Το μεγάλο σχέδιο του Φετουλάχ Γκιουλέν
Της Ρέιτσελ Σάρον-Κρέσπιν
Το κείμενο της Ρέϊτσελ Σάρον-Κρέσπιν δημοσιεύτηκε στο MiddleEast Quarterly, ένα σημαντικό think tank των Αμερικανών συντηρητικών και τουεβραϊκού λόμπυ των ΗΠΑ και αντανακλά τη σταδιακή μετακίνηση αυτού του χώρουπρος μία αυξανόμενη αντίθεση προς την Τουρκία και την ισλαμική της πορεία. Τοδημοσιεύουμε εξ αιτίας του σημαντικού πληροφοριακού υλικού που περιλαμβάνει.(Άρδην)
Καθώς το Τουρκικό Κόμμα Δικαιοσύνης καιΑνάπτυξης (Adalet ve Kalkınma Partisi, AKP) μπαίνει στον έβδομο χρόνοδιακυβέρνησης, η Τουρκία δεν είναι πια η κοσμική και δημοκρατική χώρα που ήτανόταν το Κόμμα πρωτοπήρε την εξουσία. Το AKP έχει καταλάβει την κρατικήγραφειοκρατία κι έχει μετασχηματίσει τη θεμελιακή ταυτότητα της Τουρκίας. Πριντην αναρρίχηση του AKP στην εξουσία, η Άγκυρα προσανατολιζόταν προς τις ΗΠΑ καιτην Ευρώπη.
Σήμερα, παρά την επίσημη θέση περί εντάξεως στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οπρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει οδηγήσει την Τουρκία μακριά από τηνΕυρώπη και μάλιστα προς τη Ρωσία και το Ιράν, ενώ έχει μετακινήσει την τουρκικήπολιτική στη Μέση Ανατολή μακριά από τη σύμπραξη με το Ισραήλ και περισσότεροπρος μια συμμαχία με τη Χαμάς, τη Χεζμπολλάχ και τη Συρία. Τα αντι-αμερικανικά,αντιχριστιανικά και αντιεβραϊκά συναισθήματα έχουν ενισχυθεί. Πίσω από αυτή τημεταμόρφωση της Τουρκίας βρίσκεται όχι μόνο ο εντυπωσιακός πολιτικός μηχανισμόςτου AKP αλλά και μια σκιώδης ισλαμική σέχτα που καθοδηγείται από το μυστηριώδηhocaefendi (άρχοντα-ηγέτη) Φετουλάχ Γκιουλέν. Η σέχτα αυτή συχνά προβάλλεται ωςυπερασπιστής της μετριοπάθειας και του διαλόγου αλλά εργάζεται για εντελώςαντίθετους σκοπούς. Σήμερα, ο Γκιουλέν και οι υποστηρικτές του (Fethullahcılar,οι Φετουλαχιστές) δεν επιδιώκουν απλά να επηρεάσουν την κυβέρνηση αλλά ναγίνουν κυβέρνηση.
Σήμερα, η Τουρκία διαθέτει πάνω από 85,000ενεργά τζαμιά, ένα για κάθε 350 κατοίκους –συγκρινόμενο με ένα νοσοκομείο ανά60,000 κατοίκους– το υψηλότερο ποσοστό στον κόσμο και 90,000 ιμάμηδες,πολύ περισσότερους από γιατρούς ή δασκάλους. Έχει χιλιάδες σχολεία τύπουμεντρεσέ Ιμάμ-Χατίπ (ανεπίσημο ιεροδιδασκαλείο) και περίπου 4,000 πιο επίσημεςκρατικές Κορανικές Σχολές, χωρίς να ασχοληθούμε με τα ανεπίσημα αντίστοιχαιδρύματα που πιθανόν δεκαπλασιάζουν αυτό το νούμερο. Οι δαπάνες της ΚρατικήςΔιεύθυνσης Θρησκευτικών Θεμάτων (Diyanet Işleri Başkanlığı, ΚΔΘΘ) έχουν αυξηθείστο πενταπλάσιο, από 553 τρις τουρκικές λίρες το 2002 (περίπου US$325 εκατ) στα2,7 τετράκις εκατομμύρια λίρες στα πρώτα τεσσεράμισι χρόνια διακυβέρνησης τουAKP, κι έχει το μεγαλύτερο προϋπολογισμό από συνολικά οχτώ άλλα υπουργεία . Ο βαθμός συμμετοχής στην προσευχή της Παρασκευής στα τζαμιά της Τουρκίαςξεπερνάει εκείνον του Ιράν και τα μαθήματα του σουνιτικού δόγματος του Ισλάμείναι υποχρεωτικά στα δημόσια σχολεία παρά τις αντίθετες αποφάσεις τουΕυρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ECHR) και του Τουρκικού ΑνωτάτουΔικαστηρίου (Danıştay) . Και ο πρωθυπουργός Ερντογάν και ο Πρόεδρος του ΚΔΘΘΑλί Μπαρντάκογλου άσκησαν κριτική στις αποφάσεις με το δικαιολογητικό ότι δενζητήθηκε η συμβουλή ισλαμιστών λογίων.
Ο Γκιουλέν παρεμβαίνει στη διαμόρφωση τηςπολιτικής πραγματικότητας στην Τουρκία χρησιμοποιώντας τους οπαδούς του στο AKPκαθώς και την τεράστια μιντιακή αυτοκρατορία του κινήματος, οικονομικούςοργανισμούς και τράπεζες, τους επιχειρηματικούς οργανισμούς ένα διεθνέςδίκτυο χιλιάδων σχολείων, πανεπιστημίων, φοιτητικών εστιών (ışıkevis) καιπολλές εταιρείες και ιδρύματα. Έχει τεράστια οικονομική δύναμη καθώς ελέγχειέναν μη ελεγχόμενο και αδιαφανή προύπολογισμό που υπολογίζεται σε $25δισ. Δεν είναι διευκρινισμένό εάν η φετουλαχική cemaat (κοινότητα)υποστηρίζει το AKP ή είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από το AKP. Και στις δυοπεριπτώσεις πάντως, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
ΤοΒιογραφικό του Γκιουλέν
Γεννημένος στο Ερζερούμ το 1942, οΦετουλάχ Γκιουλέν είναι ένας ιμάμης που θεωρεί τον εαυτό του προφήτη . Είναιμια αινιγματική φιγούρα, που πολλοί στη Δύση εξαίρουν ως αναμορφωτή και υποστηρικτήτης ανοχής , έναν καταλύτη του “μετριοπαθούς Ισλάμ” στην Τουρκία και όχι μόνο.Στη Δύση, ειδικά στις ΗΠΑ, τον επαινούν ως διανοούμενο, λόγιο και παιδαγωγό ,παρ’ όλο που η τυπική του εκπαίδευση περιορίζεται σε πέντε χρόνια φοίτησης στοδημοτικό σχολείο! Αφού πήρε πιστοποιητικό ιμάμη-κήρυκα, εργάστηκε πρώτα στηνΑδριανούπολη και αργότερα στη Σμύρνη. Το 1971, η τουρκική ασφάλεια τονσυνέλαβε για μυστικές θρησκευτικές δραστηριότητες, όπως η λειτουργία παράνομωνκαλοκαιρινών κατασκηνώσεων με στόχο την κατήχηση των νέων, ενώ μετά από αυτό,τον παρενοχλούσε σποραδικά ο κοσμικός στρατός . Το 1981 πήρε επίσημα σύνταξηαπό τη θέση του τοπικού κήρυκα.
