ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΙΣ
ΤοῦΠρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ
Μιά ἀπότίς πιό διαδεδομένες ἰδέες τοῦ ἀντιχριστιανικοῦ φαινομένου τῆς «Νέας Ἐποχῆς»(New Age), πού προβάλλεται κατά τρόπο συστηματικό ἀπό τήν τηλεόραση και τά ποικίλα κοσμικά περιοδικά σχετικά μέ τήν μετάθάνατον ζωή, εἶναι ἡ πλάνη τῆς μετενσάρκωσης.
Σέδημοσκόπηση, πού δημοσιεύθηκε σʼ ἑβδομαδιαῖο περιοδικό, ἔνθετο μεγάλης ἀθηναϊκῆςἐφημερίδας (ΝΕΑ. Ταχυδρόμος. Αρ. 264/19-3-2005) ἀναφέρεται σύν τοῖς ἄλλοις , ὅτι τό 33% τῶν Ἑλλήνωνἀποδέχεται τήν ἀντιχριστιανική ἰδέα τῆς μετενσάρκωσης.
Τό ἐνλόγῳ ποσοστό ἀναδεικνύει γιά μιά ἀκόμα φορά τό μεγάλο ἔλλειμα ἐπαρκοῦςκατήχησης και γνώσης τῆς Ὀρθόδοξης πίστης μας, πού παρατηρεῖται στους χριστιανούςμας, μέ φυσική συνέπεια, οἱ νεοεποχίτικες και ἀντιχριστιανικές ἀντιλήψεις νά διαβρώνουν σιγά-σιγά, ὕπουλακαι μεθοδευμένα τό φρόνημα τῶν Ὀρθοδόξων.
Μετενσάρκωσηεἶναι, ἡ πλανεμένη θεωρία τῆς ἐνσάρκωσης τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου σέ διαδοχικά ἀνθρώπινα σώματα, στά ὁποῖαγεννιέται ἐκ νέου, μέ σκοπό νά πετύχει ἤ τόν ἐξαγνισμό της ἤ τήν τιμωρία της ἤτήν κάθαρσή της ἤ τόν ὕψιστο βαθμό τῆς ἀνέλιξής της. Ἡ διαδοχή τῶν ἐνσαρκώσεων σταματᾶ,ὅταν ἡ ψυχή φτάσει στο τέλος τῆς ἐξέλιξής της.
Ἡ μόνηδιαφορά μετενσάρκωσης καί μετεμψύχωσης εἶναι ὅτι κατά τήν μετεμψύχωση ἡ ψυχή ἑνόςνεκροῦ ἀνθρώπου μπορεῖ να μεταβεῖ ἀκόμα καί στό σῶμα ἑνός ζώου ἤ καί σʼἕναφυτό.
Ἡπλάνη τῆς μετενσάρκωσης εἶναι ἀντίληψη καί θρησκευτική δοξασία τοῦ μεταπτωτικοῦἀνθρώπου. Ὁ μεταπτωτικός ἄνθρωπος φαντάστηκε ὡς ἀπάντηση στό πρόβλημα τοῦ κακοῦκαί τῆς ὑπέρβασης τοῦ θανάτου τήν ἰδέα τῆς μετενσάρκωσης.
Ἔτσιβλέπουμε π.χ στόν ἀρχαῖο ἑλληνικό χῶρο νά ἀποδέχονται τη μετενσάρκωση οἱ Ὀρφικοί,ὁ Πυθαγόρας, ὁ Ἐμπεδοκλῆς, ὁ Πλάτωνας κ.ἄ.Μάλιστα κατά τόν Ἡρόδοτο (Βιβλ 2, 123) ὁΠυθαγόρας εἶχε δανειστεῖ τήν ἐν λόγῳ δοξασία ἀπό τούς Αἰγυπτίους. Ἀντιθέτως ὁΞενοφάνης (Diels, ἀπ. 7) κοροϊδεύει τή διδασκαλία τοῦ Πυθαγόρα για τή μετεμψύχωση.
