Image may be NSFW.
Clik here to view. 

Μεγαλοβδομαδιάτικο Ἀντίφωνο

Γράφει η Εὐδοξία Αὐγουστίνου, Φιλόλογος - Θεολόγος 

  Ὁ λειτουργικός χωροχρόνος τῆς Ἐκ­κλησίας μας ἀναδίδει τίς ἅγιες ἡμέρες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας τήν πιό εὐ­ω­διαστή του δόξα, καθώς κοσμεῖται ἀπό ἄρρητο ἐκφραστικό ὕψος ὕμνων. Στούς ὀρθόδοξους ναούς, μέσα στό κλί­μα τῆς κατάνυξης πού δημιουργοῦν οἱ ὕμνοι καί τά ἀναγνώσματα, αἰσθάνεται κανείς νά μεταρσιώνεται καί νά μεταφέρεται νοερά στόν τόπο ὅπου ὁ Χριστός ἔπα­θε, σταυ­ρώ­θηκε, θυσιάσθη­κε ὡς ἐ­θελόθυτο θύμα ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου σωτη­ρίας, καί ἀναστήθηκε ἀπό τούς νεκρούς νικητής καί τροπαιοῦχος.

    Ποιητικό ὕφος, πνευματική εὐαισθησία, μυσταγωγική εὐσέβεια, θρηνῶδες βίωμα, κατάνυξη συναντῶνται σέ ὅλους τούς ὕμνους. Μέ τήν ἐκφραστική τους δύναμη, τόν λυρισμό, τή δραματικότητα, τόν ποιητικό λόγο καί τήν ἐξαίσια μουσική τους συνεπαίρνουν τόν πιστό στίς Ἀκολουθίες καί τόν βοηθοῦν στή βίωση τοῦ θείου δράματος, μέ ἀποκορύφωμα τόν σταυρό καί τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Ὑμνογράφοι ὅπως οἱ ἅγιοι Κο­σμᾶς ὁ Μελωδός, Ἰωάννης Δαμα­σκηνός, Ἀνδρέας Κρήτης, Ρωμανός ὁ Με­λω­δός, Θεόδωρος Στουδίτης, Ἰωσήφ ὑ­μνογράφος, Κασσιανή κ.ἄ. συνέθεσαν τούς περισσότερους ἀπό τούς ὕμνους τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας. Ἀναντίρρητα, οἱ δη­­μιουργοί κατεῖχαν ἀπόλυτα τή θεολογία τῆς Ἐκκλησίας, τήν ποιητική τέ­χνη, τήν ἑλληνική γλώσσα καί συγ­χρό­νως ὑπῆρξαν ἄριστοι μουσικοί.

    Ἀπό τόν λειμώνα τῶν ὕμνων αὐτῶν παραθέτω ἐπιλεκτικά ποιητικά ἄνθη.
  Ὁ Εἱρμός τῆς ε´ ιὨδῆς τοῦ Κανόνα τῆς Μεγάλης Πέμπτης, ποίημα τοῦ ἁγί­ου Κο­σμᾶ τοῦ Μελωδοῦ, τονίζει: «Τῷ συν­δέ­σμῳ τῆς ἀγάπης συνδεόμενοι οἱ Ἀπό­στολοι τῷ δεσπόζοντι τῶν ὅλων, ἑ­αυτοὺς Χριστῷ ἀναθέμενοι, ὡραίους πό­δας ἐξαπενίζοντο (=ἔσπευδαν) εὐαγ­γε­λι­ζόμενοι πᾶσιν εἰρήνην». Γιά νά γίνει κανείς ἀπόστολος τῆς εἰρήνης, ὅπως οἱ Ἀ­πόστολοι τοῦ Χριστοῦ, λέγει ὁ ὑμνο­­γρά­­φος, ἀπαιτοῦνται ὡς προϋποθέσεις ὁ συνδετικός κρίκος τῆς ἀγάπης, ἡ ἀ­φιέ­ρω­ση στόν Χριστό καί ἡ κάθαρση τῆς ψυ­χῆς. Ἀλήθεια, ποιός μπορεῖ εἰλικρινά νά γίνει εἰρηνοποιός, ὅταν λείπει ἀπό μέ­σα του ἡ ἀγάπη; Καί ποιός μπορεῖ νά ἀ­γαπᾶ ἀληθινά τήν εἰρήνη, ὅταν ἀπορ­ρίπτει Αὐτόν πού εἶναι ἡ εἰρήνη τοῦ Θε­οῦ, «ἡ πάντα νοῦν ὑπερέχουσα», Αὐ­τόν πού κατά τή Γέννησή Του οἱ ἄγγελοι ἔ­ψαλαν τό «καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη», Αὐτόν πού εἶπε «μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι αὐτοὶ υἱοὶ Θεοῦ κληθήσονται»;

   Ἄλλο Τροπάριο ἀπό τήν ἴδια  ιὩδή παροντοποιεῖ παραστατικά τόν ἱερό Νι­πτή­ρα: «Μαθηταῖς ὑποδεικνύει ταπει­νώσεως ὁ Δεσπότης τύπον· ὁ νεφέλαις δὲ τὸν πόλον περιβάλλων ζώννυται λέ­ντιον, καί κάμπτει γόνυ δούλων ἐκ­πλῦ­ναι πόδας, οὗ ἐν τῇ χειρὶ πνοὴ πάντων τῶν ὄντων». Τό μήνυμα τοῦ Τροπαρίου εἶναι ἡ ταπείνωση, ὅπως τή δίδαξε στούς μαθητές του ὁ Χριστός, βάζοντας τόν ἑ­αυ­τό του στή θέση τῶν δούλων. Ὁ πα­ντο­δύναμος Χριστός, ὁ Δημιουργός τοῦ κόσμου, πού χορηγεῖ τή ζωή σέ ὅλα τά ὄ­ντα, ταπεινώνεται πλένοντας τά πόδια τῶν μαθητῶν του. Βεβαίως ἡ ταπείνωση δέν δηλώνει ἀδυναμία. Ἀντίθετα, πρόκειται γιά τή δύναμη τῆς ἀ­δυ­ναμίας, πού νι­κᾶ τούς ἰσχυρούς, τῆς «ἀ­δυναμίας» μέ τήν ὁποία ὁ Χριστός, ὁ «πρᾷος καὶ τα­πει­νὸς τῇ καρδίᾳ», νίκησε τούς ἰσχυρούς τοῦ κόσμου.

     Στό ιδ΄ Ἀντίφωνο τοῦ Ὄρθρου τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς ἀκοῦμε: «Μικρὰν φω­νὴν ἀφῆκεν ὁ λῃστὴς ἐν τῷ σταυρῷ, με­γάλην πίστιν εὗρε, μιᾷ ροπῇ (= σέ μιά στιγμή) ἐσώθη καὶ πρῶτος Παραδείσου πύλας ἀνοίξας εἰσῆλθεν· ὁ αὐτοῦ τὴν με­τάνοιαν προσδεξάμενος, Κύριε, δόξα σοι». Συχνά ζητοῦμε ἀπό τόν Θεό -κυρί­ως σέ στιγμές δύσκολες- νά ἱκα­νο­ποι­ή­σει διάφορα αἰτήματά μας. Καί ὁ ληστής βρέθηκε στήν πιό δύσκολη στιγμή τῆς ζωῆς του, σέ μιά στιγμή ὁριακή, κα­θώς ἀντιμετώπιζε κατάματα ἕναν πολύ ὀδυ­νηρό θάνατο. Ἐκείνη τή στιγμή, ὅ­μως, ἀντί νά ἀκολουθήσει τό ἔνστικτο τῆς ἐ­πιβίωσης, πού τόν πρόσταζε νά ζη­τή­σει νά σώσει τήν ὅποια ζωή του, ὅπως ἔ­πρα­ξε ὁ ἄλλος ληστής, ἀπευ­θύνει πρός τόν Χριστό τή γνωστή φράση: «Μνή­σθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου». Μιά φράση μικρή, πού ὅμως στά­θηκε ἀρκετή, γιά νά γίνει κλει­δί ὥστε νά ἀνοί­ξει ὁ παράδεισος καί νά καταστεῖ ὁ ἴδιος ὁ πρῶτος ἔνοικός του. Δέν χρει­ά­ζεται, λοιπόν, πολλά λόγια ὁ Θεός, καί βατ­το­λογίες· χρειάζεται μόνο δυνατή πί­στη καί μετάνοια ἀληθινή.

    Τροπάριο τῆς θ´  ιὩδῆς τοῦ Ὄρθρου τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς εἰκονοποιεῖ θαυ­μάσια τό Πάθος τοῦ Κυρίου: «Ἐκύ­κλω­σαν κύνες ὡσεὶ πολλοί, ἐκρότησαν, Ἄναξ, σιαγόνα σὴν ῥαπισμῷ, ἠρώτων σε, σοῦ δέ ψευδῆ κατεμαρτύρουν, καὶ πάντα ὑπομείνας ἅπαντας ἔσωσας». Ὁ ὕμνος ἀποτελεῖ μιά περιληπτική καταγραφή τῶν Παθῶν τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ τρόπου μέ τόν ὁποῖο τά ὑπέμεινε. Μάλιστα, ὁ ποιητής ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Μελωδός θέλοντας νά δείξει τό μένος τῶν Ἰ­ου­δαίων, κυρίως τῶν ἀρχιερέων, φαρισαίων καί γραμματέων, χρησιμοποιεῖ τό σχῆμα τῆς παρομοίωσης, παραθέ­το­ντας καί ὅλα ὅσα σάν ἀγριεμένα σκυλιά ἔπρα­­ξαν κατά τοῦ Χριστοῦ. Τονί­ζει ἔτσι ἐντονότερα τήν ὑπομονή καί καρτερία τοῦ Κυρίου. Ὁ Χριστός δέν τιμωρεῖ, δέν ἐκδικεῖται, δέν ὑβρίζει, δέν ἀντι­δικεῖ, ἀλλά ὑπομένει ἀπό ἀγάπη πρός τόν ἄν­θρωπο. Αὐτόν τόν δρόμο τῆς ἀ­­­γάπης καί τῆς ὑπομονῆς μᾶς δείχνει ὁ Χριστός μέ τή στάση του.

   Γενικά, γιά τή μυσταγωγία τῆς ὑμνολογίας ὁ ἔξοχος διηγηματογράφος Ἀλέξανδρος Παπαδια­μάντης ὑπογραμμίζει: «Ὅλα τά τρο­­πάρια εἶναι ἀμίμητης καλλο­νῆς καί μελωδίας, καί συνιστοῦμε νά προσέξουν οἱ φιλόχρι­στοι ἀ­να­γνῶ­στες ὄχι διά τῶν ἐξωτερι­κῶν ὀ­φθαλ­μῶν τους, ἀλ­λά διά τῶν ματιῶν τῆς ψυ­χῆς». Καί ἀλ­λοῦ σημειώνει γιά τήν Ἀκολουθία τῶν Παθῶν: «Ἀλλά μετά προσο­χῆς παρακολουθῆστε τούς ἀπαράμιλλους τῶν μελωδῶν ὕ­μνους ψαλλομένους ἐξό­χως κατανυκτι­κά, οἱ ὁποῖοι καί ὡς ποίηση καί ὡς μέ­λος θά παραμείνουν γιά πά­­ντα ἀθάνατα μνημεῖα τῆς βυζαντινῆς μουσικῆς».

   Ἐν κατακλεῖδι, ὁ μακαριστός μη­τρο­πολίτης Κοζάνης Διονύσι­ος συμβούλευ­ε: «Στήν ἐκκλησιαστική σύναξη δέν ψάλ­λουμε γιά νά νιώσουμε μέσα μας αὐτό πού λέγεται καλλιτεχνική συγκίνηση, ἀλ­λά γιά νά ζήσουμε τήν ἱερή κατάνυξη, πού γεννᾶ στήν ψυχή μας ἡ αἴ­σθηση ἀ­πό τό ἕνα μέρος τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ κι ἀπό τό ἄλλο τῆς ἀν­θρώπινης ἀθλιότητάς μας».

 Image may be NSFW.
Clik here to view.

Την «απόδειξη» της παρουσίας της χριστιανικής πίστης στην ευρωπαϊκή τέχνη, και δη στην ευρωπαϊκή μουσική, ανακάλυψαν οι διοργανωτές της κάτωθι εκδήλωσης. Με τον φευγάτο τίτλο «Μια Πέμπτη, μια Σαρακοστή»[1]η χορωδία «Καλλιτεχνήματα» παρουσίασε μέσα στον Ιερό Ναό Ευαγγελίστριας Πειραιώς έργα του κλασσικού ρεπερτορίου. Θα το ξαναπούμε για άλλη μία φορά όσο κουραστικοί κι αν γινόμαστε… μπροστά στην Ωραία Πύλη, στο Ιερό Βήμα όπου τελούνται τα φρικτά Μυστήρια, με τα οπίσθια στους Αγίους, οι καλλιτέχνες των υψηλών σαλονίων έζησαν απερίγραπτες στιγμές «καλλιτεχνικής ηδονής»και «πνευματικής χασμουρητίλας»με Stabat Mater Rainberger op 138, Requiem Maurice Durufle op 9 και Veni Veni Emmanuel Zoltan Kodaly !!!!

Image may be NSFW.
Clik here to view.

Τους ξέρατε εσείς αυτούς; Αν όχι να τους μάθετε! Αφήστε στην άκρη την στενή οδό, τους νηπτικούς της Ορθόδοξης Παράδοσης, τους Ισαάκ τους Σύρους και τους Μεγάλους Αντωνίους, τους Αποστόλους και τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας και πιαστείτε από τους αιρετικούς συνθέτες να σας πάνε στον Χριστό. Ελάτε τις Πέμπτες φτιαγμένοι και στολισμένοι να μερακλώσουμε μαζί προς το Πάθος του Κυρίου με τις «καλλιτεχνικές βραδιές»[2]που μας παρουσιάζει το Ενορία εν Δράσει. Κάθε «καλλιτεχνική βραδιά» και ένα σκαλοπάτι προς τον Γολγοθά του Κυρίου. Ελάτε στα ευρωπαϊκά θέατρα να σας μάθουμε ότι και η πίστη σας είναι μία παράσταση, μία ιδέα.

Image may be NSFW.
Clik here to view.

Στην Εθνική Παρέλαση της 25ης Μαρτίου φέτος είχαμε για πρώτη φορά αιρετικούς στην εξέδρα των επισήμων του κράτους[3]. Μπροστά από τους αιρετικούς πέρασαν τα παιδιά μας και τους απέδωσαν τιμή ωσάν να είναι η θρησκευτική ηγεσία στην οποία υπακούν. Οι Μητροπόλεις επίσης προσφέρουν στα κατηχητικά το μάθημα της «ευρωπαϊκής μουσικής»εξοικειώνοντας τα παιδιά μας στην μουσική των αιρετικών, την οποία ακούμε όλο και πιο συχνά μέσα στους Ναούς.

Μας φραγκεύουν. Αντιστεκόμαστε με ομολογία και πνευματική ζωή.

–https://youtu.be/WnIe31tM90s

………………………………….

[1]-https://enoriaendrasei.gr/2025/04/04/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%cf%80%ce%ad%ce%bc%cf%80%cf%84%ce%b7-%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%cf%83%ce%b1%cf%81%ce%b1%ce%ba%ce%bf%cf%83%cf%84%ce%ae-%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%84%cf%8c-%cf%86%cf%89%ce%bd%ce%b7/

[2]-https://enoriaendrasei.gr/category/%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B5%CE%BA%CE%B4%CE%AE%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B7/

[3]-https://tasthyras.wordpress.com/2025/03/26/%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%ce%be%ce%ad%ce%b4%cf%81%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%ce%ae%ce%bc%cf%89%ce%bd-%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%b5%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%bf%ce%af-%cf%89%cf%82/

ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ

…………………………………………..

Δείτε σχετικά και:

-Φως και σκότος στο φως της Αναστάσεως του Κυρίου!

-Και κλαρίνο σε Ναό της Μητροπόλεως Φθιώτιδος για τα Πάθη και την Ανάσταση του Κυρίου!

-Διαμαρτυρία ενοριτών του Ιερού Ναού της Παναγίας Αχειροποίητου προς τoν μητροπολίτη Θεσσαλονίκης.

-«Λατρευτική Εβδομάδα» στη Θεσσαλονίκη από 4 έως 12 Απριλίου

-Με «θρησκευτική ευλάβεια» τίμησαν την Ορθόδοξη μητέρα!

-Κύριο έργο των σημερινών αναξίων δεσποτάδων αναδεικνύεται η αποϊεροποίηση των Ναών.

-Η παγερή αδιαφορία των λογιζόμενων Χριστιανών είναι πολύ χειρότερη από την επέλαση της εκκοσμίκευσης στην Εκκλησία που παρασέρνει τους πολλούς.

-Μία πανδημική νόσος τῶν ποιμένων

-Μπορισπόλ Αντώνιος: «Μας πονάει που βεβηλώνουν τις Εκκλησίες μας»

-Πρεσβυτέρες και πρωτοπρεσβύτεροι χαλάνε την Πίστη.

-Αποϊεροποίηση με αντιπερισπασμούς. Καθιέρωσαν το αρμόνιο και το μαντολίνο μέσα στους Ιερούς Ναούς.

-Στην Σύρο «τίμησαν» τον Άγιο Νικόλαο στο Ναό του με «τραγούδια που αγαπήσαμε»!

-Η κατρακύλα ξεκίνησε με τις βυζαντινές χορωδίες μέσα στους Ναούς.

-Μητρόπολη Σύρου: «Πνευματική» μουσική εκδήλωση με βιολί, κιθάρα, πιάνο, φλογέρα και νεανική χορωδία !

-Ἡ Ἐκκλησία, χῶρος συναυλίας;

-ΤΑ ΑΝΟΡΘΟΔΟΞΑ

-Πολιτισμὸς δίχως ἠθικὰς ἀρχάς

-Συναυλία με τενόρο και σοπράνο σε Ελληνορθόδοξη εκκλησία της Νέας Υόρκης.

-Σπήλαιο ληστών ! Σχολιασμός του Νικόλαου Σωτηρόπουλου για την βεβήλωση των Ιερών Ναών.

-Τά «ἔμμορφα τραγούδια» καί οἱ…δύσμορφες συνήθειες

-Κοσμική συναυλία στον Ι.Ν. Αγίας Τριάδος Νέας Φιλαδελφείας, παρουσία του Μητροπολίτη Γαβριήλ.

-«Οἱ καθεδρικοί ναοί τῆς Μεγάλης Βρετανίας στό στόχαστρο τῆς πολιτισμικῆς τρομοκρατίας»

-Σε τι αποσκοπούν οι κοσμικού τύπου εκδηλώσεις σε Ναούς;

-Συναυλία «θρησκευτικής μουσικής» ως «πολιτιστικό γεγονός» με λίγο Επίδαυρο !

-Ρεμπέτικο σε Ορθόδοξο Ναό στην Αγγλία. Χτυπούν με λύσσα την Εκκλησία (ΒΙΝΤΕΟ).

- Ρεσιτάλ κιθάρας στον Ιερό Ναό του Αγίου Πέτρου στο Άργος!

 -“Θεέ μου τι μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε”!

-Και ο Ελισαίος της Σιμωνόπετρας στα ξεφτιλίκια της Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης.

-Ι.Μητρ. Θεσσαλονίκης, Λατρευτική εβδομάδα: Οδοιπορικό στο Θείο Δράμα με Καζαντζάκη

-Η βεβήλωση του Ι.Ν.Αγ. Παντελεήμονος Αχαρνών (12.12.2010) από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο

-Βίντεο από τα επεισόδια στην συναυλία του Αγίου Παντελεήμονα

-Με συναυλία σε Ιερό Ναό πιστεύει η Αρχιεπισκοπή Αθηνών ότι θα ενώσει τους ανθρώπους;

-Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Η βεβήλωσις του Ι.Ν.Αγ. Παντελεήμονος Αχαρνών (2)

-Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Η βεβήλωσις του Ι.Ν.Αγ. Παντελεήμονος Αχαρνών (1)

-O Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος πιστεύει ότι η εκκλησία συμβάλει στην παραγωγή πολιτισμού με συναυλίες μέσα σε ιερούς ναούς;(Φωτο&βίντεο)

-Οι Ιεροί Ναοί αποϊεροποιούνται και οι λεγόμενοι ποιμένες κοιμούνται.

-Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Η βεβήλωσις του Ι.Ν.Αγ. Παντελεήμονος Αχαρνών (Βίντεο)

-Μετατρέπουν τους Ιερούς Ναούς σε συναυλιακά κέντρα.

-Σὲ ἄλλη…πίστα πιά τὸ παιχνίδι τῆς ἐκκοσμίκευσης!

-Με τις κοσμικές συναυλίες μέσα στους Ιερούς Ναούς, χαλάνε την λαϊκή ευσέβεια.

-Σε ποιούς ανήκουν οι Ναοί; ΔΗΜΑΡΧΟΣ απευθύνει κάλεσμα σε μουσική εκδήλωση που θα γίνει μέσα σε Ιερούς Ναούς.

-Την Κυριακή της Ορθοδοξίας έκαναν τον Ι. Ναό του Αγίου Αθανασίου στην Θεσσαλονίκη μπουζουκλερί!

 Image may be NSFW.
Clik here to view.

Ο Μητροπολίτης Ευγένιος κάλεσε τους πιστούς «να προσεύχονται ιδιαίτερα θερμά για την κατατρεγμένη Εκκλησία μας, προσθέτοντας στις προσευχές σας την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου και του Ψαλτηρίου».

Ο Μητροπολίτης Ταλίν και πάσης Εσθονίας Ευγένιος κάλεσε τους κληρικούς και τους λαϊκούς της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας της Εσθονίας να αφιερωθούν στην προσευχή την ημέρα της ψηφοφορίας  επί της προτεινόμενης απαγόρευσης της Εκκλησίας στο εσθονικό κοινοβούλιο.

Στην ομιλία του για την Εορτή του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου , ο Μητροπολίτης τόνισε ότι η Θεοτόκος, έχοντας αποδεχθεί το θέλημα του Θεού με απόλυτη εμπιστοσύνη και ταπείνωση, λειτουργεί ως παράδειγμα αφοσίωσης και πίστης για όλους τους Χριστιανούς – ιδιαίτερα στους δύσκολους καιρούς που αντιμετωπίζει η Εσθονική Εκκλησία.

«Αν και εμείς εμπιστευτούμε τον εαυτό μας στον Κύριο, ακολουθήσουμε το θέλημά Του και αποφύγουμε παράπονα και απελπισία, ο Κύριος δεν θα μας εγκαταλείψει», είπε ο Μητροπολίτης.

Υπενθύμισε στους πιστούς ότι την Τετάρτη, 9 Απριλίου, το Riigikogu (Εσθονικό Κοινοβούλιο) θα πραγματοποιήσει την τρίτη ανάγνωση και την τελική ψηφοφορία επί ενός νομοσχεδίου που στρέφεται κατά της Εκκλησίας. Κάλεσε για εντατική προσευχή εκείνη την ημέρα:

«Αυτή την ημέρα, σας προτρέπω όλους να προσευχηθείτε ιδιαίτερα θερμά για την κατατρεγμένη Εκκλησία μας, προσθέτοντας στις προσευχές σας την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου και του Ψαλτηρίου. Είθε ο Πανάγαθος Κύριος, διά πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου και όλων των αγίων της Εσθονικής γης, να δεχτεί τις προσπάθειές μας και να χαρίσει μας χαρίσει ειρηνικό εορτασμό του Αγίου Πάσχα.

spzh.eu

orthodoxostypos

Image may be NSFW.
Clik here to view.

Ιερά Μητρόπολις Νικοπόλεως και Πρεβέζης

ΠΕΡΙ ΑΙΡΕΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΕΩΣ ΧΙΛΙΑΣΤΩΝ Ἠ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

Τίς τελευταῖες ἡμέρες παρατηρεῖται καί πάλι ὑπερδραστηριότητα καί ἰδιαίτερη κινητικότητα τῶν λεγομένων «Χριστιανῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ».  

Ὁ Χιλιασμός εἶναι μία ξενόφερτη και ξενοκίνητηὀργάνωση μέ τίτλο «Βιβλική καί Φυλλαδική Ἑταιρία Σκοπιά» μέ ἕδρα τό Μπροῦκλιν τῆς Ἀμερικῆς.

Ἡ ὀργάνωση αὐτή μέσῳ τῶν βιβλίων καί περιοδικῶν πού ἐκδίδει, διοχετεύει  σ᾿ὁλόκληρο τόν κόσμο πλάνες καί ἀντιχριστιανικές διδασκαλίες. Παγιδεύουν ἀθῶες ψυχές ,ἐμφανιζόμενοι ὡς χριστιανοί ἐνῶ ἀρνοῦνται τά βασικά δόγματα τῆς χριστιανικῆς πίστεως καί ἰδιαίτερα τήν πίστη στήν Ἁγία Τριάδα καί τόν Ἰησοῦ Χριστό ὡς «Θεό ἀληθινό ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ».

Σύμφωνα μέ τό πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου καί τούς νόμους τοῦ κράτους  σεβόμεθα τήν θρησκευτική ἐλευθερία ὁποιουδήποτε ἀτόμου. Ὅμως ὀφείλουμε νά ἐνημερώσουμε καί νά διαφωτίσουμε τούς χριστιανούς ὅτι γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία οἱ Χιλιαστές ἤ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ ἀποτελοῦν μία ὕπουλη καί ἐπικίνδυνη αἵρεση πού ἱδρύθηκε στήν Ἀμερική τό 1881. 

Κάθε  Ὀρθόδοξος Χριστιανός ἀκολουθῶντας τά λόγια τοῦ Κυρίου ἀγαπάει ὅλους τούς ἀνθρώπους. Ἀποστρέφεται ὅμως τίς φοβερές αἱρέσεις  ὅποιες κι ἀπό ὅπου καί ἄν προέρχονται, διότι πολεμοῦν καί διαστρέφουν τήν Ἀλήθεια τήν ὁποία διαφυλάττει ἀκέραιη ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας πού εἶναι ἡ μόνη σώζουσα καί ὁδηγεῖ τόν πιστό μέ ἀσφάλεια στό λιμάνι τῆς σωτηρίας.

 Image may be NSFW.
Clik here to view.

ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ[:Ιω.11,1-45]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

    «Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἦν τις ἀσθενῶν, Λάζαρος ἀπὸ Βηθανίας, ἐκ τῆς κώμης Μαρίας, καὶ Μάρθας τῆς ἀδελφῆς αὐτῆς(:ήταν τότε κάποιος που λεγόταν Λάζαρος, ο οποίος είχε αρρωστήσει. Αυτός καταγόταν από τη Βηθανία, το χωριό της Μαρίας και της Μάρθας της αδελφής της). Ἦν δὲ Μαρία ἡ ἀλείψασα τὸν Κύριον μύρῳ, καὶ ἐκμάξασα τοὺς πόδας αὐτοῦ ταῖς θριξὶν αὐτῆς, ἧς ὁ ἀδελφὸς Λάζαρος ἠσθένει(:και ήταν η Μαρία εκείνη που αργότερα, λίγο πριν από τον θάνατο του Κυρίου, Τον άλειψε με το μύρο και σκούπισε τα πόδια Του με τα μαλλιά της. Και ο Λάζαρος που ασθενούσε, ήταν αδελφός της)»[Ιω.11,1-2].

    Πολλοί από τους ανθρώπους όταν δουν κάποιους, που είναι αρεστοί στον Θεό, να πάσχουν από κάποιο κακό(όπως για παράδειγμα να έχουν αρρωστήσει ή να πάσχουν από φτώχεια ή από κάποιο άλλο παρόμοιο) σκανδαλίζονται, μη γνωρίζοντας ότι γνώρισμα των κατεξοχήν φίλων του Θεού είναι το να πάσχουν από αυτά· και ο Λάζαρος λοιπόν ήταν ένας από τους φίλους του Χριστού και ήταν ασθενής. Αυτό λοιπόν έλεγαν και εκείνοι που στάλθηκαν: «Κύριε, ἴδε ὃν φιλεῖς ἀσθενεῖ (:Κύριε, να, ο φίλος Σου που τόσο πολύ αγαπάς είναι άρρωστος)». Αλλά ας εξετάσουμε από την αρχή την περικοπή.

    «Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἦν τις ἀσθενῶν, Λάζαρος ἀπὸ Βηθανίας(:ήταν τότε κάποιος που λεγόταν Λάζαρος, ο οποίος είχε αρρωστήσει. Αυτός καταγόταν από τη Βηθανία)».Δεν ανέφερε έτσι απλά και τυχαία από πού καταγόταν ο Λάζαρος, αλλά για κάποια αιτία, την οποία θα αναφέρει στη συνέχεια· τώρα ας εξετάσουμε το παρόν χωρίο. Και τις αδελφές του μάς τις αναφέρει προς μεγάλη ωφέλεια, και ακόμη, αυτό που επιπλέον είχε η Μαρία, προσθέτοντας και λέγοντας: «Ἦν δὲ Μαρία ἡ ἀλείψασα τὸν Κύριον μύρῳ, καὶ ἐκμάξασα τοὺς πόδας αὐτοῦ ταῖς θριξὶν αὐτῆς, ἧς ὁ ἀδελφὸς Λάζαρος ἠσθένει(:η Μαρία πάλι ήταν εκείνη που αργότερα, λίγο πριν από τον θάνατο του Κυρίου, Τον άλειψε με το μύρο και σκούπισε τα πόδια Του με τα μαλλιά της. Και ο Λάζαρος που αρρώστησε ήταν αδελφός της)».

     Εδώ μερικοί απορώντας λένε: «Πώς», λένε, «ανεχόταν ο Χριστός γυναίκα να ενεργεί με τέτοιον τρόπο;». Κατά πρώτον λοιπόν πρέπει να μάθουμε εκείνο, ότι δεν είναι αυτή η πόρνη που αναφέρει ο Ματθαίος[Ματθ.26,7-13],ούτε αυτή που αναφέρει ο Λουκάς[Λουκ. 7,37-48], διότι άλλη είναι αυτή· καθόσον εκείνες μεν ήσαν πόρνες και γεμάτες από πολλά κακά, ενώ αυτή ήταν σεμνή και σπουδαία· διότι φρόντιζε για την υποδοχή του Χριστού. Δείχνει επίσης ο ευαγγελιστής ότι και οι αδερφές του Λαζάρου αγαπούσαν τον Κύριο και όμως επέτρεψε να πεθάνει ο Λάζαρος.

    Και γιατί δεν άφησαν τον ασθενή αδελφό τους και να μεταβούν προς Αυτόν για να Τον παρακαλέσουν αυτοπροσώπως, όπως ακριβώς έκανε ο εκατόνταρχος [βλ.Ματθ.8,5-6 : «Εἰσελθόντι δὲ αὐτῷ εἰς Καπερναοὺμ προσῆλθεν αὐτῷ ἑκατόνταρχος παρακαλῶν αὐτὸν καὶ λέγων·.Κύριε, ὁ παῖς μου βέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικός, δεινῶς βασανιζόμενος(:και όταν ο Ιησούς μπήκε στην Καπερναούμ, ήλθε κοντά Του ένας εκατόνταρχος, ο οποίος Τον παρακαλούσε και Του έλεγε: ’’Κύριε, ο δούλος μου είναι κατάκοιτος και παράλυτος στο σπίτι και βασανίζεται από τρομερούς πόνους’’)»] και εκείνος ο άνθρωπος που ανήκε στη βασιλική αυλή του Ηρώδη[βλ. Ιω.4,47: «οὗτος ἀκούσας ὅτι Ἰησοῦς ἥκει ἐκ τῆς Ἰουδαίας εἰς τὴν Γαλιλαίαν, ἀπῆλθε πρὸς αὐτὸν καὶ ἠρώτα αὐτὸν ἵνα καταβῇ καὶ ἰάσηται αὐτοῦ τὸν υἱὸν· ἤμελλε γὰρ ἀποθνήσκειν(:Αυτός λοιπόν, μόλις άκουσε ότι ο Ιησούς είχε έλθει από την Ιουδαία στη Γαλιλαία, έφυγε από την Καπερναούμ και πήγε να τον συναντήσει˙ κι άρχισε να τον παρακαλεί να κατεβεί από την Κανά στην Καπερναούμ και να θεραπεύσει το γιο του˙ διότι ήταν βαριά άρρωστος και κινδύνευε να πεθάνει)»], αλλά στέλνουν άλλους; Είχαν πάρα πολύ θάρρος προς τον Χριστό και πολλή οικειότητα.Άλλωστε και γυναίκες αδύναμες ήσαν και κατέχονταν από το πένθος· διότι, το ότι δεν το έκαναν αυτό από περιφρόνηση, το απέδειξαν στη συνέχεια.

    Το ότι λοιπόν δεν ήταν αυτή εκείνη η πόρνη[Λουκά 7,37-38: «καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἐν τῇ πόλει ἥτις ἦν ἁμαρτωλός, καὶ ἐπιγνοῦσα ὅτι ἀνάκειται ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ Φαρισαίου, κομίσασα ἀλάβαστρον μύρου, καὶ στᾶσα ὀπίσω παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ κλαίουσα, ἤρξατο βρέχειν τοὺς πόδας αὐτοῦ τοῖς δάκρυσι καὶ ταῖς θριξὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς ἐξέμασσε, καὶ κατεφίλει τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ ἤλειφε τῷ μύρῳ(:και ιδού, στην πόλη αυτή ζούσε μία γυναίκα που ήταν αμαρτωλή. Αυτή όταν πληροφορήθηκε ότι ο Ιησούς είναι καθισμένος και τρώει στο σπίτι του Φαρισαίου, έφερε ένα αγγείο από αλάβαστρο γεμάτο από μύρο, κι αφού στάθηκε κοντά στα πόδια Του, πίσω από το τραπέζι, όπως ήταν καθισμένος ο Κύριος, καθώς σκεπτόταν τις αμαρτίες της, ξέσπασε σε κλάματα. Και άρχισε να βρέχει τα πόδια Του με τα άφθονα δάκρυά της και τα σκούπιζε με τα μαλλιά της. Συγχρόνως μάλιστα φιλούσε με ευλαβική αγάπη τα πόδια Του και τα άλειφε με το μύρο)»] είναι ολοφάνερο.

      «Αλλά και εκείνη την πόρνη που αναφέρει ο ευαγγελιστής Λουκάς», θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος, «για ποιο λόγο τη δέχτηκε ο Χριστός;» Για να την απαλλάξει από την κακία, για να δείξει τη φιλανθρωπία Του, για να μάθεις ότι δεν υπάρχει νόσημα, που να νικά την αγαθότητά Του. Μη λοιπόν βλέπεις μόνο αυτό, το ότι τη δέχτηκε ο Κύριος, αλλά και εκείνο να προσέξεις, δηλαδή το πώς τη μετέβαλε. Και για ποιο λόγο μας υπενθυμίζει ο ευαγγελιστής αυτήν την ιστορία; Και επιπλέον τι θέλει να μας διδάξει με τους λόγους «Ἠγάπα δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν Μάρθαν, καὶ τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς καὶ τὸν Λάζαρον(:ο Ιησούς μάλιστα αγαπούσε τη Μάρθα και την αδελφή της, καθώς και τον Λάζαρο. Και δεν έφυγε βέβαια αμέσως για να επισκεφθεί  και να θεραπεύσει τον Λάζαρο˙ αυτό όμως δεν το έκανε από αδιαφορία, αλλά διότι απέβλεπε στη φανέρωση της δόξας και της δυνάμεως του Θεού)»; Για να μην αγανακτούμε ποτέ, ούτε να δυσανασχετούμε, εάν κάποια ασθένεια συμβεί στους σπουδαίους άνδρες και φίλους του Θεού.

    «Ἀπέστειλαν οὖν αἱ ἀδελφαὶ πρὸς αὐτὸν, λέγουσαι· Κύριε, ἴδε, ὃν φιλεῖς, ἀσθενεῖ(:έστειλαν λοιπόν οι δύο αδελφές του ανθρώπους να ειδοποιήσουν τον Ιησού, και του είπαν: ‘’Κύριε, να, ο φίλος Σου που τόσο πολύ αγαπάς είναι άρρωστος’’)». Ήθελαν να αποσπάσουν την ευσπλαχνία του Χριστού· διότι ακόμη σαν άνθρωπο Τον πρόσεχανκαι είναι φανερό από όσα λέγουν: «Κύριε, εἰ ἦς ὧδε, ὁ ἀδελφός μου οὐκ ἂν ἐτεθνήκει·(: όταν λοιπόν η Μάρθα συνάντησε τον Ιησού, του είπε: ‘’Κύριε, αν ήσουν εδώ, δεν θα είχε πεθάνει ο αδελφός μου)»και από το ότι δεν είπαν «Να, ο Λάζαρος ασθενεί», αλλά «Να, ο φίλος Σου που τόσο πολύ αγαπάς, είναι ασθενής».

   Τι λέει λοιπόν ο Χριστός; «Αὕτη ἡ ἀσθένεια οὐκ ἔστι πρὸς θάνατον, ἀλλ᾿ ὑπὲρ τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, ἵνα δοξασθῇ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ δι᾿ αὐτῆς(:αυτή η ασθένεια δεν θα καταλήξει σε ανεπανόρθωτο θάνατο, αλλά εμφανίστηκε για να εκλάμψει η δόξα και η δύναμη του Θεού. Εμφανίστηκε δηλαδή για να δοξασθεί με την ασθένεια αυτή ο Υιός του Θεού, διότι θα Του δοθεί η ευκαιρία να δείξει την υπερφυσική Του δύναμη και να επιβεβαιώσει περίτρανα τη θεϊκή Του φύση και αποστολή)»[Ιω.11,4].

    Πρόσεχε πως πάλι λέγει ότι μία είναι η δόξα Αυτού και του Πατέρα· διότι αφού είπε «τοῦ Θεοῦ», πρόσθεσε: «ἵνα δοξασθῇ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ δι᾿ αὐτῆς. Αὕτη ἡ ἀσθένεια οὐκ ἔστι πρὸς θάνατον». Επειδή δηλαδή επρόκειτο να μείνει εκεί δύο ημέρες, καταρχήν αποστέλλει αυτούς να αναγγείλουν τη θανάσιμη ασθένεια του Λαζάρου.

    Για τον λόγο αυτόν πρέπει να θαυμάσουμε τις αδελφές του Λαζάρου, πώς, αν και άκουσαν ότι η ασθένεια αυτή «οὐκ ἔστι πρὸς θάνατον»και όμως είδαν τον αδερφό τους ότι πέθανε, δεν σκανδαλίστηκανπου συνέβη το αντίθετο από αυτό που είπε, αλλά και πάλι προσήλθαν προς τον Χριστό και δεν νόμισαν ότι διαψεύστηκε. Επίσης, το «ἵνα» εδώ δεν δηλώνει αιτιολογία, αλλά το αποτέλεσμα· διότι συνέβη μεν η αρρώστια από άλλη αιτία, χρησίμευσε όμως αυτή προς δόξαν του Θεού.

   «Ὡς οὖν ἤκουσεν ὅτι ἀσθενεῖ, τότε μὲν ἔμεινεν ἐν ᾧ ἦν τόπῳ δύο ἡμέρας(:όταν λοιπόν άκουσε ότι ο Λάζαρος είναι άρρωστος, τότε παρέμεινε δύο ακόμη ημέρες στον τόπο που βρισκόταν, ενώ όλοι όσοι ήξεραν την αγάπη Του γι’ Αυτόν θα περίμεναν να αναχωρήσει αμέσως)». Γιατί έμεινε;Για να πεθάνει και να ενταφιαστεί στο μεταξύ ο Λάζαρος, για να μην μπορεί κανείς να πει ότι τον ανέστησε πριν ακόμη πεθάνει· ότι ήταν νάρκη, ότι ήταν ατονία, ότι ήταν επαναφορά από την κατάσταση αυτήν και όχι θάνατος. Για τον λόγο αυτόν και μένει ο Κύριος τόσο χρόνο προτού μεταβεί στη Βιθυνία, ώστε και να έχει προχωρήσει η σήψη και η φθορά στο σώμα του νεκρού Λαζάρου και να πουν: «ἤδη ὄζει· τεταρταῖος γάρ ἐστι(:Κύριε, τώρα πια μυρίζει άσχημα˙ διότι είναι τέσσερις μέρες νεκρός’’)»[Ιω.11,39].

   «Ἒπειτα μετὰ τοῦτο λέγει τοῖς Μαθηταῖς· ἄγωμεν εἰς τὴν ᾿Ιουδαίαν πάλιν(:κι έπειτα, αφού πέρασαν οι δύο ημέρες, είπε στους μαθητές Του: ‘’Ας πάμε πάλι στην Ιουδαία’’)». Γιατί λοιπόν, τέλος πάντων, ενώ ποτέ άλλοτε δεν προείπε πού θα πάνε, εδώ το προλέγει; Οι μαθητές Του φοβούνταν τότε πάρα πολύ· και επειδή βρίσκονταν σε αυτήν την κατάσταση, το προλέγει για να μην τους ταράξει το ξαφνικό. Τι λένε λοιπόν οι μαθητές; «Λέγουσιν αὐτῷ οἱ Μαθηταί· Ῥαββί, νῦν ἐζήτουν σε λιθάσαι οἱ ᾿Ιουδαῖοι, καὶ πάλιν ὑπάγεις ἐκεῖ;(:οι μαθητές Του όμως, που είχαν φοβηθεί από την αντίδραση που συνάντησε ο Ιησούς στα Ιεροσόλυμα, του είπαν: ‘’Διδάσκαλε, μόλις πριν λίγο ζητούσαν οι Ιουδαίοι να Σε λιθοβολήσουν, κι εσύ θέλεις να πας πάλι εκεί;’’)»[Ιω.11,8]. Φοβούνταν βέβαια και  γι΄Αυτόν, περισσότερο όμως μάλλον φοβούνταν για τους εαυτούς τους· διότι δεν ήσαν ακόμη πνευματικά καταρτισμένοι. Για τον λόγο αυτόν συγκλονιζόμενος ο Θωμάς από τον φόβο λέγει: «Ἄγωμεν καὶ ἡμεῖς, ἵνα ἀποθάνωμεν μετ᾿ αὐτοῦ(:αφού θέλει να επιστρέψει στο μέρος που οι εχθροί Του ζητούν να Τον σκοτώσουν, ας πάμε κι εμείς εκεί για να πεθάνουμε μαζί του)», διότι ήταν πνευματικά ασθενέστερος από τους άλλους και περισσότερο δύσπιστος.

    Αλλά πρόσεχε πώς ο Ιησούς ενθαρρύνει αυτούς με αυτά που λέγει. «Οὐχὶ δώδεκά εἰσιν ὧραι τῆς ἡμέρας; ἐάν τις περιπατῇ ἐν τῇ ἡμέρᾳ, οὐ προσκόπτει, ὅτι τὸ φῶς τοῦ κόσμου τούτου βλέπει· ἐὰν δέ τις περιπατεῖ ἐν τῇ νυκτί, προσκόπτει, ὅτι τὸ φῶς οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ (:δώδεκα ώρες δεν έχει η ημέρα; Εάν κανείς περπατάει την ημέρα, δεν σκοντάφτει, αλλά βαδίζει με ασφάλεια, διότι βλέπει τον ήλιο, που φωτίζει τον υλικό αυτόν κόσμο. Έτσι κι εγώ έχω τον χρόνο της επίγειας αποστολής μου επακριβώς καθορισμένο από τον Πατέρα μου. Και οι Ιουδαίοι δεν μπορούν να μου αφαιρέσουν ούτε δευτερόλεπτο από τον χρόνο αυτό. Δεν διατρέχω λοιπόν κανένα κίνδυνο από τους Ιουδαίους, αφού ακολουθώ τον δρόμο που φωτίζεται απ’ το θέλημα του Πατρός μου. Αλλά και σεις, εφόσον με ακολουθείτε, δεν διατρέχετε μαζί μου κανέναν κίνδυνο· διότι εγώ, που είμαι ο ήλιος της δικαιοσύνης, θα φωτίζω τον δρόμο σας και θα ασφαλίζω την πορεία σας. Εάν όμως κανείς περπατάει τη νύχτα, σκοντάφτει, διότι δεν υπάρχει σε αυτόν το φως για να τον φωτίζει. Έτσι κι εκείνοι που δεν θα μείνουν στο φως του Υιού του Θεού, θα σκοντάψουν και θα πέσουν)»[Ιω.11,9-10]. Ή λοιπόν εννοεί αυτό, ότι αυτός που δεν νιώθει για τον εαυτό του τίποτε το πονηρό δεν θα πάθει κανένα κακό, ενώ αυτός που πράττει κακά έργα, θα πάθει(«και επομένως εμείς δεν πρέπει να φοβούμαστε, διότι δεν κάναμε τίποτε άξιο θανάτου»), ή ότι αυτός που βλέπει το φως αυτού του κόσμου, είναι ασφαλής. «Εάν λοιπόν είναι ασφαλής αυτός που βλέπει το φως αυτού του κόσμου, πολύ περισσότερο αυτός που είναι μαζί μου, εάν δεν φύγει από κοντά μου».

    Αφού τους έδωσε θάρροςμε αυτά τα λόγια, προσθέτει και την αναγκαία αιτία της αφίξεώς Του εκεί και για να δείξει ότι δεν πρόκειται να μεταβούν στα Ιεροσόλυμα, αλλά στη Βηθανία, λέγει: «Λάζαρος ὁ φίλος ἡμῶν κεκοίμηται· ἀλλὰ πορεύομαι ἵνα ἐξυπνήσω αὐτόν(:ο φίλος μου Λάζαρος έχει κοιμηθεί. Αλλά πηγαίνω να τον ξυπνήσω)»· δηλαδή  «δεν πηγαίνω προς αυτούς για να συνομιλήσω πάλι με αυτούς και να συγκρουστώ με τους Ιουδαίους, αλλά για να ξυπνήσω τον φίλο μου».

       Λέγουν οι μαθητές: «Κύριε, εἰ κεκοίμηται, σωθήσεται(:Κύριε, εάν έχει κοιμηθεί, ο οργανισμός του με την ανάπαυση του ύπνου θα ανακτήσει τις σωματικές του δυνάμεις και συνεπώς θα γίνει καλά. Γιατί λοιπόν να τον ξυπνήσουμε;)»[Ιω.11,12]. Αυτό δεν το είπαν έτσι τυχαία, αλλά θέλοντας να εμποδίσουν τη μετάβασή Του εκεί.«Λέγεις», λέγουν, «ότι κοιμάται; Επομένως δεν είναι αναγκαία η μετάβαση εκεί»· αν και βέβαια ο Κύριος για τον λόγο αυτόν είπε τη φράση: «ο φίλος μου», για να δείξει αναγκαία την παρουσία Του εκεί.

     «Εἰρήκει δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς περὶ τοῦ θανάτου αὐτοῦ· ἐκεῖνοι δὲ ἔδοξαν, ὅτι περὶ τῆς κοιμήσεως τοῦ ὕπνου λέγει(:ο Ιησούς όμως το είχε πει αυτό εννοώντας τον θάνατο του Λαζάρου˙ ενώ εκείνοι νόμισαν ότι μιλάει για τον συνηθισμένο ύπνο)»[Ιω.11,13].Όταν λοιπόν φάνηκαν διστακτικότεροι, τότε λέγει σε αυτούς «παρρησίᾳ(:καθαρά)»: «Λάζαρος ἀπέθανε(:τότε λοιπόν ο Ιησούς τους είπε καθαρά: ‘’Ο Λάζαρος πέθανε’’)»[Ιω.11,14]. Τα προηγούμενα βέβαια λόγια τα έλεγε θέλοντας να δείξει την έλλειψη καυχήσεως, επειδή όμως δεν το αντιλήφτηκαν, προσθέτει: «καὶ χαίρω δι᾿ ὑμᾶς, ἵνα πιστεύσητε, ὅτι οὐκ ἤμην ἐκεῖ· ἀλλ᾿ ἄγωμεν πρὸς αὐτόν (:και χαίρομαι για σας, για να στηριχθείτε περισσότερο στην πίστη. Χαίρομαι, διότι δεν ήμουν εκεί πριν πεθάνει· διότι τότε θα τον θεράπευα προτού πεθάνει και δεν θα γινόταν το θαύμα της αναστάσεώς του, που θα σας στηρίξει στην πίστη. Αλλά ας πάμε κοντά του’’)»[Ιω.11,15].