Για ναχτίσει μια εικόνα υποστηρικτή του διαλόγου μεταξύ των θρησκειών, ο Γκιουλένσυναντήθηκε με τον πάπα Ιωάννη-Παύλο, άλλους χριστιανούς κληρικούς και εβραίουςραβίνους και υπογραμμίζει τα κοινά στοιχεία που συνδέουν τις θρησκείεςτης Βίβλου. Παρουσιάζει τον εαυτό του και το κίνημά του σαν μια σύγχρονη εκδοχήτου ανεκτικού, φιλελεύθερου ανατολικού σουφισμού και έχει χρησιμοποιήσει ταγραπτά μεγάλων στοχαστών Σούφι όπως ο Τζαλάλ Αντ-Ντιν Ρούμι και ο ΓιούνουςΈμρε, υποστηρίζοντας ότι συμμερίζεται τη μετριοπαθή διδασκαλία τους.Αποσπάσματα από τη διδαχή τους κοσμούν το προπαγανδιστικό υλικό του ΦετουλάχΓκιουλέν. Το κίνημα, οι αντιπροσωπευτικές οργανώσεις του και τα πανεπιστήμια–συμπεριλαμβανομένου του Πανεπιστημίου της Τζωρτζτάουν, στο οποίο δωρίζειχρήματα– οργανώνουν διασκέψεις στις ΗΠΑ και την Ευρώπη για να συζητήσουν περίτου Γκιουλέν. Τον Οκτώβριο 2007, η Βρετανική Βουλή των Λόρδων τίμησε τονΓκιουλέν με μια τιμητική διάσκεψη.
ΟΓκιουλέν υπήρξε μαθητής και οπαδός του Σεϊχη Σαϊντ-ι Κούρντι (1878-1960),επίσης γνωστού ως Σαϊντ-ι Νούρσι, ιδρυτή του Ισλαμικού κινήματος Νουρ (φως) .Μετά τον τουρκικό πόλεμο της ανεξαρτησίας, ο Κούρντι, σε μια ομιλία του στο νέοκοινοβούλιο, ζήτησε η νεαρή δημοκρατία να βασίζεται σε ισλαμικές αρχές. Έγινεπολέμιος του Ατατούρκ και των μεταρρυθμίσεών του, όπως και της νεαρής,μοντέρνας, κοσμικής, δυτικού τύπου δημοκρατίας που συγκρότησε.
Το1998, ο Γκιουλέν έφυγε για τις ΗΠΑ, με την πρόφαση ότι θα υποβαλλόταν σεθεραπεία για διαβήτη. Όμως, η απουσία του τού έδωσε τη δυνατότητα να αποφύγειτις ερωτήσεις για την κατηγορία που του απαγγέλθηκε το 2000, όπου φερόταν ότιπροωθούσε εξέγερση στην Τουρκία με μια σειρά από κηρύγματα που είχανμαγνητοφωνηθεί κρυφά. Από την εθελοντική του εξορία και μετά, ο Γκιουλένδιαμένει σε μια τεράστια, αγροτική έπαυλη στην Πενσυλβάνια, μαζί με περίπου 100οπαδούς του, που τον φρουρούν και τον φροντίζουν. Αυτοί οι υπηρέτες είναιμορφωμένοι άνδρες που φορούν κοστούμια και γραβάτες και δε θυμίζουν καθόλουκλασσικούς ισλαμιστές με κελεμπίες και τουρμπάνια. Υπακούν τις διαταγές τουηγέτη τους και αποφεύγουν ακόμη και να παντρευτούν πριν την ηλικία των 50,σύμφωνα με τις οδηγίες του. Όταν παντρευτούν, οι σύζυγοί τους επιβάλλεται ναντύνονται με τον ισλαμικό τρόπο, όπως έχει υπαγορεύσει ο ίδιος ο Γκιουλέν . Απόαυτήν ακριβώς τη βάση του στις ΗΠΑ έχει χτίσει ο Γκιουλέν τη φήμη του και τηνυπερεθνική του αυτοκρατορία.
Το Εκπαιδευτικό Δίκτυο τουΓκιουλέν
Οπυρήνας του δικτύου του Γκιουλέν είναι οι εκπαιδευτικοί οργανισμοί. Και τοσχολικό του δίκτυο είναι εντυπωσιακό. Ο Νουρεττίν Βερέν, που είναι το δεξί χέριτου Γκιουλέν εδώ και τριανταπέντε χρόνια, υπολογίζει ότι περίπου το 75% τωνμαθητών από τα δυο εκατομμύρια προπαρασκευαστικά σχολεία της Τουρκίαςσπουδάζουν σε σχολεία του Γκιουλέν [12]. Ελέγχει χιλιάδες υψηλής στάθμηςγυμνάσια, κολλέγια και φοιτητικούς ξενώνες σε όλη την Τουρκία, όπως καιιδιωτικά πανεπιστήμια, το μεγαλύτερο εκ των οποίων είναι το Πανεπιστήμιο Φατίχστην Κωνσταντινούπολη. Εκτός Τουρκίας, το κίνημά του διοικεί εκατοντάδες γυμνάσια και δεκάδες πανεπιστήμια σε 110 χώρες παγκοσμίως. Ο σκοπός τουΓκιουλέν δεν είναι αλτρουιστικός: οι οπαδοί του στοχεύουν στους νέους ηλικίας14-18 χρόνων, τους καθοδηγούν και τους κατηχούν στις φοιτητικές εστίες(ışıkevi), τους μορφώνουν στα Φετουλαχικά σχολεία και τους ετοιμάζουν γιαμελλοντική καριέρα στα νομικά, την πολιτική ή την εκπαίδευση ώστε ναδιαμορφώσουν τις άρχουσες τάξεις του μελλοντικού ισλαμικού, τουρκικούκράτους. Λαμβάνοντας εντολές από τον Φετουλάχ Γκιουλέν, εύποροι οπαδοίτου συνεχίζουν να ιδρύουν σχολεία και ışıkevi κάνοντας αυτό που οδημοσιογράφος της εφημερίδας Σαμπάχ Έμρε Άκοζ ονόμασε ‘εκπαιδευτική τζιχάντ’.
Τοφανερό δίκτυο των σχολείων είναι μόνο ένα μέρος από μια ευρύτερη στρατηγική. Σεμια συνέντευξή του το 2006, ο Βερέν είπε: «Αυτά τα σχολεία είναι σα βιτρίνες. Ηστρατολόγηση και οι δραστηριότητες εξισλαμισμού πραγματοποιούνται κατά τηδιάρκεια βραδινών μαθημάτων.. Παιδιά που εκπαιδεύσαμε στην Τουρκία βρίσκονταιαυτή τη στιγμή στις υψηλότερες θέσεις. Υπάρχουν κυβερνήτες, δικαστές,στρατιωτικοί, ακόμη και υπουργοί της κυβέρνησης οι οποίοι συμβουλεύονται τονΓκιουλέν πριν προβούν σε οποιαδήποτε ενέργεια» .
Οιαμφιλεγόμενες εκπαιδευτικές πολιτικές του AKP, σε συνδυασμό με την κατήχηση σταφετουλαχικά σχολεία, έχουν επιταχύνει τον εξισλαμισμό της τουρκικής κοινωνίας.Κατά την πρώτη περίοδο διακυβέρνησης από το AKP, η κυβέρνηση Ερντογάν άλλαξε τασχολικά βιβλία, έδωσε βαρύτητα στα θρησκευτικά και μετέφερε χιλιάδεςπιστοποιημένους ιμάμηδες από τις θέσεις τους στη Διεύθυνση ΘρησκευτικώνΥποθέσεων σε θέσεις διδασκόντων και διοικητικού προσωπικού στα δημόσια σχολείατης Τουρκίας . Ο Αμπντουλάχ Γκιουλ, ο πρώτος ισλαμιστής πρόεδρος της σύγχρονηςΤουρκίας και συμπαθών του Γκιουλέν, διόρισε έναν καθηγητή που έχει στενή σχέσημε τον Γκιουλέν, τον Γιουσούφ Ζίγια Οζκάν, επικεφαλής του Συμβουλίου ΑνωτάτηςΕκπαίδευσης της Τουρκίας (Yükseköğretim Kurulu, YÖK). Έχει επίσηςχρησιμοποιήσει το προεδρικό του δικαίωμα για να διορίσει στην προεδρία τωνΠανεπιστημίων συμπαθούντες του Γκιουλέν.
