«ΛΑΜΠΡΙΝΟΝ ΜΟΥ ΤΗΝ ΣΤΟΛΗΝ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ»
«Τηαγία και μεγάλη Τρίτη της των δέκα παρθένων παραβολής, της εκ του ιερούΕυαγγελίου, μνείαν ποιούμεθα». Αυτό είναι το συναξάρι της δεύτερης ημέρας τηςΜεγάλης Εβδομάδος. Ο Νυμφίος της Εκκλησίας και της ψυχής μας, «ο ωραίος κάλλειπαρά πάντας βροτούς», οδεύει προς το εκούσιο Πάθος Του, καλώντας κοντά Τουόλους εμάς τους πιστούς Του, για να μας κάνει κοινωνούς των σωτηρίων παθημάτωνΤου και του θριάμβου της Αναστάσεώς Του.
Οιθείοι Πατέρες όρισαν την αγία αυτή ημέρα να θυμηθούμε μια από τις πιοπαραστατικές και διδακτικές παραβολές του Κυρίου μας: την παραβολή των Δέκα Παρθένων.Κι’ είχαν το σκοπό τους. Η συνοδοιπορία με το Χριστό μας προς το
ΘείοΠάθος δεν θα πρέπει να είναι τυπική και απλά συναισθηματική, αλλά να είναιολοκληρωτική συμμετοχή στην εν Χριστώ πορεία και να συνοδεύεται από οντολογικήαλλαγή του είναι μας. Η ενθύμηση της παραβολής των δέκα παρθένωνείναι μια άριστη πνευματική άσκηση για να μην διαφεύγει από τη σκέψη μας ηεπερχόμενη μεγάλη, επιφανής και συνάμα φοβερή ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας τουΚυρίου μας.Την παραβολή των δέκα Παρθένων διασώζει ο ευαγγελιστής Ματθαίος στο25ο κεφάλαιο του Ευαγγελίου του.
Μετην ευκαιρία μιας καταπληκτικής εσχατολογικής ομιλίας Του ο Κύριος είπε και τηνεξής παραβολή: Η Βασιλεία των ουρανών μοιάζει με δέκα παρθένες οι οποίες αφούπήραν μαζί τους τα λυχνάρια τους πήγαν να υποδεχθούν τον νυμφίο. Πέντε απόαυτές ήταν σώφρονες και φρόντισαν να έχουν μαζί τους απόθεμα λαδιού για ταλυχνάρια τους, ενώ οι άλλες πέντε ήταν ανόητες και δεν φρόντισαν να έχουν μαζίτους το αναγκαίο απόθεμα λαδιού. Επειδή δε αργούσε ο νυμφίος και η νύχταπροχωρούσε έπεσαν να κοιμηθούν. Τα μεσάνυχτα ακούστηκε μια γοερή κραυγή η οποίαανήγγειλε τον ερχομό του νυμφίου. Οι παρθένες σηκώθηκαν για να προαπαντήσουντον νυμφίο. Οι μεν σώφρονες παρθένες που είχαν απόθεμα λαδιού άναψαν ταλυχνάρια τους, οι δε μωρές ζητούσαν απεγνωσμένα από τις σώφρονες να τους δώσουνλίγο λάδι. Εκείνες τους απάντησαν πως μόλις αρκεί για τα δικά τους τα λυχνάριακαι καλά θα κάνουν να πάνε να αγοράσουν. Οι ανόητες παρθένες έτρεξαν νααγοράσουν λάδι, αλλά εν τω μεταξύ ο νυμφίος έφθασε και μπήκε στο χώρο του γάμουμε τις πέντε φρόνιμες και έκλεισε την πόρτα. Οι ανόητες παρθένες έφθασαν μετάκαι άρχισαν να φωνάζουν Κύριε, Κύριε άνοιξέ μας. Αυτός τους απάντησε αλήθειασας λέγω πως δεν σας γνωρίζω και έμειναν τελικά έξω του νυμφώνος. Κλείνει τηνπαραστατική αυτή παραβολή του ο Κύριος με την εξής σωτήρια προτροπή:«Γρηγορείτε ουν, ότι ουκ οίδατε την ημέραν ουδέ την ώραν εν η ο Υιός τουανθρώπου έρχεται» (Ματθ.25,13 ) και «γρηγορείτεουκούνοίδατε γαρ πότε ο κύριος της οικίας έρχεται, οψέ ή μεσονυκτίου ήαλεκτροφωνίας ή πρωί μη ελθών εξαίφνηςεύρη υμάς καθεύδοντας»(Μάρκ.13,35).
