Λίγο πρίν από τα Χριστούγεννα του 2011 εδώ στην Ορθόδοξη Ελλάδα συνέβη μια μεγάλη πρόκληση! Οι παράγοντες του πολιτικού κατεστημένου,(από μόνοι τους; καθοδηγούμενοιέξωθεν;) – άγνωστο γιατί και πως- θεώρησαν, κατά πάσαν πιθανότητα, το μαζικόευλαβικό προσκύνημα της Τιμίας Ζώνης της Υπεραγίας Θεοτόκου στη Ρωσία, ωςπολιτική κίνηση αναθέρμανσης της ελληνορωσικής φιλίας και φοβήθηκαν «ού ουκ ήνφόβος» φυλακίζοντας τον Ιερομόναχο και Καθηγούμενο της Μεγίστης Ιεράς ΜονήςΒατοπεδίου Αρχιμανδρίτη Εφραίμ.
Αυτό όχι μόνο θεωρήθηκε άκομψοκαι αψυχολόγητο εκείνες τις μέρες, κάτι σαν ασέβεια γενικά στο εκκλησιαστικόγεγονός και στη μοναχική πρακτική, αλλά το όλο σκεπτικό θα μπορούσε θεολογικάνα χαρακτηρισθεί και ως «βλασφημίατου Αγ. Πνεύματος», πουσημαίνει ότι πνευματικά γεγονότα χαρακτηρίστηκαν διαφορετικά από αυτό πουήταν.
Αυτό που επεχείρησανχάριν σκοπιμοτήτων, όπως είπε στον τηλεοπτικό δίαυλο «Σκάϊ» ο ΜητροπολίτηςΜεσογαίας κ. Νικόλαος, σε ένα άνθρωπο που – αςσημειωθεί - δεν ζήτησε πολιτικό άσυλο στην Ρωσία, δεν έβαλε τα λεφτά των ομοδόξωναδελφών μας στην τσέπη του, μάλιστα τα έδωσε στα συσσίτια του λαού μας, που θαμπορούσε όλο τον υπόλοιπο καιρό να διαφύγει στο εξωτερικό και δεν το έκανε, πουθα μπορούσαν και οι ίδιοι οι κρατικοί τρία ολόκληρα χρόνια να κάνουν αυτό πουέκαναν τελικά, όλο αυτό ξένισε και πίκρανε πολύ τον ορθόδοξο λαό μας
Στην ουσία ήρθαν – χωρίςνα το καταλάβουν – σε αντιπαράθεση με την Έφορο του Αγίου Όρους, την ΚυρίαΘεοτόκο και πρόσβαλαν έναν ολόκληρο λαό, ορθόδοξο και ευλογημένο, τον ρωσικό, ο οποίος με εμπιστοσύνηστην Υπεραγία Θεοτόκο ακούμπησε το δίλεπτο της ευσεβείας των τριών εκατομμυρίωνευλαβών προσκυνητών στα χέρια της ελληνικής αγιορείτικης αντιπροσωπείας, καιγενικά, απομείωσαν την εμπιστοσύνη του κόσμου στο μοναχικό ιδεώδες και στημοναστική πολιτεία. Παρουσίασαν τον αγιορείτικο ελληνικό μοναχισμό ωςδιαπλεκόμενο και αντεθνικά εργαζόμενο, κοινωνικά δε επικίνδυνο.
Δε σκέφθηκαν ότιμπορεί να μη είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα. Ότι μπορεί να έχουν κιάλλη πλευρά και θέαση. Ναι, η Δικαιοσύνη είναι τυφλή και πρέπει να είναι τυφλήως προς τα αδικήματα και τα πρόσωπα, αλλά πρέπει να είναι και ανεξάρτητη από σκοπιμότητεςκαι πάθη, επηρεασμούς και πολιτικές προσκλίσεις. Ουδέτερη και απαθής. Τουςδικαστές ο ψαλμωδός τους ονομάζει - σχετικά βέβαια - «θεούς», διότιδιαχειρίζονται την τιμή,την περιουσία, την ελευθερία, την υπόληψηκαι τη σωματική ακεραιότητα των ανθρώπων. Θέλει όμως να είναι αυτοί οι μικροί«θεοί» ελεύθεροι και δίκαιοι σαν τον μεγάλο και δικαιοκρίτη Θεό.
