«Ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῆ δέ ἐν ἐμοί Χριστός» (Γαλ. 2,20)

   Πρέπει να απεγκλωβιστούμε από την εικόνα που μας έχει δημιουργήσει και μας δημιουργεί ο κόσμος για το τι είμαστε οι άνθρωποι. Γιατί είναι μία εικόνα αλλοιωμένη από την αμαρτία του πεσμένου σ’ αυτήν κόσμου – «ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται». Κόσμος και χριστιανός βρίσκονται κατά τον λόγο του Θεού σε αντιθετική κατάσταση, δεν μπορούν να συνυπάρξουν: «όποιος θέλει να είναι φίλος του κόσμου γίνεται εχθρός του Θεού». Κι εννοείται ότι μιλάμε όχι για τον κόσμο ως δημιουργία του Θεού, αὐτόν στον οποίο ψαύουμε αδιάκοπα τις ενέργειες Εκείνου που μας οδηγούν σε δοξολογική διάθεση απέναντί Του˙ μιλάμε για τον κόσμο που απομακρύνθηκε από τον Θεό, από τον κόσμο που θέλησε να διαγράψει τον Δημιουργό του και γι’ αυτό υποδουλώθηκε στα πάθη και τις διαστροφές του, αποπνέοντας έτσι διαρκώς τη θανατίλα ενός πτώματος! Διότι ο Θεός είναι η Ζωή!

    Και ποια εικόνα περί ανθρώπου δημιουργεί ο κόσμος της αμαρτίας; Του αυτοθεοποιημένου όντος που φτάνει στο σημείο να πιστεύει ότι πέραν αυτού δεν υφίσταται τίποτε άλλο – μία «επανάληψη» της στάσης του πρώτου εκείνου αγγέλου, του εωσφόρου, ο οποίος χωρίς καμία λογική πίστεψε ότι αυτός είναι ο θεός, γι'αυτό και η πτώση του, πτώση θανάτου, υπήρξε φοβερή και παταγώδης και χωρίς επιστροφή! «Εθεώρουν τον σατανάν ως αστραπήν εκ του Ουρανού πεσόντα» (ο Κύριος). Οπότε τα γνωρίσματα του «πτώματος» αυτού ανθρώπου  είναι ένας δαιμονικός εγωισμός, μία εχθρική τοποθέτηση μέχρι εξουδενώσεως και εξαφανίσεως απέναντι στον συνάνθρωπό του – εκτός κι αν τον εξυπηρετεί στα συμφέροντά του! -, μία κατακτητική στάση απέναντι στην ίδια τη φύση, την οποία θεωρεί ως την «πηγή» για να ικανοποιεί τις άμετρες και παράλογες ορμές και επιθυμίες του. «Κι επειδή δεν θέλησαν οι άνθρωποι να έχουν τον Θεό με επίγνωση, τους παρέδωσε Αυτός σε αδόκιμο (πλανεμένο) νου, ώστε να πράττουν στη ζωή τους όσα δεν πρέπει» (απ. Παύλος).

   Και δεν βλέπουμε τα γνωρίσματα αυτά διαχρονικά μέχρι σήμερα; Όπου υπάρχουν άνθρωποι που τον Θεό, τον αποκαλυμμένο εν προσώπω Ιησού Χριστό, τον έχουνε κάνει πέρα, εκεί αποκαλύπτεται μία κόλαση! Κόλαση πρώτα από όλα για τους ίδιους, γιατί «θλίψη και στενοχώρια ακολουθεί καθένα που εργάζεται το πονηρό», και κόλαση έπειτα και για όλον τον περίγυρό τους, γιατί ό,τι έχει κανείς αυτό και μεταδίδει. Ποιος έχει ζήσει καλά κι έχει αγαθές και ευχάριστες αναμνήσεις από τη συνύπαρξη με άνθρωπο εγωιστή που ζει και κινείται μόνο μέσα στον αστερισμό του εγώ του; Και μόνο η σκέψη γι’ αυτόν και η εικόνα του προκαλεί κύματα αγανάκτησης και οργής, βαθιάς μελαγχολίας που θέλεις ει δυνατόν διαμιάς να τα διαγράψεις από το μυαλό και την καρδιά σου!

    Και να, που έρχεται ο απόστολος Παύλος, ο οικουμενικός απόστολος και δάσκαλος, έχοντας «νουν Χριστού», να φανερώσει την εικόνα του αληθινού ανθρώπου που έφερε ο ενανθρωπήσας Θεός. Στο πρόσωπο του Κυρίου Ιησού Χριστού αποκαλύπτεται όχι μόνον ο αληθινός Θεός αλλά και ο αληθινός άνθρωπος, «τέλειος Αυτός Θεός και τέλειος άνθρωπος χωρίς αμαρτίας», που θα πει ότι μαζί Του και ο κάθε πια άνθρωπος, όπου γης και όποιου χρόνου, που θα πιστέψει σ’ Αυτόν, θα ενσωματωθεί στο σώμα Του την Εκκλησία και θα θελήσει να Τον ακολουθήσει τηρώντας τις εντολές Του, ο κάθε λοιπόν άνθρωπος ταυτοχρόνως αποκαλύπτεται και εκείνος αληθινός άνθρωπος. Το όριο του τελείου ανθρώπου, όπως τον θέλησε απαρχής ο Δημιουργός και τον «έδειξε» με τον ερχομό Του, είναι ακριβώς ο Χριστός, αλλά και κάθε στη συνέχεια πιστός Του. Γιατί τι άλλο είναι ένας πιστός, γνήσιος και αληθινός, παρά μία συνέχεια Χριστού, ένα κλαδί στο αμπέλι που είναι Εκείνος, ένα μίμημα Αυτού; «Εγώ το αμπέλι κι εσείς τα κλήματα» απεκάλυψε το αψευδές στόμα του Θεανθρώπου, «χριστιανός είναι ένα μίμημα Χριστού όσο είναι μπορετό στον άνθρωπο» λέει ο άγιος που απηχεί την ευαγγελική και αποστολική παράδοση (Ιωάννης Κλίμακος), «δεν ζω εγώ αλλά μέσα μου ζει ο Χριστός» λέει ο απόστολος που ακολούθησε μέχρι θανάτου τον Κύριο.

   Βρισκόμαστε σε ατμόσφαιρα πέραν της ανθρώπινης λογικής της πτώσεως, ο απόστολος Παύλος ειδικά, ανοίγοντας την καρδιά του – καρδιά ενός Αγίου της Εκκλησίας μας – μας δίνει το δικαίωμα να «δούμε» τι θα πει άνθρωπος, όπως τον θέλει ο Θεός κι όπως είναι η κλήση του κάθε τελικώς ανθρώπου. Αν συνεχίζουμε να μένουμε, ακόμη και οι «χριστιανοί», στην εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας, την περιορισμένη από τις αισθήσεις μας και τα πλαίσια του κόσμου τούτου, θα ζούμε στο ψέμα και το «σπάραγμα» της πραγματικότητας που μας διαφεύγει παντελώς. Διότι στη θέση των τέκνων του Θεού που είναι η προοπτική μας θα ζούμε με τα «ξυλοκέρατα» της ασωτίας, του «φάγωμεν και πίωμεν, αύριον γαρ αποθνήσκομεν» - η απώλεια του εαυτού και η νέκρωση θα συνιστούν πάντοτε το βίωμά μας.

   Ο απόστολος Παύλος λοιπόν, βαπτισμένος και χρισμένος, μετανοών και αδιάκοπα κοινωνημένος, ντυμένος τον Χριστό, μας λέει ότι στον κόσμο τούτο, μετά τον ερχομό Εκείνου, ο άνθρωπος κείται υπεράνω όλων των Ουρανών και προεκτείνεται έως εσχάτου της γης διαχρονικά και αιωνίως. Γιατί αυτό μας έδωσε ως δωρεά ο Θεός που έγινε άνθρωπος. Το «έγινε άνθρωπος» αγκαλιάζει τον κάθε άνθρωπο, μέσα στην ανθρώπινη φύση Του ζει και υφίσταται εν χάριτι ο καθένας, με άλλα λόγια ο πιστός που έχει ανοιχτούς τους οφθαλμούς στη βαθειά αυτήν πραγματικότητα είναι ένας άλλος Χριστός μέσα στον κόσμο. «Εν σαρκί περιπολών Θεός» θα σημειώσει ένας αρχαίος εκκλησιαστικός συγγραφέας. Στο πρόσωπο κάθε αγίου της Εκκλησίας «βλέπουμε» τον Ίδιο τον Κύριο, το Εγώ Εκείνου που βιώνεται ως περιεχόμενο και της δικής του ύπαρξης. «Δεν ζω πια εγώ, ζει μέσα μου ο Χριστός». Κι αλλού, γιατί αυτή είναι η ζωή του Παύλου: «Για μένα ζωή είναι ο Χριστός». Και τι εξαγγέλλει; «Αυτό που τώρα ζω με το σώμα μου είναι η πίστη μου στον Υιό του Θεού, ο Οποίος με αγάπησε και παρέδωσε τον εαυτό Του για χάρη μου».

   Πώς αλλιώς να περιγράψει την υπέρβαση των αισθήσεων και της λογικής με την πίστη; Οι χριστιανοί, οι άνθρωποι δηλαδή που αποδεχτήκαμε την αλήθεια του Χριστού, σπάμε τα στεγανά του κόσμου: Ζούμε μέσα στον Χριστό που είναι η κεφαλή μας, προεκτεινόμαστε λόγω Αυτού οπουδήποτε που ζει Εκείνος. Κι αφού «τα πάντα και εν πάσι Χριστός», κι αφού «Ιησούς Χριστός χθες και σήμερον ο Αυτός και εις τους αιώνας», κι αφού Εκείνος «αγάπη εστί» που «στεγάζει πάντα», άρα δι’ Αυτού και εν Αυτώ περικλείουμε κι εμείς ό,τι κι Αυτός, έχουμε γίνει και γινόμαστε ό,τι κι Αυτός, όλοι ζούμε μέσα στην πανενότητά Του, την οποία εξέφρασε στην αγωνία Του στη Γεθσημανή: «Θέλω όπου ειμί εγώ, κακείνοι ώσι μετ’ εμού». «Ίνα ώσιν εν, καθώς ημείς εν εσμέν». «Ίνα πάντες εν ώσιν».

   Μας άνοιξε τα μάτια ο απόστολος με βάση το ένθεο βίωμά του, αλλά μέχρις εκεί. Γιατί έθεσε και την προϋπόθεση, χωρίς την οποία όχι μόνον το «όραμα» και η προοπτική του Χριστού καθίσταται ανενέργητη, αλλά και λειτουργεί, για όσους είμαστε αμελείς και αδιάφοροι, ενάντια και προς τη δωρεά και το χάρισμα που λάβαμε. Και ποια η προϋπόθεση; Τίποτε άλλο από ό,τι εξάγεται ως συμπέρασμα από την ταύτιση του Χριστιανού με τον Χριστό: η συσταύρωση μαζί Του! Γιατί τι λέει ο απόστολος; Πριν αποκαλύψει το βίωμα τού «ζει εν εμοί Χριστός» ομολογεί: «Χριστώ συνεσταύρωμαι»! Είμαι σταυρωμένος μαζί με τον Χριστό. Εν χάριτι δηλαδή ζει την αγάπη Εκείνου, σηκώνει κι αυτός όσο του επιτρέπεται μέσα στον Χριστό τα βάρη και τις αμαρτίες της ανθρωπότητας όλης, ταυτίζεται με τον καθένα, η προσευχή του είναι πάντοτε «εκ συνοχής καρδίας», έμπονη και καρδιακή, «είμαι οφειλέτης όλων» σημειώνει. Μας θυμίζει όλους τους μεγάλους μετέπειτα αγίους που προσεύχονταν λέγοντας ότι μετέχουν σ’ ένα μαρτύριο, μαρτύριο αίματος. «Το να προσεύχεσαι αληθινά για τον άλλον είναι σαν να προσφέρεις το αίμα σου γι’ αυτόν!» (άγιος Σιλουανός του Άθω) – ό,τι σημειώνει και για την Παναγία Μητέρα του Κυρίου ο ίδιος και άλλοι διορατικοί άγιοι.  

Η σύγκριση της ανθρωπολογίας-(θεο)ανθρωπολογίας της χριστιανικής πίστεως με οτιδήποτε άλλο στον κόσμο που κυκλοφορεί ως ανθρωπολογία δεν υφίσταται.

π. Γεώργιος Δορμπαράκης

 Ποιο πρόβλημα υγείας «φροντίζει» η άμβλωση; Σε ποιους αναγνωρίζει δικαιώματα; Ποιοι απολαμβάνουν την «ασφάλειά» της και με ποιους τρόπους;

Από το«Αφήστε με να ζήσω!»

Η εγκυμοσύνη δεν είναι αρρώστια, είναι υγεία, είναι μια επιτυχία του αναπαραγωγικού συστήματος,η φυσική συνέπεια μιας επιλεγμένης συμπεριφοράς. Η άμβλωση είναι αφαίρεση της ζωής του αδύναμου, μικρού, ζωντανού ανθρώπου από εκείνους που έχουν ευθύνη και υποχρέωση να την προστατέψουν.

Ας δούμε όμως ποιους φροντίζει η άμβλωση και τί είδους δικαιώματα υποστηρίζει

• Φροντίζει τη γυναίκα που δεν είχε την ικανότητα να ελέγξει τη συμπεριφορά τηςκαι το σώμα της
• Φροντίζει τον άντρα που χρησιμοποίησε τη γυναίκαγια το σώμα της απαξιώνοντας τελικά την ίδια και το παιδί του που έκανε μαζί της
• Φροντίζει το βιαστή, τον αιμομίκτη, τον καταχραστή, ώστε να εξαλειφθεί κάθε στοιχείο της άτιμης πράξης του και να συνεχίσει να κακοποιεί ανενόχλητος τις γυναίκες
• Φροντίζει το υγειονομικό, πολιτικό, επιχειρηματικό κατεστημένοπου πλουτίζει από τις υπηρεσίες άμβλωσης
• Φροντίζει όσους τεμαχίζουν εκτρωθέντα παιδιά για ναλάβουν «ζωντανούς» βιολογικούς ιστούς και όργανα προς χρήση σε πειραματικά εργαστήρια και επιχειρήσεις καλλυντικών
• Φροντίζει όσους θέλουν να χωρίζουν τα παιδιά σε επιθυμητά και ανεπιθύμητακαι να αποφασίζουν ι για τη ζωή τους
• Φροντίζει αυτούς που θέλουν να εξαφανίσουν λαούς μέσα από συστηματικές γενοκτονίες
• Φροντίζει όσους φιλοδοξούν να ελέγχουν τα ευγονικά χαρακτηριστικά ή το φύλο,αναγνωρίζοντας δικαίωμα στη ζωή μόνο στους «εκλεκτούς»
• Φροντίζει αυτούς που θέλουν τη γυναίκα υποταγμένη στους στόχους των επιχειρήσεων,να εργάζεται μόνο για τα οικονομικά τους συμφέροντα
• Φροντίζει αυτούς που θέλουν τη γυναίκα απογυμνωμένη από τις φυσικές της δυνατότητεςκαι τη μοναδική της ικανότητα να φέρνει στο κόσμο ανθρώπους
• Φροντίζει αυτούς που κοροϊδεύουν τη γυναίκα πως υπάρχει «ασφαλής» άμβλωση. Η άμβλωση ουδέποτε είναι ασφαλής. Σκοτώνει πάντα έναν άνθρωποκαι βάζει τη γυναίκα στη θέση του θύματοςαπό τις επιπλοκές της χειρουργικής και φαρμακευτικής έκτρωσης, που εκτελείται νόμιμα πλέον και από μή γιατρούς και εκτός κλινικών.

• Στα αγέννητα παιδιά γιατί τα σκοτώνει βάναυσα μέσα σε πόνο, πείνα και ασφυξία
• Στα παιδιά που γεννιώνται ζωντανάστις «αποτυχημένες» αμβλώσεις γιατί τα εγκαταλείπει να πεθάνουν
• Στις γυναίκες που εκβιάζονται για έκτρωση,ενώ επιθυμούν τα παιδιά τους
• Στους πατεράδες όσων παιδιών εκτρώνονται αντίθετα με την θέλησή τους
• Στους εργαζόμενους στην αλυσίδα της έκτρωσης, οι οποίοι συχνά αναγκάζονται να συνεργαστούν σε αυτή κατά παράβαση συνειδήσεως
• Στους φορολογούμενουςπου αναλαμβάνουν οικονομικά ιατρικές πράξεις που ως επι το πλείστο δεν επικροτούν
• Στο περιβάλλον που επιβαρύνεται συνολικάαπό την απόρριψη των εκτρωτικών χαπιών, των ορμονών και των άψυχων σωμάτων των παιδιών της έκτρωσης, που καταλήγουν στους υπονόμους, τις χωματερές και την υγειονομική ταφή

Και μία διευκρίνηση… Η άμβλωση ως πρακτική ή ως (κακή) επιλογή αφορά μόνο τους ανθρώπους που έχουν τη φυσική δυνατότητα να κυοφορούν και να φέρουν παιδιά στο κόσμο. Αυτοί οι άνθρωποι πάντα είναι και εξ΄ορισμού αποκαλούνται «γυναίκες». Όποιος δεν αναφέρει καθαρά το όνομα «γυναίκα», όποιος τη θεωρεί ένα αμελητέο υποσύνολο χαμένο μεταξύ «όλων των ανθρώπων», όποιος αγνοεί τα μοναδικά της χαρίσματα και ασαφοποιεί τα όρια της θηλυκότητας και της μητρότητας, την προσβάλλει, την υποτιμά και αποκαλύπτει την πολύπλευρη καταστροφική του σκοπιμότητα.

Συνεπώς,

afistemenaziso.gr

Τί περιλαμβάνεται στίς ἔντυπες ὁδηγίες τοῦ «Πολύχρωμου Σχολείου» πρός τούς καθηγητές καί τί ἀπεκαλύφθη κατά τήν διάρκεια τοῦ κοινοβουλευτικοῦ ἐλέγχου στήν Βουλή μεταξύ τῆς ὑφυπουργοῦ Παιδείας Ζέττας Μακρῆ καί τοῦ Προέδρου τῆς «Νίκης» Δημήτρη Νατσιοῦ – Σέ παράταξη οἱ μαθητές ἀναλύουν τίς ἀπόψεις τους μέσα στίς τάξεις!

ΠΡΟΧΘΕΣ ὁ Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, κατά τόν διάλογο μέ τόν Γάλλο διανοητή Πασκάλ Μπρυκνέρ, γιά πρώτη φορά, ἀποστασιοποιήθηκε ἀπό τήν woke ἀτζέντα καί μίλησε γιά τήν «τυραννία τῶν μειονοτήτων». Εἶναι λοιπόν ἡ κατάλληλη στιγμή νά κάνει τό ἅλμα καί νά ἀποσύρει τίς προβλέψεις τῆς Κυβερνήσεώς του γιά τό λεγόμενο «Πολύχρωμο Σχολεῖο», τό ὁποῖο προβλέπει ἐξωφρενικούς διαλόγους ἀντιπαραθέσεως μεταξύ τῶν μαθητῶν γιά ἀντικείμενα ὅπως ἡ ὁμοφυλοφιλία καί προάγει ἔτσι τόν διχασμό μεταξύ τῶν μαθητῶν.

Τίς ἐξωφρενικές αὐτές προβλέψεις τοῦ «Πολύχρωμου Σχολείου» κατήγγειλε κατά τήν διάρκεια κοινοβουλευτικοῦ ἐλέγχου ὁ Πρόεδρος τῆς «Νίκης» Δημήτρης Νατσιός μέ τήν ἁρμοδία ὑφυπουργό Ζέττα Μακρῆ νά ψελλίζει ὅτι αὐτές οἱ εἰσηγήσεις δέν ἔχουν (ἀκόμη) ἐφαρμοσθεῖ στά σχολεῖα, παραδεχομένη ὅμως ὅτι πρόκειται γιά εἰσηγήσεις τοῦ Ἰνστιτούτου Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς.

Χαρακτηριστικά εἶναι τά κατωτέρω ἀποσπάσματα τῶν καταγγελιῶν στίς ὁποῖες προέβη ὁ κ. Νατσιός κατά τήν διαρκεία τῆς σχετικῆς συζητήσεως στήν Βουλή:

«Πολλοί γονεῖς εἶναι βαθύτατα ἀνήσυχοι μέ τήν προώθηση τῶν προγραμμάτων σεξουαλικῆς διαπαιδαγώγησης στά σχολεῖα. Δέχομαι καί ἐγώ πολλά μηνύματα. Τά προγράμματα αὐτά ὑλοποιοῦνται μέσα ἀπό τά λεγόμενα “Ἐργαστήρια Δεξιοτήτων” καί ἀπό ποικιλία ἐκπαιδευτικῶν δράσεων καί ἀπευθύνονται κυρίως στά παιδιά τοῦ δημοτικοῦ καί τῆς προσχολικῆς ἐκπαίδευσης, ὑπακούοντας στή “woke” ἀτζέντα πού ἐξαπλώνεται στόν δυτικό κόσμο ὡς νόσος κλινική καί, δυστυχῶς, ὑποστηρίζεται καί ἀπό τήν Κυβέρνησή σας.

»Τά προγράμματα αὐτά εἰσήχθησαν σταδιακά στήν ἐκπαίδευση μέ τό πρόσχημα τῆς προφύλαξης τῶν παιδιῶν ἀπό ἐνδεχόμενη σεξουαλική κακοποίηση, τῆς ἐξάλειψης τοῦ “bullying” καί τῶν διακρίσεων, τή σεξουαλική καί ἀναπαραγωγική ὑγεία. Ὡστόσο, ἡ πραγματικότητα εἶναι τελείως διαφορετική. Πρῶτον, εἰσάγουν κατά τρόπο ἀντιεπιστημονικό καί ἄκαιρο τά μικρά παιδιά στόν κόσμο τῆς σεξουαλικότητας –τά “πονηρεύουν”, κατά τό κοινῶς λεγόμενο– καί καταστρέφουν τήν παιδική ἀθωότητα καί ἁγνότητα, μέ ἀπρόβλεπτες συνέπειες γιά τήν ἐξέλιξη τῆς προσωπικότητάς τους, καθ’ ὅσον σύμφωνα καί μέ τήν παιδοψυχολογία εἶναι ἀπαγορευτικό νά εἰσάγονται τέτοιες ἔννοιες σέ ἄτομα πού ἡλικιακά δέν ἔχουν ὁλοκληρώσει ἀκόμα τήν ἀνάπτυξη τῶν ἀναπαραγωγικῶν τους συστημάτων, ἀλλά καί τά πνευματικά τους κριτήρια.

»Αὐτό εἶναι ἕνα ἀπόσπασμα ἀπό τό φυλλάδιο ἀπό τό Πολύχρωμο Σχολεῖο, πού χρησιμοποιεῖται ὡς βοήθημα καί φρίττουμε καί ἐμεῖς μέ τό περιεχόμενο βοηθημάτων πού προτείνει τό Ὑπουργεῖο, ὅπως τό “Παίζω μέ τόν Φρίξο” καί “Μαθαίνω γιά τό σῶμα μου καί τίς διαπροσωπικές σχέσεις” καί ἄλλα σχετικά βοηθήματα.

»Ἐνδεικτικά, σέ ἕνα ἀπό αὐτά –αὐτό ἔχω μπροστά μου– πού τιτλοφορεῖται “Σεξουαλικός προσανατολισμός, μῦθοι καί πραγματικότητες”, διαβάζω: Ὁ στόχος –ἀκοῦστε, σᾶς παρακαλῶ– εἶναι νά δημιουργηθεῖ λογομαχία μεταξύ τῶν μαθητῶν- μαθητριῶν, ὥστε νά ἀνταλλάξουν διαφορετικές, ἀλλά καί τεκμηριωμένες ἀπόψεις καί νά προβληματιστοῦν. Ἀπό πότε ἡ λογομαχία ἐντός τῆς σχολικῆς αἴθουσας εἶναι ὑγιής παιδαγωγική διαδικασία;

Τώρα, διαβάζω στό φυλλάδιο τί θέτετε γιά λογομαχία. Λέτε, ἡ ὁμοφυλοφιλία δέν εἶναι φυσιολογική, ἀφοῦ δέν ὑπάρχει κάτι τέτοιο στή φύση. Καί ἀπαντᾶτε ἐσεῖς ἀπό πίσω, ἡ ὁμοφυλοφιλία παρουσιάζεται καί στό ζωικό βασίλειο σέ πάνω ἀπό χίλια πεντακόσια εἴδη ζώων. Θά ζητήσω τήν ἑπόμενη φορά νά μοῦ πεῖτε ποιά εἶναι αὐτά τά χίλια πεντακόσια εἴδη ζώων πού εἶναι ὁμοφυλόφιλα. Λέτε στό ἴδιο φυλλάδιο πού ἀπευθύνεται σέ μαθητές, οἱ ὁμοφυλόφιλοι εἶναι παιδεραστές. Μπαίνει καί αὐτό σέ λογομαχία. Ἀπαντᾶτε ἐσεῖς μέσῳ τοῦ φυλλαδίου, οἱ πλεῖστοι θύτες σεξουαλικῆς κακοποίησης παιδιῶν εἶναι ἑτεροφυλόφιλοι ἄνδρες. Οἱ παιδεραστές νοιάζονται περισσότερο γιά τήν ἡλικία, παρά γιά τό φῦλο τοῦ παιδιοῦ.

Ἐνδεικτικά. Ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι ψυχολογική διαταραχή. Καί γράφετε ἐσεῖς, δέν εἶναι ψυχολογική, τό 1983 ὁ ἀμερικανικός σύνδεσμος ψυχιάτρων τό ἀπέσυρε. Ἄν διαβάσετε τή σχετική βιβλιογραφία γιά τό τί ἔγινε, θά καταλάβετε τί ἐννοῶ. Μέ συγχωρεῖτε, ἀλλά οἱ ἄνθρωποι πού φτιάχνουν αὐτά τά προγράμματα εἶναι νοσηρά μυαλά. Αὐτό δέν εἶναι πολύχρωμο σχολεῖο, τό ὁποῖο εἶναι βοηθητικό ὑλικό στό Ὑπουργεῖο, εἶναι τό διχαστικό σχολεῖο, πού διχάζει τά παιδιά μέσα στίς αἴθουσες, νά στρέφονται τό ἕνα ἀπέναντι στό ἄλλο καί νά λογομαχοῦν, κατά παραγγελία, μέ βάση συγκεκριμένη θεματολογία.

Διάβασα τή θεματολογία καί ἀπόρησα. Ἀπορῶ γιά τήν κυνική αὐτή παραδοχή, τό τί κάνετε, τή θρασύτητά σας».

Ἐνδιαφέρον παρουσιάζουν οἱ προσπάθειες τῆς κ. Μακρῆ νά διαψεύσει τίς καταγγελίες καί ἡ ἀποστομωτική ἐπιμονή τοῦ κ. Ντασιοῦ:

«Ζ. Μακρῆ: Θέλω νά πῶ ὅτι μέ πολλή λύπη ἄκουσα γιά πολλοστή φορά νά ἐπικαλοῦνται στοιχεῖα καί προγράμματα, τά ὁποῖα, ἐνδεχομένως –μπορεῖ καί ὄχι– νά ἔχουν ὑποβληθεῖ στό ΙΕΠ, ἀλλά δέν διδάσκονται στά σχολεῖα. Τό κάνετε σκόπιμα, τό κάνετε καί στήν Αἴθουσα τοῦ Κοινοβουλίου. Δέν διδάσκονται αὐτά στά σχολεῖα. Εὐχαρίστως, στή διάθεσή σας, κάντε ξανά Κοινοβουλευτικό Ἔλεγχο, πεῖτέ τα αὐτά, γιά νά σᾶς ἀπαντήσω ἐγώ, ἐάν διδάσκονται ἤ ὄχι κατηγορηματικά καί μέ στοιχεῖα, πού αὐτή τή στιγμή δέν ἔχω, γιατί δέν περιλαμβάνονται στήν ἐρώτηση. Πάντως, σᾶς λέω: Σκόπιμα στό δημόσιο διάλογό σας μπερδεύετε…

Δ. Νατσιός: Σκόπιμα; Νάτα, ἐδῶ εἶναι.

Ζ. Μακρῆ: Σκόπιμα. Ἐγώ σᾶς τό ἀποδίδω, καί ἐσεῖς ἀποδεῖξτε μου ὅτι δέν ἔχω δίκιο. Πράγματα πού, ἐνδεχομένως, ἔχουν γίνει ὡς συζητήσεις στό ΙΕΠ, ἀλλά δέν –τό τονίζω, δέν– διδάσκονται στίς σχολικές μονάδες.

Δ. Νατσιός: Διδάσκονται».

Καιρός λοιπόν νά σταματήσουν νά διδάσκονται. Ἐπαναλαμβάνουμε, λοιπόν, ὅτι εἶναι ἡ κατάλληλη στιγμή νά κάνει ὁ Πρωθυπουργός τό ἅλμα καί νά ἀποσύρει τίς προβλέψεις γιά τό λεγόμενο «Πολύχρωμο Σχολεῖο» καί τό διχαστικό του, γιά τούς μαθητές, περιεχόμενο.

Εφημερίς Εστία estianewsΝοέ 18, 2024

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΓΙΑΤΙ ΕΙΠΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΟΤΙ ΟΥΤΕ Ο ΥΙΟΣ  ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ Β’ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ;

«Δια την ημέρα δε εκείνη και την ώραν κανείς δεν γνωρίζει τίποτε, ούτε οι άγγελοι των ουρανών, παρά μό­νον ο Πατήρ μου».

   Με την δήλωσιν «ούτε οι άγγελοι» τους απεστόμωσεν, ώστε να μη ζητήσουν να μάθουν ό,τι δεν γνωρίζουν εκείνοι, λέγων δε «ούτε ο Υιός» τους εμποδίζει όχι μόνον να μάθουν, αλλά και να ερευνούν. Ότι δε δι’ αυτό το είπε, βλέπε πως τους απεστόμωσε καλύτερα μετά την ανάστασιν, όταν τους είδε να γίνωνται περισσότερον περίεργοι. Διότι τώρα μεν τους ανέφερε πολλά και διάφο­ρα τεκμήρια, τότε δε τους είπεν απλώς· «δεν είναι ιδική σας υπόθεσις να γνωρίζετε τους χρόνους ή τους καιρούς». Έπειτα, δια να μη ειπούν ότι παρεμελήθημεν, περιεφρονήθημεν, ούτε αυτού δεν είμεθα άξιοι, λέγει: «τους οποίους ώρισεν ο Πατήρ κατά την ιδικήν του εξουσίαν».

Διότι φρόντιζε πάρα πολύ να τους τιμά και να μη τους αποκρύπτη τίποτε. Δια τούτο αυτό το αφήνει εις την δικαιοδοσίαν του Πατρός, αφ’ ενός δια να κάμη τα πράγμα φοβερόν, και αφ’ ετέρου να αποκλείση εκείνους  να πληροφορηθούν αυτό που ελέχθη.

Διότι εάν δεν είναι αυτό και το αγνοεί, πότε θα το γνωρίση; Μήπως μαζί μας; Και ποιος θα μπορούσε να το ειπή αυτό; Και τον μεν Πατέρα τον γνωρίζει ακριβώς, τόσον ακριβώς μάλιστα όσον Εκείνος γνωρίζει τον Υιόν, την δε ημέρα την αγνοεί; Έπειτα, το μεν Πνεύμα ερευνά και τα βάθη του Θεού, και Αυτός δεν γνωρίζει ούτε τον χρόνον της κρίσεως;

Αλ­λά το μεν πως πρέπει να κρίνη το γνωρίζει και τα απόκρυφα του καθενός τα γνωρίζει καλώς, αυτό δε που είναι πολύ πιο ασήμαντον από εκείνο, αυτό θα το αγνοούσε; Πως όμως, εάν «όλα έγιναν δι’ αυτού και χωρίς αυτόν δεν έγινε τίποτε», ηγνόησε την ημέρα; Διότι αυτός που δημιούργησε τους αιώνας, είναι φανερόν ότι δημιούργησε και τους χρόνους· εάν δε δημιούργησε τους χρόνους, δημιούργησε και την ημέρα πως λοιπόν αγνοεί αυτήν που δημιούργησεν;

Και σεις μεν ισχυρίζεσθε ότι γνωρίζετε την ουσία Του, ο δε Υιός δεν γνωρίζει ούτε την ημέρα, ο Υιός ο οποίος ευρίσκεται διαρκώς εις τον κόλπον του Πατρός; Μολονότι η ουσία Αυτού είναι πολύ ανωτέρα από τας ημέρας, και μάλιστα απείρως ανωτέρα.

Πως λοιπόν, ενώ επιτρέπετε το μείζον εις τους εαυτούς σας, δεν επιτρέπετε ούτε το έλασσον εις τον Υιόν, «εις τον οποίον είναι κρυμ­μένοι όλοι οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσεως»;

Αλλά ούτε σεις γνωρίζετε τι εις την ουσίαν είναι ο Θεός, έστω και αν μυρίας φοράς το ισχυρίζεσθε μέχρι μανίας ούτε ο Υιός αγνοεί την ημέρα, αλλά την γνωρίζει και πολύ καλώς. Δι’ αυτό ακριβώς, αφού τα είπεν όλα, και τους χρόνους και τους καιρούς και αφού μας ωδήγησε μέχρι των θυρών (διότι λέγει· «είναι κοντά, εις την θύραν»), απεσιώπησε την ημέρα.

Εάν μεν λοιπόν ζητής την ημέρα και την ώραν, λέγει, δεν θα την ακούσης από εμέ· εάν όμως ζητής να μάθης τους καιρούς και τα προοίμια της παρουσίας, θα σου τα ειπώ όλα με ακρίβειαν χωρίς να αποκρύψω τίποτε.

Ότι μεν λοιπόν δεν αγνοώ την ημέρα της παρουσίας το απέδειξα δια πολλών, αφού σου είπα τα χρονικά δια­στήματα και όλα όσα θα συμβούν και το χρονικόν διάστημα που θα μεσολαβήση από τον χρόνον αυτόν μέχρι της ημέρας εκείνης (διότι αυτό το φανέρωσεν η παραβολή της συκής), και σε ωδήγησα μέχρι τα ίδια τα πρόθυρα· εάν δε δεν σου ανοίγω τας θύρας, το κάμνω δια το συμφέρον σου.

Δια να μάθης δε και από αλλού, ότι η σιωπή του δεν ωφείλετο εις άγνοιαν, ιδέ ότι μαζί με όλα όσα είπεν πρόσθεσε και άλλο σημείον «κατά τας ημέρας του Νώε οι άνθρωποι έτρωγαν και έπιναν, ενυμφεύοντο και υπανδρεύοντο μέχρι την ημέρα που ήλθεν ο κατακλυσμός και τους άρπαζεν όλους, έτσι θα γίνη και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου».

Αυτά δε τα είπε δια να φανερώση ότι θα έλθη αστραπιαίως και αιφνιδίως και ενώ οι περισσότεροι θα επιδίδωνται εις απολαύσεις. Αυτό εξ άλλου το λέγει και ο Παύλος όταν γράφη· «Όταν ομιλούν περί ειρήνης και ασφαλείας, τότε έρχεται επάνω τους αιφνίδια η καταστροφή»· και δια να φανερώση το απροσδόκητον της παρου­σίας έλεγεν «Όπως ο κοιλόπονος εις την έγκυον».

Διατί λοιπόν λέγει «μετά την θλίψιν των ημερών εκεί­νων»; Διότι, εάν τότε υπάρχη απόλαυσις και ειρήνη και ασφάλεια, όπως λέγει ο Παύλος, διατί λέγει «μετά την θλίψιν των ημερών εκείνων»; Εάν υπάρχη τρυφή, πως θα υπάρχη θλίψις; Τρυφή και ειρήνη θα υπάρχη δι’ εκείνους  που είναι αναίσθητοι. Δι’ αυτό δεν είπεν όταν θα υπάρχη ειρήνη, αλλά «όταν λέγωσιν ειρήνην και ασφάλειαν», θέλων να δείξη την αναισθησία αυτών, όπως οι επί της εποχής του Νώε οι οποίοι επεδίδοντο εις απολαύσεις εν μέ­σω τόσων κακών. Όχι βεβαίως οι δίκαιοι, οι οποίοι περνούσαν με θλίψιν και δυσφορίαν.

Με αυτά δείχνει, ότι όταν έλθη ο αντίχριστος θα επιταθούν αι ανάρμοστοι ηδοναί, θα αυξηθούν μεταξύ εκείνων οι οποίοι είναι παράνομοι και έχουν χάσει την ελπίδα της σωτηρίας των. Τότε θα εμφανισθούν γαστριμαργίαι, θορυ­βώδεις διασκεδάσεις και μέθαι. Δι’ αυτό αναφέρει και πα­ράδειγμα κατάλληλον προς την περίστασιν. Διότι όπως, λέ­γει, δεν επίστευαν όταν κατεσκευάζετο η Κιβωτός, και ενώ ευρίσκετο ανάμεσά τους προαναγγέλλουσα τα δεινά που επρόκειτο να συμβούν, εκείνοι βλέποντάς την διεσκέδαζαν ωσάν να μη επρόκειτο να συμβή κανένα κακόν, έτσι και τώρα, θα φανή μεν ο αντίχριστος μετά τον οποίον θα επέλθη η συντέλεια και τα δεινά τα συνεπακόλουθα της συντέλειας και αι αβάσταχτοι τιμωρίαι, αυτοί όμως κατεχόμενοι από την μέθην της κακίας ούτε καν θα αισθανθούν τον φόβον των όσων θα συμβούν. Δι’ αυτό και ο Παύλος λέγει ότι τα φοβερά εκείνα και αφόρητα δεινά θα εμφανισθούν όπως ο κοιλόπονος εις την έγκυον.

Διατί όμως δεν ανέφερε τα κακά των Σοδόμων; Ηθέλησε να αναφέρη παράδειγμα γενικόν, το οποίον αν και είχε προλεχθή ημφεσβητήθη. Δι’ αυτό ακριβώς, επειδή από τους περισσοτέρους αμφισβητούνται τα μέλλοντα να συμβούν, τα βεβαιώνει με εκείνα που συνέβησαν εις το παρελθόν, δια να διεγείρη τον νουν των και να δείξη μαζί με όσα ελέχθησαν και τούτο, ότι και εκείνα που συνέβη­σαν εις το παρελθόν Εκείνος τα είχε κάμει.

Έπειτα πάλιν αναφέρει άλλο σημείον, με όλα δε αυ­τά κάμνει ολοφάνερο ότι δεν αγνοεί την ημέρα της πα­ρουσίας. Ποιον δε είναι το σημείον αυτό; «Τότε δύο θα βρίσκωνται εις τον αγρόν, ο ένας παραλαμβάνεται και ο άλλος αφήνεται. Δύο γυναίκες θα αλέθουν εις τον μύλον η μία παραλαμβάνεται και η άλλη αφήνεται. Να είσθε λοιπόν άγρυπνοι, διότι δεν γνωρίζετε ποιαν ώραν έρχεται ο Κύριός σας». Όλα αυτά είναι δείγματα ότι γνωρίζει την ημέρα και ταυτοχρόνως τους εκτρέπει από την ερώτησιν.

Δι’ αυτό ακριβώς ανέφερε και τας ημέρας του Νώε και δια τούτο είπε και το «δύο επί κλίνης», δια να δηλώση τούτο, ότι θα έλθη εντελώς απροσδοκήτως και ενώ αυτοί θα είναι αμέριμνοι, και «δύο αλέθουσαι», που και αυτό είναι δείγμα αμεριμνησίας.

Και μαζί με αυτό αναφέρει ότι και υπηρέται και κύ­ριοι παραλαμβάνονται και αφήνονται αδιακρίτως, και εκείνοι που είναι ελεύθεροι και εκείνοι που κοπιάζουν, και από αυτήν την κοινωνικήν θέσιν και από την άλλην, όπως λέγει και εις την Παλαιάν Διαθήκην «από εκείνον που κά­θεται εις τον θρόνον, μέχρι την αιχμάλωτον γυναίκα που είναι εις τον μύλον». Διότι, επειδή είπεν, ότι δυσκόλως σώζονται οι πλούσιοι, θέλει να δείζη ότι ούτε αυτοί οπωσ­δήποτε θα χαθούν, ούτε οι πτωχοί θα σωθούν όλοι, αλλ’ ότι και από εκείνους και από αυτούς και θα σωθούν και θα χα­θούν.

Εγώ όμως νομίζω πως θέλει να φανερώση και ότι η παρουσία θα γίνη κατά την διάρκειαν της νυκτός. Διότι αυτό λέγει και ο Λουκάς. Βλέπεις πως τα γνώριζεν όλα με ακρίβεια; Έπειτα πάλιν, δια να μη ρωτήσουν, πρόσθεσε· «Να είσθε άγρυπνοι λοιπόν, διότι δεν γνωρίζετε ποιαν ώραν έρχεται ο Κύριός σας». Δεν είπε «δεν γνωρίζω», αλλά «δεν γνωρίζετε». Διότι, ενώ τους οδηγεί εις αυτήν σχεδόν την ώραν και τους στήνει, πάλιν τους απομακρύνει από την ερώτησιν, επειδή θέλει να τους κρατή εις διαρκή αγωνίαν.

Δι’ αυτό λέγει «γρηγορείτε», δείχνοντας ότι δι’ αυτό δεν τους αποκαλύπτει την ώραν. «Γνωρίζετε όμως τούτο, ότι εάν γνώριζεν ο οικοδεσπότης ποιαν ώραν της νυκτός θα ήρχετο ο κλέπτης, θα αγρυπνούσε και δεν θα άφηνε να διαρρήξουν την οικίαν του. Δι’ αυτό και σεις να είσθε έτοι­μοι, διότι ο Υιος του ανθρώπου θα έλθη την ώραν που δεν περιμένετε».

 Δι’ αυτό δεν τους την αποκαλύπτει, δια να αγρυπνούν, δια να είναι πάντοτε έτοιμοι. Δι’ αυτό λέγει, όταν δεν θα περιμένετε, τότε θα έλθη, επειδή θέλει να ευρίσκωνται εις διαρκή αγωνίαν και πάντοτε εις την αρετήν.