    Τι σημαίνει η φράση «για εσάς»; Διότι «το προείπαν χωρίς να είμαι παρών και ότι όταν τον αναστήσω, δε θα υπάρχει καμία υποψία». Βλέπεις πως ακόμη βρίσκονταν σε ατελή πνευματική κατάσταση οι μαθητές και δεν γνώριζαν την δύναμή Του όπως έπρεπε; Αυτό το δημιουργούσαν οι φόβοιπου τους διακατείχαν, που τάρασσαν τις ψυχές τους και τις ανησυχούσαν. Και όταν μεν είπε: «Έχει κοιμηθεί», προσθέτει: «Πηγαίνω για να τον ξυπνήσω», όταν όμως είπε «Πέθανε» δεν πρόσθεσε ακόμη το «Πηγαίνω για να τον αναστήσω»· διότι δεν ήθελε με τα λόγια να προλέγει αυτά που επρόκειτο με τα έργα να τα επιβεβαιώσει, για να μας διδάξει να αποφεύγουμε πάντοτε την κενοδοξία και το ότι δεν πρέπει απλώς να δίνουμε υποσχέσεις. Και αν το έκανε αυτό στην περίπτωση του εκατοντάρχου που ήλθε και Τον παρακάλεσε(διότι είπε: «ἐγὼ ἐλθὼν θεραπεύσω αὐτόν(:θα έλθω εγώ στο σπίτι σου και θα τον θεραπεύσω)»[Ματθ.8,7], το είπε αυτό για να δείξει την πίστη εκείνουτου ανθρώπου.

     Εάν όμως έλεγε: «Από πού νόμισαν οι μαθητές ότι πρόκειται περί ύπνου και δεν αντιλήφτηκαν από αυτά τα λόγια, ότι πρόκειται περί θανάτου (εννοώ τα λόγια: ‘’Πηγαίνω για να τον ξυπνήσω’’)», καθόσον θα ήταν ανοησία, εάν περίμεναν αυτόν να βαδίσει δεκαπέντε στάδια για να τον ξυπνήσει, εκείνο θα  μπορούσαμε να πούμε ότι νόμιζαν ότι πρόκειται για κάποια αινιγματική φράση σαν κάποια από τους πολλές εκείνες που τους έλεγε.

     Βέβαια όλοι είχαν φοβηθεί την επίθεση των Ιουδαίων, περισσότερο όμως από τους άλλους ο Θωμάς, για τον λόγο αυτόν και έλεγε: «Ας πάμε για να πεθάνουμε μαζί Του». Και ορισμένοι λένε ότι επιθυμούσε και ο ίδιος να πεθάνει, αλλά αυτό δεν είναι σωστό· μάλλον δηλαδή  ήταν λόγος φόβου. Αλλά όμως δεν επιτιμήθηκε· διότι ο Κύριος ανεχόταν ακόμη την πνευματική αδυναμία του· αργότερα όμως είχε γίνει ο ισχυρότερος και ο ασυναγώνιστος.Το άξιο θαυμασμού λοιπόν είναι αυτό, ότι αυτός που ήταν τόσο πνευματικά ατελής προ του σταυρού, τον βλέπουμε μετά τον σταυρό και την πίστη του στην ανάσταση του Κυρίου θερμότερο από όλους· τόση είναι η δύναμη του Χριστού· διότι αυτός που δεν τολμούσε να έλθει με τον Χριστό στη Βιθυνία, ο ίδιος αργότερα και χωρίς να βλέπει πια τον Χριστό, διέτρεξε σχεδόν όλη την οικουμένη και κινείτο μεταξύ πλήθους που διψούσε για αίμα και ήθελε να τον φονεύσει.

     Εάν όμως απείχε η Βηθανία δεκαπέντε στάδια, πράγμα που ισοδυναμεί με δύο μίλια[:περίπου 3.070 μέτρα], πώς ο Λάζαρος ήταν νεκρός πριν από τέσσερεις μέρες; Έμεινε δύο ημέρες και πριν από αυτές τις δύο μέρες ήλθε κάποιος και τους έφερε αγγελία την ημέρα ακριβώς που πέθανε και κατά συνέπεια έφτασε κατά την τέταρτη ημέρα. Για τον λόγο αυτόν και περίμενε να Τον καλέσουν και δεν μετέβη χωρίς την πρόσκληση, για να μη δημιουργηθεί από κανέναν υποψία για το γεγονός. Και ούτε οι ίδιες οι αγαπητές στον Κύριο αδελφές του Λαζάρου ήλθαν για να Του ανακοινώσουν τον θάνατο του φίλου Του, αλλά αποστέλλονται άλλοι.

       «Ἦν δὲ ἡ Βηθανία ἐγγὺς τῶν ῾Ιεροσολύμων ὡς ἀπὸ σταδίων δεκαπέντε(:η Βηθανία μάλιστα ήταν κοντά στα Ιεροσόλυμα, σε απόσταση περίπου δεκαπέντε παλαιών σταδίων, δηλαδή τεσσάρων χιλιομέτρων)»[Ιω.11,18]. Από αυτό γίνεται φανερό ότι φυσικό ήταν να βρίσκονταν εκεί πολλοί από τα Ιεροσόλυμα. Αμέσως λοιπόν πρόσθεσε ο ευαγγελιστής ότι βρίσκονταν πλησίον τους πολλοί Ιουδαίοι, παρηγορώντας τις δύο αδελφές για τον θάνατο του Λαζάρου. Και πώς παρηγορούσαν αυτές που αγαπώνταν από τον Χριστό, τη στιγμή που είχαν αποφασίσει ότι εάν κάποιος πιστέψει στον Χριστό, θα τον απομάκρυναν από τη συναγωγή; Ή εξαιτίας της συμφοράς, ή επειδή εκτιμούσαν την ευγένειά τους, ή ήσαν παρόντες άνθρωποι χωρίς κακία· διότι πολλοί από αυτούς πίστεψαν. Αυτά επίσης τα λέγει ο Ευαγγελιστής, για να βεβαιώσειότι ο Λάζαρος είχε πεθάνει.

     Και γιατί τέλος πάντων η Μάρθα δεν παίρνει την αδελφή της μαζί της ερχόμενη να συναντήσει τον Χριστό; Θέλει κατ’ιδίαν να συναντήσει τον Χριστό και να Του αναγγείλει το γεγονός.Όταν όμως της έδωσε καλές ελπίδες, τότε πηγαίνει και καλεί και τη Μαρία και συνάντησε Αυτόν, ενώ ακόμη το πένθος βρισκόταν στο αποκορύφωμά του. Βλέπεις πόσο θερμή ήταν η αγάπη της; Αυτή είναι εκείνη για την οποία έλεγε: «ἑνὸς δέ ἐστι χρεία·Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ᾿ αὐτῆς(:ένα είναι χρήσιμο και αναγκαίο, η ακρόαση της διδασκαλίας μου. Αυτή είναι η αναγκαία πνευματική τροφή για την ψυχή. Αυτήν την τροφή διάλεξε η Μαρία, την καλή και ωφέλιμη μερίδα, που δεν θα της αφαιρεθεί ποτέ· διότι οι ωφέλειες της πνευματικής αυτής τροφής δεν είναι προσωρινές και φθαρτές, αλλά πνευματικές και αιώνιες)»[Λουκά 10,42].

    Πώς λοιπόν τώρα φαίνεται θερμότερη η Μάρθα; Όχι θερμότερη, αλλά επειδή η Μαρία δεν είχε μάθει ακόμη τον ερχομό του Κυρίου· και επειδή ήταν η Μάρθα πνευματικά ασθενέστερη· καθόσον, αν και άκουσε τόσα πολλά περί του Χριστού, ομιλεί ακόμη με ταπεινά φρονήματα:«Λέγει αὐτῷ ἡ ἀδελφὴ τοῦ τεθνηκότος, Μάρθα· Κύριε, ἤδη ὄζει· τεταρταῖος γάρ ἐστι(:του λέει η Μάρθα, η αδελφή του νεκρού: ‘’Κύριε, τώρα πια μυρίζει άσχημα˙ διότι είναι τέσσερις μέρες νεκρός’’)». Ενώ η Μαρία, αν και δεν άκουσε τίποτε, δεν είπε τίποτε το παρόμοιο, αλλά αμέσως πίστεψε και λέγει: «Κύριε, εἰ ἦς ὧδε, οὐκ ἂν ἀπέθανέ μου ὁ ἀδελφός(:Κύριε, εάν ήσουν εδώ, δεν θα μου πέθαινε ο αγαπημένος μου αδελφός, αλλά θα τον θεράπευες)»[Ιω.11,21].

   Βλέπετε πόση είναι η φιλοσοφία των γυναικών, αν και η γνώμη τους είναι πνευματικά ατελής; Διότι μόλις είδαν τον Χριστό δεν ξεσπούν αμέσως σε θρήνους ούτε σε κραυγές, ούτε σε ολολυγμούς(πράγμα που πάσχουμε εμείς όταν δούμε κάποιους γνωστούς να μας επισκέπτονται κατά την ώρα του πένθους), αλλά αμέσως θαυμάζουν τον Διδάσκαλο. Πίστεψαν βέβαια και οι δύο στον Χριστό, αλλά όχι όπως έπρεπε· διότι ακόμη δεν γνώριζαν ακριβώς, ούτε ότι ήταν Θεός, ούτε ότι με δική Του δύναμη και εξουσία κάνει αυτά, πράγματα που και τα δύο της τα δίδαξε.

    Επίσης το ότι δεν το γνώριζαν γίνεται φανερό από τα λόγια που και οι δύο είπαν μόλις αντίκρισαν τον Κύριο: «Κύριε, εἰ ἦς ὧδε, ὁ ἀδελφός μου οὐκ ἂν ἐτεθνήκει(:Κύριε, αν ήσουν εδώ, δεν θα είχε πεθάνει ο αδελφός μου)», και από αυτό που πρόσθεσαν, «ἀλλὰ καὶ νῦν οἶδα, ὅτι ὅσα ἂν αἰτήσῃ τὸν Θεόν, δώσει σοι ὁ Θεός(:ξέρω όμως ότι και τώρα που ο αδελφός μου είναι πεθαμένος, ό,τι κι αν ζητήσεις από τον Θεό, θα Σου το δώσει ο Θεός’’)», σαν δηλαδή να ομιλούσαν για κάποιον ενάρετο και διακεκριμένο άνθρωπο.

   Πρόσεχε όμως και τι λέγει ο Χριστός: «Ἀναστήσεται ὁ ἀδελφός σου(:θα αναστηθεί ο αδελφός σου)». Καταρχήν ανατρέπει εκείνο, το «ὅσα ἂν αἰτήσῃτὸν Θεόν(:ό,τι κι αν ζητήσεις από τον Θεόόσα αν ζητήσεις)»· διότι δεν είπε «Ζητώ», αλλά τι; «Θα αναστηθεί ο αδελφός σου». Το να πει δηλαδή «Γυναίκα, ακόμη κάτω βλέπεις; Δεν έχω ανάγκη από άλλη βοήθεια, αλλά μόνος μου τα κάνω όλα» ήταν πάρα πολύ βαρύ και θα στενοχωρούσε τη γυναίκα, τώρα όμως με το να πει: «Θα αναστηθεί», μετρίασε κατ’ ανάγκην τον  λόγο, και με τα όσα λέγει στη συνέχεια υπαινίχτηκε αυτά που προανέφερα· διότι όταν η Μάρθα είπε «Οἶδα ὅτι ἀναστήσεται ἐν τῇ ἀναστάσει ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ(:γνωρίζω ότι ο αδελφός μου θα αναστηθεί όταν γίνει η ανάσταση, την τελευταία ημέρα του πρόσκαιρου αυτού αιώνα. Ύστερα απ’ αυτήν θα ακολουθήσει ο μελλοντικός ένδοξος και ατελείωτος αιώνας)»[Ιω.11,24], για να δείξει σαφέστερα την εξουσία Του, λέγει: «Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή(:Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή. Εγώ έχω τη δύναμη να ανασταίνω, διότι είμαι η πηγή της ζωής)», φανερώνουν με αυτό, ότι δεν έχει ανάγκη από άλλο βοηθό, εφόσον Αυτός είναι η ζωή.Εάν όμως έχει ανάγκη άλλου, πώς θα ήταν ο Ίδιος η ανάσταση και η ζωή; Όμως δεν το είπε τόσο φανερά, αλλά το υπαινίχτηκε απλώς. Όταν πάλι εκείνη είπε «Όσα θα ζητήσεις», Αυτός πάλι λέγει: «Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται(: Εκείνος που πιστεύει σε μένα, ακόμη κι αν πεθάνει σωματικώς, όπως πέθανε ο αδελφός σου, θα ζήσει· διότι εκτός από την ουράνια και πνευματική ζωή, την οποία από τώρα θα μεταδώσω στην ψυχή του, αργότερα θα τον αναστήσω και σωματικώς)»[Ιω.11,26], δείχνοντας με αυτό, ότι Αυτός είναι ο χορηγός των αγαθών και από Αυτόν πρέπει να τα ζητεί.

    «Καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ, οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα. Πιστεύεις τοῦτο;(:και κάθε άνθρωπος που δεν έχει ακόμη πεθάνει, αλλά ζει εδώ στη γη, εφόσον πιστεύει σε μένα, θα αντιμετωπίσει γεμάτος αφοβία τον πρόσκαιρο θάνατο, τον οποίο τρέμουν και φοβούνται οι άνθρωποι που βρίσκονται μακριά από μένα. Κι επειδή θα μένει πάντοτε ενωμένος με μένα, δεν θα υποστεί ποτέ τον πνευματικό θάνατο, που είναι και ο πραγματικός και ανεπανόρθωτος θάνατος. Το πιστεύεις αυτό;)»[Ιω.11,26].Πρόσεχε πώς την εξυψώνει πνευματικά· διότι δε ήταν αυτός μόνο ο σκοπός του, να αναστήσει τον Λάζαρο, αλλά έπρεπε και αυτήν και αυτούς που παρευρίσκονταν με αυτήν να μάθουν την ανάσταση.Για τον λόγο αυτόν τους διδάσκει πριν από την ανάσταση με λόγια. Εάν λοιπόν Αυτός είναι η ανάσταση και η ζωή, δεν περιορίζεται σε ένα τόπο, αλλά ευρισκόμενος παντού, γνωρίζει να θεραπεύει.

    Εάν βέβαια Του έλεγαν όπως ο εκατόνταρχος «μόνον εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖς μου(:πες αυτό που θέλεις μόνο με έναν απλό λόγο, και θα γιατρευθεί ο δούλος μου)»[Ματθ.8,8], θα μπορούσε να το κάνει αυτό, επειδή όμως Τον κάλεσαν στην οικία τους και ζήτησαν να έλθει, εξαιτίας αυτού έρχεται, ώστε να απαλλάξει αυτές από την ταπεινή σκέψη  γι΄Αυτόν και έρχεται στο μέρος εκείνο. Όμως αν και έρχεται, δείχνει και με αυτό ότι μπορεί και απών ακόμη, να θεραπεύσει· για τον λόγο λοιπόν αυτόν και αργοπορεί· διότι δεν θα φαινόταν η χάρη να έχει δοθεί αμέσως, εάν δεν προχωρούσε και η δυσωδία του νεκρού.

    Και από πού γνώριζε η γυναίκα την ανάσταση που επρόκειτο να γίνει; Άκουσε πολλά από τον Χριστό να λέγει περί αναστάσεως, αλλά όμως εκείνη επιθυμούσε τώρα να τη δει. Και πρόσεχε πως ακόμη σκέπτεται γήινα· διότι όταν άκουσε ότι «Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή», δεν είπε «Ανάστησέ τον», αλλά τι λέγει; «Ναί, Κύριε· ἐγὼ πεπίστευκα ὅτι σὺ ὁ Χριστὸς, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ εἰς τὸν κόσμον ἐρχόμενος(:Ναι, Κύριε. Εγώ πριν από πολύ καιρό έχω πιστέψει ότι εσύ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού, που περιμέναμε να έλθει στον κόσμο σύμφωνα με τις θεϊκές υποσχέσεις και προφητείες. Κι εφόσον έχω τη βεβαιότητα ότι Εσύ είσαι ο Χριστός, πιστεύω και σε όσα τη στιγμή αυτή λες και διακηρύττεις για τον εαυτό Σου’’)»[Ιω.11,27].

     Τι λέει λοιπόν ο Χριστός προς αυτήν; «Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται (:Εκείνος που πιστεύει σε μένα, ακόμη κι αν πεθάνει σωματικώς, όπως πέθανε ο αδελφός σου, θα ζήσει· διότι εκτός από την ουράνια και πνευματική ζωή, την οποία από τώρα θα μεταδώσω στην ψυχή του, αργότερα θα τον αναστήσω και σωματικώς)», εννοώντας τον προσωρινό σωματικό θάνατο, «καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ, οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα(:και κάθε άνθρωπος που δεν έχει ακόμη πεθάνει, αλλά ζει εδώ στη γη, εφόσον πιστεύει σε μένα, θα αντιμετωπίσει γεμάτος αφοβία τον πρόσκαιρο θάνατο, τον οποίο τρέμουν και φοβούνται οι άνθρωποι που βρίσκονται μακριά από μένα. Κι επειδή θα μένει πάντοτε ενωμένος με μένα, δεν θα υποστεί ποτέ τον πνευματικό θάνατο, που είναι και ο πραγματικός και ανεπανόρθωτος θάνατος)»[Ιω.11,26],φανερώνοντας τον πνευματικό και αληθινό θάνατο τον οποίο δεν θα γνωρίσουν ποτέ όσοι πιστεύουν σε Αυτόν.

    «Αφού λοιπόν εγώ είμαι η ανάσταση, μη θορυβηθείς, αν και πέθανε ήδη, αλλά πίστευε· διότι αυτό δεν είναι θάνατος». Πρώτα παρηγόρησε αυτή για το συμβάν και της έδωσε ελπίδες και με το να πει ότι «Θα αναστηθεί» και με το να πει «Εγώ είμαι η ανάσταση», και ότι θα αναστηθεί, και αν ακόμη πεθάνει, δε θα πάθει τίποτε. Ώστε δεν πρέπει να νιώθει φρίκη για αυτόν τον θάνατο. Αυτό επίσης που λέγει, σημαίνει το εξής, ότι«ούτε αυτός έχει πεθάνει, ούτε εσείς θα πεθάνετε)». «Το πιστεύεις αυτό;». Λέγει εκείνη: «Πιστεύω ότι Εσύ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού, που επρόκειτο να έλθει στον κόσμο». Έχω τη γνώμη ότι η γυναίκα δεν αντιλήφτηκε το νόημα των λόγων του Χριστού. Αλλά ότι μεν σήμαινε κάτι το σπουδαίο το αντιλήφτηκε, δεν αντιλήφτηκε όμως το όλο νόημα αυτού· για τον λόγο αυτόν, άλλο ρωτήθηκε και άλλη απάντηση δίνει.Καταρχήν λοιπόν εκείνο ήταν το κέρδος της, η κατάπαυση του πένθους της· διότι τέτοια είναι η δύναμη των λόγων του Χριστού. Για τον λόγο αυτόν και εκείνη πρόλαβε και αυτή ακολούθησε· διότι η ευνοϊκή τους διάθεση απέναντι στον Διδάσκαλο, δεν επέτρεπε να σκέπτονται το συμβάν και να βιώνουν δυσάρεστα συναισθήματα γι’αυτό σε μεγάλο βαθμό. Ώστε μαζί με τη χάρη του Θεούκαι η σκέψη των γυναικών ήταν φιλοσοφημένη και η διάνοιά τους καρτερική.

   «Καὶ ταῦτα εἰποῦσα ἀπῆλθε καὶ ἐφώνησε Μαρίαν τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς λάθρα, εἰποῦσα· Ὁ Διδάσκαλος πάρεστι, καὶ φωνεῖ σε(:αφού είπε αυτά τα λόγια, έφυγε και ειδοποίησε κρυφά την αδελφή της Μαρία να έλθει, λέγοντας: ‘’Ο Διδάσκαλος είναι εδώ και  σε φωνάζει’’).Ἐκείνη ὡς ἤκουσεν, ἐγείρεται ταχὺ, καὶ ἔρχεται πρὸς αὐτόν(:εκείνη, αμέσως μόλις το άκουσε αυτό, σηκώθηκε και ξεκίνησε να Τον συναντήσει).Οὔπω δὲ ἐληλύθει ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς τὴν κώμην, ἀλλ᾿ ἦν ἐν τῷ τόπῳ ὅπου ὑπήντησεν αὐτῷ ἡ Μάρθα(:στο μεταξύ όμως ο Ιησούς δεν είχε έλθει ακόμη μέσα στο χωριό, αλλά ήταν στο μέρος που τον είχε υποδεχθεί η Μάρθα˙ διότι ήθελε να επισκεφθεί τον τάφο του Λαζάρου μόνος Του, μαζί με τους μαθητές Του και τις δύο αδελφές του Λαζάρου)»[Ιω.11,28-30].

    Είναι μεγάλο αγαθό η φιλοσοφία· και λέγοντας «φιλοσοφία» εννοώ τη δική μας φιλοσοφία· διότι τα διδάγματα των ειδωλολατρών, τα φιλοσοφήματά τους είναι μόνο λόγια και μύθοι· και ούτε και αυτοί οι μύθοι περιέχουν κάποιο δείγμα φιλοσοφίας, διότι όλα εκ μέρους εκείνων γίνονται για δόξα. Μέγα λοιπόν αγαθό είναι η φιλοσοφία και μας αμείβει και στην εδώ ζωή· διότι και αυτός που περιφρονεί τα χρήματα, ήδη καρπούται την ωφέλεια στην εδώ ζωή, απαλλασσόμενος από τις περιττές και ανόητες φροντίδες, και εκείνος που καταπατεί την κοσμική δόξα λαμβάνει ήδη τον μισθό στην εδώ ζωή, διότι δεν είναι δούλος κανενός, αλλά είναι πραγματικά ελεύθερος· και αυτός που επιθυμεί τα ουράνια αγαθά λαμβάνει την ανταπόδοση στην εδώ ζωή, διότι θεωρεί τα παρόντα πράγματα χωρίς καμία αξία και εύκολα νικά την όλη λύπη.

    Να λοιπόν και αυτή η γυναίκα, η Μαρία, με τη φιλοσοφικότητα που επέδειξε, έλαβε τον μισθό στην εδώ ζωή· καθόσον ενώ όλοι κάθονταν πλησίον της και αυτή πενθούσε και θρηνούσε, δεν περίμενε να έλθει πρώτος ο Διδάσκαλος προς αυτήν, ούτε τα προσχήματα τήρησε, ούτε κατανικήθηκε από το πένθος· καθόσον μαζί με την άλλη ταλαιπωρία, αυτές που πενθούν έχουν και αυτήν την ασθένεια, θέλουν να τιμώνται από όσους βρίσκονται εκεί.Όμως αυτή τίποτε παρόμοιο δεν έπαθε, αλλά μόλις άκουσε ότι έρχεται ο Διδάσκαλος, σηκώθηκε και ξεκίνησε η ίδια αμέσως να Τον συναντήσει.

    «Οὔπω δὲ ἐληλύθει ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς τὴν κώμην(:στο μεταξύ όμως ο Ιησούς δεν είχε έλθει ακόμη μέσα στο χωριό)»· βάδιζε δηλαδή αργά, για να μη φανεί ότι έρχεται με σκοπό να κάνει το θαύμα, αλλά έρχεται επειδή κλήθηκε από εκείνους. Ή λοιπόν είπε ο ευαγγελιστής για τη Μαρία ότι «ἐγείρεται ταχὺ(:σηκώνεται αμέσως)», θέλοντας να υποδηλώσει αυτό, ή θέλει να δείξει ότι έτσι έτρεξε, ώστε να προφτάσει Αυτόν καθώς ερχόταν. Έρχεται μάλιστα όχι μόνη της, αλλά έχοντας μαζί της και τους Ιουδαίους που βρίσκονταν στην οικία της. Με πάρα πολλή σύνεση για τον λόγο αυτόν και κρυφά κάλεσε αυτήν η αδελφή της, ώστε να μην ανησυχήσει αυτούς που είχαν συγκεντρωθεί εκεί· και ούτε την αιτία είπε, διότι οπωσδήποτε πολλοί θα αναχωρούσαν. Ενώ τώρα την ακολουθούσαν όλοι, με την σκέψη ότι απέρχεται για να κλάψει· και με αυτό μάλιστα πάλι επιβεβαιώνεται ότι ο Λάζαρος πέθανε[ βλ. Ιω. 18,31: «Οἱ οὖν ᾿Ιουδαῖοι, οἱ ὄντες μετ᾿ αὐτῆς ἐν τῇ οἰκίᾳ, καὶ παραμυθούμενοι αὐτήν, ἰδόντες τὴν Μαρίαν, ὅτι ταχέως ἀνέστη καὶ ἐξῆλθεν, ἠκολούθησαν αὐτῇ, λέγοντες· ὅτι ὑπάγει εἰς τὸ μνημεῖον ἵνα κλαύσῃ ἐκεῖ(:οι Ιουδαίοι λοιπόν που ήταν μαζί με τη Μαρία στο σπίτι και την παρηγορούσαν, όταν την είδαν να σηκώνεται βιαστική, να φεύγει από το σπίτι και να κατευθύνεται έξω από το χωριό, την ακολούθησαν λέγοντας ότι πηγαίνει στο μνημείο για να κλάψει εκεί)»].

.   «Ἡ οὖν Μαρία, ὡς ἦλθεν ὅπου ἦν ὁ ᾿Ιησοῦς, ἰδοῦσα αὐτὸν, ἔπεσεν εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ(:όταν λοιπόν η Μαρία ήλθε εκεί που ήταν ο Ιησούς, καθώς Τον αντίκρισε, έπεσε στα πόδια Του)». Ήταν θερμότερη αυτή από την αδελφή της· ούτε το πλήθος ντράπηκε, ούτε την υπόνοια που είχε γι΄Αυτόν -διότι ήσαν πολλοί και από τους εχθρούς, που έλεγαν βέβαια «οὐκ ἠδύνατο οὗτος, ὁ ἀνοίξας τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ τυφλοῦ, ποιῆσαι ἵνα καὶ οὗτος μὴ ἀποθάνῃ;(:δεν είχε τη δύναμη αυτός που άνοιξε τα μάτια του τυφλού να κάνει εγκαίρως ό,τι χρειαζόταν για να μην πεθάνει κι αυτός;)»[Ιω.11,37]-, αλλά απομάκρυνε όλα τα ανθρώπινα προ του διδασκάλου, και για ένα μόνο ενδιαφερόταν, για να αποδώσει τιμή στον Διδασκάλο.

     Και τι λέγει; «Κύριε, εἰ ἦς ὧδε, οὐκ ἂν ἀπέθανέ μου ὁ ἀδελφός(:Κύριε, εάν ήσουν εδώ, δεν θα μου πέθαινε ο αγαπημένος μου αδελφός, αλλά θα τον θεράπευες’’)». Τι κάνει λοιπόν ο Χριστός; Καταρχήν δεν λέγει τίποτε σε αυτήν, ούτε λέγει αυτά που είπε προς την αδελφή της(διότι παρευρισκόταν πολύ πλήθος και δεν ήταν καιρός για εκείνα τα λόγια), αλλά μόνο δείχνει μετριοφροσύνη και συγκατάβαση και επιβεβαιώνοντας την ανθρώπινη φύση Του, δακρύζει ήρεμα και αναβάλλει προς το παρόν το θαύμα. Επειδή δηλαδή το θαύμα ήταν μέγα και τέτοιο, που λίγες φορές έκανε, και επρόκειτο πολλοί να πιστέψουν σε Αυτόν μέσω αυτού, για να μην προβάλλει το πλήθος την πρόφαση ότι έκανε το θαύμα αυτό χωρίς την παρουσία εκείνων και δεν αποκομίσουν καμία ωφέλεια από το μέγεθος του θαύματος, αποσπά πολλούς μάρτυρες με τη συγκατάβασή Του αυτή, για να μη χάσει το θήραμα, και φανερώνει αυτό που ήταν γνώρισμα της ανθρώπινης φύσεως· δακρύζει δηλαδή και νιώθει ταραχή· διότι γνωρίζει ότι το πάθος προκαλεί συνήθως πένθος.

    Έπειτα, αφού επέδειξε τη συγκίνησή Του για το πάθος(διότι το «ἐνεβριμήσατο τῷ πνεύματι καὶ ἐτάραξεν ἑαυτόν(:συγκράτησε με δριμύτητα το συναίσθημα της βαθιάς λύπης μέσα στην ψυχή Του και αντέδρασε έντονα για να επιβληθεί σε αυτό)» αυτό σημαίνει), συγκράτησε την ταραχή Του και ρωτά με τον τρόπο αυτόν: «Ποῦ τεθείκατε αὐτόν;(:πού τον έχετε ενταφιάσει;)», ώστε να μην ρωτήσει με θρήνους. Και γιατί τέλος πάντων ρωτά; Επειδή δεν θέλει να φανεί ότι το κάνει από μόνος Του, αλλά να φανεί ότι όλα τα πληροφορείται από εκείνους και τα κάνει παρακαλούμενος από εκείνους, ώστε να απαλλάξει το θαύμα από κάθε υποψία.

     «Λέγουσιν αὐτῷ· Κύριε, ἔρχου καὶ ἴδε. Ἐδάκρυσεν ὁ ᾿Ιησοῦς(:όσοι ήταν εκεί Του είπαν: ‘’Κύριε, έλα να δεις’’. Και καθώς πήγαινε στον τάφο, δάκρυσε ο Ιησούς από συμπάθεια για τη θλίψη των δύο αδελφών)»[Ιω.11,35]. Βλέπεις ότι δεν είχε ακόμη δείξει κανένα σημείο για την ανάσταση, και ούτε ότι πηγαίνει με τέτοιο σκοπό, να αναστήσει δηλαδή, αλλά ωσάν για να κλάψει; Το ότι βέβαια φαινόταν ότι πήγαινε με τέτοιο σκοπό, σαν για να θρηνήσει και όχι ωσάν για να αναστήσει, το φανερώνουν οι Ιουδαίοι, που και έλεγαν ως γνωστό: «Ἒλεγον οὖν οἱ ᾿Ιουδαῖοι· Ἴδε πῶς ἐφίλει αὐτόν(:όταν λοιπόν οι Ιουδαίοι Τον είδαν να δακρύζει, έλεγαν: ‘’Δες πόσο τον αγαπούσε!’’).Τινὲς δὲ ἐξ αὐτῶν εἶπον· οὐκ ἠδύνατο οὗτος, ὁ ἀνοίξας τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ τυφλοῦ, ποιῆσαι ἵνα καὶ οὗτος μὴ ἀποθάνῃ;(:Μερικοί όμως απ’ αυτούς πήραν αφορμή να εκδηλώσουν την αρνητική τους διάθεση και είπαν: ‘’Δεν είχε τη δύναμη αυτός που άνοιξε τα μάτια του τυφλού να κάνει εγκαίρως ό,τι χρειαζόταν για να μην πεθάνει κι αυτός;’’)»[Ιω.11,36-37].

    Ούτε και κατά τις συμφορές εγκαταλείπουν την πονηρία τους, μολονότι βέβαια ήταν πολύ πιο θαυμαστό αυτό που πρόκειται να κάνει· διότι από το να σταματήσει τον θάνατο καθώς επέρχεται, πολύ μεγαλύτερο είναι το να νικήσει αφού έλθει και να τον απομακρύνει.Από αυτά δηλαδή για τα οποία έπρεπε να θαυμάζουν τη δύναμή Του, από αυτά Τον διαβάλλουν. Κατ’ αρχήν ομολογούν ότι άνοιξε τους οφθαλμούς του τυφλού και ενώ πρέπει να Τον θαυμάζουν για εκείνο, με αυτό και εκείνο διαβάλλουν, σαν να μη συνέβη. Και δεν αποδεικνύονται μόνο από αυτό ότι όλοι ήσαν διεφθαρμένοι, αλλά και από το ότι, πριν ακόμη έλθει και πριν δείξει τη δύναμή Του, Τον κατηγορούν εκ των προτέρων, και δεν περιμένουν την έκβαση της υποθέσεως. Είδες πώς είναι διεφθαρμένη και κακόβουλη η σκέψη τους;

      Έρχεται λοιπόν στο μνήμα και πάλι αντιδρά και επιτιμά το δυσάρεστο αυτό συναίσθημα που Τον κατέβαλε. Και γιατί τέλος πάντων ο ευαγγελιστής τονίζει συνέχεια με τόση επιμονή κα λέγει ότι δάκρυσε και ότι ένιωσε συγκίνηση; Για να μάθεις ότι πραγματικά έφερε τη δική μας φύση.Επειδή δηλαδή είναι φανερό ότι ο ευαγγελιστής Ιωάννης, ο οποίος διηγείται περί του Κυρίου και κατά πολύ περισσότερο από τους άλλους ευαγγελιστές τα πολύ σπουδαία έργα και λόγια Αυτού, ομιλεί και εδώ για τα σωματικά γνωρίσματά Του με πολύ ανθρώπινες εκφράσεις.

    Τίποτε δηλαδή παρόμοιο δεν είπε για τον θάνατό Του,από αυτά που είπαν οι άλλοι ευαγγελιστές, όπως ότι έγινε περίλυπος[Ματθ.26,38: «Περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου· μείνατε ὧδε καὶ γρηγορεῖτε μετ᾿ ἐμοῦ(:η ψυχή μου είναι τόσο πολύ λυπημένη, ώστε να κινδυνεύω να πεθάνω απ’ τη λύπη. Μείνετε εδώ άγρυπνοι μαζί μου)»και Μάρκ.14,34: «Περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου· μείνατε ὧδε καὶ γρηγορεῖτε(:είναι καταλυπημένη η ψυχή μου τόσο πολύ, που να κινδυνεύω να πεθάνω. Μείνετε εδώ και μείνετε άγρυπνοι)»], ότι καταλήφθηκε από αγωνία, αλλά εντελώς το αντίθετο, ότι δηλαδή τους έριξε υπτίους[Ιω. 18,6: «ὡς οὖν εἶπεν αὐτοῖς ὅτι ἐγώ εἰμι, ἀπῆλθον εἰς τὰ ὀπίσω καὶ ἔπεσον χαμαί(:όταν λοιπόν είπε στους στρατιώτες που είχαν έρθει για να Τον συλλάβουν: «Εγώ είμαι», αυτοί, επειδή κυριεύτηκαν από φόβο μπροστά στη θεϊκή Του δύναμη, οπισθοχώρησαν κι έπεσαν κάτω στη γη)»].

     Αυτό λοιπόν που παρέλειψε ο ευαγγελιστής Ιωάννης να τονίσει στις περιπτώσεις εκείνες, το συμπλήρωσε εδώ με το πένθος· διότι ομιλώντας για τον θάνατό Του, λέγει: «Οὐδεὶς αἴρει αὐτὴν ἀπ᾿ ἐμοῦ, ἀλλ᾿ ἐγὼ τίθημι αὐτὴν ἀπ᾿ ἐμαυτοῦ· ἐξουσίαν ἔχω θεῖναι αὐτήν, καὶ ἐξουσίαν ἔχω πάλιν λαβεῖν αὐτήν· ταύτην τὴν ἐντολὴν ἔλαβον παρὰ τοῦ πατρός μου(:Κανείςδεν έχει τη δύναμη να πάρει τη ζωή μου και να με θανατώσει εάν δεν το θελήσω εγώ.Αλλά Εγώ από μόνος μου την παραδίδω. Έχω εξουσία να προσφέρω τη ζωή μου κι έχω εξουσία πάλι να την πάρω πίσω. Αυτή την εντολή πήρα από τον Πατέρα μου, να θυσιάσω τη ζωή μου πάνω στον σταυρό και να την πάρω πάλι με την Ανάσταση. Έτσι θα αναδειχθώ ο αιώνιος αρχιερέας και μεσίτης για τη σωτηρία των προβάτων μου)» [Ιω. 10,18] και δεν αναφέρει εκεί τίποτε το ταπεινό.

    Για τον λόγο αυτόν και κατά το σταυρικό πάθος Του αναφέρουν πολύ το ανθρώπινο στοιχείο Του, για να φανερώσουν με αυτό ότι είναι αληθής η κατ΄οικονομία ενσάρκωσή Του. Και ο μεν Λουκάς το επιβεβαιώνει αυτό από την αγωνία και την ταραχή και τον ιδρώτα Του[Λουκά 22, 43-44:«ὤφθη δὲ αὐτῷ ἄγγελος ἀπ᾿ οὐρανοῦ ἐνισχύων αὐτόν. καὶ γενόμενος ἐν ἀγωνίᾳ ἐκτενέστερον προσηύχετο. ἐγένετο δὲ ὁ ἱδρὼς αὐτοῦ ὡσεὶ θρόμβοι αἵματος καταβαίνοντες ἐπὶ τὴν γῆν(:εμφανίστηκε τότε σε Αυτόν ένας άγγελος από τον ουρανό, και ενίσχυε τις σωματικές Του δυνάμεις, που είχαν εξαντληθεί μέχρι λιποθυμίας. Στο μεταξύ Τον κατέλαβε αγωνία και γι’ αυτό προσευχόταν τώρα θερμότερα και με περισσότερη επιμονή. Και ο ιδρώτας Του έγινε άφθονος και πηχτός σαν κομμάτια πηγμένου αίματος που πέφτουν στη γη)»], ενώ ο Ιωάννης επιβεβαιώνει και την ανθρώπινη φύση του Κυρίου από το πένθος Του αυτό μπροστά από τον τάφο του Λαζάρου: «᾿Ιησοῦς οὖν πάλιν ἐμβριμώμενος ἐν ἑαυτῷ, ἔρχεται εἰς τὸ μνημεῖον· ἦν δὲ σπήλαιον, καὶ λίθος ἐπέκειτο ἐπ᾿ αὐτῷ(:ο Ιησούς λοιπόν, ενώ πάλι προσπαθούσε να συγκρατήσει μέσα Του τη συγκίνηση, ήλθε στο μνημείο. Το μνημείο αυτό ήταν μια σπηλιά ανοιγμένη σε βράχο, που την είσοδό της την έφραζε μια μεγάλη πέτρα)»[Ιω.18,38].Δεν θα κυριευόταν δηλαδή από το πένθος μία και δυο φορές, εάν δεν έφερε τη δική μας φύση.

    Τι κάνει λοιπόν ο Ιησούς; Για μεν τις κατηγορίες τους δεν δίνει καμία απάντηση(διότι τι χρειαζόταν να αποστομώνει αυτούς με λόγια, αφού επρόκειτο αμέσως να το πάθουν αυτό με έργα, πράγμα που ήταν λιγότερο ενοχλητικό και  ικανό να καταντροπιάσει αυτούς περισσότερο;), λέγει όμως: «ἄρατε τὸν λίθον(:Σηκώστε τον λίθο)». Γιατί τέλος πάντων δεν κάλεσε τον Λάζαρο να αναστηθεί όσο Εκείνος δεν ήταν ακόμη παρών και δεν τον παρουσίασε; Και πόσο μάλλον γιατί δεν τον ανάστησε ενώ ο λίθος βρισκόταν επάνω στον τάφο; Καθόσον Αυτός που μπορούσε να θέσει σε κίνηση σώμα νεκρό δια της φωνής Του και να το παρουσιάσει πάλι με ζωή, πολύ περισσότερο θα μπορούσε να κινήσει λίθο με τη φωνή Του· αυτός που έδωσε με τη φωνή Του την ικανότητα να βαδίσει εκείνος που ήταν δεμένος με σπάργανα και που εμποδιζόταν από αυτά, πολύ περισσότερο θα μπορούσε λίθο να κινήσει. Τι λέω; Θα μπορούσε να το κάνει αυτό και απών.

    Γιατί λοιπόν τέλος πάντων δεν το έκανε; Για να κάνει αυτούς μάρτυρες του θαύματος, για να μη λέγουν αυτό που έλεγαν και για τον τυφλό[Ιω.9,8-9:«Οἱ οὖν γείτονες καὶ οἱ θεωροῦντες αὐτὸν τὸ πρότερον ὅτι τυφλὸς ἦν, ἔλεγον· οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ καθήμενος καὶ προσαιτῶν;  ἄλλοι ἔλεγον ὅτι οὗτός ἐστιν· ἄλλοι δὲ ὅτι ὅμοιος αὐτῷ ἐστιν. ἐκεῖνος ἔλεγεν ὅτι ἐγώ εἰμι(:τότε οι γείτονες κι όσοι τον έβλεπαν προηγουμένως ότι ήταν τυφλός, έλεγαν: ‘’Δεν είναι αυτός που καθόταν και ζητούσε από τους διαβάτες ελεημοσύνη;’’. Μερικοί έλεγαν: ‘’Αυτός είναι’’. Άλλοι όμως έλεγαν ότι δεν είναι αυτός, αλλά κάποιος άλλος που του μοιάζει. Ο ίδιος όμως έλεγε ότι ‘’εγώ είμαι ο τυφλός που παλαιότερα ζητούσα ελεημοσύνη’’)»]·διότι τα χέρια και το γεγονός ότι ήλθε στο μνημείο επιβεβαίωναν ότι Αυτός ήταν.

   Ώστε εάν δεν μετέβαιναν στο μνημείο, θα τον θεωρούσαν και φάντασμα ή θα νόμιζαν ότι βλέπουν άλλον αντί άλλου. Τώρα όμως με το να έλθουν στον τόπο του μνημείου και να σηκώσουν τον λίθο και το να δώσει εντολή να λύσουν από τα δεσμά τον σπαργανωμένο νεκρό[Ιω.11,43-44: «Καὶ ταῦτα εἰπὼν φωνῇ μεγάλῃ ἐκραύγασε· Λάζαρε, δεῦρο ἔξω. καὶ ἐξῆλθεν ὁ τεθνηκὼς δεδεμένος τοὺς πόδας καὶ τὰς χεῖρας κειρίαις, καὶ ἡ ὄψις αὐτοῦ σουδαρίῳ περιεδέδετο. λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· λύσατε αὐτὸν καὶ ἄφετε ὑπάγειν(:και αφού τα είπε αυτά, δείχνοντας την κυριαρχική εξουσία Του και πάνω στον ίδιο τον θάνατο, κραύγασε: ‘’Λάζαρε, βγες έξω’’. Και ο νεκρός βγήκε από το μνημείο με τα πόδια  και τα χέρια του δεμένα με επιδέσμους, και το πρόσωπό του περιτυλιγμένο και σκεπασμένο με ένα πλατύ ύφασμα. Τότε είπε ο Ιησούς σε εκείνους που παρευρίσκονταν εκεί: ‘’Λύστε τον και αφήστε τον μόνο και χωρίς βοηθό να πάει στο σπίτι του’’)»] και το να αναγνωρίσουν αυτόν οι φίλοι του από τα σπάργανα και να πουν, ότι αυτός είναι και το να μην τον εγκαταλείψουν οι αδελφοί του και το να πει η μία αδελφή: «Ήδη μυρίζει· διότι τέσσερις ημέρες είναι νεκρός», όλα αυτά πλέον ήσαν ικανά να αποστομώσουν τους αγνώμονες, με το να γίνουν οι ίδιοι μάρτυρες του θαύματος.

    Για τον λόγο αυτόν τους λέγει να σηκώσουν τον λίθο από τον τάφο, για να δείξει ότι ανασταίνει αυτόν· για τον λόγο αυτό και ρωτάει: «Πού τον έχετε θέσει;», ώστε αυτοί που είπαν: «Έλα και δες», και Τον οδήγησαν εκεί, να μην μπορούν να πουν ότι άλλον ανέστησε, ώστε και η ίδια η φωνή τους και τα χέρια τους να γίνουν μάρτυρες( η μεν φωνή τους που έλεγε «Έλα και δες», ενώ τα ίδια τα χέρια τους με το να αρπάξουν τον λίθο και να λύσουν τα σπάργανα), και οι οφθαλμοί τους και η ακοή τους(η μεν ακοή τους που άκουσε τη φωνή του Κυρίου προς τον νεκρό Λάζαρο:«Λάζαρε, δεῦρο ἔξω», οι δε οφθαλμοί τους που τον είδαν να εξέρχεται αναστημένος από τον τάφο) και η όσφρησή τους, με το ότι αντιλήφθηκε τη δυσωδία· διότι λέγει: «Ήδη μυρίζει· διότι είναι τέσσερις ημέρες νεκρός». Ώστε είχαν δίκιο που έλεγαν ότι η γυναίκα δεν αντιλήφθηκε τίποτε από εκείνα που είπε ο Χριστός, ότι «και αν ακόμη πεθάνει, θα ζήσει».

   Πρόσεχε λοιπόν τι λέγει εδώ, επειδή φαινόταν πλέον αδύνατο το πράγμα εξαιτίας του χρόνου που πέρασε· καθόσον ήταν παράξενο το να αναστήσει νεκρό τεσσάρων ημερών και αποσυνθεμένο. Και στους μεν μαθητές είπε: «αὕτη ἡ ἀσθένεια οὐκ ἔστι πρὸς θάνατον, ἀλλ᾿ ὑπὲρ τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ δι᾿ αὐτῆς(:όταν όμως το άκουσε αυτό ο Ιησούς είπε: ‘’Αυτή η ασθένεια δεν θα καταλήξει σε ανεπανόρθωτο θάνατο, αλλά εμφανίστηκε για να λάμψει η δόξα και η δύναμη του Θεού. Εμφανίστηκε δηλαδή για να δοξασθεί με την ασθένεια αυτή ο Υιός του Θεού, διότι θα Του δοθεί η ευκαιρία να δείξει την υπερφυσική Του δύναμη και να επιβεβαιώσει περίτρανα τη θεϊκή Του φύση και αποστολή’’)»[Ιω.11,4], δηλώνοντας με αυτό τον εαυτό Του, ενώ στη γυναίκα είπε: «Οὐκ εἶπόν σοι, ὅτι ἐὰν πιστεύσῃς, ὄψεις τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ;(:‘’Δεν σου είπα ότι εάν πιστέψεις, θα δεις τον ένδοξο θρίαμβο της παντοδυναμίας του Θεού εναντίον του θανάτου με την ανάσταση του αδελφού σου; Αυτή θα είναι το σύμβολο και το προμήνυμα της κοινής αναστάσεως όλων των ανθρώπων’’)»[Ιω.11,40], ομιλώντας για τον Πατέρα. Βλέπεις ότι η πνευματική αδυναμία των ακροατών γίνεται αιτία να διαφέρουν τα λόγια που τους απευθύνει κάθε φορά; Υπενθυμίζει εκείνα που είπε προς αυτήν, σχεδόν επιτιμώντας την, σαν να τα λησμόνησε. Ή επειδή δεν ήθελε από την αρχή να εκπλήξει τους παρευρισκόμενους, της λέει με ηρεμία: «Δεν σου είπα, ότι εάν πιστέψεις, θα δεις τη δόξα του Θεού;».

