Ηπορεία διά μέσου της μετάνοιας καταξιώνει τον άνθρωπο σε πνευματικέςκορυφογραμμές. Ακριβώς, σ’ αυτή τη χρονική στιγμή η Εκκλησία προβάλλοντας τοπαράδειγμα του Ζακχαίου στέλνει το πιο ισχυρό μήνυμα στον άνθρωπο. Όσο και ανέχει πέσει στη ζωή του, όσο και αν βιώνει την τραγική οδύνη στο χώρο τηςαμαρτίας, η αγάπη του Κυρίου μας απλώνεται σ’ ένα εύρος που δεν μάς επιτρέπεινα αφήνουμε τον εαυτό μας να βυθίζεται στο σκοτάδι της απελπισίας. Αντίθετα, ηεκζήτηση της χάρης του Θεού, ανοίγει τους ορίζοντες της ελπίδας και της χαράςκαι μεταβάλλεται σε οδοδείκτη αληθινής ζωής. Αυτό έπραξε και ο Ζακχαίος, οοποίος, ζητούσε μετά μανίας να ιδεί τον Ιησού.
Γιατίόμως η Εκκλησία επιμένει να προβάλλει ως παράδειγμα την περίπτωση του Ζακχαίου;Είναι μέσα από αυτό που αποκρυπτογραφούνται μηνύματα ουράνιας ακτινοβολίας. ΟΖακχαίος, δεν ήταν από τους ανθρώπους, απέναντι στον οποίο οι υπόλοιποισυνάνθρωποί του έτρεφαν εκτίμηση και σεβασμό.
Χρησιμοποιούσε κάθε είδοςαδικίας, εκμετάλλευσης, καταπίεσης, απάτης. Ήταν ο τύπος του ανθρώπου, ο οποίοςκατέκλεβε τους άλλους και ιδιαίτερα τις χήρες και τα ορφανά. Τους ανθρώπουςαυτούς συνήθως τούς έχουμε ξεγραμμένους αλλά και καταδικασμένους στην οδό τηςαπώλειας. Και όμως, αυτός ο αμαρτωλός άνθρωπος, ζητούσε να δει τον Ιησού. Τιήταν εκείνο που δημιούργησε μέσα του αυτή την επιθυμία; Οι αδικίες πουδιέπραττε καθημερινά τον είχαν χωρίσει τόσο από την αγάπη του Θεού όσο και απότους συνανθρώπους του. Αυτή η παγερή μοναξιά που βίωνε, όχι μόνο δεν τονοδήγησε στην απελπισία αλλά τον βοήθησε να μαζευτεί στον εαυτό του. Άφησε μιαισχυρή δύναμη που αναδυόταν από τα βάθη της ψυχής του να ενεργοποιηθεί και νααρχίσει να εισέρχεται στις τροχιές της θείας αγάπης και παρουσίας. Αυτή η δύναμηείναι η «εικόνα του Θεού» στον άνθρωπο. Η οποία όμως, όταν αφήνουμε τον εαυτόμας να κυριεύεται από την αμαρτία, αμαυρώνεται και αναποδογυρίζεται, μεαποτέλεσμα αισθανόμαστε την οδύνη της απουσίας του Θεού ως μια φοβερήτραγικότητα.
Η υπέρβαση
Η υπέρβαση
Η υπέρβασηπου αποτόλμησε ο Ζακχαίος να επιζητεί να ιδεί τον Ιησού, βρίσκει τηναντιστοιχία της στην κίνηση που καλούμαστε να κάνουμε όλοι στη ζωή μας, νααναζητούμε, σε όποια κατάσταση κι αν βρισκόμαστε, το Αρχέτυπό μας, που είναι οΧριστός. Είναι το πιο ελπιδοφόρο μήνυμα. Σε οποιαδήποτε κατάσταση και ανβρεθούμε, έχουμε τη δυνατότητα να αναζητήσουμε τον Χριστό και να συναντηθούμεμαζί Του, όπως τότε ο Ζακχαίος, ο οποίος δεν δίστασε προκειμένου να επιτύχειτον ευγενή αυτό του στόχο να «ανέβη επί συκομορέαν». Ο Ζακχαίος δεν πτοείταιμπροστά στα ανυπέρβλητα εμπόδια που υψώνονται μπροστά του, φυσικά, κοινωνικάκαι πνευματικά. Τα πνευματικά αφορούν την αμαρτωλότητά του που τον κρατούσε σεαπόσταση από την αγάπη του Θεού. Τα φυσικά αφορούσαν το ότι ήταν μικρόσωμος. Τακοινωνικά ήταν ακόμα πιο έντονα, αφού είχαν να κάνουν με μια έντονη προκατάληψηκαι στιγματισμό που απέρρεαν από το επάγγελμα του τελώνη.
Τίποτεόμως από τα πιο πάνω δεν αναστέλλει την μεγάλη επιθυμία του Ζακχαίου να δει τονΧριστό. Πλημμύριζε ολόκληρη η ύπαρξή του από χαρά που έβλεπε το Πρόσωπο τουΚυρίου. Η Πατερική σοφία μάς διδάσκει ότι, όποιος θέλγεται από τη θέα τουπροσώπου βρίσκεται σε ανεπτυγμένη πνευματική κατάσταση. Άλλωστε ο Παράδεισόςμας, ο Χριστός, είναι η θέα του Προσώπου Του, που μάς χαρίζει την ατέλειωτημακαριότητα. Είναι «ο των εορταζόντων ήχος ο ακατάπαυστος και η απέραντος ηδονήτων καθορώντων τού Σού Προσώπου το κάλλος το άρρητον».
Αγαπητοίαδελφοί, η οδός της εκζήτησης της θέας του Προσώπου του Χριστού, είναι η μόνηασφαλής στη ζωή μας. Αυτό το δρόμο που ακολούθησε ο Ζακχαίος βάδισαν και όλοιοι άγιοι της Εκκλησίας μας, οι οποίοι κοσμούν το ευλογημένο στερέωμά της. Αυτόέπραξε και ο απόστολος Τιμόθεος, του οποίου τη μνήμη τιμούμε σήμερα. Άλλωστε και ο ίδιος ο Χριστός όταν λέει «θάρσει τέκνον, θάρσει θύγατερ», μάςπαραπέμεπει στην «εικόνα του Θεού» μέσα μας και την θεϊκή συγγένεια μας μαζίΤου κατά τρόπο που μάς ελκύει πάντοτε στην αναζήτησή Του.
Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος – ΕκκλησίαΚύπρου
