Τον εαυτό μας είναι δυνατόν, πολλοί από εμάς ναεντοπίσουμε, στο Ευαγγελικό απόσπασμα που ακούσαμε σήμερα, αδελφοί μου.Ακούσαμε τον Χριστό να διηγείται για την πρόσκληση που απηύθυνε σε πολλούς έναςπλούσιος άνθρωπος, προκειμένου να συμμετάσχουν σε επίσημο δείπνο που παρέθετεστο σπίτι του. Και είδαμε τους προσκεκλημένους να επικαλούνται πλείστες όσεςφτηνές δικαιολογίες για να το αποφύγουν. Δικαιολογίες σχετικά με οικογενειακέςκαι εργασιακές υποχρεώσεις, «προφάσεις εν αμαρτίαις», ουσιαστικά.
Η περικοπή είναι, ασφαλώς, παραβολική. Αυτός πουπροσκαλεί είναι ο Χριστός. Το δείπνο είναι το τραπέζι της Θείας Ευχαριστίας, ηΘεία Λειτουργία. Οι προσκεκλημένοι είμαστε όλοι όσοι βαπτισθήκαμε στο όνομά Τουκαι ανήκουμε στην Εκκλησία Του. Μάς καλεί να συμμετάσχουμε στο Μυστήριο τηςζωής, προκειμένου να ενωθούμε μαζί Του και μεταξύ μας και να γευθούμε από αυτήτη ζωή τα αγαθά της Βασιλείας Του. Όλα αυτά μάς δίδουν την αφορμή και τηνευκαιρία να διεισδύσουμε στην ουσία του Μυστηρίου, άνευ του οποίου δενυφίσταται Εκκλησία. Δεν υπάρχει προοπτική σωτηρίας.
Κατά τον δογματικό Πατέρα της Εκκλησίας μας Όσιο Ιωάννητον Δαμασκηνό, η Θεία Ευχαριστία «λέγεται και είναι αληθινή Θεία Κοινωνία,επειδή, με αυτή, κοινωνούμε με τον Χριστό και μετέχουμε του Σώματος και τηςΘεότητάς του. Λέγεται, επίσης, Θεία Κοινωνία, επειδή, με αυτήν οι άνθρωποιγινόμαστε ένα και μεταξύ μας. Επειδή όλοι μας μεταλαμβάνουμε από ένα άρτογινόμαστε ένα σώμα και ένα αίμα με τον Χριστό και μεταξύ μας συναπαρτίζουμε ταμέλη του ενός σώματος, του Σώματος του Χριστού»(1). « Η Ευχαριστία είναι ηείσοδος της Εκκλησίας στη χαρά του Κυρίου Της. Και το μπάσιμο στη χαρά αυτή,ώστε να μαρτυρήσεις για λογαριασμό της στον κόσμο, είναι αληθινά η καθεαυτόκλήση της Εκκλησίας, η ουσιαστική λειτουργία της, το μυστήριο με το οποίο ηΕκκλησία γίνεται αυτό που είναι»(2)
Αφού περιγράψαμε, με αδρές γραμμές, την ουσία τουΜυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, ας δούμε δύο σχετικά σημεία που συχνάαπασχολούν την πνευματική μας ζωή. Το πρώτο είναι η αποσύνδεση του Μυστηρίουαπό οποιαδήποτε εθιμική συνήθεια ή εορτολογική ανάγκη και η σύνδεσή του με τηνεσωτερική καθαρότητα. Στο σημείο αυτό ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος σημειώνει:«Πολλοί από τους πιστούς, ενώ είναι γεμάτοι από αμέτρητα κακά… πλησιάζουν τηνΑγία Τράπεζα, κατά τις εορτές, όπως – όπως. Δεν γνωρίζουν ότι κατάλληλος καιρόςγια