ΑποστολικόΑνάγνωσμα:Ἐφεσίουςδ΄ 7-13
«Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ»
«μέχρι καταντήσωμεν οἱπάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, εἰςἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ » (Ἐφεσίους δ΄13).
Μέ τά λόγια αὐτά ἀγαπητοί μου, ὁ ἀπόστολοςΠαῦλος θέτει μέ σαφήνεια τόν στόχο πρός τόν ὁποῖο θά πρέπει νά κατατείνουν ὅλεςοἱ προσπάθειες τῶν πιστῶν.
Οἱ χριστιανοί μέσα στήν Ἐκκλησία ἀγωνίζονταινά φθάσουν καί νά ἐπιτύχουν ὅλοι μαζί τήν ἑνότητα τῆς πίστεως καί τῆςἐπιγνώσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, νά τελειοποιηθοῦν στήν ἐν Χριστῷ ζωή. Θά δοῦμεστήν συνέχεια ποιός εἶναι αὐτός ὁ τριπλός στόχος πρός τήν κατάντηση τοῦ ὁποίουὀφείλουν νά ἀποβλέπουν οἱ Χριστιανοί.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος στήν ἴδια ἐπιστολή του καίλίγο πιό πάνω ἀπό τό ἀναγνωσθέν κείμενο τοῦ σημερινοῦ ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματοςδιευκρίνησε καί ἐτόνησε ὅτι «μία πίστης» ὑπάρχει πού ἐξασφαλίζει τήν σωτηρία.Μία πίστη πρός τόν ΕΝΑ ΚΥΡΙΟ πού παρέχει τήν σωτηρία, τόν δοσμένο ἀπό τόν ΘεόΚύριο Ἰησοῦ Χριστό. Ἑπομένως οἱ Χριστιανοί ὅλοι ὀφείλουν νά ἀποκτήσουν αὐτή τήνμία πίστη πρός τόν Ἰησοῦ Χριστό. Εἶναι φανερό ὅτι δέν ὑπάρχουν πολλέςδυνατότητες σωτηρίας γιά νά ὑπάρχουν καί πολλές πίστεις. Ὁ τρόπος καί τά μέσαπού ὁδηγοῦν στήν σωτηρία ὁρίζονται – προσδιορίζονται ἀπό τήν πίστη. ΟἱΧριστιανοί μέσα στήν Ἐκκλησία ὀφείλουν νά ἔχουν αὐτή τήν ἑνότητα. Νά πιστεύουνὅλι μαζί ἀπό κοινοῦ τό ἴδιο. Νά ἔχουν τό αὐτό φρόνημα. Αὐτό πού πρεσβεύει,διδάσκει καί προβάλλει ἡ Ἐκκλησία.
Στό σημεῖο αὐτό πρέπει νά ἐπισημάνουμε γιάμία ἀκόμα φορά ὅτι ἀπαραίτητη προϋπόθεση τῆς σωτηρίας εἶναι ἡ ἑνότητα τῆςπίστεως. Νά ἔχει ὁ κάθε πιστός τήν ἴδια πίστη, τῶν προφητῶν, τῶν Ἀποστόλων, τῶνἉγίων, τῶν Ἀγγέλων. Πιστεύοντας κατά ὅμοιο τρόπο μέ αὐτούς εἶναι ἑνωμένος μαζίτου, στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.
