Πρωτοπρ. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος, Η παρουσία ενός γκουρού εις ελληνικόν τηλεοπτικόν δίαυλον

November 22, 2014, 10:20 am

≫ Next: Υπομονή το μυστικό της αγιότητας.

≪ Previous: Αρχιμ. Κύριλλος Κωστόπουλος,Ἐφικτὴ ἡ ἕνωση μετὰ τῶν Παπικῶν;

$

0

0

Η παρουσία ενός γκουρού εις ελληνικόν τηλεοπτικόν δίαυλον

Του πρωτ. π. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Επικ. Καθ. Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ. 

Σε μικρής εμβέλειας τηλεοπτικό κανάλι, που εκπέμπει στο νομό Αττικής, φιλοξενείται σε εβδομαδιαία βάση εκπομπή ενός κυρίου, ο οποίος παρουσιάζεται με την ονομασίαPrem Rawat.

Οι εκπομπές του έχουν ως θέμα την αγάπη, την κατανόηση, την ειρήνη, τη χαρά της ζωής. Ποιος είναι όμως ο Prem Rawat; Πρόκειται για ονομασία του γνωστού γκουρού Maharaj Ji (γεν. 19-12-1957), ιδρυτή της διεθνούς γκουρουιστικής κινήσεως ElanVital ή Αποστολή Θείου Φωτός (Divine Light Mission), όπως ήταν γνωστή παλαιότερα.

Η παρουσία του στο μικρό αυτό τηλεοπτικό κανάλι, αποτελεί συνήθη πρακτική της κινήσεώς του σε διεθνές επίπεδο, όπου τα σύγχρονα τεχνολογικά μέσα χρησιμοποιούνται για τη διάδοση των ιδεών του. Ελληνικό έντυπο της κινήσεώς του, αναφέρει ότι είναι: «διεθνώς αναγνωρισμένος ομιλητής, που απευθύνεται στην έμφυτη αναζήτηση, που έχουμε όλοι μας για την ειρήνη, την αγάπη, την κατανόηση και τη χαρά της ζωής».

Ας δούμε όμως ορισμένες πληροφορίες για το πρόσωπο του Prem Rawat, για να επισημάνουμε μία άλλη πλευρά της ιδιότητάς του ως γκουρού, η οποία αποσιωπάται.

Στις 8.11.1970 στο Νέο Δελχί της Ινδίας, για να τιμήσει τα γενέθλια του νεκρού πατέρα του, παρουσία χιλιάδων οπαδών του, όπως διαβάζουμε σε ελληνικό έντυπο της κινήσεως, δήλωνε για τον εαυτό του: «Ο Κύριος, ο Αληθινός Άγιος, ο Αληθινός Γκουρού Μαχαράτζι έχει ενσαρκωθεί σ’ αυτόν τον κόσμο. (…) Παράδωσε τα ηνία της ζωής σου σε μένα και θα σου δώσω τέτοια ειρήνη, που ποτέ δεν θα πεθάνει. Έλα σε μένα και θα δώσω λύτρωση». (Πρβλ. Bundes Ministerium fur Umwelt, Jugend und Fami- lie, Sekten.Wissen schutzt, Wien 1996, σ.31).

Σε έρευνα του Γερμανικού περιοδικού Stern τον Νοέμβριο του 1979, σε μια περίοδο που η δημοτικότητα του εν λόγω γκουρού είχε φτάσει στα ύψη στον δυτικό κόσμο, οι οπαδοί δήλωναν στο εν λόγω περιοδικό ότι λατρεύεται: «ως Κύριος του Παντός, ως ο μοναδικός τέλειος διδάσκαλος, ως η μεγίστη ενσάρκωση του Θεού, που έχει δει αυτός ο πλανήτης».

Ιδιαίτερη σημασία έχει εν προκειμένω να δούμε τις αντιλήψεις του γκουρού Prem Rawat για το πρόσωπο του Χριστού. Εκφράζει κι αυτός την τυπική θέση και άλλων γκουρουιστικών κινήσεων ότι ο ιστορικός Ιησούς είναι απλώς ένας διδάσκαλος μιας πολύ παρωχημένης εποχής. Δεν μπορεί να συγκριθεί με τον σύγχρονο ζωντανό διδάσκαλο, τον γκουρού Maharaj Ji ή Prem Rawat, σήμερα. Ο ίδιος ο γκουρού ζητούσε από τους οπαδούς του να τον λατρεύουν ως Θεό, ως τον Κύριο του Παντός (Βλ. F. W. Haack, Die neuen jugendreligionen, [18 έκδ.], 1979, σ. 49. Πρωτ. Βασ. Γεωργοπούλου, Οι Γκουρού και ο Χριστός, 2006, σσ. 35-36).

Έχοντας, λοιπόν, υπ’ όψιν τα ανωτέρω, θα κλείσουμε την μικρή αυτή ενημερωτική παρέμβασή μας, υπενθυμίζοντας τους αγιογραφικούς λόγους, ότι «από τον καρπό αναγνωρίζεται το δέντρο» (Ματθ. 12, 33) και το «Κανείς μη σας εξαπατήσει με κανέναν τρόπο» (Β’ Θεσ. 2, 3).

Ορθόδοξος Τύπος, 21/11/2014

---

Υπομονή το μυστικό της αγιότητας.

November 23, 2014, 1:30 am

≫ Next: Κυριακή Θ΄ Λουκά –«Αναπαύου, φάγε, πίε, ευφραίνου»

≪ Previous: Πρωτοπρ. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος, Η παρουσία ενός γκουρού εις ελληνικόν τηλεοπτικόν δίαυλον

$

0

0

ΥΠΟΜΟΝΗ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ

Υπομονή. Πρόκειται για μια μεγάλη αρετή.

Είναι το μυστικό της αγιότητας.

Είναι γλυκιά και γενναία αρετή.

Είναι το κλειδί για όλες τις κλειδαριές.

Είναι το φάρμακο για όλες τις αρρώστιες.

Είναι η σταθερή αντιμετώπιση όλων των αντιξοοτήτων της ζωής.

Τί σημαίνει υπομονή; - Υπομονή σημαίνει την ολόψυχη υποταγή στο θείο θέλημα. Δηλ. Μένω κάτω από το άγιο θέλημα και την όποια απόφαση του Θεού και περιμένω την έκβαση του πειρασμού και της δοκιμασίας επιμένοντας εν τω μεταξύ στην προσευχή.

Υπομένω σημαίνει: μένω υπό, επιμένω, αναμένω, παραμένω σιωπηλά και προσδοκώ το θείο θέλημα, ξέροντας ότι παν ό,τι πράττει ο Θεός το κάνει από αγάπη και για το πνευματικό μου συμφέρον. Για τη σωτηρία μου.

Υπάρχουν πολλές αφορμές, όπου μας χρειάζεται η υπομονή: Αρρώστιες, δοκιμασίες, στενοχώριες, πειρασμοί, πτώσεις, περιστάσεις, θάνατοι, θεομηνίες, καταστροφές, πένθη, ατυχήματα, εγχειρήσεις. Και κυρίως, διωγμοί.

Υπάρχουν πολλά πρόσωπα που μας αναγκάζουν να υπομένουμε: μεγαλύτεροι που δεν καταλαβαίνουν, μικρότεροι που δεν συνεννοούνται, συγγενείς ιδιότροποι, φίλοι απαιτητικοί, γείτονες εριστικοί, προϊστάμενοι πιεστικοί, συνάδελφοι εχθρικοί και ζηλόφθονοι, οικιακοί άρρωστοι. Και κυρίως δαίμονες και εχθροί της πίστεως που απεργάζονται, χωρίς αποτέλεσμα όμως, το κακό της Εκκλησίας.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους πρέπει να κάνουμε υπομονή: Για τον Θεό, για τους δικούς μας, για την ψυχή μας, για τους αγγέλους που μας βλέπουν από ψηλά, για τους συνανθρώπους μας που μας βλέπουν εδώ κάτω, για να μη σκανδαλίσουμε ψυχές, για να μη χάσουμε το μισθό μας και από την ανυπομονησία μας παραφερθούμε.

Πολλοί εγκαταλείπουν στη μέση τον αγώνα. Όπως λέγει ο Χριστός στην Παραβολή του Σπορέως: «Στην αρχή μετά χαράς δέχονται τον θείο λόγο και εν καιρώ διωγμού – πειρασμού αφίστανται».

Ο ιερός Χρυσόστομος λέγει ότι οι ανυπόμονοι, που χάνουν την υπομονή τους είναι σαν τα άκαρπα δέντρα που δεν καρποφορούν και σαν του αθλητές που δεν έφτασαν να πάρουν το στεφάνι.

Η υπομονή μέχρι τέλους φέρνει τέλειο καρπό πνευματικό και έχει τέλειο και ολοκληρωμένο έργο, διότι είναι συμπύκνωση όλων σχεδόν των αρετών.

Με την υπομονή δεν τα βγάζουμε πέρα στις δυσκολίες της ζωής μόνο, αλλά και στον αγώνα των παθών. Και η άσκηση και η ιεραποστολή απαιτούν γερά νεύρα και αντοχές. Τα πάθη και οι συνήθειες του εαυτού μας και του κόσμου δεν πέφτουν με μία τσεκουριά. “Οι δίκαιοι καρποφορούσι εν υπομονή”.

Όλα χρειάζονται υπομονή: η προσευχή (για να μη αποκάμνουμε), η νηστεία (για να μη τα παρατήσουμε), η ελεημοσύνη (για να μη κουραστούμε), η μελέτη (για αν μη απαυδήσουμε), η οικογένεια (για να μη πετάξουμε από πάνω βάρη και ευθύνες και μέριμνες), η Εκκλησία (για να μη συνηθίσουμε, αλλά να ανακαλύπτουμε καθημερινά το βάθος των εντολών του Χριστού), το σώμα μας και η ζωή μας η ίδια (που έχει πάγιες και διαχρονικές απαιτήσεις).

Αν χάσουμε την υπομονή μας, χάνουμε τα πάντα: ψυχή, δουλειά, οικογένεια, γάμο, παιδιά, φίλους, πελάτες, συνεργάτες, κόπους, προσπάθειες μιας ζωής. Πόσα σπίτια δεν θα είχαν κλείσει από το οδυνηρό πέρασμα του τυφώνα που λέγεται διαζύγιο, αν και οι δύο σύζυγοι ήταν σιωπηλότεροι και υποχωρητικότεροι. Αυτό όμως θέλει την μακαρία  υπομονή.

Μέσα σε πολλά σημεία στην Αγία Γραφή καλοτυχίζονται, μακαρίζονται, οι υπομένοντες: Είναι όλοι εκείνοι που  συνεχίζουν το δρόμο, που χάραξε ο Ιώβ με την Ιώβειο υπομονή του (Ιακ. ε΄ 11) και ο πτωχός Λάζαρος. Επίσης οι Προφήτες, οι άγιοι (Εβρ. ι΄32), οι μάρτυρες, οι Απόστολοι, οι χριστιανοί των εσχάτων (Δαν. Ιβ΄4-12), μέχρι τον ίδιο τον Κύριο, ο Οποίος υπέμεινε Σταυρόν (Εβρ. Ιβ΄ 2), όλοι μα όλοι με όπλο και εφόδιο ηρωϊκής πορείας και εκστρατείας ιεραποστολικής είχαν την υπομονή.

Με την υπομονή ο άνθρωπος γίνεται δόκιμος, δηλ. δοκιμασμένος, και ο δόκιμος γίνεται τέλειος, έμπειρος, και ο έμπειρος ευάρεστος στο Θεό. Ο ευάρεστος δε λαμβάνει το στεφάνι της υπομονής, της αιώνιας δόξας.

Οι μοναχοί εύχονται: Καλή Υπομονή, στην κουρά τους. Η Αγ. Ευφημία χάριν της ουράνιας δόξας και ανταποδόσεως υπέμεινε φρικτά μαρτύρια. Ο άγιος Νεκτάριος, το είπε καθαρά:”Εγώ θαύματα δεν έκανα. Υπομονή έκανα στις δοκιμασίες και συκοφαντίες”.

Χριστιανική Εστία Λαμίας

site/xrestia

Κυριακή Θ΄ Λουκά –«Αναπαύου, φάγε, πίε, ευφραίνου»

November 23, 2014, 1:43 am

≫ Next: ΤΑΜΑΜ ! Άφθονο ρέει το αίμα των Χριστιανών στη Κένυα. Στυγερή δολοφονία 28 ανθρώπων που δεν αρνήθηκαν τον Ιησού Χριστό μπροστά σε ένοπλους !

≪ Previous: Υπομονή το μυστικό της αγιότητας.

$

0

0

Εὐαγγέλιον: Λουκ. ιβ´ 16-21

Ἦχος: βαρύς.— Ἑωθινόν: Β´

«Αναπαύου, φάγε, πίε, ευφραίνου»

       Κάποιου πλούσιου ανθρώπου, τα εκτεταμένα χωράφια του, μας λέει η σημερινή παραβολή, απέδωσαν πλούσια παραγωγή. Τα χωράφια του, τα αμπέλια του, οι ελαιώνες του, τα κοπάδια του, τα πάντα γέμισαν από καρπούς και αγαθά και γεννήματα. Παραγωγή πρωτοφανής, εσοδεία αναπάντεχη, αφάνταστα αγαθά και πλούτη. Κι αντί ο πλούσιος αυτός να χαρεί και να ευχαριστήσει τον Θεό για την πλούσια εσοδεία, κυριεύεται από έγνοιες και συλλογισμούς. Κι αντί ν’ ανοίξει και καρδιά και χέρια και να γεμίσει τον κόσμο με αγαθοεργίες και φιλανθρωπίες, σκέφτεται τι να κάμει που δεν έχει που να συνάξει και να ασφαλίσει τους καρπούς του. Χάνει την ειρήνη του, χάνει και τον ύπνο του. Κι ύστερα από πολλές βασανιστικές σκέψεις, βρίσκει τη λύση. Αυτό θα κάμω, λέει: «Θα γκρεμίσω τις αποθήκες μου και θα οικοδομήσω μεγαλύτερες, για να μαζέψω εκεί όλα τα εισοδήματά μου και τα αγαθά μου και θα πω στη ψυχή μου. Ψυχή έχεις πολλά αγαθά που σε φθάνουν για χρόνια πολλά. Γι’ αυτό αναπαύου, φάγε, πίε, ευφραίνου». Όλα αυτά φανερώνουν την αφροσύνη του πλουσίου. Κι επειδή αυτή η αφροσύνη, λίγο ή πολύ μας έχει κυριεύσει όλους, καλό θα είναι ν’ ασχοληθούμε σήμερα με το θέμα αυτό.

       Τα λόγια αυτά του άφρονος πλουσίου, δηλαδή, το «αναπαύσου, τρώγε, πίνε και ευφραίνου», δείχνουν ότι ο άνθρωπος αυτός στήριζε την ευτυχία του στα πολλά που είχε για να τρώει και να πίνει. Κι’ αυτό ακριβώς είναι το ένα από τα πολλά στοιχεία, που συνιστούν την αφροσύνη του. Σκεφτόταν και αποφάσιζε για την ψυχή του σαν να ήταν υλική και να ήταν δυνατό να χορταίνει και να ικανοποιείται από την ύλη. Νόμιζε ότι η ευτυχία και η ανάπαυση του ανθρώπου, περικλειόταν μέσα στις γεμάτες με αγαθά αποθήκες του. Μάλιστα, μας λέει ο Άγιος Βασίλειος, τόση ήταν η αλογία του και ο παραλογισμός του ώστε εφέρετο σαν τα ζώα. Από την στιγμή που δεν έδινε πνευματικές και ανώτερες διαστάσεις στην ύπαρξή του, ο ίδιος υποβίβαζε τον εαυτό του στο επίπεδο των ζώων. Δεν είχε συναίσθηση της πνευματικής του ανωτερότητος. Ζούσε μακρυά από τον Θεό και σαν τέτοιος δεν αγαπούσε και δεν βοηθούσε τους συνανθρώπους του. Δεν είχαν καμμιά σχέση οι λεπτές και άγιες συγκινήσεις και οι ευαισθησίες, που χαρακτηρίζουν το τέλειο δημιούργημα του Θεού, τον αληθινό και ολοκληρωμένο άνθρωπο.

       Εκεί συνήθως οδηγεί ο πλούτος, που συντροφεύεται από την πλεονεξία. Τυφλώνει τον άνθρωπο και κλείνει τον ορίζοντα μπροστά του και τον περιορίζει στα στενά όρια του εγώ του. Κι ενώ παίζουν και γυαλίζουν τα μάτια των πλουσίων βλέποντας το χρυσό, τα δολάρια και τα ευρώ, μένουν νυσταγμένα και θολά και ασυγκίνητα και παρουσιάζονται ανίκανα να δουν και να διαπιστώσουν τον πόνο του πτωχού και τη θλίψη της ανέχειας και της πτώχειας. Η προσκόλληση αυτή τους κάμνει να μένουν πάντοτε στραμμένοι προς το άτομό τους και να μην ενδιαφέρονται για τους άλλους. Μ’ αυτό δείχνουν ότι μόνο το άτομό τους, τους απασχολεί. Κι’ ας λέει ο Κύριος, που είναι η πηγή της αλήθειας ότι η ευτυχία του ανθρώπου δεν εξαρτάται από τα υπάρχοντά του (Λουκ. ΙΒ΄,15) και από τα περισσά πλούτη του. Να προσέχετε, μας λέει και πάλι ο Κύριος και να φυλάγεσθε από κάθε είδους πλεονεξία, γιατί τα πλούτη, όσο περίσσια κι αν είναι, δεν δίνουν στον άνθρωπο την αληθινή ζωή.

     Θα έπρεπε, επομένως, να μας προβληματίζει η καθημερινή μας ζωή, με τις πυκνές αρρώστειες, που οφείλονται στα πολλά και πολλές φορές βλαβερά για την υγεία μας φαγητά, όπως και στην πνευματική δυσοσμία , που αποπνέει η ζωή των υλικών απολαύσεων. Οι περισσότεροι από εμάς δεν σκεπτόμαστε τίποτε άλλο, παρά μόνο το φθαρτό σώμα μας. Κι εδώ ακριβώς έγκειται ο παραλογισμός και η αφροσύνη μας. Φροντίζουμε και κοπιάζουμε για το φθαρτό σώμα μας και αδιαφορούμε για την αθάνατη ψυχή μας. Και δυστυχώς αυτή η δυσαρμονία γίνεται η πηγή της κακοδαιμονίας που μας μαστίζει. Αυτή είναι η αιτία, που διώχνει από μέσα μας τη γαλήνη και την ηρεμία και μας εμποδίζει να νοιώθουμε ικανοποιημένοι και ευτυχισμένοι. Ο υλισμός στη θεωρία και την πράξη μεσουρανεί. Οι συζητήσεις των περισσοτέρων από εμάς, οι υποσχέσεις των πολιτικών μας, τα αναπτυξιακά προγράμματα των ιθυνόντων, οι αγώνες και οι στόχοι των εργαζομένων, στρέφονται κυρίως και προ πάντων, στο πως θα έχουμε περισσότερες απολαβές και αφθονώτερα αγαθά και πως θα απολαμβάνουμε χωρίς κόπους τα αγαθά της γης. Αυτά νομίζουμε ότι θα μας κάμουν ευτυχισμένους. Βέβαια χρειάζονται κι αυτά, αλλά όλα με μέτρο.

      Αν μεταφέρουμε τα πιο πάνω στην εποχή μας θα δούμε, με πολλή θλίψη, ότι πολλοί και σήμερα μιμούμαστε τον άφρονα πλούσιο. Μολονότι θέλουμε να φαινόμαστε και να λεγόμαστε έξυπνοι και πολιτισμένοι, αντιγράφουμε την άφρονα τακτική του πλουσίου. Όλα σχεδόν τα ενδιαφέροντά μας κατά την τελευταία εικοσαετία στρέφονται στο τι θα φάμε και πως θα τέρψουμε τη σάρκα μας. Η εποχή μας, δυστυχώς, έχει γίνει εποχή της χρυσής κουζίνας, των ποτών και των γλυκισμάτων. Τα πάντα, δηλαδή, για την κοιλιά. Η κοιλιά έγινε Θεός για πολλούς από εμάς. «Μιμηθείτε όλοι εμένα, αδελφοί μου», μας λέει ο Θείος Απόστολος Παύλος «και παραδειγματισθείτε από αυτούς που συμπεριφέρονται σύμφωνα με το δικό μας πρότυπο. Σας το είπα πολλές φορές και τώρα το επαναλαμβάνω κλαίοντας, ότι πολλοί ζουν ως εχθροί του σταυρού του Χριστού. Το τέλος τους θα είναι η καταστροφή, Θεός τους είναι η κοιλιά τους και καυχώνται για πράγματα, για τα οποία θα έπρεπε να ντρέπονται» (Φιλιπ. Γ΄17-19). Γι’ αυτό το πάθημα του άφρονος πλουσίου ας μας γίνει μάθημα. Προσοχή να μην μας τυφλώσει ο πλούτος. Ας φροντίζουμε να γεμίζουμε την ζωή μας με πράξεις αγάπης και αρετής, για να έχουμε μετά το θάνατο μαζί μας θησαυρό αιώνιο. Ο άφρων πλούσιος παραμέρισε, ολοτελώς από την ζωή του, την ψυχή του. Γιατί η ψυχή ούτε τρώγει ούτε πίνει. Η ψυχή ευφραίνεται με την αρετή, ανακουφίζεται με την εφαρμογή του Θείου Θελήματος και ζει ευτυχισμένη μέσα στην ατμόσφαιρα της έμπρακτης αγάπης.

     Αδελφοί μου! Η αλήθεια που δεν πρόσεξε ο πλούσιος αλλά και πολλοί από εμάς είναι ότι τα υλικά αγαθά δεν μας συνοδεύουν στην άλλη ζωή. Μετά τον θάνατο, όπως μας λέει και ο υμνωδός της Εκκλησίας μας «δεν παραμένει ο πλούτος και δεν συνοδεύει κανένα η δόξα· ερχόμενος ο θάνατος όλα αυτά εξαφανίζονται». Και αυτή η αλήθεια θα πρέπει να είναι πάντοτε μπροστά μας. Γι’ αυτό αντί να γοητευόμαστε από το δέλεαρ των απολαύσεων της ζωής, ας επιδοθούμε στον πλουτισμό της ψυχής με έργα αγάπης και αρετής, που μας αναδεικνύουν αληθινούς ανθρώπους. Τότε δεν θα έχουμε την κατάληξη του άφρονος πλουσίου, αλλά θα βρούμε χάρη και έλεος, από τον πλουσιόδωρο Θεό στον οποίο ανήκει κάθε δόξα, τιμή και προσκύνηση στους αιώνες. Αμήν.

Ηγούμενος Χρυσορροϊατίσσης Διονύσιος – Μητροπόλεως Πάφου

ΤΑΜΑΜ ! Άφθονο ρέει το αίμα των Χριστιανών στη Κένυα. Στυγερή δολοφονία 28 ανθρώπων που δεν αρνήθηκαν τον Ιησού Χριστό μπροστά σε ένοπλους !

