ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ:ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΤΑ ΚΡΗΜΝΩΝ
Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ Πατριάρχης κ.Βαρθολομαῖος συνεχίζει ἀκάθεκτος τὶς συμπροσευχές του μὲ τοὺς ἀρχηγοὺς τῶν διαφόρων θρησκειῶν τοῦ κόσμου, προκειμένου νὰ ἐπικρατήσει ἡ εἰρήνη καὶ νὰ λυθοῦν τὰ σοβαρὰ κοινωνικὰ προβλήματα, ποὺ ἀντιμετωπίζουν οἱ ἄνθρωποι – σύμφωνα πάντα μὲ τὸν ἰσχυρισμό του.
Οἱ κινήσεις αὐτὲς εἶναι θεατρικὲς καὶ οἱ «προσευχές»του δὲν γίνονται εὐπρόσδεκτες ἀπὸ τὸν Θεό,γιὰ τὸν ἁπλούστατο λόγο ὅτι ὑποδεικνύονται ὑπογείως ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς τῆς γῆς καὶ γιατὶ ἐπιπλέον ἀπευθύνονται σὲ ψεύτικους θεούς.Ἡ συμμετοχὴ τῶν Ὀρθοδόξων στὶς συμπροσευχὲς μὲ τοὺς ἀλλόθρησκους συνιστᾶ πτώση,γιατὶ ἐθελοντικὰ ἐξισώνονται μὲ τοὺς ἄλλους θρησκευτικοὺς ἡγέτες καὶ προδίδουν τὴν Ὀρθόδοξη πίστη.
Προσωπικά, κάθε φορὰ ποὺ βλέπω τοὺς θρησκευτικοὺς ἡγέτες σὲ κοινὴ προσευχή, μοῦ ἔρχεται στὸ νοῦ ἡ ἀρχὴ τῶν συγκοινωνούντων δοχείων.Δυστυχῶς, ἡ ἀληθινὴ πίστη νοθεύεται ἀπὸ τὶς αἱρέσεις καὶ τὶς ψεύτικες θρησκεῖες.
Ἡ στάση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.Βαρθολομαίου στὶς συμπροσευχὲς αὐτὲς εἶναι προκλητικὴ γιὰ τοὺς Ὀρθοδόξους.Ἔχει τὴν ψευδαίσθηση ὁ Παναγιώτατος ὅτι σύντομα θὰ μᾶς ὁδηγήσει ἐκεῖ ποὺ αὐτὸς ἐπιθυμεῖ. Κάνει λάθος ὅμως. Οὔτε καὶ βοηθᾶνε οἱ συνεχεῖςμεταμορφώσεις του, ποὺ μὲ βαθιὰ λύπη παρατηροῦμε κατὰ καιρούς.
ΣτὴνΠόλη ἐμφανίζεται ὡς ὁ ἀμετακίνητος Πατριάρχης τοῦ Γένους τῶν Ἑλλήνων, στὸ ἍγιονὌρος γίνεται φιλομόναχος καὶ ἀνύστακτος ὑπερασπιστὴς τῆς Ὀρθοδοξίας, στὴν Ἑλλάδαεὐλογεῖ καὶ παρηγορεῖ τοὺς χειμαζόμενους ἀπὸ τὴν οἰκονομικὴ κρίση, καὶ ὄχιμόνο, ἀδελφούς, ἐνῶ στὸ Βατικανὸ ἀγάλλεται ἀσπαζόμενος τὸν αἱρετικὸ Πάπα καὶ στὸΠαγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν γίνεται ἕνα μὲ τὶς ἀμέτρητες παραφυάδες τῶνΠροτεσταντῶν. Ἐπίσης ὁ Πατριάρχης ἀποφεύγει νὰ μιλήσει γιὰ τοὺς ἐχθροὺς τῆςπίστεως, γιατὶ ὁ σκοπός του εἶναι νὰ ἐπικοινωνεῖ μὲ αὐτούς, προκειμένου νὰγίνουν πράξη τὰ σχέδια τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς, οἱ ὁποῖοι θέλουν ὅλες οἱ θρησκεῖεςνὰ γίνουν μία, γιὰ νὰ καταδυναστεύουν τοὺς λαοὺς εὐκολότερα.
Καὶφτάνουμε στὸ κρίσιμο ἐρώτημα. Ποιὰ πρέπει νὰ εἶναι ἡ στάση μας ἀπέναντι στὸν ΟἰκουμενικὸΠατριάρχη; Ἀπαντῶ ὡς ἑξῆς:
α´. Χρειάζεται ἔντονη καὶ δημόσια διαμαρτυρία. Δὲν ἔχουν ἀξίαοἱ κατ᾽ ἰδίαν συζητήσεις καὶ διαφοροποιήσεις. Αὐτὴ εἶναι ἡ εὔκολη καὶ ἀνώδυνηστάση, ἡ ὁποία δὲν φέρει ἀποτέλεσμα. Στὸ θέμα αὐτὸ οἱ Ἁγιορεῖτες σήμερα δὲν μᾶςδίνουν τὸ καλύτερο παράδειγμα. Δὲν τολμοῦν νὰ ποῦν ὄχι στὶς οἰκουμενιστικέςδραστηριότητες τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου. Φοβοῦνται τὴν ὀργή του καὶ ὑπολογίζουντὶς σκληρὲς ποινές, ποὺ θὰ τοὺς ἐπιβάλλει. Καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ τραγωδία τους. Τὸ ἴδιοδυστυχῶς ἰσχύει καὶ γιὰ τοὺς Μητροπολίτες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ ἰδιαίτερατῶν λεγόμενων Νέων Χωρῶν.