       «Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἦρε τοὺς ὀφθαλμοὺς ἄνω, καὶ εἶπε· Πάτερ, εὐχαριστῶ σοι, ὅτι ἤκουσάς μου(:μετά λοιπόν από την παρατήρηση αυτή του Κυρίου έβγαλαν την πέτρα από την είσοδο του σπηλαίου, όπου βρισκόταν ο νεκρός. Ο Ιησούς τότε ύψωσε τα μάτια Του στον ουρανό και είπε: ‘’Πάτερ, είμαι βέβαιος ότι θα συντελεσθεί αμέσως το θαύμα και σε ευχαριστώ που με άκουσες). Ἐγὼ δὲ ᾔδειν, ὅτι πάντοτέ μου ἀκούεις, ἀλλὰ διὰ τὸν ὄχλον τὸν περιεστῶτα εἶπον, ἵνα πιστεύσωσιν ὅτι σύ με ἀπέστειλας(:Εγώ το ήξερα ότι πάντοτε με ακούς. Αλλά είπα μεγαλόφωνα το «ευχαριστώ», για να το ακούσει ο λαός που στέκεται γύρω μου. Κι έτσι αφού όλοι αυτοί δουν πόση βεβαιότητα έχω ότι θα εισακουσθώ, να πιστέψουν ότι Εσύ με απέστειλες, όταν ακολουθήσει το θαύμα’’)»[Ιω.11,41-42].

     Αυτό που πολλές φορές είπα, αυτό και τώρα θα πω, ότι ο Χριστός δεν αποβλέπει τόσο προς τη δική Του αξία, όσο προς τη σωτηρία τη δική μας, ούτε πώς να πει κάτι το σπουδαίο, αλλά κάτι που να μπορεί να μας προσελκύσει κοντά Του. Για τον λόγο αυτόν τα μεν υψηλά και μεγάλα νοήματα είναι λίγα στους λόγους Του και αυτά συγκεκαλυμμένα, ενώ τα ταπεινά και ασήμαντα νοήματα καταπλημμυρίζουν τους λόγους Του.Επειδή δηλαδή με αυτά συγκινούνταν περισσότερο, αυτά και προτιμά, και ούτε αυτά τα φανερώνει εξ ολοκλήρου ώστε να μη βλαφτούν όσοι θα πίστευαν στο μέλλον, ούτε τα αποσιωπά, ώστε να μη σκανδαλισθούν οι τότε πιστοί· διότι εκείνοι μεν που εξήλθαν από την ταπεινότητα θα μπορέσουν και από ένα υψηλό δόγμα να αντιληφθούν το παν, ενώ εκείνοι που εξακολουθούν να ζουν στην ταπεινότητα, εάν δεν τα άκουγαν αυτά πολλές φορές, δε θα ήταν δυνατόν ούτε καν να Τον πλησιάσουν.

    Όταν λοιπόν ούτε και μετά από τα τόσα βλέπουν και ακούνε δε μένουν κοντά Του, αλλά και Τον λιθοβολούν και Τον εκδιώκουν και προσπαθούν να Τον φονεύσουν και Τον ονομάζουν βλάσφημο, και όταν μεν εξισώνει τον εαυτό Του με τον Θεό, λέγουν τα εξής: «Τί οὗτος οὕτω λαλεῖ βλασφημίας; τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός;(: Γιατί ο άνθρωπος αυτός μιλάει έτσι και ξεστομίζει βλασφημίες; Ποιός άλλος μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες παρά μόνον ένας, ο Θεός;»[Μάρκ.2,7],ενώ όταν λέγει: «ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου(:έχουν συγχωρηθεί οι αμαρτίες σου)»[Ματθ.9,2], Τον αποκαλούν ακόμη και δαιμονισμένο, όπως ακριβώς πάλι και όταν λέγει ότι αυτός που ακούει τα λόγια Του δεν έχει να φοβηθεί τον θάνατο, ή και όταν λέγει «ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί ἐστι(:εγώ είμαι αχώριστα ενωμένος με τον Πατέρα μου, και γι’ αυτό είμαι και μένω μέσα στον Πατέρα, και ο Πατέρας είναι και μένει μέσα μου)» [Ιω.14,10], Τον εγκαταλείπουν, και σκανδαλίζονται πάλι, όταν λέγει ότι έχει κατεβεί από τον ουρανό, τότε λοιπόν καμία απολογία δεν θα έχουν ενώπιον του φοβερού βήματος του Κυρίου κατά την ημέρα της τελικής κρίσεως.

      Εάν λοιπόν δεν υπέφεραν αυτά που σπανίως λέγονταν, με μεγάλη δυσκολία θα μπορούσαν να Τον προσέχουν και εάν όλος ο λόγος Του ήταν γεμάτος από υψηλά νοήματα και εκφράζονταν με αυτόν τον τρόπο. Όταν λοιπόν λέγει «καθὼς ἐνετείλατό μοι ὁ πατήρ, οὕτω ποιῶ(:σύμφωνα με την εντολή που μου έδωσε ο Πατέρας, ο οποίος θέλει με το θάνατό μου να σωθούν οι άνθρωποι, έτσι ακριβώς κάνω)»[Ιω. 14,31] και ότι «κἀμὲ οἴδατε, καὶ οἴδατε πόθεν εἰμί· καὶ ἀπ᾿ ἐμαυτοῦ οὐκ ἐλήλυθα ἀλλ᾿ ἔστιν ἀληθινὸς ὁ πέμψας με, ὃν ὑμεῖς οὐκ οἴδατε(:και εμένα γνωρίζετε και από πού κατάγομαι ξέρετε. Αλλά η γνώση σας αυτή δεν είναι πλήρης. Εσείς γνωρίζετε μόνο ότι είμαι από τη Ναζαρέτ. Κι όμως δεν έχω έλθει από μόνος μου, όπως εσείς υποθέτετε, αλλά η αποστολή μου είναι γνήσια και αληθινή, διότι είναι πραγματικός και αληθινός ο Θεός που με έστειλε, αλλά εσείς δεν τον γνωρίζετε)» [Ιω. 7,28], τότε πιστεύουν. Και το ότι τότε γίνεται φανερό από το ότι το επισήμανε αυτό ο Ευαγγελιστής με τα λόγια: «Ταῦτα αὐτοῦ λαλοῦντος πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν(:και καθώς τα έλεγε αυτά ο Ιησούς, πολλοί πίστεψαν σ’ Αυτόν ότι είναι ο Μεσσίας)»[Ιω. 8,30].

     Εάν λοιπόν οι μεν ταπεινοί λόγοι προσείλκυαν στην πίστη, οι δε υψηλοί απομάκρυναν, πώς δεν αποτελεί μεγίστη ανοησία να μη θεωρούμε ότι οι ταπεινοί λόγοι ειπώθηκαν εξαιτίας των ακροατών; Διότι και σε άλλη περίπτωση, θέλοντας να πει κάτι το σπουδαίο, σιώπησε, αφού πρόσθεσε αυτήν την αιτία και είπε: «ἵνα δὲ μὴ σκανδαλίσωμεν αὐτούς, πορευθεὶς εἰς τὴν θάλασσαν βάλε ἄγκιστρον (:για να μην τους σκανδαλίσουμε όμως και παρεξηγώντας το παράδειγμά μας παρακινηθούν απ’ αυτό να περιφρονούν τον ναό, πήγαινε στη θάλασσα και ρίξε το αγκίστρι)» [Ματθ.17,27], πράγμα λοιπόν που κάνει και εδώ· διότι μετά τα λόγια: «Ἐγὼ δὲ ᾔδειν, ὅτι πάντοτέ μου ἀκούεις(:Εγώ το ήξερα ότι πάντοτε με ακούς)», πρόσθεσε «ἀλλὰ διὰ τὸν ὄχλον τὸν περιεστῶτα εἶπον,ἵνα πιστεύσωσιν(:αλλά είπα μεγαλόφωνα το «ευχαριστώ», για να το ακούσει ο λαός που στέκεται γύρω μου. Κι έτσι αφού όλοι αυτοί δουν πόση βεβαιότητα έχω ότι θα εισακουσθώ, να πιστέψουν ότι Εσύ με απέστειλες, όταν ακολουθήσει το θαύμα)»[Ιω.11,42]. Μήπως είναι δικά μας τα λόγια; Μήπως είναι ανθρώπινη σκέψη; Όταν λοιπόν κανείς δεν ανέχεται από τα γραμμένα να πειστεί, διότι σκανδαλίζονταν με τα υψηλού περιεχομένου λόγια, ακούγοντας τον Χριστό να λέγει ότι γι'αυτό ομιλεί με ταπεινά λόγια, για να μη σκανδαλισθούν, πώς λοιπόν θα σκεφτεί ότι είναι λόγια ευτελή εκ φύσεως και όχι εκ συγκαταβάσεως;

    Έτσι και σε άλλη περίπτωση, όταν ακούστηκε φωνή από τον ουρανό, έλεγε:«Οὐ δι᾿ ἐμὲ αὕτη ἡ φωνὴ γέγονεν, ἀλλὰ δι᾿ ὑμᾶς(:δεν έγινε η φωνή αυτή για μένα, που γνωρίζω πόσο πολύ με αγαπά ο Πατέρας μου, αλλά για σας˙ για να πληροφορηθείτε ότι Αυτός με έχει αποστείλει στον κόσμο)»[Ιω.12,30], αν και βέβαια εκείνος που διαθέτει πνευματικό ύψος μπορεί να χρησιμοποιεί πολλές ταπεινές εκφράσεις για τον εαυτό του, ενώ ο ταπεινός δεν επιτρέπεται να λέγει για τον εαυτό του κάτι το ανώτερο και το υψηλό. Στην πρώτη περίπτωση γίνεται αυτόαπό συγκατάβαση και έχει ως αιτία την πνευματική αδυναμία των διδασκομένων, και πόσο μάλλον να τους προτρέψει στο να αποβλέπουν προς την ταπεινοφροσύνη και να τους υπενθυμίσει ότι περιβάλλονται από σάρκα και να διδάξει τους ακροατές να μη λένε τίποτε το μεγάλο για τον εαυτό τους· επίσης να ήθελε στην προκειμένη περίπτωση ο Κύριος να δείξει το ότι Τον θεωρούσαν αντίθετο από τον Θεό και το ότι δεν γινόταν πιστευτό ότι είχε έλθει από τον Θεό και το ότι Τον υποπτεύονταν ότι τάχα κατέλυε τον νόμο και ότι Τον φθονούσαν οι ακροατές και το ότι είχαν εχθρική διάθεση απέναντί Του (διότι έλεγε ότι είναι ίσος με τον Θεό).Στη δεύτερη περίπτωση, αντίθετα, το να είναι κανείς ταπεινός και να λέγει για τον εαυτό του κάτι το υψηλό, δεν έχει πραγματικά καμία αιτία ούτε εύλογη ούτε παράλογη, αλλά είναι μόνο ανοησία, αναίδεια και τόλμη ασυγχώρητη.

    Για ποιο λόγο λοιπόν ομιλεί με ταπεινές εκφράσεις ο Κύριος, ενώ προέρχεται από την απερίγραπτη και μεγάλη εκείνη ουσία; Και εξαιτίας των όσων ειπώθηκαν και για να μη θεωρηθεί αγέννητος· καθόσον ο Παύλος φαίνεται να φοβάται κάτι παρόμοιο. Για τον λόγο αυτόν έλεγε: «Πάντα γὰρ ὑπέταξεν ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ. ὅταν δὲ εἴπῃ ὅτι πάντα ὑποτέτακται, δῆλον ὅτι ἐκτὸς τοῦ ὑποτάξαντος αὐτῷ τὰ πάντα(:διότι, όπως διακηρύσσεται στους ψαλμούς, ο Πατήρ υπέταξε κάτω από τα πόδια του Χριστού τα πάντα, άρα λοιπόν και τον θάνατο. Όταν λοιπόν ο Θεός και Πατήρ πει στον Χριστό ότι «όλα πλέον έχουν υποταχθεί σε Εσένα» θα είναι φανερό ότι από την υποταγή αυτή θα εξαιρείται ο Θεός και Πατήρ, ο οποίος υπέταξε στον Χριστό τα πάντα)»[Α΄Κορ.15,27]· διότι αυτό θα ήταν ασέβεια και το να το σκεφτεί κανείς.

    Εάν λοιπόν ήταν κατώτερος από τον Πατέρα Του και είχε διαφορετική ουσία και θεωρείτο ίσος, δεν θα έκανε τα πάντα, ώστε να μη σχηματιστεί αυτή η γνώμη; Ενώ τώρα Αυτός κάνει το αντίθετο, λέγοντας: «Εἰ οὐ ποιῶ τὰ ἔργα τοῦ πατρός μου, μὴ πιστεύετέ μοι(:εάν δεν κάνω τα υπερφυσικά έργα που μου ζητά ο Πατέρας μου και με βοηθά να τα εκτελώ, και ουσιαστικά αυτά είναι τα ίδια τα έργα του Πατέρα μου, μην πιστεύετε στη μαρτυρία του στόματός μου και στις δικές μου διαβεβαιώσεις)»[Ιω.10,37]· και με το να λέγει δε ότι «ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί ἐστι(:είμαι και μένω μέσα στον Πατέρα, και ο Πατέρας είναι και μένει μέσα μου)» [Ιω.14,10].

    Έπρεπε επίσης, εάν ήταν βέβαια κατώτερος, με πολλή σφοδρότητα να εξαλείψει αυτήν την σκέψη, και ούτε καν να πει: «Ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί ἐστι(:είμαι και μένω μέσα στον Πατέρα, και ο Πατέρας είναι και μένει μέσα μου)»ή ότι «ἐγὼ καὶ ὁ πατὴρ ἕν ἐσμεν(:εγώ και ο Πατέρας μου είμαστε ένα κι έχουμε την ίδια φύση και την ίδια δύναμη και θέληση και εξουσία˙ όλα τα έχουμε κοινά)» [Ιω.10,30] ή ότι«ὁ ἑωρακὼς ἐμὲ ἑώρακε τὸν πατέρα(:Εκείνος που έχει δει εμένα κι έχει εκτιμήσει κατάλληλα την αλήθεια της διδασκαλίας μου, την αγιότητα της ζωής μου και τη θαυματουργική δράση μου, είδε και τον Πατέρα.Διότι εγώ είμαι ο φυσικός Υιός του, και μέσα από την ανθρώπινη φύση μου εκλάμπει η αλήθεια και η δόξα και η αγιότητα του Πατρός μου)» [Ιω. 14,9].

    Καθόσον και όταν μιλούσε για τη δύναμη έλεγε: «ἐγὼ καὶ ὁ πατὴρ ἕν ἐσμεν» [Ιω.10,30]· και όταν ομιλούσε για την εξουσία, πάλι έλεγε: «ὥσπερ γὰρ ὁ πατὴρ ἐγείρει τοὺς νεκροὺς καὶ ζωοποιεῖ, οὕτω καὶ ὁ υἱὸς οὓς θέλει ζωοποιεῖ(:ο Υιός ακόμη και νεκρούς θα αναστήσει· διότι, όπως ο Πατήρ ανασταίνει τους νεκρούς και τους δίνει ζωή, έτσι και ο Υιός έχει απεριόριστη εξουσία και δύναμη ώστε να δίνει ζωή όχι μόνο φυσική αλλά και πνευματική. Και την πνευματική αυτή ζωή την μεταδίδει σ’ όποιον θέλει και σε όποιον κρίνει άξιο να την μεταδώσει)»[Ιω. 5,21], πράγμα που δεν ήταν δυνατόν να το κάνει εάν ήταν από άλλη ουσία.Και αν ακόμη ήταν δυνατό αυτό, δεν έπρεπε να το πει, για να μη σκεφτούν ότι είναι Αυτός και ο Πατήρ μία και η ίδια ουσία· διότι, εάν για να μην υποπτευτούν ότι είναι αντίθετος με τον Θεό, πολλές φορές λέγει και αυτά που δεν ταιριάζουν σε Αυτόν, πολύ περισσότερο έπρεπε τότε.

    Τώρα όμως με το να λέγει «ἵνα πάντες τιμῶσι τὸν υἱόν, καθὼς τιμῶσι τὸν πατέρα(:κι έδωσε ο Πατήρ όλη αυτή την εξουσία στον Υιό, για να τιμούν και να λατρεύουν όλοι τον Υιό όπως τιμούν και λατρεύουν τον Πατέρα. Εκείνος που δεν τιμά τον Υιό, δεν τιμά ούτε τον Πατέρα, που τον απέστειλε στον κόσμο)» [Ιω.5,23], καθώς επίσης: «ἃ γὰρ ἂν ἐκεῖνος ποιῇ, ταῦτα καὶ ὁ υἱὸς ὁμοίως ποιεῖ(:αληθινά σας βεβαιώνω ότι υπάρχει απόλυτη συμφωνία μεταξύ του Υιού και του Πατρός. Γι’ αυτό ο Υιός είναι φυσικώς αδύνατο να κάνει από τον εαυτό Του τίποτε, εάν δεν βλέπει τον Πατέρα να το κάνει αυτό. Είναι που ενεργεί ο Πατήρ, αυτά κάνει και ο Υιός ακριβώς όπως τα κάνει ο Πατήρ· διότι είναι κοινή και μία η θέληση, η δύναμη και η ενέργεια Πατρός και Υιού)» [Ιω.5,19], και το να ονομάζει τον εαυτό Του ανάσταση και ζωή και φως του κόσμου, αποδεικνύουν ότι εξισώνει τον εαυτό Του με τον Πατέρα και φανερώνουν τη γνώμη που είχαν εκείνοι.

      Είδες πως λέγει τόσα πολλά και απολογείται ότι δεν καταργεί τον νόμο, ενώ τη γνώμη της ισότητάς Του προς τον Πατέρα όχι μόνο δεν απορρίπτει, αλλά και την επιβεβαιώνει: Έτσι και όταν είπαν ότι «περὶ καλοῦ ἔργου οὐ λιθάζομέν σε, ἀλλὰ περὶ βλασφημίας, καὶ ὅτι σὺ ἄνθρωπος ὢν ποιεῖς σεαυτὸν Θεόν(:δεν θέλουμε να σε λιθοβολήσουμε για κάποιο καλό έργο από εκείνα που λες ότι  έκανες. Αλλά θέλουμε να σε λιθοβολήσουμε για τη βλασφημία που ξεστόμισες, και επειδή εσύ, ενώ είσαι άνθρωπος, παρουσιάζεις τον εαυτό σου για Θεό και λες ότι είσαι ένα με τον Θεό)»[Ιω. 10,33], το επιβεβαίωσε αυτό από την ισότητα των έργων Του.

     Και γιατί λέγω ότι ο Υιός το έκανε αυτό, την στιγμή που και ο Πατέρας που δεν έλαβε σάρκα, κάνει το ίδιο; Καθόσον και Αυτός ανεχόταν να λέγονται πολλά ταπεινά για αυτόν χάριν της σωτηρίας των ακροατών· διότι το «Ἀδάμ, ποῦ εἶ;(:Αδάμ, πού είσαι;)»[Γέν.3,9] και το «εἰ κατὰ τὴν κραυγὴν αὐτῶν τὴν ἐρχομένην πρός με συντελοῦνται, εἰ δὲ μή, ἵνα γνῶ(:θα κατεβώ λοιπόν εκεί, για να δω εάν πράγματι οι αμαρτίες τους είναι όπως οι κραυγές που ανέρχονται προς εμένα ή όχι. Οπωσδήποτε θέλω να μάθω)»[Γέν. 18,21] και το «νῦν γὰρ ἔγνων, ὅτι φοβῇ σὺ τὸν Θεὸν(:διότι τώρα κατάλαβα καλά ότι εσύ σέβεσαι και λατρεύεις τον Θεό)»[Γέν.22,12] και το «ἐὰν ἄρα ἀκούσωσι(:ίσως και να υπακούσουν)» [Ιεζ. 3,11] και το «ἐὰν ἄρα ἐνδῶσι(:ίσως και συνετιστούν)»και «τίς δώσει εἶναι οὕτω τὴν καρδίαν αὐτῶν ἐν αὐτοῖς(:ποιος θα δώσει σε αυτούς μία τέτοια καρδιά ώστε να με ευλαβούνται;)» [Δευτ. 5,29] και οι λόγοι «οὐκ ἔστιν ὅμοιός σοι ἐν θεοῖς, Κύριε(:κανένας από τους θεούς των ειδωλολατρικών λαών δεν μπορεί να συγκριθεί με Εσένα, Κύριε)» [Ψαλμ.85,8]  και πολλά άλλα παρόμοια εάν ήθελε κάποιος να εκλέξει από την Παλαιά Διαθήκη, θα τα βρει να είναι ανάξια της αξίας του Θεού.

     Και στην περίπτωση του Αχαάβ έχει λεχθεί: «τίς ἀπατήσει τὸν Ἀχαὰβ(:ποιος και με ποιο τρόπο θα εξαπατήσει τον Αχαάβ;)»[Β΄Παραλ. 18,19]. Και το να συγκρίνει αυτόν συνεχώς με τους ειδωλολατρικούς θεούς, όλα αυτά είναι ανάξια του Θεού, υπό άλλη όμως σκοπιά γίνονται άξια· καθόσον τόσο φιλάνθρωπος είναι, ώστε χάριν της σωτηρίας μας να παραβλέπει και τους λόγους εκείνους που αρμόζουν στην αξία Του· διότι και το ότι έγινε άνθρωπος είναι ανάξιο, και το ότι έλαβε μορφή δούλου και μιλούσε με ταπεινά λόγια και περιβαλλόταν τα ταπεινά, είναι μεν ανάξια γι΄Αυτόν, εάν κάποιος ήθελε να συγκρίνει προς τη θεία εκείνη αξία, άξια δε, εάν αναλογιστεί κανείς τον απερίγραπτο πλούτο της φιλανθρωπίας Του.

    Υπάρχει επίσης και άλλη αιτία της ταπεινότητας των εκφράσεων που χρησιμοποιεί. Ποια είναι αυτή; Το ότι τον μεν Πατέρα και Τον γνώρισαν και Τον ομολογούσαν, ενώ Αυτόν δεν Τον γνώρισαν. Για τον λόγο αυτόν καταφεύγει συνεχώς σε Εκείνον που έχει ομολογηθεί, επειδή Αυτός δεν ήταν ακόμη αξιόπιστος. Όχι λόγω της δικής Του ευτέλειας, αλλά εξαιτίας της αφροσύνης των ακροατών και της πνευματικής αδυναμίας τους.Για τον λόγο αυτόν και προσεύχεται και λέγει: «Πάτερ, εὐχαριστῶ σοι, ὅτι ἤκουσάς μου(:Πάτερ, είμαι βέβαιος ότι θα συντελεστεί αμέσως το θαύμα και σε ευχαριστώ που με άκουσες)»[Ιω.11,41]· διότι, εάν ζωοποιεί εκείνους που θέλει και ζωοποιεί όπως και ο Πατήρ, για ποιον λόγο παρακαλεί τον Πατέρα;

    Όμως είναι ώρα πλέον να εξετάσουμε αυτό το χωρίο. «Ἦραν οὖν τὸν λίθον, οὗ ἦν ὁ τεθνηκὼς κείμενος. Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἦρε τοὺς ὀφθαλμοὺς ἄνω, καὶ εἶπε(:μετά λοιπόν από την παρατήρηση αυτή του Κυρίου, έβγαλαν την πέτρα από την είσοδο του σπηλαίου, όπου βρισκόταν ο νεκρός. Ο Ιησούς τότε ύψωσε τα μάτια Του στον ουρανό και είπε:) «Πάτερ, εὐχαριστῶ σοι, ὅτι ἤκουσάς μου(:Πάτερ, είμαι βέβαιος ότι θα συντελεστεί αμέσως το θαύμα και Σε ευχαριστώ που με άκουσες).Ἐγὼ δὲ ᾔδειν, ὅτι πάντοτέ μου ἀκούεις, ἀλλὰ διὰ τὸν ὄχλον τὸν περιεστῶτα εἶπον, ἵνα πιστεύσωσιν ὅτι σύ με ἀπέστειλας(:Εγώ το ήξερα ότι πάντοτε με ακούς. Αλλά είπα μεγαλόφωνα το «ευχαριστώ»,για να το ακούσει ο λαός που στέκεται γύρω μου.Κι έτσι αφού όλοι αυτοί δουν πόση βεβαιότητα έχω ότι θα εισακουστώ, να πιστέψουν ότι Εσύ με απέστειλες, όταν ακολουθήσει το θαύμα’’)»[Ιω.11,41-42].

    Ας ρωτήσουμε λοιπόν τον όποιον αιρετικό: «Από την προσευχή έλαβε τη δύναμη και ανέστησε τον νεκρό; Πώς λοιπόν έκανε τα άλλα θαύματα χωρίς προσευχή, λέγοντας: «τὸ πνεῦμα τὸ ἄλαλον καὶ κωφόν, ἐγώ σοι ἐπιτάσσω, ἔξελθε ἐξ αὐτοῦ καὶ μηκέτι εἰσέλθῃς εἰς αὐτόν(:Πνεύμα άλαλο και κουφό, εγώ σε διατάζω, βγες απ’ αυτόν και μην ξαναμπείς ποτέ πια μέσα του)»[Μάρκ.9,25] και «θέλω, καθαρίσθητι (:θέλω, καθαρίσου από τη λέπρα)» [Μάρκ.1,41] και «ἐγερθεὶς ἆρόν σου τὴν κλίνην(:Σήκω επάνω, πάρε το κρεβάτι σου στον ώμο σου και περπάτα)»[Ιω.5,8] και «ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου(:έχουν συγχωρηθεί οι αμαρτίες σου)»[Ματθ.9,2] και στη θάλασσα: «Σιώπα, πεφίμωσο(:Σώπα, φιμώσου)»[Μάρκ.4,39];

     Και τι περισσότερο έχει από τους αποστόλους, εάν και ο Ίδιος κάνει τα θαύματα κατόπιν προσευχής; Ή μάλλον ούτε εκείνοι έκαναν όλα τα θαύματα κατόπιν προσευχής, αλλά πολλές φορές και χωρίς προσευχή, επικαλούμενοι μονάχα το όνομα του Ιησού. Και αν το όνομα Αυτού είχε τόσο μεγάλη δύναμη, πώς θα είχε Αυτός ανάγκη προσευχής; Εάν είχε ανάγκη προσευχής, δε θα είχε δύναμη το όνομά Του. Όταν επίσης στην αρχή δημιουργούσε τον άνθρωπο, ποια προσευχή χρειάστηκε; Μήπως δεν υπήρξε εκεί πλήρης ισοτιμία; Διότι λέγει: «Ποιήσωμεν ἄνθρωπον(:ας δημιουργήσουμε άνθρωπο)»[Γέν. 1,26]. Τι δεν θα υπήρχε ασθενέστερο, εάν είχε ανάγκη προσευχής;

    Ας δούμε δε και ποια ήταν η προσευχή Του. «Πάτερ, εὐχαριστῶ σοι, ὅτι ἤκουσάς μου(:Πάτερ, είμαι βέβαιος ότι θα συντελεσθεί αμέσως το θαύμα και σε ευχαριστώ που με άκουσες)»[Ιω.11,41]. Ποιος λοιπόν προσευχήθηκε ποτέ κατ’ αυτόν τον τρόπο; Διότι, πριν να πει κάτι, λέγει: «Σε ευχαριστώ», καθιστώντας φανερό με αυτό ότι δεν έχει ανάγκη προσευχής. «Ἐγὼ δὲ ᾔδειν, ὅτι πάντοτέ μου ἀκούεις(:Εγώ το ήξερα ότι πάντοτε με ακούς)». Αυτό το είπε όχι επειδή ο Ίδιος δεν είχε τη δύναμη, αλλά επειδή είναι μία η θέληση Αυτού και του Πατρός. Και για ποιο λόγο προσέδωσε μορφή προσευχής; Όχι εμένα, αλλά άκουσε τον Ίδιο, που λέγει: «ἀλλὰ διὰ τὸν ὄχλον τὸν περιεστῶτα εἶπον, ἵνα πιστεύσωσιν ὅτι σύ με ἀπέστειλας(:Αλλά είπα μεγαλόφωνα το «ευχαριστώ», για να το ακούσει ο λαός που στέκεται γύρω μου. Κι έτσι αφού όλοι αυτοί δουν πόση βεβαιότητα έχω ότι θα εισακουσθώ, να πιστέψουν ότι Εσύ με απέστειλες, όταν ακολουθήσει το θαύμα’’)»[Ιω.11,41-42].

      Διότι όλα αυτά προβάλλονται ως προσευχή, εάν την εκλάβουμε από τη γενική άποψη. Δεν είπε: «απέστειλες εμένα τον ανίσχυρο, αυτόν που γνώρισε τη δουλεία, αυτόν που δεν εκτελεί τίποτε από τον εαυτό του», αλλά αφού άφησε όλα αυτά, για να μη σκεφτείς τίποτε από αυτά, αναφέρει την πραγματική αιτία της προσευχής. «Για να μη με θεωρήσουν αντίθεο, για να μη λέγουν: ‘’Δεν προέρχεται από τον Θεό’’, για να δείξω ότι αυτό που κάνω είναι σύμφωνο με τη θέλησή Σου,σαν δηλαδή να λέγει ότι εάν ήμουν αντίθεος, δε θα ήταν δυνατό να συμβεί αυτό που συνέβη».Επίσης το «με άκουσες», λέγεται και επί φίλων και επί ισότιμων ανθρώπων. «Εγώ το γνώριζα ότι πάντοτε με ακούς»· δηλαδή «δεν χρειάζομαι προσευχή για να γίνει αυτό που θέλω, αλλά για να πείσω το πλήθος, ότι έχουμε Εσύ και Εγώ μία θέληση». Γιατί λοιπόν προσεύχεσαι; Για τους πνευματικά αδύνατους και προσκολλημένους στην ύλη.

     «Καὶ ταῦτα εἰπὼν, φωνῇ μεγάλῃ ἐκραύγασε· Λάζαρε, δεῦρο ἔξω(:και αφού τα είπε αυτά, δείχνοντας την κυριαρχική εξουσία Του και πάνω στον ίδιο τον θάνατο, κραύγασε: ‘’Λάζαρε, βγες έξω’’)». Γιατί δεν είπε «εν ονόματι του Πατρός μου έλα έξω»; Γιατί δεν είπε «Πατέρα, ανάστησε αυτόν», αλλά αφού τα άφησε όλα αυτά και έλαβε θέση προσευχόμενου, φανερώνει την εξουσία Του δια των ίδιων των πραγμάτων·διότι και αυτό είναι δείγμα της σοφίας Του, να επιδεικνύει δια μεν των λόγων Του συγκατάβαση, δια δε των έργων Του εξουσία·επειδή δηλαδή δεν μπορούσαν να Τον κατηγορήσουν για τίποτε άλλο, παρά μόνο ότι δεν προέρχεται από τον Θεό, και έτσι εξαπατούσαν πολλούς, για τούτο με υπερβολή αποδεικνύει αυτό το ίδιο και με όσα λέγει και όπως το απαιτούσε η πνευματική τους αδυναμία.

     Διότι μπορούσε και με άλλο τρόπο να δείξει τη συμφωνία Του με τον Πατέρα, με την αξία Του, αλλά δεν μπορούσε να ανεβεί το πλήθος σε τόσο πνευματικό ύψος. Και λέγει: «Λάζαρε, δεῦρο ἔξω(:Λάζαρε, βγες έξω)». Δηλαδή είναι αυτό που έλεγε: «ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ νεκροὶ ἀκούσονται τῆς φωνῆς τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, καὶ οἱ ἀκούσαντες ζήσονται(:Αληθινά, αληθινά σας λέω ότι έρχεται ώρα, και η ώρα αυτή ήλθε τώρα, οπότε οι άνθρωποι που είναι νεκροί πνευματικώς εξαιτίας της αμαρτίας θα ακούσουν τη φωνή του Υιού του Θεού να τους προσκαλεί ν’ ακούσουν τη διδασκαλία του. Κι όσοι ακούσουν τη φωνή του αυτή με προθυμία, έχοντας ανοιχτά τα πνευματικά τους αισθητήρια, και εγκολπωθούν όσα αυτή διδάσκει και ζητά, θα ζήσουν την αιώνια ζωή)»[Ιω.5,25]. Για να μη νομίσεις, λοιπόν, ότι από άλλον έλαβε αυτή τη δύναμη, σου το δίδαξε αυτό προηγουμένως και το απέδειξε δια των έργων. Και δεν είπε «Αναστήσου», αλλά «Βγες έξω», συνομιλώντας με τον αποθανόντα, σαν να ήταν ζωντανός.

      Τι θα μπορούσε να εξισωθεί με αυτήν την εξουσία; Εάν λοιπόν δεν το κάνει αυτό με τη δική Του δύναμη, τι περισσότερο θα έχει από τους Αποστόλους, που λένε: «τί θαυμάζετε ἐπὶ τούτῳ, ἢ ἡμῖν τί ἀτενίζετε ὡς ἰδίᾳ δυνάμει ἢ εὐσεβείᾳ πεποιηκόσι τοῦ περιπατεῖν αὐτόν;(:γιατί μας θαυμάζετε για τη θεραπεία του ανθρώπου αυτού και γιατί έχετε καρφώσει τα μάτια σας πάνω μας, λες και με δική μας δύναμη ή λόγω της δικής μας ευσέβειας έχουμε κατορθώσει να περπατά αυτός;)»[Πράξ. 3,12].

    Διότι εάν χωρίς να το κάνει με τη δική Του δύναμη, δεν πρόσθετε αυτό που οι απόστολοι έλεγαν για τον εαυτό τους, τότε θα βρεθούν εκείνοι να δίνουν κάπως μεγαλύτερη σημασία στην απομάκρυνση της δόξας. Και σε άλλη περίπτωση: «ἄνδρες, τί ταῦτα ποιεῖτε; καὶ ἡμεῖς ὁμοιοπαθεῖς ἐσμεν ὑμῖν ἄνθρωποι(:Άνθρωποι, τι είναι αυτά που κάνετε; Κι εμείς άνθρωποι είμαστε, με την ίδια ασθενική και θνητή φύση που έχετε κι εσείς)»[Πράξ.14,15]. Έπειτα, οι μεν Απόστολοι, επειδή δεν έπρατταν τίποτε από μόνοι τους, τα έλεγαν αυτά, ώστε να τους πείσουν ως προς αυτό, ενώ ο Ιησούς, εάν είχε τέτοια γνώμη για τον εαυτό Του, δε θα διέλυε την υποψία αυτήν, εάν δεν τα έπραττε με τη δική Του εξουσία; Και ποιος θα μπορούσε να το πει αυτό; Και όμως ο Χριστός κάνει το αντίθετο, λέγοντας: «είπα μεγαλόφωνα το «ευχαριστώ», για να το ακούσει ο λαός που στέκεται γύρω μου. Κι έτσι αφού όλοι αυτοί δουν πόση βεβαιότητα έχω ότι θα εισακουσθώ, να πιστέψουν ότι Εσύ με απέστειλες, όταν ακολουθήσει το θαύμα». Ώστε εάν πίστευαν, δεν χρειαζόταν η προσευχή.

    Εάν όμως δεν ήταν γι΄Αυτόν το να προσεύχεται, γιατί αποδίδει σε αυτούς την αιτία; Γιατί δεν είπε «για να πιστέψουν ότι δεν είμαι ίσος με Εσένα»(διότι έπρεπε, εξαιτίας της γνώμης που υπήρχε, αυτό να πει), αλλά, όταν μεν υπήρχε η υποψία εκ μέρους του πλήθους ότι καταλύει τον νόμο, ανέφερε αυτή τη λέξη(χωρίς εκείνοι να πουν τίποτε):«Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι, ἀλλὰ πληρῶσαι(:Μη νομίσετε ότι ήλθα να καταργήσω και να ακυρώσω τον ηθικό νόμο του Μωυσή ή την ηθική διδασκαλία των προφητών. Δεν ήλθα να τα καταργήσω αυτά, αλλά να τα συμπληρώσω και να σας τα παραδώσω τέλεια)»[Ματθ.5,17] , ενώ εδώ αποδέχεται την επικρατούσα γνώμη; Και γενικά τι χρειάζονταν τόσο μεγάλες εκφράσεις και αινίγματα; Διότι ήταν αρκετό να πει «Δεν είμαι ίσος» και να απαλλαγεί από αυτή τη γνώμη.

   Τι λοιπόν; «Δεν είπε», λέγει ίσως κάποιος, «ότι: δεν κάνω το θέλημα το δικό μου»; Αλλά και αυτό το είπε συγκεκαλυμμένα, και εν σχέσει με την πνευματική αδυναμία εκείνων και λαμβάνοντας αφορμή από την ίδια αιτία από την οποία έγινε και η προσευχή. Τι επίσης σημαίνει η φράση «ὅτι ἤκουσάς μου (:διότι με ακούσες)»; Δηλαδή «δεν αντιτίθεμαι καθόλου προς Εσένα». Όπως ακριβώς λοιπόν το «ότι με άκουσες» δε φανερώνει αυτό, ότι δηλαδή δεν μπόρεσε Αυτός -διότι εάν συνέβαινε αυτό, δε θα ήταν μόνο αδυναμία, αλλά και άγνοια, εφόσον πριν από την προσευχή δε γνώριζε ότι πρόκειται να συγκατανεύσει ο Θεός· εάν λοιπόν δεν τον γνώριζε, πώς έλεγε «πορεύομαι ἵνα ἐξυπνήσω αὐτόν(:πηγαίνω για να τον ξυπνήσω)»[Ιω.11,11] και δεν είπε «Πηγαίνω για να προσευχηθώ στον Πατέρα μου για να τον ξυπνήσει»;

     Όπως ακριβώς λοιπόν αυτό δεν φανερώνει αδυναμία, αλλά συμφωνία, έτσι και το «πάντοτέ μου ἀκούεις(:πάντοτε με ακούς)».Ή λοιπόν μπορούμε να  πούμε αυτό, ή ότι ειπώθηκε εξαιτίας της γνώμης εκείνων. Εάν πάλι δεν το είπε ούτε από άγνοια ούτε από αδυναμία, είναι ολοφάνερο, ότι για τον λόγο αυτόν ομιλεί με ταπεινά λόγια, ώστε και από την υπερβολή αυτών να πειστείς και να αναγκαστείς να ομολογήσεις ότι αυτά δεν είναι λόγια της αξίας Του αλλά της συγκαταβάσεώς Του.

    Τι λένε λοιπόν οι εχθροί της αλήθειας; «Δεν το είπε», λένε, «το ‘’με άκουσες’’ εξαιτίας της αδυναμίας των ακροατών του, αλλά για να δείξει την υπεροχή του». Και όμως αυτό δεν ήταν κάτι που φανέρωνε την υπεροχή Του, αλλά που μπορούσε να ταπεινώσει πάρα πολύ τον εαυτό Του και να δείξει ότι δεν έχει τίποτε περισσότερο από τον άνθρωπο· διότι η προσευχή δεν είναι γνώρισμα του Θεού, ούτε αυτού που κάθεται στον ίδιο θρόνο. Βλέπεις ότι για καμιά άλλη αιτία δεν κατέφυγε σε αυτό, παρά για την απιστία εκείνων;

     Πρόσεχε λοιπόν και το έργο που επιβεβαιώνει και την αυθεντία Του. Τον κάλεσε και ο νεκρός εξήλθε δεμένος με τα σπάργανα.Έπειτα, για να μη θεωρηθεί το πράγμα φάντασμα(διότι το να εξέλθει δεμένος δεν φαινόταν λιγότερο παράδοξο από το να αναστηθεί) έδωσε εντολή να τον λύσουν, ώστε πλησιάζοντάς τον και ερχόμενοι κοντά του, να διαπιστώσουν ότι πράγματι εκείνος είναι ο πρώην τετραήμερος νεκρός Λάζαροςκαι λέγει:«Λύσατε αὐτὸν, καὶ ἄφετε ὑπάγειν(:Λύστε τον και αφήστε τον μόνο και χωρίς βοηθό να πάει στο σπίτι του)». Είδες που αποφεύγει την καύχηση; Δεν συνοδεύει τον αναστημένο Λάζαρο, ούτε τον διατάζει να μείνει μαζί Του, ώστε να μη δώσει την εντύπωση σε μερικούς ότι επιδεικνύεται· έτσι γνώριζε να δείχνει την ταπεινοφροσύνη Του. Μετά την επιτέλεση του θαύματος, άλλοι μεν θαύμαζαν, άλλοι δε προσήλθαν και είπαν αυτό στους Φαρισαίους.

     Τι κάνουν λοιπόν εκείνοι; Ενώ έπρεπε να εκπλήττονται και να θαυμάζουν, συνεδριάζουν και αποφασίζουν να φονεύσουν Αυτόν που ανέστησε τον νεκρό. Πόσο μεγάλη ανοησία! Εκείνον που κατανίκησε τον θάνατο στα σώματα των άλλων, νόμιζαν ότι θα Τον παραδώσουν στον θάνατοκαι λένε: «Τί ποιοῦμεν, ὅτι οὗτος ὁ ἄνθρωπος πολλὰ σημεῖα ποιεῖ;(: Τι θα κάνουμε; Ο κίνδυνος που μας παρουσιάζεται είναι μεγάλος, διότι αυτός ο άνθρωπος κάνει πολλά θαύματα)»[Ιω.11,47].«Άνθρωπο»ακόμη ονομάζουν Αυτόν εκείνοι που έλαβαν τόσο μεγάλη απόδειξη της θεότητάς Του. «Τι να κάνουμε;». Έπρεπε να πιστέψουν και να Τον λατρεύσουν και να Τον προσκυνήσουν και να μην Τον θεωρούν πλέον άνθρωπο.

     «Ἐὰν ἀφῶμεν αὐτὸν οὕτω, πάντες πιστεύσουσιν εἰς αὐτόν, καὶ ἐλεύσονται οἱ Ῥωμαῖοι καὶ ἀροῦσιν ἡμῶν καὶ τὸν τόπον καὶ τὸ ἔθνος(:αν τον αφήσουμε ελεύθερο, όπως τον είχαμε μέχρι τώρα, όλοι θα πιστέψουν σε αυτόν ότι είναι ο Μεσσίας, και είναι επόμενο να γίνει κάποια επανάσταση. Και τότε θα επέμβουν οι Ρωμαίοι και θα μας πάρουν και τον άγιο τόπο του ναού και θα καταλύσουν την ανεξαρτησία του έθνους μας’’)»[Ιω.11,48]. Τι είναι αυτό που σκέπτονται να κάνουν; Θέλουν στη συνέχεια να εξεγείρουν τον λαό ότι τάχα πρόκειται να κινδυνεύσουν με τη σκέψη ότι θα εγκαθιδρύσει τυραννικό καθεστώς. «Διότι», λένε, «εάν μάθουν οι Ρωμαίοι ότι ξεσηκώνει τον λαό, θα υποπτευθούν εμάς και θα έλθουν και θα κατακυριεύσουν την πόλη μας».

    Για ποιο λόγο, πες μου, μήπως δηλαδή δίδασκε αποστασία; Δεν επέτρεψε να πληρώσουν φόρο στον Καίσαρα; Δεν θελήσατε να Τον κάνετε βασιλιά και έφυγε; Δεν επιδείκνυε τον άσημο και απλό τρόπο ζωής, χωρίς να έχει ούτε οικία, ούτε κάτι άλλο παρόμοιο;Αυτά βέβαια τα έλεγαν όχι αναμένοντας αυτά, αλλά από φθόνο. Και  συνέβη, χωρίς να το περιμένουν αυτοί, και το έθνος τους κυρίευσαν οι Ρωμαίοι και την πόλη τους, επειδή φόνευσαν Αυτόν· καθόσον τα συμβαίνοντα ήσαν απαλλαγμένα από κάθε υποψία· διότι Εκείνος που θεράπευε τους ασθενείς και δίδασκε άριστο τρόπο ζωής και έδινε εντολή να υπακούουν στους άρχοντες δεν εγκαθιστούσε τυραννική εξουσία, αλλά την καταργούσε.

    «Αλλά αυτό», λέει ίσως κάποιος, «το συμπεραίνουμε από τα προηγούμενα». Και όμως εκείνοι δίδασκαν αποστασία, ενώ Αυτός το αντίθετο. Βλέπεις ότι ήσαν υποκρισίαόσα έλεγαν;  Διότι τι παρόμοιο επέδειξε; Είχε μαζί Του δορυφόρους επιδεικτικούς; Έσυρε μαζί Του οχήματα; Δεν επιδίωκε τους έρημους τόπους; Αλλά για να μη φανούν ότι τα λέγουν αυτά από μοχθηρία λέγουν ότι κινδυνεύει η πόλη και ότι ο Ιησούς επιβουλεύεται την πολιτεία και ότι φοβούνται μήπως βρεθούν στον έσχατο κίνδυνο.

    Δεν υπήρξαν αυτά αίτια της αιχμαλωσίας σας, αλλά τα αντίθετα, και αυτής της αιχμαλωσίας και της αιχμαλωσίας στη Βαβυλώνα και αυτής που συνέβη στη συνέχεια επί της εποχής του Αντίοχου. Σας παρέδωσε στους εχθρούς σας αιχμαλώτους, όχι επειδή υπήρχαν μεταξύ σας άνθρωποι που λάτρευαν τον Θεό, αλλά επειδή υπήρχαν μεταξύ σας άνθρωποι που διέπρατταν αδικίες και παρόργιζαν τον Θεό.

    Αλλά τέτοιος είναι ο φθόνος· άπαξ και τυφλώσει την ψυχή κάποιου δεν τον αφήνει να δει τίποτε από όσα πρέπει. Δεν δίδασκε να είμαστε επιεικείς; Δεν δίδασκε όταν δεχόμαστε ραπίσματα στο δεξιό μας μάγουλο να στρέφουμε και το άλλο; Δεν δίδασκε να υπομένουμε τις αδικίεςπου μας γίνονται; Δεν δίδασκε να επιδεικνύουμε μεγαλύτερη προθυμία στα κακοπαθήματα, από εκείνη που άλλοι επιδεικνύουν στο να διαπράττουν την κακία; Αυτά λοιπόν, πες μου, δεν είναι δείγματα κάποιου που καταργεί μάλλον την τυραννική εξουσία παρά που τη συνιστά;

                          ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ,

                    επιμέλεια κειμένου: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος

ΠΗΓΕΣ:

·       https://greekdownloads3.files.wordpress.com/2014/08/in-joannem.pdf

·       Ιωάννου του Χρυσοστόμου Άπαντα τα  έργα, Υπόμνημα στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον, ομιλίες ΞΒ΄- ΞΔ΄(επιλεγμένα αποσπάσματα),πατερικές εκδόσεις «Γρηγόριος ο Παλαμάς»(ΕΠΕ), εκδ. οίκος «Το Βυζάντιον», Θεσσαλονίκη 1990, τόμος 14, σελίδες 176-193, 202-213, 224-245.

·       Βιβλιοθήκη των Ελλήνων, Άπαντα των αγίων Πατέρων, Ιωάννου Χρυσοστόμου έργα, τόμος 74, σελ. 167-179, 185-193 και 208-245.

·       Π. Τρεμπέλα, Η Καινή Διαθήκη με σύντομη ερμηνεία(απόδοση στην κοινή νεοελληνική), εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Ο Σωτήρ», έκδοση τέταρτη, Αθήνα 2014.

·       Η Καινή Διαθήκη, Κείμενον και ερμηνευτική απόδοσις υπό Ιωάννου Κολιτσάρα, εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Η Ζωή», έκδοση τριακοστή τρίτη, Αθήνα 2009.

