Λίγες μόνο μέρες μας χωρίζουν από τη μεγάλη εορτή των Χριστουγέννων. Η ψυχική μας προετοιμασία για την υποδοχή του μεγάλου αυτούγεγονότος, της ενανθρώπησης του Υιού και Λόγου του Θεού, πρέπει ολοένα και ναεντείνεται. Η Εκκλησία μας, θέλοντας να μας ενισχύσει σ’ αυτή μας τηνπροσπάθεια, όρισε να αναγιγνώσκεται σήμερα, Κυριακή των Προπατόρων, η παραβολήτου Δείπνου.
Σύμφωνα λοιπόν μ’ αυτήν, κάποιος μεγάλος άρχονταςετοίμασε λαμπρή δεξίωση. Όταν ήταν όλα έτοιμα, έστειλε το δούλο του ναειδοποιήσει τους καλεσμένους να ’ρθούνε. Τότε όμως όλοι, μη ξέροντας τι έχανανκαι βρίσκοντας κάποιες αστείες προφάσεις και δικαιολογίες, αρνούνταν ναπαρευρεθούν στο Δείπνο.
Τον πρώτο, τον εμπόδιζε το χωράφι του που μόλις πριναπό λίγο είχε αγοράσει, τον άλλον, πέντε ζευγάρια βόδια, και τον τρίτο οπρόσφατος γάμος του και οι διάφορες οικογενειακές του υποχρεώσεις.
Όταν ο άρχοντας τα πληροφορήθηκε αυτά, έστειλε τονυπηρέτη του να πάει στα σοκάκια και στις πλατείες της πόλεως και να μαζέψειόλους τους φτωχούς, τους σακάτηδες και τους ανάπηρους. Όταν κι αυτό έγινε,επειδή περίσσευε ακόμα χώρος, μαζέψανε όλους τους περιφρονημένους καιπεριθωριοποιημένους που βρίσκονταν έξω από την πόλη, για να απολαύσουν καιαυτοί το μεγάλο και υψηλό δείπνο.
Την εποχή του Κυρίου, οι περισσότεροι Ιουδαίοιαντιλαμβάνονταν τη μεσσιακή βασιλεία ως μια περίοδο μεγάλης εθνικήςευδαιμονίας, κατά την οποία οι κατά σάρκα απόγονοι του Αβραάμ θα απολάμβανανστο έπακρο τα υλικά αγαθά. Ο Χριστός όμως επισημαίνει πως τα αγαθά είναιουράνια και αιώνια και ότι ναι μεν οι επίσημοι προσκεκλημένοι είναι οι Εβραίοι, αλλά αρνούνται τη μεγάλη πρόσκληση. Αντίθετα, οι πρώην ειδωλολατρικοίλαοί, δέχονται την πρόσκληση.
Εδώ όμως θα περιοριστούμε στην ευχαριστιακή ερμηνεία,σύμφωνα με την οποία το Δείπνο δεν είναι άλλο από την Θεία Ευχαριστία.
Ο άρχοντας που ετοίμασε το δείπνο, είναι ο Θεός Πατέρας. Το Δείπνο είναι η βασιλεία Τουη ουράνια, αλλά και η προέκτασή της πάνω στη γη, η Εκκλησία μας, καιειδικότερα, όπως προαναφέρθηκε, το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Ο δούλος δενείναι άλλος από τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, ο οποίος, όντας Θεός αληθινός,ταπεινώθηκε τόσο πολύ, που υπάκουσε στο θέλημα του Θεού Πατέρα μέχρι θανάτου.
Το δείπνο χαρακτηρίζεται μέγα, διότι Μέγας είναι αυτόςπου το ετοίμασε και το προσφέρει. Μέγα και τρισμέγιστο είναι κι αυτό πουπαρατίθεται: δεν προσφέρεται συνηθισμένη τροφή, αλλά ο θείος άρτος, το πανάγιοσώμα και το τίμιο αίμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Επίσης, το θεϊκό δείπνοείναι μέγα, επειδή οι προσκεκλημένοι του είναι πολλοί: ο Κύριος μάς προσκαλείόλους ανεξαιρέτως, κανέναν δεν εξαιρεί, κανέναν δεν αποκλείει.
Ας επανέλθουμε όμως στους επίσημους προσκεκλημένους τηςπαραβολής κι ας δούμε τις προφάσεις που προβάλλουν. <<Αγρόν ηγόρασα, καιέχω ανάγκην εξελθείν και ιδείν αυτόν>>, απαντά ο πρώτος. <<Ερωτώσε, έχε με παρητημένον>>. Ο δεύτερος λέγει:<< Ζεύγη βοώνηγόρασα πέντε και πορεύομαι δοκιμάσαι αυτά. Ερωτώ ούν σε, έχε μεπαρητημένον>>, επαναλαμβάνει και αυτός.
