ΑποστολικόΑνάγνωσμα: Γαλάτας γ΄ 23-δ΄ 25
H ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ
«Πάντες υἱοὶ Θεοῦ ἐστε διὰ τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ»
Ὅτανσκεπτώμαστε ἢ μιλᾶμε γιὰ τὴν ἡλικία τοῦ ἀνθρώπου, συνήθως ἔχουμε ὑπ’ ὄψη μας τὴνσωματική του ἡλικία. Τὰ χρόνια τῆς ζωῆς του. Καὶ ὅμως ἐκεῖνο ποὺ ἔχει ἰδιαίτερησημασία γιὰ κάθε ἄνθρωπο εἶναι ἡ πνευματική του ἡλικία. Ἡ πρόοδος καὶ ἀνάπτυξητῆς ψυχῆς του, ἡ αὔξηση καὶ ὡρίμανση τοῦ πνευματικοῦ του κόσμου. Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶςτὸ θέμα κάνει λόγο ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸ σημερινὸ ἀνάγνωσμα.
ΤΑ ΝΗΠΙΑ
Ἡ πρώτη πνευματικὴ ἡλικία τοῦ ἀνθρώπουχαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν ἀπουσία τῆς πίστεως. Οἱ ἄνθρωποι χωρὶς τὴν πίστη εἶναινήπια πνευματικῶς. «Πρὸ τοῦ ἐλθεῖν τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα», λέει ὁθεῖος Ἀπόστολος σήμερα. Πρὶν ἔλθη ἡ νέα χριστιανικὴ ἐποχὴ τῆς πίστεως,φρουρούμαστε ἀπὸ τὸν Μωσαϊκὸ νόμο, ὅπως ἀκριβῶς καὶ τὰ νήπια βρίσκονται ὑπὸ τὴνπαρακολούθηση παιδαγωγοῦ. Ὁ παιδαγωγὸς εἶναι ἀπαραίτητος, γιατί τὰ νήπια, λόγῳτῆς ἀνωριμότητός τους, ὑπάρχει κίνδυνος νὰ χτυπήσουν, νὰ καοῦν, νὰ τραυματιστοῦν.Ὁλόκληρη ἡ προχριστιανικὴ ἀνθρωπότητα βρισκόταν στὴ νηπιακὴ ἡλικία. Τὰ «μὴ» τοῦΔεκαλόγου ἦταν ἀπαραίτητα γιὰ νὰ προφυλάξουν τοὺς ἀνθρώπους-νήπια, ἀπὸ τὰ εἴδωλα,τὸ ἔγκλημα καὶ τὴ διαφθορά. Ἀλλὰ καὶ ὅσοι ἔπειτα στὴ χριστιανικὴ ἐποχὴ ἀγνοοῦσαντὴν χριστιανικὴ πίστη ἢ βρίσκονταν στὰ πρῶτα βήματά της, ἦταν νήπια. Σ’ αὐτοὺςγράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅτι «οὐκ ἠδυνήθην ὑμῖν λαλῆσαι ὡς πνευματικοῖς, ἀλλ’ὡς σαρκικοῖς, ὡς νηπίοις ἐν Χριστῷ» (Α΄ Κορ. γ΄ 1).
Μήπως ὅμως καὶ σήμερα στὸν 21οχριστιανικὸ αἰῶνα δὲν βρίσκονται πολλοὶ ἄνθρωποι σ’ αὐτὴ τὴ νηπιακὴ ἡλικία; Οἱ ἄνθρωποι,ποὺ ζοῦν χωρὶς πίστη ἢ ἀγνοοῦν τὴν πίστη εἶναι νήπια. Αὐτοὶ ἔχουν ἀνάγκη ἄγρυπνηςπαρακολουθήσεως.
ΤΑΠΑΙΔΙΑ
Ἡ δεύτερη φάση τῆς πνευματικῆς ἡλικίαςτοῦ ἀνθρώπου ἀρχίζει μὲ τὴν ἔλευση τῆς πίστεως. «Ἐλθούσης τῆς πίστεως οὐκέτι ὑπὸπαιδαγωγόν ἐσμεν. Πάντες γὰρ υἱοὶ Θεοῦ ἐστε διὰ τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ»,συνεχίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Μὲ τὴν ἔλευση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στὸν κόσμο οἱ ἄνθρωποιὡριμάζουν πνευματικά. Γίνονται παιδιὰ τοῦ Θεοῦ.
