28ο ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ
ΘΕΜΑ: Σταυρική πορεία καί ἀνάσταση τοῦ Γένους
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΡΩΝ 2 & 3 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013
ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ
∙ Ζοῦμε σήμερα τίς τραγικές συνέπειες τῆς 6ης πτώχευσης τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους μετά τήν Ἑλληνική Ἐπανάσταση. Ἡ διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση τοῦ 2007-8 ὑπῆρξε μόνο ἀφορμή τῆς ἑλληνικῆς πτώχευσης. Τά αἴτιά της ὅμως εἶναι βαθύτερα. Ἡ οἰκονομική κρίση ὑπῆρξε ἀποτέλεσμα τῆς ἐπί σχεδόν τέσσερις δεκαετίες κρίσεως τῆς πολιτικῆς καί τῆςκοινωνίας, κρίσεως πού ἑδράζεται στήν κατάρρευση τῆς παιδείας, τῶν θεσμῶν καί τῶν ἀξιῶν.
∙ Ἡ μυωπική συμπεριφορά καί ἡ ἀπληστία πολιτικῶν, συνδικαλιστῶν, τραπεζῶν καί ἰδιωτῶν ὑπῆρξαν οἱ βάσεις τῆς οἰκονομικῆς κατάρρευσης τῆς χώρας μας, ἐνῶ ἡ ἀτιμωρησία καί οἱ ἀνάγκες διατήρησης τοῦ φαύλου πελατειακοῦ κράτους ἐμποδίζουν τή λήψη τῶν μέτρων ἐκείνων πού θά ὁδηγοῦσαν στήν ἔξοδο ἀπό τήν κρίση.
∙ «Τό πρώτιστον τῶν παρ’ ἡμῖν ἀγαθῶν», ἡ Παιδεία, πάσχει, καί ἴσως εἶναι ἡ κυριότερη αἰτία τῆς βαθειᾶς κρίσεως καί σήψεως τῆς κοινωνίας. Οἱ νέες γενιές γιά δεκαετίες γαλουχήθηκαν μέ τό δυτικό παιδευτικό μοντέλο, στηριγμένο στή λογικοκρατία, τόν ὑλισμό καί τόν ἀτομισμό. Τούς προσφέρθηκε παιδεία χωρισμένη ἀπό τήν ἑλληνορθόδοξη παράδοση καί ἀγωγή. Ἀποτέλεσμα ὁ θρίαμβος τῶν παθῶν, ὁμηδενισμός, ἡ ἀπαξίωση κάθε ἀξίας καί ἡ παντελής ἀπουσία ἤθους.
∙ «Τό πρώτιστον τῶν παρ’ ἡμῖν ἀγαθῶν», ἡ Παιδεία, πάσχει, καί ἴσως εἶναι ἡ κυριότερη αἰτία τῆς βαθειᾶς κρίσεως καί σήψεως τῆς κοινωνίας. Οἱ νέες γενιές γιά δεκαετίες γαλουχήθηκαν μέ τό δυτικό παιδευτικό μοντέλο, στηριγμένο στή λογικοκρατία, τόν ὑλισμό καί τόν ἀτομισμό. Τούς προσφέρθηκε παιδεία χωρισμένη ἀπό τήν ἑλληνορθόδοξη παράδοση καί ἀγωγή. Ἀποτέλεσμα ὁ θρίαμβος τῶν παθῶν, ὁμηδενισμός, ἡ ἀπαξίωση κάθε ἀξίας καί ἡ παντελής ἀπουσία ἤθους.
∙ Ἡ ἔξοδος ἀπό τήν κρίση εἶναι ἐφικτή, καί μάλιστα ταχύτερα τῶν προσδοκιῶν μας, ἐάν ἐξασφαλίσουμε ἔντιμους ἡγέτες, ἐθνική ὁμοψυχία, σχέδιο ἐθνικῆς στρατηγικῆς, ἐπιστροφή στίς ἀξίες πού λοιδορήσαμε (φιλοπατρία, ἐργατικότητα, τιμιότητα). Ἀπελευθέρωση τῆς δημιουργικότητας καί ἐπινοητικότητας τοῦ Ἕλληνα, κοινωνική δραστηριοποίηση τῶν ἀνθρώπων τῆς Ἐκκλησίας, τῆς Παιδείας καί τοῦπνεύματος.
∙ Εἰδικῶς στόν τομέα τῆς Παιδείας, χρειαζόμαστε παιδεία ὅπως μᾶς τήν παρέδωσαν οἱ πατέρες μας, μέ σταθερό ἑλληνοχριστιανικό προσανατολισμό, πού νά ἄγει τήν ψυχή, νά μορφώνει καί νά ἐλευθερώνει. Ἡ εὐθύνη τοῦ δασκάλου ὡς πρός τοῦτο εἶναι τεράστια. Καλεῖται αὐτός νά ξανακεντρίσει τήν ὄρεξη γιά παιδεία καί μάθηση στά ἀπογοητευμένα σημερινά παιδιά, κάνοντας τήν ἐκπαιδευτική διαδικασία ἑλκυστική, «ψυχῆς πανήγυρι». Τό καλοῦν οἱ καιροί, ὁ παιδαγωγός νά ἀποβεῖ μεταλαμπαδευτής ἀξιῶν πολιτισμοῦ καί ἀνθρωπισμοῦ στούς νέους σήμερα.
∙ Οἱ Ἕλληνες διαθέτουμε δύο θησαυροφυλάκια, πού ἀποτελοῦν πηγές ἀναγέννησης καί ἀνάπλασης ἐθνικῆς καί παγκόσμιας: τήν ὀρθοδοξία καί τόν κλασικό ἑλληνισμό. Καλούμαστε στό νά ἀνακαλύψουμε ἐκ νέου τούς θησαυρούς πού κρύβουν οἱ δύο αὐτοί ταμιευτῆρες καί νά ἐγκύψουμε στή μελέτη καί προσοικείωσή τους. Αὐτοί ἐξάλλου διαμόρφωσαν τήν ὅλη ἱστορική μας πορεία καί μεγαλουργία ἀνά τούς αἰῶνες.
∙ Ἡ παροῦσα δυσκολία ἔχει φοβίσει πολλούς, ὥστε μερικοί καταπτοημένοι νά θεωροῦν ὅτι ὁ Ἑλληνισμός εἶναι πιά νεκρός. Ὅμως αὐτό πού ἐξωτερικά φαντάζει ὡς θάνατος, στήν πραγματικότητα ἐγκυμονεῖ τή ζωή. Εἶναι ὁ κόκκος τοῦ σίτου, γιά τόν ὁποῖο ὁ Χριστός εἶπε ὅτι θάβεται στή γῆ καί πεθαίνει, ἀλλά αὐτός ὁ θάνατός του εἶναι ζωηφόρος, φέρνει τή μεγάλη καρποφορία.
Καί ὁ Ἑλληνισμός μέσα ἀπό τόν φαινομενικό θάνατο προετοιμάζεται ἀπό τόν Θεό νά συμβάλει οὐσιαστικά στήν ἀνάσταση τοῦ κόσμου. Νά γίνει τό προζύμι τῆς μεγάλης ἀλλαγῆς, ὥστε τό φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας νά λάμψει ἀπό τό ἕνα μέχρι τό ἄλλο ἄκρο τῆς γῆς.