Η καρδιά λοιπόν και των δυο είναι δοσμένη ολότελα στοναγρό και στα βόδια αντίστοιχα. Όντας αιχμάλωτοι της ύλης, κυνηγούν αγκομαχώνταςτον πλούτο και την καλοπέραση. Οι μέριμνες, σαν αγκάθια, πνίγουν κάθε κίνησητης ψυχής προς τα θεία και ουράνια. Είναι κυριευμένοι από τη φιλαργυρία και τηφιληδονία. Η δουλειά γίνεται γι’ αυτούς δουλεία. Από ιδιοκτήτες καικύριοι των βοδιών και των αγρών, γίνονται δούλοι και υποχείριά τους. Πού ναπερισσεύσει χρόνος για το δείπνο της Βασιλείας;
Μήπως όμως αυτά ισχύουν μόνο για τους προαναφερθέντες;Πόσες φορές και ’μεις δε βάλαμε τις δουλειές μας πάνω από το νόμο τουΘεού! Πόσες φορές για χατίρι τους μείναμε μακριά από τη Θεία Λειτουργία; Ας μηνομισθεί όμως πως αρνείται η Εκκλησία μας τη μεγάλη αξία της εργασίας. Ο λαόςμας πολύ σοφά λέει πως η δουλειά είναι προσευχή. Και πράγματι είναι. Κατέχεισπουδαία, αλλά όχι πρωταρχική σημασία στη ζωή μας. Παρόλο που γίνεται το μέσογια εξασφάλιση των αναγκαίων, εντούτοις ο πραγματικός στόχος είναι άλλος, είναιο αγώνας για κάθαρση της ψυχής από τα πάθη, η ένωση με το Θεό.
Ας δούμε και τί δικαιολογίες προβάλλει ο τρίτοςπροσκεκλημένος. <<Γυναίκα έγημα, και δια τούτο ου δύναμαι ελθείν>>.Ο γάμος είναι γι’ αυτόν το εμπόδιο που δεν του επιτρέπει να γίνεισυνδαιτυμόνας στο μεγάλο δείπνο. Οι κοινωνικές υποχρεώσεις που δημιουργεί ογάμος, η φροντίδα των παιδιών και ο αγώνας για εξασφάλιση τροφής και κατοικίαςδεν του αφήνουν χρόνο για το δείπνο της Βασιλείας.
Αποτελεί όμως ο γάμος εμπόδιο στην πνευματικήζωή; Ασφαλέστατα όχι, μιας που είναι μυστήριο και μάλιστα μέγα. Η οικογένειαεξάλλου χαρακτηρίζεται ως Εκκλησία μικρά, μικρογραφία δηλαδή της ίδιας τηςΕκκλησίας, που ελαφρώνει τα βάρη και αφήνει άνοιγμα για να περάσει ο Θεός στηζωή μας και να την ανακαινίσει.
Ας μη νομισθεί όμως πως ο γάμος δεν έχει τις δυσκολίεςτου. Ο χριστιανός, αν και δεν αδιαφορεί για αυτές, γνωρίζει να τις αναθέτει στοΘεό, αναμένοντας τη δική Του αρωγή και βοήθεια. <<Εαυτούς και αλλήλουςκαι πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα>>, μας προτρέπεικαθημερινά η Εκκλησία.
Θα λέγαμε πως και οι τρεις προσκεκλημένοι τηςπαραβολής στάθηκαν ανίκανοι να υπερβούν τα διάφορα εμπόδια, μικρά ήμεγάλα. Έτσι, για χάρη των φθαρτών έχασαν τα άφθάρτα, για τα πρόσκαιρα καιγήινα στερήθηκαν τα ουράνια και αιώνια. Το δικό τους πάθημα, ας γίνει γιαμας μάθημα. Ας μάθουμε να βρίσκουμε τον τρόπο έτσι που τα υλικά αγαθά, ηεργασία και η οικογένεια να μας φέρνουν πιο κοντά στον τρόπο ζωής της Εκκλησίαςμας. Και ας μην ξεχνούμε κάτι πολύ σημαντικό: το δείπνο της Βασιλείας δεν είναιμια απομακρυσμένη πραγματικότητα, την οποία θα κληρονομήσουμε ή δε θακληρονομήσουμε μετά τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου. Η Βασιλεία του Θεού είναιπαρούσα μέσα στην Εκκλησία και η Θεία Λειτουργία δεν είναι τίποτε άλλο παρά τοεπί γης δείπνο της.
O άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης αναφέρειχαρακτηριστικά: <<Η Θεία Λειτουργία είναι η ουράνια λατρεία του Θεού πάνωστη γη. Είναι μακαριότητα, ειρήνη, χαρά της ψυχής. Αυτή τρέφει το νου,χαροποιεί την καρδιά, προκαλεί δάκρυα κατανύξεως, ευλαβείας, ευγνωμοσύνης καιευφραίνει με τις ελπίδες της αναστάσεως και της αθανασίας>>.
Στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας οι ουρανοί ανοίγουν:είναι παρόντες η Παναγία Θεοτόκος, οι Απόστολοι, οι Προφήτες, οι Ιεράρχες, οιΜάρτυρες, οι Όσιοι, οι Δίκαιοι, πλήθος αγγέλων, οι ζώντες και οι κεκοιμημένοιπου μνημονεύθηκαν στην Αγία Πρόθεση, και προπαντός η κεφαλή της Εκκλησίας, οΧριστός. Εμείς οι χοϊκοί άνθρωποι βλέπουμε τα άφθαρτα αγαθά της Βασιλείας τωνουρανών. <<Παίρνουμε την προίκα μας, το Άγιον Πνεύμα, και μαθαίνουμε ότιαυτός που ζητάμε μπορεί να είναι στο χέρι μας, μπορούμε να τον πιάσουμε (Αρχ.Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης) >>.
Ο Κύριος προσφέρει το σώμα και το αίμα Του για να ζήσειο κόσμος. <<Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα έχει ζωήναιώνιον (Ιω. 6, 54)>>. Η σωστή συμμετοχή μας στο μυστήριο της ΘείαςΕυχαριστίας είναι η καλύτερη προετοιμασία για να υποδεχτούμε το μεγάλο γεγονόςτων Χριστουγέννων, που έχει πλησιάσει. Αμήν.
Διακόνου Ανδρέα Παπαμιχαήλ – Μητρόπολη Κωνσταντίας