AΔIANOHTON KAI ΑΦΑΝΤΑΣΤΟΝ
Στούς χαλεπούς καιρούς μας συμβαίνουν πράγματα, τά όποια στις προηγούμενες έποχές ήταν άδιανόητα, οϋτε άπό τή φαντασία ήταν δυνατό νά περάσουν. "Ενα άπ' αύτά τά άδιανόητα και άφάνταστα πράγματα θά άναφέρωμε έδώ.
Ό ένας της Τριάδος, ό ΥΙός και Λόγος τοϋ Θεοϋ Πατρός, μέ τήν ένανθρώπησί του ήλθε στόν κόσμο γιά δύο κυρίως λόγους: Γιά νά κηρύξη τήν άλήθεια, καΐ νά θυσιασθή. Καΐ τά δύο γιά τή σωτηρία μας.
Ώς πρός τό πρώτο, ένώπιον τοϋ Πιλάτου ό ένανθρωπήσας Υιός και Λόγος τοϋ Θεοϋ Πατρός, ό Κύριος Ίησοϋς Χριστός, διακήρυξε: «Έγώ εις τούτο γεγέννημαι και εις τούτο έλήλυθα εις τον κόσμον, ίνα μαρτυρήσω τή αλήθεια. Πας ο ων έκ της άληθείας ακούει μου της φωνής» (Ίωάν. ιη' 37). Έγώ γι'αυτό γεννήθηκα και γι'αυτό ήλθα στόν κόσμο, για να δώσω μαρτυρία για τήν άλήθεια. Καθένας, ο όποιος εινε τέκνο τής άληθείας, παραδέχεται τή διδασκαλία μου.
Ή άλήθεια, τήν όποία δίδαξε ό Χριστός, «ό Αμήν, ό μάρτυς ό πιστός και άληθινός» ('Αποκ. γ' 14), ονομάζεται Εύαγγέλιο. Περιέχεται δέ στό βιβλίο, πού έπίσης φέρει τό όνομα Εύαγγέλιο. Είνε τό ώραιότερο όνομα βιβλίου. Τό Εύαγγέλιο διδάσκει όλα τά καλά, και κανένα κακό- όλα τά ώφέλιμα, και τίποτε τό έπιζήμιο. Χρυσό βιβλίο τό Εύαγγέλιο, πάγχρυσο, άφοϋ όλα τά λόγια τοϋ Χριστοϋ είνε χρυσά. 'Αστυνομικά όργανα τών έχθρών τοϋ Ίησοϋ άπεσταλμένα νά τόν συλλάβουν και νά τόν οδηγήσουν ένώπιόν των, όταν άκουσαν τά λόγια του άφωπλίσθηκαν και ώμολόγησαν: «Ούδέποτε ούτως έλάλησεν άνθρωπος, ώς ούτος ό άνθρωπος» (Ίωάν. ζ' 46). Και μεγάλοι συγγραφείς τοϋ κόσμου, άκόμη και πατριάρχες τής άπιστίας καΐ άθεΐας, κατακυριευομενοι απο τη δύναμι των λόγων τοϋ Εύαγγελίου ώμολόγησαν, ότι το Εύαγγέλιο εινε ασύγκριτο και άφθαστο. "Ενας απ' αύτούς είπε: "Αν ύπάρχουν λογικά όντα σε άλλους πλανήτες, δεν είνε δυνατό νά έχουν Θρησκεία ανώτερη απ' αύτη, πού θεμελίωσε ό 'Ιησοϋς παρά τό φρέαρ Συχάρ. Μόνο μικροί άνθρωποι, αμαθείς με τή βαθύτερη έννοια τής λέξεως, απνευμάτιστοι, πού κατάργησαν τό πνεύμα και ζοϋν γιά τή σάρκα, τή γαστέρα και τά ύπογάστρια, όπως οί πλείστοι πολιτικοί τής 'Ορθόδοξης Χριστιανικής 'Ελλάδος, δέν είνε σέ θέσι νά έκτιμήσουν τό Εύαγγέλιο. Δυστυχείς άνθρωποι, αξιολύπητοι καί αξιοθρήνητοι. Συνέφερε νά μήν είχαν γεννηθή.
'Ο Παϋλος, ό ούρανοβάμων απόστολος, στόμα Χριστοϋ, έγραψε γιά τό Εύαγγέλιο: «Ούκ έπαισχύνομαι τό Εύαγγέλιον τοϋ Χριστού' δύναμις γαρ Θεού έστιν εις σωτηρίαν παντΐ τω πιστεύοντι, Ίουδαίω τε πρώτον και Έλληνι» (Ρωμ. α' 16). Δέν έντρέπομαι γιά το Εύαγγέλιο, έπειδή είνε δύναμι Θεού προς σωτηρίαν γιά καθένα, ό όποιος πιστεύει, τον Ιουδαίο πρώτα και ύστερα τον "Ελληνα (τόν ειδωλολάτρη). Τό Εύαγγέλιο είνε δύναμι, πού σώζει. 'Αλλ' οί μικροί άνθρωποι, καί μεταξύ αύτων οί πλείστοι πολιτικοί δέν τιμοϋν τή σωτηριώδη δύναμι τοϋ Εύαγγελίου, αλλά δουλεύουν στίς αδυναμίες τους, πού όδηγοϋν σέ όλεθρο.
