Ο ΝΕΟΣ ΧΡΟΝΟΣ «ΚΑΙΡΟΣ ΕΥΠΡΟΣΔΕΚΤΟΣ»
Κάθεφορά πού άλλαζε ό χρόνος, ευφρόσυνα συναισθήματα κυριαρχούσαν στις ψυχές μας.Νέο έτος, νέες ευκαιρίες,νέοι αγώνες. Ευχές θερμές, ελπίδες για τοκαλύτερο. Και όλοι παλεύαμε να κερδίσουμε τη μάχη, να ευτυχήσουμε, να χαρούμεδυναμικά τη μεγάλη ευκαιρία της ζωής.
Όμως φέτος ή κατάσταση της πατρίδας μας και όλου του κόσμουγενικότερα, δεν δικαιολογεί αισιοδοξία. Βαριά σύννεφα καλύπτουν τον όρίζοντάμας, ανησυχίες πολλές και δικαιολογημένες εκφράζονται για το αύριο, δυσοίωνεςοι προοπτικές. Πού πορευόμαστε; Πώς θα ζήσουμε; Που θα στηρίξουμε τις ελπίδεςμας, άν έχουν μείνει κάποιες;
Σ’ αύτη την κρίσιμηκαμπή της ιστορίας μας, σ αυτή τη νέα στροφή τού χρόνου, ακούγεται αφυπνιστικήή φωνή του άποστόλου Παύλου, πού σημαίνει συναγερμό στις ψυχές μας: «Ιδού νύνκαιρός εύπρόσδεκτος, ιδού νύν ήμέρα σωτηρίας» (Β' Κορ. ς' 2). Ιδού τώρα είναικαιρός κατάλληλος, τώρα είναι ημέρα σωτηρίας.
Τί εννοεί ό θεόπνευστοςΑπόστολος; Ποιό είναι αυτό το «τώρα» για το όποιο μιλάει;
Ό λόγος του αναφέρεταιστον χρόνο της παρούσης ζωής. Τώρα, λέγει, είναι ό κατάλληλος καιρός, όευπρόσδεκτος από τον Θεό, διότι με ευχαρίστηση δέχεται τις προσπάθειες πούκάνουμε στη διάρκειά του. Τώρα είναι ό χρόνος ό ευπρόσδεκτος και από μάς, πούτον δεχόμαστε ευχαρίστως για να τον αξιοποιήσουμε. Τώρα είναι ήμερα σωτηρίας.Τώρα, στη διάρκεια της παρούσης ζωής, έχει ό καθένας μας την ευκαιρία ναέργασθεί για τη σωτηρία του, για την απόλαυση της χαράς του Παραδείσου στηναιωνιότητα. Διότι τώρα μπορούμε να ακούσουμε και να δεχθούμε το Λυτρωτικό μήνυματού Ευαγγελίου. Τώρα μπορούμε να άπολαύσουμε μέσα στην Εκκλησία με τα ιεράΜυστήρια πλούσια τη Χάρη τού Θεού, πού μάς ενισχύει στους αγώνες μας. Τώραμπορούμε να έργασθούμε το καλό και να μετανοήσουμε για το κακό, τις παραλείψειςτων καθηκόντων μας, την αμαρτωλή ζωή μας. Σήμερα δίνονται οι ευκαιρίες. Τοαύριο δεν γνωρίζουμε άν θα είναι στα χέρια μας. Ούτε την επόμενη ώρα δενείμαστε βέβαιοι πώς θα βρισκόμαστε στη ζωή. Δεν γνωρίζουμε μήπως ξαφνικάδεχθούμε την κλήση για την αναχώρηση. Είναι τόσο ρευστά τα πράγματα αυτής τηςζωής, ώστε δεν μπορούμε να αναβάλουμε για αύριο τις πιο σημαντικές καιεπείγουσες υποθέσεις μας, πού από τη διαχείρισή τους εξαρτάται άμεσα ή πορείαμας στην αιωνιότητα.
