ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΕΙΣ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΩΝ ΑΠΟΕΤΕΡΟΔΟΞΟΥΣ
ΤοῦΠρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ
Πολλέςφορές στά διάφορα αἱρετικά ἔντυπα, ἱστοσελίδες καί ἀλλοῦ, στήν προσπάθειά τουςοἱ συντ κτες τους νά πείσουν γιά την ὀρθότητα τῶν ἀπόψεών τους και γιά τίς ἐσφαλμένεςκαί «ἀντιγραφικές» θέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καταφεύγουν στην ἐπίκλησηκαί στήν παραπομπή, ὡς ἐπί τό πλεῖστον, σέ ἔργα Ὀρθοδόξων πανεπιστημιακῶνδιδασκάλων. Σκοπός αὐτῆς τῆς τακτικῆς τους εἶναι ἡ ἀναζήτηση ἐρεισμάτων γιά τίςδιάφορες κακοδοξίες τους, στήν προσπάθειά τους να πείσουν ἤ νά ἀποδείξουν τήν ὀρθότητατῶν ἀντιλήψεών τους.
Θά ἀναφέρουμεἐνδεικτικά ἕνα χαρακτηριστικό παράδειγμα διαστρέβλωσης τῆς ἀλήθειας. Το λαβάνουμε ἀπό κείμενο πού ὑπάρχει στήν ἱστοσελίδα στό διαδίκτυο τῆς Β΄ ΕὐαγγελικῆςἘκκλησίας καί ἐπιγράφεται «Τί πιστεύει ἡ Εὐαγγελική Ἐκκλησία γιά την ΠαρθένοΜαρία;»1.
Ἐκεῖλοιπόν, ὁ συντάκτης τοῦ κειμένου ἐκτός ἀπό τίς ἄλλες ἱστορικοδογματικές ἀνακρίβειες,ἀναφερόμενος ἀπορριπτικά και στήν Ὀρθόδοξη παράδοση γιά την Κοίμηση τῆς Ἀειπαρθένου,κλείνει τήν ἀναφορά του μέ ἕνα ἀπόσπασμα ἀπό τή Δογματική τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίατοῦ ἀειμνήστου καθηγητοῦ Παν. Τρεμπέλα.
Ἀναφέρειχαρακτηριστικά: «Ἀλλά, ὅπως χαρακτηριστικά λέει για τή μετάσταση τῆς Θεοτόκουκαί ὁ κ. Τρεμπέλας "ὅτι τοιαῦτα διδάγματα, στερούμενα ἀπολύτως παντός ἐρείσματοςἐν τῇ Γραφῇ καί τῇ Ἀποστολικῇ παραδόσει, ὠθοῦσιν εἰς ὀλισθήματα καί ἐκτροπάςνοθευούσας τήν ἀνέκαθεν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ ἀπηχουμένην ὀρθήν περί Ἀπολυτρώσεως καίτοῦ μόνου Λυτρωτοῦ διδασκαλίαν, μόλις εἶναι ἀνάγκην νά εἴπωμεν"».
Ἡπρώτη ἐντύπωση πού σχηματίζει ὁ ἀναγνώστης τοῦ κειμένου εἶναι, ὅτι ἕνας ἀπότούς μεγαλύτερους Ἕλληνες Ὀρθόδοξους θεολόγους τοῦ 20οῦ αἰώνα, παρουσιάζεται ὡςσυνήγορος ὑπεράσπισης προτεσταντικῶν κακοδοξιῶν.
Ἡπραγματικότητα ὅμως εἶναι ἀπολύτως ἀντίθετη. Καί αὐτό γιατί τό ἐν λόγῳ ἀπόσπασματοῦ Π. Τρεμπέλα 2 εἶναι ἡ κατακλεῖδα τῆς κριτικῆς του σέκακόδοξες Ρωμαιοκαθολικές ἀντιλήψεις γιά τήν Θεοτόκο, ὅπως π.χ. ὁ χαρακτηρισμόςτῆς Θεοτόκου ὡς «Συλλυτρώτριας» (Corredemptrix)3, καί δέν ἔχει καμμία σχέση μέ τήν ὀρθόδοξη θεώρηση τῆςΚοιμήσεως τῆς Θεοτόκου.
Παρατηροῦμεἐν προκειμένῳ ὅτι ὁ προτεστάντης συντάκτης τοῦ ἄρθρου, χωρίς νά διστάσει καθόλου,διαστρεβλώνει τήν πραγματικότητα, ἀποσπώντας τήν παράγραφο ἀπό τή νοηματική τηςσυνάφεια καί τή θεματική της ἀναφορά, μέ μοναδικό σκοπό νά ἀποδείξει ὡς ἀληθινούςτούς ἰσχυρισμούς του, ἔστω καί κατά τρόπο ἐπιλήψιμο καί ἀνεπίτρεπτο.
Δέν ἔχεισημασία ἐν προκειμένῳ ἡ διαστρέβλωση τῆς θέσης τοῦ ὀρθόδοξου καθηγητῆ γιά τον Ἕλληνα προτεστάντη. Σημασία ἔχει ἡ ἀληθοφάνειατῶν θέσεών του, στήν προσπάθειά του νά γίνει πειστικός. Καί ὅλα αὐτά μάλιστα, στόὄνομα τῆς εὐαγγελικῆς ἀλήθειας. Τό δικό μας τελικό σχόλιο θά εἶναι ὁ ἁγιογραφικόςλόγος: «εἰ οὖν τό ἐν σοί σκότος ἐστί, τό σκότος πόσον;» (Ματθ. 6,23).
Ὑποσημειώσεις:
1.Βλ. http://beee.gec.gr/ParthenosMaria.htm.
2. Βλ.Παν. Τρεμπέλα, Δογματική τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, τόμος Β΄, ἐκδ.Σωτήρ, Ἀθῆναι1979 2, σ.216.
3. Βλ.Lundwig Ott, Grundriss derDogmatik, Freiburg- Basel- Wien 1965 7,σ. 216. Ἀμαλίας Σπουρλάκου- Εὐτυχιάδου, Ἡ Παναγίατύπος χριστιανικῆς ἁγιότητος, (Διδ.διατρ), Ἀθῆναι 1990, σσ. 93 – 110
Ορθόδοξος Τύπος, 03/02/2012
