Διαπολιτισμικότητα και αθεϊα
ΤουΓιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Ηαντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση εξέδωσε πρόσφαταενδιαφέρον βιβλίο, με τίτλο "Διαπολιτισμικότητα και θρησκεία στην Ευρώπη,μετά την επικύρωση της Συνθήκης της Λισσαβόνας". Στο βιβλίο καταθέτουν τιςσκέψεις και απόψεις τους Ορθόδοξοι και Ρωμαιοκαθολικοί κληρικοί καθώς επίσηςκαι Έλληνες πολιτικοί και καθηγητές Πανεπιστημίου. Οι Ορθόδοξοι κληρικοί,μεταξύ των οποίων οι Αρχιεπίσκοποι Ελλάδος, Κύπρου και Αλβανίας, ορθώς κατά τηνάποψη μου, μιλάνε για τα ποιμαντικά προβλήματα, που έχουν προκύψει από τημετανάστευση στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και από τηναυξανόμενη αδιαφορία των Ευρωπαίων προς τη θρησκεία, καθώς και για τις δράσειςπου αναπτύσσουν προς αντιμετώπιση τους. Οι ίδιοι, επίσης ορθά, αποφεύγουν τηνερμηνεία των νεολογισμών "διαπολιτισμικότητα" και"πολυπολιτισμικότητα". Οι νέες αυτές λέξεις μοιάζουν περισσότερο ναεντάσσονται σε ένα κώδικα συνεννόησης μεταξύ σημερινών επιστημόνων, χωρίς όμωςκαι αυτοί να δείχνουν ότι έχουν καταλήξει σε σαφή γνώση της εννοίας και τηςετυμολογίας τους. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι όλα τα παλαιά λεξικά δεν περιέχουντις ως άνω λέξεις, αλλά ακόμη και το σύγχρονο λεξικό της Wikipedia δηλώνει αδυναμία στην ερμηνεία τους.
Οκ. Γιώργος Νικολάου, επ. καθηγητής Διαπολιτισμικής Παιδαγωγικής τουΠανεπιστημίου Ιωαννίνων, κρίνει απαραίτητο να οριοθετήσει εννοιολογικά τη"διαπολιτισμικότητα" γιατί, όπως γράφει, "είναι ένας από τουςπλέον ταλαιπωρημένους όρους, παλινδρομώντας μεταξύ πολιτισμικού οικουμενισμούκαι πολιτισμικής σχετικότητας, έχοντας στο μεταξύ <φλερτάρει> τόσο με τηναφομοιωτική, όσο και με τη διαχωριστική - πολυπολιτισμική θεώρηση". Όμως,παρά την αναγκαιότητα που βλέπει ο κ. καθηγητής για τον ορισμό της διαπολιτισμικότηταςκαι παρά την καλή του διάθεση, περισσότερο αναφέρει το τι αυτή δεν είναι, παράσαφή ορισμό της. Στο βιβλίο της Αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Ελλάδος στιςΒρυξέλλες ο κ. Βασίλειος Μακρίδης, καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίουτου Έρφουρτ, σημειώνει για το ίδιο θέμα:" Οι όροι "διαπολιτισμικότητα" και"πολυπολιτισμικότητα" χρησιμοποιούνται ευρέως στις μέρες μας και υπόδιάφορες συνθήκες, αν και όχι πάντοτε με την αναγκαία ακρίβεια".
Οιδύο νεολογισμοί χρησιμοποιούνται μετά το γεγονός του μεταναστευτικού ρεύματος,που υπήρξε στην Ευρώπη μετά το 1990. Από τότε χώρες με σχεδόν αμιγή πληθυσμό,όπως η Ελλάδα, απέκτησαν μετανάστες,συνήθως παράνομους, και προέκυψαν προβλήματα, όπως η ένταξη τους στηνπαραγωγική διαδικασία και στην κοινωνία, η εκμετάλλευση τους από τους εργοδότες τους και η εκπαίδευση των παιδιώντους, με την παράλληλη διατήρηση της ιδιοπροσωπίας τους. Προβλήματα μεγάλα καισοβαρά, που δεν έχουν λύσει χώρες με μεγάλη εμπειρία, με τεράστιες δυνατότητεςκαι με πολλούς μετανάστες, εδώ και πολλές δεκαετίες. Τέτοιες είναι η Αγγλία, ηΓαλλία και η Γερμανία.