Τὰ μεγάλα παιδιὰ ζοῦν ἐλεύθερα πλέον μέσα στὴν οἰκογένεια. Ἀπολαμβάνουντὴ χαρὰ καὶ τὴν στοργὴ τῆς οἰκογενειακῆς ζωῆς. Ἀνακαλύπτουν ὅτι ἔχουν καὶ ἄλλα ἀδέλφια,ποὺ εἶναι παιδιὰ τῆς ἴδιας οἰκογένειας. Νιώθουν ἰδιαίτερα τὸ μεγάλο προνόμιότους νὰ εἶναι πάντα κοντὰ στὸν πατέρα τους καὶ νὰ μποροῦν σὲ κάθε στιγμὴ νὰ τὸνφωνάζουν μὲ τὴν ὡραία, τὴν γλυκειὰ λέξη: «πατέρα»!
Ὅσοι πιστεύουν στὸν Χριστὸβρίσκονται στὴν πνευματικὴ ἡλικία τῶν παιδιῶν τοῦ Θεοῦ. Ἔχουν τὸ μεγάλοπρονόμιο νὰ λέγωνται καὶ νὰ εἶναι «τέκνα Θεοῦ» (Ἰωάν. α΄ 12). Ὅσοι πιστεύουν στὸνΧριστὸ ἀνακαλύπτουν στὸ πρόσωπο τῶν ἄλλων ἀνθρώπων τοὺς ἀδελφούς τους. Γιὰ τοὺςπιστοὺς Χριστιανοὺς δὲν ὑπάρχουν πλέον κοινωνικὲς καὶ φυλετικὲς διαφορές. «Οὐκ ἔνιἸουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ». Αἰσθάνονταιὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἀνήκουν στὴν ἴδια οἰκογένεια τοῦ Θεοῦ καὶ προσπαθοῦν μὲκάθε τρόπο νὰ ἐξυπηρετήσουν καὶ νὰ βοηθήσουν τοὺς ἀδελφούς τους.
Ἐμεῖς σὲ ποιὰ πνευματικὴ ἡλικίαβρισκόμαστε; Ἔχουμε γίνει διὰ τῆς πίστεως παιδιὰ τοῦ Θεοῦ ἢ χωρὶς τὴν πίστη καὶτὴ ζωή, ποὺ ἐμπνέει ἡ χριστιανικὴ πίστη, βρισκόμαστε ἀκόμη στὴ νηπιακὴπνευματικὴ ἡλικία; Ἂς ἐξετάση ὁ καθένας τὸν ἑαυτό του. Νὰ γίνουμε παιδιὰ τοῦΘεοῦ. Νὰ ἐγκαταλείψουμε τὴ νηπιακὴ ἡλικία μὲ ὅλες τὶς ἐκδηλώσεις τῆς ἀνωριμότητοςκαὶ ἁμαρτωλότητος καὶ νὰ περάσουμε στὴν «ἐλευθερία τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ»(Ρωμ. η΄ 21). Ἂν ὅμως τὴν αὔξηση τῆς σωματικῆς ἡλικίας τὴν ἀπεργάζεται ὁχρόνος, τὴν αὔξηση τῆς πνευματικῆς ἡλικίας τὴν κατεργάζεται τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ.«Ὅσοι Πνεύματι Θεοῦ ἄγονται, οὗτοί εἰσιν υἱοὶ Θεοῦ» (Ρωμ. η΄ 14). Ὅσοι δέχονταιτὴν καθοδήγηση τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ καὶ ἐμπνέονται ἀπὸ αὐτό, αὐτοὶ εἶναιπραγματικὰ παιδιὰ τοῦ Θεοῦ. Ὅταν ζοῦμε μιὰ πνευματικὴ καὶ μυστηριακὴ ζωή,δίνουμε τὴν δυνατότητα στὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ νὰ κατεργασθῆ μέσα μας τὴν αὔξηση καὶτὴν ὡριμότητα τῆς πνευματικῆς ἡλικίας.
“ΖΩΗ”, 01/12/2011
