Η σχιζοφρενική αντιμετώπιση της ζωής τουεμβρύου
ΒαρβάραςΚαλογεροπούλου-Μεταλληνού, Δρ.Θεολογίας-Πτυχ.Φιλολογίας
Η επιστημονική πρόοδος στον τομέα τηςΕμβρυολογίας, αλλά και η τρισδιάστατη εικόνα των υπερήχων. πιστοποιούν την απόαιώνες διδασκαλία της Εκκλησίας μας, ότι η ανθρώπινη ζωή αρχίζει από την στιγμήτης σύλληψης, «εξ άκρας συλλήψεως». Δηλαδή την στιγμή που τα 23 χρωμοσώματα τουωαρίου ενώνονται με τα 23 χρωμοσώματα του σπερματοζωαρίου, και δημιουργείται τοπρώτο κύτταρο, το ζυγωτό, το οποίο αποτελεί την αφετηρία της ανθρώπινης ζωής.Συγχρόνως όμως τότε σφραγίζεται και η προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου με το πλήθοςτων γονιδίων, που παραλαμβάνει από τους γονείς ο νέος οργανισμός.
Είναι επίσης επιστημονικά διαπιστωμένο,ότι το γονιμοποιημένο ωάριο αναπτύσσεται ταχύτατα, και δημιουργείται ένας νέοςανθρώπινος οργανισμός, μοναδικός και ανεπανάληπτος, ανεξάρτητος από τουςγονείς, αν και για εννέα μήνες τρέφεται και φιλοξενείται από τη μητέρα του. Μαςκαταπλήσσει μάλιστα το συντελούμενο μέσα στην μήτρα «θαύμα της αγάπης», τοοποίο αρχίζει με τον «χορό της ζωής» και το οποίο θα συνεχίσει, με ταχύτατουςρυθμούς την δημιουργία των διαφόρων οργάνων, ώστε στη διάρκεια των δύο πρώτωνμηνών της κύησης να ολοκληρωθεί η «οργανογένεση», για να συνεχισθεί πλέον ηαύξηση του εμβρύου. Έτσι η εμβρυακή ηλικία αποτελεί την πρώτη και πιο δυναμικήφάση της ζωής του ανθρώπου, (έστω και αν το παιδί τρέφεται και εξαρτάται απότην ζωή της μητέρας του), παραμένοντας αθέατο -και σήμερα πλέον αρκετά θεατόμέσω των υπερήχων- στην φιλόξενη μήτρα της μητέρας. Πριν λοιπόν η μητέρααντιληφθεί ή και βεβαιωθεί, ότι μέσα της αναπτύσσεται μια καινούρια ζωή,ξεχωριστή από την δική της, εκείνο έχει πάρει το ανθρώπινο σχήμα, ενώ συγχρόνωςτελειοποιούνται οι διάφορες σωματικές του λειτουργίες.
Πρόσωπο, λοιπόν, μοναδικό καιανεπανάληπτο το Έμβρυο, γι' αυτό και ως τέτοιο αναγνωρίζεται παγκοσμίως. Ως«πρόσωπο» το αναγνωρίζει και το Δίκαιο της πατρίδας μας και το καθιστάυποκείμενο και φορέα αστικών δικαιωμάτων. Κατά τον Αστικό Κώδικα, άρθρο 1711,το συλληφθέν Έμβρυο π.χ. μπορεί να κληρονομήσει περιουσιακά στοιχεία συγγενώντου, εάν γεννηθεί ζωντανό. Ακόμη με το άρθρο 1594 του ίδιου Αστικού Κώδικα,αναγνωριζόταν προστάτης του Εμβρύου, ο λεγόμενος Εμβρυωρός, ο οποίος καιέπαιρνε μέτρα υπέρ των δικαιωμάτων του κυοφορούμενου. Το άρθρο όμως αυτόκαταργήθηκε κατά την αναθεώρηση του Αστικού Κώδικά μας, ώστε να διευκολυνθεί ονέος περί αμβλώσεων νόμος, ο οποίος αφήνει απόλυτα ελεύθερες τις εκτρώσεις.