Ἡ ἰδέατῆς μετενσάρκωσης κατέχει ἐπίσης μιά καίριας σπουδαιότητας θέση στόν Ἰνδουϊσμό,ἀλλά καί στό Βουδισμό.
Ὁ ἀντιχριστιανικόςχαρακτήρας τῆς μετενσάρκωσης εἶναι ἐμφανής ὄχι μόνο ὡς πρός τό περιεχόμενό τηςκαθ' ἑαυτό, ἀλλά καί ὡς πρός τίς περί ἀνθρώπου, κόσμου καί κακοῦ προϋποθέσειςκαί διαστάσεις της. Κατ' ἐξοχήν ὅμως, για τί προσκρούει καί ἀντιτίθεται στόμυστήριο τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας, ἐλευθερίας καί ἐλπίδας τοῦ ἀνθρώπου.
Στʼ ἀρχαῖαχρόνια οἱ περί μετενσάρκωσης ἀντιλήψεις βρῆκαν θέση καί ἐκφράστηκαν ὡς διδασκαλίεςἀκραίων ἀντιχριστιανικῶν αἱρέσεων ὅπως οἱ Γνωστικοί (Ἱππολύτου, Ἔλεγχος Ζ',32) καί οἱ Μανιχαῖοι (Ἐπιφανίου, Πανάριον.Αἵρεση 66, 9).
Σήμερα,ἡ μετενσάρκωση ἐκτός ἀπό Ἰνδουϊστική καί Βουδιστική διδασκαλία ἀποτελεῖδιδασκαλία τῶν ἀποκρυφιστικῶν συστημάτων τῆς Θεοσοφίας καί τῆς Ἀνθρωποσοφίας (Panorama der neuen Religiosität,2001, σ. 327-329).
Εἶναι ἐπίσηςδιδασκαλία διαφόρων παραθρησκευτικῶν καί ἀποκρυφιστικῶν ὀργανώσεων,πνευματιστικῶν ὁμάδων, καί γκουρουϊστικῶν κινήσεων. Κατ' ἐξοχήν ὅμως ἀποτελεῖκεντρική διδασκαλία τοῦ ἀντιχριστιανικοῦ κινήματος τῆς «Νέας Ἐποχῆς» (New Age) σέ ὅλες τίς ἐκφάνσεις του. (Βλ. A.Fincke- Matthias Pöhlmann, Kompass Sekten und religiöse Weltanschauungen.EinLexikon, 2004, σελ170.Handbuch Religiöse Gemeinschaften und Weltanschauungen, [Hrsg H. Reller, H.Krech, M. Kleiminger], 2000 5, σελ 711).
Ἡ "ἀνάδρομη ὕπνωση" εἶναι μιά τεχνική ὕπνωσης πολλαπλῶς ἀμφισβητήσιμη ὡς πρός τήν ἀξιοπιστία της καί τίς δυνατότητές της.Ἡ ἀναξιοπιστία της κατά τούς εἰδικούς, ἔγκειται σύν τοῖς ἄλλοις καί στό γεγονός,ὅτι ἐπιθυμίες, φόβοι,ἡ ὑποβολή ἰδεῶν,φαντασιώσεις κ.ἄ παρουσιάζονται ὡς δῆθεν βιωμένα γεγονότα στό παρελθόν.
Αὐτή, λοιπόν,ἡ πρακτική ὑπνωτισμοῦ παρουσιάζεται ἀπό τούς θιασῶτες τῆς μετενσάρκωσης ὡς δῆθεν"ἐπιστημονική μέθοδο", πού ἀποδεικνύει ὡς πραγματικότητα τήν δοξασία τῆς μετενσάρκωσης.
