ΠΑΣΧΑ ΤΟ ΤΕΡΠΝΟΝ
Δεν υπάρχει πιο χαρμόσυνο γεγονός στηνανθρώπινη ιστορία από την λαμπροφόρο ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού! Δενυπάρχει μεγαλύτερο ελπιδοφόρο μήνυμα από το μήνυμα της Αναστάσεως, ότι «Χριστόςανέστη και Άδηςεσκυλεύθη». Γι’ αυτό και το Άγιο Πάσχα είναι η εορτή των εορτώνκαι η πανήγυρη των πανηγύρεων! Σύμπας ο λαός του Θεού, με άκρατο ενθουσιασμόκαι χαρά συμμετέχουμε στο υπέροχο πασχαλινό συμπόσιο της πίστεως και υμνούμεακατάπαυτα τον κραταιό και τροπαιούχο Λυτρωτή μας!
Για να γιορτάσει όμως κάποιος αυτό τοανεπανάληπτο και μοναδικό ιστορικό γεγονός, θα πρέπει να γνωρίζει τις θείεςδωρεές που απορρέουν από αυτό. Θα πρέπει να βιώσει οντολογικά το μυστήριο τηςθείας οικονομίας. Θα πρέπει να παραμερίσει την θαμπωτική αχλή από ταπνευματικού του όμματα, και να ανοίξει ορθάνοιχτα τα μάτια της πίστεως, για νανοιώσει στα κατάβαθα της ψυχής του το θείο μεγαλείο, αλλά και την άμετρη αγάπητου Θεού για τα πλάσματά Του και ιδιαίτερα τον τραγικό άνθρωπο. Οι πιστοί τουΧριστού έχουμε αποβάλλει την ερεβώδη αχλή της απιστίας και γι’ αυτό σκιρτούμεαπό άφατη αγαλλίαση την αγία ημέρα της εγέρσεώς Του, διότι κατά τον άγιοΘεοφύλακτο: «ο Κύριος με την ανάστασή Του έγινε πρόξενος της χαράς» (P.G.123,480).
Αντίθετα,όσοι δε θέλουν να έχουν αυτή τη δυνατότητα μένουν αμέτοχοι της αναστάσιμηςευφροσύνης, επιμένουν να βιώνουν το δράμα της ανθρώπινης ύπαρξης, που γεννά ηαμαρτία. Προτιμούν να διατελούν στο κράτος και την εξουσία του φρικτού θανάτου,απορρίπτοντας με ρηχές δικαιολογίες και φτηνά λογικοφανή επιχειρήματα το δήθεν «παράλογο» της αναστάσεως από τουςνεκρούς. Προτιμούν το θάνατο από τη ζωή. Η τραγικότητά τους φαίνεται ολοκάθαραστο να υποστηρίζουν ότι θα πεθάνουν και θα εκμηδενιστούν! Υπάρχει πιο παράλογηπροτίμηση από αυτή; Η άρνηση άλλωστε είναι τόσο παλιά όσο και ο άνθρωπος και ηανθρώπινη ζωή σχοινοβατεί μεταξύ πίστεως και απιστίας. Προκειμένου να«ικανοποιηθεί» το σκοτισμένο από την αμαρτία και τη φθορά μυαλό,αρνείται τις υψηλές προσδοκίες και προτιμά τα σαθρά και έρποντα. Εν προκειμένω,οι αρνητές της Αναστάσεως του Χριστού διαλέγουν την πτώση και το θάνατο καιαρνούνται την αιώνια ζωή που προσφέρει στο ανθρώπινο γένος ο Αναστάς Κύριόςμας, καθ’ ότι«οικοδόμησαν αμυντικά τείχη γύρω από το Ευαγγέλιο» κατά τονάγιοΝικόλαο Αχρίδος.Άμεση ορατή συνέπεια της αρνήσεως είναι η μόνιμη ασυναίσθητηκατήφεια και το διαρκές άγχος. Ο αρνητής είναι (αποδεδειγμένα πλέον) απαραίτητανευρωτικός!
