Δώδεκαπαρὰ πέντε!
(Ομιλίατου †Μητροπολίτου ΦλωρίνηςΑυγουστίνου Καντιώτου)
«Μετανοεῖτε»(Ματθ. 4,17)
Πιστὸς λαὸς περιμένει ἀπὸ μᾶς κήρυγμα,ἀλλὰ τί νὰ πῶ καὶ τί νὰ λαλήσω; Σήμερα, ἀγαπητοί μου, δὲν χρειάζονται κηρύγματα· χρειάζονται δάκρυα. Ζοῦμε στὴν πιὸσκοτεινὴ περίοδο τῆς ἀνθρωπότητος. Ἔρχεται- ἦρθε ὁ ἀντίχριστος! Τὰ βήματά τουγιγαντιαῖα, ἡ φωνήτου βραχνή, οἱ κήρυκές του πολλοί.
Σημεῖα πολλὰ παρουσιάζονται· σημεῖα «ἐν ἡλίῳ» (Λουκ.21,25) μὲ καύσωνες, σημεῖα στὴ θάλασσα, σημεῖα σὲ ποταμούς, σημεῖα στὰ ἔγκατα τοῦπλανήτη μὲ τρομεροὺς σεισμούς. Καὶ τὸ 666σημεῖο εἶνε. Δὲν εἶνε τυχαῖα γεγονότα αὐτά· εἶνε προειδοποιήσεις γιὰ τὸ τέλος.Ἀλλὰ περισσότερο ἀπὸ αὐτὰ ἐγὼ βλέπωκάτιἄλλο. Βλέπω ἐκεῖνο ποὺ προέβλεψε ὁ ἀπόστολος Παῦλος (βλ. Β΄ Τιμ. 3,1-5) .Καὶ τὸ σημεῖο αὐτὸ εἶνε ἡ ἠθικὴδιαφθορά . Δὲν θὰ κάνω ἐπισκόπησι τῆς παγκοσμίου κονίστρας· θὰ περιορισθῶ στὴ μικρὴ αὐτὴ γωνιὰ ποὺ κατοικοῦμε.Ἂςῥίξουμε μιὰ ματιὰ στὴν Ἑλλάδα τὴν πατρίδα μας· μᾶς ἐνδιαφέρει ὁ οἶκοςμας, ὅπου βρίσκονται οἱ τάφοι τῶν προγόνων μας.
Τί ἦταν ἄλλοτε ἡ Ἑλλάς; Ἄστρο φωτεινό, ποὺ ἔλαμπε μὲ τὶςἐπιστῆμες καὶ τὶς ἀρετὲς τῶν παιδιῶν της. Τί ἦταν παρακαλῶ τὸ 1821,ὅταν ἐκεῖνοι οἱ ἥρωες φώναζαν «Ἐλευθερία ἢθάνατος»; Τί ἦταν τὸ 1940, ὅταν ἐκεῖνοι οἱ ἥρωες θάμπωσαν τὴν ἀνθρωπότητα μὲ τὸ «Ὄχι»;
Τί ἦταν τότε ἡ Ἑλλάς, καὶ τί εἶνε σήμερα; Σήμερα εἶνε ἕνα ἄστρο ποὺ σβήνει, ψυχορραγεῖ, –ὁΘεὸς νὰ φυλάξῃ–ἐξαλείφεται! Πολλὰ εἶνε τὰ σημεῖα τῆς καταπτώσεως.Ἀπὸπαράδειγμα πρὸς μίμησιν γίναμε παράδειγμα πρὸς ἀποφυγὴν μ᾽ αὐτὰ ποὺ μᾶς συμβαίνουν. Δὲ λέμε ὑπερβολές. Ἂν ῥίξουμε μιὰ ματιά, θὰ δοῦμε τὰ σημεῖα τῆς παρακμῆς.Ποιάεἶνε αὐτά; Ἰδού μερικὲς συγκρίσεις.
Ἄλλοτε, ποὺ δὲν ὑπῆρχαν σχολεῖα καὶ πανεπιστήμια κ᾽ οἱἝλληνες δὲν κατοικοῦσαν σὲ μέγαρα ἀλλὰ σὲ καλύβες, ἐκεῖ στὶς καλύβες κατοικοῦσανἄγγελοι, ἐνῷ τώρα στὰ μέγαρα τί κατοικοῦν;… Τότε ὑπῆρχε σέβας στὸ Θεό. «Ἀρχὴσοφί ας φόβος Κυρίου» (Ψαλμ. 110,10). Ἀνέφεραν τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ μας, τῆςΠαναγίας, τῶν ἁγίων μὲ δέος καὶ δάκρυα. Δὲνὑπῆρχε κανείς βλάσφημος, δὲν ἀκουγόταν οὔτε μία βλασφημία . Τώρα; Ὅπουσταθῇς, ἀκοῦς φρικτὲς βλασφημίες ἀπὸ μικροὺς καὶ μεγάλους.