Εκείνο δε το οποίον εννοεί είναι το εξής· εάν γνώριζαν οι πολλοί πότε θα αποθάνουν, θα έδειχναν προθυμίαν κατά την ώραν εκείνη.

Δια να μη δείχνουν λοιπόν ενδιαφέρον μόνον κατ’ εκείνη την ώραν, δι’ αυτό δεν τους αποκαλύπτει ούτε την κοινήν ώραν, ούτε την ώραν του καθενός, επειδή θέλει να την περιμένουν διαρκώς, δια να καταβάλλουν προσπάθειαν πάντοτε. Δι’ αυτό έκαμε και το τέλος της ζωής του καθε­νός άγνωστον.

Έπειτα ονομάζει φανερά τον εαυτόν Του Κύριον, ενώ δεν το έχει ειπεί πουθενά τόσον σαφώς. Εδώ δε νομίζω ότι επιπλήττει τους οκνηρούς, διότι δεν δείχνουν τόσον ενδιαφέρον δια την ψυχήν των, όσον ενδιαφέρον δείχνουν δια τα χρήματά των εκείνοι που περιμένουν κλέ­πτην. Διότι εκείνοι μεν όταν περιμένουν κλέπτην αγρυ­πνούν και δεν αφήνουν τίποτε από όσα υπάρχουν μέσα να αρπαχθή· ενώ σεις, αν και γνωρίζετε ότι θα έλθη, και θα έλθη οπωσδήποτε, δεν μένετε άγρυπνοι, λέγει, και προπαρασκευασμένοι, ώστε να μη αφαρπασθήτε από εδώ απροετοίμαστοι.

Δι’ αυτό η ημέρα των αδρανών έρχεται προς ό­λεθρόν των. Διότι, όπως εκείνος, εάν γνώριζε την ημέρα, θα μπορούσε  να διαφύγη τον όλεθρον, έτσι και σεις, εάν είσασθε έτοιμοί θα τον διαφύγετε. Έπειτα, επειδή ανεφέρθη εις την κρίσιν, στρέφει τον λόγον και προς τους δι­δασκάλους, ομιλών περί τιμωρίας και αμοιβών και αφού ανέφερε πρώτους τους ενάρετους, τελειώνει με τους αμαρτωλούς, κατακλείων τον λόγον με τας απειλάς.

Δι’ αυτό πρώτον λέγει τούτο· «ποίος λοιπόν είναι ο έμπιστος και φρόνιμος δούλος, τον οποίον ο κύριός του διώρισε επιστάτην των υπηρετών του, δια να τους δίνη τροφήν την κατάλληλον ώραν; Είναι μακάριος ο δούλος εκείνος, που όταν έλθη ο κύριός του θα τον εύρη να κάνη το έργον του. Σας διαβεβαιώνω ότι θα τον διορίση επιστάτην εις όλα τα υπάρχοντά του».

Μήπως και αυτό είναι δείγμα άγνοιας; Ειπέ μου. Διότι εάν, επειδή είπεν «ουδέ ο Υιος οίδεν», είπης ότι αγνοεί, τότε όταν είπε «τι άρα» τι θα είπης; Ή λέγεις ότι και αυτό το αγνοεί; Μακρυά από εδώ τέτοια σκέψις. Διότι ούτε κανείς από τους αρνητάς δεν θα το έλεγεν αυτό· αν και εκεί θα μπορούσε  να υπάρχη κάποια αιτία, ενώ εδώ ούτε αυτό υπάρχει.

Τι συμβαίνει δε όταν λέγη «Πέτρε με αγαπάς;», Επει­δή ρωτά, ούτε αυτό γνωρίζει; Ή όταν λέγη «που τον έ­χετε βάλει;». Άλλωστε και ο Πατήρ εμφανίζεται να ομιλή έτσι· διότι και Αυτός λέγει: «Αδάμ, που είσαι;». Και «η κραυγή των Σοδόμων και της Γομόρρας επολλαπλασιάσθη προς εμέ, θα κατεβώ λοιπόν να ιδώ εάν γίνωνται όλα όσα φθάνουν από την κραυγήν των προς εμέ. Εάν δε δεν γίνωνται να το ξεύρω». Και άλλου λέγει· «Μήπως και ακούσουν και μήπως καταλάβουν». Και εις το Ευαγγέλιον επίσης· «ίσως να εντραπούν τον υιόν μου», τα οποία όλα είναι λόγοι άγνοιας.

Δεν τα έλεγεν όμως επειδή τα αγνοούσε, αλλά δια να πορισθή εκείνα τα οποία αρμόζουν εις αυτόν εις μεν τον Αδάμ, δια να τον ωθήση εις ομολογίαν της αμαρτίας· εις τους Σοδομίτας, δια να μας διδάξη, ότι δεν πρέπει ποτέ να αποφαινώμεθα προτού μεταβώμεν εις τα ίδια τα πράγματα.

Εις δε τον προφήτην, δια να μη νομισθή από τους ανοήτους ότι η προφητεία της παρακοής είναι τίποτε το αναγκαστικόν εις δε την παραβολήν του Ευαγγελίου, δια να δείξη ότι είχαν υποχρέωσιν να το κάνουν και να εντραπούν τον υιόν εδώ δε επί πλέον δια να μη, περιεργάζωνται, ούτε να πολυπραγμονούν και δια να δείξη το σπάνιον και πο­λύτιμον.

ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΡΓΑ -12- ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ  (ΟΜΙΛΙΑ ΟΖ’ – σελ. 45-57) – ΕΙΣΑΓΩΓΗ – ΚΕΙΜΕΝΟΝ – ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ – ΣΧΟΛΙΑ Υπό ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΠΑΠΑΕΥΑΓΓΕΛΟΥ, Διδάκτορος θεολογίας – ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ» ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1979  – ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ : Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣ entaksis.gr

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 18η Νοεμβρίου 2024

ΟΙ ΒΑΘΥΤΕΡΕΣ ΑΙΤΙΕΣ ΤΗΣ ΝΕΑΝΙΚΗΣ ΒΙΑΣ

(Μια διαφορετική προσέγγιση του ανησυχητικού αυτού φαινομένου)

      Ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει στις μέρες μας η ελληνική κοινωνία, όπως και η παγκόσμια, είναι η βία ανάμεσα στα ανήλικα παιδιά. Τελευταία, δεν υπάρχει δελτίο ειδήσεων στα ΜΜΕ που να μην αναφέρεται τουλάχιστον μια περίπτωση βιαιοπραγίας ανάμεσα σε ανηλίκους. 

Το πολύ θλιβερό και ανησυχητικό γεγονός του άγριου ξυλοδαρμού 14χρονης μαθήτριας από συμμαθήτριές της, είναι η προφανώς η «κορυφή του παγόβουνου», συνταράσσοντας κάθε ορθά σκεπτόμενο Έλληνα. Και δεν πρόκειται απλά για απλές συμπλοκές, αλλά για προθέσεις βαρειών σωματικών βλαβών, ακόμα και για αφαίρεση της ζωής των θυμάτων. Στο εν λόγω περιστατικό, μία από τις επιτιθέμενες μαθήτριες, ανέβασε στα socialmediaτην πρόθεσή της «να αποτελειώσει»το θύμα! Τα σχολεία, από χώροι πολιτισμού και εργαστήρια διάπλασης χαρακτήρων, μεταβλήθηκαν σε χώρους αντεκδίκησης και βίας!   

      Βεβαίως, δεν είναι μόνον τα σχολεία οι χώροι που ασκείται η νεανική βία, αλλά και οι χώροι διασκέδασης των νέων και κύρια οι χώροι άθλησης, όπου καλλιεργείται μια φοβερή αντιμαχία, όπου κυριαρχεί ένα ανεξήγητο μίσος, η λεγόμενη οπαδική αντιπάθεια, η οποία εκδηλώνεται σε πράξεις βίας, συχνά, μέχρι εξοντώσεως των «αντιπάλων»! Ήδη η ελληνική κοινωνία θρηνεί αρκετούς θανάτους από αυτή την εξωφρενική κατάσταση! 

      Το δυσμενές αυτό κοινωνικό φαινόμενο τυγχάνει έρευνας από ειδικούς ψυχολόγους, κοινωνιολόγους, κλπ, οι οποίοι προτείνουν στους πολιτικούς «λύσεις του προβλήματος». Μάλιστα τελευταία η κυβέρνηση, θορυβημένη από την συχνότητα και τη σφοδρότητα των  πρόσφατων γεγονότων βίας ανηλίκων, εξήγγειλε τη λήψη αυστηρών κατασταλτικών μέτρων.

     Προβληματισμένη ενώπιον αυτού του ανησυχητικού φαινομένου είναι και η Αγία μας Εκκλησία, ατενίζοντας τα παιδιά μας να διακατέχονται από αυτό το ανεξήγητο μίσος και την εκδικητικότητα. Γι’ αυτό και στην πρόσφατη Ετήσια Σύναξη της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, (3-10-2024) υπήρξε σχετική εισήγηση, του Σεβ. Μητροπολίτη Δράμας κ. Δωροθέου, με θέμα: «Βία, παραβατικότητα (ενδοοικογενειακή, ενδοσχολική) και Εκκλησία)»,όπου παρουσιάστηκε ενδελεχώς το πρόβλημα και προτάθηκαν συγκεκριμένες λύσεις.

      Άκρως προβληματισμένη τυγχάνει και η Τοπική μας Εκκλησία και ιδιαιτέρως ο σεπτός Ποιμενάρχης μας, ο οποίος έχει εντάξει στην ποιμαντική διακονία της εκκλησιαστικής μας περιφέρειας και την αντιμετώπιση της βίας των ανηλίκων. Έτσι, στα πλαίσια αυτά, κρίναμε σκόπιμο να αφιερώσουμε την παρούσα ανακοίνωσή μας στο πρόβλημα αυτό. Να αναζητήσουμε τις πραγματικές αιτίες του και να προτείνουμε τις δέουσες λύσεις του, με βάση την ανθρωπολογία της ορθόδοξης χριστιανικής μας πίστεως.

        Χωρίς να θέλουμε να ακυρώσουμε τις γνώμες των σύγχρονων ειδικών, τις οποίες θεωρούμε σεβαστές, όχι όμως αποτελεσματικές. Και τούτο διότι, οι περισσότεροι από αυτούς, διακατέχονται από υλιστικές αντιλήψεις, θεωρώντας τα παιδιά μόνο ως σωματικές υπάρξεις. Ένας μεγάλος αριθμός ψυχολόγων και κοινωνιολόγων διακατέχεται από υλιστικές και αθεϊστικές αντιλήψεις και ως εκ τούτου ορίζουν τον άνθρωπο «μηχανιστικά», στερημένο από τις ψυχοπνευματικές του λειτουργίες, σε αντίθεση με την χριστιανική μας πίστη, η οποία θεωρεί τον άνθρωπο ως ψυχοσωματική οντότητα και ορίζει ότι κάθε απόπειρα διχασμού αυτής της διπλής ενότητας, αποβαίνει πολύ βλαπτική γι’ αυτόν.

      Σύμφωνα με επιστημονική μελέτη, «Τα αίτια που σπρώχνουν το νέο άνθρωπο στη βία και στο έγκλημα είναι: βιολογικά, ψυχολογικά, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά, ακόμα και θρησκευτικά. Και από έρευνες που έχουν γίνει διαπιστώθηκε πώς από τη φύση του κανένα παιδί δεν γεννιέται βίαιο»[1].

     Δεν θα διαφωνήσουμε, επ’ αυτού, όντως το οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον φέρνει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την νεανική βία, όμως δεν είναι οι μόνες αιτίες. Δικής μας ταπεινή άποψη για το φαινόμενο της βίας στους νέους, αλλά και πολλών άλλων, υγιώς σκεπτομένων ανθρώπων, είναι ότι αυτή οφείλεται κυρίως σε πνευματικούς λόγους. Είναι πρωτίστως πνευματικό πρόβλημα, απότοκο της γενικότερης αποστασίας της σύγχρονης κοινωνίας από το Θεό και της απόρριψης των πνευματικών και ηθικών αξιών της χριστιανικής μας πίστεως. Η μακροχρόνια διαβρωτική δράση των υλιστικών και αθεϊστικών ιδεών, τις οποίες διέχυσε στην ανθρωπότητα ο άθεος «Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός», πριν από τρεις αιώνες, και επίσης η αλγεινή εικόνα του αιρετικού δυτικού Χριστιανισμού, απομάκρυναν τον σύγχρονο άνθρωπο από το Θεό, από την ζωογόνο Άκτιστη Χάρη Του.

      Ύστερα από μια μακρά πορεία αρνήσεων και αμφισβητήσεων έφτασε ο σύγχρονος άνθρωπος στην τραγική εποχή της «Νέας Εποχής», της «μετανεωτερικότητας»και του «μετανθρωπισμού», ο οποίος αποτελεί την έσχατη ύβρη προς το Θεό. Με την υιοθέτηση των δοξασιών της «Νέας Εποχής»,και την πλήρη αποστασιοποίηση από το Θεό, νομίζει ότι έγινε ο ίδιος «θεός»και ως εκ τούτου μπορεί και πρέπει να συμπεριφέρεται ως τοιούτος.

        Μέσα σε αυτή την δαιμονική κατάσταση της θεοποίησης του «εγώ»γεννήθηκε ο άκρατος δικαιωματισμός, ο οποίος ανάγει το άτομο (όχι πρόσωπο), ως να είναι το «κέντρο του κόσμου». Μπορείς να είσαι ό, τι δηλώσεις, ακόμα και αν αυτή η θέληση αντιβαίνει στους απαράβατους κανόνες της φύσης! Ως υπέρτατη αξία έχει αναχθεί το ανελέητο κυνήγι της ηδονής, είτε φυσικά είτε αφύσικα!

     Μέσα σε αυτό το νοσηρό κλίμα έρχονται τα παιδιά στον κόσμο, σε οικογένειες απόλυτα απογυμνωμένες από την πίστη στο Θεό, την χριστιανική πνευματικότητα και ηθική. Είναι άλλωστε γνωστή η πρωτόγνωρη κρίση που περνά η σύγχρονη οικογένεια, η οποία ταλανίζεται από την εγωιστική αυτοδιάθεση των συζύγων, τις απιστίες, την ενδοοικογενειακή βία, τα διαζύγια. Αυτή είναι η συνήθης κατάσταση που βιώνουν στο σπίτι τα παιδιά. Τα πρότυπά τους δεν είναι οι στοργικοί γονείς, με το θυσιαστικό τους φρόνημα, αλλά εγωιστές, φαύλοι, άπιστοι και βίαιοι πάτρωνες! Αυτά τα σαθρά πρότυπα εμπεδώνονται στις άγουρες ψυχές τους, τέτοιοι γονείς θα γίνουν και οι ίδιοι! Για ό, τι βιώνουν στο σπίτι ξεσπούν στον κοινωνικό τους περίγυρο.  

      Επ’ αυτού επιστημονική μελέτη τονίζει: «Η έντονη ζωή, που του προτρέπουν τα λαθεμένα μέσα ενημέρωσης και οι τόποι ψυχαγωγίας δεν του αφήνουν περιθώρια σκέψης. Αντίθετα τον ωθούν σε επαναστατική συμπεριφορά μέσα στην οικογένειά του, στο σχολείο και στο στενότερο φιλικό περιβάλλον. Τίποτα το νέο σήμερα δεν τον “αγγίζει”, τίποτε δεν τον “ικανοποιεί”. Θέλει να κάνει ένα δικό του κόσμο με τη βία, αφού οι άλλοι “δεν τον καταλαβαίνουν”. Σήμερα ο νέος δεν ξέρει πού βρίσκεται. Ας μας επιτραπεί η έκφραση: “τα έχει χαμένα”. Γιατί, παρότι ζει παρέα με άλλους συνομήλικούς του, είναι τόσο μόνος, που αρχίζει και φοβάται. Αντιδρά ατομικά χωρίς να υπολογίζει πως δίπλα του βρίσκονται οι γονείς του. Πολλές φορές, επειδή δεν μπορεί να αλλάξει τη ροή της κοινωνίας, προβαίνει σε βρισιές και σε βανδαλισμούς»![2]

     Τα σχολεία έπαψαν επίσης προ πολλού να διαπλάσσουν χαρακτήρες, αλλά περιορίζονται στην εμπέδωση «ψυχρών»γνώσεων. Εδώ και μερικές δεκαετίες, πολιτικάντηδες πολιτικοί, για ψηφοθηρικούς λόγους εισήγαγαν την έννοια του δικαιωματισμού και στα σχολεία, κυρίως με τον μαθητικό συνδικαλισμό, ο οποίος εκδηλώνεται με αυθαίρετες καταλήψεις των διδακτηρίων, με βανδαλισμούς, επιθέσεις κατά των εκπαιδευτικών κλπ.

      Το χειρότερο όμως είναι η υποβάθμιση της χριστιανικής κατήχησης (μάθημα θρησκευτικών) από τα σχολεία τα τελευταία χρόνια! Στα Δημοτικά Σχολεία το μάθημα των Θρησκευτικών υπάρχει τυπικά, διότι η πλειοψηφία των δασκάλων αρνούνται να το διδάξουν! Τα παιδιά μέχρι την ηλικία των 12 ετών είναι εντελώς άσχετα με την γνώση της χριστιανικής πίστης. Στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση έχει υποβαθμιστεί, γενόμενο στην ουσία έγινε «μάθημα επιλογής», αφού μπορούν οι μαθητές να ζητήσουν εξαίρεση, λόγω «λόγω συνειδήσεως»! Αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά δεν διδάσκονται τις αρχές της χριστιανικής μας πίστεως, οι οποίες αποτελούν την βάση των ανθρωπιστικών ιδεών και του σύγχρονου πολιτισμού. Δεν διδάσκονται τα παιδιά ότι ο κάθε άνθρωπος, όποιος και αν είναι αυτός, είναι εικόνα του Θεού και άρα οφείλουμε να τον σεβόμαστε!

      Μια σοβαρή αιτία της βίας στα παιδιά είναι και οι ερωτικές αντιζηλίες και διαμάχες, οι οποίες απαντώνται ακόμα και στους μαθητές της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Ο διάχυτος πανσεξουαλισμός  πανταχόθεν (οικογένεια, κοινωνικός περίγυρος, ΜΜΕ, κοινωνική δικτύωση, κλπ), «βομβαρδίζουν»τις αθώες παιδικές ψυχές, «ξυπνώντας»έναν άγουρο ισχυρό ερωτισμό, ωθώντας τα στην (συχνά) βίαιη ικανοποίησή του. Επίσης το «μάθημα»της «Σεξουαλικής Αγωγής», ιδιαίτερα στις μικρές τάξεις, ασκεί καταλυτική επίδραση σε αυτό το άγουρο «ξύπνημα», με καταστροφικά αποτελέσματα. Διεθνείς μελέτες απέδειξαν πως, εξαιτίας της σεξουαλικής αγωγής στα σχολεία, κυρίως στα Νηπιαγωγεία και τα Δημοτικά, αυξήθηκαν δραματικά οι σεξουαλικές επιθέσεις ανάμεσα στους μαθητές!

      Υπάρχουν κατά τη γνώμη μας και άλλοι αρνητικοί παράγοντες, οι οποίοι επιτείνουν την βία στα παιδιά.  Ο διακεκριμένος δημοσιογράφος κ. Ε. Ανδρώνηςεπεσήμανε: «Η κακή ανατροφή, η κάκιστη ποιότητα παιδείας, η φτώχεια, οι ταξικές ανισότητες, η υπονόμευση του θεσμού της οικογένειας, η απεμπόληση των παραδοσιακών αξιών από το κράτος, η υποτίμηση της ηθικής, τα χυδαία πρότυπα του “Lifestyle”, όλα αυτά είναι ριζικές αιτίες για τη μάστιγα της νεανικής βίας»[3]. Ακόμα, η αλόγιστη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, τα βιντεοπαιχνίδια, τα μουσικά ακούσματα, η οποία προωθεί την βία, κ.α.

     Η αντιμετώπιση του προβλήματος της νεανικής βίας, πρωτίστως ως πνευματικό πρόβλημα, βρίσκεται αναμφίβολα στην χριστιανική διδασκαλία και στην χριστιανική ζωή. Και εξηγούμεθα: Ο άνθρωπος είναι το τελευταίο και τελειότερο δημιούργημα του Θεού, ο οποίος πλάστηκε «κατ’ εικόνα και ομοίωση»δική Του (Γεν.1,26). Να είναι δηλαδή εικονισμός της δικής Του αγαπητικής υπάρξεως, καθότι «ο Θεός αγάπη εστί» (Α΄Ιωάν.4,16). Και όπως τονίζει ο ευαγγελιστής της αγάπης Απόστολος Ιωάννης «ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ» (Α΄Ιωάν.4,16). Νομίζουμε πως σε αυτή την αγιογραφική φράση κρύβεται και η λύση του προβλήματος. Η πίστη στο Θεό περνάει αναγκαστικά από τον συνάνθρωπο και εκδηλώνεται με την αγάπη και το σεβασμό προς αυτόν, ως εικόνα του Θεού. Επ’ αυτού, σύγχρονος θεολόγος παρατηρεί:  «Ποιος είναι ο τρόπος για να γνωρίσει κανείς τον Θεό; Μα ακριβώς αυτό μας αποκαλύπτει ο Ιωάννης, είναι η αγάπη! “Ο μη αγαπών ουκ έγνω τον Θεόν”, λέγει ο Ιωάννης, “ότι ο Θεός αγάπη εστί”. Μόνο αυτός που αγαπά τον ίδιο τον Θεό, αλλά όπως λέγει ο ίδιος ο Ιωάννης, αυτός που αγαπά πρωτίστως τον συνάνθρωπό του. Διότι, όπως λέγει, “αν πει κανείς αγαπώ τον Θεό αλλά δεν αγαπώ τον αδελφό μου, τον οποίο βλέπω, λέγει ψέματα, διότι αφού δεν αγαπά τον άνθρωπο που τον βλέπει, πως μπορεί να αγαπά τον Θεό που δεν τον βλέπει;” (Α΄ Ιωάν.4,20)»[4].

       Με άλλα λόγια, προϋπόθεση να είμαστε ενωμένοι με το Θεό είναι η αγάπη προς τους συνανθρώπους μας, που είναι ζωντανές εικόνες του Θεού. Άλλωστε η αγάπη μας θα κρίνει στην Μεγάλη Κρίση και την θέση μας στην Βασιλεία του Θεού (Ματθ.25,46). Eν προκειμένω, το μοναδικό και το μόνο αποτελεσματικό αντίδοτο στο ανησυχητικό φαινόμενο της νεανικής βίας είναι η «μετάγγιση»της αγάπης στα παιδιά, να συνειδητοποιήσουν ότι δεν είναι αυτά «το κέντρο του κόσμου», ότι η κοινωνία απαρτίζεται από πολυάριθμα ανθρώπινα πρόσωπα, τα οποία είναι άξια σεβασμού, μέσα στην όποια διαφοροποίησή τους. Να συνειδητοποιήσουν επίσης πως η βία φέρνει βία και δεν βλάπτει μόνο τα θύματά της, αλλά και τους θύτες. Κι ακόμα να μάθουν να ξεχωρίζουν την ουσιαστική διαφορά της βίας από την άμιλλα, η οποία είναι η κινητήρια δύναμη της προόδου.

      Εν κατακλείδι: Θεωρούμε ότι τα αστυνομικά και δικανικά μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, ίσως θα περιορίσουν το πρόβλημα, όμως δεν θα το λύσουν, διότι καμιά καταστολή δεν λύνει τα προβλήματα, αλλά τα αναστέλλει. Εφόσον λοιπόν, όπως αποδείξαμε, το πρόβλημα της βίας στα παιδιά είναι πρωτίστως πνευματικό, η λύση δεν μπορεί να είναι άλλη από πνευματική. Βρίσκεται στην ελληνορθόδοξη παράδοσή μας και τον ελληνορθόδοξο τρόπο ζωής, ο οποίος πρέπει να γαλουχήσει την νεολαία μας, αποσπώντας την από την σύγχρονη χοάνη της αποστασίας από το Θεό, του ηθικού αμοραλισμού και του δικαιωματισμού, τα οποία κατατρώγουν τα σπλάχνα της κοινωνίας, οδηγώντας την στον αφανισμό και την καταστροφή!

     Κλείνουμε με την δραματική έκκληση ευαισθητοποιημένου συνταξιούχου εκπαιδευτικού: «Ας μη μένουμε αμέτοχοι! Ας γίνουμε μέρος της λύσης του προβλήματος! Μπορούμε. Στόχος μας: ούτε ένας μαθητής θύμα βίας και εκφοβισμού»[5]! Οι οικογένειες με το παράδειγμά τους και τα σχολεία με την υγιή παιδεία, οφείλουν να γίνουν φυτώρια καλλιέργειας υγιών προσωπικοτήτων, αν θέλουμε να έχει μέλλον η κοινωνία μας!

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών

Εἶχε ἐπιχειρηθεῖ κατὰ τὸν μήνα Ἀπρίλιο τρέχοντος ἔτους ἐπίσκεψη τοῦ Πατρ. Βαρθολομαίου, ὕστερα ἀπὸ πρόσκληση τοῦ Μητρ. Περιστερίου Γρηγορίου. Τότε, πῆραν φωτιὰ τὰ μέσα ἐνημέρωσης (Ὀρθόδοξος Τύπος καὶ διαδίκτυο) καὶ τὸ μήνυμα ἐστάλη καὶ πρὸς τὸν Ἐπίσκοπο Περιστερίου καὶ πρὸς τὸ Πατριαρχεῖο ὅτι, δηλαδή, γιὰ τὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Περιστερίου ὁ Πατριάρχης εἶναι ἀνεπιθύμητος στὴν πόλη τοῦ Περιστερίου καὶ γιὰ πολλοὺς ἄλλους λόγους, ἀλλὰ ἰδιαίτερα γιὰ τὸν λόγο ὅτι δὲν εἶναι δυνατόν, ἐνῶ ὁ Ἐσταυρωμένος εὑρίσκεται σέ… ἔξωση ἀπὸ τὴν  Ἁγία Τράπεζα ὅλων τῶν ἱερῶν Ναῶν τοῦ Περιστερίου, ἐκεῖνος (ὁ Πατριάρχης), νὰ γίνεται δεκτὸς «μετὰ Βαΐων καὶ κλάδων» στὴν πόλη τοῦ Περιστερίου καὶ μάλιστα νά… «εὐλογήσει»τὴν ἀσεβέστατη πράξη τοῦ Ἐπισκόπου! Θεωρήθηκε τότε, καὶ φυσικὰ καὶ σήμερα θεωρεῖται (ἐὰν ἀποτολμηθεῖ ἡ ἐπίσκεψη αὐτὴ) προσβλητικὴ γιὰ τὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Περιστερίου.

  Ἔγινε τότε γνωστὴ ἡ προετοιμασία τοῦ πιστοῦ λαοῦ γιὰ μία «θερμὴ» ὑποδοχὴ τοῦ Πατριάρχου. Ἐγράφη δὲ σὲ πύρινο ἄρθρο τοῦ Ὀρθοδόξου Τύπου τῆς 5/4/24 μεταξὺ ἄλλων: «Ἡ παρουσία τοῦ Πατριάρχου δὲν μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ ὅτι σκοπὸ ἔχει καί… νὰ ««εὐλογηθεῖ» ἡ καθόλα ἀσεβὴς πράξη τοῦ Μητροπολίτου Γρηγορίου νὰ ἀφαιρέσει τὸν Ἐσταυρωμένο, ἐὰν ὁ πιστὸς λαὸς προχωρήσει σὲ ἀντιδράσεις καὶ ἀποδοκιμασίες, κάτι τὸ ὁποῖο φημολογεῖται, ποιὸς θὰ φέρει τὶς εὐθύνες; Ὁ λαός, ὁ Μητροπολίτης ἢ ὁ Πατριάρχης;».

  Τότε, γράφαμε κι ἐμεῖς, στὸ μετέπειτα ἄρθρο μας, μὲ τίτλο «Πῆρε φωτιὰ ἡ Ἱ. Μ. Περιστερίου. «Ἐμπρηστὴς» ὁ Ἐπίσκοπος Γρηγόριος», στὸ ὁποῖο καταλήγαμε: «Τόσο ἡ προετοιμασὶα τοῦ πιστοῦ λαοῦ, ὅσο, ἰδιαίτερα, τὸ πύρινο ἄρθρο τοῦ Ο.Τ. συνέβαλαν, ὥστε «νὰ ἀναβληθεῖ (βλ. ἀκυρωθεῖ) ἡ ἐπίσκεψη στὸ Περιστέρι τοῦ Πατριάρχου καὶ νὰ ἀποφευχθεῖ, ἡ δυσάρεστη ὁπωσδήποτε, ἀποδοκιμασία τοῦ Πατριάρχου».

  Τώρα, ὁ πιστὸς λαὸς ὁ τόσο περιφρονημένος ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπό του εὑρίσκεται πρὸ νέας προκλήσεως; Ἤδη, ἀπὸ τὸν Σεπτέμβριο ἔχει προαναγγελθεῖ ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπο ἐπίσκεψη τοῦ Πατριάρχου γιὰ τὴν 23η Νοεμβρίου. Φαίνεται πώς ὁ Μητρ. Περιστερίου αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκη νὰ σταθεῖ στὰ πόδια του (καὶ ἐπιμένει…) μὲ «δεκανίκια». Τὸ ἕνα τὸ ἔχει ἐξασφαλίσει. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος, γι’ αὐτὸ τὸν καλεῖ (ἀθόρυβα, γιὰ τὸν φόβο τῶν Ἰουδαίων) καὶ τὸν τιμᾶ (νὰ τὸν εὐχαριστήσει) κατὰ τὴν ἑορτὴ τῶν Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν. Φαινόμενο καὶ αὐτό. Ὁ ὑφιστάμενος νὰ τιμᾶ τὸν προϊστάμενό του.

Τὸ ἄλλο (δεκανίκι ἀπὸ τὸν Πατριάρχη) προσπαθεῖ νὰ τὸ λάβει καὶ μέχρι σήμερα δὲν τὰ ἔχει καταφέρει.

Τὸ μήνυμα τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Περιστερίου ἂς τὸ λάβει κάθε ἐνδιαφερόμενος. Εἴμαστε «πανέτοιμοι, ἄριστα προετοιμασμένοι, γιὰ μία «θερμὴ» ὑποδοχὴ (ἀποδοκιμασίας) στὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο. Ὅσο ἀθόρυβα κι ἂν προσπαθήσει ὁ Περιστερίου νὰ τὸ περάσει».

Θὰ τὸ ἀποτολμήσουν;

Ὁ ἐν Χριστῷ ἀδελφὸς

Θεόφιλος

orthodoxostypos

………………………………………………………………………..

Δείτε σχετικά και:

-Λάθη ή Ασεβείς διδασκαλίες του μητροπολίτη Περιστερίου Γρηγορίου, κατά τον εορτασμό της Αγίας Παρασκευής της Επιβατινής Πτολεμαΐδας;

-«Οι καυχώμενοι εν τω σταυρώ του Χριστού» (Μ. Βασίλειος – Εις τον ΜΔ Ψαλμόν)

-Ξεκινάει τον έρανο αγάπης ο Αιτωλίας Δαμασκηνός | Μαζί όταν είναι να πληρώσουμε αλλά χώρια σε ότι αφορά τον Θεό

-Ανοικτή Επιστολή προς Επίσκοπον Γρηγόριον – Ι. Μητροπόλεως Περιστερίου Αττικής (Τίποτε το νεκρό επί της Αγίας Τραπέζης – Μία σύγκρισις)

-Ὁ Ζωοποιός Σταυρός τοῦ Χριστοῦ ἀνέκαθεν δέσποζε στό Ἱερόν Βῆμα, στήν Ἁγία Τράπεζα, καί διέλαμπε ὅταν ἦταν ἀνοιχτὴ ἡ Ὠραία Πύλη, τό Καταπέτασμα – Καί περί τοῦ Συνθρόνου, καί περί τῆς Ἐγκυκλίου γιά τόν Σταυρό καί τήν θέση τοῦ Ἐσταυρωμένου Χριστοῦ στήν Ἐκκλησία τοῦ Μητροπολίτου Περιστερίου Γρηγορίου Παπαθωμᾶ

-Σκέψεις γύρω ἀπὸ τὴν ἀπομάκρυνση τοῦ Ἐσταυρωμένου ἀπὸ τοὺς χώρους τῶν ἱερῶν στὴ Μητρόπολη Περιστερίου

-Ἡ ἐξήγησις τοῦ Περιστερίου διὰ τά… παπικὰ ἑκατομμύρια!

-«Ἐγὼ εἰμὶ ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος καὶ ὁ ζῶν καὶ ἐγενόμην νεκρὸς καὶ ἰδοὺ ζῶν εἰμι»(Ἀποκ.1,18).

-Περί τῆς ἐπιμόνου ἀφαιρέσεως τοῦ ἐσταυρωμένου ὄπισθεν τῆς Ἁγίας Τραπέζης

-Υποδειγματική Λειτουργία Παπικού Τύπου στο Μεσολόγγι από τον Μητροπολίτη Δαμασκηνό

-Ανοικτή Επιστολή προς Επίσκοπον Γρηγόριον – Ι. Μητροπόλεως Περιστερίου Αττικής (Οι άπειρες αποχρώσεις της οικουμενιστικής αιρέσεως – φωνής)

-Δαμασκηνέ Κιαμέτη ακούς;

-Ἡ ἀν-ὀρθόδοξη κατήχηση τῆς προκλήσεως ἀπό τόν π. Εὐάγγελο Παπανικολάου

-«Ἡ ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας καί οἱ ὑπερασπιστές της»

-Κυθήρων Σεραφείμ: Θεολογική ἐπιστήριξις τῆς ὄπισθεν τῆς Ἁγίας Τραπέζης τοποθετήσεως τοῦ Ἐσταυρωμένου Χριστοῦ

-Σταύρωση, Ανάσταση ή Ανάληψη; (Σχόλιο στην αφαίρεση του Εσταυρωμένου πίσω από την Αγία Τράπεζα)

-H Πτολεμαΐδα συμπαρίσταται στο λαό του Περιστερίου! Μοιράστηκε φυλλάδιο διαμαρτυρίας στους ναούς για την αυριανή επίσκεψη του μητροπολίτη Περιστερίου στην πόλη.

-Πολεμᾶς τὸν Τίμιο Σταυρὸ, τοῦ Χριστοῦ Σημαία καὶ Τρόπαιο;

-Λέμε ΟΧΙ και δεν μπαίνουμε σε Εκκλησίες και Ιερές Μονές που ο Εσταυρωμένος δεν βρίσκεται πίσω από την Αγία Τράπεζα

-Κατατέθηκε πρωτοκολλημένο έγγραφο στην Ι. Σύνοδο με τα αιτήματα των πιστών της Μητρ. Περιστερίου.

-Κραυγή ιερής αγωνίας από άνθρωπο με ειδικές ανάγκες για τον εσταυρωμένο στην Αγία Βαρβάρα Αγρινίου

-Ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεως Περιστερίου συνέλθετε καί ἀνανήψατε...

-Απόψεις και Κατόψεις

-Ο Μητροπολίτης Περιστερίου Γρηγόριος αφ´ότου εξελέγη έχει υπολογίσει πόσο έχει μείνει στην επαρχία του και πόσο ταξιδεύει;

-Ο ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΕΜΠΟΔΙΟΝ ΕΙΣ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ

-Σημείο των καιρών μας οι Δεσποτάδες να ξηλώνουν.

-Ψήφισμα - Ηλεκτρονικές Υπογραφές για την Επαναφορά του Εσταυρωμένου....

-Όσα είδα στην σύναξη του Περιστερίου

-Ο μητροπολίτης Περιστερίου επείγεται για την ένωση με τους αιρετικούς, ενώ ταυτόχρονα διασπά την ενότητα του ορθοδόξου ποιμνίου.

-...''έτρεχεν''εις τον όπισθεν της Αγίας Τραπέζης επί ξύλου κρεμάμενον Σωτήρα...

-Λόγια σταράτα για τη θέση του Εσταυρωμένου Χριστού πίσω από την Αγία Τράπεζα.

-Συντονιστική επιτροπή πιστών Ι.Μ.Περιστερίου -Χαιρετισμός Επί Του Ψηφίσματος Του Γενικού Ιερατικού Συνεδρίου της Ι.Μ.Κονίτσης

-Δελτίο Τύπου και Ψήφισμα από την Συγκέντρωση Διαμαρτυρίας των πιστών της Ι.Μ.Περιστερίου κατά της απομάκρυνσης του Εσταυρωμένου απο την Αγ.Τράπεζα

-Ευχαριστίες για την συμπαράσταση στη διαμαρτυρία για την αποβολή του Εσταυρωμένου.

-Ο Γέροντας Δοσίθεος για την διαμαρτυρία υπέρ του Εσταυρωμένου στο Περιστέρι.(Ηχητικό)

-Αίτημα πιστών της Ι.Μ. Περιστερίου στη ΔΙΣ για αποκατάσταση του Εσταυρωμένου

-Έκκληση για συμπαράσταση στην διαμαρτυρία κατά της βλασφήμου αποβολής του Εσταυρωμένου Κυρίου μας και του Σταυρού Του από το Ιερό Βήμα την Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2024 στις 16:30.

-Επιστολή προς τον Μητροπολίτη Περιστερίου για την απομάκρυνση του Εσταυρωμένου.

-Πρόβλεψη για μεγάλο «σεισμό» (πνευματικό) πολλών ρίχτερ στην Ι. Μ. Περιστερίου.

-Ι.Μ. Περιστερίου, Συγκέντρωση και Πορεία Ενάντια στην Απομάκρυνση του Εσταυρωμένου πίσω από την Αγία Τράπεζα όλων των ιερών ναών.

-Ως άλλος Εωσφόρος σκέφτηκε και έπραξε ο Περιστερίου

-Τελεία καὶ παύλα

-ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ (Βλέπε: Ξέφραγο Ἀμπέλι)

-Ἡ μεταρρύθμισις τοῦ Περιστερίου ὑπό τήν κρίσιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου

-Παρατηρήσεις επί της έντυπης έκδοσης της Ιεράς Μητρόπολης Περιστερίου για τον Εσταυρωμένο

-Για ποιόν στήνει θρόνους ο Περιστερίου

-Aνοικτή επιστολή προς τον Δήμαρχο Περιστερίου

-Περὶ «μαθητευομένων μάγων»: Περιστερίου – Ζιμπάμπουε

-Ο αγώνας των ευλαβών πιστών της Μητροπόλεως Περιστερίου, οι οποίοι "δεν κάνουν αποχή"από την ομολογία κατά της αφαιρέσεως του Εσταυρωμένου. (9-6-2-024)

-Ἀνοικτή Ἐπιστολή εἰς τὸν «ΔΕΣΠΟΤΗΝ τοῦ ἐν Περιστερίῳ Δεσποτάτου»

-Περὶ τῆς ἀφαιρέσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἀπάντησις εἰς τὸν Πανιερώτατον Μητροπολίτην Μόρφου κ. Νεόφυτον

-«Ακριβός στα πίτουρα και φτηνός στ’ αλεύρι» ο Περιστερίου;

-Σεβ. Περιστερίου, ἐντὸς οἱ φιλοσοδομῖται ἐκτὸς ὁ Ἐσταυρωμένος;

-Ἀφαίρεση Ἐσταυρωμένου καί ἀπό τόν Ἱερό Καθεδρικό Ναό Ἀθηνῶν;

-«Πήρε φωτιά» η Ι.Μ. Περιστερίου

-Σε ποιούς ανήκουν οι Ναοί; ΔΗΜΑΡΧΟΣ απευθύνει κάλεσμα σε μουσική εκδήλωση που θα γίνει μέσα σε Ιερούς Ναούς.

-Ανοικτή Επιστολή πρώην Καλαβρύτων & Αιγιαλείας Αμβροσίου προς Περιστερίου Γρηγόριο για την απομάκρυνση του Εσταυρωμένου.

-Καλή η διαμαρτυρία για το σκάνδαλο του Μητροπολίτου, επιβάλλεται ανάλογη και έναντι του ζηλώσαντος «Μεταξάκειον» δόξαν Πατριάρχου Βαρθολομαίου

-Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΠΥΡΟΔΟΤΕΙ ΤΟΝ ΛΑΟΝ

-Σιωπᾶ ἡ Ἱερά Σύνοδος διά τά ἐν Περιστερίῳ!

-Σεβ. Περιστερίου, Ἀποδομητής τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως

-Ἄφαντος ὁ μητρ. Περιστερίου στὴν προκαθορισμένη συνάντηση ποὺ ὑποσχέθηκε γιὰ διάλογο μὲ τοὺς πιστοὺς

-Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος θὰ «εὐλογήση» τὴν ἔξωσιν τοῦ Ἐσταυρωμένου;

-Βλάσφημη απεικόνιση της Παναγίας από Σχολείο στο Επισκοπείο της Ι.Μ.Περιστερίου

-Διαρκής διαμαρτυρία για την αφαίρεση του Εσταυρωμένου και του Σταυρού στην Ι.Μ. Περιστερίου.

-Διαμαρτυρία του πιστού λαού της μητροπόλεως του Περιστερίου περί της επιχειρούμενης αφαιρέσεως του Εσταυρωμένου από το Άγιο Βήμα των Ιερών ναών

-Ὁ Περιστερίου σιωπᾶ διὰ τὸν Ἐσταυρωμένον

-Με «δημοκρατικό» τρόπο θα βγάλει ο Περιστερίου τον Εσταυρωμένο από το Ιερό.

-Ἡ ἄκρα ταπείνωσις τοῦ Ἐσταυρωμένου εἰς Ἱεράν Μητρόπολιν Περιστερίου – Γ΄ Μέρος( ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ – Α΄ Μέρος και ΕΔΩ ΤΟ - Β΄ Μέρος)

-Η αλλοίωση του ορθοδόξου φρονήματος και ο πνευματικός μολυσμός των πιστών (με αφορμή το συνέδριο της Ι.Μ. Περιστερίου για τη θέση του Εσταυρωμένου)

-Διατί ὁ Περιστερίου ἀφαιρεῖ τόν Τίμιον Σταυρόν;

-Η σύγχρονη ποιμαντική μέθοδος του Περιστερίου Γρηγορίου!

