Καθ’ἑκάστην ἡμέραν…» (Ψαλμ. ρμδ΄ 2)
Ἔζησε μιὰ πολυκύμαντη ζωή. Ἀντίκρισεσυχνὰ τὸν θάνατο καὶ τὸ τυφλὸ μίσος. Χάρηκε νίκες ἐξαίσιες, ἀλλὰ καὶ βρέθηκε ὄχισπάνια σὲ τρομερὰ ἀδιέξοδα. Καταδιώχθηκε ἀπὸ ἐκείνους ποὺ εἶχε ἀγαπήσει καὶ εὐεργετήσει.Πόνεσε. Πόνεσε πολύ. Πολλὲς φορὲς μέσα στὸ ποτήρι τοῦ κρασιοῦ του ἔσταζαν πικρὰτὰ δάκρυά του. «Τὸ πόμα μου μετὰ κλαυθμοῦ ἐκίρνων».
Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ὅμως μπόρεσε νὰ γράψη, μπόρεσε νὰ πῆ καὶ νὰ ψάλη:Κύριε, «καθ’ ἑκάστην ἡμέραν εὐλογήσω σε καὶ αἰνέσωτὸ ὄνομά σου…» (Ψαλμ. ρμδ΄ 2). Θεέ μου, θὰ δοξολογῶ καὶ θὰ ὑμνῶ τὸ ὄνομάσου «καθ’ ἑκάστην ἡμέραν». Κάθε μέρα. Αὐτὸ ἀποφάσισε καὶ αὐτὸ τραγούδησε ὁμεγάλος βασιλιάς, προφήτης καὶ ποιητής, ὁ Δαβίδ.
«Εὐλογήσω σε, Κύριε, καὶ αἰνέσω τὸ ὄνομά σου». Ὄχι μόνο ὅταν τύχη καὶ τὸθυμηθῶ. Ὄχι μόνο σὲ μιὰ ἐπίσημη ἑορτή. Ὄχι μόνο στὴν καθιερωμένη ἡμέρα τῆςλατρείας σου. Ἀλλὰ «καθ’ ἑκάστην ἡμέραν». Κάθεμέρα. Σήμερα. Αὔριο, μεθαύριο. Ὅ,τι κι ἂν εἶναι αὐτὸ τὸ σήμερα. Ὅ,τι κι ἂν φέρηαὐτὸ τὸ αὔριο. Ὅ,τι κι ἂν παρουσιάση τὸ μεθαύριο. Τὸ ἔχω ἀποφασίσει, τὸ ἔχω αἰσθανθεῖ:«Καθ’ ἑκάστην ἡμέραν εὐλογήσω σε καὶ αἰνέσω τὸ ὄνομάσου…». Κάθε μέρα.
* * *
…Ξημερώνει. Σκεπασμένος μὲσύννεφα ὁ οὐρανός. Πουθενὰ ἥλιος. Βαριὰ ἡ ἀτμόσφαιρα. Κάτι δυσάρεστο, κάτιμελαγχολικὸ ἁπλώνεται στὴν ψυχή. Μιὰ διάθεση ὄχι καὶ τόσο καλὴ γεννιέται μέσαμου. Ὅμως ὄχι! Δὲν θὰ ἐγκαταλειφθῶ στὴ διάθεση αὐτή. Δὲν εἶπα αὐτὸ ποὺ εἶπε καὶὁ Δαβίδ; «Καθ’ ἑκάστην ἡμέραν εὐλογήσω σε». Ἂςεἶναι συννεφιασμένος ὁ οὐρανὸς καὶ θολὴ ἡ ἀτμόσφαιρα. Ἐγὼ σὲ ὑμνῶ. Σὲ δοξάζω καὶσήμερα. Ἐσένα ποὺ εἶσαι ὁ παντοδύναμος καὶ ὁ ἀγαθός. Τὰ σύννεφά σου εἶναι μιὰ εὐλογία,μιὰ δροσιά. Ἡ θολὴ ἀτμόσφαιρα καὶ ἡ βαριὰ νέφωση θὰ μεταβληθοῦν σὲ βροχὴ εὐεργετική,σὲ καρπὸ καὶ σὲ δύναμη. Γιατί λοιπὸν νὰ ἀφήσω αὐτὴ τὴν ἀκαθόριστη μελαγχολία νὰμὲ ποτίση; Γιατί νὰ μὲ κάνη δύσθυμο ὁ συννεφιασμένος οὐρανός; Γιατί νὰ εἶμαι ἕναςμελαγχολικὸς ἄνθρωπος καὶ ὄχι ἕνας δοξολογητής σου; Θὰ σὲ δοξολογήσω καὶσήμερα. Θὰ σὲ ὑμνήσω καὶ αὔριο, ὅταν ὁ ἥλιος πυρπολῆ τὴ γῆ καὶ ἡ ζέστη εἶναι ἀφόρητη.Θὰ ὑμνήσω τὸ ὄνομά σου καὶ μέσα στὴν παγωνιὰ τοῦ χειμώνα. Καθ’ ἑκάστην ἡμέραν:καὶ στὴν συννεφιασμένη καὶ στὴν γελαστὴ καὶ στὴν ἀνοιξιάτικη καὶ στὴνφθινοπωρινή, «εὐλογήσω τὸ ὄνομά σου».