Πολλές φορές ἐπίσης, ἀντί γιά ὕπνωση χρησιμοποιεῖται ἡ λεγόμενη αὐθόρμητη ἀναδρομή. Ἀποδεικνύουν αὐτές οἱ πρακτικές τή δυνατότητα τεκμηρίωσης καί ἀπόδειξης τῆς ἐν λόγῳ δοξασίας;
Ἀναμφιβόλωςὄχι. Ἀντιθέτως, οἱ πρακτικές αὐτές ἀναδεικνύουν τήν παρουσία καί τοῦ ἀποκρυφιστικοῦστοιχείου στό θέμα τῆς μετενσάρκωσης.Τοῦτο μαρτυρεῖται σαφῶς, γιατί πολλά ἀπό τάπεριγραφόμενα ὡς δῆθεν ἐμπειρίες ἀνα δρομῶν σέ προηγούμενες ζωές εἴτε μέσῳ ὕπνωσης,εἴτε αὐθόρμητα, καταγράφονται καί ὡς ἐμπειρίες σέ ἄλλες ἀποκρυφιστικές πρακτικές,ὅπως στόν πνευματισμό ἤ καί σέ περιπτώσεις δαιμονοκατοχῆς.
Ἐνπροκειμένῳ θά ἀναφερθοῦμε στήν πολύ γνωστή ἐργασία τοῦ καθηγητοῦ στό Πανεπιστήμιοτῆς Βιρτζίνια Ἴαν Στήβενσον γιά τή μετενσάρκωση (Βλ.Twenty Cases Supportive of Reincarnation,Charlottesville Virginia USA 1966.Πρβλ. Panorama der neuenReligiosität, 2001, σ. 323). Στίς πάρα πολλές περιπτώσεις, πού μελέτησε μέσῳ τῆς αὐθόρμητης ἀναδρομῆςὁ ἴδιος δέν ἀπέκλεισε κάποιες περιπτώσεις δαιμονικῆς κατάληψης (π.χ. σσ. 48, 345).Ἡ ἐπιβεβαίωση γιά τήν παρουσία δαιμονικοῦ στοιχεί ου στό θέμα τῆς μετενσάρκωσηςστίς περιπτώσεις, πού μελέτησε ὁ Ἴαν Στήβενσον δέν ἄργησε νά ἔλθει.
Δύο χρόνιαἀργότερα ἕνας παραδοσιακός Ἰνδουϊστής δάσκαλος σέ ἀνοικτή ἐπιστολή, πού ἀπηύθυνεστόν Στήβενσον τοῦ ἔγραφε ὅτι καμμία ἀπολύτως ἀπό τίς περιπτώσεις, πού εἶχεκαταγράψει δέν ἦταν περίπτωση μετενσάρκωσης, ἀλλά ἦταν περιπτώσεις κατάληψης ἀπόπνεύματα (Βλ. M. C. Αlbrecht, Μετενσάρκωση, 2004, σελ 163. Πρβλ Πρωτ. Ἀ. Ἀλεβιζοπούλου, Μετενσάρκωση ἤ Ἀνάσταση;1992, σελ 49. Seraphim Rose, Ἡ Ψυχή μετά τό θάνατο 20032, σελ 200).
Θά ὁλοκληρώσουμε τήν ἀναφορά μας στό θέμα τῆς μετενσάρκωσης μέ μιά ἐξόχως ρεαλιστική ἐπισήμανση τοῦ Μ.Βασιλείου ἀπό τίς Ὁμιλίες του στήν Ἑξαήμερο.Ἀναφέρει λοιπόν ὁ ἱερός πατέρας γιά τό ἴδιο θέμα: «Διῶξε μακριά τίς φλυαρίες τῶν σοβαρῶν φιλοσόφων,πού δέν ντρέπονται νά ὑποστηρίζουν ὅτι οἱ ψυχές τους καί οἱ σκυλήσιες ψυχές εἶναι ὁμοειδεῖς μεταξύ τους,πού λέγουν ὅτι οἱ ἴδιοι ὑπῆρξαν κάποτε καί γυναῖκες καί θάμνοι καί ψάρια θαλασσινά. Ἐγώ δέ δέν λέγω ὅτι ὑπῆρξαν ποτέ ψάρια˙ τό λέγω ὅμως καί τό ὑποστηρίζω ὅτι,ὅταν ἔγραφαν αὐτά τά πράγματα ἦταν ἀλογώτερ οι καί ἀπό τά ψάρια» (Ὁμιλία8, 2).
Ορθόδοξος Τύπος,06/01/2012
