Αντίστασηστον αφελληνισμό, τον οικουμενισμό και την νέα τάξη πραγμάτων
Ἀρχιμ. Ἀθανασίου Ἀναστασίου, Προηγουμένου Ἱερᾶς Μονῆς Μεγάλου Μετεώρου Ἁγίων Μετεώρων
Αναδημοσίευση από το περιοδικό "ΦΩΤΗΣΚΟΝΤΟΓΛΟΥ" της Σύναξης ορθοδόξων ρωμηών http://synaxiromion.wordpress.com/
Εἶναι γεγονός ὅτι βρισκόμαστε σέ μίαστιγμή, ὄχι ἁπλῶς κρίσιμη, ἀλλά ὁριακή, θά λέγαμε, γιά τήν πορείακαί τό μέλλον τῆς πατρίδας μας καί τῆς ὀρθοδόξου πίστεώς μας· σέ μιάστιγμή πού βιώνουμε ἕναν ἀνεπανάληπτο καταιγισμό κατάλυσης καίκαταστρατήγησης τῶν πάντων.
Οἱ νεοταξικοί σχεδιασμοί βρίσκουν τήν ἀπόλυτηἐκπλήρωσή τους στά τεκταινόμενα τῶν τελευταίων ἐτῶν στήν χώρα μας,στήν Εὐρώπη, ἀλλά καί στόν κόσμο ὁλόκληρο. Μέ τρόπο πλέον ἀπροκάλυπτο,χωρίς τήν παραμικρή προσπάθεια τηρήσεως ἔστω τῶν προσχημάτων, χωρίςτήν ὅποια ἀπαιτούμενη νομιμοποίηση, τά «γνωστά-ἄγνωστα» διεθνήκέντρα ἐξουσίας, οἱ νέες δυνάμεις κατοχῆς τῆς ὑφηλίου, συγκεκριμένοιτραπεζικοί καί χρηματοπιστωτικοί κολοσσοί μέ πλήρη ἀδιαφάνεια,μέ καθαρά κερδοσκοπικές τακτικές, μέ ἀποικιοκρατικές μεθόδουςβυθίζουν στήν ἀνέχεια καί τήν φτώχεια ὁλόκληρους λαούς καί κρατοῦν ἀσφυκτικάδέσμιους τῶν ἐπιλογῶν τους πολυάριθμες χῶρες. Ρυθμίζουν τίς τύχες τῶνπολιτῶν, διορίζουν ἀρχηγούς κυβερνήσεων περιορίζοντας τήν λαϊκήἐτυμηγορία, καί ἐπιβάλλουν μέ συνοπτικές διαδικασίες, στηριγμένεςστόν ὠμό ἐκβιασμό, τήν πολιτική καί τίς ἀποφάσεις τους παραβιάζονταςτίς ἀρχές τῆς δημοκρατίας καί τοῦ κοινοβουλευτισμοῦ.
Οἱ σύγχρονοι δικτάτορες πού καταδυναστεύουντόν κόσμο δέν εἶναι οἱ ἀλαζόνες αὐτοκράτορες τοῦ παρελθόντος, δέν εἶναιοἱ σατραπίσκοι τῆς ἀνατολῆς, δέν εἶναι στρατιωτικοί ἡγέτες, ἀκραῖοιἐπαναστάτες ἤ ἀπολυταρχικοί ἡγεμόνες. Οἱ σύγχρονοι δικτάτορεςτοῦ κόσμου εἶναι οἱ διεθνεῖς τοκογλύφοι, οἱ μεγαλοτραπεζίτες, οἱ ἰθύνοντεςτῶν πολυεθνικῶν, οἱ ἐπικεφαλῆς κλειστῶν καί ἀδιαφανῶν ὁμάδων ἀσκήσεωςκαί ἐπιβολῆς ἐξουσίας τύπου Μασονίας, Μπίλντεμπεργκ, Τριμεροῦς Ἐπιτροπῆς(Trilateral Commission), Goldman Sachs, Black Rock κ.ἄ. Καί τά ἐκτελεστικά τους ὄργανα: οἱδοτές κυβερνήσεις, οἱ διορισμένοι πρωθυπουργοί, οἱ δοσίλογοι συνεργάτες.
