Ηκ. Ρεπούση, οι γενοκτονίες και… τα τουρκικά σήριαλ
(Ντροπή σας κ. Κουβέλη)
του ΝίκουΧειλαδάκη,Δημοσιογράφου-Συγγραφέα-Τουρκολόγου,Διευθυντή Σύνταξης του «ΕΡΩ»
Στις15 Μαρτίου 1921, λίγα χρόνια μετά την μεγάλη σφαγή -γενοκτονία των Αρμενίων,λίγο πριν από το μεσημέρι, ο Αρμένιος πατριώτης Soghomon Tehlirian ύστερα απόσυστηματική παρακολούθηση δέκα ημερών, έκρινε πως έφτασε η κατάλληλη στιγμή ναεκτελέσει το σχέδιο του. Στην οδό Χίντεμπουργκ, σε ένα προάστιο του Βερολίνου,κάνει ανύποπτος την συνηθισμένη του βόλτα ντυμένος ευρωπαϊκά και ακολουθούμενοςσε απόσταση μερικών μέτρων, κατά τα μουσουλμανικά έθιμα, από την σύζυγο του, οοργανωτής του φρικιαστικότερου εγκλήματος στην ιστορία, της εξόντωσης των1.500.000 Αρμενίων, ο άλλοτε υπουργός Εσωτερικών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας,ο Talat Pascha.
Ο Τεχλιριάν ξεκίνησε από το απέναντι πεζοδρόμιο, διασταυρώνεταιμε τον Ταλαάτ, τον προσπερνάει και επιβραδύνει το βήμα του. Ξαφνικά γυρίζειπίσω και τον κοιτάζει κατάματα. Το βλέμμα του ήταν ο πόνος μιας ολόκληρηςγενιάς. Ο Τεχλιριάν ήταν ήσυχος και η συνείδηση του ήταν ήρεμη. Ο Ταλαάτ έδειξεπως κατάλαβε κάτι, τα βλέφαρα του, όπως διηγήθηκε αργότερα ο εκτελεστής του,τρεμόπαιξαν. Θέλησε να λοξοδρομήσει για να αποφύγει τον άγνωστο διαβάτη, αλλάδεν πρόλαβε. Ο Τεχλιριάν έβγαλε το περίστροφο του και με μια αστραπιαία κίνησητο σήκωσε στο ύψος του κεφαλιού του γιγαντόσωμου Ταλαάτ. Μια σφαίρα ήτα αρκετή.Ο Ταλαάτ βρέθηκε ξαπλωμένος καταγής. Η γυναίκα του έπεσε λιπόθυμη ενώ ο κόσμοςξεπετάχτηκε στα μπαλκόνια και από τα παράθυρα φωνάζοντας, «πιάστε τον πιάστετον». Ο Τεχλιριάν έτρεξε να εξαφανιστεί αλλά κάποιος που έρχονταν από τηναντίθετη κατεύθυνση κατάφερε να τον συλλάβει. Στην δίκη που έγινε και η οποίασυγκέντρωσε το παγκόσμιο ενδιαφέρων, ο Τεχλιριάν απολογούμενος απέρριψε τηνκατηγορία που του αποδίδονταν με την φράση : «Σκότωσα μα δεν είμαι δολοφόνος».Το δικαστήριο, μετά από μια δραματική δίκη τον αθώωσε. Η απόφαση αυτή έγινεδεκτή με ανακούφιση από την διεθνή κοινή γνώμη και θεωρήθηκε σαν μια πρώτηδικαίωση στο ανοσιούργημα της αρμένικης γενοκτονίας του 1915-16.