* * *
…ΞημερώνειΠόσο ἀνήσυχη ἦταν ἡ νύχτα μου! Καὶ πόσο πιὸ ἀνήσυχη προμηνύεται ἡ μέρα! Μὲπεριμένουν ἕνα σωρὸ σκοτοῦρες. Νιώθω ἀνόρεχτος. Πρέπει καὶ σήμερα νὰ ἀντιμετωπίσωπλῆθος περιπτώσεις. Κάθε εἴδους ζητήματα πολιορκοῦν πρωὶ-πρωὶ τὸ φτωχό μουμυαλό. Ἀρρώστιες, γκρίνιες οἰκογενειακές, ἐπαγγελματικὲς δυσκολίες. Δὲν πρόλαβακαλὰ-καλὰ νὰ ξυπνήσω, ν’ ἀνοίξω τὰ μάτια καὶ σὰν ἀδιάκριτοι ἐπισκέπτες ὅλα αὐτὰθρονιάστηκαν μέσα μου. Δύσκολη μέρα. Μὰ καὶ σήμερα πρέπει νὰ εἶμαι ὑμνητὴς τοῦΘεοῦ. Δὲν πρέπει νὰ ξεχνῶ τὸν Δαβίδ. «Καθ’ ἑκάστην ἡμέρανεὐλογήσω σε καὶ αἰνέσω τὸ ὄνομά σου» εἶχε πεῖ. Αὐτὸ πρέπει νὰ ἐπαναλάβωκι ἐγώ. Καὶ νὰ τὸ ἐπαναλάβω καὶ γιὰ τὸ σήμερα.
Καὶ σήμερα, Θεέ μου, θὰ σὲ δοξολογήσω. Θὰ σὲ ὑμνήσω, διότι ὑπάρχεις καὶκρατᾶς στὰ χέρια σου τὰ πάντα. Μέσα ἀπὸ τὶς δυσκολίες μοῦ ἑτοιμάζεις μίαν ἀπέραντηκαὶ αἰώνια χαρά. Μὲ τὰ προβλήματά μου ὑφαίνεις τὴν εὐτυχία μου. Τὰ δάκρυά μου θὰτὰ μεταβάλης σὲ ποτὸ εὐφροσύνης. Διότι εἶσαι Πατέρας. Διότι μὲ ἀγαπᾶς. Γι’ αὐτὸκαὶ σὲ δοξολογῶ καὶ μεγαλύνω τὸ ὄνομά σου καὶ σήμερα. Σ’ αὐτὴ τὴν ἀνάποδη μέρα.Καὶ αὔριο θὰ κάνω τὸ ἴδιο. «Καθ’ ἑκάστην ἡμέραν εὐλογήσωσε». Ὅ,τι κι ἂν συμβῆ, ὅ,τι κι ἂν μεσολαβήση, δὲν θ’ ἀφήσω νὰ ἔλθη ἡνύχτα, χωρὶς νὰ σοῦ πῶ ἕνα ἐγκάρδιο «δόξα σοι,Κύριε».