Παγκόσμιοι Οργανισμοί επίσηςαναγνωρίζουν στο Έμβρυο δικαιώματα και προ πάντων το δικαίωμα στη ζωή. Έτσιπ.χ. ο Ο.Η.Ε. στην Διακήρυξη του για τα δικαιώματα του Παιδιού (ψηφίστηκε το1950, υπογράφτηκε το 1990) αναγνωρίζει και στο Έμβρυο δικαιώματα. Στην 4η Αρχήτονίζεται ότι «στην φροντίδα και προστασία», που θα παρέχεται στο παιδί,«περιλαμβάνεται και η ικανοποιητική προγεννητική και μεταγεννητική μέριμνα».
Η Διακήρυξη της Ουνέσκο του 2000 «Γιαέναν πολιτισμό Ειρήνης» περιλαμβάνει και τα έξης άρθρα:
1. Ο σεβασμός κάθε μορφής ζωής·σεβασμός των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας του κάθε ανθρώπου».
2. «Η μη βία· απόρριψη της βίας σε όλεςτης τις μορφές και η επίτευξη δικαιοσύνης με την πειθώ και την κατανόηση».
Αλλά αν οφείλουμε να σεβόμαστε την κάθεμορφή ζωής, όπως π.χ. του σκουληκιού ή της αμοιβάδας, δεν οφείλουμε κατ' εξοχήνα σεβόμαστε την πρώτη και πιο δυναμική φάση της ανθρώπινης ζωής; Και αν βίαδεν είναι ο διαμελισμός του πιο ανυπεράσπιστου ανθρώπινου προσώπου, τουΕμβρύου, τότε τι είναι βία;....
Αλλά και η 4η Διεθνής Σύνοδος του ΟΗΕγια τις Γυναίκες (1995) με την Διακήρυξη του Πεκίνου και το σχέδιο δράσεως, πουυπεγράφη από 180 Κράτη, προτείνει στρατηγικά μέτρα σε 12 τομείς-κλειδιά. Έτσιστον 40 τομέα-κλειδί γράφεται:
«Αντιμετώπιση και εξάλειψη κάθε είδουςβίας κατά των γυναικών και των κοριτσιών», ενώ στον 12ο υποστηρίζεται η «νομικήπροστασία των κοριτσιών από την εμβρυακή ηλικία μέχρι την πλήρη ενηλικίωση τουςκαι κατάργηση επιβλαβών πρακτικών εις βάρος τους». Και σ' αυτή την Διακήρυξηομολογείται η αναγνώριση και προστασία της πρώτης φάσης της ανθρώπινης ζωής,δηλ. της εμβρυακής.
Υπάρχουν φυσικά και άλλεςπροστατευτικές για το Έμβρυο διατάξεις και διακηρύξεις. Το σημαντικότερο όμωςγια την προστασία του Εμβρύου είναι η επιστημονική πρόοδος στον τομέα τηςΕμβρυολογίας, σύμφωνα με την οποία δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί, ότι η ζωήαρχίζει από την στιγμή της σύλληψης. Η επιστημονική αυτή αλήθεια μάλισταβρίσκει την εφαρμογή της στην όλη διαδικασία της «τεχνητής γονιμοποίησης». Όλεςοι άλλες δήθεν επιστημονικές τοποθετήσεις και πρακτικές είναι «εκ τουπονηρού»....
Έτσι ενώ διακηρύσσεται συνεχώς η αξίαΆνθρωπος, εν τούτοις πρόσωπα και κοινωνίες όχι απλώς περιφρονούν το Έμβρυο,αλλά και με μεγάλη ευκολία το θανατώνουν. Το τραγικότερο ψηφίζονται νόμοι, οιοποίοι όχι μόνο δεν το προστατεύουν, αλλά αντίθετα εντελώς ρατσιστικά καιμεροληπτικά παρέχουν το απόλυτο δικαίωμα της θανάτωσης και εκμετάλλευσης του.Με την νομιμοποίηση των αμβλώσεων αμβλύνονται ακόμη περισσότερο οι συνειδήσειςτων ανθρώπων, οι οποίοι πιστεύουν, ότι το νόμιμον είναι και ηθικό, ενώθέλουν(;) να αγνοούν, ότι στον ανθρώπινο νόμο παρεισφρύει η σκοπιμότητα,προσωρινότητα και αδυναμία. Σ' αυτές όμως τις σκοπιμότητες και σχιζοφρενικέςπρακτικές κάθε υπεύθυνος άνθρωπος αποδέχεται και εφαρμόζει το: «πειθαρχείν δειΘεώ μάλλον ή ανθρώποις».