November 23, 2014, 2:11 am

≫ Next: Αγία Αικατερίνη η Μεγαλομάρτυς 25/11

≪ Previous: Κυριακή Θ΄ Λουκά –«Αναπαύου, φάγε, πίε, ευφραίνου»

$

0

0

Χιλιάδες νεομάρτυρες Χριστιανοί σε όλο το κόσμο σφαγιάζονται και δολοφονούνται, γιατί δεν θέλουν να απαρνηθούν τον αληθινό Θεό, τον Ιησού Χριστό. Αθώοι, άοπλοι πολίτες γίνονται μάρτυρες του Ιησού Χριστού σε όλο το κόσμο και, σήμερα , στη Κένυα. Ο Θεός να συγχωρέσει τους θύτες και να αναπαύσει στη Βασιλεία των Ουρανών τους νεομάρτυρες. Πολλοί Έλληνες αμφισβητούν τα συναξάρια της Ορθόδοξης Χριστιανικής  Εκκλησίας, με τους δεκάδες/εκατοντάδες χιλιάδες νεομάρτυρες, στα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Κι όμως, τα σημερινά γεγονότα αποδεικνύουν καθημερινά τι πραγματικά συνέβαινε στα 500 χρόνια της Τουρκοκρατίας! Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Σύμφωνα με τον τηλεοπτικό σταθμό Αντέννα, οι Χριστιανοί αρνήθηκαν να διαβάσουν το Κοράνι και γι’αυτό εκτελέστηκαν ! Ταμάμ! Gunmen separated out non-Muslims by asking passengers to read from the Koran, officials and witnesses said. Those who failed were then shot in the head.

http://www.bbc.com/news/world-africa-30157581

Τουλάχιστον 28 επιβάτες ενός λεωφορείου εκτελέστηκαν νωρίς σήμερα το πρωί στη βορειοανατολική Κένυα, κοντά στα σύνορα με τη Σομαλία, ανακοίνωσε ο διοικητής της αστυνομίας της πόλης Μαντέρα, ο Νόα Μουαβίντα, αποδίδοντας την επίθεση στους αντάρτες της ισλαμιστικής οργάνωσης Αλ Σεμπάμπ.

«Μπορώ να επιβεβαιώσω (…) ότι 28 αθώοι ταξιδιώτες σκοτώθηκαν βίαια από τους Σεμπάμπ», δήλωσε ο Μουαβίντα, διευκρινίζοντας ότι οι δράστες ανάγκασαν τον οδηγό του λεωφορείου να το ακινητοποιήσει και στη συνέχεια το οδήγησαν στην άκρη του δρόμου και εκτέλεσαν τους επιβάτες που δεν ήταν μουσουλμάνοι.

Σύμφωνα με διεθνή μέσα ενημέρωσης, ο Ερυθρός Σταυρός της Κένυας επιβεβαίωσε τον απολογισμό της επίθεσης μέσω του λογαριασμού του στο Twitter, αφού έστειλε ομάδες του στο σημείο του συμβάντος. «Υπήρχαν περίπου 60 επιβάτες στο λεωφορείο (…) οι αντάρτες του έστησαν ενέδρα περίπου 8 χιλιόμετρα από την έξοδο της Μαντέρα, μιας πόλης στα σύνορα με τη Σομαλία», εξήγησε ο διοικητής της αστυνομίας.

Το λεωφορείο, που είχε προορισμό το Ναϊρόμπι, αναχώρησε από τη Μαντέρα περίπου στις 05:45 (τοπική ώρα, 04:45 ώρα Ελλάδας). Μόλις σταμάτησε στην άκρη του δρόμου το λεωφορείο, οι δράστες ανάγκασαν τους επιβάτες να κατέβουν από αυτό και τους χώρισαν σε δύο ομάδες: μουσουλμάνους και μη μουσουλμάνους, διευκρίνισε ο Μουαβίντα.

Οι ένοπλοι ανέβηκαν και πάλι στο λεωφορείο με όσους επιβάτες δεν ήταν μουσουλμάνοι και προσπάθησαν να φύγουν. Όμως το όχημα κόλλησε στις λάσπες και δεν μετακινούταν, οπότε «εκτέλεσαν τους ομήρους», κατάληξε ο ίδιος, ενώ πρόσθεσε ότι οι δράστες διέφυγαν στη Σομαλία.

http://tvxs.gr/news/kosmos/kenya-en-psyxro-ektelesi-epibaton-leoforeioy-apo-islamistes

Islamist militants ambushed a bus in Kenya on Saturday and sprayed bullets on those who failed to recite Quran verses, killing at least 28 people, authorities said.

The bus, which had 60 people aboard, was heading from Mandera, near the Somali border, to the capital of Nairobi.

About 20 miles into its dawn journey, militants stopped it at a hilly area and stormed in, local police Cmdr. Noah Mwivanda told the Daily Nation newspaper.

Militants demanded those onboard recite Quran verses. As others watched, they opened fire on passengers who failed to do so, he said.

Somali-based terror group Al-Shabaab claimed responsibility for the attack in a statement, saying it was retaliation for mosque raids this week. It described those killed as Christians.

This is one of the busiest travel seasons in the nation. Throngs make their way to relatives” homes for the holidays, with buses and other public transportation packed this time of the year.

«Security agencies are in pursuit of the criminal gang,» the Interior Ministry said in a statement. It later said helicopters and jets have demolished the attackers” camp and operations were ongoing.

Days before the bus attack, police raided multiple mosques in the port city of Mombasa after they found explosives in one. The searches this week prompted clashes with Muslim youths in the city, Kenya’s second-largest.

http://edition.cnn.com/2014/11/22/world/africa/kenya-bus-attack/index.html?hpt=hp_t1

-ierapostoli

Αγία Αικατερίνη η Μεγαλομάρτυς 25/11

November 23, 2014, 2:38 am

≫ Next: Αρχιμ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ευρωπαϊκός Πολιτισμός και Ορθόδοξη Αλήθεια

≪ Previous: ΤΑΜΑΜ ! Άφθονο ρέει το αίμα των Χριστιανών στη Κένυα. Στυγερή δολοφονία 28 ανθρώπων που δεν αρνήθηκαν τον Ιησού Χριστό μπροστά σε ένοπλους !

$

0

0

Αγία Αικατερίνη η Μεγαλομάρτυς 25/11

Του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου

“ΜΑΧΑΙΡΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ”:Η Αγία Μεγαλομάρτυς Αικατερίνη έζησε επί εποχής Μαξιμίνου,άρχοντα της Αιγύπτου, και ήταν κόρη του αριστοκράτη Κώνστα. Έτυχε μεγάλης μόρφωσης και ήταν κάτοχος της ελληνικής φιλολογίας.

Σπούδασε φιλοσοφία, ρητορική και πολλές ξένες γλώσσες της εποχής της. Νεαρή ακόμη ελκύστηκε από την χριστιανική διδασκαλία την οποία μελέτησε και αφού ασπάσθηκε τον Χριστιανισμό, εργάσθηκε δραστήρια για την διάδοσή του, επιτυγχάνοντας πολλά χάριν της ρητορικής της δεινότητας και των πολλών γνώσεών της. Την Αικατερίνη, όμως, εκτός της σοφίας και των αρετών της, την διέκρινε και το σπάνιο κάλλος της μορφής της. Στην ηλικία των 18 ετών επισκέφτηκε τον Ρωμαίο αυτοκράτορα, που ήταν πιθανόν ο Μαξιμίνος Β΄ή ο Μαξέντιος, και προσπάθησε να τον πείσει να παύσει τους διωγμούς που διεξήγε κατά των Χριστιανών, πετυχαίνοντας μάλιστα να μεταστρέψει στον Χριστιανισμό την γυναίκα του αυτοκράτορα.

 Σύμφωνα με την παράδοση όταν πληροφορήθηκε ο Αυτοκράτορας όσα διαδίδονταν περί των ιδεών της και του τρόπου της ζωής της Αγίας, ανέθεσε σε πενήντα περίφημους ρήτορες, συζητώντας μαζί της, να της αποδείξουν το αβάσιμο των ιδεών της. Αποτέλεσμα όμως υπήρξε το αντίθετο. Η Αικατερίνη με την κομψότητα του λόγου της και των επιχειρημάτων της «εφίμωσε λαμπρώς τους κομψούς των ασεβών, του πνεύματος την μαχαίραν». Ακόμη με τα σοφά της επιχειρήματα, κατάφερε να τους προσηλυτίσει στο Χριστιανισμό. Όταν ο Αυτοκράτορας έμαθε το αποτέλεσμα οργίσθηκε και διέταξε την θανατική καταδίκη όλων στη πυρά, ενώ για την Αικατερίνη διάταξε μαρτύρια μέχρι θανάτου.

ΦΥΛΑΚΙΣΗ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΟ:Στην αρχική φυλάκιση η νεαρή Αγία υπέμεινε τις πιέσεις και τις κακουχίες με θάρρος που αντλούσε από την δύναμη της βαθιάς της πίστης. Όταν έμαθε η Φαυστίνα, σύζυγος του αυτοκράτορα, τον λόγο της καταδίκης της Αγίας, θαύμασε την καρτερικότητά της και ζήτησε να την επισκεφθεί, πράγμα που έγινε με συνοδεία πολλών στρατιωτών υπό τον Φρούραρχο Πορφυρίωνα. Όλοι αυτοί τελικά κατηχήθηκαν στη νέα θρησκεία. Τότε ο Αυτοκράτορας διέταξε τον αποκεφαλισμό της Φαυστίνας και της ακολουθίας της και την τελική εκτέλεση της Αγίας. Μέσον θανάτωσης ήταν ο "βασανιστικός τροχός"που έμοιαζε με τροχό, η

περιφέρεια του οποίου έφερε καρφιά που ετίθετο σε κίνηση με σχοινιά και τροχαλίες πλησιάζοντας αργά το δεμένο σώμα του καταδίκου, με συνέπεια τις εκδορές μέχρι διαμελισμού. Η παράδοση αναφέρει πως τα καρφιά του τροχού όταν πλησίασαν το σώμα της Αγίας ξεκολλούσαν ή έσπαζαν. Έτσι αποφασίσθηκε τελικά ο αποκεφαλισμός της Αγίας που όταν συνέβει αυτός οι παριστάμενοι αντιλήφθηκαν να ρέει γάλα αντί αίμα.

ΣΤΟ ΘΕΟΒΑΔΙΣΤΟ ΣΙΝΑ:Η Ιερά Παράδοση αναφέρει ότι το πάναγνο σώμα της Αγίας μεταφέρθηκε υπό "πτερύγων αγγέλων"στο όρος Σινά της ομώνυμης χερσονήσου όπου επί αιώνες έμεινε άταφο, κατά τους συναξαριστές, μέχρι τον 6^οαιώνα, όταν ερημίτες μοναχοί της περιοχής μέσω οράματος ειδοποιήθηκαν και κατέβασαν από το όρος το σώμα της Αγίας το οποίο και εναπόθεσαν σε μαρμάρινη θήκη. Ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός έκτισε τη γνωστή ιερά Μονή της Αγίας Αικατερίνης του Σινά και το καθολικό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (548-565), εντός της οποίας τοποθετήθηκε η μαρμάρινη θήκη. Στη Μονή διασώζεται σημαντικό θησαυροφυλάκιο της πρώιμης Χριστιανικής τέχνης, κυρίως εικονογραφημένων χειρογράφων, ενώ οι μοναστές της και σήμερα είναι Έλληνες.

ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ:Η ημέρα του μαρτυρίου της Αγίας Αικατερίνης θεωρείται η 24 Νοεμβρίου, της δε εύρεσης των λειψάνων της η 25 Νοεμβρίου. Όλοι οι χριστιανοί, εκτός των σλαβικών εκκλησιών, συνέπτυξαν σε μία και τις δύο εορτές και όρισαν την 25 Νοεμβρίου ημέρα τιμώμενη της ιερής μνήμης της, συνεορταζόμενη με την απόδοση της εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου. (βλέπε http://www.ecpatr.org/gr/typikon].

ΜεγαλυνάριοΈχει το σον πνεύμα ο ουρανός, σώμα δε θείον τεθησαύρισται εν Σινά, αίμα μαρτυρίου εν Αλεξανδρουπόλει, σοφή Αικατερίνα σκέπε τους δούλους σου.

Αρχιμ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ευρωπαϊκός Πολιτισμός και Ορθόδοξη Αλήθεια

November 23, 2014, 4:30 am

≫ Next: Νίκος Χειλαδάκης, Η επερχόμενη θύελλα και οι … «αγρόν ηγόραζον»

≪ Previous: Αγία Αικατερίνη η Μεγαλομάρτυς 25/11

$

0

0

Ευρωπαϊκός Πολιτισμός και Ορθόδοξη Αλήθεια

Ὑπὸ τοῦ Ἀρχιμανδρίτου κ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, Ἱεροκήρυκος Ἱ. Μ. Πατρῶν - Δρος Θεολογίας

Το σύνολο των υλικών και πνευματικών φαινομένων, αλλά και των επιτευγμάτων, τα οποία χαρακτηρίζουν ένα έθνος συνιστούν τον πολιτισμό του. Ολοι οι πολιτισμοί κέντρο είχαν και έχουν τον άνθρωπο. Ο Πλάτων στον «Θεαίτητο» λέγει: «Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπον είναι, των μεν όντων ως έστι, των δε μη όντων ως ουκ έστιν» (J. Burnet, Clarendon Press, Oxford 1967, 152a2-3).

O ευρωπαϊκός πολιτισμός αρχίζει με το «cogito ergo sum», σκέπτομαι άρα υπάρχω, του Ντεκάρτ (17ος αι.). Στο θεμέλιο αυτό στηρίχθηκε, δυστυχώς, ο ευρωπαϊκός πολιτισμός. Ο εμπαθής άνθρωπος θεωρήθηκε ο δημιουργός και δοτήρας όλων των αξιών. Για τον λόγο αυτό ο πολιτισμός αναπτύσσεται πάνω στη βάση των ανθρωπίνων εμπαθών αφηρημένων εννοιών και της ασύδοτης από κάθε άποψη τεχνολογικής ανάπτυξης. Έτσι καταλήγει ο σημερινός άνθρωπος του πολιτισμού αυτού στο νιτσεϊκό συμπέρασμα ότι ο Θεός «απέθανε» και πλέον θα μείνει για πάντα «νεκρός» (Νίτσε, «Τάδε έφη Ζαρατούστρα», Παγκόσμια Λογοτεχνία 1989, σελ. 25).

Όσοι δέχονται τον Θεό, Τον αποδέχονται ως μια νοητική σύλληψη της «αιτίας», από την οποία δημιουργήθηκε ο κόσμος, κατοχυρωμένη έστω με αποδεικτική επιχειρηματολογία, παραμένει, όμως, τελείως άσχετος με την ιστορική και υπαρκτική πορεία του ανθρώπου.

Έτσι, η ανθρωπολογία του Κίρκεγκαρτ με τον υπαρξισμό και τον περσοναλισμό, η κοινωνιολογία του Μαρξ και η άθεη οντολογία του Νίτσε έγιναν τα θεμέλια του ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Η Ορθόδοξη, όμως, Εκκλησία και θεολογία διαφωνεί ριζικά και διαχωρίζεται από αυτού του τύπου τον πολιτισμό.

Δυστυχώς, η Αναγέννηση, ο Νατουραλισμός, ο Ρομαντισμός, ο Θετικισμός, ο Αγνωστικισμός και κυρίως ο Ορθολογισμός επέτυχαν να εξοβελίσουν τον Δημιουργό Τριαδικό Θεό από την όλη ζωή του ανθρώπου και να θέσουν ως κέντρο του αθέου αυτού ευρωπαϊκού πολιτισμού το ανθρώπινο «εγώ».

Ωστόσο, αυτός ο ουμανιστικός πολιτισμός καταλήγει στον μηδενισμό, ως ιστορική πιστοποίηση του κενού χώρου, της απουσίας δηλαδή του Θεού.

Κατ'αυτόν τον τρόπο, οι ύψιστες αξίες και αλήθειες απαξιώνονται. Λείπει πλέον ο σκοπός. Απουσιάζει η απάντηση στο «γιατί». Ο μηδενισμός γίνεται συνέπεια της αξιολογικής ερμηνείας του «είναι».

Ο Χάιντεγκερ, αν και δεν προτείνει λύσεις στο δράμα αυτό του Ευρωπαϊκού πολιτισμού, εντούτοις ομιλεί περί του αδιεξόδου του μηδενισμού.

Και ενώ έτσι διαγράφεται και παρουσιάζεται ο ευρωπαϊκός ουμανιστικός πολιτισμός, ο θεανθρώπινος πολιτισμός, τον οποίον υποδεικνύει η Ορθόδοξη Εκκλησία και θεολογία, κέντρο του έχει το «ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί» (Α΄ Τιμ. 3, 16). Ο Θεός έγινε άνθρωπος, για να ανυψώση τον πεπτωκότα άνθρωπο και να τον οδηγήση στην κατά χάρη θέωσή του. Αυτή η αιώνια αλήθεια είναι η αρχή και το τέλος του θεανθρώπινου πολιτισμού.

Στον πολιτισμό αυτό δεν επικρατεί ο ιδεαλισμός (θεοκρατία) ούτε ο υλισμός (ανθρωποκρατία), αλλά το «συναμφότερον». Εδώ επικρατεί η αρμονική ένωση και πορεία του ανθρώπου και του Δημιουργού του Θεού «ατρέπτως, ασυγχύτως, αδιαιρέτως, αχωρίστως» (Όρος Δ΄ Οικ. Συνόδου).

Ο Δημιουργός Θεός έπλασε τον άνθρωπο για μεγάλη και αιώνια πορεία και ο άνθρωπος φρόντισε να «ξαναπλάσει» τον άνθρωπο για μικρή και πρόσκαιρη πορεία. Στην θέση του μεγαλείου που του εδόθη έβαλε την αθλιότητα και στην θέση του απολύτου έβαλε την σχετικότητα.

Από το ύψος που βρισκόταν έπεσε στην άβυσσο, την οποία γέννησε η τρομαγμένη από την πτώση ψυχή του.

Για τον λόγο αυτό η Ευρώπη, αν θέλει να επανεύρει τον εαυτόν της και τον αληθινό πολιτισμό της, είναι ανάγκη να αναζητήσει και πάλι το άκτιστο φως του Ενανθρωπήσαντος Λόγου στον άνθρωπο και την κτίση, όπως το βίωσαν οι Μαθητές Του στο όρος Θαβώρ. Τότε ο πολιτισμός της θα μεταβληθεί από απάνθρωπος πολιτισμός σε Θεανθρώπινο πολιτισμό.

*ΠΗΓΗ: Ἐφημερίς «Πελοπόννησος» τῶν Πατρῶν (2/11/2014).

Ορθόδοξος Τύπος, 21/11/2014

Νίκος Χειλαδάκης, Η επερχόμενη θύελλα και οι … «αγρόν ηγόραζον»

November 23, 2014, 5:47 am

≫ Next: Λάμπρος Κ. Σκόντζος,Άγιος Αμφιλόχιος Ικονίου: Ο Μεγάλος Καππαδόκης Πατέρας

≪ Previous: Αρχιμ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ευρωπαϊκός Πολιτισμός και Ορθόδοξη Αλήθεια

$

0

0

Η ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗ ΘΥΕΛΛΑ ΚΑΙ ΟΙ…«ΑΓΡΟΝ ΗΓΟΡΑΖΟΝ»

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης, Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Είναι φανερό πως δεν χρειάζεται να είναι κανείς προφήτης ή μάντης, για να κατανοήσει πως τα πράγματα έχουν φτάσει πλέον στην τελική φάση και πως η μεγάλη «θύελλα», παραμονές της ιστορικής, όπως χαρακτηρίστηκε, επίσκεψης του Πάπα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, επέρχεται με όλες τις συνέπειες που θα έχει σε ολόκληρο το ελληνορθόδοξο ποίμνιο αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο. Ήδη οι τελευταίες δηλώσεις του Πατριάρχη έχουν ξεκαθαρίσει την κατάσταση και οι προθέσεις του έχουν πλέον εκδηλωθεί χωρίς κανένα πρόσχημα και χωρίς κανένα δισταγμό. Ακόμα και αν σε αυτή την συνάντηση, (και αυτό είναι εκτός απροόπτου το πιο πιθανό), δεν τεθεί επίσημα ο στόχος της ένωσης, είναι φανερό πως τα θεμέλια έχουν τεθεί και δεν παραμένει παρά ο χρόνος υλοποίησης του «οικοδομήματος» που κάποιοι επιδιώκουν να ολοκληρωθεί με την αναγγελθείσα πανορθόδοξη σύνοδο για το 2016.

Είναι αλήθεια πως ζούμε όλοι μας, είτε το έχουμε αντιληφθεί είτε όχι, πολύ ιστορικές στιγμές. Το ζήτημα πια δεν είναι να κατανοήσει κανείς τι επέρχεται και τι εξελίξεις δρομολογούνται από αυτή την συνάντηση στο Φανάρι, αλλά το τι θα επακολουθήσει, το πώς θα εξελιχτεί η οικουμενιστική κίνηση και κυρίως τι συνέπειες θα έχει σε ένα ποίμνιο ουσιαστικά έρμαιο των περιστάσεων. Η αλήθεια είναι πως το τι θα γίνει δεν εξαρτάται από όλους όσους παρακολουθούν τις εξελίξεις, αφού αυτές έχουν προκαθοριστεί, αλλά το ποιες είναι οι θέσεις και οι ευθύνες όλων μας και το πώς θα δεχτούμε αυτό το «ιστορικό γεγονός», δηλαδή την προτιθέμενη ένωση των «εκκλησιών», μια εξέλιξη που ανατρέπει εκ θεμελίων όλα τα μέχρι σήμερα σταθερά και δογματικά δεδομένα που καθόριζαν την ελληνορθόδοξη πίστη και την ελληνορθόδοξη λατρεία στην ιστορία και στο σήμερα.

Όσοι νομίζουν και το υποστηρίζουν δημόσια πως αυτά δεν πρέπει να μας ενδιαφέρουν, μάλλον έχουν λανθασμένη άποψη από το τι είναι η εκκλησία και κυρίως ποιες είναι οι ευθύνες όλων μας. Αντί να παραθέτουν διάφορα θεολογικά επιχειρήματα αποπροσανατολισμού, θα ήταν καλύτερα να διαβάσουν ξανά και μόνο αυτό που αναφέρει ο Vladimir Lossky στο εξαίρετο έργο του, «Η Μυστική Θεολογία της Ανατολικής Εκκλησίας» : «Η Εκκλησία είναι καθολική εις πάντα τα μέρη αυτής. Έκαστον των μελών της, όχι μόνον ο κληρικός αλλά και πας λαϊκός, καλείται να ομολογεί και να υπερασπίζει την αλήθειαν της παραδόσεως και να αντιτάσσεται και προς αυτούς ακόμη τους Επισκόπους εάν ούτοι πίπτουν εις αίρεσιν».

