Μας αξίωσε ο Άγιος Θεός να εισέλθουμε σε «νέον ενιαυτόν της χρηστότητος Κυρίου», δηλαδή σε μιακαινούρια χρονιά γεμάτη μετα δώρα Του - που ευχόμαστε και πιστεύουμε - να είναι γεμάτη από την αγαθότητα καιευεργετικότητα του Κυρίου μας.
Θέλουμε να ευλογήσει ο Καλός Θεός και τηνφετινή χρονιά με κάθε ευλογίαυλική και πνευματική και να μας χαρίσει πλούσια τα αγαθά της Εκκλησίας και τηςπαρούσης ζωής.
Να μας γλυτώσει από την ολέθρια επίδραση«των φθοροποιών ανθρώπων και των στυγερών δαιμόνων».
Βέβαια παρά τις θερμές και άγιεςευχές τα προγνωστικά για τηφετινή χρονιά του 2012 δεν είναι ευοίωνα. Δεν μας χαροποιούν. Δε μαςγεμίζουν με χρηστές ελπίδες.
Στο μέν εσωτερικό τηςχώρας έναςστους πέντε συμπατριώτεςμας ζούνε κάτω από το όριο της φτώχειας. Πάνωαπό δύο εκατομμύρια πολιτώναυτής της ερημοποιημένης πατρίδας ζούν πάνω στα οικονομικά τους ερείπια καιβιώνουν, πίνουν σταλιά σταλιά, το δάκρυ και τη δυστυχία τους. Και το κυριότερο,χωρίς να βλέπουν κάτι να αλλάζει γι αυτούςστο εγγύς μέλλον.
Ήδη σιτίζονται από την Εκκλησία μας και από άλλους ευγενικούς φορείς γύρω στις τριακόσιες χιλιάδεςσυμπολιτών μας. Οι κατάτόπους αυτοδιοικήσεις κάτι πρόσφεραν τις χρονιάρες αυτές μέρες. Πολύπερισσότερα οι Ενορίες και οι φιλανθρωπικοί Σύλλογοι.
Δεν γνωρίζουμε αν οιβουλευτές έκαναν κάποια κίνηση, οι μεγαλοβιομήχανοι, οιεφοπλιστές, οι πλούσιοι του τόπου, οι έχοντες και κατέχοντες δηλαδή.
Ο ιερομόναχος Εφραίμ που η σκοπιμότητα και η μεροληψία και οιυπόγειες δυνάμεις τον έκλεισαν στις γιορτές στον Κορυδαλλό, για να μηξαναθερμάνει τις σχέσεις μας με την ομόδοξη Ρωσία, έφερε εκατομμύρια ρούβλιαστην Εκκλησία της Ελλάδας για τα συσσίτιά της. Τρία εκατομμύρια Ρώσοι αδελφοί μας προσκύνησαν την Αγία Ζώνη της Παναγίαςμας και άφησαν τον οβολό τους στα πόδια Της. Δεν τα κράτησε αυτά τα λεφτά οηγούμενος ούτε έμεινε εκεί να ζητήσει πολιτικό άσυλο.
Το υπουργείο Τροφίμων απότην άλλη μεριά προσπαθεί ναεξασφαλίσει ρύζι και τυρί από την ευρωπαϊκή ένωση. Μια ευρωπαϊκήένωση που, όπως λένε οι ειδικοί, κυβερνάται από ανίκανα «παιδάκια» και η οποίαμας ξεγέλασε, ή τουλάχιστον – επί το ελαφρότερον – δεν επαλήθευσε τιςυποσχέσεις της και τις προσδοκίες των λαών.
Γύρω στα δεκαεννιά εκατομμύρια ευρώ κοστίζει αυτό το ρύζι και το τυρί.Κάτω στην Κίνα ένα δισεκατομμύριο κόσμος τρώγει καθημερινά ρύζι και έχουντρομερή ανάπτυξη, τι στο καλό δε θα θρέψει το ρυζάκι – μαζί με το τυρί – οχτώεκατομμύρια απόρους συνέλληνες.
Ας μη μιλήσουμε για τα δύο σχεδόν εκατομμύρια τουςεπαίτες λαθροφερμένους μετανάστες καιτις παρασιτικές εργασίες τους και την εγκληματικότητά τους, όπως επίσης και για τους αστέγους στα παγκάκια των φτωχών καλλικρατικώνδήμων και στους κάδους των απορριμάτων που προσπαθούν να διαφυλάξουν ταυπολείμματα της ζωής τους.
Στις αρχές του εικοστού αιώνα στην Κροστάνδη της Ρωσίας ο άγιοςΙωάννης φωτίστηκε από το Θεό καιστην παραπαίουσα εργατούπολη της φτώχειας και της μιζέριας έφτιαξε εταιρεία,όπου βρήκαν δουλειά εικοσιοκτώ χιλιάδες άνεργοι και άμοιροι, ζώντας πλέον, απόκείνη τη χρονική στιγμή και μετά, αξιοπρεπώς.
