ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΟΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΩΝ
Εἶναι σύνηθες τό φαινόμενο στό χῶρο τῶν Πεντηκοστιανῶν -Χαρισματικῶν νά ἀκοῦς ὅτι ἡ κάθε κοινότητα καί τό κάθε σωματεῖο τους, ὄχι μόνο νά αὐτοπροσδιορίζονται ὡς «Ἐκκλησίες», ἀλλά ταυτοχρόνως νά ὑποστηρίζουν, ὅτι ὅλοι ἀνεξαιρέτως, εἶναι χῶροι παρουσίας καί δράσης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ταυτοχρόνως ὅμως ὑπάρχουν ἄλλες Πεντηκοστιανικές κινήσεις, πού γιά διαφόρους λόγους μέμφονται ἄλλους Πεντηκοστιανούς γιά ἀντιβιβλικές πρακτικές και υἱοθέτηση συνηθειῶν ἀσυμβίβαστων μέ τό Εὐαγγέλιο. Κάτι τέτοιο ἰσχύει καί μέ τό ζήτημα τῆς χρήσης μουσικῶν ὀργάνων καί μάλιστα σε ἐκτεταμένο βαθμό ἀπό ποικίλες πεντηκοστιανικές κινήσεις ἀνά την ὑφήλιο.
Πρόκειται γιά τή χρήση μουσικῆς, ἀνάλογου τύπου μέ αὐτή, πού συναντᾶ κάποιος σέ διάφορες συναυλίες ρόκ συγκροτημάτων. Ἔχουμε δηλαδή τήν υἱοθέτηση στοιχείων, πού δημιουργοῦν συναισθηματική διέγερση, ψυχολογική φόρτιση καί πού συνδράμουν στο νά δημιουργεῖται, μαζί μέ τά ὑπόλοιπα ἐκστατικοῦ χαρακτήρα στοιχεῖα τῶν συνάξεων τῶν Πεντηκοστιανῶν, μία τεχνητή ψευδαίσθηση θεϊκῆς παρουσίας στούς χώρους τους.
Ἡ χρήση μάλιστα μουσικῶν ὀργάνων στή λατρεία τῶν διαφόρων κινήσεων δικαιολογεῖται ἀπό τίς πεντηκοστιανικές κινήσεις, πού τά χρησιμοποιοῦν, μέ τήν ἐπίκληση ἁγιογραφικῶν μαρτυριῶν ἀπό την Παλαιά Διαθήκη 1.
Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά ὑπάρχουν Πεντηκοστιανικές κινήσεις, πού μέμφονται καί ἀπορρίπτουν τη χρήση τέτοιας μορφῆς λατρείας με τή χρήση μουσικῶν ὀργάνων καθώς παρουσιάζει ὁμοιότητες με συναυλίες ρόκ. Καί ὄχι μόνο μέμφονται, ἀλλά κατηγοροῦν αὐτές τίς Πεντηκοστιανικές ὀργανώσεις ὅτι τό ὅλο ἔργο τους εἶναι ἀντίθετο στό ἔργο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Μία τέτοια μορφή κριτικῆς Πεντηκοστιανῶν ἐναντίον ἄλλων Πεντηκοστιανῶν βλέπουμε καί στον ἑλληνικό χῶρο ἀπό τήν Ἐλευθέρα Ἀποστολική Ἐκκλησία τῆς Πεντηκοστῆς. Διαβάζουμε στήν ἐφημερίδα «Χριστιανισμός», πού ἐκδίδει ἡ ἐν λόγῳ κίνηση, σέ παλαιότερη ἀπάντησή της σέ ἐρώτημα ἀναγνώστη γιά τό ἴδιο θέμα, μεταξύ τῶν ἄλλων καί τά ἑξῆς:
«Ὅταν σε μία ἐκκλησία βλέπουμε ντράμς και διάφορα ἄλλα ὄργανα καί νά παίζουν μουσική σάν αὐτή, πού παίζουν τά συγκροτήματα στίς διάφορες συναυλίες καί διεγείρουν τους νέους νά κάνουν τρέλες, τότε καταλαβαίνουμε ὅτι αὐτή ἡ ἐκκλησία κάνει ἀντίθετο ἔργο ἀπό αὐτό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» 2 (σημ. Σ. ἡ ὑπογράμμιση δική μας).
Διαβάζοντας κάποιος μία τέτοια τοποθέτηση, ἀμέσως ἔρχονται στο νοῦ του βασικές ἀπορίες. Ἄν οἱ Πεντηκοστιανικές ὁμάδες, πού χρησιμοποιοῦν τέτοια ὄργανα στη λατρεία τους ἐργάζονται ἀντίθετα πρός τό θεῖο θέλημα, ὅπως ὑποστηρίζουν ἄλλοι Πεντηκοστιανοί, τότε τί εἴδους πνεῦμα εἶναι αὐτό, τό ὁποῖο ὑποτίθεται εἶναι παρόν στίς συνάξεις αὐτῶν τῶν ὁμάδων;
Τί εἴδους πνεῦμα εἶναι αὐτό, με τό ὁποῖο «βαπτίζονται» κατά τή διδασκαλία τοῦ χώρου καί «γλωσσολαλοῦν» οἱ ὀπαδοί καί τά μέλη τῶν ἐν λόγῳ Πεντηκοστιανικῶν ὁμάδων;
Τά ἐρωτήματα, πού προκύπτουν ἀπό τήν μορφή τῆς κριτικῆς Πεντηκοστιανῶν ὁμάδων ἐναντίον ἄλλων κινήσεων τοῦ ἴδιου χώρου, εἶναι πολλά. Ὁ ὀρθόδοξος χριστιανός ὅμως εἶναι σίγουρος καί γνωρίζει πολύ καλά γιά τό τί εἴδους πνεῦμα ἐπιδημεῖ σ᾽ αὐτούς τους χώρους.
Ἐπιπλέον, γιά μία ἀκόμη φορά, βλέποντας τό φαινόμενο Πεντηκοστιανοί νά ἐπικρίνουν Πεντηκοστιανούς, ὅτι ἐνεργοῦν ἀντίθετα πρός τό θεῖο θέλημα, βρισκόμαστε μπροστά σ᾽ ἕνα φαινόμενο. Σέ ποιό;
Στό φαινόμενο, πού χαρακτηρίζεται ἀπό ἕνα ἄλλο σημαντικό προτεστάντη συγγραφέα, ἐπικριτή τοῦ χώρου (καί ὄχι ἀπό κάποιον ὀρθόδοξο), ὡς «Χάος τῶν Χαρισματικῶν»3.
1. Πρβλ. P. Zimmerling, Charismatische Bewegungen, 2009, σσ.144-146.
2. Βλ. Χριστιανισµός, (ρ. Φ131,)κτ.1994, σ. 4.
3. Βλ. John F. MacArthur, Jr, Charismatic Chaos, Grand Rapids , Michigan 1992.
Ορθόδοξος Τύπος,8/2/2013