-Ὁ Περιστερίου συνεχιστὴς τῆς κακοδοξίας τοῦ Περγάμου

-«Ἕνα συμπόσιο ὁρόσημο γιὰ τὸν οἰκουμενισμὸ στὴν Ἑλλάδα»

-ΟΙ ΠΑΠΙΚΕΣ ΠΛΑΝΕΣ ΕΙΝΑΙ Ο «ΚΟΙΝΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ» ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ; (Σχόλιο σε πρόσφατο διαχριστιανικό συμπόσιο)

-Ὁ Περιστερίου καί τό Οὐκρανικόν οἰκουμενιστικόν ἐργαστήριον

-Τι θέση λαμβάνουν οι ιερείς της Ι. Μ. Περιστερίου για το ημερολόγιο ''τσέπης''έτους 2018, της Ι. Μ. Περιστερίου;

-Σεβ. Περιστερίου Γρηγόριος: «Στην Αθήνα έχουμε τρεις Αρχιεπισκόπους»

-Ο Περιστερίου ανακήρυξε την θρησκεία της ύλης και ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος ομιλεί για τους οπαδούς του Κάιν.

« Ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι ».

-Όπου Θυσιαστήριον, εκεί και ο Εσταυρωμένος

-Και πάλι ο ΨευδοΟλβίας… παρουσία του Πατριάρχη ….. αλλά ουδείς γνωρίζει….

-Μοίρασε αμφίβολες «Καινές Διαθήκες» σε παιδιά του Γυμνασίου, αλλά θέλει να βγάλει τον Εσταυρωμένο από το Ιερό «για να ακολουθεί την Παράδοση»!

-Λόγος ἀπολογητικός πρός τούς διαβάλλοντας τόν Ἐσταυρωμένο στό Ἱερό Βῆμα

-Ο Εσταυρωμένος στο Ιερό Βήμα (α)

-Ο Εσταυρωμένος στο Ιερό Βήμα (β)

Ο Εσταυρωμένος στο Ιερό Βήμα (γ).

- Ο Εσταυρωμένος στο Ιερό Βήμα (δ).

- Ο Εσταυρωμένος στο Ιερό Βήμα (ε).

Το κύμα αντιχριστιανισμού ορθώνεται ακόμα πελώριο στην Ευρώπη: Έκθεση κατέγραψε 2.400 εγκλήματα μίσους κατά των Χριστιανών το 2023

Μια έκθεση - σοκ, αποκαλύπτει το αντιχριστιανικό μίσος - Επιθέσεις, εμπρησμοί, βανδαλισμοί, περιορισμοί δικαιωμάτων και κοινωνικές διακρίσεις

Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης

Έχουμε καταγγείλει πολλές φορές από αυτή τη στήλη τον κλιμακούμενο διωγμό των Χριστιανών σε μια Ευρώπη που μετατρέπεται σε ρωμαϊκή αρένα όπου επιδιώκεται η «ορθοπολιτική» θανάτωση της χριστιανικής πίστης. Εκεί όπου τα «θηρία» του γουοκισμού και του ισλαμισμού έχουν αμοληθεί για να κατασπαράξουν το χριστιανικό στοιχείο.

Η μηδενιστική ατζέντα των γκλομπαλιστών γίνεται το εισιτήριο για τη συνεχιζόμενη απόβαση των ορδών της Σαρία και ο χριστιανισμός στην Ευρώπη γίνεται το κόκκινο πανί για τρομο-μετανάστες, την ίδια στιγμή που Βρυξέλλες και Νταβός φουντώνουν το αντιχριστιανικό μίσος που διακηρύσσει ο γουοκισμός.

Ενώ τα τελευταία χρόνια οι φορείς μιντιακής προπαγάνδας ταύτισαν τον χριστιανισμό με την «ακροδεξιά» και έκαναν πλύση εγκεφάλου περί δήθεν «ακροδεξιάς» απειλής στην Ευρώπη, τα πραγματικά στοιχεία δείχνουν ότι αν κάποιοι κινδυνεύουν όλο και περισσότερο στην Ευρώπη, αυτοί είναι οι Χριστιανοί. Και μάλιστα οι επιθέσεις εναντίον τους και εναντίον των ιερών τόπων τους, γνωρίζουν πρωτοφανή αύξηση στα χρονικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η έκθεση που αποκαλύπτει το αυξανόμενο αντιχριστιανικό μένος

Το διεθνές παρατηρητήριο OIDAC Europe (Observatory on Intolerance and Discrimination against Christians in Europe) το οποίο έχει ως αντικείμενο την προστασία των δικαιωμάτων των Χριστιανών, δημοσίευσε μια πολύ εμπεριστατωμένη έκθεση με τίτλο «Μισαλλοδοξία και διακρίσεις κατά των Χριστιανών στην Ευρώπη».

Στη – σοκαριστική αυτή – έκθεση αποκαλύπτεται ότι το 2023, τα εγκλήματα μίσους κατά των Χριστιανών έφτασαν τα 2.444 καταγεγραμμένα περιστατικά, σε 35 ευρωπαϊκές χώρες. Από αυτές τις χώρες, εκείνες που γνώρισαν μεγαλύτερη αύξηση τέτοιων περιστατικών, είναι η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γερμανία, με τα εγκλήματα μίσους κατά των Χριστιανών να διπλασιάζονται στη Γερμανία σε σύγκριση με το 2022.

Ασφαλώς μόνο τυχαίο δεν είναι ότι και οι τρεις αυτές χώρες πρωταγωνιστούν πανευρωπαϊκά στην αφομοίωση του woke και του ισλαμικού στοιχείου, τόσο στις κοινωνίες τους – όσο και στις πολιτικές τους.

Η χώρα με τα περισσότερα αντιχριστιανικά εγκλήματα μίσους είναι η Γαλλία, η οποία κατέγραψε 1.000 περιστατικά για το 2023, με το 90% των επιθέσεων να αφορά επιθέσεις σε εκκλησίες και νεκροταφεία και επιπλέον να έχουν καταγραφεί 84 σωματικές επιθέσεις. Το δε κάψιμο εκκλησιών τείνει να γίνει «παράδοση» στη Γαλλία (χαρακτηριστικό το «ατύχημα» στην Παναγία των Παρισίων), με την έκθεση του OIDAC Europe να αναφέρει ότι το φαινόμενο γνωρίζει πρωτόγνωρη αύξηση, αφού το 2023 καταγράφηκαν 8 εμπρηστικές επιθέσεις, και 14 επιθέσεις στους πρώτους 10 μήνες του 2024.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, και συγκεκριμένα στην Αγγλία και την Ουαλία, ο αριθμός των εγκλημάτων μίσους κατά των Χριστιανών αυξήθηκε σε 702 το 2023, σημειώνοντας αύξηση 15% από το προηγούμενο έτος. Σε δημοσκόπηση που έγινε τον Ιούνιο του 2024 και απευθυνόταν σε Χριστιανούς του Ηνωμένου Βασιλείου, το 56% δήλωσε ότι είχε βιώσει εχθρότητα και γελοιοποίηση των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων.

Τον Οκτώβριο του 2024, ο Βρετανός Adam Smith-Connor κρίθηκε ένοχος από το Δικαστήριο του Bournemouth επειδή προσευχήθηκε σιωπηλά (!) σε δημόσιο χώρο, εντός μιας «ζώνης ασφαλούς πρόσβασης» (σύμφωνα με το νέο φασιστικό νόμο στο Ηνωμένο Βασίλειο που παρουσιάσαμε σε προηγούμενο άρθρο), δηλαδή έκανε το «έγκλημα» να προσευχηθεί εντός ακτίνας 200 μέτρων από μια κλινική αμβλώσεων. Το δικαστήριο απεφάνθη ότι η (σιωπηλή επαλαμβάνω!) προσευχή του Adam Smith – Connor, ισοδυναμούσε με «αποδοκιμασία της άμβλωσης», γιατί η στάση του σώματός του υποδήλωνε ότι προσεύχεται!

Στη δε Γερμανία, τα εγκλήματα μίσους κατά των Χριστιανών, σημειώνουν τεράστια αύξηση της τάξεως του 105%. Ωστόσο τα επίσημα στοιχεία της κυβέρνησης καταγράφουν μόνο ως εγκλήματα μίσους τις πράξεις που έχουν πολιτικά κίνητρα και όχι θρησκευτικά. Και άρα οι βανδαλισμοί εκκλησιών και οι εμπρησμοί δεν καταγράφονται ως εγκλήματα μίσους, αν δεν εξακριβωθεί κάποιο πολιτικό κίνητρο. Μιλάμε δηλαδή για μια μεγάλη (και προφανώς σκόπιμη) υποκαταγραφή των περιστατικών. Παρόλα αυτά η OIDAC Europe εκτιμά – σύμφωνα με τα στοιχεία που συνέλεξε – ότι το 2023 υπήρξαν στη Γερμανία τουλάχιστον 2.000 περιπτώσεις υλικών ζημιών σε χριστιανικούς χώρους και τόπους.

Στοχοποίηση και κοινωνικές διακρίσεις

Από τα περιστατικά που κατέγραψε η OIDAC Europe το 2023, οι πιο συνηθισμένες μορφές βίας κατά της χριστιανικής πίστης ήταν ο βανδαλισμός (62%), συμπεριλαμβανομένων πολλών περιπτώσεων που αφορούσαν πράξεις βεβήλωσης (24%), καθώς και εμπρηστικές επιθέσεις (10%), απειλές (8%) και σωματική βία (7%). Επιπλέον το παρατηρητήριο κατέγραψε επίσης 1 περίπτωση δολοφονίας, 7 περιπτώσεις απόπειρας ανθρωποκτονίας και συνολικά 68 επιθέσεις από άτομα με αντιχριστιανική προκατάληψη.

Εξετάζοντας 69 περιστατικά επιθέσεων, στις οποίες η OIDAC Europe μπόρεσε να τεκμηριώσει τα κίνητρά τους, οι 21 από αυτές είχαν ισλαμιστικό υπόβαθρο, οι 14 είχαν αντιθρησκευτικό υπόβαθρο (αντιχριστιανισμός και αντικληρικαλισμός γενικότερα), οι 13 έγιναν από άτομα της «ριζοσπαστικής» αριστεράς και οι 12 είχαν διάφορα άλλα πολιτικά κίνητρα. Όλοι οι τύποι επιθέσεων παρουσιάζουν παρόμοια νούμερα με του 2022, εκτός από εκείνες με ισλαμιστικό υπόβαθρο, που αυξήθηκαν από 11 σε 21. 

Άλλα ευρήματα της έκθεσης αναφέρουν εκτεταμένες διακρίσεις σε βάρος των Χριστιανών σε εργασιακούς χώρους που πολλές φορές μεταφράζονται σε εργασιακό εκφοβισμό, εκβιασμούς ή και ακόμα απολύσεις. Χριστιανοί «κόβονται» από συνεντεύξεις εργασίας, όταν αναφέρουν την πίστη τους. Άλλοι παίρνουν εκβιαστικά «ραβασάκια» από τον εργοδότη, όταν τολμούν να εκφράσουν το χριστιανικό φρόνημά τους στα social media.

Ιδιαίτερα οι Χριστιανοί νεότερων ηλικιών, αναγκάζονται πολλές φορές να μπαίνουν σε λογικές αυτολογοκρισίας ή και να κρύβουν εντελώς τα πιστεύω τους, προκειμένου να μην αντιμετωπίσουν προβλήματα πχ. σε ένα πανεπιστήμιο ή στην εργασία τους.

Περιορισμοί στη θρησκευτική ελευθερία των Χριστιανών παρατηρούνται και σε δημόσιες θρησκευτικές εκδηλώσεις και δρώμενα, που άλλωστε αντιμετωπίζονται όλο και περισσότερο με χλευασμό και αποδοκιμασία, τόσο από πολιτικές δυνάμεις – όσο και από σημαντική μερίδα του Τύπου.

Όλα τα παραπάνω στοιχεία, αλλά και η προσωπική εμπειρία του κάθε χριστιανού, δείχνει ότι στη σημερινή Ευρώπη τα πραγματικά θύματα ρατσισμού και διακρίσεων είναι οι Χριστιανοί. Και αυτό διότι ο χριστιανικός κώδικας αξιών, αντιτάσσεται σε όλες τις βασικές επιδιώξεις της νεοταξικής ατζέντας όπως πχ. είναι: η προώθηση των αμβλώσεων, ο πανσεξουαλισμός, η «κατάργηση» των φύλων, το πρόγραμμα ευθανασίας, η ψηφιακή υποδούλωση, η ομογενοποίηση των θρησκειών, η κατάργηση των συνόρων και τόσα άλλα.

Άρα ο Χριστιανός είναι ο περισσότερο μη συμβατός πολίτης σε σχέση με τα προ(σ)τάγματα της Νέας Τάξης, και γι’ αυτό γίνεται persona non grata για το σύστημα. Και διώκεται όχι μόνο ως πολίτης, αλλά και ως υπόσταση. Ως ύπαρξη που και μόνο να υφίσταται, είναι μια διαρκής υπενθύμιση στο σύστημα, για όλα τα εγκλήματα του…

sportime.gr18 Νοέ 2024

Δείτε και -Πάνω από 2.400 αντιχριστιανικά εγκλήματα μίσους καταγράφηκαν σε όλη την Ευρώπη το 2023

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

«Σας διαβεβαιώνω, ότι δεν θα περάση η γενεά αυτή, πριν γίνουν όλα αυτά»

Ματθ. 24, 32-51

«Από την συκιά να καταλάβετε την παραβολήν. Όταν ο κλάδος της γίνη πλέον απαλός και βλαστήσουν τα φύλ­λα, καταλαβαίνετε ότι πλησιάζει το θέρος. Έτσι και σεις, όταν ιδήτε όλα αυτά, να γνωρίζετε ότι είναι πλησίον, εις την πόρτα».

    Επειδή είπεν, ότι «ευθύς μετά την θλίψιν των ημερών εκείνων», αυτοί δε ζητούσαν αυτό ακριβώς, μετά από πόσον χρόνον, και αυτήν κυρίως την ημέραν επιθυ­μούσαν να γνωρίσουν, δι’ αυτό αναφέρει το παράδειγμα της συκής, δεικνύων ότι δεν θα μεσολάβηση πολύ διάστη­μα, αλλ’ ότι ευθύς αμέσως θα έλθη και η Παρουσία, πράγμα το οποίον μάλιστα δήλωσεν όχι μόνον με την παραβολήν, αλλά και με τας μετέπειτα λέξεις, λέγων «γινώσκετε ότι εγγύς έστιν επί θύραις».

Εδώ προφητεύει και κάτι άλλο, θέρος πνευματικόν, και ότι κατ’ εκείνην την ημέραν από τον χειμώνα του πα­ρόντος θα επικρατήση γαλήνη χάριν των δικαίων δια τους αμαρτωλούς αντιθέτως από θέρος θα γίνη χειμών.

Αυτό το δήλωσε παρακάτω όταν είπεν ότι η ημέρα της Παρου­σίας θα έλθη ενώ αυτοί θα επιδίδωνται εις απολαύσεις.

Δεν ανέφερε όμως την παραβολήν της συκής μόνον δι’ αυτό, δια να φανέρωση τον χρόνον, διότι μπορούσε και με άλλον τρόπον να τον παραστήση, αλλά δια να επιβεβαιώση και με τον τρόπον αυτόν όσα είπεν, ότι οπωσδή­ποτε θα συμβούν. Διότι όπως αυτό είναι αναγκαίο επακόλουθο, έτσι και εκείνο. Δια τούτο, όπου τυχόν θέλει να τονίση ότι αυτό που λέγει θα συμβή οπωσδήποτε, παρεμβάλλει φυσικός αναγκαιότητας, τόσον ο ίδιος όσον και ο μακάριος Παύλος μιμούμενος αυτόν. Δι’ αυτό όταν ομιλή περί της Αναστάσεως λέγει· «εάν ο σπόρος του σιταριού δεν πέση εις την γην και πεθάνη, μένει αυτός μόνος, εάν όμως πεθάνη φέρει πολύν καρπόν».

 Από εκεί και ο μακά­ριος Παύλος διδαχθείς χρησιμοποιεί το ίδιον παράδειγμα, όταν ομιλή εις τους Κορινθίους περί της Αναστάσεως. Διότι λέγει· «ανόητε, εκείνο που σπέρνεις εσύ δεν παίρνει ζωήν, εάν πρώτα δεν πεθάνη».

Έπειτα, δια να μη επανέλθουν γρήγορα πάλι εις το ίδιον θέμα και ερωτήσουν πότε, τους επαναφέρει εις τα προηγούμενα, λέγων «σας διαβεβαιώνω, ότι δεν θα περάση η γενεά αυτή, πριν γίνουν όλα αυτά».

«Όλα αυτά»· ποια; ειπέ μου. Τα αφορώντα τα Ιεροσόλυμα, τους πολέ­μους, τους λιμούς, τους λοιμούς, τους σεισμούς, τους ψευδόχριστους, τους ψευδοπροφήτας, την διάδοσιν του Ευαγγελίου παντού, τας επαναστάσεις, τας ταραχάς, όλα τα αλλά τα οποία είπαμεν ότι θα συμβούν μέχρι την Παρου­σίαν Του.

Διατί όμως, λέγει, είπεν «η γενεά αυτή»; Το είπεν ομιλών όχι δια την τότε γενεάν, αλλά δια την γενεάν των πιστών. Διότι συνηθίζει να χαρακτηρίζη την γενεάν όχι μόνον από τους χρόνους, αλλά και από το είδος της θρη­σκείας και της συμπεριφοράς· όπως όταν λέγη· «Αυτή η γενεά εκείνων που ζητούν τον Κύριον».

Διότι, εκείνο το οποίον έλεγεν ανωτέρω, ότι δηλαδή «πρέπει όλα αυτά να γίνουν» και ότι· «θα κηρυχθή το Ευαγγέλιον», αυτό επισημαίνει και εδώ, λέγων ότι οπωσδήποτε θα συμβούν όλα αυτά και ότι η γενεά των πιστών θα παραμείνη, χωρίς να διακοπή από τίποτε εξ όσων ελέχθησαν.

Αντιθέτως, και τα Ιεροσόλυμα θα καταστραφούν και η πλειονότης των Ιουδαίων θα αφανισθή, αυτήν την γενεάν δε τίποτε δεν θα την ξεπεράση, ούτε λιμός, ούτε μολυσματική ασθένεια, ού­τε σεισμός, ούτε αι ταραχαί των πολέμων, ούτε ψευδόχριστοι, ούτε ψευδοπροφήται, ούτε απατεώνες, ούτε οι προδόται, ούτε οι σκανδαλοποιοί, ούτε οι ψευδάδελφοι, ούτε καμμία άλλη παρόμοια δοκιμασία.

Έπειτα, δια να τους κάμη να πιστεύσουν περισσότε­ρον, λέγει· «ο ουρανός και η γη θα παρέλθουν, οι λόγοι μου όμως δεν θα παρέλθουν». Δηλαδή, ότι αυτά τα στε­ρεοποιημένα και τα ακίνητα ευκολότερα θα εξαφανισθούν, παρά θα διαψευθή κάτι από τους λόγους μου.

Και όποιος αμφιβάλλει περί αυτών ας εξετάση με προσοχήν όσα ελέχθησαν και εάν τα εύρη αληθινά (και θα τα εύρη οπωσδήποτε) από τα παρελθόντα ας πιστεύση και εις τα μέλλον­τα, και ας τα εξετάση όλα με ακρίβεια και θα ιδή την εξέλιξιν των πραγμάτων να επιβεβαιώνη την αλήθεια της προφητείας.

Τα δε στοιχεία του κόσμου (τον ουρανόν και την γην) τα παρενέβαλεν εις τάν λόγον, αφ’ ενός δια να δηλώση ότι η Εκκλησία είναι προτιμωτέρα του ουρανού και της γης, αφ’ ετέρου δια να δείξη και με αυτά ότι είναι δημιουργός του παντός.

Διότι, επειδή ωμίλησε περί της συντέλειας του κόσμου, πράγμα το οποίον πολλοί αμφισβητούν, ανέφερε τον ουρανό και την γη δια να δείξη την ανυπολόγιστον δύναμίν Του και να δηλώση με πολλή εξουσία, ότι είναι κύριος του παντός και με αυτά να κάμη αξιόπιστα όσα είπε και εις εκείνους που αμφιβάλλουν πάρα πολύ.

ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΡΓΑ -12- ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ  (ΟΜΙΛΙΑ ΟΖ’ – σελ. 41-45) – ΕΙΣΑΓΩΓΗ – ΚΕΙΜΕΝΟΝ – ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ – ΣΧΟΛΙΑ Υπό ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΠΑΠΑΕΥΑΓΓΕΛΟΥ, Διδάκτορος θεολογίας – ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ» ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1979  – ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ : Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣentaksis.gr

ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

    Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα:

« ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ  ΚΑΙ ΤΑ ΕΞ ΑΥΤΟΥ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ»

 [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 21-11-1982]                                             

«Την θεόπαιδα Παρθένον  καί Θεοτόκον ἐν ναῷ Κυρίου προσαγομένην εὐσεβῶς ἀνευφημήσωμεν…»

     Σήμερα, αγαπητοί μου, η Εκκλησία μας γιορτάζει την Είσοδον της Υπεραγίας Θεοτόκου εις τον ναόν του Σολομώντος, εις τα Άγια των Αγίων. Είναι γνωστό ότι οι γονείς της Υπεραγίας Θεοτόκου, Ιωακείμ και Άννα, ήσαν στείροι. Δηλαδή δεν έκαναν παιδιά. Και είχαν φθάσει σε μία προχωρημένη ηλικία, και παιδί δεν είχαν. Επειδή δε εθεωρείτο όνειδος, κυρίως εις την γυναίκα που δεν έκανε παιδιά, γι’ αυτό τον λόγο νυχθημερόν παρακαλούσαν τον Κύριο να τους δώσει ένα παιδί. Και ο Κύριος εισήκουσε την προσευχή τους. Και τους έδωκε ένα κορίτσι. Την Υπεραγίαν Θεοτόκον. Και στις προσευχές τους μέσα, είχαν τάξει εις τον Θεόν να προσφέρουν το παιδί εις τον ναόν. Ό,τι δηλαδή είχε κάνει παλιότερα η Άννα, η γυναίκα του Ελκανά, η δεύτερη γυναίκα του Ελκανά, που δεν είχε παιδιά, κι εκεί παρακαλούσε τον  Θεό, στον ναό να της δώσει παιδί. Διότι η άλλη γυναίκα είχε πολλά παιδιά, και ησθάνετο πολύ δύσκολα, ησθάνετο όνειδος, όπως σας είπα, ντροπή· γι’ αυτόν τον λόγο, παρακαλούσε θερμά τον Θεό, και είπε: «Θεέ μου, δώσε μου ένα παιδί, και θα Σου το αφιερώσω». Και πράγματι, έκανε τον Σαμουήλ. Και τριών ετών τον έφερε εις τον ναόν και τον αφιέρωσε τότε επί αρχιερέως Ηλί. Και έμενε εις τον ναόν. Εκεί εκοιμάτο, εκεί έτρωγε, εκεί έμενε ο Σαμουήλ.

    Έτσι, το ίδιο συνέβη και με την Υπεραγίαν Θεοτόκον. Οι γονείς της, ο  Ιωακείμ και η Άννα, θερμά παρεκάλεσαν να τους δώσει παιδί, και αν τους έδινε, θα το αφιέρωναν στον Θεό. Και πράγματι, όταν εγεννήθη το παιδί τους, η Μαρία, την απεγαλάκτισαν, διότι έτσι εσυνηθίζετο τότε, εις ηλικίαν  τριών ετών. Και μόλις απεγαλακτίσθη, δηλαδή έκοψαν το γάλα το μητρικό, προσέφεραν το μικρό παιδάκι εις τον ναόν. Και οι ιερείς οδήγησαν το κοριτσάκι αυτό, των τριών ετών, την τριετίζουσα Μαρία, εις τα Άγια των Αγίων. Εκεί ουδείς εισήρχετο, ούτε ιερεύς, παρά μόνον ο αρχιερεύς, και αυτός μόνο μία φορά τον χρόνο! Και συνεπώς η παρουσία της Υπεραγίας Θεοτόκου ήτο κατ’ έμπνευση του Θεού να βρίσκεται εκεί, εις τα Άγια των Αγίων.

    Το γεγονός αυτό που γιορτάζομε σήμερα, προβάλλεται και σε μας, αγαπητοί μου, με έναν έκτυπον τρόπον, που έρχεται να μας πει πολλά πράγματα. Ας δούμε μερικά σημεία απ’ αυτό το γεγονός που γιορτάζομε σήμερα, τι έχει σε μας να πει.

     Προσέξτε ένα σημείο, ένα πρώτο σημείο. Ότι οι γονείς της Θεοτόκου, δεν έκαναν παιδιά, και προσηύχοντο διαρκώς εις τον Θεόν να τους δώσει παιδί. Συνεπώς η Υπεραγία Θεοτόκος ήτο καρπός των προσευχών των. Τίθεται το ερώτημα: Όταν παντρεύονται δύο άνθρωποι, κι αποφασίζουν να κάνουν παιδιά, τα παιδιά είναι καρπός επιθυμίας ή καρπός αγίου πόθου; Τι είναι από τα δυο; Είναι καρπός προσευχών, ή καρπός, ξαναλέγω, σαρκός; Όταν είπα «καρπός επιθυμίας», δεν εννοώ απλώς και μόνον, ασφαλώς και αυτό, το στοιχείον της σαρκικής επιθυμίας, αλλά εννοώ το εξής: γενικά της επιθυμίας των ανθρώπων, από κίνητρο και ελατήριο το «εγώ» των. Δηλαδή επιθυμώ να έχω παιδιά, γιατί θέλω να έχω παιδιά; Να δημιουργήσω απογόνους; Να δημιουργήσω μίαν προέκτασιν της υπάρξεώς μου, ώστε αν εγώ πεθάνω, να υπάρχω στο παιδί μου και στον εγγονό μου; Αυτό δε, το βλέπομε πολλάκις στο όνομα, όταν οι άνθρωποι διαπληκτίζονται, χαλούν τις καρδιές των, να βγάλουν οπωσδήποτε το δικό τους όνομα, και, βάζοντας το δικό τους όνομα, να θέλουν να απαθανατισθούν στο πρόσωπο του παιδιού των ,του εγγονού των, κ.ο.κ. Αυτό είναι φανερό, ότι το ελατήριο της επιθυμίας της δημιουργίας των παιδιών, είναι εγωιστικό. Μ΄αυτήν λοιπόν, την γενικήν έννοια, λέγω, τι είναι ένα παιδί, καρπός των προσευχών μας, καρπός αγίου πόθου ή καρπός μιας σαρκικής -γιατί όλα αυτά με μία λέξη, έτσι χαρακτηρίζονται- επιθυμίας;

   Πάντως είναι παρατηρημένο και η Ιστορία αυτό το διδάσκει, η  Ιστορία του Θεού, ότι γονείς που έκαναν παιδιά κατόπιν προσευχών, έκαναν άγια παιδιά. Έτσι κι ο άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής, ήτο καρπός προσευχών. Γι’ αυτό αγαπητοί μου, όταν θα κάνουμε παιδιά, όταν θέλουμε να κάνουμε παιδιά, ιδίως το λέγω πιο πολύ στους νέους ανθρώπους, που θα ήθελαν να δημιουργήσουν και να φτιάξουν οικογένεια, δεν θα κάνουν την οικογένεια μόνο για να έχουν μία δική τους ψυχολογική άνεση ή και περαιτέρω άλλης φύσεως ανέσεις ή απλώς γιατί όπως λένε κατά τη συνήθη έκφραση «παντρευόμενος να μπει κανείς στο δρόμο του». Ποιο δρόμο; Ας το πούμε, τον κοινωνικόν δρόμον. Δηλαδή; Να, αυτό που κάνουν όλοι, θα το κάνουμε κι εμείς. Να μην διαφέρουμε από εκείνο που κάνουν οι άλλοι. 

    Στην πραγματικότητα την έννοια των πραγμάτων την χάνουμε. Θα πρέπει να αισθανόμαστε ότι είμεθα οικονόμοι μυστηρίων Θεού, όπως και οι ιερείς· και εδώ έχουμε το μυστήριο των παιδιών, τις αθάνατες ψυχές, που πρέπει να μυσταγωγήσουμε στον Θεό. Έτσι λοιπόν πρέπει να βλέπουμε το θέμα του γάμου και τη γέννηση των παιδιών. Το στριφογυρίζω πολλή ώρα στο μυαλό μου αν πρέπει να σας το πω, αλλά θα σας το πω, γιατί «οὐ βούλομαι σεμνότητι λόγων καλλωπίζεσθαι, ἀλλά σεμνούς ποιῆσαι τούς ἀκούοντας», όπως λέγει ο Μέγας Βασίλειος. Δηλαδή εκείνη η αχαρακτήριστος έκφρασις: «Το παιδί αυτό γεννήθηκε γιατί ξέφυγε!». Ε, όχι δα..! Όχι δα…Που δείχνει ότι όλα τα ελατήρια, όλα τα κίνητρα της δημιουργίας παιδιών, δεν είναι παρά μόνον οι ηδονές μας και τίποτε άλλο.Μα, αν είναι δυνατόν ποτέ, κάτω από τέτοιες καταστάσεις, να έχει ευλογία αυτό το παιδί που θα γεννηθεί.

    Γι’ αυτό λέγει ο Κύριος, το σημειώνει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης είναι εκείνοι οι οποίοι  «οὐκ ἐξ αἱμάτων, οὐδὲ ἐκ θελήματος σαρκὸς, οὐδὲ ἐκ θελήματος ἀνδρὸς, ἀλλ᾽ ἐκ Θεοῦ ἐγεννήθησαν». Αναμφισβήτητα μεσολαβεί η σαρκική επιθυμία· αλλά είναι αγιασμένη. Είναι κάτω από το θέλημα του Θεού. Όταν είναι κάτι κάτω από το θέλημα του Θεού, δεν είναι αυτό το πρωταρχικόν ελατήριον, αλλ΄είναι απλώς κάτι που ακολουθεί, τότε βεβαίως κι αυτό που είναι και μοιάζει για σαρκικό, δεν είναι σαρκικό αλλά είναι πνευματικό. Αυτή η σάρκα η ίδια που φορώ αυτή τη στιγμή και που με τα μάτια αυτά σας βλέπω και με την γλώσσα αυτή σας ομιλώ, δεν είναι σάρκα με την έννοια ότι είναι κάτι απόβλητο και κάτι που δεν θα μπορεί να σταθεί στην αιωνιότητα. Θα αναστηθεί η σάρκα μου. Έχει την σφραγίδα της αιωνιότητος.Γιατί; Διότι η σάρκα μου είναι θέλημα του Θεού. Άλλο πράγμα θα πει σάρκα, κι άλλο πράγμα θα πει ζω σαρκικά. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Έτσι λοιπόν ασφαλώς μπαίνει ο γάμος, με όλα τα συμπαρομαρτούντα του. Αλλά πρέπει να φέρει ο γάμος τη σφραγίδα του Θεού, του θελήματος του Θεού.  Και τότε μπορώ να λέγω ότι μπορούμε να έχουμε παιδιά αγιασμένα. Έχουμε δηλαδή άγιες καταβολές. Αυτές είναι οι καταβολές, τα θεμέλια. Πολλές φορές λέμε για τα παιδιά ποιες είναι οι καταβολές των. Και συνήθως ανατρέχουμε στους προγόνους, στις λεγόμενες βιολογικές καταβολές. Μας διαφεύγει όμως ότι η μεγίστη καταβολή είναι η ευλογία του Θεού.

    Έτσι, τι βλέπουμε εις αυτό το ζεύγος το αγιασμένο, τον Ιωακείμ και την Άννα; Όταν το παιδάκι τους γίνεται τριών ετών, το έταξαν και το οδήγησαν στον ναό. Εκείνο το «έταξαν» είναι μεγάλο πράγμα. Διότι δεν έταξαν απλώς να του βάλουν μαύρα, όπως μερικοί τάζουν να βάλουν μαύρα στο παιδί τους και βάζουν όταν το  παιδί γεννηθεί ή ζήσει. Είναι ίσως και λίγο ανόητο το πράγμα αυτό… Ή άλλα πράγματα. Να ανάψουνε μια λαμπάδα ή ό, τι άλλο. Αφιερώνουν ολόκληρο το παιδί τους, και φεύγει από τη δικαιοδοσία τους, το αφιερώνουν στον Θεό. Και είχανε μόνο ένα· κι αυτό καρπός των γερατειών των και των προσευχών των. Εδώ κάνουν τόσα παιδιά οι άνθρωποι, και αν υποτεθεί ένα παιδί τους,  όχι αυτοί να το αφιερώσουν, αλλά το παιδί να θέλει να αφιερωθεί, να γίνει υπηρέτης του Θεού, να γίνει μοναχός, να γίνει κληρικός, τότε ξεσηκώνουν τον κόσμον, γιατί δεν θα ήθελαν το παιδί τους να αφιερωθεί εις τον Θεόν. Τους ελέγχει το γεγονός της σημερινής γιορτής.

     Αλλά αφιερώνουν αυτοί οι δύο ευλογημένοι γονείς το παιδί τους στον ναό. Πολλά έχει να μας πει αυτό. Σημειώσατε ότι αφιέρωσαν το παιδί τους στον ναό του Θεού. Αυτό για κάθε οικογένεια σημαίνει ότι οφείλουν να οδηγούν τα παιδιά τους εις τον ναόν. Έκφρασις είναι ο Εκκλησιασμός. Πρέπει τα παιδιά  μας να τα εκκλησιάζουμε. Από νήπια, από βρέφη. Διότι τριών ετών το παιδάκι-ήταν βρέφος- σημειώσατε ότι αφιερώθηκε ολοτελώς. Δεν σήμαινε ότι πιο μπροστά δεν πήγαιναν οι γονείς του να προσφέρουν τις θυσίες τους κλπ. μαζί με το νήπιό τους.

     Έτσικι εμείς οι Χριστιανοί γονείς οφείλομε, αγαπητοί μου, να οδηγούμε τα παιδιά μας τακτικώς και εγκαίρως εις τον ναόν του Θεού. Όχι Κυριακή παρά Κυριακή. Όχι Χριστούγεννα και Πάσχα. Κάθε Κυριακή και μεγάλη γιορτή. Προσέξτε, δεν θα στέλνομε το παιδί μας στην Εκκλησία· αλλά θα πηγαίνουμε με τα παιδιά μας στην Εκκλησία. Μην ξεχνάτε ότι το παράδειγμα είναι το Α και το Ω. Διότι δεν είναι επαρκές να στείλω το παιδί μου στην Εκκλησία.Πόσοι το λέγουν αυτό γονείς! «Στέλνω», λέγει , «το παιδί μου». Τρώει το παιδί σου για σένα αδελφέ μου; Κοιμάται το παιδί σου για σένα αδελφέ μου; Ο καθένας έχει το πρόσωπό του, έχει την ατομικότητά του. Το παιδί σου για το παιδί σου και σένα για σένα. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Λοιπόν· δεν θα στείλουμε το παιδί μας στην Εκκλησία, αλλά θα πάμε με το παιδί μας στην Εκκλησία. Ώστε το παιδί μας να λατρεύσει μαζί με μας τον Θεό, αλλά και να αντιληφθεί ότι πρέπει να μιμηθεί-μιμητικός είναι ο άνθρωπος- εκείνο που κάνουν οι γονείς του. Να βαδίσει πάνω στα χνάρια των γονιών του. Αυτό είναι πάρα πολύ σπουδαίο.

    Ακόμη εις τον ναόν η Υπεραγία Θεοτόκος τι έκανε; Έμεινε, ξέρετε, 11-12 χρόνια. Δηλαδή έως 15 ετών. Από εκεί παρελήφθη και οδηγήθηκε εις τα χέρια του Ιωσήφ, δια να μνηστευθεί. Από τον ναόν παρελήφθη. Προσέξτε κάτι. Η Υπεραγία Θεοτόκος προσηύχετο, μελετούσε και έκανε δουλειές στον ναό του Θεού.Δηλαδή διακονούσε τον ναό του Θεού. Αυτό το «προσηύχετο και μελετούσε» προδίδεται από την ωδή της. Βλέπομε την ωδή της, αυτήν την οποία είπε, ότι «από ΄δω και μπρος θα με μακαρίζουν οι γενεές»κλπ. κλπ. Αυτήν την ωδή την οποία είπε όταν είδε τη συγγενή της την Ελισάβετ, η οποία εγκυμονούσε τον Ιωάννη τον Πρόδρομο, και είναι ωδή εφάμιλλος από πλευράς ποιητικής και προφητικής, με τις άλλες ωδές της Παλαιάς Διαθήκης, όπως του Μωυσέως, του Αββακούμ, του Ησαΐου, δεν είναι παρά καρπός παρά μιας διαρκούς μελέτης· διότι έχει στοιχεία πολλά από την ωδή της Άννης, που έζησε 1200 χρόνια πριν από την Υπεραγίαν Θεοτόκον. Και μελετούσε εκεί εις τον ναόν. Αυτό τι σημαίνει; Σημαίνει ότι το παιδί μας πολύ νωρίς θα αρχίσουμε να το κατηχούμε.

    Τι σημειώνει ο Απόστολος Παύλος στον Τιμόθεο; Του λέει ότι «από βρέφους γνωρίζεις τα ιερά γράμματα». Και ποιοι ήσαν που οδηγούσαν το παιδί από βρέφους εις τα ιερά γράμματα; «Η μάμμη σου»,λέει, «η Λωίδα και η μητέρα σου η Ευνίκη».Το Πνεύμα του Θεού καταξίωσε να γραφούν τα ονόματα αυτών των δύο σπουδαίων γυναικών στην Αγία Γραφή. Και να ακούγονται και να μνημονεύονται παντού και πάντοτε. Δεν σημειώνεται γι’ αυτές ότι ήσαν μορφωμένες ή εργάζονταν σε γραφεία. Ή ότι ήσαν επιστήμονες. Ήξεραν την μεγίστην επιστήμην. Την πρώτην και μεγάλην και μοναδική επιστήμη. Την επιστήμη να μεγαλώνουν παιδιά!Να μεγαλώνουν και να ανατρέφουν παιδιά. Και το παιδί τους αυτό, ένα και μοναδικό, γιατί δεν είχε πατέρα, πέθανε- Έλληνας ήτο ο πατέρας του Τιμοθέου- Εβραίες αυτές· και μεγάλωσε ο Τιμόθεος όχι προσκολλημένος στην γιαγιά και στην μαμά. Δεν ήταν ένα μαμόθρεφτο παιδάκι, αλλά ήταν ένα παιδί που το πρόσεχαν να καταρτίζεται πνευματικά και να γίνει εκείνος που έγινε.Ο μεγάλος συνεργάτης του Αποστόλου Παύλου και ο πρώτος επίσκοπος Εφέσου.Αυτής της πρωτευούσης της Μικράς Ασίας, της Εφέσου.

    Ναι, αγαπητοί. Έτσι πρέπει να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, με κατήχηση. Να μάθουμε τα παιδιά μας, γι’ αυτό πάνε σχολείο, να μάθουν γράμματα, να διαβάζουν την Αγία Γραφή. Γι’ αυτό είναι δυστύχημα σήμερα που κόψαμε τα Αρχαία Ελληνικά και δεν θα μπορούν τα παιδιά μας να καταλαβαίνουν τα κείμενα. Είναι κι άλλες απόψεις, εθνικές, αλλά από την άποψη τη θρησκευτική, είναι ένα αυτόχρημα δυστύχημα. Ωστόσο όμως θα σας έλεγα βοηθήστε τα παιδιά σας να προσοικειωθούν με το βιβλίο του Λόγου του Θεού. Σιγά σιγά θα γίνεται μια μύησις διαρκής. Μετά στο Κατηχητικό Σχολείο, στην Κατήχηση. Να αγαπούν την κατήχηση, το κήρυγμα, να αγαπούν πολύ τον λόγο του Θεού. Και διαρκώς να καταρτίζονται. Να αγαπούν την Εκκλησία.Ο Κύριος πού ευρέθηκε δωδεκαετής; Στον ναό. Και τι είπε όταν η Θεοτόκος τον ζητούσε; «Οὐκ οἲδατε ὅτι ἐν τοῖς τοῦ Πατρός μου δεῖ εἶναι με;». Ότι έπρεπε να βρίσκομαι εις τα σκηνώματα του Πατρός μου;  Το κάθε παιδί πρέπει να αισθάνεται ότι ο οίκος του Θεού είναι οίκος δικός του. Γιατί είναι ο οίκος του Πατρός Του. Να αισθάνεται όμορφα μέσα εις τον ναό του Θεού. Γι’ αυτό, όπως στολίζουμε τα σπίτια μας, να είναι ευχάριστη η διαμονή μας, έτσι στολίζομε και τον ναό του Θεού, όχι μόνο προς τιμήν του Θεού, αλλά και δια την ευχάριστη διαμονή.Δεν είναι πολυτέλεια. Δια την ευχάριστη διαμονήν εκείνων οι οποίοι ευρίσκονται για να λατρεύσουν τον Θεό. Να μην κρυώνουν, να μην κουραστούν αλλά να έχουν όλην την άνεση και δυνατότητα να λατρεύσουν τον  Θεό. Να είναι όλα πολύ ωραία. Γιατί και ο Θεός τα έκανε όλα πολύ ωραία.

