«Θεόδωρος Πάγκαλος: τι ενδιαφέρον όνομα!»
Την φράση «ΘεόδωροςΠάγκαλος: τι ενδιαφέρον όνομα!», συνήθιζε να λέει ο ποιητής ΚωνσταντίνοςΚαβάφης. Βεβαίως αναφερόταν στον παππού του σημερινού αντιπροέδρου της,ευφημιστικώς λεγόμενης, ελληνικής κυβερνήσεως. Ο Καβάφης, με την διακριτικήδηκτικότητά του και την νόστιμα καρυκευμένη ειρωνεία του, μεμφόταν τον βίο καιτην πολιτεία του πολύπλαγκτου στρατηγού Θεόδωρου Πάγκαλου, ο οποίος,επιβεβαίωσε τον αείχλωρο αρχαίο λόγο «προς γαρ το τελευταίο εκβάν έκαστον των πρινυπαρξάντων κρίνεται». Δηλαδή: ένα συμβάν καθορίζει και την προηγούμενη ζωή σου.Πολλοί άνθρωποι έχασαν την υπόληψη και την αξιοπρέπειά τους, βυθίστηκαν στηνντροπή, λέρωσαν το καλό όνομά τους, εξαιτίας μιας πράξης. Η πράξη αυτή ήταν καιη τελευταία τους, έκτοτε χάθηκαν, λοιδορούμενοι.
Ο στρατηγός ΘεόδωροςΠάγκαλος, πριν από το «τελευταίο εκβάν», διακρίθηκε ως αξιωματικός στουςΒαλκανικούς Πολέμους, ακραιφνής βενιζελικός, προσχώρησε στο Κίνημα τηςΘεσσαλονίκης. Μετά τις καταστρεπτικές εκλογές του Νοεμβρίου του 1920 και τηνεπάνοδο του βασιλιά Κωνσταντίνου, αποστρατεύτηκε. Το 1922 έλαβε μέρος στηνΕπανάσταση των Πλαστήρα, Γονατά και του αντιπλοιάρχου Φωκά, επανελθών στηνενεργό υπηρεσία. Τον Δεκέμβριο του 1922 τοποθετήθηκε αρχιστράτηγος τηςσυγκροτηθείσης τότε Στρατιάς του Έβρου. Εκεί με υπεράνθρωπες προσπάθειεςκατόρθωσε να συγκροτήσει, εν μέσω ερειπίων και καταστροφής, αξιόμαχο στράτευμα.Τούτο συνετέλεσε τα μέγιστα στην σύναψη της συνθήκης της Λωζάννης. Λειτούργησε,η στρατιά του Έβρου, ως ανάχωμα στις ορέξεις του αιμοσταγούς Κεμάλ. Μέχρι το1925, ο Θεόδωρος Πάγκαλος αναλαμβάνει, την ταραγμένη εκείνη περίοδο, διάφοραυπουργεία. Στις 4 Ιανουαρίου του 1926, πρωθυπουργός ων, κήρυξε την δικτατορία,ενώ στις 5 Απριλίου του 1926 εξελέγη και πρόεδρος της Δημοκρατίας, διατηρώνταςταυτόχρονα και την πρωθυπουργία. Έμεινε στην εξουσία ως τις 22 Αυγούστου του1926, τον ανέτρεψε ο Κονδύλης, ενώ ο ίδιος παραθέριζε στις Σπέτσες. Ο Πάγκαλοςσυνελήφθη, προφυλακίστηκε στο φρούριο Ιτζεδίν της Κρήτης, μέχρι τον Ιούλιο του1928. (Τον αποφυλάκισε ο Βενιζέλος). Από τότε ως το 1952 που πέθανε στηνΚηφισιά, δεν ασχολήθηκε με τα κοινά, ξεχάστηκε η όποια προσφορά του, πριν απότην δικτατορία. (Τα πριν υπάρξαντα). Τους λίγου μήνες όμως που… δικτατόρευσε,πρόλαβε να πράξει και αρκετά σπουδαιογελοία. Εκτός του γνωστού«ελληνοβουλγαρικού επεισοδίου», που στοίχησε χρήμα και κύρος στην Ελλάδα, λόγωσπασμωδικών και ερασιτεχνικών ενεργειών του Πάγκαλου, κάποια μέτρα που έλαβεγια να «αναμορφώσει» και να σώσει από τον «ηθικό κατήφορο» την κοινωνία(γνώρισμα όλων των εθνοσωτήρων) προκάλεσαν την θυμηδία του λαού, διασκεδάζοντάςτον, τρόπον τινά, κατά τα δύστυχα εκείνα χρόνια.
«Η δικτατορία τουΠάγκαλου» γράφει ο Αλέξανδρος Σβώλος, λίγα χρόνια μετά την ανατροπή της,«εγελοιοποίησεν εαυτήν διά των ανερμάτιστων και αλλοπρόσαλλων της πράξεων, αλλάεζημίωσεν όσον ηδύνατο την χώραν, διότι, όπως συνήθως συμβαίνει εις ταςδικτατορίας διέφθειρε τα πολιτικά ήθη».
(Αλλοπρόσαλλος,ανερμάτιστος, σπασμωδικός, «η περιφρόνησή του προς τις συμβουλές των διπλωματώνκαι οι σπασμωδικές προσωπικές του παρεμβάσεις αποτέλεσαν εγγύηση αποτυχίας»σημειώνεται στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, της εκδοτικής Αθηνών, στον ΙΕ’τόμο, σελίδα 294, και εξηγεί κάποια «χαρίσματα» με τα οποία είναι προικισμένοςκαι ο… προκομμένος εγγονός).
