Υπάρχουν βέβαιακαι κάποιοι θεολόγοι στην Ορθόδοξη Εκκλησία οι οποίοι βαδίζουν στα ίχνη τωναιρετικών θεολόγων, θεωρώντας ότι το Ευαγγέλιο δεν είναι αρκετά ισχυρό νασυντηρηθεί και να αμυνθεί από μόνο του μέσα στην κοσμική θύελλα. Αυτοίτονώνονται από αιρετικές θεωρίες και αιρετικές μεθόδους. Είναι, με όλη τους τηνψυχή, στο πλευρό των αιρετικών, εξωτερικά όμως παραμένουν συνδεδεμένοι με τηνΟρθόδοξη Εκκλησία, τόσο μόνον, όσο για να συντηρούνται. Είναι οι δήθεν γνήσιοιΒαλκάνιοι για τους οποίους, όλα όσα βρίσκονται πέρα από το φράχτη φαίνονταικαλύτερα και σοφότερα από τα ενδότερα –ακόμα και η συμβιβαστική, ανάμεικτη θεολογία ( η παγανοχριστολογία).
Η Ορθόδοξη Εκκλησία ως σύνολο απορρίπτειτέτοιους θεολόγους και δεν τους αναγνωρίζει ως δικούς της. Τους ανέχεται όμωςγια δύο λόγους: πρώτον, επειδή περιμένει να μετανοήσουν και ν’ αλλάξουν καιδεύτερον, μην τυχόν αποβάλλοντάς τους κάμει το κακό χειρότερο δηλαδή τουςωθήσει στην αβυσσαλέα αγκάλη των αιρετικών. Έτσι, θα προκαλούσε την αριθμητικήαύξηση των αιρετικών αλλά και θα οδηγούσε σε απώλεια τις ψυχές των άλλων.Τέτοιοι θεολόγοι, δεν είναι φορείς του ορθοδόξου φρονήματος και τηςορθοδόξου αυτοσυνειδησίας αλλά πάσχοντα μέλη του εκκλησιαστικού σώματος(Α’ Κορ. 12, 26). Φορείς του ορθοδόξου φρονήματος και της ορθοδόξουαυτοσυνειδησίας είναι ο λαός, ο μοναχισμός και οι ενοριακοί ιερείς.
Απόσπασμα από:-ΑγίουΝικολάου Βελιμίροβιτς, Εκεί που ο Χριστός είναι περισσότερο απών, εκείπερισσεύει το χυδαίο και το βάρβαρο...
