Το άνθος των Αθηνών
Στηντουρκοκρατούμενη Αθήνα του 16ου αιώνα, μάς μεταφέρει η εορτή της Οσίας Φιλοθέης της Αθηναίας,αγαπητοί μου, την μνήμη της οποίας τιμάσήμερα η Εκκλησία μας. Καταγόμενη από την αρχοντική οικογένεια των Μπενιζέλων έτυχε ιδιαίτερης ανατροφής και σπουδαίας μορφώσεως, που την κατέστησανπολύφερνη νύμφη στην κοινωνία τωνΑθηνών. Αν και από της παιδικής της ηλικίας έδειξε θαυμαστή κλίση στον μοναχικό βίο, οι γονείς της, παρά την θέλησήτης, την νύμφευσαν με έναν σκληρό και δύστροπο άνδρα.
Υπέμεινετην κακομεταχείριση του συζύγου της για τρία μόλις χρόνια, ώσπου εκείνος πέθανεκαι η Φιλοθέη απερίσπαστη αφιερώθηκε στοέργο της ασκήσεως και της προσευχής, χωρίς, αρχικά να αποσπαστεί από το γονεϊκότης περιβάλλον.
Μετάτον θάνατο των γονέων της ίδρυσε στο κέντρο των Αθηνών Ιερά Μονή στην Μνήμη του Αγίου ΑποστόλουΑνδρέου του Πρωτοκλήτου, την οποία περιέβαλε με μία σειρά φιλανθρωπικών ιδρυμάτων,που λειτούργησαν παρηγορητικά και σωτήρια για τον σκλαβωμένο Ελληνισμό των Αθηνών. Ίδρυσενοσοκομείο, πτωχοκομείο και γηροκομείο, διάφορα εργαστήρια και κυρίως σχολείαστα οποία τα παιδιά της Αθήνας λάμβαναν χριστιανική μόρφωση. το Μοναστήρι του Αγίου Ανδρέου η Μοναχή Φιλοθέησυγκέντρωσε πλήθος νεαρών κοριτσιών των Αθηνών και συνέστησε ευλογημένηΜοναστική αδελφότητα, η οποία εργάστηκε με άπειρη αγάπη για την πτωχούς και αρρώστουςπου ζητούσαν την προστασία της.
Τηνίδια εποχή η Αγία Υιλοθέη προσέφερε άσυλο σε κυνηγημένους Χριστιανούς που δραπέτευσαναπό τις τουρκικές φυλακές για ν’ αποφύγουν τον επάρατο εξισλαμισμό. Το γεγονόςέγινε αφορμή οι Τούρκοι να πολιορκήσουν την Μονή, να βιαιοπραγήσουν πάνω στηνΑγία, πριν την οδηγήσουν στον δικαστή, ο οποίος την απείλησε με το μαρτύριο τουαίματος, προκειμένου ν’ απαρνηθεί τον Χριστό. Η Φιλοθέη, με την φλόγα τηςπίστεως που την διέκρινε, διακήρυξε την πίστη της στον Ιησού και έδειξε, με τοντρόπο αυτό, πως το μαρτύριο δεν ήταν για εκείνη κίνδυνος και απειλή, αλλά ο βαθύςπόθος της ψυχής της. Σο θέλημα του Θεού, όμως, ήταν διαφορετικό και η Αγία, μετην μεσολάβηση κάποιων προκρίτων της πόλεως, αφέθηκε ελεύθερη και επέστρεψε στοΜοναστήρι της.
Τηνίδια εποχή η Αγία Υιλοθέη προσέφερε άσυλο σε κυνηγημένους Χριστιανούς που δραπέτευσαναπό τις τουρκικές φυλακές για ν’ αποφύγουν τον επάρατο εξισλαμισμό. Το γεγονόςέγινε αφορμή οι Τούρκοι να πολιορκήσουν την Μονή, να βιαιοπραγήσουν πάνω στηνΑγία, πριν την οδηγήσουν στον δικαστή, ο οποίος την απείλησε με το μαρτύριο τουαίματος, προκειμένου ν’ απαρνηθεί τον Χριστό. Η Φιλοθέη, με την φλόγα τηςπίστεως που την διέκρινε, διακήρυξε την πίστη της στον Ιησού και έδειξε, με τοντρόπο αυτό, πως το μαρτύριο δεν ήταν για εκείνη κίνδυνος και απειλή, αλλά ο βαθύςπόθος της ψυχής της. Σο θέλημα του Θεού, όμως, ήταν διαφορετικό και η Αγία, μετην μεσολάβηση κάποιων προκρίτων της πόλεως, αφέθηκε ελεύθερη και επέστρεψε στοΜοναστήρι της.
Η φήμηκαι η παρρησία της έναντι των Σούρκων έγινε αφορμή να την πλαισιώσουν και άλλεςκοπέλες τη πόλεως των Αθηνών, που διακρίνονταν από τονπόθο της ασκήσεως και αναζητούσαν καταφύγιο και ασφάλεια, μπροστά στον κίνδυνοτης ατίμωσης και κακοποίησής τους. Έτσι η Αγία ίδρυσε και δεύτερη Μονή, πλησίοντης πρώτης, η οποία, όμως, προκάλεσε περαιτέρω το μίσος και την μανία των Τούρκων. Κατά τη διάρκεια μιαςαγρυπνίας εισέβαλαν στη νέα Μονή και κακοποίησανβάναυσα την Αγία, χτυπώντας την απάνθρωπα με ραβδιά,ώστε να την αφήσουν ημιθανή. Η Αγία υπέμενε τις συνέπειες των τραυμάτων της μεθαυμαστή καρτερία και παρέδωσε την μακάρια ψυχή της στον αγαπημένο της νυμφίοΙησού Χριστό στις 19 Φεβρουαρίου 1589, σε ηλικία εξήντα ενόςετών. Ο τάφος της, μόλις λίγες μέρες αργότερα, άρχισε να αναδύει την ευωδία τουΑγίου Πνεύματος και το Ιερό Λείψανό της κατέστη πηγή Θείων ευλογιών καιθαυμάτων μέχρι και σήμερα. Φυλάσσεται δε, ως τιμαλφέστατο θησαύρισμα στονΚαθεδρικό Ναό των Αθηνών.
Η ΟσίαΦιλοθέη η Αθηναία αποτελεί ένα πανεύοσμο λουλούδι πίστεως και ευλαβείας, ένααπό τα πάμπολλα λαμπρά παραδείγματα των ανθρώπων της Εκκλησίας, που στα χρόνιατης τουρκοκρατίας, έκαναν τα πάντα για διασώσουν τον κατατρεγμένο λαό,εργαζόμενοι πρωτίστως για την προστασία της Ορθόδοξης πίστης, της Ελληνικής Παιδείας,της ιστορικής μνήμης και της Πολιτιστικής ιδιοπροσωπίας του Ελληνισμού. Μπροστάτης οφείλουμε όλοι να κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ της ευγνωμοσύνης μας για τηνποικίλη προσφορά της στην Εκκλησία και στο έθνος. Οφείλουμε, όμως, ναδοξολογήσουμε τον Πανάγιο Θεό γιατί μάς ευεργέτησε χαρίζοντάς μας τέτοιες ευλογημένεςπροσωπικότητες, που συνιστούν οδηγό ζωής και πολιτείας για το παρόν και τομέλλον μας. ΑΜΗΝ!
Αρχιμ. Επιφάνιος Οικονόμου