     Και κάτι ακόμα. Η Υπεραγία Θεοτόκος με τι ετρέφετο; Λέγει η Παράδοσις ότι άγγελοι την έτρεφαν. Αλλά ετρέφετο και με τον λόγο του Θεού.Άραγε είχε συλλάβει ότι εκείνη η  Κιβωτός, μέσα εις τα Άγια των Αγίων, ήταν η ιδία;Και ότι δεν έπαιρνε τιμή η Υπεραγία  Θεοτόκος, όπως λέγει ο Καβάσιλας, επειδή ευρίσκετο εις τα Άγια των Αγίων. Αλλά έδιδε τιμή εις τα Άγια των Αγίων! Διότι η Υπεραγία Θεοτόκος ήτο ανωτέρα από τα  Άγια των Αγίων, που ήταν υλικά, κτίσματα ήσαν, και η Υπεραγία Θεοτόκος ήτο ανωτέρα από την Κιβωτόν την οποία έβλεπε απέναντί της· και η Κιβωτός δεν ήταν παρά ο τύπος ο δικός της. Διότι εκείνη η Κιβωτός είχε τις πλάκες του Νόμου, τις πέτρινες, τις πλάκες του Λόγου του Θεού. Αλλά αυτός ο Λόγος όχι πια τυπωμένος επάνω σε πέτρες, χαραγμένος, αλλά αυτός ο Λόγος ζωντανός πια θα ενοικούσε σε μια άλλη Κιβωτό. Στην Κιβωτό των σπλάχνων της Υπεραγίας Θεοτόκου…Και θα εγίνετο η Υπεραγία Θεοτόκος, η ζωντανή, η ζώσα Κιβωτός. Και εκείνη η παλαιά Κιβωτός χάθηκε. Από τις αλλεπάλληλες συμφορές των Εβραίων χάθηκε. Και ο ναός κατεστράφη. Αλλά ο αληθής ναός του Θεού Λόγου, η Υπεραγία Θεοτόκος, είναι στον ουρανό. Και τιμάται από όλους τους αγγέλους του ουρανού κι από όλες τις γενεές των γενεών. Έτσι η Υπεραγία Θεοτόκος ετρέφετο μέσα εις τον ναό.

     Αγαπητοί μου. Πώς θα οδηγήσουμε τα παιδιά μας να τραφούν; Μόνο με τον λόγο του Θεού και με την κατήχηση;Όχι. Και με τα μυστήρια του Θεού. Θα κοινωνούμε τα παιδιά μας.Δεν θα λέμε στα παιδιά μας ότι πίνουν «κρασάκι και ψωμάκι». Αλλά θα τους λέμε με όλην τη σοβαρότητα ότι κοινωνούν το σώμα και το αίμα του Χριστού.Το παιδί, ξέρετε, ηρωοποιεί και με τη φαντασία του δίδει άλλες εικόνες στον ρεαλισμό που έχει μπροστά του. Θα πρέπει όμως σιγά-σιγά να του πούμε ότι κάτω από το ψωμί και το κρασί, είναι αυτός ο Χριστός ο ίδιος. Ότι αυτό που παίρνει είναι ο Χριστός. Δεν είναι κάτι άλλο. Δεν είναι σύμβολο, αλλά είναι αυτός ο ίδιος ο Χριστός. Τον Οποίον δεν βλέπουμε. Αλλά είναι ο Ίδιος. Και συνεπώς έτσι το παιδί σιγά-σιγά θα τρέφεται. Με τον εκκλησιασμό, με τη λατρεία, με το κήρυγμα, με την κατήχηση, με τα μυστήρια της Εκκλησίας. Έτσιθα γίνει καλός άνθρωπος. Έτσι θα γίνει καλός Χριστιανός.

    Και μάλιστα στην εποχή που περνάμε την πολύ δύσκολη, θα αρχίσει να αποκτά με τον τρόπον αυτόν, κι εκεί πρέπει να αποβλέπουν όλα αυτά, να αποκτηθεί εκκλησιαστικό φρόνημα, εκκλησιαστική συνείδηση. Τι είναι αυτό το εκκλησιαστικό φρόνημα; Να φρονώ εκκλησιαστικά. Να βλέπω τα πάντα μέσα στη Δημιουργία από το πρίσμα της Εκκλησίας. Διότι τα πάντα είναι Εκκλησία.  Το ξέρετε ότι όλα καλούνται να γίνουν Εκκλησία; Όλη η κτιστή φύσις, ό,τι κτιστό επί της γης, αυτή αύτη η γη, όλοι οι άνθρωποι… οι άνθρωποι βέβαια δυστυχώς δεν εκκλησιοποιούνται, γιατί δεν θέλουν, αυτός ο ουρανός, με τα απειράριθμα αστέρια του, το ξέρετε ότι καλούνται να εκκλησιαστικοποιηθούν; Δηλαδή να γίνουν Εκκλησία. Να μπουν στον χώρο της αφθαρσίας και της αθανασίας, μέσα στην οποία θα βασιλεύει η δικαιοσύνη και η αγάπη και η παρουσία του Θεού;Το γνωρίζετε αυτό; Κι όλα αυτά δυνάμει αυτού του σαρκωθέντος Θεού Λόγου και αναστηθέντος;Και αφθαρτισθέντος Θεού Λόγου ως προς την ανθρώπινη φύση; Προσέξτε.Αυτό θα πει έχω εκκλησιαστικό φρόνημα. Είναι μεγάλο πράγμα αυτό.

    Γι’ αυτό, αγαπητοί μου, οδηγείτε τα παιδιά σας σε αυτό το φρόνημα το εκκλησιαστικό. Θα τα στείλετε να φιλήσουν το χέρι των ιερέων. Να σηκώνονται όταν βλέπουν ιερέα. Να προσέχουν πολύ.Έχουμε κι εμείς αμαρτίες. Οι ιερείς έχουμε. Γιατί ο λαός δίνει τους ανθρώπους να γίνουν ιερείς και κατά τον λαό και οι ιερείς και κατά τους ιερείς και ο λαός. Το ίδιο πράγμα είμαστε. Αλλά παρά ταύτα πρέπει να διασώσουμε μερικά πράγματα. Για να παιδαγωγήσουμε ορθά τα παιδιά μας. Και να βγούμε από αυτήν την κατάσταση την άσχημη, την τρομακτική, τη φοβερή.Να δημιουργήσουμε μια καινούρια γενεά. Μια γενεά αναγεννημένη και που θα ευλαβείται τον Θεό, θα έχει εκκλησιαστικό φρόνημα, μια γενεά που θα αγιάζεται και μια γενεά που θα αγαπάει και τους ανθρώπους και την πατρίδα και ό,τι έχει αξία στον κόσμον αυτόν.Γιατί όλες οι αξίες σήμερα έχουν ανατραπεί. Ας δημιουργήσουμε λοιπόν τέτοια εκκλησιαστική αγωγή στα παιδιά μας.Και τότε πραγματικά θα βλέπουμε ευτυχισμένη γενεά. Θέλετε; Η γιορτή η σημερινή, τα Εισόδια της Υπεραγίας  Θεοτόκου, οι γονείς της Υπεραγίας Θεοτόκου, ο Ιωακείμ και η Άννα, αυτό το γεγονός της Εισόδου της Θεοτόκου εις τον ναόν, όλα αυτά δείχνουν τον δρόμο. Στέκονται ένα οροθέσιο.

                ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ

    και με απροσμέτρητη ευγνωμοσύνη στον πνευματικό μας καθοδηγητή

              μακαριστό γέροντα Αθανάσιο Μυτιληναίο,

μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια:  Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος

ΠΗΓΕΣ:

·       Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

·       http://www.arnion.gr/mp3/omilies/p_athanasios/ueotokos/ueotokos_020.mp3

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

Ἡ Συντονιστικὴ Ἐπιτροπὴ Πιστῶν Ἱ.Μ. Περιστερίουἐκφράζοντας τὴν ἐπιθυμία τοῦ πιστοῦ λαοῦ νὰ δηλώσει τὴν δυσαρέσκειά του ἀπέναντι στὶς συνεχιζόμενες οἰκουμενιστικές καὶ σχισματικὲς δράσειςτοῦ Οἰκ.Πατριάρχη Βαρθολομαίου, μὲ ἀποκορύφωμα τὸν προγραμματισμό κοινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα 2025 μέ τούς αἱρετικούς παπικούς, ἀλλά καί τήν τιμητικὴ του ἐπίσκεψη στόν Μητροπολίτη Περιστερίου πού ἐμμένει στήν σκανδαλώδη ἀποβολή τοῦ Ἐσταυρωμένου, ἀποφάσισε τὴν

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

κατὰ τὴν ἐπίσκεψή του στὸ Περιστέρι,

ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ καὶ ὥρα 16:00

ἔξω ἀπὸ τὸ ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟ τῆς Ι.ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ,

Χαλκοκονδύλη 29 & Ἐθνικῆς Ἀντιστάσεως.

ΟΣΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΙΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥΠΟΥ ΕΧΕΙ ΕΠΙΒΑΛΕΙ Ο ΜΗΤΡ. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΝ.

ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ!

Τονίζουμε τὸὀρθόδοξο ἦθοςποὺ θὰ διέπει τὴν διαμαρτυρία. Κανενὸς εἴδους ἐκτροπή, τῆς φιλήσυχης διαμαρτυρίας μας, δὲν θὰ γίνει ἀποδεκτὴ ἀπὸ ὁποιονδήποτε καὶ θὰ ἀποκλειστεῖ μὲ κάθε νόμιμο μέσο.

Συντονιστικὴ Ἐπιτροπὴ Πιστῶν Ἱ.Μ. Περιστερίου

………………………………………………………………………..

Δείτε σχετικά και:

-Ὁ Πατριάρχης θά ἀποτολμήση ἐπίσκεψιν εἰς Ἱ. Μ. Περιστερίου;

-Λάθη ή Ασεβείς διδασκαλίες του μητροπολίτη Περιστερίου Γρηγορίου, κατά τον εορτασμό της Αγίας Παρασκευής της Επιβατινής Πτολεμαΐδας;

-«Οι καυχώμενοι εν τω σταυρώ του Χριστού» (Μ. Βασίλειος – Εις τον ΜΔ Ψαλμόν)

-Ξεκινάει τον έρανο αγάπης ο Αιτωλίας Δαμασκηνός | Μαζί όταν είναι να πληρώσουμε αλλά χώρια σε ότι αφορά τον Θεό

-Ανοικτή Επιστολή προς Επίσκοπον Γρηγόριον – Ι. Μητροπόλεως Περιστερίου Αττικής (Τίποτε το νεκρό επί της Αγίας Τραπέζης – Μία σύγκρισις)

-Ὁ Ζωοποιός Σταυρός τοῦ Χριστοῦ ἀνέκαθεν δέσποζε στό Ἱερόν Βῆμα, στήν Ἁγία Τράπεζα, καί διέλαμπε ὅταν ἦταν ἀνοιχτὴ ἡ Ὠραία Πύλη, τό Καταπέτασμα – Καί περί τοῦ Συνθρόνου, καί περί τῆς Ἐγκυκλίου γιά τόν Σταυρό καί τήν θέση τοῦ Ἐσταυρωμένου Χριστοῦ στήν Ἐκκλησία τοῦ Μητροπολίτου Περιστερίου Γρηγορίου Παπαθωμᾶ

-Σκέψεις γύρω ἀπὸ τὴν ἀπομάκρυνση τοῦ Ἐσταυρωμένου ἀπὸ τοὺς χώρους τῶν ἱερῶν στὴ Μητρόπολη Περιστερίου

-Ἡ ἐξήγησις τοῦ Περιστερίου διὰ τά… παπικὰ ἑκατομμύρια!

-«Ἐγὼ εἰμὶ ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος καὶ ὁ ζῶν καὶ ἐγενόμην νεκρὸς καὶ ἰδοὺ ζῶν εἰμι»(Ἀποκ.1,18).

-Περί τῆς ἐπιμόνου ἀφαιρέσεως τοῦ ἐσταυρωμένου ὄπισθεν τῆς Ἁγίας Τραπέζης

-Υποδειγματική Λειτουργία Παπικού Τύπου στο Μεσολόγγι από τον Μητροπολίτη Δαμασκηνό

-Ανοικτή Επιστολή προς Επίσκοπον Γρηγόριον – Ι. Μητροπόλεως Περιστερίου Αττικής (Οι άπειρες αποχρώσεις της οικουμενιστικής αιρέσεως – φωνής)

-Δαμασκηνέ Κιαμέτη ακούς;

-Ἡ ἀν-ὀρθόδοξη κατήχηση τῆς προκλήσεως ἀπό τόν π. Εὐάγγελο Παπανικολάου

-«Ἡ ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας καί οἱ ὑπερασπιστές της»

-Κυθήρων Σεραφείμ: Θεολογική ἐπιστήριξις τῆς ὄπισθεν τῆς Ἁγίας Τραπέζης τοποθετήσεως τοῦ Ἐσταυρωμένου Χριστοῦ

-Σταύρωση, Ανάσταση ή Ανάληψη; (Σχόλιο στην αφαίρεση του Εσταυρωμένου πίσω από την Αγία Τράπεζα)

-H Πτολεμαΐδα συμπαρίσταται στο λαό του Περιστερίου! Μοιράστηκε φυλλάδιο διαμαρτυρίας στους ναούς για την αυριανή επίσκεψη του μητροπολίτη Περιστερίου στην πόλη.

-Πολεμᾶς τὸν Τίμιο Σταυρὸ, τοῦ Χριστοῦ Σημαία καὶ Τρόπαιο;

-Λέμε ΟΧΙ και δεν μπαίνουμε σε Εκκλησίες και Ιερές Μονές που ο Εσταυρωμένος δεν βρίσκεται πίσω από την Αγία Τράπεζα

-Κατατέθηκε πρωτοκολλημένο έγγραφο στην Ι. Σύνοδο με τα αιτήματα των πιστών της Μητρ. Περιστερίου.

-Κραυγή ιερής αγωνίας από άνθρωπο με ειδικές ανάγκες για τον εσταυρωμένο στην Αγία Βαρβάρα Αγρινίου

-Ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεως Περιστερίου συνέλθετε καί ἀνανήψατε...

-Απόψεις και Κατόψεις

-Ο Μητροπολίτης Περιστερίου Γρηγόριος αφ´ότου εξελέγη έχει υπολογίσει πόσο έχει μείνει στην επαρχία του και πόσο ταξιδεύει;

-Ο ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΕΜΠΟΔΙΟΝ ΕΙΣ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ

-Σημείο των καιρών μας οι Δεσποτάδες να ξηλώνουν.

-Ψήφισμα - Ηλεκτρονικές Υπογραφές για την Επαναφορά του Εσταυρωμένου....

-Όσα είδα στην σύναξη του Περιστερίου

-Ο μητροπολίτης Περιστερίου επείγεται για την ένωση με τους αιρετικούς, ενώ ταυτόχρονα διασπά την ενότητα του ορθοδόξου ποιμνίου.

-...''έτρεχεν''εις τον όπισθεν της Αγίας Τραπέζης επί ξύλου κρεμάμενον Σωτήρα...

-Λόγια σταράτα για τη θέση του Εσταυρωμένου Χριστού πίσω από την Αγία Τράπεζα.

-Συντονιστική επιτροπή πιστών Ι.Μ.Περιστερίου -Χαιρετισμός Επί Του Ψηφίσματος Του Γενικού Ιερατικού Συνεδρίου της Ι.Μ.Κονίτσης

-Δελτίο Τύπου και Ψήφισμα από την Συγκέντρωση Διαμαρτυρίας των πιστών της Ι.Μ.Περιστερίου κατά της απομάκρυνσης του Εσταυρωμένου απο την Αγ.Τράπεζα

-Ευχαριστίες για την συμπαράσταση στη διαμαρτυρία για την αποβολή του Εσταυρωμένου.

-Ο Γέροντας Δοσίθεος για την διαμαρτυρία υπέρ του Εσταυρωμένου στο Περιστέρι.(Ηχητικό)

-Αίτημα πιστών της Ι.Μ. Περιστερίου στη ΔΙΣ για αποκατάσταση του Εσταυρωμένου

-Έκκληση για συμπαράσταση στην διαμαρτυρία κατά της βλασφήμου αποβολής του Εσταυρωμένου Κυρίου μας και του Σταυρού Του από το Ιερό Βήμα την Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2024 στις 16:30.

-Επιστολή προς τον Μητροπολίτη Περιστερίου για την απομάκρυνση του Εσταυρωμένου.

-Πρόβλεψη για μεγάλο «σεισμό» (πνευματικό) πολλών ρίχτερ στην Ι. Μ. Περιστερίου.

-Ι.Μ. Περιστερίου, Συγκέντρωση και Πορεία Ενάντια στην Απομάκρυνση του Εσταυρωμένου πίσω από την Αγία Τράπεζα όλων των ιερών ναών.

-Ως άλλος Εωσφόρος σκέφτηκε και έπραξε ο Περιστερίου

-Τελεία καὶ παύλα

-ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ (Βλέπε: Ξέφραγο Ἀμπέλι)

-Ἡ μεταρρύθμισις τοῦ Περιστερίου ὑπό τήν κρίσιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου

-Παρατηρήσεις επί της έντυπης έκδοσης της Ιεράς Μητρόπολης Περιστερίου για τον Εσταυρωμένο

-Για ποιόν στήνει θρόνους ο Περιστερίου

-Aνοικτή επιστολή προς τον Δήμαρχο Περιστερίου

-Περὶ «μαθητευομένων μάγων»: Περιστερίου – Ζιμπάμπουε

-Ο αγώνας των ευλαβών πιστών της Μητροπόλεως Περιστερίου, οι οποίοι "δεν κάνουν αποχή"από την ομολογία κατά της αφαιρέσεως του Εσταυρωμένου. (9-6-2-024)

-Ἀνοικτή Ἐπιστολή εἰς τὸν «ΔΕΣΠΟΤΗΝ τοῦ ἐν Περιστερίῳ Δεσποτάτου»

-Περὶ τῆς ἀφαιρέσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἀπάντησις εἰς τὸν Πανιερώτατον Μητροπολίτην Μόρφου κ. Νεόφυτον

-«Ακριβός στα πίτουρα και φτηνός στ’ αλεύρι» ο Περιστερίου;

-Σεβ. Περιστερίου, ἐντὸς οἱ φιλοσοδομῖται ἐκτὸς ὁ Ἐσταυρωμένος;

-Ἀφαίρεση Ἐσταυρωμένου καί ἀπό τόν Ἱερό Καθεδρικό Ναό Ἀθηνῶν;

-«Πήρε φωτιά» η Ι.Μ. Περιστερίου

-Σε ποιούς ανήκουν οι Ναοί; ΔΗΜΑΡΧΟΣ απευθύνει κάλεσμα σε μουσική εκδήλωση που θα γίνει μέσα σε Ιερούς Ναούς.

-Ανοικτή Επιστολή πρώην Καλαβρύτων & Αιγιαλείας Αμβροσίου προς Περιστερίου Γρηγόριο για την απομάκρυνση του Εσταυρωμένου.

-Καλή η διαμαρτυρία για το σκάνδαλο του Μητροπολίτου, επιβάλλεται ανάλογη και έναντι του ζηλώσαντος «Μεταξάκειον» δόξαν Πατριάρχου Βαρθολομαίου

-Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΠΥΡΟΔΟΤΕΙ ΤΟΝ ΛΑΟΝ

-Σιωπᾶ ἡ Ἱερά Σύνοδος διά τά ἐν Περιστερίῳ!

-Σεβ. Περιστερίου, Ἀποδομητής τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως

-Ἄφαντος ὁ μητρ. Περιστερίου στὴν προκαθορισμένη συνάντηση ποὺ ὑποσχέθηκε γιὰ διάλογο μὲ τοὺς πιστοὺς

-Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος θὰ «εὐλογήση» τὴν ἔξωσιν τοῦ Ἐσταυρωμένου;

-Βλάσφημη απεικόνιση της Παναγίας από Σχολείο στο Επισκοπείο της Ι.Μ.Περιστερίου

-Διαρκής διαμαρτυρία για την αφαίρεση του Εσταυρωμένου και του Σταυρού στην Ι.Μ. Περιστερίου.

-Διαμαρτυρία του πιστού λαού της μητροπόλεως του Περιστερίου περί της επιχειρούμενης αφαιρέσεως του Εσταυρωμένου από το Άγιο Βήμα των Ιερών ναών

-Ὁ Περιστερίου σιωπᾶ διὰ τὸν Ἐσταυρωμένον

-Με «δημοκρατικό» τρόπο θα βγάλει ο Περιστερίου τον Εσταυρωμένο από το Ιερό.

-Ἡ ἄκρα ταπείνωσις τοῦ Ἐσταυρωμένου εἰς Ἱεράν Μητρόπολιν Περιστερίου – Γ΄ Μέρος( ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ – Α΄ Μέρος και ΕΔΩ ΤΟ - Β΄ Μέρος)

-Η αλλοίωση του ορθοδόξου φρονήματος και ο πνευματικός μολυσμός των πιστών (με αφορμή το συνέδριο της Ι.Μ. Περιστερίου για τη θέση του Εσταυρωμένου)

-Διατί ὁ Περιστερίου ἀφαιρεῖ τόν Τίμιον Σταυρόν;

-Η σύγχρονη ποιμαντική μέθοδος του Περιστερίου Γρηγορίου!

-Ὁ Περιστερίου συνεχιστὴς τῆς κακοδοξίας τοῦ Περγάμου

-«Ἕνα συμπόσιο ὁρόσημο γιὰ τὸν οἰκουμενισμὸ στὴν Ἑλλάδα»

-ΟΙ ΠΑΠΙΚΕΣ ΠΛΑΝΕΣ ΕΙΝΑΙ Ο «ΚΟΙΝΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ» ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ; (Σχόλιο σε πρόσφατο διαχριστιανικό συμπόσιο)

-Ὁ Περιστερίου καί τό Οὐκρανικόν οἰκουμενιστικόν ἐργαστήριον

-Τι θέση λαμβάνουν οι ιερείς της Ι. Μ. Περιστερίου για το ημερολόγιο ''τσέπης''έτους 2018, της Ι. Μ. Περιστερίου;

-Σεβ. Περιστερίου Γρηγόριος: «Στην Αθήνα έχουμε τρεις Αρχιεπισκόπους»

-Ο Περιστερίου ανακήρυξε την θρησκεία της ύλης και ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος ομιλεί για τους οπαδούς του Κάιν.

« Ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι ».

-Όπου Θυσιαστήριον, εκεί και ο Εσταυρωμένος

-Και πάλι ο ΨευδοΟλβίας… παρουσία του Πατριάρχη ….. αλλά ουδείς γνωρίζει….

-Μοίρασε αμφίβολες «Καινές Διαθήκες» σε παιδιά του Γυμνασίου, αλλά θέλει να βγάλει τον Εσταυρωμένο από το Ιερό «για να ακολουθεί την Παράδοση»!

-Λόγος ἀπολογητικός πρός τούς διαβάλλοντας τόν Ἐσταυρωμένο στό Ἱερό Βῆμα

-Ο Εσταυρωμένος στο Ιερό Βήμα (α)

-Ο Εσταυρωμένος στο Ιερό Βήμα (β)

Ο Εσταυρωμένος στο Ιερό Βήμα (γ).

- Ο Εσταυρωμένος στο Ιερό Βήμα (δ).

- Ο Εσταυρωμένος στο Ιερό Βήμα (ε).

Πρωτ. Στέφανος Στεφόπουλος

“Δυστυχώς επτωχεύσαμεν”

    Η παραπάνω φράση ειπώθηκε από τα χείλη του τότε (1893) Κυβερνήτη της χώρας Χαρίλαο Τρικούπη και αφορούσε σε οικονομικά μεγέθη. Σήμερα, περίπου 130 χρόνια μετά, και πάλι μπορούμε να αναφωνήσουμε εκ του ασφαλούς:  δυστυχώς και πάλιν επτωχεύσαμεν! Και αυτή τη φορά σε όλους τους τομείς της χώρας, της οικογένειας, της κοινωνίας.

Δυστυχώς επτωχεύσαμεν!

Και πτωχευομένου του έθνους, μας κύκλωσαν οι εκ της Εσπερίας γενικοί κουμανταδόροι, οπαδοί της αριθμοποίησης και κτηνοποίησης των ανθρώπων μέσω ενός ευφάνταστου παραμυθιού που τιτλοφορείται ως “Οι υπάκουοι εργάτες στην εποχή της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης και της ΑΙ” με έναν τρόπο που σίγουρα προκαλεί την μήνιν των αγρυπνούντων Ορθοδόξων και Ελλήνων και θυμίζει τις συνέπειες της ρήσης του αψευδούς ψαλμωδού και προφητάνακτος Δαβίδ : “ποιμανείς αυτούς εν ράβδω σιδηρά, ως σκεύος κεραμέως συντρίψεις αυτούς”! (Ψαλμ. 2, 9).

Προκαλεί μεγάλη εντύπωση η ευκολία με την οποία οι “προύχοντες” της παγκόσμιας ελίτ μιλούν γιά τον άνθρωπο ή μάλλον γιά τον μετα- άνθρωπο που θέλουν να “κατασκευάσουν” παριστάνοντας τους “δημιουργούς”.

Μειράκια της παγκόσμιας ανθρωπότητας, απάτριδες, μισαλλόδοξοι, συγκεκαλυμμένοι υπό την προβιά της “δημοκρατίας”, της “ελευθερίας” και των “ανθρωπίνων δικαιωμάτων” νεο-φασίστες, χριστιανοφοβικοί. Άνθρωποι με φρόνημα Ποντίου Πιλάτου και καρδιά Εφιάλτη που φλυαρούν στα ΜΜΕ γι’ αυτό που γνωρίζουν ότι κοντοζυγώνει, αφού αυτοί οι ίδιοι το υποκινούν, (βλέπε Παγκόσμια Διακυβέρνηση ως παγκόσμιο φασισμό!) αλλά αγνοούν αυτό που δεν μπορούν να δουν αφού καθώς είπε ο Προφήτης Ησαΐας “τετύφλωκεν αυτών τους οφθαλμούς και πεπώρωκεν αυτών την καρδίαν, ίνα μη ίδωσι τοις οφθαλμοίς και νοήσωσι τη καρδία…” (Ιωα. ιβ’, 40)

Έτσι κι όλοι αυτοί. Πώρωση και νέκρωση πνευματική υπέστησαν με δική τους ευθύνη αφού πόθησαν να γίνουν “θεοί” με το στανιό και όχι κατά χάριν, όπως διδάσκει η Εκκλησία μας.

Κομπάζουν γιά την εξουσία τους όπως ο Πιλάτος χωρίς να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους πως δεν θα είχαν καμμία εξουσία κατά του Θεού και του πλάσματός Του “ει μη ην σοι δεδομένον ανωθεν” (Ιωα. ιθ’, 11)

Άνθρωποι σε κάθε θέση ευθύνης. Κυβερνητικοί, βουλευτές, δημοσιογράφοι, δικαστές, κληρικοί, οικονομικοί και τραπεζικοί παράγοντες, καθηγητές πανεπιστημίων, καναλάρχες, καλοζωϊσμένες ΜΚΟ, άνθρωποι των τεχνών, “ινφλουένσερς” (κοινωνική μάστιγα που ανεδείχθη ως “επάγγελμα”).

Βάλλουν αδιακρίτως κατά της Ελλάδας και της Πίστεώς μας. Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο πολίτη.
Ενοχλούνται στη θέα της Ελληνικής Σημαίας. Του Τιμίου Σταυρού. Των Ιερών Εικόνων. Σιχαίνονται την φιλοπατρία. Αρρωσταίνουν με ό, τι χριστιανικό. Σε λίγες μέρες θα εύχονται “Καλές Γιορτές” αντί “Καλά Χριστούγεννα”, αλλά στους λοιπούς θα εύχονται “Καλό Χάνουκα” και “Καλό Ραμαζάνι”.

Έτσι τους δίδαξαν να πράττουν οι πιο “προχώ” απ’ αυτούς. Με τη συνδρομή των πολυμήχανων ΜΜΕ, οπωσδήποτε, τα οποία σημειώνουν σχεδόν απόλυτη επιτυχία στην αποβλάκωση της μάζας.

Και αφού “εξέδυσαν” την Θεότητα του Κυρίου από τις συνειδήσεις των ανθρώπων και νομοθέτησαν ακόμα και την βλασφημία του ονόματός Του και αντί να εναποθέσουν στα πόδια Του τις αμαρτίες τους, τον κατηγόρησαν ως υπαίτιο της βρωμιάς της νεκρής τους ψυχής, την δυσκίνητη πλέον προς το αγαθό. Και Του έδωκαν κάλαμον για να Τον εμπαίξουν ως δήθεν βασιλέα τους, τον μόνο αληθινό Βασιλέα των Ουρανών, παραγνωρίζοντας μέσα στην τύφλα τους την ψυχοσωματική την θλιβερή κατάληξη. “…ίνα συντρίψω αυτούς ως σκεύη κεραμέως”.

Βεβαίως, ο Κύριος που δεν είναι σαν εμάς εμπαθής αναμένει εν αγάπη την επιστροφή τους. Εις μάτην όμως. Αυτοί μοιάζουν με όλους εκείνους που χλεύαζαν τον πολιό γέροντα Νώε που κατασκεύαζε ένα πλοίο πάνω στο βουνό καθώς δεν έβλεπαν τι έρχεται.

Όπως ακριβώς και ο διδάσκαλός τους Διάβολος, όπως βεβαιώνει ο χρυσορρήμων Άγιος Ιωάννης στον Κατηχητικό του λόγο “έλαβε όπερ έβλεπε και πέπτωκεν όθεν ουκ έβλεπε”!

Και ποιά απάτη και μέγα ψεύδος τους ψιθύρισε στ’ αυτιά ο μισόκαλος;
Ότι μπορούν με τις πεπερασμένες δυνάμεις τους να οικοδομήσουν έναν νέο “Πύργο της Βαβέλ”. Όχι μόνο γιά να προσεγγίσουν στο θρόνο του Θεού αλλά και γιά να Τον γκρεμίσουν απ’ αυτόν (οι δύστυχοι!) και να κατεξουσιάσουν τα δημιουργήματα του Θεού αλλά κυρίως το αγαπημένο Του πλάσμα. Τον Άνθρωπο.

Και ξέχασαν όχι μόνο ποιόν πολεμούν αλλά και ποιός τον έστειλε Αυτόν που καταδιώκουν μαζί με το πλάσμα Του.
Πόσο αληθινά και σοφά αποδείχθηκαν τα λόγια του Κυρίου μας “ει εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσιν, ει τον λόγον μου ετήρησαν και τον υμέτερον τηρήσουσιν αλλά ταύτα πάντα ποιήσουσιν υμίν διά το όνομά μου, ότι ουκ οίδασι τον πέμψαντά με”! (Ιωα. ιε’, 20)

Τι ακριβώς εποίησαν;

Εξύβρισαν τον Κύριό μας, την Εκκλησία μας, την Ορθόδοξη Παράδοσή μας, την Πατερική θεόπνευστη ερμηνεία των θείων Γραφών. Πως;

Με την αποποινικοποίηση της βλασφημίας και της περιύβρισης θρησκεύματος που εφαρμόζουν κατά κύριο και συντριπτικό λόγο μόνο στην Ορθοδοξία.

Με την εισαγωγή απ’ το παράθυρο και διά της βίας του νομοθέτη την πράξη του “γάμου” που αποτελεί αισχύνη και όνειδος αφού διά της πλαγίας οδού “νομιμοποιεί” ένα απ’ τα  φθοροποιά σαρκικά πάθη της πεπτωκυίας φύσης του ανθρώπου.

Με την ύβρη κατά της ευλογημένης από τον Θεό οικογένειας και της μητρότητας όπως την αντιλαμβάνονταν δισεκατομμύρια ανθρώπων της γης με την  δυνατότητα (πρόσκαιρα μόνο εκ του πλαγίου) τεκνοθεσίας  από ομοφυλόφιλα “ζευγάρια”, θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο την ψυχοσωματική υγεία των παιδιών στα οποία φορτώνουν την αλαζονική προβολή της αμαρτίας τους.

Με την αλλαγή των όρων και τη σταδιακή κατάργηση στα έγγραφα μόνο του Καίσαρα γιά την ώρα, των πιο γλυκών λέξεων στον κόσμο. ΜΗΤΕΡΑ! ΓΥΝΑΙΚΑ. ΘΗΛΥΚΟΤΗΤΑ. ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ. Εισάγοντας αυθαίρετα νέους όρους που αντιστρατεύονται τη λογική και την αισθητική μας ευαισθησία. “Φοιτητά“…

Με την αποϊεροποίηση των ιερών τόπων λατρείας του Θεού μας, των Ναών. Σ’ αυτό βέβαια μεγάλη ευθύνη φέρουν κάποιοι κληρικοί όλων των βαθμίδων οι οποίοι ελλείψει συναίσθησης της αποστολής των ιερών αυτών τόπων, προγραμματίζουν κοσμικές εκδηλώσεις που απάδουν του χώρου και της κύριας χρήσης του.
Μουσικά δρώμενα που αγγίζουν και ξεπερνούν τα όρια της προσβολής αυτού του ίδιου του Θεού, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την εκδήλωση σε Ναό του Αμαρουσίου! Προκαλούν έτσι την άμβλυνση των κριτηρίων του λαού και επιτίθενται ευθέως στο υγιές ορθόδοξο φρόνημά του.

Με την εισαγωγή στην ακαδημαϊκή και όχι μόνο θεολογία της α-πατερικής, τελικά, μεταπατερικής εποχής που δεν αφήνει πολλά περιθώρια στην αναφορά στη θεόπνευστη διδασκαλία τους αλλά μεταθέτει το κέντρο βάρους στο “πνεύμα” τους.

Με τη γάγγραινα, την μεγαλύτερη ίσως αίρεση που γνωρίσαμε τα τελευταία 100 χρόνια, τον επάρατο (και επ’ ουδενί ευλογημένο) Οικουμενισμό. Άλλωστε όλοι οι – ισμοί της εποχής (αθεϊσμός, καπιταλισμός, φιλελευθερισμός, κομμουνισμός, μαρξισμός, φασισμός, αναρχισμός, επιστημονισμός, υπαρξισμός, προτεσταντισμός, δικαιωματισμός, μηδενισμός, ακόμα και ο δυτικού τύπου Χριστιανισμός) προέρχονται και στηρίζονται σε ανθρώπινες εμπαθείς στάσεις ζωής και αμφιβόλου χρησιμότητας και ηθικής φιλοσοφίες του μεταπτωτικού και όχι του καινού, κατά Χριστόν, ανθρώπου.
Θα υπάρξει, όμως, συν Θεώ και σύντομα σχετικό αφιέρωμα στην δαιμονική θεωρία του Οικουμενισμού ως σχέδιο άλωσης της Ορθοδοξίας- κυρίως.

Με την σιωπηρή και σκανδαλιστική αποδοχή ή έστω ανοχή ακραίων εκδηλώσεων, αισθητικά υποβαθμισμένων, όπως των διαφόρων “παρελάσεων” όπου άνθρωποι παρουσιάζονται ξαφνικά, σε αντίθεση με το πώς παρουσιάζονται και κυκλοφορούν όλο τον υπόλοιπο χρόνο, εντελώς αλλοιωμένοι προκειμένου να διαδηλώσουν τα πάθη τους, “τοις διεστραμμένων νόων ρήμασι πειθόμενοι”!

Με την λεκτική βία, την ρατσιστική αντιμετώπιση και την εξουθένωση επιλεκτικά μόνο των ανθρώπων που πρεσβεύουν τα της Εκκλησίας, που φρονούν τα του Ευαγγελίου, που επιλέγουν εν τη ελευθερία τους να ζουν διαφορετικά απ’ ότι οι μάζες που χειραγωγούνται συστηματικά- ειδικά σε “πρωϊνάδικα”, (και όχι μόνο) και με “πάνελ” που κοσμούνται από κάθε είδους περιθωριακούς γυρολόγους.
Εδώ ισχύει το Κυριακό  “μη δώτε το άγιον τοις κυσί και μη βάλητε τους μαργαρίτας υμών έμπροσθεν των χοίρων… “! 

Με την επιλεκτική απονομή δικαιοσύνης και τις επιλεκτικότατες επεμβάσεις εισαγγελικών αρχών σε περιπτώσεις όπου θίγονται δικαιώματα των Ορθοδόξων.
Παράδειγμα ο αντιρατσιστικός νόμος. Όποιος θέλει μπορεί να εκφράζεται όπως θέλει για την πίστη ενός θρησκευόμενου ορθοδόξου. Φύλλο δεν κουνιέται. Αν κάνει πως εκφράζεται ο ίδιος αυτός ορθόδοξος γιά την πίστη άλλων σείεται το εισαγγελικό στερέωμα. Στην περίπτωση που ξεχνάτε, επιτρέψτε μου να σας θυμίσω τα δύο μέτρα και σταθμά των εισαγγελέων που είτε δρουν αυτεπαγγέλτως ή κατ εντολήν και αποδίδουν επιλεκτικά την δικαιοσύνη και ισονομία. Επικαλούμαι εν προκειμένω προηγούμενο άρθρο μας σχετικό με άνιση μεταχείριση πολιτών από εισαγγελικές αρχές την εποχή του κορωνοϊού.
Με την φοβερή βλασφημία κατά του Κυρίου η οποία και οδήγησε στην δίκαιη οργή του Σεβασμιωτάτου πρώην Μητροπολίτου Καλαβρύτων κ.κ. Αμβροσίου, με το γνωστό θλιβερό αποτέλεσμα.
“ΑΝΑΣΤΈΛΛΟΝΤΑΙ ΟΙ ΘΕΙΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ”!    ΑΝΑΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ…
Ποιός; Ανέστειλαν άνθρωποι την ενέργεια του Αγ. Πνεύματος; Πόσο νυχτωμένοι και αλαζόνες απεδείχθησαν κάποιοι συμπολίτες μας!
Και μετά ήρθε και η αμφισβήτηση της μη μεταδόσεως του κορονοϊού μέσω της Θ. Κοινωνίας και έγινε η δευτέρα πλάνη χείρρω της πρώτης!

Με την αριθμοποίηση των ανθρώπων (βλέπετε προσωπικό αριθμό, κάρτα του πολίτη, κλπ) και τον υβριστικό του υποβιβασμό από πρόσωπο πλασμένο “κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν” σε άτομο-πολυψήφιο αριθμό αφού αυτό επιτάσσει ο μετα-ανθρωπισμός που κάτω απ’ την προβιά του “προοδευτισμού” κρύβει επιμελώς τον μισανθρωπισμό.

Με την προσπάθεια βίαιης “προσαρμογής” και υιοθέτησης δαιμονικών διδαγμάτων από τους μαθητές – ακόμη και του νηπιαγωγείου – της “διαφορετικότητας”, της “πολυχρωμίας”, της “συμπερίληψης”, της “πολυφωνίας”, της τρέλας τελικά και της αποθέωσης του μη φυσικού και του μη ηθικού.
Απάλλαξαν τα σχολεία από την παρουσία του Ιερέα και τα “εξόπλισαν” με όντα τύπου “κουήρ” και ψυχολόγους. Τα είδαμε τα αποτελέσματα των επιλογών σας με τη διογκούμενη βία εντός και εκτός των σχολείων μας.

Με την νομοθετική επιβολή και την άκομψη χειραγώγηση της μάζας από τα αεί πρόθυμα, στην αποδόμηση των κοινωνικών αξιών, ΜΜΕ της διακοπής των κυήσεων για να το γράψουμε σε ήπια μορφή. Εμείς το ξέρουμε ως έκτρωση ή άμβλωση και στα μάτια του Θεού και της συνείδησής μας συνιστά φόνο εκ προμελέτης.

Και να σκεφτεί κανείς το οξύμωρο. Ένας πατέρας καταγγέλει τον 20χρονο που αποπλάνησε την 13χρονη ανήλικη κόρη του και επεμβαίνει ο εισαγγελέας που καταδικάζει τελικά τον 20χρονο ως παιδοβιαστή. Στο ίδιο κράτος, ο ίδιος εισαγγελέας ουδέποτε θα κινητοποιηθεί για να συλληφθεί ένας άλλος 20χρονος παιδοβιαστής που άφησε έγκυο μιά 13χρονη κι αυτή κατέφυγε με την “προοδευτική” μανούλα της σε ιδιωτική κλινική γιά να φονεύσει το έμβρυο στην κοιλιά της. Τι τραγική ειρωνεία!

Με την ανάπτυξη της λεγόμενης βιοηθικής ως αποτέλεσμα κατάχρησης και αμφισβήτησης της κοινωνικά αποδεκτής ηθικής. Άρχισε με τον νεοφανή και αμφισβητούμενο ιατρικά και θεολογικά “εγκεφαλικό θάνατο“, συνέχισε με την ύβρη της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής η οποία δημιούργησε τις τράπεζες βλαστοκυττάρων ως  “στοκ κρυοσυντηρημένου υλικού”, μετά προέκυψε η υποβοηθούμενη αυτοκτονία καθώς η κοινωνία μας οδηγείται σε πλήρες ηθικό τέλμα και βιοηθικό αδιέξοδο που αμβλύνει παράλληλα και το υγιές ορθόδοξο φρόνημα.

Με την σχετικοποίηση των Ιερών Κανόνων, δηλαδή του “Συντάγματος” της Εκκλησίας, αφού προσπαθούν κάποιοι να εισάγουν καινά δαιμόνια σε θέματα ξεκαθαρισμένα αιώνες τώρα όπως η γυναικεία ιερωσύνη, ώστε να γεφυρώσουμε τεχνηέντως και το κενό μεταξύ ημών των Ορθοδόξων  και των Προτεσταντών προκειμένου να απομυθοποιηθούν τα χάσματα μεταξύ ημών και εκείνων.

Με την προσβολή του αυτοδιοικήτου, του Καταστατικού Χάρτη του Αγίου Όρους, της ιερότητας του τόπου της Παναγίας με την επαπειλούμενη, στρατιωτικού τύπου επέμβαση στη Μονή Εσφιγμένου και αορίστως – οριστικώς και σε άλλες μονές, όπως η Ρωσική του Αγ. Παντελεήμωνος, ελέω ΝΑΤΟ και ΗΠΑ. Επίσης με την αδειοδότηση λειτουργίας υποκαταστήματος ΑΒ (“και του πουλιού το γάλα”!!!) καθώς και πολυτελούς ξενοδοχείου με υπηρεσίες μασάζ!!! Ήμαρτον Παναγία μου!

Με πολλά άλλα που θα προσπεράσω καθώς ήδη οι αναγνώστες έχουν πεισθεί, πιστεύω, γιά την χειραγώγηση που έχει υποστεί ετούτος ο λαός χρόνια τώρα. Από ποιούς;
Από αυτούς που ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κυρός Χριστόδουλος αποκαλούσε “πρακτορίσκους της αθλιότητας“!!! (“Η Δικαίωση – Οι μεγάλες αλήθειες του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου”, Δημήτρης Ριζούλης, “Κυριακάτικη Δημοκρατία”, σελ. 27).

