Η Εκκλησία και η κρίση
Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων
«Ζητούνται ακόμη μεγαλύτερεςδόσεις ενός φαρμάκου που αποδεικνύεται θανατηφόρο.
Ζητούνται δεσμεύσεις που δενλύνουν το πρόβλημα, αλλά αναβάλλουν μόνο προσωρινά τον προαναγγελθέντα θάνατοτης Οικονομίας μας. Και υποθηκεύουν, ταυτόχρονα, την εθνική μας κυριαρχία.
Υποθηκεύουν τον πλούτο πουέχουμε, αλλά και αυτόν που μπορεί να αποκτήσουμε στα εδάφη και τις θάλασσέςμας.
Υποθηκεύουν την Ελευθερία,τη Δημοκρατία, την Εθνική μας Αξιοπρέπεια. Στη διαμόρφωση των αποφάσεων, οι φωνές τωναπελπισμένων, οι φωνές των Ελλήνων, αγνοούνται προκλητικά....».
Αυτά μεταξύ άλλωναναφέρονται στη συγκλονιστική επιστολή του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνώνκαι πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου προς τον Πρωθυπουργό κ. Παπαδήμο, η οποίαδημοσιοποιήθηκε στις 2.2.2012. Η επιστολή καταγγέλλει με παρρησία την αδιέξοδηκαι κοινωνικά ανάλγητη πολιτική των μνημονίων και καταλήγει με μία υπενθύμισητων πνευματικών θησαυρών μας, που είναι πολυτιμότεροι και μακροβιότεροι απότους υλικούς. Ο Μακαριώτατος τονίζει ότι η Ελλάδα του Πολιτισμού, η Ελλάδα τηςΙστορίας, η Ελλάδα των παραδόσεων δεν μπορεί να χαθεί.... Μπορεί και πάλι νατραβήξει μπροστά!
Η Ορθόδοξη Εκκλησία στηνμακραίωνα πορεία της πάντα διαφύλαξε την οικουμενική αποστολή της και τοπανανθρώπινο μήνυμα του Χριστού, αλλά ιδιαιτέρως για το Γένος των Ελλήνωνστάθηκε μητέρα και τροφός σε όλες τις δύσκολες περιστάσεις. Η αποστολή τηςΟρθοδόξου Εκκλησίας στο χώρο του Ελληνισμού ήταν ποικιλόμορφη. Η ηθική μαςανάπλαση, η κοινωνική αλληλεγγύη, η διαμόρφωση χαρακτήρων, η καλλιέργεια τωνγραμμάτων και της τέχνης, η αγωνιστικότητα υπέρ της Ελευθερίας και της ΕθνικήςΑνεξαρτησίας, αυτά και πολλά άλλα συνέθεσαν και συνέδεσαν τους άρρηκτουςδεσμούς Ελληνισμού και Ορθοδοξίας. Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας ηΟρθόδοξη Εκκλησία απέδειξε εμπράκτως ότι μπορεί να συνδυάσει το εθνικό με τοοικουμενικό, την αγωνιστικότητα με την κοινωνική αλληλεγγύη. Οι ελληνορθόδοξεςκοινότητες υπό δουλείαν βοηθούσαν τους φτωχούς και τα ορφανά, οργάνωνα τηνπαραγωγή και την οικονομία, αλλά ταυτοχρόνως καλλιεργούσαν τον πόθο για τηνελευθερία. Το κοινοτικό σύστημα των υποδούλων βασίσθηκε στην Ορθόδοξη ενορίακαι τα καταστατικά πολλών κοινοτήτων και συνεταιρισμών είναι γραμμένα από τουςτοπικούς Επισκόπους. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι σε μία εποχή κρίσης τουπαγκοσμιοποιημένου νεοφιλελευθερισμού και μετά την κατάρρευση των μαρξιστικώνκαθεστώτων αμερικανοί κοινωνιολόγοι προτείνουν τον Κοινοτισμό ως την Τρίτη λύσηγια την κοινωνία και την οικονομία.