Ἡ στόχευση εἶναι περισσότερο ἐμφανήςἀπό ποτέ. Ἡ οἰκονομική ἐξαθλίωση, ἡ στέρηση, ἡ ἀβεβαιότητα ὁδηγεῖστήν ἀναστολή τῶν ἀντιστάσεων καί τήν καταστολή τῆς ἐλευθερίας τῶνσκέψεων καί τῶν ἐπιλογῶν. Εἶναιἀπερίγραπτα τραγικό τό γεγονός ἕνας περήφανος λαός, ὅπως ὁ ἑλληνικός,μέ τήν τόσο πλούσια μακραίωνη ἱστορία, νά καταντᾶ ἐπαίτης καί ἐξαρτημένοςτῆς «δόσης» τοῦ ΔΝΤ καί τῆς Ε.Ε., νά ζεῖ μέ τήν καθημερινή ἀγωνία καίτόν τρόμο ὅτι οἱ δανειστές μας δέν θά καλύψουν τά ἀπαραίτητα για τούςμισθούς καί τίς συντάξεις μας. Εἶναι πραγματικά τραγικό, ἀλλά καί ἐξευτελιστικόοἱ φερόμενοι ὡς ἐκπρόσωποι τοῦ λαοῦ -αὐτό τό διεφθαρμένο, ὑποτελέςκαί κατευθυνόμενο πολιτικό μας σύστημα- νά ταυτίζουν τήν σωτηρίατῆς χώρας μέ τήν δυνατότητα ἐκταμίευσης τῶν δόσεων τοῦ δανείου(!)καί νά ἐπιχαίρουν θριαμβευτικά κάθε φορά πού ἐπιβάλλουν νέα δυσβάστακτακαί ἀφόρητα μέτρα στόν ἐξουθενωμένο λαό μας.
Ἦρθε, λοιπόν, ἡ ὥρα πού οἱ οἰκονομικοίδικτάτορες τοῦ κόσμου θά ἐπαληθεύσουν τόν Ντοστογιέφσκυ καί τόν μύθοτοῦ Μεγάλου Ἱεροεξεταστῆ, ὥστε νά «καταθέσουμε τήν ἐλευθερίαμας στά πόδια τους» καί νά τούς ποῦμε «κάντε μας σκλάβους, μά χορτᾶστεμας».
Οἱ ἐπιλογές τῆς παγκοσμιοποίησης καίτῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων δέν ἀφοροῦν, βεβαίως, μόνον στήν πολιτικήκαί τήν οἰκονομία. Ἀφοροῦν στό σύνολο τῶν δραστηριοτήτων, τῶν πιστευμάτων,τῶν ἀρχῶν, τῶν παραδόσεων, τῶν πολιτισμῶν, τῶν θρησκειῶν, ὅλων ὅσα ἀποτελοῦντά συστατικά τῆς ταυτότητας καί τῆς ἰδιοπροσωπείας τοῦ κάθε λαοῦ.
Σέ αὐτή τήν κατεύθυνση κινεῖται ἡ ἰσοπεδωτικήτακτική στόν χῶρο τῆς παιδείας, τῆς ἱστορίας, τῆς γλώσσας, τῆς οἰκογένειας·ἡ περιθωριοποίηση τῆς ὀρθοδόξου πίστεώς μας, ἡ ἀπαξίωση τῶν ἀρχῶνκαί τῶν ἀξιῶν της, ὁ ἐξοβελισμός τῶν ἐθνικῶν καί θρησκευτικῶν μαςσυμβόλων, ἡ καταρράκωση καί ἡ ἄμβλυνση τῆς ἐθνικῆς μας συνείδησης.
Ἀνάλογες καταστάσεις παρατηροῦμε νάδιαμορφώνονται καί σέ θεολογικό-δογματικό ἐπίπεδο, ὅπου ἐπιχειρεῖταιἡ ἐπιβολή μίας παγκόσμιας θρησκείας καί ἑνός παγκόσμιου θρησκευτικοῦἡγέτη μέ κύριο ὄχημα τούς οἰκουμενικούς διαλόγους, διαχριστιανικούςκαί διαθρησκειακούς.
