ΤΟΠΑΙΔΙΟΝ ΙΗΣΟΥΣ ΚΥΡΙΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
«Προσκυνοῦμεν σου τήν Γένναν Χριστέ».
Μέ τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς ὅλου τοῦ κόσμουθά κληθοῦμε ἀπό τήν Ἁγία Ἐκκλησία νά προσκυνήσουμε ὡς «παιδίον» εἰς τάς ἀγκάλαςτῆς ἁγίας Μητρός Του Αὐτόν πού εἶναι «ὁ ὤν καί ὁ ἦν καί ὁ ἐρχόμενος» (Ἀποκ. α΄8), ὁ «μεγάλης βουλῆς ἄγγελος», ὁ «ἐξουσιαστής», ὁ «ἄρχων τῆς εἰρήνης», ὁ«πατήρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος» (Ἡσ. θ΄ 6).
Ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ συμμετέχουν εἰς αὐτήν τήνπροσκύνησιν. Ὅπως ψάλλει ἡ Ἐκκλησία: «Οἱ ἄγγελοι (προσφέρουν) τόν ὕμνον, οἱ οὐρανοίτόν ἀστέρα, οἱ μάγοι τά δῶρα, οἱ ποιμένες τό θαῦμα, ἡ γῆ τό σπήλαιον, ἡ ἔρημοςτήν φάτνην» καί τό γένος τῶν ἀνθρώπων «μητέρα Παρθένον», στόν νηπιάσαντα Κύριοτοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς. Καί τοῦτο, διότι τό βρέφος αὐτό, τό φαινομενικά ἀδύνατο,εἶναι ὁ Παντοκράτωρ, ὁ Λυτρωτής, ὁ Σωτήρ, ὁ Θεάνθρωπος.
Θεωροῦντες τά πράγματα διά τῆς πίστεωςγνωρίζομε ὅτι τό ἀδύνατο αὐτό βρέφος εἶναι ὁ «πρό αἰώνων Θεός», ὁ Κύριος τοῦκόσμου καί τῆς ἱστορίας.
«Μέγα τό μυστήριον». Τό «μόνονκαινόν ὑπό τόν ἥλιον», κατά τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό. Δέν ἔχει προηγούμενοοὔτε μπορεῖ νά ἐπαναληφθῇ.
Βλέποντες τήν ἱστορία μέ τήνπροοπτική αὐτή, μποροῦμε νά ἐλπίσουμε ὅτι Αὐτός, ὁ σαρκωθείς Θεός, θά βοηθήσῃτόν λαόν Του νά ὑπερβῇ τήν παροῦσα κρίσι.
«Μέγα τό μυστήριον». Τό «μόνονκαινόν ὑπό τόν ἥλιον», κατά τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό. Δέν ἔχει προηγούμενοοὔτε μπορεῖ νά ἐπαναληφθῇ.
Βλέποντες τήν ἱστορία μέ τήνπροοπτική αὐτή, μποροῦμε νά ἐλπίσουμε ὅτι Αὐτός, ὁ σαρκωθείς Θεός, θά βοηθήσῃτόν λαόν Του νά ὑπερβῇ τήν παροῦσα κρίσι.
Eἶναι πολλά τά κοινά σημεῖα τῆς ἐποχῆς μας μέτήν ἐποχή, κατά τήν ὁποία ἐγεννήθη ὁ Χριστός ἐπί «Καίσαρος Αὐγούστου», «ἐνΒηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας». Καί τότε ὑπῆρχε μία μορφή παγκοσμιοποιήσεως ἀνάλογη μέ αὐτήνπού ἐπιχειρεῖται σήμερα. Ἡ φορολογία ἦταν ἀπάνθρωπη. Τό ἀνθρώπινο πρόσωποσυνετρίβετο, προκειμένου νά ἐπιτευχθοῦν οἱ στόχοι τοῦ Καίσαρος. Εἶναι γνωστοί οἱἐξανδραποδισμοί καί τά βασανιστήρια πού ὑφίσταντο οἱ ἄνθρωποι ἀπό τούς τότεδυνάστας. Ἀκόμη εἶναι γνωστά τά ἔκλυτα ἤθη τῆς τότε κοινωνίας, ἀντίστοιχα πρόςτήν φαυλότητα τῶν “θεῶν” πού ἐλάτρευαν οἱ ἄνθρωποι.