Κ᾽ εἶνε μικρὸ κακὸ ἡ βλασφημία; Κολοσσιαῖο ἁμάρτημα. Βλαστημᾷς; οὔτε ἄνθρωπος, οὔτε θηρίο, οὔτε ζῷο, οὔτε σατανᾶς εἶσαι· ὁσατανᾶς δὲ βλαστημάει, τρέμει ἐμπρὸς στὸ Θεό. Καὶ ὅμως ἡ χώρα μας ἔχειρεκὸρ στὶς βλαστήμιες. Τρομερὸ σημεῖο γιὰ τὴν πατρίδα μας, ποὺ οἱ ἀρχαῖοι Ἀθηναῖοι κατεδίκασαν τὸ Σωκράτη μὲτὴν ὑπόνοια ὅτι δὲν σέβεται τοὺς θεούς.
Ἄλλο σημεῖο συγκρίσεως εἶνε ὁ ἐκκλησιασμός . Οἱ πρόγονοίμας δὲν ἔλειπαν ἀπὸ τὴν ἐκκλησία. «Ὡς ἀγαπητὰ τὰ σκηνώματά σου,Κύριε τῶνδυνάμεων. ἐπιποθεῖ καὶ ἐκλείπει ἡ ψυχήμου εἰς τὰς αὐλὰς τοῦ Κυρίου» (Ψαλμ. 83,1-3) . Ἦταν ὅλοι στὸναό, πλὴν ἀσθενῶν καὶ γερόντων. Στὴν τουρκοκρατία, ποὺ δὲν χτυποῦσαν καμπάνες, καὶ χωρὶς αὐτὲς ὅλοι ἦταν ἐκεῖ.Μὲκαμπάνες τώρα, ποὺ ἀκούγονται χιλιόμετρα μακριά,οἱ Ἕλληνες δὲν ἐκκλησιάζονται.«Στοῦ κουφοῦ τὴν πόρτα ὅσοθέλεις βρόντα». Ἀπὸ τοὺς ἑκατὸ Χριστιανοὺς δύο μόνο ἐκκλησιάζονται. Οἱἐνενηνταοχτὼ ποῦ εἶνε; Ἐμένα ρωτᾶτε; Ρωτῆστετὰ κέντρα τῆς διαφθορᾶς, ποὺ φύτρωσαν σὰν μανιτάρια στὸν ἀγρό μας κ᾽ εἶνε γεμᾶτα μέχρι τὶς πρωινὲς ὧρες.Ἔτσιἐκφυλίζεται ἡ νεολαία μας καὶ γι᾽ αὐτὸ ἀπουσιάζουν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τοῦΧριστοῦ.
Χθὲς ἕνας γέροντας ἐνενηνταπέντε ἐτῶν μοῦ εἶπε τὸ ἑξῆς. Κάποτε ὁ πατέρας μου δὲν πῆγεΚυριακὴ στὴν ἐκκλησία, κι ὁ ὁ παπποῦς μου τὸν ἐπέπληξε· ―Γιατί
δὲν ἦρθες; –Νά, εἶμαιἄρρωστος…, προσπάθησε νὰ δικαιολογηθῇ. Τὴν ἄλλη Κυριακὴ τὰ ἴδια. Τότε ὁπαπποῦς τοῦ εἶπε· ―Θὰ φύγῃς ἀπὸ τὸ σπίτι·ἀλειτούργητο ἄνθρωπο δὲν θέλω ἐδῶμέσα! Τὸν ἔδιωξε.