Κανείς σήμερα δεν μπορεί να είναι ούτε τυφλός ούτε κωφάλαλος. Πνευματικοί πατέρες που καθοδηγούν εκατοντάδες πιστούς, έχουν την μεγίστη ευθύνη για όσα συμβαίνουν χωρίς να προβάλλουν, όντας οι ίδιοι φυγόδικοι, καμία αντίδραση.  Ποιμένες, (ευτυχώς όχι όλοι), που ποιμαίνουν μεγάλα ποίμνια, έχουν τεράστια ευθύνη γιατί δεν ενημερώνουν το ποίμνιο στα όσα επέρχονται και το χειρότερο, δίνουν την εικόνα πως όλα βαίνουν καλώς. Ελληνορθόδοξα ιδρύματα που έχουν ιδρυθεί για τη προστασία της Ορθοδοξίας, αδιαφορούν, (ευτυχώς όχι όλα), για την λεηλασία της από αυτούς ακριβώς που τάχτηκαν να την εκπροσωπήσουν και ασχολούνται με  αποπροσανατολιστικές ανθρωπιστικές δραστηριότητες. Ο μη συνειδητοποιημένος Χριστιανός προτιμά την «κάλυψιν», την «απόκρυψιν» και την «παραλαγήν». Έτσι τον λόγο λαμβάνουν τα «παραπετάσματα καπνού», που μεταφράζονται επί της θεωρίας και κυρίως επί της «πράξεως», ως  «εμείς είναι αδύνατον να κάνουμε κάτι», ή, «θα μιλήσει ο Θεός» και επίσης το εντελώς εξοργιστικό, «οι εποχές είναι πάντοτε οι ίδιες και αυτά συνέβαιναν πάντοτε» και άλλα συναφή. Μάλιστα υπάρχουν και ορισμένοι οι οποίοι θεωρούν τον επιβεβλημένο έλεγχο σαν κατηγορία, κατάκριση, κλπ.

Δυστυχώς ή ευτυχώς για όλους αυτούς, τα γεγονότα έρχονται σαν «χείμαρρος». Κανείς μας  δεν θα μπορέσει να συνεχίσει να κρύβεται και να καλύπτεται από θελογίζουσες υπεκφυγές . Στο Βυζάντιο, όπως μας τονίζει με έμφαση ο κορυφαίος βυζαντινολόγος, Στήβεν Ράνστιμαν, στο μνημειώδες έργο του,  «Η Βυζαντινή Θεοκρατία» : « Ο σεβασμός για την θεϊκή εξουσία του Αυτοκράτορα ή του Πατριάρχη δεν εμπόδιζε τους Βυζαντινούς να ξεσηκώνονται σε επανάσταση εναντίον ενός ανθρώπου που τον θεωρούσαν ανάξιο για μια τέτοια θέση». Ο δε Πάτερ Παΐσιος μας άφησε παρακαταθήκη ότι, «Το ορθόδοξο πνεύμα είναι να λέει και να καταχωρεί ο καθένας την γνώμη του όχι να μην μιλεί γιατί φοβάται, ή να κολακεύει για να τα έχει καλά με τον αρχιεπίσκοπο ή με τον ηγούμενο», (από Πάτερ Παΐσιος ο αγιορείτης, Τόμος Α). Τέλος ο Άγιος Σεραφείμ Ρόουζ μας αναφέρει μέσα από το εξαιρετικά προφητικό, (1975), βιβλίο του «Η Ορθοδοξία και η θρησκεία του μέλλοντος», πως,  «Ορθόδοξοι θεολόγοι και άλλα επίσημα Ορθόδοξα σωματεία διεξάγουν διαλόγους με Ρωμαιοκαθολικούς και Προτεστάντες και εκδίδουν κοινά ανακοινωθέντα με θέματα όπως η Θεία Ευχαριστία, η πνευματικότητα και τα παρόμοια, χωρίς καν να πληροφορούν τους ετεροδόξους ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η Εκκλησία του Χριστού στην οποία όλοι είναι προσκεκλημένοι, ότι μόνο τα δικά Της Μυστήρια είναι χορηγοί χάριτος, ότι η Ορθόδοξη πνευματικότητα μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο από αυτούς που την ξέρουν εμπειρικά μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησιά ότι όλοι αυτοί οι διάλογοι και τα κοινά ανακοινωθέντα είναι μια ακαδημαϊκή, συμβατική καρικατούρα της γνήσιας συνομιλίας, μιας συνομιλίας που έχει σκοπό την σωτηρία των ψυχών. Δεν υπάρχει όριο στην προδοσία, την νόθευση και την αυτοκαταστροφή της Ορθοδοξίας ;;;».

Και να κλείσουμε χωρίς να είμαστε ούτε πανεπιστημιακοί θεολόγοι, ούτε  θεολογίζοντες εκ του ασφαλούς, (δυστυχώς στους δύσκολους καιρούς μας έχουμε «πλημμυρήσει» από δαύτους που συνεχώς ομιλούν χωρίς να λένε τίποτα), παρά μονάχα όντας ανάξιοι, αγωνιούντες για όλες αυτές τις εξελίξεις, την «Β΄ Κορινθ. 6:14-17», που αναφέρει : «Να μη συνδέεστε με του απίστους γιατί τι σχέση έχει η δικαιοσύνη με την ανομία ; ή τι επικοινωνία μπορεί να έχει το φως με το σκοτάδι ; Μπορεί να υπάρχει συμφωνία μεταξύ του Χριστού και του Βελιάλ ; Ή τι κοινό έχει ο πιστός με τον άπιστο ;…Γι αυτό φύγετε  από μέσα από αυτούς και χωριστείτε λέγει ο Κύριος».

Αλήθεια τι δέον γενέσθαι ;

Λάμπρος Κ. Σκόντζος,Άγιος Αμφιλόχιος Ικονίου: Ο Μεγάλος Καππαδόκης Πατέρας

November 23, 2014, 6:01 am

≫ Next: Τουρκία, ΗΠΑ, Συρία και Ισλάμ

≪ Previous: Νίκος Χειλαδάκης, Η επερχόμενη θύελλα και οι … «αγρόν ηγόραζον»

$

0

0

ΑΓΙΟΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΙΚΟΝΙΟΥ: Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΗΣ ΠΑΤΕΡΑΣ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού     

     Ο  4ος μ. Χ. αιώνας θεωρείται ως  ο χρυσός αιώνας της Θεολογίας της Εκκλησίας μας. Πρωταγωνιστές οι Καππαδόκες Πατέρες, οι οποίοι όχι μόνο σφράγισαν με τις προσωπικότητές του και το έργο τους την ταραγμένη εποχή τους, αλλά σημάδεψαν με το έργο τους την κατοπινή πορεία της ανθρωπότητας. Σε μια εποχή έντονων θεολογικών ζυμώσεων, απέτρεψαν τη νόθευση της γνήσιας εκκλησιαστικής παράδοσης και αποκρυστάλλωσαν τη σώζουσα αλήθεια της Εκκλησίας μας.

      Ένας από αυτούς υπήρξε και ο άγιος Αμφιλόχιος επίσκοπος Ικονίου, εφάμιλλος του Μ. Βασιλείου, του αγίου Γρηγορίου Νύσσης και του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Γεννήθηκε στην Καισάρεια το 344. Οι γονείς του ονομαζόταν Αμφιλόχιος και Λιβύη. Ήταν επίσης αδελφός της Θεοδοσίας, μητέρας της περίφημης διακόνισσας αγίας Ολυμπιάδας και εξάδελφος του αγίου Γρηγορίου του Ναζιανζηνού. Σπούδασε στις ονομαστές σχολές της Καισάρειας και άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου στην Κωνσταντινούπολη από το 364 έως το 370.

     Αλλά η βαθιά πίστη του στο Χριστό τον οδήγησε νωρίς στην απόφαση να αφιερωθεί στην υπηρεσία της Εκκλησίας. Άφησε το επικερδές του επάγγελμα, ντύθηκε το μοναχικό ένδυμα και αποσύρθηκε στην έρημο Οζίζαλα της Καππαδοκίας για να ασκηθεί και να καθαρθεί με νηστεία, προσευχή αγρυπνία και δάκρυα. Εκεί έζησε τρία χρόνια, από το 370 έως το 373. 

      Το 373 κοιμήθηκε ο επίσκοπος Ικονίου Ιωάννης. Ο Αμφιλόχιος είδε ένα όραμα, με το οποίο καλούνταν από το Θεό να ποιμάνει την χηρεύουσα επισκοπή. Ο ταπεινός ασκητής όμως δεν αποδέχτηκε αρχικά την θεϊκή πρόσκληση, φοβούμενος ότι ήταν δαιμονική παγίδα. Ακολούθησε και δεύτερη οπτασία, όπου ένας άγγελος του διαμήνυσε τη θεία βουλή και για να τον πείσει, τον οδήγησε στο ναό να συμπροσευχηθούν. Εκεί συνάντησε επτά επισκόπους, των γύρω επισκοπών, οι οποίοι είχαν δει και αυτοί το ίδιο όραμα. Με την ψήφο όλων εκλέχτηκε και χειροτονήθηκε επίσκοπος Ικονίου το 373.

      Η επισκοπική του διακονία υπήρξε θαυμαστή. Ποίμανε την τοπική Εκκλησία θεάρεστα. Με την ρητορική του δεινότητα κήρυττε συνεχώς και έτρεφε πνευματικά τα λογικά του πρόβατα που του εμπιστεύτηκε ο Θεός. Απέκτησε κύρος και φήμη ώστε του επέτρεπε να διευθετεί προβλήματα που ανέκυπταν και σε όμορες επισκοπές. Παρενέβαινε με πνεύμα διάκρισης και σοφίας διασφαλίζοντας την ειρήνη και ορθοτομώντας το λόγο της αληθείας. Ο φίλος του Μ. Βασίλειος σε επιστολή του φανερώνει τη λαμπρή ηθική και πνευματική φυσιογνωμία του Αμφιλοχίου. Τον παρακαλεί να παραστεί στην τιμητική γιορτή υπέρ των μαρτύρων της Καισαρείας, για να αποβεί αυτή σεμνότερη, διότι ο λαός της Καισαρείας τον αγαπά, όσο κανένα άλλο επίσκοπο.

      Συντάσσει σπουδαία θεολογικά έργα, μέσω των οποίων εκφράζει την πίστη της Εκκλησίας και στηλιτεύει τις κακόδοξες διδασκαλίες, οι οποίες ήταν σε φοβερή έξαρση την εποχή εκείνη και ταλάνιζαν την Εκκλησία. Ιδιαιτέρως σε έξαρση ήταν η αίρεση του Αρείου, της οποία οι ψευδεπίσκοποι είχαν καταλάβει τις περισσότερες επισκοπές της Ανατολής, με την ανοχή και τη βοήθεια των αρειανόφρονων αυτοκρατόρων. Ο ίδιος ο Αμφιλόχιος υπέφερε τα πάνδεινα από τους διωγμούς των αρειανών της περιοχής του.

        Την ίδια εποχή δύο εξίσου επικίνδυνοι αιρεσιάρχες ο Μακεδόνιος και ο Ευνόμιος έκαναν την εμφάνισή τους και απειλούσαν την αλήθεια της Εκκλησίας, με τις κατά του Αγίου Πνεύματος κακοδοξίες τους. Μετέβη ο Αμφιλόχιος στην Κωνσταντινούπολη, όπου έπεισε τον Μ. Θεοδόσιο να στηρίξει την Εκκλησία. Για το

λόγο αυτό συγκλήθηκε από τον αυτοκράτορα η Β΄ Οικουμενική Σύνοδος στην Κωνσταντινούπολη το 381, στην οποία έλαβε μέρος και ο άγιος Αμφιλόχιος, μαζί με άλλους 149 θεοφόρους Πατέρες, στην οποία αποκρυσταλλώθηκε το ορθόδοξο δόγμα και συμπληρώθηκε το Σύμβολο της Πίστεως. Η συμβολή του αγίου Αμφιλοχίου υπήρξε καθοριστική στις εργασίες της Συνόδου, όπου ο θεοφόρος και μορφωμένος επίσκοπος κατόρθωσε να αποδείξει τις πλάνες των αιρεσιαρχών. Ως ευγνωμοσύνη προς αυτόν ο Θεοδόσιος αποφάσισε να κτίσει δύο περίλαμπρους ναούς στο Ικόνιο, το ναό της Αγίας Σοφίας και του Βαπτιστού Ιωάννου.

       Ο Αμφιλόχιος επέστρεψε στην επισκοπή του όπου εργάστηκε δραστήρια, ξεριζώνοντας τις κακοδοξίες. Έζησε μια αγία ζωή και κοιμήθηκε ειρηνικά το 394. Η κηδεία του υπήρξε πάνδημη και η αγιότητά του δεν άργησε να φανεί με θαύματα που γινόταν στον χαριτόβρυτο τάφο του. Η μνήμη του εορτάζεται στις 23 Νοεμβρίου.

       Ο άγιος Αμφιλόχιος έχει τη δική του συμβολή στην ανάπτυξη της Θεολογίας της Εκκλησίας μας, σε μια εποχή που ενδογενείς και εξωγενείς παράγοντες πάσχιζαν να  νοθεύσουν τη γνήσια εκκλησιαστική παράδοση. Μαζί με τους φίλους του Μ. Βασίλειο και Γρηγόριο Νύσσης, καθώς και τον εξάδελφό του άγιο Γρηγόριο Θεολόγο, αποτελούν τις τέσσερις μεγάλες και μοναδικές χαρισματικές προσωπικότητες, οι οποίοι κλήθηκαν από το Θεό να θεμελιώσουν το ορθόδοξο δόγμα σε μια δύσκολη ιστορική περίοδο, διότι η αλήθεια της Εκκλησίας μας είναι συνώνυμη με τη σωτηρία. Εξέφρασαν με ακρίβεια  την αυτοσυνειδησία της Εκκλησίας, γι’ αυτό χαρακτηρίζονται ως θεοφόροι και χαρακτηρίζονται ως οι αυθεντίες της Θεολογίας μας.

       Εκτός αυτού η συμβολή, τόσο του αγίου Αμφιλοχίου, όσο και των άλλων τριών Καππαδοκών Πατέρων, υπήρξε καθοριστική για την ομαλή μετάβαση της ανθρωπότητας από τον καταρρέοντα και ημιθανή αρχαίο κόσμο στη νέα εύρωστη χριστιανική εποχή. Μόνο αυτοί μπόρεσαν να διακρίνουν τις όποιες αξίες του παρελθόντος, τις εναρμόνισαν, τις ενέταξαν και τις διέσωσαν στο νέο πνευματικό μέγεθος, τον Χριστιανισμό και θεμελίωσαν έτσι τον απαράμιλλο ελληνοχριστιανικό πολιτισμό, τη βάση του συγχρόνου παγκόσμιου πολιτισμού. Αντίθετα μ’ αυτούς, άλλοι σύγχρονοί τους, όπως ο ανεδαφικός παγανιστής Ιουλιανός, προσκολλημένοι δουλικά στο νεκρό προχριστιανικό παρελθόν, δε μπόρεσαν να δουν τη ροή της ιστορίας,  προβάλλοντας στείρα αντίσταση, με αποτέλεσμα την οικτρή αποτυχία τους και τον διαχρονικό στιγματισμό της ουτοπικής τους προσπάθειας!  

---

Τουρκία, ΗΠΑ, Συρία και Ισλάμ

November 23, 2014, 10:07 am

≫ Next: Η άμβλωση είναι φόνος.

≪ Previous: Λάμπρος Κ. Σκόντζος,Άγιος Αμφιλόχιος Ικονίου: Ο Μεγάλος Καππαδόκης Πατέρας

$

0

0

Τουρκία, ΗΠΑ, Συρία και Ισλάμ

Σάββας Καλεντερίδης

Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η Τουρκία του διδύμου Ερντογάν - Νταβούτογλου είναι αποφασισμένη σε διεθνές επίπεδο να ακολουθήσει πολιτική η οποία θα στηρίζεται στην αμέριστη αλληλεγγύη μεταξύ μουσουλμανικών χωρών, σε βαθμό που τα έθνη, τα κράτη και τα σύνορα δεν θα έχουν καμία σημασία μπροστά στη μουσουλμανική ταυτότητα. Μάλιστα, αυτή τη δομική αλλαγή στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής, που συνιστά ταυτοχρόνως και γεωπολιτικό αναπροσανατολισμό της Τουρκίας, τα ισλαμικά μυαλά της Αγκυρας τη συνδυάζουν με τον ηγετικό ρόλο που θα πρέπει να αναλάβει η Τουρκία στο σύνολο του μουσουλμανικού κόσμου.

 Απόδειξη αυτής της κορυφαίας αλλαγής είναι η δήλωση του Ερντογάν, σύμφωνα με την οποία την Αμερική την ανακάλυψαν οι μουσουλμάνοι και όχι κάποιος έθνος με μουσουλμανική πίστη 300 χρόνια πριν από τον Χριστόφορο Κολόμβο. Η δήλωση αυτή έγινε για να αρχίσουν να νιώθουν όλοι οι μουσουλμάνοι υπεροχή έναντι των... απίστων, μια υπεροχή που την αποκτούν αυτοδικαίως επειδή πιστεύουν στη συγκεκριμένη θρησκεία και έχουν την εύνοια του Αλλάχ.

 Αλλη μια απόδειξη είναι η κατωτέρω δήλωση που έκανε ο Ερντογάν κατά την επίσκεψή του στην Αλγερία:«Ολοι μαζί παρακολουθήσαμε με λύπη τη βάρβαρη επίθεση που έκανε το Ισραήλ στο τέμενος. Εχουμε την πολυτέλεια να πούμε "και τι μας νοιάζει εμάς"; Εχουμε τη δυνατότητα να πούμε "Δεν μας ενδιαφέρει το Παλαιστινιακό Ζήτημα"; Αυτή η επίθεση είναι μια επίθεση που έγινε στην Τουρκία. Μια επίθεση που έγινε και στην Αλγερία. Γιατί το Mescid-i Aksa δεν είναι των Παλαιστινίων, είναι το κοινό μας τέμενος, ένας από τους πιο ιερούς τόπους για όλους μας. Η εισβολή στο Mescid-i Aksa με τα βρομερά άρβυλά τους είναι σαν να έγινε στα δικά μας τεμένη. Θα πρέπει να δούμε όλα τα ζητήματα, από το Παλαιστινιακό μέχρι αυτά της Συρίας και της Αιγύπτου ως ένα ενιαίο σύνολο. Εμείς θέλουμε ειρήνη σ'αυτήν την περιοχή. Οταν αντιμετωπίζει πρόβλημα η Αλγερία, είναι σαν να το αντιμετωπίζουμε εμείς οι ίδιοι. Το θέμα δεν είναι μόνο οικονομικό, είναι θέμα αδελφοσύνης».

 Ακριβώς αυτός ο τρόπος πολιτικής σκέψης, που βασίζεται στη θεωρία της θρησκευτικής ανωτερότητας και οδηγεί στον ρατσισμό και στις γενοκτονίες, ωθεί την Τουρκία στην εκβιαστική τακτική που ακολουθεί στο ζήτημα της Συρίας. Προσπαθεί να εκβιάσει τις ΗΠΑ να ανατρέψουν πρώτα τον Ασαντ και μετά να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα του λεγόμενου Ι.Κ., τη στιγμή που όλοι γνωρίζουν ότι αν ανατραπεί ο Ασαντ, οι ισλαμιστές θα ελέγξουν σε χρόνο-ρεκόρ το σύνολο της επικράτειας της Συρίας, κάτι που επιδιώκει και η ίδια η Αγκυρα. Γιατί όλοι γνωρίζουν τους δεσμούς της Τουρκίας με το Ι.Κ. και την Αλ Κάιντα και όλοι υποπτεύονται ότι στο τέλος την περιοχή που διεκδικούν οι τζιχαντιστές θα τη θέσει υπό την επιρροή τους ο «μεγάλος μουσουλμανικός αδελφός», που είναι η Αγκυρα.

 Αυτά προς γνώσιν και συμμόρφωσιν εκείνων, όπως ο κ. Richard Nathan Haass στην Ουάσινγκτον, που συνεχίζουν να θεωρούν την Τουρκία χώρα-μοντέλο στον ισλαμικό κόσμο, αλλά και εκείνων στην Αθήνα που προετοιμάζουν την ελληνοτουρκική σύνοδο κορυφής της 5-6 Δεκεμβρίου.

 Δημοκρατία,23/11/2014

 dimokratianews

Η άμβλωση είναι φόνος.

November 23, 2014, 10:40 am

≫ Next: Επιστολή - απάντηση Μητροπολίτου Ηλείας Γερμανού σε παράπονα για απαγόρευση τελέσεως βαπτίσεως λόγω ενδυμασίας

≪ Previous: Τουρκία, ΗΠΑ, Συρία και Ισλάμ

$

0

0

Η άμβλωση είναι φόνος, διότι αυτός που δολοφονείται είναι άνθρωπος, άσχετα αν ακόμα δεν έχει διαμορφωθεί πλήρως. Και λέγοντας «δεν έχει διαμορφωθεί πλήρως», δεν αναφέρομαι στην ουσία του ασφαλώς, αλλά στην σχηματοποίηση.

Άνθρωπος είναι η ψυχή και το σώμα μαζί. Άπαξ και συντελεστεί η γονιμοποίηση, έχουμε άνθρωπο. Αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια που διδάσκεται μέσα στην Ορθόδοξη Παράδοση, είτε εξετάσει κανείς το θέμα στα βιβλία της Αγίας Γραφής, είτε στα Πατερικά και εκκλησιαστικά κείμενα.

Για παράδειγμα, στην Αγία Γραφή αναφέρεται ξεκάθαρα ότι ο Θεός είναι που μορφώνει το έμβρυο στην κοιλιά της μητέρας: «Διότι συ εμόρφωσας τους νεφρούς μου· με περιετύλιξας εν τη κοιλία της μητρός μου. Θέλω σε υμνεί, διότι φοβερώς και θαυμασίως επλάσθην· θαυμάσια είναι τα έργα σου· και η ψυχή μου κάλλιστα γνωρίζει τούτο» (Ψαλμός 139:13-14).

Ενώ παρακάτω, αναφέρεται στον ίδιο Ψαλμό θεοπνεύστως: «Το αδιαμόρφωτον του σώματός μου είδον οι οφθαλμοί σου» (εδάφιο 16).

Και στο βιβλίο του Ιώβ, αναφέρονται παρόμοια πράγματα. Λέει ο δίκαιος Ιώβ, «Αν κατεφρόνησα την κρίσιν του δούλου μου ή της δούλης μου, ότε διεφέροντο προς εμέ, τι θέλω κάμει τότε, όταν εγερθή ο Θεός; και όταν επισκεφθή, τι θέλω αποκριθή προς αυτόν;Ο ποιήσας εμέ εν τη κοιλία, δεν εποίησε και εκείνον; και δεν εμόρφωσεν ημάς ο αυτός εν τη μήτρα;» (Ιώβ 31:13-15). Σε αυτά τα χωρία, πέρα από το ότι δείχνουν καθαρά ότι ο Θεός δημιουργεί και δίνει μορφή, καταρρίπτεται και ο κοινωνικός ρατσισμός και η διάκριση δούλων και αρχόντων, βάση της οντολογίας· «Ο ποιήσας εμέ εν τη κοιλία, δεν εποίησε και εκείνον; και δεν εμόρφωσεν ημάς ο αυτός εν τη μήτρα;».