Σε αρκετές Χώρες του Δυτικού κόσμου, ωςγνωστόν, επιτρέπονται οι αμβλώσεις, εκεί όμως υπάρχουν πολλοί περιορισμοί καιπροϋποθέσεις για να πραγματοποιηθούν. Είναι δε πολύ σημαντικό ότι παρέχεταιεμπεριστατωμένη και σφαιρική ενημέρωση στην έγκυο από ειδικούς επιστήμονες ωςπρος την αξία της ανθρώπινης ζωής ήδη από την σύλληψή της, ώστε η έγκυος κατ'αρχάς να ευαισθητοποιηθεί απέναντι στην άξια της ζωής. Της υποδεικνύονταιεπίσης και οι αρνητικές επιπτώσεις της άμβλωσης στην ψυχική και σωματική τηςυγεία. Όλη αυτή η ενημέρωση και επικοινωνία με τους ειδικούς έχει ως αποτέλεσμανα περιορίζεται αισθητά ο αριθμός των αμβλώσεων. Διότι είναι αποδεδειγμένο, ότιαν στην αρχή μιας ανεπι¬θύμητης εγκυμοσύνης η έγκυος ενημερωθεί και βοηθηθείστις τρέχουσες ανάγκες της, μετά καταλαγιάζει και με χαρά φέρνει στον κόσμο τοπαιδί της για να συνεχίσει με πολλή στοργή και αγάπη να το μεγαλώνει.
Στην δική μας πραγματικότητα όμως,καμιά τέτοια ενημέρωση δεν γίνεται, παρ' ότι ο νόμος το προβλέπει, και αυτή ηέλλειψη πληροφόρησης, μαζί με τα συνθήματα του αποπροσανατολισμένου φεμινισμού,όπως: «σώμα μου είναι το κάνω ό,τι θέλω», ή το άλλο σύνθημα: «οι γυναίκες δενθα ανεχθούν τον περιορισμό των δικαιωμάτων τους», συμβάλλουν καθοριστικά στοντεράστιο αριθμό των αμβλώσεων, που πραγματοποιούνται στην Χώρα μας. Η Ελληνίδα,δυστυχώς, παραμένει μέσα στην άγνοια και παραπληροφόρηση, (στοιχεία φυσικά, πουσυνυπάρχουν με τις εγωιστικές και κοντόφθαλμες επιδιώξεις της) και έτσι, χωρίςνα το υποπτεύεται, «τραυματίζεται» η ίδια ψυχικά και σωματικά, ενώ αφαιρείταιβίαια η ζωή του πιο ανυπεράσπιστου πλάσματος, και φυσιολογικά, του πλέοναγαπημένου, δηλ. του παιδιού της.
Αργότερα τραγικά μετανοιωμένη και μετην λαχτάρα να γίνει μητέρα καταφεύγει στα Κέντρα εξωσωματικής γονιμοποίησης ήψάχνει απεγνωσμένα να υιοθετήσει ένα παιδί... τις περισσότερες φορές όμως,ματαιοπονώντας....
Με τον τίτλο «Τεχνητή διακοπή τηςεγκυμοσύνης και προστασία της υγείας της γυναίκας...» ψηφίστηκε ο Ν. 1609, στις3 Ιουλίου 1986, ο οποίος αφήνει απόλυτα ελεύθερες τις αμβλώσεις μέχρι και την12η εβδομάδα από την σύλληψη. Από τις προκαταρκτικές συζητήσεις της ΕιδικήςΕπιτροπής για την νομιμοποίηση των αμβλώσεων αναδεικνύεται, ότι δεν εκφραζότανη επιστημονική γνώση και εμπειρία, αλλά οι περισσότεροι την προσάρμοζαν στιςαπαιτήσεις των ισχυρών, εξέφραζαν δηλ. την στρατευμένη επιστήμη....
