ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΚΟ ΦΡΟΝΗΜΑΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ
Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίαςσήμερα. Ἡμέρα ἀφιερωμένη στὸν θρίαμβο τῆς Πίστεως. Ἡμέρα τιμῆς πρὸς τὴν ἁγίαμας Ἐκκλησία, ἡ ὁποία αἰῶνες τώρα πολεμεῖται ἀλλὰ πάντοτε νικᾶ. Ἡμέρα πανηγυρική,κατὰ τὴν ὁποία ἰδιαιτέρως θυμόμαστε τὴν ἀναστήλωση τῶν ἁγίων εἰκόνων τὸ 843μ.Χ. καὶ τὴν ὁριστικὴ νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν εἰκονομάχων.
Μέσα στὸ πνεῦμα τῆς ἡμέρας αὐτῆςτὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολὴ μᾶς παρουσιάζει τὰ ἡρωικὰκατορθώματα ἁγίων ἀνδρῶν τῆς ΠαλαιᾶςΔιαθήκης, οἱ ὁποῖοι «μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν»,δηλαδή, ἔλαβαν μὲν ἐγκωμιαστικὴ μαρτυρία γιὰ τὴν πίστη τους, περιμένουν ὅμως τὴνπλήρη καὶ αἰώνια ἀνταμοιβή τους μαζὶ μὲ ὅλους ἐμᾶς τοὺς πιστοὺς ποὺ θὰ τοὺς μιμηθοῦμε.
Πῶς ὅμως θὰ τοὺς μιμηθοῦμε;Θὰ τοὺς μιμηθοῦμε δείχνοντας ἀκλόνητη πίστη καὶ ἔχοντας θερμὸ πόθο γιὰ τὴν αἰώνιαζωή.
Κοινὸ χαρακτηριστικὸ τῶν ἁγίωνΜαρτύρων ἦταν ἡ σταθερότητα στὴν ὀρθὴ πίστη. Αὐτὴ τὴν πίστη διεκήρυξαν οἱ ἔνδοξοιΠροφῆτες, οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι, οἱ θεοφόροι Πατέρες, οἱ ὅσιοι Ὁμολογητές.
Αὐτὴ τὴν πίστη ὁμολογοῦσανκαὶ οἱ ἅγιοι Μάρτυρες μὲ τὴ γενναία καὶ ἀνυποχώρητη στάση τους. Εἶναιχαρακτηριστικὴ ἡ θαρραλέα ἀπόκριση ποὺ ἔδιναν στοὺς ἀνακριτές τους: «Χριστιανός εἰμι»‧ εἶμαι Χριστιανός! Αὐτὲς οἱ δυὸ λέξεις ἐκφράζουνὅλη τὴν ἀλήθεια τῆς πίστεως καὶ τὴν μέχρι θανάτου σταθερότητα τοῦ Μάρτυρα στὴν ἀνόθευτηδιδασκαλία τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Γι’ αὐτὴ τὴνπίστη οἱ Ἅγιοι «ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳμαχαίρας ἀπέθανον»· λιθοβολήθηκαν, πριονίσθηκαν, δοκίμασαν πολλοὺς πειρασμούς,θανατώθηκαν μὲ σφαγὴ ἀπὸ μαχαίρι... Ἀμέτρητα εἶναι τὰ εἴδη τῶν βασανιστηρίων στὰὁποῖα ὑπέβαλλαν οἱ ἀπάνθρωποι διῶκτες τοὺς χριστιανούς, προκειμένου νὰ τοὺς ἀναγκάσουννὰ λυγίσουν. Κι ὅμως! Οἱ φοβερὲς ἀπειλὲς τῶν διωκτῶν καὶ οἱ δελεαστικές τουςπροτάσεις δὲν μποροῦσαν νὰ νικήσουν τὴ δύναμη τῆς πίστεως ποὺ ἔκρυβαν μέσα τουςἄνδρες καὶ γυναῖκες, νεαροὶ ἔφηβοι – ἀγόρια καὶ κορίτσια – γέρον τες καὶπαιδιά, καὶ νήπια ἀκόμη!
Τέτοια πίστη καλούμαστε νὰδείχνουμε καὶ ἐμεῖς. Νὰ τὴ δείχνουμε σ’ ὅλες τὶς περιστάσεις, μάλιστα σὲ περιόδους πολέμου ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας.Νὰ μὴ δειλιάζουμε, νὰ μὴ συμβιβαζόμαστε. Νὰ μένουμε ὄρθιοι καὶ ἀκλόνητοι, ὅπωςοἱ «μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως» Ἅγιοιτῆς Ἐκκλησίας μας.