ΕκτόςΤουρκίας, τα φετουλαχικά σχολεία χρησιμεύουν κι ως γόνιμο έδαφος γιαστρατολόγηση. Στη διδακτορική του διατριβή στο Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημώντης Γαλλίας πάνω στα σχολεία του Γκιουλέν στην κεντρική Ασία, ο ΜπαϋράμΜπαλτσί, ένας Γάλλος λόγιος με τουρκικές ρίζες, γράφει: «ο στόχος του Φετουλάχείναι η ισλαμοποίηση της τουρκικής εθνότητας και η τουρκοποίηση του ισλάμ στιςξένες χώρες. Δεκάδες από τα τουρκικά σχολεία του Φετουλάχ στο εξωτερικό –ταπερισσότερα από τα οποία είναι για άρρενες μαθητές– χρησιμοποιούνται για ναπροσηλυτίζουν κρυφά, όχι τόσο ‘ενδοσχολικά’ αλλά μέσω ευθέος προσηλυτισμού‘εκτός σχολείου’». Ο Μπαλτσί εξηγεί: «θέλει να ανασυστήσει το δεσμό μεταξύκράτους, θρησκείας και κοινωνίας.» Τα σχολεία του κινήματος Νουρ τουΓκιουλέν στην κεντρική Ασία έχουν εργαστεί προς την κατεύθυνση τηςισχυροποίησης του Ισλάμ σε μια περιοχή που έχει κατά βάση εκκοσμικευθεί λόγωτου σοβιετικού ελέγχου δεκαετιών.» Και εξηγεί: «ο στόχος της κοινότητας(cemaat) είναι να μορφώσει και να επηρεάσει το μέλλον των εθνικών ελίτ, που θαμιλούν αγγλικά και τουρκικά και κάποια μέρα θα αποδείξουν την καλή τους διάθεσηγια τους φετουλαχιστές και την Τουρκία.» Αρκετές χώρες στην περιοχή έχουν λάβειμέτρα εναντίον των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων του Γκιουλέν, ακριβώς λόγω αυτών τωνυποψιών. Το Ουζμπεκιστάν απαγόρεψε τα σχολεία επειδή ενθαρρύνουν τον ισλαμικόνόμο και η ρωσική κυβέρνηση, ανήσυχη από τις δραστηριότητες του κινήματοςστους μεγάλους μουσουλμανικούς θυλάκους της ομοσπονδίας, έχει απαγορέψει όχιμόνο τα σχολεία του Γκιουλέν αλλά και όλες τις δραστηριότητες της σέχτας Νουρστη χώρα .
Ούτετο Ουζμπεκιστάν ούτε η Ρωσία φημίζονται για τον πλουραλισμό τους, αλλά οιυποψίες σχετικά με την κατήχηση που επιχειρεί ο Γκιουλέν έχουν εξαπλωθεί ακόμηκαι σε πιο ανεκτικές κοινωνίες όπως αυτή της Ολλανδίας. Το 2008, μέλη τουΧριστιανοδημοκρατικού, του Εργατικού και του Συντηρητικού κόμματος τηςΟλλανδίας συμφώνησαν να περικόψουν μερικά εκατομμύρια ευρώ από την κρατικήεπιχορήγηση σε οργανισμούς συνδεδεμένους με τον ‘Τούρκο ιμάμη ΦετουλάχΓκιουλέν’ και να ερευνήσουν διεξοδικά τις δραστηριότητες της ομάδας του, μετάαπό δηλώσεις στην Ολλανδική τηλεόραση του Έρικ Γιαν Τσούρχερ, διευθυντή τουΔιεθνούς Ινστιτούτου Κοινωνικής Ιστορίας στο Άμστερνταμ, και πέντε πρώην οπαδώντου Γκιουλέν που είχαν δουλέψει στο ışıkevi του, ότι η κοινότητα του Γκιουλένκινούνταν αργά αλλά σταθερά προς την ανατροπή της κοσμικής τάξης . [ ] Πράγματι, από τα χιλιάδες Φετουλαχικά σχολεία σε περισσότερες από εκατό χώρεςπου διατείνονται ότι διδάσκουν τη μετριοπάθεια, κανένα δε βρίσκεται σε χώρεςόπως η Σαουδική Αραβία ή το Ιράν που κυβερνούνται από αυταρχικά καθεστώτα τουεπίσημου Ισλάμ ενώ τα περισσότερα φαίνονται αντιθέτως να προετοιμάζουν τηριζοσπαστικοποίηση των μαθητών σε κοσμικές μουσουλμανικές ή μη-μουσουλμανικές χώρες.
Η παράκαμψη των Ελέγχων καιτων Ισορροπιών
ΟιΦετουλαχιστές έχουν διεισδύσει στην αστυνομία της Τουρκίας που αριθμεί 200,000άτομα, διείσδυσή που είχε ιδιαίτερα βαρυσήμαντες συνέπειες, καθώς οιφετουλαχιστές αξιωματικοί έχουν εκκαθαρίσει αξιωματικούς που ήταν πιο πιστοίστη δημοκρατία απ’ ότι στον hocaefendi. Σύμφωνα με τον Βερέν, «Υπάρχουνδιευθυντές ασφαλείας που είναι ιμάμηδες• ιμάμηδες που φοράνε αστυνομικέςστολές. Πολλοί διευθυντές της αστυνομίας παίρνουν εντολές από ιμάμηδες» . ΟΑντίλ Σερντάρ Σατσάν, πρώην διευθυντής της ομάδας οργανωμένου εγκλήματος τηςΔιεύθυνσης Ασφαλείας της Κωνσταντινούπολης, επιβεβαίωσε αυτές τις δηλώσεις σεαναφορές που συνέταξε σχετικά με τη φετουλαχική οργάνωση μέσα στους μηχανισμούςασφαλείας. Σε μια συνέντευξή του το 2006, είπε: «οι Φετουλαχιστές άρχισαν ναοργανώνονται μέσα στους μηχανισμούς ασφαλείας από τη δεκαετία του 1970. Στιςαστυνομικές ακαδημίες, οι φοιτητές οδηγούνταν στα ışıkevi από τους υπευθύνουςτων τάξεων. Ένας από αυτούς είναι τώρα διευθυντής πληροφοριών στην ΤουρκικήΔιεύθυνση Ασφάλειας. Όσο ήμουν στην (αστυνομική) ακαδημία, όσοι διευθυντές δενείχαν δεσμούς με την οργάνωση του Γκιουλέν εξαναγκάστηκαν να πάρουν σύνταξη ήαπολύθηκαν το 2002 όταν το AKP πήρε την εξουσία…
Μετάαπό το 2002, το AKP μπλόκαρε όλες τις προαγωγές μου. Προώθησαν μόνο εκείνουςτους αξιωματικούς που ο φάκελος τους είχε κηλιδωθεί από κατηγορίες ότιεμπλέκονταν σε αντιδραστικές ισλαμικές δραστηριότητες. Το να ανήκεις σεσυγκεκριμένο cemaat έγινε προαπαιτούμενο για να προωθηθείς στο σώμα. Αυτή τηστιγμή, πάνω από 80% των αξιωματικών που κατέχουν εποπτικές θέσεις στηγενική οργάνωση ασφάλειας είναι μέλη του cemaat του [Γκιουλέν]».
