Ἕνα σοβαρό ποιμαντικό πρόβλημα
Τάτελευταῖα χρόνια ἡ πατρίδα μας ἔγινε κέντρο πολυπολιτισμικό. Ἄνθρωποι ἀπό ὅλατά μέρη τῆς γῆς εὑρῆκαν ἐδῶ καταφύγιο. Κυρίως ἔφηβοι καί νέοι, ἄλλοι μόνοι τουςκαί ἄλλοι μέ τίς οἰκογένειές τους, ἐγκαταστάθηκαν στή χώρα μας, εὑρῆκαν δουλειάκαί ἀπολαμβάνουν, οἱ περισσότεροι τουλάχιστον, καλύτερες συνθῆκες διαβίωσης σεσχέση μέ τή χώρα προέλευσής τους.
Ἡ χώραμας, πάντοτε φιλόξενη καί οἱ ἕλληνες ἰδιαίτερα εὐαίσθητοι στό θέμα τῆςφιλανθρωπίας, πού ἄλλωστε εἶναι καί ἡ πεμπτουσία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μαςτῆς ὁποίας εἶναι μέλη, πρόσφεραν καί προσφέρουν στούς οἰκονομικούς μετανάστεςτά πάντα. Τόν πρῶτο μάλιστα καιρό σημειώθηκαν τέτοια περιστατικά προσφορᾶς καίθυσίας γιά τήν ἐξυπηρέτηση ὅλων τῶν νομίμως ἐδῶ ἐγκατεστημένων, ἀκόμη καί τῶνλαθρομεταναστῶν, πού τιμοῦν τόν τόπο μας καί κάνουν τή χώρα μας ἀξιοθαύμαστηκαί ἀξιοσέβαστη.
Ὅλοιαὐτοί οἱ ἄνθρωποι εἶναι χριστιανοί ὀρθόδοξοι, ἐκτός ἐλάχιστων ἐξαιρέσεων πούἀνήκουν σέ διάφορες θρησκεῖες ἀπό τίς πιό γνωστές μέχρι τίς πιόπρωτάκουστες.
Ἀρκετοίἀπό αὐτούς δέν ἀνήκουν σέ καμιά θρησκεία καί δέν πιστεύουν πουθενά, γιατίδέν τούς δόθηκε ἡ εὐκαιρία νά ἀκούσουν, ἄλλωστε «πῶς πιστεύσωσι χωρίςκηρύσσοντος», καί ἄλλοι, διότι δέ θέλησαν.
Ὅλοιαὐτοί οἱ ξενόφερτοι μαζί τους ἔφεραν καί τά ἤθη καί ἔθιμά τους, πού ἀποτελοῦντοῦ κάθε λαοῦ τήν ὑπόσταση καί δέν εἶναι καθόλου εὔκολο νά τά ἀφήσουν ἐκεῖ ἀπόὅπου προέρχονται.
Ὅλοιαὐτοί οἱ ξενόφερτοι μαζί τους ἔφεραν καί τά ἤθη καί ἔθιμά τους, πού ἀποτελοῦντοῦ κάθε λαοῦ τήν ὑπόσταση καί δέν εἶναι καθόλου εὔκολο νά τά ἀφήσουν ἐκεῖ ἀπόὅπου προέρχονται.
Ὁἄνθρωπος, ὅμως, ὡς δημιούργημα κατά τόν Ἀριστοτέλη «μιμητικόν, ἐπιστήμηςδεκτικόν», αὐτά πού βλέπει καί ἀκούει, ὅταν τοῦ κάνουν ἐντύπωση, προσπαθεῖ νάτά μιμηθεῖ. Στήν προσπάθεια προσλήψεως τῶν στοιχείων τοῦ θαυμασμοῦ ἤἐντυπωσιασμοῦ συνδέεται μέ τά πρόσωπα καί αὐτός ὁ σύνδεσμος, πού ἀρχίζει ἀπό τόἐνδιαφέρον καί τήν καλή περιέργεια γιά μάθηση καί μίμηση, καταλήγει σέσυμπάθεια, σέ ἀγάπη, σέ ἔρωτα καί φθάνει ἀκόμη σέ γάμο.
Καίστό σημεῖο αὐτό κάνουν τήν ἐμφάνισή τους σοβαρά προβλήματα πού πρέπει πλέον νάἀπασχολήσουν ὄχι μόνο τό κράτος ἀλλά ἰδιαίτερα τήν Ἐκκλησία μας. Ὁ γάμος,ἡ βάπτιση καί ἡ θεία κοινωνία εἶναι μυστήρια ζωτικῆς σημασίας χωρίς τάὁποῖα εἶναι ἀδύνατη ἡ ἔνταξή μας στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί ἀνέφικτη ἡ σωτηρίαμας.
Μποροῦμε,ἄραγε, νά προσφέρουμε αὐτά τά ζωτικά μυστήρια σ΄ ὅλους τούς ξένους πούἔχουν κατακλύσει τήν πατρίδα μας, ὅταν τά ζητήσουν;
Τόκράτος τούς παρέχει, ἐλάχιστες τό τελευταῖο καιρό, εὐκολίες γιά δουλειά καίἰατροφαρμακευτική περίθαλψη. Ἐμεῖς ὡς Ἐκκλησία μποροῦμε νά τούς δεχθοῦμε ὡςμέλη καί νά τούς ἐνσωματώσουμε στούς κόλπους της;
Τό ἐρώτημα εἶναι πολύ βασικό καί ἔχει πολλές διαστάσεις, ὥστε νά μήν μπορεῖν΄ἀπαντηθεῖ μέ ἕνα ναί ἤ μέ ἕνα ὄχι.