Αλήθεια τι κρίμα που ο Τεχλιριάν δεν πρόλαβε να γνωρίσει τηνκυρία Ρεπούση και τους τουρκολάγνους Nεοέλληνες. Σίγουρα θα είχε αποφευχθεί όληαυτή η βία και ο Ταλαάτ θα απαλλάσσονταν πανηγυρικά από τις «ιστορικέςσυκοφαντίες» περί δήθεν γενοκτονιών καθώς σύμφωνα με όλους αυτούς, οιχριστιανοί περνούσαν «ζωή και κότα» και αναπτυσσόταν συνεχώς μέσαστην «στοργική» Οθωμανική αυτοκρατορία που τους προστάτευε με «μητρικό τρόπο»σαν τα «αγαπημένα» της παιδιά.
Η εμφάνιση της κυρίας Ρεπούση σαν υποψήφια βουλευτής και μάλιστααριστερού πολιτικού νεόκοπου σχήματος, αφού στην αρχή με εξέπληξε, στη συνέχειαξεσήκωσε μέσα μου όλες τις ενστάσεις που είχαν αναδυθεί όταν η κυρία αυτήπεριέγραψε την σφαγή της Σμύρνης σαν τον γνωστό συνωστισμό. Και αυτό όχι μόνογιατί πρόσβαλε βάναυσα την μνήμη των προγόνων μου και ιδιαίτερα του παππού μουπου μετά την σφαγή της οικογένειας του και τον διασκορπισμό όλων τωνδιασωθέντων συγγενών στα τέσσερα σημεία του οριζόντια κατάφερε με χίλια βάσανακαι περιπέτειες να καταφύγει στην Κωνσταντινούπολη και στη συνέχεια στηντουρκοκρατούμενη τότε Θεσσαλονίκη. Υπάρχει όμως και ένα άλλο ενδιέφερανστοιχείο στην όλη αυτή ιστορία, (η παραΐστορία). Φάνετε πως η κυρία αυτή είναιθαυμαστής της τουρκικής τηλεόρασης και των ειδικά σχεδιασμένων τουρκικών σήριαλτα οποία αναδείξαν την «ιστορική αντικειμενικότητα» της ιδίας και των οπαδώντης. Η κυρία αυτή λοιπόν στο περίφημο βιβλίο της ιστορίας της δεν έκανε τίποταάλλο παρά να περιγράψει πιστά τις σκηνές του παρακάτω τουρκικού τηλεοπτικούσήριαλ που έκανε θραύση στην τουρκική τηλεθέαση και αναφέρετε σε εκείνη τηντραγική εποχή.
Η καταπληκτική λοιπόν τηλεοπτική σειρά, στην οποία αναφέρομαιείναι το, «Kırık Kanatlar», ή «Σπασμένα Φτερά», η οποία προβλήθηκε στο ίδιοδηλαδή τουρκικό κανάλι, (το KanalD), που παρήγαγε και το περίφημο καιπασίγνωστο σε μας σήριαλ, «Τα σύνορα της Αγάπης». Μια χαρακτηριστική σκηνήαυτής της σειράς που φαίνεται πως γοήτευσε την κ. Ρεπούση και τους «συν αυτής»,ξετυλίγετε σε μια προκυμαία της Ιωνίας κοντά στην Σμύρνη, μετά την ήττα τωνΕλλήνων και ενώ έχει υπογραφεί, παρά τις …έντονες διαμαρτυρίες των Τούρκωνκατοίκων της περιοχής, η ανταλλαγή των πληθυσμών. Οι Ρωμιοί κάτοικοιαναγκάζονται να πάρουν τον δρόμο της προσφυγιάς. Η χαρακτηριστική σκηνή είναιστην προκυμαία, όπου έχουν αρχίσει να συγκεντρώνονται οι πρόσφυγες παρέα με…τους θρήνους των Τούρκων συγκατοίκων τους που κλαίνε οι «καημένοι»γιατί… θα φύγουν οι αγαπημένοι τους