·       Η Παλαιά Διαθήκη κατά τους εβδομήκοντα, Κείμενον και σύντομος απόδοσις του νοήματος υπό Ιωάννου Κολιτσάρα, εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Η Ζωή», έκδοση τέταρτη, Αθήνα 2005.

·       Π.Τρεμπέλα, Το Ψαλτήριον με σύντομη ερμηνεία(απόδοση στην κοινή νεοελληνική), εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Ο Σωτήρ», έκδοση τρίτη, Αθήνα 2016

·       http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/tools/liddell-scott/index.html

·       http://users.sch.gr/aiasgr/Palaia_Diathikh/Biblia/Palaia_Diathikh.htm

·       http://users.sch.gr/aiasgr/Kainh_Diathikh/Biblia/Kainh_Diathikh.htm

Image may be NSFW.
Clik here to view.

O Γενικός Εισαγγελέας του ΔΕΕ αμφισβητεί την αρμοδιότητα των κρατών μελών στα ζητήματα του γάμου

Γράφει ο Νικόδημος Καλλιντέρης, Νομικός

   Το άρθρο 9 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ προβλέπει ότι: «Το δικαίωμα γάμου και το δικαίωμα δημιουργίας οικογένειας διασφαλίζονται σύμφωνα με τις εθνικές νομοθεσίες που διέπουν την άσκησή τους».

    Το άρθρο 81 παρ. 3 της ΣΛΕΕ υπογραμμίζει περαιτέρω την αρχή αυτή εξαιρώντας το οικογενειακό δίκαιο από τη συνήθη νομοθετική διαδικασία, απαιτώντας ομοφωνία στο Συμβούλιο και παρέχοντας ουσιαστικά δικαίωμα αρνησικυρίας σε κάθε κράτος μέλος.

   Το άρθρο 18 του πολωνικού Συντάγματος προβλέπει ότι: «Ο γάμος, ως ένωση ενός άνδρα και μιας γυναίκας, καθώς και η οικογένεια, η μητρότητα και η γονιμότητα, τίθενται υπό την προστασία και τη φροντίδα της Δημοκρατίας της Πολωνίας».

Στις 3 Απριλίου 2025, ο Jean Richard de la Tour, Γενικός Eισαγγελέας στο Δικαστήριο της ΕΕ στο Λουξεμβούργο, εξέδωσε τις προτάσεις του σε μια υπόθεση που αφορούσε δύο άνδρες, οι οποίοι τέλεσαν «γάμο» στο Βερολίνο το 2018 και στη συνέχεια ζήτησαν να τον καταχωρήσουν σε ληξιαρχείο στην Πολωνία, αλλά το αίτημά τους δεν έγινε δεκτό.

Η απόρριψη βασίστηκε στο γεγονός ότι ο «γάμος» μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου δεν αναγνωρίζεται από το πολωνικό δίκαιο, καθώς το Σύνταγμα της χώρας ορίζει ότι ο γάμος είναι αποκλειστικά η ένωση μεταξύ ενός άνδρα και μίας γυναίκας.

Οι ενδιαφερόμενοι προσέφυγαν στα δικαστήρια κατά της απόρριψης με το σκεπτικό ότι σκόπευαν να ζήσουν στην Πολωνία και ήθελαν να αναγνωριστεί ο «γάμος» τους από τις πολωνικές αρχές.

Το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο της Πολωνίας απέστειλε στη συνέχεια προδικαστικό ερώτημα στο Δικαστήριο της ΕΕ θέτοντας το ζήτημα αν το δίκαιο της ΕΕ επιτρέπει σε ένα κράτος μέλος να αρνηθεί την αναγνώριση και την καταχώριση γάμων ομοφυλοφίλων που έχουν συναφθεί σε άλλη χώρα.

Στη γνωμοδότηση του, ο Γενικός Εισαγγελέας Jean Richard de la Tour αναγνώρισε ότι τα θέματα οικογενειακού δικαίου, συμπεριλαμβανομένου του γάμου, κείνται εντός της αρμοδιότητας των κρατών μελών της ΕΕ.

Υποστήριξε και επιπλέον όμως ότι οι εθνικοί νόμοι πρέπει να συμμορφώνονται με ευρύτερες αρχές της ΕΕ που προστατεύονται από τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, όπως η ελευθερία κυκλοφορίας και διαμονής και το δικαίωμα στην ιδιωτική και οικογενειακή ζωή.

Σύμφωνα με τον Γενικό Εισαγγελέα, ένα κράτος μέλος που δεν αναγνώριζε τον γάμο μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου υπονομεύει τα εν λόγω δικαιώματα και, ως εκ τούτου, είναι υποχρεωμένο να παρέχει τουλάχιστον μηχανισμούς που να διασφαλίζουν ότι οι νομικές συνέπειες των γάμων που αφορούν την κοινή περιουσία, τη φορολογία και την κληρονομιά γίνονται σεβαστές.

Είπε επιπροσθέτως ότι τα κράτη μέλη της ΕΕ δεν υποχρεούνται να εγγράφουν τους «γάμους» ομοφυλοφίλων στα ληξιαρχεία τους αλλά τουλάχιστον να «προσφέρουν εναλλακτικά νομικά μέσα στα ζευγάρια για να επιβεβαιώσουν την οικογενειακή τους κατάσταση».

Δεδομένου ότι η πολωνική νομοθεσία δεν προέβλεπε τέτοια εναλλακτικά νομικά μέσα, ο Γενικός Εισαγγελέας κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Πολωνία όφειλε να καταχωρίσει τον «γάμο» στα ληξιαρχικά της αρχεία.

Αν και δεν είναι νομικά δεσμευτικές, οι προτάσεις-γνωμοδοτήσεις των Γενικών Εισαγγελέων ασκούν σημαντική επιρροή και συχνά καθορίζουν την τελική απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ.

Παρεμφερή με την πρόταση του Γενικού Εισαγγελέως είναι και μια πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Przybyszewska and Others v. Poland), η οποία διαπίστωσε ότι η Πολωνία δεν είχε εκπληρώσει τη θετική της υποχρέωση να θεσπίσει ένα νομικό πλαίσιο για την αναγνώριση και την προστασία των ενώσεων ομοφυλοφίλων.

Image may be NSFW.
Clik here to view.

 Σχεδόν το 75% των εφήβων έχουν έρθει σε επαφή με αγνώστους στο ίντερνετ.

Οι έφηβοι βλέπουν συστηματικά ακατάλληλο βίαιο ή σεξουαλικό περιεχόμενο, απασχολούνται πολλές ώρες στο διαδίκτυο και έρχονται πολύ συχνά σε επαφή με αγνώστους, σύμφωναμε έρευναπου έγινε για το Sky News.

Περισσότεροι από 1.000 νέοι ηλικίας 14 έως 17 ετών σε σχολεία του Ντάρλινγκτον στη Βρετανία απάντησαν στο τι βλέπουν και τι βιώνουν στο διαδίκτυο όταν απασχολούνται με τις δημοφιλείς σε εφήβους εφαρμογές.

Οι απαντήσεις τους εγείρουν ανησυχητικά ερωτήματα σχετικά με το αν οι κυβερνήσεις και οι εταιρείες τεχνολογίας κάνουν αρκετά για την προστασία των παιδιών στο διαδίκτυο.

Από τα άτομα που συμμετείχαν στην έρευνα,το 40% περνούσε τουλάχιστον έξι ώρες την ημέρα στο διαδίκτυο. Ένας στους πέντε δήλωσε ότι περνούσε πάνω από οκτώ ώρες την ημέρα στο τηλέφωνό του.

Ορισμένα από τα ευρήματα στην ομάδα εφήβων κάτω των 16 ετών ήταν εξόχως αρνητικά, καθώς το 75% είχε έρθει σε επαφή με αγνώστους μέσω των κοινωνικών μέσων και των διαδικτυακών παιχνιδιών.

Την ίδια στιγμή περισσότεροι από τους μισούς (55%) μαθητές ηλικίας 14 έως 15 ετών, είχαν δει σεξουαλικό ή βίαιο περιεχόμενο που ήταν ακατάλληλο για την ηλικία τους.

Ανησυχητικό είναι ότι ένα μεγάλο ποσοστό από αυτούς (50%) δήλωσε ότι το ακατάλληλο περιεχόμενο εμφανιζόταν πολύ συχνά στις οθόνες τους στις εφαρμογές των μέσων κοινωνικής δικτύωσης χωρίς να το αναζητήσουν– γεγονός που υποδηλώνει ότι αυτό οφείλεται στον προγραμματισμό των αλγορίθμων.

Οι έφηβοι που συμμετείχαν στην έρευνα δήλωσαν ότι ήθελαν να ακουστεί η φωνή τους στη συζήτηση για την ασφάλεια στο διαδίκτυο.Αν και δεν τάχθηκαν υπέρ της απαγόρευσης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ή των smartphone, πολλοί ήθελαν αυστηρότερους ελέγχους στο περιεχόμενο που εμφανίζεται στις οθόνες τους.

Όταν ρωτήθηκαν αν ήταν υπέρ του να κάνουν οι εταιρείες μέσων κοινωνικής δικτύωσης περισσότερα για να προστατεύσουν τους νέους κάτω των 16 ετών από το να βλέπουν επιβλαβές περιεχόμενο, το 50% ήταν υπέρ και το 14% κατά.

Από τους μαθητές ζητήθηκε επίσης να συμμετέχουν σε μία συζήτηση, η οποία μαγνητοσκοπήθηκε, που σχολίαζαν τα αποτελέσματα της έρευνας, με οικοδέσποινα τη βουλεύτρια των Εργατικών, Lola McEvoy , το γραφείο της οποίας διεξήγαγε την έρευνα.

Ο 15χρονος Jacob είπε ότι μεταξύ των πραγμάτων που είχε δει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν «αίμα, κακοποίηση ζώων, αυτοκινητιστικά δυστυχήματα, οτιδήποτε σχετίζεται με το θάνατο, βασανιστήρια».

«Είναι αρκετά φρικιαστικό.Πολλά από τα πράγματα που έχω δει, τα οποία δεν θα έπρεπε να έχω δει, δεν έχουν αναζητηθεί απευθείας από εμένα και μου έχουν παρουσιαστεί χωρίς να το θέλω. Τα περισσότερα από αυτά τα εμφανίζονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στο Instagram Reels, στο TikTok, μερικές φορές στο YouTube. Είναι σαν ρουλέτα,μπορείς να μπεις στο διαδίκτυο για να ψυχαγωγηθείς με αστεία και δημιουργικά video, αλλά πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να πέσεις σε περιεχόμενο με ρατσισμό, σεξισμό και ακατάλληλο για ανηλίκους».

Ο Matthew, επίσης 15 ετών, δήλωσε ότιπερνάει έξι με επτά ώρες την ημέρα στο διαδίκτυο,πριν από το σχολείο αλλά και μέχρι αργά το βράδυ – και έως και εννέα ώρες τα Σαββατοκύριακα, παίζοντας παιχνίδια και στέλνοντας μηνύματα με φίλους.

«Μετά το σχολείο, η μόνη στιγμή που κάνω διάλειμμα είναι όταν τρώω ή όταν μιλάω με κάποιον. Μπορεί να μετατραπεί σε εθισμό.Έχω δει ένα ποικίλο φάσμα πραγμάτων – σεξουαλικό περιεχόμενο, γραφικά βίντεο, αιματηρές φωτογραφίες και απλά εικόνες που με αναστάτωσαν. Κυρίως με τη βία είναι στα Instagram Reels, με το σεξουαλικά σαφές περιεχόμενο είναι περισσότερο το Snapchat και το TikTok».

Η Summer, 14 ετών, δήλωσε: «Βλέπω ανεπιθύμητο περιεχόμενο. Κυρίως έχει να κάνει με το πώς να αποκτήσετε ένα καλοκαιρινό σώμα. Εμφανίζεται τυχαία χωρίς να ψάχνω κάτι τέτοιο.Έκανα αναφορά, αλλά συνεχίζει να εμφανίζεται. Και εγώ και πολλοί φίλοι μου έχουν έρθει σε επαφή με αγνώστους. Μπορούν να εμφανιστούν τυχαία στο Snapchat και στο TikTok και δεν ξέρεις ποιοι είναι, και είναι αρκετά ανησυχητικό, είναι πιθανότατα περίπου 40 ετών».

Η 15χρονη Ολίβια, 15 ετών συμπλήρωσε: «Έχω προστεθεί σε ομαδική συνομιλία με εκατοντάδες άτομα που στέλνουν εικόνες όπως πτώματα και αίμα. Προσπαθώ να φύγω, αλλά υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι, που δεν ξέρω ποιος με έχει προσθέσει και συνεχώς με ξαναπροσθέτουν. Μπορεί να είναι σεξουαλικές ή βίαιες εικόνες».

Στην ερώτηση τι δεν της άρεσε στο διαδίκτυο, η Briony, 14 ετών, απάντησε: «Η ενασχόληση με ηλικιωμένους ανθρώπους, ανθρώπους που δεν είναι φίλοι μου και που δεν γνωρίζω. Είναι πολύ ταπεινωτικό όταν οι άλλοι άνθρωποι σχολιάζουν και είναι αγενείς- και είναι αρκετά φρικτό».

Λιγότεροι από το ένα τρίτο των ερωτηθέντων (31%) δήλωσαν ότι καλούνται να διευκρινίσουν την ηλικία τους πριν την προβολή ακατάλληλου περιεχομένου.

Όταν ρωτήθηκαν για την ηλικία τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, περίπου το ένα τρίτο δήλωσε ότι συνήθως προσποιούνται πως είναι μεγαλύτεροι.Ωστόσο, πολλοί ήταν εκείνοι που παραδέχτηκαν πως έχουν δει ακατάλληλο περιεχόμενο, παρ’ ότι είχαν δηλώσει την πραγματική τους ηλικία.

Η κ. McEvoy χαρακτήρισε τα ευρήματα «σοκαριστικά» και δήλωσε ότι «η ασφάλεια των παιδιών μας στο διαδίκτυο είναι ένα από τα καθοριστικά ζητήματα της εποχής μας. Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν, αλλά δεν μπορούν να το αντιμετωπίσουν μόνοι τους», πρόσθεσε.

«Χρειαζόμαστε εφαρμόσιμη επαλήθευση της ηλικίας, καλύτερους ελέγχους περιεχομένου και περισσότερες λειτουργίες που να ανταποκρίνονται στην ηλικία των χρηστών, ώστε να διασφαλίσουμε ότι τα παιδιά μπορούν να χρησιμοποιούν το διαδίκτυο χωρίς φόβο».

Ο νόμος για την ασφάλεια στο διαδίκτυο στην Αγγλία, ο οποίος ψηφίστηκε από τους βουλευτές τον Οκτώβριο του 2023, έχει ως στόχο να προστατεύσει τους χρήστες -ιδίως τα παιδιά- από το παράνομο και επιβλαβές περιεχόμενο.

Εφαρμόζεται φέτος, με τα πρόστιμα να είναι πολύ αυστηρά για τις πλατφόρμες που δεν τον ακολουθούν και δεν εμποδίζουν τα παιδιά να έχουν πρόσβαση σε επιβλαβές και ακατάλληλο για την ηλικία τους περιεχόμενο.

Οι εταιρείες επιμένουν ότι λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους τα θέματα ασφάλειαςκαι τους όρους χρήσης για την ηλικία. Το Instagramλανσάρει τους λογαριασμούς εφήβων, οι οποίοι, όπως λέει, θα περιορίσουν ποιος μπορεί να επικοινωνήσει με τους εφήβους και το περιεχόμενο που μπορούν να δουν.

Το Snapchat και το TikTok ισχυρίζονται ότι οι λογαριασμοί για τους νέους κάτω των 16 ετών ρυθμίζονται σε ιδιωτική λειτουργία – δηλαδή, χρειάζεται να δοθεί πρόσβαση από τον χρήστη ώστε να έρθουν σε επαφή μαζί του.

Το Snapchat, το Instagram και το TikTok κλήθηκαν να σχολιάσουν, αλλά δεν έκαναν επίσημη δήλωση σχετικά με τα σχόλια των εφήβων, αναφέρει το Sky News.

Πηγή: marieclaire.gr, Η άλλη όψη

mumdadandkids.gr

Image may be NSFW.
Clik here to view.

Ἀπειλή διά τήν Ἐκκλησίαν

Γράφει ὁ κ. Διογένης Δ. Βαλαβανίδης*

  Στὶς σημερινὲς μεταβαλλόμενες κοινωνικὲς καὶ πολιτικὲς συνθῆκες στὸ γεωπολιτικὸ ἐπίπεδο, ὅταν διεξάγεται ἀνοικτὸς πόλεμος ἐναντίον τοῦ Σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅταν ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος Α΄ κάνει τὰ πάντα, γιὰ νὰ ἐπιβληθεῖ ὡς Ἀνατολικὸς Πάπας, ὅταν ὁ Πάπας Φραγκίσκος στὶς 13 Μαΐου 2023, κατὰ τὴν ἐπίσκεψή του στὴ Γαλλία, δέχεται δημόσια σατανικὰ σύμβολα ἀπὸ τὸν Πρόεδρο τῆς Οὐκρανίας Zelensky, δηλ. τὴν εἰκόνα τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ μὲ σκοτεινὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅταν ἡ ἀνθρωπότητα βρίσκεται σὲ φανερὴ ἀκαταστασία καὶ τὸ ἀνθρώπινο γένος σὲ βαθιὰ ἠθικὴ καὶ πνευματικὴ παρακμή, ἐπισημαίνουμε καὶ προειδοποιοῦμε ὅτι σήμερα ὑπερασπίζεται ἡ οὐσία καὶ τὸ νόημα τῆς ὕπαρξής μας σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο.

  Θέλουμε νὰ τονίσουμε ὅτι δὲν εἶναι ἀπαραίτητο νὰ εἶσαι μεγάλος γνώστης τῶν ἐκκλησιολογικῶν καὶ γεωπολιτικῶν καταστάσεων, γιὰ νὰ καταλήξουμε στὸ συμπέρασμα ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔχει βρεθεῖ στὴ δίνη πολλῶν πολιτικῶν συνδυασμῶν καὶ γεωπολιτικῶν ἀνακατανομῶν. Ἂν ἀναλύσουμε τὴν σημερινὴ πραγματικότητα, καταλήγουμε στὸ συμπέρασμα ὅτι οἱ αἱρέσεις τῆς σύγχρονης ἐποχῆς – σατανισμός, οἰκουμενισμός, μοντερνισμός, φιλελευθερισμὸς καὶ ἡ νέα ψευδὴς διδασκαλία γιὰ τὸν ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΠΑΠΙΣΜΟ, ποὺ μᾶς ἐπιβλήθηκε ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως καὶ τὸν Πατριάρχη του, τὸν παραβάτη τῶν ἱ. κανόνων Βαρθολομαῖο Α΄ – εἶναι οἱ μεγαλύτεροι κίνδυνοι ποὺ ἀπειλοῦν τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

  Δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι στὴ σημερινὴ ἐποχή, οἱ κύριες συνέπειες τῶν τεράστιων ἀναταραχῶν σὲ ὁλόκληρη τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι: α) Ἡ τρομερὴ κατάσταση τῶν πιστῶν στὴν Οὐκρανία λόγῳ τῆς ἀντικανονικῆς ἀπόφασης τοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου Α΄ νὰ εἰσβάλει στὴ δικαιοδοσία τῆς κανονικῆς Οὐκρανικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας. Τέτοιες ἐνέργειες τοῦ παραβάτη τῶν κανόνων τοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς λόγους ποὺ πυροδότησε τὴ σπίθα τῆς σύγκρουσης στὴν Οὐκρανία καὶ προκάλεσε κῦμα κρατικοῦ τρόμου ἀπὸ τὶς οὐκρανικὲς δυνάμεις ἀσφαλείας ἐναντίον μελῶν τῆς κανονικῆς Οὐκρανικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, μὲ τὴ μορφὴ σύλληψης καὶ παρενόχλησης ἀρχιερέων, καθὼς καὶ δίωξης μοναχῶν ἀπὸ τὰ μοναστήρια τους. Ἐπίσης, συνέπεια τῆς ἀναστάτωσης στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι οἱ τρομεροὶ βασανισμοί τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Συρίας, κατὰ κύριο λόγο ἑλληνικῆς καταγωγῆς, ποὺ ἀριθμοῦν περίπου 500.000, καὶ ποὺ ὑπάγονται στὴ δικαιοδοσία τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας.

  Ἐκτὸς ἀπὸ τό γεγονός τῶν μὴ κανονικῶν ἐνεργειῶν τοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου Α΄, τὸ ἐρώτημα εἶναι ποιὸς θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι ὁ ἐντολοδόχος ποὺ ἐπινόησε καὶ ἐνεργοποίησε ὅλα αὐτά. Εἶναι γνωστὸ ἐδῶ καὶ καιρὸ ὅτι ἡ ἀμερικανικὴ ὑπηρεσία πληροφοριῶν CIA ἐπέλεξε τὸ ἀρχαῖο Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως καὶ τὸν προκαθήμενό του, προκειμένου νὰ διευκολύνει τὴν ὑλοποίηση τῶν σχεδίων τῶν παγκοσμιοποιητικῶν δυνάμεων τοῦ κόσμου. Μὲ ἄλλα λόγια, ἡ Ἀμερικανικὴ Διοίκηση χρησιμοποίησε τὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως καὶ τὴν ἐπιρροή του στὸν ὀρθόδοξο κόσμο, γιὰ νὰ ἐπιτύχει τοὺς γεωπολιτικοὺς καὶ γεωστρατηγικοὺς στόχους της. Ἀπὸ τοὺς κόλπους αὐτῆς τῆς ὀργάνωσης γεννήθηκε τὸ «Δόγμα τοῦ Ἀγώνα ἐνάντια στὴν Ἀνατολή», τὸ ὁποῖο δημιουργήθηκε ἀπὸ τὸν πρῶτο πολιτικὸ διευθυντὴ τῆς CIA, Ἄλεν Ντάλες, στὸ ὁποῖο δόθηκαν ἀκριβεῖς ὁδηγίες γιὰ τὸ πῶς νὰ καταστρέψουν τὶς παραδοσιακὲς ἀξίες ποὺ ὑπάρχουν στὶς ὀρθόδοξες χῶρες, δηλ. νὰ σβήσουν τὴν ἐθνικὴ συνείδηση τῶν πολιτῶν τους καὶ νὰ σπάσουν τὴ στρατιωτικὴ ἰσχὺ τῶν σλαβικῶν κρατῶν. Ἕνας ἀπὸ τοὺς πρωταρχικοὺς στόχους, λοιπόν, ἦταν καὶ παραμένει ὁ κατακερματισμὸς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.

  Ὡστόσο, πρόσφατα παρατηρήσαμε τὴ φιλοδοξία τοῦ Τμήματος Στρατιωτικῶν Πληροφοριῶν τῆς Βρετανικῆς Μυστικῆς Ὑπηρεσίας Πληροφοριῶν, MI6, νὰ ἀναλάβει τὸ τιμόνι σὲ αὐτὸν τὸν τομέα ἀπὸ τὴν ἀμερικανικὴ διοίκηση καὶ τὴ CIA προκειμένου νὰ ὑλοποιηθεῖ αὐτὸ τὸ σχέδιο. Τό γεγονός αὐτό μᾶς ἐπιβεβαιώθηκε, ὅταν ἔφτασε εἴδηση γιὰ τὴν πρόσφατη (τέλη Ἰανουαρίου 2025) ἐπίσκεψη τῆς ἀντιπροσωπίας τῆς Οὐκρανικῆς Ἕνωσης Ἐκκλησιῶν καὶ Θρησκευτικῶν Ὀργανώσεων στὸ Λονδίνο, ὅπου εἶχαν συναντήσεις μὲ ἐκπροσώπους τοῦ Κοινοβουλίου, τοῦ Βρετανικοῦ ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν, μέλη τοῦ Chatham House, καθὼς καὶ μὲ τὸν εἰδικὸ ἐκπρόσωπο τοῦ πρωθυπουργοῦ τῆς Μεγάλης Βρετανίας γιὰ τὴ θρησκευτικὴ ἐλευθερία, κ. David Smith.

  Τέτοιες βρετανικὲς τάσεις ἔγιναν πιὸ ὁρατὲς ἰδιαίτερα μετὰ τὴν ἔλευση τοῦ Ντόναλντ Τρὰμπ στὴν κεφαλὴ τῆς ἀμερικανικῆς κυβέρνησης, ὁ ὁποῖος ἀμέσως μετὰ τὴν ἀνάληψη τῶν καθηκόντων του ἐξέδωσε Ἐκτελεστικὸ Διάταγμα γιὰ τὸ ἄνοιγμα εἰδικοῦ Γραφείου Θρησκευμάτων στό Λευκό Οἶκο, μὲ στόχο τὴν προστασία τῶν ἀπειλουμένων χριστιανικῶν κοινοτήτων μὲ τὶς δραστηριότητές του. Τὸ «Κέντρο Προστασίας τῆς Χριστιανικῆς Ταυτότητας» ἀπὸ τὸ Βελιγράδι ἀνταποκρίθηκε ἀμέσως σὲ αὐτὸ καὶ ἤδη στὶς 22 Φεβρουαρίου καὶ 24 Μαρτίου 2025 ἔστειλε ἐπιστολὲς στὸ Γραφεῖο Θρησκευμάτων τοῦ Λευκοῦ Οἴκου, ἐπισημαίνοντας τὰ ὀξύτατα προβλήματα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, συγκεκριμένα: τὶς ἀδιάκριτες δολοφονίες ὀρθοδόξων πιστῶν, κυρίως ἑλληνικῆς καταγωγῆς, στὴ Συρία, οἱ ὁποῖοι ἀριθμοῦν περίπου 500.000 καὶ ὑπάγονται στὴ δικαιοδοσία τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας, καθὼς καὶ τὸν τρόμο ποὺ ἀσκοῦν Οὐκρανοὶ ἀξιωματοῦχοι κατὰ τοῦ κλήρου καὶ τῶν πιστῶν τῆς Οὐκρανικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας.

  Συνολικά, δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι τὰ παγκόσμια κέντρα ἐξουσίας ἔχουν ἐκτιμήσει ὅτι ὁ κύριος κρίκος τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας εἶναι ἀκριβῶς ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος Α΄, γι’ αὐτὸ κατεύθυναν ὅλες τὶς δραστηριότητες μέσῳ αὐτοῦ, ἐκτιμώντας ὅτι ἔτσι θὰ πραγματοποιοῦσαν μὲ μεγαλύτερη ἐπιτυχία τὴ διάλυση, δηλαδὴ τὸν κατακερματισμὸ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στὸ σύνολό της, ἀλλὰ καὶ τὴν καταστροφὴ τῆς Ὀρθόδοξης ταυτότητας, ποὺ ἀντιπροσωπεύει τὸν ὑποστηρικτικὸ πυλώνα τῆς ὕπαρξης κάθε ὀρθόδοξου ἔθνους. Αὐτὴ ἀκριβῶς ἦταν ἡ βασικὴ ἐπινόηση καὶ σκοπὸς τοῦ ἐμπνευστῆ καὶ διοργανωτῆ αὐτοῦ τοῦ σχεδίου.

  Τόσο στὴν CIA καὶ στὴν MI6, ὅσο καὶ στὴν λεγόμενη «Παγκόσμια κυβέρνηση στὴ σκιὰ», γιὰ τὴν ὁποία πολλοὶ ἀναρωτιοῦνται τί ἀντιπροσωπεύει καὶ ποιὸς τὴν ὁδηγεῖ ὥστε νά ἐπιτύχουν πλήρη συμφωνία, θὰ ἀναζητούσαμε πιθανῶς μία ἀπάντηση σὲ αὐτὸ τὸ ἐρώτημα ἐδῶ καὶ πολὺ καιρό, ἐὰν δὲν τὴν εἶχε διαφωτίσει μία ἀπὸ τοὺς πιὸ ἐξέχουσες καθηγήτριες τῆς Νομικῆς Σχολῆς τοῦ Βελιγραδίου, ἡ καθ. Δρ Smilja Avramov, στὸ βιβλίο της «Τριλατεράλα». Στὴν πραγματικότητα, τὸ πραγματικὸ ὄνομα τῆς «Παγκόσμιας Κυβέρνησης τῆς Σκιᾶς» εἶναι ἡ Τριμερὴς Ἐπιτροπή, ἡ ὁποία εἶναι στὴν πραγματικότητα ἕνας ἰδιωτικὸς ὀργανισμός, ποὺ ἱδρύθηκε μὲ στόχο τὴν ἐνίσχυση τῶν στενῶν σχέσεων μεταξὺ ΗΠΑ, Εὐρώπης καὶ Ἰαπωνίας. Δημιουργήθηκε μὲ πρωτοβουλία τοῦ David Rockefeller, σύμφωνα μὲ τὴν ἄποψη τοῦ Zbigniew Bzezinski. Ἡ ὀργανωτικὴ συνάντηση τῆς Τριμεροῦς Ἐπιτροπῆς πραγματοποιήθηκε στὸ κτῆμα τοῦ Ντέιβιντ Ροκφέλερ, τότε προέδρου τοῦ Συμβουλίου Ἐξωτερικῶν Ὑποθέσεων. Ἐκείνη τὴν ἐποχή, ἡ καθηγήτρια Smilja Avramov κατεῖχε τὴ θέση τοῦ προέδρου τῆς Διεθνοῦς Ἕνωσης Δικαίου. Αὐτὸ τῆς ἔδωσε πρόσβαση σὲ ὅλες τὶς βιβλιοθῆκες τοῦ κόσμου, συμπεριλαμβανομένης τῆς Βιβλιοθήκης τοῦ Κογκρέσου στὴν Οὐάσιγκτον, ὅπου ἔμαθε πολλὲς λεπτομέρειες σχετικὰ μὲ τὸ ἔργο τῆς Τριμεροῦς Ἐπιτροπῆς. Στὴ συνέχεια ἐξέδωσε ἕνα βιβλίο μὲ τὸν προαναφερθέντα τίτλο «Τριλατεράλα». Ἀμέσως μετὰ ξέσπασε μεγάλη φωτιὰ στὸ διαμέρισμά της στὸ Βελιγράδι, ὅπου κάηκε ἡ βιβλιοθήκη καὶ μεγάλο μέρος τῆς τεκμηρίωσης, ἐνῶ ἕνα μικρότερο μέρος σώθηκε, γιατί βρισκόταν σὲ ἄλλη θέση.

  Ἀπὸ τὴ μαρτυρία τῆς καθ. Smilja Avramov μάθαμε ὅτι μέχρι στιγμῆς ἔχουν ἱδρυθεῖ 164 ἐθνικὰ Τριμερῆ παραρτήματα σὲ αὐτὸν τὸν ὀργανισμό. Τό τελευταῖο ἱδρύθηκε στὴ Σερβία, μετὰ τὴ Σλοβενία καὶ τὴν Κροατία. Στὴν πραγματικότητα, κανένας ἰδεολογικὸς θεσμός, ποὺ εἶχε ὡς στόχο νὰ ἑνώσει τὴν ἀνθρωπότητα ὡς ἑνιαία ὀντότητα, δὲν ἔχει πετύχει μέχρι στιγμῆς. Ὅταν φάνηκε ὅτι ἡ ἐπιτυχία μὲ τὸ μοντέλο τοῦ καπιταλισμοῦ ἐπιτεύχθηκε, καθὼς καὶ τοῦ σοσιαλισμοῦ, ὁ Μπρεζίνσκι καὶ μία ὁμάδα θεωρητικῶν σκέφτηκαν νὰ σχηματίσουν μία διεθνικὴ ὀργάνωση ποὺ θὰ ἀναλάμβανε τὸ ρόλο μίας Παγκόσμιας Κυβέρνησης. Ἡ ἀρχικὴ ἰδέα ἦταν νὰ συγκεντρωθεῖ ἡ διακρατικὴ ἐλὶτ σὲ περιορισμένο σχῆμα καὶ ἔτσι νὰ δημιουργηθεῖ μία διεθνικὴ λέσχη, ἡ ὁποία θὰ ἐπεκταθεῖ μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου.

  Ἡ καθ. Smilja Avramov ἀποκάλυψε γιὰ πρώτη φορὰ στὸ στρογγυλὸ τραπέζι – ποὺ διοργάνωσε τὸ Κίνημα γιὰ τὴ Σερβία καὶ μὲ ἀφορμὴ τὴ συνάντηση τῆς Εὐρωπαϊκῆς ὁμάδας τῆς Τριμεροῦς Ἐπιτροπῆς στὸ Βελιγράδι ἀπὸ τὶς 31 Ὀκτωβρίου ἕως τὶς 2 Νοεμβρίου 2014 – ὅτι οἱ ΗΠΑ, τὸ Βατικανὸ καὶ ἡ Γερμανία συνῆψαν μυστικὴ συμφωνία μὲ 11 σημεῖα, τὸ 1976, ἐκ τῶν ὁποίων τὸ ἕνα ἀναφερόταν στὴν «ὁλικὴ καταστροφὴ τῆς Ὀρθοδοξίας». Οἱ συμμετέχοντες στὴ μυστικὴ συμφωνία ἦταν ξεκάθαρο, ὅταν εἶπαν ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία πρέπει νὰ ἀφαιρεθεῖ ἀπὸ τὶς παγκόσμιες ἐπικοινωνίες ὡς θρησκεία, γιατί αὐτὴ εἶναι τὸ μόνο ὁμογενοποιητικὸ στοιχεῖο τῶν ὀρθοδόξων χωρῶν, ποὺ ἔχει πολιτικὲς διαστάσεις, πράγμα ποὺ σημαίνει ὅτι ἡ παγκοσμιοποίηση μὲ τὴν Ὀρθοδοξία θὰ ἦταν πολὺ δύσκολο νὰ πετύχει. Μὲ ἄλλα λόγια, ἡ Ὀρθοδοξία καὶ τὰ Ὀρθόδοξα ἔθνη εἶναι οἱ μόνοι πραγματικοὶ ἀντίπαλοι τῆς παγκοσμιοποίησης. Ἄλλα ἔθνη δὲν ἔχουν ἐναλλακτικὴ στὴν παγκοσμιοποίηση, ἑπομένως οὔτε ἡ Κίνα οὔτε οἱ χῶρες τοῦ μουσουλμανικοῦ κόσμου εἶναι σὲ θέση νὰ προσφέρουν ἕνα νέο παγκόσμιο ἠθικὸ σχέδιο.

  Βλέποντας τὸν ἐπικείμενο κίνδυνο γιὰ τὴν ἐπιβίωση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, τὸ «Κέντρο Προστασίας τῆς Χριστιανικῆς Ταυτότητας» στὸ Βελιγράδι ἀπέστειλε πολυάριθμες ἐκκλήσεις στὸν Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖο Α΄ προκειμένου νὰ προστατεύσει: 1. τὴ μεγαλύτερη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία – τὴν Ἁγία Σοφία στὴν Κωνσταντινούπολη, 2. Κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς τῆς κανονικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας ἀπὸ τὸν κρατικὸ τρόμο τῶν οὐκρανικῶν ἀρχῶν, 3. τὸ μεγαλύτερο ἱερό τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδοξίας, τήν Λαύρα Κιέβου-Πετσέρσκ.

  Δέν λάβαμε ἀπάντηση σὲ καμία ἀπὸ τὶς ἀναφερόμενες ἐκκλήσεις.

  Στὴ συνέχεια, στὶς 6 Νοεμβρίου 2024, τὸ «Κέντρο Προστασίας τῆς Χριστιανικῆς Ταυτότητας» στὸ Βελιγράδι ἀπηύθυνε δημόσια ἔκκληση πρὸς τὸν Πατριάρχη Ἱεροσολύμων καὶ πάσης Παλαιστίνης, τὸν φύλακα τοῦ Τάφου τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, Θεόφιλο Γ΄ γιὰ τὴ σωτηρία ὁλόκληρης τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, μὲ τὴν πρόταση νὰ συγκληθεῖ ἡ Πανορθόδοξη Σύνοδος, στὴν ὁποία θὰ συμμετεῖχαν ὅλοι οἱ προκαθήμενοι ἱεράρχες τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, στὸ Ἀμμάν (Ἰορδανία), κάτι ποὺ ἔκανε ὁ ἴδιος ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων, τὸν Μάρτιο τοῦ 2020. Στὴν ἔκκληση ἀναφέρθηκε, μεταξὺ ἄλλων, ὅτι σήμερα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία de facto, ἂν καὶ ὄχι de jure, ἔχουμε σχίσμα ποὺ ἐκδηλώνεται μὲ τήν ἀδυναμία συλλείτουργου τῶν Ὀρθοδόξων, λόγῳ τῶν ἀντικανονικῶν πράξεων τοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου Α΄.

  Ἔχοντας κατὰ νοῦ ὅτι ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος Α΄ παραβίασε πολλοὺς ἐκκλησιαστικοὺς κανόνες, τὸ ἀποκορύφωμα τῶν παραβάσεών του ἦταν, ὅταν διέπραξε πολιτικὸ σκάνδαλο στὶς 22 Ἰουνίου 2024 στὴν Ἑλβετία, στὸ Μπούργκενστοκ, ὅπου ὑπέγραψε δήλωση ὑποστήριξης πρὸς τὸ Κίεβο.

 Μὲ αὐτὴ τὴν πράξη, ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος Α΄, καθὼς καὶ ὁ Σέρβος Πατριάρχης Πορφύριος, ὁ ὁποῖος τὸ 2023 ἦταν μέλος τοῦ κρατικοῦ ἱδρύματος Ρυθμιστικοῦ Φορέα Ἐλέγχου Ἠλεκτρονικῶν Μέσων (REM), παραβίασαν κατάφωρα πολλοὺς ἐκκλησιαστικοὺς κανόνες, ἀπὸ τοὺς ὁποίους, γιὰ παράδειγμα εἶναι:

– 6. ἀποστολικὸς κανόνας, ποὺ στὸ Νομοκάνονο τοῦ Ἁγίου Σάββα, λέει: «Ἱερὸ πρόσωπο, ἀναλαμβάνοντας κοσμικὲς ὑποθέσεις, εἶναι ἀνίερο».

– 81. Ὁ ἀποστολικὸς κανόνας λέει: «Ἐπίσκοπος ποὺ ἀσχολεῖται μὲ τὴ διαχείριση τῶν κοινωνικῶν ὑποθέσεων δὲν εἶναι ἐπίσκοπος».

Ἑρμηνεία: «Ὅποιος ἀσχολεῖται μέ κοσμικά ζητήματα καὶ δὲν ἐπικεντρώνεται στὶς ἀνάγκες τῆς Ἐκκλησίας, εἴτε ἐπίσκοπος εἴτε πρεσβύτερος εἴτε διάκονος, εἴτε νὰ σταματήσει νὰ τὸ κάνει εἴτε, ἂν δὲν ὑπακούει, νὰ ἀποβληθεῖ. Γιατί, σύμφωνα μὲ τὰ λόγια τοῦ Κυρίου, ὁ δοῦλος δὲν μπορεῖ νὰ ὑπηρετήσει δύο κυρίους”.

  Ὅσον ἀφορᾶ τὸν Σέρβο Πατριάρχη Πορφύριο, ἐκτὸς ἀπὸ παραβάτη τοῦ κανόνα εἶναι καὶ ψεύδορκος. Μὲ ἄλλα λόγια, ὁ Πατριάρχης Πορφύριος παραβίασε κατάφωρα τὸν ἐπισκοπικὸ ὅρκο ποὺ ἔδωσε, ὁ ὁποῖος μεταξὺ ἄλλων ἀναφέρει:

«Δὲν θὰ ἀνακατευτῶ σὲ ἐγκόσμιες ὑποθέσεις».

«Ὑπόσχομαι ὅτι δὲν θὰ κάνω τίποτα μὲ ἐξαναγκασμό, εἴτε μὲ ἀναγκάσουν οἱ ἀρχὲς εἴτε πολλοί ἄνθρωποι, ἀκόμα κι ἂν μὲ ἀπειλήσουν μὲ θάνατο, ἀπαιτώντας νὰ κάνω κάτι ποὺ εἶναι ἀντίθετο μὲ τὶς Θεῖες ἐντολὲς καὶ τοὺς ἱεροὺς κανόνες τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ».

 Πρὶν τελειώσω θέλω νὰ πῶ μερικὰ λόγια γιὰ τὸ βασανισμένο Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως. Γνωστὸ εἶναι ὅτι οἱ Τοῦρκοι τὸ 1922 διέπραξαν ἕνα ἀπὸ τὰ σοβαρότερα ἐγκλήματα καὶ σφαγὲς κατὰ τοῦ λαοῦ μου, τοῦ ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ἀναφέρονται στὴ συνθήκη εἰρήνης τῆς Λωζάννης (1923). Ἡ ἑλληνικὴ ἐφημερίδα «Καθημερινὴ» μὲ ἡμερομηνία 31 Ἰανουαρίου 1925 ἀνέφερε, μεταξὺ ἄλλων, ὅτι ἐκπρόσωπος τῆς Τουρκίας στὴ Λωζάννη ἦταν ὁ Ἰσμὲτ Πασὰς Ἰνονού, ὁ ὁποῖος ζήτησε ἀπὸ τὶς συμμαχικὲς κυβερνήσεις τὴν ἀπομάκρυνση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη, τοποθετώντας ἔτσι τὴν τελευταία ταφόπλακα στὴν Ἑλληνορωμαϊκὴ-Βυζαντινὴ Αὐτοκρατορία. Τότε Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἦταν ὁ Κωνσταντῖνος ΣΤ΄, ὁ ὁποῖος ἐνθρονίστηκε στὶς 17.12.1924. καὶ ἐκδιώχθηκε ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη στὶς 30 Ἰανουαρίου 1925, δηλαδὴ μετὰ ἀπὸ μόλις 43 ἡμέρες. Ὅλες οἱ Συμμαχικὲς Δυνάμεις διαμαρτυρήθηκαν, ὑποστηρίζοντας ὅτι αὐτὸ παραβίαζε τὶς βασικὲς διατάξεις τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάννης. Σχετικὰ ὁ Ἕλληνας στρατηγὸς καὶ πολιτικὸς Ἰωάννης Μεταξᾶς εἶπε ὅτι γιὰ τοὺς Ἕλληνες ἡ ἐκδίωξη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη εἶναι μεγαλύτερη προσβολὴ ἀπὸ τὸν ἀπαγχονισμὸ τοῦ Πατριάρχη Γρηγορίου Ε’ καὶ γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία γενικὰ εἶναι ἕνα ράπισμα ποὺ ἔδειξε ὅτι ἔγιναν δυνατοὶ οἱ ἐξωτερικοὶ διαχωρισμοὶ τῆς Ὀρθοδοξίας.

  Μετὰ τὴν ἐξορία, ὁ Πατριάρχης Κωνσταντῖνος ΣΤ’ ἐγκαταστάθηκε στὸν οἰκισμὸ τῆς Ἀθήνας, Νέα Φιλαδέλφεια, ὅπου ἔζησε σὲ προσφυγικὸ σπίτι μὲ τοὺς Ἕλληνες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ἐξόριστους τὸ 1922. Ἔμεινε ἐκεῖ μέχρι τὸ 1930.

  Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο ἔδειξε ὅλη τὴν ταπεινοφροσύνη καὶ τὴ σεμνότητα ποὺ πρέπει νὰ κοσμεῖ ἀκόμη καὶ σήμερα τοὺς Ὀρθοδόξους πατριάρχες, σὲ ἀντίθεση μὲ τὴ συμπεριφορὰ τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου καὶ τοῦ Σέρβου Πατριάρχη Πορφύριου, ποὺ ἐπιδεικνύουν πολυτέλεια καὶ ὑπερηφάνεια.

  Τέλος, θέλω, ὡς Ἕλληνας πατριώτης ποὺ εἶμαι βαθιὰ πληγωμένος ἀπὸ τὶς πληγὲς τοῦ πονεμένου λαοῦ μου, νὰ τονίσω (ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι πολλοὶ πρόγονοί μου ἀπὸ τὴ Μικρὰ Ἀσία, τὴν Καισάρεια, τὴν Καππαδοκία, φίλησαν τὸ δεξὶ χέρι τῶν πατριαρχῶν τῆς Κωνσταντινούπολης ὡς ἀνώτατους θρησκευτικοὺς ἡγέτες τους), ὅτι ἐξέφρασα εἰλικρινά, θαρραλέα καὶ ἀξιοπρεπῶς τὶς ἀπόψεις μου γιὰ τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο Α΄, ὁ ὁποῖος εἶναι ἐπίσης Ἕλληνας τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ἀλλὰ γιὰ μένα ἡ πίστη στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ τῆς πρώτης χιλιετίας ἦταν πάντα στὴν πρώτη θέση, ἀκόμη καὶ ὅταν πρόκειται γιὰ τὸ καθεστὼς τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως καὶ τὴν πρωτοκαθεδρία τοῦ ἐπικεφαλῆς του.

Βελιγράδι 1/4/2025

* Πρόεδρος «Κέντρου γιὰ τὴν Προστασία τῆς Χριστιανικῆς Ταυτότητας» στὸ Βελιγράδι καὶ Πρόεδρος τοῦ Συμβουλίου Θρησκευτικῶν Ὑποθέσεων «Κέντρο Γεωστρατηγικῶν Σπουδῶν» στὸ Βελιγράδι.

orthodoxostypos

Image may be NSFW.
Clik here to view.

Έκθεση ΟΟΣΑ: Εξισορροπώντας τα μετρητά με τις ψηφιακές πληρωμές

Γράφει ο Νικόδημος Καλλιντέρης, Νομικός

   Μια νέα έκθεση 30 σελίδων του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) που δημοσιεύτηκε τον Μάρτιο του 2025 (“Safeguarding Consumers’ Access to Cash in the Digital Economy”) υπογραμμίζει τη σημασία της εξισορρόπησης της ψηφιακής καινοτομίας με τη διαρκή ανάγκη για μετρητά.

   Καθώς οι κοινωνίες παγκοσμίως υιοθετούν όλο και περισσότερο τις ψηφιακές πληρωμές, η έκθεση διερευνά τους πιθανούς κινδύνους και τις εν γένει συνέπειες αυτής της στροφής.

   Τα μετρητά αποτελούν κρίσιμη μέθοδο πληρωμής για διάφορα τμήματα του πληθυσμού, συμπεριλαμβανομένων των ηλικιωμένων, των ομάδων με χαμηλό εισόδημα, των ατόμων με αναπηρία και των ατόμων με χαμηλό ψηφιακό αλφαβητισμό. Οι ομάδες αυτές αντιμετωπίζουν συχνά εμπόδια στην υιοθέτηση των ψηφιακών πληρωμών.

Άλλοι προτιμούν τα μετρητά για την ιδιωτικότητα και την ασφάλεια που παρέχουν, ιδίως καθώς αυξάνονται οι απειλές στον κυβερνοχώρο. Τα μετρητά παρέχουν μια αίσθηση ασφάλειας κατά τη διάρκεια οικονομικής αβεβαιότητας ή βλαβών του ψηφιακού συστήματος. Τα μετρητά δεν είναι απλώς μια μέθοδος πληρωμής, αλλά και ένα εργαλείο για τον προϋπολογισμό και την καλύτερη οικονομική διαχείριση.

Για τα νοικοκυριά με χαμηλό εισόδημα και τα άτομα με περιορισμένη οικονομική δυνατότητα, τα μετρητά παρέχουν έναν λυσιτελέστερο τρόπο παρακολούθησης και ελέγχου των δαπανών. Οι ψηφιακές πληρωμές, από την άλλη πλευρά, μπορεί να οδηγήσουν σε υπερκατανάλωση λόγω της ψυχολογικής τους απομάκρυνσης από το φυσικό χρήμα.