Τέτοιεςδηλώσεις, όμως, είναι πιθανόν να έχουν επιπτώσεις. Τον Οκτώβρη του 2008, ητουρκική αστυνομία συνέλαβε τον Σατσάν με την υποψία της εμπλοκής στην λεγόμενησυνομωσία που έγινε γνωστή με το όνομα Εργκένεκον και που στρεφόταν εναντίοντης τουρκικής πολιτείας. Οι περισσότεροι τούρκοι αναλυτές πιστεύουν ότι ησυνωμοσία Εργκένεκον, καθώς δεν υπάρχουν στοιχεία για αντισυνταγματικήδραστηριότητα, είναι μάλλον ένας μηχανισμός που δίνει στην τουρκική κυβέρνησητη δυνατότητα να καταδιώκει όσους ασκούν κριτική.
Οσυγγραφέας και δημοσιογράφος Μερντάν Γιαναρντάζ παρέθεσε στατιστικά στοιχείαγια να φωτίσει το θέμα της ισλαμικής διείσδυσης στη Διεύθυνση Ασφαλείαςτης Άγκυρας. Εξηγεί ότι πριν από το Ραμαζάνι, το προσωπικό της Διεύθυνσηςρωτήθηκε αν θα νήστευαν στη διάρκεια του Ραμαζανιού, ώστε να υπολογιστεί οαριθμός γευμάτων που θα χρειαζόταν εκείνη την περίοδο. Από τους 4,200εργαζόμενους, μόνο δεκαεπτά ανέφεραν ότι δεν επρόκειτο να νηστεύσουν.Λαμβάνοντας υπόψη ότι κάποιοι αναμεσά τους πιθανόν να ήταν άρρωστοι ή ναέπαιρναν κάποιο φάρμακο, οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους .
Τα σκάνδαλα παρακολούθησης τηλεφώνων την άνοιξη του 2008καταδεικνύουν επίσης τη διείσδυση του κινήματος του Γκιουλέν στις πιοσημαντικές μονάδες των υπηρεσιών ασφαλείας. Μετά την άδεια που δόθηκε από τοδικαστήριο στην Τουρκική Διεύθυνση Ασφαλείας τον Απρίλιο του 2007 ναπαρακολουθεί και να καταγράφει όλες τις επικοινωνίες στην Τουρκία,περιλαμβανομένων των κινητών και σταθερών τηλεφώνων, των μηνυμάτων από κινητό,των μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομίου, των φαξ και της επικοινωνίας μέσωίντερνετ , οι Τούρκοι έχουν αρχίσει να αισθάνονται άβολα στις τηλεφωνικές τουςσυνδιαλέξεις καθώς φοβούνται παραβίαση της ιδιωτικής τους ζωής. Πρόσφατεςδημοσιεύσεις σε ΜΜΕ που υποστηρίζουν το AKP, μαγνητοφωνημένων συνομιλιών απόσυνεδριάσεις στρατιωτικού προσωπικού, από διαλέξεις, από υψηλής διαβάθμισηςστρατιωτικά ντοκουμέντα, από σχέδια αντιτρομοκρατικής στρατηγικής, απόπροσωπικούς ιατρικούς φακέλους διοικητών και του περιεχομένου προσωπικώνσυζητήσεων μεταξύ εισαγγελέων, έχουν σοκάρει το έθνος, όπως και η ανάρτησηκάποιων από αυτές τις μαγνητοφωνήσεις στο διαδικτυακό YouTube.
Τοφερόμενο ως δίχτυο των οπαδών του Φετουλάχ στα σώματα ασφαλείας έχει αντίκτυπο στα εσωτερικά της χώρας καθώς χρησιμοποιούν τεχνολογία πουπροορίζεται για λίγους ή εμπιστευτικές πληροφορίες για να προωθήσουν τουςπολιτικούς τους στόχους. Για παράδειγμα, το Φεβρουάριο του 2008, πολλοίιστοχώροι ανάρτησαν μια μυστική ομιλία του Ταξίαρχου Μουνίρ Ερτέν, στηνοποία ανακοινωνόταν ο ακριβής χρόνος μιας επερχόμενης τουρκικής στρατιωτικήςεπιχείρησης στο ιρακινό Κουρδιστάν, λεπτομέρειες από μια εμπιστευτική συνομιλίαμε τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου και προσωπικές πληροφορίες σχετικά με τηνυγεία του Στρατηγού Εργκίν Σαϊγκούν . Τον επόμενο μήνα, κάμποσοι ιστοχώροι,συμπεριλαμβανομένου του YouTube, ανάρτησαν μια μυστικά μαγνητοφωνημένησυνομιλία ανάμεσα στον εισαγγελέα Σαμίρ Ντεμιρτσί και έναν συνάδελφό του σεσχέση με τον Ερντογάν και τον Έφκα Άλα, τότε διοικητή του Ντιγιαρμπακίρ καικατόπιν σύμβουλο του επιτελείου του Ερντογάν. Ο Ερντογάν αντέδρασε ζητώνταςδικαστική έρευνα εναντίον του Ντεμιρτσί . [ ] Άλλοι των οποίων οιμαγνητοφωνημένες συζητήσεις δημοσιεύτηκαν σε ισλαμιστικούς ιστοχώρους και στοδίκτυο εφημερίδων του Γκιουλέν περιλαμβάνουν τον Ερντογάν Τεζίτς, πρώηνεπικεφαλή του Τουρκικού Ανωτάτου Συμβουλίου για την Εκπαίδευση, καιπροβεβλημένα μέλη του κεντροαριστερού αντιπολιτευόμενου Δημοκρατικού Κόμματοςτου Λαού (Cumhuriyet Halk Partisi, CHP). Πολλοί τούρκοι δημοσιογράφοι πιστεύουνότι οι συνομιλίες τους παρακολουθούνται από την κυριαρχούμενη από τουςΦετουλαχιστές αστυνομία, και σύμφωνα με κάποιες αναφορές, ο επικεφαλής τηςομάδας αυτών των παρακολουθήσεων, που τον διόρισε ο Ερντογάν τον Αύγουστο του2005, είναι οπαδός του Γκιουλέν . Ισλαμιστικές εφημερίδες όπως οι Vakit, YeniŞafak, Zaman και η φιλοκυβερνητική Taraf, δημοσίευσαν μυστικές συνομιλίες μέσααπό κυβερνητικά γραφεία και στρατιωτικά αρχηγεία. Τα ισλαμικά φιλοκυβερνητικάμέσα ενημέρωσης έχουν διακινήσει φερόμενες ως εμπιστευτικές πληροφορίες από τηναστυνομική έρευνα για την Εργκένεκον, που θεωρούν ως δεδομένη μια κοσμικήσυνωμοσία στρατιωτικών, δημοσιογράφων και πανεπιστημιακών με στόχο την ανατροπήτης κυβέρνησης του AKP . Το τελικό αποτέλεσμα τέτοιων δημοσιευμάτων είναι ησπίλωση των υπολήψεων ή ο εκφοβισμός των πολιτικών αντιπάλων του AKP και τουτουρκικού στρατού.
