.jpg)
Αποστ.Ανάγνωσμα: Β΄ Τιμοθέου 2, 1-10
Ο ποιμένας της εκκλησίας
Παίρνοντας αφορμή από τη σημερινή εορτή του Αγίου Ιερομάρτυρος Χαραλάμπους, η Αγία μας Εκκλησία ορίζει να διαβάζεται αυτό το αποστολικό ανάγνωσμα που έχει ως θέμα τον καλό εκκλησιαστικό ποιμένα, τον οποίο παρομοιάζει με τον καλό στρατιώτη, τον επιμελή αθλητή και τον φιλόπονο γεωργό.
Την επιστολή αυτή προς τον Τιμόθεο την στέλλει ο απόστολος Παύλος καθώς διανύει τις τελευταίες μέρες της ζωής του μέσα σε μια φυλακή της Ρώμης περιμένοντας την εκτέλεσή του. Ο Τιμόθεος βρίσκεται στην Έφεσο διορισμένος επίσκοπος της πόλεως αυτής από τον Παύλο. Ο Παύλος αρχίζοντας την επιστολή υπενθυμίζει στον Τιμόθεο τον τρόπο που τον παιδαγώγησε εν Χριστώ, δηλαδή παραδίδοντάς του την πίστη στον Ιησού Χριστό, όπως την παρέδωσε και σε πολλούς άλλους, χωρίς να υπάρχει κάτι μυστικό και τον προτρέπει ως ποιμένα να πράξει το ίδιο. Οι άνθρωποι που είναι άξιοι να τύχουν μιας τέτοιας δωρεάς και να λάβουν την παρακαταθήκη του λόγου του Θεού δεν είναι οι ευφυείς και οι επιστήμονες που αν δεν πιστεύουν, αδυνατούν να διαφυλάξουν την παράδοση, αλλά οι πιστοί άνθρωποι οι οποίοι είναι άξιοι εμπιστοσύνης. Επιπλέον θα πρέπει να έχουν το χάρισμα να μεταδώσουν και σε άλλους αυτό το θησαυρό της πίστης. Ως τέτοιο θεωρεί ο απόστολος Παύλος τον Τιμόθεο και συμβουλεύοντάς τον, τον παρομοιάζει με τον καλό στρατιώτη.
Συ ουν κακοπάθησον ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού
Για να καταλάβουμε το πνεύμα της παρομοιώσεως αυτής του καλού ποιμένος προς τον καλό στρατιώτη πρέπει να λάβουμε υπόψη τις αντιλήψεις για το στρατό στην αποστολική εποχή. Ο στρατιώτης ήταν μισθοφόρος, δηλαδή υπάλληλος και για να διατηρήσει τη θέση του έπρεπε να διατηρεί ευχαριστημένο τον προϊστάμενό του με την πειθαρχία και την αυτοθυσία του. Ο Τιμόθεος ή οποιοσδήποτε ποιμένας, είναι εθελοντής στρατιώτης του Ιησού Χριστού. Για να αποδειχθεί καλός στρατιώτης πρέπει να κακοπαθήσει. Οι στρατολόγοι προτιμούσαν τους στρατιώτες που ήταν πρόθυμοι να κακοπαθήσουν. Φαινόταν δε η προθυμία και από το ότι οι αφοσιωμένοι στο επάγγελμα τους στρατιώτες δεν ανακατεύονταν με τα βιοτικά πράγματα, δηλαδή επιχειρήσεις και εμπορικές πράξεις που να είχαν σκοπό το κέρδος.
Εάν δε και αθλή τις, ου στεφανούται εάν μη νομίμως αθλήση.
Δίνοντας περισσότερη έμφαση ο Παύλος στην προσπάθεια που πρέπει συνεχώς να καταβάλλει ο ποιμένας για να πετύχει το σκοπό του, που δεν είναι άλλος από το να οδηγήσει τους πιστούς αλλά και τον εαυτό του στο Χριστό, τον παρομοιάζει με τον αθλητή. Εάν λοιπόν κάποιος δεν αθλήσει σ΄όλη τη διάρκεια της χριστιανικής τους ζωής ή της ποιμαντικής του δράσεως σύμφωνα με τις εντολές του Κυρίου, δεν θα νικήσει και συνεπώς την ώρα του αγώνος δεν θα στεφανωθεί.
Τον κοπιώντα γεωργόν δει πρώτον των καρπών μεταλαμβάνειν
Συνεχίζοντας ο Απ. Παύλος τα παραδείγματα για να γίνει πιο κατανοητός και πειστικός προς τον Τιμόθεο αλλά και τον καθένα που θέλει να γίνει οδηγός και ποιμένας των πιστών του Χριστού, αναφέρει το παράδειγμα του γεωργού. Όπως ο γεωργός ο οποίος κοπιάζει για να καλλιεργήσει την γη και να δώσει καρπούς πρέπει πρώτος να τους γεύεται, έτσι και ο ποιμένας του οποίου σκοπός είναι να προετοιμάσει τις ψυχές για την αυταπάρνηση και τη θυσία, πρέπει πρώτος να γευτεί αυτούς τους καρπούς. Αυτά δηλαδή που κηρύττει, αυτός πρώτος πρέπει να πράττει στη δική του ζωή και να υφίσταται τις συνέπειες του κηρύγματος του.
Μνημόνευε Ιησούν Χριστόν εγηγερμένον εκ νεκρών εκ σπέρματος Δαυίδ
Επιγραμματικά με την πιο πάνω φράση ο Απ. Παύλος δίνει την κεντρική ιδέα του κηρύγματος του που δεν είναι άλλη από τη διακήρυξη της πίστης μας εις το πρόσωπο του Ιησού Χριστού ο οποίος ενανθρώπησε δια της παρθένου Μαρίας και αναστήθηκε από τους νεκρούς. Αυτό θέλει ο Παύλος να κηρύττει ο Τιμόθεος με μόνο σκοπό να μεταδίδετε ο λόγος του Θεού εις τους αιώνες. Αμήν.
Πρεσβυτέρου Χρίστου Κούλενδρου, θεολόγου – Μητρόπολη Κωνσταντίας