Τραυματίζουν τά φυλακισμένα μνήματα
Στήν Κύπρο ἐπί προεδρίας Χριστόφια ἡ Ἐπίτροπος γιά τό παιδί εἰσηγήθηκε νά ἀπαγορευθοῦν οἱ ἐπισκέψεις τῶν μαθητῶν τοῦ Δημοτικοῦ στόν ἱερό χῶρο τῶν «Φυλακισμένων Μνημάτων». Ὅσον ἀφορᾶ στά παιδιά τοῦ Γυμνασίου καί τοῦ Λυκείου ἡ κ. Ἐπίτροπος θεωρεῖ ὅτι «οἱ ἐπισκέψεις αὐτές θά μποροῦσαν νά γίνονται, ἀφοῦ προηγηθεῖ διάλογος μαζί τους».
Ἡ ἰδιαίτερα «εὐαισθητοποιημένη» προστάτιδα τῆς παιδικῆς ψυχῆς ἰσχυρίζεται «πώς ἡ θέα τῆς ἀγχόνης καί τῶν τάφων τῶν ἡρώων ἀγωνιστῶν τῆς ΕΟΚΑ, ἀπό τά παιδικά μάτια, προκαλεῖ δυσφορία ἐξαιτίας τῆς σκληρότητάς της, ἐνῶ δύναται νά προξενήσει ψυχολογικά τραύματα», τά ὁποῖα φυσικά ἡ ἴδια προσπαθεῖ νά προλάβει. Ἀξίζει νά σημειωθεῖ ὅτι ἡ ἴδια Ἐπίτροπος ὑπερασπίστηκε τό δικαίωμα τῆς ἀπαλλαγῆς τῶν παιδιῶν ἀπό τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν (βλ. Σάββα Ἰακωβίδη, «Τά Θρησκευτικά καί τά Φυλακισμένα Μνήματα», ἐφ. «Σημερινή» τῆς Κύπρου, 27-1-2013).
Μοιάζει πραγματικά ἀπίστευτο! Ποιός θά περίμενε μιά τέτοια ἀπαγόρευση καί μάλιστα ἀπό θεσμικούς παράγοντες; Εἶναι προφανές ὅτι ἡ ἀπαγόρευση βάλλει κατά τῆς ἱστορικῆς μνήμης καί ἔχει στόχο τήν ἀποκοπή τῆς νέας γενιᾶς ἀπό τούς ἐθνικούς ἀγῶνες τῶν προγόνων. Παράλληλα στρέφεται κατά τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἀφοῦ πάνδημη ὑπῆρξε ἡ συμμετοχή του στούς ἀγῶνες τῆς ΕΟΚΑ, μέ πρωτοπόρο τήν ἄλκιμη μαθητιῶσα νεολαία, πού καλλιεργοῦνταν στά κατηχητικά Σχολεῖα.
Ἀλήθεια, στά σχολεῖα πού μέχρι στιγμῆς ἔχουν ἐπισκεφθεῖ τά «Φυλακισμένα Μνήματα» πόσα περιστατικά ψυχολογικοῦ τραυματισμοῦ ἔχουν καταγραφεῖ; Ὁ καταιγισμός τῆς βίας μέσῳ τῶν τηλεοπτικῶν προγραμμάτων δέν δημιουργεῖ στά παιδιά κανένα ψυχολογικό πρόβλημα; Τί ἔκανε γι’ αὐτά ἡ ἐν λόγῳ Ἐπίτροπος; Ποιός ἐπιτέλους θά προστατεύσει τά παιδιά μας ἀπό ὅλους αὐτούς τούς ἐπίβουλους προστάτες;
Κι ὅμως! Τά «Φυλακισμένα Μνήματα» πρέπει νά τά ἐπισκέπτονται τά παιδιά ὄχι μόνον τῆς Κύπρου ἀλλά καί ὅλου τοῦ κόσμου, ἀκριβῶς γιά «τό συμφέρον τους». Ἔτσι, ὅπως παραπαίουν χωρίς ἀξίες, χωρίς ἰδανικά, χωρίς ταυτότητα, πρέπει νά προσέρχονται προσκυνητές ἐκεῖ, γιά νά συνειδητοποιοῦν «ποιά εἶναι καί τί τούς πρέπει». Κλίνοντας εὐλαβικά τό γόνυ μπροστά στό ἀνεκτίμητο προσκυνητάρι τοῦ παγκόσμιου πολιτισμοῦ, μποροῦν νά μαθητεύουν στίς σελίδες τῆς δόξας τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τότε πού μία πάνοπλη αὐτοκρατορία τά ’βαζε μέ τήν ἄοπλη Κύπρο.
Ἐκεῖ θά δοῦν πώς οἱ δεκατρεῖς ἡρωομάρτυρες -ὅλοι τους νέοι ἡλικίας 18-30 ἐτῶν- παρά τά φρικτά καί ἀπάνθρωπα σωματικά καί ψυχικά βασανιστήρια δέν λύγισαν· πορεύθηκαν πρός τήν ἀγχόνη ψάλλοντας, τραγουδώντας τόν Ἐθνικό Ὕμνο καί νίκησαν τόν θάνατο. Αὐτό δηλώνει καί ἡ ἐπιγραφή στόν τοῖχο: «Τ’ ἀντρειωμένου ὁ θάνατος, θάνατος δέ λογιέται». Ἐκεῖ θά νιώσουν τό πάθος πού κόχλαζε στήν ψυχή ὅλων τῶν Ἑλλήνων κι ἀντιφέγγιζε τήν πατριωτική φλόγα γιά τή μέχρι θανάτου πορεία. Ἔτσι ἀντανακλοῦσε τήν Ἑλλάδα τῆς τιμῆς, τῆς ἀξιοπρέπειας, τῆς ἀντίστασης, τῆς πίστης στήν Ἀνάσταση.