Ὑπάρχει ὅμως κι ἕνα δεύτερο ἐντυπωσιακὸσημεῖο στὴ ζωὴ τῶν ἁγίων Μαρτύρων: ἡ ἔντονη προσδοκία τῆς αἰωνιότητος. Μέσα στὶςψυχές τους εἶχε γίνει σωστὸ τὸ ζύγισμα: ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος ἡ ἐπίγεια ζωὴ μὲ τὶς πρόσκαιρες ἀπολαύσεις, κι ἀπὸ τὸ ἄλλο ἡ αἰώνια εὐτυχία καὶ δόξα στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Σ’ αὐτὸ τὸ τελευταῖο ἐκεῖνοι ἔριχναν ὅλοτὸ βάρος. Γι’ αὐτὸ περιφρονοῦσαν ὅλα τὰ πλούτη, τὶς τιμὲς καὶ τὶς δόξες ποὺ τοὺςὑπόσχονταν.
Γι’ αὐτὸ καὶ ὑ πέμεναν μὲ ὑποδειγματικὴκαρτερία τὰ φρικτὰ μαρτύρια. Ἂς θυμηθοῦμε τί ἔλεγαν οἱ ἅγιοι ΤεσσαράκονταΜάρτυρες ποὺ ὑπέμειναν φρικτὸ μαρτύριο στὴν παγωμένη λίμνη τῆς Σεβαστείας: «Δριμὺς ὁ χειμών, ἀλλὰ γλυκὺς ὁΠαράδεισος»· ἡ παγωνιὰ εἶναι ὀδυνηρή, ἀλλὰεἶναι γλυκὺς ὁ Παράδεισος. Ἂς κάνουμε λίγη ὑπομονή, καὶ θὰ μᾶς ζεστάνει ἡ ἀγκαλιὰ τοῦ πατριάρχου Ἀβραάμ. Μὲ μιὰ νύχτα ἂς ἀγοράσουμε τὴν αἰωνιότητα…Κι ἔτσι ἐνθαρρύνον τας ὁ ἕνας τὸν ἄλλον ἔμειναν πάνω στὴν παγωμένη λίμνη καὶ ὑπέμειναντὸ φοβερὸ μαρτύριο.
Πυρακτωμένες οἱ καρδιὲς τῶν ἁγίωνΜαρτύρων ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὸν Νυμφίο Χριστό, ἕνα πράγμα μόνο σκέπτονται καὶ ἐπιθυμοῦν:πότε θὰ ἔλθει ἡ ὥρα γιὰ νὰ Τὸν συναντήσουν στὴ Βασιλεία του. Γι’ αὐτὸ καὶ ὄχιμόνο δὲν φοβοῦνται τὸν θάνατο, ἀλλὰ βαδίζουν μὲ χαρὰ πρὸς τὸ μαρτύριο σὰν νὰπηγαίνουν «σὲ χαρὲς καὶ ξεφαντώματα», ὅπως γράφει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης.
Πόσο διαφορετικὰ θὰ ἀντιμετωπίζαμεκι ἐμεῖς τὶς τυχὸν εἰρωνεῖες καὶ ἀδικίες ποὺ δεχόμαστε «ὑπὲρ Χριστοῦ» ἀλλὰ καὶκάθε δυσκολία τῆς ζωῆς, ἂν σκεπτόμασταν ὅτι πέρα ἀπὸ αὐτὴ τὴν πρόσκαιρη ἐπίγειαζωὴ ὑπάρχει ὁ οὐρανός, ἡ γλυκιὰ πραγματικότητα τοῦ Παραδείσου!
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἘκκλησίαΜαρτύρων. Καὶ δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι διαφορετικά, ἐφόσον ὁ ἴδιος ὁ Ἀρχηγός της, ὁΚύριος Ἰησοῦς Χριστός, ἀκολούθησε τὴν ὁδὸ τοῦ μαρτυρίου: μισήθηκε ἀπὸ τὸνκόσμο, χλευάστηκε, ὑβρίσθηκε καὶ τέλος δέχθηκε τὸν ἀτιμωτικὸ θάνατο τοῦ Σταυροῦκι ἔτσι ἔγινε τὸ Πρότυπο πρὸς μίμηση ὅλων τῶν ἁγίων Μαρτύρων. Στὰ ἴχνη τοῦΘεανθρώπου Κυρίου ἂς βαδίζουμε κι ἐμεῖς. Σὲ μία ἐποχὴ ὅπως ἡ σημερινή, ποὺ οἱδυνάμεις τοῦ σκότους βάλλουν μὲ δολιότητα καὶ ὕπουλες μεθοδεύσεις κατὰ τῆς Ἐκκλησίας,εἶναι ἀνάγκη νὰ ἀποκτήσουμε φρόνημα μαρτυρικό, γιὰ νὰ μείνουμε σταθεροὶ στὴνπίστη μας μέχρι τέλους, πρὸς δόξαν τῆς ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας!
“Ο ΣΩΤΗΡ”, 01/03/2012