Στην Καινή Διαθήκη, αναφέρεται ότι ο άγιος Ιωάννης, ο Βαπτιστής και Πρόδρομος του Χριστού, γέμισε με την χάρη του Αγίου Πνεύματος ενώ ήταν στην κοιλιά της μητέρας του Ελισάβετ, όταν άκουσε τον ασπασμό της Θεοτόκου Μαρίας που την επισκέφτηκε. Μάλιστα, η αγία Ελισάβετ ήταν έγκυος στον έκτο μήνα, όπως μας πληροφορεί ο αρχάγγελος Γαβριήλ. «Και ως ήκουσεν η Ελισάβετ τον ασπασμόν της Μαρίας, εσκίρτησε το βρέφος εν τη κοιλία αυτής· και επλήσθη Πνεύματος Αγίου η Ελισάβετ» (Λουκάς, 1:41). Το ότι πληρώθηκε (γέμισε) με το Άγιο Πνεύμα η Ελισάβετ, σημαίνει ότι το ίδιο συνέβη και στο βρέφος που ήταν μέσα της. Διότι νωρίτερα, είχε πει περί του Ιωάννη του Βαπτιστή ο Γαβριήλ όταν ευαγγέλιζε τον Ζαχαρία, «Μη φοβού, Ζαχαρία· διότι εισηκούσθη η δέησίς σου, και η γυνή σου Ελισάβετ θέλει γεννήσει υιόν εις σε, και θέλεις καλέσει το όνομα αυτού Ιωάννην. Και θέλει είσθαι εις σε χαρά και αγαλλίασις, και πολλοί θέλουσι χαρή διά την γέννησιν αυτού. Διότι θέλει είσθαι μέγας ενώπιον του Κυρίου, και οίνον και σίκερα δεν θέλει πίει, και θέλει πληρωθή Πνεύματος Αγίου έτι εκ κοιλίας της μητρός αυτού, και πολλούς των υιών Ισραήλ θέλει επιστρέψει εις Κύριον τον Θεόν αυτών. Και αυτός θέλει ελθεί προ προσώπου αυτού εν πνεύματι και δυνάμει Ηλίου, διά να επιστρέψη τας καρδίας των πατέρων εις τα τέκνα και τους απειθείς εις την φρόνησιν των δικαίων, διά να ετοιμάση εις τον Κύριον λαόν προδιατεθειμένον» (Λουκάς, 1:13-17).

Πόση τιμή κάνει ο Κύριος στον άνθρωπο. Ώστε, δεν είναι ένα πράγμα, αλλά είναι μια προσωπικότητα, πλασμένη κατ’ εικόνα του Χριστού. Και αυτήν την προσωπικότητα- άσχετα αν ακόμη δεν έχει διαμορφωθεί- ο γιατρός σκοτώνει δια της αμβλώσεως και πετά στους υπονόμους, καταπατώντας σαν κουρελόχαρτο τον όρκο του Ιπποκράτη!

«Δεν θα δώσω ποτέ σε κανέναν δηλητήριο θάνατο να βρει, έστω και αν μου ζητήσει αυτό κι ούτε σύσταση τέτοια θα κάνω. Και ομοίως εγώ σε γυναίκα δεν θα δώσω για έκτρωση μέσο».

Όταν έχουμε γονιμοποίηση, έχουμε ταυτόχρονη δημιουργία της ψυχής και του σώματος σε μία υπόσταση.  Ο π. Ιερόθεος Βλάχος, στο εξαιρετικό του βιβλίο «Ορθόδοξη Ψυχοθεραπεία», γράφει τα εξής ενδεικτικά: «Ένα άλλο σημαντικό σημείο, που τονίζουν οι άγιοι Πατέρες, είναι ότι δεν έχουμε ύπαρξη του σώματος άνευ ψυχής ούτε και ύπαρξη ψυχής άνευ του σώματος. Αμέσως μόλις δημιουργεί το σώμα ο Θεός, κτίζει και την ψυχή. Ο άγιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης γράφει: ‘’Ούτε γαρ σώμα προ της ψυχής υφίστατο, ούτε ψυχή προ του σώματος’’. Ο δε άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός επιγραμματικά τονίζει, αντικρούοντας την άποψη του Ωριγένη, ότι ‘’άμα δε το σώμα και η ψυχή πέπλασται,ου το μεν πρώτον, το δε ύστερο’’. Η ψυχή και το σώμα δημιουργούνται ταυτόχρονα. Η ψυχή δεν υφίσταται προ της δημιουργίας του σώματος, αλλά κτίζεται μαζί με αυτό: ‘’Την ψυχήν ούτε γαρ προϋφίσταται του σώματος∙ ούτε μεθυφίσταται∙ αλλ’ άμα τη τούτου γενέσει κτίζεται και αυτή’’».

Σε άλλο σημείο του βιβλίου του, αναφέρει ο πατήρ, «Η ψυχή, όπως έχουμε σημειώσει, κτίσθηκε μαζί με το σώμα. Και ακόμη το έμβρυο ‘’εν τη συλλήψει εψύχωται’’. Μαζί με την σύλληψη δημιουργείται η ψυχή και ‘’τοσούτον η ψυχή ενεργεί τότε, όσον και η σαρξ∙ κατ’ αύξησιν γαρ την του σώματος και αύτη τας οικείας ενεργείας διαδείκνυσι’’. Όσο αυξάνεται το σώμα τόσο φανερώνει και τις ενέργειες της η ψυχή».

Αντιγράφω επίσης κάποια στοιχεία από το βιβλίο του Rodney Stark, «Η εξάπλωση του Χριστιανισμού», που αναφέρεται στο θέμα μας:

«Από την αρχή, η χριστιανική διδασκαλία απαγόρευσε απολύτως την άμβλωση και την παιδοκτονία, θεωρώντας και τα δύο δολοφονία. Αυτές οι χριστιανικές απαγορεύσεις απεικόνιζαν την εβραϊκή προέλευση του κινήματος. Μεταξύ των Εβραίων, σύμφωνα με τον Ιώσηπο: ‘’ο νόμος, επιπλέον, μας διατάσσει να φέρουμε στη ζωή τον απόγονό μας,και απαγορεύει στις γυναίκες να προκαλέσουν την άμβλωση αυτού που γεννιέται, ή να το καταστρέψει μετά. Και αν οποιαδήποτε γυναίκα εμφανίζεται να το έχει κάνει, θα είναι δολοφόνος του παιδιού της’’ (Josephus Flavius έκδοση1960. The Complete Works. GrandRapids, Ml Kregel Publications). Παρόμοια, το εβραϊκό αλεξανδρινό κείμενο ως Ψευδοφωκυλίδειες Ποινές συμβούλευε: ‘’Μια γυναίκα δεν πρέπει να καταστρέψει το αγέννητο μωρό στην κοιλιά της, ούτε μετά από τη γέννησή του να το ρίξει βορά στα σκυλιά και στους γύπες’’. (Παρατίθεταιαπότον Gorman Michael J. 1982: 37. Abortion and the Early Church. DownersGrove, IL Inter Varsity Press). Αυτές οι απόψεις επαναλαμβάνονται στο πρώτο χριστιανικό κείμενο που αναφέρεται στο θέμα. Έτσι, στο δεύτερο κεφάλαιο της Διδαχής, ένα εγχειρίδιο της διδασκαλίας της Εκκλησίας που γράφτηκε πιθανόν τον 1^ο αιώνα (Robinson 1976), βρίσκουμε την εντολή ‘’μη δολοφονήσεις ένα παιδί με άμβλωση, ούτε να το θανατώσεις όταν γεννηθεί’’. Ο Ιουστίνος ο μάρτυρας, στην Πρώτη Απολογία του, που γράφτηκε προς τα μέσα του 2^ουαιώνα, σημείωνε: ‘’έχουμε διδαχτεί ότι είναι κακό να εκθέτουμε ακόμη και τα νεογέννητα παιδιά […] (γιατί) έτσι θα είμαστε δολοφόνοι’’ (27- 29, εκδ. του 1948). Στο 2^ο αιώνα, ο Αθηναγόρας έγραψε στο κεφάλαιο 35 της ‘’Έκκλησής’’ του στον αυτοκράτορα Μάρκο Αυρήλιο: ‘’Λέμε ότι οι γυναίκες που χρησιμοποιούν φάρμακα τα οποία προκαλούν άμβλωση διαπράττουν δολοφονία, και θα πρέπει να απολογηθούμε στο Θεό για την άμβλωση […] για μας το ίδιο το έμβρυο στη μήτρα είναι μια δημιουργημένη ύπαρξη, και επομένως ένα αντικείμενο της φροντίδας του Θεού […] και δεν εκθέτουμε ένα νήπιο, επειδή εκείνοι που τα εκθέτουν είναι χρεωμένοι με παιδοκτονία’’ (έκδοση του 1989). Μέχρι το τέλος του 2^ου αιώνα, οι χριστιανοί όχι μόνο διακήρυσσαν την απόρριψή τους για την άμβλωση και την παιδοκτονία, αλλά είχαν αρχίσει τις άμεσες επιθέσεις στους εθνικούς, και ειδικά τις εθνικές θρησκείες, για την υποστήριξη τέτοιων εγκλημάτων. Στο έργο τουOctavius, ο Μινούκιος Φήλιξ κατήγγειλε: ‘’Και βλέπω ότι κάποιες φορές εκθέτετε τα γεννημένα παιδιά σας στα άγρια κτήνη και στα πουλιά. Κάποιες άλλες, ότι τα συνθλίβετε όταν τα στραγγαλίζετε με ένα άθλιο είδος θανάτου. Υπάρχουν μερικές γυναίκες μεταξύ σας που, με την κατανάλωση ιατρικών παρασκευασμάτων, εξαφανίζουν την πηγή του μελλοντικού ανθρώπου στα ίδια τα έντερά τους, και διαπράττουν έτσι πατροκτονία προτού γεννήσουν. Και αυτά τα πράγματα εγγυημένα προέρχονται από τους θεούς σας. Γιατί ο Κρόνος δεν εξέθεσε τα παιδιά του, αλλά τα καταβρόχθισε. Δικαιολογημένα θυσιάζονταν νήπια σ’ αυτόν σε μερικά μέρη της Αφρικής’’ (33, έκδοση του 1989). (RodneyStark, ‘’Η Εξάπλωση του Χριστιανισμού’’ σελ. 192- 194).

Η άγνοια, πολλά κακά μπορεί να επιφέρει. Ο προφήτης Ωσηέ αναφέρει: «Ο λαός μου ηφανίσθη δι'έλλειψιν γνώσεως» (Ωσηέ 4:6).

Όμως, υπάρχει πάντα ο δρόμος της μετάνοιας και της επιστροφής, δια της εξομολογήσεως. Πάντα υπάρχει το Φως, όπως και η οδός που μας φέρνει από το σκοτάδι στο φως.

«Τους καιρούς λοιπόν της αγνοίας παραβλέψας ο Θεός, τώρα παραγγέλλει εις πάντας τους ανθρώπους πανταχού να μετανοώσι, διότι προσδιώρισεν ημέραν εν ή μέλλει να κρίνη την οικουμένην εν δικαιοσύνη, διά ανδρός τον οποίον διώρισε, και έδωκεν εις πάντας βεβαίωσιν περί τούτου, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών» (Πράξεις Αποστόλων, 17:30-31).

Στέλιος Μπαφίτης

exprotestant

Επιστολή - απάντηση Μητροπολίτου Ηλείας Γερμανού σε παράπονα για απαγόρευση τελέσεως βαπτίσεως λόγω ενδυμασίας

November 23, 2014, 10:57 am

≫ Next: Τα νέα “διδακτικά” βιβλία των Σχολείων μας ή αλλιώς “παιδικής λοβοτομής οδηγοί” [μια ευγενική χορηγία ευρωλάγνων Εφιαλτών]

≪ Previous: Η άμβλωση είναι φόνος.

$

0

0

Αγαπητέ μου κ. Β.......,

Έλαβα το από 2-10-2014 ηλεκτρονικό μήνυμά σου - παράπονα , γιατί δεν επέτρεψα να γίνη η βάπτισις του τέκνου του κ. Α............ στην Ιερά Μονή Αγίας Ελεούσης Λυγιάς Βαρθολομιού, επί τω λόγω ότι «παραπάνω από πενήντα άτομα δεν είχαν άλλη ενδυμασία μαζί τους καθώς και οι πρωταγωνιστές του μυστηρίου, κουμπάροι κ.λ.π., οι οποίοι έψαχναν για οποιοδήποτε ένδυμα (εκτός από παραδοσιακό Ελληνικό) να ντυθούν για να πραγματοποιηθεί το μυστήριο», όπως μου γράφετε.

Δεν σας γνωρίζω, τουλάχιστον δεν θυμάμαι να σας γνωρίζω ούτε και από ποία ενορία μας είσθε δια να μπορώ καλύτερα να εκτιμήσω το Γράμμα σας. Όμως η απαίτησίς σας δια «άμεση απάντησί μου» -γιατί άραγε αμέσως;- και κυρίως το ιδικό μου ποιμαντικό καθήκον προς πληροφορίαν «των αιτούντων περί της εν ημίν ελπίδος» με υποχρεώνουν εις σχετικήν απάντησιν, η οποία έχει ως κάτωθι:

1. Ο υπεύθυνος Εφημέριος της Ι. Μονής Αγίας Ελεούσης Λυγιάς Βαρθολομιού Πρεσβύτερος Γεώργιος Χαρδαβέλλας ετηλεφώνησε στα Γραφεία της Ιεράς Μητροπόλεως το Σάββατον 27ην Σεπτεμβρίου και περί ώραν 16.30, δηλαδή σε ημέρα αργίας και ώραν ακατάλληλη για Υπηρεσίες και λέγει στον τυχαίως ευρεθέντα σ’ αυτή υπάλληλον κ. Δημήτριον Ζωγόπουλον: «Προ μιας ώρας (;!) μου ετηλεφώνησαν ότι Χριστιανοί θέλουν να τελέσουν μυστήριον Βαπτίσεως και ερωτούν αν μπορούν να έλθουν όλοι με παραδοσιακές φορεσιές (φουστανέλες)». Επειδή ετοιμαζόμην να μεταβώ εις Γαστούνην, ίνα χοροστατήσω εις τον εσπερινόν και τελέσω τα θυρανοίξια του νέου Παρεκκλησίου της Γαστούνης του αφιερωμένου εις τους εν Γαστούνη Μαρτυρήσαντες (1716) Νεομάρτυρες Χρίστον και Πανάγον και τους συν αυτοίς μαρτυρήσαντας με συναντά ο ως άνω υπάλληλος και μου αναφέρει το τηλεφώνημα. Έτσι του έδωκα εντολή να τηλεφωνήση στον π. Γεώργιον Χαρδαβέλλα ότι τούτο δεν επιτρέπεται και έφυγα για την Γαστούνην. Δεν μου είπαν βέβαια ότι η βάπτισις θα εγίνετο εκείνες τις ώρες και ότι εσείς είσαστε όλοι μαζεμένοι εκεί με τις φουστανέλλες σας. Μετά από αυτά ερωτώ:

Εσείς, οι γονείς του παιδιού και οι προσκεκλημένοι σας ασφαλώς είχατε αρχίσει πολλές ημέρες πριν τις προετοιμασίες, δια να βρήτε φουστανέλλες, να κάνετε προσκλήσεις, να αγοράσετε βαπτιστικά κ.λ.π.Δεν θα έπρεπε να είχατε σκεφθή ενωρίτερα και να είχατε συνεννοηθή με τον υπεύθυνον της Μονής, αν μπορείτε να έλθετε στην βάπτισι όλοι σας με φουστανέλες; Πιστεύω, ότι κάθε σώφρων και λογικός άνθρωπος αυτό θα έκανε. Εκτός εάν αυτό δεν το πράξατε, δια να μας αιφνιδιάσετε και να κάνετε την δουλειά σας.!! Αλλά και αυτό, πολύ περισσότερον, είναι εις βάρος σας.

Αντί, λοιπόν, να κάνετε την αυτοκριτική σας, ζητάτε ευθύνες από εμένα; Μάλιστα λέγοντάς μου επιτακτικά: «Θα ήθελα παρακαλώ πολύ να μου δοθεί μια αιτιολογημένη απάντηση γι’αυτή, την παράλογη κατά το σύνολο των εμπλεκομένων και καλεσμένων, εντολή σας».

2. Με ερωτάτε· «Είναι η Ελληνική παραδοσιακή φορεσιά ασύμβατη με την εκκλησία;».

Σας απαντώ: ΟΧΙ. Δια τούτο και ευχαρίστως καμαρώνουμε τα παιδιά μας, όταν έρχονται στην Εκκλησία την 25ην Μαρτίου ή όταν την ίδια ημέρα παρελαύνουν κ.λ.π. Αλλά δεν είναι η φορεσιά των Ελλήνων σήμερα. Γι'αυτό κανένας δεν φοράει σήμερα και δεν γυρίζει ή δεν πάει στο Γραφείο του ή την εργασία του με φουστανέλλα.

Για σκεφθήτε μια ημέρα σ’ένα καφενείο του χωριού να μπη μέσα κάποιος γνωστός χωρικός, που ποτέ δεν τον είχαν ιδή να φοράη φουστανέλλες, να μπη μέσα με φουστανέλλες για να πιή το καφέ του ή τον παπά τους με κουστούμι ή φουστανέλλα. Γιατί παλιά και οι ιερείς δεν φορούσαν ράσα. Θα το θεωρήσουν οι θαμώνες φυσιολογικό; Λογικό; Ασφαλώς ΟΧΙ. Και όσοι εκ των θαμώνων θα εξέφραζαν την απορία τους, θα εθεωρούντο παράλογοι, ως αποκαλείτε εμένα στην επιστολή σας;

Κύριε Β........,

Εσείς μου γράφετε ότι οι άνθρωποι (Ορθόδοξοι Χριστιανοί προϋποτίθεται) έρχονται στα Μυστήρια με διάφορες ανοίκειες ενδυμασίες, προφανώς θέλοντας να δείξετε την δυσαρέσκειά σας. Και έχετε δίκαιο. Έτσι είναι. Γιατί οι αληθινά θρησκευόμενοι αλλά και οι σοβαροί και φρόνιμοι άνθρωποι έρχονται στην Εκκλησία πράγματι με κατάλληλη ενδυμασία, γιατί έρχονται για να προσευχηθούν και μόνον και όχι να δείξουν τον πλούτον τους ή την φιλοπατρίαν τους με την φουστανέλλα η ακόμη χειρότερο για να κάνουν φολκλορικές φιέστες για βίντεο κ.λ.π. Γιατί, δυστυχώς, και αυτά γίνονται στις ημέρες μας.

Κύριε Β.........,

Προ δύο περίπου μηνών ένα ανδρόγυνο μου ζήτησαν να κάνουν την βάπτισι του παιδιού τους στην θάλασσα. Τους ερώτησα· Γιατί θέλετε στην θάλασσα; Μου λένε είναι ωραία, θέλουμε να πάρουμε φωτογραφίες να τις στείλουμε στο Εξωτερικό!! Έτσι στον Ιορδάνη εβαπτίστηκε και ο Χριστός!!

Και όταν τους ξαναρώτησα· Καλά και πως θα μπη στη θάλασσα ιερέας και η κουμπάρα, με μαγιό; Δεν πειράζει, μου είπαν. Θα έλθουν και άλλοι κολυμβηταί να τον βοηθήσουν. Θα είναι πολύ ωραία, πρωτότυπο!! Και εσείς μου γράφετε «ότι παρόμοια μυστήρια έχουν τελεσθή πανελλήνια με αποδείξεις και φωτογραφίες ακόμη και στην Παναγία την Καθολική της Γαστούνης». Δηλαδή· Μήπως και εσείς γι'αυτό θέλατε να κάνετε έτσι την βάπτισι του μωρού και γι'αυτό στο Γράμμα σας κάνετε λόγο για «πρωταγωνιστές του μυστηρίου, κουμπάροι κ.λ.π.»;

Όμως αγαπητέ μου, τα Μυστήρια δεν είναι θέατρο ή φαρσοκωμωδία. Η Ορθόδοξη Εκκλησία ΟΥΔΕΜΙΑ σχέσιν έχει με αυτά.

3. Μου γράφετε ακόμη· «Δεν μπορώ όμως να μην αναφέρω τα λόγια του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου ελάτε στην εκκλησία όπως είσθε, ιεράρχη που μάλλον ήθελε να μαζέψη πιστούς στην Εκκλησία και όχι να τους απομακρύνει με αδικαιολόγητες απαγορεύσεις όπως η δική σας, σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς για τους Έλληνες».

Όμως, όπως πολύ καλά αντιλαμβάνεσθε, όταν ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος είπε «ελάτε όπως είσθε», το είπε με σκοπό να έλθουν οι άνθρωποι με τις ελλείψεις και τις αμαρτίες τους μέσα στην Εκκλησία δια να αλλάξουν και να βγάλουν τις κακές συνήθειες που είχαν, σύμφωνα με όσα εδίδαξε ο ιερός Χρυσόστομος· «Στην Εκκλησία μπαίνουν οι άνθρωποι λύκοι και βγαίνουν αρνιά. Μπαίνουν κοράκια και βγαίνουν περιστέρια». Και όχι για να αλλάξη η Εκκλησία τις αρχές της ή οι Χριστιανοί την πνευματική ζωή τους. Γιατί τότε αντί η Εκκλησία να αλλάξη τον κόσμον, γίνεται η ίδια κόσμος, κοσμικοποιείται και αυτό αντιστρατεύεται στην αποστολή της.

Κύριε Β............,

Η αληθινή Εκκλησία του Χριστού και ο Χριστός ποτέ δεν διώχνει τον κόσμον. Γιατί θέλει να κάνη τον κόσμον άγιον. Ο κόσμος απομακρύνεται από την αληθινή Εκκλησία, γιατί δεν θέλει να προσαρμοσθή με τα διδάγματά της. Αυτή είναι η αλήθεια. Σου φέρνω δύο αγιογραφικά παραδείγματα.

Πρώτον. Εις την χώραν των Γαδαρηνών ο Κύριος εθεράπευσε ένα δαιμονισμένο και τον έκανε «ιματισμένο και σωφρονούντα», ενώ τα δαιμόνια που είχε μέσα του και τον βασάνιζαν επέτρεψε να μπουν στους χοίρους, που παρανόμως έτρεφαν. Όταν το έμαθαν οι κάτοικοι ήλθαν σύσσωμοι και αντί να δοξάσουν δια τούτο τον Θεόν και να ευχαριστήσουν τον Θεάνθρωπον, τον παρεκάλεσαν να φύγη γρήγορα από τον τόπον τους, για να μη ψωφούν τα γουρούνια τους ! ! (Λουκά Η 27-39).

