Αποστολικό Ανάγνωσμα: Β΄ Τιμ. γ΄ 10-15
«Ο ΔΙΩΓΜΟΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΝ»
Νόμος πνευματικός ἀγαπητοί μου εἶναι ὅτι, ὅλοι ὅσοιθέλουν νά ζήσουν μέ εὐσέβεια, πίστη καί ἀγάπη στό Θεό θά διωχθοῦν. Θάπολεμηθοῦν, θά δοκιμασθοῦν σκληρά, θά ὑποφέρουν. Αὐτόν τόν πνευματικό νόμο μᾶςὑπενθυμίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Περί αὐτοῦ θάκάνουμε καί ἐμεῖς λόγο σήμερα.
Ὅλοι οἱ Χριστιανοί πού θέλουν νά ζοῦν εὐσεβῶςκαί κατά τό Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ, θά διωχθοῦν. Διωγμός ὀνομάζεται ὁ πόλεμοςτόν ὁποῖον κάνουν οἱ ἄπιστοι, οἱ ἄθεοι, οἱ ἐκτός Ἐκκλησίας ζῶντες κατά τῶνπιστῶν. Αὐτός ὁ πόλεμος εἶναι μία μορφή διωγμοῦ. Ὑπάρχει καί ἡ ἄλλη μορφή πούεἶναι ὅλες οἱ θλίψεις καί οἱ πειρασμοί τούς ὁποίους ὑπομένουν οἱ ἐνάρετοι γιάτά δόγματα τῆς πίστεως, γιά τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ γιά τίς παραδόσεις τῆςἘκκλησίας.
Ὅποιος, λοιπόν, βαδίζει τήν στενή καίτεθλιμμένη ὁδό τῆς σωτηρίας αὐτός ἐξ ἀνάγκης ἔχει νά θλίβεται κατά τόν ἕνα ἤτόν ἄλλο τρόπο πού ἀναφέρθηκαν. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος πού διώχθηκε καίπολεμήθηκε ὅσο κανένας ἄλλος, ἐπιβεβαιώνει αὐτόν τόν ἰσχύοντα πνευματικό νόμολέγοντας: «Δέν εἶναι δυνατόν, ὅσοι ζοῦν μέ ἀρετή νά ἀκοῦνε καλά λόγια ἀπόὅλους». καί πάλι «Δέν εἶναι δυνατόν ὁ φροντίζων τήν ἀρετή νά μήν ἔχει πολλούςἐχθρούς εὐλογία καί δικαιολογημένα διερωτᾶσθε γιά ποιόν λόγο, διώκονται οἱἐνάρετοι ; Ἐπί τοῦ ἐρωτήματος αὐτοῦ εἶναι πολύ δύσκολο νά διατυπωθεῖ μία σαφήςκαί συγκεκριμένη ἀπάντηση. Αὐτό δέ γιατί εἶναι ἀνεξερεύνητες οἱ ἀποφάσεις καί οἱκρίσεις τοῦ Θεοῦ. Δέν εἶναι εὔκολο νά γνωρίσουμε σέ κάθε συγκεκριμένη περίπτωσηγιατί ὁ Θεός ἐπιτρέπει καί ἀνέχεται νά πολεμεῖται καί νά θλίβεται ὁ πιστός καίἐνάρετος ὁ Χριστιανός. Ὡστόσο ὅμως ἡ Ἁγία Γραφή, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ φωτίζει τόθέμα μας, ὥστε νά λάβουμε μία ἀπάντηση.
Ὁ διωγμός τῶν φίλων τοῦ Θεοῦ εἶναι μία μορφήτοῦ αἰωνίου πολέμου πού φέρνει σέ ἀντίθεση τόν σατανᾶ καί τούς δαίμονες, ὅλεςτίς δυνάμεις τοῦ κακοῦ μέ τόν Θεό καί μέ τούς ὑπηρέτες Του. Ὁ πόλεμος αὐτόςεἶναι γνωστό ὅτι θά καταλήξει μέ τήν συντριβή τῶν ἀντίθεων δυνάμεων καί τόνδοξασμό τῶν δικαίων. Ἀπό τόν καιρό τῆς ἐμφανίσεως τῆς ἁμαρτίας ὥς τίς τελικέςμάχες πού περιγράφονται στήν Ἀποκάλυψη ὁ «Δράκων» δηλαδή ὁ διάβολος καταδιώκειτήν «Γυναίκα» δηλαδή τήν Ἐκκλησία μέ τούς πιστούς.