Στην έκθεση παρουσιάζονται παραδείγματα χωρών όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ιρλανδία, η Γαλλία και η Πολωνία οι οποίες έχουν αναπτύξει εθνικές στρατηγικές για να διασφαλίσουν την ανθεκτικότητα και την προσβασιμότητα στα μετρητά. Αυτές οι στρατηγικές περιλαμβάνουν συχνά κατευθυντήριες οδηγίες για τη διατήρηση των υπηρεσιών μετρητών και τη διασφάλιση της φυσικής ασφάλειας των χαρτονομισμάτων και των κερμάτων.

Άλλα κράτη έχουν θεσπίσει νομοθεσία που απαιτεί από τις επιχειρήσεις να δέχονται μετρητά. Για παράδειγμα, το Βέλγιο, η Κίνα και η Ισπανία έχουν ψηφίσει νόμους που επιβάλλουν την αποδοχή μετρητών στις συναλλαγές.

Η αναγνώριση από τον ΟΟΣΑ της σημασίας των μετρητών για την οικονομική συμπεριληπτικότητα, την προστασία της ιδιωτικότητας αλλά και ως αντιστάθμισμα έναντι των απειλών του κυβερνοχώρου και της οικονομικής αβεβαιότητας αποτελεί μια πολύ θετική εξέλιξη.

Αναγνωρίζοντας αυτά τα μοναδικά χαρακτηριστικά των μετρητών, η έκθεση υπογραμμίζει την ανάγκη διατήρησης της πρόσβασης σε φυσικό νόμισμα, ακόμη και όταν τα ψηφιακά συστήματα πληρωμών επεκτείνονται.

Δεδομένων των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών των μετρητών, η απλή προστασία των υφιστάμενων πλαισίων είναι ανεπαρκής. Για να διασφαλίσουμε ότι τα μετρητά παραμένουν βιώσιμα σε μια ταχέως μεταβαλλόμενη και ψηφιοποιούμενη οικονομία, πρέπει να επανεφεύρουμε τους τρόπους με τους οποίους τα μετρητά συνδυάζονται με τα νέα συστήματα ψηφιακής πληρωμής.

Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει την ενίσχυση των υποδομών για μετρητά, την προώθηση υβριδικών μοντέλων που συνδυάζουν τα οφέλη των μετρητών και των ψηφιακών πληρωμών και την προώθηση πολιτικών που υποστηρίζουν ενεργά τη συνύπαρξη και των δύο μεθόδων πληρωμής. Με τον τρόπο αυτό, μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι τα μετρητά θα συνεχίσουν να αποτελούν μια αξιόπιστη και προσβάσιμη επιλογή για όλα τα τμήματα της κοινωνίας.

 Image may be NSFW.
Clik here to view.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΙΣΤΩΝ Ι.Μ. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ

Ἡ ρητορική περί φονταμενταλισμοῦ ὡς μέσο φίμωσης τῆς ἐκκλησιαστικῆς συνείδησης

  Ὁ Μητροπολίτης Περιστεριοῦ σέ ἕνα «ρεσιτάλ διαποίμανσης» μέ τεχνητή δυσφήμιση τοῦ ποιμνίου του, σέ δημόσιο λόγο, ἀποδεικνύει τήν ἄρρωστη ἐκκλησιολογία πού ἔχει ἐνστερνιστεῖ, προσθέτοντας ἀκόμα μιά κακοδοξία στό παλμαρέ του.

   Χωρίς ἴχνος μετανοίας ὕστερα ἀπό τήν Συνοδική ἀναίρεση τῆς αὐθαιρέτου ἀποβολῆς τοῦ Ἐσταυρωμένου καί τῆς συνοδεύουσας κακοδοξίας -πού δυστυχῶς κήρυξε γυμνή τῆ κεφαλῆ- χωρίς στάλα εἰλικρινοῦς πατρικοῦ ἐνδιαφέροντος καί πνεύματος καταλλαγῆς, ἔχοντας ἀστοχήσει τόσο σέ θεολογικό ὅσο καί σέ ἠθικό ἐπίπεδο δύο χρόνια τώρα, συνεχίζει τήν ἀγωνιώδη προσπάθειά του νά «βαφτίσει» καί νά ἀμαυρώσει τόν ἔντιμο, ἔμπονο καί δικαιωμένο, πλέον, ἀγῶνα τῶν πιστῶν τῆς Μητρόπολης μέ κάθε εὔπεπτο γιά τά ἐκκοσμικευμενα ὦτα χαρακτηρισμό.

   Λοιδορίες ὅπως «φονταμενταλιστές», «χαμηλοῦ ἐπιπέδου λαός», «νᾶνοι» ἐκτοξεύονται ξανά καί ξανά ἐγγράφως καί προφορικῶς ἀπό τόν ἐπίσκοπο στό ποίμνιο πού τοῦ ἐνεπιστεύθη ὁ Θεός, μόνο καί μόνο ἐπειδή  διαμαρτύρεται σ’ αὐτόν γιά τήν βλάσφημη κακοποίηση τῆς Ὀρθοδόξου θεολογίας καί λειτουργικῆς, ἐνῶ τοῦ ζητάει πλέον, ἀφοῦ δέν ἀφουγκράστηκε ποτέ τήν φωνή του, νά τηρήσει τουλάχιστον τήν «Συνοδική ὑπακοή»τήν ὁποία ὁ ἴδιος ὑποσχέθηκε -ὅπως ἀποδεικνύεται, ψευδῶς- ἐνώπιον τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κατά τήν χειροτονία του καί νά συμμορφωθεῖ μέ τήν Συνοδική Ἐγκύκλιο 3095/20.03.2025, «Περί τοποθετήσεως του Εσταυρωμένου».

Στόν χειροτονητήριο λόγο του (17/10/2021), ὁ μητροπολίτης Περιστερίου δήλωνε: «Σέ ὅλους Σᾶς, Μακαριώτατε, στό Ἱερό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας μας, δηλώνω Συνοδική ὑπακοή, ἡ ὁποία συνεπάγεται ὑπέρβαση τοῦ ὅποιου προσωπικοῦ μου προτάγματος καί ἔνταξή του στήν συνοδικότητα τῆς Ἐκκλησίας, ἐφ’ ὅσον «Ἐκκλησία συνόδου ὄνομα», καθώς καί στήν τελική συνοδική βούληση τοῦ Ἱεροῦ Σώματος».Ὡς φαίνεται τελικά, τό «προσωπικό πρόταγμα» τοῦ ἐπισκόπου εἶναι γιά κεῖνον ἀνυπέρβλητο καί δέν μπορεῖ νά ἐνταχθεῖ σέ καμμία «συνοδικότητα» τῆς Ἐκκλησίας.

Σέ αὐτή τήν συνάφεια  ὁ κ.Γρηγόριος συνέδεσε τήν συμπεριφορά τῶν πιστῶν μέ τόν μακαριστό ἐπίσκοπο π.Αὐγουστίνο Καντιώτη λέγοντας :

 «Κάποιοι ὅμως ὅταν προσπαθοῦν νά γίνουν μιμητές -παρένθεση, τόν μιμητισμό ἐγώ τόν ἔζησα γιατί προέρχομαι ἀπό τήν Μητρόπολη Φλωρίνης, Πρεσπῶν καί Ἐορδαίας καί ἐκεῖ ἦταν ὁ γέροντας ὁ μακαριστός ὁ Αὐγουστῖνος, ὁ ὁποῖος ἦταν αὐτός, πού μεταξύ τῶν ἄλλων, ἔφτιαξε καί ὅλο αὐτό τό πρᾶγμα, τό ὁποῖο τό ἔχουμε ἐμεῖς σήμερα ὡς Καντιωτισμό καί Φονταμενταλισμό- λοιπόν καί αὐτοί τόν ἔβλεπαν πού ἦταν μία χαρισματική προσωπικότητα καί προσπαθοῦσαν νά τόν μιμηθούν…Λοιπόν, αὐτοί γελοιοποιοῦνται ἀκριβῶς γιατί προσπαθοῦν νά γίνονται μιμητές χαρισμάτων πού δέν ἔχουν».

Ὅλοι ξέρουμε τήν θέση πού κατέχει ὁ π.Αυγουστίνος στή συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας καί ἄν ξεκινήσουμε νά γράφουμε γι’ αὐτόν δέν ξέρουμε τί χρόνος καί χῶρος θά χρειαστεῖ. Ἕνα εἶναι σίγουρο∙ ὅτι ἡ παραπάνω διατύπωση, ἐπιεικῶς, εἶναι ἀτυχής καί κατά τήν ταπεινή μας γνώμη προσβλητική πρός τόν ἀληθῆ τοῦ Θεοῦ ἐπίσκοπο Αὐγουστῖνο. Τό παραπάνω τό συνδύασε μέ σχόλιο γιά τούς πιστούς οἱ ὁποῖοι προσπαθοῦν νά μιμηθοῦν χαρίσματα πού δέν ἔχουν.

Βέβαια ὁ θεῖος Παῦλος καί οἱ ἅγιοι Πατέρες παροτρύνουν τόν κάθε χριστιανό νά μιμεῖται τούς Ἁγίους πού μέ τή σειρά τούς μιμοῦνται τόν Χριστό. Ὁ Μητρ. Περιστερίου καί αὐτό τό ἀνατρέπει, καθώς τόν  βολεύει, γιά νά σπιλώσει τούς πιστούς καταφέρνοντας τό ἀντίθετο, δηλαδή νά τούς τιμᾶ, ὀνομάζοντας τούς «Καντιωτικούς».  Οἱ πιστοί εἶναι Καντιωτικοί καθώς εἶναι Παλαμικοί, Στουδιτικοί καί γενικότερα ὡς ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις Πατράσι, πορεύονται  πίσω ἀπό τήν σειρά τῶν Ἁγίων Πατέρων πού καταλήγει στούς Ἀποστόλους καί στόν Χριστό.

Ὁ Σεβασμιώτατος μέ τίς κακοδοξίες πού κηρύττει δέν μιμεῖται καί δέν ὁμοιάζει κάποιου ἁγίου. Ἀντιθέτως, ἄν κάποιος χρησιμοποιοῦσε τήν προσφιλῆ του μέθοδο τῆς ταμπελοποίησης θά τόν χαρακτήριζε ὡς «Ζηζιουλικό».

Συνεχίζοντας  λέγει: «Καί παρατηρῶ καί κάτι ἄλλο ἐδῶ στό Περιστέρι -καί εἶναι τό ἀντίστοιχο μέ αὐτό πού ζεῖτε κι'ἐσεῖς (σ.σ. ἀπευθύνεται στόν ἡγούμενο τῆς νέας Ἐσφιγμένου) μέ κάποιους περίεργους ἐκεῖ πάνω- εἶναι ὅτι ὅταν τό ἐπίπεδο ἑνός λαοῦ εἶναι χαμηλό, σ’αυτό τό χαμηλό ἐπίπεδο ἀναδεικνύονται καί τέτοιου εἴδους φαινόμενα.Ὑπάρχει μιά ὡραία παροιμία, μιά ὡραία ἔκφραση, δέν ξέρω ποιός συγγραφέας τήν εἶπε, ὁ ὁποῖος λέει “ὅταν ὁ ἥλιος τοῦ πολιτισμοῦ λάμπει χαμηλά στόν ὁρίζοντα, ἀκόμα καί οἱ νᾶνοι ρίχνουν μεγάλες σκιές”. Ὅταν αὐτοί οἱ νᾶνοι σήμερα προσπαθοῦν νά διαφεντεύουν στήν Ἐκκλησία, εἶναι καθαρά μιμητές χωρίς νά ἔχουν ἕνα ἀντίστοιχο χάρισμα, σάν αὐτό πού μοιράζει τό Ἅγιο Πνεῦμα».

Ἐάν ὁ Μητροπολίτης παρομοιάζει τόν πιστό λαό μέ νάνους, δημιουργεῖται εὔλογα ἡ ἀπορία μέ τί θά παρομοίαζε τούς δώδεκα Συνοδικούς Ἐπισκόπους τῆς Δ.Ι.Σ., πού ὁμόφωνα ἔβγαλαν ἀπόφαση δικαιώνοντας τούς «νάνους», ἀλλά καί τούς ὑπόλοιπους Μητροπολῖτες πού ἤδη ἐφαρμόζουν τήν Ἐγκύκλιο (ἀρ.3095).

Παραπέμπουμε τόν Σεβ.Περιστερίου πρός προβληματισμό, στήν γνωστή διήγηση τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης τοῦ Δαυίδ μέ τόν Γολιάθ γιά νά δεῖ ὅτι οἱ «νᾶνοι» ἅμα ἔχουν τόν Θεό βοηθό, σωριάζουν τούς «γίγαντες» στό ἔδαφος.

   Ἄκαρπες λοιπόν οἱ συνεχεῖς προσπάθειες ἀπομείωσης τῆς προσωπικότητας τῶν πιστῶν (μέ σύγχρονους ὄρους τῆς δολοφονίας χαρακτήρων), πού γιά πάνω ἀπό μισό αἰῶνα εἶναι καταξιωμένα μέλη τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας.

   Παρά τήν ἀναφορά του στά χαρίσματα πού δίδει τό Ἅγ.Πνεῦμα, τό ὁποῖο μάλιστα  ὅπως λέει «δέν δίνει λογαριασμό»,  στήν πράξη ὁ ἴδιος δέν μπορεῖ νά ἀποδεχθεῖ πώς ἀπό τόν «χαμηλοῦ ἐπιπέδου»πιστό λαό βρῆκε τήν σθεναρή ἀντίσταση σέ ὅσα κακόδοξα καί ἀλλότρια προσπαθεῖ νά περάσει ἐδῶ καί 2,5 χρόνια. Δέν μπορεῖ ὁ ἴδιος νά ἀντιληφθεῖ ὅτι λειτούργησε ἡ δογματική συνείδησή του καί προσπαθεῖ ἀνεπιτυχῶς νά συνδέσει τήν δράση του λαοῦ μέ σάητ, ἐφημερίδες, ἀδελφότητες, καθηγητές, ἐχθρικά κράτη κλπ. Ὁ λογισμός του πάει εὐκολότερα σέ σενάρια φαντασίας παρά σέ αὐτό πού διακηρύσσει ὅτι πιστεύει, «τό Πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ».  Βέβαια γιά τό ἀκριβοδίκαιο τοῦ πράγματος∙ ὁ Θεός άξίωσε πολλούς ἀνάμεσα στόν ἀγωνιζόμενο λαό νά ἀποκτήσουν  ἀκαδημαϊκή καί ἐπιστημονική γνώση, γεγονός πού ἀποτυπώνεται τόσο στά κείμενα πού ἔχουν παραχθεί ὅλο αὐτό τόν καιρό ὅσο καί στούς δημόσιους διαλόγους πού ἔχουν πραγματοποιηθεῖ.

 Ἡ χρονική στιγμή πού γίνεται αὐτή ἡ δημόσια «ἐπίθεση» εἶναι ἄκαιρη ἐκτός ἀπό  ἄκυρη. Ἡ Ἱ.Σύνοδος ἔχει βγάλει ἀπόφαση κατά τῶν ὅσων κακοδόξων ἰσχυρίζεται περί Ἐσταυρωμένου, οἱ συνεπίσκοποί του τόν «οἰκονόμησαν» καί δέν προσωποποίησαν τήν ἀπόφαση, συμμορφώνονται ὅλες οἱ Μητροπόλεις ἐκτός αὐτῆς πού δημιούργησε τό θέμα (Ι.Μ.Περιστερίου), ὁ ἴδιος περιφρονεῖ ἕνα μήνα τή Σύνοδο καί τόν πιστό λαό, οἱ ἱερεῖς του συνεχίζουν τίς ἀπαράδεκτες συμπεριφορές καί διδασκαλίες καί τώρα βγαίνει μέ περίσσιο θράσος νά ἀποδώσει χαρακτηρισμούς στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας πού τοῦ ἀνατέθηκε νά διακονήσει.

Κύρια χαρακτηριστικά τοῦ φονταμενταλισμοῦ, πού ἐπιχειρεῖ ἐπιμόνως διά τῆς ἐπαναλήψεως νά προσάψει στούς πιστούς, εἶναι ἡ λεκτική καί σωματική βία.

Δυστυχῶς, τό ποίμνιο τοῦ Περιστερίου εἶναι αὐτό πού ἔχει υποστεῖ ὅλο αὐτό τό διάστημα ποικιλοτρόπως βία (bulling κατά τό κοινῶς λεγόμενο). Σημεῖο ἀναφορᾶς εἶναι ἡ ὁμιλία τῆς 14ης  Μαΐου 2023 , ἡ ὁποία διασώζεται σέ βίντεο πού καταγράφει τήν συμπεριφορά τῶν ἱερέων καί κάποιων «αὐλικῶν» πρός τούς πιστούς πού ἀντέτασσαν ἐπιχειρήματα. Ἀντίστοιχες συμπεριφορές συναντᾶνε οἱ πιστοί, ἀπό τήν πλειοψηφία τῶν ἱερέων, ὅταν ὁμιλοῦν κατ’ ἰδίαν στίς ἐνορίες. Τό λυπηρότερο ὅλων εἶναι ὅτι ἔχουμε καί περιπτώσεις ὅπου ἱερεῖς ἄσκησαν σωματική βία σέ ἀντιδρῶντες πιστούς.

Ἀπό τήν  Ἐκκλησιαστική ἱστορία ὅλα τά παραπάνω μᾶς θυμίζουν τίς συμπεριφορές τόν Εἰκονομάχων.

Παρατηρεῖται δηλαδή τό ψυχολογικό φαινόμενο τῆς «προβολῆς», ὅπου ὅσα κάνει ὁ Μητροπολίτης καί πολλοί ἀπό τούς ἱερεῖς, τά προβάλλει στούς πιστούς καί προτρέχει νά τούς χαρακτηρίσει ἀναλόγως, ὥστε ψυχολογικῶ τῷ τρόπω νά μεταθέσει τήν εὐθύνη τῆς ὅλης ἀναταραχῆς ἀπό τόν ἴδιο πού τήν ξεκίνησε καί τούς ἱερεῖς πού τήν συντηροῦν, στόν λαό πού ἀντέδρασε.

Νά σημειώσουμε  ὅτι εἶναι ἀπορίας ἄξιο τό πώς ἐδῶ καί δυόμιση ἔτη ὅλα αὐτά τά τεχνάσματα, οἱ μεθοδεύσεις, οἱ διαβολές καί τά ψεύδη βρίσκουν εὐήκοα ὦτα καί θετική ἀνταπόκριση ἀπό τούς «ὑπνωτισμένους» θά λέγαμε «ὑποτακτικούς» ἱερεῖς του. Ἀναρωτιόμαστε ἄν ἔχουν ἔστω τήν στοιχειώδη θεολογική κρίση νά καταλάβουν καί νά ξεχωρίσουν τόν πατερικό λόγο ἀπό τόν αἱρετικό, τήν ἀλήθεια ἀπό τήν πλάνη, τό ἠθικό ἀπό τό ἀνήθικο. Ἀκόμα ὅμως καί ἄν στεροῦνται θεολογικῆς καταρτίσεως, αὐτό πού τουλάχιστον θά ἔπρεπε νά τούς προβληματίζει, ὄχι ὡς ἱερεῖς ἀλλά καί ὡς ἁπλούς χριστιανούς, εἶναι τό κατά πόσο ἔχουν ἔστω καί τό ἐλάχιστο αἴσθημα δικαιοσύνης, ἄνευ τοῦ ὁποίου κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο δέν μποροῦν νά ἐλπίζουν σέ Σωτηρία, καθώς "ἄδικοι Βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι" (Κορ.Α' 6:9). Ἀπορεῖ κάνεις πώς μία Συνοδική Ἀπόφαση ἡ ὁποία ἐκφράζει τό ὀρθόδοξο πλήρωμα, τούς ἀφήνει ἀδιάφορους καί τούς φέρνει σέ τραγική ἀπομόνωση ἀπό τήν ὑπόλοιπη Ἐκκλησία, θυσιάζοντας τήν σχέση τους μέ τόν κύριο ὄγκο τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας, τόν λαό τοῦ Θεοῦ.

     Καθώς πλησιάζουμε στό ἀποκορύφωμα τῆς ἁγίας αὐτῆς περιόδου, τήν κατανυκτική Μεγάλη Ἑβδομάδα, κατά τήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία ἀναδεικνύει τά Ἄχραντα Πάθη τοῦ Κυρίου ὡς «φῶτα σωστικά»στόν κόσμο, καλούμαστε – κλῆρος καί λαός – νά Τόν προϋπαντήσουμε «ἐν μιά καρδία καί ψυχή», νά συμπορευθοῦμε μαζί Του, νά συσταυρωθοῦμε καί νά νεκρωθοῦμε δι’ Αὐτόν πού «ἔρχεται Σταυρόν καταδέξασθαι, ἐτασμούς καί μάστιγας»γιά τή σωτηρία ὅλων μας. Μέσα σέ αὐτό τό ἱερό κλῖμα μετανοίας καί συντριβῆς, ὁ πιστός λαός ἐκφράζει τήν ἐλπίδα ὅτι ἔστω καί τώρα θά ἐπικρατήσει τό ἐκκλησιαστικό φρόνημα τῆς ταπεινώσεως καί τῆς ὑπακοῆς στή Συνοδική κρίση· ὅτι οἱ ἱερεῖς πού μέ ἔνοχη ὑπακοή ἀπέβαλαν τήν εἰκόνα τοῦ Ἐσταυρωμένου ἀπό τό Ἅγιο Βῆμα, θά ἀποδώσουν ἐπιτέλους τήν πρέπουσα τιμή καί δόξα στόν Χριστό, λαμβάνοντάς Τον τό βράδυ τῆς Μεγάλης Πέμπτης ἀπό τήν θέση Του πίσω ἀπό τήν Ἁγία Τράπεζα καί ἐξερχόμενοι νά Τόν τοποθετήσουν εἰς προσκύνησιν, ὅπως προβλέπει ἡ λειτουργική τάξη καί ἡ ἀπόφαση τῆς Ἐκκλησίας. Παράλληλα, προσδοκᾶται πώς θά ἐπιδείξουν εἰλικρινῆ διάθεση συνδιαλλαγῆς καί συμφιλίωσης μέ τούς πιστούς ἀδελφούς, οἱ ὁποῖοι ἔχουν πληγωθεῖ βαθιά ἀπό τήν χωρίς ἀγάπη στάση τους, ὥστε καί Ἐκεῖνος νά δώσει τήν συγχώρεση πού θά ζητήσουν ἀπό τήν ἄπειρη ἀγάπη Του. Ἡ Ἐκκλησία, ἄλλωστε, εἶναι κατεξοχήν χῶρος μαρτυρίας, συνδιαλλαγῆς καί θεραπείας· καί ἡ φωνή τῶν πιστῶν, πού ὑψώνεται μέσα ἀπό πόνο, θυσιαστική ἀγάπη καί πίστη, δέν εἶναι μιά ἀντιδραστική ρητορική, ἀλλά ἡ ἔκφραση τῆς ἐκκλησιαστικῆς συνειδήσεως τοῦ πληρώματος, τήν ὁποία οὐδείς ποιμένας δικαιοῦται νά περιφρονεῖ ἤ νά στιγματίζει. Ἄς εὐχηθοῦμε, λοιπόν, ἡ ἐπάξια προσκύνηση τῶν Παθῶν καί τῆς Ἀναστάσεως νά φέρει ὄχι μόνο τήν προσωπική μετάνοια, ἀλλά καί τήν ἀποκατάσταση τῆς ἑνότητας στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Καλή Ἀνάσταση !

https://www.youtube.com/watch?v=eyVLOhARYug&list=PLWJU5BEyYAUDXCglqst0HlVIxYsRcqcLz&index=2

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΙΣΤΩΝ Ι.Μ.ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ

……………………………………………………….

Δείτε σχετικά και:

-Η έξωση του Εσταυρωμένου (και) από τον Άγιο Νικόλαο Ραγκαβά Αθήνας.

-«Γρηγόριε, Γρηγόριε, τι με διώκεις;»!

-«Βροχή» πέφτουν τά μηνύματα πιστῶν στήν Ἱερά Σύνοδο γιά τήν ἀπείθεια τῆς Μητρόπολης Περιστερίου στήν Συνοδική Ἐγκύκλιο περί τοποθετήσεως τοῦ Ἐσταυρωμένου.

-«Οι καυχώμενοι εν τω σταυρώ του Χριστού» (Οι Άγιοι Κολλυβάδες) MΕΡΟΣ I΄

-Εγκύκλιος Ιεράς Συνόδου προς τους Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος για την τοποθέτηση του Εσταυρωμένου πίσω από την Αγία Τράπεζα

-Σὲ ρασοφόρους τραμπούκους μετέβαλε κάποιους ἱερεῖς, ὁ Περιστερίου Γρηγόριος

-Σαν παρτίδα σκάκι εξελίσσεται η υπόθεση του Εσταυρωμένου μεταξύ Μ. Γρηγορίου και επιτροπής αγώνα

-842μ.Χ. Ἀναστήλωσις τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων: 2025μ.Χ. Ἀναστήλωσις τοῦ Ἐσταυρωμένου

-Πρὸς τὸν Δεσπότην Αἰτωλοακαρνανίας Δαμασκηνὸν

-«Οι καυχώμενοι εν τω σταυρώ του Χριστού» (Οι Άγιοι Κολλυβάδες)- MΕΡΟΣ Θ΄

-Ἀπάντησις εἰς τὴν ἐγκύκλιον τοῦ Μητροπολίτου Περιστερίου – Ζ΄ Μέρος

-Αποφάσεις Διαρκούς Ιεράς Συνόδου για την τοποθέτηση του Εσταυρωμένου, για τα 1700 έτη από την Α’ Οικουμενική Σύνοδο και για τη βλάσφημη έκθεση στην Εθνική Πινακοθήκη

-Ἀπάντησις εἰς τὴν ἐγκύκλιον τοῦ Μητροπολίτου Περιστερίου – Μέρος Στ΄

-Η άρνηση του μυστηρίου του Σταυρού από αρχαίους και σύγχρονους αιρετικούς

-ΤΟ ΔΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ, Η ΝΕΑ ΔΙΑΣΤΑΣΙΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

-«Οι καυχώμενοι εν τω σταυρώ του Χριστού» (MΕΡΟΣ Η΄)

-Ἀπάντησις εἰς τὴν ἐγκύκλιον τοῦ Μητροπολίτου Περιστερίου – Ε΄ Μέρος

-Ἡ ἀπομάκρυνσις τοῦ Ἐσταυρωμένου ὡς κακοδοξία

-Ἡ ἀποβολὴ τοῦ Ἐσταυρωμένου πίσω ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα: μία ὀδυνηρὴ πληγὴ στὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.

-«Οι καυχώμενοι εν τω σταυρώ του Χριστού» (MΕΡΟΣ Ζ΄)

-Ἀπάντησις εἰς τὴν ἐγκύκλιον τοῦ Μητροπολίτου Περιστερίου – Δ΄ Μέρος

-Ἀπάντησις εἰς τὴν ἐγκύκλιον τοῦ Μητροπολίτου Περιστερίου – Γ΄ Μέρος

-Νέα περιφρόνηση της Παράδοσης στο Περιστέρι!

-Μητροπολίτες εκλατινίζουν τους νέους κάτω από την μύτη μας.

-Ἀπάντησις εἰς τὴν ἐγκύκλιον τοῦ Μητροπολίτου Περιστερίου – Β΄ Μέρος

-ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ… ΕΙΝΑΙ “ΠΑΠΑ-ΘΡΟΝΟΣ”… «αρχαιολογικό ΛΕΙΨΑΝΟ»

-Όπλον κατά του διαβόλου τον Σταυρό Σου ημίν δέδοκας Κύριε

-Η έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης το 726 μ.Χ και η σχέση με την εικονομαχία

-«Οι καυχώμενοι εν τω σταυρώ του Χριστού» (MΕΡΟΣ ΣΤ΄)

-Ἀπάντησις εἰς τὴν ἐγκύκλιον τοῦ Μητροπολίτου Περιστερίου

-Χάσμα μέγα μεταξὺ τοῦ Ἐσταυρωμένου τῆς Δύσεως καὶ τοῦ Ἐσταυρωμένου τῆς Ὀρθοδοξίας

-Συνέντευξη τῆς Συντονιστικῆς Ἐπιτροπῆς Πιστῶν Ἱ.Μ. Περιστερίου γιά τόν Ἐσταυρωμένο.

-Το Άγιον Όρος δεν συμπαρίσταται εις τον πιστόν λαόν!

-Φωτιά πήρε ο Άγιος Νικόλαος Αστακού | Η εκκλησία που ο ιερέας έβγαλε τον Εσταυρωμένο από την θέση Του

-Βαίνουμε, λοιπόν, εἰς νέαν Εἰκονομαχίαν;

-«Καυχᾶσθαι εἰ μή ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου»

-Δελτίο Τύπου της Συντονιστικής Πιστών Μητρ. Περιστερίου για την συγκέντρωση διαμαρτυρίας στον Ι.Ναό Αγίου Αντωνίου. (16-1-2025)

-Mήνυμα Συντονιστικῆς Ἐπιτροπῆς Πιστῶν Ἱ.Μ.Περιστερίου πρός τό Χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς Μητροπόλεως.

-Ανακοίνωση Διαμαρτυρίας Συντονιστικής Επιτροπής Πιστών Ι.Μ. Περιστερίου.

-"Ψηλαφητόν Σκότος οι Ιδέες Μητροπολίτη"Γέροντας Ιωσήφ

-Όταν μιλάνε οι Άγιοι για την θέση του Εσταυρωμένου

-Επόμενοι των Αιρετικών, οι αφαιρούντες τόν Εσταυρωμένον

-Δημήτριος Τσελεγγίδης: «Αν φύγει ο Σταυρός πάει περίπατο η μετάνοια.»

-Η ελπίδα που γεννιέται μετά τα καμώματα του μητροπολίτη Περιστερίου

-«Οι καυχώμενοι εν τω σταυρώ του Χριστού» (MΕΡΟΣ Ε΄)

-Ἡ Ἁγία Γραφή καί οἱ Ἱεροί Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας ἔναντι τοῦ τολμήματος τῆς ἀπαγορεύσεως τοῦ Ἐσταυρωμένου ἀπό τό Ἱερόν Βῆμα τῶν Ἐκκλησιῶν

-Ὁ Ἐπίσκοπος Περιστερίου ΤΥΦΛΟΣ «τά τ’ ὦτα τόν τε νοῦν τά τ’ ὄμματα»

-«Ψηλαφητὸν σκότος»1 οἱ αἱρετικὲς θέσεις τοῦ Μητροπολίτου Περιστερίου καὶ τῶν ὁμοϊδεατῶν του.

-Η Προτεσταντική «θεολογία» και η «θεολογία» του Μητρ. Περιστερίου Γρηγορίου για τον Εσταυρωμένο

-«ΤΟΝ ΚΑΛΟ ΠΟΙΜΕΝΑ ΥΠΑΚΟΥΜΕ, ΟΧΙ ΤΟΝ ΑΛΛΟΤΡΙΟ» – Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος

-«Οι καυχώμενοι εν τω σταυρώ του Χριστού» (Μ. Βασίλειος – Εις τον ΜΔ Ψαλμόν) MΕΡΟΣ Δ΄

-Ἐσταυρωμένος: «ζωὴ καὶ ἀνάστασις»

-Ὁ Ἐσταυρωμένος τοῦ Μητροπολίτου Περιστερίου καί ὁ Ἐσταυρωμένος τῆς Εκκλησίας

-Οἱ θεολογικὲς προϋποθέσεις τοῦ μητροπολίτου Περιστερίου εἶναι λατινικὲς, καὶ ὄχι τῶν ἀντιδρώντων στὴν ἀφαίρεση τοῦ Ἐσταυρωμένου.

-Συνεχίζεται η αποκαθήλωση των εσταυρωμένων στην Αιτωλοακαρνανία

-Καρδίτσα: Απομακρύνουν τον Εσταυρωμένο. Κορίτσι παπαδάκι μέσα στο Ιερό Βήμα.

-Οι γνώσεις η γνώση και η αγιότητα

-«Οι καυχώμενοι εν τω σταυρώ του Χριστού» (Μ. Βασίλειος – Εις τον ΜΔ Ψαλμόν) MΕΡΟΣ Γ΄

-Ἡ Θεολογία τοῦ Σταυροῦ μέ τόν Ἐσταυρωμένο στήν Ἁγία Τράπεζα

-Κατηχητόπουλο του "Σταυρού": Αγαπητοί μας ιερείς, "για το Χριστό"... δείξτε αγάπη και αφήστε τα πείσματα...!

-Έβγαλαν τον Εσταυρωμένο και μνημόνευσαν τον σχισματικό στο Ησυχαστήριο του Αγίου Πορφυρίου.

-Ἔλεγχος καὶ ἀναίρεση ἐπιχειρημάτων Ἐγκυκλίου 1-2024 τοῦ Μητροπολίτου Περιστερίου καὶ τοῦ Συνοδευτικοῦ Μηνύματος. (Γ΄ ΜΕΡΟΣ - τελευταῖο)

-Ναυπάκτου Ἰερόθεος. Μιὰ θεολογία ποὺ διασπᾶ τὸ Μυστήριο τοῦ Σταυροῦ, ἀπὸ τὸ Μυστήριο τῆς Δόξης τῆς Ἀναστάσεως, εἶναι μιὰ ψευδο-μόρφωση στὴν Ὀρθόδοξη Θεολογία

-Έβγαλαν τον εσταυρωμένο και από τον Άγιο Γεώργιο Αστακού Αιτωλοακαρνανίας

-Ἔλεγχος καὶ ἀναίρεση ἐπιχειρημάτων Ἐγκυκλίου 1-2024 τοῦ Μητροπολίτου Περιστερίου καὶ τοῦ Συνοδευτικοῦ Μηνύματος. Β΄ΜΕΡΟΣ

-«Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ»

-Ἔλεγχος καὶ ἀναίρεση ἐπιχειρημάτων Ἐγκυκλίου 1-2024 τοῦ Μητροπολίτου Περιστερίου καὶ τοῦ Συνοδευτικοῦ Μηνύματος.

-Μέ τό μαχητικό πνεῦμα πού πρέπει νά διακρίνει κάθε Ὀρθόδοξο Χριστιανό…

-Αποκάλυψη: Το θέμα του Εσταυρωμένου συζητείται στην Ιερά Σύνοδο!

-Πατριάρχης Βαρθολομαίος: “Τους ακούμε να φωνάζουν ότι θέλουν Πατριάρχη οικουμενικό και όχι Πατριάρχη φιλοπαπικό. Εγώ ευτυχώς ή δυστυχώς είμαι και από τα δύο.…..

-Δελτίο Τύπου Διαμαρτυρίας 23-11-2024 -Συντονιστικὴ Ἐπιτροπὴ Πιστῶν Ἱ.Μ. Περιστερίου

-Παναγιώτατε συγνώμη που πιστεύουμε στραβά... O Θρόνος της Πόλεως έβγαλε Χρυσόστομους έβγαλε και Νεστόριους

-Η ΕΝΟΧΟΣ ΣΙΩΠΗ

-Στο Περιστέρι γράφεται ιστορία: «Πατριάρχη θέλουμε οικουμενικό και όχι Πατριάρχη φιλο-παπικό»! (Φώτο και Βίντεο)

-Δυναμική παρουσία πιστών στη διαμαρτυρία προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο

-Πρώτη φορά στα 33 χρόνια Πατριαρχίας Βαρθολομαίου που ο Ελληνικός λαός τον αποδοκίμασε

-Μαρτυρία Μοναχοῦ Ἰωσήφ γιὰ τὴν ἀφαίρεση τοῦ Ἐσταυρωμένου ἀπό τό Ἱ.Βῆμα.

-«Οι καυχώμενοι εν τω σταυρώ του Χριστού» (Μ. Βασίλειος – Εις τον ΜΔ Ψαλμόν) - MΕΡΟΣ Β΄

-Θὰ τὸ ἀποτολμήσουν;

-ΓΙΑΤΙ Ο ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ ΒΓΑΖΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΙΕΡΟ ΒΗΜΑ ΤΟΝ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟ, ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΗΜΕΡΑ ΕΟΡΤΑΖΟΜΕΝΟ ΑΓΙΟ ΜΑΣ;

-Ὀρθοτόμηση Ἀληθείας: Ἐσταυρωμένος Ἱεροῦ Βήματος, Μητροπολίτου Ἀντινόης κ. Παντελεήμονος Λαμπαδαρίου

-Ἀπάντηση στὸν π.Δημήτριο Ἀθανασίου γιὰ τὶς τοποθετήσεις του περὶ τῶν ἀντιδρώντων πιστῶν γιὰ τὸ θέμα τοῦ Ἐσταυρωμένου/Σταυροῦ

-Ανακοίνωση διαμαρτυρίας για την επίσκεψη του πατριάρχη Βαρθολομαίου στην Μητρόπολη Περιστερίου.

-Ὁ Πατριάρχης θά ἀποτολμήση ἐπίσκεψιν εἰς Ἱ. Μ. Περιστερίου;

-Λάθη ή Ασεβείς διδασκαλίες του μητροπολίτη Περιστερίου Γρηγορίου, κατά τον εορτασμό της Αγίας Παρασκευής της Επιβατινής Πτολεμαΐδας;

-«Οι καυχώμενοι εν τω σταυρώ του Χριστού» (Μ. Βασίλειος – Εις τον ΜΔ Ψαλμόν)

-Ξεκινάει τον έρανο αγάπης ο Αιτωλίας Δαμασκηνός | Μαζί όταν είναι να πληρώσουμε αλλά χώρια σε ότι αφορά τον Θεό

-Ανοικτή Επιστολή προς Επίσκοπον Γρηγόριον – Ι. Μητροπόλεως Περιστερίου Αττικής (Τίποτε το νεκρό επί της Αγίας Τραπέζης – Μία σύγκρισις)

-Ὁ Ζωοποιός Σταυρός τοῦ Χριστοῦ ἀνέκαθεν δέσποζε στό Ἱερόν Βῆμα, στήν Ἁγία Τράπεζα, καί διέλαμπε ὅταν ἦταν ἀνοιχτὴ ἡ Ὠραία Πύλη, τό Καταπέτασμα – Καί περί τοῦ Συνθρόνου, καί περί τῆς Ἐγκυκλίου γιά τόν Σταυρό καί τήν θέση τοῦ Ἐσταυρωμένου Χριστοῦ στήν Ἐκκλησία τοῦ Μητροπολίτου Περιστερίου Γρηγορίου Παπαθωμᾶ

-Σκέψεις γύρω ἀπὸ τὴν ἀπομάκρυνση τοῦ Ἐσταυρωμένου ἀπὸ τοὺς χώρους τῶν ἱερῶν στὴ Μητρόπολη Περιστερίου

-Ἡ ἐξήγησις τοῦ Περιστερίου διὰ τά… παπικὰ ἑκατομμύρια!

-«Ἐγὼ εἰμὶ ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος καὶ ὁ ζῶν καὶ ἐγενόμην νεκρὸς καὶ ἰδοὺ ζῶν εἰμι»(Ἀποκ.1,18).

-Περί τῆς ἐπιμόνου ἀφαιρέσεως τοῦ ἐσταυρωμένου ὄπισθεν τῆς Ἁγίας Τραπέζης

-Υποδειγματική Λειτουργία Παπικού Τύπου στο Μεσολόγγι από τον Μητροπολίτη Δαμασκηνό

-Ανοικτή Επιστολή προς Επίσκοπον Γρηγόριον – Ι. Μητροπόλεως Περιστερίου Αττικής (Οι άπειρες αποχρώσεις της οικουμενιστικής αιρέσεως – φωνής)

-Δαμασκηνέ Κιαμέτη ακούς;

-Ἡ ἀν-ὀρθόδοξη κατήχηση τῆς προκλήσεως ἀπό τόν π. Εὐάγγελο Παπανικολάου

-«Ἡ ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας καί οἱ ὑπερασπιστές της»

-Κυθήρων Σεραφείμ: Θεολογική ἐπιστήριξις τῆς ὄπισθεν τῆς Ἁγίας Τραπέζης τοποθετήσεως τοῦ Ἐσταυρωμένου Χριστοῦ

-Σταύρωση, Ανάσταση ή Ανάληψη; (Σχόλιο στην αφαίρεση του Εσταυρωμένου πίσω από την Αγία Τράπεζα)

-H Πτολεμαΐδα συμπαρίσταται στο λαό του Περιστερίου! Μοιράστηκε φυλλάδιο διαμαρτυρίας στους ναούς για την αυριανή επίσκεψη του μητροπολίτη Περιστερίου στην πόλη.

-Πολεμᾶς τὸν Τίμιο Σταυρὸ, τοῦ Χριστοῦ Σημαία καὶ Τρόπαιο;

-Λέμε ΟΧΙ και δεν μπαίνουμε σε Εκκλησίες και Ιερές Μονές που ο Εσταυρωμένος δεν βρίσκεται πίσω από την Αγία Τράπεζα

-Κατατέθηκε πρωτοκολλημένο έγγραφο στην Ι. Σύνοδο με τα αιτήματα των πιστών της Μητρ. Περιστερίου.

-Κραυγή ιερής αγωνίας από άνθρωπο με ειδικές ανάγκες για τον εσταυρωμένο στην Αγία Βαρβάρα Αγρινίου

-Ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεως Περιστερίου συνέλθετε καί ἀνανήψατε...

-Απόψεις και Κατόψεις

-Ο Μητροπολίτης Περιστερίου Γρηγόριος αφ´ότου εξελέγη έχει υπολογίσει πόσο έχει μείνει στην επαρχία του και πόσο ταξιδεύει;

-Ο ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΕΜΠΟΔΙΟΝ ΕΙΣ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ

-Σημείο των καιρών μας οι Δεσποτάδες να ξηλώνουν.

-Ψήφισμα - Ηλεκτρονικές Υπογραφές για την Επαναφορά του Εσταυρωμένου....

-Όσα είδα στην σύναξη του Περιστερίου

-Ο μητροπολίτης Περιστερίου επείγεται για την ένωση με τους αιρετικούς, ενώ ταυτόχρονα διασπά την ενότητα του ορθοδόξου ποιμνίου.

-...''έτρεχεν''εις τον όπισθεν της Αγίας Τραπέζης επί ξύλου κρεμάμενον Σωτήρα...

-Λόγια σταράτα για τη θέση του Εσταυρωμένου Χριστού πίσω από την Αγία Τράπεζα.

-Συντονιστική επιτροπή πιστών Ι.Μ.Περιστερίου -Χαιρετισμός Επί Του Ψηφίσματος Του Γενικού Ιερατικού Συνεδρίου της Ι.Μ.Κονίτσης

-Δελτίο Τύπου και Ψήφισμα από την Συγκέντρωση Διαμαρτυρίας των πιστών της Ι.Μ.Περιστερίου κατά της απομάκρυνσης του Εσταυρωμένου απο την Αγ.Τράπεζα

-Ευχαριστίες για την συμπαράσταση στη διαμαρτυρία για την αποβολή του Εσταυρωμένου.

-Ο Γέροντας Δοσίθεος για την διαμαρτυρία υπέρ του Εσταυρωμένου στο Περιστέρι.(Ηχητικό)

-Αίτημα πιστών της Ι.Μ. Περιστερίου στη ΔΙΣ για αποκατάσταση του Εσταυρωμένου

-Έκκληση για συμπαράσταση στην διαμαρτυρία κατά της βλασφήμου αποβολής του Εσταυρωμένου Κυρίου μας και του Σταυρού Του από το Ιερό Βήμα την Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2024 στις 16:30.

-Επιστολή προς τον Μητροπολίτη Περιστερίου για την απομάκρυνση του Εσταυρωμένου.

-Πρόβλεψη για μεγάλο «σεισμό» (πνευματικό) πολλών ρίχτερ στην Ι. Μ. Περιστερίου.

-Ι.Μ. Περιστερίου, Συγκέντρωση και Πορεία Ενάντια στην Απομάκρυνση του Εσταυρωμένου πίσω από την Αγία Τράπεζα όλων των ιερών ναών.

-Ως άλλος Εωσφόρος σκέφτηκε και έπραξε ο Περιστερίου

-Τελεία καὶ παύλα

-ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ (Βλέπε: Ξέφραγο Ἀμπέλι)

-Ἡ μεταρρύθμισις τοῦ Περιστερίου ὑπό τήν κρίσιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου

-Παρατηρήσεις επί της έντυπης έκδοσης της Ιεράς Μητρόπολης Περιστερίου για τον Εσταυρωμένο

-Για ποιόν στήνει θρόνους ο Περιστερίου

-Aνοικτή επιστολή προς τον Δήμαρχο Περιστερίου

-Περὶ «μαθητευομένων μάγων»: Περιστερίου – Ζιμπάμπουε

-Ο αγώνας των ευλαβών πιστών της Μητροπόλεως Περιστερίου, οι οποίοι "δεν κάνουν αποχή"από την ομολογία κατά της αφαιρέσεως του Εσταυρωμένου. (9-6-2-024)

-Ἀνοικτή Ἐπιστολή εἰς τὸν «ΔΕΣΠΟΤΗΝ τοῦ ἐν Περιστερίῳ Δεσποτάτου»

-Περὶ τῆς ἀφαιρέσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἀπάντησις εἰς τὸν Πανιερώτατον Μητροπολίτην Μόρφου κ. Νεόφυτον

-«Ακριβός στα πίτουρα και φτηνός στ’ αλεύρι» ο Περιστερίου;

-Σεβ. Περιστερίου, ἐντὸς οἱ φιλοσοδομῖται ἐκτὸς ὁ Ἐσταυρωμένος;

-Ἀφαίρεση Ἐσταυρωμένου καί ἀπό τόν Ἱερό Καθεδρικό Ναό Ἀθηνῶν;

-«Πήρε φωτιά» η Ι.Μ. Περιστερίου

-Σε ποιούς ανήκουν οι Ναοί; ΔΗΜΑΡΧΟΣ απευθύνει κάλεσμα σε μουσική εκδήλωση που θα γίνει μέσα σε Ιερούς Ναούς.

-Ανοικτή Επιστολή πρώην Καλαβρύτων & Αιγιαλείας Αμβροσίου προς Περιστερίου Γρηγόριο για την απομάκρυνση του Εσταυρωμένου.

-Καλή η διαμαρτυρία για το σκάνδαλο του Μητροπολίτου, επιβάλλεται ανάλογη και έναντι του ζηλώσαντος «Μεταξάκειον» δόξαν Πατριάρχου Βαρθολομαίου

-Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΠΥΡΟΔΟΤΕΙ ΤΟΝ ΛΑΟΝ

-Σιωπᾶ ἡ Ἱερά Σύνοδος διά τά ἐν Περιστερίῳ!

-Σεβ. Περιστερίου, Ἀποδομητής τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως

-Ἄφαντος ὁ μητρ. Περιστερίου στὴν προκαθορισμένη συνάντηση ποὺ ὑποσχέθηκε γιὰ διάλογο μὲ τοὺς πιστοὺς

-Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος θὰ «εὐλογήση» τὴν ἔξωσιν τοῦ Ἐσταυρωμένου;

-Βλάσφημη απεικόνιση της Παναγίας από Σχολείο στο Επισκοπείο της Ι.Μ.Περιστερίου

-Διαρκής διαμαρτυρία για την αφαίρεση του Εσταυρωμένου και του Σταυρού στην Ι.Μ. Περιστερίου.