Από ανθρώπους που ντρέπονται που γεννήθηκαν Έλληνες, που βαπτίσθηκαν Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Σεμνύνονται που συναναστρέφονται και συναγελάζονται με” προοδευτικούς” ευρωπαίους και όχι με” μισαλλόδοξους”, “σκοταδιστές”, “… – φοβικούς” Ορθοδόξους Έλληνες πατριώτες. Οι Χριστοφοβικοί και Ελλαδοφοβικοί.

Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος από νωρίς είχε επισημάνει πως “οδηγούμαστε σε κατάργηση της κοινωνίας και στην αντικατάστασή της από ένα άθροισμα, ένα όσο γίνεται εύτακτο σύνολο. Στην κατάργηση της ηθικής και την αντικατάστασή της από κανόνες λειτουργίας. Στην κατάργηση του αφιερωμένου βίου και την αντικατάστασή του από την επικυριαρχία του επωφελούς. Στην αντικατάσταση της μόρφωσης από τη μάθηση, της οικογένειας από τη συμβιωτική μονάδα, της αγάπης από την απόλαυση. Οδηγούμαστε σε έναν άνθρωπο που δεν θα ενδιαφέρεται και δεν θα μπορεί πλέον να νοηματοδοτήσει τον βίο του, σε έναν άνθρωπο που η ζωή του θα διανύει το άσκοπο”!!! (βλ. παραπάνω σελ. 119)
Δυστυχώς αυτό ακριβώς ζούμε σήμερα. Το άσκοπο. Εις μάτην κοπιώμεν αφού λείπει απ’ τη ζωή μας ο Χριστός, έστω και ως διαφορετικότητα. Έστω ως μιά εναλλακτική ζωή. Ούτε κι αυτό. Όλα όσα έχουν σχέση με το Κύριο τους ενοχλούν.

Ας έχουν υπόψη τους πως  πειράζουν το Θεό και δοκιμάζουν την υπομονή και το έλεός Του. Εκείνος, όμως, μας έδωσε διά του Προφήτου Ιερεμία σαφή διαβεβαίωση πως “ούτω συντρίψω τον λαόν τούτον και την πόλιν ταύτην, καθώς συντρίβεται άγγος οστράκινον, ο ου δυνήσεται ιαθήναι έτι” (ιθ’, 11). Καθώς και διά του Ψαλμωδού ότι “Επισκέψομαι εν ράβδω τας ανομίας αυτών και εν μάστιξιν τας αμαρτίας αυτών” (Ψαλμ. η’, 33).  Και ράβδος γιά τον Μ. Αθανάσιο είναι ο Τίμιος Σταυρός (oode.gr). Μήπως, λοιπόν, ξεσπάσει πάνω τους η δίκαιη οργή του Θεού;
“Ώ γενεά άπιστος και διεστραμμένη!… Έως πότε ανέξομαι υμών;” (Ματθ. ιζ’, 17) 

entaksis.gr

Κρυμμένα μηνύματα στην Αγία Σοφία Photos

Γράφει ο Βασίλης Ξεσφίγγης

Ένας μύθος λέει, πως όταν ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός ανέθεσε στους αρχιτέκτονες Ανθέμιο από τις Τράλλεις και Ισίδωρο από τη Μίλητο να χτίσουν την Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη, αυτοί δεν μπορούσαν να βρουν ένα σχέδιο ικανό που να ικανοποιεί τις απαιτήσεις του εγχειρήματος.

Ωστόσο ένας από τους δυο ήταν μελισσοκόμος, και μια ημέρα που άνοιξε την κυψέλη του ανακάλυψε πως μέσα σε μια από αυτές υπήρχε ένα σχέδιο καμωμένο από τις μέλισσες για την μεγάλη Εκκλησία.

Πιστεύετε στους μύθους;

Θα μπορούσε αυτό να έχει κάποια βάση λέτε;

Νομίζω ότι σήμερα θα προβληματιστούμε λιγάκι.

Μια νύχτα δεν είχα ύπνο, και μέχρι το πρωί μελετούσα στον υπολογιστή αναζητώντας πληροφορίες, το κάνω αυτό καμιά φορά.

Τότε μπήκα στην σελίδα του Βατικανού, διάβαζα διάφορες πληροφορίες.

Το ότι είναι αιρετικά όσα έχει εισάγει το Βατικανό στην Χριστιανοσύνη δεν αμφισβητείται, ωστόσο ότι έχει ιστορικά κείμενα ή και κειμήλια και αυτό είναι γεγονός.

Όταν κοίταξα λίγο προς τα κάτω βρήκα λοιπόν έναν χάρτη.

Μου γεννήθηκε η επιθυμία να δω την Κωνσταντινούπολη και την Αγία Σοφία από τον χάρτη του Βατικανού.

Άρχισα να ζουμάρω και να ζουμάρω, βρήκα την μεγάλη Εκκλησία έκανα όλο και περισσότερο ζουμ και τότε έκπληξη...

Φάνηκε το σχεδιάγραμμα του Ναού, και στο κέντρο εκεί ακριβώς που βρίσκεται ο τρούλος έκπληκτος είδα να διακρίνεται ολοκάθαρα ένα τέλειο εξάγωνο σχήμα.

Το κύκλωσα όπως φαίνεται στον χάρτη για να μπορέσετε να το δείτε όλοι ποιο εύκολα. 

Στο σχεδιάγραμμα του χάρτη παρουσιάζεται η Αγία Σοφία, ωστόσο στην θέση του τρούλου βλέπουμε ολοκάθαρα ένα εξάγωνο όπως το κελί στην κηρήθρα μέλισσας.

Ας θυμηθούμε πως είναι τα κελιά μιας κηρήθρας.

Η έκπληξη μου ήταν μεγάλη όταν είδα τον χάρτη στην σελίδα του Βατικανού να δείχνει τον τρούλο της Αγίας Σοφίας με ένα μεγάλο εξάγωνο κελί, όμως σκέφτηκα ότι πρόκειται ίσως για κάποιο λάθος.

Για να μην μείνω με την περιέργεια σκέφτηκα να διασταυρώσω αυτό που έβλεπα συγκρίνοντας το με μια δορυφορική εικόνα της Αγίας Σοφίας.

Μπήκα στους χάρτες της Google έκανα ζουμ βρήκα την Αγία Σοφία εστίασα στον τρούλο της και τότε ήρθε το δεύτερο σοκ.

Και από την δορυφορική φωτογραφία φαίνεται να διαγράφεται ολοκάθαρα ένα μεγάλο εξάγωνο κελί με ποιο σκούρα απόχρωση μάλιστα στην κορυφή του τρούλου της Αγίας Σοφίας.

Οπότε ο χάρτης δεν κάνει λάθος.

Τότε μου γεννήθηκε μια άλλη περιέργεια.

Αυτό είναι ένα σχέδιο που θέλησαν εσκεμμένα να αποτυπωθεί στον τρούλο της Αγίας Σοφίας οι κατασκευαστές της, ή είναι μια ψευδαίσθηση των χρωμάτων που δημιουργείται στον τεράστιο τρούλο;

Αν είναι μια ψευδαίσθηση τότε το ίδιο πρέπει να γίνεται και στο μπλε τζαμί που βρίσκεται 300 μέτρα μακριά από την Αγία Σοφία και έχει και αυτό πολύ μεγάλο τρούλο.

Κάνω ξανά την ίδια διαδικασία, εντοπίζω δορυφορικά το μπλε τζαμί, ζουμάρω στον τρούλο του και βλέπω αυτό...

Ο τρούλος του μπλε τζαμιού φαίνεται στρογγυλός και δεν διαγράφεται καθόλου εξάγωνο σχήμα.

Νομίζω ότι είναι πλέον ξεκάθαρο ότι οι Βυζαντινοί έβαλαν το εξάγωνο στην κορυφή του τρούλου, και καταγράφεται και στην λαϊκή παράδοση ότι το σχήμα αυτό εμπνεύστηκε από την κυψέλη των μελισσών.

Τότε ψάχνω πληροφορίες για το εξάγωνο και τι συμβολίζει.

Βρήκα ότι...

Ο αριθμός 6 οι έξι γωνίες του κελιού είναι ένας ιερός αριθμός, είναι ακριβώς το διπλάσιο του 3 της Αγίας Τριάδος, και το μισό του αριθμού 12 των Αποστόλων του Ιησού.

Όσοι ξέρουν ποιοι είναι οι ιεροί αριθμοί, όσοι γνωρίζουν στοιχειωδώς φιλολογία καταλαβαίνουν τι εννοώ.

Ψάχνοντας πληροφορίες για εξάγωνα σχήματα ακόμα βρήκα το εξής...

Αυτό που βλέπετε παραπάνω είναι ένα Αρχαίο Χριστιανικό σύμβολο που συμβολίζει την Αγία Τριάδα.

Σας θυμίζει τίποτα με τον τρούλο της Αγίας Σοφίας σε μεγέθυνση;

Όχι απλά το εξάγωνο αλλά ολόκληρο το σύμβολο έχει αποτυπωθεί στον τρούλο της Αγίας Σοφίας.

Έχω σχηματίσει τα κόκκινα εξάγωνα δεξιά, ενώ αριστερά είναι τα πρωτότυπα.

Νομίζω ότι είναι απολύτως φανερό, ότι η Αγία Σοφία εκτός από ένα μεγάλο και τέλειο οικοδόμημα, σχεδιάστηκε έτσι ώστε να φέρει κρυμμένα μηνύματα.

Ο τρούλος της συμβολίζει την Αγία Τριάδα.

Το εξάγωνο σχήμα που θυμίζει κελί κηρήθρας είναι γεγονός και υπαρκτό και το σχεδίασαν όντως οι αρχιτέκτονες της Εκκλησίας να φαίνεται από ψηλά.

Δείτε την ομοιότητα του συμβόλου της Αγίας Τριάδας, πως αυτό πέρασε από τους Αρχιτέκτονες στον Τρούλο της Αγίας Σοφίας.

Η δορυφορική φωτογραφία είναι από πλάγια λήψη, ενώ αν ήταν ακριβώς από επάνω θα κολλούσαν απόλυτα και οι αποστάσεις που έχω σχηματίσει με κόκκινους κύκλους.

Πρέπει να τονιστεί πως όταν η Αγία Σοφία κατασκευάστηκε μεταξύ των ετών 532 και 537 μ.Χ τα σχέδια αυτά δεν μπορούσαν να φανούν, δεν υπήρχαν δορυφορικές φωτογραφίες ή άλλες λήψεις από ψηλά, και οι κατασκευαστές το έκαναν έτσι για να το βλέπει μονάχα ο Θεός από τον ουρανό.

Επίσης στο Βατικανό φαίνεται ότι γνώριζαν για το σχέδιο της Αγίας Σοφίας και το αποτύπωσαν στους χάρτες τους με ακρίβεια.

Πάντως εγώ δεν σταμάτησα να ψάχνω και σκέφτηκα ότι αφού στο Βατικανό γνώριζαν για την σημασία των κρυμμένων μηνυμάτων και για τους συμβολισμούς που κρύβονταν στην Αγία Σοφία θεώρησα αυτονόητο ότι στον Άγιο Πέτρο της Ρώμης που χτίστηκε περίπου χίλια χρόνια μετά την Αγία Σοφία θα πρέπει και εκεί να πέρασαν ορισμένα τέτοια μηνύματα.

Έκανα την ίδια διαδικασία και βρήκα αυτό...

Ο Άγιος Πέτρος στην Ρώμη κρύβει και αυτός κάποιο μήνυμα στον τρούλο του αφού βρίσκουμε 16άκτινο ήλιο εκεί.

Πρόκειται ασφαλώς για ένα ακόμα σύμβολο, αρκεί να θυμηθεί κανείς ότι δεκαεξάκτινος είναι και ο Ήλιος της Βεργίνας, ακόμα και ο ρόδακας στο κέντρο του τρούλου είναι ίδιος με αυτόν του Ηλίου της Βεργίνας.

Ο Ήλιος της Βεργίνας, αποτελείται από 16 ακτίνες : οι 4 ακτίνες αντιπροσωπεύουν τα 4 στοιχεία της φύσης, ΓΗ – ΘΑΛΑΣΣΑ – ΦΩΤΙΑ – ΑΕΡΑΣ και οι υπόλοιπες 12 ακτίνες αντιπροσώπευαν τους 12 Θεούς του Ολύμπου.

Στον τρούλο του Αγίου Πέτρου στην Χριστιανική έκδοση πιθανόν στις 16 ακτίνες συμβολίζονται τα 4 στοιχεία της φύσης ή τα 4 Ευαγγέλια και οι υπόλοιπες 12 τους 12 Αποστόλους, ενώ ο ρόδακας στο κέντρο είναι βασιλικό σύμβολο και πιθανότατα αντιπροσωπεύει τον Χριστό στον τρούλο του Αγίου Πέτρου.

Θέλησα να διαπιστώσω τυχόν κρυμμένα μηνύματα στον Ναό της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα.

Δυστυχώς αυτό δεν είναι εύκολο, καθώς πιθανόν υπό τον φόβο τρομοκρατικών επιθέσεων στην περιοχή οι δορυφορικές φωτογραφίες δεν εστιάζουν τόσο πολύ ώστε να διακρίνονται καθαρά τα χαρακτηριστικά.

Κλείνοντας αυτό το άρθρο είχα μια τελευταία περιέργεια.

Άραγε οι μεγάλες Εκκλησίες που έχουν χτιστεί στις μέρες μας κρύβουν μηνύματα στην κατασκευή των τρούλων τους, ή η γνώση αυτή των ιερών συμβόλων έχει χαθεί;

Πάμε να δούμε τρεις μεγάλες Εκκλησίες που χτίστηκαν τα τελευταία χρόνια.

Άγιος Ανδρέας Πάτρα...

Καθεδρικός Ναός Αναστάσεως Τίρανα...

Καθεδρικός Ναός της Σόφιας στην Βουλγαρία, Άγιος Αλέξανδρος Νιέφσκι

Ο Ναός του Αγίου Ανδρέα νομίζω ότι φέρει 25 μεγάλες γραμμές και 25 μικρές στον τρούλο του.

Δεν ξέρω αν αυτό έχει κάποιο συμβολισμό ή απλά έτσι βγήκαν οι υδροροές για να φεύγουν τα νερά της βροχής.

Ασφαλώς το 50 είναι ιερός αριθμός, την Πεντηκοστή ημέρα έγινε η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στους Αποστόλους , όμως είναι για αυτό τον λόγο τόσες οι γραμμές στον τρούλο ή είναι τυχαίο;

Πάντως έχει 12 μικρούς τρούλους που συμβολίζουν τους 12 Αποστόλους ενώ ο μεγάλος κεντρικός συμβολίζει τον Χριστό.

Ο Ναός της Αναστάσεως στα Τίρανα φέρει σταυρό στον τρούλο, κάτι σύνηθες για Εκκλησία και δεν θα έλεγα ότι είναι κάποιο κρυμμένο μήνυμα εκεί.

Επίσης ούτε στον Καθεδρικό ναό της Σόφιας στην Βουλγαρία μπορώ να διακρίνω κάτι.

Πιθανότατα η αρχαία γνώση χάνεται κατά τον μεσαίωνα, τα κρυφά μηνύματα μπαίνουν στο περιθώριο ή ξεπερνιούνται από την νέα τάση και την σύγχρονη αρχιτεκτονική.

Άλλωστε ο αποκρυφισμός είναι ένα συστηματικό σώμα γνώσης που κατά τον Μεσαίωνα, η ποινή για όποιον ασκούσε τέτοιες πρακτικές ήταν ο θάνατος σε δημόσια θέα, συνήθως πάνω στην πυρά ή αργός θάνατος σύμφωνα με την απόφαση της Ιεράς Εξέτασης στην Δυτική Εκκλησία.

Αντίθετα η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία βυθίστηκε στην σκλαβιά των Οθωμανών και για πάνω απο 500 χρόνια σταμάτησε να χτίζει μεγάλους Ναούς.

Αυτό έγινε μετά την απελευθέρωση όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και των υπολοίπων Βαλκανίων οπότε σε αυτό το διάστημα η τακτική των συμβόλων στην Αρχιτεκτονική απολέστηκε.

Στην Ρωσία μόνο χτίζονταν μεγάλοι Ναοί αυτό το διάστημα αλλά οι τρούλοι ήταν κρεμμυδόσχημοι σε στυλ βολβού και δεν έκρυβαν κάποιο μήνυμα.

Βασίλης Ξεσφίγγης 

melissocosmos

Πάντα προκλητικά ἀδιάφοροι καί σιωπηλοί μπροστά στόν διωγμό τῆς  Ὀρθοδοξίας στήν Οὐκρανία

Νεκτάριος Δαπέργολας

    Στήν Οὐκρανία συνεχίζεται πάντα ὁ ἀνελέητος διωγμός τῶν Ὀρθοδόξων ἀπό τό οὐκρανοναζιστικό σκυλολόϊ καί τούς ἀντίχριστους ψευτοπαπᾶδες του. Τά ὅσα εἴδαμε πρόσφατα μέ τόν ἐμβληματικό μητροπολίτη Μπάντσεν Λογγίνο νά καταρρέει ἀπό καρδιακή προσβολή μέσα στό ψευτοδικαστήριο τοῦ καθεστῶτος Ζελένσκι, πρόσθεσαν ἕνα ἀκόμη θλιβερό κρίκο στήν αἱματηρή ἁλυσίδα. Λίγες μέρες μόλις μετά τήν αἱματηρή ἐπίθεση μέσα στόν καθεδρικό ναό τοῦ Τσερκάσι, ἐν ὥρᾳ Θείας Λειτουργίας, καί τόν ξυλοδαρμό τοῦ τοπικοῦ ἐπισκόπου Θεοδοσίου (γράψαμε γιά τό συμβάν σέ παλαιότερο κείμενο).

     Θυμίζω ὅτι ὁ Λογγίνος (γνωστὸς ὄχι μόνο γιὰ τὸ ἀταλάντευτο ὀρθόδοξο ὁμολογιακό του φρόνημα, ἀλλὰ βεβαίως καὶ γιὰ τὸ σπουδαῖο ἵδρυμα μὲ περισσότερα ἀπὸ 400 ὀρφανὰ καὶ παιδιὰ μὲ ἀναπηρίες ποὺ εἶχε φτιάξει στὴ Μονὴ Μπάντσεν, ὅπου ἦταν ἐπὶ χρόνια ἡγούμενος) ὑφίσταται τά πάνδεινα ἐδῶ καί πολύ καιρό (ἀπομακρύνθηκε ἀπό τό μοναστήρι του, διώκεται ποινικά μέ γελοῖες κατηγορίες, παρακρατικοί τραμποῦκοι ἔκαψαν πρό μηνῶν τό σπίτι του καί τόν ξυλοκόπησαν ἄγρια κλπ, ὅπως βλέπετε στήν 3η εἰκόνα) καί στήν διάρκεια τῆς δίκης-παρωδίας ἐναντίον του (30/10/2024) δέν ἄντεξε ὁ ταλαιπωρημένος ὀργανισμός του καί πλέον νοσηλεύεται σέ κρίσιμη κατάσταση (εἰκόνες 4,5,6).

     Ἔχουμε φτάσει πλέον στό σημεῖο μέχρι καί ἀπό τήν τόσο ἐχθρική Δύση νά ὑψώνονται κάποιες φωνές διαμαρτυρίας γιά τά ὅσα ὑφίστανται οἱ Ὀρθόδοξοι στή χώρα τοῦ ἐβραιοχάζαρου κλόουν καί τῶν ρασοφόρων παλιάτσων τοῦ ἀλητήριου Ἐπιφανίου, ἀλλά ἐδῶ στήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα νά σιωποῦν οἱ πάντες ἀνερυθρίαστα. Καί γιά τόν μέν ἠθικό αὐτουργό ὅλης αὐτῆς τῆς τραγωδίας, ἐκεῖ στό πνευματικά σβησμένο καί θεοσκότεινο Φανάρι, ἔχουμε μιλήσει πολλές φορές. Γιά νά μήν τό ἐπικεντρώνουμε ὅμως μόνο ἐκεῖ, εἶναι τραγική ἡ ἔλλειψη καί ἑνός ἔστω λόγου συμπάθειας καί στήριξης πρός τήν δεινῶς διωκόμενη γνήσια Οὐκρανική Ἐκκλησία ἀπό τά χείλη τῶν Ἑλλαδικῶν ἱεραρχῶν (ἔστω ἀπό ἐκείνους πού γνωρίζουμε ὅτι δέν συμφωνοῦν μέ τό ἐκεῖ ἐξελισσόμενο αἶσχος, γιατί γιά τούς ἄλλους δέν τρέφουμε βεβαίως αὐταπάτες).

     Θυμίζω ἐδῶ (ἐπειδή κάποιοι θολώνουν ἐσκεμμένα τά νερά) ὅτι ἐπισήμως ἡ Ἑλλαδική Ἐκκλησία δέν ἔπαψε ποτέ νά ἀναγνωρίζει τήν πραγματική Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, οὔτε ἔχει ποτέ συνοδικῶς (διά συζητήσεως καί ψηφοφορίας) ἀποφανθεῖ ὅτι ἀναγνωρίζει τήν κάλπικη τοῦ καθηρημένου Ντουμένκο. Αὐτό ἔγινε πραξικοπηματικά (δέν θά ξεχάσουμε ποτέ τήν ἀπαράδεκτη ἀνακοίνωση τοῦ τότε ἐκπροσώπου Τύπου τῆς Συνόδου μητροπολίτη Ναυπάκτου) καί ἔκτοτε πέρασε καί παγιώθηκε σιωπηλά, χωρίς νά ὑπάρχει κἄν κοινή θέση - γι’ αὐτό καί βλέπουμε ἄλλους μητροπολῖτες νά μνημονεύουν τον Ἐπιφάνιο καί νά συλλειτουργοῦν μέ τούς σχισματικούς καί ἄλλους ἀκόμη καί σήμερα νά ἀρνοῦνται ἤ νά κάνουν διάφορα γιά νά τό ἀποφύγουν.

     Ἐδῶ ὅμως βλέπουμε πιά ἀκόμη καί αὐτούς νά ἔχουν σιγήσει, ἀπρόθυμους ὄχι νά ἀσκήσουν κριτική στούς Βαρθολομιερώνυμους (ἐντάξει, ἐδῶ γελᾶμε), ἀλλά ἀκόμη καί νά ποῦν μία ἔστω κουβέντα γιά τό δρᾶμα πού ζοῦν οἱ Ὀρθόδοξοι ἐκεῖ πάνω ἀπό τό ναζιστικό οὐκρανικό καθεστώς καί τίς παρακρατικές συμμορίες του. Παγερή σιωπή καί σέ αὐτό, ὅπως βέβαια καί σέ ὅλα τά ἄλλα. Ἡ Ὀρθόδοξη πατρίδα μας βουλιάζει καί χάνεται καί τό μόνο πού ἀκούγεται γύρω μας εἶναι οἱ πανηγυρικές ἰαχές καί τά δαιμονικά οὐρλιαχτά τῶν ὀργάνων τοῦ σκότους. Ἐκεῖνοι πού πρέπει νά φωνάξουν καί νά ἀντιδράσουν, σιωποῦν ἄνευ ντροπῆς. Ὅπως ὅμως ἔχουν τεράστια εὐθύνη γιά τή σιωπή τους σέ ὅλα τά μείζονα πνευματικά θέματα, ἐξίσου φταῖνε καί γιά τό δρᾶμα τῆς διωκόμενης Ὀρθοδοξίας στήν Οὐκρανία. Γιατί ἡ σιωπή εἶναι πάντοτε συνενοχή. Καί τό αἷμα πού χύνεται ἐκεῖ πάνω δέν βαραίνει μόνο τόν τραγικό Παποκαισαρίσκο της φαναριώτικης σφηκοφωλιᾶς. Βαραίνει πιά ἐδῶ καί πολύ καιρό καί τά δικά τους χέρια...

Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά

ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΣΤΑ ΑΓΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

ΤΗΣ ΠΑΝΥΠΕΡΑΓΝΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΜΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

      Εάν το  δέντρο αναγνωρίζεται από τον καρπό και το καλό δέντρο παράγει επίσης καλό καρπό[βλ. Ματθ.7,16: «Ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς. μήτι συλλέγουσιν ἀπὸ ἀκανθῶν σταφυλὴν ἢ ἀπὸ τριβόλων σῦκα;(:Από τη διαγωγή τους και τα έργα τους, που σαν καρπό παράγουν, θα τους μάθετε καλά. Μήπως μαζεύουν από τα αγκάθια σταφύλια ή από τους αγκαθωτούς θάμνους σύκα;)» 

και Λουκ.6,44: «Ἓκαστον γὰρ δένδρον ἐκ τοῦ ἰδίου καρποῦ γινώσκεται. οὐ γὰρ ἐξ ἀκανθῶν συλλέγουσι σῦκα, οὐδὲ ἐκ βάτου τρυγῶσι σταφυλήν(:Κάθε δέντρο διακρίνεται και αναγνωρίζεται εάν είναι καλό ή κακό από τον καρπό που βγάζει· διότι από αγκάθια δεν μαζεύουν ως καρπό σύκα, ούτε από βάτο τρυγούν ποτέ σταφύλι)»], η μητέρα της αυτοαγαθότητος, η γεννήτρια της αΐδιας καλλονής, πώς δεν θα υπερείχε ασυγκρίτως κατά την καλοκαγαθία από κάθε αγαθό εγκόσμιο και υπερκόσμιο;Διότι η δύναμη που καλλιέργησε τα πάντα, η συναϊδία και απαράλλακτη εικόνα της αγαθότητας, ο προαιώνιος και υπερούσιος και υπεράγαθος Λόγος, από ανέκφραστη φιλανθρωπία και ευσπλαχνία, για χάρη μας θέλησε να περιβληθεί τη δική μας εικόνα, για να ανακαλέσει τη φύση που είχε συρθεί κάτω στους  μυχούς του άδη και να την ανακαινίσει, διότι είχε παλαιωθεί, και να την αναβιβάσει προς το υπερουράνιο ύψος της βασιλείας και θεότητός Του.

      Για να ενωθεί, λοιπόν, με αυτήν καθ’ υπόσταση, επειδή χρειαζόταν σαρκικό πρόσλημμα και σάρκα νέα συγχρόνως και δική μας, ώστε να μας ανανεώσει από εμάς τους ίδιους, και επιπλέον χρειαζόταν και κυοφορία και γέννα σαν τη δική μας, τροφή μετά τη γέννα και κατάλληλη αγωγή, γινόμενος προς χάριν μας καθ΄όλα σαν εμάς, βρίσκει για όλα πρέπουσα υπηρέτρια και χορηγό αμόλυντης φύσεως από τον εαυτό τηςαυτήν την αειπάρθενη, η οποία υμνείται από εμάς και της οποίας σήμερα εορτάζουμε την παράδοξη είσοδο στα άγια των αγίων· διότι αυτήν προορίζει πριν από αιώνες ο Θεός για τη σωτηρία και αποκατάσταση του γένουςκαι την εκλέγει ανάμεσα από όλους, όχι απλώς τους πολλούς, αλλά τους από τους αιώνες εκλεγμένους και θαυμαστούς και περιβόητους για την ευσέβεια και σύνεση, καθώς και για τα κοινωφελή και θεοφιλή συγχρόνως ήθη και λόγια και έργα.

     Διότι στην αρχή σηκώθηκε εναντίον μας ο νοητός και αρχέκακος όφις και μας κατέρριψε στα βάραθρα του άδη. Και υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους σηκώθηκε εναντίον μας και υποδούλωσε τη φύση μας· φθόνος και ζηλοτυπία και μίσος, αδικία και δόλος και σοφιστεία, και μαζί με τα τέτοια, η θανατηφόρος δύναμη που έχει μέσα του, την οποία πρώτος γέννησε και  μόνος του, αφού πρώτος αυτός αποστάτησε από την αληθινή ζωή. Πραγματικά στην αρχή φθόνησε τον Αδάμ, όταν τον είδε να ζει στον τόπο της άφθαρτης τρυφής και να περιλάμπεται με θεοειδή δόξα και να οδηγείται από τη γη στον ουρανό, από όπου αυτός απορρίφθηκε δικαίως και από φθόνο εξεμάνη εναντίον του με τη χειρότερη μανία, ώστε να θελήσει και να τον θανατώσει ακόμη.

      Ο φθόνος είναι πατέρας όχι του μίσους μόνο, αλλά και του φόνου, τον οποίο επέφερε σε εμάς αναμειγνύοντάς τον με δόλο ο δολερός και αληθινά μισάνθρωπος όφις. Διότι καταλήφθηκε από έρωτα προς την τυραννία σε βάρος του εντελώς άδικα, για καταστροφή του πλασθέντος κατ’ εικόνα και ομοίωση Θεού· επειδή όμως δεν τόλμησε να επιτεθεί κατά πρόσωπο, χρησιμοποίησε τον δόλο και την πονηρία. Αφού πλησίασε δια του αισθητού όφεως ως φίλος και καλός σύμβουλος ο φοβερός και πραγματικά εχθρός και επίβουλος, κατορθώνει, φευ, κρυφά να επιτύχει και με την αντίθεη συμβουλήχύνει σαν δηλητήριο στον άνθρωπο τη θανατηφόρα δύναμή του.

      Εάν λοιπόν ο Αδάμ, κρατώντας δυνατά τότε τη θεία εντολή, απέρριπτε την εχθρική πονηρή συμβουλή, θα φαινόταν νικητής κατά του αντιπάλου και ανώτερος της θανατηφόρας φθοράς, καταντροπιάζοντας τον μανιακό και δόλιο προσβολέα. Επειδή όμως εκείνος υποκύπτοντας εκουσίως, που δεν έπρεπε ποτέ να το κάμει, νικήθηκε και αχρειώθηκε, και έτσι, αφού ήταν ρίζα του γένους μας, ανέδειξε καταλλήλους θνητούς βλαστούς, χρειαζόταν οπωσδήποτε, αν έπρεπε να ανταποδώσουμε την ήττα, να κερδίσουμε την νίκη, να απορρίψομε με ψυχή και σώμα το θανατηφόρο δηλητήριο και να απολαύσουμε ζωή και μάλιστα ζωή αιώνια και απαθή.

     Χρειαζόταν λοιπόν το γένος μας νέα ρίζα, δηλαδή νέο Αδάμ, όχι μόνο αναμάρτητο, αλλά και εντελώς ανεξαπάτητο και αήττητο, που επιπλέον μπορεί και να συγχωρεί τις αμαρτίες και να καθιστά αθώους τους ενόχους, που όχι μόνο ζει αλλά και ζωοποιεί, ώστε να μεταδίδει ζωή και άφεση αμαρτιών και στους προσκολλωμένους σε Αυτόν και συγγενείς κατά το γένος, αναζωογονώντας όχι μόνο τους μεταγενεστέρους, αλλά και τους πριν από Αυτόν αποθανόντες.

     Γι΄αυτό ο Παύλος, η μεγάλη σάλπιγγα του Πνεύματος, βοά λέγοντας: «Ἐγένετο ὁ πρῶτος ἄνθρωπος Ἀδὰμ εἰς ψυχὴν ζῶσαν· ὁ ἔσχατος Ἀδὰμ εἰς πνεῦμα ζωοποιοῦν(:Έγινε ο πρώτος άνθρωπος, ο Αδάμ, εμψυχωμένος με ψυχή ζωντανή, που δίνει ζωή και στο σώμα. Ο έσχατος Αδάμ, ο Κύριος δηλαδή, ο Οποίος δέχθηκε όλη την παρουσία και κατοίκηση του Αγίου Πνεύματος, υπήρξε γεμάτος Πνεύμα, που μεταδίδει ζωή πνευματική)»[Α΄Κορ.15,45]. Αναμάρτητος δε και ζωοποιός και ικανός να συγχωρεί αμαρτίες δεν είναι κανείς πλην του Θεού. Επομένως ο νέος Αδάμ ήταν αναγκαίο να είναι όχι μόνο άνθρωπος, αλλά και Θεός, να είναι κυριολεκτικώς ζωή και σοφία, δικαιοσύνη και αγάπη, ευσπλαχνία και κάθε άλλο αγαθό, ώστε να διενεργήσει την ανακαίνιση και αναζώωση του παλαιού Αδάμ με έλεος και σοφία και δικαιοσύνη. Ο νοητός και αρχέκακος όφις, χρησιμοποιώντας  τα αντίθετα από αυτά, προκάλεσε σε μας την παλαίωση και τη νέκρωση.

    Όπως λοιπόν στην αρχή ο ανθρωποκτόνος από φθόνο και μίσος ξεσηκώθηκε εναντίον μας, έτσι ο Αρχηγός της ζωής κινήθηκε προς υπεράσπισή μας από υπερβολή φιλανθρωπίας και αγαθότητας· διότι αγάπησε δίκαια τη σωτηρία του πλάσματός Του, που ήταν να το φέρει πάλι στην εξουσία και να το ξανασώσει, όπως εκείνος ο αρχέκακος άδικα αγάπησε την απώλεια του πλάσματος του Θεού, που ήταν να το υποτάξει στον εαυτό του και να του επιβάλλεται τυραννικώς. Όπως δε αυτός διέπραξε τη νίκη του και την πτώση του ανθρώπου με αδικία και δόλο, με απάτη και σοφιστεία, έτσι ο Ελευθερωτής με δικαιοσύνη και σοφία και αλήθεια πραγματοποίησε την τελική ήττα του αρχέκακου και την ανακαίνιση του πλάσματός Του.Αλλά η ανάπτυξη του θέματος για τη σοφία που υπάρχει σε αυτή τη Θεία Οικονομία δεν είναι του παρόντος καιρού.

     Ήταν δε θέμα ακριβούς δικαιοσύνηςκαι η ίδια η ανθρώπινη φύση που ηττήθηκε και εκούσια υποδουλώθηκε, εκούσια να ξαναπαλαίψει και για τη νίκη και να απωθήσει τη δουλεία. Γι'αυτό ο Θεός ευδόκησε να αναλάβει από εμάς τη φύση μας, ενούμενος με αυτήν παραδόξως καθ’ υπόσταση. Ήταν δε αδύνατο η υψίστη εκείνη και υπεράνω του νου καθαρότητα να ενωθεί με μολυσμένη φύση, διότι ένα μόνο πράγμα είναι αδύνατο στον Θεό, το να συνέλθει σε ένωση με ακάθαρτο, πριν αυτό καθαριστεί.

       Γι΄αυτό και χρειαζόταν κατ’ ανάγκη μια τελείως αμόλυντη και καθαρότατη παρθένος για  κυοφορία και γέννηση Εκείνου που είναι και εραστής της και δοτήρ της καθαρότητας, η οποία και προορίστηκε και αποτελέστηκε και φανερώθηκε, και το σχετικό με αυτήν μυστήριο τελέστηκε, με πολλά παράδοξα γεγονότα που κατά καιρούς συνήλθαν σε ένα.

      Γι΄ αυτό και τα γεγονότα που συνετέλεσαν σε αυτό εορτάζονται από εμάς σήμερα, αφού από το αποτέλεσμα αντιληφθήκαμε κυρίως το μεγαλείο των γεγονότων που οδήγησαν προς το τόσο μεγάλο τέλος· διότι Αυτός που είναι εκ Θεού και προς τον Θεό και Θεός, και Λόγος και Υιός του υψίστου Πατρός, συνάναρχος και συναΐδιος, γίνεται υιός ανθρώπου, αυτής της αειπάρθενης. «Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας(:Ο Ιησούς Χριστός ήταν χθες, είναι και σήμερα ο ίδιος, και θα είναι ο ίδιος και στους αιώνες)»[Εβρ.13,8], άτρεπτος κατά τη θεότητα, άμεμπτος κατά την ανθρωπότητα. «Αυτός μόνος», όπως ήδη προεμαρτύρησε ο Ησαΐας[Ησ.53,9] «ἀνομίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ(:δεν διέπραξε καμία παράβαση του  νόμου, ούτε βρέθηκε δόλος ή λόγος ψεύτικος στο στόμα του)». Και όχι μόνο αυτό, αλλά και Αυτός μόνος δεν συνελήφθηκε με ανομίες, ούτε γεννήθηκε με αμαρτίες, όπως μαρτυρεί ο Δαβίδ στους Ψαλμούς για τον εαυτό του και για κάθε άνθρωπο, ώστε να είναι και κατά το πρόσλημμα τελείως καθαρός και αμόλυντος και να μην χρειάζεται ούτε κατ’ αυτό καθάρσια μέσα για τον εαυτό Του·για να είναι έτσι δυνατό, διαβιβάζοντας σε εμάς για χάρη μας δικαίως μαζί και πανσόφως τόσο την κάθαρση, όσο και το πάθος, να δεχθεί και τον θάνατο και την ανάσταση.

      Πραγματικά η κατά τη σάρκα ορμή προς γένεση, που είναι ακουσία και απειθής στον νόμο του νοός, αν και από μερικούς δουλαγωγείται βιαίως, από μερικούς δε σωφρόνως αφήνεται μόνο για παιδοποιία, πάντως φέρει τα σύμβολα της από την αρχή καταδίκης, καθώς είναι και λέγεται φθορά και οπωσδήποτε για τη φθορά γεννά, και είναι εμπαθής κίνηση του ανθρώπου που δεν κράτησε την τιμή, την οποία η φύση μας πήρε από τον Θεό, αλλά ομοιώθηκε με τα κτήνη.

     Γι΄αυτό όχι μόνο ήλθε ο Θεός ανάμεσα στους ανθρώπους, αλλά και ήλθε από Παρθένο αγνή και αγία, μάλλον δε Πανυπέραγνη και Υπεραγία, αφού είναι παρθένος όχι μόνο υπερτέρα μολυσμού σαρκός, αλλά και ανωτέρα από μολυσμένους σαρκικούς λογισμούς. Τη σύλληψή της επέφερε επέλευση παναγίου Πνεύματος, όχι ορέξεως σαρκός, προκάλεσε ευαγγελισμό και πίστη στην ενανθρώπηση του Θεού που νικά κάθε λόγο ως εξαίσια και υπέρ λόγο, αλλά δεν πρόλαβε συγκατάθεση και πείρα εμπαθούς· διότι συνέλαβε και γέννησε, ενώ είχε εντελώς απομακρυσμένη τέτοια επιθυμία με την προσευχή και την πνευματική θυμηδία -διότι είπε η παρθένος προς τον ευαγγελιστή άγγελο: «Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου(:Ιδού είμαι η δούλη του Κυρίου, πρόθυμη να υπηρετήσω τις βουλές Του. Ας γίνει σε ‘μένα όπως το είπες)»[Λουκά 1,38]. Για να ευρεθεί λοιπόν παρθένος ικανή γι΄αυτό, ο Θεός προορίζει προ αιώνων και εκλέγει ανάμεσα στους εκλεγμένους από αιώνες αυτήν την υμνουμένη τώρα από εμάς αειπάρθενη κόρη.

     Και βλέπετε από πού άρχισε η εκλογή. Ανάμεσα στα παιδιά του Αδάμ εξελέγη από τον Θεό ο θαυμάσιος Σηθ, που με την ευκοσμία των ηθών, την ευταξία των αισθήσεων και την ευπρέπεια των αρετών έδειχνε τον εαυτό του έμψυχο ουρανόκαι πέτυχε γι΄αυτό την εκλογή, από την οποία επρόκειτο να βλαστήσει αυτή η παρθένος ως θεοπρεπές όχημα του υπερουράνιου Θεούκαι να ανακαλέσει τους ανθρώπους προς ουράνια υιοθεσία.

     Γι΄αυτό όλοι οι από του Σηθ[Γέν. 4,26: «Καὶ τῷ Σὴθ ἐγένετο υἱός, ἐπωνόμασε δὲ τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐνώς· οὗτος ἤλπισεν ἐπικαλεῖσθαι τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ(:Και από τον Σηθ γεννήθηκε υιός και έδωσε σε αυτόν τον όνομα Ενώς· αυτός πίστεψε και στήριξε τις ελπίδες του στον Θεό και λάτρεψε και  έκανε πάντοτε επίκληση στο όνομα Κυρίου του Θεού)»ονομάζονταν «υιοί Θεού», διότι από αυτήν τη γενεά επρόκειτο ο Υιός του Θεού να γίνει υιός ανθρώπου, εφόσον άλλωστε και ο Σηθ γλωσσικώς σημαίνει ανάσταση, μάλλον δε εξανάσταση,η οποία είναι κυρίως ο Κύριος που επαγγέλλεται και χαρίζει αθάνατη ζωή σε όσους πιστεύουν σε Αυτόν.