Εμείςοι πιστοί του Αναστάντος Χριστού αποστρέφουμε το πρόσωπό μας από αυτή τημιζέρια και τη θανατερή μελαγχολία του αμαρτωλού κόσμου και πανηγυρίζουμελαμπρά τη Θεία Έγερση. Ο ιερός υμνογράφος προτρέπει: «χαίρεται λαοί καιαγαλλιάσθε, άγγελος γαρ εκάθησε εις τον λίθον του μνήματος» και«Ας γεμίσει απόχαρά και ευφροσύνη το στόμα μας γι’ αυτόν, που είπε μετά την ανάσταση:χαίρεται» προτρέπει ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων (P.G.33,825).Χαιρόμαστε, πάνωαπ’ όλα διότιτα μνήματα των νεκρών, έπαψαν πια να προκαλούν φόβο και τρόμο,όπως γινόταν και γίνεται στους εκτός του Χριστιανισμού πίστεις. Ο «όλβιοςτάφος» του Κυρίου μας μετέβαλλε τα μνήματα σε κλίνες ύπνου, διότι η παραμονήπλέον των νεκρών σε αυτά είναι προσωρινή. Οι μεταστάντες εν Κυρίω αδελφοί μαςδεν είναι πια νεκροί, αλλά κεκοιμημένοι, περιμένοντας την ανάσταση. Τααποτρόπαια νεκροταφεία χάρις στην ανάσταση του Κυρίου μας μεταβλήθηκαν σε κοιμητήρια. Δε θρηνούμε πια για καμιάεκμηδένιση, αλλάλυπούμαστε για τον προσωρινό χωρισμό των κεκοιμημένων μας, μετους οποίους μας συνδέει εσαεί η μακάριαελπίδα της συναντήσεώς μας στα ουράνια δώματα της θείας μακαριότητας! Μαςδιαβεβαιώνει ο θείος Παύλος:«Εἰ δὲ ἀπεθάνομεν σὺν Χριστῷ, πιστεύομεν ὅτι καὶ συζήσομεναὐτῷ, εἰδότες ὅτι Χριστὸς ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνῄσκει, θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει» (Ρωμ.6,8-9). Αλλά όχι μόνο αυτό τονίζει ο μεγάλοςαπόστολος:«μεγαλυνθήσεται Χριστός εν τω σώματί μου είτε δια ζωής είτε διάθανάτου»(Φιλ.1,20). Είτε με τη ζωή μας, είτε με την κοίμησή μας δοξάζεται οΚύριος. Τέτοιου μεγέθους συνάφεια μαζί Του μας χάρισε η ανάστασή Του!
Ο θάνατος είναι πανταχού παρών στη ζωή τουανθρώπου, από τη γέννησή του μέχρι την έξοδό του από τον κόσμο αυτό, καικαραδοκεί να τον πλήξει, αφαιρώντας του το υπέρτατο δώρο της ζωής. Η ζωή τουανθρώπου είναι ένας συνεχής και ανελέητος πόλεμος με το θάνατο! Αυτά για τουςαπίστους. Για μας τους χριστιανούς δενέχει ισχύ ο θάνατος, διότι καταργήθηκε από τον αναστάντα Κύριο, διότι «δι’ ημάςθανάτω θάνατον ώλεσεν». Εμείς δεν φοβούμαστε πια το θάνατο, διότι είναι αποδυναμωμένοςπια.«Η ζωή ὑμῶν κέκρυπται σὺντῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῷ· όταν ὁ Χριστός φανερωθῇ, ἡ ζωὴὑμῶν, τότε και ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε εν δόξῃ» Κολ.3,3-4), γράφει οαπόστολος Παύλος στους Χριστιανούς των Κολοσσών. Η βεβαιότητα και της δικής μαςανάστασης στηρίζεται στο ακλόνητο βάθρο της αναστάσεως του Χριστού. Δε θα είναιμια ανάσταση απλής βιολογικής ύπαρξης, αλλά θα είναι φανέρωση δόξας στηναναστημένη πια ύπαρξή μας, ως αντικατοπτρισμός της δόξας του αναστημένου Κυρίουμας!
Ζωντανήαπόδειξη της μακάριας ελπίδας για αιώνια ζωή, είναι η εδραιωμένη ειρήνη στιςψυχές των πιστών. Η μακαριότητα και η τέρψη προϋποθέτουν την εσωτερική ειρήνη.Λίγο πριν το πάθος Του ο Κύριος άφησε στους μαθητές του την ειρήνη «ου καθώς οκόσμος δίδωσιν» (Ιωάν.14,27), ως βασικό στοιχείο της ερχόμενης βασιλείας Του. Έτσι«ηειρήνη του Θεού βραβευέτω εν ταις καρδίαις υμών, εις ἣν και εκλήθητε εν ενὶ σώματι·και ευχάριστοι γίνεσθε»(Κολ.3,15) διαβεβαιώνει ο απόστολος των Εθνών, γράφονταςστους πιστούς, να ξεχωρίζουν από τους άλλους ανθρώπους από τη διαρκή χαρά καιτην αδιάκοπη ειρήνευση των ψυχών τους. Ο άγιος Πρόκλος Κωνσταντινουπόλεωςμαςλέει πως η ανάσταση του Κυρίου μας δίνει την πραγματική και μόνιμη ειρήνη, αυτήπου δε μπορεί να μας δώσει ο πτωτικός κόσμος (P.G.155,776).
