Μετά την θεραπεία του ο Μοτοβίλωφ έγινε πολύτακτικός επισκέπτης της μονής.
Κατά την διάρκεια μιας συνομιλίας του με τονόσιο Σεραφείμ, τέλη Νοεμβρίου του 1831, ευτύχησε να τον δη καταγλαϊσμένο από τηΧάρη και λάμποντα μέσα στο φως, και να ακούσει από αυτόν ότι η Χριστιανική ζωήπρέπει να γίνη ζωή εν Αγίω Πνεύματι.
Να τι έγραψε σχετικά ο Μοτοβίλωφ στοσημειωματάριο του, το οποίο βρέθηκε στο αρχείο της μονής Ντιβιέγιεβο, όπου είχεγίνει μοναχή η χήρα Ελένη Μοτοβίλοβα:
«Η ημέρα ήταν συννεφιασμένη, η γη είχεκαλυφθεί από παχύ στρώμα χιονιού, το οποίο έπεφτε συνεχώς, όταν ο στάρετς Σεραφείμμε έβαλε να καθήσω δίπλα του σ’ ένα πεσμένο κορμό δένδρου.
«Ο Κύριος μου αποκάλυψε, μου είπε, ότι στηνπαιδική σας ηλικία επιθυμούσατε να μάθετε ποιος είναι ο σκοπός τηςχριστιανικής ζωής.
Σας συμβούλευαν να εκκλησιάζεσθε, ναπροσεύχεσθε, να κάνετε καλές πράξεις, διότι σ’ αυτά, σας έλεγαν, συνίσταται οσκοπός της χριστιανικής ζωής.
Αυτή η απάντηση όμως δεν μπορούσε να σαςικανοποιήσει.
Όντως η προσευχή, η νηστεία, η αγρυπνία,όπως και όλη η χριστιανική άσκηση είναι καλά καθ’ εαυτά.
Αλλά ο σκοπός της ζωής μας δεν είναι μόνο ναεκπληρώσουμε αυτά, διότι αυτά είναι μόνο μέσα.
Ο πραγματικός σκοπός της χριστιανικήςζωής είναι αποκτήσουμε το Άγιο Πνεύμα.
Πρέπει να γνωρίζετε ότι μόνο εκείνο το καλόέργο που έχει γίνει από αγάπη προς το Χριστό φέρει τους καρπούς του ΑγίουΠνεύματος.
Σύμφωνα μ’; αυτά η απόκτηση του ΑγίουΠνεύματος είναι ο σκοπός της ζωής μας».
«-Με ποια έννοια λέτε ότι πρέπει να κερδίσουμετο Άγιο Πνεύμα; (ερώτησα εγώ), δεν το καταλαβαίνω καλά αυτό».
«-Κερδίζω σημαίνει αποκτώ, (μου απάντησε).
Εσείς γνωρίζετε σίγουρα τι σημαίνειαποκτώ χρήματα.
Αυτό το ίδιο ισχύει και για το ΆγιοΠνεύμα.
Ο σκοπός της επίγειας ζωής για τον κοινόάνθρωπο είναι να κερδίσει χρήματα ή ν’ αποκτήσει τιμές, διακρίσεις και βραβεία.
Το Άγιο Πνεύμα είναι επίσης κεφάλαιο καιμάλιστα το αιώνιο κεφάλαιο και ο μοναδικός θησαυρός, αστείρευτος στον αιώνα.
Κάθε έργο, που έγινε από αγάπη Χριστού, φέρειτη χάρη του Αγίου Πνεύματος, όμως τούτο κατορθώνεται ευκολότερα με την προσευχήδιότι αυτή αποτελεί το όργανο που διαθέτουμε.
Μπορεί να τύχη να θέλετε να πάτε στηνεκκλησία, αλλά η εκκλησία να μη είναι κοντά ή να έχει τελειώσει η ακολουθία.
΄Η έχετε ενδεχομένως επιθυμία να ελεήσετεκάποιον πτωχό, αλλά πτωχός δεν υπάρχει.
Ίσως επιθυμείτε να γίνετε απαθής, αλλά δενέχετε γι’ αυτό δυνάμεις.
Για την προσευχή όμως υπάρχει πάντοτεδυνατότητα, αυτή είναι προσιτή τόσο στον πλούσιο, όσο και στον πτωχό, τόσο στονεγγράμματο, όσο και στον απλοϊκό, στον ισχυρό, όσο και στον αδύναμο, στον υγιήόσο και στον ασθενή, στον δίκαιο όσο και στον αμαρτωλό.
Η δύναμη της προσευχής είναι τεράστια καιπερισσότερο απ’; οτιδήποτε άλλο αυτή ελκύει το Άγιο Πνεύμα.»
«-Γέροντα, (είπα), όλη την ώρα μιλάτε για τηνχάρη του Αγίου Πνεύματος, την οποία πρέπει ν’αποκτήσουμε, αλλά πώς και πούμπορώ να την δω;
Τα καλά έργα είναι ορατά.
Αραγε το Αγιο Πνεύμα μπορεί να γίνη ορατό;
Πώς μπορώ να γνωρίζω αν Αυτό είναι μαζί μου ήόχι;»
«-Η χάρη του Αγίου Πνεύματος, η οποία μας έχειδοθεί στο βάπτισμα, λάμπει στην καρδιά μας παρά τις αμαρτίες και τα σκοτάδιαπου μας περικυκλώνουν.
Αυτή εμφανίζεται μέσα σε άρρητο φως σ’;εκείνους, με τους οποίους ο Κύριος αναγγέλλει την παρουσία Του.