     Και πόσο ταιριαστός είναι ο τύπος! Ο μεν Σηθ έγινε για την Εύα όπως λέγει αυτή στη θέση του Άβελ, τον οποίο φόνευσε από φθόνο ο Κάιν[Γέν. 4,25: «Ἒγνω δὲ Ἀδὰμ Εὔαν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκεν υἱόν, καὶ ἐπωνόμασε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Σήθ, λέγουσα· ἐξανέστησε γάρ μοι ὁ Θεὸς σπέρμα ἕτερον ἀντὶ Ἄβελ, ὃν ἀπέκτεινε Κάϊν(: Και συνευρέθηκε ο Αδάμ με τη γυναίκα του την Εύα, η οποία αφού έμεινε έγκυος γέννησε υιό και έδωσε σε Αυτόν το όνομα Σηθ, λέγοντας με πόνο ψυχής: ‘’Τον ονόμασα Σηθ[:εξανάσταση], διότι ο Θεός μού έδωσε άλλο παιδί αντί του Άβελ, τον οποίο σκότωσε ο Κάιν)»]· ο δε τόκος της Παρθένου, Χριστός, έγινε στη φύση αντί για τον Αδάμ, τον οποίο θανάτωσε από φθόνο ο αρχηγός και προστάτης της κακίας. Αλλά ο μεν Σηθ δεν ανέστησε τον Άβελ, αφού ήταν απλώς τύπος της αναστάσεως· ο δε Κύριός μας Ιησούς Χριστός ανέστησε τον Αδάμ, διότι Αυτός είναι η αληθινή των ανθρώπων Ζωή και Ανάσταση, εξαιτίας της οποίας και οι απόγονοι του Σηθ αξιώθηκαν τη θεία υιοθεσία κατά την ελπίδα τους, ονομαζόμενοι «υιοί του Θεού». Ότι δε ονομάζονταν υιοί του Θεού εξαιτίας αυτής της ελπίδας είναι φανερό από τον πρώτο ονομασθέντα που διαδέχθηκε την εκλογή. Ήταν δε αυτός ο Ενώς του Σηθ, ο οποίος κατά το γεγραμμένο από τον Μωυσή πρώτος «οὗτος ἤλπισεν ἐπικαλεῖσθαι τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ(: αυτός πίστεψε και στήριξε τις ελπίδες του στον Θεό και λάτρεψε και έκανε πάντοτε επίκληση στο όνομα Κυρίου του Θεού)» [Γέν. 4,26]. Βλέπετε σαφώς ότι πέτυχε το θείο όνομα σύμφωνα με την ελπίδα;

     Αφού λοιπόν άρχισε από τα ίδια τα παιδιά του Αδάμ η εκλογή γι’ αυτήν που κατά την πρόγνωσή Του θα γινόταν μητέρα του Θεού και επετελείτο διαμέσου των κατά καιρούς γενεών, κατέβηκε μέχρι του βασιλέως και προφήτου Δαβίδ και των διαδόχων του θρόνου και του γένους του. Επειδή δε ο καιρός καλούσε τώρα την αποτελείωση της θείας αυτής εκλογής, εξελέγησαν από τον Θεό ο Ιωακείμ και η Άννα από τον οίκο και τη γενεά του Δαβίδ, που ήσαν μεν άτεκνοι, συζούσαν δε με σωφροσύνη και ήσαν ανώτεροι στην αρετή από όλους όσοι ανάγουν στον Δαβίδ την ευγένεια του γένους και του ήθους. Αυτό το ζεύγος ζητούσε δια της ασκήσεως και προσευχήςτη λήξη της ατεκνίας τους από τον Θεό και υποσχόταν να αναθέσουν σε Αυτόν από βρέφος αυτό που θα γεννούσαν.

     Τότε παρέχεται η υπόσχεση και δίδεται παιδί, η τωρινή Θεομήτωρ, ώστε η πανάρετη κόρη να γεννηθεί από πολυαρέτους γονείς και η πάναγνη από εξαιρετικά σώφρονες, και να λάβει ως καρπό η σωφροσύνη, συνερχομένη με την προσευχή και την άσκηση, το να γίνει γεννήτρια της παρθενίας, και μάλιστα παρθενίας που προβάλλει αφθόρως κατά τη σάρκα τον προαιωνίως γεννημένο από παρθένο Πατέρα κατά τη θεότητα. Τι φτερά είχε εκείνη τη προσευχή! Τι παρρησία που βρήκε ενώπιον του Κυρίου!

      Αλλά επειδή βέβαια εκείνοι πέτυχαν έτσι τα ζητούμενα με την προσευχή τους και είδαν την προς αυτούς θεία επαγγελία να εκπληρώνεται έμπρακτα, σπεύδοντας και αυτοί να εκπληρώσουν την προς τον Θεό υπόσχεση ως φιλαλήθεις και θεοφιλείς και φιλόθεοι συγχρόνως, ευθύς μετά τον απογαλακτισμό οδηγούν την αληθινά ιερά και θεόπαιδα και τώρα θεομήτορα Παρθένο στο ιερό του Θεού και στον ιεράρχη που βρισκόταν σε αυτό.

      Αυτή δε, γεμάτη θεία χάρη και τέλειο νουακόμη και σ’ αυτήν την ηλικία, αντιλαμβανόταν από τότε, και μάλιστα καλύτερα από τους άλλους τα τελούμενα σε αυτήν, και έδειξε, με όποιον τρόπο μπορούσε, ότι δεν οδηγείται, αλλά αυτή μόνη της με ελεύθερη γνώμη προσέρχεται στον Θεό, σαν να είναι από εαυτού της πτερωμένη προς τον ιερό και θείο έρωτα και να θεωρεί αγαπητή και να αναγνωρίζει ως αξία της την είσοδο και κατοικία στα άγια των αγίων.

    Γι΄αυτό και ο αρχιερέας του Θεού, αφού αντιλήφθηκε τότε ότι η κόρη είχε ένοικη τη θεοειδή χάρη παραπάνω από όλους, έπρεπε να την αξιώσει το ανώτερο από όλους, να την εισαγάγει στα άγια των αγίων και να πείσει αυτό που γινόταν όλους τους τότε ανθρώπους να αγαπούν, με τη σύμπραξη και απόφαση του Θεού μαζί, που έστελνε από άνω δι’ αγγέλου απόρρητη τροφή στην Παρθένο εκεί.

       Με αυτήν την τροφή δυνάμωνε καλύτερα τη φύση της και συντηρούσε και τελειοποιούσε τον εαυτό της κατά το σώμα καθαρότερα και ανώτερα από τις ασώματες δυνάμεις, έχοντας ως υπηρέτες τους ουράνιους νόες, διότι δεν εισήχθηκε απλώς και μόνο στα άγια των αγίων, αλλά και κατά κάποιον τρόπο παραλήφθηκε από τον Θεό σε συνοίκηση με Αυτόν για όχι ολίγα έτη·ώστε έτσι στον κατάλληλο καιρό να ανοιχθούν οι ουράνιες μονές και να δοθούν για αΐδια κατοικία σε όσους πιστεύουν στην παράδοξη γέννα της.

    Έτσι λοιπόν και γι’αυτούς τους λόγους απετέθη δικαίως σήμερα στα άγια άδυτα σαν θησαυρός του Θεού η κόρη που εξελέγη ανάμεσα στους εκλεκτούς από αιώνες, που αναδείχθηκε αγία των αγίων, που έχει το σώμα καθαρότερο και θειότερο ακόμη και από τα δια της αρετής κεκαθαρμένα πνεύματα, ώστε να μην είναι δεκτικό μόνο του τύπου των θείων λόγων, αλλά και του ιδίου του Ενυποστάτου και Μονογενούς Λόγου του προανάρχου Πατρός· σαν θησαυρός που ο Λόγος θα τον χρησιμοποιούσε στον καιρό του, όπως και έγινε, για πλουτισμό και υπερκόσμιο και συγχρόνως παγκόσμιο κόσμημα.

       Κι έτσι και γι’αυτόν τον λόγο δοξάζει τη μητέρα Του και πριν από τη γέννηση και μετά τη γέννηση. Εμείς δε, κατανοώντας τη σημασία της σωτηρίας που μας ετοιμάστηκε δι’ αυτής, αποδίδουμε με όλη τη δύναμή μας την ευχαριστία και τον ύμνο. Πραγματικά, αν η ευγνώμων γυναίκα που αναφέρεται στο ευαγγέλιο, μόλις άκουσε για λίγο τους σωτηριώδεις λόγους του Κυρίου, απέδωσε τον μακαρισμό και την ευχαριστία στη μητέρα τούτου, υψώνοντας τη φωνή της από τον όχλο και λέγοντας προς τον Χριστό:«Μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας(:Ευτυχισμένη η κοιλιά που σε βάστασε και οι μαστοί που θήλασες)»[Λουκ.11,27], εμείς που έχουμε κοντά μας γραμμένα όλα τα λόγια της αιώνιας ζωής και όχι μόνο τα λόγια, αλλά και τα θαύματα και τα παθήματα και την δι’ αυτών έγερση της φύσεώς μας από τους νεκρούς και ανάληψή της από τη γη στον ουρανό, και την δι’ αυτών επηγγελμένη σε εμάς αθάνατη ζωή και αμετάτρεπτη σωτηρία, πώς δεν θα ανυμνήσουμε και μακαρίσουμε αδιαλείπτωςτη μητέρα του χορηγού της σωτηρίας, του δοτήρος της ζωής, εορτάζοντας τώρα και τη σύλληψη αυτής και τη γέννηση και τη μετοίκηση στα άγια των αγίων;

        Αλλά ας μετοικήσουμε κι εμείς τους εαυτούς μας, αδελφοί, από τη γη στα άνω· ας μεταφερθούμε από τη σάρκα επάνω στο πνεύμα· ας μεταθέσουμε τον πόθο από τα πρόσκαιρα στα μόνιμα· ας καταφρονήσουμε τις σαρκικές ηδονές, που έχουν ευρεθεί ως δέλεαρ κατά της ψυχής και παρέρχονται γρήγορα· ας επιθυμήσουμε τα πνευματικά χαρίσματα που μένουν άφθαρτα· ας υψώσουμε από την κάτω τύρβη τη στάση και τη διάνοιά μας· ας την ανεβάσουμε στα ουράνια άδυτα, εκείνα τα άγια των αγίων, όπου τώρα κατοικεί η Θεοτόκος.

     Διότι έτσι θα εισέλθουν σε αυτήν επωφελώς για μας με θεάρεστη παρρησίακαι τα άσματά μας και οι δεήσεις μας προς αυτήν και έτσι, εκτός από τα παρόντα, με τη μεσιτεία της θα γίνομε κληρονόμοι και των μελλόντων και μενόντων αγαθών, με τη χάρη και φιλανθρωπία του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας που γεννήθηκε από αυτήν για μας, στον Οποίο πρέπει δόξα, τιμή και προσκύνηση, μαζί με τον άναρχο Πατέρα Του και το συναΐδιο και ζωοποιό Πνεύμα, τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων. Γένοιτο.

                   ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ,

               επιμέλεια κειμένου: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος

ΠΗΓΕΣ:

• Γρηγορίου του Παλαμά, Άπαντα τα έργα, Ομιλίες ΜΓ΄- ΞΓ΄, ομιλία ΝΒ’, πατερικές εκδόσεις «Γρηγόριος ο Παλαμάς»(ΕΠΕ), εκδ. οίκος «Το Βυζάντιον», Θεσσαλονίκη 1986, τόμος 11, σελίδες 237-258.

• Π. Τρεμπέλα, Η Καινή Διαθήκη με σύντομη ερμηνεία (απόδοση στην κοινή νεοελληνική), εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Ο Σωτήρ», έκδοση τέταρτη, Αθήνα 2014.
• Η Καινή Διαθήκη, Κείμενον και ερμηνευτική απόδοσις υπό Ιωάννου Κολιτσάρα, εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Η Ζωή», έκδοση τριακοστή τρίτη, Αθήνα 2009.
• Η Παλαιά Διαθήκη κατά τους εβδομήκοντα, Κείμενον και σύντομος απόδοσις του νοήματος υπό Ιωάννου Κολιτσάρα, εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Η Ζωή», έκδοση τέταρτη, Αθήνα 2005.
• Η Παλαιά Διαθήκη μετά Συντόμου Ερμηνείας, Παναγιώτης Τρεμπέλας, Αδελφότης Θεολόγων «Ο Σωτήρ», Αθήνα, 1985.
• https://www.agia-aikaterini-larissis.com/agia-grafi-palaia-diathiki/
• https://www.agia-aikaterini-larissis.com/agia-grafi-kaini-diathiki/
• Π.Τρεμπέλα, Το Ψαλτήριον με σύντομη ερμηνεία(απόδοση στην κοινή νεοελληνική), εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Ο Σωτήρ», έκδοση τρίτη, Αθήνα 2016.
• http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/tools/liddell-scott/index.html
• http://users.sch.gr/aiasgr/Palaia_Diathikh/Biblia/Palaia_Diathikh.htm
• http://users.sch.gr/aiasgr/Kainh_Diathikh/Biblia/Kainh_Diathikh.htm

ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΕΙΣΟΔΙΩΝ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ [:Εβρ.9,1-7]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

                   [:Υπομνηματισμός των εδαφίων Εβρ.9,1-14]

    «Εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε Ἅγιον κοσμικόν· σκηνὴ γὰρ κατεσκευάσθη ἡ πρώτη, ἐν ᾗ ἥ τε λυχνία καὶ ἡ τράπεζα καὶ ἡ πρόθεσις τῶν ἄρτων, ἥτις λέγεται Ἅγια. μετὰ δὲ τὸ δεύτερον καταπέτασμα σκηνὴ ἡ λεγομένη Ἅγια Ἁγίων, χρυσοῦν ἔχουσα θυμιατήριον καὶ τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίῳ, ἐν ᾗ στάμνος χρυσῆ ἔχουσα τὸ μάννα καὶ ἡ ῥάβδος Ἀαρὼν ἡ βλαστήσασα καὶ αἱ πλάκες τῆς διαθήκης, ὑπεράνω δὲ αὐτῆς Χερουβὶμ δόξης κατασκιάζοντα τὸ ἱλαστήριον· περὶ ὧν οὐκ ἔστι νῦν λέγειν κατὰ μέρος

(:Ας βγάλουμε τώρα κάποιο συμπέρασμα για όσα είπαμε σχετικά με την ιεροσύνη της Παλαιάς Διαθήκης και ας τα διασαφηνίσουμε περισσότερο. Είχε βέβαια και η πρώτη Διαθήκη νόμους και λατρευτικές διατάξεις, καθώς κι ένα επίγειο θυσιαστήριο. Κατασκευάστηκε δηλαδή το πρώτο διαμέρισμα της σκηνής, μέσα στο οποίο υπήρχε η λυχνία και η τράπεζα της προθέσεως και οι άρτοι που τοποθετούνταν πάνω σ’ αυτήν ως προσφορά στον Θεό. Και το πρώτο αυτό διαμέρισμα της σκηνής λεγόταν Άγια. Έπειτα, πίσω από το δεύτερο καταπέτασμα ήταν το μέρος της σκηνής που λεγόταν Άγια Αγίων. Στα Άγια των Αγίων υπήρχε ένα χρυσό θυμιατήριο και η Κιβωτός της Διαθήκης, που ήταν γύρω –γύρω καλυμμένη με χρυσάφι απ’ όλες τις πλευρές της. Μέσα στην κιβωτό αυτή υπήρχε μια χρυσή στάμνα που περιείχε από το περίφημο μάννα, καθώς επίσης και η ράβδος του Ααρών που είχε βλαστήσει θαυματουργικά, και οι θεοχάρακτες πλάκες της Διαθήκης. Πάνω από την κιβωτό υπήρχαν δύο χρυσά Χερουβίμ ένδοξα, που ανάμεσά τους εμφανιζόταν και μιλούσε ο Θεός. Αυτά σκέπαζαν με τα φτερά τους και σκίαζαν το χρυσό κάλυμμα της κιβωτού που ονομαζόταν “ιλαστήριο”. Αλλά για όλα αυτά δεν είναι τώρα καιρός να μιλήσουμε με λεπτομέρειες)»[Εβρ.9,1-5]·[ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτου Τρεμπέλα].

    Έδειξε ο Παύλος από τον ιερέα, από την ιεροσύνη και από τη διαθήκη ότι εκείνη επρόκειτο να έχει τέλος· το δείχνει πλέον και από τη μορφή της ίδιας της σκηνής. Πώς; Μιλώντας για «Ἅγια»και για «Ἅγια Ἁγίων». Τα «Ἅγια»δηλαδή είναι σύμβολο του προηγούμενου καιρού (γιατί τότε γίνονταν όλα με θυσίες), ενώ τα «Ἅγια Ἁγίων»είναι σύμβολα τούτου του παρόντος καιρού. Ονομάζει «Ἅγια Ἁγίων»τον ουρανό, και το ίδιο και καταπέτασμα του ουρανού, και τη σάρκα που εισέρχεται στο εσώτερο του καταπετάσματος, δηλαδή μέσω του καταπετάσματος της σάρκας Αυτού. Αλλά καλό είναι να μιλήσουμε εξετάζοντας από την αρχή το χωρίο αυτό.

    Τι λέγει λοιπόν; «Εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη». Ποια «πρώτη»; Η διαθήκη. «Δικαιώματα λατρείας». Τι σημαίνει «δικαιώματα»; Σύμβολα ή διατάξεις. Σαν να έλεγε «τότε είχε, ενώ τώρα δεν έχει». Δείχνει ότι αυτή τα παραχώρησε ήδη σε αυτόν· γιατί λέγει «τότε είχε». Ώστε τώρα, αν και παραμένει, δεν υπάρχει.

   «τό τε Ἅγιον κοσμικόν». Καιτο θυσιαστήριο το επίγειο. Το ονομάζει «κοσμικόν» επειδή επιτρεπόταν σε όλους να εισέρχονται, και ήταν γνωστός ο τόπος μέσα στον ίδιο οίκο, στον οποίο αλλού στέκονταν οι ιερείς, αλλού οι Ιουδαίοι, και αλλού οι προσήλυτοι, οι Έλληνες και οι Ναζωραίοι. Επειδή λοιπόν επιτρεπόταν να μπαίνουν και οι Έλληνες,  γι'αυτό το ονομάζει «κοσμικόν», γιατί βέβαια δεν ήταν ο κόσμος οι Ιουδαίοι. Γιατί λέγει «σκηνὴ γὰρ κατεσκευάσθη ἡ πρώτη, ἐν ᾗ ἥ τε λυχνία καὶ ἡ τράπεζα καὶ ἡ πρόθεσις τῶν ἄρτων, ἥτις λέγεται Ἅγια(:κατασκευάστηκε δηλαδή το πρώτο διαμέρισμα της σκηνής, μέσα στο οποίο υπήρχε η λυχνία και η τράπεζα της προθέσεως και οι άρτοι που τοποθετούνταν πάνω σ’ αυτήν ως προσφορά στον Θεό. Και το πρώτο αυτό διαμέρισμα της σκηνής λεγόταν Άγια)»[Εβρ.9,2].Αυτά είναι σύμβολα του κόσμου.

   «Μετὰ δὲ τὸ δεύτερον καταπέτασμα». Άρα δεν είχε  υπήρχε μόνο ένα καταπέτασμα, αλλά υπήρχε και έξω καταπέτασμα· «σκηνὴ ἡ λεγομένη Ἅγια Ἁγίων(:υπήρχεσκηνή που ονομαζόταν τα Άγια των Αγίων)».Πρόσεχε πώς παντού το ονομάζει «σκηνὴ», επειδή διέμεναν εκεί· «χρυσοῦν ἔχουσα θυμιατήριον καὶ τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίῳ, ἐν ᾗ στάμνος χρυσῆ ἔχουσα τὸ μάννα καὶ ἡ ῥάβδος Ἀαρὼν ἡ βλαστήσασα καὶ αἱ πλάκες τῆς διαθήκης(:στα Άγια των Αγίων υπήρχε ένα χρυσό θυμιατήριο και η Κιβωτός της Διαθήκης, που ήταν γύρω –γύρω καλυμμένη με χρυσάφι απ’ όλες τις πλευρές της. Μέσα στην κιβωτό αυτή υπήρχε μια χρυσή στάμνα που περιείχε από το περίφημο μάννα, καθώς επίσης και η ράβδος του Ααρών που είχε βλαστήσει θαυματουργικά, και οι θεοχάρακτες πλάκες της Διαθήκης)»[Εβρ.9,4].

    Όλα αυτά ήταν σεβαστά και λαμπρά υπομνήματα της ιουδαϊκής αχαριστίας:«καὶ αἱ πλάκες τῆς διαθήκης(:και οι θεοχάρακτες πλάκες της Διαθήκης)»· γιατί τις έσπασε ο Μωυσής όταν τους είδε να ειδωλολατρούν· και «τὸ μάννα»· γιατί γόγγυσαν· και  γι'αυτό, παραπέμποντας τη μνήμη στους απογόνους, πρόσταξε να το τοποθετήσουν στη χρυσή στάμνα.

    «Ὑπεράνω δὲ αὐτῆς Χερουβὶμ δόξης κατασκιάζοντα τὸ ἱλαστήριον (:Πάνω από την κιβωτό υπήρχαν δύο χρυσά Χερουβίμ ένδοξα, που ανάμεσά τους εμφανιζόταν και μιλούσε ο Θεός. Αυτά σκέπαζαν με τα φτερά τους και σκίαζαν το χρυσό κάλυμμα της κιβωτού που ονομαζόταν Ιλαστήριο)»[Εβρ.9,5].Τι σημαίνει «Χερουβὶμ δόξης»;Ή εννοεί τα ένδοξα ή τα κάτω από τον Θεό. Και σωστά μεγαλοποιεί αυτά με τον λόγο, για να δείξει ότι είναι ανώτερα τα στη συνέχεια· «περὶ ὧν οὐκ ἔστι νῦν λέγειν κατὰ μέρος(:Αλλά για όλα αυτά δεν είναι τώρα καιρός να μιλήσουμε με λεπτομέρειες)».Εδώ υπαινίχτηκε ότι δεν ήταν αυτά μόνο τα βλεπόμενα, αλλά ήταν απλώς κάποια αινίγματα· «για τα οποία δεν μπορούμε», λέγει, «τώρα να μιλήσουμε λεπτομερώς»· ίσως χρειάζονται μακρότερο λόγο.

    «Τούτων δὲ οὕτω κατεσκευασμένων εἰς μὲν τὴν πρώτην σκηνὴν διὰ παντὸς εἰσίασιν οἱ ἱερεῖς τὰς λατρείας ἐπιτελοῦντες(:Έτσι λοιπόν είχαν αυτά σχεδιαστεί και με αυτόν τον τρόπο είχε κατασκευαστεί η σκηνή, ώστε στο πρώτο διαμέρισμά της, δηλαδή στα Άγια, να μπαίνουν πάντοτε οι ιερείς και να τελούν τις ιεροτελεστίες)»[Εβρ.9,6]·δηλαδή υπήρχαν βέβαια αυτά, αλλά όμως δεν απολάμβαναν αυτά οι Ιουδαίοι· γιατί δεν τα έβλεπαν. Ώστε μάλλον δεν ήταν για εκείνους, αλλά για εκείνους για τους οποίους αποτελούσαν προτύπωση. «εἰς δὲ τὴν δευτέραν ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ μόνος ὁ ἀρχιερεύς, οὐ χωρὶς αἵματος, ὃ προσφέρει ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων(:Στο δεύτερο όμως διαμέρισμα της σκηνής, δηλαδή στα Άγια των Αγίων, έμπαινε μία φορά το χρόνο, την ημέρα του εξιλασμού  μόνον ο αρχιερέας. Κι αυτός δεν έμπαινε χωρίς αίμα, αλλά έφερνε μαζί του το αίμα των ζώων, το οποίο πρόσφερε ως εξιλαστήρια θυσία για τον εαυτό του και για τις αμαρτίες που από άγνοια είχε διαπράξει ο λαός)»[Εβρ.9,7].Βλέπεις ότι ήδη έχουν προκαταβληθεί οι τύποι;

    Για να μη λένε δηλαδή πως «είναι μία η θυσία» και πως «ο αρχιερέας πρόσφερε μία φορά μόνο θυσία» δείχνει ότι αυτό γίνεται έτσι από την αρχή· εφόσον η αγιότερη θυσία και η φρικτή ήταν μία. Έτσι συνηθιζόταν από την αρχή· γιατί και τότε ο αρχιερέας μία φορά πρόσφερε θυσία. Και σωστά είπε «οὐ χωρὶς αἵματος (:όχι χωρίς αίμα)»· όχι βέβαια χωρίς αίμα, αλλά ασφαλώς όχι με Αυτό το αίμα·γιατί δεν ήταν τόσο μεγάλη η επιμελής αντιστοίχιση περασμένων και μεταγενέστερων. Δείχνει ότι θα συμβεί αυτή η Θυσία, όχι όμως δαπανώμενη από τη φωτιά, αλλά μάλλον ότι θα κατορθωθεί από το αίμα. Επειδή δηλαδή ονόμασε τον σταυρό «θυσία» που δεν είχε ούτε φωτιά ούτε ξύλα ούτε προφέρεται πολλές φορές, αλλά προσφέρθηκε μία φορά με αίμα· «ὃ προσφέρει ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων(:το οποίο πρόσφερε ως θυσία εξιλαστήρια για τον εαυτό του και για τις αμαρτίες που από άγνοια είχε κάνει ο λαός)».Πρόσεχε· δεν είπε «για τα αμαρτήματα», αλλά «για τα αγνοήματα», για να μη μεγαλοφρονήσουν. «Αν και βέβαια δεν αμάρτησες», λέγει, «με τη θέλησή σου, αλλά ήταν ακούσιο το αγνόημά σου, και κανείς δεν είναι καθαρός από αυτό». Και παντού αναφέρει το «καιγια τα δικά του», για να δείξει ότι ο Χριστός είναι πολύ πιο ανώτερος από τον αρχιερέα των Ιουδαίων. Γιατί, αν είναι απαλλαγμένος από τις αμαρτίες μας, πώς πρόφερε θυσία για τον εαυτό Του;

    «Γιατί λοιπόν», θα μπορούσε να απορήσει κάποιος, «τα είπες αυτά;». Γιατί αυτό είναι γνώρισμα ανωτέρου. Πουθενά εδώ θεωρία. Τώρα όμως προχωρεί στην εξήγηση και λέγει: «τοῦτο δηλοῦντος τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, μήπω πεφανερῶσθαι τὴν τῶν Ἁγίων ὁδόν, ἔτι τῆς πρώτης σκηνῆς ἐχούσης στάσιν(:Κανείς άλλος δεν επιτρεπόταν να μπει στα Άγια των Αγίων. Και με την απαγόρευση αυτή το Άγιον Πνεύμα υποδήλωνε συμβολικά ότι δεν είχε ακόμη φανερωθεί, αλλά ήταν άγνωστος και άβατος στους ανθρώπους ο δρόμος που οδηγούσε στα αληθινά Άγια, δηλαδή στον ουρανό˙ διότι ήταν ακόμη στημένη και σε χρήση η πρώτη και παλαιά σκηνή)»[Εβρ.9, 8].«Γι'αυτό», λέγει, «αυτά κατασκευάστηκαν έτσι, για να μάθουμε ότι τα Άγια των Αγίων, δηλαδή ο ουρανός είναι ακόμη άβατος.Να μην νομίζουμε λοιπόν, επειδή δεν εισερχόμαστε σε αυτόν, και ότι δεν υπάρχει αυτός, αφού ούτε στα Άγια εισήλθαμε».

    «ἥτις παραβολὴ εἰς τὸν καιρὸν τὸν ἐνεστηκότα(:Η σκηνή εκείνη ήταν τύπος και σύμβολο αυτών που γίνονται στη σημερινή εποχή του Μεσσία. Τότε, στη σκηνή εκείνη προσφέρονταν δώρα και θυσίες που δεν είχαν τη δύναμη να οδηγήσουν σε εσωτερική τελειότητα αυτόν που λάτρευε τον Θεό και να τον απαλλάξουν από τις τύψεις της συνειδήσεως)»[Εβρ.9,9].Ποιον ονομάζει «καιρὸν τὸν ἐνεστηκότα»; Τον καιρό πριν από τον ερχομό του Χριστού· γιατί μετά τον ερχομό του Χριστού δεν είναι πλέον καιρός παρών· πώς δηλαδή μπορεί να είναι καιρός παρών αφού παρέρχεται και λαμβάνει τέλος;Θέλει και κάτι άλλο να δηλώσει λέγοντας ότι «αυτά είναι συμβολικά του παρόντος καιρού»· δηλαδή ο τύπος πέρασε· «καθ᾿ ὃν δῶρά τε καὶ θυσίαι προσφέρονται μὴ δυνάμεναι κατὰ συνείδησιν τελειῶσαι τὸν λατρεύοντα(:Και προσφέρονταν στη σκηνή εκείνη και δώρα και θυσίες, που δεν είχαν την δύναμη να κάνουν τέλεια και να απαλλάξουν από την τύψη της συνειδήσεως αυτόν που ασκούσε την λατρεία)»[Εβρ.9,9].

     Είδες πως με σαφήνεια έδειξε με αυτό τι σημαίνει το «οὐδὲν γὰρ ἐτελείωσεν ὁ νόμος, ἐπεισαγωγὴ δὲ κρείττονος ἐλπίδος, δι᾿ ἧς ἐγγίζομεν τῷ Θεῷ(:διότι τίποτε δεν κατόρθωσε να τελειοποιήσει ο Νόμος. Ενώ τώρα με την νέα Διαθήκη εισάγεται νέα, καλύτερη ελπίδα, δια της οποίας πλησιάζουμε τον Θεό, επιτυγχάνουμε τη λύτρωση και την αιώνια μακαριότητα)»[Εβρ.7,19] και το «εἰ γὰρ ἡ πρώτη ἐκείνη ἦν ἄμεμπτος, οὐκ ἂν δευτέρας ἐζητεῖτο τόπος(:διότι εάν η πρώτη εκείνη διαθήκη ήταν πράγματι πλήρης και τέλεια, δεν θα εζητείτο τόπος και τρόπος να δοθεί δεύτερη διαθήκη)»; Πώς; «Εσωτερικά». Γιατί οι θυσίες δεν καθάριζαν τον ρύπο της ψυχής, αλλά ακόμη προσφέρονταν για το σώμα· γιατί λέγει «ὃς οὐ κατὰ νόμον ἐντολῆς σαρκικῆς γέγονεν(:γίνεται κατά τον νόμο που ισχύει για ανθρώπους σαρκικούς)»[Εβρ.7,16].Δεν μπορούσαν δηλαδή να συγχωρούν μοιχεία, ούτε φόνο,ούτε ιεροσυλία. Βλέπεις να λέγει «αυτό φάγε», «εκείνο να μην το φας»; Πράγματα που ήταν αδιάφορα· «μόνον ἐπὶ βρώμασι καὶ πόμασι καὶ διαφόροις βαπτισμοῖς (:οι θυσίες μάλιστα εκείνες επιβάλλονταν μόνο ως φορτίο, μαζί με τη διάκριση φαγητών και ποτών και με τις διάφορες πλύσεις οι θυσίες αυτές επιβάλλονταν μόνο σαν φορτίο μαζί με τη διάκριση φαγητών και ποτών και με διάφορες πλύσεις)»[Εβρ.9,10].«Αυτό πιες», λέγει· αν και βέβαια δεν υπήρχε καμία διάταξη για το ποτό, αλλά εξευτελίζοντας αυτά είπε αυτό· «καὶ δικαιώμασι σαρκός, μέχρι καιροῦ διορθώσεως ἐπικείμενα(:και τις εντολές για τον καθαρισμό μόνο του σώματος. Όλα αυτά όμως ήταν προσωρινά, μέχρι τον καιρό της διορθώσεως και μεταρρυθμίσεως που επέφερε ο Χριστός)». Γιατί αυτή είναι η δικαιοσύνη του σώματος. Εδώ υποβιβάζει τις θυσίες δείχνοντας ότι δεν είχαν καμία ισχύ και ότι ίσχυαν μέχρι τον καιρό της διόρθωσης αυτών. Δηλαδή περίμεναν τον καιρό εκείνον που τα διορθώνει όλα.

   «Χριστὸς παραγενόμενος ἀρχιερεὺς τῶν μελλόντων ἀγαθῶν διὰ τῆς μείζονος καὶ τελειοτέρας σκηνῆς, οὐ χειροποιήτου(:αντίθετα ο Χριστός ήλθε ως αρχιερεύς των μελλοντικών αγαθών, των αγαθών δηλαδή της Καινής Διαθήκης. Και εισήλθε στα επουράνια Άγια των Αγίων μέσα από μια ανώτερη και τελειότερη σκηνή, που δεν κατασκευάστηκε από χέρια ανθρώπων. Δηλαδή δεν εισήλθε μέσα από μια επίγεια σκηνή, όπως ήταν η Σκηνή του Μαρτυρίου, αλλά δεδομένου ότι το σώμα του ήταν η σκηνή και κατοικία του Θεού Λόγου, ασυγκρίτως ανώτερη και τελειότερη, εισήλθε μέσα από τη σκηνή αυτή του σώματός του. Ακριβώς μάλιστα το σώμα του αυτό, επειδή συνελήφθη εκ Πνεύματος Αγίου, δεν προερχόταν από την κτίση αυτή, αλλά από νέα πνευματική κτίση)»[Εβρ.9,11].

      Εδώ ως «μείζονα καί τελειοτέραν σκηνήν» εννοεί τη σάρκα. Και σωστά την ονόμασε και «ανώτερη» και «τελειότερη», εφόσον σε αυτήν κατοικεί ο Θεός Λόγος και όλη η ενέργεια του Πνεύματος· γιατί «οὐ γὰρ ἐκ μέτρου δίδωσιν ὁ Θεὸς τὸ Πνεῦμα(:και τα διδάσκει αυτά αλάνθαστα, διότι ο Θεός δεν Του έδωσε το Άγιο Πνεύμα όπως κάποτε στους προφήτες περιορισμένα και σε ορισμένες στιγμές της ζωής τους, αλλά Του το έδωσε ολοκληρωτικά, αδιάκοπα και απεριόριστα· και συνεπώς Αυτός κατέχει την πλήρη και απόλυτη θεϊκή αποκάλυψη και διδάσκει με ακρίβεια τη διδασκαλία του Θεού)»[Ιω.3,34]· ή το λέγει επειδή είναι τελειότερη, αφού είναι ακατάληπτη, και κατορθώνει μεγαλύτερα.

    «Τοῦτ'ἔστιν οὐ ταύτης τῆς κτίσεως(:ακριβώς μάλιστα το σώμα Του αυτό, επειδή συνελήφθη εκ Πνεύματος Αγίου, δεν προερχόταν από την κτίση αυτή, αλλά από νέα πνευματική κτίση)»[Εβρ.9,11]. Να πώς εισήλθε από σκηνή που είναι ανώτερη· γιατί δεν θα ήταν κατασκευασμένη από το Άγιο Πνεύμα, αν την κατασκεύασε άνθρωπος. «ἔστιν οὐ ταύτης τῆς κτίσεως(:δεν προέρχεται από αυτόν τον κόσμο)»· δηλαδή δεν είναι από αυτά τα κτίσματα, αλλά από τον πνευματικό κόσμο· γιατί έχει κατασκευαστεί από το άγιο Πνεύμα. Βλέπεις πώς ονομάζει το σώμα, και «σκηνή» και «κατασκεύασμα» και «ουρανό»; «Εισήλθεστα επουράνια Άγια των Αγίων», λέγει, «διὰ τῆς μείζονος καὶ τελειοτέρας σκηνῆς(:μέσα από μία ανώτερη και τελειότερη σκηνή)»· έπειτα, «διὰ τοῦ καταπετάσματος, τοῦτ᾿ ἔστι τῆς σαρκὸς αὐτοῦ(:αφού πρώτος Αυτός εισήλθε μέσα από το καταπέτασμα, δηλαδή με τη σάρκα Του και το αίμα Του)»[Εβρ.10,20] δια του καταπετάσματος, δηλαδή της σάρκας Αυτού· και πάλι, «εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος(:πιο μέσα από το καταπέτασμα της σκηνής)»[Εβρ.6,19]· και πάλι, «εἰσερχομένηνεἰς τὰ ἅγια τῶν ἁγίων(:που εισέρχεται στα Άγια των αγίων)», για να παρουσιαστεί μπροστά στον Θεό.

    Και για ποιο λόγο το κάνει αυτό; Επειδή θέλει να μας διδάξειμε το καθένα από αυτά τη διαφορετική σημασία που έχει, αλλά έχει την ίδια αιτία. Εννοώ το εξής με αυτό. Ο ουρανός είναι καταπέτασμα· όπως τα Άγια τα αποκρύπτει το καταπέτασμα, έτσι και η σάρκα αποκρύπτει τη θεότητα· και όμοια το σώμα είναι σκηνή, έχοντας μέσα τη θεότητα· και ο ουρανός επίσης είναι σκηνή, γιατί εκεί μέσα είναι ο ιερέας.

     «Χριστὸς παραγενόμενος ἀρχιερεὺς(:αντίθετα ο Χριστός ήλθε ως αρχιερέας)». Δεν είπε «έγινε», αλλά «ήλθε», δηλαδή ήλθε σε αυτό το ίδιο, δεν έλαβε άλλο. Δεν ήλθε προηγουμένως και μετά έγινε αρχιερέας, αλλά συγχρόνως όταν ήλθε. Και δεν είπε: «ήλθε ως αρχιερέας των θυσιαζομένων», αλλά «τῶν μελλόντων ἀγαθῶν(:των μελλοντικών αγαθών, των αγαθών δηλαδή της Καινής Διαθήκης)»· γιατί ο λόγος δεν μπορούσε να παραστήσει το παν. «οὐδὲ δι'αἵματος(:ούτε χρησιμοποίησε ο Χριστός ως θυσία το αίμα)»,λέγει, «τράγων καὶ μόσχων(:τράγων και μόσχων, όπως οι αρχιερείς των Ιουδαίων)». Όλα είναι αλλαγμένα. «διὰ δὲ τοῦ ἰδίου αἵματος εἰσῆλθεν ἐφάπαξ (:αλλά με το δικό Του αίμα μπήκε μια για πάντα», λέγει, «εἰς τὰ Ἅγια (:στα επουράνια Άγια)». Να, «Ἅγια» ονόμασε τον ουρανό. «Μια για πάντα», λέγει, «εισήλθε στα επουράνια Άγια», «αἰωνίαν λύτρωσιν εὑράμενος(:εξασφαλίζοντας για μας απολύτρωση όχι προσωρινή, αλλά αιώνια)»[Εβρ.9,12]. Και το «εξασφάλισε», ήταν από τα υπερβολικά αδύνατα και πέρα από κάθε ελπίδα, πώς δηλαδή με μία είσοδο εξασφάλισε αιώνια λύτρωση.

     Έπειτα το πειστικό: «Εἰ γὰρ τὸ αἷμα ταύρων καὶ τράγων καὶ σποδὸς δαμάλεως ῥαντίζουσα τοὺς κεκοινωμένους ἁγιάζει πρὸς τὴν τῆς σαρκὸς καθαρότητα,πόσῳ μᾶλλον τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὃς διὰ Πνεύματος αἰωνίου ἑαυτὸν προσήνεγκεν ἄμωμον τῷ Θεῷ, καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ὑμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων εἰς τὸ λατρεύειν Θεῷ ζῶντι;(: διότι, εάν το αίμα των ταύρων και των τράγων και το ράντισμα με το νερό και τη στάχτη του δαμαλιού που κατακαιγόταν στο θυσιαστήριο δίνει σους θρησκευτικά μολυσμένους και ακάθαρτους έναν εξωτερικό καθαρμό και εξαγνίζει το σώμα τους, προκειμένου να μπορούν να μετέχουν  στη λατρεία, πόσο μάλλον το αίμα του Χριστού, ο οποίος με το αιώνιο Πνεύμα που κατοικούσε μέσα Του πρόσφερε στον Θεό ως θυσία τον εαυτό Του ολοκληρωτικά καθαρό και ελεύθερο από κάθε ρύπο αμαρτίας, θα καθαρίσει τη συνείδησή σας από τα έργα της αμαρτίας που φέρνουν στην ψυχή νέκρωση, και θα σας αξιώσει να λατρεύετε αξίως τον ζωντανό Θεό;)»[Εβρ.9,13-14].

    «Εάν δηλαδή», λέγει, «το αίμα των ταύρων μπορεί να καθαρίσει σάρκα, πόσο περισσότερο θα καθαρίσει τον ρύπο της ψυχής το αίμα του Χριστού».Για να μη νομίσεις δηλαδή, ακούοντας ότι «αγιάζει», ότι είναι κάτι το σπουδαίο, αναφέρει και δείχνει τη διαφορά του κάθε καθαρισμού, και πώς ο καθαρισμός αυτός είναι υψηλός, ενώ εκείνος ταπεινός.Και λέγει ότι αυτό είναι πολύ φυσικό, αφού εκείνο ήταν το αίμα ταύρων, ενώ αυτό είναι το Αίμα του Χριστού. Και δεν αρκέστηκε στο όνομα μόνο, αλλά αναφέρει και τον τρόπο της προσφοράς· γιατί, λέγει, «ὃς διὰ Πνεύματος αἰωνίου ἑαυτὸν προσήνεγκεν ἄμωμον τῷ Θεῷ(:ο οποίος με το αιώνιο Πνεύμα που κατοικούσε μέσα Του πρόσφερε στον Θεό ως θυσία τον εαυτό Του ολοκληρωτικά καθαρό και ελεύθερο από κάθε ρύπο αμαρτίας)»[Εβρ.9,14]· δηλαδή το θυσιαζόμενο ήταν άμωμο και καθαρό από αμαρτίες. Το «διὰ Πνεύματος αἰωνίου» δηλώνει ότι δεν προσφέρθηκε δια πυρός ούτε με κάποιους άλλους. 

     «Καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ὑμῶν(:θα καθαρίσει τη συνείδησή σας από τα έργα της αμαρτίας που φέρνουν στην ψυχή νέκρωση)», λέγει, «ἀπὸ νεκρῶν ἔργων(:από τα έργα της αμαρτίας που φέρνουν στην ψυχή νέκρωση)»[Εβρ.9,14]. Και σωστά είπε «ἀπὸ νεκρῶν ἔργων»· γιατί αν κάποιος τότε άγγιζε νεκρό, μολυνόταν· και εδώ αν κάποιος συμβεί να αγγίξει νεκρό έργο, μολύνεται με τη συνείδηση.«εἰς τὸ λατρεύειν(:και θα σας αξιώσει να λατρεύετε αξίως)», λέγει, «Θεῷ ζῶντι (:τον ζωντανό και αληθινό Θεό)». Εδώ δείχνει ότι εκείνος που διαπράττει νεκρά έργα δεν είναι δυνατό να δουλεύει στον ζωντανό Θεό. Και σωστά είπε «τον αληθινό και ζωντανό Θεό», δείχνοντας και με αυτό ότι και τα προσφερόμενα σε Αυτόν είναι τέτοια. Επομένως όλα αυτά τα δικά μας είναι και ζωντανά και αληθινά, ενώ εκείνα τα των Ιουδαίων είναι και νεκρά και ψευδή· και πολύ σωστά.