Καί σήμερα ἡ κρίσις πού ἀντιμετωπίζουμε δέν εἶναιμόνον οἰκονομική ἀλλά καί ἠθική καί θεολογική. Κρίσις οἰκονομική, διότι ἡπτωχεία καί ἡ ἀνέχεια μαστίζει πολλούς ἀδελφούς μας. Κρίσις ἠθική, διότι ὁπολιτισμός μας ὅλο καί περισσότερο ἑδράζεται στήν φιλαυτία καί ὄχι στήν ἀγάπη.Κρίσις θεολογική, διότι μεταίρονται ὅρια αἰώνια, τά ὁποῖα ἔθεσαν οἱ ἅγιοιΠατέρες (πρβλ. Παροιμ. κβ΄ 28), καί ἀντικαθίστανται ἀπό ξενόφερτες “θεολογίες”.Αὐτές οἱ “θεολογίες” ἄδειασαν τίς Ἐκκλησίες τῆς Εὐρώπης καί κινδυνεύουν νά ἀδειάσουνκαί τούς δικούς μας Ναούς, ὅπως εἶπε Προτεστάντης θεολόγος, διότι καλλιεργοῦντόν ὀρθολογισμό καί τόν σκεπτικισμό.
Ὅπως στόν εὑρισκόμενο «ἐν χώρᾳ καί σκιᾷθανάτου» κόσμο τῆς ἐποχῆς ἐκείνης «φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς» (Ματθ. δ΄ 16), ὁΘεάνθρωπος Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, προσφέροντάς του τήν λύτρωσι, ἐλπίζουμε ὅτικαί στήν παροῦσα κρίσιμη φάσι τῆς ἱστορίας τοῦ ἔθνους μας ὁ Παντοκράτωρ Κύριοςδέν θά μᾶς στερήσῃ τήν Χάρι Του καί τήν εὐλογία Του καί δέν θά ἀφήσῃ νά χαθῇ τόπολυπαθές ἔθνος μας. Ὁ ἅγιος Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ὡς κριτής τοῦ κόσμου μπορεῖνά ἐπέμβῃ γιά τήν σωτηρία μας. Μπορεῖ νά ἐπέμβῃ καί νά ἐνεργήσῃ. Σεβόμενος ὅμωςτήν ἐλευθερία μας περιμένει καί τήν δική μας συνέργεια, πού ἐκφράζεται μέ τήνμετάνοια καί τήν προσευχή μας. Ἐκεῖνος θά ἐνεργήσῃ τήν σωτηρία μας, ἐάν ἐμεῖςσυνεργήσουμε.
Εἶναι πάντοτε ἐπίκαιροι οἱ λόγοι τοῦ μεγάλουΣέρβου Ἱεράρχου, ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, ὁ ὁποῖος τό 1929 ἔγραφε: «Μέχριπότε θά διαρκέσει ἡ κρίση; Ὅσο τό πνεῦμα τῶν ἀνθρώπων παραμείνει δίχως ἀλλαγή. Ὥσπουοἱ ὑπερήφανοι ὑπαίτιοι αὐτῆς τῆς κρίσης νά παραιτηθοῦν μπροστά στόνΠαντοδύναμο. Ὥσπου οἱ ἄνθρωποι καί οἱ λαοί νά θυμηθοῦν, τήν ἀκαταλαβίστικη λέξη“κρίση”, νά τή μεταφράζουν στή γλώσσα τους, ὥστε μέ ἀναστεναγμό καί μετάνοια νάφωνάξουν: “ἡ Θεία δίκη”!» («Δρόμος δίχως Θεό δέν ἀντέχεται...», σελ. 35-36).
Ὅλος ὁ λαός καλούμεθα σέ μετάνοια καί προσευχή,γιά νά ἐπέμβῃ ὁ Θεός, ὅπως ἔγινε στήν Νινευΐ (Ἰωνᾶ γ΄ 10).
Ἀλλ᾿ ἐάν δέν μετανοοῦν καί δέν προσεύχωνται οἱπολλοί, τοὐλάχιστον ἄς μετανοοῦμε καί ἄς προσευχώμεθα οἱ ὀλίγοι πιστοί, καί ὁΘεός μπορεῖ νά μᾶς σώσῃ, ὅπως θά ἔσωζε τά Σόδομα καί τά Γόμμορα, ἐάν ὑπῆρχαν ἔστωκαί δέκα δίκαιοι (Γέν. ιη΄ 20-32).
Πιστεύουμε ὅτι, ἄν ἔτσι ἐνεργήσουμε, ὁΦιλάνθρωπος Κύριος, ὄχι μόνο θά μᾶς βοηθήσῃ νά ὑπερβοῦμε τήν παροῦσα κρίσι, ἀλλάθά ἐξαγάγῃ ἀπό τήν πικρίαν τῆς δοκιμασίας αὐτῆς καρπούς γλυκεῖς καί σωτηρίους, ὅπωςχαρακτηριστικά λέγει ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής: «Καί τοῖς γενομένοις κακοῖς ἀγαθοπρεπῶςκέχρηται πρός διόρθωσιν ἡμῶν ὁ Θεός» (PG 4 305 D).
Προσκυνοῦμε τό Θεῖον Βρέφος μέ πίστι καί ἐλπίδα,ὅτι θά ἐπιβλέψῃ εὐμενῶς εἰς τόν λαόν Του.
Εὐλογημένα καί Ἅγια Χριστούγεννα!
Ὁ Καθηγούμενος τῆς ἐν Ἁγίῳ Ὄρει
