Όπως είναι γνωστό, σε κάθε Υπουργείο και δημόσιο οργανισμό, υπάρχει ένα “ντόπιο” καθεστώς που ανεξαρτήτως ηγεσίας και κατεύθυνσης προσπαθεί να ασκήσει έλεγχο και επιρροή. Λίγους μήνες μετά τις εκλογές του 2007 και την ανάληψη καθηκόντων του, κάποιος Υπουργός είχε πει σε φιλική συζήτηση μεταξύ ομοϊδεατών ότι “Τώρα, τόσα χρόνια μετά μόνο, καταφέρνουμε να τους δαμάσουμε για να αρχίσουμε να κυβερνάμε όπως πρέπει.”
Στο Υπουργείο Παιδείας συγκεκριμένα, και γενικότερα στην Παιδεία, το ντόπιο καθεστώς κυριαρχούνταν πάντα από μέλη του ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ – σε αντίθεση με τους περισσότερους οργανισμούς που κυριαρχούνταν μόνο από στελέχη του ΠΑΣΟΚ, με ανοχή και στήριξη βέβαια και της αριστεράς. Μάλιστα, συνδικαλιστές και στελέχη του ΠΑΣΟΚ αντιδρούσαν συχνά σε αυτό το καθεστώς στο ΥΠΕΠΘ, χωρίς όμως να αλλάξει η κυριαρχία.
Η κα Γιαννάκου, γνήσια αντίπαλος του πελατειακού κράτους του συστήματος ΠΑΣΟΚ, και παλιό στέλεχος της ΝΔ προερχόμενο από την αγωνιστική δεξιά, όταν ανέλαβε το Υπουργείο αποφάσισε να κυβερνήσει την παιδεία “με δίκαιο κι ατσάλι”, και με πολύ σκληρή στάση να μην λυγίζει σε πιέσεις και να μην επηρεάζεται από παράγοντες.
Έτσι, από την μία μεριά έδιωχνε τους συνδικαλιστές από το γραφείο της κακήν κακώς – καθώς, όταν έκλειναν οι πόρτες του γραφείου της, αυτοί ξεχνούσαν τα αιτήματα και έδιναν λίστες με διορισμούς. Δεν δέχτηκε να “διευκολύνει” ούτε άτομα από την δική της παράταξη και προσπάθησε να μην δημιουργήσει ένα αντίστοιχο πελατειακό σύστημα που να προέρχεται από την δική της παράταξη και όσους προσποιούνταν -όπως συμβαίνει συχνά με την ΝΔ σε τέτοιες εποχές- ότι ανήκουν σε αυτήν.
Από την άλλη, όμως, η κα Γιαννάκου έκοψε την σύνδεση με την παράταξη που την στήριζε και έχασε την επαφή της με τον κόσμο της και τις απόψεις του. Έγινε πολύ δυσεύρετη σε Υπουργούς και Βουλευτές και σπάνια ήταν οι δίαυλοι ανοιχτοί για να φτάσουν σε αυτήν προτάσεις και συμβουλές από ανθρώπους που ήθελαν πραγματικά να βοηθήσουν. Η κα Γιαννάκου κλείστηκε στο γραφείο της με τους συμβούλους και τους γραμματείς της από το Υπ. Παιδείας, και τα “καταξιωμένα στελέχη της Παιδείας”, μέλη του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ στο σύνολο τους σχεδόν. Δεν άκουγε, δεν αποδεχόταν τίποτε που έφτανε σε αυτήν απ’ έξω ενώ και κάποιες φορές που είχε δεχτεί συμβουλές και είχε συμφωνήσει σε συζητηθέντα θέματα παρατηρήθηκε ότι οι σύμβουλοι της, της άλλαζαν άποψη αμέσως μετά, σύμφωνα με τις δικές τους απόψεις και συμφέροντα.
Δυστυχώς κατέληξε να πάσχει από το σύνδρομο του Κακού Βεζίρη (ή και… σύνδρομο Théoden για μας τους νεώτερους!). Όταν ήρθε η ώρα, το καθεστώς αυτό, που με την ανοχή της ανέλαβε σχεδόν εξ ολοκλήρου τον έλεγχο του Υπουργείου, επέβαλε την θέληση του και σε ένα μεγάλο θέμα: το βιβλίο της Ιστορίας. Κυρίως επειδή αυτές είναι οι θέσεις και πεποιθήσεις των αριστερών εμπνευστών του βιβλίου, αλλά σίγουρα και για να πλήξουν την κυβέρνηση Καραμανλή, οι κύριοι και κυρίες του καθεστώτος της Παιδείας κατασκεύασαν ένα βιβλίο που ακόμα και στα γειτονικά μας κράτη θα θεωρούνταν υπερβολικό σε αυτά που έγραφε και έφτασε χάριν διεθνισμού να ταυτίζεται σχεδόν και με τους Γκρίζους Λύκους.
