσμο ἀδιάκοπαβαδίζουμε -ἤ μᾶλλον τρέχουμε- γιά νά προλάβουμε «νά κάνουμε κάτι»· εἶναιτρομακτικά σύντομη ἡ πορεία μας. Τό νιώθουμε αὐτό ἰδιαίτερα στή γοργή ἀνακύκλησητῶν ἑορτῶν, στό γρήγορο πέρασμα ἀπό τήν προηγούμενη χρονολογία στήν ἑπόμενη.
Ποιό νά ᾿ναι τό νόημα τοῦ δρόμου μας,ποιά ἡ ἀφετηρία καί ποῦ ὁριοθετεῖται τό τέρμα του; «Ἀπ᾿ το μηδέν προήλθαμε καίστό μηδέν τραβᾶμε», ἀκούγεται ὁ καημός τοῦ ὑλιστῆ, πού δέν ἀντιλαμβάνεται παράμόνο τήν ὁριζόντια πεπερασμένη διάσταση, ἀπό τό λίκνο ὥς τό μνῆμα. Παρόμοιασκέπτονται κι ὅλοι ὅσοι δέν ἔνιωσαν τήν εὐλογία τῆς πίστεως. Γιά τόν πιστό ὅμωςἡ ζωή ἔχει εὐγενική προέλευση και προορισμό: τήν ἀληθινή ζωή, τον Δημιουργό καίΠατέρα μας. Ἀπό τήν ἀγάπη του ξεκινᾶ, στό ἔλεός του ἐκτυλίσσεται καί στήν αἰώνιαδόξα τῆς βασιλείας του καταλήγει.
Στήν προοπτική τῆς πίστεως παίρνει ἄλλη,αἰώνια, διάσταση ἡ τόσο μικρή, σκληρή καί πικρή ζωή μας. Γίνεται τό πολύτιμοσκαλοπάτι, πού μᾶς ἀνεβάζει στήν αἰωνιότητα. Μ᾿ αὐτή τή βεβαιότητα ὁ ἀπόστολοςΠαῦλος ἐνθαρρύνει τόν μαθητή του Τιμόθεο καί τον κάθε πιστό· «Ἐπιλαβοῦ τῆς αἰωνίουζωῆς!» (Α΄ Τι 6,12). Διότι, ἀπό τότε πού περπάτησε ὡς ἄνθρωπος στή γῆ ὁ ἐνανθρωπήσαςΘεός, ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, κατέστησε γιά τόν κάθε θνητό «βατήν»καί «εὐχερῆ»(=εὔκολη) τήν «τρίβον πόλου» (=τό δρόμο τοῦ οὐρανοῦ), παιανίζει ὁ ἅγιος ἸωάννηςΔαμασκηνός στόν ἰαμβικό Κανόνα τῶν Χριστουγέννων.
Ἄν ὅμως ἀπό πλευρᾶς Θεοῦ ἔχει ἀνοίξει ὁδρόμος, δέν ἐξέλιπαν οἱ δυσκολίες ἀπό πλευρᾶς τοῦ ἀνθρώπου. Καθημερινά -τό ζοῦμε-μᾶς τυραννοῦν οἱ ἀλλεπάλληλες πτώσεις, τά πάθη καί οἱ πειρασμοί πούδυσχεραίνουν τήν πορεία και μᾶς ρίχνουν στήν ἀποχαυνωτική ραθυμία. Βιώνοντας αὐτήτήν τραγικότητα ὁ ἅγ. Δαμασκηνός ἐκφράζει στό ἴδιο ποίημα τήν ἱκεσία του στόνΚύριο: «θᾶττον μολεῖν σέ τῆς ἐμῆς ῥαθυμίας», τρέξε, Κύριε ἔλα, πρίν μέκαταλάβει ἡ ραθυμία μου!
Στήν Ἐκκλησία, πού εἶναι «ὁ Χριστόςπαρατεινόμενος στούς αἰῶ νες», συναντᾶ ὁ πιστός τόν Κύριο. Μέ τή δική του χάρηκαταβάλλει τόν «ὄγκον» τῶν γήινων ἐπιδιώξεων καί καυχημάτων καί τήν «εὐπερίστατονἁμαρτίαν» (Ἑβ 12, 1), ἀντιστέκεται σέ ὅ,τι κατώτερο ξεσηκώνει μέσα του «ὁπαλαιός ἄνθρωπος». Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι την πρώτη μέρα τοῦ χρόνου γιορτάζουμετήν «Περιτομή τοῦ Κυρίου», τήν ὁποία Ἐκεῖνος ὑπέμεινε, γιά να καταστήσειπροσιτή σέ μᾶς τήν περιτομή, τήν περικοπή, τῶν παθῶν.
Μέ τήν ἅγια ἀπόφαση τῆς περικοπῆς τῶνπαθῶν ἄς ξεκινήσουμε, ἀδέλφια, τή νέα χρονιά! Γιά να ἔχει ἡ κάθε μέρα μας τήχάρη τοῦ Θεοῦ καί νά λάμπει στή ζήση μαςἡ δόξα τοῦ οὐρανοῦ. Ἀμήν!
ΟρθόδοξοςΤύπος,30/12/2011