Μιαάλλη σημαντική παράμετρος της Θείας Εγέρσεως είναι η καθολική ανακαίνισήμας.«Καθαρθώμεν τας αισθήσεις και οψόμεθα τω απροσίτω φωτί της αναστάσεως» μαςπροτρέπει ο ιερός υμνογράφος του Πάσχα. Ο νέος οίνος δε μπορεί να μπει σεπαλαιούς ασκούς. Δηλαδή οι πιστοί δε μπορούμε να βιώνουμε το υπέρτατο γεγονόςτης μεταναστάσιμης πραγματικότητας ως παλαιοί άνθρωποι, εμμένοντας στην πτώσηκαι την αμαρτία. «Εἰ οὖν συνηγέρθητε τῷ Χριστῷ, τὰ ἄνω ζητεῖτε, οὗ ὁ Χριστός ἐστινἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦκαθήμενος, τὰ ἄνωφρονεῖτε, μὴ τὰ ἐπὶ τῆςγῆς» (Κολ.3,1-2). ΟΧριστός «ὑμᾶς, νεκροὺς ὄντας ἐν τοῖς παραπτώμασι καὶ τῇ ἀκροβυστίᾳ τῆς σαρκὸς ὑμῶν,συνεζωοποίησεν ὑμᾶς σὺν αὐτῷ, χαρισάμενος ἡμῖν πάντα τὰ παραπτώματα, ἐξαλείψας τὸ καθ' ἡμῶν χειρόγραφον τοῖςδόγμασινὃ ἦν ὑπεναντίον ἡμῖν, καὶ αὐτὸ ἦρεν ἐκ τοῦ μέσου προσηλώσας αὐτὸ τῷ σταυρῷ»(Κολ.2,11-14).Μας ανακαίνισε, μας έκαμε νέες υπάρξεις, άγια κύτταρα του δικού Του Σώματος,δυνάμει αγίους, με την εθελούσια συμμετοχή μας στο θάνατο και την ανάσταση Του.Αφού, «ὅσοι ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν, εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν, συνετάφημεν οὖν αὐτῷ διὰ τοῦ βαπτίσματος εἰς τὸνθάνατον, ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν διὰ τῆς δόξης τοῦ πατρός, οὕτω καὶ ἡμεῖςἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν. εἰ γὰρ σύμφυτοι γεγόναμεν τῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτουαὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀναστάσεως ἐσόμεθα, τοῦτο γινώσκοντες, ὅτι ὁ παλαιὸς ἡμῶν ἄνθρωποςσυνεσταυρώθη ἵνα καταργηθῇ τὸ σῶμα τῆς ἁμαρτίας, τοῦ μηκέτι δουλεύειν ἡμᾶς τῇ ἁμαρτίᾳ»,(Ρωμ.6,3-6). Έτσι βίωση της Θείας Εγέρσεως σημαίνει εξάπαντος και πλήρησυνειδητή και οντολογική ανακαίνιση της υπάρξεώς μας.
Γι’ αυτούς και για μύριους άλλουςλόγους, το άγιο Πάσχα δεν είναι για μας τους πιστούς απλά μια εορτή σαν τιςάλλες και όπως τη γιορτάζουν οι «κοσμικοί» και οι ετερόδοξοι αιρετικοί. Είναιγια μας το «Πάσχα το τερπνόν, Πάσχα Κυρίου Πάσχα, Πάσχα πανσεβάσμιον… Πάσχαλύτρον λύπης», σύμφωνα με τον ιερό υμνογράφο της υπέρλαμπρης εορτής. Είναιξέχωρη, από αυτή του κόσμου, βιωτή, «της αιωνίου απαρχήν». Το Πάσχα του Κυρίουπροβάλλει μέσα στην παραφροσύνη του αμαρτωλού κόσμου ως ο άσβεστος ακτινοβόλοςφάρος της ευφροσύνης, για να φωτίζει τις ανήλιες καρδιές και να απαστράπτει τημιζέρια και την κακοδαιμονία του δαιμονικού ερέβους. Καλούμαστε λοιπόν ναλάβουμε από αυτόν «φως εκ του ανεσπέρου φωτός» δοξάζοντες «Χριστόν τοναναστάντα εκ νεκρών». Καλούμαστε επίσης μαζί με ολόκληρη τη δημιουργία, ναπανηγυρίσουμε τη Θεία Έγερση. Η χαρά μας να γίνει το μήνυμα της αναστάσεως σεόλους τους κόσμους, ψάλλοντας ακατάπαυτα μαζί με τον μελίρρυτο ψάλτη του Πάσχα:«Ουρανοί μεν επαξίως ευφραινέσθωσαν γη δε αγαλλιάσθω, εορταζέτω δε κόσμος,ορατός τε άπας και αόρατος. Χριστός γαρ εγήγερται, ευφροσύνη αιώνιος»!