Τρίτο σημεῖο εἶνε ἡ οἰκογένεια . «Τίμιος ὁ γάμος ἐν πᾶσικαὶ ἡ κοίτη ἀμίαντος» (Ἑβρ. 13,4) . Ἄλλοτεκάθε σπίτι ἦταν καὶ μιὰ ἐκκλησία. Γάλλοςπεριηγητὴς τὸν καιρὸ τοῦ ᾿21 ἔφτασε μέχριτὰ ὀρεινὰ τοῦ Μοριᾶ καὶ φιλοξενήθηκεσὲ μιὰ καλύβα. Καρέκλα νὰ καθήσουν δὲν εἶχαν,ὅταν ὅμως νύχτωσε, ὁπατέρας (μὲ ἑφτὰ παιδιά) λέει· ―Γονατίστε. Γονάτισαν ὅλοι καὶ ἄρχισαν προσευχή.Ἕνας εἶπε τὸ «Βασιλεῦ οὐράνιε»,ἄλλος τὸ «Ἅγιος ὁ Θεός…» , ὁ μικρὸς ἔλεγε τὸ «Κύριε ἐλέησον…» , ὁμεγαλύτεροςτὸ «Πάτερ ἡμῶν», ἄλλος τὸ «Πιστεύω»κ.λπ..Τέλος εἰρηνικοὶ κι ἀδελφωμένοι πῆγαν γιὰ ὕπνο. Τότε ὁ ξένος σκέφτηκε· ―Νά γιατί αὐτὸς ὁ τόπος ἀντέχει.Οἰκογένεια ποὺ τὰ μέλη της προσεύχονται, διάβολος δὲν τὴν ἀγγίζει.«Πέφτωκάνω τὸ σταυρό μου,ἄγγελο ἔχω στὸ πλευρό μου…». Δεῖξτε μου τώρα σπίτια ποὺ προσεύχονται οἰκογενειακῶς. Σπάνιοπρᾶγμα σήμερα.
Ἕνα ἄλλο σημεῖο καταπτώσεως εἶνε τὰ διαζύγια .Παλαιότερα διαζύγιο δὲν ὑπῆρχε, μόνο τὸ φτυάρι τοῦ νεκροθάφτη χώριζε τὸ ἀντρόγυνο.Τώρα, μὲ τοὺς νόμους ποὺ ψήφισε ἡ Βουλὴ (αὐτόματο, συναινετικὸ διαζύγιο,ἀποποινικοποίησις τῆς μοιχείας κ.ἄ.), ἄνοιξεμεγάλη πόρτα στὴν ἁμαρτία. Τὰ δικαστήρια εἶνε πλέον φάμπρικες ποὺβγάζουν διαζύγια. Στὴν Ἀθήνα τὰ διαζύγια,ἀπὸ μηδὲν ποὺ ἦταν, ἔφτασαν τριάντατοῖς ἑκατό (30%)· μέσα στοὺς τρεῖς γάμους ὁ ἕνας διαλύεται! Ἀλλάξαμε καὶτὸ λεξιλόγιο . Πρῶτα ἡ ἀνδροχωρίστρα ἦτανἀπαράδεκτη, τὴν ὠνόμαζαν πόρνη. Τώρα ἡ πόρνη λέγεται «φιλενάδα». Ὁ ἄντραςποὺ χώριζε τὴ γυναῖκα του καὶ πήγαινεμὲ ἄλλη λεγόταν μοιχός. Τώρα αὐτὸς ποὺ ἀλλάζειγυναῖκες θεωρεῖται ἀξιοζήλευτος, «λεβέντης»! Ζῇ κανεὶς ἀναιδέστατα ἐνώπιον πάντων καὶ ἐπευφημεῖται ἀπὸ πλήθηλαοῦ ποὺ τὸν ῥαίνει μὲ ἄνθη. Πῶς ἄλλαξε τὸ γένος μας!Αὐτὰ τὰ λέω ἔξω ἀπὸκόμματα. Δὲν ἀνήκωσὲ κόμματα. Λέω τὴν ἀλήθεια σὲ ὅλους, πρὸςτὰ ἄνω καὶ πρὸς τὰκάτω.
Θέλετε κι ἄλλο σημεῖο; Ὤ, ἐδῶ τώρα, μὲ συγχωρεῖτε,θὰ σᾶς πικράνω. Διότι καὶ ἐδῶ μέσα πολλοὶ εἶστε δολοφόνοι! ―Δολοφόνοι ἐμεῖς;θὰπῆτε, ποὺ ἐρχόμαστε στὴν ἐκκλησία κι ἀνάβουμε κεράκι κι ἀκοῦμε κηρύγματα καὶ κάνουμετὰ χρέη μας, ἐμεῖς δολοφόνοι; Ναί, δο-λοφόνοι! Ποιοί καὶ πόσοι εἶνε δολοφόνοι;Ἐμένα ρωτᾶτε; Ρωτῆστε τὴ στατιστικὴ ὑπηρεσίακαὶ θὰ σᾶς πῇ, ὅτι κάθε χρόνο μὲ τὶς ἐκτρώσεις σφάζονται 400.000 ἔμβρυα -ἄνθρωποι!Γι᾽αὐτὸ ἔχουμε τὰ λιγώτερα παιδιὰ στὰ Βαλκάνια καὶ ἡ Τουρκία θὰ μᾶς πνίξῃ.Πρῶτα σὲ ἑκατὸ θανάτους εἴχαμε διακόσες – τριακόσες γεννήσεις. Τώρα οἱ Ἑλληνίδες δὲν γεννοῦν.Ρωτᾷς πόσα παιδιὰ ἔχουνκαὶ σοῦ λένε στερεοτύπως· δύο, δύο, δύο… Οἱ γεννήσεις εἶνε λιγώτερες ἀπὸτοὺς θανάτους. Τὸ ἔθνος σβήνει. Αὐτὸ εἶνε ἔγκλημα, σωστὴ γενοκτονία.