Ὁ Θεός ἐπιτρέπει πολλές φορές νά παραδίδονταιοἱ πιστοί σέ ἄδικους καί ἀσεβεῖς γιά νά τελειοποιηθοῦν. Νά «τελειωθοῦν» οἱπιστοί. Δοκιμάζονται γιά νά ἀναδειχθοῦν νικητές καί ἔτσι νά δοξασθοῦν ἀπό τόνΘεό γιά τόν ἀγώνα τους καί τούς ἄθλους τους. Ἐδῶ ἄς θυμηθοῦμε τούς μάρτυρες τῆςπίστεως: Τόν Ἅγιο Γεώργιο, τόν Ἅγιο Δημήτριο, τήν Ἁγία Βαρβάρα, τήν ἉγίαΑἰκατερίνη. Ὅλους τούς Μεγαλομάρτυρες, τούς Ἱερομάρτυρες, τούς Ὁσιομάρτυρες,Ὁμολογητές, Ἀπολογητές, Παιδομάρτυρες, κ.λπ. Τά μαρτύριά τους, οἱ βασανισμοίτους, οἱ ποικίλες τιμωρίες τους πού ὑπέφεραν τούς ἔφεραν οὐράνια δόξα καί τιμήστόν οὐρανό. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος γράφει στόν Μ. Ἀθανάσιο, ἕναν Ἅγιοπού διώχθηκε, συκοφαντήθηκε καί ἔζησε τόν περισσότερο χρόνο τῆς ζωῆς του στήνἐξορία διωκόμενος: «Διά τοῦτο παραδίδονται καί δίκαιοι πολλάκις εἰς χείραςἀσεβῶν οὐχ ἵνα ἐκεῖνοι τιμηθῶσιν, ἀλλ’ ἵνα ὅπως δοκιμασθῶσι, περιπέζονται πρόςτό παρόν οἱ ἀσεβεῖς ἕως ὅτου εἶναι κρυμμένη ἡ χρηστότης τοῦ Θεοῦ»
Ὑπάρχει καί ἡ ἄλλη θεώρηση τοῦ προβλήματος.Τήν ἀνακαλύπτουμε στό ιγ΄ κεφάλαιο τοῦ κατά Λουκᾶν Εὐαγγελίου (στιχ.1-5).Κάποια ἡμέρα ἦλθαν καί ἀνήγγειλαν στόν Χριστό, ὅτι ὁ Πιλάτος ἐσκότωσε κάποιουςΓαλιλαίους τήν ὥρα πού ἐθυσίαζαν στόν Ναό, ἀναμιγνύοντας τό αἷμα τους μέ τίςθυσίες τους.
Ὁ Χριστός λοιπόν τούς ἀπάντησε : «Νομίζετε,ὅτι αὐτοί οἱ Γαλιλαίοι ἐπειδή ἔπαθαν αὐτό ἦταν περισσότερο ἁμαρτωλοί ἀπό ὅλουςτούς ἄλλους Γαλιλαίους. Ὄχι σᾶς λέγω, ἀλλά ἐάν δέν μετανοήσετε θά χαθεῖτε ὅλοικατά τόν ἴδιο τρόπο». Συνεχίζει ὁ Κύριος: Ἤ ἐκεῖνοι οἱ δεκαοκτώ πού ἔπεσε ἐπάνωτους ὁ πύργος τοῦ Σιλωάμ καί τούς ἐσκότωσε νομίζετε ὅτι ἦταν περισσότεροἁμαρτωλοί ἀπό ὅλους τούς ἄλλους κατοίκους τῆς Ἰερουσαλήμ; Ὄχι σᾶς λέγω ἀλλά ἐάνδέν μετανοήσετε θά χαθεῖτε ὅλοι. Κατά τόν ἴδιο τρόπο «Μέ τά λόγια αὐτά δίδονταιλύσεις στά ἐρωτήματα ἐκείνων πού προσπαθοῦνε νά μάθουν γιατί οἱ ἄνθρωποισκοτώνονται σέ σεισμούς, πνίγονται σέ ναυάγια, ὑποφέρουν ἀπό θεομηνίες. Αὐτοίὑποφέρουν καί θανατώνονται γιά νά μετανοήσουν οἱ ὑπόλοιποι.
Ὁ διωγμός λοιπόν, ἡ θλίψη, οἱ πειρασμοί εἶναιμέρος τῆς ζωῆς καί τοῦ ἀγῶνος τοῦ χριστιανοῦ. Ποιά λοιπόν πρέπει νά εἶναι ἡστάση τοῦ πιστοῦ; Παράδειγμα τελειότητος εἶναι ὁ Ἰησοῦς. Ὅταν διώκεται ἔχειἐμπιστοσύνη στόν Πατέρα Του ὁ Ὁποῖος εἶναι μαζί Του καί δέν ὀλιγοπιστεῖ. Καίὄχι μόνο συνεχίζει νά ἔχει ἐμπιστοσύνη στόν Θεό Πατέρα, ἀλλά προσεύχεται γιάτούς διῶκτες του. Δίνει ἔτσι στούς μαθητές του ἕνα ὕψιστο παράδειγμα τῆςἀγάπης, πού ὑπομένει κάθε δοκιμασία. Τό ἴδιο πρέπει νά κάνει κάθε χριστιανόςπού διώκεται.
Ὁ Χριστός μᾶς ἔδωσε καί συμβουλές πούἀνταποκρίνονται σ’ αὐτήν τήν στάση, τῆς ὁποίας παράδειγμα ἔδωσε αὐτός ὁ Ἴδιος.
Στόν καθένα μας πού διώκεται ἤ πειράζεται ἤδοκιμάζεταιὁ Χριστός τοῦ συνιστᾶ. Σέ ὅλους μᾶς ἀπευθύνει τό ἑξῆς μήνυμα:
«Μή φοβᾶσαι τίποτε ἀπό ὅσα μέλλοντικά θάπάθεις. Ὁ διάβολος θά βάλει μερικούς ἀπό σᾶς στήν φυλακή γιά νά δοκιμασθεῖτεκαί θά ὑποφέρετε δέκα ἡμέρες. Νά εἶσαι πιστός μέχρι θανάτου καί θά σοῦ δώσω τόστεφάνι τῆς ζωῆς» (Ἀποκάλυψη β΄ 10).
Αὐτός εἶναι ἕτερος πνευματικός νόμος πούἀντισταθμίζει τούς πειρασμούς τῶν δικαίων. Ἡ χαρά τῆς ἐλπίδας ὅτι κάθεπειρασμός, κάθε δοκιμασία, κάθε πόλεμος, κάθε διωγμός, θά φέρει χαρά, τιμή καίδόξα θά μᾶς ὁδηγήσει γρηγορότερα στόν Χριστό. Στόν Χριστό πού θά μᾶς παρηγορεῖτήν ὥρα τῆς δοκιμασίας.