Ἔτσι λοιπόν ἐπιδίωξή μας εἶναι νά αὐξήσουμετήν πίστη μας γιά νά ἀπολαμβάνουμε αὐτή τήν ἑνότητα τῆς κοινῆς ἐλπίδας στόνἸησοῦ Χριστό. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν σημερινή περικοπή ὁμιλεῖ γιά τά μέσα, πούὁ Χριστός ἔχει δώσει στήν Ἐκκλησία γιά τήν συντήρηση τῆς ἑνότητός της καί τήνσυνέχεια τῆς λυτρωτικῆς ἀποστολῆς της. Καί πρῶτα μᾶς χορηγεῖ τήν ἄκτιστη χάριτου, πού μᾶς ζωοποιεῖ καί μᾶς κρατεῖ ἑνωμένους μαζί του γιά νά μήν ἐκπέσουμεἕνεκα τῶν ἁμαρτιῶν μας. Χάρι καί Ἁγιασμό ἀντλοῦμε μέσα στήν Ἐκκλησία ἀδιάκοπα.Μέ τά ἅγια Μυστήρια καί πρό πάντων μέ τήν ἐνοίκηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσαμας, πού εἶναι ὁ κύριος στόχος τῆς πνευματικῆς ζωῆς μας. Ἡ χάρι δέ τοῦ Χριστοῦπαρέχεται σύμφωνα μέ τό δίκαιο μέτρο τοῦ Χριστοῦ, ἀνάλογα δηλαδή μέ τήν κάθαρσήμας, ἀλλά καί τό ἔργο ἀλλά καί τό ἔργο τοῦ καθενός μέσα στήν Ἐκκλησία. Τόδεύτερο μέσο τῆς ἑνότητος εἶναι ἡ ἐκλογή τῶν ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας, πού τούςἐκλέγει ὁ Θεός, γιά μιά συνεχή διακονία, γιά νά καταρτίζονται οἱ Ἅγιοι, νάπροοδεύουν δηλαδή σέ ἁγιότητα τά μέλη τοῦ σώματος καί νά αὐξάνει ἔτσιπνευματικά ἡ Ἐκκλησία.
Ἐπιτείνοντας ὁ Ἀπόστολος τόν λόγο του,γράφει, ὅτι οἱ πιστοί πρέπει νά φθάσουμε μέ τήν ἑνότητα τῆς πίστεως ἕως τήνἐπίγνωση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Ὁ Οἰκουμένιος λέγει, ὅτι ἐπίγνωσις τοῦ Υἱοῦ τοῦΘεοῦ σημαίνει νά μήν διαφωνοῦμε περί αὐτοῦ. Νά ἀποδεχόμαστε ὅλα ὅσα νοοῦνταιὀρθῶς καί λέγονται περί τοῦ Χριστοῦ, ἀπό τίς Συνόδους τῶν πατέρων τῆςἘκκλησίας.
Ἐπίγνωσις τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ κατά τόν Παῦλον δένεἶναι ἡ ἀποκτώμενη γνώση τοῦ Θεοῦ, διά τῆς θεωρίας τῶν κτισμάτων καί τῆςἀναγνώσεως τῶν θείων Γραφῶν. Μιά τέτοια γνώση μποροῦν νά ἔχουν καί οἱἀκάθαρτοι. Ἐπίγνωση λέγει τήν διά θείας ἐλλάμψεως καί φωτισμοῦ ἀνυποστάτου στήνκαρδιά τοῦ πιστοῦ. Αὐτή εἶναι ἡ ὑπερφυσική γνώση, ἡ ὁποία δίνεται στούςτέλειους μόνο, καί σ’ αὐτούς πού καθαρίσθηκαν ἀπό τά σημαντικά καί ψυχικά πάθη.
Μέσα λοιπόν στήν Ἐκκλησία ὁ πιστός ἀγωνίζεταινά κοπιάζει νά ἀξιωθεῖ αὐτῆς τῆς ὑπερφυσικῆς γνώσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Τέτοιαἐπίγνωση εἶχαν οἱ Προφῆτες, οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Ἅγιοι ὅλοι πού συγκροτοῦν τό Σώματῆς Ἐκκλησίας.