Σαφώς δε, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως απόδοσηδικαιοσύνης η δίωξη και η προφυλάκιση του Καθηγουμένου Εφραίμ. Όταν ένοχοι φοβερών σκανδάλων είναιέξω, πίνουν δημόσια καφέδες, ζητούν μάλιστα και αποζημιώσεις, κανένας δενπιστεύει ότι θριάμβευσε η ελληνική δικαιοσύνη τώρα με την προφυλάκιση τουιερωμένου. Ακόμη και αδιάφοροι εκκλησιαστικά άνθρωποι ακούστηκε να λένεχαρακτηριστικά: «αυτόν βρήκαννα κλείσουν μέσα;»!
Καρδιογνώστες καιπαντογνώστες πάντως δεν είναι οι δικαστές. Μπορεί το σύγχρονο πολιτικόκατεστημένο και η εκτός Ελλάδος δύναμη να τρόμαξαν από το μέγεθος της λιτανείαςτης αγίας Ζώνης, έγινε όμως και κάτι πολύ καλό. Προβλήθηκε το Άγιο Όρος καιη Πατρίδα μας. Ωφελήθηκαν πνευματικά άνθρωποι. Ο απόστολος Παύλος λέγει πολύχαρακτηριστικά, ότι είτε από αγαθά ελατήρια είτε από ιδιοτελή κίνητρα, οΧριστός τελικά κηρύσσεται και καταγγέλλεται. Αλλά, οι δικοί μας και οι ξένοιπολιτικοί, των τελευταίων δε η πίεση, σύμφωνα με πληροφορίες, ήταν φορτική στο να φυλακίσουντον ηγούμενο, βλέπουν τα πράγματα μονοδιάστατα και μονολιθικά. Μήπως όμως έτσιαδικούν την αλήθεια και τα πρόσωπα; Μήπως κάνουν δίκη προθέσεων και αποφασίζουνμε καχυποψία και εμπάθεια – σκοπιμότητα;
Μέσα στη φυλακή μπήκανπολλοί διαχρονικά, στους εκκλησιαστικούς ιστορικούς αιώνες. Ο Χριστός και οιΑπόστολοι φυλακίστηκαν. Γέμισαν φως οι φυλακές από τους αγίους και τουςμάρτυρες. Θα ήτανπολύ μακρύς ο κατάλογος των αγίων φυλακισμένων. Δύο μόνο να αναφέρουμε: τονΆγιο Νικόλαο, Αρχιεπίσκοπο Μύρων της Λυκίας, όπου μέσα στη Φυλακή δέχθηκεεπίσκεψη της Υπεραγίας Θεοτόκου και η Οποία του υποσχέθηκε το επισκοπικόαξίωμα. Επίσης τον σύγχρονο άγιο Λουκά της Κριμαίας, που από τιςταλαιπωρίες της φυλακής έχασε το φως του ενός ματιού του, αγίασε όμως με τηνυπομονή του.
Από το πικρό βγαίνειγλυκό. Η φυλακή του αγ. Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη είναι τόπος αγιασμούκαι προσκύνημα πανορθόδοξο. Και ο ιερομόναχος Εφραίμ στον Κορυδαλλό, σύμφωνα μεπληροφορίες, εξομολογεί και νουθετεί τους καλοπροαίρετους κρατουμένους. Δέχεταιεπισκέψεις ιερέων και αρχιερέων. Συλλέγονται ήδη χιλιάδες υπογραφές για τηναποφυλάκισή του. Πολλοίπροσεύχονται γι αυτόν. Πρωτίστως το μοναστήρι του με τους υπέρ τους εκατόνμοναχούς. Όλοι οι ευσεβείς ανά την Ελλάδα και την Κύπρο χριστιανοί.«Προσευχή εκτενής γίνεται υπό της Εκκλησίας», όπως επί φυλακίσεως του αποστόλουΠέτρου.