Εδώ δεν μπορεί να βρεθείένας φωτισμένος νους να μας βοηθήσει; Καλό θα είναι να νοικιάσουν ή νααξιοποιήσουν οι Καταρινοί αγάδες μέρος της εκκλησιαστικής περιουσίας στοΕλληνικό, αλλά έχει περισσότερο δίκηο η κινεζική σοφία, όταν ευφυώς αποφθέγγεται: «μη δίνεις ψάρια στον άλλο, μάθετον να ψαρεύει». Μαθαίνει μιατέχνη, χαίρεται την προσπάθεια και τα αποτελέσματα, πιθανόν να γίνει και πιοεπινοητικός, έχει αυτοπεποίθηση, νιώθει ελεύθερος άνθρωπος.
Η εργασία είναι χιλιάδεςφορές προτιμότερη της επαιτείας. Δεντρέφει απλά τον άνθρωπο, τον παιδαγωγεί και τον εντάσσει στην κοινωνία τωνσυμμετεχόντων. Συγχρόνως η ανεργία, πολύ δε περισσότερο η αεργία (=τεμπελιά)υποθάλπουν όλα τα κοινωνικά ζιζάνια και τα φαινόμενα της αλλοτρίωσης μέσα στιςλαϊκές μάζες. Όχι σπάνια οι άνεργοι εθίζονται και εισέρχονται και στην αεργία.Γίνονται από την εξακολουθητική ανεργία και τεμπέληδες. Και αναρχικοί. Έτσιεξηγείται που ο Θεός ακόμηκαι μέσα στον Παράδεισο έβαλε ως όρο την εργασία και την φύλαξη τουπεριβάλλοντος και της διαμονής των Πρωτοπλάστων.
Δυστυχώς εδώ στη σύγχρονη πραγματικότητακατάρρευσε το πάν. Περίεργοπως δεν ανησυχούν οι κρατούντες, αλλά και οι άμβωνες των Εκκλησιών πως δενσείονται, με την ύπαρξη ενόςεκατομμυρίου αγανακτισμένων ανέργωνστα σπλάγχνα της ελληνικής πατρίδος;
Δεν αγνοούμε ότι το καθεστώς έχει πάρει τα μέτρα τουκαι έχει μπολιάσει κατάλληλα τις δυνάμεις καταστολής και έχει μιλήσει δεόντως στηδικαιοσύνη. Μάλιστα έχει εξασφαλίσει και απέξω την χρειαζούμενη στήριξη σεθέματα τάξεως. Κρίμα όμως! Έπεσαν δυστυχώς όλα τα οχυρά. Κόπηκαν οι γλώσσες τηςαλήθειας. «Έσβησαν όλες οιπλάστρες φωτιές μέσα στη χώρα» (+Κ.Παλαμάς). Δεν υπάρχει εφευρετικότητα και φαντασία, κάποια πρόταση σωτηρίας τηςχώρας και μια λύση ζωής. Αυτά εντός των πυλών και εντός των τειχών.
Απέξω, τώρα, κι εδώ«μαυροφόρα απελπισιά». Απειλές,αποκαλύψεις, σχέδια σε βάρος μας, υποχωρήσεις και η εγγενής ηττοπάθεια.Διαρροές περί ασύμφορων για την Πατρίδα συμφωνιών κάτω από το τραπέζι και μιασυμπεριφορά παλιάτσου και κλόουν, την οποία υιοθετεί, ενστερνίζεται, ακολουθείκαι εφαρμόζει η «επίσημος Ελλάς» σε όλα τα μέτωπά της: με την γείτονα Τουρκία,με την αχάριστη Αλβανία και με την πείσμονα Βαρντάσκα.
Σχεδόν μισό αιώνα ζούμεμε τον φόβο τουπολέμου και βιώνουμε πάνω στα πράγματα εξαιτίας αυτής της υποτονικότητας τηντροπή της εθνικής συρρίκνωσης είτε τοπικής είτε τροπικής. Οι λαοί προοδεύουνσε αυτογνωσία και εθνική αυτοπεποίθηση, οριοθετούν την πολιτική τους, όσομπορούν πιο ελεύθερα, καιμείς οι περήφανοι Έλληνες είμαστε εκεί στο υπουργείο Εξωτερικών μ΄ ένα τηλέφωνοστο χέρι, για να δεχόμαστε κάθε στιγμή τις ντιρεκτίβες απέξω, τι γραμμή πρέπεινα τηρήσουμε.
Το σύστημα αυτό που ζούμεείναι δαιμονικό. Η εξαθλίωση των ανθρώπων είναι μεγάλοςπειρασμός και όσοι τηνυπηρετούν ρομποτικά, υπόκεινται σε άτυπο δαιμονισμό και έχουν νεκρωθεί τααισθητήρια της ψυχής. Χρειάζονται δυναμική και πνευματική αντιμετώπιση. Σε μιαανάλογη περίπτωση ο Κύριος αντιμετώπισε τους πωρωμένους Ιουδαίους, που δενήθελαν την θεραπεία των αρρώστων ανθρώπων, επειδή ήταν Σάββατο, και αντιδρούσανστον Ιατρό των ψυχών και των σωμάτων, με δύο ανάμεικτα αισθήματα: οργή καιλύπη. «Περιβλεψάμενος αυτούςμετ΄ οργής συλλυπούμενος επί τη πωρώσει των καρδιών αυτών». Την άλλη φορά, την πιο γνωστή, πήρε το φραγγέλιο. Δενκαταλάβαιναν αλλοιώς!
Το σύστημα αυτόπρέπει να πέσει. Έτσιόπως χτίστηκε τα τελευταία χρόνια: με διαφθορά, με διαπλοκή, με αμαρτία, μεδειλία, με ασπλαγχνία, με υποτέλεια, με ψέμα και με ανίερες συμμαχίες καισυμφωνίες, είναι ένα σάπιο καθεστώς. Πρέπει να ανατραπεί άμεσα! Ήδη αρχίζουμε και μετράμε θύματα, στην κυριολεξία, άλλο που δεν τα λένετα κομματικά μικρόφωνα.
Οι άνθρωποι της εξουσίαςείναι αχαρακτήριστοι! Είναι ανάλγητοι! Προχωράνε ψυχρά στα σχέδιάτους γνωρίζοντας – το λένε μάλιστα – ότι θα έχουμε και θύματα! Πατάνε επί πτωμάτων. Το μόνοπου σκέπτονται είναι τα κεκτημένα τους και η επόμενη βουλευτική λίστα! Ηπολιτική τους είναι φονική γιατο λαό μας! Άψογα συνεργάζεται με τους φονιάδες των λαών.
Πως θα πέσει όμως αυτό τοσύστημα; Θα πέσειμε τις σάλπιγγες της Ιεριχούς. Πρέπει να πέσει, και μάλιστα προς τα μέσα, γιανα μη αφήσει κανένα πυογόνο στοιχείο και μικρόβιο, που θα ξαναβγάλει ερπετώνκεφάλια, όπως τότε με τη Λερναία Ύδρα. Θα πέσει με τις σάλπιγγες του λαού μας.Με τις φωνές και τις ασταμάτητες διαμαρτυρίες μας, με τις κραυγές και τιςασίγητες προσευχές μας. Θακοπεί «αχειρότμητος λίθος» καιθα κονιορτοποιήσει το εωσφορικό άγαλμα των αμαρτωλών κομματικών διαδοχικώνεξουσιών και κυβερνήσεων, που καταδυνάστευσαν με την πλεονεξία, το συμφέρον, τηβλακεία και το ψέμα τον ευκολόπιστο λαό μας.
Το μέλλον είναι στουςδρόμους. Όχι στατικά στις πλατείες μόνο. Στο δρόμο. Εμείς σαν Έλληνες έχουμε γράψειιστορία στους δρόμους. Και οι Εβραίοι εκεί στην Ιεριχώ εφτά φορές γύρισαν γύρωαπό τα κάστρα της πόλης. Όλοι στους δρόμους. Όλοι με φωνές και διαμαρτυρίες. Μεπροσευχές στο σπίτι μας και με αλήθειες στις γειτονιές. Από στόμα σε στόμα.Μακριά από τα ψευτοκάναλα και τους διαπλεκόμενους. Δε χρειαζόμαστε το διαδίκτυονα μας οργανώσει. Έχουμε την αλήθεια και τον πόνο της ψυχής μας.
Χιονοστοιβάδα θα γίνει ηοργή του λαού. Κι αν αυτοί δεν ακούσουν ή αισθάνονται ασφαλείς, φρουρούμενοιαπό τις διμοιρίες τους, θα τους υπερφαλαγγίσουν οι μυριάδες των Ελλήνων. Κι ανούτε κι αυτές δεν τους συγκινήσουν και συγκλονίσουν, θα συγκινηθεί ο Θεός από τον αγώνα μαςκαι θα τους καταπιεί η αφάνεια στην ιστορία. Δε θα αφήσουμε την Πατρίδα μας ναχαθεί, επειδή το θέλουν οι βρώμικοι δρόμοι του χρήματος. Θα μιλήσουν πλέον οιδρόμοι του πνεύματος.
