ΑποστολικόΑνάγνωσμα:Πραξ. ε΄ 12-20
ΕυαγγελικόΑνάγνωσμα: Ιωάν. κ΄ 19-31
Ομολογία Πίστεως
“οΚύριός μου και ο Θεός μου”
ΧριστόςΑνέστη.
Κλεισμένοιστο υπερώο των Ιεροσολύμων ήταν οι δέκα μαθητές (απουσίαζε ο Θωμάς). Καιαυτό γιατί τους διακατείχε μεγάλος φόβος μετά από τα όσα έζησαν κατά τηδιάρκεια του Πάθους του Διδασκάλου τους. Ιδιαίτερα μετά το μεγάλο γεγονός τηςΑναστάσεως ο κίνδυνος καταδίωξής τους ήταν ιδιαίτερα έντονος.
Έτσιεξηγείται γιατί το βράδυ της Αναστάσεως ήταν τρομοκρατημένοι και βρίσκονταν σεαμηχανία για το τί έπρεπε να πράξουν. Ξαφνικά όμως και χωρίς να ανοίξει ηπόρτα του υπερώου εμφανίσθηκε ο Αναστάς Κύριος και είπε: “Ειρήνη υμίν”. Βέβαιαδεν εμφανίσθηκε με το φθαρτό ανθρώπινο σώμα, αλλά με το νέο, τοαφθαρτοποιημένο. Η εμφάνιση αυτή συνδέεται πιο πολύ με την ανάγκη να τουςενημερώσει και να τους διαβεβαιώσει ότι το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου, στοοποίο είχαν κληθεί να γίνουν συνεργοί, θα συνεχιζόταν. Για να τους στηρίξειστην πίστη και να μην τους αφήσει περιθώρια αμφιβολιών τους έδειξε τα χέρια καιτην πλευρά Του για να δουν τα σημάδια των πληγών Του που άφησε στο σώμα Του ηΣταύρωση.
Παρών και ο Θωμάς
“Μεθ’ημέρας οκτώ” στον ίδιο χώρο του υπερώου ο Αναστάς Κύριος πραγματοποιεί νέαεμφάνιση, παρόντος τώρα και του Θωμά. Όταν είχε έλθει του διηγήθηκαν οιάλλοι μαθητές τα όσα συνέβησαν. Εκείνος από υπερβολικό ζήλο για νασυναντήσει τον Κύριο τους είπε: “Εάν μη ίδω εν ταις χερσίν Αυτού τον τύπον τωνήλων, και βάλω τον δάκτυλόν μου εις τον τύπον των ήλων, και βάλω τηνχείραν μου εις την πλευράν Αυτού, ου μή πιστεύσω”. Θα πρέπει να σημειώσουμε εδώότι ο μαθητής του Κυρίου δεν έσπευσε να ψηλαφίσει τις πληγές του Διδασκάλου τουδιότι η “απιστία” του, αν μπορούσε να χαρακτηριστεί έτσι, ήταν καλή σύμφωνα μετα όσα μας λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας μας.
Οεσωτερικός κόσμος του Θωμά δεν διέλαθε της προσοχής του ΠαντογνώστηΚυρίου. Φαινόταν καθαρά η καλή προαίρεσή του και ο μεγάλος σεβασμός πουέτρεφε απέναντι στον Διδάσκαλό του. Έτσι ο Χριστός αφού του απηύθυνε τονίδιο χαιρετισμό, είπε αμέσως στον Θωμά: “Φέρε τον δάκτυλό σου εδώ και βάλε τοχέρι σου στην πλευράν μου και μήν μένεις άπιστος αλλά γίνε πιστός”.
ΟΚύριος του μίλησε τόσο απλά και ήρεμα που ο Θωμάς συγκλονίστηκε από τα βάθη τηςψυχής του. Δονήθηκαν τόσο όμορφα οι χορδές της καρδιάς του που αντί γιαμουσική μελωδία απέδωσαν τη σωτήρια ομολογία: “Ο Κύριός μου και ο Θεόςμου”.
Ηομολογία αυτή του Θωμά που είναι ομολογία πίστεως στην Θεότητα του Κυρίου μαςμπορεί να αποδίδεται και από τις χορδές της δικής μας καρδιάς και να εκπέμπεταισαν πράξη καθημερινής ζωής. Αυτό σημαίνει ότι η ομολογία του Θωμά μπορείνα εκφράζεται στην καθημερινή μας ζωή ως μια γενήτρια πίστεως που να μαςυποκινεί να επαναλαμβάνουμε κι΄ εμείς με τον δικό μας τρόπο: “Ο Κύριός μου καιο Θεός μου”.
Αγαπητοίαδελφοί, η ομολογία αυτή δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο φραστικά αλλά θαπρέπει να λειτουργεί σαν οδοδείκτης στην πορεία του κάθε ορθόδοξουΧριστιανού που ακολουθεί για να ενωθεί με το Θεό. Η αναγνώριση τηςθεότητας του Αναστημένου Κυρίου μας γίνεται ιδιαίτερα μετά από την άξια συμμετοχήμας στο Ευχαριστιακό Δείπνο το οποίο μας προσφέρει σε κάθε Θεία Λειτουργία ωςευκαιρία για να συνδεθεί το θνητό με το αθάνατο, το φθαρτό με το άφθαρτο. Γι΄αυτό και μετά τη μετάληψη της Θείας Κοινωνίας διακηρύσσουμε ότι “είδομεν το Φωςτο αληθινόν” που μπορεί να παραλληλισθεί με το “Ο Κύριός μου και ο Θεός μου”.
ΧριστάκηςΕυσταθίου, Θεολόγος – Εκκλησία Κύπρου