-Διαμαρτυρία του πιστού λαού της μητροπόλεως του Περιστερίου περί της επιχειρούμενης αφαιρέσεως του Εσταυρωμένου από το Άγιο Βήμα των Ιερών ναών

-Ὁ Περιστερίου σιωπᾶ διὰ τὸν Ἐσταυρωμένον

-Με «δημοκρατικό» τρόπο θα βγάλει ο Περιστερίου τον Εσταυρωμένο από το Ιερό.

-Ἡ ἄκρα ταπείνωσις τοῦ Ἐσταυρωμένου εἰς Ἱεράν Μητρόπολιν Περιστερίου – Γ΄ Μέρος( ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ – Α΄ Μέρος και ΕΔΩ ΤΟ - Β΄ Μέρος)

-Η αλλοίωση του ορθοδόξου φρονήματος και ο πνευματικός μολυσμός των πιστών (με αφορμή το συνέδριο της Ι.Μ. Περιστερίου για τη θέση του Εσταυρωμένου)

-Διατί ὁ Περιστερίου ἀφαιρεῖ τόν Τίμιον Σταυρόν;

-Η σύγχρονη ποιμαντική μέθοδος του Περιστερίου Γρηγορίου!

-Ὁ Περιστερίου συνεχιστὴς τῆς κακοδοξίας τοῦ Περγάμου

-«Ἕνα συμπόσιο ὁρόσημο γιὰ τὸν οἰκουμενισμὸ στὴν Ἑλλάδα»

-ΟΙ ΠΑΠΙΚΕΣ ΠΛΑΝΕΣ ΕΙΝΑΙ Ο «ΚΟΙΝΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ» ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ; (Σχόλιο σε πρόσφατο διαχριστιανικό συμπόσιο)

-Ὁ Περιστερίου καί τό Οὐκρανικόν οἰκουμενιστικόν ἐργαστήριον

-Τι θέση λαμβάνουν οι ιερείς της Ι. Μ. Περιστερίου για το ημερολόγιο ''τσέπης''έτους 2018, της Ι. Μ. Περιστερίου;

-Σεβ. Περιστερίου Γρηγόριος: «Στην Αθήνα έχουμε τρεις Αρχιεπισκόπους»

-Ο Περιστερίου ανακήρυξε την θρησκεία της ύλης και ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος ομιλεί για τους οπαδούς του Κάιν.

« Ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι ».

-Όπου Θυσιαστήριον, εκεί και ο Εσταυρωμένος

-Και πάλι ο ΨευδοΟλβίας… παρουσία του Πατριάρχη ….. αλλά ουδείς γνωρίζει….

-Μοίρασε αμφίβολες «Καινές Διαθήκες» σε παιδιά του Γυμνασίου, αλλά θέλει να βγάλει τον Εσταυρωμένο από το Ιερό «για να ακολουθεί την Παράδοση»!

-Λόγος ἀπολογητικός πρός τούς διαβάλλοντας τόν Ἐσταυρωμένο στό Ἱερό Βῆμα

-Ο Εσταυρωμένος στο Ιερό Βήμα (α)

-Ο Εσταυρωμένος στο Ιερό Βήμα (β)

Ο Εσταυρωμένος στο Ιερό Βήμα (γ).

- Ο Εσταυρωμένος στο Ιερό Βήμα (δ).

- Ο Εσταυρωμένος στο Ιερό Βήμα (ε).

Image may be NSFW.
Clik here to view.

Ιερού Χρυσοστόμου, ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΟΜΟΟΥΣΙΟΥ

Ομιλία Θ΄:ΣΤΟΝ ΤΕΤΡΑΗΜΕΡΟ ΛΑΖΑΡΟ

      Ο Λάζαρος σήμερα με την ανάστασή του από τους νεκρούς, μάς χαρίζει τη λύση πολλών και διαφόρων σκανδάλων. Πραγματικά δεν ξέρω πώς το ανάγνωσμα αυτό έδωσε και στους αιρετικούς λαβή και στους Ιουδαίους αφορμή για αντιλογία, όχι επειδή πραγματικά υπάρχει τέτοια αφορμή, μακριά μια τέτοια σκέψη, αλλάεπειδή εκείνοι είναι κακόψυχοι. Πολλοί δηλαδή από τους αιρετικούς λένε ότι ο Υιός δεν είναι όμοιος με τον Πατέρα. Γιατί; «Διότι χρειάστηκε», λένε, «ο Χριστός να προσευχηθεί για να αναστήσει τον Λάζαρο· εάν δεν προσευχόταν δεν θα μπορούσε να αναστήσει τον Λάζαρο. Και πώς», λένε, «μπορεί να είναι όμοιος εκείνος που προσευχήθηκε με εκείνον που δέχθηκε την παράκληση;Διότι ο μεν Υιός προσεύχεται, ενώ ο Πατέρας δέχτηκε την προσευχή από εκείνον που τον παρακαλούσε». Βλασφημούν όμως αυτοί μην μπορώντας να καταλάβουν ότι η προσευχή έγινε από συγκατάβαση και εξαιτίας της πνευματικής αδυναμίας των παρευρισκομένων εκεί.

    Πες μου δηλαδή, ποιος είναι ανώτερος, εκείνος που νίβει τα πόδια, ή εκείνος του οποίου νίβει τα πόδια; Οπωσδήποτε φυσικά ανώτερος είναι εκείνος του οποίου ένιψε τα πόδια εκείνος που τα ένιψε. Αλλά ο Σωτήρας ένιψε τα πόδια του προδότη Ιούδα, διότι αυτός ήταν μαζί με τους άλλους μαθητές [Ιω.13,5: «Εἶτα βάλλει ὕδωρ εἰς τὸν νιπτῆρα, καὶ ἤρξατο νίπτειν τοὺς πόδας τῶν μαθητῶν καὶ ἐκμάσσειν τῷ λεντίῳ ᾧ ἦν διεζωσμένος(:Έπειτα ρίχνει νερό στη λεκάνη που υπήρχε εκεί για το πλύσιμο των ποδιών και άρχισε να πλένει τα πόδια των μαθητών και να τα σκουπίζει με την πετσέτα με την οποία ήταν ζωσμένος)»]. Ποιος, επομένως, είναι ανώτερος· ο προδότης Ιούδας είναι ανώτερος από τον Δεσπότη Χριστό, επειδή ο Χριστός ένιψε τα πόδια αυτού; Μακριά μια τέτοια σκέψη. Αλλά τι είναι ταπεινότερο, το να νίψει τα πόδια, ή το  να προσευχηθεί; Οπωσδήποτε βέβαια το να νίψει τα πόδια.

     Εκείνος λοιπόν που δεν απέφυγε να κάνει το ταπεινότερο, πώς θα ήταν δυνατό να αποφύγει να κάνει το υψηλότερο; Αλλά το παν έγινε εξαιτίας της πνευματικής αδυναμίας των παρευρισκομένων εκεί Ιουδαίων, όπως θα αποδειχθεί με τον λόγο στη συνέχεια. Και οι Ιουδαίοι, όμως, παίρνοντας από εδώ αφορμή για αντιλογία, λένε: «Πώς οι Χριστιανοί πιστεύουν αυτόν για Θεό, αυτόν που δεν ήξερε τον τόπο, στον οποίο ήταν τοποθετημένος ο νεκρός Λάζαρος;». Επειδή δηλαδή ο Σωτήρας έλεγε στις αδελφές του Λαζάρου, τη Μάρθα και τη Μαρία: «Ποῦ τεθείκατε αὐτόν; (: ‘’Πού τον έχετε βάλει;’’)»[Ιω.11,34]. «Είδες», λένε οι αιρετικοί, «άγνοια; Είδες αδυναμία; Αυτός που δεν γνώριζε τον τόπο, αυτός είναι Θεός;». Αλλά θα τους ρωτήσω, όχι φυσικά επειδή το πιστεύω αυτό, αλλά επειδή θέλω να εκμηδενίσω την αντίρρησή τους. Έδειξε, λες, Ιουδαίε, άγνοια ο Χριστός με το να πει «Πού τον τοποθετήσατε;». Τότε λοιπόν και ο Πατέρας δεν ήξερε σε ποιο μέρος του παραδείσου ήταν κρυμμένος ο Αδάμ.Διότι περιφερόταν μέσα στον παράδεισο αναζητώντας αυτόν και λέγοντας: «Ἀδάμ, ποῦ εἶ;(:Αδάμ, πού είσαι;)» [Γέν.3,9], λέγοντας αυτό αντί του «Πού κρύφτηκες;». Γιατί προηγουμένως δεν είπε τον τόπο, από τον οποίο ο Αδάμ μιλούσε με θάρρος προς τον Θεό; «Αδάμ, πού είσαι;». Και εκείνος τι απαντά; «Τῆς φωνῆς σου ἤκουσα περιπατοῦντος ἐν τῷ παραδείσῳ καὶ ἐφοβήθην, ὅτι γυμνός εἰμι, καὶ ἐκρύβην(:Άκουσα τον θόρυβο των βημάτων Σου, καθώς περπατούσες στον Παράδεισο και με κυρίευσε φόβος, διότι είμαι γυμνός· για τον λόγο αυτόν έτρεξα και κρύφτηκα, για να μη με συναντήσεις)»[Γέν.3,10].

      Εάν αυτό, Ιουδαίε, το λες άγνοια, και εκείνο ονόμασέ το άγνοια. Διότι έλεγε ο Χριστός στις αδελφές Μάρθα και Μαρία: «Ποῦ τεθείκατε αὐτόν;(:Πού τον έχετε βάλει;)»[ Ιω.11,34]. Αυτό δηλαδή το ονομάζεις άγνοια;Τι λοιπόν θα πεις, όταν ακούσεις τον Θεό να λέγει στον Κάιν: «Ποῦ ἐστιν Ἄβελ ὁ ἀδελφός σου;(:Πού βρίσκεται ο Άβελ, ο αδελφός σου;)»[Γέν.4,9]. Τι θα πεις; Εάν λες αυτό άγνοια, πες τότε και εκείνο άγνοια.

    Ορίστε και άλλη απόδειξη από τη θεία Γραφή. Είπε ο Θεός στον Αβραάμ: «Κραυγὴ Σοδόμων καὶ Γομόῤῥας πεπλήθυνται πρός με, καὶ αἱ ἁμαρτίαι αὐτῶν μεγάλαι σφόδρα.   καταβὰς οὖν ὄψομαι, εἰ κατὰ τὴν κραυγὴν αὐτῶν τὴν ἐρχομένην πρός με συντελοῦνται, εἰ δὲ μή, ἵνα γνῶ(:Φωνές πολλές και μεγάλες κραυγές δυνατές, αγωνιώδεις ανεβαίνουν στον ουρανό προς Εμένα από τα Σόδομα και τη Γομόρρα· είναι οι κραυγές που προέρχονται από τις μεγάλες και πολλές αδικίες τους. Οι αμαρτίες των κατοίκων των δύο αυτών πόλεων είναι τόσο μεγάλες, ώστε δεν μπορεί να τις βαστάσει πλέον η μακροθυμία μου. Πρέπει λοιπόν να κατεβώ εκεί για να δω, εάν οι αμαρτίες τους γίνονται πράγματι, όπως ακριβώς ανεβαίνουν προς Εμένα οι θρηνητικές κραυγές των αδικουμένων ή όχι. Θέλω να πληροφορηθώ, να μάθω εξ ιδίας αντιλήψεως, εάν οι άνθρωποι αυτοί πράττουν τόσες παρανομίες)» [Γέν.18,20-21].

       «Ὁ Θεὸς ὁ αἰώνιος ὁ τῶν κρυπτῶν γνώστης, ὁ εἰδὼς τὰ πάντα πρὶν γενέσεως αὐτῶν(:Αιώνιε Θεέ, Εσύ ο Οποίος γνωρίζεις τα μυστικά, τα κρυμμένα και απόρρητα των ανθρώπων· Εσύ ο Οποίος γνωρίζεις τα πάντα πριν ακόμη γίνουν)»[:Δανιήλ, Σωσάννα Α42]. «Συντελεσθήτω δὴ πονηρία ἁμαρτωλῶν καὶ κατευθυνεῖς δίκαιον, ἐτάζων καρδίας καὶ νεφροὺς ὁ Θεός(:Ας λάβει πέρας και ας εξαφανιστεί λοιπόν η πονηρία των αμαρτωλών. Και τότε, Εσύ, Θεέ μου, που γνωρίζεις τα κρυμμένα ελατήρια των ανθρώπων, διότι εξετάζεις τις σκέψεις τους που βρίσκονται στα βάθη των καρδιών τους και τα απόκρυφα συναισθήματά τους που βρίσκονται στους νεφρούς τους, θα οδηγήσεις τον δίκαιο ανενόχλητο και ανεμπόδιστο από αντιδράσεις στον ευθύ δρόμο της αρετής)» [Ψαλμ.7,10]. Αυτός λοιπόν που γνωρίζει τις σκέψεις των ανθρώπων[ Ψαλμ. 93,11: «Κύριος γινώσκει τοὺς διαλογισμοὺς τῶν ἀνθρώπων(:Ο Κύριος γνωρίζει καλά τις σκέψεις και τους συλλογισμούς των ανθρώπων)»], Αυτός ο Ίδιοςείναι Εκείνος που έλεγε: «Καταβὰς οὖν ὄψομαι, εἰ κατὰ τὴν κραυγὴν αὐτῶν τὴν ἐρχομένην πρός με συντελοῦνται, εἰ δὲ μή, ἵνα γνῶ(:Πρέπει να κατεβώ εκεί για να δω, εάν οι αμαρτίες τους γίνονται πράγματι, όπως ακριβώς ανεβαίνουν προς Εμένα οι θρηνητικές κραυγές των αδικουμένων ή όχι. Θέλω να πληροφορηθώ, να μάθω εξ ιδίας αντιλήψεως, εάν οι άνθρωποι αυτοί πράττουν τόσες παρανομίες)» [Γέν.18,21].

      Εάν εκείνο είναι δείγμα άγνοιας, και αυτό είναι άγνοια. Αλλάόμως ούτε ο Πατέρας αγνόησε κατά την Παλαιά Διαθήκη, ούτε ο Υιός κατά την Καινή Διαθήκη. Τι λοιπόν σημαίνει: «Ας κατεβώ για να δω, εάν οι αμαρτίες τους είναι ανάλογες με τις κραυγές που ανέρχονται προς εμένα, ή όχι, για να ξέρω»;. «Έφτασε στα αυτιά μου», λέγει, «κάποια είδηση, θέλω όμως πάλι να λάβω ακριβέστερη γνώση από τα ίδια τα πράγματα, όχι διότι αγνοώ Εγώ, αλλά επειδή θέλω να διδάξω τους ανθρώπους να μην προσέχουν στα λόγια χωρίς εξέταση, ούτε, εάν πει κάποιος κάτι εναντίον κάποιου άλλου, να το πιστεύουν εύκολα, αλλά πρέπει, αφού πρώτα το ψηλαφήσουν οι ίδιοι με προσοχή και ακρίβεια, και λάβουν γνώση γι΄αυτό από τα ίδια τα πράγματα, τότε να το πιστεύουν».

     Και γι΄αυτό σε άλλο μέρος της Γραφής έλεγε: «Ἒλεγξον φίλον, πολλάκις γὰρ γίνεται διαβολή, καὶ μὴ παντὶ λόγῳ πίστευε(: Εξέτασε και ρώτησε τον φίλο σου, διότι πολλές φορές γίνεται διαβολή και συκοφαντία εις βάρος άλλων, και γι΄αυτό μην πιστεύεις τον καθένα)»[Σοφ. Σειράχ 19,15]· διότι τίποτε δεν κάνει τόσο πολύ άνω κάτω τη ζωή των ανθρώπων, όσο το να πιστεύει κάποιος αμέσως στα λόγια που ακούει. Αυτό προφητεύοντας και ο προφήτης Δαβίδ έλεγε: «Τὸν καταλαλοῦντα λάθρᾳ τὸν πλησίον αὐτοῦ, τοῦτον ἐξεδίωκον· ὑπερηφάνῳ ὀφθαλμῷ καὶ ἀπλήστῳ καρδίᾳ, τούτῳ οὐ συνήσθιον(: εκείνον, ο οποίος κρυφά κατηγορούσε τον πλησίον του, αυτόν τον έδιωχνα μακριά από εμένα. Με άνθρωπο που είχε μάτι επηρμένο, περιφρονητικά ριπτόμενο προς τους άλλους, και καρδιά άπληστη και γεμάτη πλεονεξία, δεν συνέτρωγα με αυτόν)» [Ψαλμ.100,5].

       Είδες πως ο Σωτήρας δεν το είπε από άγνοια το «Πού τον τοποθετήσατε;», όπως ούτε ο Πατέρας είπε από άγνοια στον Αδάμ: «Πού είσαι;» ή στον Κάιν: «Πού είναι ο αδελφός σου, Άβελ;» ή «Ας κατεβώ για να δω εάν οι αμαρτίες τους είναι ανάλογες με τις κραυγές που ανεβαίνουν προς εμένα, ή όχι, για να το γνωρίζω οπωσδήποτε»; Καιρός είναι λοιπόν τώρα να στρέψω τον λόγο μου προς εκείνους που λέγουν ότι ο Χριστός από αδυναμία προσευχήθηκε και ανέστησε τον Λάζαρο. Συγκεντρώστε, λοιπόν, παρακαλώ, αγαπητοί, όλη σας την προσοχή.

     Πέθανε λοιπόν ο Λάζαρος και δεν ήταν στα μέρη εκείνα ο Ιησούς, αλλά βρισκόταν στη Γαλιλαία, και είπε στους μαθητές Του: «Λάζαρος ὁ φίλος ἡμῶν κεκοίμηται· ἀλλὰ πορεύομαι ἵνα ἐξυπνήσω αὐτόν(: Ο φίλος μου Λάζαρος έχει κοιμηθεί. Αλλά πηγαίνω να τον ξυπνήσω)»[Ιω.11,11]. Εκείνοι όμως, νομίζοντας ότι με τα λόγια του αυτά εννοούσε τον ύπνο αυτόν, του απαντούν: «Κύριε, εἰ κεκοίμηται, σωθήσεται(:Όταν λοιπόν άκουσαν οι μαθητές Του ότι ο Λάζαρος κοιμήθηκε, νομίζοντας ότι πρόκειται για φυσικό ύπνο, του είπαν: ‘’Κύριε, εάν έχει κοιμηθεί, ο οργανισμός του με την ανάπαυση του ύπνου θα ανακτήσει τις σωματικές του δυνάμεις και συνεπώς θα γίνει καλά. Γιατί λοιπόν να τον ξυπνήσουμε;’’)»[Ιω.11,12]. Λέγει τότε ο Ιησούς προς αυτούς φανερά: «Λάζαρος ἀπέθανε»(:Ο Λάζαρος πέθανε)» [Ιω.11,14].

     Έρχεται λοιπόν ο Σωτήρας στα Ιεροσόλυμα στον τόπο όπου τοποθετήθηκε ο Λάζαρος, τον συναντά η αδελφή του Λαζάρου και του λέγει:«Κύριε, εἰ ἦς ὧδε, ὁ ἀδελφός μου οὐκ ἂν ἐτεθνήκει(:Κύριε, αν ήσουν εδώ, δεν θα είχε πεθάνει ο αδελφός μου)»[Ιω.11,21].  «Εάν ήσουν εδώ». Δείχνει πνευματική αδυναμία η γυναίκα. Δεν γνωρίζει την ώρα εκείνη η γυναίκα, ότι και χωρίς να ήταν παρών ο Χριστός σωματικά, παραβρισκόταν εκεί με την εξουσία της θεότητας· όμως αυτή υπολογίζει τη δύναμη του δασκάλου με την παρουσία του σώματός Του.

     Λέγει λοιπόν προς Αυτόν η Μάρθα: «Κύριε, εἰ ἦς ὧδε, ὁ ἀδελφός μου οὐκ ἂν ἐτεθνήκει.  ἀλλὰ καὶ νῦν οἶδα ὅτι ὅσα ἂν αἰτήσῃ τὸν Θεόν, δώσει σοι ὁ Θεός(:Κύριε, αν ήσουν εδώ, δεν θα είχε πεθάνει ο αδελφός μου. Ξέρω όμως ότι και τώρα που ο αδελφός μου είναι πεθαμένος, ό,τι κι αν ζητήσεις από τον Θεό, θα Σου το δώσει ο Θεός)» [Ιω.11,21-22]. Ο Σωτήρας λοιπόν κάνει την προσευχή θέλοντας να ανταποκριθεί στην αίτηση αυτής· διότι ο Θεός δεν χρειαζόταν προσευχή για να αναστήσει τον νεκρό. Μήπως δηλαδή δεν ανέστησε και άλλους νεκρούς; Όταν συνάντησε στην πύλη κάποιον νεκρό που τον οδηγούσαν στον τάφο, μόνο άγγιξετη σορό του νεκρού και ανέστησε τον νεκρό. Μήπως τότε χρειάστηκε προσευχή για να αναστήσει τον νεκρό; Και άλλοτε πάλι μόνο έναν λόγοείπε στην κόρη: «Κοράσιον, σοὶ λέγω, ἔγειρε(:Κοριτσάκι, σε σένα μιλώ, σήκω)»[Μάρκ.5,41] και αμέσως παρέδωσε αυτήν υγιή στους γονείς της. Μήπως χρειάστηκε τότε προσευχή;

      Και γιατί λέγω για τον δάσκαλο; Οι μαθητές Του με λόγο μόνοανέστησαν τους νεκρούς. Ο Πέτρος δεν ανέστησε την Ταβιθά με τον λόγο του;[Πράξ.9,40:«Ἐκβαλὼν δὲ ἔξω πάντας ὁ Πέτρος θεὶς τὰ γόνατα προσηύξατο, καὶ ἐπιστρέψας πρὸς τὸ σῶμα εἶπε· Ταβιθά, ἀνάστηθι. ἡ δὲ ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῆς, καὶ ἰδοῦσα τὸν Πέτρον ἀνεκάθισε» (:Αφού λοιπόν ο Πέτρος τους έβγαλε όλους  έξω από το ανώγειο που ήταν η νεκρή, γονάτισε και προσευχήθηκε. Κατόπιν στράφηκε στο νεκρό σώμα και είπε: ‘’Ταβιθά, σήκω επάνω’’. Και αυτή άνοιξε τα μάτια της, και όταν είδε τον Πέτρο, όπως ήταν ξαπλωμένη, ανασηκώθηκε καθιστή στο κρεβάτι της)». Ο Παύλος δεν έκανε πολλά θαύματα μόνο με τα ρούχα του;[Πράξ.19,12: «ὥστε καὶ ἐπὶ τοὺς ἀσθενοῦντας ἐπιφέρεσθαι ἀπὸ τοῦ χρωτὸς αὐτοῦ σουδάρια ἢ σιμικίνθια καὶ ἀπαλλάσσεσθαι ἀπ᾿ αὐτῶν τὰς νόσους, τά τε πνεύματα τὰ πονηρὰ ἐξέρχεσθαι ἀπ᾿ αὐτῶν(:Ήταν τέτοια τα θαύματα, ώστε έπαιρναν οι άνθρωποι ακόμη και μαντίλια ή τις ζώνες και τις ποδιές που είχε χρησιμοποιήσει ο Παύλος και είχε σκουπίσει με αυτά τον ιδρώτα του ή είχε καλύψει το σώμα του, και τα έφερναν πάνω στους αρρώστους, και τότε, μόλις τα ακουμπούσαν πάνω τους, οι άρρωστοι απαλλάσσονταν αμέσως από τις ασθένειές τους και τα πονηρά πνεύματα έβγαιναν απ’ αυτούς)»].

     Μάθε όμως και το πιο παράδοξο από αυτά. Η σκιά των αποστόλων ανέστησε νεκρούς· διότι λέγει: «Μᾶλλον δὲ προσετίθεντο πιστεύοντες τῷ Κυρίῳ πλήθη ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, ὥστε κατὰ τὰς πλατείας ἐκφέρειν τοὺς ἀσθενεῖς καὶ τιθέναι ἐπὶ κλινῶν καὶ κραβάττων, ἵνα ἐρχομένου Πέτρου κἂν ἡ σκιὰ ἐπισκιάσῃ τινὶ αὐτῶν(:Έτσι ολοένα και περισσότερο προσελκύονταν πλήθη ανδρών και γυναικών, οι οποίοι πίστευαν στον Κύριο και γίνονταν μέλη της Εκκλησίας, αυξάνοντας κατά πολύ τον αριθμό των πιστών. Τόσο πολύ μάλιστα τους σεβόταν ο λαός, ώστε έβγαζαν τους αρρώστους από τα σπίτια τους στις πλατείες και τους έβαζαν πάνω σε πολυτελή κρεβάτια οι πλουσιότεροι, και σε φτωχικά και πρόχειρα φορεία οι φτωχότεροι, έτσι ώστε, όταν θα περνούσε από το πλήθος εκείνο ο Πέτρος, να πέσει έστω και η σκιά του σε κάποιον από τους αρρώστους αυτούς για να τον θεραπεύσει)»[Πράξ.5,15] και αμέσως σηκώνονταν. Τι λοιπόν; Η σκιά των μαθητών ανάσταινε τους νεκρούς, και ο Δάσκαλος χρειαζόταν προσευχή, για να αναστήσει τον νεκρό;

     Επομένως ο Σωτήρας κάνει την προσευχή εξαιτίας της πνευματικής αδυναμίας της γυναίκας· διότι λέγει προς αυτόν: «Κύριε, εἰ ἦς ὧδε, ὁ ἀδελφός μου οὐκ ἂν ἐτεθνήκει, ἀλλὰ καὶ νῦν οἶδα ὅτι ὅσα ἂν αἰτήσῃ τὸν Θεόν, δώσει σοι ὁ Θεός(:’Κύριε, αν ήσουν εδώ, δεν θα είχε πεθάνει ο αδελφός μου)»[Ιω.11,21-22]. «Προσευχή ζήτησες, προσευχή σου δίνω. Η πηγή βρίσκεται εδώ· όποιο αγγείο και αν φέρει κανείς, το γεμίζει· εάν είναι μεγάλο, παίρνει πολύ, εάν είναι μικρό, παίρνει λίγο». Αυτή λοιπόν ζήτησε προσευχή, και ο Σωτήρας της δίνει προσευχή. Άλλος είπε:«Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς· ἀλλὰ μόνον εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖς μου(:Κύριε, δεν είμαι άξιος να εισέλθεις κάτω από τη στέγη του σπιτιού μου. Αλλά πες αυτό που θέλεις μόνο μ’ έναν απλό λόγο, και θα γιατρευτεί ο δούλος μου)»[Ματθ.8,8]. Και είπε προς αυτόν ο Σωτήρας: «Ὓπαγε, καὶ ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι. καὶ ἰάθη ὁ παῖς αὐτοῦ ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ(:’’Πήγαινε στο σπίτι σου κaι ας γίνει σε σένα όπως το πίστεψες (ότι δηλαδή μόνο με τον λόγο μου και από μακριά μπορώ να θεραπεύσω τον δούλο σου)’’. Και πράγματι εκείνη τη στιγμή θεραπεύθηκε ο δούλος του)»[Ματθ.8,13].

     Άλλος είπε: «Έλα και θεράπευσε τη θυγατέρα μου» και ο Κύριος του απάντησε: «Θα σε ακολουθήσω» [Ματθ. 9,18-19: «Ταῦτα αὐτοῦ λαλοῦντος αὐτοῖς ἰδοὺ ἄρχων εἷς προσελθὼν προσεκύνει αὐτῷ λέγων ὅτι ἡ θυγάτηρ μου ἄρτι ἐτελεύτησεν· ἀλλὰ ἐλθὼν ἐπίθες τὴν χεῖρά σου ἐπ᾿ αὐτὴν καὶ ζήσεται. Καὶ ἐγερθεὶς ὁ ᾿Ιησοῦς ἠκολούθησεν αὐτῷ καὶ οἱ μαθηταί αὐτοῦ(:Και ενώ τους έλεγε αυτά ο Ιησούς, την ώρα εκείνη κάποιος άρχοντας της συναγωγής Τον πλησίασε και Τον προσκύνησε λέγοντας ότι “Η κόρη μου πριν από λίγο πέθανε. Έλα όμως και βάλε το χέρι Σου πάνω της και θα ζήσει’’. Και ο Ιησούς, αφού σηκώθηκε από την τράπεζα, τον ακολούθησε· το ίδιο και οι μαθητές Του)»[Ματθ.9,18-19]. Ανάλογα δηλαδή με τη διάθεση των ανθρώπων προσφέρεται και η θεραπεία του Γιατρού.

      Άλλη πάλι: «άγγιξε το κάτω μέρος του ενδύματοςΑυτού» κρυφά, και καρπώθηκε στα κρυφά και τη θεραπεία[Ματθ.9,20-21:«Καὶ ἰδοὺ γυνή, αἱμορροοῦσα δώδεκα ἔτη, προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ. ἔλεγε γὰρ ἐν ἑαυτῇ, ἐὰν μόνον ἅψωμαι τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, σωθήσομαι (:Και να λοιπόν μια γυναίκα που έπασχε δώδεκα χρόνια από αιμορραγία, πλησίασε από πίσω Του κρυφά, επειδή ντρεπόταν και δεν ήθελε να γίνει φανερή η αρρώστιά της, και άγγιξε την άκρη του εξωτερικού ενδύματός Του. Και το έκανε αυτό διότι έλεγε μέσα της: ”Και μόνο ν’ αγγίξω το ένδυμά Tου θα γίνω υγιής”)»[Ματθ.9,20-21]· ο καθένας αποκτούσε τη θεραπεία ανάλογα με την πίστη του.

    Η Μάρθα λοιπόν Του λέγει: «Κύριε, εἰ ἦς ὧδε, ὁ ἀδελφός μου οὐκ ἂν ἐτεθνήκει.ἀλλὰ καὶ νῦν οἶδα, ὅτι ὅσα ἂν αἰτήσῃ τὸν Θεόν, δώσει σοι ὁ Θεός(:Κύριε, αν ήσουν εδώ, δεν θα είχε πεθάνει ο αδελφός μου. Ξέρω όμως ότι και τώρα που ο αδελφός μου είναι πεθαμένος, ό,τι κι αν ζητήσεις από τον Θεό, θα Σου το δώσει ο Θεός)» [Ιω.11,22]· και επειδή η Μάρθα ζήτησε προσευχή, προσευχή της δίνει και ο Σωτήρας, όχι επειδή χρειαζόταν ο ίδιος προσευχή, αλλά ενεργώντας ανάλογα την πνευματική αδυναμία της γυναίκας, και για να δείξει ότι δεν είναι αντίθετος προς τον Θεό, αλλά ότι εκείνο ακριβώς που κάνει Αυτός, αυτό κάνει και ο Πατέρας.

     Έπλασε ο Θεός από την αρχή τον άνθρωπο· υπήρχε το πλάσμα και των δύο έργο, διότι λέγει:«Ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν(:Ας δημιουργήσουμε τον άνθρωπο και ας τον τιμήσουμε με έξοχα χαρίσματα και θείες ικανότητες· δηλαδή με ψυχή λογική και αθάνατη, με ελεύθερη βούληση, με ικανότητα γνωστική και δημιουργική και εξουσία επί όλου του ορατού κόσμου και ας τον κάνουμε έτσι, ώστε να μπορεί, εάν θέλει, να γίνει όμοιος με μας κατά την αρετή, την οσιότητα και αγιότητα, όσο αυτό είναι δυνατόν στο κτίσμα να ομοιάσει στον Κτίστη του)»[Γέν.1,26].

      Πάλι θέλησε να βάλει τον ληστή στον παράδεισο, και αμέσως ένα λόγο είπεκαι οδήγησε τον ληστή μέσα στον παράδεισο:«Ἀμὴν λέγω σοι, σήμερον μετ᾿ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ παραδείσῳ(:Αληθινά σε βεβαιώνω ότι σήμερα, απ’ τη στιγμή που θα πεθάνουμε, θα είσαι μαζί μου στον Παράδεισο)»[Λουκά 23,43], χωρίς να χρειαστεί προσευχή, αν και βέβαια ο Χριστός ήταν εκείνος που εμπόδισε την είσοδο στον παράδεισο όλων μετά τον Αδάμ· διότι τοποθέτησε «την πύρινη ρομφαία»να φυλάσσει τον παράδεισο: «Καὶ ἐξέβαλε τὸν Ἀδὰμ καὶ κατῴκισεν αὐτὸν ἀπέναντι τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς καὶ ἔταξε τὰ Χερουβὶμ καὶ τὴν φλογίνην ῥομφαίαν τὴν στρεφομένην φυλάσσειν τὴν ὁδὸν τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς(:και έβγαλε τον Αδάμ και τον έβαλε να κατοικήσει απέναντι από τον Παράδεισο της ευτυχίας και της μακαριότητας, για να τον βλέπει και να αναλογίζεται κάθε μέρα από ποια αγαθά έχει εκπέσει και σε ποια κατάσταση οδήγησε τον εαυτό του. Και διέταξε τα Χερουβίμ, μία από τις αγγελικές τάξεις, και την περιστρεφόμενη φλόγινη ρομφαία, που συμβολίζει τη δύναμη του Θεού, η οποία είναι δραστική ως φλόγα φωτιάς, να φυλάττουν τον δρόμο, που οδηγούσε προς το δέντρο της ζωής, το οποίο ήταν μέσα στον Παράδεισο) »[Γέν.3,24].

      Αλλά όμως ο Χριστός με την εξουσία που είχε, άνοιξε τον παράδεισο και οδήγησε μέσα τον ληστή.  «Ληστή, Κύριε, οδηγείς μέσα στον παράδεισο; Ο Πατέρας Σου για μια μόνο αμαρτία έδιωξε τον Αδάμ από τον Παράδεισο, και Εσύ οδηγείς μέσα σε αυτόν, τον ληστή, που είναι υπεύθυνος για αμέτρητα κακά και αμέτρητες παρανομίες; Και έτσι απλά μάλιστα με έναν λόγο σου, τον οδηγείς μέσα στον παράδεισο; Ναι· διότι ούτε εκείνο έγινε χωρίς εμένα, ούτε αυτό γίνεται χωρίς τον Πατέρα, και ο Πατέρας μέσα σε εμένα» [Ιω.14,10 : «Οὐ πιστεύεις ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί ἐστι; τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν, ἀπ᾿ ἐμαυτοῦ οὐ λαλῶ· ὁ δὲ πατὴρ ὁ ἐν ἐμοὶ μένων αὐτὸς ποιεῖ τὰ ἔργα(:Δεν πιστεύεις ότι εγώ είμαι αχώριστα ενωμένος με τον Πατέρα μου, και γι’ αυτό είμαι και μένω μέσα στον Πατέρα, και ο Πατέρας είναι και μένει μέσα μου; Είμαι αδιάσπαστα και απόλυτα ενωμένος με τον Πατέρα μου, και γι΄ αυτό τα λόγια που εγώ σας λέω και σας διδάσκω, δεν τα λέω από μόνος μου. Αλλά ο Πατέρας μου, που μένει μέσα μου, αυτός ενεργεί τα υπερφυσικά έργα˙ και επιβεβαιώνει με αυτά ότι είμαστε αχώριστοι και ότι η διδασκαλία που διδάσκω δεν είναι δική μου, αλλά προέρχεται από τη σοφία του Πατέρα μου)»].

     Και για να διαπιστώσεις ότι η ανάσταση του νεκρού δεν ήταν έργο της προσευχής Του, άκουσε την προσευχή. Τι δηλαδή λέγει; «Πάτερ, εὐχαριστῶ σοι, ὅτι ἤκουσάς μου(:Πάτερ, είμαι βέβαιος ότι θα συντελεστεί αμέσως το θαύμα και Σε ευχαριστώ που με άκουσες)»[ Ιω. 11,41]. Τι λοιπόν; Αυτό είναι είδος προσευχής, αυτός είναι τύπος ικεσίας; Λέγει: « Πάτερ, εὐχαριστῶ σοι ὅτι ἤκουσάς μου. Ἐγώδὲ ᾔδειν ὅτι πάντοτέ μου ἀκούεις· ἀλλὰ διὰ τὸν ὄχλον τὸν περιεστῶτα εἶπον, ἵνα πιστεύσωσιν ὅτι σύ με ἀπέστειλας(: Πάτερ, είμαι βέβαιος ότι θα συντελεστεί αμέσως το θαύμα και Σε ευχαριστώ που με άκουσες. Εγώ το ήξερα ότι πάντοτε με ακούς. Αλλά είπα μεγαλόφωνα το «ευχαριστώ», για να το ακούσει ο λαός που στέκεται γύρω μου. Κι έτσι αφού όλοι αυτοί δουν πόση βεβαιότητα έχω ότι θα εισακουστώ, να πιστέψουν ότι Εσύ με απέστειλες, όταν ακολουθήσει το θαύμα)»[Ιω.11,41-42]. Εάν λοιπόν, γνώριζες, Κύριε, ότι πάντοτε σε ακούει ο Πατέρας, γιατί λοιπόν Τον ενοχλείς για πράγματα που τα γνωρίζεις; «Εγώ», λέγει, «γνωρίζω βέβαια ότι πάντοτε με ακούει ο Πατέρας: «αλλά το είπα για το παρευρισκόμενο εδώ πλήθος, για να γνωρίσουν ότι Εσύ με έστειλες» [Ιω,11,42: «Ἐγὼ δὲ ᾔδειν ὅτι πάντοτέ μου ἀκούεις· ἀλλὰ διὰ τὸν ὄχλον τὸν περιεστῶτα εἶπον, ἵνα πιστεύσωσιν ὅτι σύ με ἀπέστειλας(:Εγώ το ήξερα ότι πάντοτε με ακούς. Αλλά είπα μεγαλόφωνα το «ευχαριστώ», για να το ακούσει ο λαός που στέκεται γύρω μου. Κι έτσι αφού όλοι αυτοί δουν πόση βεβαιότητα έχω ότι θα εισακουστώ, να πιστέψουν ότι Εσύ με απέστειλες, όταν ακολουθήσει το θαύμα)» [Ιω,11,42].

      Μήπως προσευχήθηκε για τον νεκρό; Μήπως παρακάλεσε για να αναστηθεί ο Λάζαρος; Μήπως είπε: «Πατέρα, πρόσταξε τον θάνατο να υπακούσει;». Μήπως είπε: «Πατέρα, πρόσταξε τον άδη να μην κλείσει τις πύλες, αλλά να δώσει πίσω με προθυμία τον νεκρό»; «Ἀλλὰ διὰ τὸν ὄχλον τὸν περιεστῶτα εἶπον(:Αλλά είπα μεγαλόφωνα το «ευχαριστώ», για να το ακούσει ο λαός που στέκεται γύρω μου)», λέγει, «ἵνα πιστεύσωσιν ὅτι σύ με ἀπέστειλας(:Κι έτσι αφού όλοι αυτοί δουν πόση βεβαιότητα έχω ότι θα εισακουσθώ, να πιστέψουν ότι Εσύ με απέστειλες, όταν ακολουθήσει το θαύμα)» [Ιω.11,42]. Επομένως, εκείνο που έγινε δεν είναι θαύμα, αλλά κατήχηση των παραβρισκομένων εκεί.

     Είδες πως η προσευχή δεν έγινε για τον νεκρό, αλλά για τους παρόντες άπιστους, «για να γνωρίσουν», λέγει, «ότι Εσύ με έστειλες»; «Και πώς μπορούμε», λέγει ίσως κάποιος απορώντας, «να γνωρίσουμε ότι Αυτός σε έστειλε;». Πρόσεχε, σε παρακαλώ, με μεγάλη προσοχή. «Να», λέγει, «με τη δική μου εξουσία καλώ τον νεκρό»· «Να», λέγει, «με τη δική μου εξουσία διατάσσω τον θάνατο· ονομάζω τον Πατέρα, Πατέρα, καλώ και τον Λάζαρο από τον τάφο. Εάν δεν είναι αληθινό το πρώτο, ούτε αυτό να μη γίνει. Εάν πραγματικά ο Πατέρας είναι Πατέρας μου, ας υπακούσει και ο νεκρός, για να διδαχθούν με αυτό οι παρευρισκόμενοι». Διότι τι έλεγε ο Χριστός; «Λάζαρε, δεῦρο ἔξω(:Λάζαρε, βγες έξω)»[Ιω.11,43]. Όταν έγινε η προσευχή δεν αναστήθηκε ο νεκρός, αλλά όταν είπε: «Λάζαρε, έλα έξω», τότε αναστήθηκε ο νεκρός. Πωπω, τυραννική εξουσία του θανάτου· πωπω, τυραννική εξουσία της δυνάμεως εκείνης που κατέχει την ψυχή· ω άδη, προσευχή έγινε και δεν απολύεις τον νεκρό; «Όχι», λέγει. Γιατί; «Διότι δεν έλαβα προσταγή. Είμαι δεσμοφύλακας εδώ και κρατώ τον υπεύθυνο· εάν δεν λάβω προσταγή», λέγει, «δεν τον απολύω· διότι, λέγει, η προσευχή δεν έγινε για μένα, αλλά για τους παρευρισκομένους άπιστους· διότι εγώ, εάν δεν προσταχθώ, δεν απολύω τον υπεύθυνο· περιμένω τη διαταγή για να απολύσω την ψυχή».

       «Λάζαρε, έλα έξω». Άκουσε τη δεσποτική προσταγή ο νεκρός και αμέσως κατέλυσε τους νόμους του θανάτου. Ντραπείτε, αιρετικοί, και χαθείτε από το πρόσωπο της γης. Καθόσον ο λόγος απέδειξε ότι η προσευχή έγινε όχι για την ανάσταση του νεκρού, αλλά για την πνευματική αδυναμία των τότε παραβρεθέντων εκεί απίστων. «Λάζαρε, έλα έξω». Και γιατί κάλεσε τον νεκρό με το όνομά του; Γιατί; Για να μην απευθυνθεί η φωνή του ελεύθερα προς όλους τους νεκρούς και να τους αναστήσει από τους τάφους, γι΄αυτό λέει: «Λάζαρε, έλα έξω». Εσένα μόνο προς το παρόν ανακαλώ από το πλήθος των νεκρών, ώστε με το επιμέρους να δείξω τη δύναμή μου και για τα μελλοντικά· διότι εγώ που ανέστησα ένα νεκρό, εγώ θα αναστήσω και την οικουμένη· διότι «Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή(:Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή. Εγώ έχω τη δύναμη να ανασταίνω, διότι είμαι η πηγή της ζωής)»[Ιω.11,25]. «Καὶ ταῦτα εἰπὼν φωνῇ μεγάλῃ ἐκραύγασε· Λάζαρε, δεῦρο ἔξω(:Και αφού τα είπε αυτά, δείχνοντας την κυριαρχική εξουσία Του και πάνω στον ίδιο τον θάνατο, κραύγασε: ‘’Λάζαρε, βγες έξω’’)»[Ιω.11,43].

      «Καὶ ἐξῆλθεν ὁ τεθνηκὼς δεδεμένος τοὺς πόδας καὶ τὰς χεῖρας κειρίαις, καὶ ἡ ὄψις αὐτοῦ σουδαρίῳ περιεδέδετο. λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· λύσατε αὐτὸν καὶ ἄφετε ὑπάγειν(:Και ο νεκρός βγήκε από το μνημείο με τα πόδια  και τα χέρια του δεμένα με επιδέσμους, και το πρόσωπό του περιτυλιγμένο και σκεπασμένο με ένα πλατύ ύφασμα. Τότε είπε ο Ιησούς σε εκείνους που παρευρίσκονταν εκεί: ‘’Λύστε τον και αφήστε τον μόνο και χωρίς βοηθό να πάει στο σπίτι του’’)»[Ιω.11,44]. Πωπω, παράδοξα πράγματα. Εκείνος που έλυσε την ψυχή από τα δεσμά του θανάτου, Εκείνος που γκρέμισε τις πύλες του άδη, Εκείνος που συνέτριψε τις χάλκινες πύλες και τους σιδερένιους μοχλούς και ελευθέρωσε την ψυχή από τα δεσμά του θανάτου, Αυτός δεν μπορούσε να λύσει τις λευκές ταινίες του νεκρού; Ναι, μπορούσε, αλλά προστάζει τους Ιουδαίους να λύσουν τις λευκές ταινίες, τις οποίες οι ίδιοι έσφιξαν πιο μπροστά όταν τον ενταφίαζαν, ώστε να αναγνωρίσουν τα σημάδια των δεσμών που έθεσαν οι ίδιοι και να γνωρίσουν από τα ίδια τα πράγματα που έκαναν οι ίδιοι, ότι ο Λάζαρος είναι αυτός που ενταφιάστηκε από αυτούς, και ο Χριστός είναι Αυτός που ήρθε στον κόσμο με τη συγκατάθεση και ευαρέσκεια του Πατέρα Του και που έχει εξουσία επί της ζωής και του θανάτου.

     Σε Αυτόν ανήκει η δόξα και η δύναμη και συγχρόνως και στον άναρχο Πατέρα Σου και στο Πανάγιο και Ζωοποιό Σου Πνεύμα, τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

                 ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ,

              επιμέλεια κειμένου: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος

ΠΗΓΕΣ:

·       Patrologia Graeca, τόμος 48, σελ.780-784:

https://books.google.gr/books?id=Iy7pSZ3hIMIC&pg=PA530&hl=el&source=gbs_selected_pages&cad=2#v=onepage&q&f=false

·       Ιωάννου του Χρυσοστόμου Άπαντα τα  έργα, Ομιλίες δογματικές. Εορταστικές Α΄, Περί του Ομοουσίου, ομιλία Θ΄, Στον τετραήμερον Λάζαρον, πατερικές εκδόσεις «Γρηγόριος ο Παλαμάς»(ΕΠΕ), εκδ. οίκος «Το Βυζάντιον», Θεσσαλονίκη 1984, τόμος 35, σελίδες 300-315.

·       Π. Τρεμπέλα, Η Καινή Διαθήκη με σύντομη ερμηνεία (απόδοση στην κοινή νεοελληνική), εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Ο Σωτήρ», έκδοση τέταρτη, Αθήνα 2014.

·       Η Καινή Διαθήκη, Κείμενον και ερμηνευτική απόδοσις υπό Ιωάννου Κολιτσάρα, εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Η Ζωή», έκδοση τριακοστή τρίτη, Αθήνα 2009.

·       Η Παλαιά Διαθήκη κατά τους εβδομήκοντα, Κείμενον και σύντομος απόδοσις του νοήματος υπό Ιωάννου Κολιτσάρα, εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Η Ζωή», έκδοση τέταρτη, Αθήνα 2005.

·       Η Παλαιά Διαθήκη μετά Συντόμου Ερμηνείας, Παναγιώτης Τρεμπέλας, Αδελφότης Θεολόγων «Ο Σωτήρ», Αθήνα, 1985.

·       https://www.agia-aikaterini-larissis.com/agia-grafi-palaia-diathiki/

·       https://www.agia-aikaterini-larissis.com/agia-grafi-kaini-diathiki/

·       Π.Τρεμπέλα, Το Ψαλτήριον με σύντομη ερμηνεία(απόδοση στην κοινή νεοελληνική), εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Ο Σωτήρ», έκδοση τρίτη, Αθήνα 2016.

·       http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/tools/liddell-scott/index.html

·       http://users.sch.gr/aiasgr/Palaia_Diathikh/Biblia/Palaia_Diathikh.htm

·       http://users.sch.gr/aiasgr/Kainh_Diathikh/Biblia/Kainh_Diathikh.htm

Image may be NSFW.
Clik here to view.