Ηισλαμοποίηση μέσα στις τάξεις της αστυνομίας συμβάλει επίσης και στην αγριότητατης αστυνομίας εναντίον αντικυβερνητικών διαδηλωτών. Την 1η Μάη 2008, ηαστυνομία χρησιμοποίησε δακρυγόνα, αέριο πιπεριού, κανόνια νερού και ρόπαλαεναντίον εργατών που ήθελαν να γιορτάσουν την Πρωτομαγιά ειρηνικά στην ΠλατείαΤαξίμ της Κωνσταντινούπολης, τον συνηθισμένο τόπο διαμαρτυρίας στη μεγαλύτερηπόλη της Τουρκίας• εκατοντάδες τραυματίστηκαν . Τα εργατικά σωματεία και τακόμματα της αντιπολίτευσης καταδίκασαν την αγριότητα της αστυνομίας καικατηγόρησαν τον Ερντογάν ότι χρησιμοποιεί την αστυνομία για να καταπνίξει τιςαντικυβερνητικές φωνές . Η αστυνομία επίσης κατέπνιξε τις εργατικές διαδηλώσειςστα Ναυπηγεία Τούζλα, επίσης στην Κωνσταντινούπολη . Κατά τον ίδιο τρόπο, ηαστυνομία καταδιώκει μεμονωμένους πολίτες που κριτικάρουν την πολιτική τουΕρντογάν. Η φρουρά ασφαλείας του ίδιου του Ερντογάν απήγαγε έναν 46-χρονο απότην Αντάλεια επειδή εκφράστηκε δημόσια ενάντια στην πολιτική κοινωνικήςασφάλισης του Ερντογάν, και τον μετέφεραν σε μια έρημη τοποθεσία όπου οιφρουροί τον έδειραν και τον απείλησαν. Το θύμα ισχυρίστηκε ότι αυτοί που τουεπιτέθηκαν είπαν ότι θα μπορούσαν εύκολα να ‘του φυτέψουν’ (;;;) όπλα ήναρκωτικά και να τον σκοτώσουν .
Ενώ οστρατός της Τουρκίας εγγυάται το σύνταγμα, ο Βερέν ισχυρίζεται ότιΦετουλαχιστές έχουν επίσης εδραιωθεί μέσα στο στρατό, την αστυνομία και αλλού:«….Όταν οι μαθητές του Γκιουλέν αποφοιτούν από την αστυνομική ή στρατιωτικήακαδημία – όπως κάνουν και οι νέοι γιατροί και δικηγόροι – προσφέρουν τουςπρώτους μισθούς τους στο Φετουλάχ Γκιουλέν σε μια συμβολική χειρονομίαευγνωμοσύνης. Άρτι αποφοιτήσαντες αξιωματικοί του προσφέρουν ακόμη και τασπαθιά τους, τα οποία τους δίνονται στην τελετή αποφοίτησης» . [ ]
Ενώτέτοιοι ισχυρισμοί μπορεί να ακούγονται σα θεωρίες συνομωσίας, πρόσφατεςδημοσιεύσεις σε φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ υποδεικνύουν έναν ικανό αριθμό ισλαμικώνπηγών μέσα από το στρατό, προκαλώντας υποψίες ότι οι οπαδοί του Γκιουλέν έχουνπλέον εισέλθει στα υψηλότερα κλιμάκια του Τουρκικού Γενικού Επιτελείου. Τέτοιεςυποθέσεις αποδειχτηκαν βάσιμες μετά το Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο(Yüksek Askeri Şura, YAŞ) του Αυγούστου 2008, το οποίο, για πρώτη φορά,αρνήθηκε να εκδιώξει τους ύποπτους ισλαμιστές από το στρατό.
ΗΚυβέρνηση του AKP έχει επίσης βοηθήσει το κίνημα του Γκιουλέν με τον έλεγχο τουδικαστικού κλάδου. Στη διάρκεια των πρώτων πέντε χρόνων της κυβέρνησής του, οΕρντογάν αντικατέστησε χιλιάδες δικαστές και εισαγγελείς με άλλους του κόμματόςτου. Τώρα που ο Πρόεδρος είναι ισλαμιστής, είναι μάλλον απίθανο να προβάλλειβέτο στο διορισμό ισλαμιστών δικαστικών, όπως έκανε ο προκάτοχός του ΑχμέτΝεζντέτ Σεζέρ. Πράγματι, φαίνεται ότι πλέον η κυβέρνηση έχει σα στόχο ναδιορίσει πολλές χιλιάδες ακόμα σε καίριες θέσεις . Το AKP έχει θεσπίσει διανόμου ότι όσοι κάνουν αίτηση για δικαστικοί απαιτείται να περάσουν πρώτα απόμια συνέντευξη με γραφειοκράτες του κόμματος, έτσι ώστε να μπορούν καλύτερα ναεκτιμήσουν και να αποφανθούν το κατά πόσο ο αιτών είναι πιστός στο Ισλάμ. Τααποτελέσματα της στόχευσης του AKP στο δικαστικό σύστημα φαίνονται ήδη, καθώςκάποιοι αντι-κοσμικοί, φιλοκυβερνητικοί αξιωματούχοι βρίσκονται στο επίκεντροορισμένων αμφιλεγόμενων δικών, όπως η υπόθεση εναντίον του Προέδρου τουΠανεπιστημίου του Βαν, Γιουσέλ Ασκίν , η έρευνα για την υπόθεση Σεμντινλί, όπουο εισαγγελέας προσπάθησε να εμπλέξει το Στρατηγό Γιασάρ Μπουγιούκανιτ πριναυτός να γίνει αρχηγός του Γενικού Επιτελείου, και, πιο πρόσφατα, η έρευνα γιατην Εργκένεκον.
Πράγματι,τέτοιες διώξεις είναι τόσο ανοικτά πολιτικές και εκδικητικές ώστε έκανανμερικούς πρώην συμπαθούντες του Γκιουλέν, όπως ο πολιτικός επιστήμονας τουΠανεπιστημίου της Γιούτα Χακάν Γιαβούζ, να αλλάξουν γνώμη. Σε μια συνέντευξη, οΓιαβούζ είπε στην odatv.com ότι τέσσερεις σημαντικές νομικές υποθέσεις τονέκαναν να αλλάξει γνώμη: οι διώξεις ενάντια στον Ασκίν, η υπόθεση Σεμντινλί, ηεπιχείρηση Αταμπεϋλέρ, που αποκαλύφτηκε το 2005 και αφορούσε μια συμμορίαοργανωμένου εγκλήματος που φερόταν να είχε σχεδιάσει τη δολοφονία τουπρωθυπουργού Ερντογάν και η έρευνα για την Εργκένεκον. Ο Γιαβούζ εξήγησε ότι:«Το cemaat προσπάθησε να κατευθύνει και τις τέσσερεις υποθέσεις. Δείτε τις συκοφαντικέςαναφορές στις εφημερίδες του, πώς σπήλωσαν τη φήμη του Γιουσέλ Ασκίν. Και τώραη Εργκένεκον. Η φυλάκιση (διαπρεπών) προσώπων για πάνω από χρόνο χωρίς να έχουναπαγγελθεί κατηγορίες δεν εξηγείται.»
Η Πέμπτη Εξουσία
Αν η αστυνομία, ο στρατός και ταδικαστήρια συνήθως προστατεύουν την επιβολή του νόμου από τα κέντρα μέσα στιςεπίσημες κυβερνητικές δομές, ίσως ακόμη υπάρχει μια εξωτερική δικλείδαασφαλείας για την κατάχρηση εξουσίας στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης. Τα τουρκικάμέσα ενημέρωσης υπήρξαν παραδοσιακά αμείλικτα στην καταγραφή περιστατικώνκατάχρησης εξουσίας και διαφθοράς. Λίγο μετά την ανάληψη των καθηκόντων του,όμως, ο Ερντογάν έδειξε να μην ανέχεται την ιδέα ενός ελεύθερου Τύπου. Ηκυβέρνηση του AKP έχει συστηματικά προσπαθήσει να δημιουργήσει ένα μονοπώλιοστα ΜΜΕ που θα μιλάει με μια φωνή και στο όνομα της κυβέρνησης. [ ] Στην πρώτητου θητεία, ο Ερντογάν κατέθεσε πάνω από εκατό μηνύσεις εναντίον εξηντατριώνδημοσιογράφων σε δεκαέξι έντυπα, εναντίον πολλών συγγραφέων καθώς και εναντίον τωναρχηγών και των βουλευτών όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Ο αριθμός τωνμηνύσεων είναι πιθανόν να είναι πολύ μεγαλύτερος. Οι περισσότερες μηνύσεις τουεναντίον δημοσιογράφων αφορούν κριτική που θα θεωρούνταν αποδεκτή σεοποιαδήποτε άλλη δημοκρατία. Για παράδειγμα, το 2005, μήνυσε τον Μούσα Καρτ,γελοιογράφο της Cumhuriyet, επειδή τον παρέστησε ως γάτα μπερδεμένη σε ένακουβάρι.