Ἐκεῖ ἀκοῦν τόν τελειόφοιτο μαθητή τοῦ Γυμνασίου Εὐαγόρα Παλληκαρίδη, τόν μικρότερο ἀπό τούς ἀπαγχονισθέντες, νά τούς λέει «ἀληθινή ἱστορία»· ἐκεῖ θά τόν καμαρώσουν νά παίρνει μιάν ἀνηφοριά, γιά «νά βρεῖ τά σκαλοπάτια πού πᾶν στή Λευτεριά».
Ἐκεῖ θά ἀκούσουν τόν Ἀνδρέα Παναγίδη νά παραδίδει τή συγκινητική παρακαταθήκη στά παιδιά του, λίγο πρίν ὁδηγηθεῖ στήν ἀγχόνη: «Λατρευτά μου παιδιά, στά 22 μου χρόνια πεθαίνω γιά χάρη μιᾶς μεγάλης ἰδέας. Κάποτε ἡ μάνα σας καί ὁ θεῖος σας θά σᾶς ἀναπτύξουν γιατί ἐκτελέστηκα. Σᾶς εὔχομαι, ἀγαπητά μου παιδιά, νά γινῆτε καλοί Χριστιανοί καί καλοί Ἕλληνες Κύπριοι. Ἀκολουθῆστε πάντα τό δρόμο τῆς ἀρετῆς».
Ἐκεῖ θά βροῦν τόν Ἰάκωβο Πατάτσο, τόν «ἅγιο τοῦ Κυπριακοῦ Ἀγώνα», νά γράφει στή μητέρα του τήν παραμονή τῆς ἐκτέλεσής του:
«Ἀγαπημένη μου μητέρα,
«Ἀγαπημένη μου μητέρα,
Χαῖρε. Εὑρίσκομαι μεταξύ ἀγγέλων. Τώρα ἀπολαμβάνω τούς καρπούς μου. Τό πνεῦμα μου φτερουγίζει γύρω ἀπό τό θρόνο τοῦ Κυρίου. Θέλω νά χαίρης, ὅπως κι ἐγώ. Ἄν κλαῖς θά λυποῦμαι… Εἶναι καιρός νά καμαρώσης τό παιδί σου. Εὑρίσκεται ἐκεῖ ψηλά, ὅπου ψάλλουν οἱ ἄγγελοι. Χαῖρε, ἀγαπημένη μου μητέρα. Μή κλαίης γιά ν’ ἀκούσης τήν ἀγγελικήν φωνήν μου, πού ψάλλει Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος Κύριος Σαβαώθ. Ψάλλε καί σύ μαζί μου. Ψάλλε, προσεύχου, δόξαζε τόν Θεόν σ’ ὅλην σου τήν ζωήν».
Μέσα στά Φυλακισμένα Μνήματα φυλάσσεται τό ἀνεξίτηλο ἀλφαβητάρι τῆς λευτεριᾶς, πού πρέπει νά διαβάζει ἡ κάθε νέα γενιά. Γιατί, λοιπόν, ἡ νεότητα πρέπει νά μείνει στερημένη ἀπό ὅλα αὐτά τά μεγάλα ἀγκωνάρια τῆς ἱστορίας; Γιατί πρέπει νά ὑποσιτίζεται πνευματικά καί ἐθνικά, ὑπακούοντας στά κελεύσματα πού ὑπαγορεύει ἡ ἀντιηρωική ἐποχή μας;
Τώρα, πούὁδηγοῦνκαίπάλιτούςἥρωεςστήνἀγχόνηδικοίμαςκιὄχιξένοι, τώραπούἡκερκόπορταεἶναιδιάπλαταἀνοικτή, ἦρθεὁκαιρόςνάκάνουμετάσπίτιαμαςσχολειάκρυφάκαίφανερά, γιάνάφυτέψουμεστίςκαρδιέςτῶνπαιδιῶνμαςτάὑψηλάἰδανικάτῆςΦυλῆςμας. Ἐπιτακτικά προσκαλεῖ ὁ Φώτης Κόντογλου: «Ὅσοι ἀπομείναμε πιστοί στήν παράδοση, ὅσοι δέν ἀρνηθήκαμε τό γάλα πού βυζάξαμε, ἀγωνιζόμαστε, ἄλλος ἐδῶ, ἄλλος ἐκεῖ, καταπάνω στήν ψευτιά. Καταπάνω σ’ αὐτούς πού θέλουνε τήν Ἑλλάδα ἕνα κουφάρι χωρίς ψυχή, ἕνα λουλούδι χωρίς μυρουδιά.Κουράγιο, ὁ καιρός θά δείξει ποιός ἔχει δίκιο, ἄν καί δέ χρειάζεται ὁλότελα αὐτή ἡ ἀπόδειξη».
Ἐλπίζουμε ἡ νέα πολιτική κατάσταση στήν Κύπρο νά ἀποκαταστήσει αὐτή τήν ἀσέβεια, ἀκυρώνοντας ἀντιηρωικές καί σκοτεινές ἀποφάσεις.
Περιοδικό “Απολύτρωσις” Απρίλιος 2013