Ρωμιοί. Το εκπληκτικό όμως δεν είναι σεαυτό το σημείο αλλά στο ότι ο τουρκικός στρατός, όχι μονό συνοδεύει και κουβαλάμε μεγάλη ευγένεια τα υπάρχοντα των προσφύγων, μην τυχόν και κουραστούν, αλλά…έχει στήσει και ένα μεγάλο πάγκο στην προκυμαία όπου τους προσφέρει… τρόφιμα, (catering της εποχής), ποτά και ότι άλλο που θα τους κάνει ευχάριστο το ταξίδιτης προσφυγιάς. Μάλιστα κάποιοι Τούρκοι στρατιώτες… κλαίνε γιατί θα χάσουν τονφίλο τους, κάποιο Νίκο και κάποιο Κώστα. Ένας Λοχαγός είναι απαρηγόρητος γιακάποια Μαρία, που τον χαιρετά με εμφανή την στενοχώρια γιατί φεύγει στηνπροσφυγιά !!! (καημένε Τούρκε χάνεις την Rωμιά σου ετέρα σου. Αχ άτιμε Κεμάλτις μας έκανες!!) Σε λίγο τα πλοία που θα τους παραλάβουν φτάνουν και αφού οιΤούρκοι φαντάροι φορτώσουν τα υπάρχοντα τους, τότε βγάζουν τα μαντήλια. Από τηνμια ο τουρκικός στρατός του Κεμάλ που… κλαίει απαρηγόρητος γιατί φεύγουν οιΡωμιοί πρόσφυγες και από την άλλη οι Ρωμιοί κλαίνε και αυτοί καθώς ανεμίζουν ταμαντήλια του αποχαιρετισμού. Κάπως έτσι έγινε… η Μικρασιατική καταστροφή και ηάρχισε η μεγάλη ελληνική προσφυγιά, για το περίφημο αυτό τουρκικό σήριαλ.Χαρακτηριστική είναι και μια άλλη σκηνή, που δείχνει πως οι Τούρκοι, το 1922πάλι, καταφέρνουν να κάψουν ένα ελληνικό στρατόπεδο με… αναπτήρες σύγχρονηςεποχής. Φαίνεται πως οι Τούρκοι ξέρουν να ξαναγράφουν την ιστορία μέσωτηλεοπτικών επιτυχιών, που έχουν ρεκόρ τηλεθέασης στην χώρα τους. Αυτά λοιπόνπροβάλλονται στην Τουρκία και ίσως σύντομα να τα δούμε και στα ελληνικά κανάλιαάλλωστε η αρχή έγινε προς δόξα της κ. Ρεπούση και των οπαδών της.
Αλλά ας είμαστε λίγο σοβαροί. Το λιγότερο που θα έλεγα είναιμεγάλη ντροπή και προσβολή στην μνήμη όλων των θυμάτων των γενοκτονίας τωνχριστιανών της Ανατολής, η ανάδειξη αυτής της κυρίας σαν υποψήφια βουλευτήςπρος «ανταμοιβή» των πολύτιμων υπηρεσιών της. Ντροπή σας κ. Κουβέλη. Αν δεν σέβεστε τιςμαρτυρίες των προγόνων μας, τουλάχιστον έλπιζα ότι θα έχετε στοιχειώδειςγνώσεις της ιστορίας. Αν πάλι δεν μπορείτε να διαβάσετε ξένη, (κυρίως γαλλικήκαι αγγλική), βιβλιογραφία, τότε σας προτείνω στα ελληνικά τα σχετικάσυγγράμματα-μαρτυρίες όπως : «Η Σμύρνη στις Φλόγες», της Μαρτζορί Χαουτζπιάν,«Η κατάρα της Ασίας», του Goerge Horton, «Αρμενία 1915», του Jean Marie Carzouκαι το βιβλίο του Χάρη Τσιρκινίδη, «Επιτέλους τους Ξεριζώσαμε», απόπροσωπική ρήση του Κεμάλ Ατατούρκ στις 13 Αυγούστου του 1923. Ίσως έτσικαταλάβετε μερικά αυτονόητα, αλλά, ιερά και όσια.