Δεύτερον. Ο Θεάνθρωπος στην έρημο, ευλογώντας πέντε άρτους και δύο ψάρια, έθρεψε 5.000 άνδρες χωρίς τα γυναικόπαιδα. (= Οι ερμηνευταί υπολογίζουν ότι θα έφαγαν πάνω από 15.000 και επερίσσευσαν 12 κόφινοι πλήρης). Όταν την άλλην ημέρα ήλθεν ο Χριστός εις την Καπερναούμ, του εζήτησαν και πάλι να τους δώση ψωμί. Αλλ’ ο Χριστός τους είπε· Όχι, τώρα δεν θα σας δώσω ψωμί, γιατί όποιος το τρώει πεινάει πάλιν. Εγώ τώρα θα σας δώσω τον άρτον της ζωής, που όποιος τον τρώει δεν ξαναπεινάει και δεν πεθαίνει, αλλά ζη εις τον αιώνα. Και τους εξήγησε· «Η γαρ σαρξ μου αληθώς εστί βρώσις και το αίμα μου αληθώς εστί πόσις». Τον εγκατέλειψαν πάντες και έφυγαν. Λέγει ο Κύριος στους Μαθητάς του· «Μη και υμείς θέλετε υπάγειν; Απεκρίθη ουν αυτώ Σίμων Πέτρος · «Κύριε προς τίνα απελευσόμεθα; ρήματα ζωής αιωνίου έχεις . . .» ( Ιωάννου ΣΤ 28-71).

 4. Όμως κ. Β.........., έχω και εγώ να σας υποβάλω τις εξής ερωτήσεις:

Πρώτη: Με επληροφόρησαν, ότι αμέσως μετά την βάπτισι του παιδιού, του βγάλατε τον συμβολικόν «λευκόν χιτώνα»που του εφόρεσε ο ιερέας και του φορέσατε (= αυτού του νεοβαπτισθέντος βρέφους) φουστανέλλα; Αυτό είναι αληθινό;

Αν ΝΑΙ, για δόστε μου μια εξήγησι· Γιατί το κάνατε; Οι Ελληνίδες Μητέρες, τότε που οι μεγάλοι εφορούσαν φουστανέλλες, έτσι έντυναν τα βρέφη τους; Φουστανέλλα τους φορούσαν; Δεν τα εφάσκιωναν; Άρα εδώ πρώτον μεν αντιφάσκετε στην δήθεν αρχή σας, ότι θέλετε να επαναφέρετε στις ημέρες μας τα παλιά, δεύτερον δε, διότι εσείς αλλάξατε αμέσως αυτό που η Ορθόδοξη Εκκλησία από της πρώτης χριστιανικής εποχής τηρεί στους νεοβαπτισμένους. Του αλλάξατε τον λευκόν χιτώνα και του εφορέσατε φουστανέλλα!!!

Δεύτερη: Όλοι οι Έλληνες λέμε σήμερα ότι περνάμε οικονομική κρίσι και κάποιοι μάλιστα ισχυρίζονται(;;) ότι δεν κάνουν θρησκευτικό γάμον, γιατί κοστίζει πολλά, καίτοι ΟΥΔΕΝ τούτου αναληθέστερον. Ερωτώ:

α. Γιατί εσείς ή οι γονείς ή οι κουμπάροι εξοδεύσατε τόσα χρήματα (μπορείτε να μου ειπήτε δημοσίως και με ειλικρίνεια πόσα εξοδεύσατε;) για ένα βράδυ και για το τίποτα;

Και ακόμη· Θέλετε να μου ειπήτε, πόσα χρήματα αφήσατε εκείνο το βράδυ εσείς ή οι γονείς, ή οι κουμπάροι στην Μονή, για να την βρήτε καθαρή και φωτισμένη, για να πάρετε φως για τις βιντεοκάμερές σας και όλα τα άλλα που σας προσέφερε η Μονή;

Επί τούτοις διατελώ,

† Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΗΛΕΙΑΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ

Τα νέα “διδακτικά” βιβλία των Σχολείων μας ή αλλιώς “παιδικής λοβοτομής οδηγοί” [μια ευγενική χορηγία ευρωλάγνων Εφιαλτών]

November 23, 2014, 8:00 pm

≫ Next: Εκδήλωση μνήμης για το Γέροντα Φιλόθεο Ζερβάκο (1884-1980)

≪ Previous: Επιστολή - απάντηση Μητροπολίτου Ηλείας Γερμανού σε παράπονα για απαγόρευση τελέσεως βαπτίσεως λόγω ενδυμασίας

$

0

0

Τα νέα “διδακτικά” βιβλία των Σχολείων μας

ή αλλιώς “παιδικής λοβοτομής οδηγοί”

[μια ευγενική χορηγία ευρωλάγνων Εφιαλτών]

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου - συγγραφέα

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ: “H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες."Αυτά διαβάζουμε στον ύψιστο νόμο του κράτους μας, το Σύνταγμα [Άρθρο 16, παράγραφος 2]. Όμως, απορούμε μήπως άλλαξε ή καταλύθηκε το Σύνταγμα και δεν το έχουμε αντιληφθεί;

 Ο λόγος που ερωτάμε ρητορικώς θα ήταν προφανής για οιονδήποτε εντρυφούσε στα νέα “εγχοιρίδια” [όχι τυχαία το γράφουμε με οι], των μαθητών του Σχολείου μας. Παρακάτω θα ανθολογήσουμε λίγα, και αυτά μόνο ενδεικτικά, από τα πολλά αντεθνικά, αντιχριστιανικά, και γελοία διαδήματα του ευρωλιγούρικου 'υφαντού” της σχολικής ύλης που επεβλήθη άνωθεν και μέσω του Υπουργείου της Παιδείας, που έπαψε ουσιαστικά και τυπικά να αποκαλείται και να είναι Εθνικής [Παιδείας]. Στα αποσπάσματα που θα παρουσιάσουμε ο κάθε καλοπροαίρετος αναγνώστης θα αντιληφθεί πόσο αντιπαιδαγωγικά, αντεθνικά, αντιχριστιανικά και φθοροποιά είναι τα κείμενα σε διδακτικά βιβλία Γλώσσας και Λογοτεχνίας στο Δημοτικό και το Γυμνάσιο, που μπήκαν κατά τέτοιο τρόπο στη σχολική ύλη με ξεκάθαρη στόχευση: την αποδόμηση των θρησκευτικών και εθνικών αξιών και η τη γελοιοποίηση των θείων. Ας δούμε όμως κατά σειρά και στόχο που σκοπεύουν τα {εν}χοιρίδια αυτά:

ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ:“Αίνιγμα: Noστιμίζει το σέλινο την φασολάδα και στην μέση δύο λάμδα, φοράει η πατρίδα μας η Ελλάδα..” (Τετρ. Εργασιών Γλώσσας Β΄ δημ., τ. Α΄, σελ.43.). Για την Εθνική εορτή της 28ης Οκτωβρίου παρατίθεται τιμής ένεκεν ... χλεύη: “Η Ιταλία μας κήρυξε τον πόλεμο! Κι εμείς πήγαμε στο υπόγειο”. (Γλώσσα Ε΄ Δημ., Τεύχος α΄, σελ.44.) Όσο για τους ήρωές μας... ύβρεις: “Καλούνται οι μαθητές να γράψουν μια ιστορία με πρωταγωνιστές το Μέγα Αλέξανδρο, το Καραγκιόζη και την Κοκκινοσκουφίτσα μαζί!” Κατά τα άλλα μέγα το ενδιαφέρον για τον τύμβο της Αμφίπολης.... (Τετρ Εργ. Γλώσσας Στ΄ Δημ., Τεύχος β΄ σελ. 39.).

Ακόμη ασεβούν κατά της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου: “τότε ο Βαγγελάκης που έκανε τον Μπότσαρη, έσκυψε και φάνηκε το σώβρακό του και τα κορίτσια έβαλαν τα γέλια.” (Νεοελλ. Γλώσσα Α΄ Γυμν., σελ. 82.). Μήπως δεν εκπορνεύουν και το εθνικό όνομα της πατρίδας μας; “Ήταν η Ελλάδα μία γυναίκα τόσο προκλητική σεξουαλικά που έπρεπε να την ερωτευτώ.. ..απελπισμένα.” (Νεοελ. Λογοτεχνία Α΄ Γυμν., σελ.123). Παντού ορατή και η υστερία περί αντιρατσισμού: “Ο Δρόμος για τον Παράδεισο”, όπου η Ελληνίδα εμφανίζεται ως η κακιά. (Νεοελ. Γλώσ. Α΄ Γυμν., σελ.144). Ειρωνεύονται τους εκπαιδευτικούς που αγαπούν τις εθνικές γιορτές: “Το ρεπερτόριο θα'ναι το συνηθισμένο: Ελεύθεροι Πολιορκημένοι και δώσ'του.”

Η θυσία των Μεσολογγιτών και η Έξοδος του Μεσολογγίου απαξιώνεται. Το κορυφαίο έργο του Εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι» ισοπεδώνεται. Μήπως η φυλετική μνήμη επιδιώκεται να εξαλειφθεί; Επιπλέον διαβάζουμε: “Κάτι Κολοκοτρώνηδες και κάτι σημαίες και δάφνες”. Η φράση εκφράζει περιφρόνηση για τον Γέρο του Μοριά και επιχειρεί να υποβαθμίσει την μεγάλη προσωπικότητα της Επαναστάσεως του 1821 στα μάτια του αναγνώστη-μαθητή ενώ το εθνικό μας σύμβολο, η Ελληνική Σημαία, για το οποίο έπεσαν ηρωικά δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων απαξιώνεται. [Nεoελ. Γλώσ. Β΄ Γυμν. Τετράδιο Εργασιών (σελ. 35-36) έκδ.Α΄2006]. Φτάνουν στο σημείο να κατηγορήσουν ακόμη και τον άγιο της πολιτικής Ιωάννη Καποδίστρια. Έτσι παρουσιάζεται ποίημα του Αλ. Σούτσου μευπαινιγμούς για χρηματισμό του!. (Νεοελ. Λογοτ. Γ΄ Γυμν., σελ. 72 ). Υπερτονίζουν το ολοκαύτωμα των Εβραίων, ενώ αποσιωπούν όλες τις άλλες γενοκτονίες: Πχ. Ο διωγμός των Εβραίων της Θεσσαλονίκης από τους Ναζί (Νεοελ. Γλώσσα Γ΄ Γυμνασίου, σελ. 58). Λες κι εμείς δεν είχαμε Δίστομο, Καλάβρυτα, γενοκτονίες στην Μικρά Ασία, Θράκη, Πόντο;

ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ: Παρουσιάζουν το Πάσχα ως ευκαιρία κοσμικής ευτυχίας, χωρίς να αναφέρονται στην Ανάσταση: Π.χ. “Πασχαλινά κουλούρια”. Εδώ, για τον συγγραφέα του κειμένου, το Πάσχα δεν είναι η Ανάσταση του Χριστού, αλλά μυρωδιές φούρνων. (Γλώσ. Α΄ Δημ. τ. Β΄, σελ.56).

Ευτελίζουν την Μεγάλη Παρασκευή: “σήκωσαν τον Επιτάφιο ψηλά πάνω κι όλοι περάσαμε από κάτω .. όπως παίζουμε περνά-περνά η μέλισσα” (Ανθολόγιο Γ΄ και Δ΄ Δημ., σελ.79). Ειρωνεύονται το κύρος του ορθόδοξου ιερέα: «Ένας αλλιώτικος ποδοσφαιρικός αγώνας», όπου ο παπάς και ο δάσκαλος διαπληκτίζονται με απαράδεκτες φράσεις! (Ανθολόγιο Γ΄ και Δ΄ Δημοτικού, σελ. 143). Προσβάλλουν την ορθόδοξη αγιογραφία και τους Αγίους μας: «Ο Νορντίν στην εκκλησιά» όπου χαρακτηρίζονται οι αγιογραφημένοι Άγιοι, “άσχημοι γέροι με μακριές γενειάδες”! (Ανθ. Γ΄ και Δ΄ Δημ., σελ. 72). Υποβιβάζουν στα μάτια των μικρών μαθητών τον Μέγα Βασίλειο: «Η μπουγάδα του Αϊ Βασίλη» όπου παρουσιάζεται ο Άγιος να απλώνει την μπουγάδα του με το μακρύ σώβρακό του! (Γλώσ. Δ΄ Δημ. τ. β΄ σελ. 52). Βλασφημούν τον ίδιο το Χριστο! “Τα μάτια του γατιού ήταν γλυκά. Τα μάτια του Χριστού ήταν γλυκά.” Ώ τι σύγκριση! (Ανθ. Ε΄ και Στ΄ Δημ., σελ. 164) Γελοιοποιούν Χριστούγεννα και Θεοφάνεια: “Φρικαντέλα, η μάγισσα που μισούσε τα κάλαντα”. Τα κάλαντα επενδύονται με την παρουσία μιας μάγισσας που βωμολοχεί, ενώ λίγο πιο κάτω τα Άγια Θεοφάνεια προβάλλονται ως κολυμβητικοί αγώνες και μόνο! (Γλώσ. Ε΄ Δημ., τεύχος β΄ σελ. 26,29) Εισάγουν παγανιστικά στοιχεία: «Μεγάλη Παρασκευή στην εκκλησία» παραλληλίζεται ο Χριστός με τον Άδωνη και η Μ. Παρασκευή με τις ιέρειες των Μελισσών της Εφεσίας Αρτέμιδος. (Τετρ. Εργ. Α΄ Γυμν., σελ. 76). Καταρρακώνουν, άπαγε της βλασφημίας, ακόμη και το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας!!: “Η γάτα του παπά”, όπου μια γάτα έχει λερώσει με τις ακαθαρσίες της την Αγία Τράπεζα. [Κείμ. Νεοελ. “Λογοτεχνίας” Α΄Γυμν. (σελ. 222-226)]. Όλοι γνωρίζουμε ότι διδακτικοί στόχοι των κειμένων Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στο Γυμνάσιο αλλά και στις μεγάλες τάξεις του Δημοτικού είναι η επαφή των μαθητών με σπουδαία έργα Ελλήνων και ξένων λογοτεχνών, η μύηση των μαθητών στην τέχνη του λόγου, η καλλιέργεια και ο εμπλουτισμός του λεξιλογίου των, η αισθητική αγωγή τους. Μέσα από την “εξ απαλών οχνύχων” μελέτη των κειμένων οι μαθητές δέχονται τα μηνύματα των λογοτεχνών και εξάγουν διδάγματα. Το ανωτέρω κείμενο, όπως και πολλά άλλα, δεν υπηρετεί τέτοιους στόχους, αλλά διακωμωδεί τα ιερά και τα όσια με τα οποία γαλουχήθηκαν και ανατράφηκαν γενιές Ελληνοπαίδων, τα σεβάσθηκαν και συνεχίζουν να τα σέβονται. Σύμφωνα βέβαια με οδηγίες του ΠαιδαγωγικούΙνστιτούτου (Βιβ. Εκπαιδ. Ν.Ε. Λογοτεχνίας Α΄ Γυμν. σελ.151) το κείμενο έχει ως στόχο: «Να απολαύσουν οι μαθητές μια διασκεδαστική και χαριτωμένη ιστορία με πρωταγωνιστή ένα κατοικίδιο ζώο, μέσα από την οποία αναδεικνύεται η μεγάλη αγάπη του ανθρώπου γι'αυτό». Έτσι για τους ινστρούχτορες καθοδηγητές της εκπαίδευσης «Χαριτωμένη ιστορία» είναι η διακωμώδηση των ιερών και των οσίων ή ιεροσυλία και βλασφημία! Ακόμη, συκοφαντούν τη χριστιανική ελεημοσύνη: Στο κείμενο “Στρίγκλα και καλλονή” χαρακτηρίζεται η ελεημοσύνη των πιστών ως φαυλότητα, υποκρισία και εκδήλωση εγωισμού(!) ενώ η τέλεια μορφή αγάπης είναι η ζωοφιλία! (Κείμ. Νεοελ. Λογ. Α΄ Γυμν. Σελ. 239). Προβάλλουν βλάσφημες και ειρωνικές αναφορές κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας: “Οι Έλληνες αφήνονται στις γήινες απολαύσεις. Η Εκκλησία είναι απαιτητική στις τελετουργίες, χαλαρή στη εξομολόγηση και την θρησκευτική ηθικολογία.” (Νεοελ. Γλώσ. Γ΄ Γυμν., σελ.14). Στο Ανθολόγιο διαβάζουμε και οσφραινόμαστε ένα ακόμη “άνθος”. Διαβάζουμε: “Μπορεί η γερόντισσα που πέθανε να πήγε στην Κόλαση. “Λες”; Η Κλάρα έγνεψε με το κεφάλι της. “Το δίχως άλλο θα πήγε στην Κόλαση, γιατί μάλωνε όλα τα παιδιά της πολυκατοικίας. Κι επειδή πρέπει να πάει στην Κόλαση, κλαίνε όλες οι φίλες της. Έτσιθα είναι. Κι εγώ αυτό το νομίζω πολύ σωστό”. Και όταν έκανα να ρωτήσω, αν οι διάβολοι θα ψήσουν στην Κόλαση τη γριά, μας είπε χαμηλόφωνα ο πατέρας: “Σιωπή! Πολλά λέτε!” (Ανθολόγιο, Ε’-Στ’ Δημοτικού, σελ. 134). Ούτε το φοβερό μυστήριο του θανάτου δεν σέβονται οι ιποτένιοι, που αποφασίζουν το τι θα διδάσκονται τα παιδιά του προδομένου λαού μας. Και υποτίθεται ότι στο «Ανθολόγιο» βάζεις τα άνθη της λογοτεχνίας, ό,τι καλύτερο έγραψε η γραφίδα των λογοτεχνών μας!; Αλλά, σαν θέλει ο Θεός, θα ολοκληρώσουμε στο επόμενο σημείωμά μας.

ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ: Στα νέα “λογοτεχνικά “ και γλωσσικά βιβλία γίνεται συχνά λόγος για διαζύγια, συζυγικές απιστίες, απρεπείς έρωτες, αποϊεροποίηση του Γάμου, διακωμώδηση του πατρικού και μητρικού φίλτρου: Π. χ. “Όταν ήμουν μικρή δεν μπορούσα να καταλάβω πώς ένας άνθρωπος αγνός σαν τον πατέρα μπορούσε να κάνει απιστία. Τώρα το καταλαβαίνω.”! (Κείμ. Νεοελ. Λογοτ. Β΄ Γυμν. Σελ. 52). Βάλλεται ανελέητα η μητρότητα και στοχοποιούνται οι μητέρες, εμφανιζόμενες ως νευρωτικά πλάσματα και όχι ως πρόσωπα στοργής και αγάπης: “η μητέρα με τον χαρακτήρα της και τα ελαττώματα της μου πλακώνει την καρδιά. Αγαπώ τρελά τον Πιμ (τον πατέρα της). Είναι το μεγάλο μουιδεώδες.” («Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ», Κείμ. Νεοελ. Λογ. Β΄ Γυμν. Σελ.48).

Μπορεί να ακούμε και δίκαια να ανατριχιάζουμε με του “γάμους” που εξαναγκάζονται να κάνουν 12 χρονα κορίτσια στις ισλαμικές ΄χωρες, αλλά τον παιδικό έρωτα(!!!) τα σχολικά βιβλία τον... προβάλλουν δεόντως. Έτσι στο Σχολικό Βιβλίο της Α Γυμνασίου προβάλλεται η σχέση μαθήτριας 15 ετών, με τον υδραυλικό, τον "Σάκη"που είναι 25 ετών! Προβάλλεται η λαγνεία και η ¨επίδειξη”: Α'Ανθολόγιο Β'Γυμνασίου. Αρχαία Ελλάδα: Ο τόπος και οι άνθρωποι. Κείμενο (απόμετάφραση). "Ο χωριάτης".

Διαβάζουμε; "... κάθεται με ανασηκωμένο το ιμάτιο πάνω από τα γόνατα, με αποτέλεσμα να φαίνονται τα απόκρυφα του"!! (σελ. 44). Αλλού, στο ίδιο βιβλίο, γίνεται αναλυτική παρουσίαση του έργου και της εμφάνισης των πορνών της Αρχαιότητας: "Οι Εταίρες". Το κείμενο στις σελίδες 40-42 να διαβαστεί. Στο τέλος του κειμένου υπάρχουν οι “ουσιώδεις” {sic} ερωτήσεις για τους μαθητές: α) Με βάση τις βελτιωτικές επεμβάσεις, πού αναφέρονται στο κείμενο, να γράψετε τις προδιαγραφές για την εμφάνιση και τη συμπεριφορά της ιδεώδους Εταίρας. (!!!!) β) Ποια καλλυντικά αναφέρονται και σε ποια σημεία του σώματος χρησιμοποιούνται; (χωρίς σχόλια, ειδικά για τα ... σημεία). Στα κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Γ'Γυμνασίου και τις σελίδες 164-168 μεταξύ των άλλων διαβάζουμε: "από της μυλωνούς τον πισινό ζητάς ορθογραφία. Ο πισινός της μυλωνούς είναι ο νους του ανθρώπου. Είχα διαβάσει πολλούς ορισμούς του νου του ανθρώπου, τούτος μου φάνηκε ο πιο καταπληκτικός και μου άρεσε" (Χρειάζονται σχόλια;). Αλλού στο ίδιο εγχοιρίδιο: "κανείς δεν διαμαρτυρόταν παλιά, όταν ένας Γάλλος στρατιωτικός έκλεινε την τηλεόραση του καφενείου, επειδή ενοχλούσε. Το ίδιο θα μπορούσε να κάνει και σήμερα ένας μπάτσος (!!) χωρίς να προκαλέσει περισσότερες αντιδράσεις. Είμαστε λαός, χωρίς φωνή" (σελ. 102). Ήθελα να΄ξερα αν κάποιος καθηγητής ή μαθητής είχε πατέρα αστυνομικό τι θα ΄κανε! Στο Ανθολόγιο Ε’-Στ’ Δημοτικού, σελ. 85, διαβάζουμε και συγκινούμαστε από τις παιδικές αναμνήσεις του συγγραφέα...”Έναβράδυ η γιαγιά μου κάπνιζε το μαύρο της πούρο, ενώ εγώ μισοκοιμόμουν μακάρια στη ζεστή αγκαλιά της”!!. Βεβαίως, όσοι τουλάχιστον είμαστε πάνω από τα σαράντα και ζήσαμε εκείνες τις μαυροντυμένες γριούλες γιαγιάδες των περισσοτέρων από μας, που ανάβανε ακούραστες τα καντήλια στα ταπεινά ξωκλήσια στο χωριό μας, αυτήν την εικόνα φυλάξαμε στην μνήμη μας; Να μας νανουρίζουν, καπνίζοντας μαύρα πούρα, ίσως απ΄την Κούβα κι όχι απ΄τα φτηνιάρικα...