Στη σύγχρονη κρίση ηΕκκλησία της Ελλάδος δεν έμεινε ούτε θα μείνει απαθής.Ήδη χιλιάδες άνθρωποισιτίζονται από τα συσσίτια των Ενοριών σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας. Υπό τιςοδηγίες των Επισκόπων οι ιερείς και οι εθελόντριες κυρίες προσφέρουν δωρεά τοφαγητό της ημέρας σε όποιον έχει ανάγκη χωρίς να ερωτούν το θρήσκευμα ή τηεθνική του καταγωγή. Όμως πέραν της υλικής συνδρομής η Ορθόδοξη Εκκλησία έχεικαι ένα άλλο ίσως σημαντικότερο ρόλο. Την αναζήτηση και θεραπεία τωνπνευματικών αιτίων της κρίσης. Κάθε σκεπτόμενος Ορθόδοξος κατανοεί ότι η κρίσητης οικονομίας προκλήθηκε από τον υλισμό, τον ευδαιμονισμό, τον καταναλωτισμό,την αλαζονεία, τη μανία να δείχνουμε πλουσιότεροι από τον γείτονα έστω και αντο σπίτι μας πεινάει. Ο υπερδανεισμός των νοικοκυριών και ο υπερδανεισμός τωνκρατών είναι ένας φαύλος κύκλος που οδήγησε τις μεν οικογένειες σε απελπισίακαι αυτοκτονίες, τα δε κράτη όπως το Ελληνικό σε ταπεινωτικούς όρους πουεπιβάλλουν οι δανειστές. Το αν παραποιήθηκαν στοιχεία για να υποδουλωθούμε στοΔΝΤ είναι κάτι που οπωσδήποτε πρέπει να διερευνηθεί. Αλλά το πνευματικόπρόβλημα παραμένει. Ξεφύγαμε από τις αρχές και αξίες της Ελληνορθόδοξης παράδοσηςκαι υποδουλωθήκαμε στα υλιστικά πάθη και στον μιμητισμό ξενόφερτων ηθών καιεθίμων.
Ορθώς επισημαίνει οΑρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ότι η μέχρι σήμερα ακολουθουμένη συνταγή είναιθανατηφόρα και οι δανειστές μας ζητούν να την συνεχίσουμε. Ορθότατα επίσης καταγράφειτην ελπίδα που μας διδάσκει η Εκκλησία μας ότι αυτή η προβληματική Ελλάδαμπορεί και πάλι να σταθεί στα πόδια της. Αρκεί να θυμηθεί ο λαός μας ότι ανήκειστην Ελλάδα του Πολιτισμού και των παραδόσεων και να μην αφήνεται ναποδηγετείται από τις προπαγάνδες, από τα παπαγαλάκια, από τα τουρκικά σήριαλ,από την παιδεία άνευ προτύπων, από την κατατρομοκράτηση και την απαισιοδοξίαπου κάποιοι σκοπίμως καλλιεργούν. Η Ορθόδοξη Εκκλησία ποτέ δεν αποδέχθηκε τααπαισιόδοξα κηρύγματα. Διότι γνωρίσει ότι μετά τη Σταύρωση πάντα ακολουθεί ηΑνάσταση.
Φυσικά μέσα στον κυκεώνα τωνπροβλημάτων και των διλημμάτων πολλοί συνέλληνες θα αναρωτηθούν τί τελικάωφελούν οι διαπιστώσεις του Αρχιεπισκόπου όταν επικρέμαται πάνω από τα κεφάλιαμας η Δαμόκλειος σπάθη του νέου μνημονίου. Πιστεύω ότι τέτοιες επισημάνσειςείναι ευεργετικές και για τους άρχοντες και για τους αρχομένους. Διότι δενβασίζονται στη σκοπιμότητα προσπορισμού συγκεκριμένου οφέλους, αλλά ερείδονταιστα ακλόνητα θεμέλια της Ελληνορθόδοξης Αυτοσυνειδησίας μας, η οποία μάςκράτησε όρθιους σε ακόμη πιο δύσκολες εποχές.
Η αγωνιστική παρουσία τηςΟρθοδόξου Εκκλησίας στα ελληνικά πράγματα καταδεικνύει ότι η εθνική αφύπνισηκαι η κοινωνική δικαιοσύνη δεν είναι ασύμβατα στοιχεία όπως κάποιες ιδεολογίεςπρεσβεύουν. Στην ελληνορθόδοξη παράδοση το εθνικό και το κοινωνικό συνυπάρχουναρμονικά και σήμερα βοηθούν τη δημοκρατία μας να γίνει μία δημοκρατία ευθύνης.Η παρέμβαση του Αρχιεπισκόπου έρχεται στην κατάλληλη στιγμή για να δώσειμηνύματα στους κυβερνώντες και ελπίδα στον λαό.