Όταν ο κόσμος αντέδρασε γι’ αυτό το βιβλίο και κυρίως η λαϊκή δεξιά, ήταν πολύ αργά καθώς η κα Γιαννάκου δεν μπορούσε να ακούσει. Είχε χάσει όλους τους δεσμούς της με την κοινωνία και ήταν κοντά της πια μόνο το καθεστώς που την συμβούλευε να στηρίξει το βιβλίο, όπως και έκανε ουσιαστικά έως ότου το κατήργησε ο κ. Στυλιανίδης, στον οποίο μετά και επιτέθηκε χαρακτηρίζοντας τον ακραίο!
Για να αποφύγει την εξωγενή διαφθορά, με ευγενή σκοπό δηλαδή, η κα Γιαννάκου εγκλωβίστηκε από την κατεστημένη διαφθορά που ζει στο ελληνικό δημόσιο, η οποία και την έλεγξε και την επηρέασε και στο τέλος της έκανε ζημιά. Είναι μεν ευθύνη της πρώην Υπουργού που αφέθηκε στα χέρια τους, όμως το σημαντικό που πρέπει να κρατήσουμε από αυτή την παλιά ιστορία, είναι ότι τα κατεστημένα του δημοσίου υπάρχουν, είναι εχθρικά προς την ΝΔ και περιμένουν πώς και πώς να καταπιούν τους Υπουργούς και τα στελέχη της. Τα κατεστημένα θα προσπαθήσουν να επιβάλουν τον έλεγχο τους, είτε για τα συντεχνιακά τους είτε για να προωθήσουν τις απόψεις τους, ή και απλά για να προκαλέσουν φθορά, βάζοντας παγίδες και τρικλοποδιές.
Η ζημιά που προκλήθηκε από το περίφημο βιβλίο της Ιστορίας ήταν τόσο μεγάλη που ακόμη ακούγεται σε συζητήσεις κατά της ΝΔ, 5 χρόνια μετά, ενώ ακούγεται ότι σε εκλογικά ποσοστά είχε άμεσο αντίκτυπο της τάξης του -4%. Ο κόσμος θίχτηκε αλλά η Υπουργός προστάτεψε και πήρε το μέρος των στελεχών που την οδήγησαν στην καταστροφή.
Ποιό είναι το αποτέλεσμα;
Η πρώην Υπουργός απαξιώθηκε από τον κόσμο, έχασε την στήριξη του, εξοστρακίστηκε από την κεντρική πολιτική σκηνή και τελικά επιβιώνει στην πολιτική ζωή της Ελλάδος με τα κομματικά σωληνάκια της λίστας των Βρυξελλών. Την ίδια στιγμή, η κα Ρεπούση, η πρώην προστατευόμενη της -που αναδείχθηκε υπό την προστασία της- έγινε βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίουκαι της κυβερνητικής πλειοψηφίας, και μάλιστα εξέχουσα βουλευτής της Κ.Ο. στην οποία ανήκει.
Ας μην ξεχαστεί το παραπάνω απ’ όσους κληθούν να ασκήσουν εξουσία εκ μέρους της κυβέρνησης και ειδικότερα της ΝΔ. Είναι ένα καλό παράδειγμα για όσους υποτιμούν τα κατεστημένα του δημοσίου και όσους αισθάνονται ότι η εξουσία τους είναι απόλυτη και ακλόνητη. Τα κατεστημένα είναι εκεί, είναι έτοιμα, οπλισμένα, και μάλιστα έχουν νέους συμμάχους στον ΣΥΡΙΖΑ τους οποίους και θα προσπαθήσουν να βοηθήσουν όσο μπορούν. Και στο τέλος θα βγουν πάντα κερδισμένα ακόμη και αν τους επιδειχθεί η ελάχιστη δυνατή ανοχή, πόσο μάλλον αν λάβουν στήριξη.
Μιχάλης Κ. Ντιναλέξης.