ΕΠΙΜΥΘΙΟ: Προσπαθούμε να αποδείξουμε ότι εδώ και αρκετά χρόνια, δυστυχώς, «εάλω» η Παιδεία και εκ των έσω. Ύστερα από μελέτη των Αναλυτικών Προγραμμάτων Σπουδών (ΦΕΚ τ. Β' 303/13.3.2003) και των ενστάσεων κατά των νέων σχολικών βιβλίων κυρίως των θεωρητικών μαθημάτων, γιατί απλώς δεν καταγράφηκαν άλλες γελοιότητες και αντιπαιδαγωγικές μέθοδοι στα Μαθηματικά για παράδειγμα [οι έρμοι οι δασκαλοι ξέρουμε τι εστί Μαθηματικά της Ε΄Δημοτικού!], και των αντιστοίχων και ομότιτλων αυτών βιβλίων του "Εκπαιδευτικού"και των "Τετραδίων των μαθημάτων", καθώς και των Αναλυτικών Προγραμμάτων Σπουδών (ΦΕΚ τ. Β' 2335/17.10.2011) γίνεται φανερό ότι γίνεται διείσδυση ανθελληνικής προπαγάνδας εις βάρος της εθνικής μας Ιστορίας, της ορθοδόξου πίστεως, του Ελληνορθόδοξου πολιτισμού και του εκπαιδευτικού ήθους.

Τα εν χρήσει Προγράμματα Σπουδών καταδεικνύουν, μάλλον αποδεικνύουν νομοτελειακα, αναμφισβήτητα τον αφελληνισμό και την αποχριστιανοποίηση και αποδόμηση του ανθρώπινου προσώπου. Περιττό να επισημανθεί ότι όλα αυτάκαι πολλά άλλα διδάσκονται στα παιδιά μας. από το 2006-7 μέχρι σήμερα. Τοερώτημα που συνεχώς ακούγεται είναι «τι κάνετε εσείς οι δάσκαλοι;». Σωστό.Δάσκαλος με στοιχειώδη πνευματική εντιμότητα δεν διδάσκει τέτοιαρυπαρογραφήματα. Φοβάμαι όμως, τώρα που έρχεται η αξιολόγηση από διευθυντήκαι σχολικό σύμβουλο-πλην λαμπρών εξαιρέσεων, οι περισσότεροι είναι φερέφωνατης κυρίαρχης, νεοταξικής ιδεολογίας-οι δάσκαλοι θα συμμορφώνονται με τις άνωθεν οδηγίες και υποδείξεις, θα αυτολογοκρίνονται ή θα σιωπούν.

Θα δεχόμουνευχαρίστως την αξιολόγηση, αλλά πρέπει πρώτα να αξιολογηθεί και να κατεδαφιστεί το κράτος της ανομίας και της αναξιοκρατίας που μολύνει και τηνΠαιδεία. Δεν δέχομαι καμμιά αξιολόγηση, γιατί τώρα αξιολογώ εγώ- ο λαός- τουπουργείο και εισηγούμαι την απόλυση όλων των ανίκανων που διέλυσαν τα σχολεία. Και για να κατανοήσουμε και εμείς οι δάσκαλοι του καινού (ή κενού)σχολείου, που ευαγγελιζόταν η πρώην «δελφίνα» του ΠΑΣΟΚ, τι σημαίνειδάσκαλος, με τόλμη και αρετή, που θυσίαζε, όχι μισθούς και δώρα, αλλά την ίδια τουτη ζωή για την πατρίδα, παραπέμπω σε μια ιστορία που διάβασα στα γραπτά τουεκλεκτού συναδέλφου Δημ. Νατσιού, για τη «δασκαλίτσα» του Μακεδονικού Αγώνα: την Αγγελική Φιλιππίδου. Το 1906 οι Κομιτατζήδες επιτίθενται στο χωριόΚλεπούσνα των Σερρών, στο οποίο υπηρετεί η Αγγελική και ο σύζυγός της, ωςδάσκαλοι. Πολιορκούν και το σπίτι τους. Οι δύο σύζυγοι αμύνονται. Η Αγγελικήτραυματίζεται στο γόνατο. Αφήνω τον λόγο στην Αθηνά Τζινίκου-Κακούλη, στοβιβλίο της «Η Μακεδόνισσα στο θρύλο και την ιστορία» (σελ. 336). «Έδωσε ο Θεόςτη μέρα κι οι Βούλγαροι εγκατέλειψαν την Κλεπούσνα. Όταν έφτασε ο ΠρόξενοςΣερρών Σαχτούρης, η Αγγελική παρά τους πόνους παρακάλεσε να μη μεταφερθεί απ’ευθείας στο νοσοκομείο Σερρών, αλλά να την τοποθετήσουν σε φορείο και νασταματούν στην πλατεία κάθε χωριού, να συγκεντρώνονται οι κάτοικοι και να τουςμιλά. Οι χωρικοί τη φορτώθηκαν και κίνησαν να τη σώσουν. Το αίμα της στηντραγική εκείνη πορεία σταγόνα σταγόνα έβαφε την μακεδονική γη και γίνονταναρραβώνας με τη λευτεριά… Πέρασαν έτσι πολλά χωριά. Οι άνθρωποι ξεμύτιζαντρομαγμένοι από τα σπίτια τους να δούνε τι συμβαίνει. Κι άκουγαν από το στόμα τηςηρωίδας να τους λέει με όση δύναμη της έμενε, πως αισθάνεται ευτυχής, πουπροσφέρει το αίμα της για την πατρίδα και να τους καλεί όλους, άντρες, γυναίκες,γέρους και παιδιά, να πάρουν όπλα, τσεκούρια και πέτρες και να εγερθούν κατά τωνΚομιτατζήδων. Στις Σέρρες τα πλήθη συνέρρεαν στο νοσοκομείο και μ’ ευλάβεια τηςασπάζονταν το χέρι, που όλο και πάγωνε, καθώς ο Αρχάγγελος κοντοζύγωνε. Έπειτατη μετέφεραν στο νοσοκομείο Θεσσαλονίκης. Οι προσπάθειες των γιατρών δενμπόρεσαν ν’ αποτρέψουν το μοιραίο. Εκεί η ηρωίδα άφησε την τελευταία της πνοήμε το όραμα της λευτεριάς στα βασιλεμένα της μάτια».Τέτοιοι δάσκαλοι υπήρχαν τότε...

Εκδήλωση μνήμης για το Γέροντα Φιλόθεο Ζερβάκο (1884-1980)

November 24, 2014, 3:00 am

≫ Next: Νίκος Χειλαδάκης, Ιδού με τι εξοπλίζεται, («Made in Turkey»), η Τουρκία

≪ Previous: Τα νέα “διδακτικά” βιβλία των Σχολείων μας ή αλλιώς “παιδικής λοβοτομής οδηγοί” [μια ευγενική χορηγία ευρωλάγνων Εφιαλτών]

$

0

0

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΝΗΜΗΣ

ΓΙΑ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΦΙΛΟΘΕΟ ΖΕΡΒΑΚΟ

(1884-1980)

Ὁ "ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ"διοργανώνει πνευματική ἐκδήλωση μνήμης πρός τιμήν τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου, Ἡγουμένου τῆς ἱστορικῆς Μονῆς Λογγοβάρδας Πάρου, μέ τή συμπλήρωση 130 ἐτῶν ἀπό τή γέννησή του (1884-2014).

 Ἡ ἐκδήλωση θά πραγματοποιηθεῖ στίς 30 Νοεμβρίου 2014ἡμέρα Κυριακή καί ὥρα 5.30 μ.μ. στήν Αἴθουσα Τελετῶν τοῦ Πολεμικοῦ Μουσεῖου Ἀθηνών(εἴσοδος Ριζάρη 2).

                                                       ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Ἄνοιγμα ἐκδήλωσης : Βυζαντινή Χορωδία ὑπό τή διεύθυνση τοῦ Πρωτοψάλτου κ. ΓεωργίουΚακουλίδη.

v  Χαιρετισμοί :

α) Ἡ Πρόεδρος τοῦ Π.Χ.Ο.Ο.Ι. κα Μαρία Γεωργούλα.

β) Ἐκκλησιαστικοί Ἐκπρόσωποι

γ)Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Παροναξίας κ. Καλλίνικος.

δ)Ὁ Ἡγούμενος τῆς Ἱ. Μ. Λογγοβάρδας Πάρου, Ἀρχιμανδρίτης                              

     π. Χρυσόστομος Πῆχος.

v  Εἰσηγητική ὁμιλία ἀπό τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων κ. Σεραφείμ, Πνευματικό τοῦ Π.Χ.Ο.Ο.Ι.

v  Ὁμιλητές :

1.        Ὁ ἱδρυτής τῶν ἐκδόσεων "Ὀρθόδοξος Κυψέλη"κ. Στυλιανός Ν. Κεμεντζετζίδης, μέ θέμα : "Γενικά γιά τήν ὁσιακή προσωπικότητα τοῦ Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου".

Προβολή DVD, ὅπου ψάλλει ὁ Γέρων Φιλόθεος

2.Ὁ Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης, Ὁμότιμος Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Θεσσαλονίκης, μέ θέμα : "Ὁ Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος ὡς ἀγωνιστής καί ὁμολογητῆς τῆς Ὀρθοδοξίας".

3.Ὁ Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός, Ὁμότιμος Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν, μέ θέμα : "Τέκνα τῶν Ἁγίων οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας".

v  Συντονιστής τῆς ἐκδήλωσης :

Ὁ Ὁσιολογιώτατος Μοναχός π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης, Δρ.Θ.Φ .

Παρακαλοῦμε νά τιμήσετε μέ τήν παρουσία σας τήν πνευματική αὐτή ἐκδήλωση, πού ἀναφέρεται στή σύγχρονη ὁσιακή προσωπικότητα τῆς Ὀρθοδοξίας μας, τόν Γέροντα Φιλόθεο Ζερβάκο.

Εἴσοδος ἐλεύθερη.

Νίκος Χειλαδάκης, Ιδού με τι εξοπλίζεται, («Made in Turkey»), η Τουρκία

November 24, 2014, 5:43 am

≫ Next: Η αγία μεγαλομάρτυς και πάνσοφος Αικατερίνα (25 Νοεμβρίου)

≪ Previous: Εκδήλωση μνήμης για το Γέροντα Φιλόθεο Ζερβάκο (1884-1980)

$

0

0

ΙΔΟΥ ΜΕ ΤΙ ΕΞΟΠΛΙΖΕΤΑΙ, («MADE IN TURKEY»), Η ΤΟΥΡΚΙΑ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης, Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Ο υπουργός Άμυνας της Τουρκιάς, İsmet Yılmaz, ανακοίνωσε πρόσφατα τα νέα εξοπλιστικά προγράμματα της Τουρκίας, παραγωγής, (και αυτό είναι το αξιοπρόσεκτο), της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας. Τα προγράμματα αυτά δείχνουν και τον καθαρά επιθετικό χαρακτήρα  των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, με μεγάλη έμφαση στο ναυτικό και στην αεροπορία, δηλαδή δυο όπλα που πρωτοστατούν στην αμφισβήτηση της εθνικής μας κυριαρχίας στο Αιγαίο και όχι μόνο. Ιδιαίτερη σημασία, όπως θα δούμε παρακάτω, δόθηκε στα «ειδικά» επιθετικά ελικόπτερα και στα καινούργια υπερσύγχρονα πολεμικά αεροσκάφη.

Επειδή η ενημέρωση μας είναι ελλιπέστατη για τις εξοπλιστικές κατευθύνσεις των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, παραθέτουμε τις πληροφορίες μας, (όσες συγκεντρώθηκαν), για αυτά τα εξοπλιστικά προγράμματα για να κατανοήσουμε καλύτερα που το πάει η Τουρκία, η οποία σημειωτέον εξακολουθεί να έχει πολλαπλά προβλήματα και στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό πεδίο και παρ’ όλα αυτά εξακολουθεί να προκαλεί ασταμάτητα την ελληνική πλευρά.

Altay Ana Muharebe Milli Tankı = Καινούργια Άρματα μάχης, Altay, τουρκικής παραγωγής. Το σχετικό νομοσχέδιο παραγωγής τους ψηφίστηκε τον περασμένο Μάιο. Ήδη έχει αρχίσει η πρώτη φάση παραγωγής τους ενώ η πρώτη σειρά αναμένεται να είναι έτοιμη το 2017.

Kirpi Projesi = Το «Σχέδιο Σκαντζόχοιρος». Σχέδιο παραγωγής ειδικών οχημάτων προστασίας από ναρκοπέδια. Από τα προγραμματισμένα για παραγωγή 614 οχήματα, ήδη έχουν παραδοθεί τα 473.

Kurtarma Gemileri = Πλοία Έρευνας και Διάσωσης. Αυτό το πρόγραμμα μας ενδιαφέρει άμεσα γιατί σχετίζεται με τις επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο Πέλαγος, μέσω των οποίων οι Τούρκοι διεκδικούν προέκταση της κυριαρχίας τους μέχρι το κεντρικό Αιγαίο.  Όπως αναφέρεται, έχουν παραδοθεί τα καινούργια υπερσύγχρονα πλοία Έρευνας και Διάσωσης της Ακτοφυλακής, τύπου, TCSG Dost, (Φίλος)  TCSG Umut, (Ελπίδα),  TCSG Güven, (Εμπιστοσύνη),  TCSG Yaşam, (Ζωή).

Milgem Savaş Gemisi = Τα πρώτα Πολεμικά πλοία Milgem, τουρκικής παραγωγής. Ήδη οι υπερσύγχρονες φρεγάτες, TCG Heybeliada, TCG Büyükada, έχουν παραδοθεί στον τουρκικό στόλο ενώ συνεχίζεται η ναυπήγηση και άλλων στα ναυπηγεία του Burgazada.

Meltem 2 Projesi = Αεροπλάνα για την τουρκική Ακτοφυλακή και για τα περιπολικά του στόλου. Ήδη έχουν παραδοθεί στην Διοίκηση Τουρκικής Ακτοφυλακής, 3 «ειδικά» αεροσκάφη, στο Επιτελείου Ναυτικού, 7 αεροσκάφη και για την Διοίκηση Περιπολικών, 5 «ειδικά» αεροσκάφη. Σε διαδικασία κατασκευής βρίσκονται αλλά 6 αεροσκάφη.

Lojistik Destek Gemisi = Πλοία ανεφοδιασμού του στόλου. Ήδη έχουν ναυπηγηθεί δυο ειδικά πλοία ανεφοδιασμού ενώ η παραγωγή αγνώστου αριθμού και άλλων συνεχίζεται.

Havuzlu Çıkarma Gemisi Projesi = Εδικά πλοία με εξέδρα προσγείωσης. Είναι υπό σχεδιασμό.

Mini İHA  = Μίνι μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Όπως αναφέρεται, έχουν ήδη παραδοθεί στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, 164, (!!!),  μη επανδρωμένα μίνι αεροσκάφη και 4 μη επανδρωμένα μίνι ελικόπτερα, ενώ στην Τουρκική Διεύθυνση Ασφαλείας έχουν παραδοθεί 15 μη επανδρωμένα μίνι αεροσκάφη.

ANKA = Μη επανδρωμένα «ειδικά» αεροσκάφη κατασκοπείας. Η πρώτη πειραματική δοκιμαστική πτήση έγινε το 2010. Η παραγωγή τους συνεχίζεται ενώ έχει υπογραφεί συμφωνία κατασκευής 10 τέτοιου τύπου αεροσκαφών.

Hürkuş = Τα πρώτα εκπαιδευτικά αεροπλάνα. Η πρώτη δοκιμαστική πτήση έγινε το 2013, ενώ το τελικό τεστ πτήσεων έγινε τον Σεπτέμβριο του 2014. Προγραμματίζεται η παραγωγή 15 τέτοιου τύπου αεροπλάνων.

Atak Projesi = Επιθετικά πολεμικά ελικόπτερα. Όπως αναφέρεται θα κατασκευαστούν 15 τέτοιου τύπου ελικόπτερα για τις ανάγκες των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων.

Bayraktar ve Karavel İHA = Μη επανδρωμένα αεροπορικά συστήματα πληροφοριών τα οποία θα έχουν «τελειοποιηθεί» το 2015.

Özgün Savaş Uçağı ve Helikopter = Πρότυπα  Πολεμικά Αεροσκάφη και ελικόπτερα.

Taaruz Uçağı Programı = Πρόγραμμα παραγωγής F-35 επιθετικών πολεμικών αεροσκαφών το οποίο βρίσκεται σε εξέλιξη.

TSK Helikopter Tedariki = Ειδικά ελικόπτερα για τις ανάγκες του υπουργείου Δασικής Προστασίας.

Ulaştırma Uçağı = Μεταγωγικά αεροσκάφη για τις ανάγκες των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, μια συμπαραγωγή με άλλες έξη ευρωπαϊκές χώρες, (;;;).

Modern Pivade Tüfeği = Παραγωγή σύγχρονων ντουφεκιών για τις ανάγκες του πεζικού. Η πρώτη μεγάλη πατρίδα υπό παράδοση μέσα στο 2014.

Füze sistemleri =Συστήματα πυραύλων για τις ανάγκες της πολεμικής αεροπορίας σε πτήσεις χαμηλού ύψους τύπου HİSAR-A, τα οποία δοκιμάστηκαν για πρώτη φορά το 2013. Παράλληλα πύραυλοι μέσου βεληνεκούς, HİSAR-A, οι οποίοι για πρώτη φορά δοκιμάστηκαν μέσα στο 2014. Σε εξέλιξη παραγωγή πύραυλων μεγάλου βεληνεκούς.

İMECE uydusu  = Υψηλή δορυφορική τεχνολογία İMECE, για τις ένοπλες δυνάμεις. Προγραμματίζεται η εκτόξευση του δορυφόρου, Göktürk-3, με υπερσύγχρονα ραντάρ, το 2019, ενώ ο δορυφόρος Göktürk-1, προγραμματίζεται να εκτοξευτεί το 2015 .

Αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι ότι η τουρκική πολεμική βιομηχανία αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, σε αντίθεση με εμάς που έχουμε με εγκληματικό τρόπο διαλύσει την εγχώρια παραγωγή κατόπιν απαιτήσεως των «συμμάχων» μας, που αρέσκονται να μας πουλάν ότι διαθέτουν για την άμυνα μας, φυσικά με το αζημίωτο για αυτούς. Θα πρέπει όμως να έχουμε και υπόψη μας ότι συχνά οι Τούρκοι δίνουν επίτηδες στην δημοσιότητα κάποια στοιχεία για να προβάλλουν την εικόνα που επιθυμούν, σαν η αναδυομένη υπερδύναμη με τεράστιες πολεμικές δυνατότητες.

Η αγία μεγαλομάρτυς και πάνσοφος Αικατερίνα (25 Νοεμβρίου)

November 24, 2014, 7:13 am

≫ Next: Λάμπρος Κ. Σκόντζος, Άγιος Κλήμης Ρώμης: Ο Μεγάλος Αποστολικός Πατέρας

≪ Previous: Νίκος Χειλαδάκης, Ιδού με τι εξοπλίζεται, («Made in Turkey»), η Τουρκία

$

0

0

«Η αγία Αικατερίνα ήταν από την πόλη της Αλεξάνδρειας, κόρη κάποιου άρχοντα, ονόματι Κώνστα, πάρα πολύ ωραία, αξεπέραστης μάλιστα ομορφιάς, ψηλή και λεπτή κατά το σώμα, ετών δεκαοκτώ. Αυτή λοιπόν αφού σπούδασε, στο ανώτερο δυνατό σημείο, όλη τη ελληνική και ρωμαϊκή παιδεία, δηλαδή τον Όμηρο και τον Βιργίλιο, τον μέγιστο ποιητή των Ρωμαίων, τον Ασκληπιό και τον Ιπποκράτη και τον Γαληνό από τους ιατρούς, τον Αριστοτέλη και τον Πλάτωνα, τον Φιλιστίωνα και τον Ευσέβιο από τους φιλοσόφους, τον Ιαννή και τον Ιαμβρή από τους μεγάλους μάγους, τον Διόνυσο και τη Σύβιλλα, όπως και κάθε ρητορική τέχνη που είχε εφευρεθεί στον κόσμο, ακόμη όμως αφού έμαθε  και κάθε λέξη από τις διάφορες γλώσσες, εξέπληξε όχι μόνο αυτούς που την έβλεπαν, αλλά και αυτούς που άκουγαν για τη φήμη, τη σοφία και την παιδεία της. Λόγω της ομολογίας της για τον Χριστό, βασανίστηκε πολύ από τον βασιλιά Μαξέντιο, ενώ στο τέλος της έκοψαν και το κεφάλι, δεχόμενη έτσι και το στεφάνι του μαρτυρίου από τον αθλοθέτη Χριστό, τον αληθινό Θεό μας».

«Αικατερίνα, και σοφή και παρθένος∙ εκ δε ξίφους, και μάρτυς∙ ώ καλά τρία!» Οι στίχοι αυτοί του συναξαρίου φανερώνουν τα χαρίσματα με τα οποία η Αικατερίνα κέρδισε τον Παράδεισο και απέκτησε τόσο μεγάλη θέση στο στερέωμα της Εκκλησίας. Δεν πρόκειται περί των φυσικών λεγομένων χαρισμάτων, τα οποία λίγο ή πολύ έχουν όλοι οι επί γης άνθρωποι. Μολονότι η αγία, όπως σημειώνει το συναξάρι της, ήταν όντως προικισμένη και με αυτά – διότι και σπάνια σωματική ομορφιά είχε και ιδιοφυής ήταν και σεμνή στο ήθος εκ χαρακτήρος – όμως με τη χάρη του Θεού και την ελεύθερη βούλησή της απέκτησε τα πνευματικά χαρίσματα, με τα οποία και μόνον αγιάζεται κανείς εν Θεώ και εισέρχεται στη Βασιλεία των Ουρανών. Και πνευματικά χαρίσματα είναι αυτά που έρχονται σε φως, όταν ο άνθρωπος αποκτήσει επίγνωση της δωρεάς του Θεού που του έδωσε στο άγιο βάπτισμα, όταν δηλαδή νιώσει ότι έγινε μέλος Χριστού και προσπαθήσει να ενεργοποιήσει τη νέα εν Χριστώ ζωή του τηρώντας τις εντολές του Χριστού.