Ηπραγματικότητα όμως είναι πως σε όλες τις χώρες της Ευρώπης υπάρχει έναςπολιτισμός, ο ευρωπαϊκός, με κατά χώρα διαφοροποιήσεις και οι μετανάστεςακολουθούν τους Νόμους και σέβονται τις παραδόσεις της χώρας που τουςφιλοξενεί. Ουδεμία, επαναλαμβάνω ουδεμία χώραστην Ευρώπη έχει πάρει απόφαση να αλλάξει το εκπαιδευτικό της πρόγραμμα και νατο προσαρμόσει στις διάφορες ομάδες μεταναστών. Επιτρέπει ή και διευκολύνει τηδιατήρηση της ιδιοπροσωπίας τους, αλλά αυτής της διευκόλυνσης προηγείται ηγνώση της γλώσσας, της ιστορίας και της ζωής της χώρας που βρίσκονται. Πρόβλημααποτελεί η επιθετικότητα ορισμένων ομάδων φανατικών Μουσουλμάνων σε ορισμένεςευρωπαϊκές χώρες και η άρνηση τους να ενταχθούν στις δυτικές κοινωνίες πουζουν. Παράδειγμα η μαντίλα στη Γαλλία.
ΣτηνΕυρώπη, επαναλαμβάνω, δεν υπάρχει ούτε "πολυπολιτισμικότητα",ούτε "διαπολιτισμικότητα".Υπάρχει ένας ενιαίος ξεχωριστός πολιτισμός, ο Ευρωπαϊκός, που στηρίζεται στουςτρεις γνωστούς πυλώνες, Αθήνα, Ρώμη και Ιερουσαλήμ. Οιιδρυτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήσαν πιστοί Χριστιανοί και στο όραμα τους δενπεριλαμβανόταν μόνο η οικονομική ένωση, αλλά και η πνευματική - πολιτισμική.Ο Μονέ είχε συγκεκριμένα δηλώσει πως η Ευρώπη δεν είναι μόνο μια συμμαχίαμεταξύ Κρατών αλλά μια πνευματική ένωση μεταξύ των Ευρωπαίων πολιτών. Ησημερινή κρίση στην Ευρώπη οφείλεται στο ότι οι κάτοικοι της εγκατέλειψαν τηνπνευματική χριστιανική ζωή και ενστερνίστηκαν τον πρακτικό υλισμό. Αυτός είναικαι ο λόγος που σήμερα οι Ευρωπαίοι μιλάνε για αλληλεγγύη, αλλά όταν έρθει ηώρα και πρέπει να πληρώσουν αυτή εξαφανίζεται….Ο ευρωπαϊκός πολιτισμός έχειιδανικά, όπως είναι η ελευθερία, η φιλοξενία, η ανεκτικότητα, ο σεβασμός της διαφορετικότητας του άλλου. Αυτά τα ιδανικά επιτρέπουν τονπαραγωγικό διάλογο των Ευρωπαίων με τους ανθρώπους διαφορετικών πολιτισμών καιτη διάθεση τους να τους δέχονται προςφιλοξενία σε συνθήκες ισότητας και ισοτιμίας.