Ετσι εξηγείται ότι δεν περιλήφθηκαν οι χριστιανικές αξίες στο Προσχέδιο Συντάγματος της Ευρώπης (2004) και γιατί η Ευρώπη ετοιμάζεται για πόλεμο την ώρα που οι λαοί της περιμένουν με αγωνία να ευοδωθούν οι ειρηνευτικές συνομιλίες Τραμ – Πούτιν…

ΟΥΡΣΟΥΛΑ ΦΟΝ ΝΤΕΡ ΛΑΪΕΝ: «Η Ευρώπη είναι οι αξίες στο Ταλμούδ»!

Στις 13 Ιουνίου 2022 η Πρόεδρος Ursula von der Leyen ανακηρύχθηκε επίτομος διδάκτορας από το Πανεπιστήμιο Ben-Gurion του Negev. Κατά τη διάρκεια της ομιλίας αποδοχής της είπε: « Η Ευρώπη είναι οι αξίες του Ταλμούδ, η εβραϊκή αίσθηση της προσωπικής ευθύνης, της δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης… Με την πάροδο των αιώνων, ο εβραϊκός λαός ήταν «φως για τα έθνη». Και θα είναι φως για την Ευρώπη για πολλούς αιώνες… Η κληρονομιά του Ben-Gurion είναι διαρκής» .

Ακολουθεί η περίληψη της ομιλίας της κ. Λάιεν, όπως την παρέθεσε ο ιστότοπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στις 14 Ιουνίου 2022:

"Εφόσον μπορώ να σκεφτώ, ήμουν πεπεισμένος για δύο πολύ απλά γεγονότα. Πρώτον, δεν υπάρχει Ευρώπη χωρίς Ευρωπαίους Εβραίους. Και δεύτερον, η Ευρώπη και το Ισραήλ είναι υποχρεωμένοι να είναι φίλοι και σύμμαχοι. Επειδή η ιστορία της Ευρώπης είναι η ιστορία του εβραϊκού λαού. Η Ευρώπη είναι η Simone Veil και η Hannah Arendt. Η Ευρώπη είναι ο Mahler και ο Kafka και ο Freud. αλληλεγγύη».

Η ίδια συνέχισε λέγοντας:

"Σήμερα, σχεδόν 80 χρόνια μετά το Shoah, η εβραϊκή ζωή στην Ευρώπη ευδοκιμεί ξανά. (...) Και όμως, η ευρωπαϊκή εβραϊκή ζωή αντιμετωπίζεται επίσης και κινδυνεύει. Ο αντισημιτισμός δεν έχει εξαφανιστεί. Δηλητηριάζει ακόμα τις κοινωνίες μας. Και αντισημιτικές επιθέσεις συμβαίνουν σήμερα στην Ευρώπη.

Ο πρόεδρος φον ντερ Λάιεν πρόσθεσε:

"Η δημοκρατία μας ανθίζει αν ανθίσει και η εβραϊκή ζωή στην Ευρώπη. Κατά τη διάρκεια των αιώνων, ο εβραϊκός λαός ήταν "φως για τα έθνη". Και θα είναι φως για την Ευρώπη για πολλούς αιώνες μπροστά. (…)

Ζήτω η Ευρώπη!

Είμαι ο Ισραήλ Τσάι!»

(Πλήρης η ομιλία της κ. Λάιεν βρίσκεται στη διεύθυνση: https://ec.europa.eu/commission/presscorner/detail/en/SPEECH_22_3685)

 Image may be NSFW.
Clik here to view.

“Αναγνώστριες” του Εσπερινού της Αγάπης.

Γεώργιος.Β.Λουκάκης, Υποναύαρχος Λ.Σ (ε.α).

 Image may be NSFW.
Clik here to view.

Γνωρίζοντας την Ανάσταση επιβιώνουμε

ΤουΓιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

            Η Μεγάλη εβδομάδα των Παθών και της Ανάστασης του Κυρίου Ιησού Χριστού συγκινούν εμάς τους Έλληνες. Αυτές κυρίως τις ημέρες αποδεικνύεται το πόσο δυνατό θρησκευτικό συναίσθημα έχει ο λαός. Οι Εκκλησίες κατακλύζονται και τα έθιμα τηρούνται. Ακόμη η με πολλά αργύρια επιβαλλόμενη από την εξουσία μηδενιστική ιδεολογία δεν έχει καταφέρει να αλώσει τις ψυχές των Ελλήνων. Οι επιθέσεις είναι συνεχείς, αλλά ο λαός, γνωρίζοντας ως βεβαία την Ανάσταση, αντιστέκεται.

            Είναι η μοίρα του λαού μας, από την εποχή των περσικών πολέμων έως σήμερα, πολλές φορές να βρίσκεται σε κίνδυνο θανάσιμο, να κινδυνεύει να διαγραφεί από τον χάρτη, αλλά να επιζεί. Όσο και αν η πίστη και η ελπίδα δεν μας λείπουν βιώνουμε το ότι οι ηγεσίες μας είναι  κατώτερες των προσδοκιών μας και των περιστάσεων. Δύο πρόσφατα γεγονότα το καταδεικνύουν. Πρόκειται πρώτον για τη συμφωνία των Πρεσπών, ο πρωταγωνιστής της οποίας Αλ. Τσίπρας, επικεφαλής τότε της «αριστερής» κυβέρνησης,  τον καιρό αυτό ποιεί τας διατριβάς του στις ΗΠΑ...

Το δεύτερο γεγονός είναι η ψήφιση του Νόμου για τον «γάμο» των ομοφυλοφίλων, ενέργεια που βάλλει ευθέως κατά της φυσικής οικογένειας, όταν έχουμε οξύτατο δημογραφικό  πρόβλημα και κατά των ηθών, όπως έχουν διαμορφωθεί εδώ και αιώνες. Σημειώνεται ότι η πρόσφατη εξαγγελία του  Υπουργού Δικαιοσύνης, ότι δια Νόμου θα απαγορευθεί το δικαίωμα σε ομοφυλόφιλα ζευγάρια να αποκτήσουν παιδιά μέσω παρένθετης μητρότητας, μπορεί να αποδειχθεί πομφόλυγα. Όπως σχολίασε σε καθημερινή εφημερίδα δημοσιογράφος, η εξαγγελία είναι τρωτή και θα καταπέσει στο ΕΔΑΔ (Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων), αφού το εν λόγω δικαίωμα προκύπτει μετά την ψήφιση του πολιτικού γάμου των ομοφυλόφιλων. Το σχόλιο πάντως  ακουσίως αποδεικνύει το πόσο θανάσιμο για την ελληνική οικογένεια και κατ’ επέκταση την ελληνική κοινωνία ήταν η ψήφιση του Νόμου για τον «γάμο» των ομοφυλοφίλων.

Από την πλευρά του λαού το σημαντικό είναι ότι σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση της Μέτρον Ανάλυσις και στο ερώτημα ποιόν θεσμό εμπιστεύεται, η οικογένεια είχε 82% θετικές απαντήσεις! Ο λαός μας, στη συντριπτική του πλειονοψηφία,  εξακολουθεί, να θεωρεί την οικογένεια ως το ύψιστο αγαθό. Αντίθετα στο ναδίρ της εμπιστοσύνης των πολιτών είναι η Κυβέρνηση,  και το Κοινοβούλιο….

            Οι συνεχείς βολές κατά της οικογένειας, η πλύση εγκεφάλου στις γυναίκες να μην αποκτούν παιδιά, η έναντι της οικογένειας χωρίς όραμα και χωρίς πρακτικό αποτέλεσμα πολιτική των πρόσφατων κυβερνήσεων, ο ωφελιμιστικός τρόπος ζωής που κάνει πολλούς γονείς να προτρέπουν τα παιδιά τους να φύγουν στο εξωτερικό και να λησμονούν την προσφορά της Πατρίδας σε αυτά προκαλούν το οξύτατο δημογραφικό ζήτημα. Σε σχετική μελέτη του ο πρ. Αντιπρόεδρος της Βουλής, Υπουργός και καθηγητής ΑΣΟΕΕ Μανόλης Δρεττάκης γράφει: « Η πολύ μεγάλη μείωση του πληθυσμού της Ελλάδος κατά 722.000 τα 13 χρόνια της περιόδου 2011 – 2023, είχε ως συνέπεια την επιτάχυνση της γήρανσής του με σοβαρές και μακροχρόνιες κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες, μεγάλα προβλήματα στο συνταξιοδοτικό, στο ΕΣΥ, στην Πρόνοια, ακόμα και στην άμυνα της χώρας». (Εφημ. «Χριστιανική», 23/1/2025, σελ. 9).

            Η πολιτική των κυβερνήσεων Παπανδρέου, Τσίπρα και Μητσοτάκη μας έχει οδηγήσει να είμαστε, μετά τη Βουλγαρία, οι πιο πτωχοί πολίτες όλων των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ είμαστε η τρίτη χώρα (μετά τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία) σε ετήσιες ώρες εργασίας... Οι Έλληνες εργαζόμαστε 1.955 ώρες ετησίως, έναντι 1.790 ωρών εργασίας που είναι ο μέσος όρος στις χώρες μέλη της ΕΕ. Παρότι όμως εργαζόμαστε τις περισσότερες ώρες, «η παραγωγικότητα στην Ελλάδα παραμένει πολύ χαμηλά», όπως δήλωσε στην «Καθημερινή» (8/12/2024) ο γενικός γραμματέας του ΟΟΣΑ Ματίας Κόρμαν.

            Ένα άλλο ζήτημα ενδεικτικό της κατάστασης που ταλαιπωρεί τη χώρα μας είναι η διαφθορά. Η θέση της Ελλάδος (49) στον Δείκτη Αντίληψης Διαφθοράς, όπως τον δημοσίευσε η Διεθνής Διαφάνεια Ελλάς (ΔΔΕ), είναι στην ίδια θέση με την Ιορδανία, τη Ναμίμπια και τη Σλοβακία! Σε έρευνα του Ειδικού και Έκτακτου Ευρωβαρομέτρου του 2024, το 54% των ερωτηθέντων πιστεύει πως η διαφθορά εμπόδισε τους ίδιους ή τις επιχειρήσεις τους να κερδίσουν έναν δημόσιο διαγωνισμό. Εξάλλου σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Δείκτη Ελευθερίας του Τύπου η ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα έχει υποστεί συστημική κρίση από το 2021. Η εμπιστοσύνη του πληθυσμού στα μέσα ενημέρωσης είναι από τις χαμηλότερες στην Ευρώπη εδώ και πολλά χρόνια. (Βλ.σχ. Δελτίο Τύπου της ΔΔΕ, 13/2/2025). Στο θέμα της διαφάνειας είναι εκτεθειμένη η κυβέρνηση, όταν για το πέρασμα του Νόμου για τον «γάμο» των ομοφυλόφιλων υπήρξε εισροή χρημάτων από τις ΗΠΑ (USAID) και όταν ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, επί Προέδρου Μπάϊντεν, Άντονι Μπλίνκεν αποκάλυψε ότι οι ΗΠΑ πίεσαν την Κυβέρνηση να θεσμοθετήσει τον «γάμο» των ομοφυλοφίλων.

            Είναι λυπηρό για τον Ελληνισμό πως η διοίκηση της Εκκλησίας μας τον αφήνει μόνο να αντεπεξέρχεται στις δυσκολίες, που προκαλούν ισχυρά κράτη και λόμπι. Πάντοτε ο κλήρος ήταν ζυμωμένος με τον λαό, αφού ήταν οστό από τα οστά του και πάντοτε ήταν η παρηγοριά και το στήριγμά του. Είναι η πρώτη φορά που τον αφήνει μόνο να αντιμετωπίσει τις επιθέσεις κατά της υπόστασής του. Στο Μακεδονικό τήρησε ουδέτερη στάση, την ώρα που ο λαός διαδήλωνε για να μη νοθευθεί η ιστορία και η ύπαρξή του. Στο θέμα του «γάμου» των ομοφυλοφίλων προς στιγμή έδειξε μιαν αντίδραση, που γρήγορα ξεχάστηκε… Τώρα για την κορυφή της Εκκλησίας είναι ως να μη συνέβη τίποτε στην οικογένεια, στην κοινωνία. Το κατά την Ιερά Παράδοση σωστό είναι ότι η πλήρης αποκατάσταση των σχέσεων της Εκκλησίας με τους παραβάτες συμβαίνει μόνο όταν επαναφέρουν την τάξη στην οικογένεια και στην κοινωνία. Έως τότε είναι τυπικές. Παράδειγμα η Εκκλησία και οι εικονοκλάστες Αυτοκράτορες.

Το άλλο ζήτημα που προέκυψε είναι αν θα διαβάζεται η νεκρώσιμη ακολουθία στους νεκρούς που οδηγούνται στο κρεματόριο. Η ΔΙΣ εξέδωσε εγκύκλιο,  με την οποία απαγορεύει μεν τη νεκρώσιμη ακολουθία, αλλά αφήνει στη διακριτική ευχέρεια των Μητροπολιτών το να τελείται τρισάγιο, δηλαδή «μίνι» νεκρώσιμη ακολουθία… Η εγκύκλιος έχει προκαλέσει σύγχυση, αφού οι ιερείς ρωτάνε τους Μητροπολίτες τους τί να πράξουν και ο καθένας τους απαντά κατά την εκκλησιαστική του συνείδηση…          

            Για τη βάπτιση παιδιών ζεύγους ανδρών ομοφυλόφιλων, που τέλεσε στη Βουλιαγμένη ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος δεν εγνώσθη τίποτε για το ποια είναι η αντίδραση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, στο οποίο ανήκει, ούτε ποια είναι η θέση της Εκκλησίας της Ελλάδος για το αν πρέπει να βαπτίζονται στη βρεφική ηλικία, ή όταν ενηλικιωθούν. Έτσι όταν ερωτώνται οι Μητροπόλεις αυτές απαντούν ότι ακόμη δεν έχει αποφανθεί η Σύνοδος… Στο Ουκρανικό οι Ορθόδοξοι εορτάζουν και το φετινό Πάσχα διχασμένοι και με μίσος ανάμεσα στους Ορθόδοξους Ουκρανούς και Εσθονούς. Μια από τις «επιτυχίες» του Φαναρίου… 

            Η Εκκλησία της Ελλάδος εκτός από κάποιες ανούσιες Εγκυκλίους ουδεμία παρέμβαση πνευματική έχει κάνει στα τεκταινόμενα, με συνέπεια να είναι χαμηλά στη συνείδηση των Ελλήνων. Όλα συμβαίνουν ουσιαστικά ερήμην Της. Ένα παράδειγμα, ο Μητροπολίτης Περιστερίου που αυθαιρέτησε και αφαίρεσε στους ναούς της Μητρόπολής του τον Εσταυρωμένο από τη θέση Του, όπισθεν της Αγίας Τραπέζης. Η Σύνοδος εξέδωσε ανακοίνωση, με την οποία ανακοίνωσε ότι έκανε λάθος, εκείνος απάντησε ότι κάποιοι φονταμενταλιστές υποκίνησαν τις λαϊκές διαμαρτυρίες για την απομάκρυνση του Εσταυρωμένου και τα σκάγια φυσικά παίρνουν και την Σύνοδο, ότι διέπεται από φονταμενταλιστικές αρχές… Έτσι η μεν Σύνοδος νομίζει ότι έπραξε το καθήκον Της και ο Περιστερίου συνεχίζει να σκανδαλίζει τον πιστό λαό...  

            Το λυπηρό για τον Ελληνισμό είναι ότι το σύστημα εκλογής ηγεσιών στην Πολιτεία και στην Εκκλησία δεν είναι τόσο δημοκρατικό, ώστε να εκλέγονται οι άριστοι, που να  ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του λαού και στις ευθύνες τους έναντι της Ιστορίας μας. Όταν εκλέγεται κάποιος ηγέτης Κόμματος λόγω επωνύμου και όταν κάποιος ελπίζει να εκλεγεί στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο όχι λόγω προσόντων, αλλά επειδή επισκέπτεται με κάθε ευκαιρία τους Μητροπολίτες εκλέκτορες, κάτι δεν πηγαίνει καλά στις διαδικασίες. Δυόμισι χιλιάδες χρόνια πριν οι Έλληνες εκλέγαμε ή διορίζαμε τους αρίστους, που αν δεν εκτελούσαν σωστά τα καθήκοντα, τα οποία ανελάμβαναν ετιμωρούντο. Σήμερα η εκλογή των αρίστων είναι ζητούμενο…Όμως, όπως εγράφη στην αρχή,  η ελπίδα είναι ζωντανή, γιατί γνωρίζουμε  ότι ο Αναστηθείς Ιησούς δεν θα μας αφήσει να χαθούμε. Καλή Ανάσταση!.-  

……………………………………………………….

 Image may be NSFW.
Clik here to view.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 10^ηΑπριλίου 2025

Η ΑΙΡΕΣΗ ΠΕΡΙ «ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ»

(Αναφορά σε μια από τις πλέον βλάσφημες και κακόδοξες πλάνες του Παπισμού)

       Εισερχόμαστε με την χάρη του Θεού στην Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, κατά την οποία η Αγία μας Εκκλησία μας καλεί να ακολουθήσουμε τον Λυτρωτή μας Χριστό στο δρόμο προς το Γολγοθά. Να βιώσουμε τα Άχραντα Πάθη Του, τα οποία δέχτηκε να υποστεί για τη δική μας απολύτρωση και σωτηρία και να πανηγυρίσουμε την λαμπροφόρο Ανάστασή Του. Να Τον υποδεχτούμε  «λαμπαδηφόροι»,ως τον «δικαιοσύνης ἥλιον, πᾶσι ζωὴν ἀνατέλλοντα»[1]. Έχουμε άλλωστε την ύψιστη δωρεά και ευλογία να είμαστε μέλη της αληθινής και μοναδικής Εκκλησίας του Χριστού, τα οποία μπορούμε να ζούμε, ως τα μύχια της ψυχής μας, το κοσμοσωτήριο γεγονός της Αναστάσεως του Κυρίου και Λυτρωτή μας Χριστού και με αυτή την πίστη πορευόμαστε στον τραχύ επίγειο βίο μας. Έχουμε το προνόμιο να ανήκουμε στην «Εκκλησία της Αναστάσεως», όπως χαρακτηρίζεται η Ορθόδοξος Εκκλησία μας!

      Θα προσεγγίσουμε την χαρά της Αναστάσεως υπό την προϋπόθεση ότι θα βιώσουμε τα Θεία Παθήματα στην πραγματική τους διάσταση και για τούτο η Αγία μας Εκκλησία φρόντισε να μας παραθέσει αυτές τις άγιες ημέρες έναν πλούσιο πνευματικό ανεφοδιασμό, στις λατρευτικές και λειτουργικές της ακολουθίες. Μέσω της υπέροχης υμνολογίας μας εισάγει στο μυστήριο της σωτηρίας, όχι ως στείρα νοητική σύλληψη, αλλά ως βιωματικό γεγονός. Η Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία μας, η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού, καθοδηγούμενη από το Πανάγιο Πνεύμα, την «εις πάσαν την αλήθειαν» (Ιωάν.16,17), θέτει σαφή όρια ανάμεσα στο υπερφυσικό και το φυσικό, ανάμεσα στο Θεό και τον άνθρωπο, ανάμεσα στην Θεία Αποκάλυψη και την ανθρώπινη γνώση. Ένεκα τούτου, δεν προβάλλει το «πως»της σωτηρίας μας, η οποία είναι μυστήριο, αλλά στέκεται στο σωτήριο αποτέλεσμα, στην δια του Χριστού απολύτρωσή μας.

      Αντίθετα με την Εκκλησία μας οι αιρέσεις, ως «σπέρματα του διαβόλου», αποθεώνουν τον ανθρώπινο νου, θέλοντας τα πάντα εξηγούμενα από αυτόν. Αυτή είναι άλλωστε η ουσία της αίρεσης, η πρόταξη της ατομικής σκέψης σε σχέση με την αποκεκαλυμμένη αλήθεια της Εκκλησίας. Και είναι γνωστό πως η αποθέωση του ανθρώπινου νου έλαβε χώρα στην αιρετική Δύση, με τον σχολαστικισμό, την νοησιαρχία, στην οποία υπέταξαν την Θεία Αποκάλυψη και την απογύμνωσαν από τον υπερβατικό και μυστικό της χαρακτήρα.

     Μια τέτοια χαρακτηριστική περίπτωση είναι και η φοβερή και υπερβαλλόντως βλάσφημη αίρεση «Περί της Ικανοποιήσεως της Θείας Δικαιοσύνης», η οποία προσβάλλει καίρια το δόγμα περί σωτηρίας της Εκκλησίας. Το εκκοσμικεύει, εντάσσοντάς το στην αντίληψη περί κοσμικού δικαίου, στην έννοια της δικαιοσύνης, όπως την αντιλαμβάνεται ο κόσμος και δει στην μεσαιωνική περί δικαιοσύνης αντίληψη που επικρατούσε όταν κυριαρχούσε στην Ευρώπη ο φράγκικος απάνθρωπος φεουδαλισμός. Τότε που οι Φράγκοι ηγεμόνες θεωρούνταν επί γης θεοί και οι υποτελείς τους ανδράποδα, επιβάλλοντας σ’ αυτούς την οποιαδήποτε θέλησή τους.

      Μέσα σε αυτό το νοσηρό κλίμα ο Θεός έπαψε να πιστεύεται και να θεωρείται ως αγάπη και πηγή των οικτιρμών, αλλά λογίστηκε ως κάποιος απόκοσμος φεουδάρχης και η συμπεριφορά του ως μισάνθρωπη φεουδαλική εξουσία. Όπως λειτουργούσε η απάνθρωπη εξουσία των φεουδαρχών, έτσι κατανοήθηκε και η «εξουσία»του Θεού. Όπως εφάρμοζαν εκείνοι το «δίκαιό»τους στους δουλοπάροικους υπηκόους τους με βία, έτσι όρισαν και το Θεό να επιβάλλει το δικό του δίκαιο με βία, απανθρωπιά και «εξιλεωτικές»τιμωρίες. Όπως ζητούσαν και επέβαλλαν εκείνοι φρικτές τιμωρίες και αντίποινα για προσβολές και αδικήματα στους υπηκόους τους, έτσι και ο Θεός «απαιτεί»τιμωρίες, αντίποινα και «εξιλεώσεις»από τους ανθρώπους!

       Τι είναι λοιπόν αυτή η παπική πλάνη, η οποία κληρονομήθηκε και στους προτεστάντες; Μας το εξηγεί ο θεολόγος κ. Ιωάννης Καρντάσης: «Ένα από τα κύρια δογματικά θέματα, που χωρίζουν την Ορθόδοξη Εκκλησία από τον Παπισμό είναι και αυτό της ικανοποίησης της θ. δικαιοσύνης. Συγκεκριμένα, ενώ η Ορθόδοξη Εκκλησία πρεσβεύει, ότι ο θάνατος είναι δημιούργημα του Διαβόλου, ο δε Λόγος εσαρκώθη για να καταποντίσει το κράτος του θανάτου (“θανάτω θάνατον πατήσας”), πράγμα που έγινε με την σταύρωση και ανάστασή Του, για τον Παπισμό, ο θάνατος είναι δημιούργημα του Θεού, ο δε Λόγος εσαρκώθη και εσταυρώθη προς ικανοποίηση της θείας δικαιοσύνης και για να δώσει το καλό παράδειγμα της αγάπης και της υπακοής, ως προϋπόθεση ένωσης με τον Θεό, αυτός δε ο θάνατος θα καταργηθεί με την β΄ παρουσία»[2].  Και διευκρινίζει:«Eκφράζει την εντελώς αντίθετη δογματική θέση, που εδράζεται στη διαφορετική της άποψη έναντι του προπατορικού αμαρτήματος και της δημιουργίας του Σατανά, τον οποίον θεωρεί ως όργανο και υπηρέτη του Θεού προς τιμωρία του ανθρώπου ένεκα της θείας οργής (με την Ορθόδοξη δογματική θέση να είναι βεβαίως εκ διαμέτρου αντίθετη)»[3].

       Πιο συγκεκριμένα η κακοδοξία αυτή έχει ως εξής, σύμφωνα με άλλο κείμενο: «Σύμφωνα με την άκρως κακόδοξη αυτή θεωρία, η πτώση του ανθρώπου δεν εκλαμβάνεται ως αστοχία, ως μια λαθεμένη επιλογή, όπως διδάσκει η Εκκλησία, αλλά ως “προσβολή της Θείας Δικαιοσύνης και του μεγαλείου του Θεού”. Η πτώση των Πρωτοπλάστων αποτέλεσε μια τρομακτικών διαστάσεων ύβρη και προσβολή κατά του Δημιουργού, προκαλώντας μια μεγάλη ενοχή, με την παράβαση του αιώνιου θείου νόμου. Ήταν δε τόσο μεγάλη η προσβολή κατά του Θεού, όσο και η αξία του προσβαλλόμενου Θεού. Γι’ αυτό απαιτούνταν ανάλογη εξιλέωση, για την αποκατάσταση της “τρωθείσας θείας μεγαλειότητας και της ηθικής τάξεως”. Ο προσβαλλόμενος Θεός διατελούσε σε θυμό και μόνιμη αγανάκτηση και απέχθεια εναντίον του ανθρωπίνου γένους, το οποίο έπρεπε να υποστεί τις συνέπειες της προσβολής κατά του Θεού. Για τούτο ο Θεός δημιούργησε τον θάνατο, ως “δίκαιη τιμωρία”. Σύμφωνα με την βλάσφημη αυτή πλάνη, το θάνατο δημιούργησε ο Θεός και όχι oδιάβολος, όπως διδάσκει η Εκκλησία! Και όχι μόνον ο θάνατος, αλλά και η κόλαση είναι δημιούργημα του Θεού, για την “δίκαιη τιμωρία” του πεσόντος στην αμαρτία ανθρώπου. Μάλιστα, όπως αναφέρεται σε παπικά “θεολογικά” κείμενα, στηριζόμενα σε ένα από τα πολλά ατυχή θεωρήματα του ι. Αυγουστίνου, ο Θεός ευφραίνεται βλέποντας τους κολασμένους να βασανίζονται και τέρπεται ακούγοντας τις φρικτές οιμωγές τους! Αλλά ούτε ο θάνατος, ούτε η κόλαση, ως έσχατη τιμωρία, ήταν αρκετά να κατευνάσουν τον “θείο θυμό”, να ικανοποιήσουν την “διασαλευθείσα ηθική τάξη” και την “τρωθείσα Θεία Δικαιοσύνη”. Έπρεπε να υπάρξει άλλου είδους “εξιλέωση”, πολύ μεγάλη, ανάλογη του μεγέθους της θεία μεγαλειότητας. Και αν ακόμα είχε “θυσιασθεί” ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, ως “θυσία εξιλέωσης”, και πάλι δεν θα μπορούσε να καταλαγιάσει η “θεία οργή”! Έπρεπε να θυσιαστεί κάτι ανώτερο από τον άνθρωπο. Γι’ αυτό επιλέχτηκε να θυσιαστεί ο Υιός του Θεού στη θέση του ανθρώπου. Να τιμωρηθεί Εκείνος στη θέση του ανθρώπου, να χύσει το αίμα Του για να ικανοποιηθεί ο “οργισμένος” ουράνιος Πατέρας! Έπρεπε να πονέσει και να πεθάνει, με τον επώδυνο θάνατο του σταυρού, στη θέση των αμαρτωλών ανθρώπων, προσφέροντας το αίμα Του “λύτρο εξαγοράς” στο Θεό, προκειμένου να κατευναστεί ο θυμός του Πατέρα, να του προσφέρει άπειρη ικανοποίηση, για να δώσει την νομική συγχώρηση των αμαρτιών. Ο Χριστός πάσχοντας και χύνοντας το αίμα Του στο Γολγοθά, προσέφερε δεκτή θυσία στον “οργισμένο” ουράνιο Πατέρα, κατευνάστηκε ο θυμός του, ικανοποιήθηκε η Θεία Δικαιοσύνη, αποκαταστάθηκε η ηθική τάξη και έτσι συντελέστηκε η σωτηρία! Ο Χριστός σαρκώθηκε για να ικανοποιήσει την Θεία Δικαιοσύνη, να κατευνάσει την θεία οργή και να αποκαταστήσει την ηθική τάξη και όχι να απολυτρώσει τον άνθρωπο από την αιχμαλωσία του Σατανά, την δουλεία της αμαρτίας, τη φθορά και το θάνατο, να ενώσει τον άνθρωπο με το Θεό και να τον θεώσει, όπως δοξάζει η Εκκλησία. Εφόσον “ικανοποιήθηκε” η θεία δικαιοσύνη αυτόματα συντελέστηκε και η σωτηρία του ανθρώπου!»[4].

      Η αντιχριστιανική και άκρως βλάσφημη αυτή δοξασία «πρωτοεμφανίζεται σε έργα του Αρχιεπισκόπου του Canterbury Άνσελμου (1033-1109), ιδρυτή του Σχολαστικισμού στη Δύση και αγίου από τον Παπισμό. Συνέγραψε το έργο: Cur Deus homo? (Γιατί ο Θεός (έγινε) άνθρωπος;), στο οποίον διαπραγματεύεται τη θεωρία της λύτρωσης. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, που στηρίζεται στη φεουδαλική διάρθρωση της κοινωνίας, ο πεπερασμένος άνθρωπος διέπραξε ένα έγκλημα (αμάρτημα) κατά του απείρου Θεού. Στη φεουδαλική κοινωνία, ο προσβάλλων αναγκαζόταν να παράσχει ικανοποίηση ή να καταβάλει αποζημίωση στον προσβληθέντα, που ήταν ανάλογη προς τη θέση του τελευταίου. Έτσι, ένα έγκλημα εναντίον ενός βασιλιά απαιτούσε μεγαλύτερη ικανοποίηση από ένα έγκλημα εναντίον ενός βαρώνου κ.ο.κ. Σύμφωνα με αυτόν τον τρόπο σκέψης, ο πεπερασμένος άνθρωπος, αφού δεν μπορούσε ποτέ να παράσχει ικανοποίηση στον άπειρο Θεό, θα έπρεπε να περιμένει μόνο τον αιώνιο θάνατο. Το όργανο για την επαναφορά του ανθρώπου σε μια ορθή σχέση με τον Θεό θα έπρεπε να είναι ένας Θεάνθρωπος (Χριστός), με του οποίου την άπειρη αξία ο άνθρωπος εξαγνίστηκε σε μια πράξη συνεργασίας –αναδημιουργίας»[5].

       Αυτή την κακόδοξη θεωρία και πλάνη την υιοθέτησε και ο Θωμάς Ακινάτης (1225-1274), δίνοντάς της πιο σαφή καθορισμό, ως προς το περιεχόμενό της, την οποία όρισε ως «διδασκαλία της Εκκλησίας»και «επικυρώθηκε με τη σύνοδο του Τριδέντου, η οποία καθόρισε ότι η αξιομισθία του ανθρώπου αδυνατεί να προσφέρει τη σωτηρία, εκτός αν συναφθεί με την αξιομισθία του Χριστού. Διέκρινε δε δυο είδη ποινών, την αιώνια και την πρόσκαιρη. Από την πρώτη απαλλάσσεται ο άνθρωπος μόνο δια του σταυρικού θανάτου του Χριστού, ενώ από τη δεύτερη με τα έργα της μετανοίας. Οι λυσίποινες αυτές αφέσεις αμαρτιών βάσει των αξιομισθιών του Χριστού και των Αγίων προφανώς βασίζονται στην εκδοχή περί ικανοποιήσεως της θ. δικαιοσύνης. Εν προκειμένω εξαγοράζονται μόνον οι πρόσκαιρες ποινές και όχι οι αιώνιες, οι οποίες εξαλείφονται μόνο δια του σταυρικού θανάτου»[6]. Τέλος η Α΄ «Σύνοδος»του Βατικανού (1870), την όρισε «δόγμα πίστεως»για την παπική «εκκλησία», που σημαίνει ότι είναι υποχρεωτική πίστη για τους πιστούς της παπικής «εκκλησίας»,με «σωτηριολογικές» συνέπειες!

        Ο Καθηγητής Ν. Ματσούκας διευκρινίζει: «Η θεωρία αυτή του Άνσελμου ορμάται εκ προϋποθέσεων και σκέψεων ξένων προς την βιβλική και την ανατολική πατερική διδασκαλία. Η θεωρία αυτή δεν μπορεί να στηριχθεί εις τας παραστάσεις περί “θυσίας” και “λύτρου” υπέρ των ανθρώπων, ως αναπτύσσεται εις την ορθόδοξη ανατολική παράδοση, όπου εξαίρεται η πράξη του Σταυρού ως προσφορά υπέρ του ανθρώπου και όπου δεν γίνεται λόγος περί της συνδιαλλαγής της αγάπης και της δικαιοσύνης στο Θεό. Η ερμηνεία αυτή του απολυτρωτικού έργου μετατόπισε το πρόβλημα από την ανθρώπινη περιοχή στη θεία. Η βιβλική διδασκαλία και η Ορθόδοξη παράδοση δέχονται το απολυτρωτικό έργο ως προελθόν εκ της αγάπης του Θεού, ο οποίος εισέβαλε στην ιστορία και ελευθέρωσε τον άνθρωπο από τα χέρια του Διαβόλου και από τη δύναμη της φθοράς και την άλωση από το κράτος του θανάτου»[7].

        Ο μακαριστός Καθηγητής π. Ιωάννης Ρωμανίδηςεπισημαίνει τις σοβαρότατες συνέπειες που έχει αυτή η παπική βλάσφημη πλάνη όσον αφορά την σωτηρία: «Η εν τη Δύσει επικρατούσα περί απολυτρώσεως διδασκαλία είναι εν γενικαίς γραμμαίς η περί ικανοποιήσεως θεωρία του Ανσέλμου, η οποία δεν προϋποθέτει ως αναγκαίαν την συνεχή και αδιάκοπον κοινωνίαν και παρουσίαν του Χριστού εν τοις σώμασι των πεφωτισμένων, όπου δε η προϋπόθεσις αύτη δια βιβλικούς λόγους απαντά, είναι δευτερευούσης σημασίας. Εφ’ όσον δια της σταυρικής θυσίας του Κυρίου ικανοποιείται η θεία δικαιοσύνη, δεν υπάρχει πλέον ουσιαστική ανάγκη της διαρκούς και πραγματικής εν τη Εκκλησία παρουσίας Αυτού προς σωτηρίαν των πιστών»[8].  

      Η βλάσφημη περί ικανοποιήσεως της θείας δικαιοσύνης θεωρία αντίκειται απόλυτα στην βιβλική και αγιοπατερική γραμματεία. Ο απόστολος Παύλος είναι σαφής: «Ἐπεὶ οὖν τὰ παιδία κεκοινώνηκεν αἵματος καὶ σαρκός, καὶ αὐτὸς (ο Χριστός) παραπλησίως μετέσχεν τῶν αὐτῶν, ἵνα διὰ τοῦ θανάτου καταργήσῃ τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τουτέστιν τὸν διάβολον, καὶ ἀπαλλάξῃ τούτους ὅσοι φόβῳ θανάτου διὰ παντὸς τοῦ ζῆν ἔνοχοι ἦσαν δουλείας» (Εβρ.2,14-15). Το Πάθος του  Κυρίου έγινε για να καταργήσει με το δικό Του θάνατο, τον δικό μας θάνατο και όχι να «ικανοποιήσει την θεία δικαιοσύνη»! Ο Χριστός έγινε άνθρωπος για να καταργήσει «τήν ἁμαρτίαν ἐν τῇ σαρκί αὐτοῦ, ἵνα οἱ ἐν τῷ Ἀδάμ ἀποθνήσκοντες, ζωοποιηθῶσιν ἐν αὐτῷ». Και γι’ αυτό ήταν αναγκαία η Ενανθρώπησή Του, αλλά και το Πάθος Του, «ἔδει αὐτὸν πολλάκις παθεῖν … εἰς ἀθέτησιν ἁμαρτίας διὰ τῆς θυσίας αὐτοῦ πεφανέρωται» (Εβρ.9,26). Και διευκρινίζει ο μεγάλος Απόστολος: «ὁ Θεὸς τὸν ἑαυτοῦ υἱὸν πέμψας ἐν ὁμοιώματι σαρκὸς ἁμαρτίας καὶ περὶ ἁμαρτίας, κατέκρινε τὴν ἁμαρτίαν ἐν τῇ σαρκί» (Ρωμ.8,3), μη αφήνοντας κανένα περιθώριο να νοηθεί η Ενανθρώπηση και το Πάθος του Κυρίου διαφορετικά, παρά μόνο να σώσει τον άνθρωπο από την αιχμαλωσία του Σατανά, τη δουλεία της αμαρτίας, τη φθορά και το θάνατο.

       Πουθενά, επίσης, στα έργα των Πατέρων της Εκκλησίας μας δεν συναντάται αυτή η παπική κακοδοξία.  Η πατερική περί σωτηρίας διδασκαλία είναι απόλυτα σύμφωνη και απηχεί την βιβλική αποκάλυψη περί σωτηρίας του ανθρώπου. Μεγάλοι Πατέρες όπως οι Άγ. Ειρηναίος, Μ. Αθανάσιος, Κύριλλος Αλεξανδρείας, Γρηγόριος Θεολόγος, Ιωάννης Χρυσόστομος, Μάξιμος Ομολογητής, Νικόλαος Καβάσιλας, Γρηγόριος Παλαμά κ.ά. ορίζουν την σωτηρία μας ως ύψιστο δείγμα της θείας αγάπης, η οποία φθάνει και ως την θυσία του σαρκωμένου Υιού και Λόγου του Θεού.

       Ο Άγιος Γρηγόριος Θεολόγοςαναφέρει χαρακτηριστικά: «τις ο λόγος, Μονογενούς αίμα τέρπειν Πατέρα, ως ουδέ τον Ισαάκ εδέξατο παρά του πατρός προσφερόμενον, αλλ’ αντηλλάξατο την θυσίαν, κριόν αντιδούς του λογικού θύματος; Ή δήλον, ότι λαμβάνει μεν ο Πατήρ, ουκ αιτήσας, ουδέ δεηθείς, αλλά δια την οικονομίαν, και το χρήναι αγιασθήναι τω ανθρωπίνω του Θεού τον άνθρωπον. ιν’ αυτός ημάς εξέληται, του τυράννου βία κρατήσας, και προς εαυτόν επαναγάγη δια του Υιού μεσιτεύσαντος, και εις τιμήν του Πατρός τούτο οικονομήσαντος, ώ τα πάντα παραχωρών φαίνεται»[9]! Ο Μ. Αθανάσιος έγραψε πως: «η ημών αιτία εκείνω γέγονε πρόφασις της καθόδου, και η ημών παράβασις του Λόγου την φιλανθρωπίαν εξεκαλέσατο, ώστε και εις ημάς φθάσαι και φανήναι τον Κύριον εν ανθρώποις»[10]και«Αυτός γαρ ενηνθρώπησεν ίνα ημείς θεοποιηθώμεν και της εκείνου Ενσωματώσεως ημείς γεγόναμεν υπόθεσις»[11] . Ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων αποφάνθηκε:  «...Ἀνέλαβε τό ὅμοιον ἡμῶν ἐξ ἡμῶν ὁ Κύριος ἵνα τήν ἀνθρωπότητα σώση..., ἵνα τῷ λείποντι μείζονα δῶ τήν χάριν, ἵνα ἡ ἀνθρωπότης ἡ ἁμαρτωλός Θεοῦ γένηται κοινωνός... Δέλεαρ τοίνυν τοῦ θανάτου γέγονε τό σῶμα, ἵνα ἐλπίσας καταπιεῖν ὁ δράκων, ἐξεμέση καί τούς ἤδη καταποθέντας....»[12]και όχι να «ικανοποιήσει» κάποια «τρωθείσα θεία δικαιοσύνη». Για τον Άγιο Γρηγόριο Νύσσηςη αμαρτία  είναι «αλλοτρίωση από τον Θεό»και για τον Άγιο Μάξιμο Ομολογητή«ασθένεια», η οποία θεραπεύεται μόνο δια της μετανοίας και της συγχωρήσεως από μέρους του φιλάνθρωπου Θεού. Πουθενά δεν θα βρούμε να μιλάνε οι Πατέρες για τη θεραπεία της αμαρτίας με καταδίκες, τιμωρίες και ενοχές. Ο κολασμός της βρίσκεται μέσα στην ουσία της αμαρτίας, ήτοι στον εθελούσιο αποκλεισμό της κοινωνίας του αμαρτωλού με το Θεό. Αυτός είναι ο πραγματικός κολασμός, ασύγκριτα πιο οδυνηρός και από τις «εξιλεωτικές τιμωρίες»που πρεσβεύει ο αιρετικός δυτικός Χριστιανισμός.  

       Αντίθετα όμως για τους δυτικούς (ι. Αυγουστίνο, Άνσελμο, Θωμά Ακινάτη, Λούθηρο, κλπ) η αμαρτία δεν θεωρείται πνευματική ασθένεια, αστοχία, αλλά  «παράβαση νόμου»και ως εκ τούτου απαιτείται ανάλογη τιμωρία για εξιλέωση.  Είναι χαρακτηριστική η ρήση του παπικού «θεολόγου» J. Phole: «Η ενσάρκωση μπορεί να εννοηθεί ως αναγκαίος όρος της απολύτρωσης, μόνο κάτω από την προϋπόθεση ότι ο Θεός απαίτησε επαρκή (δηλ. άπειρη) ικανοποίηση για τις αμαρτίες των ανθρώπων»[13]. Γι’ αυτό η δυτική παράδοση δίνει ιδιαίτερη «σωτηριολογική»σημασία στην Σταύρωση του Χριστού και λιγότερο, έως ελάχιστη στην Ανάσταση, η οποία είναι για μας τους ορθοδόξους η πραγματική νίκη επί του θανάτου, «θανάτω θάνατον πατήσας»! 

       Δυστυχώς η κακόδοξη και βλάσφημη αυτή πλάνη είχε τρομακτικές και ανεπανόρθωτες συνέπειες στην δυτική χριστιανοσύνη.  «Ο αιώνιος και άτρεπτος, ο “αεί ωσαύτως ον” Θεός, ο “χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας” παρουσιάζεται να τρέπεται, να αλλοιώνεται, να αλλάζει διαθέσεις, να κυριαρχείται από ανθρώπινα πάθη, όπως ο θυμός και η εκδίκηση, να διακατέχεται από “αναγκαιότητες”, όπως είναι η “ικανοποίηση της δικαιοσύνης” του. Να απαιτεί συναλλαγές, τύπου δούναι και λαβείν, για να αλλάξει διάθεση. Διαστρεβλώνεται πλήρως η αγαθή του φύση, όπως τη δίδαξε ο Χριστός. Δεν είναι ο στοργικός Πατέρας της παραβολής του ασώτου υιού, αλλά άτεγκτος και ανελέητος, ο οποίος “διψά” για εκδίκηση και “απολαμβάνει” την “δίκαιη τιμωρία” των αμαρτωλών. Δεν είναι ο  μανιακά αγαπών τον άνθρωπο, αλλά ένα φοβερό απόκοσμο φόβητρο, ένας “τρομοκράτης θεός”, απαράλλακτος των “θεών” του παγανισμού. Δεν εμπνέει αγάπη, ηρεμία, στοργή, τρυφερότητα, εμπιστοσύνη, ασφάλεια και ελπίδα, αλλά φόβο και τρόμο. Αυτή η τρομακτική διαστρέβλωση της εννοίας του Θεού συντέλεσε τα μέγιστα στην απέχθεια του δυτικού ανθρώπου να τον αποδεχτεί, γέννησε την αθεΐα και τον οδήγησε σε φοβερά αδιέξοδα. Φυσικά πρόκειται για επινόηση και δημιουργία ενός άλλου “θεού” ανύπαρκτου, ένα φρικτό είδωλο, απόλυτα αντίθετου με τον Θεό της ανόθευτης χριστιανικής πίστεως. Μαζί διαστρεβλώθηκε και αποσαρθρώθηκε πλήρως και η περί της Θείας Οικονομίας διδασκαλία της Εκκλησίας μας. Ο Χριστός “αναγκάστηκε” να σαρκωθεί, όχι να απολυτρώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία, τη φθορά και τον θάνατο, αλλά από το “θείο θυμό”, για να “ικανοποιήσει” την “τρωθείσα θεία δικαιοσύνη”! Η υπέρτατη θεία δωρεά της σωτηρίας κατανοείται ως μια δικανική διαδικασία, απογυμνωμένη πλήρως από το στοιχείο της αγάπης του Θεού. Εφόσον η σωτηρία είναι αποτέλεσμα συναλλαγής και δικανικών κανόνων, υπερτονίζεται η επιτέλεση “καλών έργων” και υποβιβάζεται η εσωτερική αλλαγή του ανθρώπου, η συνεχής μετάνοια, η οποία προσελκύει τη θεία χάρη και τον αγιασμό, με απώτερο στόχο την θέωση. Όσα περισσότερα “καλά έργα” επιτελεί ο πιστός, τόσο περισσότερο “ευαρεστεί” το Θεό. Οι άγιοι “αγίασαν” επιτελώντας περισσότερα από όσα χρειάζονταν και αυτά τα “περισσευούμενα” τα διαχειρίζεται ο “Πάπας”, πουλώντας τα σε όσους τους “λείπουν”, με τα γνωστά “συγχωροχάρτια”»[14]!

      Όπως τόνισε σε περισπούδαστο σύγγραμμά του[15]και ο σεπτός Ποιμενάρχης μας, η βλάσφημη και σατανικής εμπνεύσεως αυτή πλάνη του Παπισμού, έμελλε να έχει τρομακτικές συνέπειες στη δυτική χριστιανοσύνη, διαστρεβλώνοντας ριζικά την έννοια του αγαθού Θεού της αγάπης και των οικτιρμών. Τονίζει και κάτι άλλο πολύ σημαντικό: «Οὕτω δέ διεμορφώθη ἕν παράλογον καί αἱρετικόν, σύστημα νομικῶν σχέσεων μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, καί τῶν πνευματικῶν, ἐν γένει, κτισμάτων, καί τοῦ Θεοῦ, διότι δέν κατενοήθη ἐπαρκῶς ἡ ἔννοια τῆς ὑπό τοῦ Θεοῦ δωρηθείσης, εἰς τά πνευματικά κτίσματα, ἐνσυνειδήτου ἐλευθερίας καί ἐθεωρήθη ἀδύνατος ἡ ὕπαρξις ἐλευθέρων βουλήσεων οὐχί μόνον ἀντικειμένων εἰς τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἀλλά καί ἀντενεργουσῶν εἰς τό ἔργον Αὐτοῦ. […] δέν εὑρέθη ἄλλο τοιοῦτον ἐξιλαστήριον θῦμα καί ἀντάλλαγμα εἰμή ἡ Σταυρική θυσία τοῦ Κυρίου, τοῦ τελείως ἀθώου δηλαδή καί ἀναμαρτήτου ἀνθρώπου, ἐν ὦ, προσέτι, θά ἐνώκει ὁ “ἐν μορφῇ Θεοῦ ἀνάρχως ὑπάρχων” (πρός Φιλιππ.Β΄6) αἰώνιος Λόγος - Θεός. Ὁ Θεάνθρωπος! Διότι μόνον τοιαύτη θυσία θά ἦτο δυνα­τον νά ἐξευμενίσῃ πλήρως τόν οὕτω πως προσβληθέντα! καί ἐξοργισθέντα! Θεόν. Ἡ θυσία δηλαδή τοῦ Θεανθρώπου!»[16]. Ο Θεός κατέστησε τον Μονογενή και αγαπητό Του Υιό, εξιλαστήριο θύμα της οργής Του! Προφανώς χειρότερη διαστροφή της περί Θεού αντιλήψεως δεν θα μπορούσε να υπάρξει! Εκτείνοντας το παράλογο αυτής τα πλάνης θεωρούμε πως, εφόσον ο Υιός είναι ενωμένος με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, ως μία ουσία, ο Θεός «θυσίασε»εν τέλει τον ίδιο τον εαυτό Του, προκειμένου να κατευνάσει την οργή Του! Ο Θεός έπεσε θύμα του ιδίου του εαυτού Του, για να ικανοποιήσει ένα φρικτό πάθος Του!