β´. Στὰ κηρύγματα, τὶς δηλώσεις καὶ τὶς διαψεύσεις τοῦ ΟἰκουμενικοῦΠατριάρχου πρέπει νὰ εἴμαστε ἐπιφυλακτικοί, ἂν ὄχι καὶ δύσπιστοι, ὅσο ἐκεῖνος συμπροσεύχεταιμὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ τοὺς ἀλλόθρησκους.
γ´. Οἱ ἐπισκέψεις τοῦ Πατριάχου στὴν Ἑλλάδα τὰ τελευταῖαχρόνια εἶναι συχνές. Γιὰ ἀσήμαντες ἀφορμὲς καὶ ἐπετείους τὸν καλοῦν οἱ Μητροπολίτες—κάποτε πλαγίως τὸ ζητάει καὶ ὁ ἴδιος— προκειμένου ἀνταλλαγοῦν λόγοι ἐγκωμιαστικοῦπεριεχομένου καὶ βαρύτιμα δῶρα.
Καὶ ὅλααὐτὰ τὴν ὥρα, ποὺ ὁ λαὸς περνάει δύσκολες ἡμέρες λόγῳ τῆς οἰκονομικῆς κρίσης.Δυστυχῶς, οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ἄρχοντες ζοῦν στὸ δικό τους κόσμο, μακριὰ ἀπὸ τὴδυστυχία τοῦ λαοῦ! Κατὰ τὰ ἄλλα μᾶς διδάσκουν ἀφθόνως, μᾶς εὐλογοῦν προθύμως καὶμᾶς ἀπομονώνουν ἀσπλάγχως.
Αὐτὰ τὰπανηγύρια τῶν Μητροπολιτῶν μὲ τὴ συμμετοχὴ τοῦ Πατριάρχου πρέπει νὰσταματήσουν. Δὲν καλύπτουν καμιὰ πνευματικὴ ἀνάγκη τοῦ λαοῦ. Θὰ ἔλεγα ὅτι μᾶλλοντὸν σκανδαλίζουν, γιατὶ γίνονται πολλὰ κοσμικὰ καὶ μάταια.
δ´. Ὁ κάθε πιστὸς εἶναι ἐλεύθερος νὰ κρίνει τὸν ΟἰκουμενικὸΠατριάρχη γιὰ τὴ συμμετοχή του στὸν οἰκουμενισμό. Νὰ μὴ δέχεται παθητικὰ τὰ ὅσαἐκεῖνος διαπράττει. Ἡ παρρησία στὴν περίπτωση αὐτὴ εἶναι ἀπαραίτητη. Ὁ φόβος δὲνπρέπει νὰ κλείνει τὸ στόμα του. Ὁ Πατριάρχης εἶναι θερμὸς ὑποστηρικτὴς τοῦ οἰκουμενισμοῦ.Ὁ πιστός, γιατὶ νὰ εἶναι ψοφοδεής, ὅταν ὑπερασπίζεται τὴν ὀρθόδοξη πίστη του;
Περιμένουμεμὲ ἀγωνία ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος νὰ ἀρνηθεῖ τὸν οἰκουμενισμὸκαὶ νὰ γίνει πιὸ εἰλικρινὴς ἀπέναντι στὸν ἑλληνικὸ λαό. Οἱ δηλώσεις του νὰσυνοδεύονται καὶ ἀπὸ πράξεις. Ὄχι τὴ μιὰ ἑβδομάδα κατανυκτικὲς προσευχὲς στὸ ἍγιονὌρος καὶ τὴν ἑπόμενη συμπροσευχὲς σὲ διαθρησκειακὲς διασκέψεις στὴν Ἀσίζη τῆς Ἰταλίας!
Θέλουμε νὰ τὸν βλέπουμε ὡς πνευματικὸ πατέρα,ποὺ ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴ σωτηρία μας καὶ ἀγρυπνεῖ γιὰ τὴν ὑπερ άσπιση τῆς Ὀρθοδοξίας.Τὰ γεγονότα ὅμως, παρὰ τὴν ἐπιθυμία μας, μᾶς ἐμποδίζουν νὰ ἔχουμε τὴν ἀπαιτούμενηἐμπιστοσύνη πρὸς τὸ πρόσωπό του.
ΟρθόδοξοςΤύπος,06/01/2012