Θα πέσουν τα δεσμά. Θαανοίξουν οι πόρτες. Θα αποδοθεί δικαιοσύνη και ελευθερία στον άνθρωπο, πουαξιώνεται και του χαρίσματος του διωγμού και των παθημάτων υπέρ της Ορθοδοξίας,του Αγιορείτικου κεκτημένου και της μοναχικής παραδόσεως. Η αλήθεια θαπερπατήσει στο δρόμο της και θα λάμψει η δόξα της Εκκλησίας.
Εκείνο όμως που αποτελεί δύσκολοσημείο στην όλη υπόθεση είναιότι κάποιοι προκατειλημμένοι μπορεί να μη ξεκολλήσουν από τις αμφιβολίες τους.Κάποιος προβληματισμός και κάποιος σκανδαλισμός μπορεί να υπάρξει στονευκολόπιστο λαό μας.
Επίσης δεν είναι μικρό τογεγονός να στερείται ένα μοναστήρι έστω και για λίγο το Ηγούμενο και Γέροντάτου. Ισχύει, τηρουμένων βεβαίως των αναλογιών, και εδώ, εκείνο που λέγει ηΓραφή «πατάξω τον ποιμένα καιδιασκορπισθήσονται τα πρόβατα». Τόσοιμοναχοί και τόσοι επισκέπτες προσκυνητές δεν μπορούν να συνομιλήσουν και νασυμβουλευθούν αυτό τον καιρό τον Γέροντα Εφραίμ…
Κίνδυνος πνευματικόςμπορεί να υπάρξει και γιατους κρατικούς λειτουργούς εκείνους που μεθόδευσαν την όλη υπόθεση καιεργάσθηκαν με μη ξεκαθαρισμένες προϋποθέσεις σε βάρος του ηγουμένου.
Έχουμε μέσα στην πρόσφατηεκκλησιαστική ιστορία τηνπερίπτωση του εισαγγελέα που πήγε να κλείσει στη φυλακή τον άγιο Νεκτάριο,χωρίς να σεβασθεί κατ΄ αρχήν το τεκμήριο της αθωότητάς του. Επηρεασμένοςαπό τη διασπορά των ειδήσεων επιτέθηκε με σκαιότητα στον άγιο του Θεού, αλλά ηεξέλιξή του δεν ήταν καλή.
Το ίδιο έπαθαν και οι δικαστικοί που πήγαν να βγάλουν«τρελό» του αείμνηστο Μητροπολίτη Φλωρίνης Καντιώτη.
Ο Θεός μέσα στην αγία Γραφή μαςλέγει να μη απλώνουμε χέρι άδικο στους χρισμένους από τον Ίδιο: «μη άπτεσθε των χριστών μου».Ασφαλώς όλοι είμαστε στη διάθεση της δικαιοσύνης και κάτω από τους νόμους, αρκεί βεβαίως ναυπάρχουν σοβαροί λόγοι και αποχρώσες ενδείξεις κάποιας διώξεως, να υπάρχεικαθεστώς απόλυτης ισονομίας και πραγματικής δικαιοσύνης. Διαφορετικά, ανκαταλυθεί και το κάστρο της Δικαιοσύνης, δεν υπάρχει πουθενά αλλού κάτι άλλο,όπου μπορούμε τελικά να καταφύγουμε.
Σαφώς βρίσκονται σεδύσκολη πνευματικά θέση και όσοι εκκλησιαστικοί παράγοντες αξιοποιούν υπέρεαυτών την ταλαιπωρία του ηγουμένουκαι της μεγαλύτερης Ιεράς Μονήςτου αγίου Όρους, τηρούν αιδήμονα σιωπή, κρατούν αποστάσεις και δρέπουν«εκκλησιαστικά», όπως νομίζουν, οφέλη.
«Μικρόν όσον όσον, ήξει οΚύριος και ου χρονιεί».