   Κανένας λοιπόν που έχει νεκρά έργα να μην εισέρχεται εδώ.Γιατί αν εκείνος που αγγίζει νεκρό σώμα δεν έπρεπε να εισέρχεται, πολύ περισσότερο δεν πρέπει εκείνος που έχει νεκρά έργα· γιατί είναι μολυσμός φοβερότατος. Και νεκρά έργα είναι όλα εκείνα που δεν έχουν ζωή, που εκπέμπουν δυσωδία. Όπως δηλαδή το νεκρό σώμα δεν είναι χρήσιμο σε καμία αίσθηση, αλλά και προξενεί λύπη σε εκείνους που το πλησιάζουν, έτσι και η αμαρτία πλήττει αμέσως το λογιστικό και δεν αφήνει ούτε τον ίδιο τον νου να ηρεμεί, αλλά τον θορυβεί και τον ταράσσει. Λέγεται ότι και η εμφάνιση λοιμού καταστρέφει τα σώματα. Τέτοια είναι και η αμαρτία· δεν διαφέρει καθόλου από τον λοιμό, διαφθείροντας όχι τον αέρα πρώτα και μετά τα σώματα, αλλά αμέσως υπεισέρχεται στην ψυχή.

     Δεν βλέπεις εκείνους που υποφέρουν από λοιμώδη νόσο πώς φλογίζονται, πώς περιστρέφονται, πώς είναι γεμάτοι από δυσωδία, πώς είναι αισχρά τα πρόσωπά τους, πώς όλοι είναι ακάθαρτοι; Τέτοιοι είναι και εκείνοι που αμαρτάνουν, έστω και αν δεν το βλέπουν. Γιατί, πες μου, δεν είναι χειρότερος από εκείνον που υποφέρει από πυρετό, αυτός που κυριεύτηκε από την επιθυμία των χρημάτων ή των σωμάτων; Δεν είναι ακαθαρτότερος από όλους αυτούς, διαπράττοντας όλα τα αδιάντροπα και υποφέροντας από αυτά; Πράγματι τι υπάρχει αισχρότερο από άνδρα που αγαπά υπερβολικά τα χρήματα; Όσα δεν σταματούν να κάνουν οι πόρνες γυναίκες και οι θεατρίνες, αυτά δεν παύει να τα κάνει και αυτός· ή καλύτερα εκείνες είναι δυνατό να σταματήσουν, αυτός όμως όχι. Τι λέγω, δε σταματά; Υπομένει και δουλοπρεπή πράγματα, κολακεύοντας εκείνους που δεν πρέπει, δείχνοντας επίσης θρασύτητα εκεί που δεν πρέπει, παρουσιάζοντας παντού ανωμαλία. Κάθεται πολλές φορές με πονηρούς ανθρώπους και γόητες και διεφθαρμένους, πολύ πιο φτωχούς και πιο ευτελείς από αυτόν τον ίδιο, ενώ άλλους αγαθούς και κατά πάντα ενάρετους τούς υβρίζει και συμπεριφέρεται προς αυτούς με θρασύτητα.

    Είδες και από τα δύο και την ασχημοσύνη και την αδιαντροπιά; Και ταπεινός είναι πέρα από το μέτρο, και αλαζόνας. Διαμένουν βέβαια οι πόρνες σε οίκημα και αυτό είναι άξιο κατηγορίας τους, το ότι πωλούν το σώμα τους έναντι χρημάτων, αλλά έχουν κάποια δικαιολογία τη φτώχεια και την πείνα που τις καταναγκάζει, αν και βέβαια ούτε αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως δικαιολογία· γιατί μπορούν να εργάζονται και να τρέφονται. Εδώ όμως συχνάζει ο πλεονέκτης όχι σε οίκημα, αλλά στο μέσο της πόλης, προσφέροντας όχι το σώμα, αλλά την ψυχή του στον διάβολο, ώστε και να εισέρχεται και να συνευρίσκεται μαζί του σαν προς πόρνη πραγματικά, και αφού εκπληρώσει όλη την επιθυμία του εξέρχεται και βλέπει όλη η πόλη και όχι μόνο δύο και τρεις άνθρωποι. Και αυτό είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των πορνών, το να δίνει σε αυτές κανείς χρήματα· είτε δηλαδή είναι κανείς δούλος είτε ελεύθερος είτε μονομάχος είτε οποιοσδήποτε και προσφέρει αμοιβή, καταδέχονται, ενώ εκείνοι που δεν προσφέρουν τίποτε κι αν ακόμη είναι ευγενέστεροι από όλους, χωρίς τα χρήματα δεν μπορούν να τις πλησιάσουν.

     Αυτό κάνουν και αυτοί εδώ· τους ορθούς λογισμούς, όταν δεν έχουν χρήματα, τους αποστρέφονται, ενώ τους μιαρούς και πραγματικά θηριομάχους τούς συναναστρέφονται εξαιτίας των χρημάτων, ασχημονούν μαζί τους και χάνουν την ομορφιά της ψυχής τους. Όπως ακριβώς δηλαδή εκείνες είναι ως προς τη φύση τους αποκρουστικές και γεμάτες πονηριά και άγριες και παχιές και άσχημες και κακόπλαστες και σε όλα αισχρές, τέτοιες γίνονται και οι ψυχές τους , μην μπορώντας με τα εξωτερικά βαψίματα να συγκαλύψουν την ασχήμια τους. Γιατί, όταν η ασχήμια είναι η χειρότερη από όλες, όσα και αν επινοήσουν, δεν μπορούν να υποκριθούν. Το ότι βέβαια η αδιαντροπιά κάνει πόρνες, άκουσε τον προφήτη που λέγει: «ὄψις πόρνης ἐγένετό σοι, ἀπηναισχύντησας πρὸς πάντας(:συμπεριφέρθηκες προς όλους με αδιαντροπιά, απέκτησες μορφή πόρνης)»[Ιερ.3,3].

      Αυτό μπορούμε να πούμε και προς τους πλεονέκτες· συμπεριφέρθηκες προς όλους με αδιαντροπιά· όχι προς αυτούς και προς εκείνους, αλλά προς όλους. Πώς; Ο άνθρωπος αυτού του είδους δε σέβεται ούτε τον πατέρα του, ούτε το παιδί του, ούτε τη γυναίκα του, ούτε φίλο, ούτε αδελφό, ούτε ευεργέτη, ούτε κανένα άλλο γενικά. Και γιατί λέγω «φίλο και αδελφό και πατέρα»; Δεν σέβεται τον ίδιο τον Θεό, αλλά τα θεωρεί όλα τα σχετικά με Αυτόν ως μύθο, και γελά μεθυσμένος από τη μεγάλη επιθυμία, και ούτε να ακούσει δεν θέλει κάτι από εκείνα που μπορούν να τον ωφελήσουν.

    Αλλά πω πω παραλογισμός, ποια είναι και τα λόγια που λένε: «Αλιμόνο σου, μαμωνά, και σε εκείνον που δεν έχει»: Εδώ κατακυριεύομαι από τη φλόγα του θυμού· αλίμονο σε εκείνους που λένε αυτά, και αν ακόμη τα λένε γελώντας. Γιατί, πες μου, δεν απείλησε με αυτήν την απειλή ο Θεός λέγοντας: «Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν·ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ(:μην απατάτε τον εαυτό σας με την ιδέα ότι είναι δυνατόν να θησαυρίζει κανείς και στη γη και ταυτόχρονα να είναι προσκολλημένος και στο Θεό. Κανείς δεν μπορεί να είναι συγχρόνως δούλος σε δύο κυρίους· διότι ή θα μισήσει τον ένα και θα αγαπήσει τον άλλο, ή θα προσκολληθεί στον ένα και θα περιφρονήσει τον άλλο. Δεν μπορείτε να είστε συγχρόνως δούλοι και του Θεού και του μαμωνά, δηλαδή του πλούτου. Ή θα μισήσετε τον πλούτο για να αγαπήσετε τον Θεό, ή θα προσκολληθείτε στον πλούτο και θα περιφρονήσετε τότε τον Θεό)» [Ματθ.6,24] και εσύ καταργείς την απειλή τολμώντας να λες τέτοια λόγια προς κακό του εαυτού σου;

    Δεν λέγει ο Παύλος ότι αυτή είναι ειδωλολατρία και ονομάζει ειδωλολάτρη τον πλεονέκτη;[Εφ.5,5: «Τοῦτο γάρ ἐστε γινώσκοντες, ὅτι πᾶς πόρνος ἢ ἀκάθαρτος ἢ πλεονέκτης, ὅς ἐστιν εἰδωλολάτρης, οὐκ ἔχει κληρονομίαν ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ(:φυλαχτείτε από αυτά, διότι πρέπει να ξέρετε καλά αυτό, ότι κάθε πόρνος ή ακάθαρτος ή πλεονέκτης, ο οποίος ουσιαστικά είναι ειδωλολάτρης,αφού η λατρεία του χρήματος απορροφά ολόκληρη την καρδιά του, δεν έχει κανένα δικαίωμα κληρονομιάς στη βασιλεία του Χριστού και Θεού)»].Εσύ όμως στέκεσαι και γελάς όπως οι κοσμικές γυναίκες, προκαλώντας τα γέλια σαν τις γυναίκες του θεάτρου;

      Αυτό τα ανέτρεψε όλα, αυτό τα κατέρριψε· κατάντησαν τα δικά μας γέλως και πολιτισμός και αστειότητα· τίποτε το σταθερό, τίποτε το στερεό.Δεν τα λέγω αυτά μόνο προς τους κοσμικούς άντρες, αλλά γνωρίζω ποιους υπαινίσσομαι· γέμισε η Εκκλησία από γέλωτα. Αν ο τάδε πει κάποιο αστείο, αμέσως προκαλούνται γέλια σε αυτούς που κάθονται. Και το θαυμαστό είναι ότι πολλοί δεν σταματούν να γελούν και κατά την ίδια την ώρα της ευχής. Παντού χορεύει ο διάβολος, όλους τους ντύθηκε, όλους τους εξουσιάζει. Ατιμάστηκε ο Χριστός, περιφρονήθηκε, δεν υπάρχει πουθενά η εκκλησία. Δεν ακούτε τον Παύλο που λέγει: «Καὶ αἰσχρότης καὶ μωρολογία ἢ εὐτραπελία,τὰ οὐκ ἀνήκοντα(: επίσης δεν αρμόζουν σε σας τους Χριστιανούς και δεν πρέπει να αναφέρονται κανως λέξεις οι αισχρές πράξεις και τα ανόητα φλύαρα λόγια και τα άπρεπα και βρώμικα αστεία)»[Εφ.5,4]; Μαζί με την αισχρότητα αναφέρει τη γελοιότητα και εσύ γελάς; Μωρολογία τι είναι; Εκείνα που δεν έχουν τίποτε το χρήσιμο.

    Γελάς λοιπόν διαρκώς και φαιδρύνεις το πρόσωπό του εσύ ο μοναχός; Γελάς, πες μου, εσύ που έχεις σταυρωθεί, εσύ που πενθείς; Πού άκουσες τον Χριστό να το κάνει αυτό; Πουθενά, αλλά πολλές φορές ήταν σκυθρωπός. Πραγματικά, όταν είδε την Ιερουσαλήμ δάκρυσε, όταν σκέφτηκε τον προδότη ταράχτηκε, και όταν επρόκειτο να αναστήσει τον Λάζαρο έκλαψε· και εσύ γελάς; Εάν εκείνος που δεν πονά για τα αμαρτήματα των άλλων είναι άξιος κατηγορίας, εκείνος που συμπεριφέρεται με αναλγησία για τα δικά του και γελά, ποια συγνώμη είναι άξιος να επιτύχει; Ο παρών καιρός είναι καιρός πένθους και θλίψεως, βασάνων και δουλαγωγίας, αγώνων και ιδρώτων· και εσύ γελάς;Δεν βλέπεις πώς επιτιμήθηκε η Σάρρα;

     Δεν ακούς τον Χριστό που λέγει «οὐαὶ ὑμῖν οἱ γελῶντες νῦν, ὅτι πενθήσετε καὶ κλαύσετε(:αλίμονο και σε σας που έχετε ως μοναδικό σκοπό της ζωής σας τη σαρκική χαρά και γελάτε τώρα από τις διασκεδάσεις και τις απολαύσεις του σαρκικού σας βίου, ουαί και αλίμονό σας, διότι στην άλλη ζωή θα πενθήσετε και θα κλάψετε)»[Λουκά 6,25]; Αυτά ψάλλεις καθημερινά; Πες μου δηλαδή, τι λες; «Γέλασα»; Καθόλου. Αλλά τι; «ἐκοπίασα ἐν τῷ στεναγμῷ μου(: απόκαμα από τους στεναγμούς μου για τις παρεκτροπές μου)»[Ψαλμ.6,6].Αλλά ίσως μερικοί είναι τόσο παραλυμένοι και αποχαυνωμένοι, ώστε να γελούν και για την επιτίμηση αυτή, σαν να τα λέμε δηλαδή αυτά για να προκαλέσουμε γέλωτα. Πραγματικά τέτοια είναι η παραφροσύνη, τέτοια η τρέλα, ούτε την επιτίμηση δεν αισθάνεται.

    Στέκεται ο ιερέας του Θεού λέγοντας την ευχή για όλους και εσύ γελάς, χωρίς να φοβάσαι τίποτε; Και εκείνος βέβαια λέγει τρέμοντας τις ευχές για σένα, και εσύ τον περιφρονείς; Δεν ακούς τη Γραφή που λέγει: «Οὐαί οἱ καταφρονηταί(:αλίμονο σε όσους περιφρονούν τα ιερά και τα όσια, τη δικαιοσύνη και την αλήθεια)»[προφήτης Αββακούμ: 1,5]; Δεν φρίττεις; Δεν δείχνεις συστολή; Και βέβαια εισερχόμενος σε ανάκτορα προσέχεις να είναι κόσμιο και το παράστημά σου και το βλέμμα σου και το βάδισμά σου και όλα τα άλλα, ενώ εδώ, όπου είναι τα πραγματικά ανάκτορα, και τέτοια όπως ακριβώς είναι τα ουράνια, γελάς; Εσύ βέβαια γνωρίζω ότι δεν βλέπεις, ακούς όμως ότι παντού παραβρίσκονται άγγελοι και μάλιστα στον οίκο του Θεού στέκονται δίπλα στο βασιλιά, και όλα είναι γεμάτα από τις ασώματες εκείνες δυνάμεις. Ο λόγος μου αυτός απευθύνεται και προς τις γυναίκες, οι οποίες μπροστά στους άνδρες βέβαια δεν τολμούν εύκολα να το κάνουν αυτό, και αν το κάνουν, δεν το κάνουν πάντοτε, αλλά κατά τον χρόνο της ανάπαυσης, ενώ εδώ πάντοτε. Πες μου, γυναίκα,ενώ καλύπτεις το κεφάλι σου, γελάς βρισκόμενη μέσα στην εκκλησία; Εισήλθες να εξομολογηθείς τα αμαρτήματά σου, να προσπέσεις στον Θεό, να Τον παρακαλέσεις και να Τον ικετεύσεις για τα κακά που διέπραξες και τα πλημμελήματα, και το κάνεις αυτό γελώντας; Πώς λοιπόν θα μπορέσεις να καταστήσεις Αυτόν ευμενή;

    «Και τι κακό», θα έλεγε κανείς, «είναι το γέλιο»; Δεν είναι κακό το γέλιο, αλλά κακό είναι όταν γίνεται πέρα από το μέτρο και άκαιρα. Το γέλιο υπάρχει σε εμάς ώστε, όταν δούμε φίλους που έχουμε πολύ χρόνο να τους δούμε, να το κάνουμε αυτό, όταν δούμε κάποιους συνεσταλμένους και φοβισμένους, να τους ενθαρρύνουμε με το χαμόγελο, και όχι να καγχάζουμε και να γελάμε πάντοτε. Το γέλιο υπάρχει μέσα στην ψυχή μας, για να ανακουφίζεται κάποτε η ψυχή, όχι για να οδηγείται στη διάχυση. Άλλωστε και η επιθυμία υπάρχει μέσα στα σώματά μας και δεν πρέπει οπωσδήποτε επειδή υπάρχει να τη χρησιμοποιούμε ή να τη χρησιμοποιούμε πέρα από το μέτρο· αλλά και συγκρατούμε αυτήν και δε λέμε «επειδή υπάρχει μέσα μας, ας τη χρησιμοποιήσουμε».

    Με δάκρυα δούλευε τον Θεό, για να μπορέσεις να καθαρίσεις τα αμαρτήματά σου. Γνωρίζω ότι πολλοί με κατηγορούν λέγοντας «αμέσως δάκρυα». Γι’ αυτό είναι καιρός δακρύων. Γνωρίζω ότι και αισιοδοξούν όλοι εκείνοι που λένε: «Φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀποθνήσκομεν(:“Ας φάμε, ας πιούμε, διότι αύριο πεθαίνουμε”)» [Α΄Κορ.15,32].

    Αλλά σκέψου ότι «Ματαιότης ματαιοτήτων, τὰ πάντα ματαιότης(:Ματαιότης ματαιοτήτων, όλα ανεξαιρέτως τα επίγεια είναι μάταια)»[Εκκλ.1,2]. Δεν το λέγω εγώ, αλλά εκείνος που γνώρισε όλα τα πράγματα έμπρακτα, λέγει τα εξής: «Ἐμεγάλυνα ποίημά μου, ᾠκοδόμησά μοι οἴκους. ἐφύτευσά μοι ἀμπελῶνας, ἐποίησά μοι κήπους καὶ παραδείσους καὶ ἐφύτευσα ἐν αὐτοῖς ξύλον πᾶν καρποῦ·ἐποίησά μοι κολυμβήθρας ὑδάτων τοῦ ποτίσαι ἀπ᾿ αὐτῶν δρυμὸν βλαστῶντα ξύλα· ἐκτησάμην δούλους καὶ παιδίσκας, καὶ οἰκογενεῖς ἐγένοντό μοι, καί γε κτῆσις βουκολίου καὶ ποιμνίου πολλὴ ἐγένετό μοι ὑπὲρ πάντας τοὺς γενομένους ἔμπροσθέν μου ἐν Ἱερουσαλήμ· συνήγαγόν μοι καί γε ἀργύριον καὶ χρυσίον καὶ περιουσιασμοὺς βασιλέων καὶ τῶν χωρῶν· ἐποίησά μοι ᾄδοντας καὶ ᾀδούσας καὶ ἐντρυφήματα υἱῶν ἀνθρώπων, οἰνοχόον καὶ οἰνοχόας· καὶ ἐμεγαλύνθην καὶ προσέθηκα παρὰ πάντας τοὺς γενομένους ἔμπροσθέν μου ἐν Ἱερουσαλήμ·καί γε σοφία μου ἐστάθη μοι. καὶ πᾶν, ὃ ᾔτησαν οἱ ὀφθαλμοί μου, οὐκ ἀφεῖλον ἀπ᾿ αὐτῶν, οὐκ ἀπεκώλυσα τὴν καρδίαν μου ἀπὸ πάσης εὐφροσύνης, ὅτι καρδία μου εὐφράνθη ἐν παντὶ μόχθῳ μου, καὶ τοῦτο ἐγένετο μερίς μου ἀπὸ παντὸς μόχθου. καὶ ἐπέβλεψα ἐγὼ ἐν πᾶσι ποιήμασί μου, οἷς ἐποίησαν αἱ χεῖρές μου, καὶ ἐν μόχθῳ, ᾧ ἐμόχθησα τοῦ ποιεῖν, καὶ ἰδοὺ τὰ πάντα ματαιότης καὶ προαίρεσις πνεύματος, καὶ οὐκ ἔστι περισσεία ὑπὸ τὸν ἥλιον(:επιδίωξα λοιπόν τα μεγάλα έργα. Έκτισα οικοδομές μεγαλοπρεπείς. Φύτεψα για τον εαυτό μου αμπελώνες. Περιέκλεισα κήπους και δενδρόκηπους και φύτεψα σε αυτούς δένδρα καρποφόρα παντός είδους. Διέταξα και κτίστηκαν δεξαμενές υδάτων, για να ποτίζονται από αυτές όλα τα χλοερά δένδρα του δάσους. Αγόρασα ως κτήμα μου δούλους και δούλες. Και τα παιδιά, που αυτοί γέννησαν στα ανάκτορά μου, έγιναν δικά μου. Απέκτησα μεγάλα κοπάδια βοδιών και προβάτων, περισσότερα από όσα είχαν αποκτήσει όλοι εκείνοι, που υπήρξαν πριν από εμένα στην Ιερουσαλήμ. Συγκέντρωσα για τον εαυτό μου άργυρο και χρυσό, θησαυρούς και περιουσίες βασιλέων και ολοκλήρων περιοχών. Είχα προς διασκέδασή μου τραγουδιστές και τραγουδίστριες. Έκαμα δικές μου και γνώρισα όλες τας διασκεδάσεις και απολαύσεις των ανθρώπων. Είχα οινοχόους, για να με κερνούν κρασί. Έφτασα σε μεγαλείο και δόξα και ξεπέρασα όλους τους ανθρώπους, οι οποίοι πριν από εμένα είχαν ζήσει στην Ιερουσαλήμ. Εν μέσω όμως όλων αυτών των μεγαλείων και των απολαύσεων η σοφία μου μού συμπαραστάθηκε, ώστε να μην εκτραπώ ανεπανόρθωτα. Κάθε τι, το οποίο επιθύμησαν οι οφθαλμοί μου, δεν τους το στέρησα και δεν εμπόδισα την καρδία μου να απολαύσει κάθε τέρψη και χαρά. Η καρδία μου απήλαυσε όλα τα αγαθά των ταλαιπωριών και των κόπων μου. Αυτό άλλωστε υπήρξε και το κέρδος όλων των κόπων της ζωής μου. Και έπειτα από όλες αυτές τις τέρψεις και τις απολαύσεις έριξα εγώ ένα βλέμμα σε όλα όσα έπραξα, σε όλα όσα κατασκεύασαν τα χέρια μου, σε όλα όσα με κόπο και ταλαιπωρία αγωνίστηκα να αποκτήσω, καιέβγαλα το συμπέρασμα, ότι όλα αυτά είναι ματαιότητα. Κούφια ορμή παρερχομένου ανέμου και ότι δεν υπάρχει κανένα μόνιμο, αιώνιο κέρδος, καμία ωφέλεια κάτω από τον επίγειο ήλιο)»[Εκκλ.2,4-11]. Και τι λέγει μετά από όλα αυτά; «Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης».

     Ας πενθήσουμε λοιπόν, αγαπητοί, ας πενθήσουμε, για να γελάσουμε πραγματικά για να νιώσουμε πραγματικά ευφροσύνη κατά τον καιρό της ειλικρινούς χαράς.Γιατί αυτή η χαρά που αισθανόμαστε για τα γήινα οπωσδήποτε είναι αναμιγμένη με λύπη και δεν είναι δυνατό να τη βρούμε αυτήν ποτέ καθαρή, ενώ εκείνη είναι ειλικρινής και άδολη και δεν έχει τίποτε το ύπουλο ούτε κάτι άλλο αναμιγμένο. Με εκείνη, την πνευματική, χαρά ας νιώθουμε ευχαρίστηση, εκείνην ας επιδιώξουμε. Δεν είναι δυνατό να επιτύχουμε αυτήν αλλιώς, παρά με το μην προτιμάμε εδώ τα ευχάριστα, αλλά εκείνα που ωφελούν και να θλιβόμαστε λίγο με τη θέλησή μας και να υποφέρουμε με ευχαριστία όλα εκείνα που μας συμβαίνουν. Γιατί έτσι θα μπορέσουμε να επιτύχουμε και τη βασιλεία των ουρανών, με τη χάρη και φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στον οποίο μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα πρέπει κάθε δόξα, τιμή και προσκύνηση, τώρα και πάντοτε και στους ατέλειωτους αιώνες. Αμήν.

        ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ,

            επιμέλεια κειμένου: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος

    ΠΗΓΕΣ:

·       https://greekdownloads3.files.wordpress.com/2014/08/in-epistulam-ad-hebraeos.pdf

·       Ιωάννου του Χρυσοστόμου Άπαντα τα  έργα, Υπόμνημα στην Προς Εβραίους επιστολή, ομιλία ΙΕ΄, πατερικές εκδόσεις «Γρηγόριος ο Παλαμάς»(ΕΠΕ), εκδ. οίκος «Το Βυζάντιον», Θεσσαλονίκη 1989, τόμος 24, σελίδες 562-573 .

·       http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/tools/liddell-scott/index.html

·       Π. Τρεμπέλα, Η Καινή Διαθήκη με σύντομη ερμηνεία (απόδοση στην κοινή νεοελληνική), εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Ο Σωτήρ», έκδοση τέταρτη, Αθήνα 2014.

·       Η Καινή Διαθήκη, Κείμενον και ερμηνευτική απόδοσις υπό Ιωάννου Κολιτσάρα, εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Η Ζωή», έκδοση τριακοστή τρίτη, Αθήνα 2009.

·       Η Παλαιά Διαθήκη κατά τους εβδομήκοντα, Κείμενον και σύντομος απόδοσις του νοήματος υπό Ιωάννου Κολιτσάρα, εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Η Ζωή», έκδοση τέταρτη, Αθήνα 2005.

·       http://users.sch.gr/aiasgr/Palaia_Diathikh/Biblia/Palaia_Diathikh.htm

·       http://users.sch.gr/aiasgr/Kainh_Diathikh/Biblia/Kainh_Diathikh.htm

Η ομαλή ψυχοσωματική ανάπτυξη του παιδιού

Αρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου,Ιεροκήρυκος Ι. Μ. Πατρών-Δρος Θεολογίας

  Ο Ευαγγελιστής Λουκάς μας λέγει: «Και Ιησούς προέκοπτεν σοφία και ηλικία και χα-ριτι παρά Θεώ και ανθρώποις» (Λουκ. 2, 52). Εξ αυτού του χωρίου δραττόμεθα της ευκαιρίας να γράψουμε ορισμένες σκέψεις για την ψυχοσωματική ανάπτυξη του παιδιού μέσα στην οικογένεια, η οποία είναι και το πρώτο περιβάλλον του, αλλά και η πρώτη κοινωνία.

   Η προσοχή των γονέων πρέπει να είναι υψηλή από την εμβρυική ακόμη περίοδο, διότι το έμβρυο «άμα τη συλλήψει» είναι άνθρωπος – πρόσωπο, αφού έχει ψυχή και σώμα. Η επιστήμη έχει αποδείξει ότι από τον πρώτο μήνα ξεχωρίζουν στο έμβρυο το στόμα, η μύτη, τα αυτιά, τα μάτια. Από αυτό συμπεραίνεται ότι δεν έχει καμία εξουσία επ᾽ αυτού ο γιατρός, αλλ᾽ ούτε και αυτή η μητέρα του. Για τον λόγο αυτό είναι απαράδεκτες οι εκτρώσεις. Ακόμη οι ψυχοσωματικές αντιδράσεις και καταστάσεις της κυοφορούσης έχουν άμεση αρνητική επίδραση στο έμβρυο. Το αλκοόλ και το τσιγάρο, η άτακτη ζωή και η νευρικότητα της μητέρας θα επιδράσουν αρνητικά στο παιδί. Εξ αιτίας αυτών γεννώνται παιδιά νευρικά, με νοητική υστέρηση κ.ο.κ.. Άρα μεγάλη σημασία έχει η εκκλησιαστική ζωή, κυρίως της μητέρας, για την ομαλή ανάπτυξη του βρέφους.

   Και εάν έτσι έχουν τα πράγματα στην εμβρυική περίοδο, όλοι κατανοούμε πόση προσοχή χρειάζεται κατά την βρεφική και παιδική ηλικία. Το βρέφος παρουσιάζει ανεξήγητες, ψυχιατρικώς και παιδαγωγικώς, εκδηλώσεις, όπως φόβο, οργή, ζηλοτυπία κ.λπ.. Για όλα αυτά δίδει εξήγηση μόνον η Ορθόδοξη διδασκαλία, η οποία ανευρίσκει την αιτία στις ροπές του προπατορικού αμαρτήματος και στην κληρονομικότητα, την οποία φέρει το παιδί. Σε αυτήν την ηλικία είναι απαραίτητο οι γονείς να βρίσκονται σε συνεχή εγρήγορση, διότι τίθενται τα θεμέλια της προσωπικότητος του νέου ανθρώπου. Οφείλουν να κινούνται και να συμπεριφέρονται ενώπιον του βρέφους, όπως θα συμπεριφέρονταν σε μία ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Και τούτο διότι το βρέφος προσλαμβάνει και κατανοεί τα πάντα.

    Κατά την προσχολική ηλικία το νήπιο αρχίζει να αντιλαμβάνεται το γύρω του περι-βάλλον περισσότερο και καλύτερα απ᾽ ότι ως βρέφος. Ερωτά συνεχώς διότι συγχέει την πραγματικότητα με την φαντασία. Γι᾽ αυτό χρειάζεται πολύ υπομονή εκ μέρους των γονέ-ων, προσοχή στην επιβολή των τιμωριών, ώστε ούτε να είναι ανεξέλεγκτο ούτε, όμως, να αδικείται, διότι αυτό θα έχει τραγικές συνέπειες στην ομαλή εξέλιξη του παιδιού. Από την άδικη τιμωρία μπορεί να εμφυτευθούν στην ψυχή του ο παντοτινός φόβος, η αντικοινωνικότητα, το μίσος προς τους γονείς και διδασκάλους του, τα διάφορα συμπλέγματα, η αδικία και η βαναυσότητα προς τους συνανθρώπους και πολλά άλλα. Τα παιδιά πρέπει όχι μόνον να αισθάνονται την αγάπη, αλλά και να την βιώνουν, καθώς και την ηρεμία του οικογενειακού περιβάλλοντος. Επίσης πρέπει να τεθούν τα θεμέλια της Εκκλησιαστικής πνευματικής ζωής, της αγάπης προς τον Θεό και τον συνάνθρωπο. Να βλέπει το παιδί τους γονείς να προσεύχονται, να εκκλησιάζονται, να κοινωνούν τακτικά, να συμπεριφέρονται αγαπητικά προς τον συνάνθρωπο και κυρίως να υπάρχει συνέπεια έργων και λόγων.

    Κατά την σχολική ηλικία αρχίζει πλέον η ωρίμανση του παιδιού. Η πρώτη ένδειξη είναι ότι χαλαρώνει τους δεσμούς με τους γονείς και το οικογενειακό περιβάλλον γενικότερα και αναπτύσσει αυξητικά την σχέση του με τα άλλα παιδιά καθώς και με τα πρόσωπα των αναγνωσμάτων του και του διαδικτύου. Για τον λόγο αυτό είναι αναγκαίο να ενταθεί η διακριτική προσοχή των γονέων, τόσο για τις παρέες του παιδιού, όσο και για το τι μελετά. Βιβλία θρησκευτικού περιεχομένου, γύρω από την πίστη στον Χριστό και την ηθική ζωή πρέπει οπωσδήποτε να περιλαμβάνονται ανάμεσα στα μελετήματά του. Μεγίστη προσοχή επίσης οφείλουν να επιδείξουν οι γονείς και για την χρήση του διαδικτύου, το οποίο σε αυτήν την ηλικία είναι μάλλον επικίνδυνο για το παιδί, παρά ωφέλιμο.

    Εισερχόμενο το παιδί στην εφηβική ηλικία υφίσταται τις σπουδαιότερες ψυχικές και σωματικές μεταβολές, οι οποίες προκαλούν ποικίλες συναισθηματικές διαταραχές. Ο έφηβος έχει ισχυρή τάση να σκέπτεται και μάλιστα να κρίνει. Αν δεν θεωρεί ο ίδιος κάτι σωστό δεν το δέχεται. Έχει γνωστική ορμή να γνωρίσει τον Θεό, τον άνθρωπο και το συ-μπαν. Αναπτύσσεται ραγδαίως η τάση για εσωστρέφεια και είναι εντυπωσιακές οι μετα-πτώσεις του από το ένα άκρο στο άλλο. Γι᾽ αυτό έχουμε τάσεις αυτοκτονίας και δημιουργίας αισθήματος κατωτερότητος. Άλλοτε όλα αυτά εξωτερικεύονται και άλλοτε παραμένουν μέσα του και αποβαίνουν καταστρεπτικά για τον ίδιο. Για τον λόγο αυτό πρέπει να ενθαρρύνονται και να υπάρχουν σχέσεις αγάπης και φιλίας με τους γονείς, ώστε να εξωτερικεύονται και με αυτόν τον τρόπο να πορεύονται ομαλώς. Η κακή συμπεριφορά των γονέων κλείνουν τον έφηβο στον εαυτό του η τον ωθούν να βρίσκει συμβούλους καταστροφείς που του παρερμηνεύουν και του διαστρέφουν τα πάντα. Ακόμη ο έφηβος ζει μέσα στο πλαίσιο ενός φανταστικού κόσμου. Γι᾽ αυτό είναι ανάγκη να γνωρίσει την οντολογική αλήθεια, η οποία υπάρχει στην Ορθόδοξη Εκκλησία και η οποία θα του τιθασσεύσει την φαντασία και θα τον εισαγάγει φυσιολογικά στον δρόμο της πραγματικότητος.

    Εκ των ανωτέρω συνάγεται το συμπέρασμα ότι οι νέοι, για να αναπτυχθούν ομαλώς, πρέπει να βιώνουν, από την βρεφική ακόμη ηλικία, την αγάπη, την κατανόηση, την οικογενειακή ηρεμία, την χωρίς διαπληκτισμούς σχέση εντός του οικογενειακού περιβάλλοντος και κυρίως χωρίς διαζύγιο των γονέων. Για να επιτευχθούν αυτά, είναι αναγκαίο να είναι οι γονείς συνειδητοί χριστιανοί, να ζουν την εκκλησιαστική ζωή και να ανατρέφουν τα τέκνα τους «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου» (Εφεσ. 6, 4). Σε αντίθετη περίπτωση θα έχουμε παιδιά εγκληματίες, διαρρήκτες, ναρκομανείς, παιδιά που ασκούν βία στους συνομηλίκους τους, φαινόμενο δυστυχώς καθημερινό στην εποχή μας.

Πυρηνική απειλή: Ο πλανήτης κρατά την ανάσα του, αλλά από μετάνοια στην Ελλάδα τίποτα!

Τα αγωνιώδη λόγια του Φώτη Κόντογλου για το πυρηνικό ολοκαύτωμα που αποφεύχθηκε το 1962, μοιάζουν άκρως επίκαιρα σήμερα

Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης

Με τους Δημοκρατικούς του ανοϊκού Τζο Μπάιντεν να θέλουν να σύρουν την υφήλιο σε ολοκαύτωμα και τη Ρωσία να επικαιροποιεί το πυρηνικό της δόγμα, ο πυρηνικός όλεθρος μοιάζει πιο εγγύς από ποτέ.

Ο κόσμος παρακολουθεί μουδιασμένος τις εξελίξεις, αρκούμενος μόνο στο να ξορκίζει τη σκέψη της καταστροφής, ελπίζοντας ότι θα επικρατήσει η λογική. Λες και σε όλους τους μεγάλους πολέμους που αιματοκύλησαν το ανθρώπινο γένος επικράτησε η λογική, για να επικρατήσει σήμερα, που μάλιστα είναι και πιο δυσεύρετη από ποτέ.

Πολλοί αναλυτές σημείωσαν ότι μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, υπήρξε μόνο μια κρίση τόσο σοβαρή όσο αυτή που αντιμετωπίζουμε σήμερα μεταξύ Δύσης και Ρωσίας. Η κρίση των πυραύλων της Κούβας το 1962, υπήρξε η πιο επικίνδυνη φάση της ιστορίας όπου οι δύο υπερδυνάμεις του Ψυχρού πολέμου έφτασαν στο χείλος μιας πυρηνικής αποκάλυψης.

Ήταν τότε που οι Σοβιετικοί εγκατέστησαν κρυφά πυραύλους μεσαίου βεληνεκούς στην Κούβα, αποκτώντας τη δυνατότητα να καταφέρουν πυρηνικό πλήγμα σε ένα τεράστιο τμήμα των ΗΠΑ. Εκείνη η κρίση είχε προκαλέσει μεγάλη παγκόσμια ανησυχία και κορυφώθηκε μέσα σε δεκατρείς ημέρες, όταν ο σοβιετικός ηγέτης Νικίτα Χρουστσόφ συμφώνησε τελικά να αποσύρει τους πυραύλους.

Ένας από εκείνους που βίωσαν στο πετσί τους την κρίση των πυραύλων της Κούβας, ήταν ο μεγάλος δάσκαλος του Γένους, Φώτης Κόντογλου, ο οποίος μάλιστα έγραψε και ένα συγκλονιστικό κείμενο όπου εξέφραζε τον αποτροπιασμό του για το κατάντημα των εθνών.

«Φτάξαμε στην παραζάλη να κρέμεται από μια κλωστή η ανθρωπότητα»

Ας δούμε κάποια αποσπάσματα για το τι έγραφε ο μεγάλος κυρ Φώτης για εκείνη την κρίση, ώστε να τα συγκρίνουμε με τη σημερινή και να καταλάβουμε ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει. Τα λόγια του αποδεικνύονται επίκαιρα σαν να γράφτηκαν σήμερα, Τετάρτη 20 Νοεμβρίου του 2024.

«Ο Άδης έχει ανοιχτό το στόμα του, έτοιμος να μας καταπιεί. Ας μας γλυτώσει λοιπόν η επιστήμη μας, η σοφία μας, η φιλοσοφία μας, η τέχνη μας, τα πανεπιστήμιά μας, τα εργαστήριά μας, που μέσα σ’ αυτά σκαλίζαμε μέρα – νύχτα για να βρούμε τον διάβολο, ως που τον βρήκαμε, και νάτος, έχει σκεπάσει με τα μελανά φτερά του την οικουμένη…]

[…Περάσαμε πολλούς πολέμους, είδαμε μεγάλες καταστροφές, μα δεν μετανοήσαμε. Αντί να μετανοήσουμε, εμείς αποκτηνωθήκαμε, γινήκαμε ζώα, κυλιόμαστε μέσα στη βρώμα. Ήρθε ο μεγάλος πόλεμος (σ.σ. ο Δεύτερος Παγκόσμιος), ξερίζωσε τους μισούς από μας, κι όσοι απομείνανε ήτανε σαν πεθαμένοι. Ύστερα πέσανε αρρώστιες, πείνες. Εμείς όμως πηγαίναμε στα χειρότερα. Καταντήσαμε χοίροι σιχαμεροί, δοσμένοι στις πιο βρώμικες ηδονές, αδιάντροποι, πλεονέχτες, θεομίσητοι, άσπλαχνοι, τρελοί για τα λεφτά, γεμάτοι αλαζονεία για την επιστήμη μας, ως που φτάξαμε στη σημερινή παραζάλη και κρέμεται από μια κλωστή όλη η προκομμένη ανθρωπότητα…]

[…Μα εμείς μαθές δεν είμαστε, που ως εχτές καυχιόμαστε γι’ αυτόν τον τραγέλαφο, εμείς δεν φωνάζαμε μέρα – νύχτα πώς ‘’τα καταπληκτικά επιτεύγματα της επιστήμης θα λύσουν όλα τα προβλήματά μας’’ και πώς θα μας κάνουνε να ζούμε 200 και 500 χρόνια, να πετούμε στα άστρα, να θρεφόμαστε μ’ ένα χάπι, να δουλεύουνε για μας οι μηχανές κι εμείς να καθόμαστε, μ’ έναν λόγο να μην έχουμε ανάγκη τον γέρο – Θεό…]

[… Τώρα που έφταξε ο κόμπος στο χτένι, μυξοκλαίμε, ή κάνουμε τον κοριό, λέγοντας πώς δεν είναι τίποτα και θα περάσει, δίνοντας στον εαυτό μας παρηγοριά, ως που να γίνουμε σκόνη της σκόνης;…][…Ναι, μονάχα όποιος δεν έχει ξεχάσει τον Θεό πριν να έρθει η φοβέρα της οργής του, και ζούσε με την αγάπη σ’ Εκείνον, μονάχα αυτός δεν φοβάται σε τούτες τις ώρες της απελπισίας. Αυτός δεν κλαίγει, αλλά παρακαλεί τον Κύριο να λυπηθεί τον κόσμο…]

[…Αλλά, κι αν και τούτη τη φορά λυπηθεί ο Θεός τον κόσμο και δεν χαθούμε από προσώπου της γης, πάλι εμείς θα επιδοθούμε στα κακά θελήματά μας, όπως πριν, ίσως και περισσότερο. Και η οργή του θα πλανιέται πάλι αποπάνω μας, η μεγάλη μάχαιρα θα κρέμεται απάνω από τα κεφάλια μας. Εμείς όμως οι θεόστραβοι δεν θα τη βλέπουμε, αλλά θα κοιτάζουμε με τα τηλεσκόπια τους πυραύλους και θα καμαρώνουμε, ως που να πέσει μια και καλή το ρόπαλο απάνω στο κλούβιο κεφάλι μας…»

Ο Θεός στην άκρη, μέχρι να τον χρειαστούμε!

Τι από όλα αυτά που καταθέτει με πικρία ψυχής ο αείμνηστος Κόντογλου, δεν έχει αντίκρισμα στην εποχή μας; Θα έλεγε κανείς ότι βρίσκουν ακόμα περισσότερη εφαρμογή στον σημερινό μας κόσμο που είναι πολύ πιο διαταραγμένος από την εποχή του Κόντογλου. Το απόσταγμα όλης της «προόδου» του ανθρώπου τον μετέτρεψε σε ένα πολεμοχαρές θηρίο. Κράτος εναντίον κράτους, μεγιστάνας εναντίον μεγιστάνα, συμφέρον εναντίον συμφέροντος, ιδεολογία εναντίον ιδεολογίας, ατζέντα εναντίον ατζέντας και πολίτης εναντίον πολίτη.

Κι αν κάποτε για τέτοιες κρίσεις έβλεπες θηριώδεις διαδηλώσεις υπέρ της ειρήνης, σήμερα οι άνθρωποι παρακολουθούν παθητικά τις εξελίξεις σαν να βλέπουν reality που ελπίζουν να έχει happy ending.

Φουντώνει η συζήτηση περί φυλλαδίων με οδηγίες επιβίωσης που μοιράζουν στο εξωτερικό και περί καταφυγίων. Καλά όλα αυτά, αλλά εδώ στην πατρίδα μας, στο ισχυρότερο καταφύγιο που λέγεται εκκλησία, δεν λένε να συρρεύσουν οι Έλληνες. Από Κυριακή σε Κυριακή, δεν βλέπεις ούτε 10 ανθρώπους παραπάνω αυτές τις μέρες. Δε νοιώθουμε ανάγκη να παρακαλέσουμε τον Θεό να κλείσει την πόρτα του φρενοκομείου. Τα «καταφέρνουμε» μόνοι μας. Νομίζουμε ότι τα πάντα περνούν απ’ το χέρι της πολιτικής και των ηγετών.

