« Της Μάνας η καρδιά…»
του π. Ιεροθέου Ανδρουτσόπουλου
Ένας νέος κάποτε αγάπησε μια κοπέλα και επιθύμησε να την παντρευτεί. Εκείνη όμως για να δει αν την αγαπά πραγματικά του ζήτησε ως αντάλλαγμα της καρδιά της μάνας του. Ο νέος ήρθε σε δύσκολη θέση, συλλογίστηκε, κόμπιασε μα και δίστασε να πάρει μια τόσο τολμηρή και μάλλον αχάριστη απόφαση. Μπροστά του υψωνόταν το τείχος της αγάπης , για την μάνα και την κοπέλα. Μα απόφαση σκληρή πήρε να ξεριζώσει την καρδιά της μάνας του και να την δώσει στην κοπέλα. Στο δρόμο όμως σκόνταψε
«και κυλάει ο υιός και η καρδιά κυλάει
και την ακούει να κλαίη και να μιλάη.
Μιλάει η μάνα στο παιδί και λέει:
- Εχτύπησες, αγόρι μου;…και κλαίει!
και την ακούει να κλαίη και να μιλάη.
Μιλάει η μάνα στο παιδί και λέει:
- Εχτύπησες, αγόρι μου;…και κλαίει!
Άραγε πόσο συγκινητική μα και διδακτική είναι αυτή η ιστορία. Πόσο όμορφα μας παρουσιάζει την καρδιά μιας αληθινής μάνας, που και στην χαρά του παιδιού της χαίρεται μα και στον πόνο, στην απόρριψη λυπάται. Οι Ημέρες που ζούμε είναι όμορφες, καλοκαιριάτικες, χαρούμενες.
Ευωδιάζουν από τα εύοσμα άνθη των αρετών της Παναγίας μας. Πλημυρίζουν από την χάρη Της, από την μεγάλη Της αγκαλιά, από την αδιάκριτη αγάπη Της. Ύμνους αναπέμπουν οι χριστιανοί αυτές τις ημέρες στην Μητέρα του Θεού και των ανθρώπων, στην Κυρά του Ουρανού και της γης, θερμοπαρακαλούν την γεμάτη αγάπη καρδιά Της και της λένε:
«Μάνα, σ’ εὐχαριστοῦμε γιά ὅσα μᾶς ἔδωσες καί μᾶς δίνεις,
ὅπου κι ἄν εἶσαι• σ’ εὐχαριστοῦμε μέ τήν καρδιά μας γιά τήν
καρδιά σου πού μᾶς χαρίζεις καθημερινά καί παντοτινά• σ’
εὐχαριστοῦμε γιά ὅλα».
ὅπου κι ἄν εἶσαι• σ’ εὐχαριστοῦμε μέ τήν καρδιά μας γιά τήν
καρδιά σου πού μᾶς χαρίζεις καθημερινά καί παντοτινά• σ’
εὐχαριστοῦμε γιά ὅλα».
Σ’ ευχαριστούμε:
• Γιατί είσαι δίπλα μας σε κάθε στιγμή. Στην ξαστεριά των χαρούμενων στιγμών και στην βαρυχειμωνιά των δύσκολων πειρασμών. Και εκεί μας προτρέπεις και μας λες: « Πως έτσι είναι παιδί μου η ζωή. Μια ξαστεριά, μια μπόρα. Κάνε στην μπόρα υπομονή, στην ξαστεριά προχώρα.
• Γιατί στέκεσαι στο πλευρό μας, εκεί που μένουμε μόνοι μας, ξεχασμένοι από φίλους και συγγενείς, την ώρα της απόλυτης μοναξιάς και του πόνου, που και Εσύ γεύτηκες, δίδοντας μας το χέρι Σου, που μας χαρίζει την χαρά και την λύτρωση.
• Γιατί φύλαξες το Έθνος μας σε καιρούς δύσκολους και χαλεπούς. Έγινες η Υπέρμαχος Στρατηγός, η προστάτιδα της πατρίδος μας, η παρηγορήτρα των πονεμένων Ελλήνων της προσφυγιάς, η μάνα των ορφανών παιδιών της κατοχής.
Και σήμερα που το Έθνος μας κλυδωνίζεται, η φυλή μας πάει να χαθεί, η Εκκλησία μας πολεμιέται με ύπουλα μέσα, η παιδεία μας υποσκελίζεται από τους προσκυνημένους της εξουσίας, τα παιδιά μας βυθίζονται στην θάλασσα των βίαιων πειρασμών, η ιστορία μας διαγράφεται με το μολύβι της λησμονιάς, ο Λαός και πάλι Σε έχει ανάγκη, Σε χρειάζεται έστω και αν προσωρινά Σε λύπησε και ξερίζωσε την καρδιά Σου.
Άκου τα καρδιοχτύπια μας για Σένα, όλο αγωνία, αγάπη, τρυφερότητα. Αφηνόμαστε στην αγκαλιά της Παναγιάς ,της μάνας μας. Κρυβόμαστε εκεί, την αγκαλιάζουμε σφικτά, κρατιόμαστε γερά απ' Αυτήν ..
.Αυτή ξέρει καλύτερα κι από μένα κι από σένα.
