«Αρκετά δίδαξα μέχριτώρα στα παλληκάρια μου, πώς να κρατάνε τα όπλα και να πολεμούν. Καιρός είναινα τους δείξω και πώς να πεθαίνουν»!
Με αισθήματαιδιαίτερης συγκίνησης, μνημονεύουμε και τιμούμε σήμερα, ανήμερα της συμπλήρωσηςπενήντα τριών χρόνων από τη μεγαλόπρεπη θυσία του, όλοι μας, ο απανταχού τηςγης Ελληνισμός, τον ήρωα των ηρώων, τον μέγιστο από τους μεγάλους, τον ΑθάνατοΥπαρχηγό του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. 1955-1959, τον Σταυραετότου Μαχαιρά, Γρηγόρη Αυξεντίου.
Και είναι η τέτοιαμνημόνευση-αναφορά, ένα αφάνταστα πολύ μικρό δείγμα, έναντι της, επίσης,αφάνταστα πολύ μεγάλης οφειλής μας προς αυτόν, προς τον αδελφό Γρηγόρη, προςτον Γρηγόρη Αυξεντίου της Κύπρου μας, αλλά και του σύνολου Ελληνισμού, οοποίος, απόλυτα δικαιολογημένα, αποτελεί το καταστάλαγμα του προαιώνιουπρογονικού κλέους και εσαεί θα ενσαρκώνει τον πόθο του λαού μας για ελευθερίακαι δικαίωση.
Σημειώνουμε, ότι, τονα επιδιώξει κανείς, να μνημονεύσει και να τιμήσει τον Γρηγόρη Αυξεντίου,αναμφίβολα δεν είναι εύκολο εγχείρημα. Η ευθύνη για κάτι τέτοιο είναιαπροσδιόριστα πολύ μεγάλη. Για τον «Ζήδρο» της Ε.Ο.Κ.Α., επαρκέστερααπό όλους μας, η Ιστορία της μαρτυρικής μας νήσου, έχει αποδώσει, κατά τονπλέον αψεγάδιαστο τρόπο τα πρέποντα και τα αρμόζοντα, και, ασφαλώς, δίκαια καιεπάξια, τον έχει κατατάξει, αφού υπερασπίστηκε μέχρις εσχάτων τη γενέθλια-πατρώατούτη γη, στο πάνθεον των Αθανάτων της. Γι’ αυτό και ο Σταυραετός του Μαχαιρά,αποτελεί, χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό, μια ολοζώντανη Ιστορία, μια ολοζώντανηεθνική κιβωτό.
Παρά το γεγονός ότιδεν ήταν, και ασφαλώς δεν είναι στις προθέσεις μου, να εξιστορίσω τη ζωή, τοφωτοβόλο έργο και το μεγαλείο της θυσίας του Υπαρχηγού της Ε.Ο.Κ.Α. -προσωπικά αισθάνομαι πολύ αδύναμος για κάτι τέτοιο- εντούτοις, ταπεινά, καιμε πολλή διάκριση, κλείνοντας ευλαβικά το γόνυ και καταθέτοντας, με δέος, τα μυρίπνοαάνθη της αγάπης, της εκτίμησης και του σεβασμού μου στην ιερή του θυσία,σταχυολογώ, τα λίγα πιο κάτω, απαύγασμα της μεγάλης και υπέρλαμπρηςπαρακαταθήκης, της ανυπέρβλητης εθνικής κληρονομιάς, που ο Γρηγόρης Αυξεντίουμας κατέλειπε από τότε, μέσα από το πυρπολημένο, αλλά αέναο κρησφύγετό του σταβουνά του Μαχαιρά.