Πέρσι, μήνυσε το σατυρικό περιοδικόLeManweekly ότι τον γελοιοποίησε στο εξώφυλλο της 30ης Ιανουαρίου 2008.ΟΕρντογάν έχασε κάποιες από τις δίκες ενώ τα δικαστήρια απέρριψαν κάποιες άλλεςαλλά παρόλα αυτά επικράτησε ένας φόβος. Οι δημοσιογράφοι γνωρίζουν ότι οπρωθυπουργός τους όχι μόνο προσπαθεί να τους υποχρεώσει σε οικονομικήαιμορραγία για την όποια κριτική αλλά και ότι υπάρχει πιθανότητα το AKP ναπροσπαθήσει να αποκτήσει τον έλεγχο των εντύπων τους. Κατά την εξαετή θητείατου AKP, η κυβέρνηση έχει αποκτήσει τον έλεγχο αρκετών πρακτορείων τύπου ταοποία στη συνέχεια πούλησε σε φιλοκυβερνητικά κεφάλαια που σχετίζονται με τηνκοινότητα του Γκιουλέν. Τον Απρίλιο 2007, επί παραδείγματι, το κυβερνητικόΤαμείο για την Ασφάλεια των Καταθέσεων (Tasarruf Mevduatı Sigorta Fonu, TMSF)κατάσχεσε το τηλεοπτικό Σαμπάχ-ΈιΤιΒι, το δεύτερο μεγαλύτερο όμιλο ενημέρωσηςτης Τουρκίας σε μια επιδρομή πριν το ξημέρωμα. Το TMSF, με υπαλλήλουςδιορισμένους από τον Ερντογάν, πούλησε κατόπιν τον όμιλο στην Τσαλίκ Χόλντινγκ,ο γενικός διευθυντής της οποίας είναι γαμπρός του Ερντογάν. Ο Τσαλίκχρηματοδότησε την εξαγορά με χρήματα του δημοσίου που πήρε ως δάνεια από δυοκρατικές τράπεζες και με τη συμβολή μιας νεοϊδρυθείσας εταιρείας ΜΜΕ με έδρα τοΚατάρ που αγόρασε το 25% των μετοχών της Σαμπάχ. Ο ίδιος ο Αμπντουλάχ Γκιούλείχε συστήσει τον Αχμέτ Τσαλίκ στον καταριανό Εμίρη Χαμάντ Μπιν Καλίφα κατά τηδιάρκεια της επίσκεψής του στη Συρία τον Ιανουάριο 2008. Ο Τσαλίκ επίσηςσυνόδευε τον Γκιουλ το Φεβρουάριο και τον Ερντογάν τον Απρίλιο ότανεπισκέφτηκαν το Κατάρ. Αναφορές στον τύπο υπέδειξαν ότι άλλοι όμιλοι πουενδιαφέρθηκαν αρχικά να αγοράσουν το Σαμπάχ-ΈιΤιΒι με ίδια κεφάλαια, απέσυραντις προσφορές τους λίγο πριν από το διαγωνισμό, επειδή επικοινώνησε μαζί τους οΕρντογάν, αφήνοντας έτσι μοναδικό ενδιαφερόμενο τον Τσαλίκ . Από τότε η Σαμπάχέχει γίνει ένθερμος υποστηρικτής της κυβέρνησης του AKP. Το Σεπτέμβρη του 2008,ο Ερντογάν απαίτησε από όλα τα μέλη του κόμματος και τους συμβούλους τους ναμποϊκοτάρουν τις εφημερίδες που ανήκουν στον Όμιλο Ενημέρωσης Ντογάν μετά απόένα άρθρο που ανέφερε το ξέπλυμα χρήματος μέσα από τη διοχέτευσή του σε ισλαμιστικέςφιλανθρωπικές οργανώσεις.
Εκτός από τα ισλαμικά τηλεοπτικά κανάλιακαι ραδιοσταθμούς, εφημερίδες όπως η Ζαμάν, η Σαμπάχ, η Γενί Σαφάκ, ηΤούρκιγιε, η Σταρ, η Μπουγίν, η Βακίτ και η Ταράφ έχουν όλες ιδιοκτήτεςπροερχόμενους από το AKP ή σχετικούς με το δίκτυο του Γκιουλέν. Από πλευράςκυκλοφορίας, ελέγχουν τουλάχιστον το 40% όλων των πωλήσεων εφημερίδων στηνΤουρκία .
ΤιΣκοπούς Έχει ο Γκιουλέν;
Οιμεγάλες επιχειρήσεις είχαν πάντα κυρίαρχη θέση στην τουρκική κοινωνία. Κοσμικοίεπιχειρηματίες όπως ο Αϊντίν Ντογάν και ο Μεχμέτ Εμίρ Καραμχμέτ έχουνσυμφέροντα όχι μόνο στη βιομηχανία αλλά και στα ΜΜΕ, τον τραπεζικό κλάδο, ακόμηκαι την εκπαίδευση. Ποτέ άλλοτε, όμως, δεν είχε ένας και μοναδικός άνθρωποςεγκαινιάσει ένα κίνημα που μεθοδεύει τη ριζική αλλαγή της τουρκικής κοινωνίας.Ο Γκιουλέν πλέον έχει στα χέρια του ισχυρά φανατικά ΜΜΕ, ένα τεράστιο δίκτυοέμπιστων γραφειοκρατών, φανατικά πανεπιστήμια και πανεπιστημιακούς, εισαγγελείςκαι δικαστές, πιστά σώματα ασφαλείαςκαι μυστικές υπηρεσίες, καπιταλιστές, επιχειρηματικέςενώσεις, ΜΚΟ και εργατικά σωματεία διδάσκοντες, γιατρούς και νοσοκομεία. Τικάνει τον Γκιουλέν τόσο επικίνδυνο; Οι καλύτερες απαντήσεις δίνονται από τηδιδασκαλία και τα κήρυγματα του ίδιου του Γκιουλέν.
Το 1999, η τουρκική τηλεόραση προέβαλλε ένα βίντεο στο οποίο ο Γκιουλέν έκανεκήρυγμα σε μια μεγάλη ομάδα οπαδών του, όπου αποκάλυψε το όνειρό του για μιαισλαμική Τουρκία όπου θα κυριαρχεί η σαρία (ισλαμικός νόμος) καθώς και τιςμεθόδους που θά’πρεπε να χρησιμοποιηθούν για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος. Στακηρύγματα έλεγε:
Το 1999, η τουρκική τηλεόραση προέβαλλε ένα βίντεο στο οποίο ο Γκιουλέν έκανεκήρυγμα σε μια μεγάλη ομάδα οπαδών του, όπου αποκάλυψε το όνειρό του για μιαισλαμική Τουρκία όπου θα κυριαρχεί η σαρία (ισλαμικός νόμος) καθώς και τιςμεθόδους που θά’πρεπε να χρησιμοποιηθούν για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος. Στακηρύγματα έλεγε:
«Πρέπεινα κινηθείτε στις αρτηρίες του συστήματος χωρίς κανείς να καταλάβει τηνπαρουσία σας μέχρις ότου φθάσετε σε όλα τα κέντρα εξουσίας… μέχρι οι συνθήκεςνα ωριμάσουν θα πρέπει (οι οπαδοί) να συνεχίσουν έτσι. Αν κάνουν κάτι πριν τηνκατάλληλη στιγμή, ο κόσμος θα συντρίψει τα κεφάλια μας, και οι μουσουλμάνοι θαυποφέρουν παντού, όπως στην τραγωδία της Αλγερίας, όπως το 1982 στη Συρία… όπωςστις ετήσιες καταστροφές και τραγωδίες στην Αίγυπτο. Δεν ήρθε ακόμη η ώρα.Πρέπει να περιμένετε μέχρι τη στιγμή που θα είστε ολοκληρωμένοι και οι συνθήκεςθα είναι ώριμες, μέχρι να μπορούμε να σηκώσουμε όλο τον κόσμο και να τονπαρασύρουμε… Πρέπει να περιμένετε ως ότου έχετε στα χέρια σας όλη την κρατικήεξουσία, μέχρι να έχετε φέρει με το μέρος σας όλη τη δύναμη των συνταγματικώνθεσμών στην Τουρκία… Μέχρι τότε, οποιοδήποτε βήμα θα είναι πρόωρο – σα νασπάσεις ένα αυγό αντί να το περιμένεις σαράντα μέρες να εκκολαφθεί. Θα ήταν σανα σκοτώνεις το έμβρυο που κλείνει μέσα του. Το έργο που πρέπει να αναλάβουμεείναι να αντιμετωπίσουμε τον κόσμο. Εξέφρασα τα συναισθήματα και τις σκέψειςμου σε σας εμπιστευτικά… έχοντας εμπιστοσύνη στην πίστη σας και την εχεμύθειάσας».
