Quantcast
Channel: ΑΚΤΙΝΕΣ

Πότε ἑορτάζουμε πραγματικά;

0
0

 

Πότε ἑορτάζουμε πραγματικά;

Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

Νὰ ἕνα ὡραῖο ἐρώτημα, καλοί μου φίλοι. Καὶ μάλιστα τώρα τὸν Μάρτιο ποὺ ἔχει ὡς ἐπίκεντρο τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Παναγίας μας ἀλλὰ καὶ τὴν ἐθνική μας ἐπέτειο, ὅπως καὶ γιὰ τὶς ἑπόμενες ἑορτὲς μὲ ἀποκορύφωμα τὸ Πάσχα.

*   *   *

Εἶναι κακὸ νὰ ἑορτάζουμε; Θὰ πεῖτε. Ὄχι ἀσφαλῶς. Ἀντίθετα ἐπιβάλλεται νὰ ἑορτάζουμε καὶ μάλιστα ἀδιάκοπα. Ὅλες οἱ ἡμέρες τοῦ Θεοῦ εἶναι γιορτινές, ὅλες μποροῦν νὰ γίνουν γιὰ μᾶς χαρούμενες, εὐφρόσυνες, πανηγυρικές. Ὁ Θεὸς εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ὅρισε τὶς ἑορτὲς στὴ ζωή μας (βλ. Σοφ. Σειρὰχ 33,8) Κι αὐτὸ γιὰ νὰ τῆς δίνουν νόημα καὶ περιεχόμενο, νὰ τὴν ὀμορφαίνουν, νὰ τὴν ἀνυψώνουν, νὰ τὴν ἁγιάζουν.

Ὅμως μπῆκε κι ἐδῶ ἡ ἁμαρτία καὶ δὲν μᾶς τὸ … ἐπιτρέπει! Αὐτὴ ἐπιδιώκει παντοιοτρόπως νὰ ἔχουμε στὸ περιθώριο τῆς ζωῆς μας τὶς ἑορτὲς τοῦ Θεοῦ, ἀκόμη καὶ νὰ μὴ τὶς ἑορτάζουμε καθόλου, κι ὅταν τὶς ἑορτάζουμε νὰ μὴ τὶς ἑορτάζουμε ὅπως πρέπει. Κι ὅλα αὐτὰ προκειμένου νὰ μὴ ὑψωνόμαστε διὰ τῶν ἑορτῶν, ἀλλὰ νὰ τελματωνόμαστε ὅσο γίνεται στὰ ὑλιστικὰ πράγματα, στὰ τιποτένια καὶ τὰ κοσμικά, δηλαδὴ σὲ ὅλα δηλαδὴ τὰ δικά της!

Κι ἔτσι τίθεται αὐτὸ τὸ ἐρώτημα. Πότε ἑορτάζουμε πραγματικά; Ἡ ἀπάντηση τὴν ὁποία θὰ μπορούσαμε νὰ δώσουμε εἶναι μονάχα τούτη: Ὅταν ἑορτάζουμε πνευματικά!

*   *   *

  Ὑπόψη ὅτι αὐτὸς ποὺ ζεῖ πνευματικά, αὐτὸς ποὺ ζεῖ ἐνάρετα, αὐτὸς ποὺ ἔχει καθαρὴ τὴ συνείδησή του, ναὶ αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος, ἔχει ὁπωσδήποτε καθημερινὴ ἑορτή! Εἶναι κεφάτος, χαρούμενος, ἔχει ἀπέραντη εὐφροσύνη μέσα του, γι’ αὐτὸ καὶ πάντοτε πανηγυρίζει! Ὁ ἄλλος, δηλαδὴ ἐκεῖνος ποὺ ἔχει σὲ ὅλα ἔνοχη τὴ συνείδησή του, ἔχει μέσα του μεγάλη θλίψη καὶ πένθος καὶ μὲ τὴν ἑορτὴ προσπαθεῖ νὰ νοιώσει κάτι. Κι αὐτὸ θὰ τὸ αἰσθανθεῖ μόνο ἂν κάνει κάτι πνευματικὸ κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς.

  Αὐτὴ τὴν μεγάλη ἀλήθεια τὴν τονίζει ὁ ἱ. Χρυσόστομος, ὡς ἑξῆς:

«Ἂν ἔχεις καθαρὴ τὴ συνείδηση, ἔχεις διαρκῶς γιορτή, ἐπειδὴ τρέφεσαι μαζὶ μὲ τὶς καλὲς ἐλπίδες, κι εὐχαριστεῖσαι μὲ τὴν ἀναμονὴ τῶν μελλοντικῶν ἀγαθῶν. Ὅπως ἐπίσης ἂν ἔχεις ἔνοχη τὴ συνείδησή σου καὶ εἶσαι ὑπεύθυνος γιὰ πολλὲς ἁμαρτίες, κι ἂν ὑπάρχουν ἀκόμη χιλιάδες ἑορτὲς καὶ πανηγύρεις, δὲν θὰ αἰσθάνεσαι καθόλου καλύτερα ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ πενθοῦν. Ποιὸ λοιπὸν εἶναι τὸ ὄφελος ἂν ἡ ἡμέρα εἶναι λαμπρή, ἡ ψυχή μου ὅμως εἶναι σκοτισμένη στὴ συνείδηση;».

Ἄν, λοιπόν, αὐτὴ ἡ καθαρότητα τῆς ψυχῆς μας, μᾶς κάνει νὰ ἑορτάζουμε τόσο ὡραῖα καὶ καθημερινά, ἄρα μὲ τὸ νὰ προετοιμαζόμαστε πνευματικὰ γιὰ τὴν ἑορτή, τότε ἀληθινὰ ἑορτάζουμε, αὐτὸ ἀκριβῶς εἶναι τὸ μυστικό, γιὰ νὰ νοιώσουμε τὴν εὐφροσύνη τῆς ἑορτῆς. Στ’ ἀλήθεια, πόσο καθαρὰ φαίνεται πὼς ἡ ἑορτὴ ἔχει σκοπὸ καὶ νόημα πνευματικό, πὼς ἔρχεται ἀκριβῶς, δηλαδὴ γιὰ νὰ μᾶς ἀνεβάσει, νὰ μᾶς ἀνορθώσει, νὰ μᾶς ἁγιάσει!

Ἀναφέρει ὑπέροχα καὶ ὁ Ἅγ. Γρηγόριος Θεολόγος:

«Πόσες γιορτὲς ὑπάρχουν κάθε μέρα γιὰ μένα ἀπ’ τὰ μυστήρια τοῦ Χριστοῦ! Σκοπὸς δὲ μοναδικὸς ὅλων αὐτῶν εἶναι ἡ τελειοποίηση καὶ ἡ ἀναδημιουργία μου καὶ ἡ ἐπιστροφή μου στὴν ἀρχικὴ κατάσταση τοῦ Ἀδάμ».

Ἀκριβῶς αὐτὸς ὁ πνευματικὸς σκοπὸς ποὺ ἔχουν οἱ ἑορτές, ὁ τόσο μεγάλος καὶ ἱερός, εἶναι ποὺ κάνει τὴν Ἐκκλησία μας νὰ μᾶς καλεῖ σὲ πνευματικὴ ἑτοιμασία καὶ ἐγρήγορση. Κι ἐπειδή, ὅπως λένε οἱ Πατέρες, ἀρετὴ κατ’ ἀρχὴν εἶναι ἡ ἀπομάκρυνση ἀπ’ τὸ κακό, θέλει νὰ ἀπορρίψουμε κάθε τί τὸ κοσμικό, δηλαδὴ ὁ,τιδήποτε βρίσκεται μακρὰν τοῦ Θεοῦ.

  Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ἱ. Χρυσόστομος θέλει «ὅταν ἑορτάζουμε νὰ μὴ πράττουμε τίποτα τὸ πονηρό. Γιατί αὐτὸ εἶναι πραγματικὴ ἑορτή».

  Καὶ δὲν μπορεῖ νὰ γίνει καὶ διαφορετικὰ ξέρετε. Γιατί οἱ ἑορτές μας, ἰδιαίτερα δὲ αὐτὲς τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀσφαλῶς εἶναι ὅλες τους πνευματικὲς ἑορτὲς καὶ συνεπῶς δὲν ὑπάρχει ἄλλος τρόπος, γιὰ νὰ τὶς τιμήσει κανεὶς καὶ νὰ τὶς ἑορτάσει, παρὰ μονάχα ὁ πνευματικὸς τρόπος. Μόνον ἔτσι θὰ τὶς ζήσει, μόνον ἔτσι θὰ τὸν ἀγγίξουν αὐτὲς καὶ μόνον ἔτσι θὰ τὸν βελτιώσουν πνευματικά.

  Ὁ Ἅγιος Παΐσιος τονίζει ἐπ’ αὐτῶν:

  «Τὶς ἑορτὲς γιὰ νὰ τὶς ζήσουμε, πρέπει νὰ ἔχουμε τὸν νοῦ μας στὶς ἅγιες ἡμέρες καὶ ὄχι στὶς δουλειὲς ποὺ ἔχουμε νὰ κάνουμε γιὰ τὶς ἅγιες ἡμέρες. Νὰ σκεφτόμαστε τὰ γεγονότα τῆς κάθε ἅγιας ἡμέρας καὶ νὰ λέμε τὴν εὐχὴ δοξολογώντας τὸν Θεό. Ἔτσι θὰ γιορτάζουμε μὲ πολλὴ εὐλάβεια κάθε γιορτή…

  Ἔπειτα, στὶς Ἀκολουθίες, ὁ νοῦς νὰ εἶναι στὰ γεγονότα ποὺ ἑορτάζουμε καὶ μὲ εὐλάβεια νὰ παρακολουθοῦμε τὰ τροπάρια ποὺ ψάλλονται. Ὅταν ὁ νοῦς εἶναι στὰ θεῖα νοήματα, ζεῖ τὰ γεγονότα ὁ ἄνθρωπος κι ἔτσι ἀλλοιώνεται. Ὅταν σκεφτόμαστε λ.χ. ἕνα Ἅγιο ποὺ τὸν ἔχουμε εὐλάβεια, ἢ τὸν Ἅγιο ποὺ ἑορτάζουμε, ὁ νοῦς θὰ πάει καὶ λίγο παραπάνω. Θὰ πάει στὸν Οὐρανό. Καὶ ὅταν σκεφτόμαστε τοὺς Ἁγίους, μᾶς σκέφτονται καὶ οἱ Ἅγιοι καὶ μᾶς βοηθοῦν. Ἔτσι πιάνει κανεὶς φιλία μὲ τοὺς Ἁγίους, ποὺ εἶναι καὶ ἡ πιὸ σίγουρη φιλία. Τότε, μπορεῖ νὰ εἶναι μόνος καὶ νὰ ζεῖ μὲ ὅλους! Καὶ μὲ Ἁγίους καὶ μὲ Ἀγγέλους καὶ μὲ ὅλο τὸν κόσμο. Νὰ εἶναι μόνος καὶ νὰ νιώθει ὅλη αὐτὴ τὴ συντροφιά! Εἶναι ζωντανὴ ἡ παρουσία τῶν Ἁγίων. Ὅλοι οἱ Ἅγιοι εἶναι παιδιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ βοηθοῦν ἐμᾶς, τὰ ταλαίπωρα παιδιὰ τοῦ Θεοῦ».

Παρατηρεῖ καὶ πάλι ὑπέροχα ὁ ἱ. Χρυσόστομος:

«Γι’ αὐτὸ γίνεται ἡ ἑορτή, ὄχι γιὰ νὰ ἀσχημονοῦμε, ὄχι γιὰ νὰ μαζεύουμε ἁμαρτήματα, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἐξαφανίζωμεν καὶ τὰ ὑπάρχοντα».

*   *   *

  Ἀναφέρει ὁ Ἅγ. Γρηγόριος Θεολόγος πὼς «ἡ οὐσία τῆς ἑορτῆς εἶναι τὸ νὰ θυμόμαστε τὸν Θεό».

  Ναί, νὰ τὸν θυμόμαστε παντοῦ καὶ πάντοτε. Εἴτε ἔχουμε τὴν ἑορτή μας, εἴτε ἔχουμε τὴν ἐπέτειο τοῦ γάμου μας, εἴτε τὴν ἑορτὴ τῶν γονέων μας καὶ τῶν παιδιῶν μας, εἴτε κάποιο ἄλλο προσωπικὸ καὶ οἰκογενειακὸ γεγονός, εἴτε αὐτὴ τοῦ τόπου μας καὶ τῆς Πατρίδας μας, εἴτε ἐκεῖνες τῆς Ἐκκλησίας μας.

Καὶ ἡ θύμηση αὐτὴ εἶναι ἔκφραση τῆς εὐγνωμοσύνης μας γιὰ τὰ ἀγαθά Του ποὺ πλούσια μᾶς παρέχει, γιὰ τὴν ἀγάπη Του ποὺ ποικιλοτρόπως μᾶς δείχνει, ὅπως καὶ γιὰ τὸ ἴδιο τὸ ἑορταζόμενο γεγονός. Μία θύμηση ποὺ μᾶς ὁδηγεῖ στὴ δοξολογία Του, σ’ ἕνα πανηγυρισμὸ γιὰ τὶς δωρεὲς καὶ τὴ μεγαλοσύνη Του.

Ναί, ὁ Θεὸς θέλει νὰ ἑορτάζουμε ὅλα τὰ γεγονότα τῆς ζωῆς μας, τὰ ἀτομικά, τὰ οἰκογενειακά, τὰ κοινωνικά, τὰ θρησκευτικὰ ὥς καὶ τὰ ἐθνικὰ ἀκόμη, καὶ νὰ Τὸν εὐχαριστοῦμε γιὰ ὅλα. Μία εὐχαριστία ποὺ θὰ ἐκφράζεται μὲ τὰ χείλη μας, τὴν καρδιά μας καὶ τὰ ἔργα μας, προκειμένου αὐτὴ νὰ εἶναι πλήρης.

Ὁπότε, κάθε ἑορτή μας ἐκεῖ πρέπει νὰ ἀποβλέπει, στὴ θύμηση τοῦ Θεοῦ! Κάθε ἑορτή μας πρέπει νὰ μεταβάλλεται σὲ δοξολογία Του! Γιατί κάθε μας ἑορτὴ πρέπει νὰ ἔχει ὡς σκοπὸ της τὸν ἁγιασμό μας!

*   *   *

  Τελικά, πότε ἑορτάζουμε πραγματικά; Ὅταν βρισκόμαστε πάντοτε ἐν ἑορτῇ, ὅταν ἑορτάζουμε ἐν Κυρίῳ! Καὶ ἡ ἑορτή μας θὰ εἶναι πλήρης, ὅταν βρεθοῦμε κοντά Του, τότε στὴν αἰώνια ἑορτὴ τῆς Βασιλείας Του.

Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος


Η Επανάσταση του 1821, ως συνέπεια των… ΔΟΥ

0
0

 

Η Επανάσταση του 1821, ως συνέπεια των… ΔΟΥ

Του Χρήστου Μπολώση

Φαίνεται ότι εμείς εδώ στη Ελλάδα δεν πρόκειται να ησυχάσουμε.

Είδαμε και πάθαμε να ηρεμήσουμε από τον «συνωστισμό» της Σμύρνης και ξαφνικά ήρθαν τα πάνω – κάτω.

Έτσι, ό,τι ξέραμε μέχρι σήμερα, θα πρέπει να το ξεχάσουμε και μάλιστα το δυνατόν ταχύτερα.

Έτσι, ό,τι μας έμαθαν σοφοί καθηγητές που έλιωσαν παντελόνια στα θρανία και άσπρισαν τα μαλλιά τους στις πανεπιστημιακές έδρες, ετέθησαν στο περιθώριο με συνοπτικές διαδικασίες.

Και αναρωτιέται τώρα ο κάθε προβληματισμένος, που έχει διαβάσει 2-3 σελίδες ιστορίας και τώρα βρίσκεται στο καναβάτσο με νοκ-άουτ χτύπημα:

– Βρε Παπαρηγόπουλε τα είχες τσούξει όταν έγραφες ότι «ο αγών της Ελληνικής Ελευθερίας υπήρξε μέγας και αποφασιστικός σταθμός»;

– Βρε Σπυρίδωνα Τρικούπη, πατημένος στις ουσίες ήσουνα, όταν διεκήρυσσες στο Προοίμιο της ιστορίας σου ότι  «Αδύνατον να διατηρηθή αμετάβλητος η πολιτική θέσις δύο εθνών, κατοικούντων ένα και τον αυτόν τόπον, όταν το μεν δεσπόζον διαμένη στάσιμον, το δε δεσποζόμενον προοδεύη. Η πολιτική των εθνών τούτων μεταβολή, καθίσταται έτι μάλλον βεβαία, αν τα έθνη ταύτα έχωσι διάφορον καταγωγήν, πρεσβεύωσι διάφορον θρησκείαν, λαλώσι διάφορον γλώσσαν, ζώσι μακράν πάσης προς άλληλα συγγενικής επιμιξίας, θεωρώνται αμοιβαίως ως βέβηλα και μισώνται…».

– Ρε συ Ρήγα, είχες δραπετεύσει από το ψυχιατρείο όταν τραγουδούσες «Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή»;

Τα λέμε αυτά, διότι άλλα μας μαθαίνουν τώρα, οι διάφοροι εναλλακτικοί ιστορικοί, που βλέπουν τα γεγονότα με «μια άλλη ματιά», όπως ισχυρίζονται.

Τώρα λοιπόν μαθαίνουμε, ότι τους δύο πρώτους αιώνες της Οθωμανικής  (προσέξτε όχι Τουρκικής) κατοχής, όλα ήταν μια χαρά. Τα πάντα όλα, δούλευαν ρολόι και ένας οργασμός έργων (γεφύρια, αγορές, λουτρά, νοσοκομεία, δρόμοι, που θα ζήλευε και ο Μαυρογιαλούρος) που όμοιόν δεν είχε ματαδεί ο Τόπος (ως γνωστόν η λέξη «Πατρίδα» απαγορεύεται και αντ’ αυτής χρησιμοποιείται η ουδέτερη – πήξαμε στα ουδέτερα – «Τόπος»). Ακόμη και γάμοι μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων έγιναν και άσε τον Τρικούπη να βουρλίζεται.

Ποιος τα λέει αυτά; Ο καθηγητής ιστορίας του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινουπόλεως Φικρέτ Αντανίρ. Τώρα ησύχασα. Τώρα με πείσατε. Αμ πέστε το μου ντε να ενημερωθώ ο άσχετος! Ακόμα μάθαμε από τον τούρκο ιστορικό, ότι το χωριό Παναγιά της Βοιωτίας γνώρισε τιμές και δόξες. Αν όμως από τις όποιες τιμές και δόξες της Παναγιάς, κρίνομε μια ολόκληρη Επανάσταση, τότε αυτό κι αν είναι επιλεκτική εξιστόρηση των γεγονότων. Χώρια που χωριό Παναγιά δεν υπάρχει τώρα στη Βοιωτία εκτός από έναν οικισμό, που κοντεύει να ενσωματωθεί με τη Θήβα. Δεν γνωρίζω αν αυτόν εννοούν οι εναλλακτικοί. Εκτός και αν εννοούν την Παναγιά την Πλατανιώτισσα, στο πανηγύρι της οποίας πήγαιναν ο Αυλωνίτης με τον Φωτόπουλο…

Λένε ακόμα οι σύγχρονοι διαστρεβλωτές της ιστορίας ότι ουδείς διωγμός συνέβη, τουλάχιστον τους δύο πρώτους αιώνες και ότι οι Έλληνες, ήσαν περίπου ευτυχισμένοι, που τους είχαν κατακτήσει οι Οθωμανοί! Βέβαια ο Γάλλος Ιησουίτης Francois Richard, έχει τις αντιρρήσεις του όταν το 1657 έγραφε: «…από την εποχή του Νέρωνα έχει να υποστεί ο Χριστιανισμός διωγμούς σκληρότερους από αυτούς που αντιμετωπίζει σήμερα (αναφέρεται στο 1650) η Ανατολική εκκλησία. Και όμως οι Έλληνες (προσοχή: οι Έλληνες), είναι ευτυχισμένοι που είναι Χριστιανοί».

Εξ άλλου ο Αδαμάντιος Κοραής, στην «Αδελφική Διδασκαλία» του, γράφει το 1798: «Είναι εις όλους γνωστόν, εις πόσην ακμήν έφθασεν σήμερον των Τούρκων η τυραννία… Οι ταλαίπωροι Έλληνες δεν είναι πλέον κύριοι μήτε κτημάτων, μήτε τέκνων, μήτε των ιδίων αυτών γυναικών» (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τ. 1, σελ. 150.).

Έτσι λοιπόν και πάντα σύμφωνα με τους εναλλακτικούς (άλλο φρούτο και τούτο), ήταν όλα όμορφα κι ωραία τους 2 πρώτους αιώνες της Οθωμανικής (προσέξτε ποτέ Τουρκικής…) επισκέψεως (όχι και… κατακτητές οι Οθωμανοί).

Τώρα πώς αφού τα πράγματα ήταν τόσο καλά, τα Επαναστατικά Κινήματα άρχισαν μόλις το 1481 και μέχρι το 1821 είχαν εκδηλωθεί περί τα 150, είναι ένα γεγονός για την ερμηνεία του οποίου, η επιστήμη αδυνατεί και σηκώνει ψηλά τα χέρια.

Όμως οι εναλλακτικοί δεν σταματούν εδώ.

Υποστηρίζουν ότι οι  Έλληνες αφυπνίστηκαν από την καλοπέραση και αντέδρασαν, μόνον όταν οι Οθωμανοί άρχισαν να τους πιέζουν με την επιβολή νέων και δυσβάστακτων φόρων.

Δηλαδή η ιστορία, πρέπει να έγινε κάπως έτσι:

Ένα πρωί ξυπνάει ο Κολοκοτρώνης και πηγαίνει στην Γ΄ ΔΟΥ Τριπόλεως και εκεί μαθαίνει ότι το Ε9 του είναι λάθος και ότι δεν έχει δηλώσει ένα μικρό κτηματάκι στο χωριό του το Λιμποβίσι της ορεινής Αρκαδίας. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να φάει ένα γερό πρόστιμο κατακέφαλα.

Έρχεται  μια επιστολή στον Παλαιών Πατρών Γερμανό από το ΟΤΑΚΕ (Οθωμανικό Ταμείο Ασφαλίσεως Κληρικών Ελλάδος), που τον ενημερώνει ότι επειδή δεν έχει πληρώσει τα ένσημα, του κόβουνε ένα κουστούμι που τον ζάλισε.

Ενημερώνεται ο Καραϊσκάκης, ότι πρέπει να περάσει  από την ΚΛ΄ ΔΟΥ του Παλαιού Φαλήρου «δι’ υπόθεσίν του», που αφορά σε φοροδιαφυγή, διότι η μάνα του δεν είχε δηλώσει τα έξοδα του μαιευτηρίου που τον γέννησε.

Ε, αυτό πιά ούτε ο Θεός, ούτε διάβολος το θέλει.

Τα υπόλοιπα τα ξέρετε.

Άλλο θέμα που μας έμαθαν οι εναλλακτικοί, είναι ότι το Κρυφό Σχολειό είναι μύθος, αφού η Παιδεία επί Οθωμανικής (είπαμε όχι Τουρκικής) «προστασίας», ήταν ελεύθερη και κάθε μεσημέρι γέμιζε η Αθήνα και οι άλλες μεγάλες Ελληνικές πόλεις από σχολικά λεωφορεία, που μετέφεραν τους μαθητές στα σπίτια τους.

Βέβαια, πάλι αυτός ο Κοραής, αλλιώς μας τα λέει το 1801 στο «Σάλπισμα Πολεμιστήριον»: «Τους ιερούς ημών Ναούς, μετέβαλλαν εις τζαμιά και μας στερούσαν την ανάγκη να συστήσωμεν σχολεία…». Επίσης ο Υπασπιστής του Κολοκοτρώνη Φώτιος Χρυσανθακόπουλος, πιο γνωστός ως Φωτάκος, γράφει στα Απομνημονεύματά του το 1827: «Μόνοι των οι Έλληνες εφρόντισαν  δια την Παιδείαν, η οποία συνίστατο εις το να μανθάνουν τα κοινά γράμματα και ολίγην αριθμητικήν ακανόνιστον. Εν ελλείψει δε διδασκάλου, ο ιερεύς εφρόντιζεν περί τούτου. Όλα αυτά εγίνοντο εν τω σκότει και προφυλακτικά από τους Τούρκους».

Μεγάλη προβολή έγινε από τους εναλλακτικούς (το περίεργο θα ήταν να μη γινόταν) και του Γιακόμπ (!) Φιλίπ Φαλμεράιερ, ο οποίος σπούδασε, μεταξύ των άλλων, σημιτικές (!) γλώσσες και παρασημοφορήθηκε (προφανώς «δια παρασχεθείσας υπηρεσίας») από τους Τούρκους το 1847!

Ο «πολύς» Φαλμεράιερ, υποστηρίζει ότι οι σύγχρονοι Έλληνες δεν είναι απόγονοι των Αρχαίων, αλλά αποτέλεσμα προσμίξεων. Το κύριο επιχείρημά του, είναι ότι υπάρχουν πολλές ξένες λέξεις (κυρίως σλάβικες και τούρκικες), στο καθημερινό λεξιλόγιο των Ελλήνων. Αν ζούσε σήμερα ο Φαλμεράιερ, τι θα μας έλεγε για την αγγλική, αλλά και για άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες, οι οποίες βρίθουν ελληνικών λέξεων; (Βλέπε ιστορική ομιλία του Ξενοφώντος Ζολώτα.)

Βέβαια η σημαία των πάσης φύσεως εναλλακτικών ιστορικών, είναι η Άλωση της Τριπολιτσάς. Εκεί βγάζουν όλο το φαρμάκι τους και κορδώνονται ότι απέδειξαν ότι οι Έλληνες είναι, ούτε λίγο ούτε πολύ, «φονιάδες των λαών».

Όταν το 1944 ο αμερικανός Στρατάρχης Τζώρτζ Πάττον  προετοίμαζε τους άνδρες του για την τελική σύγκρουση με τους Γερμανούς τους έλεγε: «Τώρα μερικοί από ’σας ξέρω ότι αναρωτιέστε αν θα δειλιάσετε ή όχι μπροστά στα πυρά. Μην ανησυχείτε γι’ αυτό. Σας διαβεβαιώ πως όλοι θα κάνετε το καθήκον σας. Οι ναζί είναι ο εχθρός. Ορμήστε και χύστε το αίμα τους. Ρίξτε τους στην κοιλιά. Όταν θα βάλετε το χέρι δίπλα σας σ’ ένα σωρό από πολτό που μέχρι τότε ήταν το πρόσωπο του καλύτερού σας φίλου, τότε θα ξέρετε τι να κάνετε».

Ο Κολοκοτρώνης άραγε τι θα μπορούσε να πει στα παλικάρια του, τα οποία επί 4 αιώνες «άγγιζαν τον πολτό», που ήταν το πρόσωπο του παιδιού τους, της γυναίκας τους, των γονιών του;

Φτάνουν πιά τα κροκοδείλια δάκρυα για τους αναξιοπαθούντες κατακτητές.

Άλλωστε, ουδείς Ντελακρουά ή Βίκτωρ Ουγκώ βρέθηκε να περιγράψει Ελληνικές θηριωδίες, όπως έκαναν για τις Οθωμανικές.

Χρόνια Πολλά Έλληνες.

antinews.gr20/03/2024

Λαρίσης Ιερώνυμος για βουλευτή : «Ως πότε θα μας εμπαίζουν κάποιοι…»

0
0

 

Μύδρους από άμβωνος κατά Λαρισαίου βουλευτή της Ν.Δ. εξαπέλυσε ο Μητροπολίτης Λαρίσης: «Κρατούσε την εικόνα στην Εκκλησία… Ως πότε θα μας εμπαίζουν κάποιοι…» (βίντεο)

Πρωτοφανή επίθεση και μάλιστα από άμβωνος εξαπέλυσε χθες Κυριακή της Ορθοδοξίας ο Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κ.κ. Ιερώνυμος κατά του βουλευτή Λάρισας της Νέας Δημοκρατίας κ. Χρήστου Κέλλα, με αφορμή την απόφαση του τελευταίου να υπερψηφίσει το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια.

Όπως κατέγραψε το tirnavospress.gr, ο κ. Ιερώνυμος στο κήρυγμα του στον πανηγυρικό Εσπερινό στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου στη Ροδιά, μίλησε ξανά για τη ψήφιση του νομοσχεδίου αυτή την φορά “δείχνοντας” τον βουλευτή που παρευρέθηκε σήμερα σε Ιερό Ναό της Λάρισας για την Κυριακή της Ορθοδοξίας κρατώντας μια εικόνα.

 

Η φωτογραφία του κ. Κέλλα που προκάλεσε την πρωτοφανή “έκρηξη” του Μητροπολίτη Λαρίσης και Τυρνάβου

Όπως ανέφερε μεταξύ άλλων ο Μητροπολίτης: «Προσωπικά είχα την απορία αύριο στην γιορτή του Ευαγγελισμού, κάποιοι που ψήφισαν αυτό το νόμο με τι μούτρα θα εμφανιστούν στην εκκλησία και πως θα ασπαστούν την Ιερά εικόνα. Εγώ δεν υπήρχε περίπτωση να αντιδράσω. Αλλά αυτό το πρόσωπο που θα ασπάζονταν στην εικόνα θα το σέβονταν πραγματικά και πως θα εμφανίζονταν μπροστά στην Ιερή αυτή Εικόνα που σημαίνει το ακριβώς αντίθετο από αυτό που ψήφισαν.

Σήμερα με έκπληξη είδα έναν από αυτούς που ψήφισαν το νομοσχέδιο, βουλευτή, έναν ο οποίος σε κατ’ ιδίαν συνάντηση μας είχε διαβεβαιώσει ότι θα απέχει, δεν θα ψήφιζε εναντίον αλλά δεν θα ψήφιζε και υπέρ, τελικά δεν έκανε αυτό που μας είπε και ψήφισε υπέρ, δικαίωμα του αυτός θα κριθεί. Τον είδαμε σήμερα να στέκεται σήμερα Κυριακή της Ορθοδοξίας μέσα σε ναό στην Λάρισα και μάλιστα με τρόπο που κρατούν οι χιλιαστές το περιοδικό τους να κρατά μια εικόνα του Ευαγγελισμού. Για να αποδείξει ότι δεν έχει συναίσθηση αυτού που κάνει. Για να αποδείξει ότι έχει παχυλή άγνοια.

Την εικόνα του Ευαγγελισμού, που δεν συμβολίζει απλά την πνευματική ελευθερία αλλά και τον σεβασμό του θεού στον τρόπο συλλήψεως του ανθρώπου, τον σεβασμό του Θεού σε όλη αυτή τη διαδικασία να μου την κρατάει μέσα στο ναό για να δείξει πόσο καλός χριστιανός είναι… Ως πότε θα μας εμπαίζουν κάποιοι…. »

Δείτε το βίντεο:

 

https://www.youtube.com/watch?v=qppXoDx1Xzw&ab_channel=TirnavosPressWebTV

https://www.onlarissa.gr/2024/03/25/mydrous-apo-amvonos-kata-larisaiou-voulefti-tis-nd-exapelyse-o-mitropolitis-larisis-kratouse-tin-eikona-stin-ekklisia-os-pote-tha-mas-empaizoun-kapoioi-vinteo/

Εγκεφαλικό υπέστη ο Μητροπολίτης Τούλτσιν Ιωνάθαν

0
0

 

«Πληροφορούμε ότι ο Μητροπολίτης Τούλτσιν και Μπράτσλαφ Ιωνάθαν νοσηλεύεται με εγκεφαλικό. Παρακαλούμε να αναπεμφθούν δεήσεις υπέρ της ταχείας αναρρώσεως του Σεβασμιωτάτου. Ο Μητροπολίτης Ιωνάθαν ελπίζουμε ότι σύντομα θα είναι σε θέση να συναντήσει τους πάντες ενισχυμένος πνευματικά και με τη δύναμη του Θεού», αναφέρει το ανακοινωθέν της Επαρχίας Τούλτσιν της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Να αναφερθεί ότι τον Αύγουστο του 2023 ο 75χρονος βαριά ασθενής ιεράρχης, ο οποίος είναι ευρέως γνωστός στον ορθόδοξο κόσμο ως συνθέτης εκκλησιαστικής μουσικής, καταδικάσθηκε από το Ουκρανικό δικαστήριο σε πενταετή φυλάκιση με κατάσχεση της περιουσίας για παράλογες κατηγορίες.

Επίσης, να σημειωθεί εκδικάζεται η έφεση ο Σεβασμιώτατος κ. Ιωνάθαν τελεί σε κατ’ οίκον περιορισμό.

***

Όπως μεταδόθηκε νωρίτερα, ο εισαγγελέας απαίτησε να καταδικασθεί ο Σεβασμιώτατος κ. Ιωνάθαν σε εξαετή κάθειρξη, μάλιστα όπως επεσήμαναν οι δικηγόροι, οι αποδείξεις για την υπόθεση πλαστογραφήθηκαν, ενώ οι νομικές και εμπράγματες αποδείξεις της αθωότητας του ιεράρχη, που προσκόμισε η υπεράσπιση, αγνοήθηκαν από την εισαγγελία.

Ο Μητροπολίτης Ιωάναθαν δεν αποδέχθηκε την ενοχή του.

Στο μήνυμά του προς τον ευαγή κλήρο και τους πιστούς της εκκλησιαστικής επαρχίας Τούλτσιν υπογράμμισε: «Ο Θεός της Δικαιοσύνης και της Αλήθειας είναι στο πλευρό μου και αυτή η ομολογία είναι η σημαντικότερη νίκη για μένα ως ορθόδοξο χριστιανό και ιεράρχη!»

Ο Πατριάρχης Μόσχας και Πασών των Ρωσιών κ. Κύριλλος προέβη στις 7 Αυγούστου 2023 σε δήλωση εξαιτίας της εκδόσεως καταδικαστικής αποφάσεως από το ουκρανικό δικαστήριο κατά του μητροπολίτη Τούλτσιν και Μπρατσλάφ Ιωνάθαν.

«Σε αυτή την δικαστική ετυμηγορία, που υπαγορεύθηκε από το μίσος έναντι της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, βλέπουμε μια ακόμη επαναλαμβανόμενη εκδήλωση κραυγαλέας παραβιάσεως της ελευθερίας του θρησκεύεσθαι, ένα δείγμα διωγμού της πίστης», υπογράμμισε ο Πατριάρχης.

Αφού διαπίστωσε ότι «όλες αυτές οι κατηγορίες είναι απολύτως ανυπόστατες και τα λεγόμενα αποδεικτικά στοιχεία είναι παραποιημένα», ο Προκαθήμενος της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας τόνισε: «Ο Σεβασμιώτατος Ιωνάθαν, όπως και σύμπασα η Εκκλησία, δέεται υπέρ της ειρήνης, καλεί για την πνευματική ενότητα της Αγίας Γης των Ρως, καθώς και υπερασπίζεται τα δικαιώματα της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, ελέγχοντας την από ιεροκανονικής απόψεως αδικία του σχίσματος. Αυτός ακριβώς ήταν ο λόγος που τον καταδίκασαν».