Ἑπομένως διαπιστώνουμε ὅτι ὁ στόχος μας σάνμελῶν τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι μία ἠθική βελτίωση τῆς προσωπικότητος μας, ἀλλάκάτι πιό ὑψηλό, πιό σοβαρό, πιό ἀνώτερο. Εἶναι νά καταλάβουμε μέ ὅλες τίςδυνάμεις μας ποιός ἦταν ὁ Ἰησοῦς Χριστός τί ἔκανε γιά ἐμᾶς καί πῶς θά λάβουμεαὐτές τίς δωρεές τοῦ Χριστοῦ γιά νά ἑνωθοῦμε μαζί του καί νά ζήσουμε αἰώνιαστήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Νά ὁ τελικός σκοπός τῆς οἰκοδομῆς τῶν μελῶντοῦ σώματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, νά γίνουν τέλοιοι ἄνθρωποι κατά τό μέτρο τοῦτέλειου ἀναστήματος τοῦ Χριστοῦ. «Τέλειος ἀνήρ» εἶναι μόνο ὁ Ἰησοῦς Χριστός.Αὐτός εἶναι ὁ τέλειος ἄνθρωπος γι’ αὐτό εἶναι καί τό μέτρο συκγρίσεως καί ὁτελικός στόχος. Πρός αὐτόν ὀφείλουμε καί νά προσβλέπουμε καί νά συγκρινόμαστε.Πρέπει ὅλοι νά θέλουμε καί να΄προσπαθοῦμε νά τοῦ μοιάσουμε σέ ὅλα, στήν ἀγάπη,τήν ταπείνωση, τήν ὑπακοή, τήν ἁγιότητα, τήν ἀνοχή, τήν ἀνεξικακίαν.
Ὁ κόσμος προβάλει τά δικά του πρότυπα μέσωτῆς τηλεοράσεως, τοῦ τύπου ἀκόμα καί τῆς παιδείας. Ὁ Χριστιανός ὀφείλει νάἀπορρίψει ὅλα τά ἄλλα πρότυπα καί νά προσπαθεῖ νά μιμεῖται τόν Χριστό στήν ζωή,τίς ἐπιθυμίες, στά αἰσθήματα, στούς λογισμούς σ’ ὅλα.
Αὐτοί πού εὑρίσκονται στό δρόμο τῆς μιμήσεωςτοῦ Χριστοῦ πρέπει νά γνωρίζουν ὅτι βαδίζουν σωστά στόν κόσμο αὐτό. Ὅσοι δένπορεύονται αὐτό τό δρόμο πρέπει νά διορθώνουν τούς στόχους τους πρίν εἶναιἀργά.
Θά τελειώσουμε ἐπισημαίνοντας ἕνα σημεῖο ἀπότήν σκέψη τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Κάνει ἐντύπωση ὅτι πρός αὐτό τό σκοπό πρέπει νάκατατείνουν οἱ «πάντες». Αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ Χριστιανός δέν βαδίζει σάνμεμονομένο ἄτομο στήν τελειότητα, ἀλλά σάν μέλος ἑνός σώματος, τοῦ ὁποίου ὅλατά μέλη «οἱ πάντες» προάγονται ὥστε νά φθάσουν «εἰς τελειότητα τῆς ὁλοσχεροῦςτοῦ Χριστοῦ πίστεως καί γνώσεως». Ὁ στόχος, ὁ τριπλός αὐτός εἶναι κοινός γιάὅλα ἀνεξαρτήτως τά μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι δέν δικαιολογεῖται ὅποιοςπαρατεῖται τόν ἀγώνα, νομίζοντας ἐσφαλμένως ὅτι ὑπάρχουν καί ὑποθέσεις πού δέντόν ἀφοροῦν.
Ὁ Θεός μᾶς χαρίζει μιά νέα χρονιά, τοῦτο τόἔτος ἄς ἔχουμε σκοπό μας νά αὐξήσουμε τήν πίστη μας καί τήν γνώση περί τοῦἸησοῦ Χριστοῦ γιά νά τόν μιμούμαστε, γιά νά ὁδηγούμαστε πρός τήν τελειότητα πούἐκείνος μόνο κατέχει. Ἔτσι ἀξιοποιοῦμε κατά τόν καλλίτερο τρόπο τήν δωρεά πούμᾶς δίνει ὁ Κύριος ἀφήνοντάς μας στήν ζωή καί στόν κόσμο αὐτό.