Στησυνέχεια είπε: «Όταν τα πάντα ήταν κλειστά και όλες οι πόρτες κλειδωμένες , οιοίκοι μας του isik [φωτός] ανέλαβαν μια αποστολή πιο σημαντική από αυτήαλλοτινών καιρών. Στο παρελθόν, μερικά από τα καθήκοντα αυτών των οίκωνεκτελούνταν από τους μεντρεσέδες [ισλαμικά σχολεία], μερικά από τα απλά σχολείακαι μερικά από τους τεκέδες [ισλαμιστική στοά]… Αυτοί οι οίκοι isikχρειάστηκε να γίνουν σχολεία, μεντρεσέδες και τεκέδες ταυτόχρονα. Η άδεια δενδινόταν από το κράτος ή τους νόμους του κράτους ή τους κυβερνήτες μας. Η άδειαδινόταν από το Θεό … που ήθελε το όνομά Του να μαθαίνεται και να λέγεται, νασπουδάζεται και να συζητιέται σε αυτούς τους οίκους, όπως γινόταν παλιά στατζαμιά .
Σεάλλο κήρυγμα, ο Γκιουλέν είπε: «Ζούμε μια άνοιξη που μας πονάει. Ένα έθνοςξαναγεννιέται. Ένα έθνος εκατομμυρίων γεννιέται – τέτοιο που θα επιβιώσει γιαπολλούς αιώνες, με το θέλημα του Θεού… Γεννιέται με τη δική του κουλτούρα, τοδικό του πολιτισμό. Αν η γέννηση ενός ανθρώπου είναι τόσο επίπονη, δε μπορεί ηγέννηση εκατομμυρίων να μην επιφέρει πόνο. Φυσικά θα υποφέρουμε. Δε θα είναιεύκολο για ένα έθνος που αποδέχτηκε την αθεΐα, τον υλισμό, ένα έθνος μαθημένονα φεύγει τρέχοντας από τον ίδιο του τον εαυτό, να επιστρέψει τρέχοντας πάνωστ’ άλογο. Δε θα είναι εύκολο, αλλά αξίζει όλο τον πόνο μας και τις θυσίες μας».
Και σ’ένα άλλο κήρυγμα, δήλωσε: «η φιλοσοφία της προσφοράς μας είναι ότι ανοίγουμεέναν οίκο κάπου και, με την υπομονή της αράχνης, υφαίνουμε τον ιστό μας καιπεριμένουμε τους ανθρώπους να πιαστούν σ’ αυτόν. Και διδάσκουμε όσουςπιάνονται. Δεν στήνουμε τον ιστό μας για να τους φάμε ή να τους καταναλώσουμεαλλά για να τους δείξουμε το δρόμο προς την ανάσταση, να φυσήξουμε ζωή στανεκρά σαρκία και τις ψυχές τους, να τους δώσουμε έναν τρόπο να ζουν .
Πολλοίοπαδοί του Γκιουλέν και μέλη των ισλαμικών ΜΜΕ που σχετίζονται με το cemaatυποστήριξαν ότι αυτά τα κηρύγματα έχουν με κάποιον τρόπο πλαστογραφηθεί αλλά αυτές οι αρνήσεις δεν πείθουν δεδομένης της βιντεοσκόπησης και τωνμαρτυριών όσων έχουν εγκαταλείψει το κίνημα του Γκιουλέν.
Η Κυβέρνηση των ΗΠΑΥποστηρίζει τον Γκιουλέν;
ΠολλοίΤούρκοι αναλυτές πιστεύουν ότι, πριν από την εκλογή του Ερντογάν, ο Γκιουλένκαι οι υποστηρικτές του στην κυβέρνηση των ΗΠΑ βοήθησαν ώστε ο Ερντογάν ναλάβει μια πρόσκληση για το Λευκό Οίκο σε μια εποχή που του είχε απαγορευτεί ηενασχόληση με την πολιτική στην Τουρκία λόγω των ισλαμικών δραστηριοτήτων του –κάτι που εξελήφθη ως υποστήριξη από τις ΗΠΑ πριν από τις εκλογές του 2002. Τοότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ και, συγκεκριμένα, η CIA υποστηρίζουν το κίνημα τουΓκιουλέν είναι ευρέως αποδεκτό μεταξύ των κοσμικών ελίτ της Τουρκίας παρά τηνανυπαρξία απτών αποδείξεων που να στηρίζουν έναν τέτοιο ισχυρισμό.
Ότανζητείται από κοσμικούς Τούρκους να αιτιολογήσουν την άποψη ότι ο Γκιουλένυποστηρίζεται από τις ΗΠΑ, εκείνοι συχνά αναφέρουν την σχεδόν 20χρονη παραμονήτου στην ανατολική Πενσυλβάνια. Μετά από την απόφαση της 24ης Ιουνίου 2008 τουΑνωτάτου Εφετείου της Τουρκίας (Yargıtay) που επικροτούσε την απόφαση ενόςκατώτερου δικαστηρίου ότι ο Γκιουλέν ήταν αθώος για την κατηγορία της οργάνωσηςπαράνομης τρομοκρατικής οργάνωσης με στόχο την ανατροπή της κοσμικής κυβέρνησηςτης Τουρκίας, ο Γκιουλέν κέρδισε κι άλλη μια δικαστική μάχη, αυτή τη φορά στιςΗΠΑ. Ένα ομοσπονδιακό δικαστήριο ανέτρεψε τις αποφάσεις του ΥπουργείουΕσωτερικής Ασφάλειας και της Αμερικανικής Υπηρεσίας Υπηκοότητας καιΜετανάστευσης που θα απέρριπταν την αίτηση του Γκιουλέν για μόνιμη άδειαεγκατάστασης στις Ηνωμένες Πολιτείες .
Ενώ ηαπόφαση του δικαστηρίου που επέτρεψε στον Γκιουλέν να παραμείνει στις ΗνωμένεςΠολιτείες αποτελεί πιθανόν απόδειξη για τους Τούρκους αναλυτές που ισχυρίζονταιότι οι ΗΠΑ υποστηρίζουν τον Γκιουλέν, η διαδικασία είναι μάλλον πιοαποκαλυπτική. Ο Γκιουλέν επισύναψε είκοσι εννιά συστατικές επιστολές στην έφεσήτου της 18ης Ιουνίου 2008, κυρίως από θεολόγους ή τούρκους πολιτικούς. Ανάμεσά τουςο Τζων Εσπόζιτο, ιδρυτής του Κέντρου για μια Μουσουλμανο-Χριστιανική Κατανόησητου Πρίγκιπα Αλουαλίντ Μπιν Ταλάλ, που στηρίζεται οικονομικά από τη ΣαουδικήΑραβία, δύο πρώην αξιωματούχοι της CIA, ο Τζωρτζ Φάιντας και ο Γκράχαμ Φούλερ,καθώς και ο πρώην αμερικανός πρεσβευτής στην Τουρκία Μόρτον Αμπράμοβιτς.