Μίαγενική ἀπάντηση εἶναι, ὅτι ὅποιος ἐπιθυμεῖ νά γίνει χριστιανός ὀρθόδοξος πρέπειπρῶτα νά κατηχηθεῖ μέ προσοχή καί ὑπομονή καί νά δώσει τή διαβεβαίωση ὅτι θάτηρήσει τοῦ Θεοῦ τίς ἅγιες ἐντολές καί θ΄ἀποδεχθεῖ τήν Ἁγία Γραφή καί τίςπαραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας μας. Τότε καί μόνο τότε γίνεται εὐχαρίστως ἀποδεκτόςκαί, ἀφοῦ βαπτιστεῖ, δικαιοῦται νά λαμβάνει μέρος σ΄ὅλα τά Μυστήρια τῆςἘκκλησίας μας.
Πρίνβαπτισθεῖ, ἀκόμη καί στήν περίοδο τῆς κατηχήσεώς του, δέν ἐπιτρέπεται ἡσυμμετοχή του σέ κανένα Μυστήριο, ἑπομένως ἀπαγορεύεται ἡ μετάδοση σ΄αὐτόν καίτῆς θείας κοινωνίας.
Καίἐδῶ ἀποκαλύπτεται τό μεγάλο ποιμαντικό πρόβλημα, πού πρέπει νά τόἀντιμετωπίσουμε οἱ κληρικοί καί οἱ δάσκαλοι μέ σοβαρότητα καί εὐθύνη.
Ὅτανὑπάρχουν στά Σχολεῖα μας παιδιά ἀβάπτιστα, δέν πρέπει νά κοινωνοῦν τῶν ἀχράντωνμυστηρίων, ἔστω καί ἄν τό ἐπιθυμοῦν, μιμούμενα τά βαπτισμένα παιδιά τῶνὀρθοδόξων.
Ἡἀπαγόρευση δέν ἔχει καμία σχέση μέ τήν περιφρόνηση αὐτῶν τῶν παιδιῶν, τά ὁποῖαὀνομάζουμε πολλές φορές περιφρονητικά «τριτοκοσμικά». Ἡ ἀπαγόρευση ἔχει σχέσημέ τή θέση τους στήν Ἐκκλησία.
Μόνοτά μέλη τῆς Ἐκκλησίας τά βαπτισμένα στό ὄνομα τῆς ἁγίας Τριάδος ἔχουν τόδικαίωμα τῆς θείας κοινωνίας καί τῆς συμμετοχῆς τους σ΄ὅλα τά μυστήρια τῆςἘκκλησίας μας.
Εἶναιἀνάγκη νά προηγηθεῖ ἡ βάπτιση αὐτῶν τῶν παιδιῶν καί ὕστερα ὡς μέλητῆς μεγάλης αὐτῆς οἰκογένειας πού λέγεται ἐπί γῆς στρατευομένη Ἐκκλησία νάκινηθοῦν ἐλεύθερα στό χῶρο της, ἀπολαμβάνοντας τίς θεῖες εὐλογίες της.
Γιάτούς λόγους αὐτούς εἶναι ἐπιτακτική ἀνάγκη οἱ ἱερεῖς μας καί οἱ ἐκπαιδευτικοί νά ἐνημερώνουν αὐτούς τούς μαθητές πού δέν ἔχουν κάνει βάπτιση, ὅτι δένἐπιτρέπεται νά κοινωνοῦν, ὅταν βλέπουν τά ἄλλα ὀρθόδοξα καί βαπτισμέναπαιδιά νά προσέρχονται στή θεία κοινωνία.
Καίβέβαια θά πρέπει ὁ τρόπος τῆς ἀπαγόρευσης νά γίνεται μέ εὐγένεια, καλοσύνη καίδιάκριση, γιά νά μήν πληγώσουμε τίς εὐαίσθητες ψυχές τους, ἀλλά καί ἐμεῖς νά μήγίνουμε αἰτία βεβηλώσεως τοῦ ἱεροῦ Μυστηρίου.
Νάσημειώσω ἐδῶ καί ἕνα παράδοξο, πού μοῦ ἔλεγε ἐκπαιδευτικός, ὅτι ἕναςπατέρας ἕλληνας ὀρθόδοξος χριστιανός δέν ἔχει βαπτίσει τό παιδί του πού εἶναιπερίπου 6 ἐτῶν. Ἔχει, ὅμως, τήν ἀπαίτηση νά τό κοινωνεῖ ὁ ἱερέας ἔστω ἀβάπτιστοκαί προσθέτει ὅτι θά τό βαπτίσει, ὅταν μεγαλώσει καί τό θελήσει μόνο του. Εἶναικαί αὐτό τό περιστατικό ἀπό τά τόσα περίεργα πού παρατηροῦνται στό χῶρο τῆςὀρθοδοξίας μας.
Ἐξυπακούεταιὅτι οὔτε αὐτό τό παιδί τῶν «ὀρθοδόξων χριστιανῶν» ἐπιτρέπεται νάκοινωνήσει ἀβάπτιστο. Τό Μυστήριο τοῦ βαπτίσματος εἶναι ἡ θύρα ἀπό τήν ὁποίαεἰσέρχεται στήν περιοχή τῆς χάριτος ὁ κάθε ἄνθρωπος.
Ἐλπίζωὅτι ἡ Ἐκκλησία μας θά ἔχει συμπαραστάτη καί βοηθό κάθε ὀρθόδοξοΧριστιανό καί στό θέμα αὐτό τῆς ἐνημερώσεως τῶν φιλοξενουμένων στήν πατρίδαμας ἀλλόθρησκων συνανθρώπων μας.
Ὁ Μονεμβασίας καί Σπάρτης ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ
