ΟΤΑΝ Η ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΤΑΙ
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
ΣΥΧΝΑ ἐμφανίζονται στήν Ἐκκλησίας μας προοδευτικοί Μητροπολίτες–κάποτε μέ παραδοσιακή ἐμφάνιση καί ἀσκητική ὄψη– οἱ ὁποῖοι ἐνεργοῦν αὐθαίρετα,χωρίς τήν ἔγκριση τῆς ἹερᾶςΣυνόδου, ἐφαρμόζοντας διάφορες τακτικές ποιμαντικῆςδιακονίας, σαφῶς ἀντιπαραδοσιακές καί ἀμφίβολης ἀποτελεσματικότητας.
Ἀναφέρω δύο θέματα, τά ὁποῖα ἔχουν ἄμεση καί ἀρνητική ἐπίδραση στόλαό.
α´. Μετάφραση ἱερῶνκειμένων τῆς λατρείας.
Προκλητική εἶναι ἡ καθιέρωση τῆς δημοτικῆς γλώσσας στή θεία Λειτουργίακαί τά Μυστήρια, γιά νά γίνουν κατανοητά ἀπό τόν ἀπαίδευτο λαό, ὅπως ἐπιπόλαιατονίζουν οἱ νεωτεριστές. Τό ἐπιχείρημα δέν εἶναι σοβαρό, διότι ἡ κατανόηση τῶννοημάτων δέν εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς μετάφρασης τῶν κειμένων. Καί ὅμως αὐτοί ἐπιμένουν,ἀγνοώνταςτήν Ἱερά Σύνοδο, ἀφοῦ ὁ Πρόεδρός της δέν ἔχει τό θάρρος νά τούς ἐλέγξει.
Εὐτυχῶς πού τό φαινόμενο αὐτό παρατηρεῖται μόνο σέ τρεῖς Μητροπόλεις(Πρεβέζης, Δημητριάδος καί Σιατίστης) καί δέν βρίσκειἄλλους μιμητές. Ἐλπίζουμεσύντομα νά ἐκλείψει, γιατί σκανδαλίζεται ὁ πιστός λαός. Οἱ νεωτερισμοί καί οἱ αὐθαιρεσίεςστή λατρεία δεν ἔχουν θετικά ἀποτελέσματα, κάτι πού πρέπει νά παραδεχτοῦν οἱσυγκεκριμένοι Μητροπολίτες, ἀλλά καί οἱ συνεργάτες τους, οἱ ὁποῖοι ἐμφανίζονταιβασιλικότεροι τοῦ βασιλέως.
Σχετικά μέ τήν μετάφραση τοῦ Εὐαγγελίου καί τῆς θείας Λειτουργίας,ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης Κοζάνης Διονύσιος ἔγραφε τά ἑξῆς: «Ἡ ἀλήθεια εἶναιπώς ὁ κόσμος καταλαβαίνει πολλά στην Ἐκκλησία. Γιατί ὅ,τι γίνεται στήν Ἐκκλησίαδέν εἶναι ζήτημα τοῦ μυαλοῦ καί τῆς νοήσεως, ἀλλά τῆς πίστεως καί τῆς καρδίας.Φτάνει ὅσα γίνονται στήν Ἐκκλησία, νά γίνωνται καθώς πρέπει· ὅσο δέ για νά ἐννοῆὁ λαός περισσότερα, αὐτό δέν εἶναι ζήτημα μεταφράσεωςτῶν Γραφῶν, ἀλλά διδαχῆς.
»Ὁ λαός ὅμως κ᾽ ἐκεῖνα πού δέν καταλαβαίνει μέ τό μυαλό, τά ζῆ καίτά αἰσθάνεται μέσα του. Καί τοῦτο εἶναι τό ζήτημα στήν πίστη και στή λατρεία. Ὄχινά νοοῦμε, ἀλλά νά ζοῦμε τήν πίστη -ὁπωσδήποτε ὅλο τό περιεχόμενο τῆς πίστεωςδέν μποροῦμε νά τό νοήσουμε. Ὄχι νά κολλᾶμε στό γράμμα, ἀλλά νά αἰσθανώμαστε,νά πνέη μέσα μας ἡ αὔρα τοῦ πνεύματος. Κ᾽ ἡ ἀλήθεια εἶναι πώς πάντα νοοῦμετόσα, ὅσα φθάνουν, γιά νά αἰσθανώμαστε καί νά ζοῦμε περισσότερα».
β´. Ἡ ἀμφίεση τῶνκληρικῶν.
Ὑπάρχουν Μητροπολίτες πού ἀδιαφοροῦν γιά τήν ἐμφάνιση τῶν κληρικῶντους. Μάλιστα κάποιοι τούς ἀπαγορεύουν νά ἔχουν γενειάδες, νά φοροῦν καλυμμαύχικαί ἐξωτερικό ράσο. Τούς θέλουν ἴδιους μέ τόν ἑαυτόν τους. Καί ἡ εἰκόνα εἶναι ἰδιαιτέρωςπροκλητική.