       Αυτόν το αλλόκοτο και σαδιστή «Θεό» απέρριψε ο δυτικός κόσμος, προτιμώντας τον αγνωστικισμό και προωθώντας την σύγχρονη αθεΐα! Μάλιστα ο Νίτσε, μέσα στον αθεϊστικό του παραλογισμό, πρόβαλλε και μια αναντίρρητη φρικτή πραγματικότητα, τον «θάνατο» του Θεού από την δυτική οιστρηλατημένη νοησιαρχία και την δημιουργία ενός θλιβερού ειδώλου Του, «κατ’ εικόνα και ομοίωση»του αιρετικού αλλοτριωμένου, από τον φραγκισμό, ευρωπαίου ανθρώπου.  Αυτή είναι άλλωστε και η κύρια αιτία της πνευματικής, ηθικής και κοινωνικής αποστασίας των νεωτέρων χρόνων του δυτικού Χριστιανισμού, από την αυθεντικότητά του! Και ας μην ψάχνουμε λοιπόν αλλού τις αιτίες της σύγχρονης πολύπλευρης κατάπτωσης!

      Κλείνουμε την ανακοίνωσή μας εκφράζοντας την εξής εύλογη απορία: Γιατί δεν αποτέλεσε και αυτή η φρικώδης παπική πλάνη αντικείμενο συζήτησης στους μικτούς θεολογικούς διαλόγους Ορθοδόξων – Ρ/Καθολικών; Διερωτόμαστε: οι ορθόδοξοι συμμετέχοντες σ’ αυτούς δεν θεωρούν απαραίτητο να τεθεί και αυτή η σοβαρή πλάνη στο τραπέζι των συζητήσεων; Είναι δυνατόν ποτέ να δεχτούμε «ένωση»με τους παπικούς, αποδεχόμενοι (και) αυτή την κακοδοξία, η οποία στρεβλώνει, όπως προαναφέραμε, ριζικά την περί Θεού και Θείας Οικονομίας βιβλική και πατερική διδασκαλία;

     Ευχόμαστε στου αγαπητούς αναγνώστες μας καλή και ευλογημένη Μεγάλη Εβδομάδα, καλό και ευλογημένο Πάσχα!

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών

 Image may be NSFW.
Clik here to view.

Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ

π. Δημητρίου Μπόκου

    Κατά τη Μεγάλη Εβδομάδαπου ανοίγεται ήδη μπροστά μας, ο Χριστός πραγματοποιεί την πορεία που είχε πολλές φορές προαναγγείλει, προετοιμάζοντας τους μαθητές του για τα επικείμενα Πάθη και την Ανάστασή του. «Μέλλει ο Υιός του ανθρώπου παραδίδοσθαι εις χείρας ανθρώπων και αποκτενούσιν αυτόν και τη τρίτη ημέρα εγερθήσεται» (Ματθ. 17, 22-23).

    Την πορεία αυτή μας υπενθυμίζει από την αρχή της Μεγάλης Εβδομάδας η Εκκλησία. Από το βράδυ κιόλας της Κυριακής των Βαΐων, όπου ψάλλεται ο Όρθρος της Μεγάλης Δευτέρας και ξεκινάει η πρώτη ακολουθία του Νυμφίου, ακούμε το Κάθισμα: «Τα πάθη τα σεπτά η παρούσα ημέρα ως φώτα σωστικά ανατέλλει τω κόσμω». Αν και πρόκειται για την πιο επώδυνη διαδικασία που γνώρισε ποτέ ο κόσμος, όμως τα Πάθη είναι δόξα και λαμπρότητα για τον Χριστό. Ακτινοβολούν στον κόσμο σαν φώτα σωτήρια, όπως προβάλλει ο ήλιος το πρωί και φωτίζει με τις ακτίνες του τα πάντα.

     Η πρώτη λοιπόν ημέρα που παρουσιάζει «των παθών του Κυρίου τας απαρχάς», ήδη «λαμπροφορεί». Δοξάζουμε ευγνώμονα, πανηγυρίζουμε «την απόρρητον Λόγου Θεού κατάβασιν», δεν μοιρολογούμε για τα βάσανα του Χριστού με άρρωστους συναισθηματισμούς.

    Η σταυρική πορεία του Κυρίου υποσημαίνεται ακριβώς με την παραβολή του αμπελώνος, που ακούμε ήδη στην ευαγγελική περικοπή από την πρώτη βραδιά. Εκεί οι κακοί γεωργοί έδειραν, απέκτειναν, λιθοβόλησαν τους δούλους που απέστειλε το αφεντικό τους για να παραλάβουν τους καρπούς. Εν συνεχεία σκέφτηκαν να κάνουν το ίδιο και στον υιό του κυρίου τους. «Δεύτε αποκτείνωμεν αυτόν και κατάσχωμεν την κληρονομίαν αυτού». Έτσι λοιπόν τον συνέλαβαν και «εξέβαλον έξω του αμπελώνος και απέκτειναν αυτόν».

    Αποδοκιμάζεται λοιπόν ο Χριστός, εξοντώνεται από τους ανθρώπους που ο ίδιος έβαλε για να φροντίζουν τα δικά του. Καταδέχεται «σταυρόν, ετασμούς (ανακρίσεις) και μάστιγας, Πιλάτω κρινόμενος». Ραπίζεται στο πρόσωπο από δούλους, ανέχεται τα πάντα, «ίνα σώση τον άνθρωπον».

    Μα ο θάνατος δεν είναι το τέλος του, όπως νόμισαν οι φονείς του. Είναι μεν ο λίθος που τον «απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες», που τον πέταξαν ως ακατάλληλο για χτίσιμο, αλλά ο λίθος «ούτος εγενήθη εις κεφαλήν γωνίας». Έγινε ακρογωνιαίος. Το αγκωνάρι που κρατάει όλη την οικοδομή. «Παρά Κυρίου εγένετο αύτη». Θεμελιώθηκε ατράνταχτα πάνω στο αίμα του Χριστού. Κανένας δεν μπορεί να την γκρεμίσει πλέον. Η θαυμαστή αυτή οικοδομή είναι η Εκκλησία (Ματθ. 21, 33-42).

    Πάνω της μας καλεί να χτιστούμε κι εμείς. «Θεού οικοδομή εστε», λέει (διά Παύλου) ο Χριστός.

Image may be NSFW.
Clik here to view.

«Ο Κατηχητικός Λόγος του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου»

(Από το Λόγο στη συνείδηση του Λόγου)

Νίκος Σακαλάκης,Μαθηματικός

Ο Λόγος αυτός αποτελεί ένα άνθος της αυθεντικής Ορθόδοξης πνευματικότητας του Αγίου. Αναμφίβολα, στο κείμενο αυτό η συνείδησή του εξωτερικεύεται με την καθολικότητα του φωτισμένου∙ συνείδηση που συναιρεί όλη την φιλανθρωπία της ένσαρκης οικονομίας του Χριστού.

Στον Λόγο αυτό αποτυπώνεται η μέριμνα του Ποιμένος, η μέριμνα της σωτηρίας των πιστών με την επίγνωση των ορίων της Μετανοίας.

Να θυμηθούμε, ότι οι κατηχούμενοιεβαπτίζοντο σε ορισμένες ημέρες, στις οποίες συμπεριελαμβάνετο και η Κυριακή του Πάσχα: Γι’ αυτό και ο Ι. Χρυσόστομος απευθύνει τον Λόγο του στους κατηχουμένους – νεοφώτιστους, αναλύοντας το βαθύτερο νόημα της Αναστάσεως (Βλέπε Πατρολογία Migne: Patrologiacgraecaecursuscompletes 59, 721-724).

Ο Λόγος του Ι. Χρυσοστόμου εστιάζεται στη λυτρωτική σημασία της Αναστάσεως του Χριστού, ο οποίος κατελθών στον Άδη κατέλυσε την εξουσίαν του Άδη, γενόμενος (ο Κύριος) προάγγελος της παγκόσμιας αναστάσεως των κεκοιμημένων. Ακριβώς με την συνειδητή (προετοιμασμένη) συμμετοχή μας στο Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας, σωζώμεθα!

Προσέχοντες (κατά το δυνατόν) τις δυσκολίες της αρχαΐζουσας γλώσσας του κειμένου – Λόγου, βοηθούμενοι όμως από το γλαφυρόν – υψηλόν και περίτεχνον της γλώσσας του Ι. Χρυσοστόμου, διακρίνουμε στο Λόγο του (σε αλληλουχία νοημάτων, ενότητάς τους), τις εξής ενότητες (πέντε νομίζω):

α) «Ει τις ευσεβής…πανηγύρεως»

Το κάλεσμα του Ι. Χρυσοστόμου ξεκινά από την γνώση της Αγίας Γραφής, από την Αποστολική παραδεδομένη διδασκαλία – χριστιανοσύνη, και προχωρεί με τις πνευματικές εμπειρίες του, που αφομοίωσε στην Λειτουργική Άσκησή του, ποθώντας ανάσταση και ξαναγέννημα του εαυτού του και των πιστών (ποιμνίου).

 β) «Ει τις δούλος… και την πρόθεσιν επαινεί»

Ο Ι. Χρυσόστομος αισθάνεται την ανάγκη επιτάχυνσης της μετανοίας – σωτηρίας των μη επαρκώς προετοιμασμένων (καλοπροαίρετων) πιστών∙ επικαλούμενος την μακροθυμία και το έλεος του Χριστού, τους καλεί στο Μυστήριο της Θ. Κοινωνίας, στην βίωση της Αναστάσεως του Χριστού.

γ) «Ουκούν εισέλθετε… συγγνώμη γαρ εκ του τάφου ανέτειλε»

Υπάρχει νοηματική συγγένεια με την ανωτέρω (β) ενότητα. Μετά το επεξηγηματικό κάλεσμα, τους προτρέπει στην Θεία Κοινωνία, στην Ευχαριστιακή οργάνωση της ζωής τους.

δ) «Μηδείς φοβείσω θάνατον… ουδείς εν των μνήματι»

Θάνατος! Ένας όρος περιεκτικός, εκφραστικός πολλών πραγμάτων (παραστατικός όρος), που δημιουργεί σε πολλούς ανθρώπους υπαρξιακό άγχος (αγχόνη), ως λεκτική και υπαρξιακή αγωνία.

Ο έντονος παλμός της πνευματικής ζωής (χάρις Θεού), δημιουργεί την γαλήνια (εν Χριστώ) προσπέλαση στο μυστήριο του θανάτου, χωρίς φόβο. Πάντοτε ο θάνατος αποτελεί επικαιρότητατου ανθρώπου, φόβος του, όταν μάλιστα ο άνθρωπος αφήνει πίσω του περιφρονητικά την Ορθόδοξη πνευματική ζωή στην Εκκλησία. Με την Ανάσταση του Χριστού, ο θάνατος δεν είναι πλέον ο αρνητικός παράγοντας της πρόσκαιρης ζωής μας.

ε) «Χριστός γαρ εγερθείς… απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο»

Ακόμη και ο μεγάλος φιλόσοφος Καρλ Γιάσπερςέχει εισάγει στο λόγο του τη μέριμνα των εσχάτων∙ συγκλίνει (φιλοσοφικά) προς τη διδασκαλία της Γραφής. Γράφει: «οι νεκροί θα αναστηθούν με μια πράξη του Θεού, που θα τους ξαναζωντανέψει με τα σώματά τους. Την έσχατη ημέρα, θα αναστήσει τους νεκρούς από τους τάφους τους για την Τελευταία Κρίση» («Μαθήματα Φιλοσοφίας» Σελ. 182 – Εκδ. ΑΡΜΟΣ).

Το νοηματικό επίκεντρο (κεντρική ιδέα) του Λόγου του Αγίου, που είναι το γεγονός της Λυτρώσεως του ανθρώπου δια της Αναστάσεως του Χριστού, δια της καθόδου του Κυρίου στον Άδη, ενισχύεται (το επίκεντρο αυτό) με το συμπαγές (κατά λογική τάξη) ύφος του Ι. Πατρός. Πειθαρχημένα τα νοήματα του Λόγου αναπτύσσονται με σχήματα λειτουργικότητας και στόχου, δηλ.:

α) Toκείμενο αρχίζει με οκτώ (8) υποθετικούς λόγους καθηλωτικούς, που σκορπίζουν παρηγοριά και υπόσχεση σωτηρίας

β) Το κείμενο περιέχει πολλές αντιθέσεις, όπως: «πλούσιοι – πτωχοί»,«εγκρατείς – ράθυμοι», «έλαβε σώμα – περιέτυχε Θεώ», «έλαβε γην – συνήντησεν ουρανώ».

γ) Υπογραμμίζουμε και το γλωσσικό θησαυρό των ερωτήσεων, δηλ.: «που σου… κέντρον», «πού…νίκος».

δ) Στο αναπεπταμένο πεδίο της θεολογικής γνώσεώς του, ο Ι. Πατήρ χρησιμοποιεί επανόδους – επαναφορές: «Μηδείς… πενίαν», «Μηδείς… πταίσματα», «Μηδείς… θάνατον», «Επικράνθη… Επικράνθη…. Επικράνθη… Επικράνθη», καθώς και «έλαβε σώμα…», «έλαβεν όπως έβλεπε», «έλαβε γην…».Επίσης συσχετίζει τα προηγούμενα με την Ανάσταση του Χριστού:

ε) «Ανέστη Χριστός… καταβέβλησαι», «Ανέστη Χριστός… δαίμονες», «Ανέστη Χριστός… άγγελοι», «Ανέστη Χριστός… πολιτεύεται» και «Ανέστη Χριστός… ουδείς εν τω μνήματι».

στ) Χρησιμοποιεί ο Ιερός Χρυσόστομος και σχήματα με το χαρακτήρα του απροσδόκητου, όπως:

«Ει τις υστέρησεν, προσελθέτω μηδέν ενδοιάζων», «ει τις μετά την έκτην έφθασε, μη φοβηθή την βραδύτητα» και ακολουθούν οι συναθροισμοί – επιτροχιασμοί, όπως: «δέχεται, αναπαύει, ελεεί, θεραπεύει, δίδωσι, χαρίζεται, ασπάζεται, τιμά, επαινεί».

ζ) Σε πολλά σημεία του Λόγου υπάρχουν σχήματα εμφάσεως, με χάρι και πειστικότητα, όπως και σχήμα συγχωρήσεως (συνδρομής), όπου αυτός που ομιλεί δίδει στον ακούοντα μικρόν τι, δια να κερδίση κάτι μεγαλύτερο.

1^οΣχόλιο: Προσπαθήσαμε να προσπελάσουμε στο πραγματικό νόημα – περιεχόμενο (συνείδηση) του Λόγου του Ιερού Χρυσοστόμου, με τη βοήθεια των ειδικών περί των σχημάτων λόγου, δηλ. Καχριμάνη Ν. και Κολλάρου Ζ, από την εργασία τους: «Τα σχήματα λόγου της αρχαίας και Νέας Ελληνικής» - εκδ. Ρώσση.

2^οΣχόλιο:Βαθειά (θεολογικά) η γλώσσα του Ι. Χρυσοστόμου, διότι βγαίνει από τη βαθειά βιωματική – φωτισμένη ψυχή του. Έχει βάθος ο Εκκλησιαστικός λόγος, που δεν το υποψιάζεται η «σύγχρονη» ανεμόεσσα σκέψη των ανθρώπων.

Ανεμόεσσαείναι και η σκέψη των αιρετικών οικουμενιστών, που προσπαθούν να δημιουργήσουν «κρίση εκκλησιαστικής γλώσσας» προωθώντας τη δημοτική.

Με τη δημοτική δυσκολεύονται στην απόδοσή τους τα σημασιολογικά – θεολογικά φορτία των λέξεων των Εκκλησιαστικών κειμένων.

Οι εκκλησιαστικές λέξεις έχουν Αγιοπνευματική γόμωση, για να μεταφέρουν με ακρίβεια και βεβαιότητα τις αλήθειες του Ευαγγελίου (Γραφής).

Δεν υπάρχει πρόβλημα – κρίση στην Εκκλησιαστική γλώσσα∙ κρίση υπάρχει στη σκέψη των οικουμενιστών, που με τη σειρά της παραπέμπει στην κρίση που δημιουργεί (πνευματικά) η αίρεση στους ανθρώπους. Έχουμε δηλ. ένα φαυλεπίφαυλο κύκλο.

Στο β΄ μέρος της εργασίας θα προσπαθήσω να μεταφέρω – αποδώσω το δυνατό Πασχαλινό μήνυμα του Ι. Χρυσοστόμου στους άξονες (οριζόντιο - κάθετο), που ορίζουν οι λόγοι της Γραφής και των Πατέρων (Συνεχίζεται)

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

Image may be NSFW.
Clik here to view.

Κοσμικές Συναυλίες, παπικής χροιάς, σε Ορθόδοξους Ναούς της Θεσσαλονίκης!

Νικόλαος Παπαδόπουλος, Βουλευτής Β'Θεσσαλονίκης «ΝΙΚΗ»

Μετά την συστηματική αξιοποίηση του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου (Αρχαγγέλων Ροτόντα) ως χώρου διεξαγωγής κάθε είδους εκδηλώσεων αλλά και μουσικών συναυλιών, μετά την σταδιακή μετατροπή των εκκλησιών μας σε χώρους συναυλιών ακόμη κ έντεχνης μουσικής (κατά παράβαση των ιερών κανόνων και της αυτονόητης ευλάβειας που θα έπρεπε να υπάρχει εντός των ναών),  ... φθάσαμε στη φετινή «λατρευτική εβδομάδα» που διοργανώνει ο Δήμος Θεσσαλονίκης (ο οποίος πριν λίγους μήνες υποδέχθηκε με θέρμη και το euro pride 2024 υπό την αιγίδα του - υπηρετεί δύο κυρίους) να εμφανίζονται μέσα σε Ορθόδοξους Ναούς «μεσαιωνικά λατινικά ρεπερτόρια» (παραποπή 1) ακόμη κ μέσα στον Ιερό Ναό της Παναγίας Αχειροποιήτου, όπου διακονούσε  μέχρι την κοίμησή του ο ευλαβής Ιερομόναχος π. Ιωσήφ Αϊβάζογλου.

Image may be NSFW.
Clik here to view.

 Μια άλλη προγραμματισμένη εκδήλωση του Δήμου Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο της  «λατρευτικής εβδομάδας», λαμβάνει χώρα σε «παπικό ναό»  της Θεσσαλονίκης!!! (παραπομπή 2)

Είναι φανερό ότι υπό  το πρόσχημα της δήθεν τουριστικής ανάπτυξης, με την ανοχή ή τη συνεργασία της τοπικής Ιεράς Μητρόπολης, επιβάλλεται στην πράξη ο οικουμενισμός, ο συγκερασμός δηλαδή της Ορθοδοξίας με τις αιρέσεις.

Πολύ φοβάμαι ότι οι προθέσεις τους πλέον δεν αφήνουν περιθώρια για δικαιολογίες ή παρερμηνείες. 

 Οι Ορθοδόξοι Πιστοί δεν είμαστε ούτε ακραίοι, ούτε θρησκόληπτοι επειδή θέλουμε τους Ορθοδόξους Ναούς μας να παραμείνουν τόποι προσευχής και λατρείας μέσα στους οποίους θα τελούνται τα Ιερά και Άχραντα Μυστήρια της Εκκλησίας μας σύμφωνα πάντα και με τίς αποφάσεις τών Οικουμενικών Συνόδων.

 Υπάρχουν άφθονες αίθουσες στην πόλη μας που μπορούν να φιλοξενήσουν κοσμικές εκδηλώσεις. Οι Ιεροί Ναοί παύουν να είναι ιεροί από τη στιγμή που χρησιμοποιούνται για μη λατρευτικούς σκοπούς.

Σεβαστείτε τις Εκκλησίες μας.

Μην πληγώνεται άλλο τα αισθήματα των Ορθοδόξων Πιστών. 

  *Παραπομπές*: 

 1) https://e-thessalonikiculture.gr/ekdh...

2) https://e-thessalonikiculture.gr/ekdh...

3) https://www.in.gr/2020/10/07/politics...

Σχόλιο: Στην 3η φωτογραφία ο πρωθυπουργός μας, σταυροπόδι, σε  εκδήλωση μέσα στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου - Αρχαγγέλων (Ροτόντα).

 http://youtube.com

…………………………………………..

Δείτε σχετικά και:

-Μας φραγκεύουνε ανοιχτά στην Ευαγγελίστρια Πειραιώς.

-Φως και σκότος στο φως της Αναστάσεως του Κυρίου!

-Και κλαρίνο σε Ναό της Μητροπόλεως Φθιώτιδος για τα Πάθη και την Ανάσταση του Κυρίου!

-Διαμαρτυρία ενοριτών του Ιερού Ναού της Παναγίας Αχειροποίητου προς τoν μητροπολίτη Θεσσαλονίκης.

-«Λατρευτική Εβδομάδα» στη Θεσσαλονίκη από 4 έως 12 Απριλίου

-Με «θρησκευτική ευλάβεια» τίμησαν την Ορθόδοξη μητέρα!

-Κύριο έργο των σημερινών αναξίων δεσποτάδων αναδεικνύεται η αποϊεροποίηση των Ναών.

-Η παγερή αδιαφορία των λογιζόμενων Χριστιανών είναι πολύ χειρότερη από την επέλαση της εκκοσμίκευσης στην Εκκλησία που παρασέρνει τους πολλούς.

-Μία πανδημική νόσος τῶν ποιμένων

-Μπορισπόλ Αντώνιος: «Μας πονάει που βεβηλώνουν τις Εκκλησίες μας»

-Πρεσβυτέρες και πρωτοπρεσβύτεροι χαλάνε την Πίστη.

-Αποϊεροποίηση με αντιπερισπασμούς. Καθιέρωσαν το αρμόνιο και το μαντολίνο μέσα στους Ιερούς Ναούς.

-Στην Σύρο «τίμησαν» τον Άγιο Νικόλαο στο Ναό του με «τραγούδια που αγαπήσαμε»!

-Η κατρακύλα ξεκίνησε με τις βυζαντινές χορωδίες μέσα στους Ναούς.

-Μητρόπολη Σύρου: «Πνευματική» μουσική εκδήλωση με βιολί, κιθάρα, πιάνο, φλογέρα και νεανική χορωδία !

-Ἡ Ἐκκλησία, χῶρος συναυλίας;

-ΤΑ ΑΝΟΡΘΟΔΟΞΑ

-Πολιτισμὸς δίχως ἠθικὰς ἀρχάς

-Συναυλία με τενόρο και σοπράνο σε Ελληνορθόδοξη εκκλησία της Νέας Υόρκης.

-Σπήλαιο ληστών ! Σχολιασμός του Νικόλαου Σωτηρόπουλου για την βεβήλωση των Ιερών Ναών.

-Τά «ἔμμορφα τραγούδια» καί οἱ…δύσμορφες συνήθειες

-Κοσμική συναυλία στον Ι.Ν. Αγίας Τριάδος Νέας Φιλαδελφείας, παρουσία του Μητροπολίτη Γαβριήλ.

-«Οἱ καθεδρικοί ναοί τῆς Μεγάλης Βρετανίας στό στόχαστρο τῆς πολιτισμικῆς τρομοκρατίας»

-Σε τι αποσκοπούν οι κοσμικού τύπου εκδηλώσεις σε Ναούς;

-Συναυλία «θρησκευτικής μουσικής» ως «πολιτιστικό γεγονός» με λίγο Επίδαυρο !

-Ρεμπέτικο σε Ορθόδοξο Ναό στην Αγγλία. Χτυπούν με λύσσα την Εκκλησία (ΒΙΝΤΕΟ).

- Ρεσιτάλ κιθάρας στον Ιερό Ναό του Αγίου Πέτρου στο Άργος!

 -“Θεέ μου τι μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε”!

-Και ο Ελισαίος της Σιμωνόπετρας στα ξεφτιλίκια της Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης.

-Ι.Μητρ. Θεσσαλονίκης, Λατρευτική εβδομάδα: Οδοιπορικό στο Θείο Δράμα με Καζαντζάκη

-Η βεβήλωση του Ι.Ν.Αγ. Παντελεήμονος Αχαρνών (12.12.2010) από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο

-Βίντεο από τα επεισόδια στην συναυλία του Αγίου Παντελεήμονα

-Με συναυλία σε Ιερό Ναό πιστεύει η Αρχιεπισκοπή Αθηνών ότι θα ενώσει τους ανθρώπους;

-Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Η βεβήλωσις του Ι.Ν.Αγ. Παντελεήμονος Αχαρνών (2)

-Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Η βεβήλωσις του Ι.Ν.Αγ. Παντελεήμονος Αχαρνών (1)

-O Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος πιστεύει ότι η εκκλησία συμβάλει στην παραγωγή πολιτισμού με συναυλίες μέσα σε ιερούς ναούς;(Φωτο&βίντεο)

-Οι Ιεροί Ναοί αποϊεροποιούνται και οι λεγόμενοι ποιμένες κοιμούνται.

-Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Η βεβήλωσις του Ι.Ν.Αγ. Παντελεήμονος Αχαρνών (Βίντεο)

-Μετατρέπουν τους Ιερούς Ναούς σε συναυλιακά κέντρα.

-Σὲ ἄλλη…πίστα πιά τὸ παιχνίδι τῆς ἐκκοσμίκευσης!

-Με τις κοσμικές συναυλίες μέσα στους Ιερούς Ναούς, χαλάνε την λαϊκή ευσέβεια.

-Σε ποιούς ανήκουν οι Ναοί; ΔΗΜΑΡΧΟΣ απευθύνει κάλεσμα σε μουσική εκδήλωση που θα γίνει μέσα σε Ιερούς Ναούς.

-Την Κυριακή της Ορθοδοξίας έκαναν τον Ι. Ναό του Αγίου Αθανασίου στην Θεσσαλονίκη μπουζουκλερί!

Image may be NSFW.
Clik here to view.

Στις 9 Απριλίου 2025 το Κοινοβούλιο της Εσθονίας ενέκρινε σε τρίτη ανάγνωση το νομοσχέδιο υπ’ αριθμ. 2-5/25-00033 «Περί των τροπολογιών στον Νόμο της Δημοκρατίας της Εσθονίας “Περί εκκλησιών και ενοριών”», το οποίο εμπράκτως αποβλέπει στην απαγόρευση της δραστηριότητας της Εσθονικής Ορθοδόξου Χριστιανικής Εκκλησίας, της αυτοδιοίκητης Εκκλησίας, που υπάγεται στο Πατριαρχείο Μόσχας.

Ο νέος νόμος εξαναγκάζει τους πιστούς να διακόψουν την ιεροκανονική σχέση με τον Αγιώτατο Πατριάρχη Μόσχας και Πασών των Ρωσσιών και την Ιερά Σύνοδο της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Αυτή η απόφαση επιβάλλει διακρίσεις εις βάρος 250 χιλιάδων θρησκευομένων Εσθονών πολιτών, στερώντας τους την ελευθερία του θρησκεύσθαι.

Ως αιτιολόγηση της ανάγκης να υιοθετηθεί ο εν λόγω νόμος προβλήθηκε ο ανεδαφικός ισχυρισμός ότι δήθεν ο ιεροκανονικός δεσμός των ορθοδόξων χριστιανών της Εσθονίας με το Πατριαρχείο Μόσχας δημιουργεί απειλή για την ασφάλεια του εσθονικού κράτους, το συνταγματικό καθεστώς και τη δημόσια τάξη στη χώρα.

Παράλληλα αγνοήθηκε απολύτως το γεγονός ότι η Εσθονική Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία δεν εμπλέκεται στην πολιτική ζωή, ούτε στις διακρατικές σχέσεις.

Μέχρι σήμερα δεν έχει καταγραφεί ουδεμία περίπτωση δημιουργίας από τις δομές ή τους πιστούς της οιωνδήποτε απειλών για την κρατική και τη δημόσια ασφάλεια.

Τούτο, όμως δε σταμάτησε τις εσθονικές πολιτικές δυνάμεις, που ακολούθησαν τη γραμμή καταπολέμησης της Ρωσικής Ορθοδοξίας, η οποία επί αιώνες αποτελούσε τμήμα της πολιτιστικής κληρονομιάς του εσθονικού λαού.

Ένας από τους κυρίους στόχους καταδιώξεως κατέστη η ιερά μονή Πιούχτιτσα, ιερό σέβασμα της οικουμενικής Ορθοδοξίας και τόπος προσκυνήματος για πιστούς από διάφορες χώρες.

Οι σημερινές ενέργειες των Αρχών της Εσθονίας αναπαράγουν μεθόδους, που εφαρμόσθηκαν στον αγώνα κατά της Εκκλησίας τα χρόνια της αθεϊστικής θεομαχίας.

Η Ιερά Σύνοδος της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας εκφράζει αμέριστη συμπαράσταση στον Σεβασμιώτατο μητροπολίτη Ταλλίνης και πάσης Εσθονίας Ευγένιο, τους ιεράρχες, τον ευαγή κλήρο και τα πιστά τέκνα της Εσθονικής Ορθοδόξου Χριστιανικής Εκκλησίας υπό τις συνθήκες των εντεινόμενων διώξεων εις βάρος της, καλώντας τους να μείνουν αφοσιωμένοι στους ιερούς κανόνες.

Η ιστορία της Ορθοδοξίας στην Εσθονίας είναι πλούσια σε παραδείγματα γενναίας επιμονής στην πίστη, αρχής γενομένης από τον ιερομάρτυρα Ισίδωρο του Γιούριεφ και τους συν αυτώ μαρτυρήσαντες, μέχρι τον μαρτυρικό αγώνα του Αγίου επισκόπου Ρέβελ Πλάτωνα και άλλων νεομαρτύρων της γης της Εσθονίας.

Πιστεύουμε ότι με τις πρεσβείες αυτών η Εσθονική Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία θα ανταπεξέλθει επαξίως στις δοκιμασίες που ενέσκηψαν σε αυτή.

Καλούμε τη διεθνή κοινότητα να καταδικάσει τα γεγονότα βίας εις βάρος της συνειδήσεως των ορθοδόξων και την παράνομη ανάμειξη των εσθονικών Αρχών στις εσωτερικές υποθέσεις της Εσθονικής Ορθοδόξου Χριστιανικής Εκκλησίας, γεγονός που ολοφάνερα περιφρονεί τις διεθνώς αποδεκτές αρχές της ελευθερίας του θρησκεύεσθαι.

mospat.ru

Image may be NSFW.
Clik here to view.

Πνευματικὰ ἐδέσματα – Α΄ Μέρος

Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

Τί εἶναι αὐτὸ πάλι; Θὰ πεῖτε καλοί μου φίλοι. Εἶναι ἐκεῖνο ποὺ συνήθιζε νὰ λέει ὁ Ἅγιος Παΐσιος, ὁ ὁποῖος, πρὶν ἀπὸ κάθε πνευματικὸ γεγονός, ὅπως πρὶν ἀπὸ μία ἀγρυπνία γιὰ παράδειγμα, ἔνοιωθε μεγάλη χαρά. Ὅπως ἐμεῖς σήμερα ὅταν εἶναι νὰ πᾶμε σ’ ἕνα καλὸ ἑστιατόριο, σὲ μία καφετέρια μὲ τὴν παρέα, σὲ μία συναυλία, σ’ ἕνα ποδοσφαιρικὸ ἀγώνα κ.λπ. Καὶ νὰ πῶς δικαιολογοῦσε αὐτὴ τὴ χαρά του: «Πᾶμε γιὰ πνευματικὰ ἐδέσματα», ἔλεγε. Σ’ ἐκεῖνα, δηλαδή, ποὺ δίνουν τὶς πιὸ μεγάλες ἀπολαύσεις καὶ χαρές. Καὶ τὴν μεγίστη εὐφροσύνη!

  Βέβαια αὐτὰ εἶναι ἀκατανόητα γιὰ τοὺς κοσμικούς. Ἁπλούστατα γιατί δὲν τὰ ἔχουν γευθεῖ! Ἂν τὰ εἶχαν γευθεῖ δὲν θὰ ἄλλαζαν τὰ «πνευματικὰ ἐδέσματα» μὲ τίποτα! Καὶ θὰ πήγαιναν ἀπ’ τὸ ἕνα στὸ ἄλλο, προκειμένου νὰ βρίσκονται στὴν κατὰ τὸ δυνατὸν μεγαλύτερη χαρὰ καὶ ἀπόλαυση. Κι ἐνῶ τὰ ἄλλα ἐδέσματα ἔχουν κορεσμό, τὰ πνευματικὰ μὲ τίποτα, εἶναι ἀκόρεστα!1 Κι ἐνῶ ἐκεῖνα πολλὲς φορὲς ὁδηγοῦν στὴ λύπη (ὅπως π.χ. ἡ ἧττα τῆς «ὁμαδάρας»), ἢ στὶς ἐξαλλοσύνες (ὅπως π.χ. σὲ μία συναυλία κακῆς μουσικῆς, στὰ κέντρα διασκέδασης κ.λπ.), αὐτὰ μᾶς ὁδηγοῦν στὰ ὑψηλότερα, στὰ ἅγια καὶ στὰ οὐράνια. Ναί! Βλέπετε τὰ πνευματικὰ ἐδέσματα, ὅπως πολὺ ὡραῖα εἶπαν, εἶναι ἡ τροφὴ τῶν ἀγγέλων!

Ἀλλ’ ἂς πάρουμε τὰ πράγματα μὲ τὴ σειρά τους…

*   *   *

  Κι ἂς ἀρχίσουμε ἀπ’ αὐτὸ πρῶτα… Κάποτε, ὅταν οἱ ἄνθρωποι πήγαιναν στοὺς παλιοὺς Γέροντες καὶ Ἀσκητές, ἔλεγαν: «Ἀββᾶ, πές μου λόγο γιὰ νὰ σωθῶ»! Κι ἐκεῖνοι τοὺς ἔλεγαν σοφὰ λόγια οἰκοδομῆς καὶ σωτηρίας, ὅπως πολλὰ εἶναι καταγεγραμμένα καὶ στὰ εἰδικὰ βιβλία μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὰ λόγια τους, τὰ ἀποκαλούμενα «γεροντικά».

Σήμερα δύο πράγματα συμβαίνουν σὲ ἔκταση.

Ἢ λέμε στὸν ἄλλο «πές μου κάποιο νέο, κανένα κουτσομπολιό, τί μαθαίνεις, τί ἀκοῦς», ὁπότε ἀπ’ αὐτὲς τὶς συζητήσεις βγαίνουν κακολογίες, συκοφαντίες, κατακρίσεις καὶ μὲ δυὸ λόγια ἡ ἀποκαλούμενη «ἀργολογία» ποὺ εἶναι μεγάλη ἁμαρτία, γι’ αὐτὸ καὶ γράφει ὁ Ἀπ. Παῦλος «ἀπόφευγε μωρὲς συζητήσεις…γιατί εἶναι ἀνωφελεῖς καὶ μάταιες» (Τίτ. γ, 10)

Ἢ κλείνουμε ἑρμητικὰ τ’ αὐτιὰ τῆς ψυχῆς μας σὲ ὁ,τιδήποτε πνευματικὸ θὰ μπορούσαμε ν’ ἀκούσουμε, νὰ διαβάσουμε ἢ καὶ νὰ δοῦμε! Δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη κατάντια ἀπ’ αὐτὴ καὶ τιμωρία ἀπ’ τὸν Θεὸ ἀκόμη, ὅπως θὰ δοῦμε…

*   *   *

  Λοιπόν, ὅπως τὸ σῶμα μας ἔχει ἀνάγκη ἀπ’ τὴν τροφὴ καὶ μάλιστα τὴν πλέον κατάλληλη καὶ ὑγιεινὴ καὶ πολλὲς φορὲς μάλιστα τὴν ἡμέρα, τὸ ἴδιο καὶ ἡ ψυχή μας ἔχει ἀνάγκη ἀπ’ τὴν πνευματικὴ τροφή. «Τὸ σῶμα τρέφεται μὲ τροφὲς ἡ δὲ ψυχὴ μὲ λόγο πνευματικό», τονίζει ὁ Ἅγ. Γρηγόριος Θεολόγος.

  Καὶ ποιὰ εἶναι αὐτὴ ἡ πνευματικὴ τροφή; Μὰ ἡ προσευχή, ὁ ἐκκλησιασμός, ἡ συμμετοχὴ στὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας μὲ κορυφαῖο τὴν Θεία Κοινωνία, ἡ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ στὴ συνέχεια ἡ μελέτη πνευματικῶν βιβλίων καὶ ἐντύπων, ἡ συμμετοχή μας στὰ κατηχητικά, τὶς Χριστιανικὲς Ὁμάδες καὶ τὶς πνευματικὲς συνάξεις, ἡ παρακολούθηση πνευματικῶν ἐκπομπῶν στὸ ραδιόφωνο ἢ στὴν τηλεόραση, οἱ συζητήσεις σὲ πνευματικὰ θέματα, ἡ ἐπίσκεψη σὲ χώρους ἱερούς, ὅπως εἶναι οἱ ναοὶ καὶ οἱ μονές, ἡ ἀπασχόληση τοῦ νοῦ μας μὲ σκέψεις πνευματικὲς καὶ γενικὰ ὅ,τι φέρνει κατάνυξη στὴ ψυχή μας καὶ μᾶς ὁδηγεῖ στὸν Θεό.

  Ἀπ’ ὅλα αὐτὰ ὠφελούμαστε τὰ μέγιστα, χαιρόμαστε, ἀγάλλεται ἡ ψυχή μας, ὁ νοῦς μας διακατέχεται ἀπὸ ἀνώτερες σκέψεις, ἀντιμετωπίζουμε διαφορετικὰ τὶς ὅποιες δυσκολίες τῆς ζωῆς, μᾶς ἐπιδοκιμάζει ἡ συνείδησή μας, αἰσθανόμαστε ἀπέραντη εὐφροσύνη, γιατί μέσα μας κατοικεῖ πλέον τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο.

  «Ὁ λόγος Σου εἶναι σωτηρία», ἀναφωνεῖ ὁ Ἅγ. Γρηγόριος Θεολόγος. Γι’ αὐτὸ καὶ μᾶς προτρέπει: «Ἄνοιξε τὸ στόμα σου στὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ προσελκύσεις τὸ Πνεῦμα». Ὁ ἴδιος ἔχοντας αὐτὴ τὴν ἐμπειρία ὁμολογεῖ: «Μὲ τοὺς θείους λόγους ἐξάγνισα τὸ νοῦ μου, ἀναλαμβάνοντας Πνεῦμα ἀπὸ τὶς ἱερὲς Γραφές».

  Ἀναφέρει ὁ Μ. Βασίλειος: «Τρῶγε μέλι, παιδί μου, γιὰ νὰ γλυκαθεῖ ὁ φάρυγγάς σου» (Παροιμ. 24, 13). Μέλι παραβολικὰ ὀνομάζει τὴ θεία διδασκαλία. Γατὶ «πόσο γλυκά, λέει, εἶναι τὰ λόγια σου στὸ λάρυγγά μου, γλυκύτερα ἀπ’ τὸ μέλι στὸ στόμα μου» (Ψαλμ. 118, 103).

Εἶναι πολὺ χαρακτηριστικὸς τοῦτος ὁ λόγος τοῦ Ψαλμωδοῦ: «Σκέφτηκα τὸ Θεὸ καὶ εὐφράνθηκα». Καὶ τί βλέπουμε ἀπ’ αὐτό; Ὅτι καὶ μόνο ἡ σκέψη τοῦ Θεοῦ ἦταν ἀρκετὴ νὰ φέρει τὴν εὐφροσύνη στὴν ψυχή του!

Ἀκόμη κι ὅταν μποῦμε σ’ ἕνα ἱ. ναὸ κι ἀνάψουμε ἕνα κεράκι ἢ κι ὅταν πιάνουμε στὰ χέρια μας ἕνα πνευματικὸ βιβλίο, ἀκόμη κι ὅταν τὸ βλέπουμε, νοιώθουμε τὸ ἴδιο! Πολὺ δὲ περισσότερο ἂν κάνουμε καὶ κάτι πέραν ἀπ’ αὐτὰ τὰ τόσο πολὺ ἁπλά.

Καὶ γιατί ὅλα αὐτά; Ἐπειδὴ ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς μας. Δὲν μᾶς δίνει μόνο τὸ αἰσθητὸ μάννα γιὰ τὶς ἀνάγκες τοῦ σώματός μας, ἀλλὰ καὶ ἐγκαθιστᾶ τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό Του μέσα στὶς ψυχές μας. Λέγει: «Ἐγὼ εἶμαι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς» (Ἰω. 6, 35).

Ἂς προσέξουμε κι αὐτὸ ποὺ ἀναφέρει ἡ Ἁγ. Γραφή: «Ὁ Κύριος δὲν θὰ ἀφήσει τὸν δίκαιο ἄνθρωπο νὰ πεθάνει ἀπὸ τὴν πεῖνα» (Παροιμ. 10, 3). Κι αὐτὸ γιατί θὰ προσφέρει τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό Του ὡς ἄρτο σταλμένο ἀπ’ τὸν οὐρανό, καὶ θὰ θρέψει τὶς ψυχὲς ἐκείνων ποὺ Τὸν σέβονται καὶ Τὸν ἀγαποῦν. Ἐξ ἄλλου συμβαίνει αὐτὸ ποὺ τονίζει ὁ Ψαλμωδός: «Εἰς τόπον χλόης, ἐκεῖ με κατεσκήνωσεν» (Ψαλμ.22,2). Δηλαδὴ στὴν πνευματικὴ χλόη καὶ μάλιστα ὅλους τοὺς πιστούς Του!

Στ’ ἀλήθεια πόσο ἀνώτερη εἶναι αὐτὴ ἡ τροφή! Παρατηρεῖ ὁ Ἅγ. Κύριλλος Ἀλεξανδρείας: «Ἂς ἐργαζόμαστε, ὅπως λέγει ὁ Σωτήρας, ὄχι τὴν τροφὴ ποὺ χάνεται, γιατί μπαίνοντας στὴν κοιλιὰ κι ἀφοῦ γιὰ πολὺ λίγο χρόνο ἐξαπατήσει τὸν νοῦ μὲ τὴν εὐτελέστατη ἡδονή, προχωρεῖ ἀπ’ τὴν κοιλιὰ καὶ διοχετεύεται πρὸς τὸν ἀφεδρώνα. Ἡ πνευματικὴ ὅμως τροφή, στηρίζοντας τὴν καρδιά, διατηρεῖ τὸν ἄνθρωπο στὴν αἰώνια ζωή, τὴν ὁποία καὶ μᾶς ὑπόσχεται ὅτι θὰ μᾶς χορηγήσει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός».

Ἀκόμη καὶ τότε ποὺ ὁ Χριστὸς χόρτασε τοὺς πέντε χιλιάδες καὶ πλέον ἀνθρώπους στὴν ἔρημο μὲ ἐκείνους τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τὰ δύο ψάρια, δὲν τὸ ἔκανε αὐτὸ χωρὶς συμβολισμό, ὅπως παρατηρεῖ ὁ Ἅγ. Κύριλλος. Οἱ πέντε ἄρτοι εἶναι ἡ πεντάτευχος τοῦ Μωυσῆ (δηλαδὴ ὁ ἀποκαλούμενος νόμος τοῦ Θεοῦ) καὶ τὰ δύο ψάρια εἶναι τὸ εὐαγγελικὸ καὶ τὸ ἀποστολικὴ κήρυγμα, μὲ τὰ ὁποῖα τρέφει τὶς ψυχὲς ἐκείνων ποὺ πιστεύουν σ’ Αὐτόν.

*   *   *

  Τί γίνεται ἆραγε ὅταν μᾶς λείπει αὐτὴ ἡ τροφή; Δὲν εἶναι καὶ πολὺ δύσκολο νὰ τὸ φανταστοῦμε, γιατί λίγο ὥς πολύ, κάποτε ἢ πολλὲς φορὲς στὴ ζωή μας τὸ ἔχουμε νοιώσει. Ἡ ψυχή μας στενάζει ἀπ’ τὴ πνευματικὴ πεῖνα, ὑποφέρει, ἔχει λύπη καὶ ἀθυμία, τρέχει σὲ χίλια δυὸ ἄλλα μέσα, γιὰ νὰ καλύψει τὸ κενό της (διασκεδάσεις, ἐκδρομές, ἀλκοόλ, ξενύκτια, ἢ καὶ κλείσιμο στὸν ἑαυτό της, ἀποφυγὴ τῶν ἄλλων κ.λπ). Καὶ τί φοβερό! Ὅσο σ’ αὐτὰ καταφεύγει, τόσο τὸ κενὸ μεγαλώνει καὶ τόσο ὁδηγεῖται σὲ πλῆρες ἀδιέξοδο! Βλέπετε ἡ πιὸ φοβερὴ πεῖνα εἶναι ἡ πνευματική, ὅπως καὶ ἡ πνευματικὴ δίψα ποὺ εἶναι ἡ πιὸ πικρή! Γι’ αὐτὸ καὶ «δὲν θὰ ἀφήσει ὁ Κύριος νὰ ὑποφέρει ἀπ’ αὐτὴ τὴν πεῖνα καὶ τὴ δίψα ψυχὴ δίκαιη» (Παροιμ. 10,3).

Ἂν ἡ διαρκὴς ὑλικὴ πεῖνα λέγεται λιμὸς ποὺ φέρνει τὴν ἐξασθένηση τοῦ ὀργανισμοῦ καὶ τὸν θάνατο, τί συμβαίνει τότε μὲ τὸν πνευματικὸ λιμό; Τότε ποὺ ἡ ψυχή μας μένει πεινασμένη πνευματικὰ γιὰ μεγάλο χρονικὸ διάστημα ἢ καὶ γιὰ πάντα; Ἂς τὸ σκεφτοῦμε …

Τονίζει ὁ Ἅγ. Ἰω. Χρυσόστομος: «Πραγματικὰ αὐτὴ ἡ (πνευματικὴ) πεῖνα εἶναι πιὸ φοβερὴ ἀπὸ ἐκείνη (τὴν ὑλική), ἀφοῦ καταλήγει καὶ σὲ μεγαλύτερο θάνατο, καὶ γι’ αὐτὸ πρέπει ἐδῶ νὰ φροντίζουμε περισσότερο».

Ὁ Μ. Βασίλειος ἀπευθυνόμενος σὲ μία χήρα γυναίκα, τὴ συμβουλεύει ὡς ἑξῆς γιὰ τὴν κόρη της: «Τὴν εὐγενέστατη κόρη (σου) χαιρετίζω διὰ σοῦ καὶ τὴν παρακαλῶ ν’ ἀσχολεῖται μὲ τὴν μελέτη τῶν λόγων τοῦ Κυρίου, γιὰ νὰ τρέφει τὴν ψυχή της μὲ τὴν ἀγαθὴ διδασκαλία καὶ νὰ προκόβει σὲ αὔξηση καὶ μέγεθος περισσότερο ἡ διάνοιά της ἀπ’ ὅσο τὸ σῶμα της διὰ τῆς ἐνεργείας τῆς φύσεως».

(Στὸ ἑπόμενο φύλλο θὰ ὁλοκληρώσουμε τὸ θέμα μας)

Σημείωσις:

1. Ὅπως παρατηρεῖ ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας «δὲν προκαλοῦν κόρο στοὺς ἁγίους ὅσα δίνει ὁ Χριστός».