ΟιΠροπάτορες του Κυρίου
Δύο Κυριακές προ των Χριστουγέννων, ηΕκκλησία μας, αγαπητοί μου, μάς καλεί σήμερα να τιμήσουμε την μνήμη όλων των κατάσάρκα προγόνων και προπατόρων του Κυρίου, ανδρών και γυναικών, τα ονόματα τωνοποίων θα ακούσουμε αναλυτικά στην Ευαγγελική περικοπή της ερχόμενης Κυριακής,προ της Γεννήσεως του Χριστού.
Πρόκειται για ανθρώπους που, ενώ έζησανστην προ Χριστού μακραίωνη περίοδο της Παλαιάς Διαθήκης, στον κόσμο του νόμουκαι όχι της χάριτος, είχαν προσανατολισμένη την ζωή τους στην προοπτική τηςελεύσεως του Σωτήρα, βιώνοντας, με τον τρόπο αυτό, ζωή εν Χριστώ, προ Χριστού.Πρόκειται για ανθρώπους που βίωσαν την προσωπική τους δικαίωση και τηνεπιβεβαίωση της πίστης τους με την Γέννηση, την Σταύρωση και την εκ νεκρώνΑνάσταση του αναγγελμένου από τον Θεό Σωτήρα, που είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν υπήρξαν απλά στηνιστορία, όπως τα αναρίθμητα πλήθη των ανθρώπων που πέρασαν απ’ αυτή τη γη. Το πέρασμάτους έμεινε ανεξίτηλα χαραγμένο στην ιστορία και στην μνήμη της Εκκλησίας,γιατί έζησαν προσδοκώντας τον μεγάλο Αναμενόμενο. «Υπάρχει μεγάλη διαφοράανάμεσα στο να υπάρχεις και στο να ζεις. Πολλοί άνθρωποι υπάρχουν. Λίγοι, όμως,πραγματικά ζουν.
Μόνο εκείνοι που ευχαριστούνται στιςεντολές Του και αγαλλιούν στην πραγματοποίηση του θελήματός Του θα περάσουνπέρα από την απλή ύπαρξη και θα βρουν την πραγματική ζωή…»1
Ο εορτασμός της μνήμης των ΑγίωνΠροπατόρων και η διάσωση των ονομάτων τους από τις Ευαγγελικές περικοπές τωνημερών δεν είναι τυχαία γεγονότα. Γίνονται, πρωτίστως, για να καταδειχθεί η ιστορικότητατου προσώπου του Χριστού και για να γίνει αποδεκτό, πέρα από κάθε αμφισβήτηση,ότι «ο Ιησούς, όντας Υιός του Θεού, έχει έλθει «εν σαρκί», ως πραγματικήανθρώπινη ύπαρξη. Αυτή η διαβεβαίωση ήταν άκρως σημαντική στον καιρό τωνΑποστόλων και στις πρώτες Χριστιανικές γενιές, γιατί, άσχετα με ό,τι συμβαίνεισήμερα, ο πειρασμός της πρώιμης περιόδου του Χριστιανισμού δεν ήταν η άρνηση τηςΘεότητος του Ιησού, αλλά η άρνηση της πραγματικής και αυθεντικής Τουανθρωπότητας»2
Οι Άγιοι Προπάτορες τιμώνται, επίσης,για να καταδειχθεί η εκπλήρωση των επαγγελιών και υποσχέσεων του Θεού προς τον Αβραάμ,ότι ο Σωτήρας θα προέλθει από το δικό του γένος και προς τον Δαυίδ ότι οΧριστός θα καθίσει πάνω στον δικό του θρόνο και θα βασιλεύσει σε μια βασιλείαπου δεν θα έχει τέλος.
Αυτό, όμως, που ιδιαίτερα πρέπει ναπροσεχθεί στο σημείο αυτό είναι ότι ο Θεός εκπληρώνει τις υποσχέσεις του, παράτο γεγονός ότι ο λαός Του δεν παραμένει πάντα πιστός. Ανάμεσα στους Προπάτορες,από τους οποίους προήλθε, κατ’ άνθρωπον, ο Χριστός, «υπάρχουν και αμαρτωλοί καιειδωλολάτρες. Με μια λέξη, ο Ιησούς δεν προέρχεται μόνο από δικαίους καιαγίους, αλλά και από πονηρούς και αμαρτωλούς».3
Κορυφαίο παράδειγμα ο Δαυίδ, ο οποίοςυπέπεσε σε πλήθη μεγάλων αμαρτιών και, εντούτοις, κατέχει κορυφαία θέση μεταξύτων Αγίων Προπατόρων. Η στάση αυτή του Ιησού είναι καθοριστική για την στάσητης Εκκλησίας, διαχρονικά, έναντι της αμαρτίας και των αμαρτωλών, όλων μας δηλ.Ο Χριστός και η Εκκλησία Του στηλιτεύουν την αμαρτία και καλούν όλους να αγωνιζόμαστεγια την απαλλαγή από τα δεσμά της. Την ίδια, όμως, στιγμή δέχεται την μετάνοιατων αμαρτωλών, δεν κλείνει τις θύρες της καρδιάς του σε εκείνους που, ναι μεναμαρτάνουν, αλλά, αυτοκατακρινόμενοι και μετανοούντες, αναζητούν την χάρη καιτο έλεος του Θεού. Από τέτοιους ανθρώπους, από τους μετανοημένους αμαρτωλούς,μπορούν να προέλθουν δοχεία αγιότητος σαν κι αυτά των Αγίων Προπατόρων, πουεορτάζουμε σήμερα και είθε πάντα να λειτουργούν ως υποδείγματα πίστεως καιμετανοίας για όλους μας. ΑΜΗΝ!
Αρχιμ. Ε.Ο – Μητρόπολη Δημητριάδος
2 όπ.πρ. σελ. 101-102
3 όπ.πρ. σελ. 106