Στην ιστορία όμωςέμεινε το διαβόητο μέτρο του για τις φούστες των γυναικών. Διαβάζουμε:
«Κατόπιν διαταγής τουΠροέδρου της Κυβερνήσεως, καταρτίζεται και υποβάλλεται εις το υπουργείονΕσωτερικών, προς έγκρισιν, αστυνομική διάταξις δι’ ης απαγορεύονται αι κονταίφούσται των γυναικών. Το κατώτατον άκρον της φούστας δέον να απέχη από τουεδάφους 30 εκατοστά του μέτρου. Εις τον περιορισμόν τούτον υπάγονται άπασαι αιγυναίκες από του 12ου έτους και άνω. Αι παραβάτισσες θαπαραπέμπωνται εις το επ’ αυτοφώρω πταισματοδικείον, συνυπεύθυνοι θα είναι καιοι γονείς αυτών. Η εφαρμογή θα αρχίση από 15 Δεκεμβρίου».
Και κυκλοφορούσαν οικαημένοι αστυνομικοί με μεζούρες στο χέρι και μετρούσαν τις φούστες τωναποσβολωμένων γυναικών, σε μια εποχή που μακαρίζεται βεβαίως σε σύγκριση με τηντωρινή.
Αυτά για τον παππού. Οπληθωρικός εγγονός του τώρα, το οποίο φορτωθήκαμε τριάντα χρόνια τώρα καιυπομένουμε, προς το παρόν, αγογγύστως τις ανοησίες του. Τριάντα τόσα χρόνιαυπάρχουν κομματικά υποζύγια, που τον ψηφίζουν, για να μπορεί να εξευτελίζει τονλαό μας, δημοκρατικώς.
Τριάντα χρόνια τώρα οίδιος και αρκετά άλλα μηδενικά και… κουλούρια (το μηδέν το λέμε, στην σχολικήγλώσσα, και κουλούρι), λεηλατούν την ψυχή μας και διαγουμίζουν τον ιδρώτα τουλαού μας.
Ξεθυμασμένο απολειφάδιτου παρελθόντος ο αντιπρόεδρος, οψίγαμος καλοπερασάκιας, εμπαίζει καιπεριφρονεί, την φρικιαστική τούτη «εθνική» στιγμή, τον λαό, αποκαλύπτοντας τοναληθινό χαρακτήρα του.
Τι να πρωτοθυμηθείκανείς από τις παφλάζουσες μεγαληγορίες του, που κατά καιρούς εκτοξεύει,βάλλοντας επί δικαίων και αδίκων. Το «όλοι μαζί τα φάγαμε». «Τους κοπρίτες»,που ο ίδιος και οι ομόφρονές του παράσιτοι, διόρισαν στο Δημόσιο, το «ένα μάτσοαδαών χωριατών» όπως ονόμασε, ο βλάσφημος, τους αγωνιστές του ’21. Ασύδοτος,αχαλίνωτος, κρυμμένος πίσω από την βουλευτική ασυλία-ατιμωρησία, εικονίζει τηνΕλλάδα που μας αηδιάζει, την ανυπόληπτη και κουτοπόνηρη. Γνωρίζουμε όλοι μας,πως 30 τόσα χρόνια, έπαιρνε υψηλά αξιώματα για να σφραγίζει το στόμα του, ναμην αμολάει την χολερική κριτική του για το «άγιο» κόμμα, το κόμμα τηςφαυλοκρατίας. Έγραφε ο Ροϊδης, ο οξυδερκής ανατόμος της φαυλοκρατίας του καιρούτου: «Ουδεμία κυβέρνησις δύναται να υπάρξη εν Ελλάδι χωρίς να αγοράση τηναναγκαίαν προς ύπαρξιν αυτής πλειοψηφίαν… δι’ ολοκλήρου του προϋπολογισμού καιδιά δανείων ακόμη. Εκ της ανέκαθεν καθιερωθείσης τοιαύτης διαθέσεως τουελληνικού προϋπολογισμού αδύνατον είναι να υπεξαιρεθεί το παραμικρόν προςοιονδήποτε κοινωφελή σκοπόν. Διότι πάσαν τοιαύτην απόπειραν ήθελεν ακολουθήσειτην επομένην απώλεια της πλειοψηφίας ή επανάστασης των δικαιουμένων νατρέφωνται δημόσια δαπάνη, ων η αγέλη αποτελεί την μόνην αξιόμαχον δύναμιν ενΕλλάδι». («Άπαντα», εκδ. «σύλλογος προς διάδοση Ωφ. Βιβλίων», τ.Β’, σελ. 73).
Όσο τις τύχες αυτού τουτόπου, της πατρίδας μας, τις καθορίζουν «αξιόμαχες αγέλες», ολιγοφρενείςζητωκραυγαστές της κλεπτοκρατίας, θα αναθρώσκουν και θα ξεβράζονται Πάγκαλοικαι Γιωργάκηδες και Βουλγαράκηδες και λοιποί –άκηδες, «οι ανθρωποκάμπιες», όπωςλέει Κόντογλου, «που μαράζωσαν τοολόδροσο δέντρο της φυλής μας».
Τουλάχιστον ο παππούςΠάγκαλος, συναισθανόμενος το λάθος του, αποτραβήχτηκε στη σιωπή. Καυχόταν ως τοτέλος της ζωής του διότι, όπως είπε στην απολογία του για την εκτροπή, «εφύλαξετις Θερποπύλες του Έβρου» και δεν τον έτυπτε η συνείδησίς του για τίποτε. Γιατον εγγονό ισχύει το ευαγγελικό «επαχύνθη η καρδία» του ανθρώπου τούτου…