Αλλά οι αντιφατικές και στρατευμένεςποίκιλλες επιστημονικές τοποθετήσεις συμπληρώνονται και από τηνφαρισαϊκή-«πολιτική» γλώσσα, η οποία κατά τον George Orwell, κατορθώνει ώστε«να μοιάζει το ψέμμα με αλήθεια και το έγκλημα να παρουσιάζεται άξιο σεβασμού».Αυτό διαπιστώνεται και στον «τίτλο» του νόμου 1609/86, που περικλείει και την«φιλοσοφία» του. «Τεχνητή διακοπή της εγκυμοσύνης και προστασία της υγείας τηςγυναίκας...». Σχολιάζοντας κάποιες λέξεις, πιστεύω ότι η ωραιοποίηση τουτραγικού γεγονότος και η φαρισαϊκή νοοτροπία είναι πασίδηλη. «Τεχνητή διακοπήτης εγκυμοσύνης», η λέξη διακοπή όμως περιέχει την έννοια της προσωρινότητας,όπως όταν λέμε διακοπή νερού ή ηλεκτρικού ρεύματος, που περιμένουμε τηνεπανασύνδεση και την συνέχεια τους. Η τεχνητή διακοπή όμως της εγκυμοσύνηςείναι πράξη τελεσίδικη, το παιδί δεν ξανάρχεται, αλλά θανατώνεται...
Αλλά και η δεύτερη θέση: «η προστασίατης υγείας της γυναίκας» είναι ωραιοποίηση του γεγονότος, συγχρόνως δε καιαναλήθεια. Διότι με την κυοφορία και τον τοκετό δεν κινδυνεύει η υγεία τηςγυναίκας, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων, που πλέον, λόγω της επιστημονικήςπροόδου σήμερα, έχουν εντελώς ελαχιστοποιηθεί. Αντίθετα η τεχνητή διακοπή τηςεγκυμοσύνης επιφέρει σωματικές και ψυχικές βλάβες, όπως διαπιστώνεται από τιςσυνέπειες του «μετεκτρωτικού συνδρόμου».
Έτσι μετά την ωραιοποίηση του τραγικούαποτελέσματος της άμβλωσης, την φαρισαϊκή-πολιτική γλώσσα, τον καιροσκόπο καιεπιλεκτικό επιστημονικό λόγο, την αμετροέπεια των φεμινιστικών συνθημάτων, καιτην οικονομική ακόμη εκμετάλλευση του εμβρύου, για λόγους καθαρά ψηφοθηρικούςψηφίστηκε και ισχύει πλέον ο νόμος 1609/86, με αποτέλεσμα οι ειδικοί να μιλούνπλέον για «επιδημία αμβλώσεων» στην Ελλάδα (βλ. περιοδικό «ΟικογενειακόςΠρογραμματισμός», τεύχ. 16, του 2000), να κατέχουμε δε την τραγική πρωτιά στηνΕυρώπη και την τρίτη θέση, αναλογικά, στον κόσμο. Και ακόμη αντί να ενισχύεταιηθικά και υλικά η ελληνική οικογένεια για να φέρει και διατηρήσει τη ζωή -ταπαιδιά- επίσημα από το ίδιο το κράτος διευκολύνεται η γυναίκα, στο όνομα τηςαυτοδιάθεσης της, για να επιφέρει τον θά¬νατο στο παιδί της και να«τραυματιστεί» σοβαρά η ίδια ψυχικά και σωματικά.
