ΑποστολικόΑνάγνωσμα: Εβρ. θ' 11 - 14
ΕυαγγελικόΑνάγνωσμα: Μαρκ. ι΄ 32 – 45
« Οὐκ οἴδατε τί αιτεῖσθε»
Τρίαχρόνια έζησαν από κοντά τον Ιησού. Έζησαν μαζί Του. Συνέφαγαν καισυμπροσευχήθηκαν. Ένοιωσαν την αγάπη Του. Τρία χρόνια περιπλανήθηκαν καιταλαιπωρήθηκαν, σε πόλεις και χωριά της Παλαιστίνης. Άλλοτε διωκόμενοι καιάλλοτε φιλοξενούμενοι από τους οπαδούς και τους πολυπληθείς μαθητές Του. Γιατρία χρόνια, αγαπητοί μου αδελφοί, είχαν την θεία εύνοια να είναι καθημερινάκοινωνοί της θείας διδασκαλίας του Κυρίου. Ένοιωθαν όλο και με περισσότερηβεβαιότητα τη θεία Του προέλευση. Το ομολόγησε πρώτος ο Ναθαναήλ: «Σύ εἶ ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ». Είδαν έκπληκτοι, οι μαθητές Του, ναθεραπεύει τους πάσχοντες από σοβαρές και αγιάτρευτες ασθένειες. Με τη δύναμήΤου πέτυχαν και εκείνοι να θαυματουργήσουν. Κι όμως δύο από τους δώδεκα μαθητέςτου Κυρίου, τα δύο παιδιά του Ζεβεδαίου, Ιάκωβος και Ιωάννης, άκουσαν από τοστόμα του θείου Διδασκάλου:« Οὐκ οἴδατε τί αιτεῖσθε».
Δενξέρετε τί ζητάτε! Ζητούσαν την πρωτοκαθεδρία, δίπλα στο Δάσκαλο, αγαπητοίμου. Ζητούσαν θρόνους, δόξες και τιμές. Πράγματι τον τελευταίο καιρό, ηΜεσσιανική φήμη του Διδασκάλου, είχε καλύψει όλη την Παλαιστίνη. ΄Ετρεχαν όλοινα Τον δούν, να Τον ακούσουν, να δεχτούν οι πάσχοντες τη θεραπεία Του.Δεν ξέρετε τί ζητάτε, αντιλλάλησε, σαν επαναλαμβανόμενη ηχό στα αυτιά τους,αυστηρή η γεμάτη αγάπη φωνή Του. Μεγάλη ήταν η έκπληξη των δύο, αλλά και πολύέντονη και ανθρωπινα δικαιολογημένη, η αντίδραση των υπολοίπων, που πιθανόνκάποια παρόμοια αίτηση θα μπορούσαν να υποβάλουν.
Αλλάαυτή η απαίτηση θα μπορούσε να βασιστεί στην πεποίθηση των Ισραηλιτών, πουπερίμεναν τον Μεσσία σαν επίγειο άρχοντα – βασιλέα, να του απαλλάξει από τονζυγό των Ρωμαίων. Οι μαθητές όμως του Κυρίου θα έπρεπε να είχαν ήδη αντιληφθείπόσο μακριά ήταν αυτή η προσδοκία από την αλήθεια. Ελευθερωτής βέβαια καιβασιλιάς θα ήταν από δω και μπρός ο Κύριος, αλλά γι αυτούς που τον αποδέχονταν.Βασιλιάς θα εγκαθίστατο στις ψυχές των πιστών οπαδών Του. Ελευθερωτήςπραγματικός θα γινόταν, λυτρωτής από τα δεσμά της αμαρτίας. Ελεύθεροι θα ζούσανόλοι εκείνοι που Τον ακολούθησαν και Τον ακολουθούν. Φαίνεται όμως ότι και αυτόδεν είναι τόσο απλό και εύκολο. Χριεάζεται αγώνας, προσπαθεια.