Ο Πατριάρχης Μόσχας κάλεσε τη διεθνή κοινότητα, τους θρησκευτικούς και πολιτικούς ηγέτες, τους οργανισμούς προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων «να στρέψετε την προσοχή σας στην σκοπίμως ασκούμενη από την ουκρανική κυβέρνηση πολιτική, που αποβλέπει στην καταστροφή της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, στη συνέχιση των ατιμώρητων διώξεων των ιεραρχών και κληρικών, των μοναζόντων και λαϊκών της».

mospat.ru

Ο Μεγάλος Αγώνας της Εθνικής Παλιγγενεσίας των Ελλήνων του 1821

0
0

 Ελληνική Επανάσταση 1821 - Οι ήρωες και οι καθοριστικές μάχες - Μυρμιδόνες  - Νέα του Δήμου Δομοκού

Ο Μεγάλος Αγώνας της Εθνικής Παλιγγενεσίας των Ελλήνων του 1821

Βασίλειος Ευσταθίου

1. Στις 29 Μαίου 1453, ένας νεαρός σουλτάνος, ο Μωάμεθ ο Πορθητής παίρνει την Πόλη. Η πόλις εάλω. Ο πόνος για την πτώση και τον χαμό της Πόλης και η ελπίδα για αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού, πέρασε μέσα από γενιά σε γενιά μέσα από την λαϊκή ποίηση “Σώπασε κυρά Δέσποινα και μη πολυδακρίζεις, πάλι με χρόνους, με καιρούς, πάλι δίκιά μας θα ’ναι”, ενώ παράλληλα διασώθει έως σήμερα ο θρύλος του Μαρμαρωμένου Βασιλιά.

 

2. Στις αρχές του 1821, η Ελλάδα είναι ακόμα σκλαβωμένη στους Τούρκους, έχοντας επί 4 αιώνες ζήσει τον μέσα στον πόνο και την δυστυχία, χύνοντας τα δάκρυα και το αίμα της, σε ένα καθεστώς καταπίεσης, ταπείνωσης και διωγμών. Οι Ευρωπαίοι πίστευαν πως η Ελλάδα είχε πεθάνει οριστικά ως έθνος, πως η ελλ. ψυχή θα λύγιζε, θα έχανε για πάντα κάθε ελπίδα για ελεύθερη ζωή. Όμως οι Έλληνες δεν έχασαν ποτέ τον πόθο για την λευτεριά τους. Έτσι, συχνά επαναστατούσαν για να αποτάξουν το οθ. ζυγό και να αποκτήσουν την δική τους ανεξάρτητη πατρίδα, να ζούν με αξιοπρέπεια. Οι κλέφτες και οι αρματωλοί διατηρούσαν το φρόνημα τους αδούλωτο, και δεν έπαψαν να αγωνίζονται για την ελευθερία.

3. Η εθνική συνείδηση του λαού κρατιέται ζωντανή στα κρυφά σχολεία…

4. Με τα επαναστατικά κηρύγματα του Ρήγα Φεραίου, που έσπερναν τον σπόρο της ελευθερίας, και την ίδρυση της Φιλικής Εταιρίας που βασιζόταν σε αυτά και προετοίμαζε την επανάσταση, ο απελευθερωτικός αγώνας έγινε πραγματικότητα. Ο Θούριος του Φεραίου μας είναι γνωστός: «Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά 40 χρόνια σκλαβιά και φυλακή».

5. Το 1821 οι Έλληνες αποφασίζουν να επαναστατήσουν για άλλη μια φορά ακόμα ενάντια στους Τούρκους. Η επανάσταση ξεκίνησε από την Πελοπόννησο, αν και περίπου ένα μήνα πριν είχε ξεσπάσει η αποτυχημένη επανάσταση υπό του Αλ. Υψηλάντη στην Μολδοβλαχία, με την προκήρυξη «μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδας». Στις 25 Μαρτίου έγινε η επίσημη έναρξη του αγώνα της ανεξαρτησίας των Ελλήνων με την ύψωση του λάβαρου της επανάστασης από τον Π. Πατρών Γερμανό στην Ι.Μ. Αγ Λαύρας. Η έναρξη της επανάστασης συνδυάστηκε με τον εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Συνδύασαν δηλαδή οι επαναστατημένοι Έλληνες τον ερχομό της ελευθερίας του ελλ. έθνους με τον ερχομό του Χριστού, του απελευθερωτού του ανθρ. γένους. Ο αγώνας της ελευθερίας είναι γι’ αυτούς αγώνας μέχρι θανάτου- ορκίζονται δυνατά «ελευθερία ή θάνατος».

6. Με την έκρηξη της επανάστασης, ο εθνάρχης Πατριάρχης Κωνστ. Γρηγόριος Ε’ θεωρήθηκε από τους Οθ. μετά την αποκάλυψη επιστολών του προς τους επαναστατημένους, πως είναι στην πραγματικότητα αναμεμιγμένος σε αυτή και την υποθάλπει. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την σύλληψή του, τον βασανισμό, την διαπόμπευση και τέλος τον μαρτυρικό του θάνατο δια απαγχονισμού, όπου στο ίδιο τέλος οδηγήθηκαν και αρκετοί άλλοι ιεράρχες μετά από αυτόν.

7. Ο αγώνας ξεκίνησε και οι σελίδες του γράφονταν γεμάτες ηρωισμό και αυτοθυσία των Ελλήνων με το αίμα τους να χύνεται και τα υπάρχοντά τους να χάνονται. Τόποι, όπως η Αλαμάνα, η Γραβιά, το Βαλτέτσι, η Τρίπολη, τα Δερβενάκια, η Χίος, τα Ψαρά, το Μεσολόγγι κ.α. έμειναν στην ιστορία ως αυτοί όπου οι Έλληνες μαρτύρησαν ή δοξάστηκαν. Το μένος των Τούρκων κατά των εξεγερμένων οδήγησε σε κατά τόπους σφαγές ως αντίποινα (Χίος 1822, Ψαρά 1824 κ.α.). Ένα από τα θλιβερότερα αλλά και ηρωικότερα γεγονότα ήταν και η Έξοδος του Μεσολογγίου. Η θυσία των πολιορκημένων αποδείχθηκε πολύτιμη, καθώς συγκλόνισε και συγκίνησε την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη.

8. Εθνικοί αγωνιστές, όπως ο Θ. Κολοκοτρώνης, ο Υψηλάντης, ο Νικηταράς, ο Αθ. Διάκος, ο Γ. Καραϊσκάκης, ο Μ. Μπότσαρης, ο Κ. Κανάρης, ο Α. Μιαούλης, ο Οδ. Ανδρούτσος, η Μπουμπουλίνα, η Μαντώ, και πολλοί άλλοι, με το ηρωικό φρόνημά τους, η αγάπη τους για την ελευθερία, αλλά και τα παθήματά και οι θυσίες τους κατέπληξαν όλον τον ευρωπαϊκό κόσμο. Φιλέλληνες ήρθαν να αγωνιστούν και αυτοί στο πλευρό των Ελλήνων για χάρη του κοινού ιδανικού της ελευθερίας, ενώ ποιητές όπως ο Μπάιρον και ο Ουγκώ αφιέρωσαν θαυμάσια ποιήματά τους στον αγώνα μας.

9. Οι μεγάλες ήττες των στρατιών του Σουλτάνου από τους εξεγερμένους Έλληνες τον έστρεψαν να αναζητήσει βοήθεια στους ομόθρησκους Αιγυπτίους, οι οποίοι ήρθαν με επικεφαλής τον Ιμπραήμ. Όταν έφτασε στην Πελοπόννησο, η επανάσταση φάνηκε ότι άρχισε να σβήνει. Όμως ο πόθος και η πίστη των Ελλήνων για την ελευθερία παρέμενε ζωντανή (Κολοκοτρώνης: «Ο Θεός υπέγραψε την ελευθερία της πατρίδας…»). Τελικά, μετά από σχεδόν 10 χρόνια σκληρών αγώνων, και αφού με την βοήθεια των τότε Μ. Δυνάμεων (κυρίως Ναυμαχία του Ναυαρίνου) εκδίωξαν τον Ιμπραήμ, οι Έλληνες κατάφεραν να αποκτήσουν δικό τους κράτος, αρχικά περιορισμένο σε έκταση στην νότια Ελλάδα.

10. Το πρώτο Σύνταγμα του νέου ανεξάρτητου κράτους ψηφίστηκε στην Α’ Εθν. στην Επίδαυρο το 1822, ενώ ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδος, Ι. Καποδίστριας, πρώην υπ. εξωτερικών της Ρωσίας, εκλέχτηκε στην Γ΄ Εθν. στην Τροιζήνα το 1827. Οι Έλληνες ήταν ο πρώτος λαός που κατάφερε να αποκτήσει την ανεξαρτησία του από την τότε οθ. αυτοκρατορία και σήμερα μπορούμε να έχουμε την ελευθερία μας χάρη στους αγώνες των ενδόξων προγόνων μας.

Ο μητροπολίτης Τσερκάσι και Κάνεφ Θεοδόσιος διηγήθηκε στον ΟΗΕ τις διώξεις της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας από την κυβέρνηση της Ουκρανίας

0
0

 

Ο μητροπολίτης Τσερκάσι και Κάνεφ Θεοδόσιος μίλησε στις 20 Μαρτίου 2024 στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών στο πλαίσιο της συσκέψεως με θέμα «Κοινές συζητήσεις επί της καταστάσεως στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που απαιτούν την προσοχή του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ», μεταδίδει η Ένωση Ορθοδόξων Δημοσιογράφων επικαλούμενη την μη κυβερνητική οργάνωση «Κοινωνική Προστασία Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων».

Ο ιεράρχης αναφέρθηκε στα περιστατικά σωματικής βίας σε βάρος πιστών της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, στις αρπαγές ιερών ναών και τις αγωγές που καταθέτουν οι Αρχές, ειδικότερα όσον αφορά την κατάσχεση οικοπέδων, επί των οποίων ευρίσκονται οι ιεροί ναοί.

«Ως επαρχιούχος επίσκοπος μιας εκ των εκκλησιαστικών επαρχιών της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας υφίσταμαι ποινική δίωξη από την ουκρανική κυβέρνηση για την απόκρουση των παραβιάσεων των δικαιωμάτων των πιστών, για την έκφραση των θρησκευτικών μου πεποιθήσεων και τη διατύπωση της θεολογικής μου θέσεως. Ποινικές διώξεις κινήθηκαν και εναντίον μερικών άλλων μητροπολιτών του δόγματός μας, ένας εκ των οποίων, παρόλο που διανύει το 76ο έτος της ηλικίας του καταδικάσθηκε σε πενταετή φυλάκιση μόνον και μόνον επειδή έλεγε την αλήθεια στα κηρύγματά του», επεσήμανε ο Σεβασμιώτατος κ. Θεοδόσιος, ο οποίος τόνισε ότι ειδικοί εισηγητές του ΟΗΕ απέστειλαν τρία μηνύματα στην Ουκρανία, αλλά και τα τρία δεν έτυχαν της δεούσης προσοχής των Αρχών.

«Η παρανομία των ουκρανικών Αρχών θα πρέπει να σταματήσει. Προτρέπω τη διεθνή κοινότητα να προστατεύσει πιο δυναμικά τη δικαιοσύνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ουκρανία», δήλωσε ο ιεράρχης.

mospat.ru

Γιὰ νὰ μὴν «βαριοῦνται» τὰ παιδιὰ κατὰ τὴν θεία Λειτουργία...

0
0

 

Ταχτσόγλου Καλλιόπη, ἠθοποιός

Γιὰ νὰ μὴν «βαριοῦνται» τὰ παιδιὰ κατὰ τὴν θεία Λειτουργία...

ποὺ προφανῶς σύμφωνα μὲ τὸν Γαβριήλ Ν. Ἰωνίας - Ν. Φιλαδελφείας - Ἡρακλείου - Χαλκιδῶνος καὶ ἄλλων συνεργούντων, εἶναι πολὺ βαρετή, ἔ;; προωθοῦν τὸ νὰ παρκάρουν οἱ γυναῖκες στὸν γυναικωνίτη  τὰ τέκνα τους, γιὰ νὰ παίξουν, νὰ ζωγραφίσουν καὶ ὅ,τι ἄλλο ἐπιθυμοῦν νὰ κάνουν, χωρὶς νὰ ἐνοχλοῦν καὶ τοὺς καλοὺς Χριστιανούς μὲ τὴν παιδική τους χαρὰ στὸν οἶκο τοῦ Πατρός τους, ἔ;;
πάνω σὲ πατώματα μὲ χαρούμενα (;;) ἔντονα χρώματα καὶ γράμματα ξενικὰ  καὶ  καρδούλες !! Τί καλὀς ἄνθρωπος, τί ἀγάπη ἔχει, αὐτὸς ὁ Μητροπολίτης !! Χαρεῖται κι έσεῖς ΛΟΑΤΚΙ + τὸν Μητροπολίτη τῆς καρδιᾶς σας, ποὺ ἡ ἀγάπη του, δὲν ἔχει ὄρια, καὶ ἄς μὴν ἔχει Χριστό. Ἔχει ἀνθρωπισμὸ ὅμως, ἔ;;; «ἐλευθερία - ἰσότης - ἀδελφότης»!!! Ἔ;; Ἔ;; Liberté - Égalité -Fraternité, Ἔ;; 
(τὰ παιδιὰ στρέφονται πρὸς τὰ τῆς θείας Λειτουργίας καὶ ὄχι πρὸς τὶς καρδούλες στὰ πατώματα, διότι, οἱ δικές τους καρδούλες ἕλκονται ἀπὸ τὸν Χριστό)
"Η πρόσφατη έναρξη λειτουργίας του παιδότοπου στον ναό μας έχει προκαλέσει διαφορά σχόλια.
Πρόθεσή μας είναι να έρθουν τα μικρά παιδιά κοντά στην εκκλησία με ήρεμο και ευχάριστο τρόπο, ζωγραφίζοντας κάθε Κυριακή το θέμα του ευαγγελίου, μαθαίνοντας την Κυριακή Προσευχή καθώς και το τυπικό της λειτουργίας. Δεν θα είναι ανεξέλεγκτα να τρέχουν και να μπερδέψουν τον χώρο με παιδική χαρά. 
Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννη Νέας Φιλαδέλφειας"

Τα μυθεύματα περί «συμβολής» των Αλβανών στην Ελληνική Επανάσταση

0
0

 

Πέρα από την δήθεν «μεγάλη» και διαχρονική προσφορά κάθε είδους των Αλβανών στην Ελλάδα, μας έχουν ζαλίσει οι ίδιοι και οι εδώ φίλοι τους με την συνεισφορά τους στην Ελληνική Επανάσταση του 1821. Προφανώς εννοούν τους Αρβανίτες οπλαρχηγούς που μαζί με χιλιάδες άλλους Έλληνες από την Βιέννη και την Τεργέστη μέχρι τη Βυρητό και από την Αλεξάνδρεια μέχρι την Οδησσό με άπειρες θυσίες και αγώνες έστησαν το νεοελληνικό κράτος.

Προφανώς οι κύριοι δεν λένε να εννοήσουν με τίποτε ότι οι Αρβανίτες πρόγονοι μας, δικοί μας, δεν έχουν να κάνουν τίποτε με τους δικούς τους. Οι άνθρωποι αυτοί σε όλοι την ιστορία τους εντάχθηκαν οικειοθελώς και πλήρως με την ταυτότητά τους, όπως και πλήθος άλλοι, στο σώμα του νεοελληνικού έθνους αμετάκλητα και μόνο οι απόγονοι και συμπατριώτες τους έχουν το δικαίωμα να τους επικαλούνται. Μπορεί οι ιδρυτές του ελληνικού κράτους που πήραν τις αποφάσεις τους ελεύθεροι και με τα όπλα στα χέρια να είχαν άλλη εθνική συνείδηση και να μην μετακινούνταν λίγα μέτρα πιο πέρα, να ενωθούν με τους Τούρκους όπως έκαναν τότε οι περισσότεροι Αλβανοί; Οι οποίοι πέρα από αυτά που λένε πολλοί είχαν ξεκάθαρη από τότε αλβανική εθνική συνείδηση και επιλογή να ακολουθούν τους συμπατριώτες τους Οθωμανούς αξιωματούχους. Κάτι που εξηγεί τη μέχρι σήμερα τουρκολαγνεία τους. Δηλαδή τι ήταν η Ελληνική Επανάσταση αλβανικός εμφύλιος; Έχουμε φθάσει στο εξωφρενικό σημείο να επικαλούμαστε τα αυτονόητα πλέον.

Οι αλβανομανείς αποθρασυνόμενοι φτάνουν σε απερίγραπτες αρλούμπες βαφτίζοντας Αλβανούς, πέρα από τους αρβανιτόφωνους Σουλιώτες και Υδραίους καπεταναίους, ακόμα και τον Καραϊσκάκη και τον Κολοκοτρώνη. Όπου δουν μουστάκα και φουστανέλα βλέπουν Αλβανούς, άσχετα που φουστανέλα δεν φορούσαν όλες οι αλβανικές φυλές αλλά μόνο οι νότιες, ενώ την φορούσαν και πολλοί Σλάβοι της βαλκανικής.

Κατά τη λογική τους επειδή ο Σαρακατσάνος Καραϊσκάκης αρχιστράτηγος των Ελλήνων στην Ρούμελη και ο Τούρκος της Κιουτάχειας Μεχμέτ Ρεσίτ πασάς βεζίρης της Ρούμελης ήταν Αλβανοί επειδή στη συνάντηση τους μίλησαν αλβανικά τη μόνη κοινή γλώσσα που τσάτρα-πάτρα μπορούσαν να χειριστούν και οι δύο για να συνεννοηθούν. Ή ήταν ο Θ. Κολοκοτρώνης Αλβανός επειδή ο παππούς του Γιάννης Μπότσικας, γιος του Δήμου Τσεργίνη, μετονομάστηκε σε Κολοκοτρώνης λόγω των δυνατών του τετρακεφάλων από έναν Αρβανίτη που είπε γι’ αυτόν αστειευόμενος: «Βρε τι Μπιθεγκούρας είναι τούτος;» και τους έμεινε από τότε σαν οικογενειακό όνομα η ελληνική μετάφραση.

Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης, χιλιάδες Αλβανοί έχασαν τη ζωή τους ντύνοντας στα μαύρα όλη την Αλβανία όπως και την Ελλάδα, αλλά για άσχετους με αυτούς που φαντάζονται οι σημερινοί λόγους. Υπερασπιζόμενοι τα αξιώματα τους στην Οθωμανική αυτοκρατορία, υπερασπίζοντας την πίστη τους μερικοί, αλλά το κυριότερο υπερασπίζοντας την τσέπη τους και ελπίζοντας να αυξήσουν την περιουσία τους. Τότε στην είδηση μόνο της στρατολόγησης λουφετζήδων (μισθοφόρων) και πιθανής λεηλασίας ελληνικών χωρών κινητοποιούνταν όλο το αλβανικό έθνος μουσουλμάνοι, ορθόδοξοι και καθολικοί, Γκέκηδες, Τσάμηδες, Τόσκηδες, Λιάπηδες οι καθολικοί Μιρδίτες και Μαλισόροι, χριστιανοί Σκοδράνοι, Γαρδικιώτες, Λακκιώτες και άλλοι.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η ελληνικής συνείδησης Αρβανίτες και Ηπειρώτες και αν ακόμα τύχαινε να βρεθούν κατά των Ελλήνων, πάντα ενώνονταν μαζί τους οριστικά. Για παράδειγμα ο Χιμαριώτης Σπύρο-Μήλιος με τους τρεις αδερφούς τους και 250 Χιμαραίους πολέμησε στο πλευρό των Ελλήνων, όπως και ο ηρωικός Χατζή-Μιχάλης Νταλιάνης που πολέμησε με το ιππικό και πεζικό σώμα των συμπατριωτών του Αργυροκαστριτών και Δελβινιωτών. Αντίθετα Αλβανοί μπέηδες, ντερβεναγάδες και φρούραρχοι υπήρχαν διάσπαρτοι σε όλη την Ελλάδα και τυρρανούσαν τον κόσμο υπηρετώντας τα αφεντικά τους. Το γεγονός αυτό δίνει στους σημερινούς απογόνους τους το δικαίωμα κατά την αρπαχτική κρίση τους να θεωρούν αλβανικές περιοχές την Άρτα, την Πρέβεζα, τα Γιάννενα και ότι άλλο τους κατέβει διεκδικώντας παλιά τσιφλίκια και ενδεχομένως και ραγιάδες να τα καλλιεργούν.

Οι Αλβανοί και οι Έλληνες πολεμιστές είχαν τότε φιλικές σχέσεις πολλές φορές ως συντοπίτες και κορόιδευαν τους ανατολίτες Τούρκους λέγοντάς τους Κονιάρους, Χαλδούπηδες ή Ντουντούμηδες, βέβαια στον πόλεμο ήταν αμίληκτοι μεταξύ τους, αλλά προστάτευαν κανένα παλιόφιλο αν έπεφτε στα χέρια τους. Στην αρχή οι επαναστάτες προσπάθησαν μάταια να προσεταιριστούν τους Αλβανούς για να αποδυναμώσουν τους Τούρκους παίζοντας το παιχνίδι του αρχηγού τους αποστάτη Αλή πασά, αλλά οι Αλβανοί γρήγορα τον παράτησαν συντασσόμενοι με το Σουλτάνο. Οι μισθοφόροι Αλβανοί πολλές φορές δεν ήταν πιστοί προδίδοντας τα αφεντικά τους παραδίδοντας κάστρα και τους εντός Τούρκους στους Έλληνες για να σώσουν το τομάρι τους. Σημασία έχει ότι κάθε χρόνο της Ελληνικής Επανάστασης ξεκινούσαν 2 εκστρατείες σε Δυτική και Ανατολική Στερεά Ελλάδα και μία επιπλέον από το 1825 στην Πελοπόννησο και 4 στόλοι Κωνσταντινούπολης, Αλεξάνδρειας, Τύνιδας και Αλγερίου, σύμπας ο μουσουλμανικός οθωμανικός κόσμος της Μεσογείου με τους Αλβανούς να αποτελούν σημαντική μερίδα των στρατιών, θεωρούμενους ως επίλεκτο σώμα να αντιμετωπίσει τους ορεσίβιους και σκληροτράχηλους Έλληνες. Ειδικά τα πρώτα χρόνια οι Αλβανοί ήταν η συντριπτική πλειοψηφία των τουρκικών στρατιών που οδηγούσαν και Αλβανοί πασάδες. Πρώτη φορά στην εκστρατεία του Δράμαλη το 1822 είδαν οι Έλληνες στρατό σχεδόν αποκλειστικά ανατολιτών με διαφορετική ενδυμασία από του ίδιους και τους Αλβανούς. Όλες ανεξαιρέτως οι εκστρατείες αυτές οδήγησαν σε λουτρά αίματος και με μικρό ποσοστό των εκστρατευόντων να επιστρέφει, με τους περισσότερους να αφήνουν τα κόκκαλά τους στις ελληνικές κοιλάδες και πλαγιές ή να γίνονται τροφή των ψαριών στις ελληνικές θάλασσες.

Επειδή οι Αλβανοί φαίνεται βαριούνται να διαβάσουν την ελληνική ιστορία για να βρουν τους προγόνους τους και περιορίζονται στον να «κλέβουν» τους δικούς μας, στην συνέχεια παραθέτουμε μια σειρά, όχι πλήρη, των επίσημων Αλβανών που πολέμησαν κατά των Ελλήνων μεταξύ των ετών 1821-1829. Τα περισσότερα ονόματα προέρχονται από ένα βιαστικό «σκανάρισμα» των έξι τόμων του έργου «Η Ελληνική Επανάστασις» του Διον. Κοκκίνου, του βιβλίου «Αλβανοί, Αρβανίτες, Έλληνες» του Σαρ. Καργάκου, της «Διήγησις Συμβάντων της Ελληνικής Φυλής» του Θ. Κολοκοτρώνη και άλλα από παλιά διαβάσματα που προστέθηκαν από μνήμης μετά από διασταύρωση.

Ακολουθεί η λίστα:

Ιμπραήμ πασάς, ο γνωστός σχιζοφρενής που επιχείρησε ανεπιτυχώς με τους Γάλλους επιτελείς του να σβήσει την επανάσταση, γιος του αντιβασιλέα της Αιγύπτου Μωχάμετ Άλι που ήταν Αλβανός μπέης από την Καβάλα.

Ομέρ-πασάς Βρυώνης, παλιός στρατηγός του Αλή πασά Τεπελενλή, πασάς σε διάφορες πόλεις της Ηπείρου, εκστράτευσε κατά τα έτη 1821-22 επικεφαλής χιλιάδων εναντίων των Ελλήνων επαναστατών.

Μουσταή πασάς Σκόδρας (Μουσταφάς), εκστράτευσε το 1823 με 16000 κυρίως Αλβανούς με την πλειοψηφία τους να είναι χριστιανοί και είχε σώματα ακόμα και Κροατών. Το στράτευμά του ήταν ειδικό για ορεινές μάχες και ξεκίνησε με πολλές ελπίδες που του της έκοψε ο Μάρκος Μπότσαρης κυρίως και οι άλλοι οπλαρχηγοί της Δυτικής Στερεάς που ανάγκασαν το στρατό του στη διάλυση και τον ίδιο στην εξευτελιστική φυγή και στο να μην επιχειρήσει νέα εκστρατεία.

Ισμαήλ πασάς Πλιάσσας, Αλβανός πασάς που εκστράτευσε αρκετές φορές κατά των επαναστατημένων Ελλήνων (μέχρι και στα Ψαρά το 1824).

Αχμέτ πασάς Βρυώνης, εκστράτευσε στις αρχές της επανάσταση κατά των Ελλήνων.

Ισούφ πασάς Περκόφτσαλης, Αλβανός πασάς που εκστράτευσε αρκετές φορές κατά των επαναστατημένων Ελλήνων.

Μουστάμπεης, στρατηγός του Κιουταχή (Μεχμέτ Ρεσίτ πασά, Ρούμελη Βάλεσι) είχε στήσει ενέδρα κατά την έξοδο των Μεσολογγιτών σκοτώνοντας 500, σκοτώθηκε από τον Καραϊσκάκη στην Αράχωβα το 1826 και το κεφάλι του καρφώθηκε σε παλούκι μαζί με του Κεχαγιάμπεη του Κιουταχή. Χαρακτηριστικά λέγαν γι’ αυτόν ότι ήταν τότε: «το μεγαλύτερο οτζάκι της Αλβανίας και η ψυχή του Κιουταχή και των Αλβανών». Μαζί του στην Αράχωβα σκοτώθηκαν και 1300 επίλεκτοι Αλβανοί «ο ανθός της Αλβανίας», μόνο 100 γλύτωσαν από την ενέδρα των Ελλήνων του Καραϊσκάκη. Οι τότε Αλβανοί θρήνησαν το θάνατό του με τραγούδι που σώθηκε:

«Τσσε ντ’ Αθίνe ντ’ Αλαμάνe σούμε καπετάνeρ γιάνε
σσούμε καπετάνeρ γιάνe πο, Μουσταμπεΐ ε βράνe
Κουσσ ε βράου Μουσταμπεΐν τσσ’ ισσ νιε ιλλ γκα γκιάκου ίνε;
Πο εβράου Καραϊσκάκη φακιεζίου, μουστάκ; ιγκλιάτε.
«…μπερτeκόσα Λιβαδίσe βράου, ασσλάν é σσκιπeρίσe».

Στα ελληνικά:

«Απ’ την Αθήνα ως την Αλαμάνα πολλοί είναι καπεταναίοι
Πολλοί είναι καπεταναίοι μα, σκοτώσαν τον Μουσταμπέη!
Ποιος σκότωσε το Μουσταμπέη που απ’ το αίμα μας ήταν ένα αστέρι;
Μα τον σκότωσε ο Καραϊσκάκης ο μαυροπρόσωπος, ο μακρυμουστάκης.
«..ο βάτραχος της Λειβαδιάς σκότωσε το λιοντάρι της Αρβανιτιάς!…»

Καρεφίλ μπέης, αδερφός του Μουστά-μπεη σκοτώθηκε και αυτός στην Αράχωβα

Αδερφός του Μπανούζη Σέβλιανη: σκοτώθηκε μαζί με τους υπόλοιπους στην Αράχωβα.

Ταχήρ Αμπάζης, στρατηγός του Αλή πασά Τεπελενλή πολέμησε από το 1821 τους Έλληνες. Τα πρώτα χρόνια της επανάστασης ήταν πολύ σημαντικός Αλβανός και για κάποιο διάστημα κατά την ανταρσία του Αλή είχε συνεργασία με τους Έλληνες.

Άγο Βασιάρης, σημαντικό στέλεχος του Αλή Πασά και του Ομέρ Βρυώνη στη συνέχεια, τον συνέλαβαν αιχμάλωτο οι Σουλιώτες του Μάρκου Μπότσαρη και τον έσφαξαν μετά για να εκδικηθούν το θάνατο του Μάρκου στο Καρπενήσι το 1823.

Μελεκ πασάς Γκέκας, έδρασε στη Λαμία το 1821.

Τελεχά μπέης Φέζον, αρχηγός Γκέκηδων ιππέων του Ομέρ Βρυώνη στην Αλαμάνα και τη Γραβιά το 1821.

Μουσταφά μπέης Καφεζέζης, αρχηγός Τσάμηδων ιππέων του Ομέρ Βρυώνη στην Αλαμάνα και τη Γραβιά το 1821.

Σιλιχτάρ Μπόδας, σημαντικός Αλβανός στρατηγός των Τούρκων σε όλη τη διάρκεια της επανάστασης.

Άγο Μουχουρδάρης, Αλβανός στρατηγός των Τούρκων πολέμησε στη μάχη του Πέτα το 1821.

Νούρκας Σέρβανης, ντερβέναγας και μουτασελίμης Καρλελίου στο Βραχώρι το 1821, φρούραρχος Άρτας μετά, σκοτώθηκε στο Τρίκερι Μαγνησίας το 1827.

Ταχήρ Παπούλιας, ντερβέναγας Κραβάρων και Αποκούρου το 1821.

Μουσταφά μπέης, Κεχαγιάμπεης (επιτελάρχης του Χουρσίτ πασά), αρχηγός των πολιορκημένων Τούρκων και Αλβανών στην Τριπολιτσά το 1821.

Αλή μπεης, αδελφός του Μουσταφάμπεη, σκοτώθηκε στη μάχη της Γράνας το 1821, έξω από την Τριπολιτσά

Ισμαήλ μπέης Βλιόρης, Τουρκαλβανός μπίμπασης (χιλίαρχος) του Κιουταχή.

Βελή μπέης Γιάτζης, Τουρκαλβανός μπίμπασης (χιλίαρχος) του Κιουταχή.

Τζάνε Μαρτολάτζης, Τουρκαλβανός μπίμπασης (χιλίαρχος) του Κιουταχή.

Μουσταφά Μαρτίνης, Τουρκαλβανός μπίμπασης (χιλίαρχος) του Κιουταχή.

Ασλάν Ντέμτζης, Τουρκαλβανός μπίμπασης (χιλίαρχος) του Κιουταχή.

Χασάν Μπιλούσης, Τουρκαλβανός μπίμπασης (χιλίαρχος) του Κιουταχή.

Μπανούζ Σέβρανης, Τουρκαλβανός μπίμπασης (χιλίαρχος) του Κιουταχή.

Γιος Σούλτζε Κόρτσα, Τουρκαλβανός μπίμπασης (χιλίαρχος) του Κιουταχή.

Κεχριμάν μπέης Γάτζης, Τουρκαλβανός μπίμπασης (χιλίαρχος) του Κιουταχή.

Ζαβαλιάνη Πρόκος, Τουρκαλβανός μπίμπασης (χιλίαρχος) του Κιουταχή.

Λιούλιο Τζαπάρης, Τουρκαλβανός μπίμπασης (χιλίαρχος) του Κιουταχή.

Χασάν πασάς Γκέκας, σκοτώθηκε σε νυχτερινή επιδρομή στο στρατόπεδο του Κιουταχή το 1825.

Ελμάζ Μέτζος, έδρασε το 1821 στην Ήπειρο.

Μπεκήρ αγάς Τζογαδούρος, διοικητης Πρέβεζας το 1821, είχε και άλλες συμμετοχές.

Σούλτζε Κόρτζας, ντερβέναγας Τρικάλων το 1822 και αλλού έδρασε.

Σουλεϊμάν Μέτος, Τουρκαλβανός οπλαρχηγός έδρασε στην Ήπειρο το 1821.

Χασά μπέης Βρυώνης, Τουρκαλβανός οπλαρχηγός έδρασε στην Ήπειρο το 1821.

Μούρτο Τζάλιος, Τουρκαλβανός οπλαρχηγός έδρασε στην Ήπειρο το 1821.

Ισλάμ μπέης Κόκκα, Τουρκαλβανός οπλαρχηγός έδρασε στην Ήπειρο το 1821.

Μωχάμετ Νταλιάνης, Τουρκαλβανός οπλαρχηγός από την Κονίσπολη, έδρασε στην Ήπειρο το 1821.

Ισλάμ Πρόνιος, Τουρκαλβανός οπλαρχηγός από την Παραμυθιά, έδρασε στην Ήπειρο το 1821.

Μπάλιο Χούσος, Τουρκαλβανός οπλαρχηγός από το Μαργαρίτι, έδρασε στην Ήπειρο το 1821.

Χασάν Χούσος, Τουρκαλβανός οπλαρχηγός από το Μαργαρίτι, έδρασε στην Ήπειρο το 1821.

Ισμαήλ Μπένι Κόνιτζα, Τουρκαλβανός μπέης έδρασε στην Ήπειρο το 1821.

Τζελαλεδίν μπέης, διοικητής Οχρίδος, έπεσε μαχόμενος το 1823 στο Κεφαλόβρυσο της Ευρυτανίας από τον Μάρκο Μπότσαρη.

Τζαφέρ μπέης Φράσαρης, αρχηγός εμπροσθοφυλακής του Ισμαήλ-πασά Πλιάσσα έπεσε στο Κομπότι της Άρτας το 1821.

Φράσαρης (άλλος), αιχμαλωτίστηκε στα Βασιλικά για δεύτερη φορά ενώ είχε ορκιστεί ότι δεν θα ξαναπολεμήσει τους Έλληνες και εγδάρει ζωντανός από τους Αγοργιανίτες.

Ιμπραήμ Πρεμέτης, επιτέθηκε στους Καλαρρύτες της Ηπείρου το 1821.

Χουσεΐν μπέης, γιος του Μουσταφά πασά του Δελβίνου, ήταν φρούραρχος Πάργας το 1821.

Ζενές Τσάπαρης, Αλβανοτσάμης οπλαρχηγός έδρασε στην Πάργα το 1821.

Ντελή Χαβέζος, φρούραρχος Πατρατσικίου το1821.