Ἀρκοῦν αὐτὰ ποὺ σᾶς εἶπα γιὰ νὰ γίνῃ σύγ-κρισις. Ἐγὼθεωρῶ τὴν ἠθικὴ σῆψι
ὡς τὸ μεγαλύτερο σημεῖο τῶν καιρῶν. Τὴν προφήτευσε ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέγοντας· «Ἐν ἐσχάταις ἡμέραις… ἔσονται οἱ ἄν θρωποι φίλαυτοι,φιλάργυροι,ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφη- μοι, …ἀνόσιοι, …διάβολοι, ἀκρατεῖς, …φιλήδονοιμᾶλλον ἢ φιλόθεοι…»(Β΄ Τιμ. 3,1-5) .Κι ὅλα αὐτὰ διότι λησμονήσαμε τὸ Θεό . Καὶ ὄχιμόνο τὸν λησμονήσαμε, ἀλλὰ καὶ τὸν βλα-σφημήσαμεκαὶ τὸν σταυρώσαμε. Καὶ τώρα σκότος· κρίσις πολιτική, κρίσιςστρατιωτική,κρίσις οἰκονομική, κρίσιςἐμπορική, κρίσις ἐπαιδευτική, κρίσις μεγάλη. Ἰδού τὸ ἀποτέλε-σμα· ἡἙλλὰς ἔφτασε σὲ ἀδιέξοδο.
Τί θὰ γίνῃ; δὲν ὑπάρχειδιέξοδος; Ὑπάρχει!Πῶς μπορεῖ νὰ λάμψῃπάλι στὴν Ἑλλάδα τὸ φῶς τοῦ Εὐαγγελίου, τὸ φῶς τοῦΧριστοῦ μας; Μία λέξις! δὲ χρειάζονται πολλὰ λόγια. Ὤἂν μὲ βοηθοῦσε Πνεῦμα ἅγιο, αὐτὴ ἡ λέξις νὰ φυτευθῇ στὴν καρδιάμου καὶ στὶς καρδιὲς ὅλων σας! Εἶνε αὐτὸ ποὺ λέει σήμερα τὸ εὐαγγέλιο, ἡ πρώτη λέξι ποὺ κήρυξε ὁ Χριστός· «Μετανοεῖτε» (Ματθ. 4,17) . Τίποτε ἄλλοδὲν χρειάζεται. Μετανοεῖτε, Ἕλληνες! Μετανοεῖτε γονεῖς,πάψτε νὰἐγκληματῆτε· μετανοεῖτε ἐκπαιδευτικοί,ἐπιστρέψτε στὶς ῥίζες τῆς παιδείας μας· μετανοεῖτε δικασταί, μετανοεῖτεστρατιωτικοί, μετανοεῖτε βουλευταί, μετανοεῖτε ὑπουργοὶ καὶ πρωθυπουργοὶ καὶπρόεδροι δημοκρατίας.
Ἡ ὥρα εἶνε δώδεκα παρὰ πέντε. Μικρὴ διορία ἔχουμε. Ἐὰν μετανοήσουμε, ἡ Ἑλλὰς θὰγίνῃπάλι ἄστρο καὶ ἥλιος. Ἐὰν ἐξακολουθήσουμε νὰκλείνουμε τὰ αὐτιὰ στὴ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ, τότε σταματῶ –δὲν ἔχω καρδιὰ νὰμιλήσω· τότε περιμένετε μεγάλα δεινά!ἔρχεται ὀργὴ Θεοῦ.
Δὲν προχωρῶ περισσότερο, ἀλλὰ ταπεινὰ παρακαλῶ· ΠαναγίαΔέσποινα, ποὺ τόσες φορὲς προστάτευσες τὸ ἔθνος μας, ἅγιε Δημήτριε μυροβλύτα,ἅγιε Γεώργιε τροπαιοφόρε, ἄγγελοικαὶ ἀρχάγγελοι, ποιήσατε πρεσβείαν εἰςτὸ ἐλεηθῆναι καὶ σωθῆναι ἡμᾶς· ἀμήν
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ.Δημητρίου πόλεως Θεσσαλονίκηςτὴν 8-1-1989μὲ ἄλλο τίτλο.
