Τα παιδιά αθώα θύματα των διαζυγίων
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Τα παιδιά είναι τα αθώα θύματα τωνδιαζυγίων. Πρόσφατη επιστημονική έρευνα στις ΗΠΑ επισημαίνει την ανεπανόρθωτηζημιά που μπορεί να υποστεί η ψυχή των παιδιών των διαζυγίων. Στην έρευνασημειώνεται ότι πάνω από ένα εκατομμύριο παιδιά μένουν ψυχικά μετέωρα από τοδιαζύγιο των γονέων τους. Στην Ελλάδα και όσον αφορά στα διαζύγια η κατάστασηέχει επιδεινωθεί ανησυχητικά κατά τα τελευταία χρόνια. Η τηλεοπτική εκστρατείαγια τη διατήρηση καλών σχέσεων μεταξύ των διαζευγμένων γονέων, χάριν τωνπαιδιών τους, είναι μια ένδειξη της σοβαρότητας του προβλήματος. Το 2008 στηνΕλλάδα τα διαζύγια ήσαν περίπου 13.000, ενώ δέκα χρόνια πριν ήσαν τα μισά. ΤονΦεβρουάριο του 2010 τα διαζύγια αυξήθηκαν κατά 11,4%, σε σχέση με τον ίδιο μήνατου 2009!
Ένα από τα συμπεράσματα της έρευναςστις ΗΠΑ, που διεξήγαγε το Ερευνητικό Ινστιτούτο για το Γάμο και τη Θρησκεία,με τους ερευνητές του Πάτρικ Φάγκαν και Ααρών Τσόρτσιλ, είναι η διατάραξη τηςσχέσης των παιδιών με τους γονείς τους και η επίδραση που αυτή έχει στις ψυχέςτους. Σοβαρότερο είναι το πρόβλημα για τα παιδιά αν η μητέρα εγκαταλείψει τηνοικογενειακή εστία, φεύγοντας με άλλον άνδρα. Σε ποσοστό 40% του δείγματος ταπαιδιά δεν επιθυμούν να ξανασυναντήσουν τη μητέρα τους! Η πληγή στις ψυχές τουςείναι σοβαρή και αυτό έχει επιπτώσεις στη ζωή τους και ιδιαίτερα στην περίοδοτης εφηβείας και της νεανικής τους ηλικίας. Σε πρακτικό αποτέλεσμα, τα παιδιάμιας οικογένειας που διαλύεται δέχονται πλέον λιγότερη συναισθηματικήυποστήριξη, και ελαττωμένο ενδιαφέρον εκ μέρους των γονέων τους και αυτό τουςοδηγεί σε αδιαφορία στα μαθήματα τους, σε κλείσιμο στον εαυτό τους, καιμειωμένη κοινωνική ωριμότητα. Σε ποσοστό πάντως περίπου 90% των διαζυγίων ταπαιδιά μένουν με τη μητέρα τους, κάτι που συνήθως σημαίνει χαλάρωση του δεσμούτους με τον πατέρα τους. Στην εν λόγω έρευνα περίπου το 50% των παιδιώναπάντησαν ότι τον τελευταίο χρόνο δεν είχαν καθόλου δει τον πατέρα τους, πουφυσικά και αυτό προκαλεί πρόβλημα στις ψυχές τους.
Μια άλλη πλευρά, με την οποίαασχολήθηκαν οι αμερικανοί ερευνητές ήταν η επίπτωση που έχει το διαζύγιο στησχέση των παιδιών με τον Θεό. Κατά την έρευνα τα παιδιά των χωρισμένων γονέωνσυνήθως εγκαταλείπουν την Εκκλησία, έστω κι αν οι γονείς τους εξακολουθούν ναπηγαίνουν σ' αυτήν. Η απομάκρυνση τους από την Εκκλησία επιδρά αρνητικά στη ζωή τους και τιςπερισσότερες φορές χάνουν την πίστη τους στην ιερότητα και στη σταθερότητα τουγάμου και καταλήγουν σε ελεύθερες σχέσεις. Οι ερευνητές εξέτασαν και τιςεπιδόσεις των παιδιών των χωρισμένων γονέων στα σχολεία και στα πανεπιστήμια.Από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση έως και την τριτοβάθμια τα παιδιά των διαλυμένωνοικογενειών κ.μ.ο υστερούν αυτών από τις κανονικές οικογένειες και από τηνηλικία των 13 ετών και μετά κ.μ.ό. μένουν πίσω από τα άλλα παιδιά κατά έναεξάμηνο περίπου στην αντίληψη της διδασκόμενης ύλης. Στην ίδια έρευνα οι Φάγκανκαι Τσόρτσιλ αναφέρουν πως το 33% των παιδιών των διαζυγίων παίρνουν το πτυχίοτους από τα πανεπιστήμια, έναντι του 44% των παιδιών των κανονικών οικογενειών.Μια άλλη διάσταση, την οποία σημειώνουν οι αμερικανοί ερευνητές είναι ότι σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό τα παιδιά τωνχωρισμένων οικογενειών καταλήγουν στην παρανομία και στη χρήση ναρκωτικών. "Το διαζύγιο έχει διαλυτικές επιπτώσεις στις ψυχές των παιδιών και στους πέντεμείζονες θεσμούς της κοινωνίας, την οικογένεια, την εκκλησία, το σχολείο, τηναγορά εργασίας και το κράτος", καταλήγουν στην έρευνα τους οι Φάγκαν καιΤσόρτσιλ.
Το ζήτημα είναι πως οι δυτικέςκοινωνίες ενώ έχουν υπόψη τους τις δυσμενείς επιπτώσεις που έχει γι' αυτές ηδιάλυση της οικογένειας εξακολουθούν να έχουν αυτοκτονικές τάσεις. Κάνουν τοπαν να μειώσουν την αξία και την ιερότητα του θεσμού της οικογένειας και ναδιευκολύνουν τις ελεύθερες σχέσεις. Ειδικότερα στην Ελλάδα οι διαχρονικές αξίεςκαι αρχές του πολιτισμού μας τείνουν να αντικατασταθούν από τον πρακτικό υλισμόκαι τον ευδαιμονισμό και το σύστημα βάζει εμπόδια στην παραδοσιακή οικογένεια,με τη χαλάρωση των δεσμών της που προκαλεί και την αποξένωση της από τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα του λαού μας,που προωθεί. Παρά τις δύσκολες συνθήκες στις οποίες ζούμε όλοι και ο καθέναςμας στο μέτρο των δυνατοτήτων του πρέπει να βοηθήσουμε να σωθεί η οικογένειαστην Ελλάδα, να σωθούν τα αθώα παιδιά μας από τον όλεθρο, στον οποίο τα οδηγείο εγωισμός των γονέων τους. Αυτά αποτελούν την ελπίδα μας. Μην τηνκαταστρέψουμε.-