Οιεπιστολές μάλλον χρησίμεψαν. Στις 16 Ιουλίου 2008, ο αμερικανός περιφερειακόςδικαστής Στιούαρτ Ντάλζελ εξέδωσε απόφαση που δικαίωνε την προσφυγή τουΓκιουλέν για μεροληπτική συνοπτική κρίση και διέτασσε την αμερικανική ΥπηρεσίαΥπηκοότητας και Μετανάστευσης να τον αποδεχθεί ως ξένο εργάτη, με εξέχουσαικανότητα, μέχρι την 1η Αυγούστου 2008 το αργότερο.
Ανεξάρτητααπό τη νομολογία η απόφαση των ΗΠΑ να δώσουν άδεια παραμονής στον Γκιουλέν θαβοηθήσει το κίνημά του να συνεχίσει να υπονοεί την υποστήριξη της Ουάσινγκτονκαθώς το AKP και οι Φετουλαχιστές οπαδοί του προωθούν τη μετακίνηση τηςΤουρκίας όλο και πιο μακριά από την κοσμικότητα πάνω στην οποία οικοδομήθηκε.
Συμπεράσματα
ΟΓκιουλέν έχει την υποστήριξη πολλών φίλων, ιδεολογικών συνοδοιπόρων και τωνδημοσιογράφων και ακαδημαϊκών που έχουν γίνει δεκτοί στο κίνημά του. Υπερβολικάσυχνά, η ανησυχία για τις δραστηριότητες του Γκιουλέν απορρίπτεται από τατουρκικά, αμερικανικά και ευρωπαϊκά ΜΜΕ ως απλή παράνοια. Όταν οαρχι-εισαγγελέας της Τουρκίας απήγγειλε κατηγορίες στο AKP ότι προσπαθούσε ναυποσκάψει το κοσμικό σύνταγμα, τα φιλο-ισλαμικά ΜΜΕ της Τουρκίας μαζί μεΔυτικούς διπλωμάτες και δημοσιογράφους, απέρριψαν το όλο θέμα ως μια «μη δημοκρατικήδικαστική προσπάθεια ανατροπής» . Όμως την ίδια στιγμή, πολλοί απ’ αυτούςχαιρέτησαν την έρευνα και τις προσαγωγές για την Εργκένεκον, θεωρώντας δεδομένητην τάυτιση ισλαμισμού και της δημοκρατίας από τη μια, και του κοσμικού κράτουςκαι του φασισμού από την άλλη . Ο επανειλημμένος χαρακτηρισμός των τούρκωνισλαμιστών ως ‘ρεφορμιστών δημοκρατών’ από τα ισλαμικά ΜΜΕ και των κοσμικώντούρκων ως ‘φονταμενταλιστών’ πρέπει να είναι ένα από τα πιο προσβλητικά αλλά,δυστυχώς, αποτελεσματικά ψέματα της σύγχρονης πολιτικής.
Πράγματι,η Τουρκία δεν έχει να εμφανίσει ούτε ένα περιστατικό επίθεσης σε ευσεβείςμουσουλμάνους που νηστεύουν στη διάρκεια του ραμαζανιού, ενώ τα τελευταίαχρόνια υπήρξαν πολλά περιστατικά επίθεσης σε λιγότερο ευσεβείς Τούρκους πουκατανάλωναν αλκοόλ ή δεν νήστευαν . Ενώ οι γυναίκες που καλύπτουν τοκεφάλι τους κατά τον ισλαμικό τρόπο μπορούν να κινηθούν ελεύθερα οπουδήποτε στηχώρα, γυναίκες χωρίς μαντήλα αρχίζουν να γίνονται στόχος σε κάποιες περιοχές ήανεπιθύμητες σε άλλες .
Σεαντίθεση με την εντύπωση που επικρατεί στη Δύση –ότι η αντιπαράθεση είναιμεταξύ ευσεβών μουσουλμάνων και «κοσμικών Κεμαλιστών που στρέφονται ενάντιοιστη θρησκεία»– είναι γεγονός ότι η πλειοψηφία των Τούρκων, περιλαμβανομένων τωνπιο κοσμικών, είναι παραδοσιακοί και κρατούν τα μουσουλμανικά έθιμα, ενώ πολλοίχαρακτηρίζουν τον εαυτό τους ως ‘πρώτα μουσουλμάνους’. Ενώ το τουρκικόΣύνταγμα αναγνωρίζει ως Τούρκους όλους τους τούρκους πολίτες, το κυρίαρχοσυναίσθημα στη χώρα ήταν πάντα ότι για να θεωρηθεί κάποιος Τούρκος, θα πρέπεινα είναι μουσουλμάνος. Η απόλυτη απουσία κάποιου μη μουσουλμάνου διοικητή,πρέσβη, ή αξιωματικού του στρατού ή της αστυνομίας μαρτυρεί την κυριαρχία τουΙσλάμ στο τουρκικό κατεστημένο. Επομένως ο Γκιουλέν δεν παλεύει για περισσότερηατομική ελευθερία αλλά για να απελευθερώσει το Ισλάμ από τα στενά όρια τουτεμένους και της ιδιωτικής ζωής των ανθρώπων και να το εισαγάγει στον δημόσιοβίο, ώστε να καθορίζει το σύνολο της ζωής της χώρας. Οι ηγέτες του AKP,περιλαμβανομένων των Γκιουλ και Ερντογάν, έχουν επανειλημμένα εκφράσει τηναντίθεσή τους στον ‘εγκλεισμό του Ισλάμ στο τζαμί’, ζητώντας να κυριαρχείπαντού σαν υπόδειγμα ζωής. Οι περισσότεροι Τούρκοι θυμούνται καθαρά σχετικάπρόσφατες δηλώσεις των ηγετών του AKP που απέρριπταν τον ορισμό της κοσμικότηταςως ‘διάκριση μεταξύ τεμένους και κράτους’. Ο Γκιουλ έχει κριτικάρει την‘κοσμικότητα’ σε πολλές περιπτώσεις, περιλαμβανομένης και μιας συνέντευξης στονΓκάρντιαν στις 27 Νοεμβρίου 1995. Αυτό που θέλουν πραγματικά οιισλαμιστές της Τουρκίας είναι να εξαλείψουν τις ιδρυτικές αρχές της ΤουρκικήςΔημοκρατίας. Όσο οι ΗΠΑ και οι δυτικοί αξιωματούχοι αδυνατούν να παραδεχτούνότι η ρητορική του Γκιουλέν περί ανοχής είναι μόνο επιφανειακή, είναι πολύπιθανό να ανοίγουν μια ατζέντα διαλόγου, πάντως όμως όχι περί θρησκευτικήςανοχής, αλλά κατά πάσα πιθανότητα για να απαντήσουν την ερώτηση «Ποιός έχασετην Τουρκία;».
Rachel Sharon-Krespin is the director ofthe Turkish Media Project at the, Washington D.C.
Η ΡέιτσελΣάρον-Κρέσπιν (Rachel Sharon-Krespin) είναι διευθύντρια του Προγράμματος Τουρκικά ΜΜΕ στο ΙνστιτούτοΈρευνας για τα Μεσανατολικά ΜΜΕ [Middle East Media Research Institute (MEMRI], στην Ουάσινγκτον.
Middle East Quarterly, Χειμώνας 2009, σσ. 55-66
http://www.meforum.org/2045/fethullah-gulens-grand-ambition
Δείτε και :