«Θα πρυτανεύσει η λογική» λένε οι αναλυτές. Δεν συμφέρει τον τάδε να κάνει αυτό, δεν συμφέρει τον δείνα να κάνει εκείνο. Αυτά λένε και καθησυχάζουν τα πρεζάκια καταναλωτισμού που έχουμε καταντήσει. Λόγια που ειπώθηκαν ακριβώς ίδια πριν τον Δεύτερο και τον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο.

Κάνε λίγο scrolling, δες καμιά αστεία ανάρτηση, ανέβασε κάνα story, δες κανένα πολιτικό ξεμάλλιασμα, χάζεψε κανένα σίριαλ, παίξε κανένα παιχνίδι στο Playstation, παράγγειλε κι εκείνο το ζευγάρι παπούτσια που μάζευες λεφτά να πάρεις. Πείσε καθημερινά τον εαυτό σου ότι η ζωή συνεχίζεται απαράλλαχτη, και ας κινδυνεύουμε να γίνουμε «σκόνη της σκόνης».

Και ο Θεός στην άκρη. Του λέμε κάτσε εκεί μέχρι να μας ξυπνήσει το «ρόπαλο στο κεφάλι». Θα τον φωνάξουμε όταν μας χτυπήσει την πόρτα ο θάνατος. Μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο όμως, να μη χαλάσει την απατηλή ρουτίνα μας. Μη χαλάσει η συνταγή του ύπνου του πνευματικού, που ΚΑΙ ΔΕΝ χρειαζόμαστε τον Θεό ΚΑΙ μένουμε αμετανόητοι ΚΑΙ θέλουμε να μας πηγαίνουν όλα πρίμα. Δεν βαριέσαι, αν είναι να κρατήσουμε τα πάθη μας ας ζούμε και με πυρηνικό τρόμο.

Πριν πατήσει το κόκκινο κουμπί κάποιος ηγέτης, το πατάμε εμείς που με την απιστία μας βομβαρδίζουμε όλα τα δικαιώματα του Θεού να φέρει ειρήνη στον κόσμο. Κι έτσι πρώτοι εμείς τα κάνουμε όλα λίμπα και όλα στάχτη. Νομίζουμε ότι θα επικρατήσει ειρήνη, αγνοώντας επιδεικτικά τον ειρηνοποιό Χριστό. Και ενώ η ανθρωπότητα έχει πέσει πολλές φορές σε αυτό το βάραθρο, σκύβουμε ξανά στην άκρη του και περιμένουμε ότι θα πιαστούμε απ’ τα μαλλιά μας.

Πόσοι από εμάς στοκάρουμε τις πνευματικές αποθήκες μας με εφόδια για όλα τα δύσκολα που έρχονται; Είναι πολύ αμφίβολο αν στα χέρια του Θεού έφτασαν περισσότερες εξομολογήσεις, περισσότερες προσευχές, περισσότερες παρακλήσεις.

Περιμένουμε πρώτα να χτυπήσει το ρολόι της ιστορίας την ώρα της καταστροφής; Ή νομίζουμε ότι με τη μετάνοια του «και πέντε», θα βρούμε παρηγοριά στον τρόμο; Μα αν δεν έχουμε δουλέψει την ψυχή μας, οι άμυνες δεν χτίζονται αμέσως.

Γίναμε χριστιανοί κακομαθημένοι και αφιλότιμοι. Τεμπελιάζουμε στην καταναλωτική νιρβάνα μας και ποντάρουμε μέχρι τέλους στην ευσπλαχνία του Θεού. Οπωσδήποτε δεν αξίζουμε την ειρήνη, αλλά οτιδήποτε γλιτώσουμε το χρωστάμε σε εκείνες τις αγιασμένες ψυχούλες που δέονται για εμάς. Εκείνες που πέρασαν και εκείνες που στέκονται τώρα αφανείς στην πρώτη γραμμή του πνευματικού πολέμου. Οι υπόλοιποι, κοιμόμαστε με τα τσαρούχια…

(Τα αποσπάσματα από το κείμενο του Φώτη Κόντογλου, προέρχονται από το βιβλίο «Μυστικά Άνθη» των εκδόσεων «Παπαδημητρίου»)

sportime.gr 20 Νοέ 2024

Ο απόλυτος εξευτελισμός της τέχνης στη Δύση: Ο οίκος Sotheby’s πούλησε μια κολλημένη μπανάνα για 6,2 εκατ. δολάρια!

Ιλιγγιώδη ποσά δίνονται για γελοία έργα «τέχνης», ενώ οι λαοί δυστυχούν - Ποιος είναι ο αγοραστής της «χρυσής» μπανάνας

Συντάκτης: Παντελής Λαμψιώτης

Γελοιοποίηση της τέχνης, πολιτιστική παρακμή ή απλά οι πλούσιοι δεν έχουν τι να κάνουν τα χρήματά τους και τα πετούν όπου να’ ναι; Όπως και να ερμηνεύσει αυτήν την εξωφρενική είδηση κανείς, παραμένει ενδεικτική για το σημερινό κατάντημα της Δύσης.

Μια… μπανάνα κολλημένη σε έναν τοίχο με ασημί κολλητική ταινία, ήταν το «έργο τέχνης» που τίναξε τη μπάνκα στον αέρα σε δημοπρασία του οίκου Sotheby’s στη Νέα Υόρκη, αφού η αρχική εκτίμηση του «έργου» ήταν περίπου 1-1,5 εκατομμύριο δολάρια (!), και σαν να μην έφτανε αυτό το παρανοϊκό ποσό, η κολλημένη μπανάνα αγοράστηκε τελικά με 6,2 εκατ. δολάρια από έναν κινεζοαμερικανό επιχειρηματία!

Οι όποιες θεωρίες περί υψηλού… συμβολισμού και δήθεν statement αντι – τέχνης, απλά δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα μιας κοροϊδίας, που φυσικά δεν αφορά μόνο το συγκεκριμένο «έργο», αλλά πολλά αφηρημένα εικαστικά εκτρώματα που πωλούνται «χρυσά» στις μέρες μας.

Μιλάμε απλά για μια κανονική μπανάνα και λίγο ταινία, που ακόμα και ο πιο άσχετος από τέχνη μπορεί να… συνθέσει με κόστος 1 ευρώ. Όμως η διάσημη πλέον μπανάνα του οίκου Sotheby’s θα παραδοθεί στον νέο ιδιοκτήτη της με αποδεικτικό… αυθεντικότητας, και μάλιστα θα περιλαμβάνονται και οδηγίες για το πως θα μπορεί να αντικαταστήσει τη μπανάνα!

Βλέποντας αυτό το ιλιγγιώδες ποσό να δίνεται για ένα γελοίο «καλλιτεχνικό» έργο, ο οποιοσδήποτε λογικός νους σκέφτεται πόσοι άστεγοι και πόσοι πεινασμένοι θα μπορούσαν να ευεργετηθούν με 6,2 εκατ. δολάρια. Ή έστω, πόσοι καλλιτέχνες με πραγματικό ταλέντο θα μπορούσαν να ενισχυθούν με ένα τέτοιο ποσό, ανεβάζοντας το επίπεδο της τέχνης στα «σαλόνια» της Δύσης.

Απ’ όπου και αν το εξετάσει κανείς μοιάζει εντελώς παράλογο, πέρα μόνο από τις θεωρίες που κάνουν λόγο για ξέπλυμα μαύρου χρήματος, αφού η παγκόσμια αγορά έργων τέχνης λειτουργεί τεκμηριωμένα για πολλούς ως «πλυντήριο» χρημάτων που προέρχονται από παράνομο πλουτισμό. Φυσικά δεν υπάρχει καμία τέτοια ένδειξη για το… αριστούργημα της μπανάνας, αλλά είναι χρήσιμο για το θέμα να αναφέρουμε και αυτήν την παράμετρο.

Όσο να ‘να όμως, το γεγονός ότι ο νικητής της δημοπρασίας, Τζάστιν Σαν, είναι ιδρυτής της πλατφόρμας κρυπτονομισμάτων Tron, δημιουργεί κάποιους… περίεργους συνειρμούς.

Για την ιστορία της υπόθεσης, το «έργο» ανήκει στον «αντισυμβατικό» Ιταλό καλλιτέχνη, Μαουρίτσιο Κατελάν, ο οποίος δημιούργησε τρεις εκδοχές της… μπανάνας, με σκοπό είχε να προβληματίσει το κοινό για την έννοια της τέχνης και την αξία της. Απ’ ότι φαίνεται όμως δεν… τα κατάφερε να προβληματίσει τους πλούσιους. Ή αν το εξετάσει κανείς υπό άλλη οπτική γωνία, ο Κατελάν τα κατάφερε… περίφημα να κάνει όλους εμάς τους απλούς ανθρώπους να αγανακτούμε για τον εξευτελισμό της τέχνης και την κοινωνική αδικία που προκαλεί η ματαιοδοξία των πλουσίων.

sportime.gr 21 Νοέ 2024

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Θ. ΚΟΚΟΡΗΣ (+)

ΠΕΡΙ ΑΙΡΕΣΕΩΝ

Γενικά

Ανέκαθεν υπήρχαν και τώρα υπάρχουν πολλές θρησκείες και πολλά θρησκεύματα. Όλα ανεξαιρέτως είναι ανθρώπινα κατα­σκευάσματα κομμένα στα μέτρα των ανθρωπίνων αδυναμιών. Υπάρχει όμως μια εξ αποκαλύψεως  πίστις η οποία δεν είναι παράγωγο ανθρωπίνης επινοίας, σκέψεως ή νοησιαρχικό προϊόν, αλλ’ αυτός ο Θεός απεκάλυψε παλαιότατα δι’ αγγέλων και προφητών, κατά δε τους εσχάτους καιρούς δια του Υιού του Ιησού Χριστού. Τούτο δε αναφέρει ο απ. Παύλος στην προς Εβραίους κεφ.α’ 1-2.

Αυτή η πίστις είναι η Χριστιανική. Ο χρόνος, ο τόπος, ο τρόπος συγγραφής της Αγ. Γραφής, οι περιεχόμενες προφητείες και η εκπλήρωσίς των μας το επιβεβαιούν.

Για να σωθή ο άνθρωπος, απαιτείται να κατέχη και να βιώνη αυ­τήν την πίστι. Ο Διάβολος έχοντας εμπειρία από την δική του πτώσι, επιτυγχάνει και την πτώσι του Αδάμ με το να διαστρεβλώνη το περιε­χόμενο των λόγων του Θεού. Έτσι λοιπόν ανέκαθεν προσπαθεί να νοθεύση την ορθή  πίστι. Διότι γνωρίζει ότι τούτο οδηγεί  μακράν του Θεού. Επιστρατεύει αφελή θύματα, θα λέγαμε νέες Εύες, τα οποία χρησιμοποιεί για την διαστροφή αυτής της αποκαλυφθείσης  πίστεως. Η διαστροφή αυτή καλείται αίρεσις.

Ετυμολογία.

Η λέξις αίρεσις είναι παράγωγον του ρήματος αιρέω (-ω) η αιρετίζω και σημαίνει κατά τα λεξικά, διδασκαλία ή δοξασία θρησκευτι­κή, αποκλίνουσα των κοινώς παραδεδεγμένων ως ορθοδόξων.

Οι διάφοροι αιρετικοί, μεταξύ των οποίων  και οι ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά διαστρεβλώνουν την έννοια της λέξεως και την ερμηνεύ­ουν ως «παραφυάδα».

Επειδή η λέξις έχει σχέσι με την πίστι, ας εξετάσουμε πως η Αγία Γραφή δίδει τον ορισμό  της.

Έννοια του όρου «αίρεσις».

Εφ’ όσον οι συνέπειες του ψεύδους είναι τραγικές ανεπανόρθω­τες και αμετάκλητες προεκτεινόμενες στην αιωνιότητα, ο λόγος του Θεού χρησιμοποιεί και αποδίδει  πολλές έννοιες στον όρο «αίρεσις» αποσκοπώντας στην προειδοποίησί μας ώστε να την αποφύγουμε.

Αίρεσις σημαίνει: Ανατροπή της πίστεως, εκτροπή από την αποκαλυφθείσα αλήθεια, αστοχία περί την αλήθεια, ναυάγιο περί την πι­οτί, ψευδοδιδασκαλία, ψευδοπροφητεία, βλασφημία, ξένη και αλλοτρία βοτάνη, αθεΐα και απιστία, και λοιπές ονομασίες όπως γάγγραινα.

Β’ Τιμ. β’ 18. επί πλείον γαρ προκόψουσιν ασεβείας, και ο λόγος αυτών ως γάγγραινα νομήν έξει· ων εστιν Υμέναιος και Φιλητός, 18 οίτινες περί την αλήθειαν ηστόχησαν, λέγοντες την ανάστασιν ήδη γεγονέναι, και ανατρέπουσι την τινων πίστιν.

Εκ των πρώτων αιρετικών οι Υμέναιος και Φιλητός εδίδασκαν ότι η ανάστασις των νεκρών είχε συντελεσθεί, είτε εν τω βαπτίσματι ως πνευματική ανάστασις, είτε δια της παιδοποιΐας επιτυγχανομένης της διαδοχής και διαιωνίσεως του είδους. Τούτο είχε ως συνέπεια την αναίρεσι όχι μόνο του δόγματος της καθολικής των σωμάτων αναστάσεως, αλλά την ανατροπήν της καθόλου πίστεως, διότι αναστάσεως  μη αναμενομένης, ουδέ κρίσις και δευτέρα παρουσία, και κόλασις και τιμωρία, θα υπάρξουν, άρα ατιμωρησία, και επομένως ελευθερία  εις το αμαρτάνειν.

Ανάλογό τι διδάσκουν και οι μ. του Ιεχωβά. Κατ’ αυτούς, η ανάστασις  των κεχρισμένων ήρχισε το 1918, και συνεχίζεται έως ότου συμπληρωθεί ο αριθ. 144,000. Οι ανήκοντες στον πολύ όχλο θα αναστηθούν μετά τον Αρμαγεδώνα, οι δε λοιποί των ανθρώπων  εκμηδενίζονται και ουδέποτε πρόκειται να αναστηθούν. Έτσι ο οιοσδήποτε  μπορεί να αμαρτάνη αφόβως, διότι ουδεμία  συνέπεια πρόκειται να υποστή. Ανατροπή πλήρης της πίστεως, και αστοχία περί την αλήθεια.

Α’ Τιμ. α’ 19-20 έχων πίστιν και αγαθήν συνείδησιν, ην τινες απωσάμενοι περί την πίστιν εναυάγησαν· ων εστιν Υμέναιος και Αλέξανδρος, ους παρέδωκα τω σατανά, ίνα παιδευθώσι μη βλασφημείν.

Όταν ο βίος είναι απεγνωσμένος, γεννάται δόγμα σαθρόν, το οποίο ο Παύλος αποκαλεί  ναυάγιον περί την πίστιν, που οδηγεί  στην απώλεια και στην κυριαρχία του Σατανά, διότι πρόκειται περί βλα­σφημίας.

Λέγει ο ιερός Χρυσόστομος «Όταν ή ο βίος απεγνωσμένος, και δόγμα τίκτεται τοιούτον και έστιν ιδείν πολλούς εκ τούτου καταπεσόντας εις βυθόν κακόν, και εις ελληνισμόν εκτραπέντας» (Χρυσ. Λόγ. ε’ εις Α’Τιμ.).

Στα κατωτέρω χωρία η αίρεσις αναφέρεται  ως ψευδοδιδασκαλία, ως στρέβλωσις των Γραφών, και ως βλασφημία κατά, του Αγίου Πνεύ­ματος.

Β’ Πέτρ. β’ 1 Εγένοντο δε και ψευδοπροφήται εν τω λαώ, ως και εν υμίν έσονται ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες παρεισάξουσιν αιρέσεις απωλείας, και τον αγοράσαντα αυτούς δεσπότην αρνούμενοι, επάγοντες εαυτοίς ταχινήν απώλειαν

Β’ Πέτρ. γ’ 16 … ως και εν πάσαις επιστολαίς λαλών εν αυταίς περί τούτων, εν οις εστι δυσνόητά τινα, α οι αμαθείς και αστήρικτοι στρεβλούσιν ως και τας λοιπάς γραφάς προς την ιδίαν αυτών απώλειαν.

Ματθ. ιβ’ 31-32 Δια τούτο λέγω υμίν, πάσα αμαρτία και βλασφημία αφεθήσεται τοις ανθρώποις, η δε τού Πνεύματος βλασφημία ουκ αφεθήσεταιτοίς ανθρώποις· 32 και ος εάν είπη λόγον κατά τού υιού τού ανθρώπου, αφεθήσεται αυτώ· ος δ’ αν είπη κατά τού Πνεύματος τού Αγίου, ουκ αφεθήσεται αυτώ ούτε εν τω νυν αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι.

Ο άγιος Ιγνάτιος ο θεοφόρος αποκαλεί  τας αιρέσεις, αλλοτρίαν βοτάνην, φάρμακον θανατηφόρον και κακήν παραφυάδα, ξένη προς την φυτεία του πατρός.

Ιγνάτιος Τραλ. VI. Παρακαλώ ουν υμάς, ουκ εγώ, αλλ’ η αγάπη Ιη­σού Χριστού μόνη τη Χριστιανή τροφή χρήσθε, αλλοτρίας δε βοτάνης άπέχεσθε, ήτις έστιν αίρεσις. 2. Οι εαυτοίς παρεμπλέκουσιν Ιησούν Χριστόν καταξιοπιστευόμενοι, ώσπερ θανάσιμον φάρ­μακον διδόντες μετά οινομέλιτος, όπερ ο αγνοών ηδέως λαμβάνει εν ηδονή κακή το αποθανείν. Φυλάττεσθε ουν τους τοιούτους…

X Ει δε, ώσπερ τινές άθεοι όντες, τουτέστιν άπιστοι, λέγουσιν, το δοκείν πεπονθέναι αυτόν, αυτοί όντες το δοκείν, εγώ τι δέδεμαι, τι δε και εύχομαι θηριομαχήσαι; δωρεάν ουν αποθνήσκω, άρα ουν καταψεύδομαι του Κυρίου.

XI Φεύγετε ουν τας κακάς παραφυάδας τας γεννώσας καρπόν θα­νατηφόρου, ου εάν γεύσηταί τις, παρ’ αυτά αποθνήσκει. ούτοι γαρ ουκ είσιν φυτεία πατρός.

Συμβουλεύει δε ο άγιος πατήρ να αποφεύγουμε τις αιρέσεις και τους αιρετικούς, διότι οιαδήποτε σχέσις μετ’ αυτών προκαλεί θάνατον πνευματικόν. Αποκαλεί  τους δοκήτας, όσους δηλ. εδίδασκαν ότι κατά φαντασίαν εσαρκώθη και έπαθε ο Κύριος, άθεους και άπιστους, και κακάς παραφυάδας.

Η Β’ Οικ., κανών στ’ περί των αιρετικών λέγει:

…Αιρετικούς δε λέγομεν τους τε πάλαι της εκκλησίας αποκηρυχθέντας, και τους μετά ταύτα υφ’ ημών αναθεματισθέντας. Προς δε τούτοις, και τους την πίστιν μεν την υγιά προσποιούμενους ομολογείν, αποσχίσαντας δε και αντισυνάγοντας τοις Κανονικοίς ημών Επισκόποις…

Κατά τον ανωτέρω κανόνα: αίρεσις είναι πάσα πεπλανημένη δι­δασκαλία, η προκαλούσα εκτροπή από την γνήσια χριστιανική πίστι, ως και σχίσμα στο σώμα της Εκκλησίας. Σημαίνει επίσης και κάθε ομάδα αποκλίνουσα από την δογματική της αληθούς εκκλησίας, και η οποία απεσχίσθη της ούσης Εκκλησίας και ουδεμία  κοινωνία μετ’ αυ­τής διατηρούσα. Τούτ’ αυτό εννοεί  και ο Μεγ. Βασίλειος στην Α’ κα­νονική επιστολή γράφων: …οι παλαιοί… ωνόμασαν… αιρέσεις μεν, τους παντελώς απερρηγμένους και κατ’ αυτήν την πίστιν απηλλοτριωμένους…

Αιρέσεις και αιρετικοί είναι πλάνες και πλάνοι, και έχουν το πνεύμα του καθ’ αυτό εκείνου  Αντίχριστου.

Β’ Ιωάν. 7 ότι πολλοί πλάνοι εισήλθον εις τον κόσμον, οι μη ομολογούντες Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί· ούτος εστιν ο πλάνος και ο αντίχριστος.

Ενδεχομένως εδώ ο Ιωάννης να εννοεί  τους περί Σίμωνα και Κήρινθον και Σατορνίλον και Καρποράτην οι οποίοι απέρριπταν και την εν σαρκί πρώτη παρουσία του Κυρίου και την εν σαρκί Β’ παρου­σία αυτού. Η αίρεσις αυτή ανάγεται στην αποστολική εποχή όπως φαίνεται από το:

Α’ Ιωάν. δ’ 3 παν πνεύμα ο μη ομολογεί Ιησούν  Χριστόν εν σαρκί εληλυθότα, εκ του Θεού ουκ έστι και τούτο έστι το του Αντιχριστού, ο ακηκόατε ότι έρχεται.

και Β’ Πέτρ. γ’ 3 ελεύσονται επ’ έσχατων των ημερών εμπαίκται, κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας πορευόμενοι, και λέγοντες· που έστιν η επαγγελία της παρουσίας αυτού;

Σήμερα επανήλθε αυτό το πνεύμα του αντίχριστου στην εταιρεία Σκοπιά η οποία αρνείται την εν σαρκί επάνοδον του Χριστού.

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΚΑΚΟΔΟΞΙΑ (Αγιογραφικός έλεγχος) – ΤΟΜΟΣ A’ ΑΘΗΝΑΙ 1991

 ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ : Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣ

entaksis.gr

Ἀπάντηση στὸν π.Δημήτριο Ἀθανασίου γιὰ τὶς τοποθετήσεις του[1]  περὶ τῶν ἀντιδρώντων πιστῶν γιὰ τὸ θέμα τοῦ Ἐσταυρωμένου/Σταυροῦ

Παναγιώτης Σαρρὴς,  Θεολόγος - Οἰκονομολόγος

π.Δημήτριε,

   Μὲ μεγάλη λύπη βλέπουμε ἕναν ἱερέα/ποιμένα, ἕναν χριστιανό, ἕναν ἀγωνιστὴ στὰ θέματα πίστεως νὰ γράφει κείμενα μὲ τέτοιο ὕφος ἀπέναντι σὲ ἄλλους χριστιανούς, ἀδελφούς, πιστοὺς ποὺ ὁμολογοῦν, ἀγωνίζονται γιὰ τὴν ὀρθόδοξη πίστη καὶ γι’αυτό λοιδοροῦνται, χλευάζονται, δέχονται ποικιλόμορφο πόλεμο καθημερινὰ καὶ διὰ ζώσης (μὴ ξεχνᾶτε ὀτι διαμένουν, κινοῦνται καὶ ἐργάζονται στὴν περιοχὴ τοῦ προβλήματος σὲ μιὰ πόλη ποὺ διατηρεῖ ἀκόμα τὸ "περιβάλλον τῆς γειτονιᾶς").

Κάνετε, δυστυχῶς, πολλὲς ὑποθετικὲς ἐρωτήσεις καὶ εἰκασίες, ὅσον ἀφορᾶ τοὺς πιστοὺς ποὺ διαμαρτύρονται στὸ Περιστέρι, γιὰ νὰ ἐξυπηρετήσουν τὸ σκεπτικό σας. Ὅμως δὲν ἰσχύουν.

Οἱ πιστοὶ (αὐτοὶ ποὺ γνωρίζουμε... δὲν ἀκούσαμε, δὲ διαβάσαμε, οὔτε μᾶς εἶπαν, οὔτε ὑποθέτουμε,... ἀλλὰ γνωρίζουμε) δὲν «ἀγνοοῦν», δὲν «ἀδιαφοροῦν» γιὰ ὅλες τὶς κακοδοξίες τοῦ Ἐπισκόπου τους (καὶ γιὰ ὅλα τὰ θέματα πίστεως ἐν γένει), ἀντιθέτως ἔχουν καὶ γιὰ αὐτὰ διαμαρτυρηθεῖ γραπτῶς καὶ προφορικῶς καὶ μάλιστα ἔχουν ἐλέγξει κατὰ πρόσωπο(!).

Ἂς μὴν κρίνουμε μόνο ἀπὸ τὸ τί ἔχει πάρει ἔκταση σὲ ἐπίπεδο δημοσιεύσεων-διαδικτύου ἢ τὸ τί ἔχει πέσει στὴν ἀντίληψή μας.

Ἐνδεικτικὰ σᾶς ἀναφέρουμε ὅτι ἀπὸ τοὺς πιστοὺς αὐτοὺς ὁ Μητροπολίτης Περιστερίου:

-    ἔχει ἐλεγχθεῖ στὴν ὁμιλία του στὸ ἐπισκοπεῖο γιὰ τὸ ὅτι ἔβαλε αἱρετικοὺς στὴν ἐπισκοπὴ (γιὰ ἕνα ἀπὸ τὰ συνέδρια ποὺ ἀναφέρεστε).

-    ἔχει ἐλεγχθεῖ μὲ δημοσίευμα γιὰ συλλείτουργο/συμπροσευχὴ μὲ Λουθηρανοὺς στὸ Κάϊρο[2] .

-    ἔχει ἐλεγχθεῖ διὰ ζώσης , πρόσωπο πρὸς πρόσωπο, καὶ δημοσίως σὲ ἱερὸ ναὸ γιὰ τὸ θέμα τῶν ὁμοφυλοφίλων.

-    ἔχει ἐλεγχθεῖ γιὰ τὸ Οὐκρανικό, γιὰ τὰ συλλείτουργα καὶ τὶς συμπροσευχὲς ἀπὸ ἀδελφοὺς καὶ σὲ δημόσιο διάλογο ἐνώπιον τοῦ Δημάρχου Περιστερίου.

Ἐπίσης ἐνδεικτικὰ σᾶς ἀναφέρουμε ἄλλες ἐνέργειες τῶν πιστῶν αὐτῶν:

-    ἔχουν ἐλέγξει σὲ ναοὺς πολιτικοὺς ποὺ ψήφισαν τὸν νόμο τῆς αἰσχύνης.

-    ἔχουν κάνει δράση ἐνημέρωσης-εὐαισθητοποίησης γιὰ τὸ παραπάνω θέμα, μὲ μοίρασμα σχετικῶν φυλλαδίων σὲ γονεῖς/κηδεμόνες.

-    ἔχουν μοιράσει φυλλάδια μὲ κατηχητικὸ περιεχόμενο.

-   ἔχουν ἐλέγξει τὴν ἀπεικόνιση τοῦ ἱεροῦ προσώπου τῆς Παναγίας μὲ βιολί (!) σὲ ἑορταστικὴ ἐκδήλωση ποὺ ἔλαβε χώρα στὸ ἐπισκοπεῖο[3]

-    ἔχουν διοργανώσει διαμαρτυρία πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη.

-  ἔχουν ἐλέγξει, τὴν δυτικόφερτη διεξαγωγὴ συναυλιῶν μὲ ὕμνους στοὺς ναούς

-    ἔχουν μοιράσει φυλλάδιο, τὸ ὁποῖο ἔχει δημοσιευθεῖ καὶ ἔχει γίνει καὶ ὁμιλία[4], μὲ θέματα : Οὐκρανικό, περίοδος πανδημίας, Ἑορτασμὸς Πάσχα 2025 κ.α., ἀπὸ τὸ καλοκαίρι τοῦ 2022.

Θὰ ἀρκεστοῦμε σὲ αὐτά, δειγματοληπτικά, χωρὶς νὰ πᾶμε περισσότερο, χρονικά, πίσω.

Οἱ πιστοί, οὔτε ἀκατήχητοι εἶναι οὔτε ἀγνοοῦν πράγματα (αὐτοὶ ποὺ ξέρουμε (!) ἐμεῖς).

Ἴσα ἴσα ἡ δογματικὴ συνείδηση τοῦ πιστοῦ λαοῦ, μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ, λειτούργησε.

Μποροῦμε νὰ μποῦμε στὴν ἐπιχειρηματολογία περὶ δυτικῆς παράδοσης ἀλλὰ ἔχει γίνει ἀπὸ ἀδελφοὺς ἀναλυτικὰ[5]καὶ δὲ θὰ ἀφιερώσουμε ἐπὶ τοῦ παρόντος χρόνο καὶ χῶρο, ἄλλωστε δὲν εἶναι σκοπός μας μιὰ ἐκτενὴς ἀπάντηση.

   Δὲν μποροῦμε ὅμως νὰ μὴν ἀναφερθοῦμε σὲ αὐτὸ ποὺ εἶναι καὶ τὸ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟκαὶ δὲν ἀναφέρετε στὰ δύο ἄρθρα σας ποὺ ἔχω ὑπόψιν μου (9/9/2024 καὶ 14/11/2024) ἀλλὰ καὶ γενικὰ ἔχει περάσει ἀπὸ πολλοὺς (οἱ ὁποῖοι ἔχουν πάρει καὶ δημόσια θέση) ἀπαρατήρητο.

Πουθενὰ δὲ γίνεται μνεία στὸ ὅτι αὐτὴ ἡ «διόρθωση» τοῦ «λάθους», μὲ τὸν Ἐσταυρωμένο πίσω ἀπὸ τὴν Ἁγ.Τράπεζα, ἀπὸ τὸν Περιστερίου, ἔχει συνοδευτεῖ ἀπὸ μὴ ὀρθόδοξη διδασκαλία περὶ Ἐσχάτων. Μιὰ «ἐσχατολογία» ποὺ διαφαίνεται νὰ πηγάζει ἀπὸ τὶς διδασκαλίες τοῦ Περγάμου Ζηζιούλα (ἀπὸ τοῦ ὁποίου τὶς διδασκαλίες προέρχεται καὶ ἡ τάση τῶν τελευταίων δεκαετιῶν γιὰ πρωτεῖο καὶ στὴν Ὀρθοδοξία ὡς ἀπότοκο τοῦ ἐπισκοποκεντρισμοῦ καὶ τοῦ κληρικαλισμοῦ, ποὺ ἔχει παρεισφρήσει ἀπὸ τὴ Δύση ἐδῶ καὶ 60+ χρόνια). Αὐτή ἡ θεολογικὴ θέση τοῦ Ἐπισκόπου δὲν εἶχε καμία Πατερικὴ κατοχύρωση ἐνῷ ἔχει ἐλεγχθεῖμὲ ἐργασία ἀπὸ πιστὸ θεολόγο, τὸν ἀδελφὸ κ.Τουλουμτσή[6].

Δηλαδή, γιὰ νὰ τὸ κάνουμε πιὸ ξεκάθαρο, ὁ Περιστερίου ἔχειθεολογήσειἐπὶ τῆς μὴ ὑπάρξεως τοῦ Ἐσταυρωμένου πίσω ἀπὸ τὴν Ἁγ.Τράπεζα καὶ κατὰ συνέπεια τὸ ἔχει δογματίσει, καθιστῶντας ὅσους ἔχουν Ἐσταυρωμένο/Σταυρὸ ἐκεῖ νὰ θεωροῦνται (κατὰ τὸν Περιστερίου) θεολογικά-δογματικὰ λάθος(!).

Ἄρα δὲν ἰσχύει αὐτὸ ποὺ λέτε ὅτι δὲν εἶναι δογματικὸ θέμα, πλέον.

Μπορεῖ ἡ θέση τοῦ Ἐσταυρωμένου νὰ μὴνἦτανδογματικὸ θέμα ἀλλὰ δυστυχῶς ὁ Περιστερίου μὲ τὴ «θεολογία» ποὺ διατύπωσε, γιὰ νὰ ὑποστηρίξει (στὴν ὁμιλία του στὸ ἐπισκοπεῖο, 14.05.2023, καὶ ἔπειτα) τὴν κίνηση του, τὸ ἔχει ἀναγάγει σὲ δογματικὸ καὶ ἀντίστοιχα πρέπει νὰ ἀπαντηθεῖ καὶ ἀντιμετωπιστεῖ ἀπὸ τὴ θεολογία.

Τονίζουμε, ὅτι κανεὶς δὲν ἔχει δογματίσει ἐπὶ τῆς ὑποχρεωτικῆς τοποθέτησης τοῦ Ἐσταυρωμένου πίσω ἀπὸ τὴν Ἁγ.Τράπεζα ἀλλὰ ἀντιθέτως τώρα ὁ Περιστερίου ἔχει δογματίσει γιὰ τὴν μὴ ὕπαρξή Του.

Ὅσα σᾶς ἀναφέρουμε ἔχουν φιλτραριστεῖ ἀπὸ θεολόγους μὲ εἰδικότητα στὴν δογματική, ἀπὸ πνευματικοὺς πατέρες μὲ ἐμπειρία σὲ θεολογικὰ ζητήματα, ἀκόμα καὶ ἐπισκόπους καὶ πολλοὺς ἄλλους.

   Ἐξίσου σημαντικό, τὸ ὁποῖο δὲν σχολιάζετε, εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι ἔχει ἀφαιρεθεῖ γενικὰ ὁ Σταυρὸς/Ἐσταυρωμένος πίσω ἀπὸ τὴν Ἁγ.Τράπεζαὄχι μόνο αὐτὸς μὲ τὸ ἀποσπώμενο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ.

Οὐδέποτε τὸ θέμα μας ἦταν τὸ ἀποσπώμενο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, αὐτὸ κάθε αὐτό , ἀλλὰ ὁ Σταυρός/Ἐσταυρωμένος.

Καὶ μιὰ ἐπισήμανση ἐδῶ. Θεολογικὰ ὁ Σταυρὸς δὲν χωρίζεται ἀπὸ τὸν Ἐσταυρωμένο.

Συνεπῶς, ἐφόσον ἡ συζήτηση ἔχει περάσει σὲ θεολογικὸ ἐπίπεδο καὶ δὲν ἀποτελεῖ ἁπλῶς ἕνα «χωροταξικὸ» θέμα, δὲ μποροῦμε νὰ κάνουμε λόγο γιὰ ἕνα «ἀντικείμενο» καὶ ἔτσι νὰ λέγεται ὅτι εἶναι ἄλλο ὁ «Σταυρὸς» σκέτος καὶ ἄλλο ὁ «Ἐσταυρωμένος» (ὅπως γράφετε).

Ἡ Πατερικὴ θεολογικὴ θέση εἶναι ὅτι μὲ τὸν Σταυρὸ συνεπινοεῖται καὶ ὁ Ἐσταυρωμένος.

Ἔτσι, ὅσα λέτε περὶ λατινικῆς θεολογίας ποὺ ἀναπαράγονται, καταρρίπτονται στιγμιαίως, ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ὅλη ἐπιχειρηματολογία τῶν πιστῶν, σὲ ἐπίπεδο θεολογίας δὲν ἔχει τὸ παραμικρὸ στοιχεῖο ἀπὸ τὴν λατινικὴ θεολογία περὶ Σταυρώσεωςκ.λ.π., ἀλλὰ εἶναι ὀρθόδοξη-πατερική.

Σημειώνουμε, ὅτι στὴ Μητρόπολη πλέον δὲν ὑπάρχει οὔτε Ἐσταυρωμένος μὲ ἁγιογράφηση, οὔτε Σταυρὸς μόνος του, οὔτε Σταυρὸς λιτανείας.

   Ἀκόμη δὲν σχολιάζετε καθόλου, ὅσα βλάσφημα γράφονται στὴν ἐγκύκλιο τοῦ Περιστερίου, πάλι γιὰ νὰ τεκμηριώσει τὴν ὅλη «φιλοσοφία» καὶ τὸ ἐγχείρημά του. Ἀντίστοιχα ἀπὸ τοὺς πιστοὺς ἔχουν γίνει εἰδικὲς μελέτες ἀντιρρητικὲς ἐπὶ τῆς ἐγκυκλίου ἐνῷ ἔχουν κατατεθεῖ αἰτήματα (τηρῶντας τὶς προβλεπόμενες ἐκκλησιαστικὲς διαδικασίες) στὴν Συνοδικὴ Ἐπιτροπὴ ἐπὶ τῶν Νομοκανονικῶν καὶ δογματικῶν ζητημάτων.

Αὐτὸ ποὺ ἐπιχειρεῖ ὁ Περιστερίου εἶναι νὰ μᾶς «δείξει» ὅτι δὲν εἶναι οἰκουμενιστὴς καθότι «διορθώνει μιὰ παράδοση δυτικῶν». Και δεν υποστηρίζουν οι εὐσεβεῖς πιστοί , όπως τοὺς καταλογίζετε στὸ ἕνα κείμενο σας, λατινικὴ θεολογία γιὰ νὰ κάνουν ἀντι-οἰκουμενιστικὸ ἀγῶνα.

   Ἐπίσης, στὰ δύο κείμενά σας δὲ γίνεται λόγος καθόλου γιὰ τὸν τρόπο ποὺ ἐφαρμόσθηκε ἡ ἀποβολὴ τοῦ Ἐσταυρωμένου. Τρόπος ποὺ ἐπιβεβαιώνει καὶ ὑπερθεματίζει τὸν ἐπικρατούμενο ἐπισκοποκεντρισμό, γιὰ τὸν ὁποῖον ἐγκαλεῖτε τοὺς πιστοὺς ὅτι δὲν τὸν ἔχουν ἐλέγξει!

Γεγονὸς ποὺ δὲν ἰσχύει, καθὼς τόσο ἄμεσα ὅσο καὶ ἔμμεσα ἔχει ἐλεγχθεῖ ὁ τρόποςἐνεργείας τοῦ ἐπισκόπου καὶ τῶν ἱερέων, ἀφοῦ ἀποτελεῖ μιὰ βιούμενη πραγματικότητα γιὰ αὐτοὺς καὶ ὄχι ἁπλῶς μιὰ θεωρητικὴ θέση.

«Ὁ παραλογισμὸς σὲ ὅλο του τὸ μεγαλεῖο» (ἐπιτρέψτε μας τὸ λογοπαίγνιο δανειζόμενοι τη δική σας ἔκφραση).

Ἐπειδὴ θεωροῦμε ὅτι δὲν ἔχει νόημα νὰ ἀσχοληθοῦμε περισσότερο μὲ τὰ φιλικὰ πυρὰ ποὺ δεχθήκαμε, θὰ κλείσουμε αὐτὴ τὴ σύντομη τοποθέτηση ὅπως τὴν ξεκινήσαμε.

   Ὑικὰ καὶ ἀδελφικὰ, σᾶς ἐκφράζουμε ὅτι μᾶς λυπεῖ ἕνας πατέρας/ποιμένας, ἕνας ἀδελφός, νὰ γράφει κείμενο/α μὲ τέτοιο ὕφος ἀπέναντι σὲ ἀδελφοὺς χριστιανούς/λογικὸ ποίμνιο, κάνοντας πολλὲς παρακινδυνευμένες ὑποθέσεις ἐργασίας ποὺ μποροῦν νὰ τὸν ὁδηγήσουν ὄχι μόνο σὲ ἐπισφαλῆ συμπεράσματα ἀλλὰ ἀκόμα καὶ στὸ νὰ ἀδικήσει ἀνθρώπους.

Σὲ ἄλλο θέμα, ἔχουμε δεῖ ὅτι ἔχετε κάνει ἐμπεριστατωμένη ἔρευνα καὶ ὀρθῶς δὲν βιαστήκατε νὰ πάρετε θέση, ἐδῶ βλέπουμε μιὰ ἐντελῶς ἄλλη ἀντιμετώπιση. Μᾶς προβληματίζει τόσο τὸ ὕφος ὅσο καὶ ἡ εὐκολία μὲ τὴν ὁποία χαρακτηρίζετε πιστοὺς χωρὶς νὰ βάζετε οὔτε ἕναν λογισμὸ ὅτι μπορεῖ νὰ μὴν ἔχετε σωστὴ εἰκόνα γιὰ νὰ κρίνετε.

Καὶ ἐν πάσῃ περιπτώσει , ἀναρωτιόμαστε ποιός εἶναι ὁ σκοπός τοῦ νὰ προβεῖτε σὲ αὐτὴ τὴν «ἐπίθεση» καὶ νὰ μὴ μείνετε μόνο στὰ ἐπιχειρήματα γιὰ τὸ θέμα; Προστίθεται ἄλλο ἕνα χτύπημα, καὶ μάλιστα ἀπὸ ρασοφόρο, σὲ αὐτὸ τὸ εὐσεβὲς συνειδητὸ ἐκκλησίασμα ποὺ χρόνια τώρα δίνει ἀγῶνες ὁλομόναχο.

Σεβαστὲ π.Δημήτριε, ἐμεῖς δὲν ἔχουμε νὰ ἀποδείξουμε κάτι στοὺς ἀνθρώπους, ὁ Κύριος οἶδε. Ἤδη μᾶς φέρατε στὴ δύσκολή θέση νὰ περιαυτολογήσουμε καὶ νὰ ἀποκαλύψουμε πράγματα, ἀλλὰ γιὰ χάρη τῶν ἀδελφῶν, ποὺ τοὺς γνωρίζουμε (!), εἴπαμε τὰ παραπάνω.

Ὅπως εἶναι κατανοητό δὲ γίνεται νὰ ἀπαντᾶμε σὲ κάθε τι ποὺ γράφεται στὸ διαδίκτυο, ἀλλὰ ἐπειδὴ τυγχάνει νὰ ξέρουμε χρόνια τὸ μπλὸκ θεωρήσαμε ὅτι ἔπρεπε νὰ δοθεῖ μιὰ ἀπάντηση μετὰ ἀπὸ τὰ δύο, ὅμοιου ὕφους, ἄρθρα σας μὲ σχόλια πρὸς τοὺς ἀντιδρῶντες πιστούς.

Καλό καὶ εὐλογημένο ὑπόλοιπο Σαρακοστής

Μὲ ἐν Χριστῷ καὶ ἀδελφικὴ ἀγάπη

Παναγιώτης Σαρρὴς,  Θεολόγος - Οἰκονομολόγος