Τζίνκο Χαμέτζης, Τουρκαλβανός οπλαρχηγός πολέμησε στη μάχη του Πέτα το 1821.

Βεκούτ Γαρδίκης, Τουρκαλβανός οπλαρχηγός πολέμησε στην Πλάκα της Ηπείρου το 1821.

Ταχήρ Μουρτοτζάλης, Τουρκαλβανός οπλαρχηγός έδρασε στην Ήπερο το 1821.

Τσεγκόμπεης, Τουρκαλβανός οπλαρχηγός έδρασε στην Ήπειρο το 1821.

Ματός αγάς Λατίφης, Τουρκαλβανός οπλαρχηγός έδρασε στην Ήπερο το 1821.

Μαξούτ Σρόπουλης, Αλβανός αξιωματικός του Αμπτούλ Αμπούδ πασά της Θεσσαλονίκης, επιτέθηκε κατά των κατοίκων του Ολύμπου το 1821.

Ταχήρ Τσαπάρης, οπλαρχηγός του Ομέρ Βρυώνη επιτέθηκε στους Σουλιώτες το 1822.

Ιμπραήμ Ντέμος, οπλαρχηγός του Ομέρ Βρυώνη επιτέθηκε στους Σουλιώτες το 1822.

Ισμαήλ Πρόνιος, οπλαρχηγός του Ομέρ Βρυώνη επιτέθηκε στους Σουλιώτες το 1822.

Άγο Μπέντος, αξιωματικός του Ισμαήλ πασά Πλιάσσα.

Χατζή Μπέντος, αξιωματικός του Ισμαήλ πασά Πλιάσσα.

Ισούφ μπέης, αξιωματικός του Μαχμούτ-πασά Δράμαλη διασώθηκε στην Ακράτα το 1822.

Ταμάζ Μπίμπασης, αξιωματικός του Μαχμούτ-πασά Δράμαλη διασώθηκε στην Ακράτα το 1822.

Αβδουλάχ μπέης, αρχηγός Αλβανών στην επίθεση κατά του Αιτωλικού το 1823 όπου και τραυματίστηκε.

Πράχο Πρεβίστας, αρχηγός Αλβανών στη μάχη της Άμπλιανης το1824.

Τσέλιο Πίτσαρης, Αλβανός οπλαρχηγός ενίσχυσε τον Περκόφτσαλη πασά στη μάχη της Άμπλιανης το1824.

Μάνε Λουζάτης, Αλβανός οπλαρχηγός πολιορκήθηκε στην Γόστιτσα το 1824.

Καλέμ Τεπελένης, Αλβανός οπλαρχηγός πολιορκήθηκε στην Γόστιτσα το 1824.

Χασάν Τσάπαρης, Αλβανοτσάμης οπλαρχηγός από το Φανάρι της Ηπείρου έδρασε το 1821.

Χότο Πρόνιος, Αλβανοτσάμης οπλαρχηγός έδρασε το 1821.

Ασλανάκης, αρχηγός των Αλβανών του Μουσταφάμπεη όταν αυτός μπήκε στην πολιορκούμενη Τριπολιτσά, όπου κλείστηκε και αυτός με τους υπόλοιπους

Αχμέτ μπέης Δέμος, από τους Φιλιάτες, Αλβανός μισθοφόρος στην Τριπολιτσά το 1821 είχε στο σώμα του και 800 χριστιανούς Αλβανούς, πέθανε κατά τη διάρκεια της πολιορκίας

Λιμά μπέης Κογιάτσας, αρχηγός Αλβανών στην πολιορκία της Τριπολιτσάς το 1821

Βελή μπέης Κογιάτσας, αρχηγός Αλβανών στην πολιορκία της Τριπολιτσάς το 1821

Καλιόμπεης Μπόνος, ο γιος του Μήτσα Μπόνου, αρχηγός Αλβανών στην πολιορκία της Τριπολιτσάς το 1821

Ιμπραήμ Λαλαίος, Πελοποννήσιος Τουρκαλβανός έδρασε στο Λάλα και την Πάτρα

Χάντζος Λαλαίος, Πελοποννήσιος Τουρκαλβανός έδρασε στο Λάλα την Πάτρα

Τζαφέρ Φειδάς, Λαλαίος Τουρκαλβανός έδρασε το 1821.

Ρουμπής Βαρδουνιώτης, Πελοποννήσιος Τουρκαλβανός έδρασε στην πολιορκία της Τριπολιτσάς.

Αβδούλ μπέης Αρναούτογλου, σημαίνων Τούρκος της Τριπολιτσάς το 1821.

Ιμπραήμ Αρναούτογλου, διοικητής Καλαβρύτων μεταξύ των ετών 1820-1821.

Σουλεϊμάν Αρναούτογλου, βοεβόδας της Καλαμάτας κατά το 1821.

Νεφέζης Καραχούσος, Λαλαίος Τουρκαλβανός σκοτώθηκε το 1821.

Μουσταφάς Χάτζος, Λαλαίος Τουρκαλβανός σκοτώθηκε το 1821.

Μπέικος Κεχαγιάς, Τουρκαλβανός διαπραγματευτής των Λαλαίων.

Κουτσοραίπ αγάς, Λαλαιος Τουρκαλβανός έδρασε το 1821.

Μουστά-μπεης Κιάφα Ζέζας, Τουρκαλβανός αξιωματικός του Αμπάζ πασά κατά την εκστρατεία του στην Ανατολική Στερεά το 1825 (ίσως έχει προαναφερθεί).

Χοτά-μπεης Αργυροκάστρης, Τουρκαλβανός αξιωματικός του Αμπάζ πασά κατά την εκστρατεία του στην Ανατολική Στερεά το 1825.

Βελή-αγας Γρεβενού, Τουρκαλβανός αξιωματικός του Αμπάζ πασά κατά την εκστρατεία του στην Ανατολική Στερεά το 1825.

Μαχμούτ μπέης Κοστούρι, Τουρκαλβανός αξιωματικός του Αμπάζ πασά κατά την εκστρατεία του στην Ανατολική Στερεά το 1825.

Ιμπραήμ Κοστρέτζης, Τουρκαλβανός αξιωματικός του Αμπάζ πασά κατά την εκστρατεία του στην Ανατολική Στερεά το 1825.

Μουχτάρ-μπεης Κιαφτίσης, Τουρκαλβανός αξιωματικός του Κιουταχή στην Αθήνα το 1827.

Ισούφ Διβένης, Αλβανός διοικητής Λιδορικίου πριν την επανάσταση, ήταν ήπιος και αγαθός, αλλά βασανίστηκε και κρεμάστηκε από τα τείχη της ακρόπολης των Αθηνών το 1827 με άλλους 17, για αντεκδίκηση όταν σούβλισαν οι πολιορκητές Τούρκοι 2 Έλληνες αιχμαλώτους.

Μουσταφ αγάς Σουγκαρίνης, στρατηγός Γκέγκηδων του Κιουταχή κατά την πολιορκία της ακρόπολης των Αθηνών το 1827.

Μαγδαρής, αρχηγός Αλβανών στην Χίο το 1828 αιχμαλωτίστηκε από το στράτευμα του Φαβιέρου.

Μουσά-μπεης, αρχηγός Τουρκαλβανών της φρουράς της Κορώνης που συνθηκολόγησε το 1828.

Μουσταφά-μπεης, αρχηγός Τουρκαλβανών της φρουράς της Κορώνης που συνθηκολόγησε το 1828.

Βελή μπέης, αρχηγός Τουρκαλβανών της φρουράς της Κορώνης που συνθηκολόγησε το 1828.

Μεχμέτ Δεβόλης, φρούραρχος Σαλώνων το1828.

Ορχάν Κιαφαξίσης, αρχηγός Τουρκαλβανών στην Κορακόβρυση Βοιωτίας το1828 όπου και συνελήφθει.

Κιορ Ιμπραήμ, φρούραρχος που παρέδωσε τη Ναύπακτο το 1828.

Φετά Τούκοφλης, συνυπέγραψε παράδοση Μεσολογγίου το 1829.

Νουρή Τζόπης, συνυπέγραψε παράδοση Μεσολογγίου το 1829.

Μάρτζο Τσουριγούνης, συνυπέγραψε παράδοση Μεσολογγίου το 1829.

Αχμέτ Πρεβίστας ή Ντεπριβιστάνη: ντερβέναγας των Κραβάρων το 1828, είχε ενδιαφέρουσα αλληλογραφία με τον Κίτσο Τζαβέλα περί αλβανικής καταγωγής, ο οποίος μόλις τον συνέλαβε τον στάμπαρε μαζί με τους άντρες του με πυρωμένη σφραγίδα σχηματίζοντας στο σώμα τους τον φοίνικα, ελληνικό εθνόσημο επί Καποδίστρια, για να τον θυμούνται.

Νουρεδίν αγάς Μπελούκμπασης, πολέμησε στην Πέτρα Βοιωτίας.

Ασλάμπεης Μουχουρδάρης, πολέμησε με 1500 Τουρκαλβανούς στη τελευταία μάχη του αγώνα στην Πέτρα Βοιωτίας. Οπότε οι Αλβανοί ήταν παρόντες και συνεπείς σε όλη τη διάρκεια και τις φάσεις της Ελληνικής Επανάστασης. Η τύχη των τουρκαλβανών μπέηδων, αγάδων και οπλαρχηγών όταν πήγαν να ζητήσουν τους μισθούς τους από τον Κιουταχή:

«Ο Μέγας Βεζύρης Ρεσίτ Πασάς εκάλεσεν εις Μοναστήριον της Πελαγονίας τους αρχηγούς των πολεμησάντων κατά της Ελλάδος Αλβανών διά να πληρώσει εις αυτούς μισθούς και έξοδα. Προσήλθαν περίπου 400-500 φύλαρχοι και άλλοι Αλβανοί πρόκριτοι. Αφού τους υπεδέχθη ο Ρεσίτ καλώς και προσέφερεν εις αυτούς γεύμα, διέταξε κατά τινα παράταξιν του στρατού να τουφεκίσωσι τους θεωμένους Αλβανούς. Τοιαύτη περίπου ήτο πάντοτε η αμοιβή των Αλβανών διά τας υπηρεσίας προς τους Τούρκους».
Κλείνουμε την λίστα με τους Αλβανούς συμπρωταγωνιστές στην Ελληνική Επανάσταση του 1821 με τον Αλβανό ανέκδοτο τον Ταφίλ Πούζη.

«… το τέλος του Ταφήλ Μπούζ. Αυτός ήταν Αλβανός οπλαρχηγός στην υπηρεσία του Αλή πασά. Όταν όμως ο Αλής κυκλώθηκε από τον Χουρσίτ, ο Ταφήλ δεν είχε κανένα δισταγμό να τον προδώσει και να μπει στην υπηρεσία του Ομέρ Βρυώνη. Στη διάρκεια του Ελληνικού Αγώνα αυτομόλησε και προσεχώρησε στους Έλληνες. Μετά την απελευθέρωση διοικούσε σώμα Αλβανών που το μισθοδοτούσε η ελληνική κυβέρνηση. Το σώμα αυτό διαλύθηκε, με εισήγηση του Θεοδ. Κολοκοτρώνη. Ο Ταφήλ τότε πήγε να συναντήσει τον Κιουταχή, ο οποίος τον σκότωσε το 1832».

Ο Θ. Κολοκοτρώνης για τον Ταφιλπούζη:
«…τον Ταφιλπούζη με το τάγμα του τον απεφάσισαν να περάσει από την Καρύταινα και να πάει στην Γαστούνη με σημαία Οθωμανική, με παντιέρες Οθωμανικές, με την χέρα του Μωάμεθ. Ακούοντας εγώ έστειλα και τον έβγαλα με καταισχύνη, και αν είχα την έχθρα που έλαβα έπειτα, θα τους σκοτώναμε. Και του έστειλα (του Ταφιλπούζη) και εμάζωξε τες μπαντιέρες, και του είπα αν περάσει καμμιά φορά με ανοικτές μπαντιέρες, οι γυναίκες οι χηρευάμενες θα τον σκοτώσουν:

– Που ανοίγεις την σημαία την Τούρκικη, εις τα χώματα τα Ελληνικά;

– Τι φταίμε εμείς; Ο Κωλέττης μας είπε: «Δουλειά να κάμετε και ο,τι σημαία θέλετε. Μας έδωσεν οφίκια, εγέλασε Τούρκους και Ρωμαίους».».

Τώρα ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του, όπου βλέπει πασάς ας σκεφτεί άλλους 3-4 χιλιάδες, όπου μπέης 1-2 χιλιάδες και από 500-1000 για τους υπόλοιπους για να δει τη συνεισφορά των Αλβανών στην Ελληνική Επανάσταση. Αν είχαν προσφέρει όπως λένε οι Αλβανοί θα υπήρχε ελληνικό αλλά και αλβανικό κράτος από το 1822-23.

Πηγή: https://www.himara.gr/istoria/30069-ta-mytheymata-peri-symvolis-ton-alvanon-stin-elliniki-epanastasi 

orthodoxostypos.gr


Αγία Μάρτυς Ματρώνα της Θεσσαλονίκης

0
0

AgiaMatrona01

ΑΓΙΑ ΜΑΡΤΥΣ ΜΑΤΡΩΝΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

        Οι γυναίκες Μάρτυρες της αρχαίας Εκκλησίας, υπήρξαν το ίδιο ηρωικές με τους άνδρες. Επέδειξαν στους άδικους διώκτες τους ένα άλλο ήθος, πρωτόγνωρο για τον αρχαίο προχριστιανικό κόσμο, τον ηρωισμό, την ομολογία της πίστης στο Χριστό και την ανεξικακία προς τους τυράννους τους. Μία από αυτές τις γενναίες Μάρτυρες υπήρξε και η αγία Ματρώνα της Θεσσαλονίκης, η οποία αποτελεί το καύχημα της συμπρωτεύουσας.

       Έζησε στα δύσκολα, μα ηρωικά, χρόνια των πρωτοχριστιανικών διωγμών. Όταν η ψυχορραγούσα εφιαλτική  ειδωλολατρία, ευρισκόμενη σε άμυνα κατά του εύρωστου Χριστιανισμού και την πρωτοφανή ορμητική διάδοση της νέας πίστεως, είχε εγείρει τους γνωστούς μας μεγάλους διωγμούς, με στόχο την εξαφάνιση των Χριστιανών. Δε γνωρίζουμε τον ακριβή χρόνο που έζησε. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη,όπου ο απόστολος Παύλοςείχε ιδρύσει, περί το 50 μ. Χ. ισχυρή Εκκλησία, μεταξύ των πολυπληθών Ιουδαίων της πόλεως και πολλών ειδωλολατρών. Προφανώς η Ματρώνα υπήρξε ευγενής γόνος ένθερμων Χριστιανών, ένθερμη πιστή του Χριστού και η ίδια επίλεκτο μέλος της Εκκλησίας των Θεσσαλονικέων.
      Δεν μας είναι γνωστά σχεδόν τίποτε από την οικογενειακή ζωή της, ούτε έχουμε στοιχεία από την παιδική της ηλικία. Εικάζουμε ότι ήταν φτωχή και γι’ αυτό προσκολλήθηκε ως ακόλουθη κάποιας πλούσιας και ευγενούς Ιουδαίας, της Παντίλλαςή Παυτίλλας, συζύγου ανώτατου στρατιωτικού διοικητή της Θεσσαλονίκης (στρατοπεδάρχη). Εδώ θα πρέπει να υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες μας ότι η Θεσσαλονίκη υπήρξε από τα αρχαία χρόνια η πολυπληθέστερη, μετά την Ιουδαία περιοχή για τους Ιουδαίους, ιδίως μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμτο 70 μ. Χ. από τους Ρωμαίους και τη διασπορά τους στα έθνη.

        Η  Ιουδαία κυρία της Ματρώνας ήταν φανατική πιστή του Ιουδαϊσμού και γι’ αυτό επισκέπτονταν συχνά τη Συναγωγή για να προσευχηθεί και να επιτελέσει τα νενομισμένα έθιμα της θρησκείας της. Η Ματρώνα δεν είχε αποκαλύψει την πίστη της στην κυρία της, διότι ήξερε πως, όχι μόνο θα έχανε την εργασία της, αλλά και θα την κατέδιδε στις ρωμαϊκές αρχές, ως εγκληματίας του ρωμαϊκού κράτους, διότι έτσι αντιμετωπίζονταν οι Χριστιανοί.

      Όταν εκείνη βρισκόταν στην Συναγωγή, η Ματρώνα πήγαινε κρυφά σε μυστικό χριστιανικό ναό, όπου λάτρευε τον αληθινό Τριαδικό Θεό. Για πολύ καιρό, η Ματρώνα ξεγελούσε την κυρία της για να πηγαίνει στην Εκκλησία. Μια λάθος κίνησή της αποκάλυψε το μεγάλο μυστικό της, η οποία απέβη μοιραία για την ίδια. Κάποιο εβραϊκό Πάσχα, η Ματρώνα άργησε να γυρίσει στη συναγωγή για να συνοδέψει την κυρία της. Έφτασε την ώρα που έτρωγαν τα πικρά χόρτα, όπως συνηθίζουν κατά το δικό τους Πάσχα οι Ιουδαίοι. Τότε κάποιος από τους δούλους της την κατήγγειλε στην Παντίλλα ότι ήταν Χριστιανή και πως τις ώρες που λείπει πηγαίνει σε χριστιανική Εκκλησία. Φαίνεται πως ο δούλος εκείνος την είχε παρακολουθήσει και την μισούσε επειδή ήταν Χριστιανή.

      Η φανατική εβραία έγινε έξαλλη από το θυμό της διότι μισούσε και αυτή θανάσιμα τους Χριστιανούς. Έβγαζε άγριες κραυγές και την κατηγορούσε ως άπιστη, διότι θεωρούσε ότι την εξαπατούσε, που δεν της είχε αποκαλύψει την πίστη της. Έδωσε διαταγή να τη συλλάβουν, να τη δέσουν και να τη μαστιγώσουν άγρια.

      Η Ματρώνα δεν σκέφτηκε ούτε στιγμή να δειλιάσει και να αρνηθεί την χριστιανική της πίστη. Υπόμεινε με πρωτοφανή ηρωισμό και υπομονή τους αφόρητους πόνους του μαστιγώματος και τους εξευτελισμούς των βασανιστών της. Φώναζε με όλη τη δύναμη της ψυχής της ότι είναι και θα παραμείνει Χριστιανή και πως μπορεί να εξουσιάζουν οι δήμιοί της το σώμα της, όχι όμως και την ψυχή της, την οποία είχε αφιερώσει ολοκληρωτικά στο Χριστό, τον αληθινό Θεό.

      Κατόπιν έδωσε εντολή να την αλυσοδέσουν και να τη ρίξουν στην πιο σκοτεινή και υγρή φυλακή και να σφραγίσουν καλά την πόρτα του κελιού της, ώστε να μην μπορεί να μπει κανείς να τη βοηθήσει! Μετά από τρεις ημέρες πήγε η ίδια η Παντίλλα να δει τι κάνει η Ματρώνα. Έκπληκτη την είδε να έχει ελευθερωθεί από τα σιδερένια δεσμά της, να στέκεται όρθια και να ψέλνει, και το σπουδαιότερο να έχει θεραπευτεί από τις πληγές του άγριου μαστιγώματος! Η Παντίλλα έγινε θηρίο από το θυμό της και έδωσε εντολή για νέο, αγριότερο μαστίγωμα. Η Μάρτυρας υπέμεινε και πάλι με ηρωισμό και ανεξικακία τον βασανισμό, ρωτώντας με καλοσύνη την εβραία, για πιο λόγο τη βασανίζει, αφού με την πίστη της στο Χριστό δεν βλάπτει κανέναν. Μετά από τον άγριο ξυλοδαρμό της την έριξαν και πάλι στη φυλακή.
      Μετά από λίγες ημέρες ξαναπήγε στην φυλακή και είδε ξανά την Ματρώνα θεραπευμένη από τις πληγές της και ελευθερωμένη από τις αλυσίδες της, να υμνεί το Θεό. Το πρόσωπό της έλαμπε σαν τον ήλιο! Τότε διέταξε να τις δέσουν τα πόδια σε βαριά δρύινα ξύλα και να τη βασανίσουν ανελέητα. Η Μάρτυς εξαντλημένη από τις πολυήμερες ταλαιπωρίες, την πείνα και τη δίψα, δεν άντεξε και παρέδωσε το πνεύμα της, προσευχόμενη, την ώρα του μαρτυρίου της.  Η εβραία Παντίλλα έδωσε και πάλι εντολή σε κάποιον Στρατόνικο, να τυλίξει το σώμα της Μάρτυρος  με σεντόνι και να το ρίξει από τα τείχη έξω της πόλεως να το φάνε τα σκυλιά και τα όρνεα. Όμως το περιμάζεψαν οι Χριστιανοί και το έθαψαν με τιμές κοντά στην Εγνατία οδό. Μέτα τους διωγμούς ο Επίσκοπος Θεσσαλονίκης Αλέξανδρος, μετέφερε το ιερό λείψανο μέσα στην πόλη, κτίζοντάς της ναό, προς τιμήν της, στον οποίο το εναπόθεσε. Την εποχή της Φραγκοκρατίας οι αιρετικοί Λατίνοι άρπαξαν το λείψανο και μετέφεραν στην Βαρκελώνη της Ισπανίας, όπου κατά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο καταστράφηκε από τους βομβαρδισμούς. Η μνήμη της εορτάζεται στις 27 Μαρτίου.              

«Αδέσποτα» και χαμένα «Κορμιά»

0
0

Καθηγητής Χρήστος Οικονόμου: «Αδέσποτα» και χαμένα «κορμιά»  

«ΑΔΕΣΠΟΤΑ» ΚΑΙ ΧΑΜΕΝΑ «ΚΟΡΜΙΑ»

μια υβριστική και βλάσφημη αφίσα στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης

 Του Καθηγητή Χρήστου K. Οικονόμου, Προέδρου του Τμήματος Θεολογίας του Πανεπιστημίου Λευκωσίας 

τέως Προέδρου και Κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής  του Αριστοτελείου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης

   Στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, παρουσιάστηκε μια αφίσα του ντοκιμαντέρ, «Αδέσποτα κορμιά», εγώ προσθέτω και «Χαμένα κορμιά», που απεικονίζει την Παναγία γυμνόστηθη και ημίγυμνη σε κατάσταση εγκυμονούσας και σταυρωμένης, στο ξύλο του σταυρού, απομίμηση της σταυρώσεως του Ιησού Χριστού, γεγονός που αποτελεί βλασφημία της Θεοτόκου Μαρίας και προσβολή των συμβόλων της πίστεως των χριστιανών όλων των Ομολογιών. Πρόκειται για μια ταινία της Ελίνας Ψύκου, με απόλυτη αντιαισθητικότητα, ερασιτεχνικής κατασκευής και υβριστικού κατά της Μητέρας του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού περιεχομένου.

Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Φιλόθεος, ορθά πράττοντας, απέστειλε επιστολή προς τη Γενική Διευθύντρια του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, Ελίζ Ζαλαντό, στην οποία ζητούσε την μη ανάρτηση της αφίσας, για την διαφήμιση του ντοκιμαντέρ «Αδέσποτα κορμιά», η οποία απεικονίζει, όπως αναφέραμε, ένα σταυρό με μια γυμνόστηθη και ημίγυμνη γυναίκα σταυρωμένη, αντί του σταυρωμένου Ιησού Χριστού, του οποίου φέρει και την επιγραφή Ιησούς Ναζωραίος Βασιλεύς των Ιουδαίων (Ι.Ν.Β.Ι.). Όπως τονίζει, ο Παναγιώτατος: «Είναι βαθύτατα προκλητική για το θρησκευτικό συναίσθημα των χριστιανών της πόλης μας, ανεξαρτήτως δόγματος και ομολογίας. Ένας σταυρός με μια ημίγυμνη γυναίκα, πιθανώς την Παναγία, την οποία περιβάλλουν τα αστέρια της Ευρωπαϊκής Σημαίας». Και όπως εύστοχα επισημαίνει ο Μητροπολίτης Φιλόθεος: «Τείνει, δυστυχώς, να καταστεί συνήθεια τα τελευταία χρόνια η εκ μέρους διαφόρων “καλλιτεχνών” χρησιμοποίηση των ιερών προσώπων της πίστης». Και καταλήγει: «Γι’ αυτό ακριβώς ζητούμε και από σας να μη συναινέσετε στο να προσβληθεί η ελεύθερη διάθεση της αγάπης μας για τον Χριστό, την Εκκλησία του και τα ιερά πρόσωπα της πίστης μας, με ανάρτηση της αφίσας για την διαφήμιση του ντοκιμαντέρ “Αδέσποτα Κορμιά”».

Απαντώντας στον Παναγιώτατο η Γενική Διευθύντρια του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, κ. Ελίζ Ζαλαντό, αποδέχεται ότι διάφοροι καλλιτέχνες χρησιμοποιούν (γράφε κακοποιούν) τα ιερά πρόσωπα της πίστης, για να διαφημίσουν εκδηλώσεις και δημιουργήματα τέχνης, ωστόσο, τονίζει, σε απαντητική επιστολή της, ότι αυτό δεν συμβαίνει «με την αφίσα της κ. Ελίνας Ψύκου, η οποία δεν πιστεύω ότι προσβάλλει την ελεύθερη διάθεση της αγάπης μας για τον Χριστό, την Εκκλησία του και τα ιερά πρόσωπα της πίστης μας».

Και καταλήγει: «Δεν ακολουθεί βεβαίως τη γνωστή εκκλησιαστική τεχνοτροπία, όμως εκατοντάδες καλλιτέχνες από την Αναγέννηση ως τις μέρες μας χρησιμοποίησαν διαφορετικές τεχνοτροπίες, για να απεικονίσουν τα Πάθη του Χριστού και να τα ταυτίσουν αλληγορικά με τις αγωνίες των αενάως πασχόντων ανθρώπων».

Πραγματικά εκπλήσσεται κανείς, όταν συνειδητά και με σαφή απεικόνιση παραποιεί στη συγκεκριμένη αφίσα, η Ελίνα Ψύκου, κάθε ιστορικό στοιχείο, το οποίο αναφέρεται στα ιστορικά κείμενα της Καινής Διαθήκης, τα Ευαγγέλια και όλα τα ιερά κείμενα, τόσο των Κανονικών όσο και των Αποκρύφων. Αλλά και η αλληγορία δεν βοηθά την αφίσα με τον τίτλο «Αδέσποτα κορμιά», να παρουσιάζει την Παναγία, γυμνόστηθη και ημίγυμνη, σε κατάσταση εγκυμονούσας.

Ένα έργο τέχνης κατά την άποψή μου, στηρίζεται σε δύο άξονες: Ο πρώτος αναφέρεται στην αισθητική του έργου και ο δεύτερος στο μήνυμα που θέλει να μεταφέρει.

Από αισθητικής πλευράς, η εικόνα της αφίσας προκαλεί αποτροπιασμό και αποστροφή, που δεν συμβαδίζει με την εικόνα «της υψηλοτέρας των ουρανών και καθαροτέρας λαμπηδόνων ηλιακών», που αναφέρει η υμνολογία για την Υπεραγία Θεοτόκο.

Επίσης, αν ανατρέξουμε στον Ακάθιστο Ύμνο και την Υμνολογία της Εκκλησίας, θα διαπιστώσουμε ότι εμπνέει τους υμνογράφους της.

Όσο και να ερευνήσουμε δεν θα βρούμε τίποτε που να θυμίζει αντιστοιχία, αυτού του υβριστικού κατασκευάσματος, που δεν έχει τίποτε που να θυμίζει την μεσίτρια Θεοτόκο προς τον δικαιοκρίτη Τριαδικό Θεό.

Όπως ακούμε στον Ακάθιστο Ύμνο η Θεοτόκος είναι: «Η γέφυρα, η μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν».

Ενώ παράλληλα αποκαλείται: «Τιμιωτέρα των Χερουβείμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ, η αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσα, η όντως Θεοτόκος», την οποία οι πιστοί μεγαλύνομεν.

Αυτή η προκλητική αφίσα, που προσπαθεί να παρουσιάσει μια ευτελισμένη γυναίκα, με θέμα: «Αδέσποτα» και χαμένα «κορμιά», θα πρόσθετα, ποια ιστορική ή αλληγορική σχέση μπορεί να έχει με την Παρθένο Μαρία, η οποία, έχοντας άγνοια του τρόπου συλλήψεώς της, ερωτά τον άγγελο: «Πώς έστε μοι τούτο, επεί άνδρα ου γινώσκω» (Λουκ. 1,34).

Είναι σαφής η βιβλική αναφορά του τρόπου συλλήψεως της Μαριάμ: «Πνεύμα Άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις υψίστου επισκιάσει σοι, διό και το γεννώμενον άγιον κληθήσεται υιός Θεού» (Λουκ. 1,35). Αυτό το όντως «αδέσποτο» και χαμένο «κορμί» της αφίσας, μπορεί να έχει οποιαδήποτε ιστορική, παραβολική ή αλληγορική σχέση με τα γεγονότα της συλλήψεως και εγκυμοσύνης της Θεοτόκου; Αυτή η όντως διαστρεβλωμένη και αφύσικη εικόνα στην αφίσα, μπορεί να αποδίδει, έστω και κατ’ ελάχιστον, την ιστορική βιβλική διήγηση του ιστορικού ευαγγελιστή Λουκά; Αν αυτό δεν αποτελεί προσβολή της τιμής και της υπόληψης, όχι μόνον της Θεοτόκου, αλλά και της κάθε γυναίκας, που διεκδικεί σεβασμό, εκτίμηση και αναγνώριση της φύσης και της ύπαρξής της, τότε τί μπορεί να είναι;

Η κάθε γυναίκα, η οποία σέβεται τη Θεοτόκο και Μητέρα του Θεού Λόγου, ως πρότυπο γυναίκας, που προσφέρει τη φύση της, το σώμα και την ψυχή της, ως συμβολή της αυξήσεως του ανθρωπίνου γένους δεν εκφράζεται σ’ αυτά τα «αδέσποτα» και χαμένα «κορμιά».

Είναι τουλάχιστο ατάλαντο, άστοχο και αφελές, να υποστηρίζει η κ. Ελίζ Ζαλαντό, η γενική διευθύντρια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου, στην απάντησή της στην επιστολή του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Φιλοθέου, ότι «δεν υπάρχει κάτι το προσβλητικό στην αφίσα, των «αδέσποτων» και χαμένων «κορμιών».

Θίγεται κάθε σοβαρότητα της κάθε εγκύου γυναίκας, ευτελίζεται η προσωπικότητά της, υποτιμάται το σώμα και το πνεύμα, η ύπαρξή της και διαπομπεύεται ακόμη και το στήθος της, το οποίο, συν τοις άλλοις», έχει την υψηλή χρηστικότητα του θηλασμού του κάθε βρέφους.

Γι’ αυτό κάποια γυναίκα από το πλήθος, ενώ άκουγε τον Ιησού Χριστό να μιλά στον ισραηλιτικό λαό, φώναξε δυνατά και του είπε: «Χαρά στη μάνα που σε γέννησε και σε θήλασε». («Μακαρία η κοιλία η βαστάσασά σε και μαστοί ους εθήλασας») (Λουκ. 17,27).

Θίγεται και ευτελίζεται από την αφίσα, των «αδέσποτων» και χαμένων «κορμιών», η ιερότητα του σώματος και η ιερότητα της ύπαρξης και της προσωπικότητας κάθε γυναίκας. Ευτελίζει και διακωμωδεί, ό,τι ιερό και όσιο έχει το γυναικείο σώμα και διαστρέφει και διαπομπεύει, ακόμη, και τη γυναικεία ομορφιά.

Όσον αφορά τη «θεολογική άποψη» της Ελίζ Ζαλαντό, «ότι ο Σταυρός του Κυρίου δεν είναι μόνον ένα σύμβολο πίστεως, μια άλλη εικόνα που αναπαράγεται στατικά ανά τους αιώνες, αλλά και ένας συμπεριληπτικός τόπος και ένας εν κινήσει τρόπος που αγκαλιάζει τον πεπτωκότα άνθρωπο, τον πάσχοντα άνθρωπο, τον εσαεί ξένο, τον οποίο οφείλουμε να υποδεχόμεθα με ταπεινότητα, κατανόηση και αγάπη», αυτά είναι εύστοχες επισημάνσεις, με την προϋπόθεση ότι εκφράζουν πίστη στη σωτηριολογική και εσχατολογική διάσταση του σταυρού και της σταυρικής θυσίας του Ιησού Χριστού.

Όταν διακωμωδείται, όμως, κ. Ζαλαντό και Ψύκου, τον σταυρό του Χριστού με φαιδρά υποκατάστατα γυμνόστηθης και ημίγυμνης γυναίκας, δεν οδηγείτε τη σκέψη, την καρδιά και τα αισθήματα, σε αποστροφή στον χριστολογικό, σωτηριολογικό, αγιοπνευματικό και τριαδολογικό χαρακτήρα και αποστολή του σταυρού, για τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους και τη θέωση του κάθε ανθρωπίνου όντος, μαζί με ολόκληρη τη κτίση;

Το άνοιγμα των χεριών του Χριστού πάνω στον σταυρό, δηλώνει, κατά την πατερική θεολογία, το κάλεσμα όλων των ανθρώπων να προσέλθουν στη βάση του σταυρού, ώστε να γευθούν από τους καθαρτικούς κρουνούς, που αναβλύζουν από την πλευρά του σταυρωμένου Ιησού και όχι από το υποκατάστατο γυμνόστηθης και ημίγυμνης γυναίκας, με τη χαρακτηριστική συλλογική έκφραση «αδέσποτων» και χαμένων «κορμιών».

Η θεολογία της ιστορίας της θείας Οικονομίας αποκαθαίρει κάθε διαστροφή της ανθρώπινης ύπαρξης και αποκαθιστά την αλήθεια, ως εμπειρία αγιότητας, που οδηγεί στη θέωση και όχι σε βορβορώδη κατάπτωση. Ο πτωτικός άνθρωπος αναγεννάται εν Χριστώ Ιησού, με τις πρεσβείες της Παναγίας και συσταυρώνεται, συνθάπτεται και συνανίσταται με τον παθόντα, σταυρωθέντα και αναστάντα Κύριο της δόξας.

Αντιλαμβάνεσθε, λοιπόν, ότι η Παναγία είναι για μας τους χριστιανούς η Μητέρα του Κυρίου μας και Μητέρα μας;

Και εδώ θέλω να σας πληροφορήσω, ότι ο Ιησούς Χριστός και η ίδια η Εκκλησία, με τα σύμβολά της, δεν κλονίζεται, ούτε από τα σκάνδαλα και τις αστοχίες των λειτουργών της, ούτε καν από τα σχίσματα και τις αιρέσεις, διότι «πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής» (Ματθ. 16,18), πόσο μάλλον από τα «αδέσποτα» και χαμένα «κορμιά».