Μέσα, λοιπόν, από τουςεθνικούς θησαυρούς, που ο Γρηγόρης μας κληροδότησε, και έχοντας υπόψη τοιστορικό αξίωμα ότι οι θύμησες και οι ιστορικές μνήμες, σε κάθε περίπτωση,διδάσκουν από το παρελθόν, φωτίζουν το παρόν και καθοδηγούν το μέλλον,επιτακτικό προβάλλει το δικό μας πελώριο χρέος. Χρέος οφειλόμενο, τόσο έναντιτων προγόνων μας -και αδιαμφισβήτητα έναντι και του Σταυραετού του Μαχαιρά- όσο και έναντι τωνεπιγόνων μας. Πενήντα τρία χρόνια από την αφθάστου ηρωϊσμού και εθελούσια θυσίατου και τριάντα έξι, σχεδόν χρόνια, από τη συμφορά του 1974, η Πατρίδα μαςεξακολουθεί να διέρχεται κρίσιμες ώρες, θα λέγαμε τις κρισιμότερες στημακραίωνη ιστορική της διαδρομή, αφού, αναντίλεκτα, θανάσιμος είναι ο κίνδυνοςγια την εθνικοθρησκευτική μας επιβίωση, ως Κυπριακός Ελληνισμός, στη γη τούτητων μακαριστών πατέρων μας. Ποιό είναι, ως αποτέλεσμα των εθνικώνεπιταγών, που ατόφιες μάς παρέδωσε ο Γρηγόρης Αυξεντίου, το χρέος μας προς τηνΠατρίδα;
Ηγεσία και λαός,λαός και Ηγεσία, όλοι μαζί, αναλογιζόμενοι το τεράστιο εθνικό μας χρέος, θαπρέπει να πορευθούμε το δρόμο της τιμής και του καθήκοντος, αλλά και τηςεθνικής υπερηφάνειας και αξιοπρέπειας. Το επιβάλλει η Ιστορία μας και τοεπιτάσσει η κρισιμότητα των στιγμών. Ο Υπαρχηγός της Ε.Ο.Κ.Α. αποτελεί, καιεσαεί θα αποτελεί, για όλους εμάς σήμερα, αλλά και για τις επερχόμενες, τιςμέλλουσες γενιές, τον διαχρονικό καθοδηγητικό φάρο. Για πέντε και πλέονδεκαετίες, εμπνέει, διδάσκει και καθοδηγεί τον Κυπριακό Ελληνισμό, αλλά καιμεταλαμπαδεύει, από τότε, μέσα από το ηρωϊκό ολοκαύτωμά του στο πανίερο καιπεριώνυμο κρησφύγετό του, την ατελεύτητη αγάπη, που πρέπει να συνέχει τον κάθεένα ξεχωριστά, αλλά και όλους μαζί, προς την Πατρίδα μας. Ήταν, είναι και θαείναι, αποδεδειγμένα, η καλύτερη πυξίδα φωτός, ο πιο ασφαλής οδοδείκτης,προκειμένου να βαδίσουμε την τιμημένη πορεία της ένδοξης τρισχιλιετούς καιπλέον Ιστορίας μας. Οι πράξεις και οι ενέργειές μας, αν θέλουμε -καιασφαλώς πρέπει να θέλουμε- να επιτευχθεί η απελευθέρωση και η ανάκτησητων ιερών και των οσίων μας, των βωμών και των πατρογονικών μας εστιών καιγενικά η δικαίωση της Πατρίδος μας και του λαού μας, τότε μόνο θα αποκτήσουνφερεγγυότητα, εάν ιχνηλατήσουμε με δέος, τα αλήστου μνήμης πεπραγμένα τούΣταυραετού του Μαχαιρά, ο οποίος και αποτελεί την πιο γνήσια και αυθεντικήέκφραση του Έλληνα πατριώτη.