Επομένως από τους πολλούς και ισχυρούςτα δικαιώματα του αγέννητου παιδιού δεν γίνονται σεβαστά και μάλιστα τοισχυρότερο δικαίωμα, το δικαίωμα στην Ζωή. Το πρόσωπο όμως, που σέβεται απόλυτακαι κάτω ακόμη από δυσκολότατες συνθήκες τα δικαιώματα του Εμβρύου είναι ηγνήσια Μάνα. Η αληθινή μητρική αγάπη σφυρηλατείται και αναδεικνύεται η πιοισχυρή αγάπη, που δεν ζητεί τίποτε για τον εαυτό της, ενώ προσφέρει τα πάντα,χωρίς να περιμένει καμιά ανταπόδοση. Είναι η γνήσια αγάπη, που θυσιάζεται, καιόχι η ψευτοαγάπη, που θυσιάζει τους άλλους. Γι' αυτό και η γνήσια Μάνα αρνείταιτα θεωρούμενα ως δικαιώματα της σύγχρονης γυναίκας, δικαιώματα καθαρώςατομοκρατικά, και δεν παρασύρεται, ώστε να συγκατατεθεί στην καταστροφή τηςζωής του παιδιού της πριν ακόμη αντικρύσει το φως του ήλιου. Όσο δύσκολες καιαν είναι οι συνθήκες κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και ακόμη δυσκολότερεςπροοιωνίζονται μετά από αυτήν, θαρρετά και υπεύθυνα αναλαμβάνει να φέρει σεπέρας την μητρική αποστολή της.
Μια αρχικά ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, όπωςείναι συνήθως η εκτός γάμου, που συνοδεύεται και με την εγκατάλειψη, πάλι δενεμποδίζει την αληθινή Μάνα να επωμιστεί τις συνέπειες και να φέρει στον κόσμοτο παιδί της, που τελικά, αυτό το αρχικά ανεπιθύμητο παιδί, αποβαίνει για τηΜάνα το «αγγελούδι της», όπως η ίδια η ζωή μας βεβαιώνει. Κι όταν πληροφορηθείότι το παιδί, που μεγαλώνει στα σπλάγχνα της, έρχεται με προβλήματα υγείας, δενδέχεται να το θανατώσει, όχι μόνο γιατί πολλά από αυτά τα παιδιά μεγαλώνονταςαποκαλύπτουν ικανότητες και χαρίσματα αξιοζήλευτα, αλλά και με πλήρη αναπηρίανα γεννηθεί, πάλι η γνήσια μητρική αγάπη ξέρει να ανακουφίζει τον πόνο τουάλλου και προπάντων του παιδιού της, και να σηκώνουν μαζί τον σταυρό τουκαθήκοντος. Με τέτοιες Μάνες -και υπάρχουν πολλές και σήμερα- ασφαλώς γίνονταισεβαστά τα δικαιώματα του αγέννητου παιδιού και δεν λειτουργούν Ηρώδες γι'αυτό, ούτε ανοίγονται «καιάδες».
Στόχος, όσων τουλάχιστονπροβληματίζονται και θέλουν να υπηρετήσουν την Αλήθεια και την Ζωή, ας είναι τογνήσιο ενδιαφέρον για την ανθρώπινη ζωή από την στιγμή της σύλληψης και ηανάδειξη της αξίας της γνήσιας μητρικής αγάπης. Η Μητρότητα είναι θείο δώρο,που καταξιώνει την γυναίκα και είναι συνυφασμένη με την φύση της. Εμείς όλοι,ευαισθητοποιημένοι και ως προς το θεϊκό δώρο της ζωής, ας προσφέρουμε έμπρακταστην Μάνα τον σεβασμό και την βοήθειά μας για το λειτούργημα, που υπηρετεί καιας της υποδείξουμε ότι δεν υπάρχει ουσιαστικότερη προσφορά στην ανθρωπότητα απότην Γυναίκα εκείνη που περιβάλλεται «ως ελαία κατάκαρπος» από τα παιδιά της.Άλλα και ότι, τόσο για τον Άνδρα, όσο και για την Γυναίκα, δεν υπάρχει μεγαλύτερηευτυχία από το να συγκεντρώνονται γύρω από το σπιτικό τραπέζι τα παιδιά τους«ως νεόφυτα ελαιών» έτοιμα για καρποφορία και προσφορά στο κοινωνικό γίγνεσθαι.
Αξιοπρόσεκτες Θέσεις
και Μαρτυρίες για τις ΑΜΒΛΩΣΕΙΣ