Γένια μιᾶς ἑβδομάδας, περιποιημένα μαλλιά, κιτρινισμένα μουστάκιαἀπό τό κάπνισμα, κοσμικό φρόνημα καί γενικά συμπεριφορά ἀνάρμοστη. Δυστυχῶς, οἱΜητροπολίτες αὐτοί ποτέ δέν ἀσχολήθηκαν σοβαρά μέ τά ὑψηλά τους καθήκοντα,γιατί ἁπλά δέν ἔχουν συναισθανθεῖ τό μεγάλο βάρος τῶν εὐθυνῶν τους ἀπέναντι στηνἘκκλησία, πού τούς ἐμπιστεύθηκε καί στό λαό, πού πρέπει νά διακονήσουν. Γι᾽ αὐτόκαί περιφρονοῦν τό ράσο, πού ἀσκεῖ ἐπίδραση και στόν κληρικό καί στό λαό.Πρόχειρα σταχυολογῶ δυό τρεῖς φράσεις ἀπό ἕνα ἄρθρο τοῦ ἀειμνήστου Γέροντος ἘπιφανίουΘεοδωροπούλου, πού ἀναφέρονται στό ράσο τῶν κληρικῶν καί πρέπει ὁπωσδήποτε νάπροσέξουν οἱ νεωτεριστές Μητροπολίτες καί κληρικοί.
«Καί ἄν τό ράσον δέν ὑπῆρχεν ὡς περιβολή τῶν Κληρικῶν, θά θα ἔπρεπε νά ἐπινοηθῇ καί νά τεθῇ εἰς χρῆσιν. Τό ράσον ἀσκεῖἀφάν ταστον ἐπιβολήν. Εὐκταῖον θά ἦτο ὅπωςκαθιερωθῇ ὡς ὑποχρεωτική περιβολή τῶν ἁπανταχοῦ τοῦ κόσμου Κληρικῶν τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ἄς μή ὑποτιμῶμεν τήν ἐξωτερικήν ἐμφάνισιν. Ἔχει μεγίστην σημασίαναὕτη καί πολλάκις ρυθμίζει ἀναλόγως καί τάς ἐσωτερικάς ἡμῶν διαθέσεις».
«Ὁ Ἱερεύς εἶνε ἡ ἐνσάρκωσις τοῦ ἀπολύτου, ἡ ἔκφρασις τοῦ μονίμουκαί σταθεροῦ καί ἀταλαντεύτου, ἡ σάλπιγξ τοῦ Οὐρανοῦ, ἡ εἰκών τῆς ἀφθαρσίας, ὁ ὁδοδείκτηςτῆς Αἰωνιότητος. Ἄς μείνῃ ἀπαράλλακτος διά μέσου τῶν αἰώνων καί ἐν αὐτῇ ἀκόμη τῇἐξωτερικῇ ἐμφανίσει, ὡς ὑπόμνησις καί ὡς συμβολισμός τῶν αἰωνίων καί ἀμεταβλήτωνἈληθειῶν ἅς ἐκπροσωπεῖ, παρ᾽ αἷς “οὐκ ἔνι παραλλαγή ἤ τροπῆς ἀποσκίασμα”».
«Ἡ πάροδος τοῦ χρόνου ἐτυποποίησεν εἰδικήν ἀμφίεσιν διά τους Κληρικούς:ΤΟ ΡΑΣΟΝ! (Λέγων ράσον, ἐννοῶ καί τό ἐσώτερον ἔνδυμα, τό καλούμενον ζωστικόν). Ἀναμφιβόλωςδέ, ἡ τοιαύτη Κληρική ἐνδυμασία (μή διαφέρουσα, ἄλλωστε, οὐσιωδῶς πρός τήν ἐνδυμασίαν,ἥν διά μέσου τῶν αἰώνων ἔφερον οἱ Κληρικοί), εἶνε ἰδεώδης!
Σοβαρά καί ἱεροπρεπής, προσδίδει ἰδιάζουσαν αἴγλην καί μυστικήν τιναμεγαλοπρέπειαν εἰς τόν Ἱερέα τοῦ Θεοῦ».
Εἶναι καιρός οἱ νεωτεριστές Μητροπολίτες καί οἱ ρέμπελοι και ἄσχετοικληρικοί νά κατανοήσουν ὅτι ὁ πιστός λαός τούς βάζει στο περιθώριο, χωρίς νάτούς ἐμπιστεύεται στό παραμικρό. Ἐπειδή δεν μπορεῖ νά κάνει κάτι, γιά νάβελτιωθεῖ ἡ κατάσταση, τούς ἀνέχεται, ἀλλά τό σεβασμό του τόν ἐκδηλώνει στούς παραδοσιακούς και συνεπεῖς στάκαθήκοντά τους ἱερεῖς. Καί αὐτό εἶναι ἡ πιό μεγάλη ἱκανοποίηση, γιά ἕνακληρικό, πού βλέπει τήν ἱερωσύνηὡς ὕψιστη ἀποστολή.
Ορθόδοξος Τύπος, 30/03/2012