Οι Άγγλοιαποικιοκράτες, αγνοούσαν οι αφελείς, ότι ο Γρηγόρης Αυξεντίου, ήταν, είναι καιθα είναι έπαλξη απυρόβλητη και πυρφόρα, ιδεώδες και ιδανικό, λάβαρο και σημαία.Αυτοίαγνοούσαν, ας τον αξιοποιήσουμε, λοιπόν, εμείς, που είναι και δικός μας! Δεν γνώριζαν, οιανιστόρητοι, ότι ο Αθάνατος Σταυραετός του Μαχαιρά, δεν ήταν μόνο χθες, αλλάείναι και σήμερα, και θα είναι και αύριο, ότι ήταν παρελθόν, αλλά είναι καιπαρόν, και θα είναι και μέλλον, ότι ήταν, είναι, και θα είναι, ολάκερη σχολήκαι εθνική κιβωτός και εστία. Αυτοί δεν γνώριζαν, ας τον αξιοποιήσουμε,λοιπόν, εμείς!Δεν μπορούσαν να αντιληφθούν οι αμαθείς, ότι ο Υπαρχηγός της Ε.Ο.Κ.Α., ήταν, είναι,και θα παραμείνει, φλόγα που δε σβήνει, δάδα που δεν αναλίσκεται, πυρσός πουαυτοτροφοδοτείται και Ιστορία πολύ μεγάλη. Αυτοί ήσαν αμαθείς, αςτον αξιοποιήσουμε, λοιπόν, εμείς! Και για να τον αξιοποιήσουμε, όπως και όσοπρέπει, για το καλό της Πατρίδος μας και του μαρτυρικού λαού μας, επιβάλλεταινα μη λησμονήσουμε, ποτέ, το σκοπό της θυσίας του. Και για να μην αποδειχθούμε,όμως, ποτέ, επιλήσμονες του σκοπού της θυσίας του,
Ας πάρουμε μια σταγόνα από το αίμα του
γιανα καθαρίσουμε το δικό μας.
Αςπάρουμε μια σταγόνα από το αίμα του
γιανα μπολιάσουμε το δικό μας.
Αςπάρουμε την τελευταία του εκπνοή
γιανα έχουμε οξυγόνο, να αναπνέουμε χιλιάδες χρόνια.
Αςπάρουμε τις τελευταίες του λέξεις
γιανα έχουμε να τραγουδάμε
ανεξάντληταεμβατήρια για τη λευτεριά!
γιανα καθαρίσουμε το δικό μας.
Αςπάρουμε μια σταγόνα από το αίμα του
γιανα μπολιάσουμε το δικό μας.
Αςπάρουμε την τελευταία του εκπνοή
γιανα έχουμε οξυγόνο, να αναπνέουμε χιλιάδες χρόνια.
Αςπάρουμε τις τελευταίες του λέξεις
γιανα έχουμε να τραγουδάμε
ανεξάντληταεμβατήρια για τη λευτεριά!
Όσοι πιστοί,λοιπόν, στο εθνικό τούτο προσκλητήριο του ιστορικού χρέους, απόρροια τουαρχέγονου, αλλά και του νεώτερου προγονικού κλέους. Το οφείλουμε στην απόαιώνες τώρα μεγάλη στρατιά όλων εκείνων -ιδιαίτερα, δε, στον ηρωομάρτυραΣταυραετό του Μαχαιρά, του οποίου την ιερή μνήμη τιμούμε σήμερα- οι οποίοιπότισαν με το άλικο και καθαγιασμένο αίμα τους το αμάραντο δένδρο της κυπριακήςελευθερίας. Αίμα, που έγινε λίπασμα, και λιπαίνει την πατρώα τούτη καιμαρτυρική γη.
Ευχόμαστε, ο Κύριος τηςΔικαιοσύνης Χριστός, του Οποίου, σύντομα, θα ζήσουμε τη Σταυρική θυσία, αλλά,προπάντων, θα γιορτάσουμε τη θριαμβευτική Ανάσταση, να δώσει, ώστε, η άγια καιευλογημένη ημέρα της εθνικής λυτρώσεως, της λυτρώσεως των εθνικών παθών τουΚυπριακού Ελληνισμού, η ημέρα της ανεκλάλητης χαράς των κυπριακών ελευθερίων,να μην αργήσει. Θα είναι το άγγελμα τούτο, το καλύτερο μνημόσυνο προς τονΑθάνατο Υπαρχηγό της Ε.Ο.Κ.Α. τον Σταυραετό του Μαχαιρά, τον Γρηγόρη Αυξεντίου,τον Γρηγόρη των Πανελλήνων. Ο Θεός έστω βοηθός!
Κώστας Πρωτοπαπάς, ΠολιτικόςΕπιστήμων -(Εκκλησία Κύπρου)