Ἡ ὁμογενοποίηση τῶν θρησκειῶν συνεπάγεταιτόν συμφυρμό τῆς ὀρθοδοξίας μέ τίς κάθε λογῆς κακοδοξίες καί τά ἑτερόκλιταπιστεύματα, πού διαθέτουν, δῆθεν, κάποιο μέρος τῆς ἀλήθειας καί τήνπροβολή τους ὡς μία κοινή πίστη καί ἀλήθεια. Προσερχόμαστε, ἔτσι,στούς διαλόγους μέ τήν ἀλήθεια ὡς ζητούμενο καί ὄχι ὡς φορεῖς τῆς ἀποκαλυπτικῆςἀλήθειας τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ὁ στόχος τῆς νεοεποχίτικης πανθρησκείαςἐπιτυγχάνεται πρωταρχικά μέ τήν ἀλλοίωση τῆς ὀρθοδοξίας, πού ἀποτελεῖτήν μόνη σώζουσα ἀλήθεια. Ἡ ἀλλοίωση αὐτή ἔχει λάβει στίς μέρες μαςτήν μορφή μίας ὀργανωμένης ἐπιχείρησης ἀποκαθήλωσης καί ἐξάρθρωσηςτῶν βασικῶν δομῶν τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησιολογίας, τῆς ἀποκαλυπτικῆςἀλήθειας τῶν θεουμένων Προφητῶν, Ἀποστόλων καί Ἁγίων Πατέρων καίτῆς ἐν γένει δογματικῆς τῆς Ἐκκλησίας μας.
Δυστυχῶς ἡ ἐπιχείρηση αὐτή διευκολύνεται,προωθεῖται καί ἐκτελεῖται ἀκόμη καί ἀπό ὀρθοδόξους, κληρικούς ὅλωντῶν βαθμίδων καί λαϊκούς θεολόγους καί Καθηγητές, μέ τήν πληθώρα τῶνκαινοφανῶν θεολογικῶν ἀπόψεων, πού εἰσβάλλουν κυριολεκτικάστήν Ἐκκλησία μας, ὅπως ἡ μεταπατερική καί συναφειακή θεολογία,ἡ βαπτισματική θεολογία, ἡ θεολογία τῶν κλάδων, τῶν δύο πνευμόνων,τῆς διηρημένης ἐκκλησίας, τῆς ἀόρατης ἐκκλησίας, ἡ παραδοχή δύοἐκκλησιολογιῶν καί τόσες ἄλλες ἀντορθόδοξες ἀπόψεις μέ ἀποκορύφωσητά σύγχρονα οἰκουμενιστικά ἀνοίγματα, τίς δογματικές ἀποκλίσειςκαί τίς ἐκπτώσεις σέ θέματα ὀρθοδόξου πίστεως, πού πραγματοποιοῦνταισέ κορυφαῖο ἐκκλησιαστικό ἐπίπεδο στά πλαίσια τῶν λεγομένων διαλόγων.
Ἀνατρέπουν δέ τόσο ριζικά τήν πατροπαράδοτηπίστη μας ὅσα προβάλλονται καί προωθοῦνται ἀπό τούς οἰκουμενιστές,καί προπαγανδίζονται μέ τόση ἐμμονή, συντονισμό καί συστηματικότητα,ἀνερυθρίαστα καί ἐπιθετικά, πού γεννοῦν εὔγλωττες ἀπορίες καί προβληματισμόγιά τήν προέλευση, τήν ὑποκίνηση καί τόν τελικό σκοπό ὅλων αὐτῶν.Γεννοῦν ἀπορίες, ἀλλά καί ὑποψίες, γιά τό πῶς οἱ ἐκφραστές ὅλων αὐτῶντῶν ἀντορθόδοξων θεωριῶν –παρότι μειοψηφία στό ὀρθόδοξο πλήρωμα–βρίσκουν πρόσφορο ἔδαφος καί ἀναδεικνύονται σέ κομβικές θεσμικέςθέσεις τῆς κρατικῆς, ἐκπαιδευτικῆς, ἀλλά καί τῆς ἐκκλησιαστικῆς διοικητικῆςὀργάνωσης· πῶς τούς προσφέρεται πάντοτε (καί σχεδόν ἀποκλειστικά)τό βῆμα τῶν ἐπισήμων ἐκκλησιαστικῶν συνεδρίων καί ἀκαδημιῶν καίτό μικρόφωνο τοῦ ἐπισήμου Ρ/Σ τῆς Ἐκκλησίας μας· πῶς τοποθετοῦνταιπάντοτε (καί σχεδόν ἀποκλειστικά) ὡς ἐπίσημοι ἐκπρόσωποι τῆς Ἐκκλησίαςμας στούς οἰκουμενικούς διαλόγους, στίς διαθρησκειακές συνάξεις· πῶςεἶναι πάντοτε αὐτοί πού ὁρίζονται καί συνυπογράφουν ἀπαράδεκτακαί προδοτικά κείμενα, ὅπως τοῦ Balamand, τοῦ Porto Alegre, τῆς Ραβέννας καί τόσων ἄλλων.