Γιατί τό Εύαγγέλιο είνε δύναμι Θεοϋ πρός σωτηρίαν; Γράφει ό μέγας Παϋλος γιά τό Εύαγγέλιο: «Ούκ εστι κατα ανθρωπον... άλλα δι' άποκαλύψεως 'Ιησοϋ Χριστού» (Γαλ. α' 11-12). Τό Εύαγγέλιο δέν είνε ανθρώπινο κατασκεύασμα, αλλ' αποκάλυψι από τόν 'Ιησοϋ Χριστό, ό οποίος δέν είνε απλώς άνθρωπος, αλλά Θεός ένανθρωπήσας, Θεάνθρωπος. Στό Εύαγγέλιο αποκαλύπτονται ούράνιες αλήθειες, πού πρέπει νά πιστεύη ό άνθρωπος, καί τό θείο θέλημα, πού πρέπει ν' αγωνίζεται νά έφαρμόζη, γιά νά τύχη σωτηρίας. 'Επειδή τό Εύαγγέλιο είνε έξ αποκαλύψεως, γι' αύτό δέν έχει οΰτε ένα τρωτό σημείο" γι' αύτό περιέχει όλα τά καλά, «όσα έστιν άληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα άγνά, όσα προσφιλή, όσα εϋφημα, ει' τις άρετή και ει' τις επαινος» (Φιλιπ. δ' 8)" γι' αύτό καί έχει τή δύναμι νά σώζη.
«Μετανοείτε και πιστεύετε έν τω Εύαγγελίω», είπεν ό Χριστός στήν αρχή τής δημοσίας δράσε- ώς του (Μάρκ. α' 15). N' άλλάξετε μυαλά και νά πιστεύετε στο Εύαγγέλιο. Καί στό τέλος τής παρουσιας του στή γή είπε στους μαθητάς του: «Πορευθέντες εις τόν κόσμον άπαντα κηρύξατε τό Εύαγγέλιον πάση τή κτίσει. Ό πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται, ό δε άπιστήσας κατακριθήσεται» (Μάρκ. ιστ' 15-16). Να πάτε σ'όλο τόν κόσμο και να κηρύξετε τό Ευαγγέλιο σ'όλη τήν άνθρωπότητα. Όποιος θα πιστεύση και θα βαπτισθή, θα σωθή. Ένω έκεινος, που δέν θα πιστεύση, θα καταδικασθή.
Αύτή είνε ή άξία και ή σημασία τοϋ Εύαγγελίου. Ή δέ θεοπνευστία του βεβαιώνεται μέ έκπλήρωσι προφητειών, μέ τέλεσι θαυμάτων και μέ δημιουργία έκατομμυρίων αγίων, μαρτύρων και θαυματουργών, τών οποίων και τά οστα άναδίδουν άρωμα Χριστού.
'Ερχόμεθα τώρα στό άδιανόητο και άφάνταστο φαινόμενο τής έποχής μας, πού είπαμε στήν άρχή τοϋ άρθρου ότι θ' άναφέρωμε. Ποίοι πρώτοι άπ' όλους έπρεπε νά τιμοϋν τό Εύαγγέλιο, τό θεόπνευστο καΐ ιερό και άγιο και σωτήριο κείμενο τής 'Εκκλησίας; 'Ασφαλώς οί έκπρόσωποι και προκαθήμενοι τής 'Εκκλησίας. «Σοφία, ορθοί!», άναφωνεί ό λειτουργός τής 'Εκκλησίας ύψώνοντας τό Εύαγγέλιο έν μέσω τοϋ ναοϋ. Τό Εύαγγέλιο είνε «σοφία», ή άληθινή σοφία, καΐ προτρέπονται οί άνθρωποιτής
'Εκκλησίας νά σταθοϋν «ορθοί», γιά νά τιμήσουν τό Εύαγγέλιο. Και βεβαίως τυπικώς, μέ τήν όρθία στάσι τοϋ σώματος, οί έκκλησιαζόμενοι τιμοϋν τό Εύαγγέλιο. 'Αλλ' ούσιαστικώς, μέ όρθή στάσι στή ζωή, πόσοι βαπτισμένοι χριστιανοΐ τιμοϋν τό Εύαγγέλιο; 'Ολίγοι δυστυχώς, «τό μικρόν ποίμνιον», «τό λεϊμμα», οί συνειδητοΐ χριστιανοί. Οί άλλοι, οί πολλοί, «ό κόσμος», δέν τιμα τό Εύαγγέλιο, άλλά τό περιφρονεί, καΐ μέ τήν αμαρτωλή και άσεβή ζωή του τό καταπατεί. Στούς κοσμικούς άνθρώπους, τούς καταφρονητάς καΐ καταπατητάς τοϋ Εύαγγελίου, άνήκουν δυστυχώς, δυστυχέστατα, καΐ μεγαλόσχημοι ρασοφόροι. Τρείς δέ Πατριάρχες έφθασαν καΐ στό έξής άδιανόητο και άφάνταστο σημείο. Ό Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος, ό Πατριάρχης 'Αλεξανδρείας Θεόδωρος και ό Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος σέ πρόσωπα τοϋ Μουσουλμανικοϋ κόσμου άντί τοϋ Εύαγγελίου προσέφεραν τιμής ένεκεν τό Κοράνιο, τό οποίο μάλιστα ή λεγομένη Κορυφή τής 'Ορθοδοξίας καΐ άρχιοικουμενιστής Βαρθολομαίος χαρακτήρισε «άγιον»!