την Θεία Κοινωνία δεν είναι η εορτή και η πανήγυρη, αλλά η καθαρή συνείδησηκαι η άμεμπτη ζωή… Γι’ αυτό σας παρακαλώ όλους», συνεχίζει ο Χρυσόστομος, «μηπλησιάζετε στα Θεία Μυστήρια επειδή απλώς και μόνο το απαιτεί η εορτή. Αλλά, ανκάποτε πρόκειται να λάβετε μέρος στην αγία αυτή προσφορά, να καθαρίζετε καλάτον εαυτό σας, πολλές μέρες πριν, με την μετάνοια, την προσευχή, τηνελεημοσύνη»(3)
Το δεύτερο σημείο αφορά στη συχνότητα της προσέλευσης στοΜυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Είναι θέμα για το οποίο οι απόψεις διίστανται,ενώ μέχρι πρότινος κυριαρχούσε η άποψη ότι η συχνή Θεία Κοινωνία είναι ενέργειαασεβής προς τον Θεό. Επί του θέματος διασώζεται μία αφήγηση που αφορά στονμακαριστό Αγιορείτη Γέροντα Παϊσιο: «Τρεις μήνες πριν από τον θάνατο τουΓέροντος Παϊσίου, ένας Ρώσος μοναχός, μαζί με τον κατά σάρκα αδελφό του, τονεπισκέφθηκαν και συζητούσαν αρκετή ώρα. Το αντικείμενο της συζητήσεως ήταν ησυχνή Θεία Κοινωνία των Αγίων Μυστηρίων. Ο Γέροντας ρώτησε τον λαϊκό πόσεςφορές κοινωνεί. Όταν πήρε την απάντηση «μία φορά τον χρόνο», με αγάπη τονενουθέτησε ότι πρέπει να κοινωνεί κάθε μήνα ή τουλάχιστον, με την ευκαιρία κάθενηστείας. Ο λαϊκός είπε ότι, εξαιτίας των καθημερινών εργασιών, δε θα μπορούσενα ακολουθήσει τη συμβουλή του, αλλά ο Γέροντας δεν συμφώνησε και είπε:
- Αν κάποιος το επιθυμεί πολύ και σε περίπτωση που ηεργασία του είναι εκατό φορές περισσότερη, ακόμη κι αν διοικεί ολόκληρη τηνχώρα, θα βρει τον χρόνο, όπως ευρίσκει και για τις γήινες εργασίες. Κατόπιν,μίλησε για την αναγκαιότητα της συχνής Θείας Κοινωνίας, επειδή, διά μέσουαυτής, επιτυγχάνεται τέτοια ένωσις με τον Κύριο, ώστε είμεθα πλέον ένα πνεύμαμαζί Του. Και χωρίς ένωση με τον Χριστό σ’ αυτήν τη ζωή, πώς θα ενωθούμε μεΑυτόν στην μέλλουσα;»(4)
Από τα παραπάνω μπορούμε να αντιληφθούμε, αγαπητοί μου,την αξία της συμμετοχής μας στο μέγα Μυστήριο της ζωής, με κατάλληληπροετοιμασία, διά της μετανοίας και σε τακτά χρονικά διαστήματα, όχι αυθαίρετα,αλλά πάντα σε συνεννόηση με τον πνευματικό μας. Ας κρατήσουμε ως ιερό δίδαγματον λόγο του π. Παϊσίου: «Αν δεν ενωθούμε με τον Χριστό σ’ αυτή τη ζωή, δεν θαμπορούμε να είμαστε μαζί Του στην αιωνιότητα». ΑΜΗΝ!
Αρχιμ. Ε.Ο.
1. «Έκδοσις ακριβής της Ορθοδόξου πίστεως», Ε.Π.Ε. σελ.474
2. π. Αλέξανδρος Σμέμαν, «Για να ζήσει ο κόσμος», σελ. 37
3. Ε.Π.Ε. 35,214
4. Ιερομονάχου Αντωνίου, «Αγιορείτες Πατέρες», Τόμος Β΄,σελ. 104