Οιυποστηρικτές της διαπολιτισμικότητας και της πολυπολιτισμικότητας φέρνουν ωςπαράδειγμα τέτοιων συνθηκών τις ΗΠΑ, που βεβαίως δεν έχει οποιαδήποτε σχέση μετις ευρωπαϊκές χώρες. Είναι η ίδια μια χώρα μεταναστών και μάλιστα μεταναστώναπό την Ευρώπη κυρίως και από χώρες της με μακρά εθνική παράδοση. Στην ουσίασήμερα οι ΗΠΑ δεν είναι μια πολυπολιτισμική χώρα, αλλά ένα χωνευτήρι από τοοποίο μακροπρόθεσμα επιδιώκεται να προκύψει η αμερικανική ταυτότητα. Ο ΣάμιουελΧάντιγκτον, ο γνωστός από το βιβλίο του "Η σύγκρουση των πολιτισμών" αμερικανόςκαθηγητής, στο άλλο του βιβλίο με τίτλο "Ποιοι είμαστε;" και θέμα τηναμερικανική ταυτότητα στην εποχή μας, υποστηρίζει ακριβώς αυτό, ότι δηλαδή οιΑμερικανοί έχουν ταυτότητα! Σημειώνει σχετικά: " Ο διαφωνώνπροτεσταντισμός είναι κεντρικό στοιχείο της ταυτότητας των Αμερικανών. ΟιΑμερικανοί είναι αφοσιωμένοι τόσο στο Θεό, όσο και στη χώρα τους, σεσυντριπτικό βαθμό και γι' αυτούς αυτά τα δύο είναι αδιαχώριστα. Σ' έναν κόσμο,που η θρησκεία διαμορφώνει την αφοσίωση, τις συμμαχίες και τους ανταγωνισμούςτων λαών σε όλές τις ηπείρους, δεν θα έπρεπε να αποτελεί έκπληξη εάν οιΑμερικανοί στραφούν και πάλι στη θρησκεία για να βρουν την εθνική τουςταυτότητα και τον εθνικό τους σκοπό" (σ.σ. !!!).
Ηδιαπολιτισμικότητα και η πολυπολιτισμικότητα απασχολούν ως πρόβλημα τουςεπιστήμονες, αλλά παράλληλα έχουν γίνει όπλο στους αθέους για τηνπεριθωριοποίηση της Εκκλησίας και για τον περιορισμό της στον ιδιωτικό χώρο.Σημειώνεται ότι η Ευρώπη είναι η μόνη ήπειρος στην οποία υπάρχει οργανωμένο καιισχυρό κίνημα αθέων. Στο σκοπό τους χρησιμοποιούν τους μετανάστες, αλλά και τηνιδεολογική τους αντίθεση προς κάθε μορφής θρησκεία. Παράδειγμα η εκ μέρους τωναθέων επιχείρηση να αφαιρεθεί από τους τοίχους των σχολείων της Ιταλίας οΕσταυρωμένος. Στην επιχείρηση αυτή εκμεταλλεύτηκαν τους αλλόθρησκους μετανάστεςκαι την προπαγάνδα τους περί "πολυπολιτισμικότητας" στην Ιταλία.
Ηαθεϊστική επιχείρηση είναι ίδια σε όλες τις χώρες της Ευρώπης και, φυσικά, στηνΕλλάδα. Χρησιμοποιούνται παντού τα ίδια επιχειρήματα και υπάρχουν οι ίδιες αντιχριστιανικέςεπιδιώξεις. Δεν γνωρίζουμε πώς θα εξελιχθεί η αθεϊα στην υπόλοιπη Ευρώπη, όμωςστην Ελλάδα δεν θα είναι εύκολο το έργο των αθέων. Οι Έλληνες έχουμε πολιτισμό,σμιλευμένο για 3500 χιλιάδες χρόνια και με μαρτυρική πορεία αιώνων, έχουμε ταυτότητακαι ιδιοπροσωπία. Ο πολιτισμός μας είναι αυτός που μας υπαγορεύει να σεβόμαστετην ιστορία και την ταυτότητα κάθε ανθρώπου, δικού ή ξένου και το μόνο πουζητάμε είναι και οι άλλοι να σέβονται τη δική μας ταυτότητα. Αντίθετα, άθεοικαι δανειστές αυτό τον καιρό ζητάνε να μας αφαιρέσουν την ψυχή και ναπελεκίσουν τις ρίζες μας. Να το ξέρουν, δεν τις πουλάμε με οποιοδήποτε αντάλλαγμα και δεν τις παραδίδουμε μεοποιοδήποτε τίμημα.-
