Δείτε σχετικά και:
-ΜιχάληςΜπεκίρης, βουλευτής ΝΔ: «Μετατρέπουν το μάθημα των θρησκευτικών σε θρησκειολογικό»
-ΜιχάληςΜπεκίρης, βουλευτής ΝΔ: Συνεχίζει να προκαλεί το κοινό αίσθημα ακόμα και με τιςαπαντήσεις της η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας
Στην εκπαιδευτική ενημερωτική -διαδικτυακήπύλη esos.gr ανέβηκεσήμερα 2/03/12, άρθρο με τίτλο “Το μάθημα τωνθρησκευτικών γίνεται θρησκειολογικό”. Το άρθρο είναι η απάντηση που έδωσε η Υφυπουργός Παιδείας ΕύηΧριστοφιλοπούλου στη Βουλή σε αναφορά του Βουλευτή Μ. Μπεκίρη σχετικά μετο μάθημα των Θρησκευτικών .
Η Υφυπουργός στην απάντησή της υπογραμμίζεικαι τα εξής: «Τα Θρησκευτικά σήμερα τείνουν σταθερά να είναι ένα μάθημα ανοικτό καιανεκτικό προς τις άλλες χριστιανικές ομολογίες αλλά και τις άλλες θρησκείες μεγνωσιακό και παιδαγωγικό χαρακτήρα.Στο πλαίσιο του ΝέουΣχολείου έχει ήδη εκπονηθεί και εφαρμόζεται από φέτος πιλοτικά ένα νέοΠρόγραμμα Σπουδών (ΠΣ) και στα Θρησκευτικά. Η πρόταση για το νέο ΠΣ σταΘρησκευτικά κινείται στην κατεύθυνση, αφενός, του θρησκευτικού γραμματισμού τωνμαθητών και. αφετέρου, της κριτικής εκπαίδευσης. Μια θεμελιώδης καινοτομία ως προςτην επιλογή των περιεχομένων του νέου ΠΣ είναι το άνοιγμα γνωριμίας με τις θρησκείες του κόσμου σε όλες τις τάξειςόπου διδάσκεται».
Ο Βουλευτής Αχαΐας και πρώην Υφυπουργός ΜιχάληςΜπεκίρης μετά την απάντηση που έλαβε από την αρμόδια Υπουργό τόνισε : “Συνεχίζει να προκαλεί το κοινό αίσθημα ακόμακαι με τις απαντήσεις της η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, Δια βίου Μάθησηςκαι Θρησκευμάτων”.
Όσοι συνέταξαν τα νέα προγράμματα αλλά και κάποιοι ΣχολικοίΣύμβουλοι Θεολόγων επαναλαμβάνουνπαπαγαλίζοντας συνεχώς τα ίδια λόγια:«Το μάθημα γίνεταιανοικτό και πλουραλιστικό. Διατηρεί και αναπλαισιώνει τον γνωστικό καιπαιδαγωγικό του χαρακτήρα.»
Πωςδιατηρεί όμως τον γνωστικό του χαρακτήρα ότανγίνεται θρησκειολογικό δηλαδή «ανοικτό» μόνο στις ξένες θρησκείες ;
Όπως αναφέρει ο Μητροπολίτης Λαρίσης Ιγνάτιος για το θέμα «Άλας άναλον, λοιπόνθέλουν να προσφέρουν στους Νέους μας οι νέοι Θεολόγοι. Και μάλιστα αυτό θέλουννα το κάνουν εκ πεποιθήσεως. Τουλάχιστον,αν το αποδέχονταν σαν συμβιβασμό, κάτω από το βάρος των κυβερνητικών πιέσεων και τωνοικογενειακών τους αναγκών, αν αυτό το αποδέχονταν σαν αβαρία - προκειμένου ναμη χάσουν τη θέσι -που ωστόσο τους βάραινε την συνείδησι, θα λέγαμε: «άντε, δενπειράζει, ας μπαίνη ο Θεολόγος στην τάξι κι ας κάνη αυτή την ύλη.
Μαςαρκεί που αυτός θα βρίσκη τρόπο να μιλάη για την πίστι μας στα παιδιά μας».
Ναβγαίνουν όμως και να υποστηρίζουν με πάθος αυτό το δεινό, αυτή τη συμφορά πουμας επιβάλλεται,είναι πόνος. Είναι καϋμός για μας τους μεγάλους. Είναι ξεπεσμός γι’ αυτούς. Λυπούμαιειλικρινά που τα γράφω αυτά.»