Τό νά τιμοϋν τό Κοράνιο οί Ίσλαμισταί, τό καταλαβαίνουμε. 'Αλλά νά τό τιμοϋν και νά τό προσφέρουν τιμής ένεκεν ώς δώρο Πατριάρχες τής 'Εκκλησίας, αύτό είνε ατιμία εις βάρος τής Χριστιανικής Πίστεως· αύτό είνε άρνησι καί προδοσία τοϋ Χριστιανισμού αύτό είνε αδιανόητον τών αδιανοήτων, καί αφάνταστον τών αφαντάστων. Μέ τήν προσφορά στούς Μουσουλμάνους «τοϋ αγίου Κορανίου» καί όχι τοϋ Εύαγγελίου οί Πατριάρχες τής 'Εκκλησίας είνε σάν νά λέγουν σ' αύτούς: Δέν χρειάζεται νά σας κηρύξωμε τό Εύαγγέλιο. Δέν χρειάζεται νά γίνετε Χριστιανοί. Τό Κοράνιο είνε άγιο καί ή Θρησκεία σας είνε αληθινή καί οδηγεί στήν άγιωσύνη καί στή σωτηρία. Καθήστε λοιπόν έκεί, όπου βρίσκεσθε. 'Ο Χριστός κακώς μας διέταξε νά κηρύξωμε τό Εύαγγέλιο σ' όλο τόν κόσμο. Καί ψευδώς είπε, όποιος ακούει τό Εύαγγέλιο καί δέν πιστεύει, αύτός θά καταδικασθή.
Δυστυχείς, είπαμε, αξιολύπητοι καί αξιοθρήνητοι όσοι δέν έκτιμοϋν τό Εύαγγέλιο. Μεταξύ αύτών καί οί πλείστοι πολιτικοί. Περισσότερο δέ αύτοί, διότι, όχι μόνο δέν έκτιμοϋν τό Εύαγγέλιο, αλλά καί νομοθετοϋν αντιθέτως πρός τό Εύαγγέλιο, καί έσχάτως καταβαράθρωσαν τήν 'Ελληνική Πατρίδα. Ούαί στόν αποστάτη λαό μία φορά. Ούαί στούς πολιτικούς άρχοντες δύο φορές. 'Αλλά στούς έκκλησια στικούς άρχοντες, οί οποίοι καταφρονοϋν καί καταπατοϋν τό Εύαγγέλιο καί αντ' αύτοϋ προσφέρουν δώρο τό Κοράνιο, τρείς φορές ούαί.
'Ανυπόφορο γιά τούς συνειδητούς Χριστιανούς καί αληθείς λάτρες τοϋ Θεοϋ νά προσφέρουν Πατριάρχες δώρο αντί τοϋ ίεροϋ Εύαγγελίου «τό αγιον Κοράνιον». Αύτοί οί Πατριάρχες έξέπεσαν τής πίστεως, έάν είχαν πίστι, καί έξέπεσαν τής χάριτος, έάν είχαν χάρι. Καί τήν ήμέρα τής Κρίσεως θά καταλάβουν τόν πυθμένα τής Κολάσεως, στήν οποία βεβαίως δέν πιστεύουν, αλλ' ή όποία είνε ύπαρκτή. 'H 'Αγία Γραφή, ή όποία ομιλεί γιά Κόλασι, αποδεικνύεται θεόπνευστη καί αληθής μέ πλήθος αδιάσειστα έπιχειρήματα. 'Αποροϋν δέ οί πιστοί καί έξίστανται, πώς Πατριάρχες δέν πιστεύουν.
Οί καλοί 'Ιεράρχες, γιά νά μή πανε καί αύτοί στήν Κόλασι, οφείλουν νά έξεγερθοϋν, καί δημοσίως καί ονομαστικώς καί «άποτόμως»(Τίτ. α' 13), σφοδρότατα, νά έλέγξουν τούς έν λόγω Πατριάρχεςκαί νά ζητήσουν τήν καταδίκη καί καθαίρεσί τους. Αύτό έπιτάσσει τό Εύαγγέλιο. Αύτό περιμένουν οί συνειδητοί Χριστιανοί. Αύτό νά πράξουν οί καλοί 'Ιεράρχες.