* * *
Ὅπου κι ἂν βρίσκεσαι, ὅ,τι κι ἂνκάνης, μπορεῖς νὰ εἶσαι ἕνας δοξολογητὴς τοῦ Θεοῦ. Ἂν εἶναι κάποιος, ποὺ ἀξίζεινὰ ὑμνῆται, εἶναι ὁ μεγάλος Θεός μας. Κανένας ὕμνος δὲν ἐξαντλεῖ τὴν μεγαλωσύνητου. Καμιὰ δοξολογία δὲν μπορεῖ νὰ μιλήση ἄξια γιὰ τὴν ἀγάπη του.
Ἂν κάθε μέρα νιώθης τὴν ἀνάγκη νὰ πῆς κάτι ἐπαινετικὸ γιὰ κάποιον, ποὺ ἀγαπᾶς ἢ ἐκτιμᾶς πολύ, αὐτὸ ἰσχύει πολὺ περισσότερο γιὰ Κεῖνον, ποὺ εἶναι ὁ ὑπὲρ πάντα ἀγαπητός.
Ἂνκάθε μέρα ὑμνῆς καὶ δοξάζης τὸν Κύριο, θὰ διαπιστώσης πόσο διαφορετικὸ χρῶμα θὰἀποκτήση ἡ ζωή σου. Ἤδη, τὴν στιγμὴ ποὺ θὰ προφέρης τὸ «καθ’ ἑκάστην ἡμέραν εὐλογήσω σε καὶ αἰνέσω τὸ ὄνομά σου», θὰ αἰσθανθῆςπιὸ ἀνάλαφρη τὴν ψυχή σου. Θὰ νιώσης ὅτι ἀνεβαίνεις ψηλότερα ἀπὸ τὰ χαμηλὰ καὶμικρά. Κάτι ἀπὸ τὴν δόξα καὶ τὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ θὰ στάξη μέσα σου. Καὶ θὰ σὲγεμίση ἐλπίδα καὶ δύναμη. Ἡ μέρα, ἡ κάθε μέρα, ἡ ὁποιαδήποτε μέρα γιὰ κείνουςποὺ ξέρουν νὰ ὑμνοῦν τὸν Κύριο τῆς δόξης εἶναι πολὺ διαφορετικὴ ἀπὸ τὴν ἡμέρα τῶνἄλλων ἀνθρώπων. Ἐξομοιώνεσαι μὲ τὶς ἀγγελικὲς δυνάμεις καὶ ἐπαναλαμβάνεις μαζὶμὲ τὰ Σεραφεὶμ μπροστὰ στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ, θαμπωμένος ἀπὸ τὴν θεϊκὴ δόξα, τὸ «Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος, Κύριος Σαβαώθ· πλήρης πᾶσα ἡ γῆ τῆςδόξης Αὐτοῦ».
Ἂνκάθε μέρα ὑμνῆς καὶ δοξάζης τὸν Κύριο, θὰ διαπιστώσης πόσο διαφορετικὸ χρῶμα θὰἀποκτήση ἡ ζωή σου. Ἤδη, τὴν στιγμὴ ποὺ θὰ προφέρης τὸ «καθ’ ἑκάστην ἡμέραν εὐλογήσω σε καὶ αἰνέσω τὸ ὄνομά σου», θὰ αἰσθανθῆςπιὸ ἀνάλαφρη τὴν ψυχή σου. Θὰ νιώσης ὅτι ἀνεβαίνεις ψηλότερα ἀπὸ τὰ χαμηλὰ καὶμικρά. Κάτι ἀπὸ τὴν δόξα καὶ τὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ θὰ στάξη μέσα σου. Καὶ θὰ σὲγεμίση ἐλπίδα καὶ δύναμη. Ἡ μέρα, ἡ κάθε μέρα, ἡ ὁποιαδήποτε μέρα γιὰ κείνουςποὺ ξέρουν νὰ ὑμνοῦν τὸν Κύριο τῆς δόξης εἶναι πολὺ διαφορετικὴ ἀπὸ τὴν ἡμέρα τῶνἄλλων ἀνθρώπων. Ἐξομοιώνεσαι μὲ τὶς ἀγγελικὲς δυνάμεις καὶ ἐπαναλαμβάνεις μαζὶμὲ τὰ Σεραφεὶμ μπροστὰ στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ, θαμπωμένος ἀπὸ τὴν θεϊκὴ δόξα, τὸ «Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος, Κύριος Σαβαώθ· πλήρης πᾶσα ἡ γῆ τῆςδόξης Αὐτοῦ».
“ΖΩΗ”, 01/12/2011