Η παραβολή αυτή έχει ως σκοπό ναθυμίσει στους πιστούς πως η Δευτέρα και ένδοξη Παρουσία του Κυρίου θα γίνειξαφνικά, θα έρθει«ως κλέπτης εν νυκτί» (Α΄Θεσ.5,2). Γι’ αυτό θα πρέπει οιπιστοί να είναι πάντοτε, ανά πάσα στιγμήέτοιμοι, για την υποδοχή Του,διαφορετικά θα μείνουν έξω από τη βασιλεία του Θεού και θα χαθούν. Έτσι οιθείοι Πατέρες έκριναν σκόπιμο να αφιερώσουν μια ημέρα της Αγίας και ΜεγάληςΕβδομάδος στην ανάμνηση της εσχατολογικής αυτής παραβολής των δέκα παρθένων. Τοκατανυκτικό κλίμα αυτών των αγίων ημερών
είναιη καλλίτερη στιγμή για να υπενθυμίσει η αγία μας Εκκλησία στους πιστούς τοφοβερό και απρόοπτο της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου. Επίσης η εγρήγορση είναι συνυφασμένη με το Πάθος του Θεανθρώπου. Ο Ίδιος ο Κύριος κατά τηδραματική νύκτα της συλλήψεως Του στον κήπο της Γεθσημανή τόνιζε στους μαθητέςτου «Γρηγορείτε και προσεύχεσθε» (Μάρκ.14,38)!
Μέσα στην κατανυκτική ατμόσφαιρα τηςΜεγάλης Εβδομάδος η μνεία της Δευτέρας Παρουσίας και η ανάγκη της συνεχούςετοιμασίας για την τρομερή εκείνη ημέρα, είναι επιτακτική. Ο επίγειος βίος μαςείναι καθοριστικός για τον επέκεινα της ζωής αυτής προορισμού μας. Οι φρόνιμεςπαρθένες φρόντισαν να είναι έτοιμες για την υποδοχή του Νυμφίου, σε αντίθεση μετις μωρές και νωθρές παρθένες, οι οποίες είχαν διασπάσει την προσοχή τους σεάλλες δευτερευούσης σημασίας έννοιες και δεν φρόντισαν να έχουν τα απαραίτηταεφόδια για την υποδοχή του Νυμφίου και να εξασφαλίσουν την είσοδό τους στηλαμπρή γαμήλια ευφροσύνη.
Οι παρθένες είναι οι ψυχές μας και ηπρομήθεια λαδιού για το λυχνάρι είναι ο επίγειος συνεχής αγώνας μας για νακάνουμε το θέλημα του Θεού, να κάνουμε έργα εποποιίας, να παραμερίζουμε από τηνύπαρξή μας συνεχώς όλα εκείνα τα στοιχεία που είναι παρείσακτα στη φύση μας καιαντιστρατεύονται την πνευματική μας πρόοδο και τελείωση. Το λυχνάρι είναι ηπαρρησία μας μπροστά στο Θεό. Οι φρόνιμες παρθένες συμβολίζουν τις αγαθής προαίρεσης ψυχές, οι οποίες ζουναδιάκοπα την λαχτάρα της ένωσής τους με το Νυμφίο της Εκκλησίας, τον σωτήραΧριστό. Γι’ αυτό αγωνίζονται αέναα να αποκτούν αρετές και πνευματική προκοπήκαι να περιθωριοποιούν όλα εκείνα τα στοιχεία, τα οποία αντιστρατεύονται τηνένωσή τους με το Θεό. Οι μωρές παρθένες συμβολίζουν τις ράθυμες, αδιάφορες καιεν πολλοίς εχθρικά προς το Χριστό διατελούσες ψυχές. Είναι εκείνες οι ψυχές οιοποίες απορροφημένες από την υλιστική ευδαιμονία, αδιαφορούν για την πνευματικήπρόοδο και την εν Χριστώ σωτηρία.
Το φοβερό γεγονός της ΔευτέραςΠαρουσίας του Κυρίου θα γίνει, όπως αναφέραμε ξαφνικά και σε χρόνο ανύποπτο καιθα πληρώσει με χαρά ανείπωτη τις φρόνιμες και αγαθές ψυχές και θα φέρει φόβοκαι αγωνία τις μωρές ψυχές. Οι μεν πρώτες θα επιβραβευτούν για την σώφροναστάση τους και θα εισέλθουν στηνατέρμονη βασιλεία του Θεού, ενώ οι δεύτερες εξ’αιτίας της αμέλειά τους θα αποκλειστούν από τη βασιλεία του Θεού και θαβυθισθούν στην κατάσταση της παντοτινής λύπης και της τιμωρίας, «εις το πυρ τοαιώνιον το ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού»(Ματθ.25:41)
Ως συνοδοιπόροι λοιπόν του ΘείουΠάθους θα πρέπει να έχουμε συνεχώς στραμμένη τη σκέψη μας πώς θα ενώσουμε τηνψυχή μας με το Νυμφίο Χριστό. Τα φτηνά και εφήμερα πράγματα πρέπει να ταθέτουμε σε δεύτερη μοίρα, αν θέλουμε κι’ εμείς να βρεθούμε στην ομάδα τωνφρονίμων παρθένων κατά τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου. Ο δρόμος του ΘείουΠάθους δείχνει και σε μας το δικό μας δρόμο, ο οποίος είναι ατραπός μαρτυρίου,που όμως οδηγεί στη εν Χριστώ λύτρωση και στην αιώνια ζωή.