Ωστόσο, οφείλει η Εκκλησία και η θεολογική επιστήμη να αποκαθιστά την ιστορική αλήθεια και να υπογραμμίζει το πραγματικό νόημα της σταυρικής θυσίας του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, ως προϋπόθεση για την ανακαίνιση της κτίσης και τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους. Αυτό αποτελεί την υψίστη αγαπητική έκφραση του Τριαδικού Θεού, για τη σωτηρία του σύμπαντος κόσμου.

Ο Απ. Παύλος τονίζει, ότι το κήρυγμα για τον σταυρικό θάνατο του Χριστού είναι μια «μωρία», γι’ αυτούς που πάνε προς τον χαμό τους, ενώ για εκείνους όμως που επιλέγουν τον δρόμο της σωτηρίας, είναι η δύναμη του Θεού: «Ημείς δε κηρύσσομεν Χριστόν εσταυρωμένον, Ιουδαίοις μεν σκάνδαλον, Έλλησι δε μωρίαν, αυτοίς δε τοις κλητοίς, Ιουδαίοις τε και Έλλησι, Χριστόν Θεού δύναμιν και Θεού σοφίαν» (Α΄ Κορ. 1,23-24).

Με όσα ανέφερα παραπάνω γίνεται σαφές ότι η συγκεκριμένη αφίσα δεν προσφέρει απολύτως τίποτα στην τέχνη, την αισθητική και τον προβληματισμό, αντίθετα αποτελεί διαστρέβλωση και παραποίηση όλων των ιστορικών γεγονότων και συμβολικών νοημάτων της ζωής της Θεοτόκου Μαρίας και του χριστολογικού, σωτηριολογικού και εσχατολογικού μηνύματος της σταυρώσεως του Ιησού Χριστού, που τιμούν εκατομμύρια πιστοί, όλων των Ομολογιών σ’ ολόκληρη της ανθρωπότητα.

orthodoxianewsagency.gr

ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΕΣ: Ένα μεγάλο κεφάλαιο της ιστορίας

0
0

 

ΣΑΡΑΝΤΟΣ ΚΑΡΓΑΚΟΣ

ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΕΣ

Ένα μεγάλο κεφάλαιο της ιστορίας

    Οι Σταυροφορίες (γαλλ. croisades, από το croix= σταυρός) είναι από τα πλέον συγκλονιστικά γεγονότα της παγκοσμίου ιστορίας με έντονες προεκτάσεις -και μάλιστα οδυνηρές- ως τον παρόντα καιρό. Διότι η επιθετική αντίδραση ισλαμικών ομάδων κατά της Δύσης γενικά, προβάλλεται σαν αντι-σταυροφορία, σαν μια εκδίκηση του ισλαμικού κόσμου και για τα τότε πραχθέντα αλλά και για τη μετέπειτα αποικιακή εκμετάλλευση. Ίσως δεν είναι υπερβολή το να υποστηριχθεί ότι οι Σταυρο­φορίες αποτελούν την πρώτη τάση της Ευρώπης για αποικιακή εξάπλωση. Παρά το υπάρχον φεουδαρχικό σύστημα, μπήκαν οι βάσεις της αποικιακής οικονομίας και πολιτικής.

Ως ιστορικός όρος οι Σταυροφορίες δηλώνουν τις ένοπλες εκείνες πορείες -συχνά ασύνταχτες- των δυτικών λαών αρχικά για την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων από τους Σελτζούκους, αργότερα όμως για την καθυπόταξη ολόκληρης της Ανατολής. Οι λόγοι οπωσδήποτε είναι θρησκευτικοί, αλλά πίσω από αυτούς κρύβονται βαθύτερα συμφέροντα, οικονομικά και πολιτικά. Από την άποψη αυτή τα αίτια είναι:

Θρησκευτικά: Η θρησκευτική συνείδηση των δυτικών λαών είχε εξεγερθεί με την ιδέα ότι οι Άγιοι Τόποι κατέχονταν από τους Σελτζούκους. Την αγανάκτηση αυτή υπέθαλπε και υποδαύλιζε κατάλληλα η παπική Εκκλησία, για την εξυπηρέτηση των δικών της σκοπών και συμφερόντων.

Το δημογραφικό πρόβλημα: Η αύξηση του πλη­θυσμού της Ευρώπης και η κατοχή της γης από τους φεουδάρχες είχε δημιουργήσει οξύ κοινωνικό πρόβλημα. Ο θρύλος ακόμη για τα αμύθητα πλούτη της Ανατολής κέντριζε τη φαντασία των εξα­θλιωμένων μαζών, που θεώρησαν τις Σταυροφορίες σαν μέσο να εξασφαλίσουν πλούτη για την επίγεια και σωτηρία ψυχής για τη μετά θάνατο ζωή.

Ο εκπεσμός της φεουδαρχίας: Σε μερικές χώρες, κυρίως στη Γαλλία λόγω ισχυροποιήσεως της μοναρχίας, έχει παρουσιασθεί κάμψη της φεουδαρχίας. Έτσι πολλοί ευγενείς, αφού έχασαν τα φέουδά τους, διοχετεύουν τη ζωτικότητά τους στις σταυροφορίες, ελπίζοντας σε κατάκτηση νέων τιμαρί­ων. Ο καθ. Νικ. Σβορώνος βλέπει το ζήτημα της φεουδαρχίας σε σχέση με τις Σταυροφορίες από μία άλλη διάσταση: «Η στατική φεουδαλική κοινωνία μεταβάλλεται τώρα σε κοινωνία δυναμι­κή, με τάσεις επέκτασης και κυριαρχίας, οικονομικής, πολιτικής, θρησκευτικής στον υπόλοιπο γνωστό κόσμο, δηλαδή στην πλού­σια ακόμη Ανατολή».

Λόγοι εμπορικοί: Οι εμπορικές πόλεις της Ιταλίας (Βενετία, Γένουα, Πίζα κ.α.) ευνοούν τη σταυροφορική κίνηση με σκοπό να θέσουν υπό τον έλεγχό τους το εμπόριο της Ανατολής. Επί πλέον με σκάφη ιταλικά κυρίως μεταφέρονται στην Ανατολή οι σταυροφόροι και τα εφόδιά τους.

Το ιπποτικό πνεύμα: Το ρομαντικό στοιχείο, όσο κι αν βάλλεται από τους θετικιστές, δεν λείπει από καμμιά ιστο­ρική φάση. Συνεπώς, από μια τέτοια κίνηση δεν είναι δυνατόν να παραβλέψουμε και τις ευγενείς φιλοδοξίες κάποιων προσώπων, που ήθελαν να συνδέσουν το όνομά τους με λαμπρά κατορθώμα­τα εναντίον των «απίστων». Το ιπποτικό πνεύμα ήταν διάχυτο τότε στη Δύση, όπως ήταν διάχυτος και ο θρύλος για το Γκράαλ, δηλαδή το Άγιο Δισκοπότηρο.

Τα φιλόδοξα σχέδια των παπών: Πίσω απ’ όλες αυτές τις τάσεις υποκρύπτεται και η διαρκής επιθυμία των παπών να επιβάλουν την κυριαρχία τους και επί των Εκκλησιών της Ανατολής. Οι πάπες μπόρεσαν να σχηματοποιήσουν τις ακα­θόριστες τάσεις των λαών της Δύσης σ’ ένα σαφές αίτημα. ΟΙ τάσεις αυτές ήταν προϊόν ιστορικών διεργασιών, αλλ’ οι Σταυ­ροφορίες έργο των παπών. Πίστευαν ότι θα δημιουργούσαν μια απέραντη θεοκρατική αυτοκρατορία  με τους ίδιους επικεφαλής και την Ρώμη ως παγκόσμια πρωτεύουσα.

Οι χιλιαστικές αντιλήψεις: Στη λαϊκή ψυχή της τότε εποχής ο αριθμός χίλια συνδεόταν με τη συντέλεια του κόσμου. Κάποια υπολείμματα των αντιλήψεων αυτών ακούστηκαν και στις παραμονές του 2000. Λίγα χρόνια πριν από το έτος αυτό και συγκεκριμένα στα Επετειακά Κείμε­να του Οικονομικού Ταχυδρόμου του Δεκεμβρίου 1994 γράφαμε τα εξής: «ΟΙ Σταυροφορίες αρχίζουν όταν έχουν συμπληρωθεί χίλια χρόνια από τη γέννηση του Χριστού. Μια πρωτοφανής θρη­σκευτική υστερία έχει καταλάβει τους δυτικούς λαούς. Η χιλιαστική αντίληψη κυριαρχεί παντού. Προτού έλθει η συντέλεια του κόσμου χρειάζεται να κάνουν κάτι, για να είναι έτοιμοι την ώρα της Μεγάλης Κρίσης. Κι αυτό το “κάτι” είναι ένας πόλεμος κατά των απίστων. Αυτό πρέπει να μας διδάξει “κάτι”» (Σ. I. Καργάκος: Το Σύνδρομο της Δ’ Σταυροφορίας, οπ. π., σ. 61). Δυστυχώς δεν μας εδίδαξε. Το φάσμα μιας άλλης απειλής απλώνεται σε όλη την γη.

Υπάρχει ακόμη και μία πιθανοφανής άποψη: οι Σταυροφο­ρίες να οφείλονται σε παρεξήγηση ή σε εσφαλμένο υπολογισμό της βυζαντινής διπλωματίας. Οι Βυζαντινοί, μη μπορώντας να νικήσουν με δικές τους δυνάμεις τους Σελτζούκους, προσείλκυσαν προς τις περιοχές τους δυτικούς πολεμιστές, εφαρμόζοντας για πολλοστή φορά την τακτική «στρέφειν τον ένα εναντίον του άλλου». Λόγω ελλείψεως χρημάτων, για στρατολόγηση μισθοφό­ρων, έσπειραν την ιδέα στη Δύση για έναν «ιερό πόλεμο» που βρήκε ανταπόκριση στο θυμικό των εκεί ανθρώπων. Στη συνέχεια οι τραχείς στρατιώτες του Σταυρού, θαμπωμένοι από τα πλούτη της Βασιλεύουσας, ξέχασαν τους ιερούς σκοπούς, κουρέλιασαν την υψηλή διπλωματία της Βασιλεύουσας και έκαναν λεία τους και αυτή τη Βασιλεύουσα. Αργότερα τα λείψανα της Αυτοκρατορίας, αλλά και η ίδια η Αυτοκρατορία, μετά την ανασύστασή της το 1261, όταν χρειάστηκαν να πολεμήσουν τους Φράγκους, που είχαν εδραιωθεί στα εδάφη τους, κάλεσαν προς ενίσχυση τους Τούρκους (τους Σελτζούκους τους χρησιμοποιούσαν από παλιά), οι οποίοι με τη σειρά τους, αφού αναπτύχθηκαν αρκετά, έκαναν κι αυτοί τη Βασιλεύουσα δική τους το 1453 (Βλ. τις σχετικές απόψεις στο βιβλίο του Τζόναθαν Xάρρις: Το Βυζάντιο και οι Σταυροφορίες, έκδ., Ωκεανίδα, μτφρ. Λέων. Καρατζά, σ. 496).

Η κήρυξη των Σταυροφοριών: Ο πάπας Ουρβανός Β’ σε μια τοπική Σύνοδο στο Κλερμόν της Γαλλίας κήρυξε σταυροφορία στις 27 Νοεμβρίου του 1095 και κάλεσε άρχοντες και αρχομένους, κληρικούς και λαϊκούς, να λάβουν τα όπλα και να πορευθούν προς απελευ­θέρωση των Αγίων Τόπων, που τους μόλυναν οι μουσουλμάνοι. «Το θέλει ο Θεός» (Dieu le veut) ήταν η απόκριση του πλήθους στην έκκληση του Ουρβανού. Από το έτος εκείνο, «αι δύο μεγάλαι θρησκείαι, Χριστιανισμός και Μωαμεθανισμός», γράφει ο W. Durant, «προσέφευγον εις το ανώτατον ανθρώπινον δικαστήριον, εις την διαιτησίαν του πολέμου».

Οι στρατιώτες του Σταυρού έφεραν στον δεξιό ώμο ή στην πλάτη τους σαν έμβλημα έναν σταυρό από ερυθρό ύφασμα. Γι’ αυτό ονομάστηκαν «Σταυροφόροι». Σταυροφορίες έγιναν οκτώ, αλλ’ οι κυριώτερες είναι τέσσερεις. Στις οκτώ Σταυροφορί­ες περιλαμβάνεται και η τραγική «Σταυροφορία των Παιδιών», στην οποία έχουμε αναφερθεί εκτενώς σε άλλες συγγραφές μας.

Α’ Σταυροφορία (1095-1099)

Τα κύρια χαρακτηριστικά της Σταυροφορίας αυτής είναι τα εξής:

Έχει τον αγνότερο θρησκευτικό χαρακτήρα και σε αυτή, τουλάχιστον σ’ ό,τι αφορά στον Κουκόπετρο, «δεν δυνάμεθα να αποδώσωμεν υπολογιστικούς σκοπούς», λέγει ο Άμαντος.

Δεν μετέχουν βασιλείς αλλ’ ευγενείς ιππότες, και γι’ αυτό ονομάστηκε «Σταυροφορία των βαρόνων».

Πνευματικός αρχηγός είναι ο πάπας, που αντιπροσωπεύεται στη σταυροφορία από τον επίσκοπο Αντεμάρ του Μοντέιγ.

Λέγεται ότι τους Σταυροφόρους κάλεσε με επιστολή του ο Αλέξιος, αλλ’ η επιστολή θεωρείται πλαστή.

Αρχηγοί και πορεία: Η Σταυροφορία αυτή έχει δύο φάσεις. Η πρώτη έχει χαρακτήρα καθαρά λαϊκό (Προσταυροφόροι). Αρχηγός είναι ο Πέτρος ο Ερημίτης, ο καλού­μενος από την Άννα Κομνηνή «Κουκόπετρος». Αυτός με την τραχειά και φλογερή ευγλωττία του κατόρθωσε να συγκεντρώσει χιλιάδες πιστούς (κατά τον υπερβολικό ισχυρισμό της Κομνηνής 80.000 πεζούς και 10.000 ιππείς). Πιθανώτερος είναι ένας αριθμός 20.000 ψυχών. Επικεφαλής του ασύντακτου αυτού πλή­θους διέσχισε την Ουγγαρία, την Σερβία, την Ελλάδα και το 1096 εμφανίστηκε μπροστά στην ΚΠολη. Ο Αλέξιος Α’, ενοχλημένος από την πλημμυρίδα αυτή, έσπευσε να διαπεραιώσει τα στίφη του Πέτρου στην Ασία. Η προέλασή τους ανακόπηκε εμπρός στα τείχη της Νίκαιας. Μόνο 25.000 διασώθηκαν από τον στρατηγό Κωνσταντίνο Κατακαλών. Ο Κιλίτς Αρσλάν τους αφάνισε. Αλλά και ο αριθμός των 25.000 ψυχών φαίνεται υπερβολικός.

Η δεύτερη φάση έχει οργανωμένο στρατιωτικό χαρακτήρα. Σε αυτή μετέχουν:

Ο Γοδεφρείδος της Μπουγιόν και ο αδελφός του Βαλδουίνος της Φλάνδρας, αρχηγοί των σταυροφόρων της Β. Γαλλίας. Διέθεταν 70.000 πεζούς και 10.000 ιππείς. Έφθασαν στην ΚΠολη μέσω Γερμανίας, Ουγγαρίας, Μακεδονίας, Θράκης.

Ο Ραϋμόνδος της Τουλούζης, αρχηγός των ιπποτών της Ν. Γαλλίας. Έφθασε μέσω Β.Ιταλίας, Σερβίας, Βουλγαρίας.

Ο Βοημούνδος, γυιός του Ροβέρτου Γυϊσκάρδου, και ο Ταγκρέδος, αρχηγοί των Νορμανδών. Έφθασαν μέσω Δυρ­ραχίου, Μακεδονίας, Θράκης.

Επιχειρήσεις: Όταν έφθασαν εμπρός στην ΚΠολη, έδει­ξαν αρπακτικές διαθέσεις και ανάγκασαν τον Αλέξιο να λάβει αμυντικά μέτρα. Τελικά δεσμεύτηκαν με τον καθιερωμένο στη Δύση φεουδαρχικό «όρκο πίστεως» και ανέλαβαν την υποχρέωση να αποδώσουν στο Βυζάντιο όσες βυζαντινές περιοχές επρόκειτο να κατακτήσουν, ενώ ο Αλέξιος σε αντάλλαγμα θα τους ενίσχυε οικονομικά και στρατιωτικά. Ύστερα από πολιορκία επτά εβδομάδων έπεσε η Νίκαια (1097), στη συνέχεια το Δορύλαιο (Εσκί Σεχίρ), η Έδεσσα (Ούρφα) το 1098 και η Αντιό­χεια. Τέλος, οι σταυροφόροι, εξαντλημένοι και αποδεκατισμένοι, έφθασαν στην Ιερουσαλήμ, την οποία κυρίευσαν μέσα σε σαράντα ημέρες (15 Ιουλίου 1099). Επακολούθησε άγρια σφαγή Μωαμεθανών και Εβραίων. Ένας Φράγκος μοναχός, ο Raymond d’ Agiles, δίνει μία εικόνα της φρίκης σε μία περιγραφή: «Οι δρόμοι της πόλης ήσαν στρωμένοι με πόδια και χέρια κομμένα και κανείς δεν μπορούσε να περάσει. Τόσο ήταν το πλήθος των πτωμάτων που ήσαν παντού σωριασμένα. Τόσο αίμα έχυσαν οι δικοί μας στον παλαιό ναό του Σολομώντος μέσα, ώστε τα πτώματα επέπλεαν στο κόκκινο πέλαγος πάνω, και το ρεύμα τα πετούσε πότε εδώ, πότε εκεί. Κι έβλεπε κανείς να κυλούν δεξιά και αριστερά πόδια και κεφάλια που κολλλούσαν πάνω σε ξένα ακρωτηριασμένα κορμιά και κανείς δεν μπορούσε να ξεχωρίσει τίποτε».

Οι συνέπειες τόσο για τη Δύση όσο και για την Ανατολή ήσαν άμεσες και όχι μόνο για την τότε εποχή.

Αποκαταστάθηκε -παρά το βαρύ τίμημα- η επικοινωνία Δύσης και Ανατολής χάρη στην παρεμβολή των εμπορικών πόλεων της Ιταλίας. «Ένα αδόκητο επακόλουθο της Πρώτης Σταυ­ροφορίας ήταν η ταχεία διεύρυνση της ιταλικής εμπορικής ναυτιλίας. Για πρώτη φορά επί αιώνες, οι θαλάσσιοι δρόμοι μεταξύ της αρχαίας πατρίδας της Ρώμης και της Εγγύς Ανατολής πύκνωσαν από ευρωπαϊκά ιστία» (Ernie Bradford: Μεσόγειος, το πορτραίτο μιας θάλασσας, Θεσ/νίκη 1993, σ. 349).

Το δυτικό στοιχείο εδραιώνεται στην Ανατολή και δημιουρ­γεί ερείσματα. Αυτά είναι:

α’) Το βασίλειο της Ιερουσαλήμ, με τον Γοδεφρείδο της Μπουγιόν, που έλαβε τον τίτλο «Προστάτης του Παναγίου Τά­φου».

β’) Το πριγκιπάτο της Αντιόχειας, με τον Βοημούνδο.

γ’) Η ηγεμονία  της Έδεσσας, με τον Βαλδουίνο της Φλάν­δρας.

δ’) Η ηγεμονία  της Τριπόλεως, με τον Ραϋμόνδο της Του­λούζης.

Για την προστασία των Αγίων Τόπων ιδρύθηκαν τα περίφη­μα μοναχικά τάγματα, ένας ιδιόρρυθμος στρατός, αποτελούμενος από ιππότες μοναχούς. Αυτά είναι:

α’) Των Ιωαννιτών Ιπποτών. Το όνομα από τον προστά­τη του τάγματος Ιωάννη Πρόδρομο.

β’) Των Ναϊτών. Το όνομα από τον ναό του Σολομώντος, κοντά στον οποίο ήταν το στρατόπεδό τους. Παλαιότερα οι κρί­σεις των περισσοτέρων ιστορικών για το Τάγμα των Ναϊτών ήσαν αρνητικές. ΟΙ νεώτερες μελέτες είναι πιο θετικές. Η προσφορά των Ναϊτών, πέρα από τη στρατιωτική δράση, επεκτάθηκε και σε άλλους τομείς έτσι που το Τάγμα να εξελιχθεί σε μια τερά­στια οικονομική επιχείρηση, με δικό του στόλο για τη μεταφορά και προστασία των προσκυνητών από επιθέσεις Σαρακηνών. Ο στόλος αυτός, πολεμικός και εμπορικός/επιβατηγός προστάτευε τους προσκυνητές από τη βουλιμία των Ιταλών εμπόρων που συχνά πουλούσαν τους προσκυνητές στους εμπόρους σκλάβων της Ανατολής. Όσο για τα λεχθέντα περί αιρέσεων, ειδωλολατρί­ας και σατανισμού, δεν έχουν επιβεβαιωθεί (σημ. entaksis: Για την σχέση των Ναϊτών με τον αποκρυφισμό διαβάστε τις σχετικές αναρτήσεις στο τέλος του άρθρου). Οι λεγόμενες ομολογίες αποσπάστηκαν με βασανισμούς που επέβαλλε ο βασιλιάς της Γαλλίας Φίλιππος Δ’ Ωραίος και η Ιερά Εξέταση. Οι Ναΐτες, αδυνατώντας να παραμείνουν επί πολύ στην Ανατολή, κατέφυγαν στην Γαλλία, όπου αφανίστηκαν από τον εν λόγω Φί­λιππο στις 13 Οκτωβρίου 1307 (Για τη δράση των Ναϊτών βλέπε τα βιβλία του Ζώρζ Μπορντονόβ, Ναΐτες Ιππότες, μυστι­κά, αιρετικές μυσταγωγίες και αλήθειες, εκδ. Περίπλους, μτφρ. Δημ. Πεταλάς, 2004, σσ. 263) και Piers Paul Read, Ναΐτες Ιππότες, μτφρ. Γ. Κουκουνέμου, εκδ. Ενάλιος, σσ. 551). Στους Ιωαννίτες Ιππότες (Ρόδου και Μάλτας) αφιερώνουμε πολλές σε­λίδες στο βιβλίο μας Ιστορία του Ελληνικού Κόσμου και του Μείζοντος Χώρου, έκδ. Gutenberg, 1999, ττ. Α’-Β’.

Οι Φράγκοι μετέφεραν στην Ανατολή το ιπποτικό πνεύμα και άλλες φεουδαρχικές συνήθειες από τη Δύση. Αλλά και πολλά στοιχεία του ανατολικού πολιτισμού μετοχετεύθηκαν στη Δύση, ιδίως σε θέματα φαγητού.

 

Β’ Σταυροφορία (1147-1149)

Χαρακτηριστικά και Αρχηγοί: Έγινε στα χρό­νια του Μανουήλ Κομνηνού κι έχει χαρακτήρα στρατιωτικό. Την αφορμή έδωσε η κατάληψη της Έδεσσας από τους Μουσουλ­μάνους της Μοσούλης. Ενθουσιώδεις μοναχοί έπεισαν τον βασι­λιά της Γαλλίας Λουδοβίκο Ζ’ και τον Κορράδο Ε της Γερμανίας να ηγηθούν νέας κατά των απίστων Σταυροφορίας. Ο Μανουήλ, αφού τους δέσμευσε με «όρκια πιστά», τους έδω­σε τη δυνατότητα να διαπεραιωθούν αμέσως στη Μ. Ασία. Οι δύο αυτοκράτορες απέτυχαν στις επιχειρήσεις, νικήθηκαν στη Δαμασκό κι επέστρεψαν άπρακτοι στη χώρα τους. Η αποτυχία τους οφείλεται σε έλλειψη συντονισμού και συνεννοήσεως.

Γ’ Σταυροφορία (1189-1193)

Χαρακτηριστικά: Έχει περισσότερο από κάθε άλλη στρατιωτικό χαρακτήρα. Έγινε επί βασιλείας Ισαακίου Β’ Αγγέλου, με αφορμή την κατάληψη της Ιερουσαλήμ από τον σουλτάνο της Αίγυπτου Σαλαδίν (1187), που αναδείχθηκε σε μια από τις πλέον σημαντικές φυσιογνωμίες του ισλαμικού κόσμου. Το όνομα Σαλαδίν σημαίνει «ο τιμών την Πίστη». Ο Σαλαχεντέν Εγιουμπί, που οι Ευρωπαίοι ονόμασαν Saladin, είναι, όντως, μία από τις επιφανέστερες και ευγενέστερες φυσιογνωμίες του ισλαμικού κόσμου. Ήταν Κούρδος (από τη φυλή Ριβαδίε) και έγινε σουλτάνος της Αίγυπτου. Σήκωσε όλο το βάρος του πολέμου κατά των Σταυροφόρων. Έφθασε μέχρι τον Ευφράτη και το Ικόνιο και ένωσε το μέγιστο μέρος του ισλαμικού κόσμου. Τον Σεπτέμβριο του 1187 απέκλεισε την Ιερουσαλήμ, την οποία κατέκτησε στις 2 Οκτωβρίου. Μόνον η Τύρος έμενε στα χέρια των Φράγκων. Όμως με ορμητήριο αυτή κατέλαβαν την Πτολεμαΐδα. Ο Σαλαδίν πολιόρκησε την Τύρο από τη στεριά, αλλ’ επειδή δεν είχε στόλο, οι Δυτικοί μπορούσαν να ανεφοδιάζονται από τη θάλασσα. Στη φάση αυτή εμφανίζεται ο Ριχάρδος της Αγγλίας. Προέλασε μέχρι την Ιόππη, όπου κέρδισε σπουδαία νίκη, αλλά ο πόλεμος ανάμεσα σε αυτόν και τον Σαλαδίν κράτησε μέχρι το 1192, οπότε υπογράφτηκε ειρήνη άκρως συμφέρουσα για τον Σαλαδίν. Μόνο μια λωρίδα γης είχε μείνει στους Δυτικούς, που ένωνε τη θάλασσα με την Ιερουσαλήμ. Ο Σαλαδίν πέθανε στη Δαμασκό στις 4 Μαρτίου του 1193, σε ηλικία 55 ετών.

Στην Γ’ Σταυροφορία συμμετείχαν οι ισχυρότεροι ηγεμόνες της Ευρώπης:

Ο Φρειδερίκος Α’ Βαρβαρόσσας της Γερμανίας. Αυτός νίκησε τον βυζαντινό στρατό, ταπείνωσε τον Ισαάκιο και τον υποχρέωσε να του διαθέσει πλοία για τη διαπεραίωσή του στην Ασία. Στη συνέχεια νίκησε τους Τούρκους στο Ικόνιο και προχώρησε μέχρι την Κιλικία. Πνίγηκε όμως, ενώ λουζόταν, στον Κύδνο ποταμό. Ο στρατός του επέστρεψε στη χώρα του και μόνο ένα τμήμα ενώθηκε με τους άλλους Σταυροφόρους στη Συρία.

Ο Φίλιππος Αύγουστος της Γαλλίας έφθασε με πλοία στην Μεσσήνη, όπου συναντήθηκε με τον Ριχάρδο τον Λε­οντόκαρδο, τον «κατάρχοντα των πελεκυφόρων Ιγγλίνων». Εδώ όμως παραλίγο να συγκρουσθούν. Αφού συμφιλιώθηκαν, έπλευσαν προς την Παλαιστίνη, αλλά στον δρόμο ο Ριχάρδος πα­ρεξέκλινε και κατέλαβε την Κύπρο (1191).

Ακολούθως ενωμένοι οι σταυροφόροι πολιόρκησαν και κατέ­λαβαν την Πτολεμαΐδα ύστερα από διετή σκληρή πολιορκία, στην οποία χάθηκαν 190.000 μουσουλμάνοι και 120.000 χριστια­νοί, αριθμοί υπέρμετρα υπερβολικοί. Ο Ριχάρδος κατέσφαξε τη φρουρά, επειδή ο Σαλαδίν δεν του εξασφάλισε τα υποσχεθέντα λύτρα. Δεν μπόρεσαν όμως να ανακτήσουν την Ιερουσαλήμ, κι έτσι το βασίλειό τους περιορίστηκε στα παράλια της Φοινίκης, με πρωτεύουσα την Πτολεμαΐδα. Η επάνοδος στην Ευρώπη  των δύο ηγεμόνων σήμανε και τη λήξη της Γ’ Σταυροφορίας.

Αλλ’ η αποτυχία των τριών αυτών ισχυρών ηγεμόνων δεν κα­τασίγασε την ορμή για μία τέταρτη Σταυροφορία. Το 1195 στη γαλλική Βρεττάνη ένας τυχοδιώκτης, ο Φούλκων του Νεϊγύ, έχοντας επικεφαλής έναν καλόγερο από το Παρίσι, που λεγόταν Ερχουίνος, οργάνωσε καινούργια επιχείρηση. Με πλοία της Βενετίας έφθασαν στην Συρία, αλλά συνάντησαν αντίσταση και διαλύθηκαν. Ελάχιστοι κατόρθωσαν να διασωθούν (Παύλος Καλλιγάς: Μελέται Βυζαντινής Ιστορίας (από την πρώτη μέχρι της τελευταίας αλώσεως), Αθήναι 1894, σ. 5).

Δ’ Σταυροφορία (1202-1204)

Διαφέρει αισθητά από τις τρεις προηγούμενες και κύρια χα­ρακτηριστικά της είναι: α’) Δεν μετέχει κανένας ηγεμόνας. β’) Μολονότι κηρύχθηκε από τον πάπα Ιννοκέντιο Γ’ (1198-­1216), ουσιαστικά κατευθύνεται από τους Βενετούς. γ’) Χαρα­κτηρίζεται σαν «παρέκκλιση σταυροφορίας», γιατί, ενώ αρχικά προοριζόταν για την Αίγυπτο, ύστερα στράφηκε κατά της Βασι­λεύουσας εξ αιτίας των Βενετών, που ήθελαν να επιβάλουν την κυριαρχία τους στην Ανατολή, αλλά και εξ αιτίας της εσωτερικής αναταραχής που επικρατούσε στην ΚΠολη. δ’) Οι σκοποί της από θρησκευτικοί έγιναν πολιτικοί και οικονομικοί. Πάντως, η Δ’ Σταυροφορία είναι ένα «κουβάρι» αίτιών και αφορμών. Ο Βασίλιεφ δίνει το περίπλοκο αυτό ζήτημα με τρόπο θαυμαστό:

«Η τέταρτη σταυροφορία είναι ένα εξαιρετικά πολύπλο­κο ιστορικό φαινόμενο, στο οποίο αντανακλώνται τα πιο διάφορα συμφέροντα και συναισθήματα. Ανώτερα θρησκευ­τικά ελατήρια, ελπίδες για μια αμοιβή στην άλλη ζωή, δίψα για πνευματική δράσι και αφοσίωσι στις υποχρεώσεις που είχαν αναληφθεί εκ μέρους της Σταυροφορίας ανεμιγνύοντο με την επιθυμία των περιπετειών και του κέρδους, την τάσι για ταξίδια και τη φεουδαρχική συνήθεια των απασχολήσεων με τον πόλεμο. Η επικράτηση των “κοσμικών” και υλιστικών αισθημάτων επί των πνευματικών, που είχαν ήδη εκδηλωθεί στις άλλες Σταυροφορίες, υπήρξε ιδιαιτέρως αισθητή κατά την Τέταρτη Σταυροφορία και απεδείχθη με την κατάληψι από τους Σταυροφόρους, το 1204, της Κωνσταντινουπόλε­ως και τη δημιουργία της Λατινικής Αυτοκρατορίας» (A. Α. Vasiliev: Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, 324­1453, σ. 554).

Αρχηγοί της Σταυροφορίας αυτής ήσαν ο Ιταλός Βονιφάτιος ο Μομφερατικός, ο κόμης της Φλάνδρας Βαλδουίνος και ο Καμπανίτης ιππότης Γοδεφρείδος Βιλλεαρδουίνος, που ιστόρησε μάλιστα και τα συμβάντα της Σταυροφορίας. Αυτοί ανταποκρίθηκαν στο κήρυγμα του πάπα και συγκέντρωσαν 29.000 πεζούς και 13.500 Ιππείς, όμως λόγω ελλείψεως πλοίων προσέφυγαν στη βοήθεια των Βενετών. Ο γη­ραιός αλλά δυναμικός δόγης Ερρίκος Δάνδολος, θέλο­ντας να τους χρησιμοποιήσει σαν όργανο της επεκτατικής του πολιτικής, έθεσε όρους βαρείς, ζητώντας το μισό των εδαφών και των λαφύρων που θα κατακτούσαν. Ο πάπας, μαθαίνοντας τα συμφωνηθέντα, έδωσε την έγκρισή του, με τον όρο να μη θίγουν οι χριστιανικοί πληθυσμοί. Όταν όμως οι σταυροφόροι, με απαί­τηση του Δανδόλου, στράφηκαν εναντίον της δαλματικής πόλης Ζάρας ο Ιννοκέντιος τους αναθεμάτισε.

Η μετατροπή και η τροπή προς την ΚΠολη έγιναν ως εξής: Ενώ συνεχιζόταν η πολιορκία της Ζάρας, σαν από μηχανής θεός εμφανίστηκε ο Αλέξιος Άγγελος, γυιός του εκθρονισμέ­νου Ισαακίου, και ζήτησε τη βοήθεια των Σταυροφόρων για να πετύχει την παλινόρθωση του πατέρα του. Σε αντάλλαγμα προσέφερε: α’) «θάλασσα χρυσού», κατά τον Νικήτα Χωνιάτη, β’) παροχή εκστρατευτικού σώματος 10.000 ανδρών για την εκστρατεία της Αίγυπτου, γ’) ισόβια συντήρηση 500 Φράγκων ιππέων, δ’) υποταγή της ανατολικής Εκκλησίας στον πάπα.

Αφού υπέγραψαν συμφωνία, στρατός και στόλος συγκεντρώ­θηκαν στην Κέρκυρα. Ακολούθως έπλευσαν προς την ΚΠολη και την κυρίευσαν, λόγω της δειλίας του Αλεξίου Γ’, που κατά τρόπο αισχρό επέδρασσε στη Θράκη. Στον θρόνο ανέβηκαν ο τυφλός Ισαάκιος με τον γυιό του που πήρε τ’ όνομα Αλέξιος Δ’. Ήταν όμως δύσκολο στους Αγγέλους να τηρήσουν τα υποσχεθέντα, ενώ οι Σταυροφόροι και κυρίως οι Βενετοί ήσαν κάθε ημέρα όλο και περισσότερο φορτικοί. Έγινε προσπάθεια να καλυφθεί η έλλειψη χρημάτων με επαχθή φορολογία, που έκανε τον λαό να αγανακτήσει. Όταν μάλιστα μαθεύτηκαν τα περί υποταγής της Εκκλησίας στον πάπα, ο λαός ξεσηκώθηκε και στον θρόνο ανέβασε τον Αλέξιο Ε’ Μούρτζουφλο. Ο Αλέξιος Δ’ στραγγαλίστηκε, ενώ ο Ισαάκιος πέθανε από τον φόβο του. Ο Μούρτζουφλος, γενναίος στρατιώτης και αυστηρού ήθους άνθρω­πος, ζήτησε από τους Σταυροφόρους να φύγουν από την ΚΠολη εντός οκτώ ημερών. Αυτοί όμως αρνήθηκαν και με αιφνιδιαστική επίθεση έγιναν κύριοι της πρωτεύουσας (12 Απριλίου 1204), παρά την ανδρεία που έδειξε ο αυτοκράτορας και ο οποίος κα­τέφυγε στον φυγάδα Αλέξιο Γ’. Αυτός όμως τον τύφλωσε και τον  έδιωξε. Οι Φράγκοι τον συνέλαβαν στη Θράκη και τον θανάτω­σαν στην ΚΠολη.