Ὅσο καί ἄν μᾶς λυπεῖ καί μᾶς συνθλίβει, ὅσοκι ἄν ἀδυνατοῦμε νά τό πιστέψουμε καί νά τό ἀποδεχθοῦμε, ἡ ἴδια, ὅμως,ἡ πραγματικότητα, ἡ πορεία τοῦ οἰκουμενισμοῦ, οἱ πρακτικές καί οἱμέθοδοι τῶν οἰκουμενιστῶν ἀποκαλύπτουν τήν ἄμεση ἀντιστοιχίακαί ἐξάρτηση μέ τούς σχεδιασμούς τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων καί τῆς ΝέαςἘποχῆς.
Ἡ ποδηγέτηση καί ὁμογενοποίηση τῶνλαῶν ἀπό τά διεθνῆ κέντρα ἐξουσίας καί ἐλέγχου προαπαιτεῖ καί τήν ὁμογενοποίησητῶν θρησκειῶν τους, καί ἐνεργεῖται μέσῳ τῶν ἐντολοδόχων τους πού ἐκτελοῦνδιατεταγμένη ὑπηρεσία. Προαπαιτεῖ τήν νόθευση τῆς ἀλήθειας, τήνἀλλοίωση καί τήν ἔπτωσή της σέ δοξασία, σέ ἀντίληψη, σέ θεωρία,σέ ἰδεολογία, σέ στοχασμό· προαπαιτεῖ τήν μετάλλαξη τῆς ὀρθοδόξουἘκκλησίας μας ἀπό ταμειοῦχο τῆς χάριτος καί τῆς ἀποκαλυπτικῆς ἀλήθειαςτοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ σέ παραφυάδα τοῦ πανθρησκειακοῦ συνονθυλεύματος,σέ μία «ἑτερότητα» μέσα στήν «ποικιλία θεολογικῆς ἐκφράσεως»,σέ μία «πτυχή τῆς ἀλήθειας» στά πλαίσια τῆς «ἑνότητος ἐν τῇ ἀληθείᾳ».
Ἡ ἀπάντησή μας σέ ὅλα αὐτά καί σέ ὅλουςαὐτούς θά εἶναι ἄμεση καί ἀποφασιστική. Θά δείξουμε ὅλοι μας ἐγρήγορσηκαί ἐνεργοποίηση, τόλμη καί ἀποφασιστικότητα, ἀφύπνιση καί ἀντίστασηγιά τήν ἀνατροπή ὅλων τῶν ἀντορθόδοξων καί ἀνθελληνικῶν σχεδιασμῶν.Ἀντίσταση ἐπίμονη καί ἀποτελεσματική· ἀντίσταση ὀργανωμένηκαί ὄχι ἐπιφανειακή, πού θά στηρίζεται κυρίως στόν προσωπικό μας ἁγιασμό,τήν νήψη, τήν προσευχή καί τήν μελέτη. Θά στηρίζεται στό ὁμολογιακόμας φρόνημα καί τήν μαρτυρική μας διάθεση· στήν διάθεση νά ὑποστοῦμεὁποιαδήποτε θυσία κι ἄν χρειαστεῖ γιά τήν ὀρθόδοξη πίστη μας. Θάστηρίζεται κυρίως καί πρωταρχικά στήν ἐνίσχυση καί τήν βοήθεια τῆςπανσθενοῦς δυνάμεως καί τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ μας,πού θά συντρίψει καί θά ἐξαλείψει κάθε ἀπόπειρα καί κάθε σχεδιασμό ἀλλοιώσεωςτῆς σώζουσας ἀλήθειας τῆς Μίας Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς ὈρθοδόξουἘκκλησίας μας.