Ήταντο τελευταίο ταξίδι τους στα Ιεροσόλυμα. Ταλαιπωρημένοι από την πεζοπορία,ακολουθούν και παρακολουθούν δίπλα Του. Εκείνος, γνωρίζοντας ότι φτάνει τοτέλος, συνεχίζει, σχεδόν με αγωνία, να διδάσκει τους μαθητές Του. Δίδει τιςτελευταίες συμβουλές Του. Ο χρόνος θα που είναι μαζί τους είναι τραγικά λίγος.Και οι μαθητές; Θαμπομένοι από την λάμψη του προσώπου Του, κουρασμένοι αλλάειρηνεμένοι από την διδασκαλία Του, κρέμωνται κυριολεκτικά από το στόμα Του.Είχε ήδη υποδείξει στους δύο φιλόδοξους απαιτητές, αλλά και στους υπόλοιπουςαγαπημένους Του μαθητές που παρακολουθούσαν, γιατί όχι και σε μας, τί περιμένειτον ίδιο τον Ιησού. Προφητικά και με λεπτομέρειες περιγράφει, τι θα υποστεί τιςλίγες μέρες που ακολουθούν. Θα εισέλθει στα Ιεροσόλυμα, φτάνοντας θριαμβευτής,στο απόγειο της δόξας Του, που Του προσφέρει ο λαός. Και να καταλήξει: «Ὁ υἱόςτοῦ ἀνθρώπου παραδοθήσεται τοῖς ἀρχιερεῦσι καί γραμματεῦσι, καίκατακρινοῦσιν αὐτόν θανάτῳ, καί ἐμπαίξουσιν αὐτόν καί ἐμπτύσσουσιν αὐτῷ καί ἀποκτενοῦσιναὐτόν, καί τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται». Γνωρίζει και ταπροδηλώνει στους μαθητές Του. Θα παραδοθεί στους αρχιερείς και γραμματείς, θακαταδικασθεί σε θάνατο, θα Τον εμπαίξουν, θα Τον φτύσουν, θα Τον θανατώσουν,αλλά την τρίτη μέρα θα αναστηθεί. Και επειδή είναι και τέλειος άνθρωπος και ηανθρώπινη φύση Του, νοιώθει όλα εκείνα που θα συμβούν. Νοιώθει και δείχνει όλοντον πόνο, που θα Του προκαλέσουν. Ωστόσο οι μαθητές Του, δεν μπόρεσαν να Τονκατανοήσουν ακόμη.
Τίάραγε θα έπρεπε να ζητήσουν οι δύο μαθητές του Κυρίου; Προφανώς παρενόησαν.Νόμισαν ότι θα είχαν τον Χριστό να μένει μαζί τους για πάντα, βασιλιάς καιάρχοντας. Ενώ Εκείνος ήλθε για να λυτρώσει την ψυχή μας από την αμαρτία.
Φαίνεταιλοιπόν, αγαπητοί μου, ότι κάποιες άλλες αξίες και άλλες διακρίσεις πρέπει ναεπιζητούμε. Είναι φανερό, ότι αυτό που ενδιαφέρει τον Κύριό μας, είναι η ψυχήμας. Η ψυχή μας, που είναι αθάνατη και που συνεπώς πρέπει να είναι ανά πάσαστιγμή έτοιμη να καθίσει δίπλα στον Χριστό και να απολαύσει την αιώνια δόξα. Οιάρχοντες του κόσμου αυτού, συμπληρώνει, θεωρούν και χρησιμοποιούν τους άλλουςως δούλους. Δεν είναι έτσι ο Χριστός. Οι άρχοντες θέλουν τους άλλους δούλουςγιατί δεν τους αγαπούν. Θέλουν μόνο να διακρίνονται, να είναι οι πρώτοι. Πρώτοςωστόσο είναι εκείνος που βοηθά στις δύσκολες μέρες που περνάμε. Συμπαραστέκεταιστους άλλους στα προβλήματά τους. Αυτός που χωρίς διάκριση αλλά με πραγματικήαγάπη, πλησιάζει τον συνάνθρωπό του και τον παρηγορεί. Γιατί και ο Χριστός «οὐκ ἦλθεδιακονηθῆναι, ἀλλά διακονῆσαι και δοῦναι τήν ψυχήν αὐτοῦ λύτρον ἀντίπολλῶν». Ο Χριστός δεν ήλθε να Τον υπηρετήσουμε. Ήλθε να μας υπηρετήσει και ναδώσει την ψυχή σαν λύτρο για να εξαγοράσει πολλούς.
Πλησιάζουμε,αγαπητοί μου, να τερματίσουμε το στάδιο των αρετών, τής προετοιμασίας για τηνμεγάλη εβδομάδα των παθών του Κυρίου μας. Ας ετοιμάσουμε την ψυχή μας,κατοικητήριο του Χριστού, για να αξιωθούμε και το έπαθλο του νικηφόρου αυτούαγώνα.
Δ.Γ.Σ