Ενώ οι μάχες μαίνονταν μέσα στην πόλη κι ενώ ο Μούρτζουφλος την είχε εγκαταλείψει, ο πατριάρχης έστεψε στην Αγ. Σο­φία αυτοκράτορα τον στρατηγό Θεόδωρο Λάσκαρι. Αλλ’ αυτός, βλέποντας το μάταιο του αγώνα, κατέφυγε στη Νίκαια, ακολουθούμενος από τον πατριάρχη και πολλούς Βυζαντινούς άρχοντες.

Η ΚΠολη, έρημη από υπερασπιστές, παραδόθηκε στη μανία των σταυροφόρων. Μεγάλο μέρος της πυρπολήθηκε, 2.000 άνθρωποι σφάχτηκαν την πρώτη ημέρα, ιερά λείψανα βεβηλώθηκαν, εκκλησίες μολύνθηκαν και απογυμνώθηκαν από κάθε πολύ­τιμο ανάθημα, έργα τέχνης καταστράφηκαν ή μεταφέρθηκαν στη Δύση, τεμαχίστηκε η Αγία Τράπεζα της Αγ. Σοφίας και μιάνθηκε η ιερότητα του χώρου της, σκυλεύτηκαν τα λείψανα του Ιουστινι­ανού και γενικά «ουδέν ανόσιον και ασεβές παρελείφθη», όπως λέγει ο Παπαρρηγόπουλος. Η χριστιανική Δύση θυμήθηκε τον βάρβαρο εαυτό της. Ο Άγγλος ιστορικός Michael Angold γρά­φει: «Συνέβησαν πράγματα ανατριχιαστικά. Ο συγκεντρωμένος θησαυρός χιλίων περίπου ετών κατασχέθηκε και σκορπίσθηκε» (οπ. π., σσ. 517-518). Οι πρώτοι κατακτητές δεν υστέρησαν σε ασέβεια και αγριότητα από τους δεύτερους, τους Τούρκους.

Είναι απορίας άξιο το πως οι Φράγκοι μπόρεσαν να γίνουν τόσο εύκολα κύριοι της ΚΠόλεως, η οποία από Βασιλεύουσα, έγινε σε μικρό διάστημα… βασιλεύουσα! Ο Γουλιέλμος Βιλλαρδουίνος, που μετείχε στη Σταυροφορία και έγραψε την ιστορία της («Conquete de Constantinople») δίνει πολύ παραστατικά την εντύπωση που προκάλεσε η πόλη και η οχύρωσή της στους σταυροφόρους:

«Οι σταυροφόροι έμειναν με το στόμα ανοιχτό, όταν αντίκρυσαν την Πόλη, που δεν την είχαν δει ποτέ. Γιατί δεν μπορούσαν να φανταστούν μια τόσο μεγάλη πόλη, όταν αντίκρυσαν τα πανύψηλα τείχη και τους αμέτρητους εκείνους πύργους της, που την έζωναν ολόγυρα και τα πλούσια παλάτια της και τις ψηλές εκείνες εκκλησίες, που ήσαν τόσο πολλές ώστε κανένας δεν μπορούσε να πιστέψει, αν δεν τα έβλεπε με τα μάτια του. Θαύμαζαν ακόμη το μάκρος και το πλάτος της πόλης που στεκόταν πάνω άπ’ όλες σαν βασί­λισσα».

Αλλά γι’ αυτές τις περιπτώσεις ισχύει ο λόγος του Νικία, όπως την κατέγραψε ο Θουκυδίδης: «Ου τείχη και νήες ανδρών κεναί». Τις πόλεις δεν σώζουν τα τείχη και τα πλοία, όταν αυτές είναι άδειες από άνδρες ή που υπάρχουν άνδρες χωρίς ανδρείο φρόνημα. Στην περίπτωση της ΚΠόλεως έλειπαν και τα πλοία (ο στόλος είχε παραμεληθεί), έλειψε, όμως, και το μαχητικό φρό­νημα. Τους Σταυροφόρους κατηύθυνε ο Ερρίκος Δάνδολος που έφερε τα πλοία του, το ένα πλάι στο άλλο, κοντά στα τείχη και από ειδικές θέσεις πάνω στα κατάρτια επιδέξιοι τοξότες κτυ- πούσαν τους φρουρούς, που εγκατέλειψαν τις θέσεις τους και έτσι οι στρατιώτες του Σταυρού εισπήδησαν μέσα στην Πόλη για να βεβηλώσουν ακόμη και τα κτίσματα που ήσαν αφιερωμένα στη λατρεία του Σταυρού. «Οι Φράγκοι είναι κύριοι της Κωνστα­ντινουπόλεως. Η προδοσία και η μωρία των Αγγέλων, η δεξιότης και η πανουργία του Δανδόλου ωδήγησαν τόσον εύκολα εις την άλωσιν της ΚΠόλεως, την οποίαν άλλοτε μετά τόσους αγώνας δεν κατόρθωσαν να καταλάβουν οι Άραβες και άλλοι εχθροί» (Κων. Άμαντος, οπ. π., τ. Β’, σσ. 374-375). Βέβαια η ΚΠολη μετά από 57 χρόνια ανακτήθηκε από τον Αλέξιο Στρατηγόπουλο, αλλά έζησε στο εξής σαν σκιά του παλαιού εαυτού της. Για την άλωση του 1204 και την ανάκτηση του 1261 συντέθηκε στιχούρ­γημα, αποτελούμενο από 759 πολιτικούς στίχους. Ο Κρουμβάχερ στο περιώνυμο έργο του (τ. Α’, σ. 787) παραθέτει τους αρχικούς στίχους: «Η βασιλίς των πόλεων των Ιταλών εάλω και τοις Ρωμαίοις ύστερον πως απεδόθη πάλιν…»

Συνέπειες των Σταυροφοριών

Οι πόλεμοι κατά των Σταυροφόρων απορρόφησαν τη ζω­τικότητα του βυζαντινού Ελληνισμού κι έφθειραν τις δυνάμεις του. Οι σταυροφόροι έδωσαν το θανάσιμο πλήγμα. ΟΙ Τούρκοι αργότερα έδωσαν τη χαριστική βολή. ΟΙ μόνοι που πρόβαλαν αντίσταση στη φραγκική εξάπλωση ήσαν μερικοί ισχυροί τοπάρ­χες, όπως ο Λέων Σγουρός στο Ναύπλιο και άλλοι, που οι αγώνες τους έδωσαν το έναυσμα για μια άλλου είδους αφύπνιση. Το ρωμαϊκό όραμα έχει πλέον ξεφτίσει. Η Αυτοκρατορία  της Νί­καιας στρέφεται ιδεολογικά προς το αρχαιοελληνικό παρελθόν.

Από την επαφή με την Ανατολή, ωφελήθηκε πολιτιστικά και οικονομικά η Δύση. Στοιχεία ελληνικού και αραβικού πολιτισμού μεταδόθηκαν στην Ευρώπη. Άρχισαν ακόμη επαφές με τον κό­σμο των Ινδών και Σινών (Κινέζων).

Εξυψώθηκε το κύρος των παπών, αλλά σύντομα το γόητρό τους θα πληγεί από την αντίδραση ισχυρών μοναρχών.

Σοβαρό πλήγμα δέχθηκε η τάξη των φεουδαρχών. Πολλοί ευγενείς, για να χρηματοδοτήσουν το σταυροφορικό τους εγχείρημα, πούλησαν ή υποθήκευσαν μεγάλες εκτάσεις, ενώ χιλιάδες δουλοπάροικοι, επωφελούμενοι από τα προνόμια που παρείχε η συμμετοχή στις Σταυροφορίες, δεν επανήλθαν στην Ευρώπη.

Ιδιαίτερα ευνοήθηκε η ανερχόμενη χρηματιστική τάξη, χάρη στην επαφή με το ανατολικό εμπόριο και τη βιοτεχνία. Δεν πα­ραβλέπουμε ακόμη και την τοκογλυφία.

Κυρίως ευνοήθηκαν οι εμπορικές πόλεις της Ιταλίας. Η Βενετία, η Γένουα, η Πίζα κυριαρχούν στην Μεσόγειο. Προϊόντα άγνωστα και φυτά σπάνια, μεταφέρονται στην Ευρώπη.

Εξασθένησε το σελτζουκικό στοιχείο από τις συγκρούσεις, με αποτέλεσμα να γίνει εύκολη λεία σε λίγο των Οθωμανών.

Οι Σταυροφορίες αποτέλεσαν το «πρόπλασμα» της αποικιακής – αποικιοκρατικής πολιτικής των Ευρωπαίων.

Για την Δ’ Σταυροφορία ειδικότερα μπορούμε να πούμε τα εξής:

Η πρώτη άλωση προετοίμασε την οριστική. Ουσιαστικά οι σταυροφόροι εργάστηκαν για τους Τούρκους. Η Δ’ Σταυροφορία έδειξε ότι στόχος δεν ήταν το Ισλάμ, αλλά ο Χριστιανισμός της Ανατολής.

Η χριστιανική Δύση κηλίδωσε τους σκοπούς της με την κατάκτηση όχι της ισλαμοκρατούμενης Ιερουσαλήμ, αλλά της χριστιανικής ΚΠόλεως.

Ο βυζαντινός κορμός τεμαχίστηκε σε μικρά φραγκικά κι ελληνικά κρατίδια. Τα ελληνικά κρατίδια, όμως, αποδεσμευμένα από τη ληθαργική επιρροή της παρηκμασμένης ΚΠόλεως, παρου­σιάζουν ένα νεανικό σφρίγος, που είναι ίσως το πρώτο σκίρτημα του αφυπνιζόμενου ελληνικού εθνισμού.

Γεννήθηκε σφοδρό μίσος στις ψυχές των Ελλήνων κατά των Δυτικών, πράγμα που εξηγεί το γιατί απέτυχε η θρησκευτική πο­λιτική των Παλαιολόγων. Έκτοτε ο αντιλατινισμός μεταβλήθηκε σε κυρίαρχη ιδεολογία.

Θησαυροί κι έργα τέχνης μεταφέρθηκαν από την ΚΠολη στη Δύση. Τα 9/10 των έργων τέχνης και κοσμημάτων του Αγίου Μάρκου της Βενετίας είναι προϊόντα της τότε λεηλασίας.

Η πρώτη άλωση από πολλούς ιστορικούς οροθετεί το τέλος της βυζαντινής ιστορίας. Συγκεκριμένα, οι κορυφαίοι βυζαντινολόγοι μας Άμαντος και Ζακυθηνός σταματούν στο σημείο αυτό την ιστορία τους, ενώ ο μεγάλος ιστορικός Απ. Βακαλόπουλος από το σημείο αυτό αρχίζει την πολύτομη μνημειώδη Ιστορία του Νέου Ελληνισμού. Πάντως, ο πρώτος που αναζήτησε τις ρίζες του νεοελληνικού εθνισμού στο Βυζάντιο, στηριγμένος στη γλώσσα και στο δημοτικό τραγούδι, είναι ο Σπυρίδων Ζαμπέλιος (βλ. Άσματα Δημοτικά της Ελλάδος…, Αθήνα 1852, σσ. 462 κ.έ., και Βυζαντιναί Μελέται…, Αθήνα 1857).

Η άλωση του 1204 βάρυνε σημαντικά στις γενικώτερες εξε­λίξεις του ευρωπαϊκού χώρου. Βραχυπρόθεσμα η Ευρώπη  κέρ­δισε. Μακροπρόθεσμα έχασε. Ένας ευαίσθητος Βρεττανός διανοητής ο Sir Edwin Pears στο έργο του Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204 κάνει την ακόλουθη επισήμανση:

«Το έγκλημα της Τέταρτης Σταυροφορίας παρέδωσε την Κωνσταντινούπολη και τη Βαλκανική χερσόνησο σε έξι αιώνες βαρβαρότητας. Προκειμένου να αντιληφθούμε την πλήρη σημασία της λατινικής κατάκτησης της Κωνσταντινούπολης, πρέπει να προσπαθήσουμε να συνειδητοποιήσουμε ποιος θα ήταν σήμερα ο πολιτισμός της Δυτικής Ευρώπης, αν προ έξι αιώνων η Ρωμανία δεν είχε καταστραφεί».

Αλλά και αυτά που έδωσε, πριν καταστραφεί, δεν ήσαν λίγα. Αυτή εμόρφωσε τη φυσιογνωμία της Ευρώπης. Και η Ευρώπη -ευγνωμονούσα- διατηρεί εν πολλοίς γι’ αυτή τον χαρακτη­ρισμό Bas Empire. Ξεπεσμένη αυτοκρατορία!

Είναι και αυτό μία επιστημονική αδικία, μια άλλου είδους «άλωση», που δυστυχώς δεν έχει ξεπεραστεί. Πάντως σήμερα η αντίληψη του Γίβωνος και κάποιων Διαφωτιστών, για «1.000 χρόνια παρακμής» (!) έχει πλέον παραμερισθεί. Οι βυζαντινές σπουδές όλο και περισσότερο πληθαίνουν σε όλες τις ανεπτυγμέ­νες χώρες της γης. Η Αυτοκρατορία  της ΚΠόλεως, όπως θα ήταν σωστό να την ονομάζουμε, έδωσε έναν πολιτισμό διαφορετικό από τον αρχαίο ελληνικό αλλά διέσωσε -έστω και θραυσματικά- ό,τι περίπου γνωρίζουμε γι’ αυτόν. Πρωτίστως τη γλώσσα του.

 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΑΔΟΧΟΥΣ ΤΟΥ ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ Α’ ΑΛΩΣΗ (1204) – ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑΣ (ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΤΟΜΟΣ)

ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ – ΜΟΡΦΟΠΟΙΗΣΗ: Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣentaksis.gr

Απαγόρευση των κινητών τηλεφώνων στα σχολεία; – Για πολλούς, δεν αρκεί μόνο αυτό

0
0

 

Η Βρετανία μπαίνει στη λίστα των χωρών που απαγορεύουν τα κινητά στις σχολικές τάξεις, όμως ο προβληματισμός περισσεύει εν γένει για την άκριτη χρήση της τεχνολογίας από ανηλίκους

Πριν προλάβει να ολοκληρώσει την πρώτη πρόταση, ο Βρετανός πρωθυπουργός, Ρίσι Σούνακ, αναγκάζεται να σταματήσει από το κινητό του, που χτυπά.

Απορρίπτει την κλήση και συνεχίζει. Όμως με το που πάει να μιλήσει, το smartphone του χτυπά ξανά. Και ξανά.

Καταφέρνει τελικά να ολοκληρώσει την φράση του, αφού κλείσει τη συσκευή, αφήνοντάς την στο πλάι.

Δεν είναι μια ιστορία από τα βρετανικά παραπολιτικά, αλλά το σενάριο ενός βίντεο που αναρτήθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στο πλαίσιο καμπάνιας της Ντάουνινγκ Στριτ.

Στο επίκεντρο είναι τα προβλήματα που προκαλούν τα κινητά τηλέφωνα στην καθημερινή ζωή, και δη των ανηλίκων.

Υπό αυτό το πρίσμα, η βρετανική κυβέρνηση έγινε η τελευταία προσθήκη στη λίστα των χωρών που κινούνται προς την απαγόρευση των smartphones στα σχολεία.

Με τον τρόπο επιβολής να έγκειται ανά εκπαιδευτικό ίδρυμα, οι γενικές κατευθυντήριες είναι τα κινητά να απαγορεύονται καθ’ όλη τη διάρκεια της σχολικής ημέρας, συμπεριλαμβανομένων των διαλειμμάτων.

Μπορεί να παραδίδονται από τους μαθητές στην είσοδο και να παραλαμβάνονται κατά το σχόλασμα. Να τα φυλάσσουν σε ερμάρια ή απενεργοποιημένα στις τσάντες τους.

Όμως η εφαρμογή αυτών των μέτρων φαντάζει δύσκολη σε μια χώρα, όπου ακόμη και τα 12χρονα είναι πια κάτοχοι smartphones, σε ποσοστό 97%.

Ολοένα και περισσότεροι γονείς ωστόσο στην Αγγλία έχουν αρχίσει να συντάσσονται με τις απαγορεύσεις.

Με ιδρύτριες μια δημοσιογράφο και μια ψυχολόγο, έχει αρχίσει εδώ και λίγες ημέρες μια εκστρατεία υπό τον τίτλο «Smartphone Free Childhood», ελληνιστί «Παιδική ηλικία ελεύθερη από τα έξυπνα κινητά».

Οι συμμετέχοντες ανήσυχοι γονείς ανέρχονται ήδη σε χιλιάδες, οργανωμένοι σε ομάδες WhatsApp ανά περιοχή.

«Όταν τα παιδιά άρχισαν να παίρνουν κινητά στα χέρια τους, δεν υπήρχε έρευνα για τον αντίκτυπό τους», αναφέρουν στην ιστοσελίδα τους.

Τώρα -επισημαίνουν- υπάρχει.

Και τα ευρήματα είναι συντριπτικά.

 

 

Ευρωπαϊκοί «πειραματισμοί»

Η χρήση smartphones χωρίς μέτρο και επίβλεψη μπορεί να γίνει εξαιρετικά εθιστική.

Εκθέτει ανήλικους σε ακατάλληλο και επιβλαβές περιεχόμενο. Συνδέεται επίσης με την αύξηση των πιθανοτήτων εμφάνισης ψυχικής ασθένειας, τον εκφοβισμό -σχολικό και μη- έως τη μειωμένη ικανότητα συγκέντρωσης.

Όχι τυχαία έχουν αρχίσει να δημιουργούνται και σε άλλες χώρες ομάδες, όπως η βρετανική «Smartphone Free Childhood», που ζητούν τη λήψη μέτρων.

Τάσσονται υπέρ της χρήσης απλών κινητών από ανήλικους, με δυνατότητα κλήσεων, αποστολής sms και λήψης χρήσιμων εφαρμογών, όχι όμως των social media.

Τάσσονται υπέρ της απαγόρευσης της πρόσβασης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έως το 16ο έτος ηλικίας.

Αντιμέτωποι με τις αντιδράσεις των παιδιών -που γεννήθηκαν σε ψηφιακό περιβάλλον και δεν μπορούν καν να διανοηθούν ότι υπήρχε ζωή χωρίς Ίντερνετ- οι γονείς προσπαθούν να συντονίσουν τη δράση τους με σχολικούς φορείς και ενώσεις διδασκάλων.

«Τελικά θέλουμε να ασκήσουμε πίεση στην κυβέρνηση και στις εταιρείες τεχνολογίας για να μας βοηθήσουν να προστατεύσουμε τα παιδιά μας», αναφέρει στην ιστοσελίδα της η «Smartphone Free Childhood».

Προσώρας, η βρετανική κυβέρνηση διαμηνύει ότι θ’ αρκεστεί στον νόμο που ψηφίστηκε πέρυσι για την ασφάλεια στο Διαδίκτυο.

Επιφυλάσσεται πάντως για τη λήψη πρόσθετων μέτρων.

Δεν είναι φυσικά η μόνη.

Στη Γαλλία για παράδειγμα έχει απαγορευτεί από το 2018 η χρήση smartphone σε δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια -αν και οι μαθητές μπορούν να έχουν τις συσκευές στις σχολικές τους τσάντες.

Η Φινλανδία απαγόρευσε επίσης προ μηνών τα κινητά τηλέφωνα στα σχολεία.

Ανάλογα μέτρα για κινητά, αλλά και για τάμπλετ προωθούνται στη στη Σουηδία, και τέθηκαν σε πιλοτική εφαρμογή από την αρχή του έτους στην Ολλανδία για τις ηλεκτρονικές συσκευές εν γένει, με ορισμένες εξαιρέσεις.

Κατά τη διάρκεια μαθημάτων ψηφιακών δεξιοτήτων, για ιατρικούς λόγους ή για άτομα με αναπηρίες.

 

 

Απαγορεύσεις και περιορισμοί

Το φαινόμενο προφανώς και δεν είναι μόνο ευρωπαϊκό.

Στις ΗΠΑ, τον δρόμο των απαγορεύσεων δια νόμου σε πολιτειακό επίπεδο άνοιξε πέρυσι η Φλόριντα.

Αφορούν στη χρήση κινητών τηλεφώνων κατά τη διάρκεια του μαθήματος στα δημόσια σχολεία, αλλά και στην πρόσβαση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μέσω των δικτύων ελεύθερου Wi-Fi.

Η Οκλαχόμα, το Βερμόντ και το Κάνσας υιοθέτησαν επίσης μέτρα για «σχολεία χωρίς κινητά».

Συνολικά, σε εθνικό επίπεδο, το 77% των δημόσιων σχολείων στις ΗΠΑ αναφέρουν ότι ακολουθούν ανάλογη πολτική.

Όμως από τα λόγια έως την πράξη φαίνεται ότι υπάρχει πολύς δρόμος…

Πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι το 97% των μαθητών συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τα κινητά τηλέφωνά τους κατά τη διάρκεια των σχολικών ωρών.

Σε απάντηση, έχουν συγκροτηθεί ομάδες όπως το «Κίνημα Σχολεία Χωρίς Κινητά Τηλέφωνα»,  που ασκούν πιέσεις για αυστηρή τήρηση των απαγορεύσεων στα σχολεία.

Στη δε Γερουσία προωθείται με διακομματική στήριξη νομοσχέδιο για τη διεξαγωγή ομοσπονδιακής μελέτης για τις επιπτώσεις που έχει η χρήση κινητών τηλεφώνων στην ψυχική υγεία και στη σχολική επίδοση των μαθητών.

Άλλες χώρες έχουν επίσης λάβει μέτρα.

Η Κίνα έχει θέσει περιορισμούς στον χρόνο που αφιερώνουν παιδιά κάτω των 8 ετών στο Διαδίκτυο σε ημερήσια βάση.

Συνολικά, περίπου 1 στις 7 χώρες έχουν απαγορεύσει τη χρήση smartphones στο σχολείο, ενώ μόλις προ μηνών η UNESCO κάλεσε σε παγκόσμια εφαρμογή του μέτρου.

«Η ψηφιακή επανάσταση ενέχει ανυπολόγιστες δυνατότητες», τόνισε χαρακτηριστικά η γενική διευθύντρια της Εκπαιδευτικής Επιστημονικής και Πολιτιστικής Οργάνωσης των Ηνωμένων Εθνών, Οντρέι Αζουλέ.

«Όμως, όπως ακριβώς έχουν εκφραστεί προειδοποιήσεις για τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να εντάσσεται σε κανόνες στην κοινωνία», προσέθεσε, «ανάλογη προσοχή πρέπει να δοθεί στον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιείται στην εκπαίδευση».

H ψηφιακή τεχνολογία, συμπεριλαμβανομένης της τεχνητής νοημοσύνης, αποτελεί εργαλείο και όχι προτεραιότητα στο «ανθρωποκεντρικό όραμα» για την εκπαίδευση, προειδοποιεί η UNESCO (Photo: Shutterstock)

 

Μέτρον άριστον

«Στο σπίτι, θέτουμε περιορισμούς στο πόση τεχνολογία θα χρησιμοποιούν τα παιδιά μας», είχε δηλώσει ο αείμνηστος Στιβ Τζομπς, συνιδρυτής του τεχνολογικού κολοσσού της Apple.

Ο ιδρυτής της Microsoft, Μπιλ Γκέιτς, δεν επέτρεπε στα παιδιά του να χρησιμοποιούν κινητά τηλέφωνα μέχρι την εφηβεία.

Ενώ «τα σχολεία σε όλο τον κόσμο προσπαθούν να εισάγουν υπολογιστές, τάμπλετ, διαδραστικούς πίνακες και άλλα τεχνολογικά θαύματα», ανέφερε το 2019 έρευνα η El Pais, στο Waldorf School of the Peninsula, ένα ιδιωτικό σχολείο στην Καλιφόρνια, όπου φοιτούν τα παιδιά στελεχών της Apple, της Google και άλλων τεχνολογικών γιγάντων «δεν μπαίνει οθόνη μέχρι να φτάσουν στο γυμνάσιο»…

«Η δημιουργικότητα είναι κατά βάση ανθρώπινη. Αν βάλεις ένα μικρό παιδί μπροστά σε μια οθόνη, περιορίζονται οι κινητικές δεξιότητες του, η ικανότητά του να συγκεντρώνεται», επεσήμανε τότε ο Πιερ Λοράν, μηχανικός υπολογιστών και πρόεδρος του ΔΣ του σχολείου.

«Δεν υπάρχουν πολλά δεδομένα επ’ αυτού», τόνισε προ πενταετίας. «Θα έχουμε τις απαντήσεις σε 15 χρόνια, όταν αυτά τα παιδιά θα είναι ενήλικες. Θέλουμε όμως να το ρισκάρουμε;» έθετε ρητορικά το ερώτημα.

Εν έτει 2024, ο προβληματισμός παραμένει.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η μεταστροφή της Σουηδίας, από την υπερ-ψηφιοποίηση, σε πιο παραδοσιακούς τρόπους εκπαίδευσης, λόγω κακών σχολικών επιδόσεων.

Η σκανδιναβική χώρα δεν είναι η μόνη.

Στα ισπανικά σχολεία υπάρχει επίσης ζήτηση για επιστροφή στο χαρτί, παρατηρεί η Ισαβέλ Ντανς, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Σαντιάγο ντε Κομποστέλα και ερευνήτρια σε θέματα ψηφιακής εκπαίδευσης.

Παρά τις επενδύσεις σε ψηφιακά εργαλεία τα τελευταία χρόνια, επισημαίνει, πολλά εκπαιδευτικά προβλήματα δεν έχουν βελτιωθεί.

«Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούμε να εξαλείψουμε την τεχνολογία από τις τάξεις», υπογραμμίζει.

«Πρέπει να διδασκόμαστε στη χρήση της, να επενδύουμε στην ηθική και στην ψηφιακή ασφάλεια».

«Γιατί η τεχνολογία είναι παντού. Και ό,τι δεν διδάσκεται στο σχολείο, τα παιδιά θα το μάθουν εκτός αυτού».

 (Πηγή: in.gr)

alopsis.gr

ΗΠΑ: Η Google λαμβάνει δικαστικές εντολές για να παράσχει στοιχεία χιλιάδων πολιτών που παρακολούθησαν συγκεκριμένα «ύποπτα» βίντεο

0
0

Μπορεί να είναι εικόνα 1 άτομο 

ΗΠΑ: Η Google λαμβάνει δικαστικές εντολές για να παράσχει στοιχεία χιλιάδων πολιτών που παρακολούθησαν συγκεκριμένα «ύποπτα» βίντεο

Γράφει ο Καλλιντέρης Νικόδημος

  Πώς θα σου φαινόταν αν χτυπούσε το κουδούνι του σπιτιού σου η αστυνομία για να σε αναζητήσει ως ύποπτο, επειδή έτυχε να παρακολουθήσεις ένα βίντεο στο Youtube;


   Δεν πρόκειται για σενάριο επιστημονικής φαντασίας αλλά για απτή πραγματικότητα στις ΗΠΑ… Το αποκάλυψε προσφάτως με δημοσίευμά του το γνωστό περιοδικό Forbes, το  οποίο απέκτησε πρόσβαση σε έγγραφα δικαστικών ερευνών κατά τα οποία τεκμηριώνεται ότι οι αστυνομικές αρχές ζήτησαν από την Google την παροχή δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα χιλιάδων πολιτών που διέπραξαν το «αποτρόπαιο έγκλημα» να παρακολουθήσουν συγκεκριμένα βίντεο στην πλατφόρμα του Youtube…

   Σε σχετικά ερωτήματα που έθεσε το έγκυρο Forbes προς την Google, η εταιρεία δεν απαντά αν τελικώς παρείχε τα ζητηθέντα από την αστυνομία στοιχεία (π.χ. ονοματεπώνυμο, τηλεφωνικούς αριθμούς, διευθύνσεις IP, διευθύνσεις κατοικίας, κ.λπ.) ενός ανυπολόγιστου αριθμού διαδικτυακών χρηστών που «έκαναν κλικ» σε «ύποπτα» βίντεο…

   Kατά το Forbes, κάποια από αυτές τις υποθέσεις αφορούσε ένα περιστατικό στο New Hampsire. Εκεί οι τοπικές αστυνομικές αρχές ζήτησαν από την Google να τους παράσχει τα πλήρη στοιχεία άνω των 130.000 πολιτών, οι οποίοι έτυχε να παρακολουθήσουν ή να αλληλεπιδράσουν διαδικτυακά με οποιονδήποτε τρόπο με ένα ζωντανό  βίντεο (live streaming) στο Youtube που μετέδιδε εικόνα από μια κάμερα ενός εμπορικού καταστήματος… Κι αυτό επειδή η κάμερα έτυχε να καταγράψει μια αστυνομική επιχείρηση που έλαβε χώρο σε δημόσιο χώρο…

Για τέτοια περιστατικά όπως το ανωτέρω, πολλές οργανώσεις που αγωνίζονται υπέρ της ιδιωτικότητας και της προστασίας των προσωπικών δεδομένων στον ψηφιακό κόσμο όπως η Surveillance Technology Oversight Project «είναι στα κάγκελα», καθώς κατά την θέση τους με τέτοιες πρακτικές παραβιάζονται κατάφωρα και απροκάλυπτα η 1η και 4η τροποποίηση του αμερικανικού Συντάγματος που θωρακίζουν την ελευθερία της έκφρασης και τον ιδιωτικό βίο!

Επίσης, ο John Davisson, σύμβουλος της υψηλού κύρους επιστημονικής ένωσης Electronic Privacy Information Center, δήλωσε πως ό,τι παρακολουθούμε στον κυβερνοχώρο μπορεί να αποκαλύψει πολύ ευαίσθητες πληροφορίες για μας, όπως τις πολιτικές μας πεποιθήσεις, τα πάθη μας, τα θρησκευτικά μας πιστεύω και πολλά άλλα ακόμα… Και πρόσθεσε ότι θα ήταν δίκαιο και ορθό να μην έχουν πρόσβαση σε όλες αυτές τις πληροφορίες οι κρατικές αρχές χωρίς εύλογη αιτία…

https://www.forbes.com/sites/thomasbrewster/2024/03/22/feds-ordered-google-to-unmask-certain-youtube-users-critics-say-its-terrifying/?sh=392af08e1ca7

Καλλιντέρης Νικόδημος

«Ρατσιστής» και ο Shakespeare σύμφωνα με κρατικά χρηματοδοτούμενη επιστημονική έρευνα!

0
0

Μπορεί να είναι εικόνα 1 άτομο και κείμενο 

«Ρατσιστής» και ο Shakespeare σύμφωνα με κρατικά χρηματοδοτούμενη επιστημονική έρευνα!

Γράφει ο Καλλιντέρης Νικόδημος

    H «κουλτούρα της αφύπνισης» (woke culture) έχει εισβάλλει με θόρυβο στον ακαδημαϊκό χώρο σε πολλά Πανεπιστήμια της Ευρώπης! Η πραγματική, σοβαρή και προπάντων ακηδεμόνευτη επιστημονική έρευνα απειλείται πλέον από ένα βίαιο και ισοπεδωτικό κύμα «προοδευτισμού», το οποίο, στο βωμό της εξυπηρέτησης αλλόκοτων ιδεοληπτικών σκοπιμοτήτων, υποσκάπτει και γελοιοποιεί ιδίως τις ανθρωπιστικές επιστήμες…

   Πρόσφατο παράδειγμα αυτού του δίχως όρια παραλογισμού, αποτελεί μια έρευνα του Πανεπιστημίου του Roehampton στο Λονδίνο, η οποία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπάρχει μια δυσανάλογη παρουσίαση στον χώρο του θεάτρου αλλά και στην ακαδημαϊκή βιβλιογραφία των κλασικών έργων του William Shakespeare που προωθούν, κατά την έρευνα, ένα αφήγημα «ρατσιστικό» κόντρα στην οφειλόμενη «συμπεριληπτικότητα» της τέχνης.

   Kατά τους ακαδημαϊκούς ερευνητές που εκπόνησαν την εν λόγω έρευνα, τα έργα του Shakespeare προάγουν ένα αφήγημα υπέρ των λευκών, ετεροφυλόφιλων και εύρωστων σωματικά ανδρών και συνεπώς συντελούν στην μετάδοση διά του θεάτρου συγκεκριμένων «κοινωνικών στερεοτύπων»!

   Ο επικεφαλής αυτής της επιστημονικής έρευνας, ονόματι Andy Kesson, προχωρά τον συλλογισμό του ακόμα παρακάτω… Ισχυρίζεται ότι «η αρρενωπότητα και ο εθνικισμός ήταν οι κρίσιμοι κινητήριοι παράγοντες για την ανάδειξη του Shakespeare ως διαμορφωτή του λογοτεχνικού του μεγαλείου» και ότι «πρέπει να είμαστε πολύ πιο καχύποπτοι για τη θέση του Shakespeare στο σύγχρονο θέατρο».

   Το καλύτερο το κρατάμε για το τέλος… Η συγκεκριμένη επιστημονική μελέτη ήταν κρατικά χρηματοδοτούμενη και κόστισε στους Βρετανούς φορολογούμενους πολίτες μόλις 800.000 λίρες, δηλ. σχεδόν 1 εκ. ευρώ!

https://www.telegraph.co.uk/news/2024/03/23/shakespeare-made-theatre-too-white-male-cisgender/

Καλλιντέρης Νικόδημος

Δεν είναι ταινία τρόμου. Είναι ο Σύρου Δωρόθεος!

0
0

 

ΘΕΟΣ ΦΥΛΑΞΟΙ. Αυτό θα συμβεί σε όλους τους Ναούς εάν δεν αντιδράσουμε στον επιχειρούμενο διωγμό του Εσταυρωμένου πίσω από την Αγία Τράπεζα.


ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ


Η ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΘΑ ΥΠΟΚΥΨΗ ΕΙΣ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΙΝ;

0
0

 

Η ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΘΑ ΥΠΟΚΥΨΗ ΕΙΣ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΙΝ;

Γράφει ὁ κ. Γεώργιος Τραμπούλης, θεολόγος

Μετά ἀπό μακροχρόνια ἀσθένεια κοιμήθηκε  τήν 13η Μαρτίου σέ ἡλικία 78 ἐτῶν ὁ Πατριάρχης Βουλγαρίας καί Μητροπολίτης Σόφιας Νεόφυτος. Ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία ἐψάλη στόν καθεδρικό ναό τοῦ ἁγίου   Ἀλεξάνδρου Νιέφσκι, στήν Σόφια, ὅπου παρέστη καί ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος. Στήν νεκρώσιμη ἀκολουθία παραβρέθηκε ἐπίσης καί ὁ ἀντικανονικός Μητροπολίτης Κιέβου Ἐπιφάνιος, ὁ ὁποῖος μάλιστα προσῆλθε συνοδεύοντας τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, τήν παρουσία τοῦ ὁποίου ἡ Ρωσίδα πρέσβης στήν Βουλγαρία τήν χαρακτήρισε ὡς τεράστια πρόκληση. Ἀξίζει νά σημειωθῆ ὅτι ὁ Βούλγαρος Μητροπολίτης Δυτικῆς καί Κεντρικῆς Εὐρώπης Ἀντώνιος σέ δήλωσή του γιά τό γεγονός εἶπε ὅτι ἡ Βουλγαρική Ἐκκλησία δέν εἶδε τίποτε τό ἀνησυχητικό στήν παρουσία αὐτή.

«Εἶναι πολύ πιθανόν νά ὑπάρξουν ἐπιπλοκές στίς σχέσεις τῶν δύο Ἐκκλησιῶν, Ρωσίας καί Βουλγαρίας»

Σύμφωνα μέ δηλώσεις τοῦ ἐπικεφαλῆς τοῦ Κέντρου Μελέτης Προβλημάτων Θρησκείας καί Κοινωνίας τοῦ Ἰνστιτούτου Εὐρώπης τῆς Ρωσικῆς Ἀκαδημίας Ἐπιστημῶν, Ρομάν Λούνκιν, οἱ ὁποῖες δημοσιεύθηκαν στό ἱστολόγιο TASS στίς 14/3, οἱ σχέσεις τῶν δύο Ἐκκλησιῶν, τῆς Ρωσικῆς καί τῆς Βουλγαρικῆς, καθ’ ὅλη τήν πατριαρχεία τοῦ Πατριάρχη Νεοφύτου ὑπῆρξαν πάντα πολύ καλές. Ὁ Ρῶσος θρησκευτικός μελετητής συμπλήρωσε ὅτι μετά τόν θάνατο τοῦ Βουλγάρου Πατριάρχη εἶναι πολύ πιθανόν νά ὑπάρξουν ἐπιπλοκές στίς σχέσεις τῶν δύο Ἐκκλησιῶν, καθώς «δυτικοί Εὐρωπαῖοι πολιτικοί ἀλλά καί τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως προσπαθοῦν νά βάλουν ἀντιμέτωπες τίς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες μέ τήν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας».

Σύμφωνα πάντα μέ τόν Ρομάν Λούνκιν, ὁ Πατριάρχης Νεόφυτος διατήρησε γενικά  ἰσορροπημένες σχέσεις μεταξύ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν, ἄν καί εἶχε ὑπάρξει σύγκρουση μέ τίς βουλγαρικές ἀρχές. Καθώς τόν Σεπτέμβριο τοῦ 2023 εἶχαν ἀπελάσει τρεῖς ἱερεῖς τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας καί ἡ βουλγαρική εἰσαγγελία εἶχε ἀμφισβητήσει τό ἰδιοκτησιακό καθεστώς τῆς ἐκκλησίας τοῦ ἁγίου Νικολάου στά Σόφια, ὁ ὁποῖος εἶναι μετόχι καί ἐπίσημος ἐκπρόσωπος τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας· καί μάλιστα ὁ ναός αὐτός ἀνήκει ἰδιοκτησιακά στό Ρωσικό κράτος.

Τέλος, ὁ κ. Λούνκιν δήλωσε ὅτι πιστεύει πώς κατά τήν ἐκλογή τοῦ νέου Πατριάρχου εἶναι πιθανόν νά ξεσπάση κρίση μεταξύ τῶν φιλοδυτικῶν Μητροπολιτῶν, πού ἐπικρίνουν τήν Ρωσική Ἐκκλησία καί οἱ πράξεις τους ὑπαγορεύονται ἀπό ρωσοφοβικές κινήσεις, μέ ἐκείνους πού εἶναι πιό μετριοπαθεῖς ἀπέναντι στήν Ρωσική Ἐκκλησία καί εἶναι ὑπέρ τῆς ὑπεράσπισης τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας ἐντός τῆς Ἐκκλησίας. Σύμφωνα μέ τόν Ρῶσο μελετητή οἱ δύο αὐτές ὁμάδες δέν ἔχουν ἐπί τοῦ παρόντος κάποιο αἰσθητό πλεονέκτημα.

Τό δημοσίευμα ἀνέφερε ἐπίσης ὅτι, τόν Σεπτέμβριο 2023 οἱ φιλοδυτικές βουλγαρικές ἀρχές εἶχαν ἀπελάσει τόν ἐπικεφαλῆς τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας καί δύο ἱερεῖς μέ τήν κατηγορία ὅτι «ἀπειλοῦσαν τήν ἐθνική ἀσφάλεια τῆς Βουλγαρίας». Ἐκείνη τήν ἐποχή ἡ ρωσική πρεσβεία στά Σόφια εἶχε ἀνακοινώσει ὅτι «εἶναι προφανές ὅτι ἡ σημερινή ἡγεσία τῆς Βουλγαρίας ἔχει στόχο νά καταστρέψη ὄχι μόνον τούς κοινωνικοπολιτικούς, πολιτιστικούς καί ἀνθρωπιστικούς δεσμούς τῶν δύο χωρῶν, ἀλλά καί νά σπάση τίς ἀδελφικές σχέσεις μεταξύ τῆς Ρωσικῆς καί Βουλγαρικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καί νά στρέψη τούς δύο λαούς τόν ἕνα ἀπέναντι στόν ἄλλον».

«Ἡ Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας δέν θά ὑποκύψη σέ περιττή καί ἀνάξια χειραγώγηση»

Τό Πατριαρχεῖο τῆς Βουλγαρίας, τό ὁποῖο χαρακτηρίζεται γιά τό παραδοσιακό καί ἀντι-οικουμενιστικό φρόνημά του, ἔχει ἀποσυρθῆ ἀπό τό Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν καί ἀπό ὁρισμένους θεολογικούς διαλόγους. Ἐπίσης, μαζί μέ τίς ἄλλες τρεῖς Ἐκκλησίες, τῆς Ἀντιόχειας τῆς Ρωσίας καί τῆς Γεωργίας δέν συμμετεῖχε στήν σύνοδο τῆς Κρήτης τό 2016, κατά τήν ὁποία ἐκδηλώθηκε τό βαθύ χάσμα μεταξύ τῶν δύο Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, Κωνσταντινουπόλεως καί Ρωσίας. Στό Δελτίου Τύπου πού εἶχε ἐκδοθῆ ἀπό τήν Βουλγαρική Ἐκκλησία μετά τήν Σύνοδο εἶχε σημειωθῆ ὅτι ἡ ἀποχή ἀπό τίς ἐργασίες τῆς συνόδου πραγματοποιήθηκε γιά λόγους ἐκκλησιαστικῆς εὐθύνης. Τό Δελτίο κατέληγε, λέγοντας ὅτι «Ἡ Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας μέ ὑψηλή ἐκκλησιαστική συνείδηση καί ἔχοντας στό πλευρό της τόν βουλγαρικό λαό, δέν θά ὑποκύψη σέ περιττή καί ἀνάξια χειραγώγηση». Νά σημειωθῆ ὅτι ἡ τότε κυβέρνηση Μπορίσοφ καλλιεργοῦσε στενές σχέσεις μέ τό ρωσικό κράτος, κάτι τό ὁποῖο διευκόλυνε καί τήν ἀπόφαση τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας νά μή παραβρεθῆ στήν σύνοδο.

Κατά τήν πρόσφατη ἐπίσκεψη τοῦ Μητροπολίτη Χαλκηδόνος Ἐμμανουήλ στήν Βουλγαρική Ἐκκλησία, τόν Ἰούλιο 2023, σημείωνε τότε τό ἱστολόγιο Ἐκκλησία Online ὅτι ὁ Μητροπολίτης «εἶχε διαβεβαιώσει τόν Μακαριώτατο Πατριάρχη Νεόφυτο ὅτι ἡ Βουλγαρική Ἐκκλησία, ἡ πρώτη κόρη τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, βρίσκεται στήν καρδιά τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη καί τοῦ Πατριαρχείου»!. Ἡ παρουσία τοῦ πρώην Μητροπολίτη Γαλλίας στήν Βουλγαρία σκοπό εἶχε νά προωθήση τήν ἀναγνώριση τῆς ἀντικανονικῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας τοῦ Μητροπολίτου Ἐπιφανίου, ἀλλά καί νά ἐξαναγκάση τό Πατριαρχεῖο Βουλγαρίας νά ὀνομάση τήν Ἐκκλησία τῶν Σκοπίων «Ἀρχιεπισκοπή Ὀχρίδος».

Ἡ Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας ἐκτός τοῦ ὅτι ἀρνεῖ­ται νά ἀναγνωρίση μέχρι σήμερα τούς Οὐκρανούς σχισματικούς, κάτι τό ὁποῖο ἐνοχλεῖ ἰδιαίτερα τό Φανάρι, τήν ἴδια στιγμή ἡ σχέση της μέ τόν Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως δέν χαρακτηρίζεται γιά σχέσης «κόρης πρός μητέρα», ὅπως θέλει νά πιστεύη ὁ πρώην Γαλλίας Ἐμμανουήλ.

Τόν Μάϊο τοῦ 2022, οἱ Βούλγαροι κατηγόρησαν τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο ὅτι ἐπιδείνωσε τό σχίσμα μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, λόγῳ τῆς ἀναγνώρισης τῆς Ἐκκλησίας τῶν Σκοπίων μέ τό ὄνομα «Ἀρχιεπισκοπή Ὀχρίδας». Ὁ Μητροπολίτης Lovchansky Γαβριήλ (Dinev) σέ δηλώσεις γιά αὐτό τό θέμα μεταξύ τῶν ἄλλων εἶχε πεῖ ὅτι «τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως δέν ἔχει περισσότερα δικαιώματα ἀπό ὁποιαδήποτε ἄλλη Ἐκκλησία», ἀνέφερε ἐπίσης ὅτι «ἡ ἀποδοχή τῶν Σκοπιανῶν σέ εὐχαριστιακή κοινωνία μέ τό Φανάρι εἶναι ἕνα βῆμα πού θά φέρη περισσότερα προβλήματα γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία». Στήν συνέχεια ὅμως τόν Δεκέμβριο τοῦ ἰδίου ἔτους ἡ Βουλγαρική Ἐκκλησία ἀναγνώρισε τήν αὐτοκεφαλία πού παραχώρησε ἡ Σερβική Ἐκκλησία, καί ἔτσι συμπεριέλαβε στά δίπτυχά της τό ὄνομα τοῦ Προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας τῶν Σκοπίων, Στεφάνου.

Ἀξιοσημείωτο ἐπίσης εἶναι ὅτι ὁ κοιμηθείς Πατριάρχης Νεόφυτος σέ πρόσφατες δηλώσεις του γιά τόν πόλεμο στήν Οὐκρανία εἶχε πεῖ ὅτι «Πρόκειται γιά μία σύγκρουση, στήν ὁποία συγκρούονται μεταξύ τους ἀδελφοί πιστοί καί συγγενεῖς, μία σύγκρουση πού θά ἔχη συνέπειες γιά δεκαετίες, ἀφοῦ σπέρνονται οἱ σπόροι τῆς ἐχθρότητας γιά τίς ἑπόμενες γενιές».

«Ἡ παρουσία τοῦ Μητροπολίτη Ἐπιφανίου ὑποδηλώνει ὅτι μία ἀναγνώριση τῆς σχισματικῆς Ἐκκλησίας εἶναι πολύ πιθανή»

Σέ γενικές γραμμές μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι ἡ βουλγαρική Ἱεραρχία ἐπιδιώκει σέ μεγάλο βαθμό τά προσωπικά της συμφέροντα καί οἱ ὅποιες ἀποφάσεις της ὑπαγορεύονται ἀπό αὐτήν τήν ἀρχή. Τήν στιγμή μάλιστα πού ἡ σημερινή πολιτική ἐξουσία τῆς χώρας ἀκολουθεῖ φιλοδυτική πολιτική, εἶναι πολύ πιθανό στό ἐγγύς μέλλον ἡ Βουλγαρική Ἐκκλησία νά θέση ξανά πρός συζήτηση τό ζήτημα τῆς ἀναγνώρισης τῆς σχισματικῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας. Ἄλλωστε ἡ παρουσία τοῦ Μητροπολίτη Ἐπιφανίου στήν ἐξόδιο ἀκολουθία τοῦ Πατριάρχη Νεοφύτου καί ὁ τρόπος πού ἀντέδρασε ἡ Βουλγαρική Ἐκκλησίας ὑποδηλώνουν ὅτι μία ἀναγνώριση εἶναι πολύ πιθανή.

Ἀπό τίς ἐνέργειες τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου καί τῶν Φαναριωτῶν μποροῦμε νά συμπεράνουμε ὅτι βασικό μέλημά τους εἶναι νά περιθωριοποιήσουν καί νά ἀπομονώσουν τήν Ρωσική Ἐκκλησία. Τήν στιγμή μάλιστα πού ἡ ἐκκλησιαστική πολιτική στήν περιοχή τῶν Βαλκανίων εἶναι τέτοια πού δέν χαρακτηρίζονται οἱ τοπικές Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες ὡς μόνιμοι σύμμαχοι τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας. Ἄλλωστε ὁ ἔλεγχος ἀπό τό Φανάρι ὄχι μόνον τῶν ἑλληνόφωνων Ἐκκλησιῶν, ἀλλά ἐάν εἶναι δυνατόν καί σλαβόφωνων, ἀποτελεῖ πρωταρχικό του μέλημα.

Γιά τόν λόγο αὐτό, ἡ ἀλλαγή τῶν Προκαθημένων, -πού ἀρνοῦνται νά ἀναγνωρίσουν τήν σχισματική Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας ἤ πού ἀπορρίπτουν τά οἰκουμενιστικά ἀνοίγματα τοῦ Πατριαρχείου ἤ πού ἀντιδροῦν στίς προσπάθειες τοῦ Πατριάρχη καί τοῦ Πάπα, μέ ἀφορμή τούς ἑορτασμούς τῶν 1700 χρόνων ἀπό τήν σύγκληση τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, γιά ἕνωση τῶν δύο ἐκκλησιῶν-, μέ πειθήνιους καί ὑπάκουους Πατριάρχες καί Ἀρχιεπισκόπους, ἀποτελεῖ βασική προτερεότητα τοῦ Φαναρίου καί μάλιστα στίς ἐνέργειες αὐτές οἱ πιέσεις τῶν φιλοδυτικῶν πολιτικῶν κυβερνήσεων ἀποτελοῦν τό βασικότερο ἐργαλεῖο πρός αὐτήν τήν κατεύθυνση.

Γίνεται κατανοητό ὅτι ἡ ἐκλογή ἑνός νέου Πατριάρχη Βουλγαρίας, πού θά πληρῆ τούς σχεδιασμούς τοῦ Φαναρίου, θά ἀποτελέση βασικό μέλημά του, ἄλλωστε καί οἱ ἀλλαγές πού θά δρομολογηθοῦν στήν γειτονική Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας στό μέλλον θά στοχεύουν στούς ἴδιους ἀκριβῶς σχεδιασμούς. Ὅμως «ἄλλαι μέν αἱ βουλαί ἀνθρώπων, ἄλλα δέ Θεός κελεύει».

Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος

Ο Άγιος Διονύσιος ο Ελεήμων (μέσα του 15ου αι.-1510) 28.3, μητροπολίτης Λαρίσης

0
0

 ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ Ο ΕΛΕΗΜΩΝ | ΓΑΛΙΛΑΙΑ

Ο Άγιος Διονύσιος ο Ελεήμων (μέσα του 15ου αι.-1510) 28.3, μητροπολίτης Λαρίσης

Του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου 

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: Για τον άγιο Διονύσιο τον Ελεήμονα, μητροπολίτη Λαρίσης και κτήτορα της μονής Αγίου Νικολάου Αναπαυσά των Μετεώρων, δεν διασώζονται αγιολογικά κείμενα, ακολουθίες, συναξάρια ή βίος, ούτε σημειώνεται πουθενά ημερομηνία εορτασμού της μνήμης του. Συνεπώς δεν έχουμε αναλυτικές πληροφορίες για τη ζωή και τη δράση του. Εικονίζεται σε τοιχογραφία του 1627 στο αριστερό κλίτος του ναού των Αγίων Αναργύρων Τρικάλων, όπου κατά χρονολογική σειρά από αριστερά προς τα δεξιά τοιχογραφούνται επτά «άγιοι αρχιεπίσκοποι Λαρίσης»: ο άγιος Θωμάς ο Γοριανίτης (1264-1273), ο άγιος Κυπριανός ο Θαυματουργός (Οκτ. του 1318), ο άγιος Αντώνιος ο Λογιώτατος και Νέος Θεολόγος (Ιουν. 1340 – 21 Μαρτ. 1362), ο άγιος Βησσαρίων ο Πρώην (στα 1489 -90 μετατέθηκε από την Επισκοπή Δημητριάδος στη μητρόπολη Λαρίσης), ο άγιος Διονύσιος ο Ελεήμων, ο άγιος Μάρκος ο Ησυχαστής (1499 – τέλη 1526 0 αρχές 1527) και ο άγιος Βησσαρίων του Σωτήρος (πρόκειται για γνωστό μητροπολίτη Βησσαρίωνα Β’, ιδρυτή και κτήτορα της μονής του Σωτήρος των Μεγάλων Πυλών, της γνωστής ως μονής Δουσίκου, ο οποίος αρχιεράτευσε στη Λάρισα από Μάρτ. 1527-13 Σεπτ. 1540). Οι επτά παραπάνω μητροπολίτες, με την ίδια ακριβώς σειρά, αναφέρονται στον ογκώδη κώδικα, υπ’ αριθμ. 59 της μονής Δουσίκου Τρικάλων, που είναι το «βρέβιον» ή ο «ιερός κώδιξ» του μοναστηρίου: Αρχιερείς Λαρισαίοι πόσοι αγίασαν. Αναφέρονται επίσης και στον κώδικα 76 της ίδιας μονής: ''Ιδού σημειώ τους αγίους αρχιεπισκόπους Λαρίσης''. Ο ιερομόναχος της μονής Δουσίκου Χατζή – Γεράσιμος μας πληροφορεί επιπλέον ότι οι επτά «άγιοι αρχιεπίσκοποι» Λαρίσης ήταν τοιχογραφημένοι και στον παλαιό μητροπολιτικό ναό των Τρικάλων, του Αγίου Στεφάνου, ο οποίος κάηκε στα τέλη του περασμένου αιώνα.

Ο άγιος Διονύσιος ο Ελεήμων στην τοιχογραφία του ναού των Αγίων Αναργύρων εικονίζεται πέμπτος στη σειρά, ανάμεσα στους μητροπολίτες Λαρίσης άγιο Βησσαρίωνα τον Πρώην και άγιο Μάρκο τον Ησυχαστή. Εικονίζεται ολόσωμος, ντυμένος με τα αρχιερατικά του άμφια, σάκκο και ωμοφόριο. Με το αριστερό του χέρι κρατεί ευαγγέλιο, ενώ με το δεξιό του ευλογεί. Το κεφάλι του περιβάλλεται από φωτοστέφανο, όπως συμβαίνει με όλους τους αγίους της Εκκλησίας, και τα χαρακτηριστικά του προσώπου του διαγράφονται έντονα. Η επιγραφή της τοιχογραφίας (Ο άγιος Διονύσιος ο Ελεήμων αρχιεπίσκοπος [λαρίσης]) μαρτυρεί ότι ο μητροπολίτης αυτός καταξιώθηκε στη συνείδηση του πιστού ποιμνίου του και συγκαταριθμήθηκε στην τιμητική χορεία τον τοπικών αγίων της περιοχής. Ακόμη, η επωνυμία Ελεήμων που του αποδόθηκε, αποδεικνύει αναντίρρητα την πλούσια προσφορά του τόσο στο θρησκευτικό, όσο και στον κοινωνικό τομέα, ως φιλεύσπλαχνος διάκονος, σε όσους βρίσκονταν σε χαμηλή κοινωνική κατάσταση και ως παρηγορητής σε εκείνους που έπασχαν.

ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΑ ΟΡΙΑ: Με βάση τη χρονολογική σειρά των παραπάνω επτά αγίων μητροπολιτών της Λάρισας, η αρχιερατεία του αγίου Διονυσίου του Ελεήμονος, πρέπει να τοποθετηθεί μετά το 1489/90 και πριν το 1499 και οπωσδήποτε θα ήταν μικρής διάρκειας. Γύρω στα 1499 παραιτήθηκε από το αξίωμά του και τη θέση του κατέλαβε ο άγιος Μάρκος ο Ησυχαστής. Μετά την παραίτησή του αποσύρθηκε και μόνασε στη μονή Αγίου Νικολάου Αναπαυσά, της οποία υπήρξε και ο νεότερος κτίτορας. Σύμφωνα με την κτητορική επιγραφή, που βρίσκεται πάνω από την είσοδο του νάρθηκα προς τον κύριον ναόν, κατά την πρώτη δεκαετία του ιστ’ αιώνα, μαζί με τον έξαρχο Σταγών ιερομόναχο Νικάνορα (†1521-22) ανήγειραν από τα θεμέλιά του το σημερινό καθολικό του Αγίου Νικολάου. Η επιγραφή γραμμένη στις 12 Οκτωβρίου του 1527, αμέσως μετά την αποπεράτωση της αγιογράφησης του καθολικού της μονής από τον περίφημο Κρητικό ζωγράφο Θεοφάνη Στρελίτζα-Μπαθά αναφέρει: † ΑΝΙΓΕΡΘΗ ΕΚ ΒΑΘΡΩΝ Ο ΘΕΙΩΣ Κ(ΑΙ) ΠανΣΕΠΤΩΣ ΝΑΩΣ ΤΟΥ ΕΝΑΓΙΗΣ ΠΑΤΡΟΣ ΕΙΜΩΝ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΝΙΕΡΟΤΑΤΟΥ ΜΙΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΗΡ ΔΙΟΝΙΣΙΟΥ Κ(ΑΙ) ΤΟΥ ΩΣΕΙΩΤ)Α)ΤΟΥ ΕΝ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΕ(Ι)Σ ΚΗΡ ΝΙΚΑΝΩΡΟΨ Κ(ΑΙ) ΕΞΑΡΧΟΥ ΣΑΓΩΝ Κ(ΑΙ) Τ(ΩΝ) ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΕΙΣΩΡΙΘΗ ΔΕ Κ(ΑΙ) ΔΙΑ ΕΞΟΔΟΥ ΤΟΥ ΕΥΤΕΛΟΥΣ (Κ)ΥΠΡΙΑΝΟΥ ΙΕΡΟΔΙΑΚΩΝΟΥ ΕΤ(ΟΥΣ), ζωλς’ (7036=1527) ΜΗΝΙ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΙΒ ΕΝ ΙΝ(ΔΙΚΤΙΩΝΙ) Α’ ΧΕΙΡ ΘΕΟΦΑΝΗ Μ(ΟΝΑ)Χ(ΟΥ) ΤΟΥ ΕΝ ΤΗ ΚΡΙΤΗ ΣΠΕΛΗΤΖΑΣ. Στο νότιο άκρο του δυτικού τοίχου του νάρθηκα της μονής αυτής, ανάμεσα στην ένθρονη και βρεφοκρατούσα Παναγία και στον όσιο Αθανάσιο το Μετεωρίτη, εικονίζεται ο άγιος Διονύσιος ο Ελεήμων, ολόσωμος με το μοναχική του περιβολή σε στάση δέησης. Η παράσταση φέρνει την επιγραφή: ΔΕΗΣΙΣ ΤΟΥ ΔΟΥΛΟΥ ΤΟΥ Θ(ΕΟ)Υ ΔΙΟΝΙΣΙΟΥ ΑΡΧΙΕΡΕΟΣ. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου παρομοιάζουν με εκείνα της τοιχογραφίας του ναού των Αγίων Αναργύρων Τρικάλων, η οποία ως μεταγενέστερη πρέπει να στηρίχθηκε στην προσωπογραφική παράσταση της μετεωρίτικης μονής.

ΚΑΙ ΝΕΑ ΙΣΤΟΡΗΣΗ: Ωραιότατη ιστόρηση του αγίου Διονυσίου του Ελεήμονος έγινε πρόσφατα (1995) στο καθολικό της ιεράς μονής Αγίου Στεφάνου Μετέωρων, στην αριστερή παραστάδα της θύρας του κυρίως ναού: «δια χειρός Βλασίου Τσοτσώνη». Επίσης, ο ίδιος αγιογράφος στον ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αγίας Τριάδος Μετεώρων, ανάμεσα στους άλλους μετεωρίτες κτήτορες, έχει ιστορήσει (1994) και τον όσιο Διονύσιο, τον κτήτορα του Αναπαυσά.

ΜΝΕΙΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ: Ο άγιος Διονύσιος ο Ελεήμων μνημονεύεται σε γράμμα του Νοεμβρίου του 1541 του μητροπολίτου Λαρίσης Νεοφύτου Α’, με το οποίο επικυρώνει τις ελευθερίες και τα προνόμια της μονής Μεταμορφώσεως των Μετεώρων. Στο γράμμα του ο μητροπολίτης Νεόφυτος Α αναφέρεται και σε προκατόχους του μητροπολίτες, που μάλλον είχε και ο ίδιος γνωρίσει: «… κ(αι) εκ των αοιδίμων Π(ατέ)ρων μου εγνώρισα του τε κυρ Διονυσίου και Μάρκου, ότι αδέσποτος και ακαταδούλωτος υπάρχει η τοιαυτή μονή…». Το έγγραφο αυτό επιβεβαιώνει αναμφισβήτητα ότι ο αναγραφόμενος εδώ Διονύσιος ήταν ο άγιος Διονύσιος ο Ελεήμονας και ότι κατείχε το μητροπολιτικό θρόνο της Λάρισας αμέσως πριν τον Μάρκο τον Ησυχαστή, αφού αναγράφεται πρώτο το όνομά του και ακολουθεί του Μάρκου. Επίσης ο Λαρίσης Διονύσιος μνημονεύεται πολλές φορές στο «Σύγγραμμα Ιστορικόν» ή «Χρονικόν των Μετεώρων», το οποίο πρέπει να γράφτηκε λίγο μετά το 1529. Σύμφωνα λοιπόν με το κείμενο αυτό ο άγιος Διονύσιος ήταν εκείνος, που πρώτος έδωσε τον τίτλο του ηγουμένου στον «πατέρα» της μονής Μεταμορφώσεως του Μετέωρου, ιερομόναχο Ιωάσαφ, [όχι τον οομώνυμο κτίτορα της μονής βασιλέα Ιωάννη Ούρεση Παλαιολόγο Ιωάσαφ] και κατόπιν τον χειροτόνησε επίσκοπο Φαναρίου. Το σχετικό χωρίο αναφέρει: εύρομεν δε και αγίαν εικόνα ούσαν υπογεγραμμένην «Δέησις του δούλου του Θεού Σεραπίωνος μοναχού, του τέκτονος και καθηγουμένου της μονής του Παντοκράτορος Χριστού του αληθινού Θεού ημών, επί έτους 1425-26». Και τούτω τω μοναχώ ουκ ασκόπως το της ηγουμενίας επεκλήτο όνομα, αλλ’ από της του τόπου τάξεως ωνομάζετο, καθώς αυτή η τάξις επεκράτησεν εως εις τον καιρόν του κυρ Ακακίου, ον και εθεασάμεθα. Εις τον αυτόν καιρόν εποίησεν ο εν ιερομονάχοις κυρ Ιωάσαφ χρόνους ιζ’, διέπων και αυτός κατά την έκπαλαι συνήθειαν ως πατήρ του Μετεώρου. Ο δε κυρ Διονύσιος ο Λαρίσσης ετίμησεν εις την ηγουμενίαν του Μετεώρου τον Ιωάσαφ τούτον και εσύστερον εποίησεν επίσκοπον Φαναρίου. Από αυτού και έως του νυν επέρασαν χρόνοι μ’ και ηγούμενοι ε’. άξιον δεν ιδείν πώς εν έτοις μ’ χρόνοις ηγούμενοι ε’ εγένοντο και ρ’ χρόνων παρωχηκότων πρότερον, ουδείς όνομα ηγουμένου εκέκτητο ουδέ εις το Μετέωρον ουδέ εις άλλην μονήν, ότι δηλονότι παρεκτός του Πρώτου της Σκήτεως του εν Δουπιάνη ουδείς άλλος ηγούμενος ωνομάζετο εν ταις Μετεώροις μοναίς απάσαις ούτω γαρ τη συνήθεια επεκράτει ότι ο Πρώτος της Σκήτεως έχει και της ηγουμενίας όνομα». Από τότε που ο Λαρίσης Διονύσιος χειροθέτησε ηγούμενο του Μετεώρου τον ιερομόναχο Ιωάσαφ και στη συνέχεια τον χειροτόνησε επίσκοπο Φαναρίου μέχρι τότε που συντάχθηκε το κείμενο αυτό, σύμφωνα με το παραπάνω απόσπασμα είχαν περάσει μ’ (-40) χρόνια. Με δεδομένο ότι το «Σύγγραμμα Ιστορικόν» γράφτηκε λίγο μετά το έτος 1529, αφαιρώντας τα 40 αυτά χρόνια, φτάνουμε στη δεκαετια 1490-1500, δηλαδή στη δεκαετία που μητροπολίτης Λαρίσης ήταν ο Άγιος Διονύσιος ο Ελεήμων.

Σύμφωνα με άλλα χωρία του «Συγγράμματος Ιστορικού», ο Λαρίσης άγιος Διονύσιος και κτήτωρ της μονής του Αγίου Νικολάου του Αναπαυσά, όταν κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του εγκαταβίωσε εκεί ως μοναχός, παραχώρησε μέρος από τη γη της στη μονή του Μεγάλου Μετεώρου. Μόνον αυτός ο Διονύσιος ως κτίτωρ της μονής θα μπορούσε να προβεί σε μια τέτοια ενέργεια. Σημειωτέον ότι ακόμη και σήμερα η ιερά μονή Μεγάλου Μετεώρου έχει υπό την κατοχή της έναντι του αγίου Νικολάου Αναπαυσά ένα μεγάλο αγρόκτημα.

Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ: Αυτές τις λίγες πληροφορίες έχουμε γύρω από τη ζωή και τη δράση του μητροπολίτου Λαρίσης Αγίου Διονυσίου του Ελεήμονος. Μετά από μια βραχυχρόνια παραμονή στο μητροπολιτικό θρόνο της Λάρισας, τα τελευταία χρόνια της ζωής του, όπως προαναφέρθηκε, τα έζησε ως μοναχός στο μοναστήρι του Αγίου Νικολάου του Αναπαυσά. Σύμφωνα με όσα αναγράφονται στο φ. 41β του κώδικα 650 της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος, πέθανε στις 28 Μαρτίου του 1510, τη Μεγάλη Πέμπτη: «†εκοιμήθη ο πανιερώτ(α)τ(ος) μ(ητ)ροπολίτ(ης) λαρίσσης, κυρ διονύσιος, εν έτει ζιη’ (7018=1510), μην μαρτ(ιος), κη’ ημέρα Εη (=Πέμπτη) ήτις και τυχών η αυτ(η) Εη (=Πέμπτη) αγία κ(αι) μ(ε)γάλη, εν η τα σ(ωτη)ρια πάθη του κ(υριο)υ ημ(ων) ι(ησο)υ Χ(ριστο)υ επιτελούμ(εν) ωρα Γη τ(ης) νυκτός».

Η ίδια αναφορά, ημιτελής όμως, έχει αντιγραφεί και στον κώδικα 457 της μονής Μεταμορφώσεως των Μετεώρων.

Ἀποκοιμίζουν τοὺς Χριστιανούς…

0
0

 

Ἀποκοιμίζουν τοὺς Χριστιανούς…

Καρανίκας Παναγιώτης

       Σέβ. Μεσσηνίας πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν δήλωσε: «Μὲ τὴν ἀπόφασή της αὐτή, οὔτε ὑποκίνησε στάσεις, οὔτε προκάλεσε ἔριδες, οὔτε δημιούργησε διχαστικὲς τάσεις’, ἀντίθετα μὲ τρόπο ἤρεμο καὶ συνεκτικὸ εἶπε αὐτὸ τὸ ὁποῖο ἔπρεπε νὰ πεῖ. Αὐτὸ ἐπανέλαβε καὶ στὸ ἀνακοινωθέν της. Δὲν προέτρεψε σὲ συλλαλητήρια, δὲν ἀποφάσισε γιὰ δημοψηφίσματα, δὲν ἀφόρισε κανένα καὶ οὔτε θὰ τὸ κάνει ποτέ. Στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲ χωροῦν οἱ πόλεμοι καὶ ἡ διχοστασίες, ὅποτε μάλιστα τὶς υἱοθέτησε, ἐκείνη ζημιώθηκε. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκ­κλησία κανένα δὲν ἀποκλείει, ἐὰν ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος δὲν ἀποκλειστεῖ ἀπὸ μόνος του. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μὲ πνεῦμα κατανόησης καὶ ἀποδοχῆς δέχεται τὸν καθένα, ἀκόμη καὶ τὸν ἁμαρτωλὸ καὶ τὴν πόρνη, χωρὶς νὰ ἀποδέχεται ὅμως καὶ τὴν ἁμαρτία. Πάντα περιμένει τὴν ἐν μετανοίᾳ ἐπάνοδο τῶν πεπτωκότων γι’ αὐτὸ καὶ τονίζει ὅτι τὸν ἐρχόμενον οὐ μὴ ἐκβάλω ἔξω! Οἱ ὁποιεσδήποτε, λοιπόν, ἀκραῖες ἐνέργειες ἀποκλεισμοῦ, ἀφορισμοῦ καὶ ἀποβολῆς δὲν ἔχουν θέση μέσα στὴν Ἐκκλησία. Ἀπαιτεῖται νὰ πρυτανεύουν πάντα ἡ ἀγάπη, ἡ κατανόηση καὶ ἡ καταλλαγή. Ἡ ψυχραιμία καὶ τὸ μέτρο καὶ ὄχι οἱ ἀκρότητες. Δὲν πρέπει νὰ μᾶς διαφεύγει ὅτι ὁ ἀναμάρτητος πρῶτος τὸ λίθο βαλέτω. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ σ’ ἐκείνους ποὺ λιθοβολοῦσαν μία πόρνη γυναίκα».