 Έτσι λοιπόν και με την αγία Αικατερίνα: κατά τον στίχο που αναφέραμε, υπήρξε σοφή, με την έννοια ότι πέραν της ανθρώπινης σοφίας, φωτίστηκε πρωτίστως από τον Θεό και έλαβε Εκείνου τη σοφία. Ο φωτισμός αυτός μάλιστα, κατά τον υμνογράφο της αγίας, τον άγιο Θεοφάνη, δόθηκε με τη μεσολάβηση του αρχαγγέλου Μιχαήλ. Διά στόματος εκείνου έλαβε την όντως σοφία, την εξ ουρανού η αγία. «Την σοφίαν την όντως εξ Ουρανού, διά στόματος, μάρτυς, του Μιχαήλ, λαβούσα, πανεύφημε». Ο υμνογράφος όμως επιμένει στο θέμα αυτό, ιδίως μέ  ένα στίχο που φαίνεται να την παραλληλίζει  και με τον ίδιο τον Σολομώντα. Χωρίς να  κατονομάζει τον θεωρούμενο πράγματι σοφό βασιλιά του Ισραήλ, και μάλιστα από την παιδική του ηλικία, ίσως τον εννοεί, διότι και η Αικατερίνα «την εκ Θεού σοφίαν έλαβε παιδόθεν», κάτι που το απέδειξε, όταν με αυτήν κυρίως τη σοφία, έχοντας ως όργανο βεβαίως και την έξω, δηλαδή την κοσμική σοφία που είχε αποκτήσει, μπόρεσε να μυήσει στην πίστη του Χριστού εκατόν πενήντα διαπρεπείς ρήτορες, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν ως όπλο τους μόνον την κοσμική έννοιά της. Κι όχι μόνον τους μετέστρεψε, αλλά και τους έκανε, με τη χάρη του Θεού, να γίνουν και εκείνοι μάρτυρες Κυρίου. Είναι γνωστό ότι μαζί της εορτάζουν κατά το συναξάρι της ημέρας και «οι άγιοι εκατόν πεντήκοντα ρήτορες, οι διά της Αγίας Αικατερίνης πιστεύσαντες τω Χριστώ, οίτινες ετελειώθησαν πυρί». «Μαρτύρων το καύχημα, της ευσεβείας μύστης γεγένησαι, τω λαμπρώ σου Νυμφίω, Μαρτύρων δήμον προσαγαγούσα Χριστώ». (Αικατερίνα, που είσαι το καύχημα των μαρτύρων, έγινες μύστης της ευσέβειας, διότι οδήγησες στον λαμπρό σου Νυμφίο Χριστό (ολόκληρο) δήμο μαρτύρων).

Και μας δίνει την ευκαιρία η πάνσοφος αυτή νύμφη του Κυρίου, εν σχέσει και με τη σοφία των ρητόρων που αντιμετώπισε, να σημειώσουμε αυτό που επισημαίνει και ο υμνογράφος και που έχει αξία διαχρονική: η κοσμική σοφία των ρητόρων, επειδή ακριβώς δεν διαπνεόταν από τη χάρη του Θεού και στηριζόταν μόνον στις πλοκές των ανθρωπίνων ματαίων συλλογισμών, τελικώς ήταν «ανάπλεως απαιδευσίας», εντελώς γεμάτη από απαιδευσία. «Χαίροις, (Αικατερίνα), η των φληνάφων ρητόρων την θρασυστομίαν ελέγξασα, ως απαιδευσίας ανάπλεως». (Να χαίρεσαι, Αικατερίνα, σύ που έλεγξες το θρασύ στόμα των ρητόρων σαν κάτι που ήταν γεμάτο από έλλειψη παιδείας). Αληθινά: μία παιδεία χωρίς Χριστό, δηλαδή χωρίς χάρη Θεού, τι μπορεί να είναι; Κατά τη ρήση ενός αγίου Γέροντα: ένας έξυπνος δαιμονισμός. Πόσο πρέπει να προβληματιστούμε όλοι πάνω σ’  αυτήν την παρατήρηση του αγίου υμνογράφου! Ιδίως σήμερα, που χωρίς αιδώ και σκέψη πολλοί «υπεύθυνοι με θέση και εξουσία» αποδύονται σε αγώνα εξοβελισμού από την ελληνική εκπαίδευση κάθε χρώματος χριστιανικού.

Η αγία Αικατερίνα όμως υπήρξε και παρθένος και μάρτυς. Είχε δηλαδή εκείνα τα χαρίσματα που θεωρούνται τα πιο ισχυρά προκειμένου κανείς να «κατακτήσει» τον ουρανό. Το αίμα μάλιστα του μαρτυρίου της ήταν η προσφορά της στον Κύριο, κάτι παρόμοιο με την προσφορά της γυναικός του Ευαγγελίου,  που αγόρασε μύρο και το πρόσφερε σ’  Εκείνον, αλείφοντάς το στα πόδια Του, ως έκφραση της αγάπης της. «Ως αλάβαστρον μύρου το αίμα σου προσενήνοχας τω σω Νυμφίω Χριστώ, Αικατερίνα αθληφόρε αήττητε». Κι ήταν σαν μύρο το αίμα της, γιατί υπήρξε καρπός της βαθειάς αγάπης της σε Εκείνον, του πόθου της που την έκαιγε σαν φωτιά. «Πόθω πυρπολουμένη, Μάρτυς παναοίδιμε, τω του Δεσπότου σου». Και βεβαίως η παρθενία της, όπως πολλές φορές έχει τονιστεί, δεν εννοείται ως χάρισμα από πλευράς πρωτίστως σωματικής – υπάρχουν πολλές με το χάρισμα αυτό μακριά από τον Θεό: ας θυμηθούμε την παραβολή των δέκα παρθένων – αλλά από πλευράς ψυχικής και πνευματικής: ως καθαρότητα ψυχική λόγω αγιασμένης ζωής. «Καθάρασα σεαυτήν προθύμως διά πολιτείας». Η δύναμη της διπλής χάρης της αγίας Αικατερίνης ενώπιον του Θεού, της παρθενίας δηλαδή και του μαρτυρίου, διαπιστώνεται από τον υμνογράφο με εντυπωσιακό τρόπο. Βλέπει την αγία να βρίσκεται σε φωτεινούς θαλάμους στον Παράδεισο, κοσμούμενη με νυφικά στολίδια, κρατώντας με το δεξί χέρι της τη λαμπάδα της παρθενίας και με το αριστερό την κομμένη της κεφαλή. Όπως ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος παρίσταται στην εικόνα του με το αποκομμένο κεφάλι του, έτσι και η αγία Αικατερίνα. «Μετέστης προς θαλάμους φωτοειδείς, νυμφικοίς κοσμουμένη στολίσμασι, παρθενικήν έχουσα λαμπάδα τη δεξιά, τη δε ετέρα φέρουσα την αποτμηθείσαν σου κεφαλήν».

Ο άγιος υμνογράφος μας καθοδηγεί και σε άλλες διαστάσεις της πολυτάλαντης προσωπικότητάς της. Κι η διάσταση που δεν πρέπει να μείνει ασχολίαστη είναι ο τονισμός από αυτόν των αποτελεσμάτων της αγιασμένης ζωής και του μαρτυρίου της αγίας. Σημειώνει μεταξύ άλλων στο εξαποστειλάριο της ακολουθίας: «Ενεύρωσας το φρόνημα γυναικών, ω παρθένε, Αικατερίνα πάντιμε, αθλοφόρων η δόξα». (Ισχυροποίησες το φρόνημα των γυναικών, παρθένε και πάντιμε Αικατερίνα, συ που είσαι η δοξα των αθλοφόρων μαρτύρων). Η αίσθηση του υμνογράφου, αίσθηση της όλης Εκκλησίας, ότι η αγία Αικατερίνα με ό,τι έζησε και έκανε έδωσε νεύρο στο φρόνημα των γυναικών, τις έκανε πιο ισχυρές, είναι κάτι σημαντικό. Σε εποχή που τονίζονται τα δικαιώματα των γυναικών, που ο λεγόμενος φεμινισμός, ως κίνημα για να αποκτήσουν οι γυναίκες εκείνα που δικαιούνται μέσα σε μία ανδροκρατούμενη κοινωνία,  έρχεται συχνά πυκνά στην επικαιρότητα, η διαπίστωση ότι οι γυναίκες μάρτυρες, σαν την αγία Αικατερίνα, είναι αυτές που ουσιαστικά και δραστικά δυναμώνουν το φρόνημά τους, πρέπει να εξαγγέλλεται. Νομίζουμε ότι εδώ βρισκόμαστε σε ό,τι ανώτερο έχει δοθεί ως ώθηση  για τον φεμινισμό. Διότι αυτός δεν βρίσκεται στα λόγια, αλλά στο παράδειγμα. Και δυναμικότερο παράδειγμα από μία γυναίκα που έδωσε και τη ζωή της για την πίστη στον Θεό και στον άνθρωπο δεν υπάρχει.

παπα Γιώργης Δορμπαράκης- Ακολουθείν

---

Λάμπρος Κ. Σκόντζος, Άγιος Κλήμης Ρώμης: Ο Μεγάλος Αποστολικός Πατέρας

November 24, 2014, 10:02 am

≫ Next: Το σαράκι

≪ Previous: Η αγία μεγαλομάρτυς και πάνσοφος Αικατερίνα (25 Νοεμβρίου)

$

0

0

ΑΓΙΟΣ ΚΛΗΜΗΣ ΡΩΜΗΣ: Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥΘεολόγου – Καθηγητού

      Μια κατηγορία Πατέρων της Εκκλησίας μας ονομάζονται «Αποστολικοί». Πρόκειται για τους μαθητές και διαδόχους των Αγίων Αποστόλων, οι οποίοι παρέλαβαν την αγία μας πίστη από αυτούς. Ένας από αυτούς, υπήρξε ο άγιος Κλήμης, ο Ιερομάρτυρας και τρίτος Επίσκοπος Ρώμης.

       Καταγόταν από τη Ρώμη και έζησε στα τέλη του 1^ουμ. Χ. αιώνα και έδρασε στα χρόνια που βασίλευσαν οι αυτοκράτορες:  Δομετιανός (81-96),  Νέρβας (96-98) και Τραϊανός (98-117). Είχε κατά την παράδοση βασιλική καταγωγή. Οι γονείς του ονομαζόταν Φαύστοςκαι Ματθιδία. Χάρις στην ευγενή καταγωγή του και την οικονομική άνεση της οικογένειάς του έκαμε λαμπρές σπουδές. Έμαθε την ελληνική γλώσσα, γενόμενος έτσι και κοινωνός της ελληνικής παιδείας και φιλοσοφίας. Μάλιστα η πολυμάθειά του και η φιλοσοφική του κατάρτιση είναι έκδηλη στα συγγράμματά του.

       Δε γνωρίζουμε λεπτομέρειες από την νεανική του ζωή. Μας διασώθηκε μόνο το τραγικό γεγονός, ενός ναυαγίου, όπου ο Κλήμης διασώθηκε θαυματουργικά. Μετά από αυτό γνωρίστηκε με Χριστιανούς της Ρώμης, κατηχήθηκε και βαπτίστηκε Χριστιανός. Αναδείχτηκε δε σημαίνον μέλος της Εκκλησίας της Ρώμης, ο οποίος κήρυσσε με παρρησία και σοφία τις αρχές και τις διδασκαλίες της νέας πίστης.

      Το 91 μ. Χ., με την απαίτηση των ρωμαίων Χριστιανών, αναδείχτηκε τρίτος επίσκοπος της Ρώμης. Για την ιστορία αναφέρουμε πως πρώτος επίσκοπος αναφέρεται ο Λίνοςκαι δεύτερος ο Ανέγκλητος. Αποδείχτηκε δε ως ένας από τους σπουδαιότερους επισκόπους της αρχαίας Εκκλησίας, τον οποίο διέκρινε το ήθος του, η βαθιά πίστη του στο Χριστό, οι πολλές αρετές, ο ζήλος του για τη διάδοση του Ευαγγελίου και η δυναμική αντιμετώπιση των προβλημάτων.  Επί των ημερών του είχε μεταστραφεί μεγάλο πλήθος ειδωλολατρών και η Εκκλησία της Ρώμης είχε γίνει η πολυπληθέστερη Εκκλησία.

       Είχε πληροφορηθεί ότι η Εκκλησία της Κορίνθουταλανίζονταν από έριδες. Γι’ αυτό απέστειλε μια σημαντική επιστολή, με την οποία συνιστά στους Κορινθίους ομόνοια και αγάπη. Η επιστολή αυτή μας έχει διασωθεί και συγκαταλέγεται στα συγγράμματα των Αποστολικών Πατέρων. Τη χαρακτηρίζει η δυναμικότητα και η αποφασιστικότητα του Κλήμη να ειρηνεύσει η Εκκλησία. Τη χαρακτηρίζει επίσης η βαθιά γνώση των Αγίων Γραφών και της αποστολικής παραδόσεως.

      Ο άγιος Κλήμης έζησε και έδρασε στην εποχή των διωγμών κατά της Εκκλησίας, τον οποίο είχε εγείρει το ρωμαϊκό κράτος, κατά παρότρυνση των ειδωλολατρικών ιερατείων. Η νέα πίστη, με την πνευματική και κρυστάλλινη πίστη στον έναν Θεό απειλούσε σοβαρά την απόλυτα παρηκμασμένη αρχαία  ειδωλολατρική θρησκεία, η οποία αποτελούσε και την επίσημη κρατική θρησκεία. Επίσης η κοινωνική διδασκαλία του Χριστιανισμού απειλούσε σοβαρά την κοινωνική δομή του απάνθρωπου ρωμαϊκού κράτους. Γι’ αυτό και ο Χριστιανισμός είχε κηρυχτεί παράνομη θρησκεία και οι χριστιανοί διώκονταν απηνώς.

       Η Εκκλησία της Ρώμης υπέφερε περισσότερο από τις άλλες Εκκλησίες, παροικώντας κοντά στην εξουσία. Επί των ημερών του αγίου Κλήμη βρισκόταν σε εξέλιξη φοβερός διωγμός. Οι ειδωλολάτρες βλέποντας την μεγάλη στροφή του πλήθους στη νέα πίστη, εξαιτίας της δράσεως του αγίου επισκόπου, θορυβήθηκαν και στράφηκαν εναντίον, να του κλείσουν το στόμα. Ο ρωμαίος αξιωματούχος Πούπλιος,επί Τραϊανού, πλήρωσε και προκάλεσε στάση στο λαό, ρίχνοντας την ευθύνη δήθεν στους Χριστιανούς και ιδιαιτέρως στον Κλήμη. Έβαλε ψευδολόγους, οι οποίοι διέδιδαν ότι ο άγιος επίσκοπος έβριζε τους «θεούς» της αυτοκρατορίας και βεβήλωνε

τους ναούς τους, και άλλους δήθεν Χριστιανούς, οι οποίοι τάχα υπεράσπιζαν τον Κλήμη. Με την κατηγορία της στάσης το συνέλαβαν και τον οδήγησαν στον αυτοκράτορα για απολογία. Προσπάθησαν να τον πείσουν να αρνηθεί το Χριστό, αλλά μάταια κοπίαζαν. Τότε ο Τραϊανόςυπέγραψε διάταγμα εξορίας του και καταναγκαστικά έργα σε μια έρημη περιοχή της Χερσώνας, στον Εύξεινο Πόντο. Εκεί, μαζί με χιλιάδες άλλους Χριστιανούς, τον υποχρέωσαν να εργάζεται, κάτω από άθλιες συνθήκες, κόβοντας μάρμαρα, που προορίζονταν για την κατασκευή ειδωλολατρικών ναών! Η παρουσία του αγίου Κλήμη παρηγόρησε και ενθάρρυνε  τους εκεί καταδικασμένους Χριστιανούς. Κατάκοποι, νηστικοί και διψασμένοι υπέμειναν τους κόπους και τα μαρτύρια και δοξολογούσαν τον αληθινό Θεό για την τιμή που τους έκανε να δεινοπαθούν για την πίστη τους σ’ Αυτόν. Ύστερα από θερμή προσευχή του αγίου επισκόπου ανέβλυσε νερό στον τόπο του μαρτυρίου να ξεδιψούν οι Μάρτυρες! Έκαμε κι άλλα θαύματα, τα οποία στερέωναν ακόμη περισσότερο την πίστη των δεινοπαθούντων Χριστιανών και μετέστρεφαν πολλούς ειδωλολάτρες δημίους τους στη νέα πίστη. Μαζί τους είχαν μεταστραφεί και πολλοί κάτοικοι της περιοχής.

     Αυτό εξαγρίωσε περισσότερο τους φανατικούς ειδωλολάτρες, οι οποίοι ξέσπασαν στον ηλικιωμένο, άρρωστο και εξαντλημένο Κλήμη. Κάποιος απεσταλμένος του αυτοκράτορα, ονόματι Αφειδιανός, φανατικός και αυτός ειδωλολάτρης, δίωκε με μανία τους Χριστιανούς της Χερσώνος, άρπαξε τον Κλήμη και τον υπέβαλε σε φοβερά βασανιστήρια. Στο τέλος του έδεσε ένα σχοινί στο λαιμό, του κρέμασε μια άγκυρα και τον έριξε στη θάλασσα, να πνιγεί και να καταποντισθεί το σώμα του, ώστε να μην το βρουν οι Χριστιανοί. Έτσι και έγινε. Οι πιστοί μαθητές του Κορνήλιοςκαι  Φοίβοςθρηνούσαν στην παραλία, ώσπου έγινε το μεγάλο θαύμα. Η θάλασσα έβγαλε στην ξηρά το τίμιο λείψανο, το οποίο εκείνοι έθαψαν με τιμές. Η μνήμη του εορτάζεται στις 24 Νοεμβρίου.  

       Είναι ανάγκη να επισημάνουμε πως στο όνομα του αγίου Κλήμη εμφανίστηκαν τον μεσαίωνα στη Δύση ορισμένα πλαστά συγγράμματα, το λεγόμενα «Ψευδοκλημέντια». Τα είχαν χαλκεύσει οι αιρετικοί παπικοί, προκειμένου να στηρίξουν την ανιστόρητη και ψευδή θεωρία τους, περί του δήθεν «πρωτείου»του Πάπα εφ’ όλης της Εκκλησίας, ως δήθεν «διαδόχου του αποστόλου Πέτρου»! Φυσικά, τόσο για την Εκκλησία μας, όσο και για την επιστήμη, είναι δόλιες πλαστογραφίες του παπισμού, οι οποίες, παρ’ όλα αυτά έχουν δυστυχώς ακόμα ισχύ και εγκυρότητα για τους παπικούς!  

Το σαράκι

November 24, 2014, 7:00 am

≫ Next: Μοναχός Αρσένιος Βλιαγκόφτης, ‘Γιόγκα και διαλογισμός: αλήθειες και ψέματα’.

≪ Previous: Λάμπρος Κ. Σκόντζος, Άγιος Κλήμης Ρώμης: Ο Μεγάλος Αποστολικός Πατέρας

$

0

0

Διήγημα

Το σαράκι

από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου, δάσκαλο - συγγραφέα

[Στον αξέχαστο Π.Ζ. Να 'ναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει]

Στον καφενέ της γειτονιάς μου, κοντά στο σπίτι που μένω τα δυο τελευταία χρόνια, πνιγμένον όπως πάντα σε καπνούς και τη μυρουδιά του τσίπουρου, μια παρέα ανθρώπων περασμένης ηλικίας συζητά, με ΄κείνον το απλό τρόπο που άνθρωποι της ηλικίας περνούν τον πλουσιοπάροχα ελεύθερο, πια, χρόνο τους. Κάθισα κοντά τους, σ΄ένα άδειο, μάλλον βρώμικο, τραπέζι, παρήγγειλα το μέτριο καφεδάκι μου κι αφέθηκα ν΄ακούω, δείχνοντας επίπλαστη αδιαφορία, την κουβέντα των πλαϊνών μου. Βλέπεις αυτό είναι μια όχι και τόσο διακριτική συνήθεια που φώλιασε μέσα μου από τα χρόνια που δούλευα στη μικρή μας κουτσομπολίστικη εφημερίδα, κάτω στο νησί...

Ο πιο καρδαμωμένος της παρέας με το στριφτό γκριζοκίτρινο μουστάκι, μ΄ένα τέτοιο χρώμα που δεν ήξερες αν ήταν ξανθό στα νειάτα του ή κιτρίνισε απ΄το τσιγάρο, έβγαλε ταμπάκο απ΄ τη σακούλα του, έστριψε το καθιερωμένο σαν ιεροτελεστία τσιγάρο του και ρούφηξε ηχηρά μια γουλιά απ΄τον καφέ του κι άλλη μια απ΄το σέρτικο. “Πάει κι ο Νικόλας μας!”, μονολόγησε ξαφνικά. Ο διπλανός του σταμάτησε το μονότονο χτύπο του κομπολογιού του και συμπλήρωσε με τη βαρειά ντοπιολαλία του: “Αϊ μουρέ τον δύστυχο, μπιζέρσα να τον γλιέπω αγέλαστον! Τον έφαγε το σαράκι”. Ο τρίτος απόμαχος της παρέας ζήτησε να μάθει για ποιον μιλούσαν οι δυο τους και τι εννούσαν με το “σαράκι” κι έτσι ο πρώτος άρχισε τη διήγησή του, προς τέρψιν εμού του περιέργου:

“Ο Νικόλας, που λες Γιώργη, ήρθε πριν απο καμιά τριανταριά χρόνια απ΄την Κεφαλλονιά και δούλεψε εργάτης πολλά χρόνια στον ΟΣΕ. Έμενε πάντα μόνος του. Πίναμε κάπου κάπου από κάνα κατοσταράκι και μού 'λεγε συχνά για την πατρίδα του. Εκεί κάτω, που λες, είχε κάποτε κι αυτός οικογένεια. Δούλευε τότε μούτσος σε ένα περαματάρικο στη γραμμή Αργοστόλι-Ληξούρι. Μέχρι πού 'ρθε κείνος ο σεισμός του '55... Το σπίτι του, ήταν και το μοναδικό του βιος, που 'χε πάρει προίκα απ΄την κυρά του, γκρεμίστηκε ολάκερο. Μα δεν ήταν αυτό τίποτε μπροστά σ΄αυτό που έμαθε σαν γύρισε στη γειτονιά του να δει όλο αγωνία, σαν όλους τους άλλους, το βιος του και τους δικούς του. Οι γειτόνισσες του είπανε ότι η κερά του κι η μοναχοκόρη, βλέπεις δεν έκανε άλλα παιδιά ο δύστυχος, ήταν μες στο σπίτι την ώρα της κοσμαχαλασιάς. Να σκεφτείς, λες κι έπεσε όλο το σπίτι πάνω τους, ότι κάναν μια μέρα να βρούν τα σώματά των δυόνε τους! Μάλιστα, έλεγε ο καϋμένος ότι ο ίδιος πήρε τη μικρή στα χέρια του, όταν τη βρήκε σφινωμένη κάτω από ΄να αγκωνάρι! Αχ! Έβαλε λέει τ΄αυτί του στην καρδιά, μά του κάκου. Το κορμάκι του παγωμένο, τα χέρια μελανιασμένα. Άς τα!”