Οι άγιοι Απόστολοι αισθάνθηκαν χειροπιαστά τηνπαρουσία του Αγίου Πνεύματος.»
Εγώ τότε ρώτησα:
«-Πώς θα μπορούσα να γίνω και εγώ προσωπικάμάρτυρας αυτού του πράγματος;»
Ο π. Σεραφείμ με αγκάλιασε και μου είπε:
«-Αγαπητέ μου, εμείς είμαστε και οι δύο τώραεν Πνεύματι.
Γιατί δεν με κοιτάζετε;»
«-Γέροντα, δεν μπορώ να σας κοιτάξω διότι τοπρόσωπό σας έγινε φωτεινότερο από τον ήλιο και τα μάτια μου έχουν θαμβωθεί.»
«-Μη φοβήσθε, διότι και εσείς έχετε γίνει τώραφωτοφόρος όπως και εγώ.
Έχετε και εσείς τώρα πληρωθεί από το ΆγιοΠνεύμα, αλλοιώς δεν θα μπορούσατε να με δήτε έτσι όπως με βλέπετε».
Και σκύβοντας κοντά μου, μου ψιθύρισε:«-Παρακαλούσα τον Κύριο με όλη μου την καρδιά να σας αξιώσει να δήτε με τασωματικά σας μάτια αυτή την κάθοδο του Αγίου Του Πνεύματος.
Και να, με το μέγα Του έλεος παρηγόρησε τηνκαρδιά σας, όπως θάλπει η μητέρα τα παιδιά της.
Λοιπόν αγαπητέ μου, γιατί δεν με κοιτάζετε;
Μη φοβήσθε τίποτε, ο Κύριος είναι μαζίσας!»
Τον κοίταξα και με διαπέρασε ρίγος. Φαντασθήτετον ήλιο στην πιο δυνατή λάμψη της μεσημβρινής ακτινοβολίας του και στο κέντροτου ηλίου να βλέπετε πρόσωπο ανθρώπου, ο οποίος συνομιλεί μαζί σας.
Βλέπετε τις κινήσεις των χειλιών του,την έκφραση των ματιών του, ακούτε τη φωνή του, αισθάνεσθε ότι το ένα του χέριείναι απλωμένο γύρω από τον ώμο σας, αλλά δεν βλέπετε ούτε αυτό το χέρι ούτε τοπρόσωπο, παρά μόνο το εκτυφλωτικό φως που απλώνεται παντού γύρω σας και φωτίζειμε τη λάμψη του το χιόνι που καλύπτει το ξέφωτο και τις χιονονιφάδες πουπέφτουν.
«-Τι αισθάνεσθε;» με ερώτησε.
«-Ησυχία και ειρήνη ανέκφραστη», είπα.
«-Και τι ακόμη αισθάνεσθε;»
«-Να γεμίζει η καρδιά μου από άρρητη χαρά.»
«-Αυτή η χαρά που αισθάνεσθε είναι μηδαμινήόταν συγκριθεί με εκείνη τη χαρά για την οποία έχει γραφεί:
οφθαλμός ουκ είδε και ους ουκ ήκουσε και επίκαρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, α ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν Αυτόν.
Σε μας δόθηκε μία σκιά μόνο της χαράςαυτής, τι να πει κανείς για την πραγματική χαρά;
Τι αισθάνεσθε ακόμη φιλόθεε;»
«-Ανέκφραστη θερμότητα», είπα.
«-Τι είδους θερμότητα;
Είμαστε στο δάσος, τώρα είναι χειμώναςκαι παντού γύρω μας χιόνι…
Τι είδους θερμότητα είναι αυτή πουαισθάνεσθε;»
Και εγώ αποκρίθηκα:
«-Όπως όταν λούζωμαι με ζεστό νερό.
Αισθάνομαι ακόμη ευωδία τέτοια που ποτέ μέχριτώρα δεν έχω αισθανθεί.»
«-Ξέρω, ξέρω, είπε εκείνος, σας ερωτώεπίτηδες.
Αυτή η ευωδία που αισθάνεσθε είναι η ευωδίατου Αγίου Πνεύματος.
Και αυτή η θερμότητα για την οποία μιλάτε δενυπάρχει στην ατμόσφαιρα, αλλά μέσα μας. Θερμαινόμενοι από αυτήν οι ερημίτες δενφοβούνταν τον χειμώνα διότι φορούσαν τον χιτώνα της χάριτος ο οποίοςαντικαθιστούσε το ένδυμα.
Η Βασιλεία του Θεού εντός ημών εστιν.
Η κατάσταση στην οποία τώρα βρισκόμαστε τοαποδεικνύει.
Να τι σημαίνει να είσαι πλήρης ΠνεύματοςΑγίου.»
«-Θα θυμάμαι το έλεος αυτό που μας επισκέφθηκεσήμερα;» ερώτησα.
«-Πιστεύω ότι ο Κύριος θα σας βοηθήσει να τοδιαφυλάξετε στην καρδιά σας, διότι αυτό δόθηκε όχι μόνο για μας, αλλά διά μέσουημών και για τον υπόλοιπο κόσμο. Πορεύεσθε εν ειρήνη!
Ο Κύριος και η Παναγία ας είναι μαζί σας!»
Όταν τον άφησα το όραμα δεν είχε παύσει: ογέροντας βρισκόταν στην ίδια θέση που είχε στην αρχή της συνομιλίας μας και τοάρρητο φως που είχα ιδεί με τα μάτια μου συνέχιζε να τον περιβάλλει».
- Από το βιβλίο του Αρχιμ. ΙουστίνουΠόποβιτς, «΄Οσιος Σεραφείμ του Σαρώφ»
kantonopou/