        Ἀκραιφνῶς οἰκουμενιστικὸς λόγος. Οὕτως ἀποφθέγγονται οἱ ἀγαπούληδες οἰκουμενιστὲς ἱεράρχες μὲ κοσμικὸ φρόνημα. Ὁ ποιμενάρχης τῆς Μεσσηνίας θεωρεῖ τὸν ἑαυτό του σοφότερο καὶ φιλανθρωπότερο τῶν Ἁγίων Πατέρων ποὺ ἀφόριζαν αἱρετικοὺς καὶ κατέγραψαν τὰ ἀναθέματα στὸ συνοδικὸ τῆς ὀρθοδοξίας. Οἱ γνήσιοι ποιμένες διαχωρίζουν τὰ πρόβατα ἀπὸ τοὺς λύκους καθὼς καὶ τὰ ὑγιῆ πρόβατα ἀπὸ τὰ ἄρρωστα. Γιὰ τοὺς οἰκουμενιστὲς ἱεράρχες πρόβατα καὶ λύκοι μποροῦν νὰ συμβιώνουν καὶ συναναστρέφονται ἀκινδύνως.

      Ὁ ἀφορισμὸς δὲν ἀποτελεῖ πάγιο ἐπιτίμιο. Ἄγει τὸν ἁμαρτωλὸ σὲ μετάνοια καὶ ὅταν συνέλθει καὶ μετανοήσει λύεται ὁ ἀφορισμός. Αὐτὴ τὴν πρακτικὴ ἐφάρμοσε καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὸν αἱμομίκτη τῆς Κορίνθου, ὁ ὁποῖος καὶ σώθηκε ἐξ αἰτίας τοῦ φαρμάκου τοῦ ἀφορισμοῦ. Ἡ Ἐκκλησία ἀφορίζει ἐποικοδομητικὰ γιὰ νὰ σώσει τὸν πωρωμένο ἁμαρτωλὸ μὲ τὸ ἔσχατο ὅπλο τοῦ ἀφορισμοῦ. Δὲν κηρύττει πόλεμο στὸν ἁμαρτωλὸ ἀλλὰ ἐπιχειρεῖ νὰ τὸν σώσει τὴν ὕστατη στιγμή.

      Ὁ μητροπολίτης Μεσσηνίας εἶπε: «Οἱ ὁποιεσδήποτε, λοιπόν, ἀκραῖες ἐνέργειες ἀποκλεισμοῦ, ἀφορισμοῦ καὶ ἀποβολῆς δὲν ἔχουν θέση μέσα στὴν Ἐκκλησία.» Δηλαδή, τὰ τόσα ἀναθέματα ποὺ ἐπέβαλαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες στὴν δισχιλιόχρονη πορεία τῆς Ἐκκλησίας συνιστοῦσαν ἀκραῖες ἐνέργειες μακρὰν τοῦ πνεύματος τοῦ χριστιανισμοῦ;

      Ἐπίσης συγχέει τὸ προσωπικὸ ἁμάρτημα τῆς μοιχευομένης γυναίκας τοῦ εὐαγγελίου μὲ τὴ θεσμοθέτηση τοῦ σοδομισμοῦ καὶ τὴν ἐπακόλουθη καταδίκη χιλιάδων ψυχῶν ὁμοφυλοφίλων καὶ υἱοθετηθέντων παιδιῶν. Μὰ γιὰ τόσο ἀκατήχητους μᾶς περνοῦν; Ἐξισώνει τὴ μοιχεία μιᾶς γυναίκας μὲ τὴ νομοθέτηση τῆς ὁμοφυλοφιλίας ποὺ ἔχει ψυχοκτόνο ἀντίκτυπο σὲ ὁλόκληρο λαό!! Ὁ Χριστὸς δέχτηκε τὴν πρώην μοιχαλίδα, τὴν μετανοημένη πόρνη. Δὲν προσῆλθε ἡ γυναῖκα στὸν Κύριο καμαρωτὴ μὲ τὸν ἐραστή της ἀγκαλιά.

     Οἱ οἰκουμενιστὲς ἱεράρχες γέμουν κοσμικοῦ πνεύματος καὶ στεροῦνται τῆς θείας χάριτος. Ὁπότε ἐφευρίσκουν καὶ ἐπινοοῦν ἑρμηνεῖες ποὺ δικαιολογοῦν τὴν ἐκκοσμίκευση καὶ συμπόρευσή τους μὲ τὴ Νέα Τάξη Πραγμάτων.

      Ἐπίκαιρος ὁ λόγος τοῦ προφήτου Ζαχαρία: «διότι ἰδοὺ ἐγὼ ἐξεγείρω ποιμένα ἐπὶ τὴν γῆν· τὸ ἐκλιμπάνον οὐ μὴ ἐπισκέψηται καὶ τὸ ἐσκορπισμένον οὐ μὴ ζητήσῃ καὶ τὸ συντετριμμένον οὐ μὴ ἰάσηται καὶ τὸ ὁλόκληρον οὐ μὴ κατευθύνῃ καὶ τὰ κρέα τῶν ἐκλεκτῶν καταφάγεται καὶ τούς ἀστραγάλους αὐτῶν ἐκστρέψει. ὦ οἱ ποιμαίνοντες τὰ μάταια καὶ οἱ καταλελοιπότες τὰ πρόβατα· μάχαιρα ἐπὶ τοὺς βραχίονας αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τὸν ὀφθαλμὸν τὸν δεξιὸν αὐτοῦ· ὁ βραχίων αὐτοῦ ξηραινόμενος ξηρανθήσεται, καὶ ὁ ὀφθαλμὸς ὁ δεξιὸς αὐτοῦ ἐκτυφλούμενος ἐκτυφλωθήσεται.» Σε μετάφραση: «διότι ἐγὼ θὰ παραχωρήσω νὰ κυβερνήση τὴν χώραν ἄρχων ἀνίκανος καὶ ἀκατάρτιστος. Αὐτὸς δὲν θὰ ἐπισκεφθῇ τὸ ἐγκαταλελειμμένον πρόβατον, τὰ διασκορπισμένα πρόβατα δὲν θὰ ἀναζητήση, διὰ νὰ τὰ εὕρη. Τὸ πληγωμένον καὶ τσακισμένον πρόβατον δὲν θὰ τὸ θεραπεύση. Τὸ ὑγιὲς δὲν θὰ τὸ κατευθύνη ἐκεῖ, ποὺ πρέπει. Ἀλλὰ τὰ κρέατα τῶν ἐκλεκτῶν προβάτων θὰ κατατρώγη καὶ θὰ ἐξαρθρώνη αὐτῶν τοὺς ἀστραγάλους. Ω, οἱ ἀνίκανοι καὶ ἰδιοτελεῖς ποιμένες, οἱ ὁποῖοι ἔχετε ἐγκαταλείψει τὰ πρόβατα· μαχαίρι, ὀργὴ καὶ τιμωρία παρὰ Θεοῦ θὰ πέση εἰς τὰ ἀνίκανα χέρια τοῦ κακοῦ ποιμένος καὶ στὸ δεξί του μάτι· τὸ χέρι του θὰ ξηρανθῇ ὁλότελα καὶ τὸ δεξί του μάτι θὰ τυφλωθῇ ἐντελῶς.» (Ζαχ. 11, 16-17)

Η Κυριακή της Ορθοδοξίας έδειξε ψυχρότητα

0
0

Τι γιορτάζουμε την Κυριακή της Ορθοδοξίας | Dogma 

Η Κυριακή της Ορθοδοξίας έδειξε ψυχρότητα

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

            Ψυχρές είναι πλέον οι σχέσεις μεταξύ των Μητροπολιτών – μελών της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος και της Προέδρου της Δημοκρατίας, του πρωθυπουργού, των μελών της Κυβέρνησης και των μελών του Κοινοβουλίου, που εψήφισαν τον Νόμο για τον «γάμο» των ομοφυλοφίλων. Απόδειξη τα όσα συνέβησαν κατά την Κυριακή της Ορθοδοξίας.

            Η Ιεραρχία εόρτασε τη μεγάλη αυτή εορτή ως να πενθούσε.  Χωρίς την παρουσία της πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας, χωρίς κάλυψη τηλεοπτική και γενικά δημοσιογραφική, στο μικρό στο μέγεθος, αλλά ιστορικό καθολικό της Μονής Πετράκη. Από την δημιουργία του Ελληνικού κράτους και από τότε που ο βασιλιάς Γεώργιος Α΄ ασπάσθηκε την Ορθοδοξία – ο Όθωνας, ως βασιλιάς των Ελλήνων  είχε παραμείνει Ρωμαιοκαθολικός – ο επικεφαλής του κράτους και όλη η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία μαζί με την εκκλησιαστική Ιεραρχία την πρώτη Κυριακή της Σαρακοστής πανηγύριζαν τον θρίαμβο της Ορθοδοξίας και αποδείκνυαν την ενότητα του λαού, όπως την κληρονομήσαμε από την εποχή της Ρωμέϊκης Αυτοκρατορίας. Φέτος η Αρχηγός του Κράτους δεν ήταν παρούσα, δεν εκφώνησε το Σύμβολο της Πίστεως κατά την Θεία Λειτουργία και τα μέλη της Ιεράς Συνόδου αρνήθηκαν την εκ μέρους της πρόσκληση να παρευρεθούν στο  παρατιθέμενο  καθιερωμένο  γεύμα.  

Σημειώνεται ότι  στο Βυζάντιο η αναστήλωση των εικόνων έγινε με κρατική πρωτοβουλία, που φυσικά βρήκε σύμφωνο το πλήρωμα της Εκκλησίας. Με κρατική πρωτοβουλία συνέβη και η εικονομαχία, που συνετάραξε επί έναν και πλέον αιώνα την Εκκλησία και είχε θύματα χιλιάδες πιστών χριστιανών. Το Ισλάμ ήταν αυτό που άσκησε στους κατοίκους της Αυτοκρατορίας όχι μόνο γεωπολιτική, αλλά και πολιτισμική πίεση. Και αν θυμόμαστε τις επιθέσεις του Ισλάμ κατά της Κωνσταντινουπόλεως, της Κρήτης, του Αγίου Όρους, της Πελοποννήσου και αλλού, δεν επιτρέπεται να λησμονούμε τη μεγάλη του επίθεση κατά του ελληνικού πνεύματος, δια των αιρέσεων του μονοφυσιτισμού και της εικονομαχίας.

Όπως είναι γνωστό ο μωαμεθανισμός δεν δέχεται εξεικόνιση θεού. Θέλοντας να επιβάλει την αντίληψη αυτή στους Ορθοδόξους Χριστιανούς της Συρίας,  που είχε υποδουλώσει, ο χαλίφης Γιαζίντ Β΄ «δόγμα εψηφίσατο κατά των αγίων και σεπτών εικόνων», το 721. Από εκεί η κακοδοξία εισέδυσε και στο βυζαντινό κράτος: πέντε χρόνια αργότερα ο Λέων Γ΄ ο Ίσαυρος διέταξε να κλείσουν τα μοναστήρια, να διωχθούν οι κληρικοί και οι λαϊκοί που προσκυνούσαν εικόνες, για τις οποίες έδωσε εντολή να καταστραφούν.

Επί της Ειρήνης και του υιού της Κωνσταντίνου του Πορφυρογέννητου συνεκλήθη το 787 η Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος, η οποία, μεταξύ άλλων, τακτοποίησε θετικά για την Εκκλησία το θέμα της προσκυνήσεως των εικόνων. Όμως το θέμα δεν έληξε. Στη συνέχεια υπήρξαν πάλι εικονομάχοι Αυτοκράτορες, μεταξύ των οποίων και ο Θεόφιλος, που προέβησαν σε ακραίες βιαιότητες σε βάρος των Ορθοδόξων Χριστιανών. Το 842 ο Θεόφιλος απεβίωσε, ο υιός του Μιχαήλ ήταν τεσσάρων ετών και την βασιλεία ανέλαβε η σύζυγος του Θεοφίλου Θεοδώρα. Επί των ημερών της έληξε οριστικά το θέμα της εικονομαχίας. Στις 19 Φεβρουαρίου 843 μια μεγαλόπρεπη θρησκευτική τελετή σύναξε τον κλήρο, τον λαό και τους πολιτικούς άρχοντες. Η Αυτοκράτειρα Θεοδώρα μετέβη στην Βλαχέρνα και από εκεί στην Αγία Σοφία, όπου και αναπέμφθηκε ευχαριστήρια δέηση στον Παντοδύναμο. Ύστερα, το βράδυ, στο Ιερό Παλάτιο η βασίλισσα πρόσφερε δείπνο στους ιερωμένους και εόρτασε μαζί τους τον θρίαμβο της Ορθοδοξίας.

Από τότε και σε ανάμνηση του ιστορικού αυτού γεγονότος  και της αυτοκράτειρας Θεοδώρας κάθε χρόνο την πρώτη Κυριακή της Σαρακοστής η Ορθόδοξη Εκκλησία (κοσμικοί άρχοντες, κλήρος και λαός) εορτάζει επίσημα και με ευλαβική ευγνωμοσύνη την αναστήλωση των εικόνων. Αυτό εξήγησε και ο αείμνηστος Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας σε δημοσιογράφο που τον ερώτησε πώς είναι δυνατό ένας αριστερός πολιτικός να απαγγέλλει το Σύμβολο της Πίστεως κατά τη Θεία Λειτουργία της Κυριακής της Ορθοδοξίας. Αφού ξεκαθάρισε ότι ενσυνείδητα το  κάνει πρόσθεσε: «Δεν θα ήμουν ποτέ  εγώ εκείνος που θα σταματούσε τη συνέχεια ενός ιστορικού γεγονότος, καθοριστικού για την πορεία του λαού μας».

Πράγματι, με την αποκατάσταση της προσκύνησης των εικόνων ο Ελληνισμός, συνέχισε να βιώνει την Ορθόδοξη Πίστη του προς τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό και τους Αγίους, καλλιέργησε περαιτέρω τις καλές τέχνες και συνέχισε να αναπτύσσει τον πολιτισμό του, που πήγε να πνιγεί από την εικονομαχία. Γράφει σχετικά  ο Σπυρίδων Ζαμπέλιος: «Έκτοτε μετά ζήλου θρησκευτικού συνάγονται και τακτοποιούνται τα διασωθέντα λείψανα της πολυθεϊκής και Χριστιανικής αρχαιότητος, τα ζώπυρα της ιστορίας, φιλοσοφίας και γραμματολογίας των προγόνων».

Η αποκατάσταση της προσκύνησης των εικόνων και των λειψάνων είναι βεβαίως ένας θρίαμβος της Ορθοδοξίας, αλλά ταυτόχρονα είναι  και μια ιστορική πολιτισμική νίκη του Ελληνισμού επί του Ισλάμ. Και αυτό πέτυχαν οι Έλληνες χάρη στην τότε  συνεργασία των πολιτικών και θρησκευτικών ηγετών τους. Αυτή η επέτειος της τότε πετυχημένης συνεργασίας Πολιτείας και Ιεραρχίας για το καλό του λαού  δεν εορτάσθηκε φέτος, πράγμα ιδιαίτερα λυπηρό, που πάντως συνέβη με ευθύνη της σημερινής κυβέρνησης.

Θλίψη προκαλεί η δημοσίως εκφρασθείσα άποψη του ομότιμου καθηγητή του Εκκλησιαστικού Δικαίου κ. Ιωάννη Κονιδάρη, ότι, κατ’ εκείνον, «γίνεται σαφές ότι ο εορτασμός της Κυριακής της Ορθοδοξίας ουδεμία σχέση έχει με την Πολιτεία και μάλιστα την τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα». Σημειώνεται ότι ο κ. Κονιδάρης ως Άρχων Μέγας Δικαιοφύλαξ του Οικουμενικού Θρόνου πρέπει να γνωρίζει ότι η Κυριακή της Ορθοδοξίας εορτάζεται μεγαλοπρεπώς στο Φανάρι και το Σύμβολο της Πίστεως εκφωνεί ο εκπρόσωπος της ελληνικής κυβερνήσεως, ακριβώς για να υπογραμμισθεί η συνέχεια του Ελληνισμού και η συναλληλία Πολιτείας και Εκκλησίας, έστω και υπό τους γνωστούς δυσμενείς όρους που ζει το Πατριαρχείο. Και τί σημαίνει το γραφέν «τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα;». Τώρα αλλάζουμε την Ιστορία; Παύουμε με μια κίνηση τη συνέχεια του Ελληνισμού; Γινήκαμε οπαδοί του γουοκισμού, αν και κάτοχοι σπουδαίου εκκλησιαστικού τίτλου ως οφφικιάλιοι του Πατριαρχείου;

Έντονος και ο προβληματισμός από την άποψη του κ. Κονιδάρη. Αν ένας ομότιμος καθηγητής του Εκκλησιαστικού Δικαίου, Μέγας Άρχων του Οικουμενικού Πατριαρχείου, θεωρητικά γνώστης της ιστορίας και πρακτικά διάδοχος στην πάλαι ποτέ έδρα σπουδαίων καθηγητών, όπως των Ράλλη, Τρωιάνου και άλλων, γράφει με αυτόν τον τρόπο για τόσο σοβαρά ζητήματα, τί να περιμένει κανείς από τους ανώτατους πολιτειακούς και πολιτικούς παράγοντες που, κατά τεκμήριο, δεν έχουν τόση γνώση της Ιστορίας και της Παράδοσής μας…-

Σχολεία: Φθορά και σιωπηλή παραίτηση: Τι εξομολογείται μια δασκάλα

0
0

 

Σχολεία-Εντατικοποίηση, τοξικό περιβάλλον, έλλειψη νοήματος: Μέχρι πότε οι εκπαιδευτικοί θα «αδειάζονται» σωματικά και ψυχικά;

Πριν λίγο καιρό το alfavita.gr αποκάλυψε ότι μέσα σε τρεις μήνες έχουμε πολλές δεκάδες απαλλαγές στελεχών εκπαίδευσης από τα καθήκοντά τους και ακόμη περισσότερες άδειες άνευ αποδοχών με ταυτόχρονη αναζήτηση άλλης επαγγελματικής στέγης εκπαιδευτικών, ακόμα και στο εξωτερικό.

Μάλιστα κεντρικό άρθρο μεγάλης φιλοκυβερνητικής εφημερίδας με θέμα “Κύμα παραιτήσεων από τους διευθυντές των σχολείων”  επιβεβαιώνει ότι, το τελευταίο διάστημα έχει παρατηρηθεί αυξημένος αριθμός παραιτήσεων από διευθυντές σχολείων. 

«Δεν αντέχουμε άλλο. Μας “καίνε” εργασιακά και μας οδηγούν σε παραίτηση» δηλώνουν αρκετοί. 

Πριν λίγες μέρες μόνο στο ΠΥΣΠΕ (δάσκαλοι, νηπιαγωγοί)  Α’ Αθήνας, στη φετινή χρονιά είχαμε 101 απαλλαγές στελεχών εκπαίδευσης!

Απείρως χειρότερη είναι η κατάσταση στους εκπαιδευτικούς των σχολικών τάξεων.

ΣΧΟΛΕΙΑ-ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ, ΤΟΞΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, ΕΛΛΕΙΨΗ ΝΟΗΜΑΤΟΣ: ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΘΑ «ΑΔΕΙΑΖΟΝΤΑΙ» ΣΩΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΑ;

Ίσως είναι η πρώτη φορά μεταπολιτευτικά που ένα μεγάλο τμήμα των εκπαιδευτικών νιώθει αφενός τέτοια αφόρητη πίεση και αφετέρου τέτοια έλλειψη χαράς για τη διδασκαλία που αντί να τονώνει όπως παλιότερα, «αδειάζει» σωματικά και ψυχικά.

Ένας μεγάλος αριθμός εκπαιδευτικών βιώνει υψηλή ή μεσαία συναισθηματική εξάντληση, ενώ καταγράφεται επίσης ότι ένα ακόμη μεγαλύτερο τμήμα εκπαιδευτικών που αισθάνεται ότι οι παρεμβάσεις του υπουργείου Παιδείας κάνουν τη δουλειά τους στο σχολείο να φαίνεται άνευ νοήματος.

Ένας ατελείωτος βομβαρδισμός εξωεκπαιδευτικών εργασιών, γραφειοκρατικού φόρτου και ευθυνών που διασπείρουν άγχος, αβεβαιότητα και αγωνία, διαμορφώνει σταδιακά ένα βαθιά τοξικό περιβάλλον για τα εργασιακά, μορφωτικά και δημοκρατικά δικαιώματα εκπαιδευτικών και εκπαιδευομένων.

Έγγραφα, Οδηγίες, Εγκύκλιοι, Υπουργικές Αποφάσεις, νέα νομοθεσία και βροχή από νέες ευθύνες που ετσιθελικά μετατρέπουν τους εκπαιδευτικούς σε πληροφορικούς (μέσα σε λίγα 24ωρα έπρεπε όλοι να χειρίζονται υπολογιστές και να ξέρουν να κάνουν μάθημα εξ αποστάσεως), νοσοκόμους και γιατρούς (υπεύθυνοι covid), ψυχολόγους (σύμβουλοι σχολικής ζωής), που μαζί με τους παλιότερους μόνιμους ρόλους του διοικητικού προσωπικού, του φύλακα, κάνουν «φύλλο και φτερό» την εκπαιδευτική διαδικασία και εξουθενώνουν τους εκπαιδευτικούς οι οποίοι στη χώρα μας, στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (Γυμνάσια – Λύκεια) έχουν μέση ηλικία 50 ετών και άνω.

Ίσως γι’ αυτό μαζί με τις εστίες αγανάκτησης, θυμού και αντίστασης που αναζωπυρώνονται από το «λάδι που ρίχνει στη φωτιά» το ΥΠΑΙΘ, παρατηρείται και ένα  «κύμα φυγής» εκπαιδευτικών προς τη συνταξιοδότηση (το οποίο θα ήταν πολύ μεγαλύτερο αν οι όροι συνταξιοδότησης εξασφάλιζαν μια στοιχειώδη κάλυψη στις ανάγκες επιβίωσης), καθώς οι αντίξοες συνθήκες εργασίας (εντατικοποίηση, πίεση, εξάντληση, έλλειψη νοήματος, τηλεκπαίδευση και αξιολόγηση) έχουν κάνει αφόρητη τη ζωή χιλιάδων εκπαιδευτικών.

Η νέα ιεραρχική δομή σε συνδυασμό με την ατομική αξιολόγηση διαλύει τον δημοκρατικό και συλλογικό τρόπο λειτουργίας του σχολείου, ενώ παράλληλα κατεδαφίζεται η παιδαγωγική διάσταση της εκπαίδευσης. Το καινούργιο μοντέλο βασίζεται στη φιλοσοφία της εξατομίκευσης, του εσωτερικού ατέρμονου ανταγωνισμού συγκέντρωσης μορίων για επιβίωση και ανέλιξη σε ένα γραφειοκρατικό και διεκπεραιωτικό σχολείο.

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΔΥΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟ: ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΛΠΑΖΟΝΤΑΣ

Ο εργασιακός χώρος στο Δυτικό κόσμο έχει δεχθεί το τελευταίο διάστημα τις δονήσεις μιας μεγάλης ανατροπής: εκατομμύρια εργαζόμενοι έχουν εγκαταλείψει την εργασία τους, σε ένα κύμα εργασιακής φυγής που έγινε γνωστό ως «μεγάλη παραίτηση».

Πιο πρόσφατα, το φαινόμενο της «σιωπηρής παραίτησης», μιας αθόρυβης άρνησης εργασίας, έχει αρχίσει επίσης να κάνει την εμφάνισή του και σε χώρους εργασίας στην εκπαίδευση όπως πχ στα σχολεία. Εκεί όπου βασιλεύουν  χρόνια τώρα οι δείκτες ποιότητας, η αξιοκρατία και η αξιολόγηση. Εκεί όπου κάθε πτυχή της σχολικής ζωής είναι μετρήσιμη και ελεγχόμενη.  Εκεί που έχουμε τη μετατροπή του σχολείου σε ένα “πανοπτικόν” συνεχούς επιτήρησης και αυστηρής τιμωρίας.

θα έχετε πιθανότατα ακούσει για τη «σιωπηρή παραίτηση» –μια παρεξηγημένη, συχνά, φράση– που σημαίνει ότι εκπαιδευτικοί, δυσαρεστημένοι στη δουλειά τους είτε για πιέσεις από το υπουργείο Παιδείας και τους ιεραρχικά ανώτερους, είτε για δυσκολίες  που αντιμετωπίζουν από τους μαθητές και τους γονείς, ως αντίδραση τείνουν να μειώνουν την προσπάθειά τους, υποφέροντας σιωπηλά, είτε ακόμη και να ψάχνουν τρόπο να συνταξιοδοτηθούν με μειωμένη σύνταξη είτε ακόμη και να παραιτούνται.

«Θέλω να είμαι δασκάλα κάθε μέρα για όλη μου τη ζωή. Είναι αυτό που απολαμβάνω περισσότερο» δηλώνει χωρίς αμφιβολία η 30χρονη Maggie Perkins, η οποία όμως λόγω φορτωμένου ωραρίου και χαμηλών αποδοχών αποφάσισε πριν από μερικά χρόνια ότι οφείλει να βάλει όρια μεταξύ της επαγγελματικής και της προσωπικής της ζωής.

Εξ ου και τo 2018 υιοθέτησε την τακτική της «σιωπηλής παραίτησης», μίας τάσης η οποία τράβηξε την προσοχή των νέων εργαζομένων ιδίως μέσω του TikTok. Ουσιαστικά, πρόκειται για την εφαρμογή αυστηρών ορίων στην επαγγελματική ζωή, ενώ παράλληλα πληρώνεται κανείς κανονικά. Υιοθετείται ιδίως από εργαζομένους κάτω των 40 ετών, οι οποίοι αντιστέκονται στις επαγγελματικές υπερβολές (όπως δυσανάλογα πολλές ώρες στο γραφείο) και δουλεύουν μόνο για όσο απαιτεί το συμβόλαιό τους.

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, συνέβη η «Μεγάλη Παραίτηση», στην οποία πολλοί εργαζόμενοι βρήκαν το κουράγιο να παραιτηθούν και να κυνηγήσουν ελκυστικότερες ευκαιρίες με υψηλότερες αποδοχές και μεγαλύτερη ευελιξία. Πλέον, η «σιωπηλή παραίτηση» υποδηλώνει ότι οι εργαζόμενοι προσπαθούν να βρουν τρόπους να προσαρμόσουν τις δουλειές που έχουν τώρα ανάλογα με τις ανάγκες τους.

Η Perkins παραιτήθηκε το 2020 και δήλωσε στο Business Insider ότι δεν σκοπεύει να επιστρέψει στη δουλειά της. Κάνει το διδακτορικό της στην Εκπαιδευτική Θεωρία και Πρακτική και εστιάζει την έρευνά της στην φθορά των εκπαιδευτικών – ιδίως αναζητώντας γιατί δάσκαλοι με πολλά προσόντα και εμπειρία επιλέγουν να φύγουν από το επάγγελμα.

ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ

Ως δασκάλα σε ιδιωτικά και δημόσια σχολεία στην πολιτεία της Τζόρτζια και της Φλόριντα, η Perkins ξόδεψε «εκατοντάδες εάν όχι χιλιάδες» δολάρια από τον μισθό της σε εξοπλισμό τάξεων, δέχθηκε λεκτικές επιθέσεις από γονείς και είχε «τραγικές» ημικρανίες.

«Είτε καταλήγεις με burnout είτε πρέπει να κάνεις μία επιλογή», τονίζει η ίδια μιλώντας στο Business Insider. Η συμβουλή της προς όσους θέλουν να ακολουθήσουν την τακτική της «σιωπηλής παραίτησης» είναι να αποτραβηχτούν σταδιακά και ήσυχα, χωρίς να τραβήξουν πολλή προσοχή στην αλλαγή.

«Δεν μπορεί να γίνει σε μία μέρα. Εάν είσαι ο τύπος του εκπαιδευτικού που φέρνει τη δουλειά στο σπίτι και μένει περισσότερο στο σχολείο, θα είναι αισθητό εάν το κάνεις ξαφνικά», δήλωσε η ίδια προσθέτοντας ότι θα πρέπει να γίνει με κομψό τρόπο, ώστε να αποφύγει κανείς την απόλυση.

Το 2018, η Perkins ξεκίνησε να φεύγει από το σχολείο όταν είχε συμπληρώσει ακριβώς τις ώρες του συμβολαίου της, ώστε να πάρει την κόρη της από το νηπιαγωγείο. Αυτό έθεσε τις βάσεις για μία ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής. Ωστόσο, με τις βαθμολογίες, την προετοιμασία για τα μαθήματα και τις συναντήσεις, ήταν σχεδόν αδύνατο να χωρέσει όλη τη δουλειά μέσα στο ωράριό της.

Προκειμένου να μειώσει τις ώρες εργασίας, η Perkins άρχισε να εξετάζει τα συστήματα αυτόματης βαθμολόγησης, ουσιαστικά αποφεύγοντας να βαθμολογήσει όλες τις εργασίες για το σπίτι και ζητώντας από τους μαθητές να υπογραμμίζουν τα κομμάτια των εκθέσεών τους που αντιστοιχούσαν στο πλαίσιο της βαθμολόγησης.

«Νομίζω πως με έκανε καλύτερη εκπαιδευτικό, διότι έγινα πολύ πιο αποδοτική και μπορούσα να βάλω προτεραιότητες σε αυτά που άξιζαν», δηλώνει η ίδια.

Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

Την πρώτη φορά που η Perkins άκουσε για την σιωπηλή παραίτηση, αισθάνθηκε ότι ταιριάζει στην περίπτωσή της και άρχισε να αναρτά βίντεο στο TikTok σχετικά με την εμπειρία της.

«Ήταν μία πολύ απλή εξήγηση για κάτι που άλλαξε σημαντικά τη ζωή μου και ήταν υγιές για εμένα», τονίζει στο Business Insider. Ωστόσο, η ίδια προτιμά τον όρο «σιωπηλή εργασία», καθώς πολλοί δάσκαλοι επενδύουν στη δουλειά τους και δεν θέλουν να παραιτηθούν.

«Δεν χρειάζεται ποτέ να τα παρατήσετε, απλώς να μειώσετε τη δέσμευσή σας ή την παρουσία σας ή την αναστάτωσή σας. Και εξακολουθείτε να βγάζετε δουλειά. Δεν μειώνετε την παραγωγικότητα της εταιρείας. Κάνετε αυτό που ζητούν οι άλλοι από εσάς», τονίζει η Perkins.

Η ίδια μάλιστα σημειώνει πως η προσπάθεια είναι διαφορετική για τον καθένα. Στη δική της περίπτωση, προσπάθεια σήμαινε να δίνει το 100% του εαυτού της μεταξύ 8:00 και 16:00, χωρίς όμως να φέρνει τη δουλειά στο σπίτι. «Εάν δεν μπορούσα να βγάζω τις ώρες του συμβολαίου μου, δεν θα το έκανα καθόλου», δηλώνει.

Άλλοι, αντιθέτως, επιλέγουν «να κάνουν το απολύτως ελάχιστο, μόνο για να μην παραιτηθούν». Πρόκειται για τα άτομα που δεν έχουν στόχο να ανέβουν στην ιεραρχία της εταιρείας, θέλουν φερειπείν απλώς να τελειώνουν τη δουλειά και να πηγαίνουν για ορειβασία.

ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ BURNOUT

Για ορισμένους επικριτές, η «σιωπηλή παραίτηση» των εκπαιδευτικών κάνει κακό στους μαθητές. Κατά την Perkins όμως το πραγματικό πρόβλημα είναι η προσδοκία από τον δάσκαλο ότι θα πρέπει να υπερβαίνει τις καταστάσεις, ενώ το «απλώς κάνω τη δουλειά μου» θα έπρεπε να είναι αρκετό.

Σύμφωνα με σχετική έρευνα από την Gallup το 2021, το ποσοστό των εργαζομένων στις ΗΠΑ που ήταν «δεσμευμένοι» στη δουλειά τους υποχώρησε στο 34%, καταγράφοντας την πρώτη πτώση σε τουλάχιστον δέκα χρόνια. Πολλοί δάσκαλοι με διάχυτα ωράρια και κακές αποδοχές υιοθέτησαν την τάση της «σιωπηλής παραίτησης», ενόσω πολλά σχολεία στις ΗΠΑ έχουν ανοιχτές θέσεις.

Η ίδια μάλιστα θεωρεί ότι οι «ελλείψεις δασκάλων» είναι εσφαλμένος χαρακτηρισμός: Πρόκειται αντιθέτως για μία «έξοδο των δασκάλων». «Όχι επειδή έχασαν το πάθος τους για τη δουλειά ή τις πιστοποιήσεις τους, αλλά επειδή ήρθε η ώρα να αρνηθούν τη δουλειά υπό αυτές τις συνθήκες», δήλωσε η Perkins στο Business Insider.

Παρότι πλέον η επαγγελματική πορεία της Perkins είναι αβέβαιη, η ποιότητα ζωής της είναι καλύτερη από τη στιγμή που έφυγε από το σχολείο: «Δεν είχα ούτε μία ημικρανία έκτοτε».

alfavita

enromiosini.gr

Εκτός ελέγχου η νεανική βία

0
0

Οι σκηνές πουδιαδραματίζονται στα σχολεία αλλά και στις γειτονιές των ελληνικών πόλεων θυμίζουν στιγμιότυπα από ταινίες βίας, αλλά, δυστυχώς, είναι αληθινές. Χθες, προστέθηκε ακόμα ένας κρίκος στην αλυσίδα της παρακμής που έχει παγιδέψει τη νεολαία. Δεκαεννιάχρονος από τη Γεωργία εισέβαλε σε γυμνάσιο στην Κυψέλη, χτύπησε με σφυρί 18χρονο μαθητή από τη Νιγηρία και μαχαίρωσε τον διευθυντή του σχολείου. Η είδηση, σε αυτήν την περίπτωση, είναι ταυτόχρονα και ένα σχόλιο για το πόσο ανέφικτος είναι ο στόχος της αρμονικής συνύπαρξης ετερόκλητων πληθυσμιακών συνόλων σε μια κοινωνία.

Ωστόσο,δεν είναι περιστατικά όπως το προαναφερθέν το μόνο πρόβλημα που απασχολεί την ελληνική νεολαία. Δεν είναι μόνο η λαθρομετανάστευση που υπονομεύει τα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας, ούτε θα αντιμετωπιστεί το ζήτημα της νεανικής βίας αν απογκετοποιηθούν τμήματα των πόλεων, στα οποία έχουν συγκεντρωθεί εκατοντάδες χιλιάδες αλλοδαποί.

Το πρόβλημα είναι βαθύτερο και απλώνεται σε όλες τις πτυχές του συλλογικού και ατομικού βίου. Πολλά από τα παιδιά, τους εφήβους και τους νέους στην εποχή μας μεγαλώνουν στον… αυτόματο πιλότο. Οι γονείς είναι απασχολημένοι κυρίως με το σισύφειο έργο του βιοπορισμού και προσπαθούν να καλύψουν πολλές υποχρεώσεις με περιορισμένα έσοδα. Οι νέοι περνούν την ώρα τους καρφωμένοι μπροστά από τις οθόνες των φορητών τηλεφώνων τους και των υπολογιστών τους και «καταβροχθίζουν» πρόθυμα πολιτισμικά υποπροϊόντα, που παρουσιάζουν το κακό σαν καλό, την παρακμή σαν πρόοδο, τη διαφθορά σαν αρετή. Ενα από τα χαρακτηριστικά παραδείγματα τοξικού πολιτισμικού υποπροϊόντος είναι η «μουσική» τραπ, η οποία εκθειάζει το εμπόριο ναρκωτικών και την εκπόρνευση, τη χρήση των γυναικών σαν αντικείμενα, την άσκηση βίας και τη συμμετοχή σε συμμορίες και γενικά κάθε μορφή παραβατικότητας. Επιπλέον τα σχολεία λειτουργούν περισσότερο σαν εξεταστικά κέντρα και εκπαιδευτήρια για την προσωρινή αποστήθιση πληροφοριών και όχι γνώσεων – ενώ το κράτος παρακολουθεί αδιάφορο τις αρνητικές εξελίξεις.

Κοντολογίς, για να αντιμετωπιστεί καίρια το πρόβλημα της βίας, πρέπει να ασχοληθούν με αυτό οι καθ’ ύλην αρμόδιοι. Πρώτα οι γονείς κι έπειτα οι εκπαιδευτικοί και το κράτος.

dimokratia.gr27|03|2024

Tροπολογίες στο Σύνταγμα της Γεωργίας: Αυστηρή απαγόρευση κοινωνικής δραστηριότητας ομοφυλόφιλων

0
0

 

Τυφλίδα.

 Συνταγματικές τροπολογίες για τις οικογενειακές αξίες και την προστασία των ανηλίκων έχει ετοιμάσει το κόμμα «Γεωργιανό Όνειρο», σημειώνει το κανάλι «1» της Γεωργίας.

Για τις συνταγματικές τροποποιήσεις μίλησε ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας Μαμούκα Μντιναράτζε στη σημερινή ενημέρωση.

Ειδικότερα, σύμφωνα με τον Μαμούκα Μντιναράτζε, το σχέδιο συνταγματικού νόμου προβλέπει τις ακόλουθες αλλαγές:

Αρθρο 1.

1. Σύμφωνα με τη νομοθεσία, μπορεί να ρυθμιστεί μόνο μια τέτοια σχέση που μοιάζει με γάμο, η οποία προβλέπει την ένωση ενός γενετικού άνδρα και μιας γενετικής γυναίκας που είναι τουλάχιστον 18 ετών.

2. Η υιοθεσία ή η ανάδοχη φροντίδα ενός ανηλίκου επιτρέπεται μόνο από συζύγους ή ετεροφυλόφιλα άτομα που έχουν παντρευτεί σύμφωνα με το Σύνταγμα και τη νομοθεσία της Γεωργίας.

3. Απαγορεύεται κάθε ιατρική παρέμβαση που σχετίζεται με την αλλαγή ανθρώπινου φύλου.

4. Στο έγγραφο που εκδίδεται από την πολιτεία ή την τοπική αυτοδιοίκηση αναγράφεται μόνο το γυναικείο ή αρσενικό φύλο που αντιστοιχεί στα γενετικά του δεδομένα.

5. Κάθε απόφαση δημόσιας αρχής ή ιδιώτη που περιορίζει άμεσα ή έμμεσα τη χρήση εννοιών που ορίζονται κατά φύλο είναι άκυρη.

6. Συναθροίσεις με στόχο την προώθηση οικογενειακών ή στενών σχέσεων ομοφυλοφίλων, αιμομιξίας, υιοθεσίας ή ανάδοχης φροντίδας ανηλίκου από ομόφυλο ζευγάρι ή μη ετεροφυλόφιλο άτομο, ιατρική παρέμβαση που σχετίζεται με αλλαγή φύλου ή μη χρήση φύλου -Οι συγκεκριμένες έννοιες απαγορεύονται.

7. Απαγορεύεται η διανομή έργου, προγράμματος ή άλλου υλικού με τέτοιο περιεχόμενο, που αποσκοπεί στην προώθηση οικογενειακών ή στενών σχέσεων ομοφυλοφίλων, αιμομιξίας, υιοθεσίας ή ανάδοχης φροντίδας ανηλίκου από ομόφυλο ζευγάρι ή μη ετεροφυλόφιλο άτομο, ιατρική παρέμβαση που σχετίζεται με την αλλαγή φύλου ή τη μη χρήση εννοιών που σχετίζονται με το φύλο.

8. Απαγορεύεται η παροχή πληροφοριών στην εκπαιδευτική διαδικασία δημόσιου ή ιδιωτικού εκπαιδευτικού ιδρύματος που στοχεύει στην προώθηση οικογενειακών ή στενών σχέσεων ομοφυλοφίλων, αιμομιξίας, υιοθεσίας ή ανάδοχης φροντίδας ανηλίκου από ομόφυλο ζευγάρι ή μη. – ετεροφυλόφιλο άτομο, ιατρική παρέμβαση που σχετίζεται με την αλλαγή φύλου ή τη μη χρήση εννοιών που σχετίζονται με το φύλο.

Άρθρο 2– Ο παρών νόμος αρχίζει να ισχύει αμέσως μετά τη δημοσίευσή του, καταλήγει το δημοσίευμα.

The Hellenic Information Team

echedoros.blog


Ο άγιος Μάρκος Αρεθουσίων και οι συν αυτώ

0
0
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ ΑΡΕΘΟΥΣΙΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝ ΑΥΤΩ

       Μια από τις ηρωικότερες χρονικές περιόδους της Εκκλησίας μας είναι η, σύντομη ευτυχώς, βασιλεία του Ιουλιανού του Παραβάτη (361-363), κατά την οποία αναδείχτηκαν πλήθος ομολογητών και μαρτύρων. Η απέλπιδα προσπάθεια του ανεδαφικού νεαρού, άπειρου και θρησκομανή αυτοκράτορα να νεκραναστήσει την θνήσκουσα αρχαία ειδωλολατρική εθνική θρησκεία, τον οδήγησε σε πράξεις ανείπωτης θηριωδίας κατά των Χριστιανών. Χιλιάδες Χριστιανοί μάρτυρες έχυσαν το αίμα τους και έδωσαν τη ζωή τους τη φοβερή εκείνη περίοδο.

       Ένας από αυτούς είναι και ο άγιος Μάρκος, επίσκοπος Αρεθουσίων και οι συν αυτώ, Κύριλλος ο διάκονος, αγνώστων ονομάτων ιερωμένοι και νεαρές παρθένες, οι οποίοι μαρτύρησαν και συνεορτάζουν την ίδια ημέρα, στις 29 Μαρτίου.

       Ο άγιος Μάρκος έζησε τον 4ο αιώνα, τα χρόνια του Μ. Κωνσταντίνου (312-337, του Κωνστάντιου (337-361) και Ιουλιανού (361-363). Δε γνωρίζουμε δυστυχώς τίποτε για την πρότερη ζωή του. Εκλέχτηκε και χειροτονήθηκε επίσκοπος Αρεθουσίων, η οποία βρισκόταν στα ανατολικά της Θεσσαλονίκης, προφανώς για την ευσέβειά του και το ζήλο του για την Εκκλησία. Φαίνεται ότι άσκησε την επισκοπική του διακονία με συνέπεια και γι’ αυτό απέκτησε τη φήμη του δυναμικού επισκόπου. 

Το 341 έλαβε μέρος στη Σύνοδο της Αντιόχειας. Το 343 έλαβε μέρος στη Σύνοδο της Φιλιππουπόλεως, το 351 στη Σύνοδο του Σιρμίου και το 358 στη Σύνοδο της Σελεύκειας. Ιδιαιτέρως αγωνίστηκε κατά της ειδωλολατρίας, μεταστρέφοντας πλήθος ειδωλολατρών στην Εκκλησία του Χριστού και στη σωτηρία. Είχε όμως αντιπάλους τους σκοταδιστές ειδωλολάτρες ιερείς, οι οποίοι βλέποντας να ερημώνουν τα «ιερά» τους και ως εκ τούτου οι πρόσοδοί τους, φανάτιζαν τους ειδωλολατρικούς όχλους, οι οποίοι βιαιοπραγούσαν κατά των χριστιανών κληρικών, θεωρώντας τους υπεύθυνους για την μεταστροφή των ειδωλολατρών στην χριστιανική πίστη.   

      Τα πλέον σοβαρά προβλήματα στην ποιμαντική του διακονία άρχισαν όταν ανέβηκε στο θρόνο ο Ιουλιανός το 361. Είναι γνωστό πως ο τελευταίος αυτός παγανιστής αυτοκράτορας,  καταγόταν από χριστιανική οικογένεια, είχε λάβει το άγιο Βάπτισμα μικρός και έφηβος είχε χειροθετηθεί αναγνώστης, όπου διάβαζε τα αναγνώσματα στις ιερές ακολουθίες. Όμως άλλαξε στάση όταν διδάχτηκε μαθήματα από κάποιον Σκύθη δάσκαλο ονόματι Μαρδόνιο, ο οποίος τον μύησε στην αρχαιοελληνική ειδωλολατρική θρησκεία και του στάλαξε στην ψυχή μίσος και αποστροφή για τον Χριστιανισμό. Η αποστασία του ολοκληρώθηκε όταν σπούδαζε στην Αθήνα και είχε μυηθεί στα ελευσίνια μυστήρια. Όταν έγινε αυτοκράτορας, με τη βοήθεια μάγων και ειδωλολατρών ιερέων, κατασκεύασε μια υβριδική παγανιστική στοιχεία, με στοιχεία του παρσισμού, της αρχαιοελληνικής θρησκείας και του Χριστιανισμού.  Πρώτη του ενέργεια ήταν να θέσει στο περιθώριο την Εκκλησία. Επανέφερε από την εξορία του ορθοδόξους επισκόπους, που είχε εξορίσει ο αρειανόφρονας Κωνστάντιος, για να δημιουργήσει εσωτερικές έριδες. Κατόπιν απαγόρευσε στους Χριστιανούς δασκάλους να διδάσκουν  στα σχολεία και στους Χριστιανούς μαθητές να φοιτούν σ’ αυτά, για να αποστερήσει την Εκκλησία την παιδεία και να την καταδικάσει στην αμάθεια. Ακόμα είχε απαγορεύσει στους χριστιανούς να βρίσκουν το δίκιο τους στα δικαστήρια. Ύστερα άρχισε τις διώξεις και τα μαρτύρια για να αναγκάσει τους Χριστιανούς να ασπασθούν την ειδωλολατρία, αναβιώνοντας τους διωγμούς των ειδωλολατρών αυτοκρατόρων.

       Ένας από αυτούς που δεινοπάθησαν ήταν και ο επίσκοπος Αρεθουσίων Μάρκος. Το 363 κατεδάφισε τα ερείπια ειδωλολατρικού ναού και με τα υλικά έχτισε εκκλησία. Το γεγονός αυτό στάθηκε αφορμή για συλληφθεί από τις αρχές. Οι φανατικοί

ειδωλολάτρες στρατιώτες, αφού τον έγδυσαν το γέροντα επίσκοπο, τον μαστίγωσαν μέχρι λιποθυμίας και τον έριξαν σε χαντάκι με βρομόνερα. Κατόπιν έβαλαν αλητόπαιδα ειδωλολατρών, τα οποία πήραν σιδερένιες βελόνες και του τρυπούσαν για ώρες το πληγωμένο γέρικο σώμα του. Μετά από αυτό τον άλειψαν με άλμη και μέλι και τον κρέμασαν ανάποδα στον ήλιο, ώστε να υποστεί μαρτυρικό θάνατο από τα τσιμπήματα των σφηκών, των μελισσών και των άλλων εντόμων. Για ώρες ολόκληρες ο ηρωικός επίσκοπος υπόμεινε το φοβερό μαρτύριο με πρωτοφανή ανδρεία και υπομονή, προσευχόμενος και συγχωρώντας τους δημίους του. Βλέποντας οι στρατιώτες τον ηρωισμό και την ανεξικακία του Μάρκου, μετανόησαν για το ανοσιούργημα τους, τον απάλλαξαν από το μαρτύριο, πίστεψαν στο Χριστό και έγιναν μαθητές του. Λίγους μήνες μετά σκοτώθηκε ο Ιουλιανός και έπαθαν οι διωγμοί. Ο επίσκοπος Μάρκος κοιμήθηκε εν ειρήνη λίγο αργότερα. Η μνήμη του εορτάζεται στις 29 Μαρτίου.

      Την ίδια ημέρα εορτάζεται και η μνήμη άλλων Μαρτύρων, οι οποίοι μαρτύρησαν επί Ιουλιανού. Εορτάζει ο διάκονος Κύριλλος, το καύχημα της Εκκλησίας των Φοινίκων. Οι φανατικοί ειδωλολάτρες, κατ’ εντολή του Ιουλιανού, ανέκριναν το Μάρτυρα. Εκείνος ομολόγησε την πίστη του στο Χριστό και καταφρόνησε τα άψυχα είδωλα, με αποτέλεσμα να ανοίξουν την κοιλιά του και να χυθούν τα σπλάχνα του. Με τον ίδιο τρόπο μαρτύρησαν και έδωσαν τη ζωή τους πολλές παρθένες γυναίκες από την Ασκάλωνα και τη Γάζα της Παλαιστίνης και πολλών ιερέων, που δεν μας διασώθηκαν τα ονόματά τους.
      Παρ’ όλο που η ιστορία έχει αποφανθεί ότι ο θρησκομανής και ανεδαφικός Ιουλιανός υπήρξε ένας αποτυχημένος ηγέτης σε όλους τους τομείς και κύρια στον θρησκευτικό τομέα, σύγχρονοι χριστιανομάχοι επιχειρούν να τον ωραιοποιήσουν, επειδή υπήρξε χριστιανομάχος. Να τον παρουσιάσουν ως δήθεν ιδανικό βασιλιά, φιλόσοφο, ανθρωπιστή και φιλέλληνα. Λησμονούν προφανώς ότι διακατέχονταν από φρικτά συμπλέγματα και φοβίες, προφανώς κατάλοιπα της παιδικής του ζωής, τα οποία εκδήλωσε ως μίσος κατά του Χριστιανισμού. Λησμονούν ότι υπήρξε φαινόμενο θρησκομανή και δεισιδαίμονα ηγέτη. Τέλος λησμονούν πως η μόνη αγάπη του για την Ελλάδα ήταν ο αρχαιοελληνικός παγανισμός. Ό, τι δεν συμφωνούσε με την αρχαία θρησκεία το μισούσε θανάσιμα, όπως τα συγγράμματα των αρχαίων που έκαναν κριτική στη θρησκεία, τα οποία παρέδωσε στη φωτιά! Αυτός ήταν ο δήθεν «εστεμμένος φιλόσοφος», ο δολοφόνος μυριάδων Χριστιανών Μαρτύρων! 

Ανθελληνικό παραλήρημα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: «Καταστρέψτε την Ελλάδα»! – Αυτούς θέλετε να κάνετε «γονείς»;

0
0

 Ανθελληνικό παραλήρημα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: «Καταστρέψτε την Ελλάδα»! – Αυτούς θέλετε να κάνετε «γονείς»;

Ανθελληνικό παραλήρημα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: «Καταστρέψτε την Ελλάδα»! – Αυτούς θέλετε να κάνετε «γονείς»;

 «DESTROY GREECE» φώναξαν οι «queer» πρωταγωνιστές του ντοκιμαντέρ «Αvant - Drag» - Κοιτίδα βλασφημίας το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης - Πως η αμερικανοκίνητη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα προωθεί τη παγκοσμιοποίηση και τον σατανισμό

Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης

Καιρός να αρχίσει να κατανοεί ο κόσμος καλύτερα, σε ποιες κοινότητες παρέδωσε η κυβέρνηση Μητσοτάκη τα «κλειδιά» για να μπουκάρουν στο άσυλο της ελληνικής οικογένειας. Ο λόγος για τη στρατευμένη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα. Μια πολύχρωμη και καλοπληρωμένη κουστωδία της Νέας Τάξης Πραγμάτων, που αποτελεί την ιδεολογική αιχμή της παγκοσμιοποίησης.

Σε πρόσφατο άρθρο, ασχοληθήκαμε με την κατάπτυστη αφίσα του ντοκιμαντέρ «Αδέσποτα Κορμιά», που φιλοξενήθηκε στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Ήταν εκείνο το βλάσφημο έκτρωμα που παρουσίαζε μια ημίγυμνη έγκυο γυναίκα πάνω στον σταυρό.

Πολλοί έσπευσαν να υπερασπιστούν την αφίσα, λέγοντας ότι η κακόγουστη αναπαράσταση ήταν καθαρά… συμβολικού/καλλιτεχνικού χαρακτήρα, και ότι δεν υπήρχε καμία πρόθεση να χλευάσει τον Χριστό. Όμως «ξέχασαν» να δώσουν μια πειστική απάντηση για την επιγραφή «ΙΝΒΙ» (Ιησούς Ναζωραίος Βασιλεύς Ιουδαίων), πάνω από το κεφάλι της σταυρωμένης γυναίκας. Οι δικαιολογίες τους είναι πιο κακοφτιαγμένες και από τις αφίσες τους, και ο κόσμος κατάλαβε πολύ καλά τις χριστιανοφοβικές τους αναφορές.

Ζούμε όμως σε μια χώρα που η πίστη είναι υπό διωγμό και η ανωμαλία γίνεται κρατικό δόγμα. Η κυβέρνηση υπερασπίστηκε την «ελευθερία της τέχνης» σε σχετικές ερωτήσεις που έγιναν στη Βουλή, οι διοργανωτές του φεστιβάλ κάλυψαν πλήρως τη ρατσιστική αφίσα, και δυνάμεις της αστυνομίας εστάλησαν για να καταπνίξουν τις πηγαίες αντιδράσεις του ευσεβούς κόσμου. Τα «Αδέσποτα Κορμιά» κρύφτηκαν πίσω από τον αδέσποτο ολοκληρωτισμό μιας κυβέρνησης που επιδοτεί τη βλασφημία και νομοθετεί το αφύσικο.

Οι ΛΟΑΤΚΙ+ το λένε ξεκάθαρα: «καταστρέψτε την Ελλάδα»!

Στο ίδιο φεστιβάλ εκμαυλισμού της κοινωνίας, αυτό της Θεσσαλονίκης, παρουσιάστηκε με μεγαλοπρέπεια ένα άλλο βλάσφημο και ανθελληνικό ντοκιμαντέρ χείριστης αισθητικής: το «Avant – Drag». Σε αυτό το εικαστικό σκουπιδοθέαμα, 10 παρενδυτικοί άντρες που αυτοπροσδιορίζονται ως «performers», «αποδομούν το φύλο, τον εθνικισμό, το ανήκειν, την ταυτότητα, ενώ αντιμετωπίζουν την αστυνομική βαρβαρότητα, την τρανσφοβία και τον ρατσισμό της ελληνικής κοινωνίας», όπως αναφέρεται στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ.

Όπως και στα «Αδέσποτα Κορμιά», έτσι και ο δημιουργός του «Avant – Drag» ακολουθεί όλες τις – αφόρητα προβλέψιμες – ηλιθιότητες για να προκαλέσει και να υπερκεράσει το αδιέξοδο της αταλαντοσύνης του. Ένας από τους τραβεστί πιθηκίζει κάτι που παραπέμπει στον Χριστό και φορά ακάνθινο στεφάνι. Άλλος παρενδυτικός μιμείται την Παναγία. Άλλος έχει σταυρό στο μέτωπο και φωτογραφίζεται σε στάση… προσευχής. Άλλος ντύνεται κλόουν «τσολιάς», με ανάλογη στολή. Άλλος φέρει… στηθόδεσμο με ελληνικές σημαίες. Δεν χρειάζεται να προσθέσω άλλα. Καταλάβατε το επίπεδο.

Αυτοί που υποτίθεται ότι καταγγέλλουν «τον ρατσισμό της ελληνικής κοινωνίας», επιδεικνύουν έναν χυδαίο κοινωνικό ρατσισμό κατά των Ελλήνων χριστιανών, βλασφημώντας κάθε ιερό σύμβολό τους. Και μεταχειρίζονται τα ίδια μπαγιάτικα κλισέ, σαν να ξεπήδησαν από τη δεκαετία του ’80.

Όλοι μαζί οι «performers» και οι συντελεστές αυτής της οφθαλμοπάθειας που περνιέται για «ντοκιμαντέρ», παρουσιάστηκαν στην πρεμιέρα που φιλοξένησε «υπερήφανα» το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης πριν 10 μέρες. Εκεί οι παρενδυτικοί σταθήκαν δίπλα – δίπλα, και με ένα μήνυμα εξέφρασαν τις πραγματικές επιδιώξεις τους, γιατί θέλει ο ανθέλληνας να κρυφτεί και η χαρά δεν τον αφήνει. Κρατώντας ένα πλακάτ, ύψωσαν τις λέξεις «DESTROY GREECE» (καταστρέψτε την Ελλάδα).

Οι άνθρωποι το λένε καθαρά και ξάστερα. Στόχος τους είναι να ισοπεδώσουν οτιδήποτε θυμίζει Ελλάδα και Ορθοδοξία. Τους πολιτισμικούς εκπρόσωπους της κατεδάφισης της Ελλάδας, φιλοξένησε η Βουλή στα πλαίσια της συζήτησης για το κατάπτυστο νομοσχέδιο της «ισότητας στον γάμο». Η κυβέρνηση λήστεψε τη μητρότητα και τη πατρότητα από το θησαυροφυλάκιο της φύσης, και την παρέδωσε σε πολιτισμικούς τρομοκράτες και φορείς ανωμαλίας. Tην Ελλάδα την μισούν, αλλά τα παιδιά της τα θέλουν. Την ελληνική οικογένεια την απεχθάνονται, αλλά θέλουν να δημιουργήσουν κακέκτυπό της.

Ποιοι φιλοξενούν ρητορική ανθελληνικού μίσους στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης;

Με μια ματιά στο ΔΣ του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, εύκολα καταλαβαίνει κανείς γιατί φιλοξενούνται τέτοιες ρητορικές μίσους κατά των Ελλήνων, με την κάλυψη του κράτους. Ένα από τα «υπερήφανα» μέλη του ΔΣ είναι η – γνωστή μας – Θέμις Μπαζάκα που είχε ζητήσει να καταργηθεί η προσευχή και τα θρησκευτικά από τα σχολεία, είχε καταγγείλει για «ρατσισμό» και «θρησκοληψία» τους χριστιανούς και είχε ζητήσει να επιβάλλει το κράτος τη «σεξουαλική εκπαίδευση» στους μαθητές, παρακάμπτοντας τους γονείς.

Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, είναι ο γνωστός κριτικός κινηματογράφου, Ορέστης Ανδρεαδάκης, ο οποίος το 2023 ήταν συντονιστής στη συζήτηση που διοργάνωσε η Mastercard στα πλαίσια του Φεστιβάλ, και αφορούσε «το μέλλον της αναπαράστασης της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας στον ελληνικό κινηματογράφο και την τηλεόραση».

Στο ΔΣ φιγουράρει και ο Γενικός Διευθυντής της ΕΡΤ3, Φίλιος Στάγκος, δίνοντας μας μια καλή ιδέα γιατί η – πάλαι ποτέ αξιέπαινη ΕΡΤ3 – τα τελευταία χρόνια έχει απομείνει ένα διεθνιστικό λείψανο της παλιάς της αίγλης. Επιπλέον γίνεται αντιληπτό πώς κινούνται παράλληλα οι εκστρατείες διαφθοράς της ηθικής, σε κινηματογράφο και τηλεόραση.

Καταλαβαίνει κανείς ότι όχι μόνο «Avant – Drag» και άλλες «αδέσποτες» αλητείες θα βλέπουμε από εδώ και πέρα στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (και όχι μόνο), αλλά αυτά δεν είναι τίποτα μπροστά στα εικαστικά εκτρώματα που έρχονται.

LGBTQ – Αμερικανικός καπιταλισμός – Σατανισμός

Έτσι έχουν τα πράγματα λοιπόν. Μια αμερικανοκίνητη υποκουλτούρα που πρεσβεύει η queer κοινότητα, έρχεται να μας κηρύξει ότι θέλει να καταστρέψει την Ελλάδα. Ακριβώς διότι η woke ατζέντα είναι «ατομική βόμβα» πολιτισμικής καταστροφής. Στα ερείπια των χωρών που αφήνει πίσω της, θα χτιστεί η παγκοσμιοποιημένη δικτατορία.

Η Βαβυλώνα του καπιταλισμού, οι ΗΠΑ, δεν μπορούν να κρύψουν πλέον ότι χρησιμοποιούν τη ΛΟΑΤΚΙ+ προπαγάνδα σαν όπλο μαζικής επιβολής σε όλους τους λαούς. Και όταν λέμε όπλο, το εννοούμε και κυριολεκτικά. Πέρα από τα κυβερνητικά προγράμματα των ΗΠΑ που επενδύουν δισεκατομμύρια στην παγκόσμια προώθηση της Woke ατζέντας, έχουμε τους κολοσσούς της αμερικάνικης πολεμικής βιομηχανίας να βάφουν τα όπλα που αιματοκυλούν τον πλανήτη, στα χρώματα της «υπερηφάνειας». Μεταφορικά μιλώντας.

Όλες οι μεγάλες βιομηχανίες οπλικών συστημάτων των ΗΠΑ, δίνουν προτεραιότητα σε εργασιακά προγράμματα και δράσεις «συμπερίληψης», και μάλιστα συμμετέχουν και σε «Pride» παρελάσεις. Κολοσσοί όπως η Lockheed Martin, η Raytheon Technologies (RTX πλέον), η Boeing και η General Dynamics έχουν εντάξει στο marketing τους τη «ΛΟΑΤΚΙ+ ισότητα», όσο γεμίζουν τον πλανήτη με ανισότητα, πολέμους και δυστυχία.

Και όσον αφορά το μίσος που επιδεικνύουν οι οργανωμένες κοινότητες ΛΟΑΤΚΙ+ προς τον χριστιανισμό, παρουσιάζει και αυτό κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες απολήξεις.

Μεγάλη απήχηση στα LGBTQ+ άτομα, έχουν και οι δύο μεγάλες σατανιστικές «εκκλησίες» που ιδρύθηκαν στην Αμερική και αναγνωρίζονται επίσημα από το αμερικανικό κράτος: Η «Church of Satan» και το «Satanic Temple», κάνουν κυριολεκτικά θραύση στην LGBTQ+ κοινότητα. Οι λόγοι είναι προφανείς. Ο Σατανάς ως σύμβολο (που μάλιστα παρουσιάζεται και ως ερμαφρόδιτος) πρεσβεύει όλες τις επαναστάσεις του ανθρώπου εναντίον των Θεϊκών και των φυσικών νόμων. Ακόμα και η ψυχωτική επίκληση των ΛΟΑΤΚΙ+ στην «αγάπη» που την χρησιμοποιούν ως πρόσχημα για όλες τις ακολασίες, είναι πνευματική παρακαταθήκη του «Νόμου του Θελήματος» που επινόησε ο Εωσφοριστής Άλιστερ Κρόουλι, δηλαδή το «Love is the Law, love under will» (Η αγάπη είναι ο μόνος νόμος, η αγάπη να υποτάσσεται στο θέλημα).

Σε μια συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο Vice ο Ash Blackwood, ιδρυτής ενός παραρτήματος του «Satanic Temple» στη Νέα Υόρκη, εξήγησε στην εφημερίδα ότι σε αντίθεση με πολλές οργανωμένες θρησκείες, ο σατανισμός έχει καλλιεργήσει μια «ενθουσιώδη ατμόσφαιρα αποδοχής για τα LGBTQ άτομα». Σε τέτοιο σημείο που το κίνημα του σατανισμού έχει γίνει «κόμβος» για την πολύχρωμη κοινότητα, και μάλιστα οι σατανιστές εκπροσωπούνται και επίσημα σε «Pride» παρελάσεις, ανεμίζοντας περήφανα σημαίες του Εωσφόρου με φόντο το ουράνιο τόξο.

Ο ιδρυτής του Satanic Temple, Lucien Greaves, είχε εκτιμήσει ότι δεν θα εκπλαγεί αν περισσότερο από το ήμισυ των πιστών της «εκκλησίας» αποτελείται από LGBTQ+ άτομα. Σύμφωνα με τον Greaves, ο «Σατανικός Ναός» συμμετέχει σε παρελάσεις υπερηφάνειας σε όλη τη χώρα και είναι ορκισμένος να προστατεύει και να αγωνίζεται για την ομοφυλοφιλική κοινότητα και τα δικαιώματά της.

Να λοιπόν πώς μπορεί να συμπληρωθεί το παζλ της ανθελληνικής και αντιχριστιανικής δράσης των ΛΟΑΤΚΙ+ οργανώσεων, που έχουν διεισδύσει σήμερα στην ελληνική Βουλή, στα σχολεία, στους πολιτιστικούς φορείς, στο πνεύμα των νόμων, στη δημόσια διοίκηση. Ο καθένας μπορεί να κάνει τους συνειρμούς του και να κατανοήσει τι όλεθρος έχει εισχωρήσει στα ενδότερα του ελληνικού κράτους…

 

«DESTROY GREECE» φώναξαν οι «queer» πρωταγωνιστές του ντοκιμαντέρ «Αvant - Drag» - Κοιτίδα βλασφημίας το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης - Πως η αμερικανοκίνητη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα προωθούν τη παγκοσμιοποίηση και τον σατανισμό.

 «DESTROY GREECE» φώναξαν οι «queer» πρωταγωνιστές του ντοκιμαντέρ «Αvant - Drag» - Κοιτίδα βλασφημίας το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης - Πως η αμερικανοκίνητη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα προωθούν τη παγκοσμιοποίηση και τον σατανισμό.

 


sportime.gr27 Μαρ 2024

Γερμανία: Οι ειδικοί είχαν προειδοποιήσει ότι οι εγκλεισμοί (lockdowns) θα προκαλούσαν περισσότερη ζημία παρά όφελος

0
0

Μπορεί να είναι εικόνα 3 άτομα και κείμενο 

Γερμανία: Οι ειδικοί είχαν προειδοποιήσει ότι οι εγκλεισμοί (lockdowns) θα προκαλούσαν περισσότερη ζημία παρά όφελος

Γράφει ο Καλλιντέρης Νικόδημος

     Στη Γερμανία, όπου υπάρχει από κάποιους επιμονή για την εύρεση της αλήθειας για τα συμβάντα της δυστοπικής περιόδου του κορωνοϊού, είχαμε προσφάτως δια μιας μακρόσυρτης δικαστικής διαδικασίας αποκαλύψεις που κλονίζουν συθέμελα τη νομιμότητα των σκληρών και αυταρχικών μέτρων που ελήφθησαν.

    Κατόπιν δικαστικής προσφυγής ενός γερμανικού ηλεκτρονικού περιοδικού δόθηκαν στη δημοσιότητα 2.500 σελίδες εγγράφων από το Ινστιτούτο Robert Koch (πρόκειται για ομοσπονδιακή υπηρεσία στο Βερολίνο που υπάγεται στο Υπουργείο Υγείας και ασχολείται με την πρόληψη και τον έλεγχο νοσημάτων) που παρείχε εξειδικευμένες και στοχευμένες συμβουλές για τις πολιτικές δημόσιας υγείας καθ’ όλη τη διάρκεια της τριετούς υγειονομικής κρίσης.

     Το παγκοσμίως γνωστό επιστημονικό Ινστιτούτο ήδη από τα τέλη του 2020 είχε προειδοποιήσει την γερμανική κυβέρνηση ότι οι εγκλεισμοί θα μπορούσαν να προκαλέσουν μεγάλου μεγέθους ζημία παρά όφελος στην κοινωνία και θα συντελούσαν στην αύξηση της παιδικής θνησιμότητας. Με άλλα λόγια από τα δημοσιοποιηθέντα έγγραφα καταδεικνύεται ότι η εισήγηση των επιστημόνων προς την κυβέρνηση ήταν ότι οι απάνθρωποι εγκλεισμοί με τους πρωτοφανείς περιορισμούς των μετακινήσεων θα προκαλούσαν σοβαρότερα θέματα υγείας απ’ ό,τι ο ίδιος ο κορωνοϊός.

     Από τα ίδια έγγραφα επίσης απορρέει η ξεκάθαρη επιστημονική τοποθέτηση του Ινστιτούτου κατά την οποία δεν υπήρχε κάποιο σαφές επιστημονικό δεδομένο ότι οι μάσκες FFP2 είναι χρήσιμες σε δημόσιους χώρους και ως εκ τούτου δεν πρότεινε την υποχρεωτική εφαρμογή του μέτρου.

     Όλα τα ανωτέρω προέκυψαν από την πρόσβαση, κατόπιν της δικαστικής προσφυγής, μόνο στο ένα τρίτο των εγγράφων του Ινστιτούτου Robert Koch με κάποιους Γερμανούς πολιτικούς να υποπτεύονται ότι εξακολουθεί να γίνεται προσπάθεια απόκρυψης των στοιχείων, ώστε να μην αποκαλυφθεί η αλήθεια στη γερμανική κοινωνία.

    Γίνεται λοιπόν όλο και πιο ξεκάθαρο ότι οι πολιτικές δημόσιας υγείας κατά την περίοδο του κορωνοϊού δεν ακολουθούσαν την επιστήμη αλλά ήταν εν πολλοίς αυθαίρετες, αντιεπιστημονικές και συνεπώς επικίνδυνες για την υγεία των πολιτών. Και πλέον είναι ηλίου φαεινότερον ότι εξυπηρετούσαν άλλες άδηλες σκοπιμότητες εις βάρος των κοινωνιών!

ΠΗΓΕΣ:

https://www.telegraph.co.uk/world-news/2024/03/25/german-health-agency-covid-lockdown-masks-legal-battle/?fbclid=IwAR0KIaKC1p1qv_0WvYatDno4rWVq7hj3pjpqHtLUyM6xhWRirebFNw3i_Fg_aem_AWBOwnYnDAg2uXwKhsuJuRNGDMcK-Spogwyj5QOPz5RKeGUaYTZBsGOMZSwyrr1ykCRqo8DZc3LkExTf5SULnxEQ

https://www.spiegel.de/politik/deutschland/corona-rki-muss-protokolle-des-krisenstabs-veroeffentlichen-a-2d6aa52a-e35a-4535-95fe-eeb4ff5f451b?fbclid=IwAR3xZ8Fqvrr1WmvkyKSsxcj_griAfZfZgSHxJ5LXxfx8WtgxYib9TY58TIs_aem_AWBYuAoI7ApMjWZ3sLZygitkHBwCP2SCPmW7ZS8hXafWVEb3vND0cQdqmLPDIKtLeJt3WIDsHf8iMTPP4f2RHR0G

https://www.fr.de/panorama/maskenpflicht-3g-regelung-protokolle-rki-krisenstabs-veroeffentlicht-brisante-passagen-diskussion-lockdowns-zr-92912675.html?fbclid=IwAR0xm_dnPwVW78LwpnE_JVrmL0iqBME_BzO50KHpB3h4DwdZMeYK3FPruw4_aem_AWC9QgSXjnsANKilMTo1MfXPcSrX51tF_pdJyR0VFUuISKdoh5sndb-Jl_RIhCmZk9SaoRtZT_Eo4kIXZ2ATQQHd

Καλλιντέρης Νικόδημος





Latest Images