Ο γέρο-Γιώργης της συντροφιάς, ταραγμένος απ΄ τη διήγηση, και βλέποντας τον αφηγητή της ιστορίας να 'χει στηλώσει τα μάτια του κάπου στο πουθενά, λες και ζούσε τις περιπέτειες του μακαρίτη, ζήτησε κι αυτός να στρίψει ένα τσιγάρο και είπε όλο κατανόηση: “Τώρα κατάλαβα γιατί τον λέτε δύστυχο! Αυτό ήταν το σαράκι!” “Δεν είναι τίποτε αυτά που έγιναν. Κάτσε να δεις παρακάτω...”, πρόσθεσε ο άλλος. “Στην κηδεία τον κρατούσαν δυο το μπαρμπα-Νικόλα. Έκλαιγε για βδομάδες! Δεν είναι μικρό να ξεπροβοδάς σύζυγο και κόρη! Τέλος, τρία χρόνια μετά, πήγε στο κοιμητήρι για τις τελευταίες φροντίδες. Έβγαλε τα κόκκαλα της κυράς του, έκανε το σταυρό του και τράβηξε με τον παπά και τους εργάτες στον τάφο της μικρής για το άλλο “ξεσταύρωμα”. Μετά..., μετά δεν ξαναμίλησε, μέχρι που βγήκε απ΄την κλινική που τον ΄βάλαν τ'αδέλφια του για πέντ΄έξι χρόνια!”

Και ολοκληρώνοντας το λόγο του εκείνος, ξεσκεπάστηκα, φασαριόζικα μάλιστα, ότι εγώ είχα στήσει αυτί.... Μου΄πεσε το ποτήρι κι έγινε χίλια κομμάτια, στο άκουσμα των τελευταίων λόγων του γέρου: “...βλέπεις η μικρή βρέθηκε να “κοιμάται” στο πλάι!”.

Μοναχός Αρσένιος Βλιαγκόφτης, ‘Γιόγκα και διαλογισμός: αλήθειες και ψέματα’.

November 24, 2014, 8:43 pm

≫ Next: Νίκος Χειλαδάκης, Η Τουρκία «δυναμώνει» την ανθελληνική αδιαλλαξία των Σκοπιανών

≪ Previous: Το σαράκι

$

0

0

‘Γιόγκα και διαλογισμός’ (π. Αρσένιος Βλιαγκόφτης)

Διάλεξη στον Πολυχώρο Πολιτισμού ‘Βέτλανς’ του Δήμου Νάουσας, που διοργανώσε η ‘Ενωμένη Ρωμηοσύνη’ με θέμα ‘Γιόγκα και διαλογισμός:αλήθειες και ψέματα’. Ομιλητής ήταν ο  π. Αρσένιος Βλιαγκόφτης, Διδάκτωρ Θεολογίας, Πτυχιούχος Φιλοσοφίας, εντεταλμένος τις Ιεράς Μητροπόλεως Κασσανδρείαςεπί θεμάτων αιρέσεων.

enromiosini

Νίκος Χειλαδάκης, Η Τουρκία «δυναμώνει» την ανθελληνική αδιαλλαξία των Σκοπιανών

November 25, 2014, 6:11 am

≫ Next: Δημήτριος Νατσιός, Για να σωθεί μαγιά δασκάλων...

≪ Previous: Μοναχός Αρσένιος Βλιαγκόφτης, ‘Γιόγκα και διαλογισμός: αλήθειες και ψέματα’.

$

0

0

Η ΤΟΥΡΚΙΑ «ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ» ΤΗΝ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΔΙΑΛΛΑΞΙΑ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΑΝΩΝ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης, Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Αλλεπάλληλες επισκέψεις τους τελευταίους μήνες υψηλών κυβερνητικών παραγόντων της τουρκικής κυβέρνησης στην πρωτεύουσα του τεχνητού κρατιδίου των Σκοπίων, έχουν δημιουργήσει την σαφή εικόνα πως το κρατίδιο αυτό που αποτελεί την «αιχμή του δόρατος» της ανθελληνικής προπαγάνδας στα Βαλκάνια, στηρίζεται άμεσα στην ανθελληνική του αδιαλλαξία με όλα τα μέσα από την Τουρκία.

Αυτές τις μέρες είχαμε την επίσημη επίσκεψη στα Σκόπια του κυβερνητικού εκπροσώπου της τουρκικής κυβέρνησης, υπουργού Cemil Çiçek, ο οποίος για άλλη μια φορά έδωσε ώθηση στην αδιαλλαξία του κρατιδίου στις σχέσεις του με την Ελλάδα. Ο Τούρκος υπουργός  υποσχέθηκε πλήρη οικονομική στήριξη καθώς και στήριξη στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, σε μια περίοδο που τα εσωτερικά προβλήματα των Σκοπίων συνεχώς αυξάνονται ενώ έχουν παρουσιαστεί πολλά εμπόδια στην ενταξιακή πορεία προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. 

Ο Cemil Çiçek για άλλη μια φορά υποσχέθηκε από τουρκικής πλευράς την ενίσχυση των σκοπιανών ενόπλων δυνάμεων, ενώ έδωσε έμφαση στην πλήρη ένταξη της χώρας στην βορειοατλαντική συμμαχία φυσικά με την ονομασία Δημοκρατία της Μακεδονίας», ονομασία που έχει δημιουργήσει το γνωστό πρόβλημα με την Ελλάδα. Μάλιστα ήταν τόσο μεγάλη στο θέμα αυτό η στήριξη του Τούρκου υπουργού προς το κρατίδιο, ώστε ο ίδιος ο πρόεδρος των Σκοπίων, Gyorge İvanov, προέβηκε σε δημόσιο ευχαριστήριο μήνυμα προς στην Άγκυρα την οποία χαρακτήρισε σαν τον μεγαλύτερο σύμμαχο του κρατιδίου. Ο Τούρκος υπουργός δεν έχασε την ευκαιρία να τονίσει και την τουρκική παρουσία στο κρατίδιο και είχε σημαντικές, όπως αναφέρει ο τουρκικός τύπος, επαφές με παράγοντες της τουρκικής μειονότητας. Ο Cemil Çiçek στην επίσκεψη του στα Σκόπια στην οποία οι Τούρκοι έδωσαν διακομματική διάσταση, συνοδεύονταν από τον βουλευτή Κωνσταντινούπολης του κυβερνητικού κόμματος και  πρόεδρο της κοινοβουλευτικής ομάδας φιλίας Τουρκίας- Σκοπίων, Hüseyin Bürge, τον ισλαμιστή βουλευτή Σμύρνης που κατάγεται από τα Σκόπια, Rifat Sait, τον βουλευτή του εθνικιστικού κόμματος της περιοχής Kocaeli, Lütfü Türkkan, και τον βουλευτή του Λαϊκού κόμματος από την Ραιδεστού της ανατολικής Θράκης, Emre Köprülü.

Να θυμίσουμε ότι στις 1 Νοεμβρίου ο αρχιμουφτής της Τουρκίας, Mehmet Görmez, πραγματοποίησε ένα σημαντικό όπως τονίστηκε στον τουρκικό τύπο ταξίδι στην πρωτεύουσα των Σκοπίων και είχε επαφές με πολλούς ιμάμηδες και ηγέτες της μουσουλμανικής κοινότητας του κρατιδίου των Σκοπίων. Ο Τούρκος αρχιμουφτής επισκέφτηκε το μεγάλο τζαμί των Σκοπίων, Murat Camisi και μετά το namaz, (μουσουλμανική προσευχή), εκφώνησε σημαντικής σημασίας κήρυγμα στο οποίο τόνισε την μεγάλη αλληλεγγύη της Τουρκίας προς την σκοπιανή κυβέρνηση και προς τους μουσουλμάνους των Σκοπίων. Εκείνο όμως που προκάλεσε την προσοχή μας σε αυτό το κήρυγμα του Τούρκου αρχιμουφτή, ήταν οι δηλώσεις του ότι η Τουρκία θα είναι ο προστάτης των μουσουλμάνων των Σκοπιών και της ευρύτερης Βαλκανικής και αυτό το θεωρεί σαν υποχρέωση και ύψιστο καθήκον της σημερινής ισλαμικής Τουρκίας. Της επίσκεψης αυτής είχε προηγηθεί στις 9 Οκτωβρίου η επίσκεψη στα Σκόπια του αντιπρόεδρου της τουρκικής κυβέρνησης, Numan Kurtulmuş,  πάλι επικεφαλής δικομματικής κοινοβουλευτικής αντιπροσωπείας, ο οποίος για άλλη μια φορά τόνισε την στρατηγική συμμαχία Τουρκίας Σκοπίων, ενώ δεν έχασε την ευκαιρία να κατηγορήσει την Ελλάδα για το πρόβλημα της ονομασίας του κρατιδίου.

Όλες αυτές οι τελευταίες επισκέψεις των Τούρκων επισήμων στα Σκόπια, ιδιαιτέρα σε μια περίοδο που ασκούνται έντονες πιέσεις από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού για το θέμα της ονομασίας και που παράλληλα η Τουρκία αυξάνει συνεχώς την προκλητικότητα της έναντι της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας, δείχνουν πως οι Τούρκοι κατά το δόγμα, «ο εχθρός του εχθρού μου είναι δικός μου φίλος», (ένα δόγμα που οι Τούρκοι έχουν αποδείξει πως ξέρουν καλά να το εφαρμόζουν), έχουν δημιουργήσουν στρατηγικό προγεφύρωμα βόρεια της χώρας μας, την ίδια ώρα που οι ίδιοι αντιμετωπίζουν έντονη απομόνωση στα ανατολικά τους σύνορα.

Είναι άγνωστο τι ρόλο θα παίξουν όλα αυτά στο κρίσιμο θέμα της ονομασίας που έχει έρθει πρόσφατα ξανά στην επικαιρότητα, αλλά θα πρέπει να γνωρίζουν όλοι αυτοί οι «καλοθελητές» και από την άλλη πλευρά του Αιγαίου, πως οποιαδήποτε ονομασία που θα περιέχει τον ελληνικότατο όρο Μακεδονία, θα συναντήσει την σύσσωμη και έμπρακτη λαϊκή ελληνική αντίδραση, παρά τις όποιες πιθανές «ευλογίες» των μειοδοτικών ελληνικών κυβερνήσεων. 

Δημήτριος Νατσιός, Για να σωθεί μαγιά δασκάλων...

November 25, 2014, 6:27 am

≫ Next: Πανηγύρια καί φιγουρομανία!...

≪ Previous: Νίκος Χειλαδάκης, Η Τουρκία «δυναμώνει» την ανθελληνική αδιαλλαξία των Σκοπιανών

$

0

0

Για να σωθεί μαγιά δασκάλων...

Γράφει ο Δημήτριος Νατσιός, Δάσκαλος

«Γεννήθηκα το 1887 στον Πειραιά, οι γονείς μου κατάγονταν από τη Χίο. Η μητέρα του αείμνηστου Πορφύρα και η δικιά μου ήταν αδελφάδες, το γένος Συριώτη. Τις εγκύκλιες σπουδές τις πέρασα στον Πειραιά. Κι όποιος ξέρεις τι σημασία έχει γιά τον νέο η παρουσία στην κριτική τούτη ηλικία ενός προσώπου, σαν τον λαμπρόν εκείνο παιδαγωγό, που θύμιζε αρχαίον Έλληνα, τον αείμνηστο Ιάκωβο Δραγάτση, νιώθει γιατί οι μαθητές του φυλάγουν σ’ όλη τους τη ζωή, μέσα στην καρδιά τους, τη μνήμη της μορφής του». (Δ.Πικιώνη «Κείμενα», έκδ. «Μορφωτικό ίδρυμα Εθνικής Τράπεζας», σελ. 23). Ξεκίνησα να διαβάζω κάποια αυτοβιογραφικά σημειώματα του Π.Πικιώνη, του μεγάλου Έλληνα. Κοντοστάθηκα, «φιλοσόφησα» λίγο την τελευταία πρόταση του προοιμίου του. Κράτησε στα φυλλοκάρδια του, ολοζωής, την μνήμη της μορφής του δασκάλου του. Μεγάλη κουβέντα. Πόσες φορές σε βιογραφίες σπουδαίων, «πάνυ ακριβών» ανθρώπων, δεν διαβάζουμε παρόμοιες φράσεις. «Ευτύχησε να μαθητεύσει κοντά στον...». «Ο μεγάλος Δάσκαλος του Γένους... τον ενέπνευσε την αγάπη για τα γράμματα». Όσο κρατούσε η Παιδεία σ’ αυτόν τον τόπο, σχολείο και παίδευση σήμαινε δάσκαλος. Τα πάντα δορυφορούσαν τον δάσκαλο. «Καλών των διδασκάλων καλοί και οι μαθηταί», απροσπέλαστος ο λόγος του αγίου Γρηγορίου του θεολόγου. Χαρακτηριστικό το ακόλουθο παράδειγμα, που δείχνει το πόσο σημαντικό και ουσιαστικό θεωρούσαν οι Ρωμηοί (Βυζαντινοί) πρόγονοί μας το αξίωμα του δασκάλου. 

Στα χρόνια του αυτοκράτορα Θεόφιλου (829-842μ.Χ.) διδάσκει στην Κωνσταντινούπολη ο περίφημος Λέων ο μαθηματικός ή φιλόσοφος. Η φήμη του Λέοντος είχε εξαπλωθεί «επί πτερύγων ανέμων», είχε φτάσει ως το χαλιφάτο της Βαγδάτης. Ο χαλίφης Μαμούν τον ζήτησε επίσημα από τον αυτοκράτορα Λέοντα, έστω και ως μετακλητό, προσφέροντας ένα τεράστιο ποσό. Ο Θεόφιλος αποβλέποντας στο γόητρο της αυτοκρατορίας, αλλά και εκτιμώντας την αξία του δασκάλου, αρνήθηκε. Αξίζει να παραθέσουμε αποσπάσματα από τον επιστολικό διάλογο των δύο ηγετών, όπως τον διέσωσε ο «Συνεχιστής Θεοφάνους». Γράφει ο χαλίφης: «Αξιώ το όν έχεις επί φιλοσοφία και ταις άλλαις επιστήμαις περιβόητον άνδρα βραχύν τινά χρόνον εξαποστείλαι...». Απαντά ο Θεόφιλος: «...άλογον το οικείον δούναι ετέροις καλόν και την των όντων γνώσιν έκδοτον ποιήσαι τοις έθνεσι, δι’ ής το των Ρωμαίων γένος θαυμάζεται τε και τιμάται παρά πάσι». Με λίγα λόγια, είναι ανοησία να ξεπουλήσεις στα έθνη, αυτό γιά το οποίο θαυμάζεται το γένος σου, δηλαδή, ο έξοχος διάκονος της όντως Παιδείας. (Από το βιβλίο του Γ.Τσαμπή «Η Παιδεία στο Βυζάντιο», εκδ. Γρηγόρη, σελ. 54). Το παραπάνω, νομίζω, εξηγεί και το χιλιόχρονον της ενδόξου αυτοκρατορίας μας. «Κάλλιο γνώση, παρά γρόσι», όπως έλεγαν και οι εν αιχμαλωσία πρόγονοί μας. Και είναι γεγονός αναντίρρητο πως φτάσαμε στην αγιασμένη Επανάσταση γιατί «η ψυχή του Γένους αγρυπνούσε. Φτωχοί παπάδες και δάσκαλοι, που ετρέφοντο με λίγο ψωμί, είχαν το σθένος εις το βάθος της ψυχής των, σθένος ποιητών. Καταλάβαιναν την ευθύνην που τους εβάρυνε να συνεχίσουν την ελληνικήν παράδοσιν. Διηγούντο εις τα Ελληνόπουλα ποια ήταν άλλοτε η πατρίδα τους και τους εδίδασκαν δύο ονόματα: Ελλάς και ελευθερία». (Του ακαδημαϊκού Σ.Μενάρδου, που περιέχεται στο βιβλίο του αρχιμ. Ιω. Αλεξίου, «Η Παιδεία στην Τουρκοκρατία», σελ. 181).

Ο οξυδερκής και διορατικός Ιωάννης Καποδίστριας είχε συλλάβει εναργέστατα την σημασία της αποστολής του δασκάλου, αλλά και τις ολέθριες συνέπειες της αποκοπής του λειτουργήματος από την ελληνική παράδοση. Γράφει σε επιστολή του προς τον Μισαήλ Αποστολίδη, λίγο πριν αναλάβει την μαρτυρική διακυβέρνηση της νεκραστημένης πατρίδας: «...αν η παρούσα γενεά δεν ενδυναμωθεί από ανθρώπους μορφωμένους εν καλή διδασκαλία και μάλιστα προς τον κανόνα της αγίας ημών πίστεως και των ηθών μας, θα είναι δυσοίωνο το μέλλον της Ελλάδας και η διακυβέρνησίς της αδύνατη». (Ιω. Τσάγκα, «Η Ορθόδοξη Χριστιανική Αγωγή στο εκπαιδευτικό έργο του Ιω. Καποδίστρια», εκδ. «Κυριακίδη», σελ. 151).

Είναι γεγονός ότι αυτός ο τύπος του δασκάλου, που έβλεπε τον εαυτό του θεματοφύλακα της παράδοσης και μετέδιδε την φλόγα της ψυχής του- ίσως με πολλή ρητορική-αλλά με εντιμότητα και ευθύνη, επιβίωσε ως τα χρόνια περίπου της μεταπολίτευσης. Μέχρι τότε ο δάσκαλος δίδασκε και μιλούσε για πίστη, γλώσσα και πατρίδα, βουτούσε στο κελάρι του πατρογονικού μας σπιτιού και μόρφωνε γενιές Ελλήνων με τα «καλούδια», τα τιμαλφή του Γένους. Αυτόν όμως τον λόγιο δάσκαλο τον ειρωνεύτηκε, τον πολέμησε και τον κλόνισε στην ψυχή του έθνους η λεγόμενη προοδευτική διανόηση που ή μας ήρθε από τα «φωτισμένα έθνη της Εσπερίας» ή ξεπήδησε από τα αποκαΐδια του Πολυτεχνείου. (Η γενιά του Πολυτεχνείου).

Περιφρονώντας πλήρως την παράδοση του τόπου μας, την οποία ταύτισαν με τα «ελληνοχριστιανικά» ιδεολογήματα της δικτατορίας, άγευστοι του μεγαλείου της και ανίκανοι να αντιληφθούν την στρέβλωση που προηγήθηκε, επέπεσαν, ως όρνεα, και την κατασυκοφάντησαν. Φρόντισαν βεβαίως να αναρριχηθούν σε ακαδημαϊκές έδρες, για να ροκανίζουν τα προγράμματα της ΕΟΚ, ανεμίζοντας το ακαταγώνιστο διαπιστευτήριο του δήθεν προοδευτισμού τους: παράδοση, πίστη, πατρίδα, γλώσσα-στην αρτιμελή μορφή της, το λεγόμενο πολυτονικό-ίσον συντήρηση, σκοταδισμός, χουντικά κατάλοιπα, το όλον καρυκευμένο με την εύηχη, την «ευγενή τύφλωσιν», που βαφτίστηκε εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Αποτέλεσμα στις σχολές, που φοιτούν οι αυριανοί δάσκαλοι και καθηγητές, να κυριαρχεί όλος αυτός ο εθνομηδενιστικός εσμός, πράγμα που ίσως δεν έχουμε αντιληφθεί ακόμη τις καταστρεπτικές του συνέπειες. Οι δάσκαλοι που αποφοιτούν τα τελευταία χρόνια από τα παιδαγωγικά τμήματα, όχι μόνο δεν «μορφώθηκαν εν καλή διδασκαλία και μάλιστα προς τον κανόνα της αγίας ημών πίστεως και των ηθών μας», αλλά αυτό το ήθος και αυτόν τον «χρυσό» κανόνα, φρόντισαν και φροντίζουν οι Γραικύλοι της σήμερον καθηγητές τους να δυσφημίζουν. Πολύ απλά τα νέα αυτά παιδιά-πλην των ελαχίστων που ταράζει τα σπλάχνα τους ο πόνος της πατρίδας-έχασαν την ιθαγένειά τους, υιοθετούν αβασάνιστα και επικροτούν όλες τις νεοταξικές μαγαρισιές, γιατί είναι μπουκωμένα από, όπως προείπα, εθνομηδενισμό. Τους μιλάς για πίστη και πατρίδα, για το χρέος του δασκάλου να μεταλαμπαδεύσει στα παιδιά τις αλήθειες που συγκλόνισαν τους Πατέρες και τους Μάρτυρες, του αγωνιστές και τους ήρωες, που διέσωσαν το Γένος και σου προσάπτουν γραφικότητα, εθνικισμό, τα χαρακτηρίζουν, φρούτο της αριστεροσύνης αυτό, «στερεότυπα». Έχει ειπωθεί πολύ εύστοχα ότι η ένταξη των νέων στο παρεθλόν συνιστά την ουσιωδέστερη λειτουργία της εκπαίδευσης και ίσως είμαστε, όσοι δάσκαλοι προλάβαμε τις Παιδαγωγικές Ακαδημίες, η τελευταία γενιά που επιτελεί αυτήν την λειτουργία, που αντιστέκεται στην επέλαση του μηδενισμού και της ασημαντοκρατίας.

Άρα, «για να σωθεί η Ελλάδα στους καιρούς τους ύστατους», οφείλουμε να μορφώσουμε έναν νέο τύπο εθνικού δασκάλου, «διακεκριμένου επί φιλοθρησκεία και έρωτι προς την εθνικήν γλώσσαν και φιλολογίαν» για να θυμηθούμε και πάλι τον Κυβερνήτη. Οι επίβουλοι της πατρίδας, έχοντας άφθονο χρήμα και μέσα, οργανώνουν πλήθος σεμιναρίων για εκπαιδευτικούς στα οποία ξερνούν τα δηλητήριά τους.

Κατά τον ίδιο τρόπο μπορούμε, εξασφαλίζοντας χώρους και χρηματοδότηση από ανθρώπους που αγωνιούν γιά την πατρίδα μας ή με την συμβολή των γνωστών, για το αδούλωτο ήθος, Μητροπολιτών μας, να συσταθούν φροντιστήρια για νέους δασκάλους. Σε τακτά χρονικά διαστήματα, σε 5-6 μεγάλες πόλεις της Ελλάδας, να συγκεντρώνονται νέοι εκπαιδευτικοί-με τα έξοδα πληρωμένα-όπου οι παλιοί μας οι δάσκαλοι (Γανωτής, Καργάκος, Ζουράρις, παπα-Γιώργης, Μεταλληνός, παπα-Θόδωρος Ζήσης, π.Σαράντος και όσοι πνευματικοί, πανεπιστημιακοί, συγγραφείς παλεύουν για ψυχή και Χριστό-και υπάρχουν αρκετοί-οι οποίοι θα βγάλουν τα σκουπίδια από τις ψυχές των νέων δασκάλων, θα ξεριζώσουν τα φαρμακερά βρωμοχόρταρα της εκκλησιομαχίας και αφιλοπατρίας που τους έσπειραν στις σχολές τους και θα τους μεταγγίζουν τα πνευματικά αντισώματα του Γένους. Έτσι, θα περισωθεί μία γενιά δασκάλων που «όταν τους πειράζουν πατρίδαν και θρησκεία, θα μιλούν, θα ενεργούν και ό,τι θέλουν ας τους κάμουν» κατά τον αείχλωρο λόγο του Μακρυγιάννη.