Και άν ακόμη αναβάλουμεγια αύριο, και αυτό μάς δοθεί, πώς γνωρίζουμε ότι θα έχουμε αύριο τη διάθεση νακάνουμε αυτό πού παραλείψαμε σήμερα, και ότι ή σημερινή μας ολιγωρία δεν θαέχει ρίξει ακόμη περισσότερο το ζήλο και την άγωνιστικότητά μας αύριο; Αλλά καιάν αυτό δεν συμβεί, κάθε απώλεια μιας ευκαιρίας στο σήμερα, δεν ανταλλάσσεταιαύριο. Διότι ή κάθε μέρα περνά χωρίς να επιστρέφει, και ή περιφρόνηση τωνευκαιριών πού μάς δίνει ό Θεός δεν μένει ατιμώρητη.
«Ιδού νύν καιρόςευπρόσδεκτος, ιδού νύν ημέρα σωτηρίας». Τώρα είναι ό κατάλληλος χρόνος ναέργασθούμε για τη σωτηρία μας. Ή είσοδος στο νέο έτος πρέπει να ανανεώσει τοζήλο μας για περισσότερο αγώνα, καθώς μάς θυμίζει
ότι ή ζωή προχωρεί προς το τέλος, και άν δενπετύχουμε τη σωτηρία μας τώρα, όταν αναχωρήσουμε από τον κόσμο, την χάνουμε γιαπάντα.
Αλλά την αποστολική προτροπήτην ακούμε διαφορετικά αυτές τις μέρες, πού με οδύνη ζούμε μια μεγάλη εθνικήταπείνωση, πού βλέπουμε να καταρρέουν τα πάντα, να χρεωκοπούν όλα τα συστήματα,να απομυθοποιείται ή πολιτική, να αποδεικνύονται ψεύτικοι οι θεοί τού κόσμου,και πρώτος ό μαμωνάς, το χρήμα! Τώρα είμαστε ταπεινωμένοι, φτωχότεροι,απελπισμένοι από τούς ανθρώπους, πεπεισμένοι για την αδυναμία τους. Τώραβλέπουμε πόσο εύθραυστα είναι τα στηρίγματα τού κόσμου, πόσο αναξιόπιστοι οιάρχοντές του, πόσο ρευστό το χρήμα του. Και καταλαβαίνουμε το λάθος πού κάναμενα έμπιστευθούμε σε ανθρώπους τη ζωή μας, να στηρίξουμε στα υλικά αγαθά τηνευτυχία μας, να αισθανόμαστε δυνατοί στην αφθονία και ασφαλείς στην καλοπέρασήμας.
Ξεχάσαμε την αληθινήευτυχία και χάσαμε την ψυχή μας, γιατί μέσα στην εύδαιμονιστική παραζάλη καιστον υλιστικό παραλογισμό μας χάσαμε τον Θεό μας.
Νέος χρόνος! Τόσοδιαφορετικός από τούς προηγούμενους! Με στέρηση και πόνο. Με πολλές δυσκολίεςκαι αντιξοότητες. Για εκείνους όμως πού θέλουν να σκέπτονται με νηφαλιότητα καινα κρίνουν ορθά, είναι ένας χρόνος πού θέτει ένώπιόν μας ένα πρωταρχικόκαθήκον: να σκεφθούμε ξανά τον σκοπό της ζωής μας και να τον υπηρετήσουμε μεσυνέπεια, επιστρέφοντας σ’ Αυτόν πού είναι ή μόνη ελπίδα μας και ή παρηγοριάμας, ό αληθινός και ασύλητος πλούτος μας, το αιώνιο και αδιάσειστο θεμέλιο τηςζωής μας, ό ένας και μόνος αληθινός Θεός.
«Ιδού νύν καιρόςευπρόσδεκτος, ιδού νύν ημέρα σωτηρίας».
Ο ΣΩΤΗΡ,01/01/2012
